Ο Ιεχωβά Οδηγεί τον Λαό Του — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ο Ιεχωβά Οδηγεί τον Λαό Του

«Με το έλεός σου ωδήγησας τον λαόν τούτον, τον οποίον ανέκτησας· θα οδηγήσης ασφαλώς αυτόν με την δύναμίν σου προς την αγίαν κατοικίαν σου.»—Έξοδ. 15:13, ΜΝΚ.

1, 2. (α) Ποια χτυπητά παραδείγματα της ηγεσίας του Ιεχωβά αποκαλύπτουν οι Γραφές; (β) Για ποιους δύο λόγους είναι επίκαιρο να τα εξετάσωμε;

ΣΤΟΥΣ αρχαίους χρόνους ο Ιεχωβά απέδειξε ότι είναι ισχυρός, αλλά ελεήμων, οδηγός του λαού του. Σε μια αξιομνημόνευτη περίπτωσι τους ωδήγησε από τη δουλεία της Αιγύπτου στην υποσχεμένη κληρονομία των, και σε μια άλλη μεγάλη περίπτωσι τους ωδήγησε από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα πάλι στην πατρίδα των. Σήμερα, έπειτα από πολύν καιρό, ο Ιεχωβά οδηγεί πάλι τον λαό του από το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων στη βασιλεία του αγαπητού του Υιού. Ο Ιεχωβά ο ίδιος κατηύθυνε να αναγραφούν πολλές λεπτομέρειες των προηγουμένων εκείνων παραδειγμάτων της ηγεσίας του, από τα οποία μπορούμε και πρέπει να μάθωμε πολλά, «διότι όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν». Ναι, μπορούμε ν’ αποβλέπωμε στην απόκτησι βαθυτέρας επιγνώσεως και μεγαλυτέρας εκτιμήσεως των ποικίλων αρετών που εξεδηλώθησαν από τον μεγάλο Θεό μας όταν ενεργούσε υπό την ιδιότητα αυτή. Αλλά, εκτός απ’ αυτό, έχομε και έναν άλλον αντικειμενικό σκοπό. Είναι σπουδαίο και επίκαιρο για μας σήμερα να εξετάσωμε την ευθύνη που βαρύνει εμάς οι οποίοι ευνοηθήκαμε να είμεθα μεταξύ εκείνων που οδηγούνται από τον Ιεχωβά. Από γενική άποψι η ευθύνη αυτή κατατάσσεται κάτω από δύο επικεφαλίδες. Πρώτα, όλοι πρέπει να μάθωμε να είμεθα αληθινοί ακόλουθοι, ακολουθώντας πιστά την οδηγία που δίδεται για μας. Συγχρόνως, όμως, πολλοί από τους δούλους του Ιεχωβά καλούνται να ενεργήσουν ως οδηγοί σε ποικίλους βαθμούς και θέσεις, και κανείς από μας δεν θέλει να ‘δεχθή την χάριν του Θεού ματαίως’.—Ρωμ. 15:4· 2 Κορ. 6:1.

² Προτού έλθωμε στο ζήτημα της ατομικής μας θέσεως και ευθύνης, και για να μπορέσωμε να το εξετάσωμε με την κατάλληλη κατανόησι και με το ορθό πνεύμα, ας κυττάξωμε πρώτα τη θέσι μας ως ένα όλον. Θα σημειώσωμε μερικά από τα εξέχοντα πράγματα που φέρονται υπό την προσοχή μας όσον αφορά την από τον Ιεχωβά οδηγία του λαού του σε περασμένους καιρούς, και κατόπιν θα ιδούμε πώς τα πράγματα εκείνα ρίχνουν φως επάνω στον τρόπο και τον σκοπό των σημερινών οδηγιών του και του μέρους που έχομε να παίξωμε σ’ αυτές. Θα αρχίσωμε με το μεγαλειώδες εκείνο παράδειγμα, που ήδη εμνημονεύθη, των οδοιποριών του Ισραήλ από τον καιρό που εγκατέλειψε την Αίγυπτο.

