Θέλετε Ν’ Αποφύγετε την Ατίμωσι; Αποφεύγετε την Αλαζονεία

 1. Γιατί ένα αλαζονικό άτομο βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο;

ΕΝΑ αλαζονικό άτομο βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Παραδέχεται μερικές ιδέες που ανταποκρίνονται προς τις επιθυμίες του, έπειτα οπλίζεται με μια στάσι ή ένα πνεύμα αντιστάσεως προς κάθε άλλη άποψι. Έτσι εξορμά σε μια αλαζονική πορεία, η οποία οδηγεί σε ασύνετη ενέργεια και ενδεχομένως σε αισχύνη. Και σχεδόν τίποτε δεν μπορεί να κάμη κανείς για να τον βοηθήση, όταν αρχίση, διότι η αλαζονεία του τον κάνει υπερήφανο, αυθάδη και παράλογο.

 2. Δώστε ένα παράδειγμα αλαζονείας εναντίον του Θεού.

² Παραδείγματος χάριν, υπάρχουν εκείνοι που λέγουν ότι δεν υπάρχει Θεός. Δεν θα εσκέπτοντο ποτέ να πουν ότι ένα σπίτι δεν έχει οικοδόμον. Όταν, όμως, επισύρετε την προσοχή τους στην πολύ πιο πολύπλοκη και περίπλοκη «φύσι», ο πρακτικός τους τρόπος σκέψεως σταματά και ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει Δημιουργός, ότι ακόμη και ολόκληρη η διάρθρωσις των φυσικών πραγμάτων, περιλαμβανομένου και του εαυτού των ως νοημόνων ατόμων που ζουν μέσα σ’ αυτή, ανεπήδησε από τη λειτουργία τυφλών δυνάμεων από άλογη, άψυχη ύλη.

 3. Ποιοι από τους κατοίκους της γης είναι οι περισσότερο αλαζόνες;

³ Εν τούτοις, περισσότερο αλαζόνες είναι οι κληρικοί, οι οποίοι αναλαμβάνουν ηχηρούς τίτλους, που απαιτούν σεβασμό από τους άλλους, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι θρησκευτικοί ηγέται και εξουσίες επάνω στα ποίμνια του δόγματός των, και συγχρόνως τολμούν να θέσουν τους λόγους και τις παραδόσεις των επάνω από τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή.—2 Θεσ. 2:3, 4.

 4. (α) Γιατί τα αλαζονικά άτομα βρίσκονται πραγματικά σε δουλεία; (β) Πώς ο Διάβολος επέδειξε αλαζονεία και πού αυτή τον ωδήγησε;

⁴ Αυτά τα άτομα θα έφριτταν αν τους ελέγετο ότι βρίσκονται σε δουλεία, δουλεία σ’ ένα Θεό, και μάλιστα ένα ψευδή Θεό, αλλά αυτό είναι πραγματικότης, διότι ο κανών της Γραφής είναι ότι γίνεται κανείς δούλος εκείνου στον οποίον υπακούει. (Ρωμ. 6:16) Υποβάλλουν τον εαυτό τους, έστω και χωρίς πρόθεσι, στον Σατανά τον Διάβολο, τον οποίον η Γραφή αποκαλεί «θεόν αυτού του συστήματος πραγμάτων». (2 Κορ. 4:4, ΜΝΚ) Η Γραφή αναγράφει πώς ο Διάβολος υπερηφανεύθη εναντίον του Ιεχωβά Θεού στις ημέρες του Ιώβ από τη γη της Αυσίτιδος με το ν’ αμφισβητήση το δικαίωμα του Ιεχωβά για κυριαρχία και αποκλειστική αφοσίωσι. Με έπαρσι κατηγόρησε ότι κανείς δεν υπηρετούσε τον Ιεχωβά ολοψύχως, ούτε ακόμη και ο βαθιά θρησκευτικός άνθρωπος Ιώβ. Όταν ο Ιεχωβά προώθησε το ζήτημα προς μια διευθέτησι, ο Διάβολος δεν μπόρεσε να παρουσιάση καμμιά συγκεκριμένη απόδειξι εναντίον του Ιώβ αλλά, για να υποστηρίξη τον υπερήφανο ισχυρισμό του, εφεύρε την κατηγορία ότι η ορθή πορεία ενεργείας του Ιώβ εβασίζετο σ’ ένα είδος δωροδοκίας από τον Θεό και ότι η καρδιά του Ιώβ δεν ήταν τόσο δικαία. Για να υποστηρίξη την αλαζονική δυσφήμησί του, έλαβε μια δολοφονική πορεία και τελικά απέτυχε πλήρως και καταισχύνθηκε ο ίδιος ως ένας κακεντρεχής ψεύστης.—Ιώβ 1:8-22.

