Κεφάλαιον 16

Μια Γη Απηλλαγμένη από Ασθένειες και Θάνατο

ΤΙ μεγάλη ανακούφισις θα ήταν για μας τους ανθρώπους μια γη απηλλαγμένη για πάντα από ασθένειες και θάνατο! Θα έθετε τέρμα στα πικρά δάκρυα που χύνονται για όλες τις θλίψεις και τα παθήματα. Θα είχαν παρέλθει οι οδυνηροί πόνοι και οι φοβερές δυσμορφίες που προξενούν οι ασθένειες. Δεν θα εξασθενούσαν τους ανθρώπους οι συνέπειες του γήρατος, που τους φέρνουν συχνά σε μια κατάστασι απελπισίας και απογνώσεως. Οι άνθρωποι παντού θα απελάμβαναν νεανική δύναμι και σφρίγος. Δεν θα έβγαινε ποτέ από τα χείλη τους καμμιά πένθιμη φωνή!

Αυτά δεν είναι ουτοπία. Αποτελούν σκοπό του Ιεχωβά Θεού. Αυτός έχει υπ’ όψιν για το ανθρώπινο γένος πολύ περισσότερα πράγματα από τα λίγα αυτά χρόνια ζωής που είναι γεμάτα προβλήματα και στενοχώριες.—Αποκάλυψις 21:3, 4.

ΔΕΝ ΘΑ ΩΔΗΓΟΥΣΕ ΑΥΤΟ ΣΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ;

Αλλά μήπως μια γη απηλλαγμένη από ασθένειες και θάνατο δεν θα έδινε αφορμή να δημιουργηθούν άλλα σοβαρά προβλήματα; Μήπως διερωτάσθε: Πού θα ζήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Το τέλος των ασθενειών και του θανάτου δεν θα προκαλούσε γρήγορα υπερπληθυσμό που θα ωδηγούσε σε δύσκολες συνθήκες ζωής και σε μεγάλη έλλειψι τροφίμων;

Ποτέ δεν ήταν σκοπός του Θεού να πυκνοκατοικηθή η γη. Στους τελείους ανθρώπους Αδάμ και Εύα, ο Θεός είπε: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην.» (Γένεσις 1:28) Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ μιας γης που είναι «γεμάτη,» και μιας γης που υποφέρει από υπερπληθυσμό. Αν κάποιος σας έλεγε να γεμίσετε ένα ποτήρι με χυμό, δεν θα συνεχίζατε να χύνετε στο ποτήρι χυμό ώσπου να ξεχειλίση. Όταν το ποτήρι θα γέμιζε αρκετά, θα παύατε να χύνετε άλλο. Ομοίως, όταν η γη γεμίση άνετα με ανθρώπους, ο Θεός θα φροντίση ώστε να παύση η περαιτέρω αύξησις του πληθυσμού σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Εκτός αυτού δεν πρέπει βάσει των όσων βλέπομε ή ακούμε σήμερα, να βγάλωμε το εσφαλμένο συμπέρασμα ότι η γη δεν θα μπορούσε να είναι ένας κατάλληλος τόπος κατοικίας για μας και δεν θα μπορούσε να παράγη αρκετή τροφή για τους ανθρώπους και τα ζώα. Μολονότι μεγάλοι πληθυσμοί είναι ασφυκτικά συγκεντρωμένοι σε πόλεις, απέραντες εκτάσεις της γης είναι αραιοκατοικημένες. Αν ο σημερινός πληθυσμός ήταν ομοιόμορφα κατανεμημένος, θα υπήρχαν περίπου 24.000 τετραγωνικά μέτρα γονίμου γης για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί ατομικά. Αυτός θα ήταν πράγματι ένας υπεραρκετός χώρος!

Ο λόγος για τον οποίον υποφέρουν από πείνα τόσοι άνθρωποι σε διάφορα μέρη της γης δεν οφείλεται στο ότι έχει εξαντληθή η πλήρης αποδοτικότης του εδάφους. Αντιθέτως, η τόσο διαδεδομένη έλλειψις τροφίμων προέρχεται κυρίως από μια άνιση κατανομή των ειδών διατροφής. Μολονότι υπάρχει επαρκής παραγωγή σε ωρισμένες περιοχές ώστε να υπάρχη και πλεόνασμα, σε άλλα μέρη παρουσιάζεται υπερβολική έλλειψις τροφίμων. Πραγματικά, η γη θα μπορούσε να παράγη πολύ περισσότερα από όσα παράγει τώρα. Το 1970 ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών υπελόγισε ότι το παγκόσμιο γεωργικό δυναμικό είναι αρκετό για να θρέψη περίπου σαράντα δύο φορές περισσότερους ανθρώπους από όσο είναι ο σημερινός πληθυσμός της γης.

