Αγαθά Νέα για Όλη την Ανθρωπότητα

1-3. Για ποιους υπάρχουν αγαθά νέα και πού μόνον μπορούμε να τα βρούμε;

ΑΓΑΘΑ ΝΕΑ! Σ’ αυτόν τον κόσμο εκείνο που είναι αγαθά νέα για τον ένα είναι συχνά άσχημα νέα για τον άλλον. Και, με λύπη λέμε, ότι η φράσις που συχνά χρησιμοποιείται για αστεϊσμό, ‘Αυτά είναι τα καλά νέα· τώρα ας πούμε και τα άσχημα,’ είναι πολύ πραγματική στη ζωή.

² Υπάρχουν όμως αγαθά νέα για όλη την ανθρωπότητα, που δεν συνοδεύονται από άσχημα νέα για κείνους που αγαπούν δικαιοσύνη. Είναι αγαθά νέα για τέτοιους ανθρώπους, άσχετα με τη φυλή, το χρώμα ή το παρελθόν.

³ Ο Ιεχωβά Θεός, ο Δημιουργός του ανθρωπίνου γένους, είναι η Πηγή των αγαθών νέων. Η Αγία Γραφή είναι ο λόγος της επικοινωνίας του μ’ εμάς. Οπουδήποτε και αν κυττάξετε, πουθενά αλλού δεν θα βρήτε αυτά τα αγαθά νέα. (Γαλ. 1:6, 7, 11, 12) Ο απόστολος Παύλος, διωρισμένος διάκονος και απόστολος, είχε εκλεγή ειδικά από τον ίδιο τον Χριστό ως ένας κήρυξ του ευαγγελίου στα μη Ιουδαϊκά έθνη. Στην εποχή του Παύλου, υπήρχαν μερικοί ιδιοτελείς Χριστιανοί που διέστρεφαν το ευαγγέλιον. (2 Κορ. 11:4) Ο Παύλος έγραψε με έμφασι: «Και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας είναι ανάθεμα.»—Γαλ. 1:8, 15, 16.

ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ

 4. Με συντομία, ποια είναι η ουσία των αγαθών νέων;

⁴ Ποιο είναι το πραγματικό ευαγγέλιον όπως κηρύχθηκε από τους αποστόλους του Ιησού Χριστού; Με συντομία, είναι το εξής: Ο Θεός διευθέτησε και προετοίμασε μια ειδική κυβέρνησι που θ’ αναλάβη τη φροντίδα των επιγείων προβλημάτων. Αυτή θα κυβερνήση αποκλειστικά και αδιατάρακτα επί χίλια χρόνια. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου θα εξαφανίση κάθε τι που είχε δώσει αφορμή σε άσχημα νέα. Όλοι οι κάτοικοι της γης, που θέλουν να ζήσουν σε αρμονία με τον Θεό και τον συνάνθρωπό τους, θα ζήσουν, και τα άσχημα νέα του παρελθόντος δεν θ’ αποτελούν κάτι που οπωσδήποτε θα βαρύνη την καρδιά τους και θα την αποσπά από την ευτυχία τους. Ο δούλος του Θεού Ησαΐας είπε προφητικά: «Δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων, ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν.»—Ησ. 65:17.

5, 6. (α) Γιατί μπορεί να λεχθή ότι ζούμε τώρα σ’ έναν ευτυχισμένο καιρό; (β) Γιατί ο Θεός δεν έχει φέρει ήδη όλα τα καλά πράγματα που περιλαμβάνονται στα αγαθά νέα;

⁵ Οτιδήποτε λέγει ο Θεός δεν αποτυγχάνει ν’ αληθεύση, και αυτός έχει ένα χρονολογικό πίνακα για όλα τα έργα του. (Εβρ. 6:18· Ησ. 46:11· παράβαλε με Γαλάτας 4:4.) Αν διαθέσωμε χρόνο για να κυττάξωμε στον Λόγο του, βρίσκομε ότι τώρα ζούμε σ’ έναν ειδικά ευτυχισμένο καιρό εν σχέσει με τα αγαθά νέα. Γιατί; Διότι οι προφητείες της Αγίας Γραφής και τα γεγονότα που τις εκπληρώνουν δείχνουν ότι ο Θεός ενεθρόνισε τον Μεσσιανικό βασιλέα του στον ουρανό και ότι η χιλιετής διακυβέρνησίς του είναι στην πραγματικότητα επάνω σ’ εμάς.

