Η Διαθήκη της Βασιλείας Προμηθεύει τον Κυβερνήτη του Νέου Κόσμου
«Καγώ διατίθεμαι υμίν καθώς διέθετό μοι ο Πατήρ μου βασιλείαν, ίνα εσθίητε και πίνητε επί της τραπέζης μου εν τη βασιλεία μου, και καθίσεσθε επί θρόνων κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.»—Λουκάς 22:29, 30, Κείμενον.
1. Τι ο Θεός εδέσμευσε τον εαυτό του να παραγάγη; Με ποιο μέσον;
Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός εδέσμευσε τον εαυτό του να παραγάγη ένα μόνιμο δίκαιο κυβερνήτη για όλο το ανθρώπινο γένος. Το γεγονός αυτό πρέπει να δώση μεγάλη παρηγορία σε άτομα που θλίβονται για τις πολιτικές και θρησκευτικές συνθήκες που επικρατούν επάνω στη γη και τα οποία ποθούν τον θρίαμβο του δικαίου κατά του αδίκου και της αληθείας κατά της πλάνης. Εκείνο που πρέπει να δώση μεγαλύτερη ακόμη παρηγορία στα άτομα αυτά που έχουν κλίσι προς τη δικαιοσύνη, είναι το μεγαλειώδες γεγονός ότι ο Ιεχωβά, Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ, έχει ήδη παραγάγει τον Δίκαιο Κυβερνήτη και τον έχει τώρα θέσει στον θρόνο της εξουσίας. Η ενθρόνισίς του εγγυάται πολλά ένδοξα πράγματα για το άμεσο μέλλον, τα οποία θα ευφράνουν την καρδιά όλων εκείνων που αγαπούν τη δικαιοσύνη και την αλήθεια, θα πραγματοποιήση δε πληρέστατα τις πιο μύχιες ελπίδες τους. Μ’ αυτό τον τρόπο ο Ιεχωβά Θεός αποδεικνύει ότι είναι δικαιωματικά ο Υπέρτατος Κυβερνήτης ολοκλήρου του σύμπαντος, και έτσι διεκδικεί την παγκόσμια κυριαρχία του απέναντι όλων των στασιαστών και πολεμίων. Μ’ αυτό τον τρόπο, επίσης, εκτελεί πιστά την διαθήκη του για τη Βασιλεία, με την οποία προ πολλού υπεχρέωσε τον εαυτό του να παραγάγη τον μόνιμο Βασιλέα της δικαιοσύνης μέσω μιας ωρισμένης ανθρωπίνης γενεαλογίας ή γενεαλογικού δένδρου.
2. Σε ό,τι αφορά άρχοντας, ποιος είναι ο σκοπός μας εδώ, και γιατί;
2 Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί, στη διάρκεια των δεκαέξη αιώνων της υπάρξεως του «Χριστιανισμού», κανείς από τους πολιτικούς και θρησκευτικούς του άρχοντας δεν έφερε δίκαιες, ειρηνικές και ασφαλείς συνθήκες επάνω στη γη μας; Πολλοί εχρίσθηκαν ως βασιλείς και αυτοκράτορες από πάπας και εστέφθησαν από άλλους θρησκευτικούς αρχιεπισκόπους, αλλά αυτό ποτέ δεν έκαμε να ευδοκιμήση η δικαιοσύνη μεταξύ όλου του ανθρωπίνου γένους ούτε ωδήγησε σ’ ένα σώφρονα, δίχως πολέμους κόσμο. Γιατί; Διότι κανείς από τους άρχοντας αυτούς του «Χριστιανισμού» δεν ήταν στη διαθήκη του Ιεχωβά για τη Βασιλεία. Δεν ήταν ούτε καν αντιπρόσωποι στη γη του αληθινού Βασιλέως, τον οποίον η διαθήκη αυτή έχει ευτυχώς παραγάγει. Το καταπληκτικό γεγονός είναι ότι όλοι οι άρχοντες του «Χριστιανισμού» πραγματικά συνωμοτούν τώρα και πολεμούν εναντίον της διαθήκης του Ιεχωβά και του Βασιλέως της. Συνεπώς οι άνθρωποι εμποδίζονται να εισέλθουν σε μεγάλες ευλογίες, και η κατάστασις του κόσμου τούτου χειροτερεύει. Ο σκοπός, όμως, της διαθήκης του Ιεχωβά για τη Βασιλεία θα υπερνικήση κάθε αντίστασι. Ο Βασιλεύς Του σύντομα θα πραγματοποιήση μια βασιλεία χωρίς πολιτικούς, θρησκευτικούς και εμπορικούς αντιπάλους, και η παγκόσμιος κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού θα διεκδικηθή. Αφού ο Βασιλεύς με τον οποίον ο Ιεχωβά έκαμε διαθήκη για τη διακυβέρνησι ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους είναι ο μόνος εξουσιοδοτημένος Κυβερνήτης όλης της γης, τότε αυτός είναι ο Κυβερνήτης που πρέπει να επιθυμούμε. Αφού είναι βέβαιο ότι θα καταβάλη κάθε αντίστασι και θα αναλάβη πλήρως τα ηνία της κυβερνήσεως ολοκλήρου της γης, τότε αυτός είναι ο Μονάρχης που θέλομε να προσδιορίσουμε την ταυτότητά του και να τον τιμήσωμε και να τον υποστηρίξωμε με όλη μας την αδιάρρηκτη υποταγή. Ο σκοπός μας εδώ είναι να βεβαιωθούμε γι’ αυτόν τον μόνιμο Κυβερνήτη και να γνωριστούμε μαζί του. Έχομε στη διάθεσί μας όλα τα γεγονότα που χρειάζονται γι’ αυτό.
3. Σε ποια πόλι και με ποιον έγινε η διαθήκη για τη Βασιλεία;
3 Από το λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, γνωρίζομε μέσω ποιας γενεαλογικής γραμμής έπρεπε να έλθη ο επιθυμητός μας Κυβερνήτης. Ο Ιεχωβά Θεός έκαμε τη διαθήκη του για μια αιώνια βασιλεία μ’ ένα βασιλέα που αγαπούσε τη δικαιοσύνη, με τον Δαβίδ τον γυιό του Ιεσσαί και βασιλέα της Ιερουσαλήμ. Στην Ιερουσαλήμ είχε βασιλεύσει ο Μελχισεδέκ αιώνες νωρίτερα, όταν η πόλις ήταν γνωστή ως «Σαλήμ». Ο Μελχισεδέκ ήταν ένας ασυνήθιστος άρχων διότι συνεδύαζε στον εαυτό του τα αξιώματα και του βασιλέως της Σαλήμ και του αρχιερέως του υψίστου Θεού, Ιεχωβά. (Γένεσις 14:18-20) Το όνομα «Μελχισεδέκ» σημαίνει «βασιλεύς δικαιοσύνης». Εχρησιμοποιήθηκε σαν μια προφητική εικόνα του μονίμου Βασιλέως της δικαιοσύνης που επρόκειτο να έλθη, αλλά η διαθήκη για την μόνιμη βασιλεία της δικαιοσύνης δεν έγινε μαζί του. Έγινε με τον Δαβίδ, του οποίου το όνομα σημαίνει «αγαπητός».
