‘Απολαμβάνετε τα Αγαθά του Κόπου Σας’

«Ιδού, τι είδον εγώ αγαθόν· είναι καλόν να τρώγη τις και να απολαμβάνη τα αγαθά όλου του κόπου αυτού.»—Εκκλησ. 5:18.

 1. Όπως δείχνει το εδάφιο 1 Τιμόθεον 1:11, τι είδους Θεός είναι ο Ιεχωβά, κι έτσι τι μπορούμε να συμπεράνωμε ορθά ότι επιθυμεί για τα νοήμονα πλάσματά του: (Δευτ. 12:18· 26:11· Ψαλμ. 32:11)

Ο ΥΨΙΣΤΟΣ Θεός Ιεχωβά απολαμβάνει υπέρτατη ευτυχία, ευαρεστούμενος στην τελειότητά του και στα έργα του. (1 Τιμ. 1:11) Επί πλέον, επιθυμεί να μετέχουν και τα νοήμονα πλάσματά του, και ιδιαίτερα οι πιστοί δούλοι του, σ’ αυτήν την ευτυχία.

 2. Πώς αυτά που συλλαμβάνομε με τις αισθήσεις μας αποκαλύπτουν ότι ο Ιεχωβά ‘έδωσε εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν;’

² Οι ίδιες οι αισθήσεις μας προορίζονται να συλλαμβάνουν μια τεράστια ποικιλία εικόνων, ήχων, οσμών, γεύσεων και αφών ή αγγιγμάτων. Τι ευχάριστο είναι να μπορή κανείς να βλέπη λαμπρά ηλιοβασιλέματα, κατάστικτους μ’ άστρα ουρανούς, ελικοειδή ποτάμια, γαλήνιες λίμνες, κλιμακωτούς καταρράκτες, ακρογιάλια στεφανωμένα με φοινικόδεντρα, θαλερά λιβάδια και χιονοσκεπή βουνά! Πόσο ευχάριστη είναι η γεύσις των νωπών φρούτων ή των καλομαγειρεμένων, θρεπτικών φαγητών και των γευστικών μεζέδων! Και τι απολαυστικό είναι να αισθανώμεθα την ελαφρή αύρα να φυσά μια ζεστή μέρα, και ακόμη περισσότερο όταν νοιώθωμε την παρουσία και το αγκάλιασμα εκείνων που αγαπούμε. Επίσης, πόσο ευχάριστο είναι να ακούμε το κελάρυσμα των ρυακιών, το ξέσπασμα των κυμάτων στην ακρογιαλιά, τον ψίθυρο των φύλλων στον άνεμο, το τερέτισμα και το κελάδημα των πτηνών, καθώς και το γέλιο των ευτυχισμένων παιδιών! Και πόσο απολαυστικός είναι ένας περίπατος μέσα από ένα δάσος ή ένα όμορφο άλσος, ρουφώντας το γλυκό άρωμα των ανθών! Αληθινά, πρέπει να συμφωνήσωμε με τον θεόπνευστο απόστολο Παύλο: Ο Θεός «δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν.»—1 Τιμ. 6:17.

 3. Τι λέγει η Αγία Γραφή για το πώς βλέπει ο Θεός την εκ μέρους μας απόλαυσι της τροφής και ποτού;

³ Είναι οπωσδήποτε σκοπός του Θεού να βρίσκωμε χαρά σε ό,τι αυτός προμήθευσε τόσο γενναιόδωρα για όλη την ανθρωπότητα. (Πράξ. 14:16, 17) Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ο σοφός Βασιλεύς Σολομών, μετά από μια συστηματική έρευνα των επιγείων πραγμάτων που έκανε. Είπε: «Ιδού, τι είδον εγώ αγαθόν είναι καλόν να τρώγη τις και να πίνη και να απολαμβάνη τα αγαθά όλου του κόπου αυτού.»—Εκκλησ. 5:18.

