Πραγματική Ασφάλεια σ’ Ένα Βίαιον Κόσμον
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ασφάλεια είναι πολύ επιθυμητή από όλους τους σώφρονας ανθρώπους. Αλλά με τόσο πολλή θλίψι και βία στον κόσμο σήμερα, μπορεί μια τέτοια ασφάλεια να γίνη πραγματικότης;
Πολλά άτομα νομίζουν ότι ασφάλεια μπορεί να επιτευχθή αν η χώρα στην οποία ζουν είναι ισχυρή. Μήπως η δική σας ελπίδα για ασφάλεια βασίζεται στην στρατιωτική ισχύ της χώρας σας;
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ένα από τα δυο ισχυρότερα έθνη της γης, δαπανά τώρα $75.000.000.000 περίπου το χρόνο για άμυνα, ή γι’ αυτό που συχνά ονομάζεται «εθνική ασφάλεια.» Εν τούτοις, εκθέσεις ειδήσεων ομιλούν για αύξησι 15 τοις εκατό στις δαπάνες εξοπλισμών της Σοβιετικής Ενώσεως για ν’ αντιδράση στη στρατιωτική ισχύ των Ηνωμένων Πολιτειών.
ΚΑΜΜΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
Τι είδους ασφάλεια έχει αγορασθή μ’ αυτή την τρομακτική ετησία δαπάνη και από τις δύο χώρες; Ένα μέλος του κογκρέσου στις Ηνωμένες Πολιτείες παρετήρησε προσφάτως ότι αν δεκαοκτώ μόνο από τις γιγαντιαίες υδρογονικές βόμβες της Ρωσίας έπλητταν τις Ηνωμένες Πολιτείες, τρία από κάθε πέντε άτομα θα εθανατώνοντο! Αυτό θα εσήμαινε 120.000.000 και πλέον άτομα! Και πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, από εκείνους που θα επιζούσαν θα είχαν τραυματισθή. Αυτό το μέλος του κογκρέσου έδειξε ότι κάθε βόμβα θα δημιουργούσε μια θύελλα πυρός διαμέτρου 170 μιλίων, σε μια περιοχή 22.500 τετραγωνικών μιλίων!
Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι και αυτό ακόμη δεν θα μπορούσε να καταστρέψη την ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών ν’ ανταποδώσουν με τα δικά των βλήματα. Έτσι, και αν ακόμη η Ρωσία πλήξη πρώτη, θα ερειπωθή και αυτή με πυρηνικά όπλα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι περισσότεροι από τους πολίτας της Ρωσίας θα εξεμηδενίζοντο.
Τι είδους ασφάλεια υπάρχει, όταν το μόνο που μπορούν να ελπίζουν οι πολίται των δύο ισχυροτέρων εθνών είναι ότι μόνο ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού θα διασωθή από την εκμηδένισι σ’ ένα πυρηνικό πόλεμο;
Επίσης, σε μια ερημωτική πυρηνική αναμέτρησι μεταξύ των μεγαλυτέρων δυνάμεων, η πτώσις ραδιενέργειας θα εφόνευε και θα άφηνε αναπήρους ανθρώπους σε άλλα έθνη εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.
ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Εκείνοι που αποβλέπουν στη στρατιωτική δύναμι για ασφάλεια θα κάνουν καλά να προσέξουν τα διδάγματα της ιστορίας σχετικά με αυτό. Υπήρξαν πολλά ισχυρά έθνη και αυτοκρατορίες στην αρχαία ιστορία. Αλλά πόσα από αυτά επέζησαν ως μεγάλες δυνάμεις ως την εποχή μας; Ούτε ένα από αυτά! Όλα κατέρρευσαν νικημένα, η ασφάλεια των κατοίκων των συνετρίβη!
Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η ισχυρή παγκόσμιος δύναμις της Βαβυλώνος. Η πόλις της Βαβυλώνας η ιδία περιεβάλλετο με συμπαγή τείχη κι επροστατεύετο από ένα τεράστιο στρατό. Εθεωρείτο απόρθητη. Εν τούτοις, όταν η Βαβυλών ευρίσκετο στο ύψος της δυνάμεώς της, ο προφήτης του Θεού Ιερεμίας προείπε το εξής: «Η Βαβυλών θέλει είσθαι εις σωρούς, κατοικητήριον θώων, θάμβος και συριγμός, άνευ κατοίκου.»—Ιερεμ. 51:37.