⁶ Εν τούτοις, κάποιος μπορεί να πη, ‘Γιατί απλώς να ομιλούμε για το ευαγγέλιον’; Γιατί ο Θεός δεν έχει φέρει ήδη όλ’ αυτά τ’ αγαθά νέα στη γη;’ Διότι σέβεται τη νοημοσύνη και την ηθική ελευθερία που μας έδωσε—το δικαίωμα ν’ αποφασίζωμε ποιον δρόμο θ’ ακολουθήσωμε—αν θα υποταχθούμε στη θεία κυριαρχία ή θα προτιμήσωμε την ανθρώπινη κυριαρχία. Ο Θεός άφησε τους ανθρώπους να δοκιμάσουν κάθε πιθανή μορφή κυβερνήσεως, και τώρα οι νοήμονες άνθρωποι πρέπει να έχουν διαπιστώσει ότι «του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.» (Ιερεμ. 10:23) Επί πλέον, όπως ελέχθη έως τώρα, ο Θεός έχει ένα χρονολογικό πίνακα σύμφωνα με τον οποίον απεργάζεται τα πράγματα εντελώς προς όφελος όλων. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου παραχωρεί επίσης στην ανθρωπότητα αρκετό χρονικό διάστημα για να θέση ένα στερεό θεμέλιο πίστεως στη Μεσσιανική του κυβέρνησι.

7-9. (α) Ποια ήσαν τα αγαθά νέα που ελέχθησαν στον Αβραάμ; (β) Πώς γνωρίζομε ποιο ήταν το σπέρμα μέσω του οποίου θα ήρχοντο στην ανθρωπότητα αυτές οι υποσχεμένες ευλογίες; (γ) Γιατί η διαθήκη του Νόμου δεν ακύρωσε την Αβρααμιαία επαγγελία; (δ) Γιατί λοιπόν δόθηκε ο Νόμος;

⁷ Πώς έχει γίνει αυτό; Ας ιδούμε περαιτέρω τι είπε ο απόστολος Παύλος για τα αγαθά νέα που ήσαν εμπιστευμένα σ’ αυτόν: «Προϊδούσα δε η Γραφή ότι εκ πίστεως δικαιώνει ο Θεός, παρήγγειλεν εις τον Αβραάμ, ‘Ότι θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάντα τα έθνη.’ Ώστε οι όντες εκ πίστεως, ευλογούνται μετά του πιστού Αβραάμ.»—Γαλ. 3:8, 9· Γέν. 12:3· 22:18.

⁸ «Πάντα τα έθνη» θα ευλογηθούν μέσω του Αβραάμ. Ο Θεός το είχε πει αυτό στον Αβραάμ τον Εβραίο, προτού ακόμη υπάρξη το Ιουδαϊκό έθνος. Ώστε, μολονότι ο Θεός αργότερα σχετίσθηκε αποκλειστικά με τους Ιουδαίους για ένα χρονικό διάστημα, η πραγματική τελική ευλογία είναι για τους λαούς όλων των εθνών.

