Ο Θεός της Δικαιοσύνης θα Ενεργήση
ΣΑΣ ενοχλεί μήπως όταν βλέπετε ή ακούτε για αδικίες και καταπίεσι; Θλίβεσθε διότι άνομοι άνθρωποι κατορθώνουν, μέσω δωροδοκίας, να διαφεύγουν τη δικαιοσύνη; Μήπως πονεί η καρδιά σας όταν εκατομμύρια άνθρωποι πεινούν, κυρίως εξαιτίας του παρόντος παγκοσμίου οικονομικού συστήματος; Λόγω διαδόσεως των αηδιαστικών αφροδισίων νοσημάτων και της αυξήσεως των σεξουαλικών επιθέσεων, εκτρώσεων και παρανόμων γεννήσεων, εξοργίζεστε κατά κληρικών οι οποίοι αντί να υποστηρίζουν τις Βιβλικές αρχές, δικαιολογούν τη σεξουαλική ανηθικότητα;
Είναι φανερό ότι οι άνθρωποι με έντιμη καρδιά σ’ όλο τον κόσμο έχουν λόγους να θλίβωνται γι’ αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Αν είχαν τη σοφία και τη δύναμι να επιτύχουν μια ωφέλιμη αλλαγή, χωρίς αμφιβολία θα το έκαναν. Δεν είναι, επομένως, λογικό ότι ένας στοργικός Θεός ο οποίος έχει και τη σοφία και τη δύναμι θα ενεργήση χάριν εκείνων οι οποίοι επιθυμούν να κάμουν το ορθό; Πράγματι μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη ότι θα το κάμη αυτό, διότι έχει υποσχεθή να κάμη «τα πάντα νέα,» ν’ απομακρύνη όλες τις αιτίες θλίψεως, πόνου και κραυγής. (Αποκάλ. 21:4, 5) Ο λόγος της υποσχέσεώς του είναι αξιόπιστος. Υποστηρίζεται από ένα μακρό υπόμνημα πιστών πραγματοποιήσεων στο παρελθόν.
Εξετάστε την κατάστασι που είχε επικρατήσει στην αρχαία Ιερουσαλήμ και στη γη του Ιούδα και πώς ο Ιεχωβά Θεός χειρίσθηκε το ζήτημα:
Η διαφθορά που υπήρχε ανάμεσα στους Ισραηλίτας ήταν κατά πολύ όμοια με αυτήν που υπάρχει σήμερα ανάμεσα στα πολιτικά, εμπορικά και θρησκευτικά συστήματα του κόσμου, ιδιαίτερα του Χριστιανικού κόσμου. Οι άρχοντες ήσαν καταπιεστικοί. Η βία και η αιματοχυσία είχαν αυξηθή. Οι πτωχοί και βασανισμένοι δεν μπορούσαν καθόλου να βρουν δικαιοσύνη. Οι θρησκευτικοί ηγέται είχαν παύσει ν’ αποτελούν μια δύναμι δικαιοσύνης, και οι ειδωλολατρικές πράξεις ήσαν άφθονες.—2 Βασ. 21:11-16· Ιερεμ. 18:18· 22:13-16· Αββακ. 1:4.
Μολονότι ο Ιεχωβά Θεός είχε ανεχθή για ένα διάστημα την απιστία του υπό διαθήκην λαού του, έστειλε προφήτας για να τους προειδοποιήσουν ότι στον ορισμένο καιρό η ανεκτικότης του θα έληγε. Ένας απ’ αυτούς τους προφήτας είχε εγερθή ανάμεσα από τους Ισραηλίτας οι οποίοι είχαν οδηγηθή στη Βαβυλωνιακή εξορία το 617 π.Χ. Λιγώτερο από δυόμισυ χρόνια πριν από την έναρξι της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλώνα ως έκφρασι της θείας κρίσεως, εδόθη στον Ιεζεκιήλ η εξής εντολή:
«Υιέ ανθρώπου, στήριξον το πρόσωπόν σου προς Ιερουσαλήμ, και στάλαξον λόγον προς τους αγίους τόπους, και προφήτευσον κατά της γης Ισραήλ, και ειπέ προς την γην Ισραήλ, Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· ιδού εγώ είμαι εναντίον σου, και θέλω σύρει την μάχαιράν μου εκ της θήκης αυτής, και θέλω εκκόψει από σου τον δίκαιον και τον ασεβή. Και επειδή θέλω εκκόψει, από σου τον δίκαιον και τον ασεβή, διά τούτο θέλει εξέλθει η μάχαιρά μου εκ της θήκης αυτής εναντίον πάσης σαρκός, από μεσημβρίας μέχρι βορρά.»—Ιεζ. 21:2-4, ΜΝΚ .