Εκείνα που έχει επιτύχει ήδη ο άνθρωπος σε μερικές περιοχές της γης παρέχουν κάποια απόδειξι των μεγάλων δυνατοτήτων που υπάρχουν ν’ αυξηθή η παραγωγικότης της γης.

Η Αυτοκρατορική Κοιλάς της Καλιφόρνιας ήταν άλλοτε μια αφιλόξενη και ακαλλιέργητη έρημος. Αλλά η άρδευσις του ορυκτούχου άγονου εδάφους της έκαμε αυτή την κοιλάδα μια από τις πιο πλούσιες αγροτικές εκτάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Ευρώπη, με το ήμισυ περίπου της καλλιεργησίμου γης, με μια πιο εντατική καλλιέργεια παράγει περίπου τόσα τρόφιμα όσα και η Βόρειος Αμερική.

Αληθινά δεν μπορεί να υπάρξη αμφιβολία ότι περισσότερες εκτάσεις θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν με εντατικώτερο τρόπο και μάλιστα χωρίς να φθαρή η ομορφιά των δασών και των λιβαδιών.

Υπάρχει κι άλλος ένας παράγων που θα εξασφαλίση επαρκή παραγωγή τροφίμων για μια γη που θα είναι άνετα γεμάτη από ανθρώπους και ζώα. Ποιος είναι αυτός; Είναι η θεία βοήθεια και καθοδηγία που θα δοθή τότε στο ανθρώπινο γένος κάτω από τη διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού δια του Υιού του Ιησού Χριστού. Κανείς δεν γνωρίζει τη γη καλύτερα από τον Θεό, διότι αυτός είναι ο Δημιουργός της. Κάτω από τη συνετή διακυβέρνησι της βασιλείας του η γη θ’ αποδίδη με αφθονία. Όπως υπήρξε η πείρα του αρχαίου Ισραήλ όταν ήταν πιστός, έτσι θα είναι και τότε: «Η γη θέλει δίδει τον καρπόν αυτής· θέλει μας ευλογήσει ο Θεός, ο Θεός ημών.»—Ψαλμός 67:6.

Οι άγονες έρημοι και οι άλλες ακαλλιέργητες εκτάσεις, που καταλαμβάνουν εκατομμύρια στρέμματα, θα αξιοποιηθούν χωρίς αμφιβολία σε μεγάλη κλίμακα. Η παροχή θείας βοηθείας για ν’ ανευρεθή το απαιτούμενο νερό είναι κάτι που έχει ιστορικό προηγούμενο. Τον έκτο αιώνα π.Χ. σε εκπλήρωσι των προφητικών επαγγελιών του Θεού, χιλιάδες Ιουδαίοι εξόριστοι επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλώνα. (Έσδρας 2:64-70) Αυτοί προφανώς διέβησαν μέσα από την αφιλόξενη Συριακή έρημο. Εν τούτοις, ο Θεός προμήθευσε ό,τι εχρειάζοντο για να μπορέσουν να παραμείνουν στη ζωή. Ακόμη και για τη πατρίδα τους ο Θεός είχε προείπει: «Εν τη ερήμω θέλουσιν αναβλύσει ύδατα, και ρεύματα εν τη ερημία.»—Ησαΐας 35:6.

Αφού ο Θεός έκαμε αυτό στο παρελθόν, έχομε σοβαρό λόγο ν’ αναμένωμε ότι κάτω από τη διακυβέρνησι της βασιλείας του με τον Χριστό αυτό θα γίνη σε μια πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.

Δεν πρέπει να φοβούμεθα ότι η απομάκρυνσις των ασθενειών και του θανάτου θα οδηγήση σε δυσάρεστες συνθήκες. Δεν θα υπάρχη υπερπληθυσμός και όλοι θα μπορούν να έχουν αρκετή τροφή για να τρώγουν.

