Ένας Πόλεμος Μεταξύ Θεών

 1. (α) Πώς πολλά από τα ειδωλολατρικά έθνη έβλεπαν ένα πόλεμο μεταξύ πόλεων ή στρατών; (β) Τι ήσαν αυτοί οι θεοί καθ’ εαυτούς, ποιος, όμως, τους χρησιμοποιούσε και για ποιο σκοπό;

ΕΙΝΑΙ ένα ενδιαφέρον γεγονός το ότι ειδωλολατρικά έθνη των αρχαίων χρόνων, ιδιαιτέρως η Βαβυλωνία, επίστευαν ότι κάθε πόλις είχε την προστάτιδα θεότητά της, στην οποία ήταν αφιερωμένος ο ναός της και ήταν αφωσιωμένος ο λαός της.a Έτσι, όταν εκηρύσσετο ένας πόλεμος, η μάχη εθεωρείτο όχι μόνο μεταξύ των ενδιαφερομένων στρατών αλλά πιο πολύ ιδιαίτερα μεταξύ θεών. Ο θεός του νικητού στρατού εθεωρείτο ότι επέτυχε νίκη επί του θεού του ηττημένου στρατού ή της ηττημένης πόλεως. Οι θεοί αυτών των εθνών ήσαν θεοί είδωλα χωρίς αξία, που δεν μπορούσαν πραγματικά να κάμουν απολύτως τίποτε. Θυσιάζοντας σ’ αυτά τα είδωλα, τα έθνη στην πραγματικότητα προσέφεραν θυσίες σε αόρατους δαίμονες, πονηρά πνεύματα υπό τον Σατανά τον Διάβολο, τον ‘θεόν του παρόντος συστήματος πραγμάτων’. Μέσω των θεών αυτών ο Σατανάς μπόρεσε να κρατήση, τους λαούς σε δουλεία και μακριά από τη λατρεία του αληθινού Θεού.—Ψαλμ. 96:5· 1 Κορ. 10:20· 2 Κορ. 4:4, ΜΝΚ.

 2. Όταν θα ήρχετο ο καιρός του Ιεχωβά ν’ απελευθερώση τους Ιουδαίους από τη Βαβυλώνα, ποιοι θα εθεωρούντο οι κύριοι αντίπαλοι στη μάχη;

² Ο προφήτης του Θεού Ησαΐας είπε στο έθνος του, τους Ιουδαίους, ότι, λόγω της πονηρίας και της ανταρσίας των, ο Ιεχωβά είχε αποφασίσει να τους τιμωρήση με το να επιτρέψη να γίνουν αιχμάλωτοι στη Βαβυλωνία, μια χώρα γεμάτη από θεούς είδωλα. Ο Ησαΐας προείπε, επίσης, την απελευθέρωσί των από τη Βαβυλώνα ύστερ’ από μια περίοδο τιμωρίας. Όταν θα ήρχετο ο καιρός για ν’ απελευθερώση ο Ιεχωβά τον λαό του, οι δαίμονες θ’ ανθίσταντο, και κάθε μάχη, που θα επακολουθούσε για την απελευθέρωσι του λαού του Θεού, θα εθεωρείτο ως μια μάχη μεταξύ του Ιεχωβά, του αληθινού Θεού, του Θεού του Ισραήλ, και των θεών της Βαβυλώνος, αρχηγός των οποίων ήτο ο Βηλ, που το όνομα του σημαίνει «Κύριος». Είναι ο ίδιος με τον Μερωδάχ ή Μαρδώκ, ή έφθασε να είναι γνωστός ως Μαρδώκ.