Σύμφωνα με τον προφητικό Λόγο του Θεού, σε μια νύχτα η δύναμις της ισχυρής Βαβυλώνος συνετρίβη από τις Μηδο-Περσικές στρατιές που εισέβαλαν το 539 π.Χ. Με τον καιρό η Βαβυλών εγκατελείφθη κι έγινε ένας σωρός από λίθους. Ως αυτή την εποχή μας παραμένει ακριβώς αυτό που προείπε ο Λόγος του Θεού, ένας σωρός λίθων, ή κατοικία θηρίων!
Τι μπορεί να λεχθή για την ισχυρή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η οποία ήλθε αργότερα; Με την στρατιωτική δύναμι εκυριάρχησε επάνω σ’ ολόκληρο τον Μεσογειακό κόσμο. Αλλά τι της συνέβη; Με τον καιρό η δύναμίς της υπενομεύθη από εσωτερικές διχόνοιες, διαφθορά και ανηθικότητα. Το βιβλίο Μια Σκιαγραφία της Αρχαίας Ιστορίας προσθέτει:
«Η αυτοκρατορική κυβέρνησις έγινε τόσο δαπανηρή ώστε δεν μπορούσε πια να εισπράττη αρκετούς φόρους για ν’ ανταποκριθή στις απαιτούμενες δαπάνες. . . . εξακολούθησε να δαπανά περισσότερα από όσα εισέπραττε, και συνεπώς εβυθίζετο χωρίς καμμιά ελπίδα σε χρέη. Ως αποτέλεσμα επήλθε πληθωρισμός στο νόμισμα ωσότου έγινε ουσιαστικώς χωρίς αξία. . . . μίσος και φθόνος κυριαρχούσαν παντού . . . οι δρόμοι δεν ήσαν πια ασφαλείς.»
Η μεγάλη διαφθορά, η ειδωλολατρική θρησκεία των παγανιστικών θεών και αυτοκρατόρων, μαζί με την εξύμνησι των απολαύσεων και της βίας, επέφερε την εσωτερική παρακμή. Σύντομα, ακόμη και οι περίφημες στρατιωτικές λεγεώνες της Ρώμης δεν μπορούσαν ν’ αναχαιτίσουν τους εισβολείς από τον βορρά. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατέρρευσε. Μήπως η Βαβυλών και η Ρώμη αποτελούν εξαιρέσεις; Είχαν, μήπως, καλύτερη τύχη στην παγκόσμιο ιστορία τα υπόλοιπα έθνη; Πόση ασφάλεια υπάρχει σε οποιοδήποτε σύστημα ανθρωποποιήτου κυβερνήσεως; Ο ιστορικός Άρνολντ Ι. Τόυνμπη, στο βιβλίο του Μια Μελέτη της Ιστορίας, λέγει:
«Αντιμετωπίζομε το γεγονός ότι, από τους είκοσι ένα πολιτισμούς, οι οποίοι εγεννήθησαν ζώντες κι εξακολούθησαν ν’ αναπτύσσωνται, οι δεκατρείς είναι νεκροί και ετάφησαν· ότι επτά από τους υπολοίπους οκτώ βρίσκονται σε καταφανή παρακμή και ότι ο όγδοος, ο οποίος είναι ο ιδικός μας, είναι δυνατόν, επίσης, να έχη περάσει το ζενίθ του από όσα ως τώρα γνωρίζομε.»
Τα γεγονότα της ιστορίας βεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει πραγματική και διαρκής ασφάλεια για οποιοδήποτε έθνος σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Έρχεται καιρός που το καθένα καταρρέει, είτε από εσωτερική είτε από εξωτερική πίεσι, ή και από τα δύο. Και, πράγματι, δεν μπορεί να συμβή διαφορετικά. Γιατί όχι; Διότι όταν τα έθνη παραβλέπουν τους νόμους του Θεού που διέπουν την ανθρωπίνη διαγωγή, δεν μπορούν να επιτύχουν. Και επί 6.000 περίπου χρόνια τώρα κάθε έθνος τελικά το έχει κάμει αυτό! Ο ιστορικός Τόυνμπη λέγει:
«Το αίσθημα του εκπεσμού . . . είναι μια από τις πιο οδυνηρές θλίψεις που πλήττουν τις ψυχές ανδρών και γυναικών που καλούνται να ζήσουν τη ζωή των σ’ ένα αιώνα κοινωνικής αποσυνθέσεως· και αυτή η οδύνη είναι ίσως τιμωρία για το αμάρτημα της ειδωλολατρίας που διαπράττεται με τη λατρεία του πλάσματος αντί του Πλάστου· διότι σ’ αυτό το αμάρτημα έχομε ήδη εύρει μια από τις αιτίες εκείνων των καταπτώσεων που κατέληξαν στην αποσύνθεσι των πολιτισμών.
