Παγκόσμιος Κυβέρνησις στον Ώμο του Άρχοντος της Ειρήνης

Παγκόσμιος Κυβέρνησις στον Ώμο του Άρχοντος της Ειρήνης

Αρχίζοντας συγχρόνως από το Δουβλίνο, Ιρλανδίας, και το Εδιμβούργο, Σκωτίας, την Κυριακή, 13 Ιουνίου 1965, η εκφώνησις αυτού του αγγέλματος «Παγκόσμιος Κυβέρνησις στον Ώμο του Άρχοντος της Ειρήνης» επροχώρησε γύρω στην υδρόγειο σφαίρα στο διάστημα των εβδομάδων και μηνών, που επακολούθησαν. Έτσι σ’ εκατοντάδες χιλιάδων από πολλές χώρες και γλώσσες ανεζωπυρώθη και έγινε βαθιά η εκτίμησίς των γι’ αυτό, το οποίο αποτελεί μια από τις πιο μεγάλες προφητείες που έχουν αναγραφή, και που τώρα πρόκειται να φθάση στο αποκορύφωμα της εκπληρώσεώς της. Επειδή είναι πάρα πολύ καλό και δεν πρέπει να χαθή, αυτό το άγγελμα δημοσιεύεται εδώ για να το διαβάσετε σεις και εκατομμύρια άλλων και να το επαληθεύσετε από τις Άγιες Γραφές της προφητείας.

1. Τι θα σημαίνη και θα συμβολίζη μια παγκόσμιος κυβέρνησις;

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ κυβέρνησις για όλο το ανθρώπινο γένος θα σημαίνη μια μόνο ανωτάτη κυβέρνησι σε όλη τη γη. Θα είναι ένα σύμβολο της ενότητος όλων των λαών σε μια ειρηνική ανθρώπινη αδελφότητα. Είναι συγκλονιστικό να αναλογιζώμεθα τι θα μπορούσε να κάμη μια τέτοια κυβέρνησις για το καλό όλων των υπ’ αυτήν λαών χωρίς ειδική εύνοια σε κανένα ούτε προκατάληψι για κανένα.

2. Τι γίνεται σήμερα από τους πολίτας αυτού του εικοστού αιώνος σχετικά με μια παγκόσμιο κυβέρνησι;

² Θα έλθη ποτέ σε ύπαρξι μια τέτοια παγκόσμιος κυβέρνησις επάνω στη μια ανθρώπινη οικογένειά μας; Σήμερα το ζήτημα αυτό τουλάχιστον συζητείται πολύ σοβαρά, λόγω των απειλητικών παγκοσμίων συνθηκών. Μια γνωστή εγκυκλοπαιδεία λέγει γι’ αυτό το θέμα: «Το τεράστιο πρόβλημα της παγκοσμίου κυβερνήσεως προκαλεί τους πολίτας του εικοστού αιώνος ακόμη περισσότερο απ’ όσο τους λαούς των προηγουμένων αιώνων.»a

3. Το αποτέλεσμα μιας κάποιας μελέτης του ζητήματος υποδεικνύει ότι παγκόσμιος κυβέρνησις δεν θα εγκαθιδρυθή μέχρις ότου ποιες συνθήκες υπάρξουν;

³ Έως τώρα ποτέ δεν ανελήφθη μια τέτοια πολιτική διακυβέρνησις με την υποστήριξι όλων των λαών, που θα υπήγοντο σ’ αυτήν. Από ανθρώπινη άποψι, η παγκόσμιος κυβέρνησις χρειάζεται μια ευρεία επιθυμία των λαών γι’ αυτήν. Η εγκυκλοπαιδεία, από την οποία παρεθέσαμε περικοπή ανωτέρω, λέγει ότι μια ωρισμένη μελέτη του θέματος «παρέχει την αντίληψι ότι παγκόσμιος κυβέρνησις δεν πρόκειται να ιδρυθή εκτός αν εμφανισθή, πρώτα, στις διάνοιες και στις καρδιές πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων των διαφόρων χωρών του κόσμου μια σύμπνοια, ένας κοινός πόθος ή ομαδική συναίσθησις για τον σχηματισμό μιας βάσεως για παγκόσμιο έλεγχο· και, δεύτερον, τεθή σε λειτουργία κάποιος τύπος κυβερνητικού μηχανισμού, που να προβλέπη την ψήφισι νόμων για την άμεση διακυβέρνησι μέρους και όχι όλης της διαγωγής των ατόμων οποιουδήποτε έθνους ή κράτους του κόσμου, για επιβολή αυτών των νόμων με άμεση ενέργεια στα άτομα, και για την προστασία ομάδων λαού από επιθετική ή καταθλιπτική διαγωγή από μέρους των άλλων ομάδων.»

4. Γιατί η Κοινωνία των Εθνών και τα Ηνωμένα Έθνη δεν υπήρξαν πραγματικές παγκόσμιες κυβερνήσεις;

⁴ Κάποιος μπορεί κάλλιστα να ρωτήση, Μήπως δεν έχομε ήδη μια παγκόσμιο κυβέρνησι υπό την μορφή της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών, που έχει το κέντρο της στην πόλι της Νέας Υόρκης; Όχι, απαντά η ίδια εγκυκλοπαιδεία: «Ούτε η Κοινωνία των Εθνών, ούτε τα Ηνωμένα Έθνη ιδρύθησαν πάνω στο ζωτικό στοιχείο της ευρείας ομαδικής συναισθήσεως για παγκόσμιο κυβέρνησι· ούτε εδόθη στη μια ή στην άλλη [οργάνωσι] νομοθετική εξουσία, δύναμις επιβολής νόμων, ή ουσιαστική δύναμις να περιορίζη την επιθετική ή καταθλιπτική εθνική ή ομαδική διαγωγή.»

5, 6. (α) Με ποια «εξουσία» ωμίλησε ο Πάπας Ιωάννης Κ 3 στην εγκύκλιό του «Επί Γης Ειρήνη» του 1963; (β) Ποια «ζωηρή επιθυμία» εξεφράζετο με την εγκύκλιο όσον αφορά τα Ηνωμένα Έθνη;

⁵ Ο πρώην Ανώτατος Ποντίφηξ της Πόλεως του Βατικανού, Πάπας Ιωάννης ΚΓ΄, δεν θεωρούσε τα Ηνωμένα Έθνη ως μια παγκόσμιο κυβέρνησι. Την Πέμπτη, 11 Απριλίου, στη διάρκεια της Αγίας Εβδομάδος του έτους 1963, υπέγραψε την περίφημη εγκύκλιό του υπό τον τίτλο «Επί Γης Ειρήνη», την οποία απηύθυνε όχι μόνο στον «κλήρο και στους πιστούς του κόσμου όλου» αλλά και «σε όλους τους ανθρώπους ευδοκίας». Στο Δ΄ Μέρος της εγκυκλίου αυτής μιλούσε για μια «δημόσια εξουσία της παγκοσμίου κοινότητος», και συνέχισε λέγοντας:

⁶ «Ζωηρή επιθυμία μας είναι η οργάνωσις των Ηνωμένων Εθνών—στη διάρθρωσι και στα μέσα της—να εξισώνεται ολοένα περισσότερο με το μέγεθος και την ευγενικότητα των καθηκόντων της, και να έλθη η μέρα, που κάθε ανθρώπινο πλάσμα θα εύρη εκεί μια αποτελεσματική ασφάλεια των δικαιωμάτων, που προέρχονται απ’ ευθείας από την αξιοπρέπειά του ως ατόμου και τα οποία επομένως είναι παγκόσμια, απαραβίαστα και αναφαίρετα δικαιώματα. Αυτό είναι εκείνο που πρέπει να αναμένεται, εφόσον όλα τα ανθρώπινα πλάσματα . . . αποκτούν περισσότερη συναίσθησι του ότι είναι ζώντα μέλη μιας παγκοσμίου κοινότητος.»

