Η Υπόσχεσις Ενός Λαμπρού Μέλλοντος
ΠΟΙΟ στοργικό άτομο δεν έχει στενοχωρηθή πάρα πολύ βλέποντας τις αδικίες και τα παθήματα; Χωρίς αμφιβολία, είναι ανάγκη να διορθωθούν πολλά εσφαλμένα πράγματα. Αλλά, θα δούμε ποτέ να τερματίζωνται όλα αυτά τα θλιβερά πράγματα που εξακολουθούν να επηρεάζουν την ανθρώπινη οικογένεια;
Πριν από 19 και πλέον αιώνες, ένας άνθρωπος ο οποίος κέρδιζε τα προς τα ζην σαν κοινός ψαράς, έγραψε: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού [του Θεού] νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Αυτός ο άνθρωπος, ο απόστολος Πέτρος, μαζί με πολλούς άλλους δούλους του Υψίστου ανά τους αιώνες, ενθαρρύνθηκε πάρα πολύ απ’ αυτή την υπόσχεσι. Με προθυμία, όλοι αυτοί απέβλεπαν στη μεγαλειώδη μέρα οπότε η ανομία, η καταδυνάστευσις και η βία θα έπαυαν και ο ζυγός της δικαιοσύνης θα ισορροπούσε. Αλλά πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η υπόσχεσις προέρχεται από το Δημιουργό του ανθρώπου και είναι βέβαιο ότι θα εκπληρωθή; Μήπως η εκπλήρωσις αυτής της υποσχέσεως θα ωφελούσε μόνο εκείνους που θα ζούσαν σ’ αυτό το μελλοντικό καιρό; Και υπάρχει κάτι σ’ αυτή την υπόσχεσι που προσφέρει βάσιμη ελπίδα για τα δισεκατομμύρια των νεκρών;
Αξίζει να σημειωθή ότι όταν ο Πέτρος αναφέρθηκε σε «νέους ουρανούς και νέαν γην» δεν παρουσίασε μια υπόσχεσι την οποία ο Ιεχωβά Θεός μόλις είχε κάνει. Πριν από 800 περίπου χρόνια, ο Παντοδύναμος, μέσω του προφήτου του Ησαΐα, είχε διακηρύξει: «Ιδού, νέους ουρανούς κτίζω και νέαν γην και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν [εις την καρδίαν, ΜΝΚ].» (Ησ. 65:17) «Διότι ως οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, τα οποία εγώ θέλω κάμει, θέλουσι διαμένει ενώπιόν μου, λέγει Κύριος, ούτω θέλει διαμένει το σπέρμα σας και το όνομά σας.»—Ησ. 66:22.
ΙΣΧΥΡΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ
Μολονότι αυτά τα λόγια γράφθηκαν πριν από πολλούς αιώνες, εμείς σήμερα έχομε αξιόπιστη μαρτυρία ότι έχουν πράγματι θεία προέλευσι. Η ίδια η Αγία Γραφή παρέχει το κλειδί για την εξακρίβωσι της πηγής της αληθινής προφητείας. Τρία σημεία περιλαμβάνονται: (1) Το άγγελμα πρέπει να προάγη αγνή λατρεία, (2) ο προφήτης πρέπει να μιλά στο όνομα του Ιεχωβά, και (3) τα πράγματα που προλέγονται πρέπει να επαληθεύουν. (Δευτ. 13:1-4· 18:20-22) Πώς οι προφητείες του Ησαΐα ανταποκρίνονται σ’ αυτές τις απόψεις;
Μια εξέτασις του βιβλίου του Ησαΐα αποκαλύπτει ότι διαρκώς γίνεται έκκλησις στους Ισραηλίτες να επιστρέψουν από την εσφαλμένη πορεία τους και να υπηρετήσουν το Δημιουργό με αγνά ελατήρια. Σε κάθε περίπτωσι, τα λόγια διακηρύσσονται στο όνομα του Ιεχωβά. Παραδείγματος χάρι, διαβάζομε:
«Λούσθητε, καθαρίσθητε· αποβάλετε την κακίαν των πράξεών σας απ’ έμπροσθεν των οφθαλμών μου· παύσατε πράττοντες το κακόν, μάθετε να πράττητε το καλόν· εκζητήσατε κρίσιν, κάμετε ευθύτητα εις τον δεδυναστευμένον, κρίνατε τον ορφανόν, προστατεύσατε την δίκην της χήρας. Εάν θέλητε και υπακούσητε, θέλετε φάγει τα αγαθά της γης· εάν όμως δεν θέλητε και αποστατήσητε, θέλετε καταφαγωθή υπό μαχαίρας· διότι το στόμα του Κυρίου ελάλησε.» (Ησ. 1:16, 17, 19, 20)
«Ζητείτε τον Κύριον, ενόσω δύναται να ευρεθή· επικαλείσθε αυτόν, ενόσω είναι πλησίον. Ας εγκαταλίπη ο ασεβής την οδόν αυτού και ο άδικος τας βουλάς αυτού· και ας επιστρέψη προς τον Κύριον, και θέλει ελεήσει αυτόν και προς τον Θεόν ημών, διότι αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως.» (Ησ. 55:6, 7)
Σαφώς, οι προφητείες του Ησαΐα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις (1) στρέφοντας τα άτομα προς την αγνή λατρεία και (2) έχοντας λεχθή στο όνομα του Ιεχωβά.
Αλλά τι θα λεχθή για την εκπλήρωσι—(3) την επαλήθευσι των όσων προελέχθησαν; Κάποιος μπορεί να πη, «Δεν είδαμε ακόμα ‘νέους ουρανούς και νέαν γην’.» Πρέπει να σημειωθή, όμως, ότι υπήρξε μια αρχική εκπλήρωσις αυτής της προφητείας, η οποία μπορεί να επαληθευθή ιστορικά.
Επειδή οι Ισραηλίτες αρνήθηκαν να δεχθούν την πρόσκλησι για μετάνοια η οποία επανειλημμένως τους είχε λεχθή μέσω των προφητών τους, ο Ιεχωβά Θεός εγκατέλειψε τον απειθή λαό στα χέρια των εχθρών τους. Η πρωτεύουσα, η Ιερουσαλήμ, και η γη του Ιούδα ερημώθηκαν όταν οι Βαβυλώνιοι υπό τον Ναβουχοδονόσορ ωλοκλήρωσαν την κατάκτησί τους. Αρχαιολογικές ενδείξεις επιβεβαιώνουν αυτό το γεγονός. Το βιβλίο Η Αρχαιολογία της Παλαιστίνης, υπό Γ. Φ. Ολμπράιτ, λέει: «Δεν υπάρχει καμμιά απολύτως γνωστή περίπτωσις που να δείχνη ότι υπήρχε έστω και μια πόλις του Ιούδα που εξακολουθούσε να κατοικήται στη διάρκεια της περιόδου εξορίας. Σε αντιπαραβολή, η Βαιθήλ, η οποία βρισκόταν έξω από τα βόρεια σύνορα της γης του Ιούδα στην προ της εξορίας εποχή, δεν καταστράφηκε τότε, αλλά εξακολουθούσε να κατοικήται μέχρι το τελευταίο μέρος του έκτου αιώνα.» (Σ. 142) Ενώ η γη βρισκόταν σε μια ερημωμένη κατάστασι, πολλοί Ιουδαίοι βρίσκονταν στη Βαβυλωνιακή εξορία.
Λίγες ελπίδες υπήρχαν ότι οι Ιουδαίοι εξόριστοι θα μπορούσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Σύμφωνα με την πολιτική που ακολουθούσαν οι Βαβυλώνιοι μονάρχες, δεν θα δινόταν ποτέ μια τέτοια άδεια. (Ησ. 14:16, 17) Μάλιστα η προφητεία του Ησαΐα ανέφερε ότι ένας κυβερνήτης με το όνομα Κύρος θα έδινε την άδεια για την ανοικοδόμησι της Ιερουσαλήμ και την επιστροφή των Ιουδαίων στη γη του Ιούδα. (Ησ. 44:25-45:2) Αλλ’ αυτό δεν θα συνέβαινε μέχρις ότου ολοκληρωνόταν μια περίοδος 70 ετών από την έναρξι «των ερημώσεων της Ιερουσαλήμ» στα χέρια των Βαβυλωνίων το 607 π.Χ.—Δαν. 9:2.