⁹ Πώς θα έλθη η ευλογία κατά τον απόστολο Παύλο; Παρακάτω εξηγεί: «Προς δε τον Αβραάμ ελαλήθησαν αι επαγγελίαι και προς το σπέρμα αυτού· δεν λέγει, Και προς τα σπέρματα, ως περί πολλών, αλλά ως περί ενός, και προς το σπέρμα σου, όστις είναι ο Χριστός.» (Γαλ. 3:16) Η ευλογία λοιπόν θα ήρχετο μέσω του ενός ‘σπέρματος’ του Αβραάμ, δηλαδή, του ‘Χριστού.’ Ο Παύλος περαιτέρω λέγει ότι η διαθήκη του νόμου, που έγινε αιώνες μετά την υπόσχεσι στον Αβραάμ, ασφαλώς δεν ακύρωσε την Αβρααμιαία υπόσχεσι. «Διά τι λοιπόν εδόθη ο Νόμος;» ερωτά. Εξηγεί ότι ο νόμος έδειχνε ότι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και χρειάζονται βοήθεια από τον Θεό. Υπέδειξε το μεγάλο Σπέρμα της επαγγελίας μέσω του οποίου θα ήρχοντο ευλογίες στο ανθρώπινο γένος: «Ώστε ο νόμος έγινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν.»—Γαλ. 3:19-29, 7-9.

10. Πώς ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν ο πρώτος που διέκρινε τα αγαθά νέα ότι είχε έλθει ο Μεσσίας;

¹⁰ Η έλευσις του Μεσσία, λοιπόν, ήταν ασφαλώς αγαθά νέα. Όταν ο Ιησούς πήγε στον Ιωάννη τον Βαπτιστή και βαπτίσθηκε, και φανερώθηκε το ίδιο το άγιο πνεύμα επάνω του με ορατή μορφή περιστεράς, ο Ιωάννης είχε την απόδειξι ότι ο από πολλού χρόνου αναμενόμενος Μεσσίας είχε έλθει πραγματικά.—Ματθ. 3:16,17· Ιωάν. 1:32-34.

ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ

11. Ποιοι είναι μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους ο Χριστός Ιησούς στη εμφάνισί του έφερε σε φως ωρισμένα χαρακτηριστικά του ευαγγελίου;

¹¹ Τώρα με την έλευσι αυτών των γεγονότων τα αγαθά νέα επεξετάθησαν και έλαβαν τεράστια ώθησι. Ο Παύλος λέγει ότι ο Χριστός Ιησούς με την εμφάνισί του «έφερεν εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του ευαγγελίου.» (2 Τιμ. 1:10) Από τότε, τα χαρακτηριστικά του ευαγγελίου έγιναν πολύ πιο σαφή. Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας, εκείνος του οποίου η θυσία έκαμε εξιλέωσι των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους. Αυτός θα ήταν ο Βασιλεύς. Η βασιλεία του θα ασκούσε εξουσία όχι από κανένα επίγειο θρόνο, αλλά από ουράνιο θρόνο. Επίσης έγινε σαφές ότι θα περνούσε πολύς καιρός ώσπου να έλθουν οι πλήρεις ευλογίες αυτής της βασιλείας σε όλο το ανθρώπινο γένος. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε ότι τα έθνη θα επικρατούσαν στη γη «εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκ. 21:24) Αυτό ήταν μια παράθεσις της προφητείας του Δανιήλ για τους «επτά καιρούς» που εξετείνοντο από τον καιρό της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλώνα στο έτος 607 π.Χ. έως και πέραν από τον καιρό που μίλησε ο Ιησούς Χριστός, δηλαδή έως το φθινόπωρο του 1914 μ.Χ.a—Δαν. 4:16, 23, 25, 32.

12. Τι έλαβε χώραν από τον καιρό της αναστάσεως του Χριστού ως το τέλος των καιρών των εθνών;

¹² Τι επρόκειτο να λάβη χώραν στη διάρκεια όλου αυτού του χρονικού διαστήματος; Αναφέρεται στην επιστολή προς Εβραίους 10:12, 13, ότι ο Χριστός «αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών, εκάθησε διαπαντός εν δεξιά του Θεού, προσμένων του λοιπού εωσού τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού.» Μετά την ανάστασι και την ανάληψί του στον ουρανό «ο Χριστός δεν εισήλθε εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.» (Εβρ. 9:24) Είχε τεθή τώρα το θεμέλιον για την άφεσι των αμαρτιών, και σ’ αυτά τα αγαθά νέα έπρεπε να δοθή ευρεία διακήρυξις, όχι μόνο στους Ιουδαίους, αλλά και σ’ όλον τον κόσμο. (Πράξ. 17:30) Αυτό έγινε κάτω από την ουράνια επίβλεψι του Χριστού έως τον παρόντα καιρό.—1 Τιμ. 2:5,6.

ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ

13. Γιατί τα αγαθά νέα είναι τώρα ακόμη καλύτερα;

¹³ Από το έτος 1914 μ .Χ., οπότε τελείωσαν οι καιροί των εθνών, τα αγαθά νέα είναι καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Ο Βασιλεύς είναι τώρα ενθρονισμένος, η Βασιλεία έχει αρχίσει να λειτουργή! Η όρασις που δόθηκε στον απόστολο Ιωάννη και γράφθηκε στο βιβλίο της Αποκαλύψεως μάς δίνει μια αναλαμπή της ‘γεννήσεως’ της Βασιλείας που ετέθη στα χέρια του Χριστού: «Και εγέννησε [η ουράνια γυναίκα του Θεού] παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και το τέκνον αυτής ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού.» Ο Χριστός λοιπόν ήταν εκεί μεταξύ της ουρανίας οικογενείας, έτοιμος ν’ αναλάβη βασιλική εξουσία. Είχε εισαχθή εκεί, είχε παρουσιασθή στις ουράνιες δυνάμεις και ενθρονισθή ως ο Μεσσιανικός Βασιλεύς.—Αποκάλ. 12:5· Εβρ. 1:6.

14, 15. Τι συνέβη αμέσως μετά την ενθρόνισι του Χριστού που ήταν ευχάριστα νέα στον ουρανό;

¹⁴ Σ’ αυτό το σημείο ο Ψαλμός στον οποίο αναφέρθηκε ο απόστολος στην επιστολή του προς Εβραίους 10:12, 13 είχε και άλλα χαρακτηριστικά που εκπληρώθηκαν: «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της [ουρανίου] Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεως σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Ψαλμ. 110:1, 2) Η όρασις της Αποκαλύψεως διατυπώνει ως εξής την ενέργεια που επακολούθησε: «Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ [ο Ιησούς Χριστός, που λέγεται επίσης ‘αρχάγγελος.’ (Παράβαλε με Ιούδας 9· 1 Θεσσαλονικείς 4:16· Δανιήλ 12:1.)] και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος, και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην· και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού.»—Αποκάλ. 12:7-9.

¹⁵ Τι αγαθά νέα ήσαν αυτά! Μια δυνατή φωνή στον ουρανό ανήγγειλε, με χαρά: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. . . . Δια τούτο ευφραίνεσθε οι ουρανοί, και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»—Αποκάλ. 12:10-12.

16. Γιατί είναι τώρα επείγουσα η διακήρυξις των αγαθών νέων;

¹⁶ Αυτά τα αγαθά νέα ότι η Βασιλεία άρχισε να λειτουργή και ότι ο Σατανάς ή Διάβολος, ο μεγάλος εχθρός του Θεού, λίγο μόνον καιρό έχει τώρα στη γη, είναι κάτι που αξίζει να διακηρυχθή σε κάθε άνδρα και γυναίκα που είναι στη γη. Και απαιτείται χρόνος για να διακηρυχθή στα έθνη. Σε κάθε άτομο μπορεί να μη γίνη προσωπική επαφή και ομιλία προτού αρχίση η Βασιλεία την αναμφισβήτητη κυριαρχία της στη γη. Αλλ’ ο Ιησούς είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:14.