ΠΩΣ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΩΔΗΓΗΣΕ ΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ

3. Τι ήταν πίσω από όλη την πολιτεία του Ιεχωβά προς τον Ισραήλ;

³ Δεν αφηνόμεθα μόνοι να μελετήσωμε τη γραπτή ιστορία των Ισραηλιτών από τον καιρό που εγκατέλειψαν την Αίγυπτο και κατά την τεσσαρακονταετή περιπλάνησί των στην έρημο και να συναγάγωμε τα δικά μας συμπεράσματα για το πώς τους ωδήγησε ο Ιεχωβά. Αυτός ο ίδιος κατηύθυνε τον Μωυσή να γράψη τα λόγια ενός άσματος κατά το τέλος ακριβώς της οδοιπορίας του Ισραήλ, εφιστώντας την προσοχή μας στα ίδια τα πράγματα για τα οποία ενδιαφερόμεθα. Πρώτον, ο σκοπός του Ιεχωβά που βρισκόταν πίσω από όλη την πολιτεία του προς τον Ισραήλ εκτίθεται σαφώς στην αρχή του άσματος: «Διότι θέλω διακηρύξει το όνομα του Ιεχωβά. Απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών!» Η τιμή και η διεκδίκησις του αγίου ονόματος του Ιεχωβά είναι το πρωταρχικό ζήτημα, όπως και ο Δαβίδ το επεβεβαίωσε, λέγοντας: «Και τι άλλο έθνος επί της γης είναι ως ο λαός σου, ως ο Ισραήλ; τον οποίον Θεός ήλθε να εξαγοράση [από την Αίγυπτο] δια λαόν εαυτού, και δια να κάμη εις εαυτόν όνομα.» Ο Ησαΐας, επίσης, ετόνισε το ίδιο πράγμα όταν έγραψε: «Ούτως ωδήγησας τον λαόν σου, δια να κάμης εις σεαυτόν ένδοξον όνομα.»—Δευτ. 32:3, ΜΝΚ· 2 Σαμ. 7:23, ΜΙΡ· Ησ. 63:16.

4. Ποιες ιδιότητες εξεδηλώθησαν στην ηγεσία του Ιεχωβά, και πώς περιγράφονται στο Υπόμνημα;

⁴ Τώρα ας σημειώσωμε τις έξοχες ιδιότητες που εφανέρωσε ο Ιεχωβά ως ο μέγας Ηγέτης του λαού του. Είναι εντελώς ολίγες, αλλά κατά την εξέτασι μπορούμε να δούμε ότι παρατάσσονται σε χτυπητή, αλλά ισορροπημένη, αντίθεσι. Αφ’ ενός, με μαχητική δύναμι και με φλογερή οργή ως «δυνατός πολεμιστής» ο Ιεχωβά απεδείχθη ισχυρός σε ικανότητα να συντρίψη τον εχθρό. Αφ’ ετέρου, με έλεος προς τον λαό του τον οποίον είχε λυτρώσει από τον ζυγό του Φαραώ, εξεδήλωσε πατρική δύναμι και ικανότητα να προστατεύση και οδηγήση τον Ισραήλ ηπίως, αλλ’ ασφαλώς, σε όλο το δρόμο ως την τελική των «αγίαν κατοικίαν». Ο Ιεχωβά βέβαια απεδείχθη Οδηγός άπειρης σταθερότητος και τρυφερότητος. Όπως υπέμνησε ο Μωυσής στους Ισραηλίτες στην αρχή των όσων τους είπε στις πεδιάδες του Μωάβ: «Είδες τίνι τρόπω Ιεχωβά ο Θεός σου σε εβάστασε, καθώς βαστάζει άνθρωπος τον υιόν αυτού, κατά πάσαν την οδόν την οποίαν περιεπατήσατε εωσού ήλθετε εις τούτον τον τόπον.» Κατόπιν πάλι στο τελικό άσμα του Μωυσέως έχομε τη θελκτική και διεγερτική εκείνη περιγραφή της ηγεσίας του Ιεχωβά, με όλο τον πλούτο των σημαντικών εικόνων της, η οποία τελειώνει με την έξαρσι του δικαιώματος του Ιεχωβά για όλη την τιμή και τον έπαινο, με τα εξής λόγια: «Εν γη ερήμω εύρηκεν αυτόν [τον Ισραήλ], και εν ερημία φρίκης και ολολυγμού· περιωδήγησεν αυτόν, επαιδαγώγησεν αυτόν, εφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού αυτού. Καθώς ο αετός σκεπάζει την φωλεάν αυτού, περιθάλπει τους νεοσσούς αυτού, εξαπλόνων τας πτέρυγας αυτού, αναλαμβάνει αυτούς και σηκόνει αυτούς επί των πτερύγων αυτού, ούτως ο Ιεχωβά μόνος ωδήγησεν αυτόν, και δεν ήτο μετ’ αυτού ξένος θεός.»—Έξοδ. 15:1-3, 6, 13· Δευτ. 1:31· 32:10-12, ΜΝΚ.

