Μέρος Πρώτον—Εξουσιοδότησις ενός Ιερατείου για Αποτελεσματική Υπηρεσία

«Ιερείς του Ιεχωβά θέλετε ονομάζεσθαι· λειτουργούς του Θεού ημών θέλουσι σας λέγει.»—Ησ. 61:6, ΜΝΚ.

 1. Γιατί πολλά ιερατεία που αναφέρει η ιστορία απέτυχαν να εξυπηρετήσουν τους λαούς;

Η ΙΣΤΟΡΙΑ, αρχαία και σύγχρονη, έχει καταγράψει τον σχηματισμό πολυαρίθμων ιερατείων, τα οποία έχουν διεκδικήσει την ικανότητα και εξουσία να φέρουν τους ανθρώπους πλησιέστερα στον Θεό και να επιτύχουν θείες ευλογίες γι’ αυτούς. Επειδή αυτά τα ιερατεία δεν είχαν ονομασθή από τον Θεό, δεν ήσαν διωρισμένα από αυτόν αλλά μάλλον από ανθρώπους, και είχαν σχηματισθή, κατά το πλείστον, από ιδιοτελείς θεσιθήρας, δεν παρήγαγαν καλά αποτελέσματα. Πράγματι, ειλικρινή άτομα θα παραδεχθούν ότι το ανθρώπινο γένος σήμερα απομακρύνεται ολοένα περισσότερο από τον Δημιουργό, τον Ιεχωβά Θεό, και είναι φαινομενικά καταδικασμένο σε καταστροφή σ’ ένα θερμοπυρηνικό πόλεμο. Σ’ αυτό το έσχατο σημείο, πόσο ζωτικό είναι για ανθρώπους που έχουν έντιμη καρδιά να μάθουν για τη φιλεύσπλαγχνη προμήθεια του Θεού για ένα ιερατείο στο οποίο αυτός έχει χορηγήσει όλα τα απαιτούμενα προσόντα για μια αποτελεσματική διακονία!

 2. Ποιος ζωτικός λόγος υπάρχει για να δώσωμε επιμελή προσοχή στις οδηγίες του Μεγαλυτέρου Μωυσέως σήμερα;

² Όταν ο Μωυσής είχε κληθή στα υψώματα του Όρους Σινά και έλαβε εκεί οδηγίες από τον άγγελο του Ιεχωβά, ήταν σε θέσι ν’ αποκαλύψη το θέλημα του Θεού στο έθνος του Ισραήλ. Ομοίως, ο Χριστός Ιησούς, αφού εισήλθε σ’ αυτή την ίδια παρουσία του Πατρός του στον ουρανό, ήταν σε θέσι ν’ αποκαλύψη το μυστήριον του θελήματος του Ιεχωβά στους πιστούς ακολούθους του στη γη, με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού που εξεχύθη επάνω των, έτσι ώστε να μπορούν να έχουν τη διανοητική ικανότητα να συλλαμβάνουν τα θαυμάσια πράγματα που απεκαλύπτοντο. (Εβρ. 9:24· 1 Ιωάν. 5:20) Ας παρακολουθήσουμε, λοιπόν, με ανοικτή την Βίβλο στο όγδοο κεφάλαιο του βιβλίου της Γραφής που λέγεται Λευιτικόν (ΜΝΚ) και ας προσπαθήσωμε να εννοήσωμε τι έχει να μας πη ο Μεγαλύτερος Μωυσής, Χριστός Ιησούς, για την εγκαθίδρυσι ενός ουρανίου ιερατείου το οποίο είχε προσκιασθή από το τυπικό ιερατείο που είχε εγκαθιδρυθή στις 1-7 του μηνός Νισάν του 1512 π.Χ.

 3. Ποια ζωτική αλήθεια τονίζεται από το εδάφιο Λευιτικόν 8:1;

³ Ελάλησε ο Ιεχωβά προς τον Μωυσήν. (Εδάφ. 1) «Και ελάλησεν Ιεχωβά προς τον Μωυσήν, λέγων:» (ΜΝΚ) Εδώ καθορίζεται η ταυτότης της Πηγής και του αγωγού κάθε καλού πράγματος που χορηγείται στα πλάσματα. Ο απόστολος Παύλος είπε σε άλλους, οι οποίοι, συνδεδεμένοι με αυτόν, είχαν ‘αγιασθή εν Χριστώ Ιησού, . . . προσκεκλημένοι άγιοι’: «Εις ημάς είναι είς Θεός ο Πατήρ, εξ ου τα πάντα, και ημείς εις αυτόν· και είς Κύριος Ιησούς Χριστός, δι’ ου τα πάντα, και ημείς δι’ αυτού.» Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι η κατανόησις της διατάξεως του Θεού για την εξουσιοδότησι ενός αιωνίου ιερατείου θα αποδειχθή ότι είναι πάρα πολύ ωφέλιμη για μας.—1 Κορ. 1:2· 8:6.