17. Πώς εκπληρώθηκε στον καιρό μας η προφητεία του Ψαλμού 110:3;

¹⁷ Αφού λοιπόν ο Χριστός ενίκησε στον ουρανό και περιώρισε τον Σατανά και τους δαιμονικούς του αγγέλους στο περιβάλλον της γης, τα αγαθά νέα διαδίδονται ευρύτερα από κάθε άλλη φορά σε 208 χώρες της γης, ακόμη και σε χώρες που είναι κάτω από την Κομμουνιστική κυριαρχία. Αυτή η υπηρεσία που προσφέρεται από πολλούς εθελοντικούς εργάτας προελέχθη από τον ψαλμωδό, καθώς συνεχίζει: «Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος εν τη ημέρα της δυνάμεως σου, . . . οι νέοι σου θέλουσιν είσθαι εις σε ως δρόσος.» (Ψαλμ. 110:3) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, σαν νέοι, σθεναροί αγωνισταί, πολυάριθμοι σαν σταγόνες δρόσου, νέοι και γέροι, άνδρες και γυναίκες, πρόθυμα, με ζήλο λέγουν στους ανθρώπους αυτά τα αγαθά νέα της βασιλικής ενεργείας του Χριστού. Έχετε υποκινηθή κι εσείς να δράσετε μαζί μ’ αυτούς;

18, 19. Πώς το βιβλίο της Αποκαλύψεως απεικονίζει αυτό που κάνει τώρα ο Χριστός;

¹⁸ Η σκηνή της Αποκαλύψεως απεικονίζει αυτό που κάνει και θα κάμη σε λίγο ο Χριστός, και ο Ιωάννης καταγράφει την εικόνα για μας με τα εξής λόγια: «Και είδον, και ιδού ίππος λευκός· και ο καθήμενος επ’ αυτόν είχε τόξον· και εδόθη εις αυτόν στέφανος, και εξήλθε νικών, και διά να νικήση.»—Αποκάλ. 6:2.

¹⁹ Ο Χριστός, αφού ‘ενίκησε’ στον ουρανό, κινεί τώρα τους εχθρούς του σε θέσι όπου θα συμπληρώση τη νίκη του ξεκαθαρίζοντας τη γη από όλες τις άδικες και ψευδείς θρησκείες, απ’ όλα τα πολιτικά και εμπορικά στοιχεία, και απ’ όλους όσοι είναι αποφασισμένοι να καταδυναστεύουν τον συνάνθρωπό τους. Τελικά, θα παραλύση πλήρως τον Σατανά και τους δαίμονας του για να παύση η θανατηφόρος επιρροή των.—Αποκάλ. 20:1-3.

ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΖΗΤΗΜΑ

20. Θα συνεχισθή επ’ άπειρον η μεγάλη αδιαφορία των ανθρώπων στα αγαθά νέα;

²⁰ Εν τω μεταξύ, τα αγαθά νέα της Βασιλείας διαδίδονται ολοένα ευρύτερα και κάθε χρόνο πολλές χιλιάδες ακόμη θ’ ακούουν με πίστι. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει ακόμη μεγάλη αδιαφορία από μέρους της πλειονότητος των ανθρώπων. Αλλ’ αφού τα αγαθά νέα συνδέονται με την αλήθεια για την κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού, θα γίνουν ένα ακόμη μεγαλύτερο επίμαχο ζήτημα.

21, 22. Ποια κατάστασις της αρχαίας Αιγύπτου έχει μερικές ομοιότητες σήμερα;

²¹ Λάβετε ως παράδειγμα εκείνο που είχε συμβή στην αρχαία Αίγυπτο, όταν ο Μωυσής και ο Ααρών, κατ’ εντολήν του Θεού, εζήτησαν από τον Φαραώ ν’ αφήση ελεύθερο τον υποδουλωμένο λαό του Θεού, τους απογόνους του Αβραάμ. Αυτό ωδήγησε στην εκπλήρωσι μιας επαγγελίας ή υποσχέσεως που είχε γίνει πριν από αιώνες.—Γεν. 15:13-16.