 3. Γιατί ο Κύρος απέδωσε πρώτα την επιτυχία του επί της Βαβυλώνος στους ψευδείς θεούς;

³ Όταν ο Κύρος ανέτρεψε τη Βαβυλώνα, δεν είχε γνώσι της προφητείας του Ησαΐα σχετικά με αυτόν, που τον καλούσε με τ’ όνομά του και προέλεγε ότι ο Ιεχωβά θα τον χρησιμοποιούσε ως όργανό του για να νικήση τη Βαβυλώνα. Ο Κύρος ήταν λάτρης του Ζωροάστρου, αλλά ήταν προληπτικός και είχε μια επιθυμία να ευχαριστή τους θεούς των διαφόρων εθνών τα οποία κατακτούσε. Έτσι, αγνοώντας την προφητεία του Ησαΐα, η οποία έδειχνε την πραγματική πηγή της νίκης του, είναι πιθανόν ν’ απέδωσε την επιτυχία του στους ψευδείς θεούς της Βαβυλώνος, ακριβώς όπως αναφέρεται στο έγγραφο με τη σφηνοειδή γραφή, τον Κύλινδρο του Κύρου:

 4, 5. Τι δείχνει η επιγραφή επί του «Κυλίνδρου του Κύρου» όσον αφορά το πού απέδωσε πρώτα την επιτυχία του ο Κύρος;

⁴ Επέβλεπε . . . επιθεωρούσε το σύνολο όλων των χωρών. Αναζητούσε ένα δίκαιο άρχοντα κατά την επιθυμίαν της καρδίας του, ο οποίος θα κρατούσε τα χέρια του. Κύρον, τον βασιλέα του Ανσάν, του οποίου το όνομα επρόφερε, ανεκήρυξε για κυριαρχία επάνω σε κάθε τι. . . . Ο Μαρδώκ, ο μέγας κύριος, ο προστάτης του λαού του, επέβλεψε με χαρά στις ευσεβείς πράξεις του και τη δίκαιη καρδιά του. Απεφάσισε την πορεία του επί της πόλεώς του, της Βαβυλώνος, και τον έκαμε να λάβη την οδό προς τη Βαβυλώνα. Σαν ένας φίλος και σύντροφος εβάδισε στο πλευρό του.b

⁵ Τα πολυπληθή στρατεύματά του, των οποίων ο αριθμός όπως τα ύδατα ένας ποταμού δεν είναι γνωστός, πήραν τα όπλα τους και προχώρησαν στο πλευρό του. Δίχως σύγκρουσι και μάχη τον έκανε να εισέλθη στη Βαβυλώνα, την πόλι του. Διέσωσε την Βαβυλώνα από ανάγκη. . . .c

 6. Ποια κατάστασις μεταξύ του Ναβονίδη και του Βαβυλωνιακού ιερατείου είναι πιθανόν να έκαμε τον Κύρο ν’ αποδώση τη νίκη του σε Βαβυλωνιακούς θεούς;

⁶ Ο Κύρος πιθανόν να έχη φθάσει σ’ αυτό το συμπέρασμα, εν μέρει διότι ο Ναβονίδης, ο πρώτος άρχων της Βαβυλωνίας, ο οποίος ήταν ένας ενθουσιώδης θρησκευόμενος, προσπάθησε να συγκεντρώση τη θρησκεία του βασιλείου στη Βαβυλώνα. Συνεκέντρωσε στη Βαβυλώνα τις εικόνες και λειψανοθήκες των διαφόρων θεοτήτων, ενώ σ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της Βαβυλωνίας κάθε πόλις είχε τον προστάτη θεό της. Ενεργώντας έτσι πιθανόν ν’ απεξένωσε το Βαβυλωνιακό ιερατείο. Γι’ αυτό πιθανόν ο Κύρος να κατέληξε στη σκέψι ότι ο θεός Μαρδώκ τον βοήθησε να καταλάβη τη Βαβυλώνα.d

ΙΕΧΩΒΑ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ

 7. Τι μπορεί να έχη μεταβάλει τη γνώμη του Κύρου όσον αφορά την πηγή της νίκης του;