 4. Ποιά σημασία έχει για μας η σύναξις των άλλων μη ιερατικών φυλών;

⁴ Η συναγωγή συνάγεται στην θύρα. (Εδάφ. 3) «Και σύναξον πάσαν την συναγωγήν εις την θύραν της σκηνής της συναντήσεως.» (ΜΝΚ.) Η συναγωγή όλων εκείνων των μη ιερατικών φυλών στρέφει την προσοχή σ’ ένα πλήθος από όλα τα έθνη που στον ωρισμένο καιρό επρόκειτο να συναχθή και να διδαχθή όσον αφορά τις ευκαιρίες και τις απαιτήσεις για ζωή. Αυτοί οι συναγμένοι αντιστοιχούν στις ‘δώδεκα φυλές του Ισραήλ’ στις οποίες προορίζεται να βασιλεύση το ουράνιο ιερατείο υπό τον Χριστόν Ιησού. (Ματθ. 19:28) Στη σύγχρονη εκπλήρωσι έχομε παρατηρήσει, ιδιαιτέρως από το έτος 1935 και ύστερ’ από αυτό, τη σύναξι ενός μεγάλου πλήθους επιγείων «προβάτων» του Ιεχωβά, τα οποία ενδιαφέρονται ζωτικά για την προμήθειά του για την ενδεχόμενη συνδιαλλαγή των μαζί του.

 5. Ποια σχέσις μεταξύ του Χριστού Ιησού και του Πατρός του στον ουρανό υποδεικνύεται από τους λόγους του Μωυσέως στο εδάφιο 5;

⁵ Ούτος είναι ο λόγος τον οποίον προσέταξεν ο Ιεχωβά να γείνη. (Εδάφ. 5) «Και είπεν ο Μωυσής προς την συναγωγήν, Ούτος είναι ο λόγος τον οποίον προσέταξεν ο Ιεχωβά να γείνη.» (ΜΝΚ) Τονίζοντας τον Ιεχωβά ως τον πρωτουργόν αυτής της θαυμαστής προμηθείας ενός ζωοπαρόχου ιερατείου προς όφελος των ευπειθών ανθρώπων, ο Χριστός Ιησούς εκδηλώνει πλήρη υποταγή προς τον Πατέρα του. Όπως ο ίδιος εξέφρασε το ζήτημα στη διάρκεια της επιγείου διακονίας του: «Απ’ εμαυτού δεν κάμνω ουδέν, αλλά καθώς με εδίδαξεν ο Πατήρ μου, ταύτα λαλώ.» Πόσο ουσιώδες είναι, λοιπόν, για μας να προσέχωμε πολύ σε όσα λέγονται και γίνονται με την εξουσία του Κυριάρχου Θεού του ιδίου!—Ιωάν. 8:28.

 6. Τι αντιπροσωπεύει (α) το λούσιμο του Ααρών, και (β) το λούσιμο των υιών του;

⁶ Ο Μωυσής λούει τον Ααρών και τους υιούς του με ύδωρ. (Εδάφ. 6) «Και έφερεν ο Μωυσής τον Ααρών, και τους υιούς αυτού, και έλουσεν αυτούς με ύδωρ.» Εφόσον ο Ααρών είχε εκλεγή για να είναι ο αρχιερεύς, δεν αντιπροσωπεύει παρά τον Χριστό Ιησού. Έτσι το λούσιμο εδώ δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο ν’ αναφέρεται σε οποιονδήποτε καθαρισμό εκείνου ο οποίος ήταν «όσιος, άκακος, αμίαντος.» Μάλλον, το λούσιμο του Ααρών αναφέρεται σ’ Εκείνον, ο οποίος, σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, «προσέφερεν εαυτόν άμμωμον εις τον Θεόν.» (Εβρ. 7:26· 9:14) Όσον αφορά τους υιούς του Ααρών, το λούσιμό των από τον Μωυσή αναφέρεται σε μια πραγματική ενέργεια καθαρισμού, η οποία γίνεται επάνω σ’ εκείνους, οι οποίοι έχουν εκλεγή και κληθή για να είναι μέλη τού ουρανίου ιερατείου. Ώστε αυτό δεν μπορεί ν’ αναφέρεται στο βάπτισμα των υφιερέων του Χριστού, ιδιαιτέρως εφόσον το βάπτισμα δεν αναφέρεται στο ζήτημα του καθαρισμού. Ο Παύλος, γράφοντας κάτω από θεία έμπνευσι, μας λέγει τι είναι αυτό το λούσιμο: «Και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν [των υφιερέων του], και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής, δια να αγιάση αυτήν, καθαρίσας με το λουτρόν του ύδατος δια του λόγου· δια να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα, ή ρυτίδα, ή τι των τοιούτων, αλλά δια να ήναι αγία και άμωμος.» (Εφεσ. 5:25-27) Με την εφαρμογή της διδασκαλίας του στο νου και την καρδιά των, και με την ενέργεια του αγίου πνεύματος του Θεού, αυτοί γίνονται πνευματικοί υιοί του Θεού, «απαρχή τις των κτισμάτων αυτού.»—Ιάκ. 1:18.

 7. (α) Τι εξεικονίζει ο βύσσινος χιτών τον οποίον εφόρεσε ο Ααρών; (β) Και η ζώνη;

⁷ Ο Ααρών ενδύεται βύσσινον χιτώνα και ζώνη. (Εδάφ. 7) «Και έβαλε τον χιτώνα επ’ αυτόν, και έζωσεν αυτόν την ζώνην, και ενέδυσεν αυτόν τον ποδήρη, και έβαλεν επ’ αυτού το εφόδ, και έζωσεν αυτόν την κεντητήν ζώνην του εφόδ, και περιέζωσεν αυτόν με αυτήν.» Στο εδάφιο Αποκάλυψις 19:8 μαθαίνομε ότι «το βύσσινον είναι τα δικαιώματα [οι δίκαιες πράξεις, ΜΝΚ] των αγίων.» Ο Αρχιερεύς Χριστός έχει ασφαλώς γίνει γνωστός από την μακρά σειρά δικαίων πράξεων που έχει επιτελέσει από τον καιρό που εκουσίως συνεφώνησε να εγκαταλείψη την ουρανία δόξα του και να γίνη άνθρωπος έως την εποχή μας, πράξεις οι οποίες είναι δίκαιες διότι ήσαν σε πλήρη αρμονία με τους σκοπούς του Ιεχωβά οι οποίοι αποκαλύπτονται προοδευτικά. Η ζώνη μπορεί, επίσης, να εννοηθή υπό το φως των όσων έγραψε ο προφήτης Ησαΐας: «Και δικαιοσύνη θέλει είσθαι η ζώνη της οσφύος αυτού, και πίστις η ζώνη των πλευρών αυτού.» Αυτό περιγράφει καλά τον πρώτιστο δούλο του Ιεχωβά, Χριστό Ιησού, ο οποίος πάντοτε αγάλλεται ν’ αναγνωρίζη την υποταγή του στον Πατέρα.—Ησ. 11:5.