Η διακυβέρνησις στα χέρια του διωρισμένου Βασιλέως του Θεού, του Ιησού Χριστού και των 144.000 συναρχόντων του θα λάβη πρόνοια ώστε οι κάτοικοι της γης να τρέφωνται καλά. Η προφητεία του Ησαΐα, τονίζοντας την αφθονία της υγιεινής τροφής που θα απολαμβάνουν οι άνθρωποι λέγει τα εξής: «Επί του όρους τούτου ο Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν . . . από παχέων μεστών μυελού, από οίνων κεκαθαρισμένων επί της τρυγίας.»—Ησαΐας 25:6, ΜΝΚ.

Μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά Θεό, σ’ Εκείνον για τον οποίον η Αγία Γραφή λέγει: «Ανοίγεις την χείρα σου και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.» (Ψαλμός 145:16) Ποτέ αυτός δεν παρέλειψε να εκπληρώση τις υποσχέσεις του. Όπως λέγουν οι Γραφές για τον αρχαίο Ισραήλ: «Δεν διέπεσεν ουδέ είς εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους ο Ιεχωβά ελάλησε προς τον οίκον Ισραήλ, πάντες ετελέσθησαν.»—Ιησούς του Ναυή 21:45, ΜΝΚ.

ΠΩΣ ΘΑ ΕΚΛΕΙΨΟΥΝ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Ιεχωβά Θεός, εκτός από την υπόσχεσί του να προμηθεύση τα υλικά πράγματα που χρειάζονται οι άνθρωποι για ν’ απολαμβάνουν τη ζωή, υποσχέθηκε και κάτι που έχει πολύ πιο μεγάλη αξία. Ποιο είναι αυτό; Είναι η απαλλαγή από τις ασθένειες και τον θάνατο. Ο δεδηλωμένος σκοπός του για τη μεγάλη ευωχία που αναφέρεται στον Ησαΐα ακολουθείται πραγματικά από την εξής υπόσχεσι: «Θέλει καταπιεί τον θάνατον εν νίκη· και Ιεχωβά ο Θεός θέλει σπογγίσει τα δάκρυα από πάντων των προσώπων.»—Ησαΐας 25:8, ΜΝΚ.

Σύμφωνα με τη θεία υπόσχεσι που εκτίθεται εδώ, η διακυβέρνησις της Βασιλείας στα χέρια του Ιησού Χριστού και των συναρχόντων του θα ενεργήση για να πραγματοποιήση την απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους από τον θάνατο. Επειδή οι ασθένειες και ο θάνατος ήλθαν λόγω του ότι γεννηθήκαμε ως ατελείς αμαρτωλοί ένεκα κληρονομικότητος από τον πρώτο άνθρωπο Αδάμ, τα θανατηφόρα αποτελέσματα της αμαρτίας πρέπει να εξουδετερωθούν. Πώς;

Η βάσις που απαιτείται για να γίνη αυτό πρέπει να είναι μια διευθέτησις που να ικανοποιή τη δικαιοσύνη. Λογικά πρέπει να είναι μια διευθέτησις που ν’ αντισταθμίζη το κακό που προξενήθηκε από την ανταρσία του Αδάμ. Εκείνο που έχασε ο Αδάμ πρέπει να επανακτηθή. Το τίμημα θα έπρεπε να είναι ένα λύτρον που ν’ αντιπροσωπεύη εκείνο ακριβώς που έχασε ο Αδάμ, δηλαδή, τέλεια ανθρώπινη ζωή με όλα τα δικαιώματα και την προοπτική της.

Κανένας από τους αμαρτωλούς απογόνους του Αδάμ δεν μπορούσε να δώση ένα λύτρον. Αυτό το εξηγεί ο Ψαλμός 49:7: «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν.» Αλλά ο Χριστός Ιησούς μπορούσε να το κάμη αυτό, διότι ήταν τέλειος άνθρωπος και εθελουσίως κατέθεσε τη ζωή του, δίνοντας έτσι την «ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.»—Ματθαίος 20:28.

