Μετέχετε Χαρωπά με τον Ιησού Χριστό στο Έργον του Ιεχωβά
«Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι.»—Ιωάν. 5:17
1. Τι μπορεί να συμβάλη στο να γίνη ένας χαρωπός εργάτης, και ποια είναι τα αποτελέσματα;
ΕΙΣΘΕ ένας χαρωπός εργάτης; Ήσαστε πάντοτε έτσι ή μήπως υπήρξαν καιροί που για κάποιο λόγο αισθανθήκατε κόπωσι και απογοήτευσι, χωρίς δύναμι για οποιαδήποτε ενέργεια και πρωτοβουλία; Αισθανόσαστε ότι απλώς δεν θα μπορούσατε να κάνετε τίποτε περισσότερο. Τότε, κάτι απροσδόκητο συνέβη. Σας δόθηκε κάποιο διαφορετικό είδος εργασίας, κάτι πιο παραγωγικό, που αποδίδει καλή καρποφορία ή συγκομιδή. Κατόπιν, αντί να αισθάνεσθε ότι είσθε κάτω από τη δυσμένεια και από τις επικρίσεις εκείνου που σας ανέθεσε αυτό το έργο, απολαμβάνετε τώρα την επιδοκιμασία του και τους επαίνους του. Τι διαφορά δημιούργησε αυτό! Αισθανθήκατε συγκίνησι και ενθαρρυνθήκατε να προχωρήσετε με ενθουσιασμό και ζήλο. Τίποτε δεν θα μπορούσε να αναχαιτίση την πρόοδό σας! Εγίνατε ένας χαρωπός εργάτης!
2. Πώς τα εδάφια Ησαΐας 12:1-6 μας μιλούν για ένα απροσδόκητο συμβάν των ημερών μας, και πώς αυτό εξελίχθηκε μ’ ένα θαυμάσιο τρόπο;
2 Είναι αξιοσημείωτο ότι η Αγία Γραφή ομιλεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο για τις πείρες του λαού του Ιεχωβά στις ημέρες μας. Λέγει για κάτι που συνέβη απροσδόκητα στο έτος 1919 μ.Χ. Το διαβάζομε αυτό στον Ησαΐα κεφάλαιο 12: «Και εν εκείνη τη ημέρα θέλεις ειπεί, Ιεχωβά, θέλω σε δοξολογήσει· διότι αν και ωργίσθης εναντίον μου, εστράφη θυμός σου και με παρηγόρησας. Ιδού, ο Θεός είναι η σωτηρία μου· θέλω θαρρεί και δεν θέλω φοβείσθαι· διότι Ιεχωβά ο Θεός είναι η δύναμίς μου και το άσμα· και εστάθη η σωτηρία μου.» Κατόπιν, περιγράφει το μεγαλειώδες έργο μας: «Και εν ευφροσύνη θέλετε αντλήσει ύδωρ εκ των πηγών της σωτηρίας. Και εν εκείνη τη ημέρα θέλετε ειπεί, ‘Δοξολογείτε τον Ιεχωβά, επικαλείσθε το όνομα αυτού, κάμετε γνωστά εις τα έθνη τα έργα αυτού, μνημονεύετε ότι υψώθη το όνομα αυτού. Ψάλλετε εις τον Ιεχωβά· διότι έκαμεν υψηλά· γνωστόν είναι εις πάσαν την γην. Αγάλλου και ευφραίνου, κάτοικε της Σιών· διότι ο Άγιος του Ισραήλ είναι μέγας εν τω μέσω σου.’»—Εδάφια 1-6, ΜΝΚ.
