«Πολύ Περισσότερο από Προφήτης, κ. Ραχμάν!»
Από τον Ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Λιβερία
«ΤΗ ΓΡΑΦΗ—όχι, δεν επιθυμώ να συζητήσω γι’ αυτήν. Σαν Μουσουλμάνος που είμαι, έχω το δικό μου ιερό βιβλίο, το Κοράνιο. Εκτός τούτου, οι Χριστιανοί είναι ο πιο πολεμοχαρής λαός του κόσμου.»
Ο ιεραπόστολος απήντησε με καλωσύνη: «Είναι αλήθεια, κ. Ραχμάν, ο Χριστιανικός κόσμος είναι πολεμοχαρής και δύστροπος λαός, και διαφέρει πολύ από την πρώτη Χριστιανοσύνη. Είναι εύκολο να εννοήση κανείς την αποστροφή σας.»
«Πραγματικά δεν θέλω ν’ ακούσω τίποτε από τη Γραφή. Δεν θα μπορέσετε ποτέ να με πείσετε ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός.»
«Θα εκπλαγήτε, κ. Ραχμάν, όταν μάθετε ότι η Γραφή δεν διδάσκει ότι ο Ιησούς είναι ο Παντοδύναμος Θεός. Μάλλον παρουσιάζει τον Ιησούν να προσεύχεται στον Πατέρα του, και να τον ονομάζη τον μόνον αληθινόν Θεόν. (Ιωάν. 17:3) Η Γραφή επίσης αναφέρει ότι ο Ιησούς εστάλη από τον Θεό και ότι είναι ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων.»—Ιωάν. 5:30· 1 Τιμ. 2:5, 6.
«Αυτό ακριβώς διδάσκει και το δικό μας Κοράνιο. Ο Ιησούς ήταν ένας καλός άνθρωπος. Εμείς τον λέμε ‘Ναμπί,’ που σημαίνει προφήτης.»
«Είναι αλήθεια, κ. Ραχμάν, ότι ο Ιησούς ήταν πραγματικά ένας προφήτης. Ήταν ο προφήτης του οποίου η έλευσις είχε προλεχθή από τον Μωυσή, τον οποίον όλοι εσείς οι Μουσουλμάνοι ονομάζετε ‘Ναμπί Μουσά.’ Ακούστε να σας διαβάσω τα λόγια του Μωυσή όπως αναγράφονται στο Δευτερονόμιο 18:15: ‘Προφήτην εκ μέσου σου θέλει αναστήσει εις σε Ιεχωβά ο Θεός σου εκ των αδελφών σου, ως εμέ· αυτού θέλετε ακούει.’»
Γιατί Ήταν Μεγαλύτερος από τον Μωυσή
«Ο Ιησούς ήταν με πολλούς τρόπους μεγαλύτερος από τον Μωυσή. Τόσο ο Μωυσής όσο και ο Ιησούς, είχαν χρισθή με το πνεύμα ή την ενεργό δύναμι του Θεού, και οι δυο έκαμαν θαύματα και ήσαν μεσίτες και οι δυο μιας διαθήκης μεταξύ του Θεού και του λαού του. Γνωρίζετε, κ. Ραχμάν, τον σκοπό της διαθήκης που έκαμε ο Θεός με τον Ισραήλ μέσω του Μωυσέως;»
«Ναι, νομίζω ότι έπρεπε να υπακούουν στον Θεό και να είναι λαός του.»
«Πολύ σωστά, και κάτι περισσότερο. Αν υπάκουαν στον Θεό θα γίνονταν βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον. (Έξοδ. 19:5, 6) Ο Θεός θα τους έδινε το προνόμιο να υπηρετούν ως ιερείς προς όφελος της ανθρώπινης οικογένειας.»
«Αλλ’ ο λαός Ισραήλ απεδείχθη άπιστος, δεν είν’ έτσι; Αυτή δεν είναι η αιτία που ο Θεός τους απέρριψε;»
«Ναι, και όταν ο Θεός τους απέρριψε, η διαθήκη που είχε γίνει με μεσίτη τον Μωυσή έληξε. Αλλ’ ο Θεός ήθελε να έχη ένα ‘έθνος ιερέων.’ Για να παραγάγη ένα τέτοιο ‘έθνος’ ο Θεός έκαμε μια νέα διαθήκη μέσω ενός νέου μεσίτου.»
