Βάσις για Εμπιστοσύνη στην Προφητεία

 1. Πώς έβλεπαν ο Ιησούς και οι απόστολοί του την προφητεία;

ΑΝ ΕΙΣΘΕ ένας αναγνώστης της Βίβλου, δεν μπορείτε παρά ν’ αναγνωρίσετε ότι οι προφητείες της, αν είναι αληθινές, είναι θαυμάσιες και εξαιρετικής σπουδαιότητος. Θα παραδεχθήτε ότι είναι άξιες για την πιο εντατική μελέτη και προσοχή. Ο Ιησούς και οι απόστολοί του είχαν απόλυτη πίστι στην προφητεία κι επίστευαν εξίσου σ’ όλες τις προφητείες των Γραφών. (Ιωάν. 17:17· 2 Τιμ. 3:16· 2 Πέτρ. 1:19, 20) Η προφητεία αποτελούσε ένα κατευθυντήριο συντελεστή στη ζωή τους. Δεν έχουν, όμως, όλοι οι άνθρωποι αυτή την πίστι. Μπορείτε ν’ αποκτήσετε αυτή την πίστι—όχι τυφλή ευπιστία, αλλά πίστι με μια υγιή βάσι. (Εβρ. 11:1) Πώς μπορεί ν’ αποκτηθή αυτή η βεβαιωμένη εμπιστοσύνη στην προφητεία;

 2. (α) Πώς μπορούμε να καθορίσωμε αν μια προφητεία είναι αληθινή ή όχι, και αναμένει ο Θεός από μας να το πράξωμε αυτό; (β) Ποιες είναι οι τρεις απαιτήσεις για μια αληθινή και αξιόπιστη προφητεία;

² Η καλύτερη μέθοδος αποδείξεως είναι να θέση κανείς την προφητεία στη δοκιμή του χρόνου και των περιστάσεων. Η Γραφή ενθαρρύνει μια τέτοια δοκιμή. (1 Ιωάν. 4:1· Ησ. 45:11) Για να κατευθύνωμε μια τέτοια εξέτασι, οφείλομε να έχωμε ένα κανόνα, μια σειρά απαιτήσεων. Η Βίβλος η ιδία έχει θέσει τους κανόνας για τη δοκιμή μιας προφητείας, στο Δευτερονόμιον 18:20-22 και 13:1-3: (1) Πρέπει να λέγεται εν ονόματι και κατ’ εντολήν του Ιεχωβά· (2) πρέπει να εκπληρωθή· (3) πρέπει να είναι σε αρμονία με τις εντολές του Θεού κι έτσι να προάγη την ορθή λατρεία.

 3. Ποια επίδρασι πρέπει να έχη επάνω μας η μελέτη της Βιβλικής προφητείας;

³ Σ’ αυτό το σύντομο άρθρο θα εξετάσωμε μια ωρισμένη προφητεία, με την απόδειξι που υποστηρίζει την αξιοπιστία της. Πιστεύομε ότι στην αρχή θα εκπλαγήτε, ύστερα, όμως, θα πεισθήτε για την ακρίβειά της και την καταφανή θεοπνευστία, που υπάρχει πίσω απ’ αυτήν. Θ’ αποβή, επίσης, ένα κίνητρο για τη μελέτη και των άλλων προφητειών της Γραφής, τις οποίες θα βρήτε εξίσου αξιόπιστες και, επιπροσθέτως, αναψυκτικές και ενθαρρυντικές, μια σταθεροποιητική δύναμι σ’ αυτούς τους άστατους καιρούς.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΑΡΧΩΝ ΔΙΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΟΤΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗ

 4. Ποια καταπληκτικά πράγματα προεφήτευσε ο Ιεχωβά για την Ιερουσαλήμ, τον ναό και τις πόλεις του Ιούδα;

