Το «Ποτήριον» που Όλα τα Έθνη Πρέπει να Πιούν από το Χέρι του Θεού
1. Εν όψει του απελπιστικού μέλλοντος, ποιο ερώτημα νοιώθομε την ανάγκη να κάνωμε για το ποτήρι που προορίζεται να πιή η ανθρωπότης;
ΤΙ απελπιστική εμφάνισι έχει προσλάβει η κατάστασις των παγκοσμίων υποθέσεων στη γενεά μας! Σύμφωνα με όσα λέγουν πληροφορημένα άτομα για την κατεύθυνσι των παγκοσμίων υποθέσεων, η λεγόμενη «τύχη των εθνών» δεν προβλέπεται καθόλου ευχάριστη. Είναι βέβαιο ότι θα είναι ένα πικρό ποτήρι το οποίο θα πιή η ανθρωπότης. Ενώπιον των συνεχών αποτυχιών των απελπισμένων ανθρωπίνων προσπαθειών να αποσοβήσουν την παγκόσμια καταστροφή, αισθανόμεθα την ανάγκη να ρωτήσωμε, Μήπως κάποια Ανώτερη Διάνοια, ναι, ο Θεός, θα βάλη ένα χέρι στο ζήτημα;
2. Πώς η επικεφαλίδα του Ψαλμού 75 και τα εδάφια επτά και οκτώ εκθέτουν κάτι σημαντικό για μας σήμερα;
2 Εδώ ενθυμούμεθα τη σημαντική δήλωσι που γίνεται σ’ έναν παλαιό ψαλμό. Σύμφωνα με την επικεφαλίδα του ψαλμού, θα έπρεπε να ψάλλεται με τη μελωδία που έχει τίτλο «Μη Φέρης εις Ερήμωσιν.» Το έθνος Ισραήλ στο οποίο ανήκε ο συνθέτης του ψαλμού δεν κατήλθε σε μόνιμη ερήμωσι μαζί με τα γειτονικά έθνη, αλλά, κάτω από Θεία Πρόνοια, σηκώθηκε πάλι. Έτσι έχομε έναν ψαλμό πολύ κατάλληλο για τον καιρό μας, από τον οποίο μας ενδιαφέρουν τώρα τα εδάφια επτά και οκτώ, διότι λέγουν: «Αλλ’ ο Θεός είναι ο Κριτής· τούτον ταπεινόνει και εκείνον υψόνει. Διότι εν τη χειρί του Κυρίου είναι ποτήριον πλήρες κεράσματος οίνου ακράτου, και εκ τούτου θέλει, χύσει· πλην την τρυγίαν αυτού θέλουσι στραγγίσει πάντες οι ασεβείς της γης και θέλουσι πίει.»—Ψαλμ. 75:7, 8 και επιγραφή (ΜΝΚ)· βλέπε επίσης Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ.
3. Σύμφωνα με το ποτό που αναγκάζονται τα έθνη να πιούν, ο Ιεχωβά τα κρίνει ως τι, και πώς μπορούμε εμείς να διαφύγωμε από το να πιούμε μαζί τους;
3 Το «ποτήριον» από το οποίο θα πιούν όλα τα έθνη στο προσεχές μέλλον, περιέχει το πιο πικρό ποτό που έχουν πιει ποτέ. Τα μαθήματα που μπορούμε ν’ αποκομίσωμε από την αρχαία και τη σύγχρονη ιστορία, το δείχνουν αυτό. Το γεγονός ότι όλα τα έθνη υποχρεώνονται να πιούν ένα τέτοιο αηδιαστικό ποτό, καθιστά βέβαιον ότι ο Θεός, ο ‘Βασιλεύς των εθνών,’ κρίνει τα έθνη ως ‘ασεβή.’ (Ψαλμ. 75:8· Ιερ. 10:7) Από το χέρι του λοιπόν, θ’ αναγκασθούν να πιούν και τα υπολείμματα του ‘ποτηρίου’ του αφρώδους, βαριά αρωματισμένου οίνου. Και τι θα λεχθή για μας που ελπίζομε σ’ ένα ευτυχισμένο μέλλον; Πώς μπορούμε εμείς να διαφύγωμε από το να πιούμε μαζί με τα καταδικασμένα έθνη αυτό το θανατηφόρο ποτό του ‘ποτηρίου’; Λογικά, είναι ανάγκη να δώσωμε προσοχή σε οποιαδήποτε συμβουλή δίδεται από Εκείνον ο οποίος θα επιφυλάξη αυτό το «ποτήριον» στα έθνη στον ωρισμένο του καιρό και κατόπιν να ενεργήσωμε γρήγορα σύμφωνα μ’ αυτή τη συμβουλή. Θα το κάνωμε αυτό;
4. Η απειλητική κατάστασις των ημερών του Ιερεμία, ποια περιοχή της γης επηρέασε;
4 Η παγκόσμια κατάστασις σήμερα μοιάζει μ’ εκείνη στην οποία βρέθηκαν οι άνθρωποι σε 20 και πλέον έθνη στη διάρκεια των τελευταίων ετών του Ιερεμία. Το μέρος της γης που επηρεάσθηκε τότε, ήταν η λωρίδα γης που συνδέει σαν γέφυρα την Αφρική, την Ασία και την Ευρώπη. Σήμερα, σ’ αυτή την περιοχή, βρίσκονται τα πετρελαιοπαραγωγά έθνη της Μέσης Ανατολής. Είναι και σήμερα ακόμη μια «εκρηκτική περιοχή» όπως ήταν και στον καιρό του Ιερεμία.
