σας, για να σκέπτεσθε ορθά και ν’ αντιστέκεσθε στις τάσεις της ατελούς σαρκός και στους πειρασμούς που σας περιβάλλουν; Αν έχετε ένα μέτρον επιτυχίας τώρα, είναι ζωτικό να συνεχίσετε να εποικοδομήτε και να προστατεύετε την καρδιά σας.

Η Ανθρώπινη Καρδιά Είναι Απατηλή

«Η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα, και σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται να γνωρίσει αυτήν; Εγώ ο Ιεχωβά εξετάζω την καρδίαν,. . .δια να δώσω εις έκαστον κατά τας οδούς αυτού, κατά τον καρπόν των έργων αυτού»—Ιερεμ. 17:9, 10, ΜΝΚ.

 1. Τι μας λέγει με ειλικρίνεια η Γραφή σχετικά με την τάσι της καρδιάς του ανθρώπου;

ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ μας πείρες καθώς και οι πείρες άλλων μας υπενθυμίζουν κάθε μέρα ότι ένα άτομο δεν γεννάται με καλή καρδιά και με τάσι της διανοίας προς τη δικαιοσύνη. Παρά την αθωότητα ενός νεογέννητου βρέφους, η αμαρτία και η ατέλεια έχουν ήδη κάμει το έργο των επάνω σ’ αυτό από τη στιγμή της συλλήψεως. Ο ψαλμωδός Δαβίδ το εξέφρασε ως εξής: «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου.» (Ψαλμ. 51:5) Ακόμη και ευσυνείδητοι γονείς, οι οποίοι καταβάλλουν προσπάθειες ν’ αναθρέψουν τα τέκνα των «εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά,» με λύπη διαπιστώνουν πολύ συχνά ότι «η ανοησία είναι συνδεδεμένη μετά της καρδίας του παιδιού,» και αντιλαμβάνονται ότι απαιτείται «η ράβδος της παιδείας» με τις διάφορες εφαρμογές της για να «αποχωρήση αυτήν απ’ αυτού.» (Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ· Παροιμ. 22:15) Ο Ιεχωβά έλαβε σπλαγχνικά υπ’ όψιν αυτή την αθλία κληρονομιά η οποία μεταβιβάζεται από τους γονείς στα τέκνα όταν δέχθηκε τη θυσία του Νώε και της οικογενείας του μετά τον παγγήινο κατακλυσμό: «Δεν θέλω καταρασθή πλέον την γην εξ αιτίας του ανθρώπου· διότι ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού.»—Γεν. 8:21.

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗΛΗ

 2. (α) Πώς συμβαίνει «η καρδιά να είναι απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη»; (β) Ποια πραγματικότητα ανεγνώρισε ο απόστολος Παύλος, ακόμη και ύστερ’ από την ανακαίνισι του νοός του;

² Το να ενεργή κανείς με την καρδιά είναι κάτι που ξεγελά. Αν δεν είμεθα προσεκτικοί γινόμαστε θύματα αυταπάτης. Η Γραφή προειδοποιεί: «Η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα, και σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται να γνωρίση αυτήν»; (Ιερεμ. 17:9) Ένα άτομο που είναι απατηλό χαρακτηρίζεται από μια πρόθυμη διάθεσι να προδώση την εμπιστοσύνη ή την πίστι που έχει υποσχεθή· είναι κακόπιστο, αναξιόπιστο, πραγματικά προδοτικό. Φαντασθήτε! Όλοι έχομε στην ατελή κατάστασί μας, ένα πιθανόν προδότη κλεισμένο μέσα στον κόλπο μας! Μήπως δεν αληθεύει ότι μερικές φορές τρομάζομε και αισχυνόμεθα για πράγματα τα οποία άρχισαν να ριζώνουν στην καρδιά μας; Και όταν η καρδιά επιθυμή κάτι με απεγνωσμένο τρόπο, αυτό μπορεί να οδηγήση σε σοβαρές στενοχώριες. Είναι ζωτικό να κάμωμε γρήγορα διευθετήσεις, για να κατευνάσωμε αυτά τα νέα αισθήματα, ν’ απομακρύνωμε αυτές τις αιφνίδιες επιθυμίες. Ο απόστολος Παύλος ωμολόγησε ότι η ανανεωμένη διάνοια του υφίστατο πόλεμο από τις κακές επιθυμίες, που ξεκινούσαν από την καρδιά, καθώς επίσης και επιβάρυνσι με φορτία που επέβαλλε σ’ αυτόν η ατελής σαρξ: «Ηδύνομαι μεν εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας τον όντα εν τοις μέλεσί μου.» (Ρωμ. 7:22, 23) Ανεγνώριζε ότι μόνο ο Ιεχωβά μέσω του Χριστού μπορούσε να μας ελευθερώση απ’ αυτή την αθλία κατάστασι. Αν αφεθούμε στις δικές μας επινοήσεις, ασφαλώς θ’ απομακρυνώμεθα από