⁴ Γυρίστε, παρακαλούμε, τώρα, στον Ησαΐα, κεφάλαιο 44, εδάφια 24 ως 28 (ΜΝΚ). Εκεί βλέπετε τον Ησαΐα να ομιλή εν ονόματι του Ιεχωβά, κατ’ εντολήν του: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά, . . . ο στερεόνων τον λόγον του δούλου μου . . . ο λέγων προς την Ιερουσαλήμ, θέλεις κατοικισθή· και προς τας πόλεις του Ιούδα, Θέλετε ανακτισθή, και θέλω ανορθώσει τα ερείπια αυτού· ο λέγων προς την άβυσσον, Γενού ξηρά, και θέλω ξηράνει τους ποταμούς σου· ο λέγων προς τον Κύρον, Ούτος είναι ο βοσκός μου, και θέλει εκπληρώσει πάντα τα θελήματά μου· και ο λέγων προς την Ιερουσαλήμ, Θέλεις ανακτισθή· και προς τον ναόν, Θέλουσι τεθή τα θεμέλιά σου.»

 5. Ποια είναι μερικά αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της προφητείας του Ιεχωβά στον Ησαΐα 44:24-28;

⁵ Τι είναι το αξιοπαρατήρητο σχετικά μ’ αυτή την προφητεία; Έχετε υπ’ όψι σας ότι ελέχθη όταν η Ιερουσαλήμ ήταν ακόμη σε ανθηρή κατάστασι, μια δύναμις, η οποία υπελογίζετο από κάθε έθνος που απέβλεπε σε παγκόσμιο κυριαρχία. Η Βαβυλών απείχε ακόμη πολύ από το να γίνη η ισχυρή Τρίτη Παγκόσμιος Δύναμις της ιεράς ιστορίας. Η Ασσυρία εφαίνετο την εποχή εκείνη μια πολύ μεγαλύτερη απειλή για την ύπαρξι της Ιερουσαλήμ. Η προφητεία προέλεγε την εμφάνισι του Πέρσου, που θα είχε το όνομα Κύρος, 150 περίπου χρόνια πριν από τη γέννησί του, και, επίσης, ότι το έθνος του θα εγίνετο η Τετάρτη Παγκόσμιος Δύναμις. Έδειχνε, επίσης, ότι η Ιερουσαλήμ και ο ναός θα κατεστρέφοντο και οι Ιουδαίοι θα ήσαν σε δουλεία από τη Βαβυλώνα, τη μέλλουσα Τρίτη Παγκόσμιο Δύναμι, ότι ο Κύρος αργότερα θα ελευθέρωνε τους Ιουδαίους αφού θα κατακτούσε τη Βαβυλώνα, και ότι η Ιερουσαλήμ και ο ναός θα εκτίζοντο πάλι με την εντολή του Κύρου.—Βλέπε, επίσης, Ησαΐαν 39:3-7.

 6. Πότε εγεννήθη ο Κύρος, και πότε έγινε ο κεχρισμένος του Ιεχωβά;

⁶ Το επόμενο εδάφιο της προφητείας αποκαλεί τον Κύρο «κεχρισμένον» του Θεού. (Ησ. 45:1) Ο Κύρος εγεννήθη προφανώς το έτος 600 περίπου π.Χ. Πριν ακόμη αυτός γεννηθή, η Ιερουσαλήμ είχε καταστραφή από τους Βαβυλωνίους και το ιερατείο είχε μεταφερθή στην εξορία. Πώς, λοιπόν, μπορούσε να ονομασθή ο ‘κεχρισμένος’; Δεν είχε ποτέ πράγματι χρισθή με το άγιο χριστήριο έλαιο από τον αρχιερέα του Ιεχωβά για να υπηρετήση με οποιαδήποτε ιδιότητα τον Ιεχωβά. Ένα χρίσμα υπεδείκνυε ένα διορισμό, μια εγκατάστασι σε αξίωμα, και ο εκ των προτέρων διορισμός του Κύρου από τον Ιεχωβά μπορούσε να λεχθή ως χρίσμα. Παραδείγματος χάριν, ο διορισμός του προφήτου Ελισσαιέ και του Βασιλέως Αζαήλ για να εκτελέσουν ένα ωρισμένο έργο για τον Ιεχωβά αναφέρεται ως χρίσμα, μολονότι δεν είχαν χρισθή με άγιο έλαιον.—1 Βασ. 19:15, 16, 19· 2 Βασ. 8:13.