Η ΒΑΒΥΛΩΝ ΑΛΑΖΟΝΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 5. Πώς γνωρίζομε ότι η Βαβυλών είχε ακριβώς το ίδιο πνεύμα με τον Διάβολο;

⁵ Εν τούτοις, ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα του κινδύνου μιας αλαζονικής πορείας είναι της αρχαίας πόλεως Βαβυλώνος, της έδρας της Σατανικής ψευδούς θρησκείας μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Αυτό δεν είναι απλός ισχυρισμός, διότι οι σελίδες της Γραφής και η κοσμική ιστορία, όπου ο καθείς μπορεί ν’ ανατρέξη για απόδειξι, αναγράφει τις απατηλές και υπεροπτικές ενέργειές της έναντι του Θεού, και τα ταπεινωτικά των αποτελέσματα. (Ένα ενδιαφέρον φως επ’ αυτού ρίχνει η αναγραφή εις Ιώβ 1:17 της χρησιμοποιήσεως των Χαλδαίων [Βαβυλωνίων] από τον Διάβολο ως ενός οργάνου στην προσπάθεια του να υποστηρίξη τη δυσφημητική του κατηγορία εναντίον του Ιεχωβά και του δούλου του Ιώβ.)

 6. Με ποια ονόματα περιγράφει ωραία ο Ιεχωβά την αλαζονεία της Βαβυλώνος εναντίον του;

⁶ Στην προφητεία του εναντίον της Βαβυλώνος στο Γραφικό βιβλίο του Ιερεμία, πεντηκοστό κεφάλαιο (ΜΝΚ), ο Ιεχωβά απευθύνεται σ’ αυτήν ως «την γην των Μαραθαΐμ» και τους πολίτας της ως «τους κατοίκους της Φεκώδ.» ‘Η γη των Μαραθαΐμ’ σημαίνει «η γη διπλής αποστασίας», και ‘οι κάτοικοι της Φεκώδ’ σημαίνει ‘οι κάτοικοι της χώρας της τιμωρίας’.a Ακόμη και με αυτά τα ονόματα που έδωσε στη Βαβυλώνα, πόσο ωραία περιγράφει ο Ιεχωβά την αλαζονεία της και το καταστρεπτικό τέλος που την ανέμενε.

 7. Γιατί η Βαβυλών μπορούσε πράγματι να ονομασθή «η γη διπλής αποστασίας»;

⁷ Γιατί η Βαβυλών ήταν μια «γη διπλής αποστασίας»; Εν πρώτοις, είχε οικοδομηθή από τον Νεβρώδ, ο οποίος, όταν εθεοποιήθη, ωνομάσθη Μερωδάχ. Το όνομα αυτό υποστηρίζεται από μερικούς ότι σημαίνει «μέγας στασιαστής.» Ο Νεβρώδ ήταν ένας στασιαστής εναντίον του Ιεχωβά, και η Βαβυλών ήταν δύο φορές στασιαστική κατά το ότι ανέτρεψε δια πυρός και σιδήρου τη βασιλεία του λαού του Ιεχωβά, κατέστρεψε το ναό του, εδολοφόνησε το λαό του κι εξετόπισε χιλιάδες από αυτούς στη γη Σενναάρ, από όπου ο Εβραίος πατριάρχης είχε εξέλθει κατ’ εντολήν του Θεού. Και πόσο υπερήφανη ήταν γι’ αυτό! Ώστε ήταν περισσότερο από στασιαστική. Ήταν διπλά στασιαστική. Γι’ αυτό τον λόγο ήταν αξία μιας θεομηνίας ή τιμωρίας από τον Θεό.

 8. Πώς η Βαβυλών εξέφρασε αλαζονεία εναντίον του ιδίου του Ιεχωβά;

⁸ Η Βαβυλών θεωρούσε τον εαυτό της ως την κυρίαρχο του κόσμου. Δεν θα την διατηρούσε ο Μερωδάχ ο ιεός της σ’ αυτή τη θέσι κυριαρχίας; Συνεπώς υπερηφανεύθη εναντίον του μεγάλου Κυριάρχου του Σύμπαντος Ιεχωβά, επροχώρησε μάλιστα μέχρι του σημείου να λάβη το θάρρος και την απερισκεψία να επιτεθή κατά του θρόνου του Ιεχωβά, δηλαδή, του θρόνου των βασιλέων της γραμμής του Δαβίδ, και να φθάση ως το ακρότατο σημείο της αλαζονείας να ερημώση τον ναό του Ιεχωβά. Πώς η υπερηφάνειά της την ανύψωνε για μια συντριβή! Η δικαία απόφασις του Ιεχωβά ήταν:

 9. Πώς η Βαβυλών υπήρξε η σφύρα πάσης της γης, και ποιά ήταν η απόφασις του Ιεχωβά εναντίον της;

⁹ «Αφάνισον, και εξολόθρευσον κατόπιν αυτών, . . . Φωνή πολέμου εν τη γη, και σύντριμμα μέγα. Πώς συνεθλάσθη και συνετρίβη η σφύρα πάσης της γης [η Βαβυλών είχε συντρίψει πολλά έθνη]! Πώς έγεινεν η Βαβυλών εις θάμβος μεταξύ των εθνών! Έστησαν παγίδα εις σε, μάλιστα και επιάσθης, Βαβυλών, και συ δεν εγνώρισας· ευρέθης μάλιστα και συνελήφθης, διότι εις τον Ιεχωβά αντεστάθης.»—Ιερεμ. 50:21-24, ΜΝΚ.

ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ

10. Με τι μπορούσε να παρομοιωθή η κατάληψις της Βαβυλώνος, και γιατί δεν μπορούσε να διαφύγη;

¹⁰ Εκείνος που διετάχθη να συντρίψη τη Βαβυλώνα ήταν ο Κύρος ο 2 ο Πέρσης, και το έπραξε με δεξιοτεχνία. Το στοιχείον της εκπλήξεως κατέλαβε την ισχυρή, κυρίαρχο Βαβυλώνα πίσω από τους φύλακες, κι εξεμηδένισε τα οχυρά της. Οι δυνάμεις του Κύρου στην πραγματικότητα δεν συνήντησαν καμμιά αντίστασι, όταν, ως εκ θαύματος, έφθασαν έξω από την κοίτη του Ευφράτου Ποταμού δια μέσου των μη κλειδωμένων και ανεπαρκώς φρουρουμένων εσωτερικών πυλών. Συνέβη ακριβώς ωσάν ο Ιεχωβά να έστησε μ’ επιδεξιότητα μια παγίδα γι’ αυτήν και να την συνέλαβε προτού καταλάβη τι ακριβώς συνέβαινε! Η Βαβυλών είχε ζαλισθή. Γιατί δεν κατώρθωσε να διαφύγη; Να, εφαίνετο αδύνατο ότι μπορούσε να συμβή κάτι τέτοιο. Ναι, αλλ’ αυτό δεν ωφείλετο στην ισχύ των στρατευμάτων του Κύρου. Όχι, υπερήφανη Βαβυλών, δεν μπορούσες στην περίπτωσι αυτή να κάμης τίποτε, διότι «εις τον Ιεχωβά αντεστάθης.» Επομένως, η πτώσις σου έπρεπε να είναι θεαματική. Ο Ιεχωβά αποκαλύπτει ότι αυτός ο ίδιος διηύθυνε την εκπληκτική σου κατάρρευσι:

11. Εξηγήστε την περιγραφή του Ιεχωβά για τη θεαματική πτώσι της Βαβυλώνος.

¹¹ «Ο Ιεχωβά ήνοιξε την οπλοθήκην αυτού, και εξήγαγε τα όπλα της οργής αυτού [τα όπλα του πολέμου του, ειδικά τους Μήδους και τους Πέρσας]· διότι το έργον τούτο έχει Ιεχωβά ο Θεός των δυνάμεων εν τη γη των Χαλδαίων. Έλθετε επ’ αυτήν από των περάτων [ακόμη και από την Αρμενία και το Όρος Αραράτ]· ανοίξατε τας αποθήκας αυτής· καταστήσατε αυτήν ως σωρούς [κάμετε έξω σωρούς τα πλούτη της για να τα πάρουν οι λαφυραγωγοί], και εξολοθρεύσατε αυτήν [σαν κάτι «αφιερωμένο» στον Θεό, που δεν πρέπει πια να το χρησιμοποιήση άνθρωπος]· ας μη μείνη εξ αυτής υπόλοιπον [όχι διάδοχοι]. Σφάξατε πάντας τους μόσχους αυτής [τους αυτοκρατορικούς της ηγέτας]· ας καταβώσιν εις σφαγήν ουαί εις αυτούς! διότι ήλθεν η ημέρα αυτών, ο καιρός της επισκέψεως αυτών!»—Ιερεμ. 50:25-27, ΜΝΚ.

