Χριστιανική Ουδετερότης Καθώς Πλησιάζει ο Πόλεμος του Θεού

«Ο προφήτης, όστις προφητεύει περί ειρήνης, όταν ο λόγος του προφήτου εκπληρωθή, τότε θέλει γνωρισθή ο προφήτης, ότι αληθώς απέστειλεν αυτόν ο Κύριος.»—Ιερ. 28:9.

 1. Γιατί τα λόγια του Ιερεμία 27:9 κατά του αποκρυφισμού εφαρμόζονται ακριβώς στη σημερινή παγκόσμια κατάστασι;

«ΚΑΙ ΣΕΙΣ, μη ακούετε τους προφήτας σας μήτε τους μάντεις σας μήτε τους ενυπνιαστάς σας μήτε τους οιωνοσκόπους σας μήτε τους μάγους σας, οίτινες λαλούσι προς εσάς, λέγοντες, Δεν θέλετε δουλεύσει εις τον βασιλέα της Βαβυλώνος.» Αυτοί οι αρχαίοι λόγοι που ελέχθησαν στη διάρκεια των ημερών της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας, εφαρμόζονται ακριβώς στη σημερινή παγκόσμια κατάστασι. Γιατί; Διότι ο κόσμος αφθονεί ακόμη από ενυπνιαστές, μάγους, μάντεις και οιωνοσκόπους. (Ιερ. 27:9) Οι πρωτεύουσες πόλεις του κόσμου, όπως η Ουάσινγκτον, D.C., είναι περιβόητες για τους πνευματιστάς τους, και αυτούς πρόθυμα τους συμβουλεύονται οι πολιτικοί που είναι σε αμηχανία. Επειδή αυτοί οι μάντεις, οι μάγοι, τα πνευματιστικά μέντιουμ οι ερμηνευτές ονείρων και οι μάγοι των προλέγουν μελλοντικά γεγονότα παρέχουν συμβουλές και νουθεσίες σε κυβερνητικούς αξιωματικούς, εκείνοι που ασχολούνται με τα απόκρυφα, μπορούν να έχουν σοβαρή επίδρασι στην πολιτική του κόσμου. Εν τούτοις, αυτοί οι μυστικιστές δεν αναμιγνύονται άμεσα στην πολιτική.

 2. Μήπως η Γραφή, επειδή προλέγει τις παγκόσμιες εξελίξεις, αναμιγνύεται στην πολιτική, και ποια απάντησι δίνουν σ’ αυτό το ερώτημα τα εδάφια 1 Ιωάννου 2:15-17;

² Υπάρχει ένα αρχαίο βιβλίο που συμβουλεύει τους αναγνώστες του να φυλάγωνται απ’ όλες τις μορφές του αποκρυφισμού, αλλά περιέχει πολλές προρρήσεις για τις παγκόσμιες εξελίξεις στον 20ό μας αιώνα. Λέγει πολλά για τις πολιτικές υποθέσεις της εποχής μας. Αλλά, ένεκα τούτου, μήπως αυτό το βιβλίο αναμιγνύεται στην πολιτική των ημερών μας; Μήπως το βιβλίο αυτό ενθαρρύνει τους αναγνώστες του να εμπλέκωνται στην ανθρώπινη πολιτική έτσι ώστε να έρχωνται σε αντίθεσι με τους πολιτικούς άρχοντες; Στους πολιτικούς που θέλουν να κατηγορήσουν την Αγία Γραφή, ότι είναι τέτοιο βιβλίο, εμείς απαντούμε, Όχι! Ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης γράφει τα εξής σ’ ένα από τα τελευταία βιβλία της Αγίας Γραφής:

«Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:15-17.

Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, που γράφηκε επίσης από τον ίδιο απόστολο Ιωάννη, περιγράφει το πώς θα παρέλθη αυτός ο κόσμος και η πολιτική του.

 3. Ποια στάσι απέναντι της πολιτικής ενθαρρύνουν οι θρησκευτικοί αρχηγοί στους Χριστιανούς, και, για να υποστηρίξουν αυτή την άποψι, ποιους υποδεικνύουν ως Βιβλικά παραδείγματα;

³ Υπάρχουν ωστόσο θρησκευτικοί αρχηγοί, μάλιστα πάπες, πατριάρχες και αρχιεπίσκοποι, που καταφέρονται εναντίον της Χριστιανικής ουδετερότητας και λέγουν ότι αποτελεί επιβεβλημένο καθήκον όλων ανεξαιρέτως των Χριστιανών να λαμβάνουν ενεργό μέρος στις πολιτικές υποθέσεις αυτού του κόσμου. Αναζητώντας Βιβλικά παραδείγματα για να υποστηρίξουν την άποψί τους, αναφέρουν τους αρχαίους Εβραίους προφήτες, όπως ο Ιερεμίας ο γιος του Ιερέως Χελκία, τον έβδομο αιώνα προ Χριστού. Πραγματικά, τα λόγια του Ιερεμία 27:9, που παρατίθενται στην αρχή αυτού του άρθρου, αποτελούσαν μέρος των όσων παράγγειλε ο Ιεχωβά Θεός στον Ιερεμία να ειπή στους διπλωματικούς εκπροσώπους των βασιλείων του Εδώμ, του Μωάβ, του Αμμών, της Τύρου και της Σιδώνος. (Ιερ. 27:1-4) Εφόσον λοιπόν, «ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα πλησιάζει γοργά, ας εξετάσωμε πώς χρησιμοποίησε ο Θεός τον Ιερεμία στον αρχαίο εκείνο καιρό. Μήπως το παράδειγμα του Ιερεμία, επιτρέπει στους αληθινούς Χριστιανούς, σήμερα, να παραβιάζουν τη Χριστοειδή ουδετερότητα και να εμπλέκωνται σε κοσμική πολιτική οποιουδήποτε είδους; Ας το εξακριβώσωμε αυτό.