Σήμερα, πολλά έθνη δοκιμάζουν την πείρα της συγκλονιστικής αυξήσεως της βίας και της ανηθικότητος. Χωρίς τους νόμους του Θεού, οι οποίοι να ενεργούν ως αναχαίτισις, αυτό είναι εκείνο που πρέπει ν’ αναμένεται.
Εξαρτώνται, άρα γε, πραγματικά από τον Θεό και τους νόμους του οι επίσημοι της χώρας σας; Το δείχνουν αυτό με το να ενθαρρύνουν τους πολίτας των ν’ ακολουθούν αυτούς τους νόμους του Θεού; Ενισχύουν το ενδιαφέρον στον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ευθυγραμμίσουν τη ζωή τους με τις δίκαιες αρχές της;
Θα διαπιστώσετε, αν παρατηρήσετε προσεκτικά, ότι κανένας κοσμικός άρχων στη γη δεν το κάνει αυτό. Αντιθέτως, υπάρχει απόδειξις ηθικής αποσυνθέσεως στις υψηλές θέσεις των κυβερνήσεων καθώς και μέσα στον πληθυσμό γενικά. Οι νόμοι του Θεού δεν τυγχάνουν πραγματικά σεβασμού και ο Λόγος του αγνοείται.
Εφόσον επικρατούν τέτοιες συνθήκες, η στρατιωτική ισχύς μόνο είναι ένα κενό καταφύγιο για άτομα που ζητούν ασφάλεια. Ο Θεός δεν είναι δυνατόν να προστατεύση την ασφάλεια κανενός έθνους, όταν ηγέται και λαός μαζί αγνοούν τους νόμους του και τον Λόγο του! Αντιθέτως, ο Λόγος του Θεού διακηρύττει: «Εάν . . . εγκαταλίπης αυτόν, θέλει σε απορρίψει δια παντός.»—1 Χρον. 28:9.
ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ
Η ιστορία δείχνει, επίσης, ότι οι στρατιωτικές συμμαχίες δεν προσφέρουν καμμιά εγγύησι διαρκούς ασφαλείας.
Τον όγδοο αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία, ο Βασιλεύς του Ιούδα Άχαζ είδε να έρχωνται εναντίον του σε πόλεμο η Συρία και ο Ισραήλ. Η Βίβλος λέγει για τον Άχαζ και τον λαό του: «Η καρδία του Άχαζ, και η καρδία του λαού αυτού εκλονίσθη.»—Ησ. 7:2.
Αυτοί οι άνθρωποι ισχυρίζοντο ότι ελάτρευαν τον Ιεχωβά Θεό. Σε πολλές προηγούμενες ευκαιρίες ο Θεός τούς είχε προστατεύσει όταν εστηρίζοντο σ’ αυτόν. Ο προφήτης Ησαΐας τούς είπε: «Ο Ιεχωβά των δυνάμεων . . . αυτός ας ήναι ο φόβος σας, και αυτός ας ήναι ο τρόμος σας.»—Ησ. 8:12, 13, ΜΝΚ.
Αλλά ο Βασιλεύς Άχαζ δεν εστράφη στον Ιεχωβά για βοήθεια. Αντιθέτως, έστειλε αγγελιαφόρους στον Θεγλάθ-φελασάρ, βασιλέα της ισχυρής Ασσυρίας, και ικέτευσε: «Εγώ είμαι δούλος σου και υιός σου· ανάβα, και σώσον με εκ χειρός του βασιλέως της Συρίας, και εκ χειρός του βασιλέως του Ισραήλ, οίτινες εσηκώθησαν εναντίον μου.» Ο Άχαζ έλαβε τότε άργυρον και χρυσόν και «απέστειλε δώρον [δωροδοκίαν, ΜΝΚ] εις τον βασιλέα της Ασσυρίας.» (2 Βασ. 16:7, 8) Ο Λόγος του Θεού λέγει για αυτή την ενέργεια: «Ησέβησε σφόδρα εις τον Ιεχωβά.»—2 Χρον. 28:19, ΜΝΚ.,
Μολονότι η Ασσυρία εβοήθησε προσωρινώς τον Άχαζ, τι συνέβη τελικά; Η Αγία Γραφή λέγει ότι με τον καιρό «ήλθε προς αυτόν ο . . . βασιλεύς της Ασσυρίας, και κατέθλιψεν αυτόν, αντί να ενδυναμώση αυτόν.» Ακριβώς εκείνος στον οποίον ο Άχαζ απέβλεψε για βοήθεια εστράφη εναντίον του!—2 Χρον. 28:20.
