Πώς η Αιώνια Ζωή θα Επιτευχθή;

‘ΠΩΣ μπορεί να επιτευχθή η αιώνια ζωή;’ μπορεί λογικά να ρωτήσετε. ‘Αν αυτό γίνη, θα πρέπει να γίνουν μερικές μεγάλες αλλαγές.’ Αυτό είναι αλήθεια. Αλλ’ από ποιον;

Οι επιστήμονες της ιατρικής επί μακρόν εργάσθηκαν για να κάμουν αλλαγές. Αύξησαν τον μέσον όρο ζωής του ανθρώπου κυρίως με τη χρήσι αντισηπτικών και με καλύτερη υγιεινή. Η ελάττωσις των θανάτων υπήρξε πάρα πολύ αξιοσημείωτη στα νεογέννητα και στους πολύ νέους.

Αλλά ως αποτέλεσμα των απλών ανθρωπίνων προσπαθειών, πόσο πιο πολύ εσείς, προσωπικώς, μπορείτε ν’ αναμένετε να ζήτε; Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία (Έκδοσις 1968, κάτω από τη λέξι «μακροβιότης») γράφει:

«Ενώ η προσδοκία ζωής του ανθρώπου κατά τη γέννησι έχει σχεδόν διπλασιασθή στις πιο ‘ανεπτυγμένες’ χώρες από τα μέσα του 19ου αιώνος, η προσδοκία του στην ηλικία των 60 αύξησε μόνον κατά ένα έτος.»

Στο βιβλίο Η Βιολογία του Θανάτου (στην Αγγλική) ο συγγραφεύς Ράυμονδ Περλ λέγει ότι η κληρονομικότης είναι παράγων μεγαλυτέρας αξίας στο μυστήριο της μακροζωίας. Ο Περλ εκφράζει την αλήθεια αυτή στη ημιχιουμοριστική δήλωσι: «Η καλύτερη ασφάλεια μακροβιότητος είναι. . . μια προσεκτική εκλογή των γονέων και των πάππων του ενδιαφερομένου.»

Το σαφές γεγονός είναι ότι σήμερα οι ιατρικές προσπάθειες είναι ομολογουμένως σ’ ένα κατ’ ουσίαν στάσιμο σημείο ως προς την αύξησι της διαρκείας της ζωής. Και τώρα η μόλυνσις του αέρος, του νερού και των τροφών γίνεται πιο θανατηφόρος κάθε μέρα, με την απειλή της επιβραχύνσεως της ζωής. Σε ποιον, λοιπόν, μπορεί ν’ αποβλέψη κανείς για μακροζωία;

Αποβλέψτε στην Πηγή της Ζωής

Αν κανείς επιδιώκη μακροζωία, δεν είναι λογικό να στραφή σ’ Εκείνον ο οποίος έδωκε στον άνθρωπο ζωή από την αρχή; Μόνον ο Δημιουργός γνωρίζει πλήρως όλες τις ανάγκες μας και μπορεί να τις ικανοποιήση. Η Βίβλος λέγει γι’ αυτόν: «Μετά σου είναι η πηγή της ζωής.» (Ψαλμ. 36:9) «Εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν,» είπε ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους.—Πραξ. 17:28.

Δεν είναι, λοιπόν, λογικό να ιδούμε τι λέγει ο Θεός για τη ζωή; Ο Λόγος του, η Βίβλος, είναι η μόνη πηγή που δίνει κάθε υπόσχεσι αιωνίου ζωής επί της γης ή δίνει κάθε ικανοποιητική ελπίδα για εκείνους που ήδη έχουν πεθάνει.

Στο σημείο αυτό δυνατόν να εγερθή η σκέψις: ‘Είχαμε τη Βίβλο επί αιώνες. Αλλά ακόμη δεν βλέπομε ανθρώπους τώρα να εξακολουθούν να ζουν’. Η Βίβλος μάς λέγει: «Καιρός παντί πράγματι.» (Εκκλησ. 3:1) Προσδιορίζει τον χρόνο κατά τον οποίον τα ζωογόνα οφέλη της χορηγήσεως θ’ αρχίσουν να ρέουν προς όλους τους ευπειθείς του ανθρωπίνου γένους. Δείχνει ότι αυτός ο καιρός είναι πλησίον.

Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ, ο προπάτωρ μας, εβάδισε σε μια στασιαστική πορεία ανεξαρτησίας από τον Θεό. Απεφάσισε να βαδίση στον δικό του δρόμο. Ήθελε να ‘γνωρίζη,’ να κρίνη μόνος του τι είναι καλό και τι είναι κακό. (Γεν. 3:5, 22) Ο Θεός άφησε υπομονητικά τους ανθρώπους να δοκιμάσουν την «ανεξαρτησία» των. Αλλά τώρα ο άνθρωπος έφθασε στο αποκορύφωμα της δυσκολίας. Και τώρα είναι επίσης ο καιρός κατά τον οποίον ο Θεός σκοπεύει να θέση τέρμα στην πονηρία, σ’ αυτή τη γενεά, και να φέρη συνθήκες στη γη τέτοιες ώστε εκείνοι που επιθυμούν να ζουν αιωνίως.—Αποκάλ. 11:18.

Πώς θα το επιτύχη αυτό; Όταν προστρέξωμε στον Θεό και τον Λόγο του, θα μάθωμε για την προμήθεια που έκαμε για τον άνθρωπο ώστε ν’ αποκτήση αιώνια ζωή.

Ανάγκη για ένα «Αντίλυτρον»

Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι ήλθε στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους για να μπορέσουν οι άνθρωποι να έχουν αιώνια ζωή. (Ιωάν. 3:16, 17) Αλλά πώς μπορούσαν αυτοί ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή αφού όλο το ανθρώπινο γένος εκληρονόμησε αμαρτία και θάνατο από τον Αδάμ; Ο Ιησούς εξήγησε: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθ. 20:28) Και ο απόστολος του Ιησού Παύλος είπε ότι ο Υιός του Θεού «έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» (1 Τιμ. 2:5, 6) Καθώς γνωρίζετε, λίτρον είναι το μέσον εξαγοράς ατόμων από αιχμαλωσία ή δουλεία. Ο Χριστός Ιησούς έδωκε την ανθρώπινη ζωή του ως λύτρον για ν’ απαλλάξη ανθρώπους από τη δουλεία στην—αμαρτία και τον θάνατο. (Ρωμ. 5:21) Αυτή η θυσία προμηθεύει τη βάσι για αποκατάστασι ζωτικών δικαίων σχέσεων με τον Θεό, τον Ζωοδότη. Αλλά γιατί η θυσία του Ιησού ονομάζεται «αντίλυτρον»; Και πώς φέρνει την αναγκαία απελευθέρωσι στο ανθρώπινο γένος;

Στην περίπτωσι των απογόνων του Αδάμ δεν θα χρειαζόταν απλώς κάθε είδος λύτρου. Έπρεπε αυτό να είναι ένα «αντίλυτρον.» Με ποιον τρόπο; Ποιο αξιόλογο απόκτημα έχασε ο Αδάμ για τον εαυτό του και για όλους τους απογόνους του; Αυτό ήταν η ανθρώπινη τελειότης. Έτσι η πραγματική απολυτρωτική θυσία θα έπρεπε ν’ αντιστοιχή με τον τέλειο Αδάμ και να κατέχη ανθρώπινη τελειότητα. Μόνον έτσι θα μπορούσε το λύτρον να ικανοποιήση την τέλεια δικαιοσύνη του Θεού που απαιτεί το όμοιο για όμοιο, ‘ζωήν αντί ζωής.’—Έξοδ. 21:23-25· Δευτ. 19:21.

Κανένα ζώο δεν μπορούσε να πληρώση την απολυτρωτική τιμή, διότι τα ζώα είναι κατώτερα από τον άνθρωπο. Αυτά δεν είναι ίσης αξίας με τον άνθρωπο, και έτσι «αδύνατον είναι αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρή αμαρτίας,» καθώς λέγει η Βίβλος. (Εβρ. 10:1-4) Και κανένας άνθρωπος που προήλθε από τον Αδάμ δεν μπορούσε να πληρώση το «αντίλυτρον.» Γιατί όχι; Επειδή όλοι ήσαν ατελείς. Όλοι είχαν κληρονομήσει αμαρτία και θάνατο.—Ρωμ. 5:12-14· Ψαλμ. 49:6-9.

Έτσι εχρειάζετο ένας τέλειος άνθρωπος. Ο Θεός εξησφάλισε σ’ αυτή την ανάγκη μια πάρα πολύ μεγάλη θυσία γι’ αυτόν, όπως είπε ο Ιησούς: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή. . .. Επειδή. . .. απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον,. . . δια να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού.» (Ιωάν 3:16, 17) Πόσο εμεγαλύνθη η αγάπη του Θεού με αυτό! Διότι ο Θεός έδωκε τη ζωή του Υιού του, «του αγαπητού αυτού Υιού,» τον ‘μονογενή του Υιόν,’ για να προμηθεύση την απολυτρωτική τιμή—Κολ. 1:13· Ρωμ. 5:6-8.