7, 8. (α) Για ποια σύγκλησι έδωσε προφανώς τον σπινθήρα η εγκύκλιος, και ποιο «σώμα» ετόνισαν οι ομιληταί ότι ήταν αναγκαίο; (β) Τι είπε ο ιστορικός Τόυνμπη σχετικά με την ανάγκη μιας παγκοσμίου κυβερνήσεως;

⁷ Προφανώς, αυτή η εγκύκλιος έδωσε τον σπινθήρα για τη σύγκλησι μιας τετραημέρου συνελεύσεως στη Νέα Υόρκη, 17-20 Φεβρουαρίου 1965, της Διεθνούς Διασκέψεως Ειρήνης υπό την κηδεμονίαν του Κέντρου Μελετών Δημοκρατικών Θεσμών. Λέγεται ότι αυτή η σύγκλησις «είχε ως σκοπό της μια μελέτη των πρακτικών εφαρμογών της εγκυκλίου “Επί Γης Ειρήνη” του Πάπα Ιωάννου, που εξεδόθη τον Απρίλιο του 1963.» Περισσότεροι από 2.000 προσκεκλημένοι ξένοι παρακολούθησαν τις συνεδριάσεις στο Ξενοδοχείον Χίλτον της Νέας Υόρκης, προερχόμενοι από δεκατέσσερα έθνη και στους οποίους περιελαμβάνοντο θρησκευτικοί κληρικοί, λόγιοι, επιστήμονες και πολιτικοί. Ο γενικός γραμματεύς των Ηνωμένων Εθνών παρευρέθη και μίλησε. Οι διάφοροι ομιληταί ετόνισαν ότι «ένα ισχυρό διεθνές οργανωτικό σώμα ήταν ουσιώδες λόγω του ενδεχομένου πυρηνικού πολέμου.» (Τάιμς Νέας Υόρκης, 21 Φεβρουαρίου 1965) Ένα τηλεγράφημα του Ηνωμένου Τύπου, με ημερομηνία Νέα Υόρκη 20 Φεβρουαρίου, έλεγε:

⁸ «Ο περίφημος Βρεττανός ιστορικός Άρνολντ Ι. Τόυνμπη εδήλωσε σήμερα ότι ο πολιτισμός έφθασε σ’ ένα σημείο, όπου η ίδια η συνέχισις της ανθρωπίνης φυλής εξαρτάται από τη διαμόρφωσι Παγκοσμίου Κυβερνήσεως. ‘Αποτελεί αμοιβαίον συμφέρον των εθνών να καθυποτάξουν την εθνική κυριαρχία τους σε παγκόσμιες εξουσίες’, είπε. ‘Αυτή είναι η μόνη κατάστασις, από την οποία τα έθνη μπορούν να επιζήσουν σ’ έναν ατομικόν αιώνα’.»

9, 10. (α) Τι δεν πρέπει να σημαίνη μια παγκόσμιος κυβέρνησις; (β) Για ποιό σκοπό εργάζεται το Παγκόσμιο Σωματείο Ηνωμένων Ομοσπονδιστών, και πώς οι ηγέται του διαφωνούν με τους Κομμουνιστάς Ρώσους;

⁹ Πώς θα μπορούσε να υπάρξη ένας τέτοιος θεσμός; Εκείνοι που σκέπτονται ορθώς, που εργάζονται προς τούτο, παραδέχονται ότι παγκόσμιος κυβέρνησις δεν πρέπει να σημαίνη την κυριαρχία του κόσμου από ένα ισχυρό έθνος, το οποίον αναλαμβάνει εξουσία και διατηρείται στην εξουσία δια κτηνώδους δυνάμεως. Τα δημοκρατικά έθνη της Δύσεως ισχυρίζονται ότι ο διεθνής κομμουνισμός σκοπεύει να κατακτήση τον κόσμο· και σ’ ένα τέτοιο πράγμα τα έθνη αυτά φρίττουν. Η ανωτέρω εγκυκλοπαιδεία λέγει πάνω σ’ αυτή τη μορφή του θέματος:

¹⁰ «Ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα, που εργάζονται για τη ‘συντήρησι και ανάπτυξι των Ηνωμένων Εθνών σε μια παγκόσμιο κυβέρνησι με περιωρισμένες εντολές επαρκείς να εξασφαλίσουν ειρήνη’ είναι ωργανωμένο σε Παγκόσμιο Σωματείο Ηνωμένων Ομοσπονδιστών. Οι ηγέται των ανά τον κόσμον Ομοσπονδιστών δεν είναι πιθανό να συμφωνήσουν εύκολα με τους Ρώσους εκείνους, που θα ήθελαν να μεταβάλουν την παγκόσμιο κυβέρνησι μετατρέποντάς την από Ένωσι Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών σε Παγκόσμιο Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία.»

11. Ποιες σαφείς πραγματικότητες της ημέρας καθιστούν ματαία την ελπίδα να εγκαταστήσουν οι άνθρωποι μια ικανοποιητική παγκόσμιο κυβέρνησι;

¹¹ Όταν παρατηρήσωμε τις σαφείς πραγματικότητες της ημέρας, δεν είναι μάταιο να ελπίζωμε ότι άνθρωποι θα ιδρύσουν μια ικανοποιητική παγκόσμιο κυβέρνησι; Σήμερα ο ψυχρός πόλεμος μαίνεται μεταξύ του Ανατολικού και του Δυτικού συγκροτήματος των εθνών που κυριαρχούνται από αντίθετες πολιτικές ιδεολογίες, με μεγάλα ρήγματα που διαιρούν και το καθένα απ’ αυτά τα συγκροτήματα των εθνών με εσωτερικές πολιτικές διαφωνίες που διχάζουν το κάθε έθνος. Αυτό δεν μας δίνει βάσι για ελπίδα ότι η απαιτούμενη παγκόσμιος κυβέρνησις θα έλθη, μολονότι είμεθα όλοι υπό την απειλή του πυρηνικού πολέμου με όλη την ανθρωπότητα ως θύμα του. Η αγάπη των εθνικών κυριαρχιών είναι πολύ ισχυρή στις καρδιές των ανθρώπων που έχουν το πνεύμα του κόσμου τούτου. Η φανατική αφοσίωσις στις πολιτικές ιδεολογίες είναι πολύ ισχυρή μεταξύ ανθρώπων, που φρονούν ότι έχουν το μόνο ευχερές σύστημα κυβερνήσεως. Αλλαγή καρδιάς δεν πρέπει ν’ αναμένεται από ανθρώπους που δεν είναι δυνατόν να πεισθούν εναντίον της θελήσεώς των. Αν πρόκειται να κρίνωμε από τα πειράματα, που έκαμαν οι άνθρωποι με κάθε είδους πολιτικές κυβερνήσεις κι από τα πρακτικά αποτελέσματα των πειραμάτων των, ποιου είδους παγκόσμιο κυβέρνησι θα μας έδιναν οπωσδήποτε οι άνθρωποι;

12. Γιατί είναι αναγκαία μια παγκόσμιος κυβέρνησις, και σε ποιόν μπορούμε να αποβλέπωμε ότι θα την φέρη;