‘ΣΠΕΙΡΕΤΕ ΕΝ ΑΦΘΟΝΙΑ ΘΕΡΙΣΕΤΕ ΕΝ ΑΦΘΟΝΙΑ’
3. (α) Ομοίως, με ποια έννοια ο Ψαλμός 126 μιλεί για μια αντιστροφή που προξενεί μεγάλη χαρά; (β) Ποια έντονη αντίθεσις περιγράφεται στον Ψαλμό 126:5, 6;
3 Ομοίως, ρίξτε μια ματιά και στον Ψαλμό 126, που έχει τον τίτλο «Ωδή των Αναβαθμών,» και ανήκει σε μια ομάδα ψαλμών τους οποίους οι Ισραηλίται πιθανόν έψαλλαν καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ όταν παρακολουθούσαν με χαρά τις τρεις ετήσιες εορτές που εγίνοντο εκεί. Όπως το 12 κεφάλαιο του Ησαΐα, έτσι κι αυτός ο ψαλμός μάς λέγει για κείνους που ήλθαν στη Σιών, στην οργάνωσι του Θεού. Προσέξτε τι λέγει: «Ότε ο Ιεχωβά επανέφερε τους αιχμαλώτους της Σιών, ήμεθα ως οι ονειρευόμενοι.» Φαινόταν τόσο καλό που ήταν δύσκολο να το πιστέψουν. Και η αφήγησις συνεχίζει: «Τότε ενεπλήσθη το στόμα ημών από γέλωτος και η γλώσσα ημών από αγαλλιάσεως.» Κατόπιν, προσέξτε την ενθαρρυντική αλλαγή στην ενασχόλησί των, όπως μνημονεύεται στα τελευταία δύο εδάφια: «Οι σπείροντες μετά δακρύων εν αγαλλιάσει θέλουσι θερίσει. Όστις εξέρχεται και κλαίει, βαστάζων σπόρον πολύτιμον, ούτος βεβαίως θέλει επιστρέψει εν αγαλλιάσει, βαστάζων τα χειρόβολα αυτού.» (Ψαλμ. 126:1, 2, 5, 6, ΜΝΚ) Μολονότι στην αρχή το άτομο αντιμετώπισε δύσκολο καιρό και δεν είχε τίποτε να δείξη ως προϊόν του κόπου του, η επιμέλειά του στο να εξακολουθή με υπομονή να σπέρνη, ανταμείβεται τελικά μ’ ένα θερισμό πολύ πιο άφθονο και από τις καλύτερες προσδοκίες του.
4. Είπε ο Ιησούς τίποτε σημαντικό για τον καιρό του θερισμού, και σε τι ερώτημα οδηγεί αυτό;
4 Τώρα είναι ο καιρός του θερισμού. Βρισκόμεθα τώρα στο τέλος του συστήματος πραγμάτων και, όπως είπε ο Ιησούς σε μια από τις παραβολές του: «Ο δε θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος.» (Ματθ. 13:39) Ο Ιησούς είχε να πη μερικά ενδιαφέροντα πράγματα για τον θερισμό και για το έργο που σχετίζεται μ’ αυτόν, και ιδιαίτερα για τον εαυτό του ως έναν εργάτη. Ας γυρίσωμε λοιπόν στο βασικό μας Γραφικό εδάφιο στο κατά Ιωάννην 5:17. Οι Ιουδαίοι κατεδίωκαν τον Ιησού επειδή έκανε ένα καλό έργο το Σάββατο, και αυτός τους απήντησε λέγοντας: «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι.» Γνωρίζομε πόσον καιρό ο Ιεχωβά συνέχιζε να εργάζεται;
5. Τι είδους εργάτης είναι ο Ιεχωβά, και πώς αυτό καταδεικνύεται στις Γραφές; (Ψαλμ. 33:4, 5)
5 Είναι εκπληκτικό ότι υπάρχει ένα εδάφιο που μας βοηθεί ν’ απαντήσωμε σ’ αυτό το ερώτημα και που προφανώς αναφέρεται στον Ιησού στην προανθρώπινη ύπαρξί του ως ‘τον Λόγο’ (μνημονεύεται στο κατά Ιωάννην 1:1). Αυτός, μιλώντας ως η προσωποποιημένη «σοφία» λέγει, όπως αναγράφεται στις Παροιμίες 8:22, 23 (ΜΝΚ): «Ο Ιεχωβά με παρήγαγε ως την αρχήν της οδού αυτού, προ των έργων αυτού, απ’ αιώνος . . . πριν υπάρξη η γη.» Ο Ιεχωβά είναι ένας παραγωγικός εργάτης και αυτό είναι το κλειδί που κάνει κάποιον ευτυχή εργάτη. Ο Ιεχωβά είναι ένας ευτυχής εργάτης, διότι παράγει καλά έργα που αντανακλούν τις θαυμάσιες ιδιότητές του. «Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· . . . δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.» Ο Ιεχωβά είναι «ο Θεός ο Ύψιστος, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην.»—Δευτ. 32:4· Γέν. 14:19, 22.