 4. Πώς το παράδειγμα του Ιησού Χριστού δείχνει ότι είναι κατάλληλο να απολαμβάνουν οι Χριστιανοί τα υλικά πράγματα;

⁴ Αυτό βέβαια πρέπει ν’ αληθεύη και για τους Χριστιανούς δούλους του Ιεχωβά. Η κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Ιησούς Χριστός, έδωσε το τέλειο παράδειγμα για την απόλαυσι των υλικών αγαθών. Δεν ήταν καθόλου ασκητής. Εδέχετο προσκλήσεις σε γεύματα και συμπόσια. (Λουκ. 5:29· 7:36· 14:1· 19:5, 6) Το πρώτο του θαύμα—η μετατροπή του ύδατος σε κρασί—συνέβαλε στην απόλαυσι ενός γαμήλιου συμποσίου. (Ιωάν. 2:1-11) Μερικοί που δεν εκτιμούσαν την ισορροπία του Ιησού σ’ αυτά τα ζητήματα, τον κατηγόρησαν ψευδώς: «Ιδού, άνθρωπος φάγος και οινοπότης.» (Ματθ. 11:19) Δεν μπόρεσαν ν’ αντιληφθούν ότι ο Ιησούς Χριστός έκανε κατάλληλη χρήσι των αφθόνων προμηθειών του πατρός του ενώ, συγχρόνως, έδινε την πρώτη θέσι στα πνευματικά ζητήματα.—Ματθ. 6:24-34.

ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΛΑΥΣΕΩΝ

 5. Σύμφωνα με τη Βιβλική προφητεία, μεταξύ τίνων θα ευρίσκοντο στις ‘έσχατες ημέρες’ φιλήδονα άτομα, και γιατί αυτό αποτελεί κίνδυνο για τους πιστούς δούλους του Ιεχωβά;

⁵ Ενώ λοιπόν, οι δούλοι του Θεού ορθώς βρίσκουν ευχαρίστησι στην τροφή και στο ποτό, καθώς επίσης και σε διάφορες μορφές ψυχαγωγίας, υπάρχουν παγίδες που πρέπει ν’ αποφεύγωνται. Σύμφωνα με τη Βιβλική προφητεία, μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών στις ‘έσχατες ημέρες,’ θα υπήρχαν άνθρωποι που θα ήσαν «φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι.» (2 Τιμ. 3:4) Αυτοί οι άνθρωποι θ’ άρχιζαν να ζουν για τέρψεις, προτάσσοντας την αναζήτησι διασκεδάσεων στη ζωή τους. Οι πιστοί δούλοι του Ιεχωβά, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την έντονη επιρροή που ασκούν αυτά τα άτομα που επιζητούν απολαύσεις σήμερα, πρέπει να προσέχουν ώστε αυτό να μην αρχίση να επηρεάζη τις σκέψεις τους.

6, 7. (α) Σε ποιο λογικό συμπέρασμα κατέληξε ο Βασιλεύς Σολομών σχετικά με την ευθυμία και τον γέλωτα; (β) Πώς ακριβώς πρέπει να εννοήσωμε τα λόγια του Σολομώντος;

⁶ Η ρεαλιστική άποψις των απολαύσεων, όπως την παρουσιάζει ο Βασιλεύς Σολομών, μπορεί να είναι πολύ υποβοηθητική. Ο Σολομών μιλεί για την έρευνα και τις διαπιστώσεις του: «Εγώ είπα εν τη καρδία μου, Ελθέ τώρα, να σε δοκιμάσω δι’ ευφροσύνης, και εντρυφά εις αγαθά· και ιδού, και τούτο ματαιότης. Είπα περί του γέλωτος, Είναι μωρία· και περί της χαράς, Τι ωφελεί αύτη;»—Εκκλησ. 2:1, 2.

⁷ Σε τι ακριβώς εφιστά εδώ την προσοχή μας ο Σολομών; Τα λόγια του διασαφηνίζουν ότι η άπληστη επιδίωξις διασκεδάσεων δεν μπορεί να φέρη γνήσια και διαρκή ευτυχία. Διεπίστωσε ότι η ευφροσύνη ή ευθυμία αυτές καθ’ εαυτές αποτελούσαν ‘ματαιότητα,’ κενότητα. Και αυτό διότι η ‘ευφροσύνη’ αυτή καθ’ εαυτή δεν μπορεί να παραγάγη κάτι που ν’ αξίζη αληθινά. Είναι αλήθεια ότι οι διασκεδάσεις και το γέλιο μπορούν να βοηθήσουν ένα άτομο να λησμονήση προσωρινά τα προβλήματά του. Αλλά τα προβλήματα δεν πρόκειται να λυθούν, αλλά πρέπει να τα αντιμετωπίση το άτομο μετά το τέλος της διασκεδάσεως. Επίσης, όταν ένα άτομο απλώς αντιμετωπίζη πολύ σοβαρά ζητήματα με απερίσκεπτα γέλια, δεν χρησιμοποιεί καλή κρίσι και μπορεί μάλιστα να εξερεθίση τους άλλους. Γι’ αυτό και το γέλιο του μπορεί να χαρακτηρισθή ως «μωρία.» Όσο για την ‘ευφροσύνη’ ή ευθυμία που μπορεί να είναι συνδεδεμένη μ’ έναν κατά συνήθειαν αστειολόγο, δεν καταλήγει πραγματικά σε τίποτε αξιόλογο. Όπως το διετύπωσε ο Σολομών, «Τι ωφελεί αύτη;» Τι απτά η ωφέλιμα αποτελέσματα μπορεί να παραγάγη αυτή η ευθυμία;

