Γιατί ο Σιωνισμός Πρέπει ν’ Αποτύχη

Πολλοί Ιουδαίοι και μη Ιουδαίοι βλέπουν στον Σιωνισμό την εκπλήρωσι Βιβλίων προφητειών. Διαβάστε να μάθετε γιατί όλοι αυτοί πλανώνται και σε ποιους εφαρμόζονται οι προφητείες αυτές περί αποκαταστάσεως.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Σιωνισμός; «Σιωνισμός είναι το Ιουδαϊκό έθνος εν πορεία.» Αυτό είπε ένας Θεόδωρος Χερτσλ, πατήρ της Σιωνιστικής κινήσεως. Σύμφωνα με την Επετηρίδα 1953-1954 του Κράτους του Ισραήλ, «Σιωνισμός είναι μια αληθινή προσπάθεια για την επίτευξι της επιβιώσεως του Ιουδαϊκού λαού.» Σύμφωνα δε με ωρισμένους Αμερικανούς Σιωνιστάς, Σιωνισμός είναι, όχι μόνον «ο Ιουδαϊσμός στην πληρέστατη και ισχυρότατη μορφή του, αλλά και η Μεσσιανική ελπίδα ολοκλήρου της ανθρωπότητος.

Μεταξύ θεμελιωτιστών κληρικών του «Χριστιανισμού» βρίσκονται πολλοί που αναμένουν επίσης μεγάλα πράγματα από τον Σιωνισμό. Το περιοδικό Λαντ Ρημπόρν είναι αφιερωμένο σ’ αυτές τις απόψεις. Μια περιεκτική έκθεσις της καταστάσεως αυτής βρίσκεται στο βιβλίο Η Πτώσις και η Ανόρθωσις του Ισραήλ, υπό Ουίλλιαμ Λ. Χουλ, Διαμαρτυρομένου ιεραποστόλου, ο οποίος επέρασε πολλά χρόνια στην Παλαιστίνη. Αυτός έχει τον μεγαλύτερο θαυμασμό για τον Σιωνισμό και εξομοιώνει τους ηγέτες του Χερτσλ και Βάισμαν με τον Μωυσή και τον Αβραάμ. Ερμηνεύει τους ‘κυνηγούς και αλιείς’ του Ιερεμία 16:16 ως τους Εθνικοσοσιαλιστάς, των οποίων οι διωγμοί έκαμαν τους Ιουδαίους να επιστρέψουν στην Παλαιστίνη, και την ‘καθαρά γλώσσα’ του Σοφονία 3:9 ως την Εβραϊκή γλώσσα, η οποία και πάλι ομιλείται σήμερα στην Παλαιστίνη. Κατ’ αυτόν, ο Θεός επέτρεψε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για ν’ απελευθερωθή η Παλαιστίνη από τους Τούρκους, και άνδρες όπως ο Λόυδ Τζωρτζ, ο Τσώρτσιλ και ο Μπάλφουρ «ας τους χρησιμοποιήση ο Θεός» υπέρ της Σιωνιστικής υποθέσεως «διότι είχαν πίστι στον λόγο του.» Ο Χουλ εφαρμόζει δεκάδες προφητειών του Ησαΐα, Ιερεμία, Ιεζεκιήλ, κλπ. καθώς και τα προειδοποιητικά λόγια του Γαμαλιήλ στις Πράξεις 5:38, 39, στον Σιωνισμό.