 4. Στο πρώτο έτος της βασιλείας του Ιωακείμ, τι είπε ο Ιεχωβά μέσω του Ιερεμία ότι θα έκανε στο ναό και στην Ιερουσαλήμ κάτω από ωρισμένες περιστάσεις;

⁴ Εκλέγομε την ιστορία μας από το έτος 628 π.Χ., δηλαδή 21 χρόνια προτού καταστραφή η Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους. Ήταν το πρώτο έτος της βασιλείας του Ιωακείμ, που βασίλευσε πριν από τον προτελευταίο βασιλέα της Ιερουσαλήμ. Στο τέταρτο έτος τούτου, ο Ιερεμίας έδωσε την προφητεία του σχετικά με τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας και με το «ποτήριον» του Ιεχωβά που θα προσεφέρετο σε περισσοτέρους από 20 βασιλείς και βασίλεια, μεταξύ των οποίων και ο Εδώμ, ο Μωάβ, ο Αμμών, η Τύρος και η Σιδών. (Ιερ. 25:1-3) Ο προφήτης μάς χρονολογεί την υπόθεσι, λέγοντας:

«Εν τη αρχή της δουλείας του Ιωακείμ υιού του Ιωσίου, βασιλέως του Ιούδα, έγινεν ο λόγος ούτος παρά Κυρίου, λέγων: Ούτω λέγει Κύριος· Στήθι εν τη αυλή του οίκου του Κυρίου και λάλησον προς πάσας τας πόλεις του Ιούδα τας ερχομένας δια να προσκυνήσωσιν εν τω οίκω του Κυρίου, πάντας τους λόγους, τους οποίους προσέταξα εις σε να λαλήσης προς αυτούς· μη αφαιρέσεις λόγον· ίσως θέλουσιν ακούσει και επιστρέψει έκαστος από της οδού αυτού της πονηράς και μετανοήσω περί του κακού, το οποίον βουλεύομαι να κάμω εις αυτούς δια την κακίαν των έργων αυτών. Και θέλεις ειπεί προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος· Εάν δεν μου ακούσητε, ώστε να περιπατήτε εν τω νόμω μου, τον οποίον έθεσα έμπροσθέν σας, να υπακούητε εις τους λόγους των δούλων μου των προφητών, τους οποίους απέστειλα προς εσάς εγειρόμενος το πρωί και αποστέλλων, πλην σεις δεν ηκούσατε, τότε θέλω καταστήσει τον οίκον τούτον ως την Σηλώ, και την πόλιν ταύτην θέλω καταστήσει κατάραν εις πάντα τα έθνη της γης.»—Ιερ. 26:1-6.

 5. Επιδίδοντας το προαναφερθέν μήνυμα, γιατί ο Ιερεμίας δεν ανεμίγνυε την ιερωσύνη με την πολιτική;

⁵ Ο Ιερεμίας ήταν ιερέας, και ωστόσο υπακούοντας σ’ αυτή τη θεία προσταγή, δεν προσπαθούσε ν’ αναμίξη την ιερωσύνη με την πολιτική. Αυτός απλώς έδινε μια προειδοποίησι από τον Ιεχωβά προς όφελος του έθνους. Την ευθύνη να προσέξουν αυτή την θεία προειδοποίησι, την άφησε στους κυβερνητικούς άρχοντες και στον λαό. Ο Ιεχωβά είχε δικαίωμα και υποχρέωσι να προειδοποιήση το Βασίλειο του Ιούδα, επειδή ο λαός του ήταν σε εθνική διαθήκη μ’ αυτόν ως Θεόν τους. Στον Νόμο που τους έδωσε ο Θεός μέσω του Μωυσέως, προειδοποιούσε το έθνος για το αποτέλεσμα που θα επήρχετο αν αυτοί παρέβαιναν αυτή τη διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Ο προφήτης του Θεού λοιπόν, ο Ιερεμίας, δεν προσπαθούσε να αναμίξη την ιερωσύνη με την πολιτική, αλλά έδινε απλώς μια προειδοποίησι στον λαό από τον Θεό με τον οποίο ήσαν σε διαθήκη. Αν παρέβαιναν αυτή τη διαθήκη περισσότερο, ο ναός τους στην Ιερουσαλήμ θα έχανε την κιβωτό της διαθήκης του Ιεχωβά όπως την είχε χάσει και η σκηνή του μαρτυρίου της Σηλώ.

 6. Η έλλειψις ποιας εντολής από τον Ιεχωβά απαγορεύει στην τάξι του Ιερεμία να αναμιγνύεται στην πολιτική του Χριστιανικού κόσμου, και, σχετικά μ’ αυτόν, ποια λόγια του Ιησού προσέχει αυτή η τάξις;

