Έχετε την Υπομονή του Ιώβ Σήμερα

Η ΥΠΟΜΟΝΗ του Ιώβ επί μακρόν καιρό υπήρξε παροιμιώδης. Έχετε σεις αυτό το είδος υπομονής; Σ’ αυτόν τον πονηρό παλαιό κόσμο, αν δεν θέλετε να γίνετε ένας λιποτάκτης, θα έχετε ασφαλώς ανάγκη απ’ αυτό. Πώς μπορείτε να το αποκτήσετε;

Μια μεγάλη βοήθεια είναι να προσέχωμε τη συμβουλή του μαθητού Ιακώβου: «Λάβετε αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οίτινες ελάλησαν εν τω ονόματι του Ιεχωβά. Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ, και είδετε το τέλος του Ιεχωβά, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Ιεχωβά και οικτίρμων.»—Ιάκ. 5:10, 11, ΜΝΚ.

Ίσως να σκεφθήτε, ‘Ναι, αλλ’ ο Ιώβ ποτέ δεν έζησε πραγματικά. Κάθε αλληγορικός ή μυθικός χαρακτήρ μπορεί να υπομείνη.’ Αλλά δεν είν’ έτσι. Ασφαλώς ο Ιάκωβος δεν θα προσέβαλλε τη νοημοσύνη μας, λέγοντάς μας να μιμηθούμε ένα χαρακτήρα που ποτέ δεν έζησε, έτσι δεν είναι; Το γεγονός ότι η Γραφή τονίζει τη δικαιοσύνη του Ιώβ και τη συνδέει με τη δικαιοσύνη του Νώε και του Δανιήλ, δεν αφήνει αμφιβολία ότι ο Ιώβ έζησε πραγματικά: «Εάν οι τρεις ούτοι άνδρες, Νώε, Δανιήλ, και Ιώβ, ήσαν εν μέσω αυτής, μόνοι ούτοι ήθελον σώσει τας ψυχάς αυτών δια την δικαιοσύνην αυτών».—Ιεζ. 14:14.

Η «υπομονή» ωρίσθη ως η «ικανότης αντοχής σε κακοπάθεια», «η ικανότης παραμονής κάτω από πίεσι ή θλίψι.» Ασφαλώς ο Ιώβ εξεδήλωσε εγκαρτέρησι, και γι’ αυτό ο Ιάκωβος πολύ κατάλληλα τον παραθέτει ως ένα παράδειγμα για μας. Στην εποχή του ο Ιώβ ήταν «ο μεγαλήτερος πάντων των κατοίκων της Ανατολής.» Απελάμβανε υγεία, είχε μια μεγάλη κι ευτυχή οικογένεια, είχε μεγάλα υλικά αποκτήματα, εξετιμάτο πολύ, και, προ πάντων, ως άνθρωπος ακεραιότητος, είχε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά, διότι δεν υπήρχε πραγματικά κανείς άλλος που να παραβληθή με αυτόν απ’ αυτή την άποψι.—Ιώβ 1:1-8· 29:1-25.

Κατόπιν σε μια νύχτα, να το πούμε έτσι, ο Ιώβ υπέστη μια σειρά καταστροφών, που τον απεγύμνωσαν, ή εφάνη ότι τον απεγύμνωσαν, από όλες αυτές τις ευλογίες. Αλλεπάλληλα πλήγματα κατεφέρθησαν στο απροστάτευτο κεφάλι του, αλλεπάλληλα ατυχήματα, που δεν είχε λόγο ν’ αναμένη.

Αλλά μήπως ο Ιώβ απεθαρρύνθη και άφησε τα πράγματα; Μήπως ακολούθησε τη συμβουλή της συζύγου του, «Βλασφήμησον τον Θεόν, και απόθανε»; Όχι, δεν το έκαμε αυτό. Υπέμεινε. Και όχι μόνο υπέμεινε αυτά τα πράγματα, αλλά και διεκράτησε την ακεραιότητά του παρά τις οκτώ ομιλίες που του έγιναν από εκείνους τους δήθεν φίλους του, που απεδείχθησαν εχθροί του, υποκριταί στην πραγματικότητα. «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται δια καιρόν ανάγκης.» Αλλ’ αυτοί οι τρεις εστράφησαν προς τον Ιώβ μ’ ερωτήσεις όπως αυτή: «Η κακία σου δεν είναι μεγάλη; και αι ανομίαι σου άπειροι;»—Ιώβ 2:9· Παροιμ. 17:17· Ιώβ 22:5.

Η αφήγησις προχωρεί για να τονίση ότι ο Ιεχωβά Θεός αντήμειψε τον Ιώβ για την υπομονή του, όπως σημειώνει ο Ιάκωβος, και μολονότι ο Ιώβ έζησε πριν από τριάντα πέντε αιώνες περίπου, στέκει σαν ένα καλό παράδειγμα για όλους εκείνους, που αγαπούν δικαιοσύνη σήμερα· ειδικά όταν αυτοί διαπιστώνουν ότι βρίσκονται κάτω από παρόμοια δεινοπαθήματα. Η απώλεια υλικών αποκτημάτων, προσφιλών προσώπων, υγείας και φίλων, είναι ακόμη η κοινή μοίρα των ανθρώπων.—Ιώβ 42:10-17.