Σε παρόμοιο ύφος, το περιοδικό Αμέρικαν Ουήκλυ, 13ης Οκτωβρίου 1957, ανέγραψε για τους καρπούς του Σιωνισμού κάτω από τον τίτλο «Στη Σύγχρονη Παλαιστίνη—Εκπληρώνονται οι Βιβλικές Προφητείες.» Κατ’ αυτό, το «οι προσμένοντες τον Ιεχωβά . . . θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί» εξεπληρώθη, όταν περίπου 40.000 Ιουδαίοι μετέβησαν από την Υεμένη της νοτιοδυτικής Αραβίας στην Παλαιστίνη· η δε προφητεία «αντί της ακάνθης θέλει αναβή κυπάρισσος,» προέλεγε τη μεγάλη αναδάσωσι που έλαβε χώραν στο Κράτος του Ισραήλ, μια αύξησι από 17.000 δένδρα που ήσαν στο έτος 1917 σε 21.000.000 δένδρα στο 1957, από τα οποία τα περισσότερα είναι κωνοφόρα δένδρα. Το αρδευτικό σύστημα του Ισραήλ, του οποίου τα ύδατα προέρχονται από το Όρος Σιών, λέγεται ότι εκπληρώνει την προφητεία «εν τη ημέρα εκείνη, . . . πάντες οι ρύακες του Ιούδα θέλουσι ρέει ύδατα, και πηγή θέλει εξέλθει εκ του οίκου του Ιεχωβά, και θέλει ποτίζει την φάραγγα του Σιττείμ.» Επίσης, στην έλευσι των Ιουδαίων από πέντε ηπείρους και εβδομήντα τέσσερες διάφορες χώρες στην Παλαιστίνη, εφαρμόζουν την προφητεία: «Μη φοβού· διότι εγώ είμαι μετά σου· από ανατολών θέλω φέρει το σπέρμα σου, και από δυσμών θέλω σε συνάξει· θέλω ειπεί προς τον βορράν, Δος· και προς τον νότον, Μη εμποδίσης· φέρε τους υιούς μου από μακράν, και τας θυγατέρας μου από των άκρων της γης.»—Ησ 40:31, ΑΣ· 55:13· Ιωήλ 3:18, ΑΣ· Ησ 43:5, 6, ΑΣ.

ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΟΣ ΣΙΩΝ ΣΤΟΝ ΣΙΩΝΙΣΜΟ

Ποια είναι η προέλευσις και η ιστορία του Σιωνισμού;

Ο όρος «Σιωνιστής» κατεσκευάσθη από κάποιον Νάθαν Μπίρνμπαουμ και πριν ακόμη ο Χερτσλ οργανώση τον σύγχρονο Σιωνισμό. Ο Μπίρνμπαουμ εδανείσθη τον όρον αυτόν από τις Γραφές, διότι Σιών ήταν τ’ όνομα της ακροπόλεως της Ιερουσαλήμ και ο τόπος των ανακτόρων των βασιλέων του Ισραήλ, αρχίζοντας από τον Βασιλέα Δαβίδ. Πραγματικά, ο Δαβίδ ήταν εκείνος που πρώτος την απελευθέρωσε από την κατοχή των Ιεβουσαίων. Ήταν ένας απότομος λόφος που δύσκολα μπορούσε κανείς να τον ανεβή. Το ίδιο το όνομά του προσδιωρίσθη με διαφόρους τρόπους ότι σημαίνει «ευήλιος,» «φρούριον,» «ορατότης» και «μνημειώδης ή καθοδηγητικός στύλος.»

Η Σιών είχε γίνει σύμβολο της πόλεως Ιερουσαλήμ καθώς και του διφύλου βασιλείου του Ιούδα και του Βενιαμίν. Ερημώθηκε στο έτος 607 π.Χ. από τον Ναβουχοδονόσορ και παρέμεινε ερημωμένη επί εβδομήντα χρόνια. Ερημώθηκε πάλι στο 70 μ.Χ. από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες. Κάθε φορά η ερήμωσις αυτή ήταν προειπωμένη να επέλθη ως τιμωρία για τα αμαρτήματα των Ιουδαίων.