⁶ Ο Ιερεμίας δεν έδινε εκεί, ένα παράδειγμα στους κληρικούς του συγχρόνου Χριστιανικού κόσμου να αναμιγνύωνται στην εθνική πολιτική. Σήμερα εκείνοι που είναι της τάξεως του Ιερεμία, κατανοούν ότι δεν έχουν δικαίωμα ν’ ανακατεύωνται στην πολιτική οποιουδήποτε έθνους ή συνασπισμού εθνών, ούτε ακόμη και των εθνών του Χριστιανικού κόσμου. Αυτοί γνωρίζουν ότι ο Χριστιανικός κόσμος, παρά τους ισχυρισμούς του, δεν είναι σε διαθήκη με τον Ιεχωβά. Μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι στη νέα διαθήκη που μεσιτεύθηκε από Εκείνον ο οποίος είναι μεγαλύτερος από τον Μωυσή, τον Ιησού Χριστό, αλλά τα γεγονότα διαψεύδουν αυτό τον ισχυρισμό. Γι’ αυτό, εκείνοι που είναι της τάξεως του Ιερεμία γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν έχουν καμμιά εντολή από τον Ιεχωβά Θεό να επιβληθούν στα έθνη του Χριστιανικού κόσμου ή ν’ αναλάβουν ενεργό μέρος στην πολιτική αυτών των εθνών. Το γεγονός ότι κηρύττουν πιστά την προειδοποίησι του Ιεχωβά στο Χριστιανικό κόσμο καθώς και στα μη Χριστιανικά έθνη, δεν σημαίνει ότι λαμβάνουν μέρος στην κοσμική πολιτική. Αυτοί δεν αγαπούν «τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω,» αλλά μένουν πιστοί στα λόγια του Ιησού: «Δεν είναι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:14, 16· 1 Ιωάν. 2:15) Απέχουν από τα πολιτικά ζητήματα κάθε είδους με αυστηρή ουδετερότητα.

Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΙΣ

 7. Τι είπε ο Ιερεμίας στο τέλος της απολογίας του ενώπιον του δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με τα εδάφια Ιερεμίας 26:12-15;

⁷ Οι άλλοι ιερείς και οι λεγόμενοι «προφήται» έσυραν τον Ιερεμία ενώπιον του δικαστηρίου των αρχόντων και ενώπιον του λαού σε μια είσοδο του ναού. Τον κατηγόρησαν για στασιαστική ομιλία. «Κρίσις θανάτου πρέπει εις τον άνθρωπον τούτον,» είπαν, «διότι προεφήτευσε κατά της πόλεως ταύτης, ως ηκούσατε με τα ώτα σας.» (Ιερ. 26:7-11) Τερματίζοντας την απολογία του ο Ιερεμίας είπε στο δικαστήριο της Ιερουσαλήμ: «Πλην εξεύρετε μετά βεβαιότητος, ότι εάν με θανατώσητε, αίμα αθώον θέλετε βεβαίως φέρει εφ’ υμάς και επί την πόλιν ταύτην και επί τους κατοίκους αυτής· διότι τη αληθεία ο Κύριος με απέστειλε προς υμάς, δια να λαλήσω εις τα ώτα υμών πάντας τους λόγους τούτους.»—Ιερ. 26:12-15.

 8. Πώς οι κληρικοί του Χριστιανικοί κόσμου ενήργησαν μ’ ένα τρόπο όμοιο μ’ εκείνο των «πατριωτών» της Ιερουσαλήμ, απέναντι της τάξεως του Ιερεμία;

⁸ Τι εθνικιστικό πνεύμα εξεδήλωσαν αυτοί οι εκζητητές του αίματος του Ιερεμία! Αυτό πρέπει να συγκλόνισε το δικαστήριο από το βάθρο του, όπως ακριβώς έκαναν πρόσφατα παρόμοιες πατριωτικές εκκλήσεις σε άλλες αίθουσες δικαστηρίων. Η έκκλησις του Ιεχωβά για την αναμόρφωσί τους παραμερίσθηκε. Αντιπαρήλθαν την ενοχή τους ενώπιον Αυτού, και σκληρύνθηκε η συνείδησίς τους. Παρόμοιες υπήρξαν και οι περιστάσεις των κεχρισμένων της τάξεως του Ιερεμία στους συγχρόνους καιρούς. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί του Χριστιανικού κόσμου προέβαλαν την ίδια απαίτησι για δραστική ενέργεια. Αυτοί ανέλαβαν την ηγεσία στην κραυγή για τη θανάτωσι της τάξεως του Ιερεμία, απλώς για να ελευθερωθούν από τις τύψεις της κακής συνειδήσεώς τους.

 9. Στην περίπτωσι του Ιερεμία, μήπως οι άρχοντες-κριτές υπεχώρησαν στη θρησκευτική πίεσι, και πώς θέλησαν ν’ αποφύγουν τη συμφορά;

⁹ Μεταξύ των αρχόντων που εργάσθηκαν για την απελευθέρωσι του Ιερεμία από την καταδίκη του θανάτου ήταν ο Αχικάμ γιος του Σαφάν. Οι άρχοντες δεν υπεχώρησαν στις θρησκευτικές πιέσεις. Ανεγνώρισαν τον Ιερεμία ως πραγματικό εκπρόσωπο του Ιεχωβά. Δεν ήθελαν να τους κατηγορήση ο Ιεχωβά για το αθώο αίμα του πιστού του δούλου. Αποφάνθηκαν υπέρ του Ιερεμία: δεν είναι ένοχος! Η απολογία του τους έκανε να επαναφέρουν στη μνήμη τους ιστορικά παραδείγματα. Λόγου χάριν, ήσαν σχεδόν 100 χρόνια πλησιέστερα σε όσα είχε προφητεύσει ο Μιχαίας κατά του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Ο Βασιλεύς Εζεκίας απέφυγε την ενοχή αίματος με το να μη θανατώση τον Μιχαία για δήθεν στασιαστική, βλαβερή για το Κράτος γλώσσα. «Ημείς λοιπόν,» είπαν οι πρεσβύτεροι δικαιολογώντας τον προσεκτικό χειρισμό της υποθέσεως του Ιερεμία, «ηθέλομεν προξενήσει μέγα κακόν κατά των ψυχών ημών.»—Ιερ. 26:16-19, 24· Μιχ. 3:9-12.