 8. Με τι τρόπο μπορούμε να βοηθηθούμε αν εφαρμόσουμε το μάθημα που παίρνομε από την έρευνα του Σολομώντος;

⁸ Αν επιτρέπωμε στον εαυτό μας να καθοδηγήται από τα πράγματα που αποκαλύπτονται στην έρευνα του Σολομώντος, ασφαλώς δεν θ’ αφήνωμε τις απολαύσεις να επισκιάζουν ή να παραγκωνίζουν την πνευματική μας δραστηριότητα. Αυτό απαιτεί να είμεθα μετριοπαθείς στον αριθμό των κοινωνικών συγκεντρώσεων στις οποίες παρευρισκόμεθα και στην ποσότητα του χρόνου που αφιερώνομε σ’ αυτές. Αν κατ’ επανάληψιν δαπανούμε σημαντικό μέρος της νύχτας σε κοινωνικές σχέσεις, πώς θα μπορούμε να είμεθα άγρυπνοι την επόμενη μέρα για πνευματικές ευκαιρίες, όπως είναι οι συναθροίσεις εκκλησίας ή η δημοσία μαρτυρία; Αν η υπερβολική εντρύφησις σε ψυχαγωγία είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωσι της πνευματικής δραστηριότητος, λόγω φυσικής κοπώσεως αυτό δεν θα εσήμαινε ότι η αναζήτησις διασκεδάσεων ξεφεύγει από τον έλεγχό μας; Μολονότι μπορεί ορθώς ν’ απολαμβάνωμε λογικές, εποικοδομητικές κοινωνικές συγκεντρώσεις και άλλες μορφές αναψυχής, δεν πρέπει αυτά να γίνουν κύριοι στόχοι στη ζωή μας. Η μεγάλη μας ικανοποίησις πρέπει να εξακολουθή να πηγάζη από μια ζωή που συγκεντρώνεται γύρω από την πιστή υπηρεσία στον Ιεχωβά Θεό.

 9. Οι Χριστιανοί που είναι βασικά σοβαροί από τι πρέπει να φυλάγωνται;

⁹ Εξ άλλου, εφόσον η χαρά και το γέλιο έχουν μια κατάλληλη θέσι μεταξύ των δούλων του Θεού, οι Χριστιανοί που είναι βασικά σοβαροί και μπορεί να μην ενδιαφέρωνται και τόσο πολύ για ωρισμένες μορφές ψυχαγωγίας, δεν πρέπει να υποβλέπουν ή να είναι κάπως επικριτικοί για τους ομοπίστους των που μπορεί ν’ απολαμβάνουν διάφορα σπορ, χορούς μ’ έναν υγιή τρόπο ή άλλες διασκεδάσεις. (Ρωμ. 14:10-12) Η Γραφή συμβουλεύει: «Μη γίνου δίκαιος πάρα πολύ.» (Εκκλησ. 7:16) Πρέπει, λοιπόν, να προσέχωμε να μην ενδιαφερώμεθα πάρα πολύ και να μην δημιουργούμε ζητήματα για αυστηρώς προσωπικά θέματα. Το να είμεθα υπέρ το δέον δίκαιοι, θα μπορούσε να οδηγήση σε επίδειξι απερίσκεπτου ζήλου και, το χειρότερο, σε μια ανελεήμονα και άστοργη στάσι που θα κατέληγε στο να χάσωμε την εύνοια και την ευλογία του Θεού.

ΟΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟ ΕΛΕΓΧΟ

10. Τι προβλήματα ανέκυψαν σχετικά με τις «αγάπες» που έκαναν οι πρώτοι Χριστιανοί;

¹⁰ Είναι σαφές ότι οι απολαύσεις πρέπει να παραμένουν στη θέσι τους ώστε να μη εγείρωνται σοβαρά προβλήματα. Αυτό είναι κάτι το οποίο αντιμετώπισαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος σχετικά με τις ‘αγάπες’ τους, που φαίνεται ότι ήσαν συμπόσια στα οποία και οι φτωχοί Χριστιανοί ακόμη μπορούσαν ν’ απολαύσουν καλή τροφή και εποικοδομητική συναναστροφή. Δυστυχώς, άτομα που εστερούντο πνευματικότητος επωφελούντο απ’ αυτές τις περιστάσεις για να ικανοποιήσουν ιδιοτελή πάθη. Γι’ αυτό και ο Χριστιανός μαθητής Ιούδας εχαρακτήρισε μερικούς ως «κηλίδες [σπιλάδες, Κείμενον, βράχοι κάτω από τα νερά] εις τας αγάπας σας.» (Ιούδ. 12) Η συναναστροφή με τέτοια άτομα κακών ελατηρίων, θα μπορούσε να οδηγήση σε ναυάγιο της πίστεως ενός ατόμου. Ομοίως, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Στοχάζονται ηδονήν την καθημερινήν τρυφήν, είναι σπίλοι και μώμοι, εντρυφώσιν εν ταις απάταις [απατηλές διδασκαλίες, ΜΝΚ] αυτών, συμποσιάζουσι με σας.» (2 Πέτρ. 2:13) Αυτά τα άτομα είχαν ως μοναδικό σκοπό τους την ικανοποίησι των αισθησιακών απολαύσεων και την ημέρα και τη νύχτα. Με το πρόσχημα ότι ήσαν Χριστιανοί, έκαναν άσεμνες πράξεις του κόσμου που είναι αποξενωμένος με τον Θεό. Σαν σπίλοι και μώμοι, θάμπωναν το καλό υπόμνημα των καλών Χριστιανών, επιφέροντας μεγάλη μομφή στο άγιο όνομα του Θεού. Μιλώντας για τις ‘απατηλές διδασκαλίες’ τους, τις διεφθαρμένες απόψεις τους, επέτυχαν προφανώς να μετατρέψουν τις υγιείς συγκεντρώσεις των Χριστιανών σε θορυβώδεις, ταραχώδεις υποθέσεις αυταρέσκειας.

11. Τι πρέπει ν’ αποκλείεται από τις κοινωνικές συγκεντρώσεις που κάνει ο λαός του Θεού;

¹¹ Απ’ αυτό μπορούν ν’ αντλήσουν ένα ζωτικό μάθημα οι δούλοι του Θεού σήμερα. Είναι καλό να μπορούν οι Χριστιανοί να βρίσκωνται μαζί και ν’ απολαμβάνουν συναναστροφή καθώς και τροφή και ποτά με μετριοπάθεια. Αλλά η κοσμικότης πρέπει να τηρήται έξω απ’ αυτές τις συγκεντρώσεις αν πρόκειται αυτές να είναι πνευματικά εποικοδομητικές. Τι είναι μια συγκέντρωσις όπου τα οινοπνευματώδη ποτά ρέουν ακράτητα, όπου η μουσική εξακολουθεί να παίζη ως τις πρωινές ώρες και όπου οι παρευρισκόμενοι μετέχουν σε ξέφρενο χορό; Είναι ένα κοσμικό ‘πάρτυ,’ ένα γλέντι, άσχετα με το ευπρεπές όνομα που προσπαθούν μερικοί να του προσάψουν.

12. Πώς πρέπει να θεωρούν οι Χριστιανοί τις αχαλίνωτες διασκεδάσεις;

¹² Οι αληθινοί Χριστιανοί είχαν κορεσθή από τέτοιες αχαλίνωτες διασκεδάσεις στη διάρκεια του καιρού που αγνοούσαν το θέλημα και τον σκοπό του Θεού. Δεν θέλουν πια να συμμετέχουν σε τέτοια γεγονότα που χαρακτηρίζονται από μεγάλη οινοποσία, σύγχυσι και αισθησιασμό ούτε σε συγκεντρώσεις που περιλαμβάνουν οποιαδήποτε απ’ αυτά τα χαρακτηριστικά ή έστω τα πλησιάζουν. Τώρα που έχουν διαφωτισθή, ακολουθούν τη Γραφική συμβουλή: «Ας περιπατήσωμεν ευσχημόνως ως εν ημέρα, μη εις συμπόσια και μέθας, μη εις κοίτας και ασελγείας, μη εις έριδα και φθόνον.» (Ρωμ. 13:13) «Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις.»—1 Πέτρ. 4:3.