Καθ’ όλους τους αιώνες από το έτος 70 μ.Χ οι Ιουδαίοι έκαναν επανειλημμένες προσπάθειες να αποκαταστήσουν την Παλαιστίνη, αλλά τίποτα το μόνιμο δεν προέκυψε ως τη δεκαετία του 1880, οπότε οι «Φίλοι της Σιών» άρχισαν να αποικούν στην Παλαιστίνη. Η πρώτη Αλιγιά, ή επανεγκατάστασις, έλαβε χώραν στο έτος 1882. Η περίφημη υπόθεσις Ντρέιφους στη Γαλλία στις αρχές της δεκαετηρίδος 1890 απεκάλυψε εντατικό αντισημιτισμό, και κατέστησε βαθιά ενήμερο έναν Ιουδαίο ανταποκριτή, τον Θεόδωρο Χερτσλ, για τα δεινοπαθήματα του λαού του και την ανάγκη της πατρίδος του. Γι’ αυτόν τον σκοπό, στο έτος 1897 συνεκάλεσε το πρώτο Σιωνιστικό Συνέδριο, το οποίον είχε ως αντικειμενικό του σκοπό τη δημιουργία μιας εστίας για όλους τους Ιουδαίους.

Για τον Χερτσλ, πρόεδρον της Σιωνιστικής κινήσεως, και ωρισμένους άλλους ηγέτας, δεν ενδιέφερε ο τόπος. Ήσαν εθνικισταί και φιλάνθρωποι, όχι ευλαβείς θρησκευόμενοι. Αλλ’ ο κοινός λαός, ειδικά δε οι Ρώσοι Ιουδαίοι, δεν ήθελαν ν’ ακούσουν τίποτα άλλο εκτός από την Παλαιστίνη. Γι’ αυτό, ο Χερτσλ εσυνθηκολόγησε, και ως τον θάνατο του το 1904 μάταια προσπαθούσε να εγείρη το ενδιαφέρον των ηγητόρων των διαφόρων Ευρωπαϊκών εθνών για το σχέδιο του περί Ιουδαϊκής εστίας στην Παλαιστίνη. Επιτυχία, όμως, είχε ο Χαΐμ Βάισμαν, ο οποίος διεδέχθη τον Χερτσλ ως πρόεδρον των Σιωνιστών. Ο Βάισμαν, λόγω της πολυτίμου βοηθείας του προς τη Βρεττανική κυβέρνησι στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου για την κατασκευή πυρομαχικών, επέτυχε να κάμη τη Βρεττανική κυβέρνησι να εκδώση τη Δήλωσι Μπάλφουρ, στην οποίαν η Βρεττανία εκηρύχθη υπέρ της ιδρύσεως εθνικής εστίας των Ιουδαίων στην Παλαιστίνη.

Στις 24 Ιουλίου 1922, το Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών ανέθεσε στη Βρεττανία εντολή για την Παλαιστίνη. Αλλ’ η Βρεττανία, διαπιστώνοντας ότι η φιλία της με τους Ιουδαίους την απεξένωνε από τον Αραβικό κόσμο, άρχισε ν’ απαρνήται τις υποσχέσεις της προς τους Ιουδαίους. Αυτό έκαμε τους ζωηρούς Ιουδαίους τρομοκράτας να καταστήσουν τη θέσι της Βρεττανίας στην Παλαιστίνη τόσο δύσκολη, ώστε αυτή τελικά απεσύρθη, στις 14 Μαΐου 1948, οπότε οι Ιουδαίοι ίδρυσαν το Κράτος του Ισραήλ. Η Βρεττανική αποχώρησις απετέλεσε σύνθημα για τον Αραβικό Σύνδεσμο να επιτεθή κατά του Ισραήλ. Μολονότι οι Άραβες ήσαν απείρως πολυαριθμότεροι από τους Ισραηλινούς, ηττήθησαν λόγω ανωτερότητος οπλισμού του Ισραήλ. Εκηρύχθη ανακωχή κατ’ εισήγησιν των Ηνωμένων Εθνών, η οποία συνεχίζεται ως τώρα, αρνουμένων των Αράβων να παραδεχθούν ήτταν και να υπογράψουν συνθήκην ειρήνης.