Αυτό απαιτούσε όπως γίνη ο Υιός του άνθρωπος για ν’ αντιστοιχή με τον τέλειον Αδάμ. Και ο Θεός το επραγματοποίησε αυτό με το να μεταβιβάση τη ζωή του Υιού του από τον ουρανό στη μήτρα της Ιουδαίας παρθένου Μαρίας. (Λουκ. 1:26-37· Ιωάν. 1:14) Αφού ο Ιησούς δεν ώφειλε τη ζωή του σε κάποιον ανθρώπινο πατέρα που προήλθε από τον αμαρτωλό Αδάμ, ο Ιησούς γεννήθηκε απηλλαγμένος από οποιαδήποτε κληρονομία αμαρτίας. Ήταν πράγματι, ‘ένας άσπιλος και αμώμητος αμνός,’ του οποίου το αίμα μπορούσε να προμηθεύση μια ευπρόσδεκτη θυσία.—1 Πέτρ. 1:18, 19.

Κληρονομιά Νέας Ζωής Μέσω του Ιησού Χριστού

Εμείς ανήκομε σε μια ατελή οικογένεια, με μια κληρονομία θανάτου. Ο κανών βρέθηκε ότι είναι επιστημονικά αληθής: Ολιγόβιοι ή αρρωστημένοι γονείς δεν μεταβιβάζουν ζωτικότητα στα παιδιά τους όπως μεταβιβάζουν οι δυνατοί και υγιείς γονείς. Χρειαζόμεθα μια κληρονομία νέας ζωής. Χρειαζόμεθα αναγέννησι. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ήλθεν ο Ιησούς στη γη. Αλλά πώς επιτυγχάνεται η κληρονομία της νέας ζωής;

Η εξήγησις της Βίβλου ως προς το πώς αυτό πραγματοποιείται είναι τόσο απλή όσο και βαθειά—ακριβώς όπως το πρόβλημα της καταστάσεως του θανάτου του ανθρωπίνου γένους μπορεί απλώς να διατυπωθή αλλά εξαιρετικά δύσκολο να υπερνικηθή. Πρώτα, πρέπει ν’ αναγνωρισθή ότι κατά τον καιρό της αμαρτίας του Αδάμ, οπότε καταδικάσθηκε σε θάνατο, οι απόγονοί του ή το γένος του ήσαν όλοι αγέννητοι στην οσφύ του και έτσι όλοι απέθαναν μαζί του. (συγκρίνατε με Εβραίους 7:4-19· Ρωμ. 7:9) Ο Ιησούς ως τέλειος άνθρωπος, «ο έσχατος Αδάμ,» είχε μια πιθανή φυλή απογόνων αγέννητων στην οσφύ του. Και όταν πέθανε αναμάρτητος σαν μια τέλεια ανθρώπινη θυσία, αυτή η πιθανή ανθρώπινη φυλή πέθανε μαζί του. Ο Ιησούς εκουσίως είχε απόσχει από του να νυμφευθή και να παραγάγη δική του οικογένεια. Όταν ο Ιησούς πέθανε ως άτεκνος άνδρας, οι αγέννητοι ανθρώπινοι απόγονοί του ακριβώς αντιστάθμιζαν όλο το γένος που ο Αδάμ είχε παραγάγει έως τώρα.—1 Κορ. 15:45· Παράβαλε με Ρωμαίους 5:15-17.

Έτσι, με το να δώση την ανθρώπινη ζωή του, μαζί με τη δυνατότητα να έχη παιδιά δικά του, ο Ιησούς Χριστός αγόρασε τα «πατρικά» δικαιώματα ζωής που έχασε ο Αδάμ. Κρατεί «πίστωσιν» για εκείνους από την οικογένεια του Αδάμ που επιθυμούν να επωφεληθούν απ’ αυτόν.

Για να εξεικονίσωμε πώς αυτό ικανοποιεί τη δικαιοσύνη, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσωμε την περίπτωσι ενός ανθρώπου ο οποίος πέθανε αφήνοντας ένα μεγάλο χρέος στην περιουσία του. Τα παιδιά του δεν μπορούν να πληρώσουν το χρέος. Αλλά ένας φίλος με αρκετά χρήματα εξαγοράζει την περιουσία από τους δανειστάς του αποθανόντος και κατόπιν την διαιρεί σε μερίδια ως κληρονομιά σ’ εκείνους που είναι άξια παιδιά. Στην περίπτωσι του Ιησού, φυσικά, δεν είναι γη ή άλλα υλικά αποκτήματα, που αυτός εξαγοράζει και χορηγεί στους αξίους, αλλά ζωή, τέλεια ανθρώπινη ζωή.