 8. (α) Ποια εφαρμογή έχει ο ποδήρης κυανούς χιτών; (β) Και τι μπορεί να λεχθή για τα διακοσμητικά κρόσσια του;

⁸ Ο ποδήρης χιτών, με το κυανούν του χρώμα που εδέσποζε, και με τα ωραία κρόσσια από κεντημένα ρόδια που ενηλλάσσοντο με χρυσούς μικρούς κώδωνας, ήταν πράγματι ένα ωραίο ένδυμα. Εφόσον το κυανούν χρώμα επρόκειτο να χρησιμεύη ως σημείον ότι οι Ισραηλίται ώφειλαν ‘να ενθυμούνται πάσας τας εντολάς του Ιεχωβά, και να εκτελώσιν αυτάς,’ ο ένδοξος ουράνιος Αρχιερεύς θέτει το ορθό παράδειγμα στο να εκτιμούν όλοι εξαιρετικά τις υπενθυμίσεις του Ιεχωβά. Πόσο κατάλληλα είναι στα χείλη του τα λόγια του ψαλμωδού: «Θαυμαστά είναι τα μαρτύριά σου· δια τούτο εφύλαξεν αυτά η ψυχή μου.» Όταν ήταν στη γη ανεφέρετο συνεχώς στα μαρτύρια ή υπενθυμίσεις του γραπτού Λόγου του Θεού. (Αριθμ. 15:37-41· Ψαλμ. 119:129) Τα ρόδια αντιπροσωπεύουν την καρποφορία και παραγωγικότητα που χαρακτηρίζουν την υπηρεσία αυτού του πιστού ιερέως της «σκηνής της αληθινής,» ενώ οι χρυσοί κώδωνες υπονοούν την χαρούμενη διακήρυξι! Εφόσον ο «ήχος αυτού θέλει είσθαι ακουστός, όταν εισέρχηται εις το άγιον ενώπιον του Ιεχωβά, και όταν εξέρχηται,» αυτό υποδεικνύει ότι οφείλεται χαρωπή διακήρυξις, όχι μόνο όταν η ανάστασις και η ανάληψίς του στον ουρανό λαμβάνουν χώρα, αλλά επίσης όταν εμφανίζεται και πάλι στους πιστούς ακολούθους του τον καιρό της δευτέρας παρουσίας του—Έξοδ. 28:35, ΜΝΚ.

 9. Τι εννοούμε για τη σημασία (α) των δύο τμημάτων του εφόδ, και (β) των χαραγμένων πολυτίμων λίθων στους ώμους;

⁹ Επάνω από τον ποδήρη χιτώνα φορεί κατόπιν το εφόδ, του οποίου το ένα μέρος εκρέμετο από εμπρός και το άλλο εκρέμετο από πίσω. Σήμερα ο μέγας Βασιλεύς-Ιερεύς ο οποίος είναι όμοιος με τον αρχαίο Μελχισεδέκ φέρει στους ώμους του τη Θεόδοτη ευθύνη να εφαρμόζη τα οφέλη των δύο διαθηκών, οι οποίες παρείχαν υποσχέσεις για θαυμαστές ευλογίες στους ευπειθείς ανθρώπους. Μια από αυτές τις διαθήκες είχε δοθή στον πιστό Αβραάμ στο πολύ μακρινό παρελθόν (το όπισθεν μέρος του εφόδ), ενώ η άλλη είναι πολύ μεταγενέστερη, και είναι η διαθήκη που έκαμε ο Θεός με τον ίδιο τον Χριστό Ιησού για μια βασιλεία, την οποία διαθήκη την ανέφερε στους στενούς ακολούθους του με την ευκαιρία του ειδικού δείπνου που εγκαινίασε γι’ αυτούς πριν από τον θάνατο του. (Γεν. 12:1-3· Λουκ. 22:28-30) Το ότι εστερεώνοντο στον ώμο τα δύο μέρη με πολυτίμους λίθους που είχαν χαραγμένα τα ονόματα των δώδεκα φυλών μάς εξηγεί συμβολικά πώς ο Ιησούς Χριστός ενώνει μαζί του στη διαχείρισί του πνευματικούς Ισραηλίτας οι οποίοι «θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»—Αποκάλ. 20:6.