Η πορεία του Σιωνισμού πολύ απείχε από το να είναι ειρηνική από τότε. Όχι μόνον απετελείτο από συνεχή αγώνα και συνοριακά επεισόδια μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του, αλλά κι οι εσωτερικές υποθέσεις του Ισραήλ υπήρξαν ταραχώδεις λόγω ριζικής και φανατικής διαφωνίας μεταξύ των πολλών πολιτικών κομμάτων του. Εξ άλλου, επίσης, οι Σιωνισταί που πήγαν στο Ισραήλ επικρίνουν πολύ εκείνους που προτιμούν τα «κρεατοτσουκάλια της Αιγύπτου» στη διασπορά, όπως είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί, παρεμπιπτόντως, πολλοί Ιουδαίοι αντιτίθενται σφοδρά στον Σιωνισμό, επιμένοντας ότι ο Ιουδαϊσμός δεν είναι μια υπόθεσις φυλής, εθνικότητος ή πολιτικής, αλλά καθαρά υπόθεσις ηθών και θρησκείας.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΠΟΤΥΧΗ

Ο Σιωνισμός πρέπει ν’ αποτύχη διότι ο Ιεχωβά δεν έχει καμμιά σχέσι μ’ αυτόν και «εάν ο Ιεχωβά δεν οικοδομήση οίκον, εις μάτην κοπιάζουσιν οι οικοδομούντες αυτόν.» Επί δεκαεννέα αιώνες και πλέον ο Ιεχωβά επέδειξε στους Εβραίους ειδική εύνοια, αλλ’ όταν αυτοί απέρριψαν τον Υιόν του Θεού ως Μεσσίαν των και τον εθανάτωσαν, ο Θεός ετερμάτισε τη διαθήκη του με αυτούς και την αντικατέστησε με μια νέα διαθήκη, η οποία έγινε μ’ εκείνους που εδέχθησαν τον Ιησού Χριστό ως τον Μεσσία των. Εκείνο που λαμβάνεται υπ’ όψιν από τότε δεν είναι η εξ αίματος συγγένεια με τον Αβραάμ, αλλ’ είναι το να έχη κανείς την πίστι του Αβραάμ, την οποία ο Σιωνισμός δεν έχει. Πραγματικά, ο Μπεν Γκούριον θεωρεί τον Ιεχωβά, τον Θεό της Βίβλου, σαν ένα μύθον και παραθέτει περικοπές από τη Βίβλο, διότι αυτή, ως παράδοσις, «ασφαλώς περιέχει ένα κόκκον αληθείας.»—Ψαλμ. 127:1, ΜΝΚ· Ματθ. 23:37, 38· 26:28· Γαλ. 3:7.

Ούτε μόνο ο Μπεν Γκούριον βρίσκεται σ’ αυτή την κατάστασι. Έτσι, ο Βάλντο Φρανκ, στο βιβλίο του περί Ισραήλ, με τίτλο Προγεφύρωμα, τονίζει ότι όσοι ανήκουν στη νεολαία του Ισραήλ δεν θεωρούν διόλου τους εαυτούς των ως Ιουδαίους, αλλ’ εντελώς ως Ισραηλινούς. Δεν υπάρχουν, συνεπώς, γεγονότα που να υποστηρίζουν την πεποίθησι που διακρατούν πολλοί ότι ο Θεός θα επιτελέση κάποιο θαύμα κάνοντας τους Ισραηλινούς Ιουδαίους να παραδεχθούν τον Ιησού ως τον Μεσσία των. Ούτε και οι Γραφές υποστηρίζουν μια τέτοια εκδοχή. Όπως ετόνισε ο Ιησούς στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, αν οι άνθρωποι δεν ακούσουν τον λόγο των προφητών του Θεού, ούτε και θαύμα αν γίνη θα το προσέξουν. Όπως λόγου χάριν η ανάστασις ενός νεκρού. Απόδειξις τούτου, θα μπορούσε να παρατηρηθή, εδόθη όταν η ανάστασις του Ιησού δεν είχε ως αποτέλεσμα μια γενική μεταστροφή των Ισραηλιτών στον Χριστόν των.—Λουκ 16:31· Ματθ. 28:12-15.