Ο Ιησούς Χριστός, βάσει της θυσίας της τελείας ανθρώπινης ζωής του είναι σε θέσι να εφαρμόση τα οφέλη της εξιλεωτικής του θυσίας για την ανόρθωσι του ανθρωπίνου γένους από τη δουλεία της αμαρτίας. Επειδή οι αμαρτωλές τάσεις έχουν γίνει μέρος της ανθρώπινης φύσεως, θα απαιτηθή χρόνος και βοήθεια για να υπερνικηθούν. Κάτω από τη Βασιλεία στα χέρια του Ιησού Χριστού, όλοι οι ανθρώπινοι υπήκοοι του θα εκπαιδευθούν στην οδό της δικαιοσύνης.—Αποκάλυψις 20:12· Ησαΐας 26:9.

Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι εκείνοι που υποφέρουν από μια σοβαρή σωματική ανικανότητα ή δυσμορφία θα πρέπει ν’ αναμείνουν μια μακρά χρονική περίοδο στη διάρκεια της οποίας θα θεραπευθούν τελικά από την αναπηρία τους. Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν εδώ στη γη, εθεράπευε στιγμιαία, θαυματουργικά, τους ασθενείς και τους αναπήρους. Αρκετούς εθεράπευσε εξ αποστάσεως, χωρίς να βλέπη τους πάσχοντας, και χωρίς να έλθη σε άμεση επαφή μαζί τους (Ματθαίος 8:5-13· 15:21-28· Λουκάς 7:1-10) Γι αυτό οι σοβαρά ακρωτηριασμένοι, όπως εκείνοι που έχουν ένα πόδι ή ένα χέρι, που θα ζουν όταν η Βασιλεία αρχίση να χειρίζεται όλες τις υποθέσεις της γης, μπορούν να ελπίζουν ότι θα λάβουν μια θαυματουργική στιγμιαία θεραπεία στον ωρισμένο καιρό του Θεού. Θα είναι πράγματι θαυμαστό να βλέπωμε ν’ αποκαθίστανται η όρασις στους τυφλούς, η ακοή στους κωφούς κι ένα υγιές σώμα στους αναπήρους, τους ακρωτηριασμένους και τους παραμορφωμένους.

Εν τούτοις, η αποκατάστασις των ανθρώπων σε πλήρη σωματική και διανοητική τελειότητα θα είναι μια βαθμιαία ενέργεια, που θα απαιτήση την εφαρμογή της εξιλεωτικής θυσίας του Ιησού και υπακοή στην κατεύθυνσι της κυβερνήσεως της Βασιλείας. Εκείνο που θα λάβη χώραν θα μπορούσε να παραβληθή με την αποκατάστασι ενός αναπήρου κάτω από την καθοδήγησι ενός ειδικευμένου θεραπευτού. Στη διάρκεια της εκπαιδεύσεως του ο ανάπηρος μπορεί να κάνη πολλά λάθη, αλλά τελικά μπορεί να γίνη ικανός να ζη μια χρήσιμη ζωή χωρίς, να εξαρτάται από άλλους. Η πρόοδος που θα κάμη εξαρτάται από την ανταπόκρισί του στη βοήθεια που του παρέχεται.

ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΤΕΛΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Ο Ιησούς Χριστός έχει όλα τα απαιτούμενα προσόντα για ν’ αποκαταστήση την ανθρώπινη φυλή. Εφόσον έζησε ως άνθρωπος στη γη, έχει προσωπική επίγνωσι των προβλημάτων των ατελών ανθρώπων. Μολονότι ήταν τέλειος, εν τούτοις υπέστη παθήματα και θλίψεις ως το σημείο να χύση δάκρυα. Η αφήγησις της Γραφής μάς λέγει: «Εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη δια την ευλάβειαν αυτού, καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ’ όσων έπαθε.»—Εβραίους 5:7, 8.

Λόγω των όσων έπαθε ο Ιησούς Χριστός στη γη, μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη ότι θα είναι ένας άρχων με κατανόησι. Δεν θα φέρεται σκληρά στους υπηκόους του, διότι κατέθεσε πρόθυμα τη ζωή του για το ανθρώπινο γένος. (1 Ιωάννου 3:16) Επίσης ο Ιησούς, επειδή είναι και Αρχιερεύς, θα δείξη τη συμπάθεια του στους ανθρώπους ελευθερώνοντας από την αμαρτία εκείνους που ακολουθούν την καθοδηγία του. Δεν θα είναι ανυπόμονος μαζί τους, ούτε θα τους κάμη να αισθάνωνται συντριβή επειδή παρασύρθηκαν σε μια πράξι που δεν αντανακλά τέλεια την προσωπικότητα του Θεού. Τα εδάφια Εβραίους 4:15, 16 λέγουν τα εξής σχετικά με την ιερατική υπηρεσία του Ιησού: «Δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, δια να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.»