¹² Η παγκόσμιος κυβέρνησις είναι αναγκαία για τη διαφύλαξι και την ευτυχία της ανθρωπίνης οικογενείας. Αυτό το γεγονός ομολογείται ολοένα περισσότερο με την πάροδο του χρόνου. Μπορεί, όμως, να έλθη μόνο με ανθρώπινα μέσα; Μήπως ο άνθρωπος αυτού του λεγομένου Αιώνος του Εγκεφάλου είναι ο τελευταίος, στον οποίον πρέπει ν’ αποβλέπωμε για την εισαγωγή της απαραίτητης παγκοσμίου κυβερνήσεως; Δεν υπάρχει τίποτε πέρα από τον άνθρωπο και την καυχησιολόγο επιστήμη του, προς το οποίο ν’ αποβλέψωμε και να απευθυνθούμε; Ευτυχώς υπάρχει! Υπάρχει ο μέγας Κυβερνήτης του σύμπαντος, του οποίου η γη μας αποτελεί μικροσκοπικό μέρος. Γι’ αυτόν δεν πρέπει να είναι δύσκολο να κυβερνήση τη γη μας. Ως Δημιουργός της γης πρέπει ν’ αναμένεται ότι θα την κυβερνήση. Και θα το πράξη. Ποιος μπορεί να τον εμποδίση να το πράξη;

13. Γιατί δεν είναι τώρα αναγκαίο να συζητούν οι άνθρωποι για ό,τι αφορά μια παγκόσμιο κυβέρνησι, και σε τι θα οδηγήση αυτή η συνεχιζομένη συζήτησις;

¹³ Σήμερα οι άνθρωποι, αφού διέγνωσαν αυτή την ανάγκη, δεν χρειάζεται να εξακολουθήσουν επ’ άπειρον να συζητούν για το είδος της παγκοσμίου κυβερνήσεως, για το πώς αυτή θα τεθή σ’ ενέργεια, και ποιος θα έχη τη θέσι του κυβερνήτου, και πώς αυτός ο παγκόσμιος κυβερνήτης θα ονομασθή και θα εκλεγή. Πολύν καιρό πριν αρχίση αυτό το σύστημα πραγμάτων, είχε ήδη αποφασισθή η παγκόσμιος κυβέρνησις για όλο το ανθρώπινο γένος από την υψίστη ζώσα εξουσία. Οι άνθρωποι γενικά αγνόησαν αυτή την εξουσία και την απόφασί της και τον σκοπό της. Το να εξακολουθήσουν να την αγνοούν οι ηγέται του πυρηνικού αυτού αιώνος δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά το να θέτουν τον εαυτό τους σε δυσχερή θέσι χωρίς λόγο και τελικά να καταλήξουν σ’ αυτή ακριβώς την καταστροφή που ελπίζουν να διαφύγουν με ανθρωποποίητη παγκόσμιο κυβέρνησι.

14, 15. (α) Γιατί το ζήτημα μιας παγκοσμίου κυβερνήσεως δεν είναι κάτι νέο στην υπερτάτη εξουσία; (β) Ποιο κυβερνητικό διάταγμα έκαμε αυτή η εξουσία να εκδοθή στην Ιερουσαλήμ τον όγδοο αιώνα π.Χ.;

¹⁴ Η υπάτη εξουσία είναι η μόνη πηγή κάθε δικαίας κυβερνήσεως. Γι’ αυτόν η παγκόσμιος κυβέρνησις του ανθρωπίνου γένους δεν είναι τίποτα το νέο, σύγχρονο ή πρόσφατο. Δύο χιλιάδες εξακόσια και πλέον χρόνια πριν γεννηθή αυτός ο πυρηνικός αιών έκαμε να εκδοθή ένα κυβερνητικό διάταγμα, που υπόσχεται να εκπληρωθή στον καιρό μας. Το διάταγμα εξεδόθη στον όγδοον αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία. Εκείνο τον καιρό, η Ασσυρία, με πρωτεύουσά της τη Νινευή, ήταν η ηγετική παγκόσμιος δύναμις, αλλά, παρά τις μεγάλες επιθέσεις της, δεν κατέστη παγκόσμιος κυβέρνησις. Υπήρχε μια πόλις, την οποίαν η Ασσυρία απειλούσε αλλά ποτέ δεν καθυπέταξε. Η πόλις αυτή ήταν η Ιερουσαλήμ. Σ’ αυτή την πόλι απηγγέλθη κι εξεδόθη το επόμενο κυβερνητικό διάταγμα· και δίνομε τη μετάφρασι του διατάγματος αυτού από την έκδοσι Ντουαί, εγκεκριμένην από τον πρώην Πάπα Ιωάννην ΚΓ΄:

¹⁵ «Παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος· θέλει καθίσει επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού δια να διατάξη αυτήν και να στερεώση αυτήν εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»—Ησ. 9:6, 7, ΜΝΚ.

Ο ΥΠΟΣΧΕΜΕΝΟΣ ΑΡΧΩΝ

16, 17. (α) Τι προέλεγε εκείνο το κυβερνητικό διάταγμα; (β) Πώς ο τίτλος «Άρχων Ειρήνης» εφηρμόσθη εσφαλμένα στις Ινδίες πριν από λίγα χρόνια;

¹⁶ Με αυτά τα λόγια ο Θεός προείπε την ίδρυσι μιας παγκοσμίου κυβερνήσεως ατέρμονος ειρήνης, διότι η διακυβέρνησις θα επεστηρίζετο στον ώμον ενός, ο οποίος θα ωνομάζετο Άρχων Ειρήνης. Αυτόν τον τίτλο δεν θα τον έφερε κανείς άλλος εκτός από εκείνον που θα κυβερνούσε πάνω στο ανθρώπινο γένος. Πριν από λίγα χρόνια ο τίτλος αυτός εσφαλμένα εφηρμόσθη σ’ έναν ισχυρό στρατηγό και πολιτικό άρχοντα. Ενώ αυτός ακόμη κρατούσε την προεδρία της ισχυροτέρας στρατιωτικής δημοκρατίας του Δυτικού συγκροτήματος εθνών, έκαμε μια ευγενική επίσκεψι στην Ινδία. Η 9η Δεκεμβρίου 1959 ήταν η μέρα της αφίξεώς του στην πρωτεύουσα της Ινδίας, στο Νέο Δελχί, κι ένα από τα πολλά περιοδικά, που περιέγραφαν αυτό το γεγονός, έλεγε:

¹⁷ «Η Ινδία δεν είχε ιδεί ποτέ μια τέτοια σκηνή συγκεντρωμένου πλήθους από τον καιρό του θανάτου του [Μαχάτμα] Γκάντι. Πάνω από ένα εκατομμύριο χωρικοί και αστοί εγέμισαν τους δρόμους του Νέου Δελχί χειρονομώντας και κράζοντας . . . (“Ζήτω ο Αϊζενχάουερ!”) . . . (“Υμνήσατε τον Αϊζενχάουερ!”) Υπεράνω των φωνών εξετείνοντο ερυθρές και λευκές σημαίες που ανέγραφαν: ‘ΑΪΖΕΝΧΑΟΥΕΡ—ΑΡΧΩΝ ΕΙΡΗΝΗΣ’.»—Η Σκοπιά, 15ης Σεπτεμβρίου 1960, σελίς 549 (στην Αγγλική).