²² Μπορούμε να ιδούμε μια ομοιότητα σήμερα. Όπως ακριβώς είχε γίνει στην Αίγυπτο, έτσι και σήμερα οι ειλικρινείς άνθρωποι καταδυναστεύονται θρησκευτικώς, πολιτικώς και εμπορικώς, και όλο αυτό γίνεται με την επιρροή του Διαβόλου, ο οποίος φροντίζει ν’ αυξήσουν οι δυσχέρειες. Τι είχε συμβή τότε στην Αίγυπτο όταν ήλθε ο καιρός να ελευθερώση ο Θεός τον λαό του;

23. Ποια ήταν η στάσις του Φαραώ και των Αιγυπτίων όταν ο Μωυσής πρώτη φορά έφερε την απαίτησι του Θεού ν’ αφεθούν ελεύθεροι οι Ισραηλίται και διετήρησαν αυτή τη στάσι;

²³ Ο Μωυσής ήλθε στους Ισραηλίτας με τα εξαιρετικά αγαθά νέα ότι ήλθε ο καιρός του Θεού να τους απελευθερώση. Σημειώστε ότι τότε η θεία κυριαρχία είχε αμφισβητηθή από τον Φαραώ, ο οποίος είπε στον Μωυσή: «Τις είναι ο Ιεχωβά, εις του οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει, ώστε να εξαποστείλω τον Ισραήλ;» (Έξοδ. 5:2) Εκείνο λοιπόν που είπε ο Μωυσής εν ονόματι του Ιεχωβά φάνηκε ασήμαντο στον Φαραώ και στον λαό του στην αρχή, αλλ’ επρόκειτο να γίνη ζήτημα εξαιρετικής σπουδαιότητος γι’ αυτούς. Πραγματικά, οι Αιγύπτιοι τελικά αναγκάσθηκαν να λάβουν, όχι μια αδιάφορη στάσι, αλλά μια πολύ αποφασιστική και οριστική στάσι. Πώς;

24. Πώς ο Θεός εχρησιμοποίησε τον Μωυσή για τις δέκα πληγές;

²⁴ Στη διάρκεια των δέκα πληγών ο Θεός πληροφορούσε τον Μωυσή από πριν για το τι επρόκειτο να κάμη. Ο Μωυσής με τη σειρά του, το έλεγε στον Φαραώ και στους Αιγυπτίους. Κατόπιν συνέβαινε ακριβώς όπως είχε πει ο Μωυσής. Κάθε πληγή προελέγετο από τον Μωυσή, και κατόπιν κάθε πληγή συνέβαινε όπως ακριβώς είχε προλεχθή, και στον καιρό της. Τελικά, με τον θάνατο των πρωτοτόκων της Αιγύπτου, ο Φαραώ άφησε τον Ισραήλ να φύγη. Αλλ’ αυτός ήταν σαν τον Σατανά, μη παύοντας τις προσπάθειές του, και κατεστράφη μαζί με το στράτευμά του, διότι ο Ιεχωβά απελευθέρωσε τον Ισραήλ μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα.—Έξοδ. 14:26-28· Ψαλμ. 136:15.

25. Γιατί ήταν ουσιώδες στον σκοπό του Θεού να διακηρύξη από πριν ο Μωυσής τις δέκα πληγές, και τι αυτό εξεπλήρωσε;