«Και σεις λέτε ότι ο Ιησούς ήταν ο νέος μεσίτης. Αλλά γιατί ο Ιησούς; Γιατί όχι ένας άλλος προφήτης, όπως ο Μωάμεθ;»
«Διότι η ποινή του θανάτου που ήταν αποτέλεσμα της αμαρτίας του πρώτου ανθρώπου δεν μπορούσε ν’ απομακρυνθή μέσω ενός αμαρτωλού μεσίτου, ούτε ακόμη μέσω ενός ανθρώπου τόσον μεγάλου όσον ήταν ο ‘Ναμπί Μουσά.’ Πραγματικά, ο Μωυσής ως μεσίτης δεν μπορούσε να κάμη από πριν ένα έργο στο οποίο μόνον ο μεγαλύτερος απ’ αυτόν μεσίτης θα μπορούσε ν’ ανταποκριθή.»
«Τι εννοείτε μ’ αυτό;»
«Όταν ο Μωυσής ενεργούσε ως μεσίτης, προσέφερε απλώς υγιή ζώα ως θυσίες για να εξεικονίση την αρχή της ίσης δικαιοσύνης που αναφέρεται στο Δευτερονόμιο 19:21, δηλαδή ‘ζωή αντί ζωής.’»
«Δεν καταλαβαίνω.»
«Ας τοποθετήσωμε το ζήτημα διαφορετικά. Τι απαιτεί η δικαιοσύνη όταν κάποιος αφαιρέση τη ζωή του συνανθρώπου του;»
«Θα απαντούσα ότι θα απητείτο η ζωή του φονέως.»
«Πολύ σωστά, κύριε Ραχμάν. Η ζωή του φονέως θα αφαιρεθή για τη ζωή του θύματός του. Τώρα ας το εφαρμόσωμε αυτό στο ανθρώπινο γένος, που εκληρονόμησε θάνατο από τον Αδάμ. Με την ανυπακοή του στον Θεό ο Αδάμ απώλεσε όχι μόνο το δικό του δικαίωμα για ζωή αλλ’ επίσης και το δικαίωμα όλων των απογόνων του. Μ’ αυτό επέφερε επάνω σε όλους την καταδίκη του θανάτου.
»Ο Θεός δεν μπορεί να παραμερίση απλώς την απαίτησι της δικαιοσύνης του η οποία ζητεί τον θάνατό μας λόγω της κληρονομημένης αμαρτίας από τον Αδάμ. Μπορεί όμως να δεχθή σαν ικανοποίησι της δικαιοσύνης τον θάνατο ενός υγιούς θύματος, ενός τελείου ανθρώπου, διότι αυτή η ανθρώπινη ζωή θ’ αντιστοιχούσε με τον αρχικώς τέλειο άνθρωπο τον Αδάμ.»
«Και λέτε ότι αυτός ο τέλειος άνθρωπος ήταν ο προφήτης Ιησούς;»
«Μάλιστα, κύριε Ραχμάν. Ο Ιησούς ήταν περισσότερο από ένας απλούς προφήτης· είχε συλληφθή με μια πράξι που έγινε με το θείο θέλημα όπως αναγνωρίζει και το δικό σας Κοράνιο, κι έτσι ήταν ένας τέλειος άνθρωπος.»