6. Ποια καταπληκτική ενόρασι μας δίνει η Γραφή σχετικά με τον Ιησού ως εργάτη;
6 Οι Παροιμίες κεφάλαιο 8 (ΜΝΚ) μας λέγουν επίσης κάτι για το πότε ο Ιησούς άρχισε ως εργάτης. Αρχίζοντας από το εδάφιο 29, διαβάζομε: «Ότε ο Ιεχωβά διέταττε τα θεμέλια της γης· τότε ήμην πλησίον αυτού ως ένας πρώτιστος εργάτης, . . . ευφραινόμενος εν τη οικουμένη της γης αυτού.» Εκείνος, λοιπόν, που έγινε Χριστός Ιησούς ήταν ένας εργάτης από τον καιρό της δημιουργίας του, συμμετέχοντας χαρωπά με τον Πατέρα του, ‘εφραινόμενος πάντοτε ενώπιον αυτού.’—Παροιμ. 8:29-31, ΜΝΚ.
7. Πώς υπήρξε φανερή η συνεργασία μεταξύ αυτών των δύο εργατών, και σε τι αγαθά αποτελέσματα οδηγεί;
7 Η στενή συνεργασία μεταξύ εκείνων των δύο μεγάλων εργατών ήταν φανερή έως το έργο που εστεφάνωσε τη γήινη δημιουργία, όταν ο Θεός είπε: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών.» Τόσον ο άνδρας όσο και η γυναίκα δημιουργήθηκαν για να είναι χαρωποί εργάται όταν «ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε . . . επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» Και «είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού ήσαν καλά λίαν.» Όλα ήσαν παραγωγικά.—Γέν. 1:26-31.
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ
8. (α) Σε όλη τη διακονία του, τι στάσι έδειξε ο Ιησούς για το έργο; (β) Πώς εκδηλώθηκε η αγάπη του για τους ανθρώπους σχετικά μ’ αυτό;
8 Όταν ο Ιησούς ήλθε στη γη και άρχισε τη διακονία του, έδειξε την ίδια στάσι. Εργάσθηκε και έδειξε στους άλλους πώς να εργάζωνται. Εξεφράσθη γι’ αυτό σχετικά με τον θερισμό, όπως διαβάζομε στα εδάφια Ιωάννης 4:34, 35: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με και να τελειώσω το έργον αυτού. Δεν λέγετε σεις ότι τέσσαρες μήνες είναι έτι και ο θερισμός έρχεται; Ιδού, σας λέγω, υψώσατε τους οφθαλμούς σας και ίδετε τα χωράφια, ότι είναι ήδη λευκά προς θερισμόν.» Για να βεβαιωθούμε τι είδους θερισμό είχε υπ’ όψιν ο Ιησούς, διαβάζομε για μια άλλη περίπτωσι: «Περιήρχετο ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων . . . και κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον . . . Ιδών δε τους όχλους, εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. Τότε λέγει προς τους μαθητάς αυτού· Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, δια να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.» (Ματθ. 9:35-38) Ώστε και στις δύο αυτές αφηγήσεις είναι φανερό ότι ο θερισμός για τον οποίο μίλησε ο Ιησούς δεν ήταν θερισμός σίτου. Ήταν θερισμός ανθρώπων, τους οποίους ήθελε πολύ ο Ιησούς να δη να συνάγωνται.
9. Ποιο είναι το πνεύμα του θερισμού, και τι επιθυμία διεγείρει;
9 Υπάρχει ένας στενός παραλληλισμός μεταξύ εκείνης της εποχής και της δικής μας, ο δε Ιησούς θέλει να εισέλθωμε εμείς ως ακόλουθοί του στο πνεύμα του θερισμού. Και αυτό το πνεύμα είναι πνεύμα αγαλλιάσεως, ένα πνεύμα ζωηρής εκτιμήσεως για την αξία αυτού του έργου, που διεγείρει μια επιθυμία να το δούμε να εκπληρώνεται στο πλήρες. Όπως αναγράφεται στο εδάφιο Ησαΐας 9:3: «Επολλαπλασίασας το έθνος, ηύξησας εις αυτό την χαράν· χαίρουσιν έμπροσθέν σου κατά την χαράν του θερισμού, καθώς αγάλλονται οι διαμεριζόμενοι τα λάφυρα.»