Με το να προμηθεύση το «αντίλυτρον,» ο Ιησούς εξαγόρασε όλο το ανθρώπινο γένος που προήλθεν από τον Αδάμ ώστε αυτοί μπορούσαν να γίνουν οικογένειά του. Το έκαμε αυτό με το να παρουσιάση την πλήρη αξία της λυτρωτικής του θυσίας στον Θεό της απολύτου δικαιοσύνης στον ουρανό. «Εισήλθεν . . . εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού» υπέρ του κόσμου του ανθρωπίνου γένους.—Εβρ. 9:24.

Ο Ιησούς Χριστός μπορεί έτσι να έχη παιδιά στη γη, όχι με φυσική τεκνοποιία, αλλά με την εξαγορά των απογόνων του Αδάμ. Αυτό προελέχθη στις Μεσσιανικές προφητείες που δείχνουν ότι ο Ιησούς θα έχη «απογόνους» ως «Αιώνιος Πατήρ.» (Ησ. 53:10-12· 9:6, 7, ΜΝΚ) Ο Ιησούς δεν θα ήταν «Αιώνιος Πατήρ» για τα επίγεια παιδιά του αν αυτά απέθνησκαν. Έτσι για να είναι αυτός ο τίτλος αληθής γι’ αυτόν, θα δοθή η ευκαιρία στα επίγεια τέκνα του, για τα οποία γίνεται πατήρ μέσω του αντιλύτρου του, να ζουν αιωνίως στη γη.

Επομένως, με πίστι στον Χριστό Ιησού τα θνήσκοντα τέκνα του νεκρού Αδάμ μπορούν να μεταβιβασθούν στην οικογένεια ενός Πατρός ο οποίος ζη αιωνίως. Αυτός ο «Αιώνιος Πατήρ» μπορεί ν’ ανανεώση τις διάνοιες και τα σώματά των με ζωή και μπορεί κατόπιν να διατηρήση αυτή τη δύναμι της ζωής σ’ αυτά. (Ρωμ. 6:23) Ναι, με πίστι στον Χριστό Ιησού μπορείτε να έχετε μια κληρονομία νέας ζωής. Και ολόκληρη αυτή η διευθέτησις για μια κληρονομία νέας ζωής εκδηλώνει τη σοφία του Ιεχωβά Θεού και τη δικαιοσύνη του κατά ένα θαυμάσιον τρόπο. Πώς αυτό; Με το να ισορροπή τέλεια τη ζυγαριά της δικαιοσύνης ενώ ταυτοχρόνως δείχνει παρ’ αξίαν αγαθότητα και συγχώρησι αμαρτιών.—Ρωμ. 3:21-26.

Δίκαιη Διακυβέρνησις Επίσης Μέσω του Ιησού Χριστού

Για ν’ απολαμβάνη αιώνιο ζωή στη γη με ευτυχία, ο άνθρωπος χρειάζεται περισσότερο από μια κληρονομία νέας ζωής. Χρειάζεται μια νέα κυβέρνησι. Ο Θεός την επρομήθευσε επίσης μέσω του Ιησού Χριστού. Αυτή η νέα κυβέρνησις είναι η Βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτή τη βασιλεία ο Ιησούς εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται: «Ελθέτω η βασιλεία· σου γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.»—Ματθ. 6:10.

Για να γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη πρέπει να λήξη το παρόν σύστημα πραγμάτων. Και η Βίβλος δείχνει ότι πολύ γρήγορα η βασιλεία του Θεού θα συντρίψη και θ’ αντικαταστήση όλα τα ανθρώπινα συστήματα που τώρα προξενούν τόση θλίψι. (Δαν. 2:44) Αυτός ο καιρός της καταστροφής περιγράφεται από τον Ιησούν ως «θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.» (Ματθ. 24:21) Μετά την καταστροφή ολοκλήρου αυτού του πονηρού συστήματος, η Βασιλεία του Θεού, κυβερνώντας από τον ουρανό, θα ελέγχη όλες τις υποθέσεις της γης.

Αυτή η ουράνια βασιλεία θα είναι η μόνη κυβέρνησις που η γη θα έχη ποτέ μετά το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος. Η διοίκησίς της θα είναι πολύ ανώτερη απ’ ό,τι οι άνθρωποι έχουν ποτέ φαντασθή. Αφού θα κυβερνά με ευθύτητα και δικαιοσύνη, θα εργάζεται για να φέρη οφέλη σε όλους, όχι μόνο σε λίγους.