10. Πώς η διαγωγή του Βασιλέως Ιωακείμ απέναντι του προφήτου Ουρία αντιπαραβάλλεται με εκείνη τον Βασιλέως Εζεκία;

¹⁰ Σε αντίθεσι προς τον Βασιλέα Εζεκία που είχε πάρει βαθιά την προειδοποίησι του Ιεχωβά μέσω του Μιχαία, ήταν ο δισέγγονος του Εζεκία που ήταν τότε στο πρώτο έτος της ενθρονίσεώς του στην Ιερουσαλήμ, ο ίδιος ο Ιωακείμ! Αυτός έβαψε με αίμα το πρώτο κιόλας έτος της βασιλείας του θανατώνοντας τον Ουρία τον υιό του Σεμαΐα. Ο προφήτης Ουρίας, προκειμένου να διαφύγη την οργή του Βασιλέως Ιωακείμ, είχε καταφύγει στην Αίγυπτο. Αλλά, χωρίς καμμιά διευθέτησι με την Αίγυπτο για την έκδοσι του Ουρία, ο εκδικητικός αυτός βασιλεύς έστειλε ανθρώπους να καταδιώξουν τον Ουρία και να τον σύρουν πίσω στη γη του Ιούδα για να υποστή μαρτυρικό θάνατο. (Ιερ. 26:20-23) Έτσι αργότερα, στο ίδιο εκείνο πρώτο έτος του νέου βασιλέως, ο Ιερεμίας είχε πρόσθετο λόγο να προφητεύση τα όσα προφήτευσε, κατ’ εντολή του Ιεχωβά. Σχετικά μ’ αυτό, πρέπει να σημειωθή ότι ο Φαραώ Νεχαώ είχε κάνει τον Ιωακείμ βασιλέα του Ιούδα. (2 Βασ. 23:34, 35) Ο Φαραώ Νεχαώ λοιπόν μπορεί να ήταν συνεργός του Βασιλέως Ιωακείμ στο έγκλημα.

11. Ποια συμφορά επέφερε έτσι, ο Ιωακείμ στον εαυτό του;

¹¹ Ο Ιωακείμ επέφερε συμφορά στον εαυτό του. Το όγδοο έτος της βασιλείας του, ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ επολιόρκησε την Ιερουσαλήμ και κατέστησε τον Ιωακείμ υποτελή βασιλέα στην νέα παγκόσμια δύναμι της Βαβυλώνος. Τρία χρόνια αργότερα, ο Ιωακείμ υπέστη έναν προφανώς πρόωρο θάνατο. Το πτώμα του ρίφθηκε έξω από το τείχος της Ιερουσαλήμ για να έχη την «ταφήν όνου.» Έγινε ακριβώς όπως είχε προφητεύσει ο Ιερεμίας. (Ιερ. 22:18, 19· 2 Χρον. 36:5-8· 2 Βασ. 24:1-6) Τι τρομερό πράγμα!

12. Όπως ο αρχαίος Ιερεμίας, πώς η σημερινή τάξις του Ιερεμία λυτρώνεται από τον θάνατο στα χέρια του θρησκευτικού στοιχείου;

¹² Όπως ο Ιερεμίας ο υιός του Χελκία, έτσι και η τάξις του Ιερεμία στον 20ό μας αιώνα, διαφυλάχθηκε από θάνατο. Τα δικαστήρια δεν υπεχώρησαν σ’ όλες τις περιπτώσεις, ούτε και σ’ όλες τις χώρες, στη μοχθηρή επιθυμία των ισχυρών θρησκευτικών στοιχείων του Χριστιανικού κόσμου. Υπήρξαν δικαστές που ανεγνώρισαν τα θρησκευτικά δικαιώματα και την ελευθερία της τάξεως του Ιερεμία, η οποία, εδώ στη γη, εκπροσωπεί την όμοια με σύζυγο οργάνωσι του Ιεχωβά Θεού. Εκείνο λοιπόν που συνέβη ομοιάζει πολύ με ότι περιγράφεται στην Αποκάλυψι 12:15, 16. Λαϊκά, δημοκρατικά στοιχεία της γης έσπευσαν να βοηθήσουν τους εκπροσώπους της «γυναικός» του Θεού και αντέδρασαν στις προσπάθειες των θρησκευτικών ακολούθων του Σατανά του Διαβόλου να καταπιούν την τάξι του Ιερεμία σε αιώνια καταστροφή.

13. Τι εξακολουθούν να κηρύττουν τα μέλη της τάξεως του Ιερεμία, ενώ δεν συμβιβάζονται σε ποιο ζήτημα;

¹³ Τα μέλη της τάξεως του Ιερεμία εξακολουθούν να κηρύττουν όλα όσα τους προσέταξε ο Θεός να κηρύξουν εναντίον του συγχρόνου αντιστοίχου του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, καθώς και εναντίον όλων των άλλων πολιτικών μερών αυτού του συστήματος πραγμάτων. Μολονότι αυτοί σε μερικές περιοχές αναγκάζονται να ενεργούν «υπό την επιφάνεια,» δεν εργάζονται για ν’ ανατρέψουν καθεστώτα προκειμένου να εξαναγκάσουν την επαλήθευσι αυτού που κηρύττουν. Ανθίστανται σ’ όλες τις πιέσεις που τους γίνονται για να συμβιβαστούν με το ένα ή με το άλλο πολιτικό κόμμα. Αρνούνται να εγκαταλείψουν τη Χριστιανική ουδετερότητα.