5. Πώς ορίζεται για μας χρονολογικά η προφητεία του Ιερεμία, κεφάλαιον 25;
5 Εκείνο τον καιρό, ανήλθε στην παγκόσμια σκηνή ένα άτομο που ο κόσμος θα το έλεγε «ο άνθρωπος της μοίρας.» Το μακρύ του όνομα, Ναβουχοδονόσορ, σημαίνει «ο Ναβού Είναι ο Προστάτης από την Αποτυχία [ή, προστάτης των συνόρων].» Αυτός ο μοιραίος άνθρωπος, ο γιος του Ναβοπολάσαρ, έγινε αυτοκράτωρ της Βαβυλώνας το 625 π.Χ. Στο ίδιο εκείνο έτος, δόθηκε μια δυσοίωνη προφητεία γι’ αυτόν. Και δόθηκε, όχι από έναν αστρολόγο της αρχαίας εκείνης πατρίδας των αστεροσκόπων, αλλά από τον Δημιουργό των άστρων, τον Ιεχωβά, τον Θεό του προφήτου Ιερεμία. Η προφητεία χρονολογείται για μας στον Ιερεμία 25:1, 2: «Ο λόγος ο γενόμενος προς τον Ιερεμίαν περί παντός του λαού του Ιούδα εν τω τετάρτω έτει του Ιωακείμ υιού του Ιωσίου, βασιλέως του Ιούδα, το οποίον ήτο το πρώτον έτος του Ναβουχοδονόσορ, βασιλέως της Βαβυλώνος· τον οποίον Ιερεμίας ο προφήτης ελάλησε προς πάντα τον λαόν του Ιούδα και προς πάντας τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ.» Το τέταρτο έτος της βασιλείας του Ιωακείμ συνέπεσε στο έτος 625 π.Χ.
6. Τι χρονικό φόντο μάς έδωσε η προφητεία του Ιερεμία 25:8-14 για το όραμα των καλαθιών των σύκων;
6 Αυτή η προφητεία δόθηκε οκτώ χρόνια πριν από το δράμα του Ιερεμία με τα καλάθια των σύκων στο ναό της Ιερουσαλήμ. (Ιερ. 24:1-3) Τι φόντο προσέδωσε αυτή η προγενέστερη προφητεία σ’ εκείνο το δράμα, και τι έλεγε;
«Δια τούτο ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· Επειδή δεν ηκούσατε τους λόγους μου, ιδού, εγώ θέλω αποστείλει και λάβει πάσας τας οικογενείας του βορρά, λέγει Κύριος, και τον Ναβουχοδονόσορ βασιλέα της Βαβυλώνας, τον δούλον μου, και θέλω φέρει αυτούς επί την γην ταύτην και επί τους κατοίκους αυτής και επί πάντα ταύτα τα έθνη κύκλω, και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και καταστήσει αυτούς έκπληξιν και ερημώσεις αιωνίους. Και θέλω αφαιρέσει απ’ αυτών την φωνήν της χαράς και την φωνήν της ευφροσύνης, την φωνήν του νυμφίου και την φωνήν της νύμφης, τον ήχον των μυλόπετρων και το φως του λύχνου. Και πάσα αύτη η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν και θάμβος, και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα της Βαβυλώνας εβδομήκοντα έτη.»
«Και όταν συμπληρωθώσι τα εβδομήκοντα έτη, θέλω ανταποδώσει επί τον βασιλέα της Βαβυλώνος και επί το έθνος εκείνο, λέγει Κύριος, την ανομίαν αυτών, και επί την γην των Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν αιώνιον. Και θέλω φέρει επί την γην εκείνην πάντας τους λόγους μου, τους οποίους ελάλησα κατ’ αυτής, άπαν το γεγραμμένον εν τω βιβλίω τούτω, το οποίον ο Ιερεμίας προεφήτευσε κατά πάντων των εθνών. Διότι, έθνη πολλά και βασιλείς μεγάλοι θέλουσι καταδουλώσει, και αυτούς· και θέλω ανταποδώσει εις αυτούς κατά τας πράξεις αυτών και κατά τα έργα των χειρών αυτών.»—Ιερ. 25:8-14.
‘ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ, Ο ΔΟΥΛΟΣ ΜΟΥ’
7. Ποίου τα όνομα αξίζει να φοβούμεθα σήμερα όπως εκείνο του Ναβουχοδονόσορ, και πότε θα το φοβηθούν τα έθνη;
7 Σήμερα, μήπως το όνομα κάποιου ανθρώπου εμπνέει φόβο σε όλα τα έθνη, όπως το όνομα του Ναβουχοδονόσορ ενέπνεε φόβο διεθνώς εκείνο τον καιρό, από το 23ο έτος κι έπειτα της προφητεύσεως του Ιερεμία; (Ιερ. 25:3) Όχι! Κανένας άνθρωπος του 20ού αυτού αιώνος δεν θα περάση στη σύγχρονη ιστορία ως όμοιος του αρχαίου βασιλέως Ναβουχοδονόσορ. Είναι αλήθεια ότι, στην επιστολή προς Ρωμαίους 13:1, 6, ο απόστολος Παύλος λέγει ότι οι νομοταγείς Χριστιανοί πληρώνουν τους φόρους τους στις ‘ανώτερες εξουσίες’ διότι αυτές «υπηρέται του Θεού [λειτουργοί Κείμενο] είναι εις αυτό τούτο ενασχολούμενοι.» Αλλά ούτε ένας πολιτικός σήμερα δεν θα μπορούσε προφητικά να λέγεται από τον Ιεχωβά Θεό ‘ο δούλος μου.’ (Ιερ. 25:9· 27:6) Το μόνο άτομο που μπορεί να ονομασθή ‘δούλος’ σε εκπλήρωσι αυτής της προφητείας μέσω του Ιερεμία, είναι ο μεγαλύτερος δούλος του Ιεχωβά σε όλο το σύμπαν. Αυτός είναι ο πολύ εξυψωμένος τώρα Υιός, ο Ιησούς Χριστός, στον οποίο έδωσε ένα όνομα ανώτερο από εκείνο οποιουδήποτε άλλου πλάσματος στον ουρανό και στη γη. (Ησ. 42:1· Φιλιπ. 2:5-11) Μολονότι οι κοσμικοί άρχοντες δεν τον φοβούνται σήμερα όπως φοβούντο τον Ναβουχοδονόσορ, θα τον φοβηθούν στον επικείμενο «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκ. 16:13-16.