5. Εξετίμησε ο Ισραήλ όσα ο Θεός έκαμε γι’ αυτούς; και εματαίωσε τούτο τον σκοπό του Θεού όσον αφορά αυτούς;

⁵ Και από τις προηγούμενες περικοπές μόνο θα μπορούσε κανείς να συμπεράνη ότι ο Ισραήλ έπρεπε ασφαλώς να έχη πολύ εκτιμήσει, σαν ένα τέκνο με την πρέπουσα ανταπόκρισι, όλα όσα ο Ιεχωβά έκαμε γι’ αυτόν τον λαό. Συνέβη, όμως, άρα γε αυτό; Είναι λυπηρό να αναφερθή ότι συνέβη εντελώς το αντίθετο. Από το Όρος Σινά και έπειτα, καθώς επιστοποίησε ο Μωυσής όταν απηυθύνετο σ’ αυτούς στις πεδιάδες Μωάβ, οι υιοί Ισραήλ, ιδιαίτερα η γενεά που εγκατέλειψε την Αίγυπτο, απεδείχθη «γενεά σκολιά και διεστραμμένη». «Ηνόμησαν» και «εξετράπησαν ταχέως· εκ της οδού την οποίαν [εγώ ο Ιεχωβά] προσέταξα εις αυτούς· . . . Είδον τον λαόν τούτον, και ιδού, είναι λαός σκληροτράχηλος.» Μολονότι, όμως, η γενεά αυτή απέθανε στην έρημο, με πολύ ολίγες εξαιρέσεις, όπως ο Ιεχωβά προείπε και καθώρισε, όμως αυτός δεν εγκατέλειψε καθόλου τον αρχικό του σκοπό. Αντιθέτως, μέσω του αγγέλου του, εξακολούθησε να οδηγή τον Ισραήλ κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και έφερε επιτυχώς τους υιούς της αρχικής εκείνης γενεάς στη Γη της Επαγγελίας και έδωκε σ’ αυτούς την κατοχή της.—Έξοδ. 32:7-9, 34· Δευτ. 1:34-40· 32:5.

6, 7. (α) Ποιες δύο ακόμη ιδιότητες απεκαλύφθησαν έτσι; (β) Ποιο άλλο μέγα παράδειγμα της ηγεσίας του Ιεχωβά βρίσκεται στη Γραφή;

⁶ Αυτό εξαίρει δύο ακόμη ιδιότητες που εξεδηλώθησαν, όταν ο Ιεχωβά ωδηγούσε τον λαό του. Αποκαλύπτει το άφθονο έλεός του, που ισορροπήθη από τις δίκαιες κρίσεις του που επήλθαν σ’ εκείνους οι οποίοι, μολονότι είχαν ιδεί τη δόξα του και πολλά θαυματουργικά σημεία, όμως δεν επρόσεξαν τη φωνή του και συμπεριεφέρθησαν προς αυτόν χωρίς σεβασμό.—Έξοδ. 34:6, 7· Αριθμ. 14:22, 23.

⁷ Πολύ περισσότερα θα μπορούσαν, βέβαια, να λεχθούν κάτω από την επικεφαλίδα αυτή. Αλλά σύμφωνα με το κύριο θέμα μας όσον αφορά τον τρόπο και σκοπό της ηγεσίας του Ιεχωβά, ας ιδούμε τι μπορούμε να μάθωμε από τις Γραφές καθώς πραγματεύονται την επιστροφή του λαού του Θεού από την αιχμαλωσία του στη Βαβυλώνα.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ

8. Με ποιον τρόπο ευρύνεται τώρα το πεδίον της μελέτης μας;

⁸ Ιδέτε τώρα πώς ευρύνεται το πεδίον της μελέτης μας. Το μέρος της Γραφής που ήδη εξητάσθη είναι πρωτίστως ιστορικό, μολονότι είναι αλήθεια ότι παρέχει τη βάσι για πολλά προφητικά πρότυπα. Αντιθέτως, η αναγραφή για την επιστροφή των Ιουδαίων από τη Βαβυλώνα είναι κυρίως προφητική επειδή τα πιο σπουδαία πράγματα που περιλαμβάνονται σ’ αυτήν είχαν αναγραφή πολύ προτού συμβή το γεγονός. Πράγματι, διακόσια περίπου χρόνια προηγουμένως, ο Ησαΐας ιδιαίτερα είχε εμπνευσθή να γράψη τα πολυάριθμα εκείνα λαμπρά εδάφια που μιλούν για την επιστροφή από την εξορία. Ό,τι είναι ακόμη πιο θαυμαστό, είναι το γεγονός ότι οι προφητείες εκείνες εγράφησαν πράγματι για μια μεταγενέστερη εποχή, για την εποχή μας, κατά την οποία ο Ιεχωβά οδηγεί τον λαό του από την σύγχρονη Βαβυλώνα στην οργάνωσί του τού Νέου Κόσμου, στη Σιών.

