Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Ποια είναι η σημασία του εδαφίου Παροιμίαι 14:17; Η απόδοσις στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών διαφέρει από εκείνην των άλλων μεταφράσεων.—Λ. Α., Ηνωμένες Πολιτείες.
Το εδάφιο Παροιμίαι 14:17 λέγει, κατά τη Μετάφρασι Νέου Κόσμου: «Ο οξύθυμος πράττει αστοχάστως· και ο άνθρωπος διανοητικών ικανοτήτων είναι μισητός.» Η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου λέγει: «Ο οξύθυμος πράττει αστοχάστως· και ο κακόβουλος άνθρωπος είναι μισητός.» Τώρα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όποιος είναι «οξύθυμος πράττει αστοχάστως» ή «εκείνος που γρήγορα οργίζεται ενεργεί απερίσκεπτα.» Αλλά, τι θα λεχθή για τη φράσι «ο κακόβουλος άνθρωπος είναι μισητός»; Διάφορες μεταφράσεις συμφωνούν με τη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου σ’ αυτή την απόδοσι, ενώ η Μετάφρασις Νέου Κόσμου φαίνεται να προσδίδη διαφορετική σκέψι, λέγοντας, «αλλ’ ο άνθρωπος διανοητικών ικανοτήτων είναι μισητός.»
Πρώτον, ας λάβωμε σημείωσι αυτής της φράσεως όπως αποδίδεται από μερικούς συγχρόνους μεταφραστάς. Η Μετάφρασις Ιακώβου Μόφφατ λέγει: «αλλ’ ένας σώφρων άνθρωπος θα είναι υπομονητικός.» Η μετάφρασις Λάμσα από την Πεσίττα λέγει: «αλλ’ ένας συνετός άνθρωπος είναι μετριοπαθής.» Μια Αμερικανική Μετάφρασις λέγει: «Αλλ’ ένας άνθρωπος διακρίσεως είναι υπομονητικός.» Η Αναθεωρημένη Στερεότυπος Μετάφρασις επίσης λέγει: «αλλ’ ένας άνθρωπος διακρίσεως είναι υπομονητικός.» Αξιοσημείωτη, όμως, είναι η υποσημείωσις για τη λέξι «υπομονητικός», που δείχνει ότι το Εβραϊκό κείμενο λέγει «μισείται». Ωστόσο, παρατηρείται ότι οι σύγχρονες αυτές μεταφράσεις ομιλούν για ένα «συνετόν άνθρωπο», ένα «σοφόν άνθρωπο», κι έναν «άνθρωπο διακρίσεως». Η υποκείμενη σκέψις είναι πολύ όμοια μ’ εκείνη που βρίσκεται στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου, που ομιλεί για έναν ‘άνθρωπον διανοητικών ικανοτήτων’.
Η έκφρασις ‘διανοητικές ικανότητες’ αποδίδεται από την Εβραϊκή λέξι μεζιμμά στον πληθυντικό αριθμό. Μεζιμμά σημαίνει «ένα σχέδιο, συνήθως κακό (μηχάνευσις), ενίοτε καλό (οξύνοια).» Έτσι, η Εβραϊκή λέξις μπορεί να χρησιμοποιήται με αγαθή έννοια, που επιτρέπεται με την έκφρασι ‘διανοητικές ικανότητες’.
Τότε, λοιπόν, ένας άνθρωπος διανοητικών ικανοτήτων και υπό αγαθήν ακόμη έννοιαν, μισείται; Πραγματικά, ο κόσμος γενικά δεν αγαπά ιδιαίτερα εκείνους που ασκούν διανοητικές ικανότητες. Σκεπτόμενοι άνθρωποι, που είναι αληθινοί διανοούμενοι καλούνται τώρα ενίοτε «αυγοκέφαλοι». Αυτός ο όρος συχνά έχει εφαρμοσθή με υποτιμητικό τρόπο σ’ εκείνους που χρησιμοποιούν πραγματικά τις διανοητικές των ικανότητες κατάλληλα και παραγωγικά. Καταφρονούνται επειδή χρησιμοποιούν τη διάνοιά τους. Μερικοί άνθρωποι είναι πολύ οκνηροί στο να σκεφθούν, διότι το να σκεφθούν είναι δύσκολο έργον. Γι’ αυτό βλέπουν με δυσμένεια εκείνους που χρησιμοποιούν διανοητικές ικανότητες, που δείχνουν επιμέλεια στη χρήσι της διανοίας. Συχνά, λοιπόν, συμβαίνει να μισούνται οι σκεπτόμενοι άνθρωποι.