4. Πώς έγινε η ίδρυσις αυτής της διαθήκης;
4 Ασφαλώς για να δώση ένα δίκαιο ξεκίνημα στη διαθήκη Του και να δώση βεβαίωσι για ένα καλόν κυβερνήτη ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους, ο Ιεχωβά Θεός ήταν επόμενο να ιδρύση τη διαθήκη του μ’ ένα δίκαιο και Θεοσεβή βασιλέα. Ο Σαούλ από την Γαβαά ήταν ο πρώτος βασιλεύς του έθνους Ισραήλ, αλλά γρήγορα αποδείχθηκε ότι ήταν απειθής κυβερνήτης και ο Θεός τον άφησε να φονευθή και δεν τον άφησε να ιδρύση μια δυναστεία ή διαδοχή αρχόντων στο θρόνο του Ισραήλ. Ο Δαβίδ, τον οποίον ο Σαούλ είχε καταδιώξει πικρά, τον διαδέχθηκε. Ύστερα από έναν αριθμό ετών πάνω στο θρόνο, ο Δαβίδ αποδείχθηκε «ανήρ κατά την καρδίαν του Θεού». Έχοντας εγκαταστήσει το θρόνο του στο Όρος Σιών στην Ιερουσαλήμ, έκαμε διευθετήσεις για να φέρη την ιερά κιβωτό του μαρτυρίου, που αντιπροσώπευε την παρουσία του Ιεχωβά, σε μια σκηνή επάνω στο όρος Σιών, κοντά στο βασιλικό παλάτι. Δεν ήταν ευχαριστημένος επειδή αυτός έπρεπε να κατοική σ’ ένα αληθινά βασιλικό παλάτι, ενώ η ιερά κιβωτός του Ιεχωβά—ο οποίος ήταν ο πραγματικός, αόρατος Βασιλεύς του Ισραήλ—αναπαυόταν μέσα σε μια χαμηλή σκηνή. Εξέφρασε στον προφήτη Νάθαν τη ζωηρή του επιθυμία να οικοδομήση έναν αντάξιο ναό για την κιβωτό του Ιεχωβά. Τότε ο Ιεχωβά ανεχαίτισε τον Δαβίδ από το να εκτελέση τις καλές του προθέσεις. Αλλά, εκτιμώντας αυτή την επιθυμία του Δαβίδ, εξέτεινε σ’ αυτόν τη διαθήκη για μια αιώνια βασιλεία στη γραμμή των απογόνων του. Ιδού πώς εξέθεσε Κύριος ο Θεός τη διαθήκη η μονομερή υπόσχεσί του μέσω του προφήτου του Νάθαν:
5. Ποιοι ήταν οι όροι αυτής της διαθήκης, όπως δηλώθηκαν στον Δαβίδ;
5 «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Συ θέλεις οικοδομήσει εις εμέ οίκον, δια να κατοικώ; Διότι δεν κατώκησα εν οίκω, αφ’ ης ημέρας ανεβίβασα τους υιούς Ισραήλ εξ Αιγύπτου, μέχρι της ημέρας ταύτης, αλλά περιηρχόμην εντός σκηνής και παραπετασμάτων. Πανταχού όπου περιεπάτησα μετά πάντων των υιών Ισραήλ, ελάλησα ποτέ προς τινα εκ των φυλών του Ισραήλ, εις τον οποίον προσέταξα να ποιμαίνη τον λαόν μου τον Ισραήλ, λέγων, Διά τι δεν ωκοδομήσατε εις εμέ οίκον κέδρινον; Τώρα λοιπόν, ούτω θέλεις ειπεί προς τον δούλόν μου τον Δαβίδ· Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Εγώ σε έλαβον εκ της μάνδρας, από όπισθεν των προβάτων, δια να ήσαι ηγεμών επί τον λαόν μου, επί τον Ισραήλ· και ήμην μετά σου πανταχού όπου περιεπάτησας, και εξωλόθρευσα πάντας τους εχθρούς σου απ’ έμπροσθέν σου, και σε έκαμον ονομαστόν, κατά το όνομα των μεγάλων των επί της γης. . . . Θέλω σε αναπαύσει από πάντων των εχθρών σου. Ο Ιεχωβά προσέτι αναγγέλλει προς σε, ότι ο Ιεχωβά θέλει οικοδομήσει οίκον εις σε. Αφού πληρωθώσιν αι ημέραι σου, και κοιμηθής μετά των πατέρων σου, θέλω αναστήσει μετά σε το σπέρμα σου, το οποίον θέλει εξέλθει εκ των σπλάγχνων σου, και θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού. Αυτός θέλει οικοδομήσει οίκον εις το όνομά μου· και θέλω στερεώσει τον θρόνον της βασιλείας αυτού έως αιώνος· εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν πατήρ, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός· εάν πράξη ανομίαν, θέλω σωφρονίσει αυτόν εν ράβδω ανδρών, και δια μαστιγώσεων υιών ανθρώπων· το έλεός μου όμως δεν θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού, ως αφήρεσα αυτό από του Σαούλ, τον οποίον εξέβαλον απ’ έμπροσθέν σου· και θέλει στερεωθή ο οίκός σου και η βασιλεία σου έμπροσθέν σου έως αιώνος· ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα.»—2 Σαμουήλ 7:5-16, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις· 1 Χρονικών 17:4-14.
ΕΛΕΗ ΣΤΟΝ ΔΑΒΙΔ
6, 7. Τι εξέφραζε αυτή η διαθήκη στον Δαβίδ και την βασιλική του γραμμή; Πώς;
6 Μήπως ο Δαβίδ διαπραγματεύθηκε με τον Ιεχωβά Θεό αυτή τη διαθήκη της βασιλείας; Όχι· αυτή εσχεδιάσθηκε και ιδρύθη με την πρωτοβουλία του Θεού. Γι’ αυτό ήταν έλεος προς τον Δαβίδ η έκφρασις θείας αγαθότητος προς αυτόν. Ο Δαβίδ επέστησε την προσοχή σ’ αυτό, λέγοντας στην απάντησί του προς τον Θεό: «Διά τον λόγον σου, και κατά την καρδίαν σου, έπραξας πάντα ταύτα τα μεγαλεία, δια να γνωστοποιήσης αυτά εις τον δούλόν σου.» (2 Σαμουήλ 7:21) Οι όροι της διαθήκης ήσαν επίσης εύσπλαγχνοι προς τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ, έτσι ώστε η όλη διάταξις αντιπροσώπευε τα «ελέη του Δαβίδ» ή την «αγαθότητα προς τον Δαβίδ». (Ησαΐας 55:3· Ρόδερχαμ) Ο αγαπητός γυιός του Δαβίδ, ο σοφός Σολομών, τον διαδέχθηκε ως βασιλεύς και «εκάθισεν επί του θρόνου του Ιεχωβά βασιλεύς αντί Δαβίδ του πατρός αυτού, και ευημέρησε· και πας ο Ισραήλ υπήκουσεν εις αυτόν.» (1 Χρονικών 29:23, Α.Σ.Μ.) Ο Σολομών έλαβε το προνόμιο να οικοδομήση το ναό του Ιεχωβά εκεί στην Ιερουσαλήμ. Αλλά επειδή και μόνο έκαμε αυτό δεν έγινε ο μόνιμος κληρονόμος της διαθήκης για τη Βασιλεία ώστε να καθήση στο θρόνο για πάντα. Εξέπεσε στη δαιμονολατρία και έγινε ένας κακός βασιλεύς. Πέθανε άπιστος στον Θεό του πατρός του.