8. Γιατί ο Ιεχωβά απεκάλεσε τον Ναβουχοδονόσορ ‘ο δούλος μου,’ και τι σχετικά μ’ αυτόν πρέπει να θεωρήται ως ένας τύπος που μας ενδιαφέρει σήμερα;
8 Γιατί ο Ιεχωβά απεκάλεσε τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ ‘ο δούλος μου’; Διότι τον χρησιμοποίησε για να τιμωρήση τον λαό Ιούδα για την άρνησί του ν’ ακούση τους προφήτες Του. Η τιμωρία μέσω αυτού του βασιλέως της Βαβυλώνος, επεκτάθηκε και στις γειτονικές χώρες οι οποίες εκμεταλλεύθηκαν κακόβουλα τον λαό του Ιεχωβά από περιφρόνησι προς Αυτόν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Ναβουχοδονόσορ ήταν ένας τύπος του Ιησού Χριστού, που ελάτρευε τον Ιεχωβά μόνο ως Θεό. Αντιθέτως, εκείνο που είναι χαρακτηριστικό είναι το εκτελεστικό έργο που έκανε ο Ναβουχοδονόσορ για τον Ιεχωβά κατά των ενόχων εθνών. Αυτό προεικονίζει το κοσμοκτητικό έργο που εκτελεί ο Ιησούς Χριστός ως Πρώτος Εκτελεστικός Αξιωματούχος του Ιεχωβά στη διάρκεια της επικείμενης ‘μεγάλης θλίψεως,’ στην οποία όλα τα εχθρικά έθνη θα κονιορτοποιηθούν κάτω από τους πόδες του ανωτάτου Δούλου του Ιεχωβά. Αυτά τα έθνη λοιπόν, περιλαμβανομένων και των εθνών του Χριστιανικού κόσμου, αποτελούν το σύγχρονο αντίστοιχο των αρχαίων εκείνων εθνών που έπεσαν στη Βαβυλωνιακή Παγκόσμια Δύναμι. Γι’ αυτό και το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό για μας σήμερα.
9. Ποια άλλη χρονική περίοδος άρχισε με το ξεκίνημα των ‘εβδομήκοντα ετών’ της πλήρους ερημώσεως του Ιούδα, και πώς η χρονική εκείνη περίοδος ποτέ δεν διεκόπη;
9 Ο Βαβυλωνιακός στρατιωτικός οδοστρωτήρας επέφερε την ερήμωσι της γης του βασιλείου του Ιούδα για 70 χρόνια. (Ιερ. 25:11, 12· 29:10· Δαν. 9:1, 2· 2 Χρον. 36:17-21) Αυτή η πλήρης ερήμωσις της γης του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ επί επτά δεκαετίες άρχισε τον φθινοπωρινό μήνα Τισρί του 607 π.Χ. Με εκείνο το τραγικό γεγονός, συνδέεται το πολύ πιο τραγικό έτος 1914 μ.Χ. Πώς συμβαίνει αυτό; Διότι το φθινόπωρο του έτους εκείνου, οι ‘επτά καιροί’ των Εθνών που άρχισαν από το έτος 607 π.Χ. με την ερήμωσι του Ιούδα, συμπλήρωσαν τη διάρκεια τους των 2.520 ετών. (Λουκ. 21:24· Δαν. 4:16, 23, 25, 32) Αυτοί οι ‘προσδιωρισμένοι καιροί των εθνών,’ ή Καιροί των Εθνών καλύπτουν τη χρονική περίοδο στη διάρκεια της οποίας ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος Ιεχωβά επέτρεψε στα Έθνη ν’ ασκήσουν παγκόσμια εξουσία στη γη χωρίς παρέμβασι της Μεσσιανικής βασιλείας του. Αφού ο Ναβουχοδονόσορ κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ., η τυπική βασιλεία του Θεού στη γη ποτέ δεν αποκαταστάθηκε στην επίγεια Ιερουσαλήμ, στα χέρια της βασιλικής οικογενείας του Δαβίδ, για να μη διακοπή η πλήρης κυριαρχία της γης από τις Εθνικές παγκόσμιες δυνάμεις.
10. Μολονότι ο Κύρος ανέτρεψε τη δυναστεία του Ναβουχοδονόσορ το 539 π.Χ., πώς ο Ιούδας και τα άλλα έθνη υπηρέτησαν τον βασιλέα της Βαβυλώνος 70 χρόνια;
10 Ο Πέρσης κατακτητής της Βαβυλώνος, Κύρος ο Μέγας, δεν αποκατέστησε τη βασιλεία της οικογενείας του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Είναι αλήθεια ότι αυτός νίκησε το Έθνος της Βαβυλώνος το 539 π.Χ., δύο χρόνια περίπου πριν τελειώσουν τα «εβδομήντα έτη» της ερημώσεως της γης του Ιούδα. Ανακηρύχθηκε ο ίδιος «βασιλεύς της Βαβυλώνος» και στην αρχή δεν άλλαξε την πολιτική της Βαβυλωνιακής δυναστείας του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ. Έτσι, τα έθνη που είχαν υποδουλωθή από τον Ναβουχοδονόσορ, εξακολούθησαν να υπηρετούν τον «βασιλέα της Βαβυλώνος» επί 70 χρόνια. Στο 70ό όμως έτος της ερημώσεως του Ιούδα, ο Κύρος ο Μέγας ελευθέρωσε τους εξόριστους Ιουδαίους από την άμεση δουλεία τους στον βασιλέα της Βαβυλώνος και τους άφησε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους για ν’ ανοικοδομήσουν την ερημωμένη τους χώρα και την εθνική τους πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ και το ναό της. (Έσδρας 1:1 ως 3:2) Μ’ αυτό τον τρόπο, ο Ιεχωβά ανταπέδωσε στους Βαβυλωνίους «την ανομίαν αυτών» που είχαν διαπράξει εναντίον του Θεού του Ισραήλ.—Ιερ. 25:12.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΙΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ‘ΠΟΤΗΡΙΟΥ’