18. Γιατί ο υποσχεμένος Άρχων Ειρήνης, καλούμενος, επίσης, Θεός Ισχυρός, δεν θα μπορούσε να είναι πρόεδρος οποιασδήποτε δημοκρατίας στη γη σήμερα;

¹⁸ Εν τούτοις—λυπηρό είναι να λεχθή—από τότε το ίδιο του έθνος έλαβε μέρος σε πόλεμο στη νοτιοανατολική Ασία, που ηπείλησε να εξελίχθη σε διαμάχη, η οποία θ’ αφαιρούσε την ειρήνη από όλη τη γη. Όλ’ αυτά αποδεικνύουν πόσο μάταιο είναι ν’ αποδίδεται ο τίτλος «Άρχων Ειρήνης» σ’ έναν απλόν άνθρωπο, μολονότι μερικοί Ινδουισταί ενόμιζαν ότι αυτός ήταν ο Βισνού Κα Αβατάρ, μια μετενσάρκωσις του θεού Βισνού. Είναι αληθές ότι το κυβερνητικό διάταγμα του Κυρίου των δυνάμεων έλεγε ότι ο υποσχεμένος Άρχων Ειρήνης θα εκαλείτο, επίσης, Θεός Ισχυρός, αλλά ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ούτε καμμιάς άλλης δημοκρατίας στη γη σήμερα. Ο Κύριος των δυνάμεων λέγει ότι ο Άρχων Ειρήνης ήθελε «καθίσει επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού.»

19, 20. (α) Αυτή η κλήσις για τον Άρχοντα της Ειρήνης τι απαιτούσε όσον αφορά την καταγωγή του; (β) Ποια διαθήκη, που απαιτούσε αυτό, έκαμε ο Κύριος των δυνάμεων με τον πιστό Δαβίδ;

¹⁹ Αυτό απαιτούσε, όπως ο Άρχων Ειρήνης είναι απόγονος του Δαβίδ από τη Βηθλεέμ, ο οποίος ήταν βασιλεύς της Ιερουσαλήμ στον ενδέκατον αιώνα προ Χριστού και του οποίου η βασιλεία εξετάθη τελικά από τον Ευφράτη Ποταμό προς νότον έως τον Ποταμό της Αιγύπτου. (Γέν. 15:18) Σ’ αυτόν τον πιστό Δαβίδ, ο Κύριος των δυνάμεων έκαμε μια επίσημη υπόσχεσι ότι η εξουσία της βασιλείας θα παρέμενε στον οίκον του για πάντα και ότι η βασιλεία του θα ήταν επομένως για πάντα. (2 Σαμ. 7:1-17) Ένας αρχαίος θεόπνευστος ψαλμωδός διετύπωσε τη Θεία υπόσχεσι με αυτόν τον τρόπο:

²⁰ «Ελάλησας τότε δι’ οράματος προς τον όσιόν σου, και είπας· Έθεσα βοήθειαν επί τον δυνατόν· ύψωσα εκλεκτόν εκ του λαού· εύρηκα Δαβίδ τον δούλόν μου· με το έλαιον το άγιόν μου έχρισα αυτόν· . . . Το έλεός μου όμως δεν θέλω αφαιρέσει απ’ αυτού, ουδέ θέλω ψευσθή κατά της αληθείας μου. Δεν θέλω παραβή την διαθήκην μου, ουδέ θέλω αθετήσει ό,τι εξήλθεν εκ των χειλέων μου. Άπαξ ώμοσα εις την αγιότητά μου, ότι δεν θέλω ψευσθή προς τον Δαβίδ. Το σπέρμα αυτού θέλει διαμένει εις τον αιώνα, και ο θρόνος αυτού ως ο ήλιος, ενώπιόν μου· ως η σελήνη θέλει στερεωθή εις τον αιώνα, και μάρτυς πιστός εν τω ουρανώ.»—Ψαλμ. 89:19-37.

21, 22. (α) Τι, επομένως, πρέπει να είναι αυτός ο Άρχων Ειρήνης όσον αφορά την κληρονομικότητά του; (β) Ποια άλλη προφητεία είπε ο Ησαΐας σχετικά με τη γέννησι αυτού του Άρχοντος;

²¹ Αφού ο Κύριος των δυνάμεων διέταξε σχετικά με τον Άρχοντα της Ειρήνης ότι «εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος», ο Άρχων αυτός, στου οποίου τον ώμο είναι η κυβέρνησις, πρέπει να είναι ο Μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ. Για να γίνη αυτό, ο Κληρονόμος της αιωνίου βασιλείας του Δαβίδ έπρεπε να γεννηθή στη γη από τη γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ. Η γέννησίς του είχε προλεχθή κι επρόκειτο να σημάνη ένα σημείο στροφής της ιστορίας. Μια άλλη προφητεία για τη γέννησι του Άρχοντος αυτού είχε γίνει από τον προφήτη Ησαΐα σε καιρό, που η βασιλεία του βασιλικού οίκου του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ ηπειλείτο από μια συμμαχία εχθρικών εθνών. Ο Ησαΐας είπε στον τότε άρχοντα βασιλέα:

²² «Ακούσατε τώρα, οίκος Δαβίδ· Μικρόν πράγμα είναι δια σας να βαρύνητε ανθρώπους, και θέλετε βαρύνει έτι και τον Θεόν μου; Δια τούτο ο Κύριος αυτός θέλει σας δώσει σημείον· Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ.»—Ησ. 7:13, 14.

23. Τι έγραψε ο Ματθαίος Λευίς σχετικά με τη γέννησι αυτού του υιού ως ιστορικού γεγονότος και ως μιας εκπληρώσεως θείας προφητείας;

²³ Η γέννησις του υιού αυτού επί πολύν καιρό υπήρξε ένα ιστορικό γεγονός. Είναι γραμμένη στις δέλτους της ιστορίας που είναι αναμφισβήτητες και δεν μπορούν να εξαλειφθούν, για ν’ αποδειχθή ότι ο Κύριος των δυνάμεων έχει κάμει αυτή τη θαυματουργική γέννησι, όπως υπεσχέθη. Ένας φοροσυλλέκτης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ονόματι Ματθαίος Λευίς, εξηγεί πώς έγινε η γέννησις με θεία δύναμι. Ονομάζει την παρθένο μητέρα ως Μαρία. Ο Ματθαίος Λευίς, για να επιστήση την προσοχή μας στο γεγονός ότι επρόκειτο για μια εκπλήρωσι της προφητείας του Κυρίου των δυνάμεων μέσω του Ησαΐα, λέγει: «Τούτο δε όλον έγεινε δια να πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του προφήτου, λέγοντος, “Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει, και θέλει γεννήσει υιόν, και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ”, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Μεθ’ ημών ο Θεός.» (Ματθ. 1:22, 23) Σύμφωνα με την εντολή του Θεού, το παιδίον ωνομάσθη Ιησούς.

24, 25. (α) Ποια έρευνα σχετικά με τη γέννησι έκαμε ο Ιατρός Λουκάς του πρώτου μας αιώνος; (β) Τι ανέφερε ότι είπε ο άγγελος Γαβριήλ στη Μαρία σχετικά με τον υιό, ο οποίος θα εγεννάτο;

²⁴ Ένας ιατρός του πρώτου αιώνος μ.Χ. έκαμε μια έρευνα για να διαπιστώση την αληθινότητα της πληροφορίας που τότε κυκλοφορούσε για τη θαυματουργική γέννησι του Ιησού. Κατόπιν, αυτός ο Ιατρός Λουκάς έγραψε τα πράγματα στον φίλο του Θεόφιλο για να ενισχύση την πίστι αυτού του πιστού. Ο Ιατρός Λουκάς αναφέρει ότι, όταν ελέχθη στη Μαρία ότι εξελέγη από τον Θεό για να γίνη η παρθένος μητέρα του Υιού του Θεού, ο άγγελος Γαβριήλ της είπε:

²⁵ «Ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν· και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή· και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος. . . . Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού. . . . ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω Θεώ.»—Λουκ. 1:28-37.