14. Η τάξις του Ιερεμία σε ποιον αναγνωρίζει ότι ανήκει η μάχη, και, μετά τη μάχη, τι είδους τόπος θα είναι η γη για ζωή;

¹⁴ Έτσι, αδιάλλακτοι, φυλάσσονται από το να αποτελέσουν «μέρος του κόσμου». Γνωρίζουν καλά ότι ο Παντοδύναμος Ιεχωβά Θεός μπορεί να φροντίση για τον εαυτό του. Ο πόλεμος είναι δικός του! Δεν είναι δικός τους πόλεμος! Εμμένουν σταθεροί στη Χριστιανική ακεραιότητα, πεπεισμένοι ότι «ο πόλεμος της μεγάλης εκείνης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος» επλησίασε, διότι αόρατες δαιμονικές δυνάμεις με τις απόκρυφες εξουσίες τους συγκεντρώνουν τους επίγειους άρχοντες προς την παγκόσμια κατάστασι που καλείται συμβολικά Αρμαγεδδών. (Αποκ. 16:13-16) Η τάξις του Ιερεμία λοιπόν χαίρεται διότι η άκαμπτη Χριστιανική της ουδετερότης είναι υπέρ της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά. Τι μεγαλειώδης τόπος θα είναι η γη μας για την τάξι του Ιερεμία και για τους συγχριστιανούς τους που τηρούν ουδετερότητα αφού παραστούν μάρτυρες του θριάμβου της κυριαρχίας του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα!

Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ-ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

15. Γιατί ο καιρός αυτός είναι ο καιρός της μεγαλύτερης διεθνούς συνομωσίας σ’ όλη την ανθρώπινη ιστορία, και τι λέγει η Αποκάλυψις 14:12 ότι θα σημαίνη αυτό για τους Θεοφοβούμενους Χριστιανούς;

¹⁵ Εν τούτοις, σήμερα είναι ο καιρός για τους Χριστιανούς του πραγματικού Βιβλικού είδους, να δοκιμασθούν ειδικά ως προς την ουδετερότητα και την ακεραιότητα τους. Είναι ο καιρός της μεγαλύτερης διεθνούς συνωμοσίας σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, διότι τώρα είναι ο καιρός των Ηνωμένων Εθνών, τα οποία αριθμούν σήμερα 151 μέλη. Γιατί τα Η.Ε. καλούνται διεθνής συνωμοσία; Διότι πρόκειται για έναν ανθρωποποίητο οργανισμό με σκοπό την αντιμετώπισι και απομάκρυνσι καθόσον είναι δυνατόν, της δικαιωματικής κυριαρχίας της βασιλείας του Ιεχωβά μέσω του Χριστού. Ποιος θα επικρατήση, η Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά ή τα Ηνωμένα Έθνη; Η ασφάλεια και η ειρήνη όλων των λαών περιλαμβάνεται σ’ αυτό. Η Αποκάλυψις 14:12, προλέγοντας πόσο δοκιμαστική θα είναι η περίοδος των Ηνωμένων Εθνών ως μέσου για την παγκόσμια προστασία, λέγει τα εξής: «Εδώ είναι η υπομονή των αγίων, εδώ οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.»—Παράβαλε με Ησαΐα 8:12, 13.

16. Ποια διεθνής συνομωσία έγινε πριν από 19 αιώνες, και τι υπεδείκνυε η μερική της εκπλήρωσις κατά τον Ψαλμό 2:1-4;

¹⁶ Πριν από δεκαεννέα αιώνες είχε γίνει μια διεθνής συνομωσία, δηλαδή συνδυασμένες προσπάθειες εναντίον του ιδίου του Χριστού, και ο Θεός επέτρεψε να επιφέρη αυτή η συνωμοσία το μαρτύριο του Ιησού. (Πράξ. 3:13· 4:27· 13:28, 29· 1 Τιμ. 6:13) Αυτό είχε προλεχθή στον Ψαλμό 2:1-4. Αυτός ο ψαλμός και η μερική του εκπλήρωσις πριν από 19 αιώνες, έδειχναν τη διεθνή συνομωσία κατά του Ιεχωβά και του Χριστού του στον παρόντα καιρό, οπότε το πλήρες δικαίωμα των «βασιλειών του κόσμου» περιήλθε σ’ αυτούς.—Αποκ. 11:15-18.

17. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν ότι η παρούσα παγκόσμια οργάνωσις ενεργεί εναντίον τίνος, και σε ποια στάσι εμμένουν σήμερα την οποία έλαβαν το 1919;

¹⁷ Οι αληθινοί Χριστιανοί θα αναγνωρίσουν την παρούσα διεθνή συνομωσία ως ενέργεια εναντίον του Ιεχωβά και του Χριστού του. Θα εξακολουθήσουν λοιπόν να εγκαρτερούν στη Χριστοειδή τους ουδετερότητα, εμμένοντας σταθεροί στη θέσι που έλαβαν το 1919 στη συνέλευσι του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής που έγινε στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο, συνηγορώντας υπέρ της βασιλείας του Ιεχωβά δια του Χριστού και κατά της προταθείσης Κοινωνίας των Εθνών για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, η οποία (Κοινωνία) αντικαταστάθηκε τώρα από τα Ηνωμένα Έθνη.Η θέσις τους είναι εκείνη που θα ελάμβανε σήμερα ο ίδιος ο προφήτης Ιερεμίας, διότι αυτός είχε δώσει θεόπνευστη προειδοποίησι για μια παρόμοια συνομωσία εναντίον της κυριαρχίας του βασιλικού «δούλου» του Ιεχωβά.