11. Ένεκα ποιων εξελίξεων στους ουρανούς τα πράγματα εδώ στη γη δεν ήσαν τα ίδια από το έτος 1914 μ.Χ.;
11 Τώρα που τελείωσαν οι Καιροί των Εθνών στο έτος 1914, γνωρίζομε ότι πρέπει να είναι πολύ κοντά η ημέρα για να λογαριασθή ο Ιεχωβά με τα έθνη για «την ανομίαν αυτών.» Ποτέ ο κόσμος δεν ήταν ο ίδιος από το 1914. Οι κοσμικοί ιστορικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν τον λόγο γι’ αυτό. Αλλά ο λόγος είναι απλώς ότι κατά τις 4/5 Οκτωβρίου 1914, δηλαδή 2.520 χρόνια από την ερήμωσι του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ μετά τη Βαβυλωνιακή κατάκτησι, έληξαν οι Καιροί της αδιάκοπης παγκόσμιας κυριαρχίας των Εθνών. Ο Ιεχωβά Θεός δεν ίδρυσε τότε στην επίγεια Ιερουσαλήμ ‘τον θρόνο του Ιεχωβά’ για να τον καταλάβη ένας επίγειος κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ, επαναφέροντας έτσι την τυπική, επίγεια βασιλεία του Θεού. (1 Χρον. 29:23) Αντιθέτως, αφού «αι βασίλειαι του κόσμου» έγιναν τώρα βασιλείαι Κυρίου του Θεού, ο Ιεχωβά έκανε να γεννηθή η βασιλεία του από την ουράνια οργάνωσί του και ενθρόνισε τον Υιό του, Ιησού Χριστό, τον Κληρονόμο του Δαβίδ, στα δεξιά του, στον ουράνιο θρόνο. (Αποκ. 11:15· 12:1-5) Από τότε, ο βασιλικός αυτός απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ ενώθηκε με τον Ιεχωβά Θεό στην παγκόσμια κυριαρχία εν μέσω των εχθρών του, προτού τους καταπατήση μέχρι θανάτου.
12. Πώς η τάξις του Ιερεμία επέδωσε το «ποτήριον» στα έθνη;
12 Ένεκα τούτου, απομένει ένα «ποτήριον» για να πιούν τα Έθνη από το χέρι του Θεού. Ιδιαίτερα από το έτος 1919, η τάξις του Ιερεμία εφιστούσε την προσοχή των εθνών σ’ αυτό το «ποτήριον.» Η τάξις του Ιερεμία, με το να δίνη στα έθνη αυτή την προειδοποίηση ενεχείριζε συμβολικά σ’ αυτά το ποτήρι του Ιεχωβά. Αυτό εξεικονίσθηκε προφητικά στο βιβλίο του Ιερεμία, κεφάλαιο 25. Εκεί ο προφήτης είπε:
«Διότι ούτω λέγει προς εμέ Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, Λάβε το ποτήριον τούτο του οίνου του θυμού μου εκ της χειρός μου και πότισον εξ αυτού πάντα τα έθνη, προς τα οποία εγώ σε αποστέλλω και θέλουσι πίει και θέλουσι ταραχθή και παραφρονήσει εξ αιτίας της μαχαίρας, την οποίαν εγώ θέλω αποστείλει εν μέσω αυτών.
«Τότε έλαβον το ποτήριον εκ της χειρός του Κυρίου και επότισα πάντα τα έθνη, προς τα οποία ο Κύριος με απέστειλε· την Ιερουσαλήμ και τας πόλεις του Ιούδα και τους βασιλείς αυτού και τους μεγιστάνας αυτού, διά να καταστήσω αυτούς ερήμωσιν, θάμβος, συριγμόν και κατάραν, καθώς την ημέραν ταύτην.»—Ιερ. 25:15-18.
13. Ποια ήταν η ‘μάχαιρα,’ που θα έστελνε ο Ιεχωβά μεταξύ όλων των εθνών;
13 Ποια ήταν η ‘μάχαιρα’ που έστειλε ο Ιεχωβά μεταξύ όλων των εθνών που αναφέρονται στα εδάφια Ιερεμίας 25:18-26; Ήταν ο κατακτητικός πόλεμος που επέτρεψε στο ‘δούλο’ του, τον Ναβουχοδονόσορ, να διεξαγάγη εναντίον όλων αυτών των εθνών.
14. Τι έπληξε πρώτα η ‘μάχαιρα,’ και ποιους βασιλείς επηρέασε, και πώς;
14 Η συμβολική ‘μάχαιρα’ επάταξε πρώτα την τυπική βασιλεία του Ιεχωβά στη γη του Ιούδα. (Ιερ. 25:29) Οι «βασιλείς» της Ιερουσαλήμ που αισθάνθηκαν τα πλήγματα «της μαχαίρας» ήσαν (1) Ιωακείμ ο γιος του Ιωσία· (2) ο Ιωαχείν (Ιεχονίας) ο γιος του Ιωακείμ· και (3) ο Σεδεκίας ο γιος του Ιωσία και θείος του Ιωαχείν. Το πρώτο πλήγμα, που κατεφέρθη στον Βασιλέα Ιωακείμ το 620 π.Χ., τέσσερα χρόνια μετά την προφητεία του Ιερεμία για τη ‘μάχαιρα’ και το «ποτήριον,» τον κατέστησε ενόρκως υποτελή βασιλέα υπό τον Ναβουχοδονόσορ. Το δεύτερο πλήγμα της μαχαίρας κατεφέρθη το 617 π.Χ. και απεμάκρυνε τον νεαρό Ιωαχείν από τη βασιλεία του στην Ιερουσαλήμ κάνοντας τον εξόριστο στη Βαβυλώνα. Το τρίτο και τελικό πλήγμα κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και το ναό της το 607 π.Χ. και εξώρισε τον εξωμότη Βασιλέα Σεδεκία στη Βαβυλώνα για να πεθάνη εκεί σαν ένας τυφλωμένος, ατεκνωμένος κρατούμενος. Κατά τα μέσα του σεληνιακού μηνός Τισρί του έτους 607 π.Χ., η Ιερουσαλήμ και οι πόλεις του Ιούδα ήσαν ερημωμένες.