10. (α) Πώς ο Ιεχωβά προμηθεύει και άλλους εργάτες για τον θερισμό; (β) Τι πρέπει να μάθωμε από τις Παροιμίες 10:4, 5;
10 Με το ίδιο αυτό πνεύμα παρακαλούμε τον Κύριο ν’ αποστείλη και άλλους εργάτας. Ο Ιεχωβά δεν προμηθεύει αυτούς τους ‘άλλους εργάτας’ θαυματουργικά. Πραγματικά, αυτά όλα αποτελούν μέρος του έργου του θερισμού, και δεν αποτελούν μόνο το μέσον εισαγωγής ανθρώπων στην αλήθεια, αλλά, όπως είπε ο Ιησούς: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε . . . διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι [να τηρούν] πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθ. 28:19, 20) Αυτό είναι το πνεύμα που χρειάζεται να δείχνωμε. Θέλομε και άλλους εργάτες στον αγρό. Αυτό σημαίνει να είμεθα απησχολημένοι στον αγρό και άγρυπνοι εμείς οι ίδιοι. Τα εδάφια Παροιμίαι 10:4, 5 παρουσιάζουν αυτή την αντίθεσι: «Η οκνηρά χειρ πτωχείαν φέρει· πλουτίζει η χειρ του επιμελούς. Ο συνάγων εν τω θέρει είναι υιός συνέσεως· ο δε κοιμώμενος εν τω θερισμώ υιός αισχύνης.»—Τι τρομερό. Τι μεγάλη αντίθεσις! Για τους οκνηρούς, είναι το αντίθετο της χαράς!
ΤΑ ΜΗ ΟΥΣΙΩΔΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΩΝΤΑΙ
11. Πώς πρέπει να θεωρήται ο θερισμός και γιατί;
11 Και κάτι άλλο για τον καιρό του θερισμού είναι το ότι αυτός είναι ένας ιδιαίτερος καιρός για τους γεωργούς. Αυτοί δεν μπορούν και δεν διακρατούν την άποψι ότι η συνηθισμένη τους εργασία είναι αρκετά καλή και ότι εκείνο που δεν γίνεται σήμερα μπορεί να γίνη αύριο. Ο θερισμός πρέπει να γίνη όταν η συγκομιδή είναι έτοιμη. Και όλοι οι εργάται του αγρού γνωρίζουν επίσης ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Τα άλλα πράγματα, που δεν είναι ουσιώδη, παραμερίζονται. Οι εργάται είναι έτοιμοι να εργασθούν στους αγρούς από την ανατολή έως τη δύσι του ηλίου.
12. Με τι τρόπο ετόνισε ο Ιησούς τη σπουδαιότητα του καιρού του θερισμού, και πώς μπορούμε να το εφαρμόσωμε αυτό σήμερα;
12 Ο Ιησούς έδειξε την ίδια στάσι. Αμέσως αφού είπε στους μαθητάς να παρακαλέσουν τον Κύριο να στείλη εργάτας στον θερισμό του, η αφήγησις λέγει: «Και προσκαλέσας τους δώδεκα μαθητάς αυτού . . . Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς και παρήγγειλεν εις αυτούς λέγων· . . . υπάγετε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ.» Αυτό έκαναν με το άγγελμα της Βασιλείας. Και ο Ιησούς ετόνισε το επείγον του ζητήματος, λέγοντας: «Μη έχετε χρυσόν μηδέ άργυρον μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας σας, μη σακκίον δια την οδόν μηδέ δύο χιτώνας μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας σας, μηδέ υποδήματα μηδέ ράβδον· διότι ο εργάτης είναι άξιος της τροφής αυτού.» (Ματθ. 10:1-10) Ο Ιησούς δεν ήθελε να είναι οι μαθηταί του απορροφημένοι από πολλά άλλα πράγματα. Δεν θέλει σήμερα οι ακόλουθοί του να οπισθοχωρήσουν παρασυρόμενοι από τον υλισμό ή από άλλους περισπασμούς. Είναι καιρός θερισμού!