Παρά την ονομασία του, ο Σιωνισμός κατ’ ουσίαν αποτελεί ένα πολιτικό κίνημα, όπως ετόνισε ο Δικαστής Σόμπελωφ στη διάλεξι που έκαμε στο γεύμα της εξηκοστής επετείου του Σιωνισμού, που έγινε στην Νέα Υόρκη και ανεγράφη στο περιοδικό Δη Αμέρικαν Ζάιονιστ του Οκτωβρίου 1957. Ο Σόμπελωφ, ομιλώντας επάνω στο θέμα «Ο Σιωνισμός σαν Μια Συνεχιζόμενη Πολιτική Κίνησις», εδήλωσε ότι «ο Σιωνισμός αποτελεί επαναβεβαίωσιν διεθνούς δικαιοσύνης. . . . Ο Σιωνισμός κατέδειξε . . . ότι η πολιτική μπορεί να είναι το όργανον της ηθικότητος, η δε Ιουδαϊκή πολιτική αποτελεί επέκτασιν του Ιουδαϊσμού. . . . Ο Σιωνισμός πρέπει να παραμείνη πολιτική κίνησις, συμπαγώς και ισχυρά ωργανωμένη για ν’ ασκή την επιρροή της παντού και ειδικά στην Αμερικανική σκηνή.»

Ο Σιωνισμός αποτελεί μέρος του παλαιού αυτού κόσμου ή συστήματος πραγμάτων κι επομένως είναι καταδικασμένος μαζί με αυτόν. Όπως προείπε ο Πέτρος παρομοιάζοντας τον παρόντα κόσμον με τον προ του Κατακλυσμού: «Ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος· οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, δια του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι δια το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων.» Αυτό δεν θα σημάνη την καταστροφή της υδρογείου σφαίρας, όπως δεν κατεστράφη η υδρόγειος και στον καιρό του Κατακλυσμού. Μάλλον, αυτό θα σημάνη εξάλειψι του πονηρού συστήματος πραγμάτων επάνω στη γη από αυτό που είναι γνωστό ως ‘η μάχη του Αρμαγεδδώνος’.—2 Πέτρ. 3:6, 7· Αποκάλ. 16:14, 16.

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ

Τι, λοιπόν, μπορεί κάποιος να ρωτήση, σημαίνουν οι προφητείες που ομιλούν για την αποκατάστασι και την ευημερία της Σιών και του Ισραήλ; Μήπως αυτές θα περάσουν ανεκπλήρωτες, ή έχουν ήδη εκπληρωθή, ή θα εκπληρωθούν στο μέλλον, και αν είναι έτσι, από ποιους;

Ο Ιησούς εδήλωσε ότι ήταν αδύνατο να παρέλθη ανεκπλήρωτο οτιδήποτε μέρος του λόγου του Θεού. (Ματθ. 5:17, 18) Τα γεγονότα δείχνουν ότι αυτές οι προφητείες είχαν και έχουν εκπλήρωσι. Πώς; Εν πρώτοις, πολλές απ’ αυτές είχαν μια εκπλήρωσι σε μικρή κλίμακα, όταν οι Ιουδαίοι επέστρεψαν από την αιχμαλωσία των στη Βαβυλώνα το έτος 537 π.Χ. Η γη που ήταν ερημωμένη επί εβδομήντα χρόνια εκαρποφόρησε πάλι κι εκατοικήθη, η δε αγνή λατρεία του Ιεχωβά αποκατεστάθη, τουλάχιστον επί ένα χρονικό διάστημα.