15. Ποιοι επίσης θα έπιναν το «ποτήριον» από το χέρι του Ιεχωβά, και ποιος θα ήταν ο τελευταίος απ’ όλους αυτούς:
15 Η Ιερουσαλήμ δεν ήταν η μόνη που θα έπινε ένα πικρό ποτήρι από τον Θεό. Στο βιβλίο του Ιερεμία 25:19-26, ο προφήτης κατονομάζει πάνω από 20 βασιλείς ή βασίλεια στα οποία παρέδωσε ‘το ποτήριον του οίνου του θυμού’ του Ιεχωβά. Αρχίζει από τον Φαραώ της Αιγύπτου και τους δούλους του και φθάνει ως τον κατάλογο των εθνικών αρχόντων, τελειώνοντας με τα εξής λόγια: «Και ο βασιλεύς της Σησάχ θέλει πίει μετ’ αυτούς.» Οι μελετητές θεωρούν το όνομα «Σησάχ» ως το μυστικό όνομα της Βαβέλ (Βαβυλώνος). Ο καταδικασμένος βασιλεύς της αποδείχθηκε ότι ήταν ο τελευταίος της δυναστείας του Ναβουχοδονόσορ, δηλαδή, ο Ναβονίδης, μαζί με τον συνάρχοντα γιο του Βαλτάσαρ. Αυτός ο Βαλτάσαρ αναγκάσθηκε να πιή το «ποτήριον» του Ιεχωβά το 539 π.Χ., όταν φονεύθηκε μετά την πτώσι της Βαβυλώνος στον Κύρο τον Πέρση. Ο Ιερεμίας, χρησιμοποιώντας το κρυπτόγραμμα Σησάχ, απέφυγε να μνημονεύση άμεσα τη Βαβυλώνα εκείνον τον καιρό.
16. Γιατί μερικοί θ’ αρνούντο να πιούν το «ποτήριον,» και τι επρόκειτο να πη ο Ιερεμίας;
16 Μερικά από τα βασίλεια που αναφέρονται, μπορεί να προέβαλαν αντίστασι στον επιθετικό Ναβουχοδονόσορ για ν’ αναστείλουν την εκτέλεσι της προσταγής του Ιεχωβά. Αλλά για να τους πληροφορήση ο προφήτης Ιερεμίας έλαβε εντολή να πη: «Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· Εξάπαντος θέλετε πίει. Διότι ιδού, ενώ εγώ επί την πόλιν [την Ιερουσαλήμ], επί της οποίας εκλήθη το όνομά μου, αρχίζω να φέρω κακόν, σεις θέλετε μείνει λοιπόν ατιμώρητοι;» Απαντώντας στο δικό του ερώτημα, ο Ιεχωβά είπε: «Δεν θέλετε μείνει ατιμώρητοι, διότι εγώ θέλω καλέσει μάχαιραν [από τις Βαβυλωνιακές στρατιωτικές κατακτήσεις] επί πάντας τους κατοίκους της γης, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.»—Ιερ. 25:28, 29.
17. Πώς τα έθνη έδειξαν την άρνησί τους να πιούν το «ποτήριον», και πόσο αποτελεσματικό υπήρξε αυτό;
17 Από το 1919 μ.Χ. τα έθνη αρνήθηκαν να πιούν το συμβολικό «ποτήριον» του μηνύματος για τη θεία οργή του Ιεχωβά από το χέρι της τάξεως του Ιερεμία. Ανέλαβαν λοιπόν δράσι εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά, εναντίον της τάξεως του Ιερεμία καθώς και των συνεργαζομένων συντρόφων τους του ‘πολλού όχλου,’ ακόμη και απαγορεύοντας τη δράσι τους και την ελευθέρα διάθεσι των εντύπων τους με τα Βιβλικά αγγέλματα. Αλλά όλα αυτά ματαίως! Οι ευπειθείς Μάρτυρες του Ιεχωβά, υποκινούμενοι από το πνεύμα του, συνεχίζουν τις συναθροίσεις τους και το κήρυγμα της Βασιλείας υπό την επιφάνεια. Έτσι αυτοί υπακούουν στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους που ανθίστανται κατά του Θεού. (Πράξ. 4:19· 5:29) Στο προσεχές μέλλον, αυτοί οι πολιτικοί εναντιούμενοι θα μάθουν ότι το ν’ αναγκάζουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να εργάζωνται κάτω από την επιφάνεια, ποτέ δεν θα εμποδίση τους κοσμικούς άρχοντες από το να πιούν το «ποτήριον» από το χέρι του Θεού εις τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» στον τόπο που καλείται συμβολικά Αρμαγεδδών.—Αποκ. 16:13-16.
18. Για ποιους θα είναι, ‘μεγάλη’ η ημέρα εκείνη, και γι’ αυτό τι θα αρνείτο να κάνη η τάξις του Ιερεμία;
18 Εκείνη η ημέρα θα είναι ‘μεγάλη’ για τον Ιεχωβά. Θα είναι μια χαρωπή ευκαιρία γι’ αυτόν, διότι τότε θα πολεμήση για την υπόθεσι της παγκόσμιας κυριαρχίας του. Αυτός σαν Αρχιστράτηγος, θα στείλη τον παγκόσμιο κατακτητή Υιό του Ιησού Χριστό στη μάχη, για να κερδίση μια νίκη που θα υπερέχη κατά πολύ από οποιαδήποτε νίκη που κερδήθηκε από τον αρχαίο Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος. (Αποκ. 19:11-21) Αυτό θα δώση αφορμή στον Ιεχωβά να κραυγάση πιο θριαμβευτικά από τους χαρούμενους πατητές του ληνού καθώς αυτοί παρασκευάζουν τον οίνο που ευφραίνει την καρδιά Θεού και ανθρώπου. (Αποκ. 19:11-15· Κριτ. 9:12, 13) Η τάξις του Ιερεμία είναι βέβαιη για τη νίκη του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα. Γι’ αυτό αρνούνται να μείνουν αδρανείς ως προς την επικείμενη διεκδίκησι της κυριαρχίας του Ιεχωβά, έστω και αν οι άρχοντες των κοσμικών εθνών δυσαρεστούνται μ’ αυτό το πικρό ποτό.