«Αλλ’ η τιμωρία του θανάτου του ανθρωπίνου γένους περιλαμβάνει εκατομμύρια. Πώς θα μπορούσε μια ζωή να ικανοποιήση τη δικαιοσύνη για τόσο πολλούς;»
«Προσέξτε: Ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια δεν είχε ακόμη γεννηθή και βρισκόταν στην οσφύ του Αδάμ τον καιρό που αυτός είχε αμαρτήσει. Έτσι, όλοι εμείς σαν απόγονοί του κληρονομούμε απ’ αυτόν την αμαρτία και την ποινή της τον θάνατο. Τώρα, όταν πέθανε ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς, είχε κι αυτός επίσης μια πιθανή φυλή ανθρώπων αγέννητων στην οσφύ του. Αλλ’ ο Ιησούς παρητήθη του δικαιώματος να έχη μια ανθρώπινη οικογένεια με τον συνήθη τρόπο μέσω μιας γυναικός. Έτσι ο Θεός δέχθηκε τους αγέννητους ανθρώπινους απογόνους του ως αντιστάθμισμα της ανθρώπινης φυλής που είχε παραγάγει ο Αδάμ μέχρι σήμερα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ένας τέλειος άνθρωπος, ο Ιησούς Χριστός, μπόρεσε να πεθάνη για όλο το ανθρώπινο γένος.»
«Χμ. Πολύ ενδιαφέρον!»
«Βλέπετε λοιπόν, κ. Ραχμάν, ότι αυτό εξηγεί γιατί ο ατελής Μωυσής δεν μπορούσε να κάμη τίποτε περισσότερο εκτός από τον ρόλο του μεσίτου. Δεν είχε στην οσφύ του μια τελεία φυλή, εφόσον είχε κληρονομήσει ατέλεια από τον Αδάμ. Αλλ’ ο θάνατος του μεγαλυτέρου μεσίτου, του Ιησού, προμήθευσε το αντίλυτρο που ικανοποιούσε τη δικαιοσύνη για τον καθένα από μας, διότι αυτός ήταν χωρίς αμαρτία.
»Επί πλέον, κ. Ραχμάν, η δικαιοσύνη του Θεού στην περίπτωσι αυτή δεν μπορούσε να ικανοποιηθή απλώς με την προσευχή—ούτε ακόμη και με όλες τις θερμές προσευχές των προφητών του Θεού. Πρέπει λοιπόν να πλησιάζωμε τον Θεό εν τω ονόματι του αληθινού μεσίτου, του Ιησού Χριστού, και με βάσι το αντίλυτρό του.»
Γιατί «Υιός του Ανθρώπου»;
«Μου είναι δύσκολο να πιστεύσω ότι ο Ιησούς ήταν ένας άνθρωπος χωρίς αμαρτίες. Αν πραγματικά κατέβηκε από τον ουρανό, τότε γιατί η Γραφή τον ονομάζει «Υιόν του ανθρώπου;»
«Ο τίτλος αυτός, κ. Ραχμάν, χρησιμοποιείται στη Γραφή για να τονίση το γεγονός ότι δεν ήταν μόνον εκείνος που είχε προλεχθή από τον προφήτη Δανιήλ (7:13, 14), αλλ’ επίσης και ο μεγάλος συγγενής του ανθρωπίνου γένους. Ας εξεικονίσωμε το σημείο αυτό με τον εξής τρόπο. Κάποτε άγγελοι με υλοποιημένα σαρκικά σώματα επεσκέφθηκαν τον Αβραάμ και μίλησαν μαζί του. Τώρα θα λέγατε ότι εκείνοι είχαν γίνει μέλη της ανθρώπινης φυλής;»
«Όχι βέβαια. Ήσαν πραγματικοί άγγελοι.»
«Ακριβώς. Κι ένας άγγελος που είναι ένας ανώτερος τύπος πλάσματος με πνευματικό σώμα, δεν αποτελεί ασφαλώς το αντίστοιχο του ανθρώπου. Για να μας ελευθερώση, η δικαιοσύνη του Θεού απαιτούσε ένα ‘αντίλυτρο’ για ν’ αντισταθμίση τελείως την ανθρώπινη ζωή που έχασε ο Αδάμ. Επίσης, μόνον ένας τέλειος άνθρωπος θα είχε στην οσφύ του το κατάλληλο σπέρμα για ν’ αντισταθμίση την τελεία ανθρώπινη φυλή, που ο Αδάμ αρχικά θα μπορούσε να γεννήση.