 7. Πώς ο Ησαΐας 45:1-3 περιγράφει τι θα έκανε ο Ιεχωβά υπέρ του Κύρου;

⁷ Ας διαβάσωμε τώρα το 45ο κεφάλαιο της προφητείας του Ησαΐα, όπου λέγει: «Ούτω λέγει Ιεχωβά προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον, του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα, δια να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού· και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, δια να ανοίξω τα δίθυρα έμπροσθεν αυτού· και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή. Εγώ θέλω υπάγει έμπροσθέν σου, και εξομαλίσει τας σκολιάς οδούς· θέλω συντρίψει τας χαλκίνας θύρας, και κόψει τους σιδηρούς μοχλούς. Και θέλω σοι δώσει θησαυρούς φυλαττομένους εν σκότει, και πλούτη κεκρυμμένα εν αποκρύφοις· δια να γνωρίσης ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο καλών σε κατ’ όνομα, ο Θεός του Ισραήλ.»

 8. (α) Γιατί το ότι ο Ιεχωβά απευθύνεται στον Κύρο ονομαστικώς καθιστά την προφητεία του Ησαΐα ακόμη πιο αξιοσημείωτη; (β) Πώς ο Ιεχωβά θα κρατούσε τη δεξιά του Κύρου;

⁸ Μ’ αυτά τα λόγια του Ησαΐα 45:1-3 (ΜΝΚ) ο Ιεχωβά Θεός ομιλεί στον Κύρο τον Πέρση ωσάν να ήταν ήδη γεννημένος και στη ζωή. Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με ό,τι αναφέρεται εις Ρωμαίους 4:17, ότι ο Θεός ‘καλεί τα μη όντα ως όντα.’ Υπόσχεται να κρατήση την δεξιά του Κύρου, να τον οδηγήση ή να τον ενισχύση με ακατανίκητη στρατιωτική ικανότητα.

 9. (α) Ποια έθνη προηγουμένως υπέταξε ο Ιεχωβά στον Κύρο; (β) Πώς εκινήθησαν οι Πέρσαι υπό τον Κύρο για να κατακτήσουν αυτά τα έθνη;

⁹ Μερικά έθνη έπρεπε προηγουμένως να υποταχθούν προτού ο Κύρος μπορέση να στρέψη την προσοχή του προς την ανατροπή της Βαβυλώνος ως της Τρίτης Παγκοσμίου Δυνάμεως, πράγμα που αποτελούσε τον κύριο αντικειμενικό σκοπό του Θεού για τον Κύρο. Ο Κύρος πρώτα ανέτρεψε τη Μηδική Αυτοκρατορία, η οποία είχε κρατήσει την Περσία σε υποταγή. Ο Βασιλεύς Κροίσος της Λυδίας, βλέποντας την ανατροπή του συμμάχου του Αστυάγη της Μηδίας, έσπευσε να συμμαχήση με την Αίγυπτο, την Βαβυλώνα και τη Σπάρτη εναντίον του Κύρου· εν τούτοις, ο Κύρος κατέλαβε την πρωτεύουσα της Λυδίας, τις Σάρδεις, το 546 π.Χ. κι επροχώρησε για την ολοκλήρωσι της κατακτήσεως της Μικράς Ασίας. Τώρα ο Κύρος μπορούσε να στρέψη την προσοχή του στη Βαβυλώνα. Ενίκησε τον πρώτο άρχοντα της Βαβυλωνίας, τον Βασιλέα Ναβονίδη, στο πεδίον της μάχης, και κατόπιν εκινήθη προς τη Βαβυλώνα.

