Απελευθέρωσις και Επιβίωσις από την Πτώσι του Χριστιανικού Κόσμου
1, 2. (α) Πότε και στη διάρκεια της προφητικής σταδιοδρομίας τίνος πρέπει να είχε γίνει το τελευταίο Ιωβηλαίο των Ιουδαίων; (β) Τι διέτασσε ο νόμος του Ιεχωβά μέσω του Μωυσή στους Ιουδαίους για το Ιωβηλαίο;
ΣΤΙΣ ημέρες του Ιερεμία, το σαββατιαίο έτος έπρεπε να είναι καιρός απελευθερώσεως για τους Ιουδαίους δούλους. Το τελευταίο τέτοιο σαββατιαίο έτος έληξε στο έτος 609 π.Χ. στις 9 Τισρί, μια μέρα πριν από την Ιουδαϊκή Ημέρα του Εξιλασμού. Ο λαός του Ιερεμία έπρεπε να εορτάζη τα σαββατιαία έτη από τότε που εισήλθε στη γη Χαναάν το έτος 1473 π.Χ. Κάθε 50ο έτος από τότε έπρεπε να τηρήται ως Ιωβηλαίο έτος, και κάθε Ιωβηλαίο άρχιζε την Ημέρα του Εξιλασμού. Το 17ο Ιωβηλαίο θα απεδεικνύετο ότι είναι το τελευταίο. Τελείωσε το έτος 623 π.Χ., στη διάρκεια της προφητικής δράσεως του Ιερεμία. Ο Ιερεμίας, ως ιερεύς στο ναό, θα είχε ακούσει το σάλπισμα που ανήγγελλε την έναρξι εκείνου του Ιωβηλαίου, που ήταν ένα ειδικό έτος απελευθερώσεως. Ο νόμος του Ιεχωβά, όπως δόθηκε μέσω του προφήτου Μωυσή, ώριζε τα εξής:
2 «Και θέλετε αγιάσει το πεντηκοστόν έτος και θέλετε διακηρύξει άφεσιν εις την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής· ούτος θέλει είσθαι ενιαυτός αφέσεως εις εσάς· και θέλετε επιστρέψει έκαστος εις το κτήμα αυτού και θέλετε επιστρέψει έκαστος εις την οικογένειαν αυτού. Ενιαυτός αφέσεως θέλει είσθαι εις εσάς το πεντηκοστόν έτος.»—Λευιτ. 25:10, 11.
3. Ποιος ήταν ο νόμος του Θεού για κάθε έβδομο έτος μεταξύ Ιωβηλαίων ετών, και πόσο καιρό μπορούσαν οι Εβραίοι κτήτορες δούλων να έχουν τους Εβραίους δούλους τους;
3 Όπως το εβδομαδιαίο σάββατο, έτσι και κάθε έβδομο έτος μεταξύ Ιωβηλαίων έπρεπε να είναι ένα σαββατιαίο έτος. (Λευιτ. 25:1-9) Σε μια παρόμοια διάταξι, ο νόμος του Ιεχωβά έλεγε: «Εάν αγόρασες δούλον Εβραίον, εξ έτη θέλει δουλεύσει· εν δε τω εβδόμω θέλει εξέλθει ελεύθερος, δωρεάν.» (Έξοδ. 21:2) «Εάν ο αδελφός σου, Εβραίος ή Εβραία, πωληθή εις σε, θέλει σε δουλεύσει εξ έτη, και εις το έβδομον έτος θέλεις εξαποστείλει αυτόν ελεύθερον από σού.»—Δευτ. 15:12.
4. Έτσι, στο σαββατιαίο έτος 610-609 π.Χ., τι θα ήταν κατάλληλο να κάνουν οι Εβραίοι κτήτορες δούλων, και πώς έδωσαν στον Θεό πρόσθετο λόγο για να τους τιμωρήση;
4 Στις ημέρες του Ιερεμία, λοιπόν, εκείνο το σεληνιακό σαββατιαίο έτος 610-609 π.Χ. φάνηκε καλό ενώπιον του Ιεχωβά για να συνάψουν εκείνοι οι Ιουδαίοι κτήτορες δούλων μια διαθήκη ενώπιόν του στο ναό της Ιερουσαλήμ και ν’ αφήσουν ελεύθερους τους Εβραίους δούλους τους. Παρά τη διεθνή κατάστασι που ήταν τόσο απειλητική για την Ιερουσαλήμ, αυτή ήταν η ευπειθής πορεία που έπρεπε ν’ ακολουθήση ο λαός του Ιερεμία. Εν τούτοις, προτού τελειώση εκείνο το έτος της απελευθερώσεως, αυτοί οι άλλοτε κτήτορες δούλων παρέβησαν την ιεροπρεπή διαθήκη τους και εξανάγκασαν τους πρώην δούλους τους και τις δούλες τους να επανέλθουν στη δουλεία. Αυτό δυσαρέστησε τον Ιεχωβά, που πάντα τηρεί τη διαθήκη του, και του έδωσε άλλον ένα λόγο για να τους τιμωρήση.—Ιερ. 34:8-16.