⁷ Εν τούτοις, όταν ο Κύρος εισήλθε στην πόλι και ο Δανιήλ μπόρεσε να του δείξη την προφητεία του Ησαΐα, που είχε γραφή διακόσια περίπου χρόνια πριν, τι μπορούσε τότε να πη ο Κύρος; Ποιον θα μπορούσε ορθώς ν’ αναγνωρίση ότι του έδωσε τη νίκη;

 8. Ποια γεγονότα υποστηρίζουν την αλήθεια ότι ο Ιεχωβά, και όχι ο Βηλ (ή Μαρδώκ), ήταν εκείνος, ο οποίος επέφερε την πτώσι της Βαβυλώνος στον Κύρο;

⁸ Επί πλέον, το ότι η νίκη του Κύρου προήρχετο από τον Ιεχωβά Θεό αποδεικνύεται από τ’ ακόλουθα γεγονότα: Η Βαβυλών και η Ιερουσαλήμ ήσαν προαιώνιοι εχθροί από την εποχή του Αβραάμ και του Μελχισεδέκ, Βασιλέως της Σαλήμ, η οποία αργότερα έγινε Ιερουσαλήμ. Εχθρότης υπήρχε και μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και της Βαβυλώνος από την εποχή του Πύργου της Βαβέλ, λίγο μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Οι Βαβυλώνιοι χάρηκαν πολύ για την κατάληψι της Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. και εθεώρησαν τον θεό τους Μαρδώκ ως τον μεγάλο νικητή. Μισούσαν τον λαό του Ιεχωβά και ασφαλώς δεν ήθελαν να τους αφήσουν να φύγουν. Γι’ αυτό δεν μπορούσε να οφείλεται στην ενέργεια οποιουδήποτε από τους ψευδείς θεούς της Βαβυλώνος, αλλά, όπως ο ίδιος ο Ιεχωβά εδήλωσε, ήταν δική του ενέργεια η απελευθέρωσις του λαού του από τη Βαβυλώνα και η ενίσχυσίς των για να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ ν’ ανοικοδομήσουν το ναό, προς δόξαν του. Αυτό έφερε δόξα στο όνομά του και ήττα στους ψευδείς θεούς της Βαβυλώνος. Και αν ο Βηλ (ή, Μαρδώκ) ήταν, όπως ο Κύλινδρος του Κύρου έλεγε, «ο προστάτης του λαού του», τότε απέτυχε επονειδίστως να εκπληρώση αυτόν τον ρόλο, διότι πολλοί Βαβυλώνιοι εσφάγησαν, και όλοι οι υπήκοοι του Βηλ στη Βαβυλωνία υπετάγησαν σε ξένο άρχοντα, τον Κύρο τον Πέρση. Επί πλέον, η Βαβυλών ποτέ πια δεν αποκατεστάθη στη θέσι της παγκοσμίου κυριαρχίας.

ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ ΣΕ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΗ

 9. Πώς ο Ιεχωβά περιέγραψε την καταισχύνη των Βαβυλωνίων θεών στα εδάφια Ησαΐας 46:1, 2;

⁹ Ο Νεβώ, του οποίου το όνομα σημαίνει «Ομιλητής, Εκφωνητής, Προφήτης», ήταν ένας άλλος σπουδαίος θεός της Βαβυλώνος, κάποτε δε σπουδαιότερος από τον Μαρδώκ. Ήταν ο θεός της βλαστήσεως κι έφθασε να εξομοιωθή με τον ουράνιο πλανήτη Ερμή. Μέσω του Ησαΐα ο Θεός προείπε προφητικώς την καταισχύνη που θα επήρχετο σ’ αυτούς τους θεούς της Βαβυλώνος: «Κατεκάμφθη ο Βηλ, έκυψεν ο Νεβώ· τα είδωλα αυτών επετέθησαν επί ζώων, και κτηνών· αι άμαξαι υμών ήσαν πεφορτισμέναι φορτίον κοπιαστικόν. Κύπτουσι, κάμπτουσιν ομού· δεν δύνανται να σώσωσι το φορτίον, αλλά και αυτά [αυτοί οι ίδιοι, ΜΝΚ] φέρονται εις αιχμαλωσίαν.»—Ησ. 46:1, 2.