Έτσι ο Ιεχωβά περιέγραψε τον εαυτό του ως ένα πολεμιστή ο οποίος θα ενεργούσε εναντίον των «πονηρών» και των «δικαίων,» εννοώντας προφανώς εκείνους που εφαντάζοντο ότι ήσαν δίκαιοι. Η «μάχαιρα» που θα χρησιμοποιούσε ο Ιεχωβά ήταν προφανώς το επίγειο όργανο για την εκτέλεσι κρίσεως, μολονότι είναι πιθανόν αυτό να περιελάμβανε και την αόρατη ουράνια οργάνωσί του ισχυρών πνευματικών πλασμάτων. Το επίγειο όργανο απεδείχθη ότι ήταν ο Βαβυλώνιος Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ και οι στρατιές του. Ως μια συμβολική «μάχαιρα,» οι Βαβυλώνιοι εκινήθησαν εναντίον του Βασιλείου του Ιούδα, το οποίο ήταν νοτιοδυτικώς της Βαβυλώνος και νοτίως της εδαφικής περιοχής που κάποτε κατείχε το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ. Αλλά το εκτελεστικό έργο της συμβολικής «μαχαίρας» δεν περιωρίσθηκε στο «νότο.» Η «μάχαιρα» κινήθηκε «από μεσημβρίας μέχρι βορρά» εναντίον «πάσης σαρκός,» και εναντίον των γύρω μη Ισραηλιτικών εθνών. Γιατί;
Μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ, ο Ιεχωβά έδωσε την απάντησι: «Θέλουσι γνωρίσει πάσα σαρξ, ότι εγώ ο Ιεχωβά έσυρα την μάχαιράν μου εκ της θήκης αυτής· δεν θέλει επιστρέψει πλέον.» (Ιεζ. 21:5, ΜΝΚ ) Εκείνοι οι οποίοι ήσαν στην ‘γην Ισραήλ’ και στην Ιερουσαλήμ δεν ήσαν οι μόνοι που είχαν αμαρτήσει απέναντί του. Οι γειτονικοί λαοί, «πάσα σαρξ,» ήσαν επίσης αμαρτωλοί εναντίον του και ήσαν άξιοι τιμωρίας. Δεν έπρεπε να σχηματίσουν την ιδέα ότι επειδή δεν ήσαν Ισραηλιτική σαρξ είχαν διαφύγει την προσοχή του Ιεχωβά. Δεν έπρεπε να φαντάζωνται ότι ήσαν πιο δίκαιοι από τον Ισραήλ. Όλα εκείνα τα έθνη τα οποία είχαν εχθροπάθεια εναντίον του λαού του Ιεχωβά έπρεπε να παταχθούν από τη συμβολική «μάχαιρα.» Εφόσον ο Ιεχωβά το είχε αναγγείλει αυτό προηγουμένως, «πάσα σαρξ» έπρεπε να γνωρίση ότι Αυτός εμάχετο εναντίον τους.
ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ
Ο Ιεχωβά Θεός δεν έχει αλλάξει την άποψί του για τους ανθρώπους οι οποίοι επιμένουν να κάνουν κακές πράξεις. Η Βιβλική προφητεία διασαφηνίζει ότι μέσα σ’ αυτή τη γενεά η «μάχαιρα» του Θεού θα πατάξη τα έθνη και τους λαούς που εναντιώνονται σ’ αυτόν. (Ματθ. 24:34) Όπως ακριβώς οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και της γης Ιούδα δοκίμασαν τη συμφορά πριν από τα γύρω έθνη, έτσι και ο Χριστιανικός κόσμος θα είναι ο πρώτος που θα αισθανθή τα οδυνηρά αποτελέσματα αυτής της «μαχαίρας.» Γιατί αυτό; Διότι ο Χριστιανικός κόσμος είναι το αντίτυπο της άπιστης Ιερουσαλήμ των αρχαίων χρόνων. Ο Χριστιανικός κόσμος ισχυρίζεται ότι είναι ο «οίκος του Θεού,» και ότι απολαμβάνει ειδική στάσι και σχέσι με τον Θεό μέσω της «νέας διαθήκης» του. Επομένως η κρίσις πρέπει ν’ αρχίση απ’ αυτόν, όπως γίνεται σαφές από την αρχή η οποία εκτίθεται στα εδάφια 1 Πέτρ. 4:17, 18: «Έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ’ ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού; Και αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και ο αμαρτωλός που θέλει φανή;»
Εν τούτοις, η «μάχαιρα» του Ιεχωβά, δεν θα σταματήση τη δράσι της με την καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου, του αντιτύπου της αρχαίας Ιερουσαλήμ που βρισκόταν νοτίως της Βαβυλώνος ως μια ‘μεσημβρινή περιοχή.’ Αυτή η «μάχαιρα» στη σύγχρονη εποχή θα κινηθή ομοίως εναντίον «πάσης σαρκός, από μεσημβρίας μέχρι βορρά.» Όλα τα άλλα ψευδή, υποκριτικά θρησκευτικά συστήματα πρέπει επίσης να καταστραφούν.
Κανένας δεν πρέπει να νομίση ότι ο Χριστιανικός κόσμος θα μπορέση κατά κάποιον τρόπο να διαφύγη την εκτελεστική «μάχαιρα» του Ιεχωβά. Προφανώς πολλοί κάτοικοι της Ιερουσαλήμ νόμισαν ότι θα έμεναν ατιμώρητοι λόγω της ευνοϊκής θέσεως που είχαν με τον Θεό. Αυτό συνάγεται από το γεγονός ότι, όταν ανέφερε τη δράσι της συμβολικής «μαχαίρας,» ο Ιεζεκιήλ έθεσε την ερώτησι «Δυνάμεθα λοιπόν να είμεθα εύθυμοι;» (Ιεζ. 21:10) Οι άπιστοι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ εχαίροντο προφανώς διότι ενόμιζαν ότι ήσαν λαός του Θεού και είχαν το ναό ή οίκο του Θεού ανάμεσά τους. Εκτός αυτού, ο βασιλεύς των ήταν απόγονος του Δαβίδ, με τον οποίο ο Θεός είχε κάμει διαθήκη για μια αιώνια βασιλεία. Επειδή είχε χρισθή με έλαιο για κείνη την υπηρεσία, αυτός ο βασιλεύς ήταν ο «κεχρισμένος του Ιεχωβά,» και ως απόγονος του Δαβίδ, ελέγετο ότι εκάθητο επί του «θρόνου του Ιεχωβά.» (2 Σαμ. 7:4-16· 1 Χρον. 29:23· Θρήνοι 4:20) Κάθε ευθυμία λοιπόν γι’ αυτές τις ευνοϊκές συνθήκες, ήταν μάταιη. Μέσω του Ιεζεκιήλ ο Ιεχωβά εδήλωσε σαφώς:
«Ειπέ, Ρομφαία, ρομφαία ακονίζεται και μάλιστα στιλβούται· ακονίζεται, διά να κάμει σφαγήν· στιλβούται, διά να αστράπτη. . . . αύτη είναι η ράβδος του υιού μου, η καταφρονούσα παν ξύλον. Και έδωκεν αυτήν να στιλβωθή διά να κρατήται εν τη χειρί· η ρομφαία αύτη είναι ηκονισμένη και εστιλβωμένη, διά να δοθή εις την χείρα του σφαγέως. . . . αύτη είναι εναντίον του λαού μου, είναι εναντίον πάντων των αρχόντων του Ισραήλ· τρόμος θέλει επιπέσει επί τον λαόν μου διά την ρομφαίαν· . . . Διότι εξέτασις είναι· και τι; βεβαίως και η καταφρονούσα ράβδος δεν θέλει υπάρχει, λέγει Ιεχωβά ο Θεός.»—Ιεζ. 21:9-13, ΜΝΚ .