ΒΑΒΥΛΩΝ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΦΡΟΥΡΙΟ

10. Από ανθρώπινη άποψι, γιατί η εκπλήρωσις της προφητείας του Ησαΐα σχετικά με την πτώσι της Βαβυλώνος ήταν αδύνατη;

¹⁰ Ένα από τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της εκπληρώσεως της προφητείας όσον αφορά την πτώσι της Βαβυλώνος ήταν το προφανές απόρθητο της Βαβυλώνος. Ο Ναβουχοδονόσορ, ο ισχυρότερος βασιλεύς της, δεν εφείσθη καμμιάς δαπάνης ή προσπαθείας για να την καταστήση την πιο μεγαλοπρεπή πόλι του κόσμου της εποχής εκείνης. Οι κάτοικοι της Βαβυλώνος επίστευαν ότι η πόλις δεν μπορούσε να καταληφθή. Όπως εκαυχήθη ο Ναβουχοδονόσορ σε μια επιγραφή: «Έκτισα από πηλό και τούβλα ένα μεγάλο τείχος, που όπως ένα όρος, δεν μπορεί να κινηθή. Έθεσα τα θεμέλια του βαθιά στους κόλπους του κάτω κόσμου. Ύψωσα την κορυφή του υψηλά σαν όρος.» Περισσότερο, όμως, από τα τείχη της, ο Ποταμός Ευφράτης αποτελούσε την κύρια άμυνά της. Τα νερά του εχρησιμοποιούντο για να υπάρχη μια βαθιά και πλατειά τάφρος. Κατά μήκος κάθε όχθης του ποταμού, ο οποίος διέσχιζε την πόλι, υπήρχε μια συνεχής αποβάθρα, η οποία εχωρίζετο από την πόλι μ’ ένα πελώριο τείχος. Αυτό το τείχος είχε ανοίγματα με χάλκινες πύλες, από δε την καθεμιά πύλη μια κατηφορική έξοδος ωδηγούσε στην όχθη του νερού. Εύκολα μπορεί ν’ αντιληφθή κανείς γιατί οι αιχμάλωτοι της Βαβυλώνος δεν είχαν καμμιά ελπίδα απελευθερώσεως.—Ησ. 14:17.

11. (α) Γιατί η ελπίδα των Ιουδαίων αιχμαλώτων στη Βαβυλώνα δεν ήταν όμοια με την ελπίδα των άλλων αιχμαλώτων της Βαβυλώνος; (β) Πώς μπήκαν μέσα στην πόλι οι στρατιώται του Κύρου;

¹¹ Αντιθέτως, οι Ιουδαίοι αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα είχαν μια λαμπρή ελπίδα, διότι ο Θεός τής αληθινής προφητείας είχε προφητεύσει απελευθέρωσι. Πόσο είναι εύκολο για τον Ιεχωβά να εκπληρώση την προφητεία του! Η κυρία άμυνα της Βαβυλώνος, ο Ευφράτης, εξετράπη από την πορεία του από τις στρατιές του Κύρου, αφήνοντας τον βυθό του ποταμού σχετικώς ξηρόν. Και ο Ιεχωβά εφρόντισε, όπως οι διπλές πύλες κατά μήκος του υδατίνου φρουρίου του Ευφράτου αφεθούν ανοιχτές τη μοιραία για τη Βαβυλώνα εκείνη νύχτα, ενώ ο Βαλτάσαρ διεσκέδαζε οργιάζοντας μαζί με χιλίους από τους μεγιστάνας του, αινώντας τους από ξύλο και πέτρα θεούς της Βαβυλώνος.—Δαν. 5:1-4.

12. Με ποια έννοια οι πύλες είχαν θραυσθή, οι σιδερένιοι μοχλοί συντριβή και ‘αι σκολιαί οδοί’ εξομαλυνθή;

¹² Οι χάλκινες πύλες δεν είχαν θραυσθή κατά γράμμα σε κομμάτια ούτε οι σιδερένιοι μοχλοί των που στερέωναν τις πύλες είχαν συντριβή κατά γράμμα, αλλά ο αόρατος χειρισμός του Ιεχωβά σχετικά με αυτές τις πύλες και τους μοχλούς ήταν ωσάν πράγματι να το είχε κάμει. Τα τείχη της Βαβυλώνος δεν χρησίμευσαν σε τίποτε. Τα στρατεύματα του Κύρου δεν είχαν ν’ αναρριχηθούν στα τείχη για να μπουν. Ο Ιεχωβά επήγαινε μπροστά από τον Κύρο, εξομαλύνοντας «τας σκολιάς οδούς», τα εμπόδια.