9. Από ποιες τρεις απόψεις πολλές προφητείες βλέπομε ότι έχουν την εκπλήρωσί τους;

⁹ Πολλές φορές οι προφητείες εκείνες εξητάσθησαν σ’ αυτές τις στήλες, με την υποστήριξι παράλληλης Γραφικής μαρτυρίας, και κατεδείχθη πώς αυτές είχαν πρώτα μια κατά γράμμα εκπλήρωσι στο 537 π.Χ. και τα έτη που ακολούθησαν. Κατόπιν είχαν, σε πολλές περιπτώσεις, μια μικρογραφική εκπλήρωσι στον καιρό της πρώτης ελεύσεως, η οποία συνεκεντρώνετο γύρω στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αλλά, πέρα από κάθε αμφιβολία, η μεγαλύτερη εκπλήρωσίς των, μαζί με όλες τις προφητείες γενικώς, συγκεντρώνεται σ’ αυτές τις ημέρες της δευτέρας ελεύσεως, στα καταπληκτικά γεγονότα που συμβαίνουν τώρα υπό την διεύθυνσιν του ανάσσοντος Βασιλέως Ιησού Χριστού. Δεχόμενοι αυτή τη βάσι, θα περιορίσωμε την προσοχή μας στις ειδικές εκφράσεις και απόψεις αυτών των προφητειών που σχετίζονται με το κύριο θέμα μας.

10. Σε ποιον ειδικώς εισαγόμεθα στην προφητεία του Ησαΐα και τι λέγεται γι’ αυτόν όσον αφορά την αποστολή του και τις ιδιότητές του;

¹⁰ Για ν’ αρχίσωμε, εισαγόμεθα σ’ Εκείνον που διωρίσθη από τον Θεό για να υπηρετή ως ο αντιπρόσωπός του: «Ιδού ο δούλός μου, τον οποίον υπεστήριξα· ο εκλεκτός μου, εις τον οποίον η ψυχή μου ευηρεστήθη· έθεσα το πνεύμά μου επ’ αυτόν· θέλει εξαγγείλει κρίσιν εις τα έθνη.» Αμέσως προλέγεται ότι Αυτός θα εκδηλώση τις ίδιες ιδιότητες ακάματης δραστηριότητος, πιστής ηγεσίας, όπως και ο Ιεχωβά ο ίδιος: «Δεν θέλει εκλίπει, ουδέ θέλει μικροψυχήσει, εωσού βάλη κρίσιν εν τη γη· και αι νήσοι θέλουσι προσμένει τον νόμον αυτού.» Κατόπιν η προφητεία ευρύνεται και μιλεί για την μεγαλειώδη εντολή που πρόκειται να εκπληρωθή από αυτόν τον δούλον, του οποίου ο ίδιος ο διορισμός είναι εγγύησις ότι θα οδηγήση, όχι μόνο ένα υπόλοιπο πιστών Ιουδαίων, αλλά και ένα μεγάλο πλήθος Εθνικών, από το σκότος και τη δουλεία στο ένδοξο φως και την ελευθερία: «Εγώ ο Ιεχωβά σε εκάλεσα εν δικαιοσύνη, και [ως ο πρώτος Οδηγός] θέλω κρατεί την χείρά σου, και θέλω σε φυλάττει, και θέλω σε καταστήσει διαθήκην του λαού, φως των εθνών· δια να ανοίξης τους οφθαλμούς των τυφλών, να εκβάλης τους δεσμίους εκ των δεσμών, τους καθημένους εν σκότει εκ του οίκου της φυλακής.» Κατόπιν έρχεται μια επανάληψις του γεγονότος ότι ο έπαινος και η δόξα για όλα αυτά τα πράγματα ανήκουν στον Ιεχωβά, ο οποίος δεν ανέχεται κανένα αντίπαλον: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον, ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά.»—Ησ. 42:1, 4, 6-8, ΑΣ.