7 Εξαιτίας του κακού τέλους του Σολομώντος, μήπως διέρρηξε ο Θεός την διαδοχή των αρχόντων από τον Δαβίδ; Μήπως εστράφηκε σε μια άλλη οικογένεια για μια νέα σειρά βασιλέων «επί του θρόνου του Ιεχωβά»; Το είχε κάμει αυτό με τον ασεβή βασιλέα Σαούλ. Αλλά η διαθήκη της Βασιλείας με τον Δαβίδ ανεχαίτισε τον Θεό από το να απορρίψη το σπέρμα του Δαβίδ· η διαθήκη απαιτούσε έλεος γι’ αυτούς. Αλλά ως τιμωρία ο Θεός κατηύθυνε να διαχωρισθή η επικράτεια του Σολομώντος και να παραχθούν έτσι δύο βασίλεια, το βασίλειο του Ιούδα και το βασίλειο του Ισραήλ. Εντούτοις ο Θεός διετήρησε τους απογόνους του Δαβίδ μέσω του Σολομώντος στο θρόνο του βασιλείου του Ιούδα στην Ιερουσαλήμ, επάνω στο όρος Σιών. Αυτό ήταν μεγάλο έλεος προς τον Δαβίδ. Εκδηλώθηκε, όχι χάριν του Δαβίδ, αλλά για την διεκδίκησι του λόγου και της διαθήκης του Ιεχωβά. Αυτός είναι αξιόπιστος.
8. Πώς εξεπληρώθησαν τα όσα προνοούσε η διαθήκη για τους αμαρτωλούς βασιλείς;
8 Από τον Σολομώντα ως τον Σεδεκία, τον τελευταίο βασιλέα του Ιούδα στο θρόνο της Ιερουσαλήμ, ήταν μια διαδοχή είκοσι βασιλέων, οι περισσότεροι δε από τους άρχοντας αυτούς υπήρξαν άπιστοι στον Ιεχωβά Θεό. Οι όροι της διαθήκης υπόσχονταν τα εξής σχετικά με τους βασιλικούς διαδόχους του Δαβίδ: «Εάν εγκαταλίπωσιν οι υιοί αυτού τον νόμον μου, και εις τας κρίσεις μου δεν περιπατήσωσιν· εάν παραβώσι τα διατάγματά μου, και δεν φυλάξωσι τας εντολάς μου· τότε θέλω επισκεφθή με ράβδον τας παραβάσεις αυτών, και με πληγάς τας παρανομίας αυτών. Το έλεός μου όμως δεν θέλω αφαιρέσει απ’ αυτού, ουδέ θέλω ψευσθή κατά της αληθείας μου.» (Ψαλμός 89:30-33) Όταν, λοιπόν, ο Σεδεκίας αποδείχθηκε ασεβής βασιλεύς, ο Θεός τον ετιμώρησε «εν ράβδω ανδρών» και άφησε τον ειδωλολάτρη βασιλέα της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορα, να επιβάλη στον Σεδεκία ‘μαστιγώσεις υιών ανθρώπων’. Το 607 π.Χ. ο Ναβουχοδονόσορ συνεπλήρωσε την πολιορκία της Ιερουσαλήμ και κατέστρεψε αυτήν και το ναό της. Αιχμαλώτισε τον Σεδεκία και τους γυιούς του, εφόνευσε τους βασιλικούς του γυιούς, εξώρυξε τους οφθαλμούς του και τον μετέφερε, μαζί με χιλιάδες άλλους εξορίστους Ιουδαίους, στη Βαβυλώνα. Ο Ιωαχείν, τον οποίον ο Ναβουχοδονόσορ είχε εκθρονίσει ένδεκα χρόνια νωρίτερα και αντικαταστήσει με τον Σεδεκία, βρισκόταν ήδη τότε στη Βαβυλώνα και έφθινε στη φυλακή.
9. Ποια ήταν η κατάστασις της διαθήκης μετά την εξορία στη Βαβυλώνα;
9 Μολονότι ένα πιστό υπόλοιπο Ιουδαίων επέστρεψε μετά εβδομήντα χρόνια στην ερημωμένη πατρίδα του για να ανοικοδομήση το ναό και την Ιερουσαλήμ, ο οίκος του Ιούδα δεν είχε ποτέ ξανά ανθρώπινο βασιλέα που να βασιλεύη «επί του θρόνου του Ιεχωβά» επάνω στο όρος Σιών στην Ιερουσαλήμ. Σήμερα η τοποθεσία της αρχαίας Ιερουσαλήμ διεθνοποιείται. Επίσης η σύγχρονος δημοκρατία του Ισραήλ έχει ένα μη Θεοκρατικό πρόεδρο, και όχι ένα βασιλέα από τη γραμμή του Δαβίδ ή από την φυλή του Ιούδα. Τι λοιπόν; Απέτυχε η διαθήκη του Ιεχωβά; Αποδείχθηκε αυτός αναξιόπιστος; Με κανένα τρόπο! Αλλά η ενεργός λειτουργία της διαθήκης είχε ανασταλή έως την εκπλήρωσι της διαθήκης στον Μόνιμο Κληρονόμο της. Αυτό φανερώνεται με τα ακόλουθα λόγια που είχαν απευθυνθή στον Βασιλέα Σεδεκία: «Ούτω λέγει Κύριος ο Ιεχωβά· Σήκωσον το διάδημα, και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός θέλει υψωθή, και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.»—Ιεζεκιήλ 21:26, 27, Α.Σ.Μ.