²⁵ Τα νέα που ανήγγειλε ο Μωυσής ήσαν αγαθά νέα για τον σκλαβωμένο λαό του Θεού, και επίσης αγαθά νέα για τους Αιγυπτίους εκείνους που άκουσαν με πίστι. Αυτοί, ένα ‘σύμμικτον πλήθος,’ βγήκαν από την Αίγυπτο μαζί με τον Ισραήλ. (Έξοδ. 12:38) Τα αγαθά νέα έπαιξαν επίσης μεγάλο ρόλο γνωστοποιώντας στους Αιγυπτίους ότι «δεν είναι ουδείς ως ο Ιεχωβά ο Θεός ημών.» (Έξοδ. 8:10) Αυτό απέδειξε ενώπιον όλων ότι ο Ιεχωβά ‘έκαμε κρίσεις εναντίον πάντων των θεών της Αιγύπτου.’ (Έξοδ. 12:12) Η διακήρυξις του Μωυσέως ήταν πολύ ουσιώδης. Αν ο Θεός έφερνε τις πληγές χωρίς προειδοποίησι, οι Αιγύπτιοι θα συνεπέραιναν ότι είχαν κάμει παραβάσεις στους δικούς των θεούς, μεταξύ των οποίων ήσαν και οι θεοί της καρποφορίας των αγρών, των κτηνών, των θεών του ηλίου, της βροχής και των πρωτοτόκων, κλπ. Αλλ’ όταν έρχονταν οι πληγές, εγνώριζαν καλύτερα, διότι οι πληγές συνέβαιναν στον καιρό και με τον τρόπο που είχε προαναγγείλει ο Μωυσής. Οι θεοί των ήσαν ανίσχυροι να τους προστατεύσουν.

26. Πώς υπάρχει μια ομοιότης στη διακήρυξι των αγαθών νέων σήμερα, και στη στάσι των εθνών απέναντι αυτών;

²⁶ Ομοίως, τα αγαθά νέα για την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού και την απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους σ’ αυτή τη γενεά είναι πολύ ουσιώδη και ακούονται, ιδιαίτερα στις χώρες του λεγομένου Χριστιανικού κόσμου. Στα όμματα των ανθρώπων, δεν είναι ακόμη ΜΕΓΑΛΟ ζήτημα. Αλλ’ ο Θεός θα αναγκάση τα έθνη να λάβουν μια οριστική στάσι. Διότι όλα τα έθνη επιθυμούν την εθνική τους κυριαρχία. Αλλά οι κήρυκες των αγαθών νέων είναι υπέρ της κυριαρχίας του Θεού. Τα έθνη «θέλουσι γνωρίσει, ότι εστάθη προφήτης εν μέσω αυτών.»—Ιεζ. 33:33.

27. Τι δείχνει η προφητεία του Δανιήλ ότι θα κάνη ο βασιλεύς του βορρά στους κήρυκας του ευαγγελίου;

²⁷ Ως παράδειγμα της σοβαρότητος με την οποία τα έθνη θα εκλάβουν τη διακήρυξι του ευαγγελίου, σημειώστε την ενέργεια που λέγει η προφητεία ότι θα γίνη από μέρους του δικτατορικού και ολοκληρωτικού συγκροτήματος εθνών, που χαρακτηρίζεται στις Γραφές ως ο «βασιλεύς του βορρά.» Η προφητεία του Δανιήλ λέγει τα εξής γι’ αυτόν τον βασιλέα: «Αγγελίαι εκ της ανατολής και εκ του βορρά θέλουσι ταράξει αυτόν· διά τούτο θέλει εκβή μετά θυμού μεγάλου, διά να αφανίση, και να εξολοθρεύση πολλούς. . . . πλην θέλει ελθεί εις το τέλος αυτού, και δεν θέλει υπάρχει ο βοηθών αυτόν.» (Δαν. 11:44, 45) Το βιβλίο της Εταιρίας Σκοπιά με τίτλο «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης» σχολιάζοντας αυτή την περικοπή, λέγει:

«Έως τώρα . . . [οι μάρτυρες του Ιεχωβά] ανήγγελλαν την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά, την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του από τον Χριστό στο τέλος των ‘καιρών των εθνών’ το 1914, και τον επικείμενο ‘πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’ . . .