13. Ποιοι είναι μερικοί από τους θησαυρούς που εδόθησαν στον Κύρο επειδή εκυρίευσε τη Βαβυλώνα;

¹³ Όταν ο στρατός του Κύρου απέκτησε πλήρη έλεγχο της πόλεως, του πύργου και του φρουρίου, οι θησαυροί που υπήρχαν εκεί θα περιήρχοντο ασφαλώς στα χέρια του Κύρου, ακόμη και εκείνοι οι θησαυροί, οι οποίοι ήσαν φυλαγμένοι σε απόκρυφα μέρη. Μεταξύ αυτών θα ήσαν οι θησαυροί από τα έθνη που είχε λεηλατήσει η Βαβυλών, όπως τα ιερά σκεύη, που ελήφθησαν από το ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Επιπρόσθετα, η Βαβυλών ήταν πράγματι ένα πλούσιο έπαθλο, διότι ήταν μια εμπορική αποθήκη μεταξύ των κόσμων Ανατολής και Δύσεως την εποχή εκείνη. Οι συγκεντρωμένοι θησαυροί περιελάμβαναν, επίσης, πλούτη κερδισμένα από την εμπορικοποιημένη επιχείρησι της θρησκείας στους ναούς των ψευδών θεών της. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι κάθε εντοπία γυναίκα, μια φορά στη ζωή της, ήταν υποχρεωμένη να επισκεφθή τον ναό τον αφιερωμένο στη Μύλιττα (Ιστάρ), θεά της γονιμότητος, που εκαλείτο «βασίλισσα του ουρανού», «μητέρα των θεών», θηλυκή βασική αρχή της παραγωγής. Εκεί η κόρη θα ανέμενε στον περίβολο της θεάς για να δεχθή τους εναγκαλισμούς του πρώτου ξένου, ο οποίος θα έρριχνε ένα αργυρό νόμισμα στην ποδιά της—πορνεία εξασκουμένη εν ονόματι της θρησκείας.a

Η ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

14. (α) Για ποιον σκοπό ωνόμασε ο Ιεχωβά συγκεκριμένως τον Κύρο και του έδωσε νίκη; (β) Πώς την εποχή εκείνη ο Ιεχωβά ‘εποίησε ειρήνην και έκτισε κακόν’;

¹⁴ Ο Ιεχωβά ήταν ακριβής όσον αφορά τον Πέρση, τον οποίον ήθελε, όπως ακριβώς είπε στον Μωυσή, σχετικά με την οικοδομή της σκηνής του μαρτυρίου: «Ιδέ, εγώ εκάλεσα εξ ονόματος Βεσελεήλ, τον υιόν του Ουρί, υιού του Ωρ, εκ της φυλής του Ιούδα.» (Έξοδ. 31:1, 2) Ο Ιεχωβά τα εξετέλεσε όλ’ αυτά με τον Κύρο, όχι για να εξυψώση έναν άνθρωπο, αλλά για να δοξασθή ο ίδιος ως ο αληθινός Θεός της προφητείας και ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος και να εκπληρώση, τον σκοπό του να ελευθερώση το έθνος Ισραήλ. Γι’ αυτό είπε στον Κύρο: «Δια τον Ιακώβ τον δούλόν μου και τον Ισραήλ τον εκλεκτόν μου, σε εκάλεσα μάλιστα με το όνομά σου, σε επωνόμασα, αν και δεν με εγνώρισας. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και δεν είναι άλλος· δεν υπάρχει εκτός εμού Θεός [Ελοχίμ]· εγώ σε περιέζωσα, αν και δεν με εγνώρισας, δια να γνωρίσωσιν από ανατολών ηλίου και από δυσμών, ότι εκτός εμού δεν υπάρχει ουδείς· εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και δεν υπάρχει άλλος· ο κατασκευάσας το φως, και ποιήσας το σκότος· ο ποιών ειρήνην [για τον εξόριστο λαό του], και κτίζων κακόν [για την Βαβυλώνα]· εγώ ο Ιεχωβά ποιώ πάντα ταύτα.»—Ησ. 45:4-7, ΜΝΚ.