19. Πόσα διελάλησε με θάρρος η τάξις του Ιερεμία απ’ όσα ο Ιεχωβά είπε σ’ αυτήν;
19 Η σημερινή τάξις του Ιερεμία με θάρρος υπακούει στην εντολή που δόθηκε στον προφήτη τότε στο πρώτο έτος της βασιλείας του Αυτοκράτορα Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος: «Δια τούτο, συ [Ιερεμία] προφήτευσον κατ’ αυτών πάντας τους λόγους τούτους και ειπέ προς αυτούς, Ο Κύριος θέλει βρυχήσει εξ ύψους και εκπέμψει την φωνήν αυτού από της κατοικίας της αγιότητας αυτού· θέλει βρυχήσει δυνατά επί της κατοικίας αυτού· θέλει βοήσει ως οι ληνοπατούντες κατά πάντων των κατοίκων της γης»—Ιερ. 25:30.
ΤΟ ΠΟΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΕΘΝΗ ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΩΣ «ΠΑΡΑΦΡΟΝΑ»
20. Πρέπει τα μέλη της τάξεως του Ιερεμία να ονομασθούν ‘αγγελιοφόροι συμφοράς’ για τα έθνη ένεκα της σημασίας της νίκης του Ιεχωβά;
20 Η νικητήριος κραυγή του Ιεχωβά θ’ αντηχήση σ’ όλο τον ουρανό και τη γη. Τα μέλη της τάξεως του Ιερεμία και οι σύντροφοί τους τονίζουν συνεχώς αυτό, μολονότι νίκη για τον Ιεχωβά σημαίνει συμφορά για όλα τα έθνη. Μήπως λοιπόν τα μέλη της τάξεως του Ιερεμία πρέπει να ονομασθούν ‘αγγελιοφόροι συμφοράς’; Όχι! Διαφορετικά, ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος τους δίνει το μήνυμα τους πρέπει επίσης να ονομασθή αγγελιοφόρος συμφοράς. Αυτός, προειδοποιώντας σπλαγχνικά, είπε: «Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· Ιδού, κακόν θέλει εξέλθει από έθνους εις έθνος και ανεμοστρόβιλος μέγας θέλει εγερθή εκ των άκρων της γης. Και εν εκείνη τη ημέρα θέλουσι κοίτεσθαι τεθανατωμένοι παρά Κυρίου απ’ άκρου της γης έως άκρου της γης· δεν θέλουσι θρηνολογηθή ουδέ συναχθή ουδέ ταφή· θέλουσιν είσθαι διά κοπρίαν επί της επιφανείας της γης.»—Ιερ. 25:32, 33.
21. Γιατί μπορούσε ο Ιεχωβά ορθώς ν’ αναλάβη την ευθύνη γι’ αυτούς που φονεύθηκαν ένεκα της επεκτάσεως της αυτοκρατορίας του Ναβουχοδονόσορ;
21 Σ’ αυτή τη γλώσσα προείπε ο Ιεχωβά την πορεία του Ναβουχοδονόσορ για τη νίκη κατά των εθνών που επρόκειτο να προσαρτηθούν στη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία. Έτσι θα άφηνε τον Ναβουχοδονόσορ να σαρώση το ένα έθνος μετά το άλλο, καταβάλλοντος κάθε αντίστασι με την εκτελεστική μάχαιρα που ο Ιεχωβά είχε θέσει στο χέρι του. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά ανέλαβε την ευθύνη γι’ αυτούς που φονεύθηκαν από τους Βαβυλώνιους κατακτητές. Ο ίδιος ωνόμασε αυτά τα θύματα της Βαβυλωνιακής επιθέσεως ‘τεθανατωμένους παρά Κυρίου.’ Αυτός ήταν Εκείνος που έκανε τα έθνη να πιούν από το «ποτήριον» το ποτό που τους έκανε να ενεργούν σαν ‘παράφρονες.’ Είτε οι άνθρωποι το αποδίδουν αυτό στον Ιεχωβά Θεό είτε όχι, υπάρχουν άφθονες κοσμικές ιστορικές αποδείξεις που καταδεικνύουν ότι ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ επεξέτεινε τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία σε έκτασι μεγαλύτερη από κείνη των προγενεστέρων παγκοσμίων δυνάμεων. Ο Ιεχωβά πρέπει να έχη κάποια σχέσι μ’ αυτό το γεγονός διότι, στο πρώτο ακόμη έτος της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορ, προείπε μια τέτοια επέκτασι της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας.—Ιερ. 25:1, 2· 32:1, 2· 52:29· 2 Βασ. 25:8· Ιερ. 52:12· Δαν. 2:37, 38· 4:20-25.
22. Γιατί δεν πρέπει να θέλωμε να είμεθα μεταξύ των ««θανατωμένων παρά του Ιεχωβά στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι’;
22 Τι θα λεχθή τώρα για τους ‘τεθανατωμένους παρά του Ιεχωβά’ στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι’ που θα αποκορυφωθή στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα; Μήπως θέλομε εμείς να είμεθα μεταξύ αυτών; Όχι! Διότι το να θανατωθούμε απ’ αυτόν τότε, θα σήμαινε τη δικαστική εκτέλεσί μας απ’ αυτόν.