Τι θα σας καταστήση ικανούς να υπομείνετε αυτά τα δεινά χωρίς να καταστήτε μνησίκακοι, γεμάτοι πικρία ή απογοητευμένοι; Η πίστις στον Θεό και στις επαγγελίες του. Ο Ιώβ είχε αυτή την πίστι. Παρ’ όλα τα παθήματά του «δεν ημάρτησεν ο Ιώβ, και δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν.» Εξακολούθησε να εμπιστεύεται στον Θεό ‘έστω κι αν τον εθανάτωνε ο Θεός’. Η πίστις θα σας κάμη να μπορήτε να υπομένετε, να εξακολουθήσετε να εγκαρτερήτε ‘ως βλέποντες τον αόρατον’. Εκτός απ’ αυτό, μήπως δεν υπεσχέθη ο Θεός ότι στον ωρισμένο του καιρό, που είναι τώρα πολύ κοντά, όλα τα παθήματα, όλες οι θλίψεις, οι πόνοι κι ο θάνατος θα εκλείψουν; Το να έχετε πίστι σ’ αυτές τις υποσχέσεις του Θεού θα σας δώση ελπίδα, η δε ελπίς θα σας βοηθήση να υπομείνετε.—Ιώβ 1:22· 13:15· Εβρ. 11:27· Αποκάλ. 21:4.

Η προσευχή είναι μια άλλη μεγάλη βοήθεια για υπομονή. Τα λόγια του Ιώβ δείχνουν ότι η στάσις του ήταν στάσις προσευχής· απελογείτο στον Θεό, παρουσιάζοντας την υπόθεσί του σ’ αυτόν. Ώστε, αν σας συμβούν αντιξοότητες, μπορείτε να προσεύχεσθε για να έχετε ό,τι σας είναι αναγκαίον. Ασθένειαν υπομένετε; Μπορείτε να προσευχηθήτε ζητώντας σοφία για ν’ αντιμετωπίσετε τη θλίψι σας και δύναμι για να εγκαρτερήσετε. Διωγμός είναι το πάθημά σας; Και τότε, επίσης, μπορείτε να προσεύχεσθε, όχι μόνο για δύναμι να υπομείνετε, αλλά και για τους διώκτας σας, όπως παρήγγειλε ο Ιησούς: «Πάτερ, συγχώρησον αυτούς· διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι.»—Ματθ. 5:44· Λουκ. 23:34.

Μια άλλη βοήθεια για να υπομένετε είναι η γνώσις και κατανόησις των σκοπών του Θεού. Ο Ιώβ δεν εγνώριζε γιατί ο Θεός επέτρεψε να υποφέρη, αλλ’ εμείς σήμερα, επειδή έχομε την αφήγησι του Ιώβ και το Θείον φως επάνω σ’ αυτή, γνωρίζομε γιατί ο Θεός επιτρέπει να υποφέρουν οι δίκαιοι, δηλαδή, για ν’ αποδείξη στον Διάβολο, καθώς και σε όλη την κτίσι , ότι μπορεί να έχη πλάσματα που θα παραμείνουν πιστά σ’ αυτόν, οτιδήποτε κι αν τους συμβή. Ο Ιώβ διεκράτησε ακεραιότητα χωρίς να το γνωρίζη αυτό. Βέβαια η γνώσις τούτου πρέπει να βοηθήση όλους όσοι αγαπούν δικαιοσύνη να υπομείνουν.—Ιώβ 1:7-12· 2:2-8.

Προ παντός, η αγάπη θα σας βοηθήση να υπομείνετε. Η αγάπη για τον Θεό θα σας βοηθήση ν’ ανεχθήτε οτιδήποτε αυτός επιτρέψη, χωρίς να στασιάζετε ή και να παραπονήσθε γι’ αυτό. Η αγάπη θα σας κάμη να εμπιστεύεσθε στον Θεό όπως ενεπιστεύετο κι ο Ιώβ, υπακούοντας πάντοτε σ’ αυτόν, διότι «αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού.» Και η προς τον πλησίον σας αγάπη, επίσης, θα σας βοηθήση να υπομείνετε, είτε ο πλησίον αυτός είναι μέλος της οικογενείας σας, είτε ένα μέλος της εκκλησίας σας, είτε ένας συνάδελφος στον τόπο της εργασίας σας. Αν αγαπάτε αληθινά τον πλησίον σας, θα θελήσετε, επίσης, να του δώσετε ένα καλό παράδειγμα με το να υπομείνετε σεις και με το να τον βοηθήσετε να υπομένη. «Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί· . . . Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.»—1 Ιωάν. 5:3· 1 Κορ. 13:4, 7.

Ναι, μεταξύ των πολλών πραγμάτων, που θα σας βοηθήσουν να υπομείνετε, είναι η πίστις, η προσευχή, η γνώσις και η κατανόησις, και η αγάπη. Υπομονή είναι η πορεία της σοφίας. Υπάρχει ειρήνη, παρηγορία και μια εσωτερική χαρά από τη γνώσι ότι υπομένετε, ότι υποφέρετε κάτω από αντιξοότητες, διότι αυτό είναι το ορθόν που πρέπει να πράξετε. Η υπομονή αυτή σας εξασφαλίζει μια μελλοντική αμοιβή: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.»—Ματθ. 24:13· Ρωμ. 5:3, 4.