18. Στο πρώτο έτος της βασιλείας του Ιωακείμ, τι ελέχθη στον Ιερεμία να κάνη, και σε ποιους επρόκειτο να τα στείλη αυτά μαζί μ’ ένα μήνυμα;

¹⁸ Συνεπώς, η προφητεία του Ιερεμία, κεφάλαιο 27, έχει σύγχρονη σημασία για μας. Εκεί η αφήγησις του προφήτου λέγει τα εξής:

«Εν τη αρχή της βασιλείας του Ιωακείμ υιού του Ιωσίου, βασιλέως του Ιούδα, [το 628 π.Χ.] έγεινεν ο λόγος ούτος προς τον Ιερεμίαν παρά Κυρίου, λέγων, Ούτω λέγει Κύριος προς εμέ· Κάμε εις σεαυτόν δεσμά και ζυγούς και επίθες αυτά επί τον τράχηλόν σου· και πέμψον αυτά προς τον βασιλέα του Εδώμ και προς τον βασιλέα του Μωάβ και προς τον βασιλέα των υιών Αμμών και προς τον βασιλέα της Τύρου και προς τον βασιλέα της Σιδώνος, δια χειρός των μηνυτών των ερχομένων εις την Ιερουσαλήμ προς τον Σεδεκίαν βασιλέαν του Ιούδα· και πρόσταξον αυτούς να είπωσι προς τους κυρίους αυτών, Ούτω λέγει Ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Ούτω θέλετε ειπεί προς τους κυρίους υμών.»—Ιερ. 27:1-4.

19. Σύμφωνα με το κανονικό Εβραϊκό κείμενο, πότε έλαβε ο Ιερεμίας το μήνυμα του Ιεχωβά και σε ποια περίπτωσι ενήργησε ανάλογα;

¹⁹ Παρατηρούμε εδώ ότι αναφέρονται δυο βασιλείς ως βασιλεύοντες στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ, πρώτα ο Ιωακείμ, κι έπειτα ο αδελφός του Σεδεκίας, ο οποίος βασίλευσε μετά τον Ιωακείμ και τον υιό του Ιωαχείν. Αν το όνομα Ιωακείμ είναι σωστό στο εδάφιο Ιερεμίας 27:1, τότε ο Ιερεμίας έκαμε αυτή την προφητεία το 628 π.Χ. και τη διεφύλαξε 11 χρόνια προτού ενεργήση σχετικά μ’ αυτή. Αλλά τρία Εβραϊκά χειρόγραφα και οι Συριακές και Αραβικές μεταφράσεις του εδαφίου Ιερεμίας 27:1 λέγουν «Σεδεκίας» αντί «Ιωακείμ,» και μ’ αυτόν τον τρόπο παρουσιάζουν το ζήτημα πολλές σύγχρονες Βιβλικές μεταφράσεις.a Οπωσδήποτε, η ανάληψις δράσεως εκ μέρους του Ιερεμία σε εκδήλωσι υπακοής στην προσταγή του Ιεχωβά, τοποθετείται στη βασιλεία του Βασιλέως Σεδεκία και στην περίπτωσι που οι απεσταλμένοι πέντε γειτονικών χωρών, του Εδώμ, του Μωάβ, του Αμμών, της Τύρου και της Σιδώνος, ήλθαν στην Ιερουσαλήμ να διαπραγματευθούν με τον Βασιλέα Σεδεκία. Τότε ο Ναβουχοδονόσορ ήταν αυτοκράτωρ της Βαβυλώνος επί οκτώ τουλάχιστον χρόνια και είχε εκτοπίσει τον Βασιλέα Ιωαχείν στη Βαβυλώνα τοποθετώντας τον θείο του Σεδεκία στον θρόνο της Ιερουσαλήμ. Ως υποτελής βασιλέας, ο Σεδεκίας ώφειλε υποταγή στη Βαβυλώνα.

20. Τι είδους κίνησι εκπροσωπούσε η έλευσις αυτών των πέντε απεσταλμένων και γιατί τους ελέχθη να μην ακούσουν τα λόγια των αποκρυφιστών;

²⁰ Η έλευσις απεσταλμένων από πέντε γειτονικές χώρες ήταν μια συνδυασμένη ενέργεια. Εκπροσωπούσε μια συνδυασμένη κίνησι. Απ’ ό,τι ελέχθη στον Ιερεμία να πη σ’ αυτούς τους απεσταλμένους, είναι φανερό ότι εξυφαίνετο μια συνομωσία με σκοπό την υποκίνησι μιας συνδυασμένης εξεγέρσεως κατά του Αυτοκράτορος Ναβουχοδονόσορ. Οι μάντεις και οι αποκρυφιστές ευνόησαν την εξέγερση. Γι’ αυτό ελέχθη στον Ιερεμία να πη στους απεσταλμένους: «Και σεις, μη ακούετε τους προφήτας σας μήτε τους μάντεις σας μήτε τους ενυπνιαστάς σας μήτε τους οιωνοσκόπους σας μήτε τους μάγους σας, οίτινες λαλούσι προς εσάς, λέγοντες: Δεν θέλετε δουλεύσει εις τον βασιλέα της Βαβυλώνος· διότι αυτοί προφητεύουσι ψεύδος προς εσάς, δια να σας απομακρύνωσιν από της γης σας, και δια να σας διώξω και να απολεσθήτε.»—Ιερ. 27:9, 10.

21. Τι υπεκίνησαν τότε οι δαίμονες τα ενδιαφερόμενα έθνη να κάνουν;

²¹ Ακριβώς όπως σήμερα οι δαίμονες οδηγούν τους πολιτικούς άρχοντες στον Αρμαγεδδώνα, «τον πόλεμον της μεγάλης εκείνης ημέρας του Θεού του παντοκράτορος,» έτσι και τότε οι ίδιοι δαίμονες προέτρεπαν τους πολιτικούς άρχοντες των χωρών από τις οποίες προήλθαν οι απεσταλμένοι να προωθήσουν μια ενιαία στάσι εναντίον του «δούλου» του Ιεχωβά, του Ναβουχοδονόσορ. (Αποκ. 16:13-16) Κατά λογική συνέπεια, τα έθνη εκείνα δεν αντέδρασαν όταν ο Βασιλεύς Σεδεκίας του Ιούδα εστασίασε στο ένατο έτος της βασιλείας του.