10. Τι πρέπει να είναι και να κάμη ο Μόνιμος Κληρονόμος της διαθήκης;
10 Ποιος είναι εκείνος στον οποίον ανήκει το να κυβερνήση ως ο Υιός Δαβίδ και ως Μόνιμος Κληρονόμος της θείας διαθήκης; Πότε ήλθε; Του έδωσε ο Ιεχωβά το στέμμα, το σκήπτρον και τον θρόνο για να κυβερνά μ’ αυτά κατά ένα ενεργό τρόπο; Λόγω της σημερινής κινδυνώδους καταστάσεως του κόσμου, οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα επείγουν. Οι όροι της διαθήκης μάς βοηθούν να προσδιορίσουμε ποιος είναι αυτός. Μας οδηγούν, λοιπόν, στο ν’ αποφασίσωμε ποιον να δεχθούμε ως παγκόσμιο κυβερνήτη στον κρίσιμο αυτόν καιρό. Πρώτα απ’ όλα, ο σπουδαίος Αυτός πρέπει να είναι το σπέρμα ή ο γόνος του Δαβίδ από την άποψι της σαρκικής συγγενείας. Πρέπει επίσης να είναι ο Υιός του Θεού, διότι στη διαθήκη ο Ιεχωβά είπε: «Εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν πατήρ, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός.» Εκτός τούτου, αφού η διαθήκη έλεγε, «Αυτός θέλει οικοδομήσει οίκον εις το όνομά μου,» πρέπει Αυτός να οικοδομήση ναό για το όνομα του Ιεχωβά. Αυτό το έργον ανοικοδομήσεως ναού είναι ένα ουσιώδες μέρος της διαθήκης για τη Βασιλεία. Ο Δαβίδ δεν ήταν όμοιος με τον Μελχισεδέκ στο να είναι βασιλεύς-ιερεύς. Επομένως η διαθήκη με τον Δαβίδ δεν περιελάμβανε ιερατεία. Εντούτοις είχε δοθή η υπόσχεσις ότι ο Κληρονόμος της Βασιλείας θα ενδιαφερόταν για τη λατρεία του Ιεχωβά και θα οικοδομούσε ένα ένδοξο ναό για το όνομά Του, προάγοντας τη μόνη αληθινή λατρεία. Αναζητούμε, λοιπόν, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά στον μεγάλο Κληρονόμο της Βασιλείας για να προσδιορίσουμε την ταυτότητά του. Στο έργον αυτό δεν εγκαταλειπόμεθα στις ασθενείς μας δυνάμεις, αλλά ο Θεός κάνει να φανερωθή καθαρά η ταυτότης.
11, 12. (α) Με ποια έννοια ο Κληρονόμος ήταν ο ‘υιός του Θεού’; (β) Όπως στην περίπτωσι του Δαβίδ, με τι πρέπει να προσδιορισθή η ταυτότης του Κληρονόμου;
11 Ενθυμούμεθα ότι, αφού ο Βασιλεύς Σαούλ είχε αποδειχθή άπιστος και ο Θεός έστειλε τον προφήτη του Σαμουήλ για να χρίση ως βασιλέα αντί του Σαούλ έναν από τους οκτώ γυιούς του Ιεσσαί από την Βηθλεέμ, ο Ιεχωβά υπέδειξε τον Δαβίδ και είπε στον Σαμουήλ: «Σηκώθητι, χρίσον αυτόν· διότι ούτος είναι.» Ο Σαμουήλ, λοιπόν, έχρισε τον ποιμενόπαιδα Δαβίδ με το ειδικό χριστήριο έλαιο για να είναι βασιλεύς του Ιεχωβά. (1 Σαμουήλ 16:12, 13) Αμέσως το πνεύμα του Ιεχωβά ήλθε στον Δαβίδ, δίνοντάς του ένα διπλό προσδιορισμό της ταυτότητός του από τον Θεό του. Το ίδιο είναι αληθινό σχετικά με τον μόνιμο Κληρονόμο του Δαβίδ, τον υποσχεμένο Υιό του Θεού, που θα ήταν ο Βασιλεύς και ο Οικοδόμος ενός ενδοξοτάτου ναού για το όνομα του Ιεχωβά. Ο μέγας αόρατος Θεός εφανέρωσε πρώτα στον Ιησούν μέσω αγγέλων το ποιος ακριβώς ήταν ο Ιησούς. Για να μπορή αυτός ο Υιός του Δαβίδ να είναι ο Υιός του Θεού με την υψίστη έννοια, ο Ιεχωβά εξέλεξε τον πρωτότοκο του Υιό, τον «πρωτότοκον πάσης κτίσεως», να θέση κατά μέρος την ουράνια πνευματική του δόξα και να αναλάβη ζωή επάνω στη γη ως τέλειος άνθρωπος από σάρκα και αίμα. Γι’ αυτό η γέννησίς του στη γη έπρεπε να γίνη μέσω μιας παρθένου. Όχι απλώς κάποιας παρθένου στον Ισραήλ, όχι απλώς κάποιας παρθένου από την φυλή του Ιούδα. Όχι, αλλά η διαθήκη με τον Δαβίδ απαιτούσε να είναι η Ιουδαία αυτή παρθένος βασιλικής καταγωγής απ’ αυτόν. Αυτό, ακριβώς, ήταν η Ιουδαία παρθένος που ωνομάζετο Μαρία.
12 Προτού ο Κληρονόμος της Βασιλείας από τον ουρανό συλληφθή στη μήτρα της Μαρίας, ο Ιεχωβά έστειλε τον άγγελο του Γαβριήλ να λάβη τη συγκατάθεσί της και να της πη: «Θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν· και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ. Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή· και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος . . . Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού.» Όταν ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, τη γενέτειρα πόλι του Δαβίδ, ο άγγελος του Ιεχωβά εμφανίσθηκε στους ποιμένας έξω στους αγρούς, και προσδιώρισε την ταυτότητα του Κληρονόμου της Βασιλείας, λέγοντας: «Ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι [ή, πρόκειται να είναι] Χριστός Κύριος.» (Λουκάς 1:31-33, 35 και 2:10, 11) Η Ελληνική λέξις «Χριστός» είναι μετάφρασις της Εβραϊκής λέξεως «Μεσσίας» και σημαίνει «κεχρισμένος» ή «ηγιασμένος». Αυτό το νεογέννητο βρέφος επρόκειτο να αναπτυχθή και να γίνη ο υποσχεμένος Μεσσίας, τον οποίον ο Θεός ηγίασε για τη Βασιλεία. Αυτό ήταν το μεσουράνημα στο οποίον φθάνουν όλα τα «ελέη του Δαβίδ» ή η «αγαθότης προς τον Δαβίδ», ότι ο Μεσσίας έπρεπε να γεννηθή από τη γενεαλογική του γραμμή!
ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΟΥ
13. Από τους επιγείους γονείς του ποιο κληρονομικό δικαίωμα είχε ο Ιησούς;
13 Φυσικά, όταν γεννήθηκε ο Ιησούς δεν ήταν τότε ο Μεσσίας, διότι δεν ήταν ακόμη χρισμένος από τον Θεό, όπως και ο Δαβίδ δεν ήταν χρισμένος όταν γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Ο μόνιμος κληρονόμος του Δαβίδ στη διαθήκη της Βασιλείας έπρεπε να λάβη το ειδικό αυτό χρίσμα από τον Θεό για να γίνη ο αιώνιος Βασιλεύς. Αναμφιβόλως υπήρχαν πολλοί άρρενες απόγονοι του Βασιλέως Δαβίδ μέσω του γυιού του Σολομώντος ή μέσω του άλλου γυιού του Νάθαν. Αλλά ο ειδικός απόγονος που επρόκειτο να είναι ο Μεσσίας και Κληρονόμος της διαθήκης, έπρεπε να είναι χρισμένος από τον Ιεχωβά, ο οποίος ίδρυσε τη διαθήκη αυτή. Ο Ιωσήφ, ο Ιουδαίος που ήταν μνηστευμένος με τη Μαρία, ήταν από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ μέσω του Σολομώντος, του Ιωαχείν (Ιεχονία) και του Ζοροβάβελ. Όμως ο Ιωσήφ δεν είχε κληθή και δεν είχε χρισθή. Η Μαρία, η μνηστή του, ήταν απόγονος του Δαβίδ μέσω του γυιού του Νάθαν και του Ζοροβάβελ. Όταν, λοιπόν, ο Ιωσήφ πήρε τη Μαρία ως σύζυγο και γεννήθηκε ο γυιός της Ιησούς, ο Ιωσήφ μπορούσε να τον υιοθετήση ως θετόν του υιό. Έτσι όλα τα δικαιώματα που μπορούσε να κατέχη ο Ιωσήφ επάνω στη διαθήκη της Βασιλείας θα μπορούσε να τα διαβιβάση νομίμως στον θετό του υιό Ιησού. Μ’ αυτό τον τρόπο ο Ιησούς θα γινόταν ο ΝΟΜΙΜΟΣ κληρονόμος της διαθήκης μέσω του θετού του πατέρα Ιωσήφ. Μέσω της Μαρίας ήταν ένας κατ’ ευθείαν υιός ή απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ και έτσι είχε μια σαρκική ή ΦΥΣΙΚΗ αξίωσι επάνω στη διαθήκη. Η Μαρία, επειδή ήταν γυναίκα, δεν μπορούσε, βέβαια, να κληρονομήση η ίδια τη διαθήκη, αλλά μπορούσε ως μητέρα να μεταβιβάση το κληρονομικό δικαίωμα στον πρωτότοκον από τους γυιούς της. Αυτό έκαμε. Μ’ αυτό τον τρόπο οι δύο γραμμές καταγωγής και κληρονομικότητας από τον Δαβίδ, η μία μέσω του Σολομώντος και του Ζοροβάβελ και η άλλη μέσω του Νάθαν και του Ζοροβάβελ, συνηντώντο στον Ιησού και ενίσχυαν το φυσικό του δικαίωμα επάνω στην κληρονομία της διαθήκης της Βασιλείας.—Ματθαίος 1:6-16· Λουκάς 3:23-31.
14. Πότε και πώς προσδιωρίσθηκε η ταυτότης του ως Χριστού, Υιού του Θεού, αγαπητού;
14 Σύμφωνα με την αγγελική αναγγελία που έγινε τον καιρό της ανθρωπίνης γεννήσεως του Ιησού, ο ουράνιος πατήρ του Ιεχωβά Θεός υποσχέθηκε να τον χρίση, και με τούτο να τον κάμη Μεσσία ή Χριστό. Όταν ο Ιησούς έφθασε στην πλήρη ανδρική ηλικία, στα τριάντα του χρόνια, ο Θεός τον έχρισε, αλλά όχι με υλικό λάδι, ούτε για μια επίγεια βασιλεία μ’ ένα υλικό θρόνο επάνω στο όρος Σιών στην Ιερουσαλήμ. Τον καιρό αυτό ο Ιησούς εφανέρωσε ότι θα εγίνετο νεκρός σχετικά με την προτέρα του ζωή ως ξυλουργού στη Ναζαρέτ και ότι αφιέρωνε τον εαυτό του στην άμεση υπηρεσία του Θεού όπως είχε δηλωθή γι’ αυτόν στις θείες προφητείες. Πώς; Με το να βαπτισθή από τον Ιωάννη το βαπτιστή στον Ιορδάνη ποταμό. Έπειτα διαβάζομε: «Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος· και ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επ’ αυτόν. Και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθαίος 3:16-17) Εδώ ο Ιεχωβά Θεός προσδιώρισε την ταυτότητα του Ιησού ως του Υιού του Θεού που προελέχθη στη διαθήκη. Τον υπέδειξε επίσης ως τον Κληρονόμον της διαθήκης χρίοντάς τον με κάτι ισχυρότερο από το υλικό λάδι, δηλαδή, με το άγιό Του πνεύμα. Αυτό εξεπλήρωσε την προφητεία του Ησαΐα 61:1 σχετικά με τον Μεσσία. Επιπλέον, όταν ο Θεός τον ωνόμαζε Υιόν του αγαπητόν, η λέξις αυτή «αγαπητός» στην Εβραϊκή γλώσσα ήταν όμοια με το όνομα Δαβίδ που σημαίνει «αγαπητός» και είχε σχέσι με το όνομα αυτό. Έτσι ήταν εντελώς κατάλληλο γι’ αυτόν να ονομάζεται «ο Υιός του Δαβίδ», ναι, να αναφέρεται ακόμη στην προφητεία ως «Δαβίδ», ο αντιτυπικός Δαβίδ.—Ιεζεκιήλ 34:23, 24.