10. Τι εξεικονίζει το ότι ο Ααρών φορούσε επάνω στην καρδιά του το περιστήθιον και τα περιεχόμενα του;

¹⁰ Το περιστήθιον της κρίσεως με το Ουρίμ και το Θουμμίμ. (Εδάφ. 8) «Και έβαλεν επ’ αυτού το περιστήθιον εις δε το περιστήθιον έβαλε το Ουρίμ και το Θουμμίμ.» Αυτό μας υπενθυμίζει ότι «ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν.» Επίσης ενδεδυμένος το συμβολικό περιστήθιον, ο Χριστός Ιησούς φέρει την ευθύνη ενώπιον του Ιεχωβά συνεχώς για την αγνότητα και τη νομιμοφροσύνη των πνευματικών Ισραηλιτών. Αυτό καθώς και άλλα ζητήματα τα έχει στην καρδιά του και καθοδηγείται από τις υγιείς αρχές της δικαιοσύνης και της αληθείας τις οποίες έχει μάθει από τον Πατέρα. Ο ίδιος είπε την εποχή που ήταν εν σαρκί στη γη: «Καθώς ακούω, κρίνω· και η κρίσις η εμή δικαία είναι· διότι δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με.»—Ιωάν. 5:22, 30· Έξοδ. 28:29, 30.

11. Πώς ο Χριστός Ιησούς έδωσε το ορθό παράδειγμα στους υφιερείς του, όπως εξεικονίζεται από την μίτραν και το χρυσό πέταλο της;

¹¹ Η μίτρα με το χρυσό πέταλο. (Εδάφ. 9) «Και έβαλε την μίτραν επί της κεφαλής αυτού· επί δε της μίτρας, κατά το έμπροσθεν αυτής, έβαλε το πέταλον το χρυσούν, το διάδημα το άγιον, καθώς προσέταξεν ο Ιεχωβά εις τον Μωυσήν.» (ΜΝΚ) Αυτό το κάλυμμα της κεφαλής και οι λέξεις ΑΓΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ που ήσαν χαραγμένες στο πέταλο που ήταν στο μέτωπο εκφράζουν την πλήρη αναγνώρισι της αρχής της αρχηγίας που εδίδαξε ο Κύριος Ιησούς στους μαθητάς του και μετεβιβάσθη σ’ εμάς από αυτούς: «Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός· κεφαλή δε της γυναικός, ο ανήρ· κεφαλή δε του Χριστού, ο Θεός.» Περισσότερο απ’ αυτό, το ωραίο αυτό έμβλημα μάς ομιλεί για την ειλικρινή και δημοσία ομολογία του ουρανίου Αρχιερέως ότι ο Θεός και Δημιουργός του είναι κύριός του, και δεν πρόκειται να παραδοθή ποτέ στην υπηρεσία οποιουδήποτε άλλου. Το σώμα του των αρχιερέων οφείλει ν’ ακολουθήση την ηγεσία του, διότι, και αυτοί, επίσης, οφείλουν να έχουν «το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών.»—1 Κορ. 11:3· Αποκάλ. 14:1.

12. Ποιες ζωτικές αλήθειες αντιπροσωπεύει το χρίσμα της σκηνής, του θυσιαστηρίου και του νιπτήρος;

¹² Ο Μωυσής χρίει με έλαιον την σκηνή, το θυσιαστήριον, τον νιπτήρα. (Εδάφ. 10, 11) «Και έλαβεν ο Μωυσής το έλαιον του χρίσματος, και έχρισε την σκηνήν, και πάντα τα εν αυτή, και ηγίασεν αυτά. Και ερράντισεν επ’ αυτού επί το θυσιαστήριον επτάκις, και έχρισε το θυσιαστήριον και πάντα τα σκεύη αυτού, και τον νιπτήρα και την βάσιν αυτού, δια να αγιάση αυτά.» Εφόσον το έλαιον του χρίσματος παριστά την αόρατο ενεργό δύναμι του Ιεχωβά, το ότι εχρίσθησαν με αυτό όλα τα σκεύη της συμβολικής εκείνης σκηνής, τόσο εντός όσο και εκτός της σκηνής, μας βοηθεί να κατανοήσωμε ότι η ενεργός δύναμις του Ιεχωβά είναι εκείνη η οποία επιδοκιμάζει και εμποτίζει το εξιλεωτικό του σύστημα υπό τον Χριστό Ιησού, με όλη την εκδήλωσί της τόσο στον ουρανό όσο και στη γη. Το πνεύμα του Θεού είναι εκείνο το οποίο κατηύθυνε την προσφορά της τελείας θυσίας για την αμαρτία, και αυτό επρομήθευσε τον γραπτό Λόγο και τη δύναμί του να καθαρίζωνται εκείνοι οι οποίοι τον πλησιάζουν.

13. Πώς εφαρμόζεται στην εκπλήρωσι το χρίσμα του Ααρών, και πώς στην εκπλήρωσι επηρεάζει το σώμα ιερέων του Χριστού;

¹³ Το χρίσμα του Ααρών. (Εδάφ. 12) «Και έχυσεν από του ελαίου του χρίσματος επί την κεφαλήν του Ααρών, και έχρισεν αυτόν, δια να αγιάση αυτόν.» Το ότι έχομε την κατάλληλη κατανόησι του ελαίου και της σημασίας του μπορούμε να το διαπιστώσουμε από τα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Τον λόγον τούτον σεις εξεύρετε, όστις εκηρύχθη καθ’ όλην την Ιουδαίαν, αρχίσας από της Γαλιλαίας, μετά το βάπτισμα το οποίον εκήρυξεν ο Ιωάννης· πώς ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με πνεύμα άγιον και με δύναμιν.» (Πράξ. 10:37, 38) Και το ότι αυτό το χρίσμα εκτείνεται μέσω αυτού στα μέλη του ιερατείου του μας το βεβαιώνει ο Παύλος: «Ο δε βεβαιών ημάς μεθ’ υμών εις Χριστόν, και ο χρίσας ημάς, είναι ο Θεός· όστις και εσφράγισεν ημάς, και έδωκε τον αρραβώνα του πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών.»—2 Κορ. 1:21, 22.