26, 27. (α) Η πληροφορία από τον Λουκά μάς βοηθεί να καθορίσωμε τι σχετικά με τη γέννησι και το μέρος όπου έγινε; (β) Σύμφωνα με τον Λουκά, πώς ο Θεός ήγειρε μάρτυρας της γεννήσεως του βρέφους τη νύχτα εκείνη;

²⁶ Ο Ιατρός Λουκάς παρέσχε ιστορικά γεγονότα και αριθμούς, δια των οποίων μπορούμε να υπολογίσωμε το έτος γεννήσεως του Ιησού. Τονίζει πώς έγινε η γέννησις του Ιησού στην πόλι Βηθλεέμ, όπως είχε προλεχθή από τον προφήτη Μιχαία, πριν από επτά αιώνες. (Λουκ. 2:1-7· Ματθ. 2:1-16· Μιχαίας 5:2) Η γέννησις έλαβε χώραν μέσα σ’ ένα σταύλο μιας κοσμοβριθούς πόλεως, όπου ένα άτομο μπορούσε να μην τύχη προσοχής λόγω του πλήθους. Αλλ’ η γέννησις δεν αφέθη να παρέλθη χωρίς μάρτυρας εκτός από τη μητέρα του παιδιού Μαρία και τον θετό πατέρα του Ιωσήφ. Ο Θεός ήγειρε μάρτυρας γι’ αυτή τη γέννησι του Υιού του. Έστειλε έναν άγγελο για να δώση στους ποιμένας, που ήσαν στους αγρούς της Βηθλεέμ, τις απαιτούμενες οδηγίες για το πώς θα εύρισκαν το νεογέννητο αυτό βρέφος στη φάτνη ενός σταύλου.

²⁷ Ο άγγελος καθώρισε την πραγματική ταυτότητα του παιδιού και είπε ποιο θα ήταν το μέλλον του, λέγοντας: «Διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος.» Εκτός από εκείνους τους ποιμένας μάρτυρας, υπήρχαν και ουράνιοι μάρτυρες, διότι, μετά την αναγγελία της γεννήσεως του βρέφους, «εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν, και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας.» Ευθύς κατόπιν οι ποιμένες βρήκαν το νεογέννητο βρέφος ακριβώς όπως είχε περιγραφή κι έγιναν αυτόπται μάρτυρες της γεννήσεως του Υιού του Θεού. Κατόπιν επέστρεψαν στα ποίμνια των, «δοξάζοντες και υμνούντες τον Θεόν, δια πάντα όσα ήκουσαν και είδον, καθώς ελαλήθησαν προς αυτούς.»—Λουκ. 2:1-20, ΜΝΚ.

28. (α) Ποια θέσι όσον αφορά τον Βασιλέα Δαβίδ επρόκειτο να καταλάβη το βρέφος; (β) Ποια ερώτησις εγείρεται όσον αφορά την κυβέρνησι του βρέφους, και γιατί;

²⁸ Αυτό το βρέφος επρόκειτο να γίνη ο Χριστός ή Κεχρισμένος του Θεού, και να γίνη, επίσης, Κύριος του Βασιλέως Δαβίδ. Ο Βασιλεύς Δαβίδ, στον οποίον είχε γίνει θεία επαγγελία περί αιωνίου βασιλείας, εβασίλευσε μόνον σε μια μικρή έκτασι γης, στη Μέση Ανατολή. Επίσης, σύμφωνα με όσα ο άγγελος Γαβριήλ είχε πει στη Μαρία, ο Υιός της Ιησούς θα ελάμβανε «τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού» και θα ‘εβασίλευε επί τον οίκον του Ιακώβ’, δηλαδή, στο έθνος που κατήγετο από τον πατριάρχη Ιακώβ, τον έγγονον του Αβραάμ. Πώς, λοιπόν, η κυβέρνησις, που θα ετίθετο στον ώμο του Ιησού Χριστού, θα ήταν μια παγκόσμιος κυβέρνησις, μια κυβέρνησις πάνω σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος;

29. (α) Τι ετόνιζε η κυριότης επί του Βασιλέως Δαβίδ; (β) Πώς ο Δαβίδ ετόνισε ότι θα είχε έναν Κύριο πάνω από αυτόν;

²⁹ Το ότι η κυβέρνησίς του θα ήταν μεγαλύτερη από την κυβέρνησι του Βασιλέως Δαβίδ ετονίζετο στην αναγγελία του αγγέλου ότι ο νεογέννητος Ιησούς θα εγίνετο, όχι μόνον ο προειπωμένος Χριστός, αλλά και Κύριος, δηλαδή, Κύριος ακόμη και του Βασιλέως Δαβίδ, του βασιλέως του Ισραήλ ή Ιακώβ. Ο ίδιος ο Δαβίδ ετόνισε ότι θα είχε έναν Κύριο πάνω απ’ αυτόν, όταν κατέγραψε ό,τι του είχε πει Κύριος ο Θεός. Ο Δαβίδ έγραψε: «Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.»—Ψαλμ. 110:1, 2.

Η ΨΕΥΔΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ

30. (α) Γιατί κανένας διάδοχος των Καισάρων της Ρώμης δεν έγινε παγκόσμιος κυβερνήτης; (β) Ποιο έτος εμφανίσθηκε κηρύττοντας ο Ιωάννης ο Βαπτιστής;

³⁰ Στον πρώτον αιώνα μ.Χ., με του οποίου τα γεγονότα ασχολούμεθα τώρα, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν η επικρατούσα παγκόσμιος δύναμις. Αλλά δεν ήταν παγκόσμιος κυβέρνησις. Πολλές κυβερνήσεις έξω από τα όρια της αυτοκρατορίας δεν ανεγνώρισαν τη Ρώμη ως την κεντρική κυβέρνησι της γης. Προσηλώθησαν στις εθνικές των κυριαρχίες. Γι’ αυτό, κανένας διάδοχος των Καισάρων της Ρώμης δεν έγινε παγκόσμιος κυβερνήτης με την παγκόσμιο κυβέρνησι στον ώμο του. Σύμφωνα με την κοσμική ιστορία, το δέκατο πέμπτο έτος του Ρωμαίου αυτοκράτορος, Τιβερίου Καίσαρος, έληξε στις 13 Αυγούστου του έτους 29. Πριν απ’ αυτή τη χρονολογία, στο δέκατο πέμπτο έτος του Τιβερίου εμφανίσθηκε στη Μέση Ανατολή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κηρύττοντας την εγγύτητα της βασιλείας των ουρανών, δηλαδή, της βασιλείας του Θεού. Επρόκειτο για μια κυβέρνησι ανώτερη από την κυβέρνησι της αυτοκρατορικής Ρώμης.

31, 32. (α) Πότε ο Ιησούς ήλθε κατά πρώτον στον Ιωάννη τον Βαπτιστή, και γιατί; (β) Ποιο σημείο έλαβε ο Ιωάννης το οποίο ανέμενε;

³¹ Ύστερ’ από έξη περίπου μήνες, αφότου ο Ιωάννης ο Βαπτιστής άρχισε το έργον του και ανήγγελλε την έλευσι ενός μεγαλυτέρου από αυτόν, ο Ιησούς ο Υιός της Μαρίας ήλθε σ’ αυτόν για να βαπτισθή. Δεν είχε αμαρτίες να ομολογήση, αλλ’ επέμεινε να τον βαπτίση ο Ιωάννης. Αφού τον εβάπτισε, ο Ιωάννης είδε το σημείο εκείνο που του είχε λεχθή ν’ αναμένη. Ο Ματθαίος 3:16, 17 αναφέρει:

³² «Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος· και ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επ’ αυτόν. Και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.»—Βλέπε επίσης Ιωάν. 1:29-34.