10. (α) Πώς ο Βηλ και ο Νεβώ θα πήγαιναν σε αιχμαλωσία; (β) Πώς θα έκυπταν και τα είδωλά των θα εγίνοντο φορτίο;

¹⁰ Επομένως, όταν η Βαβυλών ηττήθηκε, αυτοί οι ίδιοι, ο Νεβώ και ο Βηλ, θα πήγαιναν σ’ αιχμαλωσία και οι λάτρεις των έγιναν υπήκοοι του Κύρου. Πραγματικά, δεν ήσαν καθόλου θεοί, και επήλθε απογοήτευσις και αμηχανία στους λάτρεις του Βηλ και Νεβώ, όταν και αυτοί ακόμη, οι μέγιστοι θεοί των Βαβυλωνίων, αναγκάσθηκαν να υποκύψουν σε επαίσχυντη ήττα ενώπιον του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά. Τα είδωλα, τα οποία οι Βαβυλώνιοι ελάτρευαν ως θεούς, δεν μπορούσαν να μεταφέρουν τον εαυτό τους, και πολύ λιγώτερο οι λάτρεις των δεν μπορούσαν να διαφύγουν από τα στρατεύματα του Κύρου. Αυτές οι δίχως ζωή εικόνες ήσαν για τα άγρια θηρία, τον λέοντα και τον δράκοντα (τον σιρράς), να τα μεταφέρουν στη χώρα, αν μπορούσαν. Ή εφορτώνοντο σε οικιακά ζώα και το νεκρό φορτίο τους ανάγκαζε τα ζώα αυτά να γονατίζουν ως ζώα που μετέφεραν υπερβολικό φορτίο. Δεν επρόκειτο για τη συνήθη ετήσια παρέλασι των ψευδών αυτών θεών δια μέσου της Οδού της Πομπής της Βαβυλώνος προς το ναό της Ιστάρ, για να γίνουν αντικείμενο θαυμασμού και αίνου από τους λάτρεις των, αλλά ταπεινωτική φυγή για ασφάλεια. Ζώα να μεταφέρουν τους Βαβυλώνιους θεούς στην προσπάθειά τους για διαφυγή! Τι καταισχύνη!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

11. Πώς, λοιπόν, ο Ιεχωβά είναι πολύ ανώτερος από τους ψευδείς αυτούς θεούς;

¹¹ Ο Ιεχωβά δεν επιτρέπει να του κάμουν οποιαδήποτε εικόνα, διότι είναι ο ζων Θεός. (Έξοδ. 20:4, 5) Είναι Εκείνος, ο οποίος φέρει τον λαό του στους ισχυρούς του βραχίονες, και όχι σε κάποια βεβιασμένη ή πανικόβλητη φυγή. Αυτός προλέγει την απελευθέρωσί τους, όχι μόνο από τη Βαβυλώνα, αλλά από τους αναξίους θεούς της τον Νεβώ και τον Βηλ. Ο Ιεχωβά λέγει στον λαό του:

12. Σε αντίθεσι προς αυτούς τους θεούς, τι θα έκανε ο Ιεχωβά για τον λαό του;

¹² «Ακούσατε μου, οίκος Ιακώβ, και άπαν το υπόλοιπον του οίκου Ισραήλ, τους οποίους εσήκωσα από κοιλίας, τους οποίους εβάστασα από μήτρας· και έως του γήρατός σας εγώ αυτός είμαι· και έως των λευκών τριχών εγώ θέλω σας βαστάσει· εγώ σας έκαμα, και εγώ θέλω σας σηκώσει· ναι, εγώ θέλω σας βαστάσει και σώσει.»—Ησ. 46:3, 4.