14. Ποια ήταν η σημασία του καταλλήλου καθορισμού του χρόνου για να ενδυθούν οι υιοί του Ααρών;

¹⁴ Οι υιοί του Ααρών ενδύονται χιτώνας. (Εδάφ. 13) «Και έφερεν ο Μωυσής τους υιούς του Ααρών, και ενέδυσεν αυτούς χιτώνας, και έζωσεν αυτούς ζώνας, και έβαλε μιτρίδια επ’ αυτών, καθώς προσέταξεν ο Ιεχωβά εις τον Μωυσήν.» (ΜΝΚ) Αυτό λαμβάνει χώραν ύστερ’ από την εγκαθίδρυσι του Ααρών και αφού είχε χρισθή με έλαιον. Έτσι, στην μετέπειτα εκπλήρωσι, το χρίσμα του Ιησού στον Ιορδάνη το φθινόπωρο του 29 μ.Χ. προηγήθηκε κατά τριάμισυ και πλέον χρόνια από το χρίσμα με άγιο πνεύμα των μαθητών του την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. Και αυτοί, επίσης, οφείλουν ν’ ακολουθήσουν τον Αρχιερέα των στην εκτέλεσι δικαίων πράξεων αφοσιώσεως σε υπακοή με την αποκάλυψι του θελήματος του Ιεχωβά γι’ αυτούς.

Ο ΜΟΣΧΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

15. Τι εξεικονίζει ο μόσχος της προσφοράς περί αμαρτίας, και τι σημαίνει, το ότι ο Ααρών και οι υιοί του έθεσαν τα χέρια των επάνω στην κεφαλή του;

¹⁵ Ο Ααρών και οι υιοί του θέτουν τα χέρια επάνω στην κεφαλή του μόσχου. (Εδάφ. 14) «Και έφερε τον μόσχον της περί αμαρτίας προσφοράς· ο δε Ααρών και οι υιοί αυτού επέθεσαν τας χείρας αυτών επί την κεφαλήν του μόσχου της περί αμαρτίας προσφοράς.» Η πράξις των δείχνει ότι είναι με άμεσο τρόπο αναμεμιγμένοι σ’ αυτό το προσφερόμενο θύμα. Ο Χριστός Ιησούς, όσον αφορά τον εαυτό του, δέχεται με χαρά να ‘φέρη τας αμαρτίας πολλών ανθρώπων,’ ενώ οι κεχρισμένοι ακόλουθοί του προθύμως ομολογούν ότι αυτός αποτείνει την θυσία για τις αμαρτίες των και επάνω σ’ αυτόν επιθέτουν όλες τις αμαρτίες των. Ο μόσχος, λοιπόν, παριστά τον ‘άνθρωπον Χριστόν Ιησούν, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.’ (1 Τιμ. 2:5, 6) Τα υποψήφια μέλη του ουρανίου ιερατείου οφείλουν να στηρίξουν στερεά την ελπίδα των για ζωή και την αποδοχή των παρά του Ιεχωβά στην πίστι των σ’ αυτή την πολύτιμη προσφορά.

16. Στις πραγματικότητες, τι πρέπει να εννοήσωμε από το ότι το αίμα ετίθετο στο θυσιαστήριο και όχι στο νιπτήρα;

¹⁶ Αίμα μόσχου τίθεται επάνω στο θυσιαστήριο. (Εδάφ. 15) «Και έσφαξεν αυτόν, και έλαβεν ο Μωυσής από του αίματος, και έβαλεν επί τα κέρατα του θυσιαστηρίου κύκλω δια του δακτύλου αυτού, και εκαθάρισε το θυσιαστήριον και το αίμα έχυσεν εις την βάσιν του θυσιαστηρίου, και ηγίασεν αυτό, δια να κάμη εξιλέωσιν επ’ αυτού.» Εφόσον αυτά τα πράγματα τα οποία ήσαν ορατά έξω από τη σκηνή αναφέρονται σε ορατά πράγματα εδώ στη γη, έχει ειδική σημασία ότι το αίμα τίθεται, όχι στον χάλκινο νιπτήρα, αλλά στο θυσιαστήριο. Το καθαριστικό ‘λουτρόν του ύδατος του λόγου’ δεν έχει ανάγκη να εφαρμοσθούν επάνω του τα οφέλη του εξιλασμού της αμαρτίας, διότι «τα λόγια του Ιεχωβά είναι λόγια καθαρά.» (Ψαλμ. 12:6, ΜΝΚ) Εν τούτοις, το συμβολικό θυσιαστήριο επάνω στο οποίο προσεφέρθη ο Ιησούς είναι καθαρό και αγνό και είναι στον Θεό όπως ακριβώς το χάλκινο θυσιαστήριο όταν το θυσιαστικό αίμα ετίθετο σ’ αυτό. Τα κέρατα του θυσιαστηρίου, ειδικά, εκφράζουν τη δύναμί του για να γίνη αποδεκτό από τον Θεό, και η δύναμις αυτή πηγάζει από την αξία της θυσίας του Χριστού υπέρ αμαρτιών. Έχοντας ως βάσιν τη θυσία του Χριστού επάνω στο συμβολικό θυσιαστήριο του Θεού, όλα τα δώρα και οι ευχές εκείνων, οι οποίοι εκζητούν εύνοια και συμφιλίωσι με τον Ιεχωβά, πρέπει να παρουσιασθούν τώρα.—Εβρ. 13:10-12.