»Για να μπορέση ν’ αντιμετωπίση αυτές τις απαιτήσεις, κ. Ραχμάν, ο Θεός επρομήθευσε ένα τέλειο άνθρωπο γεννημένο με σάρκα και αίμα, και συνεπώς ένα πραγματικό υιό της ανθρώπινης φυλής. Ο Ιησούς υπήρχε στον ουρανό ως ένας ισχυρός άγγελος, αλλ’ ο Θεός μετέφερε τη δύναμι της ζωής του στη μήτρα μιας παρθένου και έτσι γεννήθηκε τελείως ως άνθρωπος κι εν τούτοις απηλλαγμένος από αμαρτία. Μ’ αυτόν τον τρόπο αντιστοιχούσε με τον Αδάμ (όταν ήταν τέλειος) με την πληρέστερη έννοια της λέξεως. Σαν πραγματικό μέλος της ανθρώπινης φυλής, ο Ιησούς μόνον ήταν κατάλληλος να μας απολυτρώση, και αυτό ακριβώς υπονοείται με τον τίτλον του ‘Υιός του ανθρώπου’.»
Ήταν Αδύνατος ο Γρήγορος Θάνατος του Ιησού;
«Οι εξηγήσεις σας, κύριέ μου, είναι εντυπωσιακές. Αλλά δεν μπορώ να τα θεωρήσω όλα αυτά ως πραγματικά. Παραδείγματος χάριν, υποψιάζομαι ότι οι Χριστιανοί έχουν επισπεύσει τις συνθήκες του θανάτου του Ιησού για να ταιριάζη με τη θεωρία της σωτηρίας.»
«Τι εννοείτε, κ. Ραχμάν;»
«Ένας εύρωστος άνθρωπος όπως ο Ιησούς δεν θα μπορούσε πιθανώς να είχε αποθάνει ύστερα από έξη ώρες ακριβώς που είχε κρεμασθή στο ξύλο. Χρειάζονται τουλάχιστον 24 ώρες για να έλθη ο θάνατος, εκτός αν ο θάνατος επιταχυνθή με τη θραύσι των σκελών. Και πιστεύω ότι η Γραφή ομολογεί ότι τα σκέλη του Ιησού δεν είχαν συντριβή.»
«Έχετε δίκαιο κ. Ραχμάν. Και αυτό ήταν κατάλληλο, διότι η τελεία θυσία του ήταν μ’ αυτόν τον τρόπο όπως ο αρχαίος πασχαλινός αμνός του οποίου τα οστά δεν είχαν συντριβή.»
«Αλλά γιατί είσθε τόσο βέβαιος ότι ο Ιησούς πέθανε εκείνη την ημέρα; Έξη ώρες είναι ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να πεθάνη ένας εύρωστος άνθρωπος κάτω από εκείνες τις συνθήκες, δεν συμφωνείτε;»
«Αλλ’ αυτό ήταν το θέλημα του Θεού, κ. Ραχμάν. Σύμφωνα με την προφητεία της Γραφής, ο ‘Ιεχωβά ο ίδιος ευαρεστήθηκε να τον θανατώση.’ (Ησ. 53:10, ΜΝΚ) Ώστε ήταν πραγματικά ο Θεός ο οποίος δεν επέτρεψε να υποφέρη περισσότερο ο Ιησούς επάνω στο ξύλο, αλλ’ επέτρεψε να πεθάνη πριν οι στρατιώται συντρίψουν τα σκέλη του.
»Εκτός αυτού, κ. Ραχμάν, οι στρατιώται δεν θα ήσαν τόσον απερίσκεπτοι ώστε ν’ αφήσουν ένα κατάδικο να διαφύγη τον θάνατο. Η Γραφή λέγει ότι οι στρατιώται εκέντησαν την πλευρά του Ιησού μ’ ένα δόρυ και βγήκε αίμα με νερό. Αυτό μας βοηθεί να καταλάβωμε τον τρόπον του θανάτου του.»