13. Γιατί δεν υπήρχε ανάγκη ν’ ανησυχή το έθνος Ισραήλ, αν και είχε φθάσει σε μεγάλη ηλικία;

¹³ Ο Ιεχωβά είναι διάφορος από τους θεούς είδωλα. Όχι μόνον είναι ικανός να φέρη μόνος του τον εαυτό του, διότι είναι αιώνιος και δίχως αρχή ή τέλος, συνεπώς ποτέ δεν γηράσκει ούτε κουράζεται· είναι, επίσης, ανεξάντλητος σ’ ενέργεια, ικανός να υπερασπίση τον λαό του, να νικήση τον εχθρό, περιλαμβανομένων και των θεών του, και να μεταφέρη τον λαό του και να τον υποστηρίξη. Μολονότι για τον Ισραήλ είχαν περάσει χίλια και πλέον χρόνια από τον θάνατο του πατριάρχου Ιακώβ, που συνέβη το 1711 π.Χ., ο Ιεχωβά είναι αιώνιος, πάντοτε στο ζενίθ της ισχύος και ικανότητός του να τους ευλογήση—μια βεβαιότης σ’ αυτούς για απελευθέρωσι από τη Βαβυλώνα.—Ψαλμ. 90:1, 2· Ιάκ. 1:17.

14. Ποιον πολύ απλό τρόπο συλλογισμού ακολουθεί ο Ιεχωβά απαντώντας στην ερώτησι: «Με τίνα θέλετε με εξομοιώσει;»

¹⁴ Ο Ιεχωβά ακολουθεί ένα πολύ απλό τρόπο συλλογισμού με τον λαό του, όταν λέγη: «Με τίνα θέλετε με εξομοιώσει, και θέλετε με εξισώσει και με συγκρίνει, και θέλομεν είσθαι όμοιοι; Χύνουσι χρυσίον εκ του βαλαντίου, και ζυγίζουσιν αργύριον δια του στατήρος, και μισθόνουσι χρυσοχόον, και κατασκευάζει αυτό θεόν· έπειτα προσπίπτουσι, και προσκυνούσι· σηκόνουσιν αυτόν επ’ ώμου· φέρουσιν αυτόν, και θέτουσιν αυτόν εις τον τόπον αυτού, και ίσταται· δεν θέλει μετασαλεύσει εκ του τόπου αυτού· προσέτι βοώσι προς αυτόν, αλλά δεν δύναται να αποκριθή, ουδέ να σώση αυτούς από της συμφοράς αυτών.»—Ησ. 46:5-7.

15. Τι θα έπρεπε να ενθυμούνται οι Ισραηλίται όταν θα ήσαν στην εξορία;

¹⁵ Έτσι, όταν οι Ισραηλίται θα πήγαιναν αργότερα σ’ αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, δεν θα έπρεπε να φοβούνται τους θεούς που είναι ανίσχυροι, αλλά θα έπρεπε να στραφούν στον Ιεχωβά, με τον οποίον κανένας άλλος θεός δεν μπορεί να παραβληθή. Θα έπρεπε να θυμούνται ότι προείπε με το όνομα αυτόν τον ίδιο τον στρατιωτικό ηγέτη, ο οποίος θα τους απελευθέρωνε από τη Βαβυλώνα. Αυτό θα τους έδιδε θάρρος να εγκαρτερήσουν, αναμένοντας την απελευθέρωσί τους από αυτόν.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΒΑΛΗ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

16. Προς ενθάρρυνσί τους, τι τους είπε ο Ιεχωβά στα εδάφια Ησαΐας 46:8-11;