Η «ρομφαία» του Ιεχωβά θα απέρριπτε ακόμη και το βασιλικό σκήπτρο τον Βασιλείου του Ιούδα όπως ακριβώς οποιοδήποτε άλλο εθνικό σκήπτρο ή «ξύλον.» Με το να επιμένη σε πείσμονα στασιασμό δεν θα εσώζετο επειδή ήταν σαν ένας «υιός» του Ιεχωβά στον βασιλικό θρόνο στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά ήταν εναντίον όλων των απίστων και θα έδινε επομένως την «ρομφαία» στο χέρι του «σφαγέως,» το όργανό του για την εκτέλεσι κρίσεως. Σε εκπλήρωσι του λόγου του Ιεχωβά, ο ανώτατος επίγειος άρχων του Ισραήλ, ο Βασιλεύς Σεδεκίας, δεν επρόκειτο να διαφυλαχθή. Η βασιλική διακυβέρνησις στον οίκο του Δαβίδ είχε παύσει. Έτσι το σκήπτρο ή έμβλημα της βασιλικής ισχύος με μια ενεργό έννοια δεν «εξακολούθησε να υπάρχη.»
Οι τρομακτικές κινήσεις της συμβολικής «μαχαίρας» ήσαν αρκετές να κάμουν ένα Ισραηλίτη να κράζη και να ωρύεται, και αντί να χτυπά το στήθος του σαν μια γυναίκα, να χτυπά τον δεξιό μηρό του. Ήταν αρκετό για να τον κάμη να κτυπά τα χέρια του από κατάπληξι, αν όχι από φόβο, όπως έδωσε εντολή ο Ιεχωβά στον Ιεζεκιήλ:
«Βόησον και ολόλυξον, υιέ ανθρώπου· . . . κτύπτησον επί τον μηρόν σου. . . . Διά τούτο συ, υιέ ανθρώπου, προφήτευσον, και κρότησον χείρα επί χείρα και ας διπλασιασθή η ρομφαία, ας τριπλασιασθή, η ρομφαία των τετραυματισμένων· αύτη είναι η ρομφαία των μεγάλων τραυματιών, ήτις θέλει διαπεράσει έως των ενδόμυχων αυτών. Επέφερα την κοπήν της ρομφαίας επί πάσας τας πύλας αυτών, διά να λυώση πάσα καρδία, και να πληθυνθή ο όλεθρος. Ουαί! ητοιμάσθη διά να εξαστράπτη, ηκονίσθη διά σφαγήν. Συσφίγχθητι, ρομφαία, επιτέθητι δεξιά, αριστερά, όπου στραφή το πρόσωπόν σου. Και εγώ έτι θέλω κροτήσει χείρα μου επί χείρα μου, και θέλω αναπαύσει τον θυμόν μου· Εγώ ο Ιεχωβά ελάλησα.»—Ιεζ. 21:12-17, ΜΝΚ.
Σε αρμονία μ’ αυτό το αρχαίο πρότυπο ενεργείας, ο αναλλοίωτος Θεός Ιεχωβά δεν θα επιτρέψη σε κανένα ο οποίος δεν είναι επιδοκιμασμένος δούλος του στην εποχή μας να διαφύγη την κυκλωτική εκτελεστική «ρομφαία.» Όταν τεθή σε ενέργεια αυτή η συμβολική «ρομφαία» δεν θ’ αναπαυθή έως ότου αφανίση όλους εκείνους οι οποίοι ενεργούν με πονηρία, περιλαμβανομένων και εκείνων οι οποίοι καυχώνται ότι είναι δίκαιοι. Ούτε ακόμη και οι βασιλείς του Χριστιανικού κόσμου δεν θα διαφυλαχθούν. Το γεγονός ότι ο θρησκευτικός κλήρος έχει χρίσει βασιλείς για να βασιλεύουν «ελέω Θεού» δεν έχει καμμιά σημασία για τον Υπέρτατο Κυρίαρχο. Οι αξιώσεις αυτών των αρχόντων για εξαίρεσι από την εκτέλεσι θ’ απορριφθή από το όργανο που θα χρησιμοποιήση ο Ιεχωβά ως εκτελεστική «ρομφαία» του. Αυτό το εκτελεστικό όργανο θ’ αποτελήται κυρίως από τον Υιό του Θεού Ιησού Χριστό και τις στρατιές των ισχυρών πνευματικών πλασμάτων του, των αγγέλων. (Αποκάλ. 19:11-21) Έτσι προστασία μπορεί να προκύψη μόνο με τη γνώσι του θελήματος του Θεού και με το να ζη κανείς σε αρμονία μ’ αυτό. Αυτό είναι σε αρμονία με την θεόπνευστη συμβουλή: «Ζητείτε τον Ιεχωβά πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.»—Σοφον. 2:3, ΜΝΚ.
ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΩΣ
Το γεγονός ότι η καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου και όλου του υπολοίπου αυτού συστήματος πραγμάτων είναι βεβαία καθιστά επιτακτικό να δοθή μια προειδοποίησις. Γι’ αυτό οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, το κεχρισμένο υπόλοιπο και οι σύντροφοί των που έχουν την ευδοκία του Θεού δεν φείδονται καμμιάς προσπαθείας για να εξαγγείλουν αυτή την προειδοποίησι. Λόγω της καταστρεπτικής μανίας η οποία πρόκειται να εξαπολυθή από τη συμβολική «ρομφαία» τα αισθήματά των είναι τα ίδια με αυτά που ελέχθη στον Ιεζεκιήλ να εκφράση με ορατό τρόπο:
«Διά τούτο συ, υιέ ανθρώπου, στέναξον μετά συντριμμού της οσφύος σου· και μετά πικρίας στέναξον ενώπιον αυτών. Και όταν είπωσι προς σε, Διά τι στενάζεις συ; Θέλεις αποκριθή· Διά την αγγελίαν, ότι έρχεται· και πάσα καρδία θέλει λυώσει, και πάσαι αι χείρες θέλουσι παραλυθή, και παν πνεύμα θέλει λιποθυμήσει, και πάντα τα γόνατα θέλουσι ρεύσει ως ύδωρ· Ιδού, έρχεται, και θέλει γείνει, λέγει ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά.»—Ιεζ. 21:6, 7, ΜΝΚ .
Η προφητική έκθεσις της τρομακτικής καταστροφής που επρόκειτο να επέλθη στην Ιερουσαλήμ ήταν αρκετή αιτία για να στενάξη και να συντριφθή ο Ιεζεκιήλ. Όταν εξεπληρώθη αυτή η πληροφορία και οι ειδήσεις για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ έφθασαν στη Βαβυλώνα, οι άπιστοι έως τότε Ιουδαίοι εξόριστοι πρέπει να είχαν αισθανθή τρομακτική συγκίνησι. Τα γόνατα των πρέπει να είχαν ρεύσει περισσότερο παρά απλώς από ιδρώτα. Χωρίς αμφιβολία ήσαν τόσο εξασθενημένοι στο πνεύμα, ώστε οι συνεσφυγμένοι μυς της ουροδόχου κύστεώς των θα είχαν χαλαρώσει, κάνοντας τα γόνατα των να στάζουν από τα ούρα των.
Η καταστροφή που πρόκειται να έλθη επάνω στον Χριστιανικό κόσμο σύντομα θα είναι ακόμη πιο τρομακτική. Η προφητική «έκθεσις» της συμφοράς που περιέχεται στον Λόγο του Θεού ταράσσει βαθιά τα ενδόμυχα αισθήματα των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Το ενδιαφέρον τους για την ασφάλεια των συνανθρώπων τους υποκινεί λοιπόν τώρα τους μάρτυρας του Ιεχωβά να είναι επιμελείς στο να διακηρύττουν αυτή την είδησι, ώστε και άλλοι να μπορέσουν να ενεργήσουν για να διαφύγουν την καταστροφή. Σεις πώς ανταποκρίνεστε σ’ αυτή την πληροφορία; Σας κάνει να λάβετε θετική στάσι και ν’ αναζητήσετε τη δικαιοσύνη του Θεού προτού αυτός ενεργήση;