11. Πώς μπορούμε να προσδιορίσωμε την ταυτότητα του «δούλου» της προφητείας του Ησαΐα;

¹¹ Αλλά ποιος είναι ο τιμημένος αυτός δούλος; Θα παρατηρήσετε από τα προηγούμενα ότι το πρώτο πράγμα που αναφέρεται είναι ότι ο Ιεχωβά θέτει το πνεύμα του, την αόρατη ενεργό δύναμί του, επάνω σ’ Αυτόν, και τον εξουσιοδοτεί και τον περιβάλλει με δύναμι να εκτελέση την εντολή του. Αυτό μας δείχνει τον ζωτικό κρίκο στην αλυσίδα της αποδείξεως, δηλαδή, την προφητεία που αναγράφεται εις Ησαΐαν 61:1-3 (που παρακαλούμε να αναγνώσετε), όπου δίδονται περισσότερες πληροφορίες για το αποτέλεσμα και τις εκδηλώσεις της ενεργείας του πνεύματος επάνω σ’ αυτόν τον κεχρισμένον δούλον, περιλαμβανομένου και του ότι οδηγεί σε ελευθερία εκείνους που βρίσκονται σε δουλεία σαν σε φυλακή. Εξ άλλου, η τελευταία αυτή περικοπή ανεφέρθη από τον Ιησούν όταν απηυθύνετο στους συμπατριώτες του στη συναγωγή της Ναζαρέτ, μαζί με τη δήλωσι ότι εξεπληρώνετο σ’ αυτόν τον ίδιον την ημέρα εκείνη ακριβώς. (Λουκ. 4:17-21) Όπως ξέρουν καλά πολλοί από τους αναγνώστας μας, ο κρίκος αυτός δεν είναι καθόλου ο μόνος που προσδιορίζει την ταυτότητα του «δούλου» ο οποίος αναφέρεται συχνά από τον Ησαΐα. Περικοπές από τον Ησαΐα, κεφάλαιον 53, παραδείγματος χάριν, που μιλούν για τα παθήματα και το όνειδος που επεσωρεύθησαν στον δούλον του Ιεχωβά, εφαρμόζονται στον Ιησούν Χριστόν σε όχι ολίγες περιπτώσεις στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές.

12. Πώς περιγράφεται αυτός ο «δούλος» εις Ησαΐαν 55:3, 4, και ποια εδάφια ρίχνουν φως στην παρούσα εφαρμογή της προφητείας αυτής;

¹² Στρεφόμενοι τώρα στον Ησαΐα, κεφάλαιο 55, βρίσκομε κάποια ενδιαφέρουσα και σπουδαία πληροφορία. Κάνοντας έκκλησι σ’ εκείνους που έρχονται να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των για τις πνευματικές εκείνες προμήθειες που ο Ιεχωβά μόνος μπορεί να προμηθεύση, ο Ιεχωβά λέγει: «Κλίνατε το ωτίον σας, και έλθετε προς εμέ· ακούσατε, και η ψυχή σας θέλει ζήσει· και θέλω κάμει προς εσάς αιώνιον διαθήκην, τα ελέη του Δαβίδ τα πιστά. Ιδού, έδωκα αυτόν μαρτύριον εις τους λαούς, άρχοντα και προστάττοντα εις τους λαούς.» (Ησ. 55:3, 4) Εδώ έχομε τη ρητή δήλωσι ότι Αυτός, ο δούλος του Ιεχωβά, θα ενεργήση ως ηγέτης με πλήρη εξουσία να εκδίδη οδηγίες και διαταγές. Αυτές είναι επιτακτικές διαταγές. «Και πάσα ψυχή, ήτις δεν ακούση του προφήτου εκείνου, θέλει εξολοθρευθή εκ του λαού.» Αυτός είναι «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός» του Ιεχωβά, και είναι εκείνος που δίνει έκφρασι στην επείγουσα διαταγή των ημερών αυτών για την επικείμενη καταστροφή της Βαβυλώνος: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» Ως ο αντιπρόσωπος του Ιεχωβά, ο «καλούμενος Πιστός και Αληθινός», αυτός προχωρεί κατόπιν για να οδηγήση τα ουράνια στρατεύματα εναντίον των εθνών του κόσμου τούτου που εναντιώνονται στη διακυβέρνησί του, «και εκ του στόματος αυτού εξέρχεται ρομφαία κοπτερά», καθώς δίδει τις διαταγές εκείνες που επιφέρουν την τελική εκτέλεσι των εχθρικών δυνάμεων. Πόσο ομοιάζει αυτό με τη μαχητική δύναμι και ικανότητα που εξεδηλώθη από τον Ιεχωβά στην ανατροπή του Φαραώ και των δυνάμεών του!—Πράξ. 3:19-23· Αποκάλ. 3:14· 18:4· 19:11-16.