13. Τον πρώτον αιώνα, τι αξιόλογος θερισμός είχε γίνει;
13 Θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε, Γινόταν θερισμός τον πρώτο αιώνα; Και βέβαια γινόταν! Εξετάστε τι συνέβη στην πόλι της Ιερουσαλήμ εκείνη την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. Αφού άκουσαν τη ‘μαρτυρία’ και την προτροπή του Πέτρου, «έως τρεις χιλιάδες ψυχαί» εβαπτίσθησαν και προσετέθησαν στην αρχική εκκλησία των 120 περίπου μαθητών. (Πράξ. 1:15· 2:37-42) Και η ίδια η εκκλησία είχε τότε ηλικία μιας μόνο ημέρας.
14. Εν όψει ποιας εναντιώσεως υπήρξε έντονη ένδειξις της ευλογίας του Ιεχωβά στους δούλους του;
14 Λίγο αργότερα ο Ιουδαϊκός κλήρος ωργισμένος που έβλεπε μεγάλα πλήθη να προσέχουν στη μαρτυρία της Βασιλείας, είπε στους αποστόλους: «Εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας.» Μολονότι εκείνοι ‘παρήγγειλαν ρητώς στους αποστόλους να μη διδάσκουν,’ αυτοί εδίδασκαν και ο θερισμός εγίνετο. (Πράξ. 5:28, 29) Πρέπει να υπήρχε μια καλή αναλογία μαρτύρων σ’ εκείνη την πόλι που είχε έκτασι περίπου ενός τετραγωνικού μιλίου, αλλά εκείνοι δεν εχαλάρωσαν. Έδειξαν μια θετική στάσι και εξακολούθησαν ν’ αναζητούν και άλλους ανθρώπους. Όπως εκτίθεται στις Πράξεις 6:7: «Και ο λόγος του Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα, και πολύ πλήθος των ιερέων υπήκουον εις την πίστιν.» Πραγματικά, ήταν ένας πλούσιος θερισμός!
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ!
15, 16. (α) Θα μπορούσαμε να πούμε σήμερα ότι το έργο του Ιεχωβά έχει σχεδόν τελειώσει; (β) Αναφέρετε παραδείγματα από το Βιβλίο του Έτους 1978 που δείχνουν ότι οι προσπάθειές μας ευλογούνται πλούσια και με καλά αποτελέσματα.
15 Σήμερα πώς θεωρούμε εμείς την παγκόσμια σκηνή; Έχει καλυφθή το έδαφος τόσο πολύ και τόσο συχνά ώστε να λέμε ότι το έργο ετελείωσε; Όχι, υπάρχει και άλλο πολύ ακόμη έργο να γίνη! Κοιτάξτε, παραδείγματος χάριν, τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ζάμπια. Το Βιβλίο του Έτους 1978 των Μαρτύρων του Ιεχωβά δείχνει ότι η εκεί αναλογία είναι ένας ευαγγελιζόμενος για κάθε 103 άτομα του πληθυσμού. Οι Μάρτυρες στη Ζάμπια εξακολουθούν να κηρύττουν, εξακολουθούν να μιλούν στους ανθρώπους, και βρίσκουν και άλλους οι οποίοι ανταποκρίνονται και προστίθενται. Πραγματικά, 2.399 άτομα βαπτίσθηκαν εκεί πέρυσι.
16 Όταν κοιτάξωμε ολόγυρα στη γη, αντιλαμβανόμεθα ότι γίνεται ένας πλούσιος θερισμός. Οι Καθολικές χώρες της Ευρώπης συνεχώς λαμβάνουν πείρα μιας μεγάλης αυξήσεως. Σε δύο μόνο χρόνια από το 1975 ο αριθμός των διαγγελέων της Βασιλείας στην Ισπανία αυξήθηκε κατά 25 τοις εκατό, στην Πορτογαλία κατά 26 τοις εκατό και στην Ιταλία κατά 29 τοις εκατό, έτσι ώστε πάνω από 125.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι τώρα δραστήριοι σ’ αυτά τα άλλοτε προπύργια της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Στα ίδια δύο χρόνια, η αλήθεια εισχώρησε και σε πολλά νησιά της θαλάσσης· οι δούλοι του Ιεχωβά στην Ταϊτή αναφέρουν αύξησι 42 τοις εκατό στην περιοχή των, και 40 από τα 60 κατωκημένα νησιά λαμβάνουν τώρα πλήρη μαρτυρία. Το έργο του Ιεχωβά συνεχώς εισχωρεί μέσα σε νέες περιοχές στην Ανατολή, το δε Χονγκ-Κονγκ αναφέρει αύξησι 52 τοις εκατό και η Ιαπωνία πάνω από 8.000 προσθέτους Μάρτυρες της Βασιλείας από το 1975 έως το 1977. Και στην Αμερική και στην Ευρώπη, οπουδήποτε συνεχίζεται με σθένος το κήρυγμα της Βασιλείας από σπίτι σε σπίτι, οι εκκλησίες μετέχουν σ’ ένα παρόμοιο χαρωπό θερισμό.