33. (α) Με το γεγονός εκείνο, ποια θέσι κατέλαβε ο βαπτισμένος Ιησούς; (β) Ποια διαθήκη έκαμε ο Θεός με τον Ιησού, όταν τον έχρισε με το πνεύμα;

³³ Εκεί ο Ιησούς έγινε ο Χριστός, διότι εκεί ο Θεός ο Πατήρ του τον έχρισε με το άγιο πνεύμα. Από τότε μπορούσε να λέγεται Ιησούς Χριστός. Ο προπάτωρ του, ο ποιμήν Δαβίδ, είχε χρισθή με έλαιον για να γίνη βασιλεύς του έθνους του. Ομοίως, ο Ιησούς εχρίσθη όχι με έλαιον, αλλά με άγιον πνεύμα από τον ουρανό. Αυτό τον προσδιώρισε να είναι βασιλεύς, μάλιστα δε και Κύριος του Βασιλέως Δαβίδ, διότι θα ανελάμβανε μια υψηλότερη βασιλεία. Ο Ιησούς, γεννημένος από τη Μαρία της γενεαλογικής γραμμής του Δαβίδ, είχε ένα φυσικό δικαίωμα στον θρόνο και στη βασιλεία του Δαβίδ, που ήταν επίγεια. Εν τούτοις, με το να χρισθή με άγιον πνεύμα του Θεού από τον ουρανό, ο Ιησούς έγινε κληρονόμος μιας ουρανίας βασιλείας. Όταν τον έχρισε, ο Θεός έκαμε μια διαθήκη με τον Υιόν του τον Ιησούν για μια ουράνια βασιλεία· ακριβώς, όπως είπε ο Ιησούς αργότερα στους πιστούς αποστόλους του: «Όθεν εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ, δια να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης εν τη βασιλεία μου· και να καθίσητε επί θρόνων.» (Λουκ. 22:29, 30) Αυτή η βασιλεία υπερέβαινε τη βασιλεία του Δαβίδ.

34, 35. (α) Τι προσεφέρθη στον Ιησού σαράντα ημέρες μετά τα βάπτισμά του, και πώς; (β) Τι είπε ο Ιησούς σε απάντησι της προσφοράς;

³⁴ Ύστερ’ από σαράντα μέρες, αφότου ο Ιησούς εβαπτίσθη κι εχρίσθη με το άγιο πνεύμα, του προσεφέρθη παγκόσμιος κυβέρνησις. Από ποιόν; Όχι από τον Θεό, που είχε κάμει μαζί του τη διαθήκη για την ουράνια βασιλεία. Όχι, αλλ’ από τον Σατανά ή Διάβολο. Ο Ιησούς συνεπλήρωνε τότε νηστεία σαράντα ημερών. Τότε ήταν που ο Αντίδικος, ο Διάβολος, έκαμε μια προσφορά, που αντέβαινε στη διαθήκη του Θεού για την αιώνια ουράνια βασιλεία. Ο Διάβολος προσεπάθησε να πειράση τον Ιησού Χριστό με μια προσφορά επιγείου παγκοσμίου κυβερνήσεως. Σχετικά με αυτόν τον ένα από τρεις μεγάλους πειρασμούς που ετέθησαν ενώπιον του Ιησού, ο Ιατρός Λουκάς λέγει:

³⁵ «Και αναβιβάσας αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν, έδειξεν εις αυτόν πάντα τα βασίλεια της οικουμένης εν μια στιγμή χρόνου· και είπε προς αυτόν ο διάβολος, Εις σε θέλω δώσει άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών· διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω, δίδω αυτήν· συ λοιπόν εάν προσκυνήσης ενώπιόν μου, σου θέλουσιν είσθαι πάντα. Και αποκριθείς προς αυτόν είπεν ο Ιησούς, Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, “Θέλεις προσκυνήσει Κύριον τον Θεόν σου, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει”.»—Λουκ. 4:5-8.

36. Τι θα εσήμαινε μια τέτοια παγκόσμιος κυβέρνησις για το ανθρώπινο γένος, και γιατί το να την αρνηθή ο Ιησούς δεν ήταν μια κακή υπηρεσία για το ανθρώπινο γένος;

³⁶ Μπορείτε να φαντασθήτε τι θα συνέβαινε στον ειδωλολάτρη Ρωμαίο αυτοκράτορα των ημερών εκείνων, αν εδέχετο ο Ιησούς την προσφορά του Διαβόλου. Θα ιδρύετο η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στο έτος 800 μ.Χ. για να διαρκέση περισσότερο από χίλια χρόνια; Θα εγίνετο η αρχαία Ιερουσαλήμ η πρωτεύουσα του κόσμου; Αλλά μια τέτοια παγκόσμιος κυβέρνησις, όπως αυτή που επρότεινε ο Διάβολος για τον Ιησού Χριστό, θα εσήμαινε παγκόσμιο κυβέρνησι κάτω από τον αόρατο έλεγχο του Διαβόλου, τον οποίον ο Ιησούς απεκάλεσε ‘άρχοντα του κόσμου τούτου’ και τον οποίον ο Χριστιανός απόστολος Παύλος απεκάλεσε ‘θεόν του κόσμου τούτου’. (Ιωάν. 16:11· 2 Κορ. 4:4) Θα εσήμαινε μια παγκόσμιο κυβέρνησι όχι καλύτερη από εκείνη υπέρ της οποίας συνηγορεί σήμερα το Σωματείον των Ηνωμένων Παγκοσμίων Ομοσπονδιστών, ή ο Ιστορικός Άρνολντ Ι. Τόυνμπη. Δεν θα εσήμαινε βασιλεία του Θεού, βασιλεία των ουρανών, με τον κεχρισμένον Άρχοντα της Ειρήνης στον θρόνο. Τότε, λοιπόν, μήπως ο Ιησούς Χριστός παρέσχε κακή υπηρεσία στο ανθρώπινο γένος αρνούμενος παγκόσμιο κυβέρνησι από τον Σατανά; Όχι, διόλου!

37. Τριάμισυ περίπου χρόνια αργότερα, ποια στάσι έλαβαν τα «βασίλεια του κόσμου» απέναντι του Ιησού στην Ιερουσαλήμ;

³⁷ Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμεθα για το ότι ο Ιησούς ενέμεινε στη διαθήκη, που είχε κάμει Κύριος ο Θεός με αυτόν για την αιώνια ουράνια βασιλεία! Ο Ιησούς ηρνήθη να προσκυνήση οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Κύριον τον Θεόν του. Ύστερ’ από τριάμισυ περίπου χρόνια, τα «βασίλεια του κόσμου», που είχε προσφέρει ο Διάβολος στον Ιησούν ως αμοιβή για την προσκύνησι του Διαβόλου, εστράφησαν εναντίον του Ιησού κι επέφεραν τον θάνατό του. Ο φανατικός όχλος της Ιερουσαλήμ τον απέρριψε ως βασιλέα του κι εκραύγαζε: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» Ο Βασιλεύς Ηρώδης Αντίπας της Γαλιλαίας δεν προσεπάθησε να σώση τον Ιησού από την εκτέλεσι· ο δε Πόντιος Πιλάτος, ο Κυβερνήτης που εκπροσωπούσε την Αυτοκρατορική Ρώμη, παρέδωσε τον αθώο Ιησού να εκτελεσθή, για να ευαρεστήση τον ωρυόμενον όχλον.—Ιωάν. 19:14-22· Λουκ. 23:1-12· Πράξ. 4:25-29.