12. Πότε ηκούσθη η «φωνή φευγόντων», και ποιοι ήσαν αυτοί;

¹² Αλλά τι συνέβη μ’ εκείνους τους αιχμαλώτους που είχε και οι οποίοι είχαν υποφέρει από την αλαζονεία της; Ο Θεός λέγει: «Φωνή φευγόντων και διασωζομένων από της γης Βαβυλώνος, δια να αναγγείλη εν Σιών την εκδίκησιν Ιεχωβά του Θεού ημών, την εκδίκησιν του ναού αυτού.» (Ιερεμ. 50:28, ΜΝΚ) Η φωνή αυτή ήλθε ειδικά, όταν ο Κύρος ο Μέγας, εξέδωσε, το πρώτο έτος της βασιλείας του, ένα διάταγμα (το 537 π.Χ.) για να επιστρέψουν όσοι Ιουδαίοι ήθελαν στη Σιών και ν’ ανοικοδομήσουν εκεί τον ναό του Θεού των. (Έσδρας 1:1-4) Έφυγαν, λοιπόν, με μια τάξι και για ένα επιδοκιμασμένο σκοπό, αλλά ήσαν τόσο ανυπόμονοι, ζηλωταί κι ευτυχισμένοι ώστε έφυγαν σαν να εγκατέλειπαν κάποια φυλακή, όπου ευρίσκοντο σε δουλεία και ανίκανοι να υπηρετήσουν τον Θεό τους κατά ένα πλήρη και ευάρεστο τρόπο.

13. Πώς οι ‘φεύγοντες’ Ισραηλίται ήσαν τόσο εξυψωμένοι, και πώς ο Μερωδάχ είχε ταπεινωθή;

¹³ Έτσι, ενώ η Βαβυλών είχε καταισχυνθή, οι δούλοι του Θεού είχαν εξυψωθή. Ο Κύρος τούς επέτρεψε να παραλάβουν μαζί τους τα ιερά σκεύη, τα οποία οι Βαβυλώνιοι είχαν κλέψει από τον ναό του Ιεχωβά, και με αυτοκρατορική διαταγή μπόρεσαν ν’ ανοικοδομήσουν ένα νέο ναό στη θέσι του προηγουμένου ναού του Σολομώντος στη Σιών. Εκεί κάτω, θα μπορούσαν να εκθέσουν την αλαζονεία της Βαβυλώνος και να πουν για την εκδίκησι που επέφερε ο Ιεχωβά εναντίον της, διότι είχε βεβηλώσει το ναό και τα σκεύη λατρείας του. Όσο κι αν ήταν ενοχλητικό για τον Μερωδάχ, ο ναός ο δικός του έπρεπε να παραδώση τα κλαπέντα σκεύη του ναού του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά προχωρεί και λέγει :

14. Πώς περιγράψει ο Ιεχωβά την ανταμοιβή της αλαζονείας στον Ιερεμία 50:29, 30;

¹⁴ «Συγκαλέσατε τους τοξότας επί Βαβυλώνα· . . . στρατοπεδεύσατε κατ’ αυτής κύκλω· μηδείς εξ αυτής ας μη διασωθή· ανταπόδοτε εις αυτήν κατά το έργον αυτής· κατά πάντα όσα έκαμε, κάμετε εις αυτήν διότι υπερηφανεύθη κατά του Ιεχωβά, κατά του Αγίου του Ισραήλ. Δια τούτο οι νέοι αυτής θέλουσι πέσει εν ταις πλατείαις αυτής, και πάντες οι άνδρες αυτής οι πολεμισταί θέλουσιν απολεσθή κατ’ εκείνην την ημέραν.»—Ιερεμ. 50:29, 30, ΜΝΚ.

ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΙΣ

15. Κατά ποιον τρόπο η νίκη του Ιεχωβά επί της Βαβυλώνος ήταν ακριβής ανταπόδοσις;

¹⁵ Ο προφήτης Ιερεμίας έκαμε τον εξής θρήνο για τη Σιών, όταν η Βαβυλών κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ.: «Να φάγωσιν αι γυναίκες τον καρπόν της κοιλίας αυτών, τα νήπια εν τοις σπαργάνοις αυτών; να φονευθώσιν εν τω αγιαστηρίω του Ιεχωβά ιερεύς και προφήτης; Το παιδίον και ο γέρων κοίτονται κατά γης εν ταις οδοίς· αι παρθένοι μου και οι νεανίσκοι μου έπεσον εν μαχαίρα· εφόνευσας εν τη ημέρα της οργής σου, κατέσφαξας, δεν εφείσθης.» (Θρήνοι 2:20, 21, ΜΝΚ) Έτσι ως ανταπόδοσι, οι Μήδοι και Πέρσαι τοξόται εφόνευσαν κάθε Βαβυλώνιο που προσπάθησε να διαφύγη. Εισήλθαν στην πόλι και πράγματι εφόνευσαν τους νεανίσκους των στις δημόσιες πλατείες και χωρίς έλεος κατέστρεψαν τους άνδρες του πολέμου εκεί.