15. Τι επροφήτευσε ο Δαβίδ ότι θα του ήταν ο Χριστός; Πώς είναι τέτοιος;
15 Ο Βασιλεύς Δαβίδ, μιλώντας κάτω από θεία έμπνευσι, επροφήτευσε για τον βασιλικό του Υιό και Μόνιμο Κληρονόμο ότι θα ήταν μεγαλύτερος και υψηλότερος από τον Δαβίδ, ακόμη ότι θα ήταν ουράνιος και ότι θα συνεδύαζε περισσότερα αξιώματα από το βασιλικό, δηλαδή, το Αρχιερατικό και το βασιλικό αξίωμα. Στον Ψαλμό 110:1-4 ο Δαβίδ λέγει: «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξ αποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου . . . Ώμοσεν ο Ιεχωβά, και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Α.Σ.Μ.) Πώς θα μπορούσε αυτός ο Υιός του Δαβίδ να είναι Κύριος του Δαβίδ εκτός αν ήταν μεγαλύτερος και υψηλότερος από τον Δαβίδ; Τέτοιο επιχείρημα έφερε ο Ιησούς, λέγοντας: «Αυτός ο Δαβίδ είπε δια του Πνεύματος του Αγίου, “Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.” Αυτός λοιπόν ο Δαβίδ λέγει αυτόν Κύριον· και πόθεν είναι υιός αυτού;» (Μάρκος 12:35-37) Ο «υιός» του Δαβίδ θα μπορούσε να είναι «Κύριος» του μόνο με το να είναι ο Υιός του Θεού από τον ουρανό και επίσης με το να είναι εξυψωμένος υψηλότερα από ένα θρόνο επάνω στο κατά γράμμα Όρος Σιών στην επίγεια Ιερουσαλήμ για να βασιλεύση μόνο στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Γίνεται «Κύριος» του Δαβίδ με το να είναι εξυψωμένος στον ουράνιο θρόνο στα δεξιά του Θεού για να βασιλεύση επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος. Αυτό περιλαμβάνει και τον Δαβίδ όταν θα αναστηθή από τον τάφο. Συνεπώς, το Όρος Σιών όπου είναι τοποθετημένος ο θρόνος του Ιησού, είναι ένα ουράνιο Όρος Σιών, η πρωτεύουσα οργάνωσις ολοκλήρου του σύμπαντος του Θεού.
ΜΕ ΠΟΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ
16. Πώς και μόνο θα μπορούσε ο Ιησούς να κληρονομήση βασιλεία υψηλότερη από τη βασιλεία του Δαβίδ;
16 Πώς επρόκειτο ο Ιησούς να γίνη ένας τέτοιος ουράνιος Βασιλεύς; Πώς επρόκειτο να κληρονομήση μια βασιλεία πολύ υψηλότερη και ισχυρότερη από τη βασιλεία του Δαβίδ, και μια επικράτεια πολύ πιο εκτεταμένη από την επικράτεια του Δαβίδ; Η βασιλεία του Δαβίδ ήταν απλώς επίγεια. Αφού ήταν μόνο τυπική, έπρεπε να τελειώση με την πάροδο του χρόνου αντί να είναι ατελεύτητη. Για να μπορή η βασιλεία του Υιού του Δαβίδ, του Ιησού Χριστού, να είναι αιώνια, έπρεπε να είναι ουράνια. Για να κληρονομήση ο Ιησούς τη βασιλεία του Δαβίδ πάνω στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, ήταν ανάγκη να γεννηθή κατά σάρκα στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Δεν ήταν καθόλου ανάγκη να πεθάνη ο Ιησούς για να γίνη κληρονόμος επιγείου βασιλείας τέτοιας που είχε ο προπάτωρ του Δαβίδ. Αλλά για να κληρονομήση ο Ιησούς τη βασιλεία των ουρανών και να είναι ο ουράνιος Κύριος του Δαβίδ, ήταν ανάγκη να καταθέση την ανθρώπινη ζωή του πιστός μέχρι θανάτου, έτσι ώστε να διεκδικήση την παγκόσμια κυριαρχία του ουρανίου Πατρός του, Ιεχωβά Θεού. Έπρεπε να δώση παν ό,τι είχε, ακόμη και την ίδια τη ζωή του, για να αποκτήση τον ανεκτίμητο θησαυρό της βασιλείας των ουρανών. Ο Ιησούς εξεικόνισε την σπουδαία αυτή αλήθεια με δύο παραβολές, λέγοντας: «Πάλιν, ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με θησαυρόν κεκρυμμένον εν τω αγρώ, τον οποίον ευρών άνθρωπος έκρυψε, και από της χαράς αυτού υπάγει και πωλεί πάντα όσα έχει, και αγοράζει τον αγρόν εκείνον. Πάλιν, ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπον έμπορον, ζητούντα καλούς μαργαρίτας· όστις ευρών ένα πολύτιμον μαργαρίτην, υπήγε και επώλησε πάντα όσα είχε, και ηγόρασεν αυτόν.»—Ματθαίος 13:44-46.
17. Πώς ο Ιησούς απέδειξε το δικαίωμα του και ο Θεός εξεπλήρωσε τη διαθήκη;
17 Ο Χριστός Ιησούς ήταν ο πρώτος που εξεπλήρωσε αυτές τις παραβολές, εγκαταλείποντας όλα όσα είχε, ακόμη και την τότε ανθρώπινη ζωή του, για να αγοράση ή να αποδειχθή άξιος της βασιλείας των ουρανών. Πριν από αυτόν, κανείς από τους ανθρώπινους γυιούς του Δαβίδ της βασιλικής γενεαλογικής γραμμής δεν είχε αποδειχθή άξιος να είναι ο μόνιμος κληρονόμος του Δαβίδ, διότι όλοι τους ήσαν αμαρτωλοί, μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς αμαρτωλοί μέχρις ασεβείας. Εξ άλλου, ο Ιησούς έπρεπε να τηρήση τελείως όλες τις εντολές του Θεού. Μ’ αυτό έπρεπε να δείξη ότι ανεγνώριζε τον Ιεχωβά και απέδιδε υποταγή σ’ Αυτόν ως τον Υπέρτατον Παγκόσμιον Κυρίαρχον, την Πηγήν κάθε βασιλικής εξουσίας. Έπρεπε να είναι πρόθυμος και να αποθάνη ακόμη για την πιστότητά του σ’ αυτή την πορεία, έτσι ώστε να διεκδικήση την παγκόσμια κυριαρχία του ουρανίου Πατρός του. Είχε να πληρώση μια δαπανηρή τιμή, αλλά ο κεχρισμένος Ιησούς την επλήρωσε στο Γολγοθά. Έτσι εξησφάλισε το δικαίωμά του στη βασιλεία των ουρανών, η οποία βασιλεία θα περιελάμβανε όλα όσα περιείχε η βασιλεία του Δαβίδ. Αλλά ο Ιησούς έπρεπε να ζήση, και να ζήση για πάντα με την δύναμι μιας ατελεύτητης ζωής, για να απολαύση και να εξασκήση την ουράνια αυτή βασιλεία για πάντα. Γι’ αυτό ο Παντοδύναμος Θεός εξεπλήρωσε την διαθήκη του για τη Βασιλεία ανασταίνοντας τον πιστό Ιησού από το θάνατο σε ζωή πνευματική. Ο Θεός τον περιέβαλε με αθανασία και αφθαρσία. (1 Πέτρου 3:18· 1 Κορινθίους 15:44, 53, 54) Αυτό εξεπλήρωσε τη διαθήκη πολύ μεγαλειωδέστερα από ό,τι θα μπορούσε να φαντασθή ποτέ ο Βασιλεύς Δαβίδ. Απεκορύφωσε τα θεία ‘ελέη προς τον Δαβίδ’.