23. Πώς κατεδείχθη τυπικά ποιο τμήμα αυτού του συστήματος πραγμάτων θα κατέρρεε πρώτο στη ‘μεγάλη θλίψι’, και γιατί αυτό πρώτα;
23 Όταν θα ξεσπάση η ‘μεγάλη θλίψις,’ όλα τα καταδικασμένα έθνη θα παραταχθούν εναντίον του Θεού της τάξεως του Ιερεμία. Αυτή η παράταξις θα περιλάβη τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου, διότι κι αυτά είναι μεταξύ των εναντιουμένων και διωκτών των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο Χριστιανικός κόσμος θ’ αποτελέση το πρώτο μέρος αυτού του συστήματος πραγμάτων που θα καταρρεύση, διότι αποτελεί το σύγχρονο αντίστοιχο του αποστατικού βασιλείου του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Προς συμβολισμόν τούτου, το βασίλειο του Ιούδα ήταν το πρώτο που θα έπινε «το ποτήριον» που περιείχε τον ‘οίνον του θυμού.’ Ο Ιεχωβά είπε ότι απ’ αυτή «την πόλιν επί της οποίας εκλήθη το όνομά» του θ’ άρχιζε να επιφέρη τη διεθνή συμφορά. (Ιερ. 25:29) Ο Χριστιανικός κόσμος που δεν μοιάζει καθόλου με τον Χριστό αποτελεί το πιο υπόλογο θρησκευτικό τμήμα ενώπιον του Θεού και του Χριστού, και γι’ αυτό θα ξεκινήση απ’ αυτόν η παγκόσμια συμφορά, σαν σε μια αλυσιδωτή αντίδρασι. Θα είναι ένας συμβολικός «ανεμοστρόβιλος» που κανένα από τα εκτοξευόμενα στα νέφη στοιχεία από αεροπλάνα δεν μπορεί να διαλύση.
24. Τι δείχνει η έγερσις του ‘ανεμοστροβίλου’ «εκ των άκρων της γης,’ και πόσα θύματα θα υπάρχουν;
24 Αυτός ο συμβολικός «ανεμοστρόβιλος» πρόκειται να επέλθη «εκ των άκρων της γης,» διότι θα εγερθή έξω από την επικράτεια των καταδικασμένων εθνών. (Ιερ. 6:22) Στη σύγχρονη εκπλήρωσι, αυτό σημαίνει πραγματικά από μια αόρατη, ουράνια Πηγή, έτσι ώστε θα είναι αληθινά «έργον Θεού.» Θα σαρώση ολόκληρη τη γη, ακριβώς όπως ο κατακλυσμός των ημερών του Νώε πλημμύρισε όλη τη γη, και θα συσσωρεύση εξάπαντος τα θύματα του ‘ανεμοστροβίλου’ από το ένα άκρο της γης ως το άλλο. Πώς θα μπορούσε η τάξις του Ιερεμία και ο ‘πολύς όχλος’ των συντρόφων της που θα επιζήσουν, να θάψουν όλους αυτούς; Ο Ιεχωβά θα πρέπει να χρησιμοποιήση τις δυνάμεις του για ν’ αποσυνθέση τα πτώματα.—Αποκ. 19:11-21.
25. Έχοντας υπ’ όψι τα εδάφια Ιερεμίας 25:34-38, τι είδους «αγγελιοφόροι» είναι καλύτερα να είμεθα;
25 Εκείνη «την ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών,» καλύτερα θα είναι να είναι κανείς μεταξύ εκείνων τους οποίους οι εμπαίκτες αποκαλούσαν «αγγελιοφόρους συμφοράς,» παρά να είναι μεταξύ εκείνων που βρυχώνται εξ αιτίας της ‘μεγάλης θλίψεως.’ (Ησ. 61:2· Αποκ. 7:14, 15· Ματθ. 24:21-30) «Ολολύξατε, ποιμένες, και αναβοήσατε· και κυλίσθητε εις το χώμα, οι έγκριτοι του ποιμνίου· διότι επληρώθησαν αι ημέραι σας δια την σφαγήν και δια τον σκορπισμόν σας, και θέλετε πέσει ως σκεύος εκλεκτόν. Και θέλει λείψει η φυγή από των ποιμένων και η σωτηρία από των εγκρίτων του ποιμνίου. Φωνή κραυγής των ποιμένων και ολολυγμός των εγκρίτων του ποιμνίου· διότι ο Κύριος ηφάνισε την βοσκήν αυτών. Και αι ειρηνικαί κατοικίαι κατηδαφίσθησαν εξ αιτίας της φλογεράς οργής του Κυρίου. Κατέλιπε το κατοικητήριον αυτού ως ο λέων, διότι η γη αυτών κατεστάθη έρημος εξ αιτίας της αγριότητας του καταδυναστεύοντας και εξ αιτίας του θυμού της οργής αυτού.»—Ιερ. 25:34-38.
26. Σ’ αυτή την προφητεία, ποιοι είναι οι «ποιμένες» και οι «έγκριτοι του ποιμνίου»;
26 Μήπως αυτή η προφητεία μάς κάνει να σκεπτώμεθα τους κληρικούς που ωνομάσθηκαν πάστορες ή πνευματικοί ποιμένες και τις εκκλησιαστικές τους συνάξεις που ωνομάσθηκαν «ποίμνια»; Ίσως έτσι να είναι, αλλ’ ο Ιεχωβά εδώ δεν απευθύνεται στους θρησκευτικούς ηγέτες των εθνών. Στις Εβραϊκές Γραφές οι κυβερνητικοί άρχοντες χαρακτηρίζονται ως ποιμένες και οι λαοί ή οι υπήκοοι τους αποκαλούνται ως ποίμνια τους. Ώστε, «οι έγκριτοι του ποιμνίου» θα είναι οι άρχοντες ή οι βασιλικά ευνοημένοι του εθνικού ποιμνίου. Αυτό πρέπει να ισχύη στα εδάφια Ιερεμίας 25:34-38, διότι πού σε όλο το κεφάλαιο γίνεται μνεία για ιερείς και Λευίτες; Εκείνοι, στους οποίους ο Ιερεμίας διατάσσεται να δώση το «ποτήριον» του Ιεχωβά, περιγράφονται ως «βασιλείς,» ‘μεγιστάνες’ και «βασίλεια.» (Ιερ. 25:18-26) Το επικείμενο παγκόσμιο «κακόν» και ο «ανεμοστρόβιλος» θα πλήξουν όχι μόνο τον κλήρο και τους άλλους θρησκευτικούς αρχηγούς, αλλ’ επίσης, τελικά, και τα πολιτικά κυβερνητικά στοιχεία αυτού του συστήματος πραγμάτων.