16. Στα όμματα του Ιεχωβά, μέχρι ποίου βαθμού είχε υπερηφανευθή η Βαβυλών και τι επρόκειτο να διδαχθή;

¹⁶ Η Βαβυλών υπήρξε η κατ’ εξοχήν προσωποποίησις της αλαζονείας. Ο Ιεχωβά λέγει: «Ιδού, εγώ είμαι εναντίον σου, ω Έπαρσις, . . . διότι ήλθεν η ημέρα σου, ο καιρός της επισκέψεως σου. Και η Έπαρσις θέλει προσκόψει και πέσει, και δεν θέλει υπάρχει ο αναστήσων αυτήν· και θέλω ανάψει πυρ εν ταις πόλεσιν αυτής, και θέλει καταφάγει πάντα τα πέριξ αυτής.» (Ιερεμ. 50:31, 32, ΜΝΚ) Η Βαβυλών δεν είχε διδαχθή ένα μάθημα από την πείρα του ισχυροτάτου βασιλέως της Ναβουχοδονόσορ στα χέρια του Ιεχωβά Θεού, που έγινε παράφρων επί επτά έτη, και ο οποίος έπειτα, όταν ανέκτησε το λογικό του και αποκατεστάθη στο θρόνο του, ανεγνώρισε τον Βασιλέα των ουρανών και είπε: «Τους περιπατούντας εν τη υπερηφανία δύναται να ταπεινώση.» (Δαν. 4:1-37) Όχι, επρόκειτο να μάθη μ’ ένα σκληρό τρόπο την αλήθεια των παροιμιών: «Βδέλυγμα εις τον Ιεχωβά είναι πας υψηλοκάρδιος», και «Η υπερηφανία προηγείται του ολέθρου, και υψηλοφροσύνη του πνεύματος προηγείται της πτώσεως.» (Παροιμ. 16:5, 18, ΜΝΚ) Έγιναν σκληρή πραγματικότης στον εγγονό του Βασιλέα Βαλτάσαρ, ο οποίος επρόκειτο να προσκόψη και να πέση την ίδια ακριβώς ώρα που εξυψώνετο εναντίον του Ιεχωβά με το να βεβηλώση τα σκεύη του ναού σε μια μεθυστική εορτή.

17. (α) Πόσο σοβαρό ήταν το πρόσκομμα της Βαβυλώνος; (β) Ποιο ταπεινωτικό πράγμα ώφειλε να κάμη η Βαβυλών προτού ο Ιεχωβά εκτελέση πλήρως την κρίσι του εναντίον της;

¹⁷ Το πρόσκομμα της Βαβυλώνος ήταν τόσο μεγάλο, ώστε ποτέ πια δεν θα επανακτούσε την παγκόσμιο κυριαρχία. Μολονότι αργότερα Βαβυλώνιοι βασιλείς, όπως ο Ναβουχοδονόσορ 3 και Ναβουχοδονόσορ Δ΄, εστασίασαν εναντίον της Περσικής κυριαρχίας, απέτυχαν. Γιατί; Διότι η οργή του Θεού εξακολούθησε να φλέγεται εναντίον της μέχρις ότου καταστή «ορός πυρίκαυστον.» (Ιερεμ. 51:25) Αλλά προτού καταστή τελείως πυρίκαυστη, έπρεπε να εξαναγκασθή να άρη την κατακράτησι που είχε επάνω στο λαό του Θεού και να ιδή την Σιών και το ναό της ν’ ανοικοδομούνται, ως μέρος της εκδικήσεως του Θεού: «Οι υιοί Ισραήλ και οι υιοί Ιούδα κατεδυναστεύθησαν ομού· και πάντες οι αιχμαλωτεύσαντες αυτούς κατεκράτησαν αυτούς· ηρνήθησαν να απολύσωσιν αυτούς. Πλην ο Λυτρωτής αυτών είναι ισχυρός· Ιεχωβά των δυνάμεων το όνομα αυτού· θέλει εξάπαντος διαδικάσει την δίκην αυτών, δια να αναπαύση την γην, και να ταράξη τους κατοίκους της Βαβυλώνος.»—Ιερεμ. 50:33, 34, ΜΝΚ.

ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ, ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΠΑΡΑΦΡΟΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

18. Πώς ενήργησε ο Ιεχωβά ως Λυτρωτής για τον λαό του;

¹⁸ Η Βαβυλών ελησμόνησε ότι μολονότι ο Θεός είχε ‘πωλήσει’ το λαό του, η Βαβυλών δεν είχε πληρώσει τίποτε σ’ αυτόν. Αυτός ουσιαστικά παρέδωσε τον Ισραήλ σε δουλεία για τ’ αμαρτήματά του. (Ησ. 52:3) Αλλά, ενεργώντας εντός των δικαιωμάτων του ως Λυτρωτού, ως του Ιδιοκτήτου όλης της δημιουργίας, ενήργησε μια πληρωμή στο έθνος που τους απελευθέρωσε. Ο Θεός έδωσε στην Περσία έναν άλλο λαό ως αντάλλαγμα για το λαό του, και αυτός ήταν η Αίγυπτος, η οποία περιήλθε στην κυριαρχία του Καμβύση, γυιού του Κύρου του Μεγάλου. Η οδυνηρότης της αναταραχής της Βαβυλώνος για την εκτέλεσι από τον Θεό της δικαιοσύνης του, όταν ενήργησε την κρίσι του, περιγράφεται από τα επόμενα λόγια του Ιεχωβά:

19. Πώς περιέγραψε ο Ιεχωβά την ταραχή της Βαβυλώνος κατά την εκδήλωσι εκ μέρους του της εναντίον της κρίσεως;

¹⁹ «Μάχαιρα επί τους Χαλδαίους, . . . και επί τους κατοίκους της Βαβυλώνος, και επί τους μεγιστάνας αυτής, και επί τους σοφούς αυτής. Μάχαιρα επί τους ψευδοπροφήτας, και θέλουσι παραφρονήσει· μάχαιρα επί τους ισχυρούς αυτής, και θέλουσι τρομάξει. Μάχαιρα επί τους ίππους αυτών, και επί τας αμάξας αυτών, και επί πάντα τον σύμμικτον λαόν, τον εν μέσω αυτής, και θέλουσιν είσθαι ως γυναίκες· μάχαιρα επί τους θησαυρούς αυτής, και θέλουσι διαρπαχθή. Ξηρασία επί τα ύδατα αυτής, και θέλουσι ξηρανθή· διότι είναι γη των γλυπτών, και εμωράνθησαν εν τοις ειδώλοις αυτών. Δια τούτο θηρία και αίλουροι θέλουσι κατοικήσει εκεί, και στρουθοκάμηλοι θέλουσι κατοικήσει εν αυτή· και δεν θέλει κατοικηθή πλέον εις τον αιώνα.»—Ιερεμ. 50:35-39.

20. Πώς ο Ιεχωβά έδωσε μια δικαία προειδοποίησι στη Βαβυλώνα για τα αποτέλεσμα της αλαζονείας της;

²⁰ Σε μια δικαία προειδοποίησι προς τους Βαβυλωνίους ο Ιεχωβά είπε, ουσιαστικά: ‘Ναι, σεις αλαζόνες Βαβυλώνιοι, καυχάσθε για τη μονιμότητα και το συνεχές μεγαλείο της Βαβυλώνος επί χρόνον απεριόριστο. Κενά λόγια! Εξογκώστε το θάρρος σας, σεις οι ισχυροί άνδρες. Αυτό θα μεταστραφή σε τρόμο. Ίπποι και άμαξαι—θα είναι άχρηστοι. Οι αργυρώνυτοι στρατιώτες σου—θα γίνουν σαν αδύνατες γυναίκες. Οι θησαυροί—θα είναι για διαρπαγή. Ο Ευφράτης μετεστράφη, δεν θα μπορέση να προστατεύση την αλαζονική πόλι. Τα γλυπτά σας δεν θα σας σώσουν, διότι η ειδωλολατρία δεν μετέδωσε υγεία σε κανένα λαό. Τρομακτικά οράματα είναι το μόνο που θα σας μείνη, όταν αυτές οι εικόνες καταπέσουν στην απότομη ταραχή σας, μέχρις ότου οδηγηθήτε στην παραφροσύνη’.