13. Ποια επιβεβαίωσι για τον δούλον του Ιεχωβά ως ηγέτην βρίσκομε εις Ησαΐαν 11:1-5;

¹³ Σ’ αυτό το σημείο επιθυμούμε να επιστήσωμε την προσοχή σας σε μια ακόμη περικοπή από την προφητεία του Ησαΐα, που συνδέει στενά τα χαρακτηριστικά που ήδη εξετάσαμε και δίνει ισχυρή επιβεβαίωσι σ’ αυτά. Θυμηθήτε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Εκείνος ο οποίος, ως Υιός και νόμιμος κληρονόμος του Δαβίδ, κληρονομεί «τα ελέη του Δαβίδ τα πιστά», που συνοψίζονται στην αδιάρρηκτη διαθήκη για τη Βασιλεία που είναι υποσχεμένη στο σπέρμα του Δαβίδ, όπως διετυπώθη ωραία στον Ψαλμό 89:33-37. Κατάλληλα, επομένως, Αυτός ως ο Μεγαλύτερος Δαβίδ περιγράφεται στα αρχικά εδάφια του κεφαλαίου 11 του Ησαΐα, ως «ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί [πατρός του Δαβίδ], και κλάδος . . . εκ των ριζών αυτού». (Βλέπε Αποκάλυψιν 22:16 για απόδειξι της ταυτότητος.) Τώρα διαβάστε μόνοι σας την περιγραφή που ακολουθεί εις Ησαΐαν 11:1-5, και η οποία δείχνει τα θαυμαστά και ισορροπημένα προσόντα για ηγεσία που εδόθησαν σ’ Αυτόν από το πνεύμα του Ιεχωβά, καθιστώντας τον σοφόν, ισχυρόν και συνετόν ηγέτην που να δείχνη πατρική δύναμι και ικανότητα υπέρ των «ταπεινών της γης», και τελείως αξιόπιστον επειδή «δικαιοσύνη θέλει είσθαι η ζώνη της οσφύος αυτού, και πίστις η ζώνη των πλευρών αυτού». Σημειώστε, επίσης, πώς συνδέεται η περιγραφή αυτή με το Αποκάλυψις 19:15 κατά το ότι «θέλει πατάξει την γην εν τη ράβδω του στόματος αυτού, και δια της πνοής των χειλέων αυτού θέλει θανατόνει τον ασεβή.»

14. Πώς η προφητεία μιλεί για τη μεγαλειώδη έκβασι της ηγεσίας του Χριστού;

¹⁴ Τόσο ένδοξη είναι η τελική έκβασις της ηγεσίας του ώστε δεν θα υπάρχη ούτε ένα πλάσμα ή πράγμα που να κακοποιή ή να φθείρη σε όλη την αγία του επικράτεια. Θα υπάρχη ειρήνη και αρμονία ακόμη και μεταξύ όλης της ζωικής κτίσεως, και η καθοδηγία της από τον άνθρωπο θα είναι ένα ευχάριστο έργον, επειδή αναφέρεται ότι «μικρόν παιδίον θέλει οδηγεί αυτά». Τέτοια ευτυχισμένη σχέσις αποκτάται ήδη μεταξύ εκείνων που κατοικούν στη Σιών, την οργάνωσι του Ιεχωβά, και που έχουν το πνεύμα του, ακολουθώντας πιστά την ηγεσία του Χριστού.—Ησ. 11:6-9.

ΑΛΛΑΓΗ ΕΙΚΟΝΟΣ

15. Με τη χρήσι ποιου όρου δείχνει αλλαγή απόψεως ο Ησαΐας, κεφάλαιο 11;

¹⁵ Αλλά αυτό δεν είναι όλο. Ο Ησαΐας, κεφάλαιο 11, συνεχίζει για να προείπη τα θαυμαστά πράγματα που επιτελούνται από τον κεχρισμένον ηγέτην και δούλον του Ιεχωβά, αλλά ένας διαφορετικός όρος χρησιμοποιείται, ο οποίος δίνει μια διαφορετική άποψι. Έως εδώ, τα εδάφια που εξετάσαμε αναφορικά με τον Ισραήλ στην εποχή του Μωυσέως, καθώς και την επιστροφή των Ιουδαίων από τη Βαβυλώνα, έδωσαν την ιδέα μιας κινητής ηγεσίας ή καθοδηγίας, όπου ο Ιεχωβά, μέσω του αντιπροσώπου του, κατηύθυνε την πορεία. Η εικόνα, όμως, τώρα αλλάσσει και περιγράφει μια καθοδηγία που ασκείται μέσω ενός ακινήτου, εξυψωμένου σημείου, επειδή τα εδάφια 10 και 12 (ΜΑΜ) λέγουν: «Εν εκείνη τη ημέρα, προς την ρίζαν του Ιεσσαί, ήτις θέλει ίστασθαι σημείον [Εβραϊκά, νες] των λαών, προς αυτόν θέλουσι προστρέξει τα έθνη, και η ανάπαυσις αυτού θέλει είσθαι δόξα. Και θέλει υψώσει σημείον [νες] εις τα έθνη, και θέλει συνάξει τους απερριμμένους του Ισραήλ, και συναθροίσει τους διεσκορπισμένους του Ιούδα από των τεσσάρων γωνιών της γης.»