5. (α) Ποιοι ξένοι που ήσαν τότε στην Ιερουσαλήμ δεν ήσαν ένοχοι και ωστόσο ήσαν σε κίνδυνο; (β) Πώς το σύγχρονο αντίστοιχο της Ιερουσαλήμ βρίσκεται, με όμοιο τρόπο, σε κίνδυνο, και από ποια πηγή;
5 Ευτυχώς, σ’ αυτή την έλλειψι σεβασμού προς μια διαθήκη που είχε γίνει επίσημα ενώπιον του Θεού, δεν συμμετείχαν ωρισμένα άτομα που ήσαν τότε στην Ιερουσαλήμ και ήσαν γνωστά ως Ρηχαβίτες, απόγονοι του Ιωναδάβ, γιου του Ρηχάβ. (Ιερ. 35:6-11) Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι ήσαν σε κίνδυνο ένεκα της ποινής που επρόκειτο δικαιολογημένα να επέλθη στους Ιουδαίους κατοίκους της Ιερουσαλήμ. Αλλά ήσαν σε θέσι να προστατευθούν απ’ όσα ο Ιεχωβά Θεός προείπε στη συνέχεια λόγω της ιδιοτελούς απιστίας των Ιουδαίων. Όπως έγινε στην περίπτωσι της Ιερουσαλήμ των ημερών του Ιερεμία, τα περαιτέρω λόγια του Ιεχωβά πρέπει να ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τον σύγχρονο Χριστιανικό κόσμο. Όπως η Ιερουσαλήμ τότε, έτσι και ο Χριστιανικός κόσμος σήμερα βρίσκεται στις έσχατες ημέρες της μακράς του υπάρξεως. Η τελική παγκόσμια δύναμις που προελέχθη στη Βιβλική προφητεία, η ογδόη παγκόσμια δύναμις, είναι τώρα παρούσα, με τη μορφή των Ηνωμένων Εθνών. Πρόκειται να παίξη ένα θανάσιμο ρόλο προς τον Χριστιανικό κόσμο, που αποτελεί το σύγχρονο αντίστοιχο της Ιερουσαλήμ. Τα Η.Ε. και ο προκάτοχός τους, η Κοινωνία των Εθνών, έχουν τώρα μαζί ηλικία 60 ετών. (Αποκ. 17:7-11) Αυτός ο οργανισμός, προτού εκλείψη για πάντα, θα δράση!
6. Πώς ο Χριστιανικός κόσμος, μολονότι ισχυρίζεται, ότι είναι υπέρ της ελευθερίας, ωδήγησε τα μέλη των εκκλησιών του σε δουλεία;
6 Επειδή ο Χριστιανικός κόσμος ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανικός, πρέπει να συνηγορή υπέρ της ελευθερίας από τη δουλεία σ’ αυτό τον κόσμο που είναι δουλωμένος στην αμαρτία. Στην πραγματικότητα, όμως, ωδήγησε τα μέλη των εκκλησιών του σε δουλεία σ’ αυτό τον κόσμο, για δικά του συμφέροντα, Και αυτό διότι έγινε φίλος αυτού του κόσμου, αλλά εχθρός του Θεού.—Ιακ. 4:4.
7. (α) Τα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου ωδηγήθηκαν σε δουλεία σε τι, και σε εναντίωσι κατά τίνος; (β) Τι άλλο καλείται να ακούση ο Χριστιανικός κόσμος στην προφητεία του Ιερεμία;
7 Οι πνευματικοί δούλοι του Χριστιανικού κόσμου δουλεύουν, όχι για τη βασιλεία του Θεού μέσω του Χριστού, αλλά για τον καταδικασμένο κόσμο και τον άρχοντα και Θεό του, τον Σατανά τον Διάβολο. (1 Ιωάν. 2:15-17· Εφεσ. 2:2) Ο Χριστιανικός κόσμος παρακινεί τα μέλη των εκκλησιών του να εναντιώνωνται στους Χριστιανούς Μάρτυρες του Ιεχωβά, που προεικονίσθηκαν από τον Ιερεμία. Ας ακούση, λοιπόν, ο Χριστιανικός κόσμος τι είπε κατόπιν ο Ιερεμίας:
«Δια τούτο ούτω λέγει Κύριος· Σεις δεν μου ηκούσατε, να κηρύξητε άφεσιν έκαστος εις τον αδελφόν αυτού και έκαστος εις τον πλησίον αυτού· ιδού λοιπόν, λέγει Κύριος, εγώ κηρύττω άφεσιν εναντίον σας εις την μάχαιραν, εις τον λοιμόν και εις την πείναν· και θέλω σας παραδώσει εις διασποράν εν πάσι τοις βασιλείοις της γης. Και θέλω παραδώσει τους ανθρώπους τους αθετήσαντας την διαθήκην μου, οίτινες δεν εξετέλεσαν τους λόγους της διαθήκης, την οποίαν έκαμον ενώπιον μου, ότε έσχισαν τον μόσχον εις δύο και επέρασαν μεταξύ των τμημάτων αυτού, τους άρχοντας του Ιούδα και τους άρχοντας της Ιερουσαλήμ, τους ευνούχους και τους ιερείς και πάντα τον λαόν του τόπου, οίτινες επέρασαν μεταξύ των τμημάτων του μόσχου· και θέλω παραδώσει αυτούς εις την χείρα των εχθρών αυτών και εις την χείρα των ζητούντων την ψυχήν αυτών· τα δε πτώματα αυτών θέλουσιν είσθαι δια τροφήν εις τα πετεινά του ουρανού και εις τα θηρία της γης. Και Σεδεκίαν τον βασιλέα του Ιούδα και τους άρχοντας αυτού θέλω παραδώσει εις την χείρα των εχθρών αυτών και εις την χείρα των ζητούντων την ψυχήν αυτών και εις την χείρα του στρατεύματος του βασιλέως της Βαβυλώνος, οίτινες ανεχώρησαν από εσάς.