¹⁶ Ο Ιεχωβά συνέχισε λέγοντάς τους: «Ενθυμήθητε τούτο, και δείχθητε άνθρωποι· ανακαλέσατε αυτό εις τον νουν σας, αποστάται. Ενθυμήθητε τα πρότερα, τα απ’ αρχής· διότι εγώ είμαι ο Θεός, και δεν υπάρχει άλλος· εγώ είμαι ο Θεός, και ουδείς όμοιός μου· όστις απ’ αρχής αναγγέλλω το τέλος, και από πρότερον τα μη γεγονότα, λέγων, Η βουλή μου θέλει σταθή, και θέλω εκτελέσει άπαν το θέλημά μου· όστις κράζω το αρπακτικόν πτηνόν εξ ανατολών, τον άνδρα της βουλής μου από γης μακράς· ναι, ελάλησα, και θέλω κάμει να γείνη· εβουλεύθην, και θέλω εκτελέσει αυτό.»—Ησ. 46:8-11.

17. (α) Από πότε και σχετικά με τι προείπε ο Ιεχωβά το οριστικό τέλος, και ποια απόδειξι είχαν οι Ισραηλίται γι’ αυτό; (β) Με ποιον συνεβουλεύθη ο Ιεχωβά, και γιατί;

¹⁷ Όταν θα ήσαν στην αιχμαλωσία, οι Ισραηλίται θα έπρεπε να ενθυμούνται τι είχε κάμει ο Ιεχωβά γι’ αυτούς και για τους πατέρες των στο μακρινό παρελθόν. Αυτός υπήρξε πριν από όλους τους άλλους θεούς κι εγνώριζε από την αρχή ποιο θα ήταν το τέλος του προγράμματος. Ούτε οι δαίμονες ούτε οι άλλοι ψευδείς θεοί θα μπορούσαν να εμποδίσουν την αποφασισμένη έκβασί του. Από την πρώτη ακόμη καταγεγραμμένη προφητική δήλωσι, στη Γένεσι 3:15, και έκτοτε, είπε πράγματα τα οποία δεν εξεπληρώθησαν ακόμη. Οι Ισραηλίται είδαν την εκπλήρωσι πολλών από εκείνα που τους είχε ειπεί εκ των προτέρων. Ο Ιεχωβά δεν είχε ανάγκη βοηθείας για να καθορίση ή εκτελέση το πρόγραμμά του. Δεν είχε ανάγκη συμβουλής ή σοφίας από κανένα. Δεν εκτελούσε τη συμβουλή κάποιου άλλου θεού ως συμβούλου, ούτε ενεργούσε κάτω από την επήρεια κάποιου άλλου, αλλά εκτελούσε τη δική του βουλή, τους δικούς του σκοπούς, οι οποίοι παρέμειναν και εξεπληρώθησαν, όπως είχε δηλώσει ότι θα συμβή.

18. (α) Πώς η περίπτωσις του Κύρου αποδεικνύει ότι ο Ιεχωβά κάνει εκείνο, που τον ευχαριστεί; (β) Ποιο ήταν το έμβλημα του Κύρου;

¹⁸ Έχομε ένα υπόμνημα του τι ευχαριστεί τον Ιεχωβά, στον γραπτό του λόγο, και έχει πραγματοποιήσει εκείνα που τον ευχαριστούν, άσχετα αν αυτά ήσαν αρεστά σε οποιονδήποτε άλλον. Εκάλεσε τον Κύρο, και ό,τι έκαμε ο Κύρος δεν ήταν η εκτέλεσις της δικής του βουλής, αλλά του Ιεχωβά. Ο Κύρος δεν ήταν ένας Ιουδαίος. Ήταν από την ανατολή του ηλίου, από μια χώρα που ήταν μακριά από τη χώρα του Ιούδα. Ήταν από την Περσία, η οποία ευρίσκετο προς ανατολάς της Βαβυλώνος και του Τίγρητος Ποταμού, ακόμη δε προς ανατολάς του Ελάμ και του Περσικού Κόλπου. Αναφέρεται ως αρπακτικόν πτηνόν, και είναι ενδιαφέρον ότι το έμβλημα του Κύρου ήταν ένας χρυσούς αετός, ένα αρπακτικό πουλί. Ο Ιεχωβά διέταξε τον Κύρο να επιπέση επί της Βαβυλώνος γοργά, σαν ένα αρπακτικό πτηνό, τον αετό.e