15. Πώς, λοιπόν, μπορούσε ο Κύρος να έχη ένα «όνομα», όπως αυτό που αναγράφεται στον «Κύλινδρο του Κύρου»;

¹⁵ Δεν ήταν η ανδρεία του Κύρου, αλλά ήταν ο Ιεχωβά, ο οποίος, όπως Αυτός λέγει, άγνωστος στον Κύρο, τον ενίσχυσε για να φέρη σε πέρας την ευχαρίστησι του Θεού εναντίον της Βαβυλώνος και υπέρ του λαού του, καλώντας τον Κύρο με «το όνομα». Μόνο διότι ο Ιεχωβά Θεός τον εξέλεξε και τον ενίσχυσε μπορούσε αργότερα να πη, στον «Κύλινδρο του Κύρου»: «Εγώ είμαι ο Κύρος, ο βασιλεύς της ολότητος, ο μέγας βασιλεύς, ο ισχυρός βασιλεύς, ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, ο βασιλεύς της Σουμερίας και της Ακκάδ, ο βασιλεύς των τεσσάρων σημείων (του κόσμου).»b

16. Τι διέταξε ο Ιεχωβά τους ουρανούς και τη γη του να παραγάγουν, και χάριν ποίου;

¹⁶ Χρησιμοποιώντας τον δούλο του Κύρο με αυτόν τον τρόπο, ο Ιεχωβά μπορούσε να καλέση τους ουρανούς του να βρέξουν δίκαιες επιδράσεις ή δυνάμεις· μπορούσε να καλέση τη γη του ν’ ανοίξη και να παραγάγη γεγονότα δικαιοσύνης και σωτηρία για τον εξόριστο λαό του. «Σταλάξατε δρόσον άνωθεν, ουρανοί, και ας ράνωσιν αι νεφέλαι δικαιοσύνην· ας ανοίξη η γη, και ας γεννήση σωτηρίαν, και ας βλαστήση δικαιοσύνην ομού· εγώ ο Ιεχωβά εποίησα τούτο.» (Ησ. 45:8, ΜΝΚ) Στον ωρισμένο καιρό οι ουρανοί του και η γη του ανταποκρίθηκαν σ’ αυτή την εντολή, για να εκπληρώσουν την προφητεία.

ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΥΤΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ

17. Τι ωρκίσθηκε ο Ιεχωβά σχετικά με τη λατρεία, και γιατί οι Ισραηλίται μπορούσαν να καυχηθούν μετά τη νίκη του Κύρου;

¹⁷ Οι Ισραηλίται, όταν έγιναν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα, ήσαν δίχως δύναμι να ελευθερωθούν από το χέρι της Βαβυλώνος. Ο μόνος, στον οποίον μπορούσαν να ελπίζουν, ήταν ο Ιεχωβά. «Εις εμέ βλέψατε, και σώθητε, πάντα τα πέρατα της γης· διότι εγώ είμαι ο Θεός [Ελ], και δεν υπάρχει άλλος. Ώμοσα εις εμαυτόν· ο λόγος εξήλθεν εκ του στόματος μου εν δικαιοσύνη, και δεν θέλει επιστραφή, Ότι παν γόνυ θέλει κάμψει εις εμέ, πάσα γλώσσα θέλει ομνύει εις εμέ. Βεβαίως θέλουσιν ειπεί περί εμού, Εν τω Ιεχωβά είναι η δικαιοσύνη και η δύναμις· εις αυτόν θέλουσι προσέλθει, και θέλουσι καταισχυνθή πάντες οι οργιζόμενοι εναντίον αυτού. Εν τω Ιεχωβά θέλει δικαιωθή και δοξασθή άπαν το σπέρμα Ισραήλ.» (Ησ. 45:22-25, ΜΝΚ) Λόγω εκείνων που ο Ιεχωβά έκαμε γι’ αυτούς, ο Ισραήλ μπορούσε πράγματι να καυχηθή ότι απεδείχθη πως ορθώς ελάτρευαν τον μόνο Θεό και θεωρούσαν την προφητεία του αξιόπιστη.