13, 14. Όπως αποδεικνύεται από τα εδάφια Γαλάτας 5:21 και Ησαΐας 5:11, 12, γιατί τα άτομα αυτά που επιζητούν απολαύσεις αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο;

¹³ Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Τα άτομα που επιδίδονται σε ‘κώμους’ ή γλέντια αναφέρονται στις Γραφές μεταξύ εκείνων οι οποίοι «βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.» (Γαλ. 5:21) Εκείνοι, λοιπόν, που αρχίζουν να ζουν μόνο για απολαύσεις, βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο. Αυτό τονίζεται έντονα σχετικά με ωρισμένους Ισραηλίτας της εποχής του Ησαΐα. Το κρασί έρρεε άφθονο στα συμπόσιά τους. Καθώς η νύχτα προχωρούσε, οι συνδαιτημόνες εγίνοντο θορυβώδεις και ταραχώδεις. Τα θορυβώδη συμπόσιά τους συνωδεύοντο από αισθησιακή μουσική, προωρισμένη να διεγείρη τα πάθη. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά, μέσω του προφήτου του Ησαΐα, απηύθυνε τα εξής λόγια σ’ αυτούς: «Ουαί εις εκείνους, οίτινες εξεγειρόμενοι το πρωί ζητούσι σίκερα· οίτινες εξακολουθούσι μέχρι της εσπέρας, εωσού εξάψη ο οίνος αυτούς. Και η κιθάρα και η λύρα, το τύμπανον και ο αυλός και ο οίνος είναι εν τοις συμποσίοις αυτών· αλλά δεν παρατηρούσι το έργον του Ιεχωβά και δεν θεωρούσι την ενέργειαν των χειρών αυτού.»—Ησ. 5:11, 12, ΜΝΚ.

¹⁴ Ορθώς, λοιπόν, αυτοί που επιζητούσαν τις απολαύσεις θα υφίσταντο ουαί ή συμφορά. Δεν εσκέπτοντο να ευαρεστήσουν τον Δημιουργό. Ο μόνος σκοπός τους ήταν να ικανοποιήσουν τις σαρκικές τους επιθυμίες ευθύς από την αρχή της ημέρας. Δεν διαφέρουν τα πράγματα σήμερα. Εκείνοι που επιδίδονται σε αχαλίνωτα όργια δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τα έργα του Ιεχωβά. Πώς θα μπορούσε κανείς να συνδυάση τη μεγαλειώδη δράσι του Ιεχωβά με τον ήχον της αισθησιακής μουσικής και, συγχρόνως, να τρώγη και να πίνη κατά κόρον; Όπως το περιγράφει ο Ησαΐας, στη διάρκεια της περιόδου της αυταρεσκείας τους, αυτοί που επιζητούν απολαύσεις ενεργούν σαν να μην υπάρχη ένδειξις που να πιστοποιή την ύπαρξι και τις ενέργειες του Υψίστου. Επομένως, όπως εγίνετο και στην εποχή του προφήτου, οι αμετανόητοι συνδαιτημόνες σ’ αυτά τα γλέντια αποδοκιμάζονται από του Ιεχωβά Θεού.

15. Πώς ο Ιησούς προειδοποίησε για τον κίνδυνο που περιλαμβάνεται στο να ζούμε μόνο για απολαύσεις;

¹⁵ Είναι αξιοσημείωτο το ότι ο Ιησούς επέστησε την προσοχή των μαθητών του στον μεγάλο κίνδυνο να γίνουν άτομα που θα επιζητούσαν απολαύσεις, και τους παρήγγειλε τα εξής: «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης.» (Λουκ. 21:34) Η κατάχρησις τροφής και ποτού μπορεί να καταβαρύνη την καρδιά με αισθήματα ενοχής και ν’ αποβάλη κάθε επιθυμία για πνευματικά πράγματα. Ως αποτέλεσμα, το άτομο μπορεί να γίνη νωθρό πνευματικά, τυφλό ως προς τις ευθύνες που συνοδεύουν την ιδιότητά του ως μαθητού του Χριστού. Αν εξακολουθήση να είναι σ’ αυτή την κατάστασι, η έλευσις του Υιού του Θεού με την ιδιότητα του εκτελεστού θείας εκδικήσεως θα τον καταλάβη ως «παγίς.» Ο Ιησούς προειδοποίησε: «Ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.» (Λουκ. 21:35, 36) Ασφαλώς, οι ‘έσχατες ημέρες’ δεν είναι καιρός για ν’ αγνοή κανείς αυτά τα λόγια και να παρασυρθή σε κοσμικές συνήθειες στις κοινωνικές συγκεντρώσεις.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