Μια μάλλον γενική άποψι αντανακλά η επομένη περικοπή από το βιβλίο Ο Αιών του Κονφορμισμού, υπό Άλαν Βαλεντάιν, σελίδες 105 και 106: «Ο Αϊνστάιν ήταν ένας αλλού είδους εθνικός ήρως με πιο απώτερη έννοια· σχεδόν κανείς δεν τον κατάλαβε, αλλά σχεδόν όλοι παρεδέχθησαν την ετυμηγορία των ειδημόνων ότι ήταν ένας καταπληκτικά τολμηρός τύπος στα υπερύψη των μαθηματικών. Αλλ’ όταν άρχισε να εκφράζη γνώμες πάνω σε δημόσια ζητήματα, οι θαυμασταί του ελαττώθηκαν. Το να σκέπτεται κανείς ελεύθερα σημαίνει να προκαλή τον δημοκρατικό κανόνα, οι δε όροι ‘υψιμέτωπος’ και ‘θεωριολόγος’ δεν είναι κολακευτικοί. ‘Θα προτιμούσα να είμαι ένας ξεροκέφαλος παρά ένας αυγοκέφαλος’, είναι απλώς τα πιο πρόσφατο ρητό για την υπεράσπισι της κοινοτοπίας.»
Υπάρχουν, βέβαια, κι εκείνοι που μόνον ισχυρίζονται ότι διανοούνται. Το εδάφιο Παροιμίαι 14:17 δεν αναφέρεται σ’ εκείνους τους ψευδοδιανοουμένους. Αυτοί δεν έφθασαν πραγματικά στη θέσι των αληθινών διανοουμένων, των σκεπτομένων ανθρώπων, που δείχνουν ότι έχουν πραγματική νοημοσύνη. Ο ψευδοδιανοούμενος, που ενεργεί και ομιλεί με τρόπο προοριζόμενο να προκαλέση εντύπωσι, μπορεί πραγματικά να εξαντλήση αντιθέτως τους άλλους και μπορεί να τους αποκρούση. Αλλά δεν είναι άνθρωπος του τύπου που είναι «ο άνθρωπος διανοητικών ικανοτήτων» εκείνος που μισείται. Στην περίπτωσι του δήθεν διανοουμένου καταδεικνύεται η αληθινότης του εδαφίου 1 Κορινθίους 8:1: «Η γνώσις . . . φυσιοί».
Εν τούτοις, το ότι ένας άνθρωπος πραγματικών διανοητικών ικανοτήτων μισείται, είναι έκδηλον όσον αφορά τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτοί ασκούν τις διάνοιές των εν σχέσει με τους σκοπούς του Θεού και περιπατούν μετά του Θεού. (Μιχ. 6:8) Αυτοί προσλαμβάνουν γνώσι από τον λόγον του Θεού κι ενεργούν ανάλογα, και δεν συμμορφώνονται με το παρόν σύστημα πραγμάτων. (Ρωμ. 12:1, 2) Ως σκεπτόμενοι άνθρωποι, που ακολουθούν τον Χριστό ως πρότυπο των και κάνουν το θείον θέλημα μισούνται. Σ’ αυτό δεν ομοιάζουν τους κοσμικούς. Κι ας μη φαίνεται παράδοξο, διότι αυτοί δεν αποτελούν μέρος αυτού του κόσμου! Το δείχνουν αυτό με το να σκέπτωνται, με το ν’ ασκούν τις διανοητικές των ικανότητες, και κατόπιν να ενεργούν σύμφωνα με τις δίκαιες αρχές του λόγου του Θεού.—Ιωάν. 15:19.
Η έκφρασις «διανοητικές ικανότητες» στις Παροιμίες 14:17 θα μπορούσε, φυσικά, να συγκαλύψη την κακόβουλη διανόησι. Ένας άνθρωπος, που μηχανεύεται κακό ή είναι κακόβουλος, μισείται. Γι’ αυτό, και η μια και η άλλη εφαρμογή που δίδεται στις «διανοητικές ικανότητες» είναι δυνατή. Ωστόσο, πραγματικά δεν υπάρχει διαφυγή από τα γεγονός ότι οι Χριστιανοί που χρησιμοποιούν τις διάνοιές των, που ασκούν τις διανοητικές των ικανότητες εν σχέσει με τον Θεό, τον λόγο του και τους σκοπούς του, και οι οποίοι περιπατούν μετά του Ιεχωβά, μισούνται απ’ αυτόν τον κόσμο, ο οποίος «εν τω πονηρώ κείται»—1 Ιωάν. 5:19· Ησ. 30:20, 21.