«Ιδού, θέλω προστάξει, λέγει Κύριος, και θέλω επιστρέψει αυτούς εις την πόλιν ταύτην και θέλουσι πολεμήσει κατ’ αυτής και κυριεύσει αυτήν και κατακαύσει αυτήν εν πυρί· και θέλω κάμει ερήμωσιν τας πόλεις του Ιούδα, ώστε να μη υπάρχη ο κατοικών.»—Ιερ. 34:17-22· παράβαλε με Γένεσι 15:10-18.
8. Έχοντας υπ’ όψι αυτή την προφητεία του Ιερεμία, τι προσκιάσθηκε για τον σημερινό Χριστιανικό κόσμο;
8 Μήπως αυτή η προφητεία προμηνύει την πτώσι του Χριστιανικού κόσμου ενώπιον των κοσμικών δυνάμεων τις οποίες αφήνει ο Ιεχωβά να τον πολιορκήσουν; Τι άλλο θα μπορούσε να προσκιάζη αυτή η προφητεία, έχοντας υπ’ όψι όσα συνέβησαν στην Ιερουσαλήμ; Η σύλληψις του Βασιλέως Σεδεκία και η εξορία του στη Βαβυλώνα, για να πεθάνη εκεί του είχε προλεχθή από τον Ιερεμία. (Ιερ. 34:1-7) Ασφαλώς, λοιπόν, σε μια μεγαλύτερη εκπλήρωσι του προφητικού εκείνου γεγονότος των Βιβλικών χρόνων, το μέλλον δεν επιφυλάσσει κανένα καλό για τους άρχοντες του Χριστιανικού κόσμου!
9. Πότε μετά το σαββατιαίο έτος άρχισε η πολιορκία της Ιερουσαλήμ, πόσο καιρό διήρκεσε και πώς αυτό που συνέβη σ’ αυτή την πόλι τρομοκράτησε τα γύρω έθνη στη σκέψι παρόμοιου τέλους;
9 Στο έτος 609 π.Χ. τελείωσε το σαββατιαίο έτος, την 9η μέρα του 7ου σεληνιακού μηνός (Τισρί), την παραμονή της Ημέρας του Εξιλασμού. Μετά απ’ αυτό, τη 10η μέρα του 10ου σεληνιακού μηνός (Τεβέθ) του ίδιου εκείνου έτους, ο Αυτοκράτωρ Ναβουχοδονόσορ και οι Βαβυλωνιακές στρατιωτικές του δυνάμεις άρχισαν να πολιορκούν την Ιερουσαλήμ. (2 Βασ. 25:1, 2) Πέρασαν δεκαοχτώ μήνες ώσπου να πέση η Ιερουσαλήμ, δηλαδή την 9η μέρα του 4ου σεληνιακού μηνός (Θαμμούζ), του έτους 607 π.Χ. Ο Βασιλεύς Σεδεκίας, προσπαθώντας να διαφύγη και να ματαιώση έτσι την προφητεία του Ιεχωβά, έφθασε μόνο ως την πόλι της Ιεριχώ, και τότε οι Βαβυλώνιοι διώκτες του τον συνέλαβαν. Κατόπιν, τον έφεραν πάλι πίσω για μια κατά πρόσωπο συνάντησι με τον Ναβουχοδονόσορ και, μετά, για μια χωρίς ελπίδα εξορία στην ειδωλολατρική Βαβυλώνα. (Ιερ. 34:2, 3) Τον επόμενο σεληνιακό μήνα, δηλαδή την 7η μέρα του μηνός Αβ, του έτους 607 π.Χ., η Ιερουσαλήμ λαφυραγωγήθηκε και πυρπολήθηκε. Ο βεβηλωμένος ναός του Ιεχωβά που υπήρχε εκεί δεν την έσωσε. (2 Βασ. 25:3-17) Αληθινά, η τρομερή καταστροφή της Ιερουσαλήμ ήταν κάτι που έκανε τα άλλα έθνη να τρομοκρατηθούν στη σκέψι παρόμοιας μεταχειρίσεώς τους στα χέρια της Βαβυλώνος.
10. Τρέμει ο Χριστιανικός κόσμος από φόβο γι’ αυτό το αρχαίο θέαμα, και με τι θ’ αρχίση η δική του καταστροφή;
10 Εν τούτοις, μετά από αιώνες, η δύναμις του θεάματος της ερειπωμένης Ιερουσαλήμ δεν προκαλεί τρόμο στον Χριστιανικό κόσμο, ο οποίος δεν τρέμει από φόβο. Δεν διακρίνει στο αρχαίο θέαμα καμμιά προφητική εικόνα προειδοποιήσεώς του για τη δική του γοργά επερχόμενη καταστροφή σε παγκόσμια κλίμακα. Έτσι, θ’ αρχίση η καταστροφή κάθε ψευδούς θρησκείας, στη μεγαλύτερη θλίψι που επήλθε ποτέ σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι εναντίον του Ιεχωβά. Θα συμβή αυτό που προελέχθη στα εδάφια Ματθαίος 24:15-22.
