ένα «πνεύμα νέον,» δηλαδή, το άγιο πνεύμα του μέσα σ’ αυτούς. Επομένως οι καρποί του—αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης και εγκράτεια—είναι έκδηλα στη ζωή τους. Έχουν γίνει πράγματι λαός του Ιεχωβά και αυτός έχει γίνει Θεός των.

Αλλά οι πνευματικοί Ισραηλίται δεν είναι οι μόνοι σήμερα που απολαμβάνουν την ευλογία του Θεού. Τον έκτον αιώνα π.Χ. οι φυσικοί Ισραηλίται δεν ήσαν οι μόνοι που είχαν επιστρέψει από την εξορία της Βαβυλώνος. Ανάμεσα σ’ εκείνους οι οποίοι είχαν επιστρέψει υπήρχαν και μη Ισραηλίται όπως οι Νεθινείμ που ήσαν υπηρέται στο ναό. (Έσδρας 2:58) Ομοίως, από το έτος 1935 μ.Χ. ένας συνεχώς αυξανόμενος πολύς όχλος ομοίων με πρόβατα ανθρώπων έχουν εγκαταλείψει την «Βαβυλώνα τη Μεγάλη» και απολαμβάνουν τώρα την εύνοια του Θεού μαζί με το αποκαταστημένο υπόλοιπο στη συμβολική «γη» του πνευματικού Ισραήλ. Επειδή έχουν αναλάβει την καθαρή αμόλυντη λατρεία του Ιεχωβά, αυτοί μαζί με το κεχρισμένο υπόλοιπο θα διαφυλαχθούν όταν ο άπληστος Χριστιανικός κόσμος και το υπόλοιπο της «Βαβυλώνας της Μεγάλης» θα καταστραφούν.

ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΩΣ

Η καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου και του υπολοίπου της «Βαβυλώνος της Μεγάλης» είναι τόσο βεβαία όσο και η καταστροφή η οποία συνέβη στην αρχαία Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. Πόσο επείγον είναι επομένως να δώση κανείς μια προειδοποίησι για την επερχόμενη συμφορά! Η διακήρυξις μιας τέτοιας προειδοποιήσεως είναι μίμησις εκείνου που ο προφήτης Ιεζεκιήλ είχε κάμει. Όταν ο Ιεχωβά απεκάλυψε σ’ αυτόν σε όρασι ότι οι άπληστοι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα επρόκειτο να υποστούν τη θεία τιμωρία, ο Ιεζεκιήλ αναφέρει:

«Και με ανέλαβε το πνεύμα, και δι’ οράματος με έφερεν εν πνεύματι Θεού εις την γην των Χαλδαίων, προς τους αιχμαλώτους. Τότε το όραμα, το οποίον είδον, απήλθεν απ’ εμού. Και ελάλησα προς τους αιχμαλώτους πάντα τα πράγματα όσα έδειξεν ο Ιεχωβά εις εμέ.»—-Ιεζ. 11:24, 25, ΜΝΚ.

Μόλις συνήλθε από την δραματική δύναμι της εμπνεύσεως ο Ιεζεκιήλ αντελήφθη ότι ήταν στον οίκο της εξορίας και οι πρεσβύτεροι του Ιούδα κάθονταν μπροστά του. Αμέσως άρχισε να λέη σ’ αυτούς τους άνδρες τι είχε δει και τι είχε διαταχθή να πη. Δεν περιώρισε τα λόγια του σ’ αυτούς μόνο. Αλλά βγήκε από το σπίτι του για να τα πη και σε άλλους. Αυτό ήταν ένα ζήτημα που ενδιέφερε όλους τους εξορίστους.

Αν εμείς σήμερα εκτιμούμε ότι σύντομα ο Ιεχωβά Θεός θα θέση τέρμα σ’ όλη την απληστία καθώς επίσης και στους απλήστους, θα μιμηθούμε τον Ιεζεκιήλ και θα το πούμε και σε άλλους. Αυτό θα τους δώση την ευκαιρία ν’ αλλάξουν τις οδούς των και να μπουν σε μια θέσι όπου θα μπορούσαν να λάβουν την προστασία και την ευλογία του Θεού. Επί πλέον, επιθυμούμε να πάρωμε την απόφασι να βρεθούμε σε κατάστασι τέτοια που θα σημαίνη ασφάλεια για μας όταν η ‘μεγάλη θλίψις’ θα θέση τέρμα σ’ ολόκληρο το άπληστο αυτό σύστημα πραγμάτων, περιλαμβανομένου και του Χριστιανικού κόσμου.

Συνέδριο για το Περιβάλλον

◆ Οι αντιπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον από 114 Έθνη συναντήθηκαν στη Στοκχόλμη της Σουηδίας τον Ιούνιο. Συνεφώνησαν σε 200 περίπου σημεία που είχαν σχέσι με τη βελτίωσι του περιβάλλοντος, σε μια διακήρυξι των γενικών αρχών των και σ’ ένα σχέδιο συγκροτήσεως μιας μονίμου γραμματείας για τον συντονισμό των ζητημάτων. Παρ’ όλα αυτά η εθνική υπερηφάνεια εκυριάρχισε στο συνέδριο. Οι λιγώτερο ανεπτυγμένες χώρες θα επιμείνουν στην τεχνολογική πρόοδο άσχετα με την επίδρασί της στο περιβάλλον. Η Κίνα επιμένει, ότι ο πληθυσμός δεν είναι ένα Παγκόσμιο πρόβλημα και, μαζί με τη Γαλλία, επιμένει στο δικαίωμα να συνεχίση τις πυρηνικές δοκιμές στην ατμόσφαιρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνούνται να δαπανήσουν χρήματα για διεθνή προβλήματα του περιβάλλοντος. Λογικά, ένας αρθρογράφος στο περιοδικό Γουώρλντ εσχολίασε:«Το συνέδριο της Στοκχόλμης δεν ήταν ένα συμπόσιο επιστημόνων για ν’ αποφασίσουν τι είναι καλύτερο για τον πλανήτη. Ήταν μια πολιτική συνάντησις κυβερνήσεων. . . . το σύνθημα του συνεδρίου, ‘Μόνο μια γη’ θα ήταν πιο κατάλληλο να είναι ‘Μόνο Εκατόν δέκα τέσσερες Πλανήτες γης.’»