16. Είναι όλα τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας κατ’ ανάγκην καλοί σύντροφοι;

¹⁶ Πώς μπορεί κανείς να εμποδίση τις κοινωνικές συγκεντρώσεις να γίνουν κοσμικές και, επομένως, να είναι πνευματικώς επιβλαβείς και ν’ αποδοκιμάζωνται από τον Θεό; Πρέπει να εξασφαλισθή το ότι οι προσκεκλημένοι δεν θα εισαγάγουν επιβλαβή επιρροή. Ο απόστολος Παύλος, στην επιστολή του προς τον Τιμόθεο, ετόνισε ότι δεν είναι κατ’ ανάγκην επιθυμητοί σύντροφοι όλα τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας. Έγραψε τα εξής: «Εν μεγάλη δε οικία δεν είναι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και ξύλινα και οστράκινα, και άλλα μεν προς χρήσιν τιμίαν, άλλα δε προς άτιμον. Εάν λοιπόν καθαρίση τις εαυτόν από τούτων, θέλει είσθαι σκεύος τιμίας χρήσεως, ηγιασμένον και εύχρηστον εις τον δεσπότην, ητοιμασμένον εις παν έργον αγαθόν. Τας δε νεανικάς επιθυμίας φεύγε και ζήτει δικαιοσύνην, την πίστιν, την αγάπην, την ειρήνην μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας.»—2 Τιμ. 2:20-22.

17. Με ποια άτομα από την εκκλησία δεν πρέπει να έχουν κοινωνικές σχέσεις οι Χριστιανοί και γιατί; (2 Θεσσ. 3:6-15)

¹⁷ Επομένως, οι Χριστιανοί έχουν την ευθύνη ν’ αποφεύγουν εκείνους των οποίων η διαγωγή αμφισβητείται φανερά. Δεν έχουν ασφαλώς υποχρέωσι να προσκαλούν στις κοινωνικές τους συγκεντρώσεις άτομα που είναι γνωστό ότι δεν χαλιναγωγούν τα λόγια τους ή που επιδίδονται σε άλλες υπερβολές. Πραγματικά αυτά τα άτομα δεν θα βοηθηθούν αν προσκληθούν. Αντί να ενθαρρύνωνται να κάνουν τις απαιτούμενες αλλαγές, μπορεί κάλλιστα να συμπεράνουν ότι τα επιβλαβή τους λόγια και οι πράξεις των είναι ευπρόσδεκτα στη Χριστιανική εκκλησία.

18. (α) Τι πρέπει να καθοδηγή τους δούλους του Θεού σε όλη τους τη δράσι; (β) Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν συνήθως σε μια εποικοδομητική συγκέντρωσι Χριστιανών;

¹⁸ Οποτεδήποτε οι δούλοι του Θεού απολαμβάνουν συναναστροφή μεταξύ τους, πρέπει να έχουν υπ’ όψιν τη Γραφική νουθεσία: «Είτε λοιπόν τρώγετε είτε πίνετε είτε πράττετε τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.» (1 Κορ. 10:31) Μπορούμε να θέσωμε στον εαυτό μας την ερώτησι, Φέρνει αυτή η συγκέντρωσις πραγματικά αίνο στον Ιεχωβά Θεό; Συνήθως όλοι μπορούν ν’ απολαύσουν μια εποικοδομητική επικοινωνία αν ο αριθμός των προσκεκλημένων βρίσκεται σε λογικά πλαίσια, αν ασκήται προσοχή σχετικά με το ποιοι προσκαλούνται και αν ο Χριστιανός οικοδεσπότης ευσυνείδητα αναλαμβάνη πλήρη ευθύνη για όσα συμβαίνουν. Αν, λόγου χάριν, μια ολόκληρη εκκλησία απολαμβάνη ένα εξοχικό γεύμα, οι πρεσβύτεροι πρέπει ασφαλώς να χρησιμοποιήσουν την επιρροή των προς το καλόν. Φυσικά, όταν οι κοινωνικές συγκεντρώσεις προσελκύουν ανθρώπους αδιακρίτως και έξω από την εκκλησία, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατον, ν’ ασκήσουν οι πρεσβύτεροι υγιή έλεγχο στην ομάδα. Εκείνοι που διευθετούν μια κοινωνική συγκέντρωσι πρέπει επομένως να το έχουν αυτό υπ’ όψιν και ν’ αποφεύγουν περιστάσεις τέτοιες που θα εμποδίζουν κατάλληλο έλεγχο και κατεύθυνσι.