11. Πότε η γη της Ιερουσαλήμ έμεινε έρημη χωρίς ανθρώπους και κατοικίδια ζώα, και μήπως ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ ήσαν οι μόνοι που επέζησαν κάτω από την εύνοια του Ιεχωβά;
11 Πώς θα επιζήση, λοιπόν, οποιοσδήποτε άνθρωπος από μια τέτοια θλίψι; Με τον ίδιο τρόπο που επέζησαν ο Ιερεμίας και ο γραμματεύς του Βαρούχ από την κρίσι που επήλθε στην Ιερουσαλήμ δια μαχαίρας, πείνας, λοιμού και πυρπολήσεως! Αργότερα, τον έβδομο σεληνιακό μήνα εκείνου του καταστροφικού έτους, ο Ιερεμίας φέρθηκε στην Αίγυπτο από τους πανικόβλητους εκείνους ανθρώπους που είχαν στασιάσει κατά της κυριαρχίας της Βαβυλώνος. Έτσι, όλη η γη του βασιλείου του Ιούδα έμεινε έρημη από ανθρώπους και ζώα. (2 Βασ. 25:22-26) Η γη, λοιπόν, επρόκειτο ν’ απολαύση ένα συνεχές σάββατο 70 ετών. (2 Χρον. 36:20, 21) Αλλά, εκτός του Ιερεμία και του γραμματέως του Βαρούχ, και άλλοι που είχαν την εύνοια του Ιεχωβά επέζησαν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και την ερήμωσι της γης του Ιούδα. Αυτό το είχε εγγυηθή ο Θεός σ’ αυτούς μέσω του Ιερεμία. Κι εμείς σήμερα πρέπει να ενδιαφερώμεθα για την περίπτωσι αυτών που θα επιζήσουν, αν θέλωμε να επιζήσωμε από την επικείμενη θλίψι.
ΠΡΟΕΙΚΟΝΙΣΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
12. Εκείνοι που επέζησαν από την επικείμενη θλίψι προεικονίσθηκαν από ποιον ξένο νομαδικό λαό, και πώς συνέβη να τους βρη ο Ιερεμίας στην Ιερουσαλήμ;
12 Σε ποιους θα επιβλέψη με εύνοια ο Μέγας Συντηρητής της ανθρώπινης ζωής στη διάρκεια της επικείμενης θλίψεως, στην οποία θα εξαλειφθή αυτό το καταδικασμένο σύστημα πραγμάτων; Στους αφιερωμένους, βαπτισμένους Χριστιανούς, οι οποίοι προεικονίσθηκαν από μια ωρισμένη ομάδα ξένων προσφύγων στην Ιερουσαλήμ. Αυτοί οι φίλοι των Ιουδαίων υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη νομαδική ζωή τους και να εγκατασταθούν προσωρινά στην Ιερουσαλήμ, επειδή δεν ήθελαν να ενωθούν με το στρατόπεδο του εχθρού που προχωρούσε στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ με αρχηγό τον βασιλέα της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορ. Προπάτωρ τους ήταν ο Ιωναδάβ, γιος του Ρηχάβ. Εν τούτοις, αυτοί δεν ελέγοντο Ιωναδαβίτες, επειδή και ο Βασιλεύς Δαβίδ είχε έναν ανεψιό που λεγόταν Ιωναδάβ. Αλλά ελέγοντο Ρηχαβίτες, και το όνομα αυτό τους διέκρινε ως μη Ισραηλίτες. Αυτοί ήσαν πολύ γνωστοί στον Ιερεμία.
13. Πώς η τήρησις διαθήκης εκ μέρους των Ισραηλιτών παρεβλήθη με την τήρησι ευχής εκ μέρους των Ρηχαβιτών, και τι ελέχθη στον Ιερεμία να κάνη με τους Ρηχαβίτες;
13 Επί 250 και πλέον χρόνια, αυτοί ήσαν πιστοί στην ευχή που τους είχε επιβάλει ο γνωστός πρόγονός τους Ιωναδάβ. Οι Ισραηλίτες δεν είχαν να επιδείξουν παρόμοιο υπόμνημα ως προς την πιστότητα στη διαθήκη του Νόμου, την οποία είχαν συνάψει, οι πατέρες τους με τον Ιεχωβά Θεό μέσω του Μωυσή ως μεσίτη τους, στο έτος 1513 π.Χ. Τώρα, λοιπόν, ο Θεός, του οποίου τη διαθήκη παρέβησαν, επρόκειτο να δείξη τη διαφορά που υπήρχε μεταξύ αυτών των Ισραηλιτών και των Ρηχαβιτών, που τηρούσαν την ευχή τους. Έτσι, οι Ρηχαβίτες επρόκειτο τώρα να τεθούν υπό δοκιμασία σε μια θέσι άγια στον Ιεχωβά, στο ναό της Ιερουσαλήμ. Ο Θεός, λοιπόν, είπε στον Ιερεμία: «Ύπαγε προς τον οίκον των Ρηχαβιτών και λάλησον προς αυτούς και φέρε αυτούς εις τον οίκον του Κυρίου, εις εν των δωματίων, και πότισον αυτούς οίνον.» (Ιερ. 35:1, 2) Και αυτό παρά το γνωστό γεγονός ότι οι Ρηχαβίτες δεν έπιναν οίνο.