Ποια εξασφάλισι έχομε ότι ο άρχων Ιησούς Χριστός ποτέ δεν θα επιτρέψη τη διαφθορά στις υψηλές θέσεις; Αυτός απέδειξε την υποταγή του στον Δημιουργό. Και αυτός κυβερνά όχι για τη δική του δόξα, αλλά για τη δόξα του Θεού για την ωφέλεια του πληθυσμού της γης. Γι’ αυτό είναι γραμμένο ότι ‘αγαπά τη δικαιοσύνη και μισεί την ανομία.’ (Εβρ. 1:9) Η Βίβλος μιλεί για τη νομιμοφροσύνη του και την εξυψωμένη θέσι που του εδόθη με τα εξής λόγια: «Εν τω Χριστώ Ιησού, όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να είναι ίσα με τον Θεόν·. . . και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα.»—Φιλιππησ. 2:5-11.

Αναδημιουργικόν Έργον υπό την Βασιλείαν

Ακόμη και μετά το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, όσοι θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι,’ θα έχουν ακόμη ατελή σώματα. Μερικοί θα χρειάζωνται αποκατάστασι ασθενών ή ελλειπόντων οργάνων. Αυτή η θεραπεία όλου του ανθρωπίνου γένους θα λάβη χώραν στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς μίλησε γι’ αυτόν τον καιρό ως την ‘παλιγγενεσίαν, όταν καθίση ο Υιός του ανθρώπου επί του θρόνου της δόξης αυτού’—Ματθ. 19:28· Αποκάλ. 20:1-6.

Έτσι ο Ιησούς θα κάμη αναδημιουργικό έργον από τον ουρανό. Όταν ήταν στη γη, ενθυμούμεθα ότι εθεράπευσε άτομα που έπασχαν από κάθε είδους ασθένεια και αποκατέστησε μέλη του σώματος και λειτουργίες, όπως χέρια ατροφικά και όρασι σε άτομα τυφλά εκ γενετής. Ακόμη και ανέστησε έναν άνθρωπο που ήταν νεκρός τέσσερις ημέρες. Μερικά από τα θεραπευτικά του θαύματα τα εξετέλεσε εξ αποστάσεως. Έτσι, από τον ίδιο τον ουρανό, ο Ιησούς μπορεί να εκτελή αναδημιουργικό έργον με τέλειο τρόπο εδώ στην γη.—Μάρκ. 3:1-5· Ιωάν. 9:1-7· 11:38-44.

Βαθμηδόν, η ανθρώπινη φυλή θα φθάση σε τελειότητα. Θα χρειασθή καιρός για να έλθη τελειότης ζωής σε όλους όσοι την επιθυμούν. Μαζί μ’ αυτό θα γίνη και το έργο του εξωραϊσμού του περιβάλλοντος για να γίνη αυτό κατάλληλο για τέλειους ανθρώπους τόπος τέρψεως.

Ναι, η σκηνή του Θεού θα είναι «μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» Τα πρώτα μαζί με όλες τους τις δυσκολίες θα φαίνωνται τόσο εκτός τόπου τότε, όσο οι μελλοντικές συνθήκες που περιγράφει ο Λόγος του Θεού μπορεί να φαίνωνται μη πραγματικές τώρα.—Αποκάλ. 21:3, 4.

Έτσι, η αιώνιος ζωή μπορεί να επιτευχθή. Μπορεί να επιτευχθή μόνον με τη μεταβίβασι από τη θνήσκουσα οικογένεια του Αδάμ σε μια κληρονομία νέας ζωής από τον Ιησού Χριστό, που είναι, «Θαυμαστός Σύμβουλος, Θεός Ισχυρός, Αιώνιος Πατήρ, Άρχων Ειρήνης.»—Ησ. 9:6, ΜΝΚ.

Μπορείτε να επιτύχετε εκείνο που ο επιστημονικός συγγραφεύς ωνόμασε «την καλύτερη ασφάλεια μακροβιότητος,» δηλαδή, εκλογή ενός νέου πατρός—του ‘Αιωνίου Πατρός,’ του Ιησού Χριστού. Αυτός μπορεί να δώση πραγματική ζωή σε σας. Αυτή είναι ευκαιρία σας τώρα. Αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να κάμετε για να ετοιμασθήτε για ζωή αιώνια κάτω από τη διακυβέρνησί του;

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Αιώνια ζωή κάτω από τις σημερινές συνθήκες μπορεί να μη φαίνεται ελκυστική. Αλλά αιώνια ζωή σε Παράδεισο—θα μπορούσε να μη είναι μια ατέλειωτη χαρά;

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Δεν θα ήταν θαυμάσιο να υποδέχεσθε αγαπημένα πρόσωπα που θα επανέρχωνται από τους νεκρούς;