Οι άνθρωποι, ενόσω θα προχωρούν προς την τελειότητα, θα αμαρτάνουν ακόμη χωρίς να το θέλουν. Αλλά με τη μετάνοια και την αίτησι συγχωρήσεως από τον Θεό μέσω του Αρχιερέως των Ιησού Χριστού, θα συγχωρούνται και θα λαμβάνουν συνεχώς βοήθεια για να υπερνικούν τις αδυναμίες των. Τα εδάφια Αποκάλυψις 22:1, 2, περιγράφοντας συμβολικά τις θείες διατάξεις για ζωή και θεραπεία, μιλούν για έναν «καθαρόν ποταμόν ύδατος της ζωής λαμπρόν ως κρύσταλλον, εξερχόμενον εκ του θρόνου του Θεού και του Αρνίου. Εν τω μέσω της πλατείας αυτής και του ποταμού εντεύθεν και εντεύθεν ήτο το δένδρον της ζωής, φέρον καρπούς δώδεκα, καθ’ έκαστον μήνα κάμνον τον καρπόν αυτού· και τα φύλλα του δένδρου είναι εις θεραπείαν των εθνών.»

Εκείνοι που είναι ενωμένοι με τον Ιησού Χριστό ως συνάρχοντες έχουν επίσης τις ικανότητες να βοηθήσουν το ανθρώπινο γένος. Αυτοί οι συνάρχοντες περιλαμβάνουν άνδρες και γυναίκες από διάφορες κοινωνικές θέσεις. (Γαλάτας 3:28) Μερικοί απ’ αυτούς ήσαν στο παρελθόν πόρνοι, μοιχοί, ομοφυλόφιλοι, κλέφτες μέθυσοι, εκβιασταί και άλλα παρόμοια. Αλλά μετενόησαν, μετεστράφησαν και άρχισαν να ζουν μια καθαρή ζωή, προς αίνον και τιμήν του Θεού. (1 Κορινθίους 6:9-11) Όλοι όσοι γίνονται βασιλείς και ιερείς μαζί με τον Ιησού Χριστό, πρέπει ως τον καιρό του θανάτου των να έχουν αποδείξει ότι αγαπούν τη δικαιοσύνη και ενεργούν με δικαιοσύνη, ότι μισούν το κακό και είναι ανιδιοτελώς αφωσιωμένοι στην προαγωγή της ευημερίας των συνανθρώπων τους.—Ρωμαίους 12:9· Ιακώβου 1:27· 1 Ιωάννου 3:15-17· Ιούδα 23.

Δεν ήταν εύκολα γι’ αυτούς να μείνουν καθαροί ενώπιον του Θεού. Έπρεπε ν’ αντισταθούν σε τεράστιες πιέσεις να συμμορφωθούν με τους ιδιοτελείς τρόπους του κόσμου. Πολλοί είχαν ν’ αντιμετωπίσουν εξωτερικές πιέσεις με τη μορφή κατηγοριών, κακομεταχειρίσεως και γενικής αντιπάθειας και περιφρονήσεως. Ο Ιησούς Χριστός τούς είχε πει τι θα έπρεπε ν’ αναμένουν: «Θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών.» (Ματθαίος 24:9) Επίσης, σε όλη τη διάρκεια της ζωής των έπρεπε ν’ αγωνίζωνται για να υπερνικήσουν τις δικές τους αμαρτωλές τάσεις. Ένας απ’ αυτούς, ο απόστολος Παύλος, είπε για τον εαυτό του τα εξής: «Δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος.»—1 Κορινθίους 9:27.

Αληθινά, λοιπόν, αυτοί οι 144.000 βασιλείς και ιερείς μπορούν να κατανοήσουν τα προβλήματα των υπηκόων της Βασιλείας. Και οι ίδιοι χρειάσθηκε ν’ αγωνισθούν για ν’ αποδειχθούν πιστοί στον Θεό παρά τις μεγάλες δυσκολίες.

ΙΔΕΩΔΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΗ ΓΗ

Στη γη, επίσης τα πάντα θα είναι κατάλληλα για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να φθάσουν σε τελειότητα. Μόνον εκείνοι που αποδείχθηκαν πρόθυμοι να κάμουν το θείο θέλημα με όλη την καρδιά τους θα παραμείνουν μετά την καταστροφή των εχθρών της Βασιλείας. Αυτό σημαίνει ότι η ανθρώπινη απληστία και ιδιοτέλεια, που ήσαν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για τη μόλυνσι των τροφίμων που τρώμε, του νερού που πίνομε και του αέρος που αναπνέομε, θα ανήκουν στο παρελθόν. Εκείνοι που θα επιζήσουν δεν θα μαστίζωνται πια από διαιρετικούς φυλετικούς και εθνικούς φραγμούς. Όλοι ενωμένοι στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού θα ενεργούν ως αδελφοί και θα επιδιώκουν την ειρήνη. Ακόμη και τα άγρια ζώα δεν θα βλάπτουν ούτε τον άνθρωπο ούτε τα κατοικίδια ζώα. Τα προφητικά λόγια του Ησαΐα 11:6-9, ΜΝΚ, δεν θα έχουν τότε μόνο πνευματική εκπλήρωσι, όπως σήμερα, αλλά και κατά γράμμα εκπλήρωσι:

«Ο λύκος θέλει συγκατοικεί μετά του αρνίου, και η λεοπάρδαλις θέλει αναπαύεσθαι μετά του εριφίου· και ο μόσχος και ο σκύμνος και τα σιτευτά ομού, και μικρόν παιδίον θέλει οδηγεί αυτά. Και η δάμαλις και η άρκτος θέλουσι συμβόσκεσθαι, τα τέκνα αυτών θέλουσιν αναπαύεσθαι ομού, και ο λέων θέλει τρώγει άχυρον καθώς ο βους. Και το θηλάζον παιδίον θέλει παίζει εις την τρύπαν της ασπίδος, και το απογεγαλακτισμένον παιδίον θέλει βάλλει την χείρα αυτού εις την φωλεάν του βασιλίσκου. Δεν θέλουσι κακοποιεί ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει· διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.»

Μέσω της διακυβερνήσεως της Βασιλείας ο Ιεχωβά Θεός θα στρέψη την προσοχή του στους ανθρώπους με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Αυτό παριστάνεται σε μια προφητική όρασι που αναγράφεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Η αφήγησις, αφού παρομοιάζει την επέκτασι της Βασιλικής εξουσίας, με την κάθοδο της Νέας Ιερουσαλήμ από τον ουρανό, μας λέγει τα εξής: «Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσι υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλυψις 21:2-4.

Σκεφθήτε τι σημαίνει αυτό. Η παρούσα ζωή με τους πόνους και τις θλίψεις δεν θα είναι ασφαλώς το μόνο που θα ανήκη στο παρελθόν. Οι άνθρωποι θα απαλλαγούν από κάθε διανοητικό, συναισθηματικό και σωματικό πόνο που προέρχεται από την ατέλεια. Η διανοητική αγωνία για τις αβέβαιες καταστάσεις ή τις μεγάλες συμφορές και τους κινδύνους θα έχουν παρέλθει. Η κατάθλιψις, το αίσθημα του εσωτερικού κενού και η μοναξιά που συνδέονται με τον συναισθηματικό πόνο δεν θα υπάρχουν πια. Ποτέ πια οι άνθρωποι δεν θα κλαίουν ούτε θα στενάζουν από δυνατούς σωματικούς πόνους. Τα πικρά δάκρυα δεν θα γεμίζουν πια τα μάτια και δεν θα κυλούν στα μάγουλα των. Δεν θα υπάρχει αιτία να στενάζουν από θλίψεις. Οι άνθρωποι, αποκαταστημένοι σε τελειότητα διανοίας και σώματος, θα βρίσκουν πραγματική ευχαρίστησι στη ζωή σε όλη την αιωνιότητα. Δεν θα θέλατε να είσθε μεταξύ εκείνων που θα απολαμβάνουν αυτές τις ευλογίες από τον Θεό;