17. Ποια εφαρμογή έχει στην πραγματικότητα το κάπνισμα του στέατος και των εντοσθίων επάνω στο θυσιαστήριο;

¹⁷ Στέαρ εντοσθίων, ήπατος, νεφρών καίεται επάνω στο θυσιαστήριο. (Εδάφ. 16) «Και έλαβε παν το στέαρ το επί των εντοσθίων, και τον λοβόν του ήπατος, και τους δύο νεφρούς, και το στέαρ αυτών, και έκαυσεν αυτά ο Μωυσής επί του θυσιαστηρίου.» Το σύριγμα του στέατος που κάπνιζε αντιπροσωπεύει εδώ με ακρίβεια τον φλογερό ζήλο με τον οποίο ο Χριστός Ιησούς εξετέλεσε το θέλημα του Ιεχωβά στη γη, έχοντας υπ’ όψιν ότι ώφειλε να διακρατήση ακεραιότητα ανάμεσα σε πύρινο διωγμό και ονειδισμό. Ο ψαλμωδός, ομιλώντας προφητικά για τον Χριστό Ιησού, διακηρύττει: «Διότι ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε· και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε, επέπεσον επ’ εμέ.» (Ψαλμ. 69:9· Ρωμ. 15:3) Τα ζωτικά εσωτερικά όργανα της προσφοράς εδώ αντιπροσωπεύουν τα ενδόμυχα αισθήματα και τις διακαείς επιθυμίες του Αρχιερέως, το αγνό ελατήριο με το οποίο παρέδωσε τα πάντα στη λατρεία του Πατρός του.

18. Ποια είναι η σημασία των μερών που εκαίοντο έξω από το στρατόπεδο και πώς το επιβεβαιώνει αυτό ο απόστολος Παύλος;

¹⁸ Τα υπολείμματα του μόσχου εκαίοντο έξω από το στρατόπεδο. (Εδάφ. 17) «Τον μόσχον όμως, και το δέρμα αυτού, και το κρέας αυτού, και την κόπρον αυτού, έκαυσεν εν πυρί έξω του στρατοπέδου, καθώς προσέταξεν ο Ιεχωβά εις τον Μωυσήν.» (ΜΝΚ) Όπως το στέαρ και τα εσωτερικά μέρη αναφέρονται σ’ αυτό που δεν είναι ορατό, στις πραγματικές τάσεις και τις ενδόμυχες επιθυμίες του πλάσματος, έτσι και τα εξωτερικά μέρη, η σαρξ και τα οστά, τα οποία καλύπτουν τα ζωτικά όργανα φαίνεται ότι τονίζουν τον εξωτερικό άνθρωπο, και στην περίπτωσι του Ιησού το σάρκινο σώμα επάνω στο οποίο συνετρίβετο το φλογερό μίσος των εχθρών του. Για να βοηθηθούμε να διακρίνωμε την πραγματικότητα αυτού του μέρους της εικόνος σκιάς, δεν έχομε παρά να διαβάσωμε τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Διότι των ζώων, των οποίων το αίμα εισφέρεται εις τα άγια δια του αρχιερέως περί αμαρτίας, τούτων τα σώματα κατακαίονται έξω του στρατοπέδου. Όθεν και ο Ιησούς, δια να αγιάση τον λαόν δια του ιδίου αυτού αίματος, έξω της πύλης έπαθεν. Ας εξερχώμεθα λοιπόν προς αυτόν έξω του στρατοπέδου, τον ονειδισμόν αυτού φέροντες.» (Εβρ. 13:11-13) Κατά την εγκατάστασι του Ααρωνικού ιερατείου το αίμα του μόσχου που εθυσιάσθη δεν εκομίζετο στα Άγια των Αγίων, διότι αυτή η πράξις μπορούσε να γίνεται μόνο μια φορά κάθε έτος, την ημέρα του εξιλασμού, στις 10 του μηνός Τισρί. Αλλά γνωρίζομε ότι κατά την εγκατάστασι των ιερέων ο μόσχος εδώ αντεπροσώπευε την «μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών . . . δια παντός.»

19. Με ποιο τρόπο εξήρτισε ειδικά τον Ιησού η υπομονή στον διωγμό;

¹⁹ Η πιστή πορεία του Ιησού κάτω από δοκιμασίες και διωγμό μέχρι θανάτου τον ετελειοποίησε ή τον έκαμε ικανό να είναι ο Αρχιερεύς ο οποίος θα εισήρχετο στον ίδιο τον ουρανό με την αξία της τελείας ανθρωπίνης ζωής του που εθυσιάσθη. Έτσι ο απόστολος Παύλος μπορούσε να γράψη: «Καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν [κάτω από την πιο κρίσιμη δοκιμασία] αφ’ όσων έπαθε. Και γενόμενος τέλειος [στην υπακοή] κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν.» (Εβρ. 5:8, 9) Το σώμα των υφιερέων οφείλει, επίσης, να εκδηλώνη το ίδιο θάρρος και εγκαρτέρησι κάτω από τον ονειδισμό του εχθρού ακόμη και ως τον θάνατο.