27. Ποιος εκπρόσωπος της Σησάχ θα πιή το «ποτήριον» τελευταίος απ’ όλους;
27 «Ο βασιλεύς της Σησάχ» λοιπόν είναι εκείνος που θα πιή το «ποτήριον» μετά απ’ όλους αυτούς. Η προφητεία που εκτίθεται στον Ιερεμία 51:41 το χαρακτηρίζει αυτό ως ήδη τετελεσμένο, λέγοντας: «Πώς ηλώθη η Σησάχ και εθηρεύθη το καύχημα πάσης της γης· πώς έγεινεν η Βαβυλών θάμβος εν τοις έθνεσιν.»—Ιερ. 25:26· 27:7.
28. Για ποιους ενδιαφέρονται περισσότερο οι «ποιμένες» και οι «έγκριτοι» και πώς ερημώνεται ο τόπος της βοσκής τους;
28 Οι πολιτικοί αυτοί «ποιμένες» και οι «έγκριτοι» θα ολολύζουν και θα κυλιούνται στο χώμα για ιδιοτελείς απλώς λόγους. Καθώς ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά τους καλεί να λογοδοτήσουν στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως,’ θα κατανοήσουν με φρίκη ότι ήλθε η ημέρα για τη σφαγή και τον διασκορπισμό τους. Αν υπήρχε τρόπος διαφυγής ή τόπος καταφυγίου στο οποίο να καταφύγουν, ίσως να μην είχαν τη διάθεσι να ‘ολολύζουν.’ Δεν τους ενδιαφέρει και τόσο για ό,τι θα συμβή στο εθνικό «ποίμνιον,» αλλά περισσότερο ανησυχούν για τη δική τους εκτέλεσι. Οι καλοπληρωμένες εργασίες τους και οι υψηλές τους θέσεις θα εκλείψουν! Η ‘βοσκή’ τους, το σύστημα πραγμάτων μέσω του οποίου αυτοί εκμεταλλεύθηκαν τα εθνικά τους ποίμνια, θα αφανισθή, θα ερημωθή. Εκείνο που ήταν άλλοτε «ειρηνικαί κατοικίαι» για να τις απολαμβάνουν επωφελώς—θα κατεδαφισθούν. Η σιωπή του θανάτου θα επικαθήση στους φράκτες για τα ‘ποίμνια’ τους.
29. Πώς ο Ιεχωβά θα είναι τότε όπως ένας νεαρός χαιτοφόρος λέων, και για ποιο σκοπό θα κραδαίνεται η ‘μάχαιρα’;
29 Η οργή του Ιεχωβά πρέπει να είναι πολύ φλογερή για να παραγάγη ένα τέτοιο παγκόσμιο αντικείμενο ‘θάμβους.’ Ποτέ δεν θα μπορούσε τότε να είναι σαν ένα λιοντάρι της κοιλάδας του ποταμού που αναγκάζεται να βγη από τη φωλιά του, εξ αιτίας των πλημμυρούντων υδάτων του Ποταμού Ιορδάνου. Όχι, αλλά «ο Ιεχωβά των δυνάμεων» θα είναι τότε όπως ένας τολμηρός λέων που αφήνει το «κατοικητήριόν» του επιτιθέμενος σε πείσμα των βοσκών που είναι στους βοσκότοπους. Μέσω του Υιού και Δούλου του, Ιησού Χριστού, κραδαίνει τη ‘μάχαιρα’ ‘του πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος.’ (Ιερ. 25:30, 38) Από τα θανατηφόρα πλήγματα της ‘εξολοθρευτικής μαχαίρας’ οι κοσμικοί ποιμένες και οι έγκριτοι ποτέ δεν θ’ αναλάβουν!
30. Εξ αιτίας αυτού που ακούομε με τ’ αυτιά της πίστεως στην προφητεία του Ιεχωβά, τι πρέπει να κάνωμε τώρα;
30 Ακούστε! Ακούτε τον ήχο της μάχαιρας ολοένα πιο δυνατά με τα αυτιά της πίστεως στην προφητεία του Ιεχωβά; Μέσα από τους ηχοσυλλεκτικούς διαδρόμους αυτού του ‘εσχάτου καιρού,’ ακούομε να έρχεται από το προειπωμένο μέλλον, ο ολολυγμός όλων των εθνικών ‘ποιμένων’ μαζί με τις πονεμένες κραυγές των ‘εγκρίτων’ του ποιμνίου των ομοίων με ποίμνια ανθρώπων. Τι θα κάνωμε τότε εμείς που τα ακούομε αυτά; Αυτό: Ενόσω η οδός διαφυγής είναι ακόμη ανοιχτή ενόσω υπάρχει ακόμη τόπος καταφυγίου στον οποίο να καταφύγωμε, ας αναλάβωμε δράσι. Ας βρούμε τον λιμένα ασφαλείας μας και διαφυλάξεως μας στη βασιλεία του Ιεχωβά μέσω του κεχρισμένου Ποιμένος του, του Ιησού Χριστού.—Ιεζ. 34:23, 24· Ιερ. 23:5, 6.
(Αυτή η σειρά των άρθρων της προφητείας του Ιερεμία θα επαναληφθή στο τεύχος της Σκοπιάς 1ης Φεβρουαρίου.)
[Εικόνα στη σελίδα 24]
Μέσω της σύγχρονης τάξεως του Ιερεμία, ο Ιεχωβά προειδοποιεί σπλαγχνικά για τον επικείμενο παγκόσμιο «ανεμοστρόβιλο»