Το σημείο στροφής ήλθε τη νύχτα μεταξύ 5/6 Οκτωβρίου του 539 π.Χ., 68 χρόνια αφότου ο Ιούδας εισήλθε σε 70-ετή δουλεία στη Βαβυλώνα. (Ιερ. 25:9-11) Οι κάτοικοι, επειδή αισθάνονταν ασφάλεια μέσα στην καλά ωχυρωμένη Βαβυλώνα, διεξήγαν κάποιο θορυβώδες συμπόσιο. Λησμόνησαν το γεγονός ότι η στάθμη του νερού του Ευφράτη που περνούσε από το μέσο της πόλεως μειωνόταν με γοργό ρυθμό. Ο ποταμός είχε αλλάξει ρουν από τις δυνάμεις των πολιορκητών κατά διαταγή του Κύρου του Πέρση. Οι Μήδοι και οι Πέρσες, βαδίζοντας στην κοίτη του ποταμού, μπόρεσαν εύκολα να μπουν στη Βαβυλώνα μέσω των πυλών κατά μήκος του ποταμού. Περνώντας γρήγορα μέσα από τους δρόμους και σφαγιάζοντας όσους πρόβαλαν αντίστασι, οι εισβολείς κατέλαβαν το παλάτι και φόνευσαν τον άρχοντα που κατοικούσε εκεί, τον Βαλτάσαρ. Έτσι, σε μια νύχτα, χωρίς ούτε μια μάχη, η ισχυρή Βαβυλώνα έπεσε.
Πώς όλα αυτά σχετίζονται με την υπόσχεσι για «νέους ουρανούς και νέαν γην;» Υπάρχει μια άμεση σχέσις. Ο λόγος του Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα, αφού παρουσίασε την υπόσχεσι για «νέους ουρανούς και νέαν γην,» συνεχίζει: «Ευφραίνεσθε και χαίρετε πάντοτε εις εκείνο το οποίον κτίζω· διότι, ιδού, κτίζω την Ιερουσαλήμ αγαλλίαμα και τον λαόν αυτής ευφροσύνην. Και θέλω αγάλλεσθαι εις την Ιερουσαλήμ και ευφραίνεσθαι εις τον λαόν μου· και δεν θέλει ακουσθή πλέον εν αυτή φωνή κλαυθμού και φωνή κραυγής.»—Ησ. 65:17-19.
Μετά την επιστροφή των εξορίστων στη γη του Ιούδα και την ολοκλήρωσι του έργου ανοικοδομήσεως, η Ιερουσαλήμ έγινε πράγματι «αγαλλίαμα,» παύοντας να είναι πια ένα μέρος θλιβερής ερημώσεως. Ο κλαυθμός από τις καταστροφές του πολέμου, που αντηχούσε στους δρόμους εκείνης της πόλεως πριν από δεκαετίες, δεν ακουγόταν πια. Το 537 π.Χ., όταν η γη άρχισε ν’ ανασυνοικήται με τους επαναπατρισθέντες Ισραηλίτες και τα κατοικίδια ζώα τους, μια «νέα γη» ήλθε σε ύπαρξι. Πάνω σ’ αυτή τη «γη» των επαναπατρισθέντων Ισραηλιτών, ένας «νέος ουρανός» κυβερνούσε, διότι, μέσω του κυβερνήτη Ζοροβάβελ και του Αρχιερέα Ιησού, ο Ιεχωβά Θεός κατηύθυνε και επέβλεπε τους εξορίστους που είχαν επιστρέψει.—Ησ. 51:16· Αγγαίος 1:1, 14.
Έχοντας υπ’ όψι μας αυτή την εκπλήρωσι της προφητείας του Ησαΐα, μπορούμε να πούμε ότι η προφητεία αυτή είχε θεία προέλευσι και καλύπτει όλες τις τρεις απαιτήσεις της γνήσιας προφητείας. Επειδή η πηγή του αγγέλματος είναι ο αιώνιος Θεός, ο Ιεχωβά, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η υπόσχεσις που δόθηκε πάλι για «νέους ουρανούς και νέαν γην» θα έχη μια μεγαλειώδη εκπλήρωσι.
ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΔΗΛΩΘΕΙΣΗΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΣ
Προφανώς, ενόσω το παρόν σύστημα πραγμάτων εξακολουθεί να υπάρχη, δεν μπορούμε ν’ αναμένωμε να επικρατήση δικαιοσύνη στο ανθρώπινο γένος. Επομένως, το παρόν σύστημα πρέπει να φθάση στο τέρμα του. Αυτό θα γίνη όταν ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του Υιού του, ενεργήση εναντίον όλων εκείνων οι οποίοι επιμένουν ν’ ακολουθούν μια πορεία που απειλεί την ειρήνη και την ευτυχία της ανθρώπινης οικογένειας. Το γεγονός ότι αυτή η μεγάλη ημέρα εκτελεστικής κρίσεως δεν έχει ακόμη φθάσει δεν πρέπει να παρερμηνευθή, διότι το πέρασμα του χρόνου εξυπηρέτησε έναν επωφελή σκοπό. Ο απόστολος Πέτρος, σχολιάζοντας το σημείο αυτό, έγραψε: «Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσί τινες, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.»—2 Πέτρ. 3:9, 10· 2 Θεσ. 1:6-10.
Συνετά, κανείς από μας δεν θα ήθελε να καταχρασθή την υπομονή του Θεού. Η ημέρα αποδόσεως λογαριασμού πλησιάζει όλο και περισσότερο. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, το να βρεθή κανείς σε μια αποδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Δημιουργού θα σήμαινε καταστροφή. Γι’ αυτό, ο Ιησούς Χριστός έδωσε την εξής προειδοποίησι: «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:34-36.
Εκείνοι που βρίσκονται σε κατάστασι επιδοκιμασίας θα παραστούν στη συνέχεια μάρτυρες της εκπληρώσεως αυτών των λόγων: «Θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» (Αποκ. 21:4) Τι μεγάλη ανακούφισις θα είναι αυτό για το ανθρώπινο γένος! Όλες οι θλίψεις για τις αδικίες, τα παθήματα και την καταπίεσι θα είναι τότε άγνωστες. Ο βασανιστικός πόνος θα ανήκη πια στο παρελθόν. Δεν θα παίρνη πια ο θάνατος τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Η ειρήνη θα βασιλεύη παντού. Όλοι οι άνθρωποι θα υποκινούνται από γνήσια αγάπη στη στάσι, στα λόγια και στις πράξεις τους.
Κι εκείνοι ακόμη που έχουν πεθάνει θα ωφεληθούν από την εκπλήρωσι της υποσχέσεως του Θεού. Γιατί; Η Αγία Γραφή απαντά: «Μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών.» (Πράξ. 24:15) Η ανάστασις του Ιησού Χριστού—ένα γεγονός στο οποίο παρέστησαν μάρτυρες πάνω από 500 άτομα—παρέχει τη βάσι γι’ αυτή την ελπίδα.—1 Κορ. 15:3-6, 13, 16.
Ασφαλώς, αποτελεί την καλύτερη είδησι το γεγονός ότι η υπόσχεσις του Θεού για «νέους ουρανούς και νέαν γην» βαίνει με γοργό ρυθμό στην εκπλήρωσί της. Επομένως, υπάρχει ζωτική ανάγκη να εκζητήσωμε μια επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Δημιουργού μας. Αυτό είναι εκείνο που προέτρεψε ο απόστολος Πέτρος τους ομοπίστους του να κάνουν, λέγοντας: «Ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη.» (2 Πέτρ. 3:14) Είναι αυτό εκείνο που προσπαθείτε να κάνετε;
[Εικόνα στη σελίδα 4]
Όταν οι εξόριστοι Ιουδαίοι επέστρεφαν από τη Βαβυλώνα, ιδρύθηκε μια «νέα γη»
[Εικόνα στη σελίδα 5]
«Κρίνατε τον ορφανόν, προστατεύσατε την δίκην της χήρας.»—Ησ. 1:17.