18. Πώς φανερώνεται ότι η ανάστασίς του συνδέεται με τη διαθήκη;
18 Ο κεχρισμένος Ιησούς αναστήθηκε για να είναι το Σπέρμα του Δαβίδ για πάντα. Με το θαύμα αυτό του Θεού προσδιωρίσθηκε καθαρά η ταυτότης του ως του Σπέρματος και του Μονίμου Κληρονόμου όλων όσα εσήμαινε η διαθήκη. Ο απόστολος Παύλος δείχνει σαφώς τι εννοούσε ο Θεός ανασταίνοντας τον Ιησού σε ουράνια ζωή ‘εν πνεύματι’, γράφοντας τα εξής: «Περί του Υιού αυτού, όστις εγεννήθη εκ σπέρματος Δαβίδ κατά σάρκα, και απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει, κατά το πνεύμα της αγιωσύνης, δια της εκ νεκρών αναστάσεως, Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμαίους 1:3, 4) Αν και ανεκηρύχθη Υιός του Θεού τον καιρό που εχρίσθη με το πνεύμα μετά το βάπτισμά του στον Ιορδάνη, εντούτοις ο Ιησούς γεννήθηκε πλήρως, παρήχθη ή ανεγνωρίσθη ως ο πνευματικός Υιός του Θεού κατά την ανάστασί του από τους νεκρούς. Πάλι ο Παύλος είναι εκείνος που φανερώνει αυτή την αλήθεια, λέγοντας: «Ευαγγελιζόμεθα προς εσάς την γενομένην εις τους Πατέρας επαγγελίαν, ότι ταύτην ο Θεός εξεπλήρωσεν εις ημάς τα τέκνα αυτών, αναστήσας τον Ιησούν. Ως είναι γεγραμμένον και εν τω Ψαλμώ τω δευτέρω, “Υιός μου είσαι συ· εγώ σήμερον σε εγέννησα.” Ότι δε ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, μη μέλλοντα πλέον να υποστρέψη εις την διαφθοράν, λέγει ούτως, “Ότι θέλω σας δώσει τα ελέη του Δαβίδ τα πιστά.” Δια τούτο και εν άλλω Ψαλμώ λέγει, “Δεν θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν.” Διότι ο μεν Δαβίδ αφού υπηρέτησε την βουλήν του Θεού εν τη γενεά αυτού, εκοιμήθη, και προσετέθη εις τους πατέρας αυτού, και είδε διαφθοράν. Εκείνος όμως τον οποίον ο Θεός ανέστησε, δεν είδε διαφθοράν.»—Πράξεις 13:32-37.
ΟΜΟΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ
19, 20. Πώς ο Ιησούς αν και ήταν από τη γραμμή του Δαβίδ, έγινε Αρχιερεύς;
19 Ο Χριστός Ιησούς είναι μεγαλύτερος από τον Δαβίδ, αν και ήταν υιός του κατά σάρκα. Είναι ο Κύριος του Δαβίδ, από τον οποίον εξαρτάται η ίδια η μέλλουσα ζωή του Δαβίδ. Αυτό αποδεικνύεται από ένα άλλο γεγονός. Όταν ο Δαβίδ ήταν βασιλεύς στο Όρος Σιών δεν είχε ιερατικές αρμοδιότητες. Τα καθήκοντα του αξιώματός του ήταν οι υποθέσεις του κράτους και δεν του επετράπη να κτίση το ναό του Ιεχωβά. Οι υλικοί ναοί που έκτισαν οι γήινοι απόγονοι του Δαβίδ, ο Σολομών και ο Ζοροβάβελ, πού είναι σήμερα; Είναι κατεστραμμένοι, και ένα Μωαμεθανικό τέμενος κατέχει σήμερα την προηγουμένη τους θέσι! Αλλά ο Δαβίδ επροφήτευσε ότι ο βασιλικός του Κληρονόμος και Κύριος θα ήταν «ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» και ότι ο Θεός ώμοσε αμετάβλητα γι’ αυτό. (Ψαλμός 110:4) Συνεπώς, ο Μεσσίας θα ήταν ιερεύς επάνω στον ουράνιο θρόνο του. Ο Ιησούς, έχοντας γεννηθή από τη φυλή Ιούδα, που ήταν η φυλή του Δαβίδ, δεν ανήκε στην ιερατική φυλή περισσότερο από ό,τι ανήκε ο Δαβίδ. Ο Ιησούς, λοιπόν, δεν έλαβε την Αρχιερωσύνη του λόγω καταγωγής του από τον Ααρών, τον πρώτον αρχιερέα του Ισραήλ. Όχι, αλλά έγινε βασιλικός Αρχιερεύς με τον όρκο του Θεού, τον όρκο που έδωσε προφητικά ο Θεός στον 110 Ψαλμό. Αυτό εξουσιοδότησε τον Ιησού να προσφέρη τη θυσία του εαυτού του, να αποκαθάρη με το αίμα του την κληρονομημένη αμαρτία του ανθρωπίνου γένους και να προμηθεύση αιώνια ζωή για τους ανθρώπους με την κατάθεσι της ανθρωπινής του ζωής. Έγινε ιερεύς «εις τον αιώνα» όμοιος με τον Μελχισεδέκ όταν ο Παντοδύναμος Θεός τον ήγειρε από τους νεκρούς ως ένδοξο πνεύμα, περιβεβλημένον με αθανασία και αφθαρσία, ώστε να έχη έτσι την δύναμι μιας ατελεύτητης ζωής. Ο απόστολος Πέτρος το ανέφερε αυτό την ημέρα της Πεντηκοστής όταν ο Ιησούς Χριστός ως Αρχιερεύς στα δεξιά του Πατρός του εξέχυσε το άγιο πνεύμα επάνω στους ακολούθους του. Ο Πέτρος παρέθεσε από τον Ψαλμό 110, ο οποίος περιέχει τον όρκο του Θεού, και είπε:
20 «Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες. Αφού λοιπόν υψώθη δια της δεξιάς του Θεού, και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε τούτο το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε. Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός, «Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, “Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου”.»—Πράξεις 2:32-35.
21. Πώς, λοιπόν, είναι υψηλότερος από τον Δαβίδ και ο κατάλληλος οικοδόμος του ναού;
21 Μ’ αυτή την εξύψωσι στη δεύτερη υψίστη θέσι του σύμπαντος, στα δεξιά του Θεού, ο Χριστός Ιησούς έγινε βασιλεύς πολύ μεγαλύτερος από τον Δαβίδ. Ήταν εντελώς κατάλληλο, ο Δαβίδ, με τον οποίον ο Θεός έκαμε τη διαθήκη για τη Βασιλεία, να είναι εκείνος που θα επροφήτευε για τον όρκο του Ιεχωβά με τον οποίον ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός θα γινόταν επίσης ένας αθάνατος Αρχιερεύς. Το να κατέχη ένα πρόσθετο αξίωμα, το αξίωμα του Αρχιερέως, κατέστησε επίσης τον Ιησού Χριστό δούλον του Θεού μεγαλύτερον από τον Δαβίδ. Μ’ αυτό έγινε ο κατάλληλος να οικοδομήση τον πραγματικό ναό του Θεού, του οποίου ο ναός που εκτίσθη από τον γυιό του Δαβίδ Σολομώντα, ήταν μόνο ένας λαμπρός τύπος. Ο Ιησούς μίλησε για τον εαυτό του ως ‘μεγαλύτερον τον Σολομώντα’ και ήταν επίσης ο βασιλικός «Βλαστός» του Δαβίδ, το Μεσσιανικό «γένος του Δαβίδ».—Ματθαίος 12:42· Αποκάλυψις 22:16.