14. Πώς οι Ρηχαβίτες εξήγησαν την άρνησί τους να πιουν οίνο από το χέρι, του Ιερεμία, καθώς και να κατοικήσουν σε μια πόλι;
14 Ο Ιερεμίας έκανε αυτό που του είπε ο Ιεχωβά. (Ιερ. 35:3-5) Ωστόσο, ακόμη και από το χέρι του προφήτη, οι Ρηχαβίτες αρνήθηκαν να πιουν. Εξήγησαν τα εξής:
«Δεν θέλομεν πίει οίνον διότι Ιωναδάβ, ο υιός του Ρηχάβ. ο πατήρ ημών, προσέταξεν εις ημάς λέγων, Δεν θέλετε πιει οίνον, σεις και οι υιοί σας, εις τον αιώνα· ουδέ οικίαν θέλετε οικοδομήσει ουδέ σπέρμα θέλετε σπείρει ουδέ αμπελώνα θέλετε φυτεύσει ουδέ θέλετε έχει· αλλ’ εν σκηναίς θέλετε κατοικεί πάσας τας ημέρας σας, δια να ζήσητε πολλάς ημέρας επί της γης, εν η παροικείτε.
«Και υπηκούσαμεν εις την φωνήν του Ιωναδάβ, υιού του Ρηχάβ, του πατρός ημών, κατά πάντα όσα προσέταξεν εις ημάς, να μη πίωμεν οίνον πάσας τας ημέρας ημών, ημείς, αι γυναίκες ημών, οι υιοί ημών και αι θυγατέρες ημών μηδέ να οικοδομήσωμεν οικίας δια να κατοικώμεν και δεν είχομεν αμπελώνα ή αγρόν ή σπέρμα· αλλά κατωκήσαμεν εν σκηναίς και υπηκούσαμεν και επράξαμεν κατά πάντα όσα προσέταξεν εις ημάς Ιωναδάβ ο πατήρ ημών· ότε όμως Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της Βαβυλώνας ανέβη εις τον τόπον, είπομεν, Έλθετε και ας υπάγωμεν εις Ιερουσαλήμ, εξ αιτίας του στρατεύματος των Χαλδαίων και εξ αιτίας του στρατεύματος των Συρίων· και κατοικούμεν εν Ιερουσαλήμ.»—Ιερ. 35:6-11.
15. Με ποιον τρόπο η ευχή που είχε τεθή στους Ρηχαβίτες ήταν προστατευτική, και πώς η διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου έκανε πρόνοια γι’ αυτούς;
15 Η ευχή που είχε τεθή στους Ρηχαβίτες ήταν προστατευτική. Τους βοήθησε να διάγουν μια απλή ζωή σαν ξένοι στη γη και χωρισμένοι από τη διαφθορά των πόλεων. Επειδή δεν ήσαν Ισραηλίτες κάτω από τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου, ήσαν σαν ξένοι εντός των πυλών των Ισραηλιτών και δεν προξενούσαν ανωμαλίες στους Ισραηλίτες οικοδεσπότες τους. Δεν εμπόδιζαν τους Ισραηλίτες να τηρήσουν τη διαθήκη τους με τον Ιεχωβά αλλά, αντιθέτως, συμβάδιζαν κι εκείνοι με τη διαθήκη του Νόμου ως τον βαθμό που εφαρμόζετο σ’ αυτούς. Ωστόσο, σχετικά με την πόσι οινοπνευματωδών ποτών, ήσαν όπως οι Ναζηραίοι Ισραηλίτες. Παραμένοντας νηφάλιοι, διατηρούσαν τις αισθήσεις τους. Η εισβολή των στρατευμάτων του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ στη γη του Ιούδα επρόκειτο να επηρεάση την απλή νομαδική ζωή τους. Έτσι, καθώς οι εισβολείς Χαλδαίοι προχωρούσαν, οι Ρηχαβίται κατέφυγαν στην Ιερουσαλήμ.
16. Πώς οι Ρηχαβίτες, που τηρούσαν την ευχή τους, έδωσαν στον Ιεχωβά ένα παράδειγμα που μπορούσε να χρησιμοποιήση κατά των παραβατών της διαθήκης Ισραηλιτών, και τι θεώρησε αναγκαίο να επιφέρη εναντίον τους;
16 Η επίμονη προσήλωσίς τους στην ευχή τους να μη πιουν οίνο, ακόμη και όταν εκλήθησαν να το κάνουν αυτό από τον προφήτη και ιερέα Ιερεμία, έδωσε στον Ιεχωβά ένα παράδειγμα που μπορούσε να χρησιμοποιήση εναντίον των παραβατών της διαθήκης Ισραηλιτών. Οι Ρηχαβίτες τήρησαν την ευχή τους, μολονότι αυτήν την ευχή την είχε επιβάλει σ’ αυτούς ένας απλός άνθρωπος, ο προπάτοράς τους. Οι Ισραηλίτες παρέβησαν τη διαθήκη του Νόμου, μολονότι αυτή η διαθήκη είχε γίνει, όχι από έναν απλό άνθρωπο, αλλά από τον Ύψιστο Θεό. Κατάλληλα τώρα ο Ιεχωβά είπε στον Ιερεμία:
«Ύπαγε και ειπέ προς τους ανθρώπους του Ιούδα και προς τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, Δεν θέλετε λάβει παιδείαν δια να ακούητε τους λόγους μου; λέγει Κύριος. Οι μεν λόγοι του Ιωναδάβ, υιού του Ρηχάβ, όστις προσέταξεν εις τους υιούς αυτού να μη πίνωσιν οίνον, εξετελέσθησαν· και έως της ημέρας ταύτης δεν πίνουσι, διότι υπακούουσιν εις την προσταγήν του πατρός αυτών εγώ δε ελάλησα προς εσάς, εγειρόμενος πρωί και λαλών, πλην δεν μου ηκούσατε. Και απέστειλα προς εσάς πάντας τους δούλους μου τους προφήτας, εγειρόμενος πρωί και αποστέλλων, λέγων, Επιστρέψατε ήδη έκαστος από της οδού αυτού της πονηράς και διορθώσατε τας πράξεις υμών και μη υπάγετε οπίσω άλλων θεών δια να λατρεύητε αυτούς, και θέλετε κατοικήσει εν τη γη, την οποίαν έδωκα εις εσάς και εις τους πατέρας σας· αλλά δεν εκλίνατε το ωτίον σας και δεν μου εισηκούσατε. Επειδή οι υιοί του Ιωναδάβ υιού του Ρηχάβ εξετέλεσαν την προσταγήν του πατρός αυτών, την οποίαν προσέταξεν εις αυτούς, ο δε λαός ούτος δεν μου εισήκουσε.»