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ
Όταν πέθανε ο Βασιλεύς Άχαζ, τον διεδέχθη ο Εζεκίας. Την εποχή του Βασιλέως Εζεκία, η ισχυρή παγκόσμιος δύναμις της Ασσυρίας απείλησε και πάλι τον Ιούδα. Τι θα έκανε ο Εζεκίας; Θα εμιμείτο τον άπιστον Άχαζ και θ’ απέβλεπε σε μια στρατιωτική συμμαχία για ν’ αναχαιτίση την Ασσυρία;
Ο Βασιλεύς Σενναχειρείμ, μονάρχης των εισβολέων Ασσυρίων, απέστειλε αγγελιαφόρους στον Ιούδα. Παρώτρυνε τον λαό: «Μη σας απατά ο Εζεκίας· διότι δεν θέλει δυνηθή να σας λυτρώση. Και μη σας κάμνη ο Εζεκίας να θαρρήτε επί τον Ιεχωβά . . . Τίνες, μεταξύ πάντων των θεών των τόπων τούτων, ελύτρωσαν την γην αυτών εκ της χειρός μου, ώστε και ο Ιεχωβά να λυτρώση την Ιερουσαλήμ εκ της χειρός μου;»—Ησ. 36:13-20, ΜΝΚ.
Μπορεί να εφαίνετο ότι υπήρχε λογική στην έκκλησί του. Η γιγαντιαία στρατιωτική μηχανή της Ασσυρίας είχε ήδη συντρίψει κάθε αντίστασι. Κανένα έθνος και καμμιά πόλις δεν μπόρεσαν ν’ αντισταθούν στα στρατεύματά της.
Τι έκαμε ο Εζεκίας; «Προσηυχήθη εις τον Ιεχωβά ο Εζεκίας, λέγων, Ιεχωβά των δυνάμεων, Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ, συ αυτός είσαι ο Θεός, ο μόνος, πάντων των βασιλείων της γης. . . . Τώρα λοιπόν, Ιεχωβά Θεέ ημών, σώσον ημάς εκ της χειρός αυτού· δια να γνωρίσωσι πάντα τα βασίλεια της γης, ότι συ είσαι ο Ιεχωβά, ο μόνος.»—Ησ. 37:15-20, ΜΝΚ.
Ο Εζεκίας δεν κατέφυγε σε στρατιωτικές συμμαχίες. Εστράφη στον Ιεχωβά με πίστι. Με ποιο αποτέλεσμα; «Εξήλθεν ο άγγελος του Ιεχωβά, και επάταξεν εν τω στρατοπέδω των Ασσυρίων εκατόν ογδοήκοντα πέντε χιλιάδες. . . . Και εσηκώθη και έφυγε, και επέστρεψε, Σενναχειρείμ ο βασιλεύς της Ασσυρίας, και κατώκησεν εν Νινευή.» Ποτέ προηγουμένως ο Ασσυριακός στρατός δεν είχε υποστή μια τέτοια εξολοθρευτική ήττα! Ακόμη και ο καυχησιολόγος Σενναχειρείμ εφονεύθη αργότερα από τους ιδίους τους γιούς του την ώρα που απέδιδε λατρεία στον ψευδή Θεό του Νισρώκ. Έτσι ο Εζεκίας έθεσε την εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά. Αυτό του έφερε πραγματική ασφάλεια.—Ησ. 37:36-38, ΜΝΚ.
ΟΤΑΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΓΗ
Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, πολλοί εστράφησαν προς την εσφαλμένη κατεύθυνσι γι’ ασφάλεια. Όταν οι Ιουδαίοι αρχιερείς και Φαρισαίοι παρετήρησαν τα θαύματα που εκτελούσε ο Ιησούς, είπαν: «Τι κάμνομεν; διότι ούτος ο άνθρωπος πολλά θαύματα κάμνει. Εάν αφήσωμεν αυτόν ούτω, πάντες θέλουσι πιστεύσει εις αυτόν· και θέλουσιν ελθεί οι Ρωμαίοι και αφανίσει και τον τόπον ημών και το έθνος.»—Ιωάν. 11:47, 48.
Οι ιερείς εφοβούντο μήπως διαταραχθούν οι σχέσεις των με την παγκόσμιο δύναμι, τη Ρώμη. Απεμακρύνθησαν από τον Θεό κι εστράφησαν στους πολιτικούς γι’ ασφάλεια. Πόσο ανόητοι! Δεν αντελαμβάνοντο ότι όλη αυτή η στροφή των στην πολιτική και στρατιωτική ισχύ γι’ ασφάλεια, δεν επρόκειτο να τους ωφελήση καθόλου!