Η ΒΑΒΥΛΩΝ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΕΡΗΜΩΘΗ ΠΛΗΡΩΣ

21. Σε ποια έκτασι θα έφθανε η τιμωρία της Βαβυλώνος για την αυθάδειά της να πολεμήση εναντίον του Θεού;

²¹ Με το να προσθέση στο αμάρτημά της τής ειδωλολατρίας και το αμάρτημα της αυθαδείας να πολεμήση τον Ιεχωβά, η τιμωρία της Βαβυλώνος θα συνέχιζε να φλέγεται μέχρις ότου επιφέρη πλήρη και αιώνια καταστροφή στην οργάνωσί της: «Καθώς κατέστρεψεν ο Θεός τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και τα πλησιόχωρα αυτών, . . . ούτως άνθρωπος δεν θέλει κατοικήσει εκεί, ουδέ υιός ανθρώπου θέλει παροικήσει εν αυτή.» (Ιερεμ. 50:40) Ο Ιεχωβά περιγράφει μια τρομακτική εικόνα του κατακτητού της καθώς η προφητεία συνεχίζει:

22. Ποια είναι η τρομακτική εικών που περιγράφει ο Ιεχωβά για τους κατακτητάς της Βαβυλώνος;

²² «Ιδού, λαός θέλει ελθεί από βορρά, και έθνος μέγα· και βασιλείς πολλοί θέλουσιν εγερθή από των εσχάτων της γης. Τόξον και λόγχην θέλουσι κρατεί· είναι σκληροί, και ανίλεοι· η φωνή αυτών ηχεί ως θάλασσα, και επιβαίνουσιν επί ίππους, παρατεταγμένοι ως άνδρες εις πόλεμον, εναντίον σου, θυγάτηρ Βαβυλώνος.»—Ιερεμ. 50:41, 42.

23. Πότε και πώς η πλήρης δύναμις της προφητείας του Ιερεμία 50:43 επάταξε τον Βαλτάσαρ, και ποιο αποτέλεσμα είχε επάνω του;

²³ Οι κάτοικοι της Βαβυλώνος αναγκάσθηκαν να παραστούν μάρτυρες της ήττης του Ναβονίδη και των στρατευμάτων του έξω από τη Βαβυλώνα, και της φυγής του προς την Βορσίππα. Οι στρατιές από μακρινές περιοχές, ακόμη και από τα βόρεια της Βαβυλώνος, ήλθαν με το μοναδικό σκοπό να την καταλάβουν. Εν τούτοις, οι κάτοικοι της Βαβυλώνος εξακολουθούσαν να είναι τόσο υπερήφανοι και να αισθάνωνται ασφαλείς. Όσον αφορά, όμως, τον Βασιλέα Βαλτάσαρ, καθώς παρεκάθητο στο συμπόσιο μέσα στα ανάκτορα, η καταστροφή, βέβαια, της Βαβυλώνος εφέρθη αναγκαστικώς υπό την προσοχή του, όταν ο Δανιήλ ερμήνευσε τους λόγους της γραφής της χειρός στον τοίχο. (Δαν. 5:25-28) Η πλήρης δύναμις της προφητείας του εδαφίου Ιερεμίας 50:43 πρέπει να του έχη φέρει βαρύ χτύπημα: «Ήκουσεν ο βασιλεύς της Βαβυλώνος την φήμην αυτών, και αι χείρες αυτού παρελύθησαν· στενοχωρία συνέλαβεν αυτόν, ωδίνες ως τικτούσης.» Δεν είναι περίεργον αν τα γόνατα του Βαλτάσαρ έρρευσαν, όταν διεπίστωσε ότι η πόλις κατελήφθη εξ απρόοπτου και είδε τους ισχυρούς πολεμιστάς του να γίνωνται σαν γυναίκες και να φεύγουν μεθυσμένοι τη νύχτα εκείνη. Η Βαβυλών είχε μεταχειρισθή σκληρά τον λαό του Ιεχωβά και γι’ αυτό παρομοιάζει τον διωρισμένο του κατακτητή Κύρο, μ’ ένα λέοντα της Ιορδανίας, όταν λέγη:

24. Με τι παρωμοίασε ο Ιεχωβά τους Βαβυλωνίους και τον κατακτητή τους;