17. Σχετικά μ’ αυτό, τι προειδοποίησι και ενθάρρυνσι μας δίνει η Αγία Γραφή; (Λουκ. 21:34-36)
17 Δεν πρέπει να χαιρώμεθα που ο Ιεχωβά δεν έφερε ακόμη τη ‘μεγάλη θλίψι’ ώστε μπόρεσαν να συναχθούν αυτά τα πολύτιμα «πρόβατα»; Και μη κάμετε λάθος! Η ημέρα αποδόσεως λογαριασμού με τα έθνη πλησιάζει ολοένα περισσότερο! «Η όρασις μένει έτι εις ωρισμένον καιρόν, αλλ’ εις το τέλος θέλει λαλήσει και δεν θέλει ψευσθή· αν και αργοπορή, πρόσμεινον αυτήν· διότι βεβαίως θέλει ελθεί, δεν θέλει βραδύνει.»—Αββακ. 2:3.
18. Ποια αρχή εκτίθεται στην επιστολή 1 Κορινθίους 3:7, και πώς μπορούμε να την εφαρμόσωμε στον εαυτό μας σήμερα;
18 Ο Ιεχωβά μάς έχει δώσει κάθε ένδειξι ότι το έργο δεν έφθασε ακόμη στο τέλος του. Πρέπει να το συνεχίσωμε, όχι ως τότε που εμείς θ’ αποφανθούμε ότι έγινε, αλλά ως τότε που θα το τερματίση ο Ιεχωβά κατά την ευαρέσκειά του. Αληθινά, ο Ιεχωβά συνεχώς μας δείχνει ότι το έργο δεν έφθασε ακόμη στο τέλος του. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά συνεχώς φέρνει άτομα στον θερισμό. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε την αρχή που εξέφρασε τόσο καθαρά ο Παύλος στην επιστολή 1 Κορινθίους 3:7: «Ούτε ο φυτεύων είναι τι ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο Θεός ο αυξάνων.» Όλος, λοιπόν, ο έπαινος για αυτό τον άφθονο, ποιοτικό θερισμό αποδίδεται σ’ αυτόν μέσω του Χριστού Ιησού.
19. Στα συμφραζόμενα των εδαφίων 1 Κορινθίους 3:5-9, ποια μεγάλη ενθάρρυνσι και προτροπή βρίσκομε;
19 Όπως εμνημόνευσε ο Παύλος στην επιστολή 1 Κορινθίους 3:5, αποτελεί προνόμιο για άτομα να κάνουν άλλους ‘πιστούς όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον [το έργον του].’ Και μας επιτρέπει ακόμη να συνάγωμε και άλλους στην αποθήκη του. Στο υπηρεσιακό έτος 1977 πάνω από 124.000 νέοι έκαναν το βήμα του εν ύδατι βαπτίσματος, εκδηλώνοντας την ολόψυχη αφιέρωσί των στον Θεό να κάνουν το θέλημά του. Γιατί να μην αναμένωμε συνεχώς αύξησι του έργου; Ο θερισμός δεν ετελείωσε ακόμη. Είναι καιρός να διατηρούμε το φρόνημα του θερισμού, ώσπου να συναχθούν όλοι. Συνεχίζεται ο καιρός της χαράς του θερισμού!
[Εικόνα στη σελίδα 19]
Οι ακόλουθοι του Ιησού εισέρχονται στο πνεύμα του θερισμού ανθρώπων