Αλλ’ οι προφητείες αυτές έχουν μια πολύ πιο έντονη εκπλήρωσι στην εποχή μας επάνω στον πνευματικό Ισραήλ και στην πνευματική Σιών, που προσδιορίζονται στην Αποκάλυψι 7 και 14 ως εκείνοι που ακολουθούν τα ίχνη του Χριστού, οι οποίοι θα κερδίσουν την ουράνια αμοιβή και οι οποίοι περιορίζονται σε 144.000 ακριβώς. Αυτοί άρχισαν να εκλέγωνται στην Πεντηκοστή και απ’ αυτούς λίγοι μόνο, ένα «υπόλοιπο», απομένουν ως τον παρόντα καιρό. Σ’ αυτό το υπόλοιπο, που ανήκει στην ουράνια Σιών και στον πνευματικό Ισραήλ, εφαρμόζονται αυτές οι προφητείες της αποκαταστάσεως. Τα γεγονότα πιστοποιούν ότι ιδιαίτερα από τη δεκαετηρίδα του 1870, μέλη του «υπολοίπου» άρχισαν να συγκεντρώνωνται και κατόπιν υπέστησαν μια περίοδο αιχμαλωσίας στο διάστημα 1914-1918. Εκείνο τον καιρό η «γη» των ή κατάστασις λατρείας «ηρημώθη», αντιστοιχεί δε προς τα εβδομήντα έτη της ερημώσεως του Ιούδα. Κατόπιν το 1919 ο Θεός τούς απελευθέρωσε και βαθμιαίως τους έφερε σε μια κατάστασι πνευματικής ευημερίας δια των προμηθειών του, του αγίου του πνεύματος και του λόγου του. Απόδειξις τούτου παρατηρείται στην αυξανόμενη κατανόησί των περί του λόγου και των σκοπών του Ιεχωβά, στη μεγάλη τους ευτυχία και στο ότι ενώνεται μ’ αυτούς τώρα ένα μεγάλο πλήθος ‘ξένων’, οι οποίοι τους βοηθούν στην πνευματική των επισυναγωγή.—Ησ. 61:5.

Ο πολιτικός Σιωνισμός δεν επέστρεψε στην Παλαιστίνη για ν’ αποκαταστήση τη λατρεία του Ιεχωβά, όπως είχαν κάμει οι Ιουδαίοι στο έτος 537 π.Χ., και όπως επέστρεψε το πνευματικό υπόλοιπο στη «γη» των της αγνής λατρείας. Ο πολιτικός Σιωνισμός δεν έχει την πίστι του Αβραάμ, όπως είχαν οι εξόριστοι που επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα και όπως έχουν σήμερα οι δούλοι του Ιεχωβά. Εφόσον δεν υπάρχει Γραφική υποστήριξις του πολιτικού Σιωνισμού, αυτός είναι καταδικασμένος σε αποτυχία. Είναι έργον ανθρώπων και θα καταλήξη στο μηδέν.—Πράξ. 5:38, 39.

Όλοι, λοιπόν, οι καλής θελήσεως άνθρωποι, Ιουδαίοι και μη, που έχουν πίστι στον λόγο του Θεού και στις προφητείες του περί αποκαταστάσεως, ας απομακρυνθούν από τον πολιτικό Σιωνισμό. Αντί γι’ αυτόν, αποβλέψατε στην ουράνια Σιών, στον πνευματικό Ισραήλ, που εκπροσωπείται τώρα επάνω στη γη από τα μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά Μάθετε πώς μπορείτε τώρα ν’ απολαύσετε τις ευλογίες και την ευημερία της πνευματικής αποκαταστάσεως κι έχετε μια βέβαιη ελπίδα ατελευτήτου ζωής με ευτυχία στην παραδεισιακή γη του Θεού στο προσεχές μέλλον.