22. Όταν ο Ιερεμίας επέδωσε το μήνυμα από τον Ιεχωβά σ’ εκείνους τους απεσταλμένους, γιατί δεν ανεμιγνύετο στην πολιτική, και πώς ετόνισε ο Ιεχωβά την κυριαρχία του μ’ αυτό το μήνυμα;

²² Όταν ο Ιερεμίας επέδωσε μηνύματα από τον Ιεχωβά στους απεσταλμένους της συμμαχίας των πέντε Εθνών, δεν ανεμιγνύετο στην πολιτική, διότι ο Θεός του, ο Ιεχωβά, ήταν «Βασιλεύς των εθνών» και έκανε στα πέντε έθνη χάρι δίνοντάς τους μια προειδοποίησι εθνικής σπουδαιότητος. Ο Ιεχωβά, τονίζοντας την παγκόσμια κυριαρχία του, είπε στον Ιερεμία να τους πη τα εξής:

«Εγώ έκαμον την γην, τον άνθρωπον και τα ζώα τα επί προσώπου της γης, δια της δυνάμεώς μου της μεγάλης και δια του βραχίονός μου του εξηπλωμένου· και έδωκα αυτήν εις όντινα ηυδόκησα. Και τώρα εγώ έδωκα πάντας τούτους τους τόπους εις την χείρα του Ναβουχοδονόσορ, βασιλέως της Βαβυλώνας, του δούλου μου· και αυτά τα θηρία του αγρού έδωκα εις αυτόν δια να υπηρετώσιν αυτόν. Και πάντα τα έθνη θέλουσι δουλεύσει εις αυτόν· και εις τον υιόν αυτού [Ευείλ-Μερωδάχ] και εις τον υιόν του υιού αυτού [Βαλτάσαρ] εωσού έλθη ο καιρός της γης και αυτού, και έθνη πολλά και βασιλείς μεγάλοι θέλουσι καταδουλώσει αυτόν.»—Ιερ. 27:5-7· 2 Βασ. 25:27· Δαν. 5:1, 11, 18, 22.

23. Πόσης διαρκείας θα ήταν η δουλεία στη Βαβυλώνα, και τι θα πάθαινε το έθνος που θα ανθίστατο στην προσταγή του Ιεχωβά;

²³ Με προσταγή του Ιεχωβά λοιπόν, θα περνούσε πολύς καιρός στην πραγματικότητα 70 χρόνια—κατά τον οποίον τα έθνη τα οποία καταβροχθίσθηκαν από τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία έπρεπε να φέρουν τον ζυγό της δουλείας. Αυτή η δουλεία συμβολίσθηκε από τα δεσμά και τους ζυγούς που είχε πη ο Ιεχωβά στον Ιερεμία να κάνη και να δώση στους ξένους απεσταλμένους που επισκέφθηκαν τον Βασιλέα Σεδεκία. Ο στασιασμός των εθνών εκείνων δεν μπορούσε να ματαιώση το θείο πρόσταγμα.

«Και το έθνος και το βασίλειον, το οποίον δεν θέλει δουλεύσει εις αυτόν τον Ναβουχοδονόσορ, τον βασιλέα της Βαβυλώνος . . . το έθνος εκείνο θέλω τιμωρήσει, λέγει Κύριος, εν μαχαίρα και εν πείνη και εν λοιμώ, εωσού εξολοθρεύσω αυτό δια χειρός εκείνου.»—Ιερ. 27:8.

24. Γιατί ο Δούλος-Βασιλεύς του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός, πρέπει τώρα να άρχη εν μέσω των εχθρών του;

²⁴ Σήμερα, στον καιρό της τάξεως του Ιερεμία, όπως και τότε στις ημέρες του βασιλέως Σεδεκία, θα ήταν καλύτερο να δοθή προσοχή στη συμβουλή του Κυριάρχου του σύμπαντος, παρά να δοθή προσοχή στους δαίμονες. (Ιερ. 27:9-11) Εμείς βέβαια δεν θέλομε να αναμιχθούμε σε μια διεθνή συνομωσία εναντίον του Δούλου-Βασιλέως του Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού. Οι πολιτικοί άρχοντες, ιδιαίτερα εκείνοι του Χριστιανικού κόσμου, έχουν ειδοποιηθή με πολυάριθμες διακηρύξεις που έγιναν από την κεχρισμένη τάξι του Ιερεμία, αλλά οι άρχοντες προτιμούν να μείνουν στα Ηνωμένα Έθνη. (Ιερ. 27:12-15· Αποκ. 17:12, 13) Αυτοί εμμένουν προσκολλημένοι στις εθνικές τους κυριαρχίες και αρνούνται κατηγορηματικά να θέσουν τον τράχηλό τους κάτω από τον βασιλικό ζυγό του Δούλου-Βασιλέως του Ιεχωβά. Οι πολιτικοί άρχοντες, επειδή δεν παίρνουν στα σοβαρά το τέλος των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914, δεν αναγνωρίζουν ότι βρίσκονται σε μια παγκόσμια συνομωσία εναντίον της παγγήινης κυριαρχίας του Δούλου-Βασιλέως του Ιεχωβά. Αλλά, όπως ακριβώς ο Σεδεκίας επετράπη να είναι βασιλεύς του Ιούδα από τον «δούλο» του Ιεχωβά, τον Ναβουχοδονόσορ, το ίδιο συμβαίνει και τώρα με τους πολιτικούς άρχοντες, περιλαμβανομένων και εκείνων του Χριστιανικού κόσμου. Αυτοί επετράπη να συνεχίζουν τον χειρισμό των πολιτικών ζητημάτων από το έτος 1914. Συνεπώς ο Δούλος-Βασιλεύς του Ιεχωβά πρέπει τώρα να άρχη εν μέσω των εχθρών του, των συνομωτών που στρέφονται εναντίον του.