19. Πώς η ιστορία σχετικά με τον Κύρο αποδεικνύει ότι ο Ιεχωβά είναι ο μόνος αληθινός Θεός;

¹⁹ Ο Ιεχωβά, όπως ακριβώς το είχε ειπεί, έτσι εβουλεύθη και διεμόρφωσε τις συνθήκες στις ανθρώπινες υποθέσεις, ώστε να εκτελεσθή η βουλή του από τον Κύρο, το συμβολικό «αρπακτικόν πτηνόν»,f ιστορικά δε έγγραφα, ιερά καθώς και κοσμικά, το επιβεβαιώνουν. Αυτό εξυψώνει Αυτόν ως τον Μόνον, ο οποίος κατενίκησε τους θεούς της Βαβυλώνος και τον Μόνον υπεύθυνο για την δύναμι που εδόθη στον Κύρο να ανατρέψη την ισχυρή εκείνη πόλι.

20. Ποια προειδοποίησι έδωσε ο Ιεχωβά προς τους Βαβυλώνιους προτού καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ;

²⁰ Τώρα ο Ιεχωβά απευθύνεται μ’ ένα προφητικό τρόπο προς τους Βαβυλωνίους. Εγνώριζε ότι επρόκειτο να καταστρέψουν την Σιών ή Ιερουσαλήμ από μίσος προς τον Ιεχωβά και τον λαό του: «Ακούσατέ μου, σκληροκάρδιοι, οι μακράν από της δικαιοσύνης. Επλησίασα την δικαιοσύνην μου· δεν θέλει είσθαι μακράν, και η σωτηρία μου δεν θέλει βραδύνει· και θέλω δώσει εν Σιών σωτηρίαν εις τον Ισραήλ, την δόξαν μου.»—Ησ. 46:12, 13.

21. (α) Τι είχε σκοπό να κάμη ο Ιεχωβά πολύ πριν γίνη η Βαβυλών η Τρίτη Παγκόσμιος Δύναμις, και με ποια άποψι η σωτηρία αυτή δεν ήταν πολύ μακρινή ούτε πολύ αργά; (β) Πώς η πράξις αυτή του Ιεχωβά θα έφερε πλησίον ως δικαιοσύνη του;

²¹ Ο Ιεχωβά ήταν εκείνος, ο οποίος είχε καθορίσει ότι ο λαός του Ισραήλ θα πήγαινε σ’ αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα λόγω της αδικίας και της αποστασίας των, αλλά ήταν, επίσης, η βουλή του ν’ απελευθερωθούν στον ωρισμένο καιρό από την κυριαρχία της Βαβυλώνος. Εξεταζομένη από την άποψι της αιωνίας υπάρξεως του Ιεχωβά, κι εφόσον χίλια έτη είναι ως μία ημέρα γι’ αυτόν, η απελευθέρωσις από τη Βαβυλώνα δεν απείχε πολύ. (2 Πέτρ. 3:8) Θα ήρχετο ακριβώς στον καιρό του Θεού. Δεν θα ήταν παράλογος στην τιμωρία του προς τον λαό του και δεν θα επέτρεπε να παραμείνη η Σιών έρημη επί ένα υπερβολικά μακρό χρονικό διάστημα. Ύστερ’ από όχι μεγάλη παρέλευσι χρόνου, θα έδιδε την ωραιότητά του στον Ισραήλ, την ωραιότητα της σωτηρίας του Ιεχωβά από τους Βαβυλωνίους. Ο Θεός θα έφερνε πλησίον την δικαιοσύνη του, διότι σύντομα θα διεκδικούσε τον εαυτό του. Θα ήταν μια πράξις δικαιοσύνης εκ μέρους του, επειδή όλη η δυσφήμησις, που επερρίφθη στο όνομά του από την υποδούλωσι των Ισραηλιτών στους Βαβυλώνιους, θα εξέλειπε με την ήττα όλων των θεών της Βαβυλώνος από τον Ιεχωβά.