16. Ποιο είναι το Σημείο στο οποίον αναφέρονται προφητείες αυτές;

¹⁶ Το εδάφιο αυτό, σε συνάφεια με το Ησαΐας 62:10-12 και άλλες περικοπές, έχει προ καιρού εξετασθή σ’ αυτές τις σελίδες, κατεδείχθη δε ότι η Εβραϊκή λέξις που μεταφράζεται «σημείον» δεν αναφέρεται σε μια σημαία ή λάβαρο που υψώνεται ψηλά από έναν οδηγό που βαδίζει επί κεφαλής ενός σώματος ανθρώπων. Αντιθέτως, αναφέρεται σ’ ένα ακίνητο σημείο που στήνεται σε μεγάλο ύψος. (Βλέπε Η Σκοπιά, 15 Ιουνίου 1948.) Βρισκόμαστε τώρα «εν εκείνη τη ημέρα», για την οποία μιλεί ο Ησαΐας 11:10 και είναι μακάριοι οι οφθαλμοί της διανοίας μας και της πίστεώς μας επειδή βλέπουν καθαρά το ένδοξο και εξέχον σημείο που υψώθη από τον Ιεχωβά εν τω προσώπω του ανάσσοντος Βασιλέως του, Ιησού Χριστού. Αυτός είναι αληθινά το Σημείον, ενθρονισμένος στο μέγα ύψος του Όρους Σιών, της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού. Και για ποιον σκοπό;

17. Για ποιον πρώτιστο σκοπό υψώθη το Σημείο; Πώς εφαρμόζεται στην εποχή του Ισραήλ;

¹⁷ Πρωτίστως, για να δώση οδηγία για την αποκατάστασι και εγκαθίδρυσι για πάντα σ’ αυτή τη γη, της αληθινής, αγνής λατρείας του Ιεχωβά. Πριν από πολύν καιρό ο Σατανάς, προβάλλοντας ως «άγγελος φωτός», έδωσε μια ψευδή οδηγία σ’ αυτό το ζωτικό ζήτημα της λατρείας, αποπλανώντας πρώτα την Εύα και, μέσω αυτής, τη μεγάλη πλειονότητα της ανθρωπίνης οικογενείας. Σ’ αυτή την παγίδα, με ανάλογη πορεία, έπεσε ο Ισραήλ και τελικά ωδηγήθηκε στο σκότος και την όμοια με φυλακή αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, το προπύργιο της ψευδούς θρησκείας. Η υποσχεμένη απελευθέρωσις από αυτή την αιχμαλωσία για ένα πιστό υπόλοιπο απετέλεσε την άμεση βάσι πολλών από τις προφητείες του Ησαΐα. Το σημείο προσκλήσεως και διαταγής τότε ήταν η Ιερουσαλήμ αποκαταστημένη στην κορυφή του λόφου της, με τον ορατόν αντιπρόσωπον του Ιεχωβά που κυβερνούσε στο μέσον της και με τον επίσημον αρχιερέα της που διεξήγε την καθαρή λατρεία του Ιεχωβά στον ανοικοδομημένο ναό.—2 Κορ. 11:3, 14.

18. Με Γραφική υποστήριξι δείξτε ποια είναι σήμερα η σημασία της υψώσεως του Σημείου.