18. Τι αποδεικνύουν αναφορικώς με την προφητεία τα γεγονότα που συνέβησαν σχετικά με τον Κύρο;

¹⁸ Έτσι τα πράγματα, που συνέβησαν σχετικά με τον Κύρο, προμηθεύουν μια ισχυρή βάσι για εμπιστοσύνη στην προφητεία. Αποδεικνύεται ότι μπορούμε να ωφεληθούμε, όταν προσέχωμε στις προφητείες του Θεού. Η προφητεία ασφαλώς ωφέλησε τους πιστούς εκείνους Ιουδαίους, οι οποίοι επρόσεξαν σ’ αυτή. Τους έσωσε από ένα πνεύμα πλήρους απελπισίας και αποθαρρύνσεως. Δεν τους έλεγε απλώς τι πρόκειται να συμβή, αλλ’, επίσης, εχρησίμευσε ως μια προειδοποίησις κι ένας οδηγός για εκείνους που επίστευαν σ’ αυτή, και κατέληξε στην ευημερία τους.

19. Τι μας δείχνει η προφητεία σχετικά με την πτώσι της Βαβυλώνος και ποια είναι η κατάλληλη πορεία τώρα;

¹⁹ Αν προσέχωμε την προφητεία, μπορούμε ν’ αναμένωμε ωφέλεια και μπορούμε ν’ αποφύγωμε τα μοιραία λάθη των Βαβυλωνίων, οι οποίοι είχαν εμπιστοσύνη στον υλισμό και τη στρατιωτική δύναμι. Αυτό το παράδειγμα μάς δείχνει ότι η λατρεία του Θεού, το ν’ αποβλέπωμε σ’ αυτόν γι’ απελευθέρωσι σ’ αυτόν τον καιρό του κινδύνου, είναι η σοφή, λογική και ασφαλής πορεία και ότι προστασία δεν έρχεται από τη στρατιωτική ισχύ, μολονότι τα αμυντικά έργα μπορεί να φαίνωνται, όπως τα τείχη της Βαβυλώνος, ότι φθάνουν ως τον ουρανό, και μπορεί να φαίνωνται, επίσης, τόσο ισχυρά ώστε καμμιά επίγεια δύναμις δεν είναι δυνατόν να τα υπερνικήση.

20. Ποια περαιτέρω ενθάρρυνσι και διαφώτισι μπορούμε να λάβωμε από την προφητεία που αφορά τον Κύρο;

²⁰ Μπορούμε, επίσης, να βρούμε ενθάρρυνσι στο γεγονός ότι ο Κύρος είχε κληθή ο κεχρισμένος του Ιεχωβά. Ως ένας κεχρισμένος ή διωρισμένος του Ιεχωβά ήταν ένας Μεσσίας (στην Εβραϊκή) ή ένας Χριστός (στην Ελληνική, Ο΄). Σ’ αυτό εχρησιμοποιήθη ως ένας τύπος ή προφητική εξεικόνισις του υποσχεμένου Μεσσία ή Χριστού, του Σπέρματος της «γυναικός» του Θεού, στο έργο που ο Κύρος έκαμε για τον Ιεχωβά Θεό. Η ανατροπή από τον Κύρο της Βαβυλώνος ως παγκοσμίου δυνάμεως ήταν, επομένως, προφητική του πώς ο Μεσσίας ή Χριστός θα καταστρέψη τη Μεγάλη Βαβυλώνα του εικοστού μας αιώνος, που προελέχθη στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, την Αποκάλυψι, 17ο και 18ο κεφάλαια.

21. Εκτός από την απελευθέρωσι των Ιουδαίων απλώς, τι περισσότερο ήταν ο πόλεμος εναντίον της Βαβυλώνος;

²¹ Αυτός ο πόλεμος εναντίον της αρχαίας Βαβυλώνος δεν ήταν μόνο ένας πόλεμος για την απελευθέρωσι των Ιουδαίων. Ήταν, επίσης, ένας πόλεμος μεταξύ θεών, όπως θα ιδούμε στο προσεχές μας τεύχος.

[Υποσημειώσεις]