Ο ΚΡΙΟΣ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ

20. Τι σημαίνει ο κριός του ολοκαυτώματος, και γιατί έβαζαν τα χέρια επάνω στην κεφαλή;

²⁰ Παρουσίασις του κριού του ολοκαυτώματος. (Εδάφ. 18) «Και έφερε τον κριόν του ολοκαυτώματος· και ο Ααρών και οι υιοί αυτού, επέθεσαν τας χείρας αυτών επί την κεφαλήν του κριού.» Και πάλι το ότι ο Ααρών και οι γυιοί του έβαλαν τα χέρια των τονίζει τα γεγονός ότι αυτός ο κριός περιλαμβάνει όλα τα μέλη του ουρανίου ιερατείου, και εφόσον ήταν ένα ολοκαύτωμα «εις οσμήν ευωδίας» για τον Ιεχωβά, εκφράζει την προσευχή του Μεγαλυτέρου Ααρών για τον Ιεχωβά, ο οποίος θα εφήρμοζε τώρα τα οφέλη της απολυτρωτικής του θυσίας στα μέλη του σώματος των υφιερέων του έτσι ώστε να μπορούν να ενεργούν με ευπρόσδεκτο τρόπο χάριν και άλλων ακόμη οι οποίοι θα ήθελαν να πλησιάσουν τον Θεό. Οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού στηρίζονται ολοκλήρως στην αξία της προσφοράς του εαυτού του για τις αμαρτίες των ώστε να γίνουν εύχρηστοι και ευπρόσδεκτοι στον Ιεχωβά.

21. Ποια σημασία έχει για μας ότι το αίμα του κριού ερραντίζετο στο θυσιαστήριο;

²¹ Χρήσις του αίματος του κριού. (Εδάφ. 19) «Και έσφαξεν αυτόν, και ερράντισεν ο Μωυσής το αίμα επί το θυσιαστήριον κύκλω.» Και πάλι παρατηρούμε ότι το αίμα ραντίζεται στο θυσιαστήριο, πράγμα που τονίζει την καθαρότητα και αγνότητα του θυσιαστηρίου του Θεού μέσω του οποίου η εξιλαστική θυσία του αίματος του Ιησού που εχύθη φθάνει ως τους υφιερείς του. Έτσι ανοίγεται η οδός για πλήθη ανθρώπων με έντιμη καρδιά από όλα τα έθνη και γλώσσες να συνέρχωνται μαζί σε μια οργάνωσι ιερέων μέσω της οποίας, στη διάρκεια της Χιλιετηρίδος, ο Ιεχωβά ευαρεστείται να τους δεχθή για εκπαίδευσι και καθαρισμό κάτω από την κατεύθυνσι του μεγάλου Αρχιερέως στους ουρανούς.

22. Ποια εφαρμογή έχει στον Χριστό Ιησού και στους υφιερείς του η διάθεσις ολοκλήρου του κριού του ολοκαυτώματος;

²² Ολόκληρος ο κριός καίεται επάνω στο θυσιαστήριο. (Εδάφ. 20, 21) «Και διεμέλισε τον κριόν κατά τα μέλη αυτού· και έκαυσεν ο Μωυσής την κεφαλήν, και τα μέλη, και το στέαρ. Τα δε εντόσθια και τους πόδας έπλυνε με ύδωρ· και έκαυσεν ο Μωυσής όλον τον κριόν επί του θυσιαστηρίου· ήτο ολοκαύτωμα εις οσμήν ευωδίας, προσφορά γινομένη δια πυρός εις τον Ιεχωβά· καθώς προσέταξεν ο Ιεχωβά εις τον Μωυσήν.» (ΜΝΚ) Η πληρότης της θυσίας του εαυτού του που έκαμε ο Ιησούς, οι σωματικές και διανοητικές του δυνάμεις, οι ενδόμυχες σκέψεις και επιθυμίες του, το ότι διήνυσε μια αγνή πορεία, τονίζεται από την παρουσίασι της σκιάς που γίνεται εδώ. Οι κεχρισμένοι ακόλουθοί του οφείλουν ν’ ακολουθούν το μονοπάτι που αυτός εβάδισε, να ριφθούν με όλη την καρδιά στην υπηρεσία της ‘αληθινής σκηνής.’ Δεν μπορούν ποτέ ν’ αφήσουν κανένα άλλο ενδιαφέρον της ζωής να επισκιάση την αφοσίωσί των στα συμφέροντα της αγνής λατρείας του Θεού. Όπως έπραττε ο Αρχηγός των, έτσι πρέπει να σκέπτωνται, όχι τον εαυτό των μόνο, αλλά τα πλήθη άλλων οι οποίοι έχουν επείγουσα ανάγκη βοηθείας για να πλησιάσουν επιτυχώς τον Ιεχωβά.

Ο ΚΡΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕΩΣ

23. Πώς η παρουσίασις του κριού της καθιερώσεως εφαρμόζεται στην πραγματικότητα;

²³ Παρουσίασις του κριού της καθιερώσεως. (Εδάφ. 22) «Και έφερε τον κριόν τον δεύτερον, τον κριόν της καθιερώσεως (εγκαθιδρύσεως, ΜΝΚ)· ο δε Ααρών και οι υιοί αυτού επέθεσαν τας χείρας αυτών επί την κεφαλήν του κριού.» Και πάλι οφείλομε να εκτιμήσωμε το ότι αυτή η προσφορά είναι κάτι πρωτίστου ενδιαφέροντος για ολόκληρο το ιερατείο υπό τον Χριστόν, διότι ο Ααρών και οι υιοί του και πάλι έβαλαν τα χέρια των επάνω σ’ αυτό το τρίτο ζώο που προσεφέρετο. Επειδή το αίμα του Ιησού προσεφέρθη πρώτα για τις αμαρτίες του ανθρωπίνου γένους, και κατόπιν έγινε ειδική παράκλησις ν’ αρχίσουν να εφαρμόζωνται τα οφέλη αυτής της θυσίας στους κεχρισμένους ακολούθους του, το τρίτο βήμα είναι να συγκροτηθή η πραγματική καθιέρωσις αυτού του σώματος ιερέων, στους οποίους ν’ ανατεθούν καθήκοντα και ευθύνες που έχουν σχέσι με την αγνή λατρεία. Κι εδώ, επίσης, τίθεται έμφασις στην τελεία προσφορά, από την οποία πηγάζει η εξουσιοδότησις αυτού του ιερατείου να υπηρετή αποτελεσματικά στην ‘αληθινή σκηνή’ της λατρείας του Θεού.