«Πραγματικά; Πώς γίνεται αυτό;»
«Ο Ιησούς βρισκόταν κάτω από ισχυρή έντασι. Την προηγούμενη νύχτα, βρισκόταν σε τέτοια αγωνία ώστε ο ιδρώτας του έτρεχε σαν σταγόνες από αίμα. Είχε επίσης μαστιγωθή κτηνωδώς την προηγούμενη βραδυά. Μερικοί λέγουν ότι ύστερα από την ισχυρή διανοητική και φυσική πίεσι, η καρδιά του ή μια από τις μεγαλύτερες αρτηρίες διερράγη, πράγμα που έκαμε να χυθή αίμα μέσα στο περικάρδιό του, δηλαδή μέσα στη μεμβράνη που περιβάλλει χαλαρά την καρδιά και η οποία περιέχει υγρό. Όταν η λόγχη τρύπησε το πλευρό, το αίμα και το υγρό του περικαρδίου που έτρεξε φάνηκε σαν ‘αίμα και νερό’ Οτιδήποτε και αν συνέβη, ο Ιησούς ήταν βεβαίως νεκρός.»
Μήπως ο «Γιούς Ασάφ» Ήταν ο Ιησούς;
«Υπάρχει ακόμη η γνώμη ότι ο Ιησούς αναζωογονήθηκε αργότερα και ταξίδεψε στην Ινδία. Πραγματικά, υπάρχει ένας τάφος που ανακαλύφθηκε στο Κασμίρ με την επιγραφή ‘Γιούς Ασάφ’ η οποία σημαίνει ‘Ιησούς ο Συλλέκτης.’ Ποιος μπορεί να βεβαιώση ότι δεν πρόκειται για τον Ιησού, ο οποίος με κάποιο τρόπο επέζησε από το μαρτύριό του και πήγε στην Ινδία;»
«Γνωρίζω καλά τις ιστορίες του Κασμίρ και τις αξιώσεις του ότι ο Ιησούς πήγε στην Ινδία αναζητώντας τις λεγόμενες ‘δώδεκα χαμένες φυλές του Ισραήλ.’ Η γνώμη όμως ότι ο ‘Γιούς Ασάφ’ είναι ο Ιησούς είναι απλή φαντασία. Δεν υπάρχει απολύτως καμμιά αφήγησις αυτοπτών μαρτύρων, ούτε μαρτυρία από τον ίδιο τον ‘Γιούς’ (ή Τζους) όσον αφορά την καταγωγή του. Δεν υπάρχει στερεά βάσις να πιστεύση κανείς ότι ο Γιούς Ασάφ είναι ο Ιησούς, ιδιαίτερα αν ληφθούν υπ’ όψιν η σωρεία των αποδείξεων ότι ο Ιησούς πέθανε στην Ιερουσαλήμ.»
«Δεν ξέρω. Εσείς ακούτε διάφορες ιδέες και γνώμες. Υπάρχει πραγματικά απόδειξις ότι ο Ιησούς πέθανε στην Ιερουσαλήμ;»
«Μάλιστα, κ. Ραχμάν, η απόδειξις ότι πέθανε στην Ιερουσαλήμ είναι συντριπτική.»
Απόδειξις Σχετικά με τον Θάνατο του Ιησού
«Ας γίνη γνωστό, κατ’ αρχήν, ότι οι Εβραίοι προφήται προείπαν λεπτομέρειες για τον θάνατο του Ιησού. Ο Ησαΐας, παραδείγματος χάριν, εβεβαίωσε ότι ο Ιησούς θα παρέδιδε την ‘ψυχήν αυτού εις θάνατον’ επειδή ‘εβάστασε τας αμαρτίας πολλών.’ (Ησ. 53:12) Ο θάνατος του Μεσσίου, όπως δείχνει ο προφήτης Δανιήλ, θα ελάμβανε χώραν στο τέταρτο έτος της διακονίας του. (Δαν. 9:26, 27) Και ο Ιησούς ο ίδιος είπε στους μαθητάς του εκ των προτέρων ότι θα πέθαινε στην Ιερουσαλήμ.—Λουκ. 13:33.