38. Γιατί ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν μπορεί να παραπονήται γι’ αυτή την προ δέκα εννέα αιώνων επαίσχυντη διαγωγή;

³⁸ Αυτή η διαγωγή ήταν πράγματι επαίσχυντη! Αλλά μπορεί σήμερα ο «Χριστιανικός κόσμος» να εύρη κάποια αιτία να παραπονήται γι’ αυτή τη διαγωγή από μέρους λαών και βασιλείων πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια; Δεν κάνουν σήμερα τα «βασίλεια του κόσμου» τα ίδια πράγματα κατά βάσιν; Έκαμαν τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλ’ όχι για τη βασιλεία του Θεού. Στο έτος 1919 επροτίμησαν την Κοινωνία των Εθνών και στο 1945 τα Ηνωμένα Έθνη, κι έτσι αρνήθηκαν τη βασιλεία των ουρανών δια Ιησού Χριστού. Με τον υπέρμετρο εθνικισμό τους και τη φθονερή τους προσήλωσι στις εθνικές των κυριαρχίες λέγουν συνεχώς ενώπιον Κυρίου του Θεού: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα». Εκτός απ’ αυτό, τι έχουν κάμει σ’ εκείνους τους αληθινούς Χριστιανούς, οι οποίοι πιστά επροτίμησαν τον Ιησού Χριστό ως βασιλέα αντί του Καίσαρος; Τα ιστορικά συγγράμματα τα σχετικά με αυτό ομιλούν μόνα τους.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΕΩΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙ

39, 40. (α) Τι επετέλεσαν τα αρχαία εκείνα «βασίλεια του κόσμου» με το να εναντιωθούν στον Κεχρισμένο του Θεού; (β) Πώς, την Πεντηκοστή, ο απόστολος Πέτρος εξήγησε πώς ο Θεός εματαίωσε τις προθέσεις των ‘βασιλείων του κόσμου’;

³⁹ Τι, όμως, επετέλεσαν πραγματικά τα αρχαία εκείνα «βασίλεια του κόσμου» εναντιούμενα σ’ Εκείνον, που έχρισε ο Θεός να είναι άρχων στην υποσχεμένη βασιλεία του Θεού; Βεβαίως δεν εματαίωσαν τον σκοπό του Θεού για μια δικαία παγκόσμιο κυβέρνησι σε όλο το ανθρώπινο γένος ζώντων και νεκρών. Το πώς ο Θεός εματαίωσε τις μοχθηρές προθέσεις των ‘βασιλείων του κόσμου’ εξηγείται από τον Χριστιανό απόστολο Πέτρο πενήντα μία μέρες μετά τον θάνατο του Ιησού Χριστού.

⁴⁰ Ο Πέτρος, μιλώντας σε χιλιάδες Ιουδαίους εορταστάς της Πεντηκοστής στην Ιερουσαλήμ, είπε: «Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα αποδεδειγμένον προς εσάς από του Θεού δια θαυμάτων και τεραστίων και σημείων, τα οποία ο Θεός έκαμε δι’ αυτού εν μέσω υμών, καθώς και σεις εξεύρετε, τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, δια χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε· τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού. . . . Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες. Αφού λοιπόν υψώθη δια της δεξιάς του Θεού, και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του αγίου πνεύματος, εξέχεε τούτο το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε. Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός, “Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου”. Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.»—Πράξ. 2:22-36.

41, 42. (α) Εξυψώνοντας έτσι τον Ιησού στον ουρανό, πώς ο Θεός εξεπλήρωσε τη διαθήκη του σχετικά με τη θέσι του Άρχοντος, όπως αναγράφεται στον Ψαλμό 89:26, 27; (β) Έτσι αυτή η εξύψωσις εδημιούργησε τις αναγκαίες προϋποθέσεις για ποιο πράγμα σχετικά με τον Άρχοντα;

⁴¹ Με αυτόν τον τόσο εκπληκτικό τρόπο ο Ιησούς, ο άλλοτε ξυλουργός της Ναζαρέτ, έγινε ‘Χριστός ο Ηγούμενος’ που προελέχθη από τον άγγελο Γαβριήλ στον προφήτη Δανιήλ. (Δαν. 9:22-26) Με την εξύψωσί του στον ουρανό, στα δεξιά του Θεού, αυτός ο ‘Χριστός ο Ηγούμενος’ έγινε «Κύριος» του προπάτορός του Βασιλέως Δαβίδ. Αυτή η εξύψωσις εξεπλήρωσε την επαγγελίαν του Θεού όπως περιέχεται στη διαθήκη που έκαμε με τον Δαβίδ για μια αιώνια βασιλεία· ακριβώς όπως μας διατυπώνεται αυτή η διαθήκη στον θεόπνευστο ψαλμό: «Αυτός θέλει κράξει προς εμέ, Πατήρ μου είσαι, Θεός μου, και πέτρα της σωτηρίας μου. Εγώ βεβαίως θέλω κάμει αυτόν πρωτότοκόν μου, ύψιστον επί τους βασιλείς της γης.»—Ψαλμ. 89:26, 27.

⁴² Αυτή η εξύψωσις του Ιησού Χριστού στα δεξιά του Θεού στον ουρανό για να είναι «Κύριος» του Βασιλέως Δαβίδ και να είναι ‘ύψιστος επί τους [άλλους] βασιλείς της γης’ εδημιούργησε τις αναγκαίες προϋποθέσεις για παγκόσμιο κυβέρνησι που θα ετίθετο στον ώμον του Άρχοντος της Ειρήνης.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ

43. (α) Τι ισχυρίζονται οι άνθρωποι ότι πρέπει να είναι μία παγκόσμιος κυβέρνησις πολιτικώς, και γιατί δεν θ’ απεδεικνύετο επιτυχής; (β) Γιατί ο ουράνιος Άρχων Ειρήνης χρειάζεται γι’ αυτό το έργον;

⁴³ Οι άνθρωποι στη γη, που συνηγορούν για μια ανθρωποποίητη παγκόσμιο κυβέρνησι, ισχυρίζονται ότι αυτή πρέπει να είναι υπερεθνική, δηλαδή (σύμφωνα με το λεξικό), «να εκτείνεται πέραν από τα πολιτικά όρια που ενυπάρχουν στο έθνος-κράτος ή να είναι ελεύθερη από τέτοια όρια». Ακόμη και οι ίδιοι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ιδρύσουν μια τέτοια υπερεθνική κυβέρνησι για να κυβερνά τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Αλλά ποτέ δεν θα ανταπεκρίνετο πλήρως στις ανάγκες και συνεπώς ποτέ δεν θ’ απεδεικνύετο επιτυχής. Η επιτυχής παγκόσμιος κυβέρνησις είναι ανάγκη να είναι περισσότερο από υπερεθνική. Πρέπει να είναι υπερφυσική, δηλαδή, υπεράνω της φυσικής ή υπερέχοντας από τη φυσική. Πρέπει να είναι υπεράνθρωπη, πέραν από κάθε τι που μπορούμε να παραγάγωμε εμείς τα ανθρώπινα πλάσματα. Μόνο ο Θεός, που δεν είναι γήινος ή φυσικός, μπορεί να παράσχη μια τέτοια υπερφυσική κυβέρνησι για όλη την ανθρώπινη οικογένεια. Μόνο ένα άτομο, που είναι υπερφυσικό και υπεράνθρωπο, θα μπορούσε να υπηρετή μ’ επιτυχία στη θέσι του παγκοσμίου κυβερνήτου. Γι’ αυτό ο ουράνιος ‘Χριστός ο ηγούμενος’ χρειάζεται γι’ αυτό το έργον.