24. Πώς ο Χριστός Ιησούς εξεπλήρωσε την εικόνα της επαλείψεως με αίμα του δεξιού αυτιού, του αντίχειρος και του μεγάλου δακτύλου του ποδιού του Ααρών;

²⁴ Αίμα τίθεται στο δεξιό ωτίον, τον αντίχειρα και τον δάχτυλον του ποδός του Ααρών. (Εδάφ. 23) «Και έσφαξεν αυτόν, και έλαβεν ο Μωυσής από του αίματος αυτού, και έβαλεν επί τον λοβόν του δεξιού ωτίου του Ααρών, και επί τον αντίχειρα της δεξιάς αυτού χειρός, και επί τον μεγάλον δάχτυλον του δεξιού αυτού ποδός.» Στη διάρκεια της τριών και ημίσεως ετών θυσιαστικής του διακονίας στη γη, ο μεγαλύτερος Αρχιερεύς, Χριστός Ιησούς, επρομήθευσε το τέλειο παράδειγμα για τους υφιερείς του. Το ωτίον του ήταν συνεχώς συντονισμένο προς την κατεύθυνσι του Ιεχωβά όπως εκφράζεται στον γραπτό του Λόγο· έδωσε σ’ αυτούς την πρωτίστη προσοχή του. Τις σωματικές και διανοητικές του ικανότητες και την κατάρτισί του τις δαπανούσε πλήρως στο να κάνη το έργο που του είχε ανατεθή· έδωσε σ’ αυτό το καλύτερο που μπορούσε. Και ποτέ οι πόδες του δεν απεμακρύνθησαν από την στενή οδό της διακρατήσεως ακεραιότητος· αυτά τα ίδια τα βήματά του είχαν σχεδιασθή προφητικώς γι’ αυτόν, κι έτσι μπορούσε να λεχθή ότι πράγματι εξεπληρώθησαν «πάντα τα γεγραμμένα εν τω νόμω του Μωυσέως και προφήταις και ψαλμοίς περί εμού.»—Λουκ. 24:44.

25. Πώς το ότι ετέθη το αίμα στους γυιούς του Ααρών εφαρμόζεται στο Χριστιανικό ιερατείο;

²⁵ Χρησιμοποίησις αίματος στους υιούς του Ααρών. (Εδάφ. 24) «Και έφερε τους υιούς του Ααρών, και έβαλεν ο Μωυσής από του αίματος επί τον λοβόν του δεξιού ωτίου αυτών, και επί τους αντίχειρας των δεξιών χειρών αυτών, και επί τους μεγάλους δακτύλους των δεξιών ποδών αυτών και ερράντισεν ο Μωυσής το αίμα επί το θυσιαστήριον κύκλω.» Οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού έχουν αναλάβει μια πορεία ομοία με την πορεία του Αρχιερέως των. Και αυτοί, επίσης, οφείλουν να δώσουν την μεγαλυτέρα των προσοχή στις οδηγίες του Λόγου του Θεού καθώς διευκρινίζονται σ’ αυτούς από το άγιο πνεύμα. Οφείλουν να θέτουν σ’ εφαρμογή τις καλύτερες σωματικές και διανοητικές των δυνάμεις στο έργο της εκτελέσεως των πραγμάτων που ακούουν, και οφείλουν να περιπατούν πάντα με δίκαιο τρόπο ενώπιον του Ιεχωβά, συνεχώς ‘κάνοντας εις τους πόδας των ευθείας οδούς.’ (Εβρ. 12:13) Οφείλουν ν’ αρπάξουν, έτσι να πούμε, την υπηρεσία του Θεού με το δεξί των χέρι, και να δαπανούν τις πιο καλές δυνάμεις των στα ιερατικά των καθήκοντα.

26. Γιατί η πληροφορία για το ουράνιο ιερατείο υπό τον Χριστό προσφέρει ειδική παρηγορία στους εκζητητάς της ζωής σήμερα;

²⁶ Πόσο παρηγορητικό και συγκινητικό είναι να γνωρίζωμε ότι ο εξυψωμένος Βασιλεύς-Ιερεύς του Ιεχωβά κατά τον τρόπον του Μελχισεδέκ βασιλεύει και έχει μια οργάνωσι ιερατικών υπηρετών για να υπηρετούν μαζί του στη διάρκεια της Χιλιετηρίδος ως μια ευπρόσδεκτη προσέγγισι για πλήθη ανθρώπων καθώς φέρουν τα δώρα των και προσφέρουν τις ευχές των στον Υπέρτατο Άρχοντα ολοκλήρου του σύμπαντος, με την ισχυρή ελπίδα να έλθουν τελικά σε πλήρη αρμονία με αυτόν!

[Εικόνα στη σελίδα 591]

Ο Μωυσής βάζει λίγο αίμα του κριού της καθιερώσεως στον λοβόν του δεξιού ωτίου και στον αντίχειρα της δεξιάς χειρός και στο μεγάλο δάκτυλο του δεξιού ποδιού του Ααρών