«Δια τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Θεός των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Ιδού, θέλω φέρει επί τον Ιούδαν και επί πάντας τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ πάντα τα κακά, τα οποία ελάλησα κατ’ αυτών, διότι ελάλησα προς αυτούς και δεν ήκουσαν, και έκραξα προς αυτούς και δεν απεκρίθησαν.»—Ιερ. 35:13-17.
17. Γιατί η αποστασία των Ισραηλιτών πρέπει να χαρακτηρισθή εκούσια και τι ήταν αναπόφευκτο να συμβή σ’ αυτούς;
17 Είναι σαφές απ’ αυτή τη σύγκρισι των Ρηχαβιτών με τους Ισραηλίτες ότι οι πολύ ευνοημένοι Ισραηλίτες μπορούσαν, με τη βοήθεια των προφητών του Θεού, να τηρήσουν τη διαθήκη τους με τον Ιεχωβά τον Θεό τους. Ο Ιεχωβά τους είχε δώσει το ναό του και το ιερατείο του για να προσφέρουν θυσίες για τη συγχώρησι των ακουσίων αμαρτιών που διέπρατταν ένεκα αδυναμιών της σαρκός τους. Παρά το γεγονός αυτό, όμως, οι Ισραηλίτες εξέλεξαν πρόσθετους θεούς, ιδιαίτερα τον Βάαλ, και ενσωμάτωσαν στη λατρεία τους κάθε είδους ανομία που τους απαγόρευε ο Νόμος του Ιεχωβά μέσω του Μωυσή. Η αποστασία τους, λοιπόν, από τον Νόμο της διαθήκης του Θεού για αγνή λατρεία, ήταν εκούσια. Έδειχνε έλλειψι σεβασμού και στον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό, αλλά και στις ιεροπρεπείς ευχές τους προς αυτόν. Αυτό δεν προμήνυε τίποτε άλλο παρά συμφορά γι’ αυτούς τους αποστάτες. Για παρόμοιους λόγους, μια αναπόφευκτη συμφορά επίκειται για όλο τον Χριστιανικό κόσμο!
ΔΙΑΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΨΕΥΔΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
18. Από ποια λόγια του Ιερεμία προς τους Ρηχαβίτες λαμβάνει διαβεβαίωσι ο «πολύς όχλος» ότι θα επιζήση από την καταστροφή τον Χριστιανικού κόσμου και των φίλων του, του συστήματος πραγμάτων;
18 Ποιος θέλει σήμερα να διαφύγη την καταστροφή μαζί με τον Χριστιανικό κόσμο και τους στενούς φίλους του, δηλαδή αυτό το σύστημα πραγμάτων που δυσφημεί τον Θεό; «Εμείς!» λέγουν εκείνοι που ανήκουν στον «πολύν όχλον» που προελέχθη στα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-17. Αυτοί παίρνουν ισχυρή διαβεβαίωσι από την υπόσχεσι που έδωσε ο Ιεχωβά στους Ρηχαβίτες, που τήρησαν την ευχή τους, όπως εκτίθεται στα εδάφια Ιερεμίας 35:18, 19, όπου διαβάζομε τα εξής: «Και είπεν ο Ιερεμίας προς τον οίκον των Ρηχαβιτών, Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Επειδή υπηκούσατε εις την προσταγήν Ιωναδάβ του πατρός σας και εφυλάξατε πάσας τας εντολάς αυτού και εκάμετε κατά πάντα όσα προσέταξεν εις εσάς, δια τούτο ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Δεν θέλει λείψει άνθρωπος από του Ιωναδάβ υιού του Ρηχάβ παριστάμενος ενώπιόν μου εις τον αιώνα.»