»Επίσης η αφήγησις της Γραφής δείχνει ότι οι Ρωμαίοι έλαβαν προφυλάξεις μήπως ο Ιησούς κλαπή ζωντανός από το ξύλο του μαρτυρίου. Σύμφωνα με το εδάφιο Μάρκου 15:44, 45, όταν ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία ήλθε στον Πιλάτο, αυτός ‘εθαύμασε αν ήδη απέθανε· και προσκαλέσας τον εκατόνταρχον, ηρώτησε αυτόν αν προ πολλού απέθανε. Και μαθών παρά του εκατοντάρχου εχάρισε το σώμα εις τον Ιωσήφ.’ Αυτό αναφέρει η Γραφή.»
«Αλλ’ είναι πιθανόν, κύριε, να έχουν τροποποιηθή οι αφηγήσεις, με το πέρασμα των αιώνων, ώστε να γίνουν όπως παρουσιάζονται σήμερα.»
«Υπάρχει εν τούτοις απόδειξις, κ. Ραχμάν, ότι οι αφηγήσεις δεν έχουν τροποποιηθή. Η ανακάλυψις και η μελέτη των αρχαιοτέρων χειρογράφων και αποσπασμάτων της Βίβλου το βεβαιώνει αυτό πέρα από κάθε αμφιβολία. Αλλά και αν ακόμη υπήρχε κάποια αμφιβολία για την αξιοπιστία των Βιβλικών αφηγήσεων, έχομε ακόμη τη μαρτυρία των μη Χριστιανών ιστορικών, όπως είναι ο Τάκιτος, ο οποίος έγραψε στα Χρονικά του ότι ο Ιησούς ‘υπέστη την εσχάτην των ποινών’ στα χέρια του Ποντίου Πιλάτου.
»Ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να ληφθή υπ’ όψιν, κ. Ραχμάν, είναι ότι για τους ακολούθους του Ιησού το να πιστεύουν και να κηρύττουν την ανάστασι του Ιησού εσήμαινε επίσημο διωγμό. Νομίζετε ότι θα μπορούσαν να υπομείνουν κακεντρεχείς ξυλοδαρμούς, ακόμη και θάνατο για να διαιωνίσουν ένα ψεύδος;»
«Δεν ξέρω. Υποχρεούμαι να πω ότι η απόδειξις φαίνεται μάλλον ισχυρή.»
«Το γεγονός είναι ότι ο θάνατος του Ιησού έμεινε τόσο ζωηρός στη διάνοια των μαθητών του που τον είδαν να πεθαίνη, ώστε αργότερα χρειάσθηκαν πολλές εμφανίσεις του Ιησού για να πεισθούν τελείως ότι αναστήθηκε εκ νεκρών. Η ιστορία αφθονεί από αποδείξεις του ζήλου των και της ταχείας αναπτύξεως της Χριστιανοσύνης, και τούτο λόγω της πεποιθήσεώς των για τον θάνατο και την ανάστασί του. Πραγματικά, κ. Ραχμάν, όπως παρετήρησε κάποιος λόγιος, ο θάνατος και η ανάστασις του Ιησού Χριστού ‘πρέπει να θεωρηθούν μεταξύ των πιο αποδεδειγμένων γεγονότων της ιστορίας’.»
«Μάλιστα, κύριε, μου δώσατε κάποιο επιχείρημα για να σκεφθώ. Εν τούτοις, για να κατανοήσω τελείως τα πράγματα που αναφέρατε για τον Ιησού Χριστό θα χρειασθή χρόνος προκειμένου για ένα Μουσουλμάνο σαν εμένα.»
«Πιστεύετε, κ. Ραχμάν, ότι ο Ιησούς ήταν ένας προφήτης του Θεού, έτσι δεν είναι;»
«Ω, βέβαια. Ήταν, όπως είπατε, σαν τον Ναμπί Μουσά.»
«Γιατί, τότε, δεν διαβάζετε μόνος σας την αφήγησι της ζωής του και της διδασκαλίας του κατ’ ευθείαν από τη Γραφή;»
«Ναι, νομίζω ότι πρέπει να το κάμω αυτό.»
«Αν το κάμετε, ίσως τότε και σεις, κ. Ραχμάν, θα πεισθήτε ότι ο Ιησούς ήταν πολύ περισσότερον από προφήτης.»