²⁴ «Ιδού, θέλει αναβή ως λέων από του φρυάγματος του Ιορδάνου εναντίον της κατοικίας του δυνατού· αλλ’ εγώ ταχέως θέλω εκδιώξει αυτούς απ’ αυτής· και όστις είναι ο εκλεκτός μου, τούτον θέλω καταστήσει επ’ αυτήν διότι τις όμοιός μου; και τις θέλει αντισταθή εις εμέ; και τις είναι ο ποιμήν εκείνος, όστις θέλει σταθή κατά πρόσωπόν μου; Δια τούτο ακούσατε την βουλήν του Ιεχωβά, την οποίαν εβουλεύθη κατά της Βαβυλώνος, και τους λογισμούς αυτού, τους οποίους ελογίσθη κατά της γης των Χαλδαίων· εξάπαντος, και τα ελάχιστα του ποιμνίου θέλουσι κατασύρει αυτούς· εξάπαντος, η κατοικία αυτών θέλει ερημωθή μετ’ αυτών. Από του ήχου της αλώσεως της Βαβυλώνος εσείσθη η γη, και η κραυγή ηκούσθη εν τοις έθνεσι.»—Ιερεμ. 50:44-46, ΜΝΚ.

25. Πώς εξεπληρώθη η προφητεία εις Ιερεμίαν 50:44-46;

²⁵ Εφόσον ο Κύρος ενήργησε για τον Ιεχωβά, τίποτε δεν θα μπορούσε να τον εμποδίση, όπως δεν θα μπορούσε να εμποδίση τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, εκείνοι, που ήσαν στη Βαβυλώνα, ήσαν πολύ ανόητοι νομίζοντας ότι θα μπορούσαν να σταματήσουν τον Ιορδανικό λέοντα τον οποίο ο Ιεχωβά είχε διορίσει, και τον οποίον είχε κάμει να ορμήση. Έπρεπε να είχαν προσέξει τη συμβουλή του Ιεχωβά: «Εξάπαντος, και τα ελάχιστα του ποιμνίου θέλουσι κατασύρει αυτούς· εξάπαντος, η κατοικία αυτών θέλει ερημωθή μετ’ αυτών.» (Ιερεμ. 50:45)b Ναι, οι Βαβυλώνιοι ήσαν μπροστά στον συμβολικό Ιορδανικό λέοντα σαν πρόβατα, που σύρονται στην καταστροφή. Η πρωτεύουσά των, η οποία εφαίνετο άφθαρτη, τελικά ερημώθηκε. Η γη, ιδιαιτέρως η χώρα των Χαλδαίων, εσείσθη από τον τρομερό ήχο της πτώσεως της Βαβυλώνος—ετραυματίσθη δίχως ελπίδα θεραπείας, καθώς θα εξετασθή σε επόμενα άρθρα. Η κραυγή καταπλήξεως και απελπισίας της Βαβυλώνος ακούσθηκε μεταξύ όλων των εθνών επάνω στα οποία κυριαρχούσε ως Τρίτη Παγκόσμιος Δύναμις—το απελπιστικό αποτέλεσμα της αλαζονείας της εναντίον του Θεού.

26. Το θλιβερό και επονείδιστο τέλος της Βαβυλώνος ως ποια προειδοποίησις έπρεπε να μας χρησιμεύση;

²⁶ Αυτό θα έπρεπε να χρησιμεύση ως μια προειδοποίησις προς όλα τα άτομα, που ισχυρίζονται ότι είναι δούλοι του Θεού για να είναι πολύ προσεκτικά όσον αφορά το ν’ ακολουθούν τους ηγέτας των σε κάθε αλαζονική πορεία ενεργείας και το να στηρίζωνται σε λόγια ανθρώπων και τις παραδόσεις των, οι οποίες είναι αντίθετες προς τον Λόγο του Θεού ή οι οποίες εκδηλώνουν ή δείχνουν δυσπιστία σ’ αυτόν. Θα έπρεπε, επίσης, να μας κάμη ν’ αντιληφθούμε ότι αποτελεί πορεία αυτοκτονίας το να θέση κανείς εμπιστοσύνη στις καυχησιολογίες ανθρώπων, είτε αυτοί είναι φιλόσοφοι, επιστήμονες ή κληρικοί, όσον αφορά το τι μπορεί να κάμη ο άνθρωπος για να διαφυλάξη το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων, το οποίον κυβερνάται από τη μεγάλη ψευδή θρησκευτική αυτοκρατορία της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Εκτιμούμε αυτό που τονίζει ο σοφός συγγραφεύς των Παροιμιών:

27. Ποια δήλωσις των Παροιμιών εντυπώνεται με αυτό βαθιά στη διάνοια μας;

²⁷ «Όπου εισέλθη υπερηφανία, εισέρχεται και καταισχύνη· η δε σοφία είναι μετά των ταπεινών.»—Παροιμ. 11:2.

[Υποσημειώσεις]