19. (α) Ποια ήταν η στάσις του Ιωναδάβ απέναντι της λατρείας του Βάαλ; (β) Ποιον φέρουν στη μνήμη τα ονόματα Ιωναδάβ και Ιααζανίας, και τι στάσι έλαβαν αυτοί ως προς τον οίνο;
19 Έτσι, ο Ιωναδάβ, ο γιος του Ρηχάβ, μολονότι δεν ήταν Ισραηλίτης, επρόκειτο να έχη έναν απόγονο που θα «παρίστατο» με επιδοκιμασία ενώπιον του Ιεχωβά εδώ πάνω στη γη για πάντα. Ας μη ξεχνούμε ότι αυτός ο Ιωναδάβ συμμετείχε με την καρδιά και την ψυχή του μαζί με τον Βασιλέα Ιηού στην καταστροφή της Βααλικής λατρείας από το αποστατικό βασίλειο του Ισραήλ. (2 Βασ. 10:15-28) Το όνομα αυτού του γιου του Ρηχάβ, δηλαδή Ιωναδάβ, φέρνει στη μνήμη τον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό, διότι σημαίνει «ο Ιεχωβά Είναι Ελευθερίου Πνεύματος.» Ο Ρηχαβίτης στον οποίο ο Ιερεμίας εξέθεσε τη θεία υπόσχεσι ήταν ο Ιααζανίας, και το όνομά του σημαίνει «ο Γιαχ [δηλαδή, ο Ιεχωβά] Εισακούει.» (Ιερ. 35:3-5) Ο Ιααζανίας και οι αδελφοί του, πιστοί στην ευχή τους, αρνήθηκαν να πιουν οίνο από τα χέρια του Ιερεμία στο ναό του Ιεχωβά. Εκεί, στην παρουσία του Ιεχωβά, έδειξαν ακεραιότητα προς την ευχή τους.
20. Μολονότι δεν έχομε άμεση Βιβλική ένδειξι, γιατί μπορούμε να είμεθα βέβαιοι σχετικά με τους Ρηχαβίτες όταν καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ και μετά την καταστροφή της;
20 Ο Ιεχωβά σεβάσθηκε την πιστότητα αυτών των Ρηχαβιτών και υποσχέθηκε ότι δεν θα εξαλείφοντο στη διάρκεια της επικείμενης καταστροφής της Ιερουσαλήμ το έτος 607 π.Χ. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι οι Ρηχαβίτες δεν απεκόπησαν τότε από την παρουσία του Ιεχωβά, διότι Εκείνος σεβάσθηκε τον λόγο της υποσχέσεώς του όσο και οι Ρηχαβίτες σεβάσθηκαν την ευχή τους σχετικά με τον οίνο. Ίσως υπάρχει ιστορική ένδειξις της επιβιώσεώς τους στο πρόσωπο του Μαλχία, γιου του Ρηχάβ, ο οποίος επισκεύασε μια πύλη της Ιερουσαλήμ στις ημέρες του Κυβερνήτη Νεεμία. (Νεεμ. 3:14) Το αν επέζησαν Ρηχαβίτες έως της ημέρας του Ιησού Χριστού και έγιναν μαθητές του, αυτό δεν αναγράφεται στον Λόγο του Ιεχωβά. Αλλά θα ήταν πολύ κατάλληλο!
21. Από ποια εθνική καταστροφή επέζησαν οι Ρηχαβίτες, κι έτσι από τι είναι κατάλληλο να επιζήσουν τα σύγχρονα αντίστοιχά τους;
21 Φυσικοί Ρηχαβίτες δεν μπορούν ν’ ανακαλυφθούν σήμερα, αλλά υπάρχουν τα σύγχρονα αντίστοιχα τους. Είναι οι στενοί σύντροφοι των πνευματικών Ισραηλιτών, που είχαν προεικονισθή από τον Ιερεμία. Οι αρχαίοι Ρηχαβίτες επέζησαν από την καταστροφή της αποστατικής, Ιερουσαλήμ. Επειδή εξεικόνιζαν τον «πολύν όχλον» των «άλλων προβάτων» του Χριστού, είναι κατάλληλο γι’ αυτά τα αντίστοιχα των Ρηχαβιτών να επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψι» του κόσμου, της οποίας το πρώτο χαρακτηριστικό θα είναι η καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου, του αντίστοιχου της Ιερουσαλήμ.
22. (α) Πότε ανεγράφη για πρώτη φορά ότι ο Ιωναδάβ εξεικόνιζε την προβατοειδή τάξι, που θα επιζούσε από τη «μεγάλη θλίψι»; (β) Πού τους προσκαλούσε ιδιαίτερα το τεύχος της Σκοπιάς 1 Μαΐου 1935;
22 Ο τρίτος τόμος του βιβλίου Διεκδίκησις, που εξεδόθη τη Δευτέρα, 18 Ιουλίου 1932, στο Μπρούκλυν της Ν.Υ. ήταν ο πρώτος που ανέφερε (στις σελίδες 77-83, στην Αγγλική) ότι ο αρχαίος Ιωναδάβ εξεικόνιζε μια τάξι ευσεβών ανθρώπων οι οποίοι, κάτω από την προστασία του Θεού, θα περνούσαν ζώντες από τη «μεγάλη θλίψι» και θα εισήρχοντο στη Νέα Τάξι κάτω από τη βασιλεία του Χριστού. (Σελ. 263-265 του τεύχους της Σκοπιάς 1ης Σεπτεμβρίου 1932) Το ενδιαφέρον θέμα για συζήτησι «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσι Αποθάνει» επιστεύετο ότι εφαρμόζετο σ’ αυτούς. Λογικά, λοιπόν, το τεύχος της Σκοπιάς 1 Μαΐου 1935, έκανε την εξής ανακοίνωσι :
Πάλιν η Σκοπιά υπενθυμίζει εις τους αναγνώστας της ότι συνέλευσις τις των μαρτύρων του Ιεχωβά και των Ιωναδαβιτών θα λάβη χώραν εις Γουάσιγκτον από της 30ης Μαΐου μέχρι της 3ης Ιουνίου, 1935. Ελπίζεται ότι πολλοί εκ του υπολοίπου και των Ιωναδαβιτών θα δυνηθούν να παρευρεθούν εις αυτήν. Μέχρι τούδε όχι πολλοί εκ των Ιωναδαβιτών έσχον το προνόμιον να παρευρεθούν εις συνέλευσιν, η δε εις Γουάσιγκτον συνέλευσις ίσως ν’ αποβή πραγματική παρηγοριά και ωφέλεια εις αυτούς.—Ιδέ σελίδα 142.