22. Ποια αναχαίτισι έπρεπε να επιφέρη η προφητεία του Ησαΐα στους Βαβυλωνίους;

²² Οι Βαβυλώνιοι, οι οποίοι ήσαν «σκληροκάρδιοι», υπερήφανοι για τους θεούς των Βηλ και Νεβώ, θα έπρεπε να δώσουν προσοχή σ’ αυτή την ανακοίνωσι και προειδοποίησι, ώστε να μην ενεργήσουν υψηλόφρονα και βάναυσα εναντίον του Ισραήλ, του λαού του Θεού, όταν τον κρατούσαν σ’ αιχμαλωσία.

23. Ποιο έτος ωδήγησε ο Ιεχωβά το συμβολικό «αρπακτικόν πτηνόν» εναντίον της Βαβυλώνος, και ποιες ερωτήσεις σχετικά με τον χρόνο πρέπει να τύχουν απαντήσεως;

²³ Το 539 π.Χ., δύο μόνον χρόνια προτού συμπληρωθούν τα εβδομήντα χρόνια της ερημώσεως, που είχαν προλεχθή, ο Θεός απέστειλε το γοργό του αρπακτικό πτηνό, τον Κύρο τον Πέρση, να πετάξη εναντίον της Βαβυλώνος και να εκτελέση τη θεία εντολή του επ’ αυτής. (Ιερεμ. 25:11) Η Βαβυλών, όμως, ήταν η ισχυρή περιτειχισμένη πόλις, θεωρούμενη απόρθητη. Θα μπορούσαν οι θεοί της Βαβυλώνος, οι οποίοι ευρίσκοντο πίσω από τα ισχυρά της αμυντικά έργα, ν’ ανθέξουν επί έτη κι έτσι να εμποδίσουν τον Ιεχωβά από το να εκτελέση τη βουλή του στον καιρό του που είχε προλεχθή; Θα ήταν τα δύο χρόνια αρκετό χρονικό διάστημα στον Κύρο για να επιφέρη την πτώσι της Βαβυλώνος, και, εκτός απ’ αυτό, να επιτύχη την υπόθεσι της απελευθερώσεως των Ιουδαίων;

24. Ποιο θα ήταν το πραγματικό ζήτημα στον πόλεμο εναντίον της Βαβυλώνος, και τι προεμήνυε η έκβασίς του;

²⁴ Ο λόγος και το όνομα του Ιεχωβά διεκυβεύοντο. Θα εγίνετο ένας πόλεμος, όχι απλώς μεταξύ του Ιεχωβά και της Βαβυλώνος, μόνον χάριν του λαού του Ισραήλ. Ήταν ένας πόλεμος μεταξύ θεών. Ο Ιεχωβά θ’ απεδείκνυε την υπεροχή του πάνω σ’ αυτούς τους θεούς είδωλα, που δεν ήσαν θεοί, και θα τους έρριχνε κάτω στο χώμα σε καταισχύνη και ηττημένους. Θα ήταν μια συντριπτική ήττα για τον Σατανά και τους πονηρούς του δαίμονας, μια πρόγευσις της ήττης και καταστροφής αυτών των εναντιουμένων κατά του Θεού και η πλήρης διεκδίκησις του Ιεχωβά εναντίον όλων των θεών όλων των εθνών. Επομένως, η πτώσις της Βαβυλώνος έπρεπε να συμβή στον προσδιωρισμένο καιρό του Θεού. Στο επόμενο τεύχος του περιοδικού αυτού θα συνεχίσωμε εξετάζοντας μερικά γεγονότα της μοιραίας νύχτας της πτώσεως της Βαβυλώνος.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 376]

Ο Σιρράς, «Δράκων της Βαβυλώνος»