»Εφόσον οι αγγελίες πραγματικά εκπορεύονται από τον Ιεχωβά και μέσω του ανάσσοντος βασιλέως του Ιησού Χριστού, καλά λέγεται Γραφικώς ότι οι αγγελίες είναι από τον βορρά και την ανατολή. . . . (Ψαλμ. 75:6, 7· 48:2· . . . Ησ. 46:10, 11) Ώστε, όχι απλώς οι αγγελίες, αλλά και οι δυνάμεις καταστροφής θα προέλθουν απ’ αυτές τις διευθύνσεις επάνω στον βασιλέα του βορρά. Επειδή οι αγγελίες πρέπει να φθάσουν σ’ αυτόν τον βασιλέα με το επίγειο ορατό ειδησεολογικό μέσον του Ιεχωβά, για να εξοργίσουν τον βασιλέα προς την καταστρεπτική του πορεία, η προφητεία αυτή διευκρινίζει ένα πράγμα: Η τάξις του αγιαστηρίου του Ιεχωβά και ο πολύς όχλος των συλλατρευτών των θα εμμείνουν στην υπακοή των προς το κατά Ματθαίον 24:14 κηρύττοντας ‘τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας σε όλη την οικουμένη.’»

28. Πώς η δράσις του Ιησού και του Παύλου ήγειραν παρόμοια αντίδρασι μ’ εκείνην που θα προκαλέσουν τα αγαθά νέα στα έθνη;

²⁸ Αυτές οι ειδήσεις όχι μόνο υπήρξαν διακηρύξεις των αγαθών νέων, αλλά και συνοδεύθηκαν από εκθέσεις για τον μεγάλο αριθμό ανθρώπων οι οποίοι σπεύδουν στον οχυρό προστατευτικό πύργο του ονόματος του Ιεχωβά, και τον λατρεύουν στον μεγάλο πνευματικό του ναό. (Παροιμ. 18:10· Ησ. 2:2-4) Αυτές οι εκθέσεις ενσταλάζουν φόβο, όχι μόνο στον βασιλέα του βορρά, αλλά και στο αντιτιθέμενο συγκρότημα εθνών, τον βασιλέα του νότου. Οι εκθέσεις αποτελούν ένα μεγάλο ζήτημα, και τα υποκινούν σε δράσι. Παρόμοια στάσι είχαν λάβει οι Ιουδαίοι απέναντι του Ιησού, λέγοντας: «Εάν αφήσωμεν αυτόν ούτω, πάντες θέλουσι πιστεύσει εις αυτόν· και θέλουσιν έλθει οι Ρωμαίοι και αφανίσει και τον τόπον ημών και το έθνος.» (Ιωάν. 11:48) Και πάλι είπαν με φόβο:«Ιδού, ο κόσμος οπίσω αυτού υπήγεν.» (Ιωάν. 12:19) Επίσης για τον Παύλο και τους συντρόφους του κήρυκας των αγαθών νέων είπαν στη Θεσσαλονίκη: «Οι αναστατώσαντες την οικουμένην, ούτοι ήλθον και εδώ.» (Πράξ. 17:6) Τα έθνη λοιπόν, για να σταματήσουν τους κήρυκας των αγαθών νέων, θα ενεργήσουν, για την τελική καταστροφή των.

29, 30. Πώς αισθάνονται οι κήρυκες του ευαγγελίου για την επικείμενη επίθεσι των εθνών;

²⁹ Επομένως, δεν είναι απροσδόκητο ότι τα έθνη της γης θα επιτεθούν εναντίον εκείνων που διακηρύττουν το ευαγγέλιο, διότι αυτά τα έθνη μισούν τη θεία κυριαρχία. Αλλά οι κήρυκες του ευαγγελίου γνωρίζουν ότι στέκουν στην ορθή πλευρά του επιμάχου ζητήματος, στην επιτυχή, πλευρά που στηρίζεται στον Θεό, και εξακολουθούν να δίνουν την πληρέστερη δυνατή δημοσιότητα στα σπουδαία αγαθά νέα.

³⁰ Πού στέκεσθε σεις σ’ αυτό το ζήτημα; Είσθε ένας που πιστεύει στο ευαγγέλιο; Έχετε το πνεύμα να το διακηρύξετε στους άλλους; Πώς και πού; Αυτό θα είναι το θέμα του επομένου άρθρου.

[Υποσημειώσεις]