22. Γιατί ο ναός που οικοδομεί πρέπει να είναι υψηλότερος από το ναό του Σολομώντος;
22 Το ότι ο Ιησούς ως Βασιλεύς-Ιερεύς θα οικοδομούσε το ναό για το όνομα του Ιεχωβά, το προείπε η προφητεία του Ζαχαρία 6:12, 13, με τα εξής λόγια: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, λέγων, Ιδού ο ανήρ, του οποίου το όνομα είναι ο Βλαστός· και θέλει βλαστήσει εκ του τόπου αυτού, και θέλει οικοδομήσει τον ναόν του Ιεχωβά. Ναι, αυτός θέλει οικοδομήσει τον ναόν του Ιεχωβά· και αυτός θέλει λάβει την δόξαν, και θέλει καθίσει, και διοικήσει επί του θρόνου αυτού.» (Α.Σ.Μ.) Ο αρχιερεύς του Ισραήλ έμπαινε στα Άγια των Αγίων του ναού του Σολομώντος για να παρουσιάση το αίμα της θυσίας του εξιλασμού στο Θεό, αλλά ο Ιησούς επήγε στον ίδιο τον ουρανό για να εμφανισθή στην πραγματική παρουσία του Θεού και να προσφέρη την αξία της ανθρωπίνης θυσίας του. Αυτό αποδεικνύει ότι ο ναός που οικοδομεί πρέπει να είναι μεγαλύτερος και υψηλότερος από το ναό που οικοδόμησε ο Σολομών, ακριβώς όπως ο ουρανός της παρουσίας του Θεού είναι υψηλότερος από τα Άγια των Αγίων του επιγείου ναού του Σολομώντος. Αντιστοίχως, όπως ακριβώς ο ναός που οικοδομεί ο πρώην τέκτων Χριστός Ιησούς βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο από το όρος της Ιερουσαλήμ στο οποίον εκείτο ο ναός του Σολομώντος, έτσι το βασιλικό όρος επάνω στο οποίο πρέπει να βασιλεύση ο Βασιλεύς Χριστός Ιησούς, είναι απείρως υψηλότερο από το Όρος Σιών όπου έκειντο τα ανάκτορα του Δαβίδ. Επομένως, όταν ο απόστολος Ιωάννης έλαβε την όρασι και είπε, «Είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαρακοντατέσσαρες χιλιάδες έχουσαι το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών,» ανεφέρετο βέβαια στο ουράνιο Όρος Σιών, την ουράνια έδρα της βασιλείας του Χριστού, της οποίας το επίγειο όρος Σιών ήταν απλώς ένας χαμηλός τύπος.
23. Πώς αποδεικνύομε τι είναι ο ναός που οικοδομεί;
23 Ο ναός που οικοδομεί είναι η εκκλησία του, και την οικοδομεί επάνω στον εαυτό του, την «Πέτραν ταύτην.» Αφού αυτός είναι ένας ζωντανός θεμέλιος Λίθος, όλοι οι λίθοι του αντιτυπικού αυτού ναού είναι «ζώντες λίθοι», οι 144.000 δοκιμασμένοι και πιστοί του ακόλουθοι. Ο απόστολος Πέτρος μεταχειρίζεται τις παραβολικές αυτές εικόνες, λέγοντας στους ακολούθους του Χριστού: «Εις τον οποίον προσερχόμενοι, ως εις λίθον ζώντα, υπό μεν των ανθρώπων αποδεδοκιμασμένον, παρά δε τω Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας, ευπροσδέκτους εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού. Δια τούτο και περιέχεται εν τη γραφή, “Ιδού, θέτω εν Σιών λίθον άκρογωνιαίον, εκλεκτόν, έντιμον· και ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή”.» (1 Πέτρου 2:4-6) Ο απόστολος Παύλος λέγει τα εξής στους Χριστιανούς ως ‘λίθους ζώντας’: «Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; . . . διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις.»—1 Κορινθίους 3:16, 17.
24. Πώς είναι ‘πρωτότοκος, ύψιστος επί τους βασιλείς της γης’;
24 Κατασκευάζοντας τον πνευματικό αυτό ναό από ζώντας λίθους, ο Ιησούς ως ο Μόνιμος Κληρονόμος της διαθήκης της Βασιλείας εκπληρώνει μια σπουδαία διάταξι της διαθήκης αυτής. Τι μεγάλος Αρχιερεύς-Βασιλεύς! Αυτός είναι ο πρωτότοκος της κτίσεως του Ιεχωβά. Εξυψώνοντάς τον έτσι υψηλά για την υπέροχη πιστότητά του, ο Ιεχωβά πραγματοποιεί τα ελέη της διαθήκης με τον Δαβίδ, που τα υποσχέθηκε με τα εξής λόγια: «Η δε αλήθεια μου και το έλεός μου θέλουσιν είσθαι μετ’ αυτού· και εν τω ονόματί μου θέλει υψωθή το κέρας αυτού. Αυτός θέλει κράξει προς εμέ, Πατήρ μου είσαι, Θεός μου, και πέτρα της σωτηρίας μου. Εγώ βεβαίως θέλω κάμει αυτόν πρωτότοκόν μου, ύψιστον επί τους βασιλείς της γης. Διαπαντός θέλω φυλάττει εις αυτόν το έλεός μου, και η διαθήκη μου θέλει είσθαι στερεά μετ’ αυτού.» (Ψαλμός 89:24, 26-28) Επειδή είναι υψηλότερος από όλους ανεξαιρέτως τους βασιλείς της γης, κανείς τους δεν μπορεί ν’ αντισταθή σ’ αυτόν, και θα τους μαστιγώση κάνοντάς τους να υποστούν μια θλιβερή ήττα στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Σχετικά μ’ αυτό η προφητεία λέγει: «Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον, και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων· και όσοι είναι μετ’ αυτού, είναι κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί.» (Αποκάλυψις 17:14) Ο Θεός θα είναι πιστός στη διαθήκη του για τη Βασιλεία και θα δώση στον υπερυψωμένο πρωτότοκο Υιό του τη νίκη στον Αρμαγεδδώνα εναντίον του συνασπισμού των εχθρικών βασιλέων και των ηνωμένων εθνών των.