Σ’ εκείνη ακριβώς τη γενεά, το έτος 70 μ.Χ., οι Ρωμαϊκές στρατιές ήλθαν και ερήμωσαν την Ιερουσαλήμ. Μέσα σε λίγα χρόνια το μεγαλύτερο μέρος των Ιουδαίων κατεσπαράχθη. Ένα εκατομμύριο και πλέον πέθαναν, μαζί με τους ιερείς και τους Φαρισαίους! Άλλες περισσότερες χιλιάδες απήχθησαν ως δούλοι. Εν τούτοις, οι αληθινοί Χριστιανοί οι οποίοι ενεπιστεύοντο στον Ιεχωβά ωδηγήθησαν σε ασφάλεια και έζησαν στο διάστημα εκείνου του καιρού της ερημώσεως. Η ιστορία βεβαιώνει ότι η ζωή των διεφυλάχθη.—Λουκ. 21:20-24.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΘΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ
Σήμερα, τα έθνη είναι ωπλισμένα «ως τα δόντια» με στρατιωτικά όπλα καταστροφής. Κάθε χρόνο γίνεται κλιμάκωσις αυτής της στρατιωτικής ετοιμασίας. Αλλά όπως ακριβώς ο Ιεχωβά συνέτριψε την στρατιωτική δύναμι της Ασσυρίας, έτσι θα κονιοποίηση τις στρατιωτικο-πολιτικές δυνάμεις της εποχής μας, οι οποίες εργάζονται κατά της πραγματικής ασφαλείας.
Συντόμως, ο Θεός ο ίδιος θα πολεμήση τον τελευταίο πόλεμο που θα ιδή ποτέ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Σ’ αυτό τον πόλεμο, που ονομάζεται στη Γραφή Αρμαγεδδών (Αποκάλ. 16:14, 16), ο Θεός θα χρησιμοποιήση την πανίσχυρη δύναμί του για να εκμηδενίση τα στρατιωτικά και πολιτικά στοιχεία τα οποία επέφεραν τέτοια ερήμωσι στη γη. Ο Θεός καλεί «πάντα τα όρνεα τα πετώμενα εις το μεσουράνημα» σ’ αυτή την ευκαιρία. Γιατί; Η Γραφή λέγει: «Έλθετε, και συνάγεσθε εις το δείπνο του μεγάλου Θεού, δια να φάγητε σάρκας βασιλέων, και σάρκας χιλιάρχων, και σάρκας ισχυρών, και σάρκας ίππων και των καθήμενων επ’ αυτών, και σάρκας πάντων ελευθέρων και δούλων, και μικρών και μεγάλων.»—Αποκάλ. 19:17, 18.
Έτσι, ο Θεός προειδοποιεί σαφώς ότι όλοι όσοι δεν εμπιστεύονται σ’ αυτόν για ασφάλεια θα οδηγηθούν σε απογοήτευσι. Θα καταστραφούν μαζί με το πονηρό σύστημα πραγμάτων που προτιμούν να υποστηρίζουν.
Αλλά τι μπορεί να λεχθή γι’ αυτούς, οι οποίοι στρέφονται προς τον Ιεχωβά, οι οποίοι θέτουν την εμπιστοσύνη των σ’ αυτόν; Ο Λόγος του Θεού τούς υπόσχεται: «Ζητείτε τον Ιεχωβά, πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.»—Σοφον. 2:3, ΜΝΚ.
Η μόνη πραγματική ασφάλεια στον επερχόμενον καιρό θλίψεως, που είναι βέβαιο ότι θα έλθη, ευρίσκεται στον Ιεχωβά Θεό. Αυτός μπορεί να προστατεύση, και θα προστατεύση, εκείνους οι οποίοι στρέφονται σ’ αυτόν γι’ ασφάλεια. Αυτούς θα τους διαφυλάξη ζώντας στο δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων, όπου «θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.» Μια τέτοια παγγηίνη ειρήνη θα υπάρχη σ’ αυτό το νέο σύστημα πραγμάτων διότι ο Ιεχωβά υπόσχεται «τόξον . . . και ρομφαίαν, και πόλεμον θέλω συντρίψει εκ της γης, και θέλω κατοικίσει αυτούς εν ασφαλεία.»—Ψαλμ. 37:11· Ωσηέ 2:18.