23. Τι αποκαλύφθηκε σ’ εκείνους τους Ιωναδαβίτες σ’ εκείνη τη συνέλευσι της Ουάσινγκτον (D.C.) κι έτσι το εν ύδατι βάπτισμα που έγινε την επαύριο περιελάμβανε πολλούς από ποιους;
23 Απέβη πράγματι έτσι, διότι εκεί την Παρασκευή, 31 Μαΐου, αποκαλύφθηκε σ’ αυτούς ότι η τάξις του Ιωναδάβ ήταν ίδια με τον «πολύν όχλον» που περιγράφεται στα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-17. Πιθανώς οι περισσότεροι από τους 840 που παρακολούθησαν τη συνέλευσι και βαπτίσθηκαν την επόμενη μέρα αποδέχθηκε ότι ήταν Ιωναδαβίτες, δηλαδή αντιτυπικοί Ρηχαβίτες.
24. Στην επιβίωσι από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το έτος 607 π.Χ. ποιους προεικονίζουν επίσης οι απόγονοι του Ιωναδάβ σήμερα;
24 Ο αρχικός Ιωναδάβ έζησε τον 10ο αιώνα π.Χ. και δεν είδε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο έτος 607 π.Χ.. Αλλά οι απόγονοί του, οι Ρηχαβίτες, τους οποίους ο Ιερεμίας έθεσε υπό δοκιμασία σχετικά με την τήρησι της ευχής τους, έλαβαν πείρα της πτώσεως της Ιερουσαλήμ και επέζησαν μετά απ’ αυτήν. Λόγω της καταγωγής τους από τον Ιωναδάβ, και αυτοί επίσης προεικόνιζαν τον «πολύν όχλον» που προορίζεται να επιζήση από την πτώσι του Χριστιανικού κόσμου.—Βλέπε βιβλίον Μπορείτε να Επιζήσετε από τον Αρμαγεδδώνα στο Νέο Κόσμο του Θεού, σελίδες 64-67, στην Αγγλική.
25. Έχοντας υπ’ όψι τα εξέχοντα χαρακτηριστικά του Ιωναδάβ και των Ρηχαβιτών, ποια παρότρυνσις δίδεται στα σημερινά τους αντίστοιχα;
25 Σεις, λοιπόν, είσθε οι αφιερωμένοι, βαπτισμένοι Χριστιανοί που είχατε εξεικονισθή από τους αρχαίους εκείνους Ρηχαβίτες! Σεις, όπως κι εκείνοι, πρέπει ν’ απέχετε από καταχρήσεις, από την ψευδή λατρεία και από ανάμιξι μ’ αυτό τον κόσμο, κάνοντάς τον φίλο σας. (Ιακ. 4:4· 1 Ιωάν. 2:15-17) Να μιμήσθε τον Ιωναδάβ, τον γιο του Ρηχάβ, δείχνοντας ζήλο για τον Ιεχωβά και εναντίωσι στη σύγχρονη λατρεία του Βάαλ, για να μπορέσετε να δήτε τον Ιεχωβά μέσω του Μεγαλύτερου Ιηού του, του Ιησού Χριστού, να καταστρέφη τον Χριστιανικό κόσμο και όλες τις άλλες ψευδείς θρησκείες. Με πιστότητα όμοια με των Ρηχαβιτών, εκπληρώστε την αφιέρωσί σας στον Υπέρτατο Κυρίαρχο Ιεχωβά και κάνετε το μέρος σας στην προώθησι των συμφερόντων της ένδοξης βασιλείας του δια του Χριστού. Αυτό θα σας βοηθήση να παραμείνετε απελευθερωμένοι απ’ αυτό τον καταδικασμένο κόσμο που νικήσατε, ώσπου να μην υπάρχη πια. Αν χρησιμοποιήτε την ευλογητή ελευθερία σας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δεν θα «αποκοπήτε» όταν Εκείνος εκτελέση την εκδίκησί του εναντίον αυτού του ασεβούς κόσμου και όλων των φίλων του, θα σταθήτε επιδοκιμασμένοι ενώπιόν του και θα ανταμειφθήτε με ζωή σε μια παραδεισιακή γη κάτω από τη βασιλεία του υιού του. Μεγάλη θα είναι η χαρά που θ’ απολαμβάνη το υπόλοιπο της τάξεως του Ιερεμία λόγω της στάσεώς σας!
(Περαιτέρω εξέτασις της προφητείας του Ιερεμία θα γίνη στη Σκοπιά της 1ης Μαΐου 1980)
[Εικόνα στη σελίδα 25]
Επιβίωσις από την πτώσι του Χριστιανικού Κόσμου