19. Σχετικά με τις κοινωνικές συγκεντρώσεις, τι αρχές μπορούμε ν’ αποκομίσωμε από τα εδάφια Λουκάς 14:13, 14 και Ματθαίος 6:3;

¹⁹ Ένας Χριστιανός πρέπει, επίσης να έχη υπ’ όψι ότι είναι σπουδαίο να μη προσκαλή πάντοτε λίγους ορισμένους, εκλεκτούς για να συμμερισθούν μ’ αυτόν τους καρπούς του κόπου του. Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι ομόπιστοι που θα εκτιμούσαν πολύ και θα ωφελούντο από αυτή την επωφελή συναναστροφή—παραδείγματος χάριν, οι ηλικιωμένοι και οι χήρες. Ο Ιησούς Χριστός συνέστησε τα εξής: «Όταν κάμνης υποδοχήν, προσκάλει πτωχούς, βεβλαμμένους, χωλούς, τυφλούς και θέλεις είσθαι μακάριος, διότι δεν έχουσι να σοι ανταποδώσωσιν.» (Λουκ. 14:13, 14) Δεν θα ήταν καθόλου σε αρμονία μ’ αυτή τη σύστασι το να φροντίση ένα άτομο για τόσο δαπανηρά πράγματα ώστε να χρειασθή να πληρώσουν και οι προσκεκλημένοι ένα ποσόν για να συνεισφέρουν στα έξοδα και αυτό να καταλήξη και προς όφελος του ιδίου του οικοδεσπότου. Επίσης, μια πολύ μεγάλη συγκέντρωσι μπορεί να συγκεντρώση χωρίς λόγο την προσοχή στο άτομο που τη διευθέτησε και αυτό θα ήταν αντίθετο στο πνεύμα της συμβουλής του Ιησού ‘να μη γνωρίζη η αριστερά σου τι κάμνει η δεξιά σου.’—Ματθ. 6:3.

20. Τι καλό μπορεί να προκύψη από την εφαρμογή Βιβλικών αρχών στις κοινωνικές συγκεντρώσεις; (2 Πέτρ. 3:11-14)

²⁰ Αληθινά, όταν ακολουθούν τη Γραφική συμβουλή, οι δούλοι του Ιεχωβά Θεού μπορούν να βρουν πραγματική ευχαρίστησι στους καρπούς του έργου τους και στο να προσκαλούν άλλους να μετέχουν στη χαρά τους. Θα παραμείνουν πνευματικά άγρυπνοι, αποφεύγοντας κάθε κοσμικότητα. Οι κοινωνικές συγκεντρώσεις τους μπορούν τότε να φέρουν δόξα στον μακάριο Θεό Ιεχωβά και να υποκινήσουν τους ειλικρινείς παρατηρητάς να πουν: «Ο Θεός είναι τωόντι εν μέσω υμών.» (1 Κορ. 14:25) Επίσης, θα εξακολουθήσουν να έχουν μια επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Θεού και του Χριστού, αποβλέποντας στον καιρό που ο Κυρίαρχος Ιεχωβά Θεός «θέλει σπογγίσει τα δάκρυα από πάντων των προσώπων,» και «θέλει κάμει, εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων»—για ν’ απολαμβάνουν μ’ έναν ισορροπημένο τρόπο αυτά τα αγαθά καθώς επίσης και όλες τις άλλες στοργικές προμήθειες της δημιουργίας του Θεού.—Ησ. 25:6-8.

[Εικόνα στη σελίδα 716]

Είναι εποικοδομητική η αχαλίνωτη διασκέδασις;

[Εικόνα στη σελίδα 717]

Ή αντιθέτως, πρέπει να επιζητήτε υγιή οικογενειακή διασκέδασι;