¹⁸ Σήμερα έχομε το μεγάλο προνόμιο να βλέπωμε την τελική εκπλήρωσι αυτών των προφητειών σε μεγάλη κλίμακα, επειδή για πρώτη φορά από το 1919 και έπειτα το υπόλοιπο των κεχρισμένων ακολούθων του Χριστού έδωσε προσοχή στη θεία εντολή και διέκοψε κάθε σχέσι με τη σύγχρονη Βαβυλώνα και συνάχθηκε στο Σημείον επάνω στο Όρος Σιών. Αλλ’ αυτό ήταν μόνο η αρχή των καλών πραγμάτων, επειδή η ύψωσις του Σημείου σημειώνει την αρχή μιας μεγάλης συνάξεως ανθρώπων σε όλη τη γη για την υποστήριξι της επί πολύν καιρό αναμενομένης Βασιλείας και του Βασιλέως της και για τη δραστήρια ενασχόλησι στη λατρεία και υπηρεσία εκείνου ο οποίος έχει το υπέρτατο δικαίωμα σ’ αυτήν, χωρίς αντίπαλον. (Λουκ. 4:8) Ο Παύλος μιλεί για τον καιρόν αυτόν που είναι προσδιορισμένος για το άκρως σπουδαίο αυτό έργον, αναφέροντας συγχρόνως εκείνους που συνάγονται πρώτοι, όταν λέγη: «Κατά την ευδοκίαν αυτού [του Θεού], την οποίαν προέθετο εν εαυτώ, εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, να συγκεφαλαιώση τα πάντα εν Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης· εν αυτώ, . . . δια να ήμεθα εις έπαινον της δόξης αυτού ημείς οι προελπίσαντες εις τον Χριστόν.»—Εφεσ. 1:9-12.

19. (α) Ποιο ζωτικό έργο και ερώτημα αντιμετωπίζομε; (β) Πώς οι Γραφές δείχνουν την κατάλληλη απάντησι σ’ αυτό το ερώτημα;

¹⁹ Αντιμετωπίζοντας αυτό το καταπληκτικό έργον, βλέπομε ότι το ερώτημα όσον αφορά το μέσον που χρησιμοποιείται από τον Θεό για να επιφέρη την εκπλήρωσι του, λαμβάνει μεγάλη σημασία. Είναι μήπως ο Χριστός Ιησούς, ως Βασιλεύς και Σημείον, ο μόνος διωρισμένος να αναλάβη την ηγεσία όλων εκείνων που συνάγονται και που πρόκειται ακόμη να συναχθούν στην οργάνωσι της Βασιλείας; Αυτό είναι ένα ζωτικό ερώτημα, που επηρεάζει άμεσα όλους τους δούλους του Ιεχωβά επάνω στη γη με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, και θέλομε την ορθή, και συνεπώς Γραφική, απάντησι. Αναφερόμενος στο πιστό υπόλοιπο των Ιουδαίων που επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά κατηύθυνε τον Ησαΐα να γράψη: «Σεις είσθε μάρτυρες μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα.» (Ησ. 43:10, ΑΣ) Αυτό είναι ένα από τα πολλά Γραφικά χωρία που δείχνουν ότι, ενώ κατά καιρούς ο δούλος του Ιεχωβά αναφέρεται ότι είναι ένα άτομο, υπάρχουν άλλες περιπτώσεις που ο δούλος αυτός αναφέρεται με συλλογική έννοια. Με άλλα λόγια, στην τελική εκπλήρωσι του Ησαΐας 43:10-12 βλέπομε ότι, ενώ υπάρχει μία μόνο τάξις ή σώμα κεχρισμένου δούλου, η τάξις, όμως, αυτή αποτελείται από πολλά άτομα—μάρτυρας, ή μέλη. (1 Κορ. 12:14) Ο Ιησούς, μιλώντας γι’ αυτή την ίδια τάξι κεχρισμένου δούλου, ετόνισε τις ευθύνες τής ηγεσίας που ανατίθενται σ’ αυτή την τάξι, όταν ερώτησε και απήντησε στην ερώτησι: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; . . . Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Ματθ. 24:45-47.

20. Ποιο συμπέρασμα πρέπει να εξαχθή από αυτά τα εδάφια, που οδηγεί σε ποιο ερώτημα για περαιτέρω εξέτασι;

²⁰ Επομένως, ενώ ο Κύριος διατηρεί έλεγχο πάντοτε και σε όλα τα επίπεδα, όμως δίνει στους πιστούς ακολούθους του σημαντική συμμετοχή και ευθύνη στην υπηρεσία των συμφερόντων της Βασιλείας. Και τι θα πούμε για την ατομική άποψι του ζητήματος, δεδομένου, όπως ήδη ελέχθη, ότι κανείς από μας δεν θέλει να ‘δεχθή την χάριν του Θεού ματαίως’; (2 Κορ. 6:1) Επιφυλάσσομε την εξέτασι αυτού του ερωτήματος για το άρθρο που ακολουθεί.