25. (α) Αφού οι άρχοντες αρνήθηκαν να προσέξουν, σε ποιους πρέπει να στραφή η τάξις του Ιερεμία με το άγγελμα; (β) Αν οι προφητεύοντες για γοργή ανακούφισι ήσαν από τον Ιεχωβά, ποια προσευχή τους ελέχθη να κάνουν για τα σκεύη που απέμεναν ακόμη;

²⁵ Αφού οι πολιτικοί άρχοντες καταδεικνύουν ότι δεν θα φέρουν τον τράχηλο τους κάτω από τον «ζυγόν» του Δούλου του Ιεχωβά, του ενθρονισμένου Υιού του στον ουρανό, τι πρέπει να κάνη η τάξις του Ιερεμία; Να στραφή στον λαό, στα άτομα. Η τάξις του Ιερεμία πρέπει να εκθέση στον λαό τους υποκινητάς της συνομωσίας.

«Ούτω λέγει Κύριος· Μη ακούετε τους λόγους των προφητών σας, οίτινες προφητεύουσι προς εσάς, λέγοντες, Ιδού, τα σκεύη του οίκου του Κυρίου θέλουσιν επανακομισθή εντός ολίγου από της Βαβυλώνος· διότι αυτοί προφητεύουσι ψεύδος προς εσάς. Μη ακούετε αυτούς· δουλεύσατε εις τον βασιλέα της Βαβυλώνος και θέλετε ζήσει· δια τι η πόλις αύτη να ερημωθή; Εάν δε αυτοί ήναι προφήται και αν ο λόγος του Κυρίου ήναι μετ’ αυτών, ας ικετεύσωσι τώρα τον Κύριον των δυνάμεων, ώστε τα σκεύη τα εναπολειφθέντα εν τω οίκω του Κυρίου και τω οίκω του βασιλέως του Ιούδα και εν Ιερουσαλήμ να μη υπάγωσιν εις την Βαβυλώνα.»—Ιερ. 27:16-18.

26. Αντί να επιστραφούν τα σκεύη γρήγορα, τι επρόκειτο να συμβή στα εναπομένοντα σκεύη, κατά την έκφρασι του Ιεχωβά;

²⁶ Στην Ιερουσαλήμ ο ναός και οι στύλοι του παρέμεναν ακόμη. Στην αυλή του υπήρχε ακόμη η μεγάλη λεκάνη που ελέγετο «θάλασσα» και τα μέσα μετακινήσεως για τις μικρότερες κινητές λεκάνες και πολλά άλλα σκεύη για τη χρήσι των ιερέων και των Λευιτών. Τι επρόκειτο να συμβή σ’ όλα αυτά τα παρακολουθήματα του ναού;

«Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων περί των στύλων και περί της θαλάσσης και περί των βάσεων και περί του υπολοίπου των σκευών των εναπολειφθέντων εν τη πόλει ταύτη, τα οποία Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της Βαβυλώνος δεν έλαβεν, ούτε έφερεν αιχμάλωτον τον Ιεχονίαν, υιόν του Ιωακείμ βασιλέως του Ιούδα, από Ιερουσαλήμ εις Βαβυλώνα και πάντας τους άρχοντας του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ· μάλιστα ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, περί των σκευών των εναπολειφθέντων εν τω οίκω του Κυρίου και τω οίκω του βασιλέως του Ιούδα και εν Ιερουσαλήμ· αυτά θέλουσι μετακομισθή εις την Βαβυλώνα και θέλουσιν είσθαι εκεί έως της ημέρας καθ’ ην θέλω επισκεφθή αυτά, λέγει Κύριος· τότε θέλω επαναφέρει αυτά και αποκαταστήσει αυτά εις τον τόπον τούτον.»—Ιερ. 27:19-22.

27. (α) Τι εσήμαινε η έκφρασις του Ιεχωβά σχετικά με τη διεθνή συνομωσία; (β) Ποια πορεία λοιπόν θα οδηγήση στη συμμετοχή μας στους καρπούς της νίκης του αρχιστράτηγου του Ιεχωβά στη Νέα Τάξι;

²⁷ Τι εσήμαινε αυτή η έκφρασις του Ιεχωβά; Το εξής: Ότι η διεθνής συνομωσία εναντίον της βασιλείας του «δούλου» του Ιεχωβά, θα απετύγχανε. Οι θρησκευτικοί προφήτες και οι αποκρυφιστές που προείπαν γεγονότα πρέπει ν’ αποδειχθούν ψευδείς, που παραπλανούν τους εύπιστους και τους οδηγούν στην καταστροφή. Προς ασφάλειά μας δεν πρέπει να τους ακούσωμε. Η εμπιστοσύνη μας δεν πρέπει να είναι στα Ηνωμένα Έθνη ή σε κάποια άλλη διεθνή οργάνωσι, αλλά στη βασιλεία του Ιεχωβά δια του Δούλου-Βασιλέως του, του Ιησού Χριστού. Με Χριστιανική ουδετερότητα ως προς τις πολιτικές υποθέσεις και τις διαμάχες αυτού του κόσμου, εμείς θα κύψωμε τον τράχηλο μας στο ζυγό εκείνου τον οποίον διώρισε ο Ιεχωβά, εκείνον που αυτός υποστηρίζει ως αρχιστράτηγόν του στον επικείμενο «πόλεμον της μεγάλης εκείνης ημέρας του Θεού του παντοκράτορος», στον Αρμαγεδδώνα. Αυτό θα οδηγήση στη συμμετοχή μας στους καρπούς της ένδοξης νίκης του στη δίκαιη νέα τάξι του Ιεχωβά.

[Υποσημειώσεις]