44. Θα είναι η υπερφυσική παγκόσμιος δύναμις μέρος των ‘βασιλείων του κόσμου’, και πότε ο Ιησούς μίλησε οριστικά σχετικά με το σημείο αυτό;

⁴⁴ Η υπερφυσική αυτή παγκόσμιος κυβέρνησις δεν θα προέλθη από τα «βασίλεια του κόσμου», τα οποία ο Ιησούς Χριστός ηρνήθη να δεχθή από τα χέρια του Διαβόλου. Δεν θα είναι μετατροπή, διεύρυνσις και εξευγενισμός της σημερινής οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών. Δεν θ’ αποτελή μέρος των ‘βασιλείων του κόσμου’. Ο Ιησούς Χριστός το είπε αυτό, όταν εστάθη ενώπιον του Ρωμαίου κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου για ν αναιρέση τη συκοφαντία ότι ήταν ένας στασιαστής εναντίον της Ρώμης. Κατόπιν ο κυβερνήτης ερώτησε: «Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;» Ο Ιησούς απήντησε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.»—Ιωάν. 18:33-36.

45, 46. (α) Από ποια πηγή επρόκειτο να είναι η βασιλεία του Χριστού, και πώς θα μπορούσε να συγκριθή με τη βασιλεία του Βασιλέως Δαβίδ; (β) Στο ενυπνιακό όραμα που εστάλη στον Δανιήλ, τι εσυμβόλιζαν τα τέσσερα θηρία, αλλά ποιοι παρέλαβαν τη βασιλεία;

⁴⁵ Η βασιλεία του Ιησού Χριστού, λοιπόν, δεν επρόκειτο να είναι ούτε από ανθρώπινη ούτε από διαβολική πηγή. Επρόκειτο να είναι από τον Θεό. Θα επενεργούσε από τον ουρανό. Θα περιελάμβανε τη βασιλεία του Δαβίδ, αλλά θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη Δαβιδική βασιλεία της Μέσης Ανατολής. Όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς εχαρακτήρισε τον εαυτό του ως Υιόν του ανθρώπου. Πεντακόσια και πλέον χρόνια προ Χριστού, ο Θεός απεκάλυψε ότι η κυβέρνησις αυτού του Υιού του ανθρώπου θα ήταν, όχι μια εθνική κυβέρνησις, αλλά μια παγκόσμιος κυβέρνησις. Ο Θεός έστειλε στον προφήτη του Δανιήλ ένα ενυπνιακό όραμα στη διάρκεια του πρώτου έτους της βασιλείας του Βασιλέως Βαλτάσαρ της Βαβυλώνος. Στο ενυπνιακό οράμα ο Δανιήλ είδε τέσσερα άγρια θηρία, το ένα κατόπιν του άλλου, ο δε άγγελος του Θεού εξήγησε τη συμβολική σημασία των αγρίων αυτών θηρίων, λέγοντας:

⁴⁶ «Ταύτα τα μεγάλα θηρία, τα οποία είναι τέσσερα, είναι τέσσαρες βασιλείς, οίτινες θέλουσιν εγερθή εκ της γης. Αλλ’ οι άγιοι του Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα του αιώνος.»—Δαν. 7:1-18.

47. Μετά την εκτέλεσι των τεσσάρων θηρίων, τι είδε ο Δανιήλ στο όραμα της νυκτός;

⁴⁷ Αφού λέγει ο Δανιήλ για το άνοιγμα του θείου κριτηρίου στον ουρανό και την εκτέλεσι της Θείας κρίσεως κατά των τεσσάρων συμβολικών θηρίων, λέγει: «Είδον εν οράμασι νυκτός, και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού, και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών, και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.»—Δαν. 7:13, 14.

48. (α) Ποιοι θα μετέχουν με αυτόν στην ουράνια βασιλεία του; (β) Γιατί δεν πρέπει να φοβούμεθα για την ικανότητά του να επωμισθή την ευθύνη μιας παγκοσμίου κυβερνήσεως;

⁴⁸ Ο Δανιήλ (7:27) σαφώς επαναλαμβάνει ότι οι άγιοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, του Υιού του ανθρώπου, θα μετείχαν με αυτόν σ’ εκείνη την ουράνια βασιλεία. Εν τούτοις, το να μένη η διακυβέρνησις όλου του κόσμου του ανθρωπίνου γένους στον ώμο του θα είναι μια τεραστία ευθύνη για τον Άρχοντα της Ειρήνης, τον Υιόν του ανθρώπου. Ναι, αλλά ποτέ δεν υπάρχει φόβος, διότι αυτός μπορεί κάλλιστα να επιληφθή του έργου. Προτού αναληφθή από τη γη κι επιστρέψη στον ουρανό, είπε στους μαθητάς του: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.» (Ματθ. 28:18) Ακόμη κι όταν ήταν στη γη ως άνθρωπος, έδειξε την προθυμία του και την ικανότητά του ν’ αναλάβη παγκόσμια έργα και προβλήματα.

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

49. (α) Ποιο μεγάλο παγκόσμιο πρόβλημα ήλθε στη γη ν’ αντιμετωπίση και να εξαλείψη ο Ιησούς; (β) Τι έδειχνε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αναφερόμενος στον Ιησού ως τον ‘Αμνόν του Θεού’, ο οποίος αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου;

⁴⁹ Ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια προβλήματα είναι η αφαίρεσις της «αμαρτίας του κόσμου». Αυτό το πρόβλημα οξύνεται στις ημέρες αυτές από τη σταθερή αύξησι του εγκλήματος σε όλη τη γη. Ο Υιός του Θεού ήλθε προς τούτο στη γη για να αντιμετωπίση αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα, μολονότι αυτό απαιτούσε τη μεγαλύτερη ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία, την κατάθεσι της ανθρωπίνης του ζωής με αθωότητα. Ο βαπτισμένος και χρισμένος Ιησούς, ύστερ’ από νηστεία σαράντα ημερών και αφού κατόπιν επειράσθη από τον Διάβολο, επέστρεψε στον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Όταν τον είδε πάλι, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής τον υπέδειξε και είπε στους μαθητάς του: «Ιδού ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» (Ιωάν. 1:29) Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν γυιός ένας Ιουδαίου ιερέως κι εγνώριζε ότι εθυσιάζοντο αμνοί στον ναό της Ιερουσαλήμ για το πνευματικό όφελος του έθνους του στη σχέσι του με τον Θεό. Όταν, λοιπόν, ο Ιωάννης απεκάλεσε τον Ιησούν ‘Αμνόν του Θεού’, αυτό έδειχνε ότι ο Θεός επρομήθευσε τον Υιόν του Ιησούν για θυσία, για να χυθή το αίμα του για την αφαίρεσι της αμαρτωλότητος όλου του κόσμου.

50, 51. (α) Όπως εξεικονίζετο στο Νόμο, που εδόθη μέσω του Μωυσέως, τι εχρειάζετο για τον καθαρισμό των αμαρτιών του πεπτωκότος ανθρωπίνου γένους; (β) Ποια προφητεία του Ησαΐα εγνώριζε ο Ιησούς ότι επρόκειτο να εκπληρωθή ως προς αυτόν;

⁵⁰ Μια θεόπνευστη επιστολή στους Χριστιανούς Εβραίους λέγει πώς ο Θεός ίδρυσε τη διαθήκη του με το έθνος Ισραήλ κι έδωσε τον Νόμο δια του μεσίτου του Μωυσέως για να υπακούση σ’ αυτόν ο Ισραήλ. Κατόπιν το εδάφιο Εβραίους 9:22 παρατηρεί: «Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται πάντα κατά τον νόμον, και χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.» Ο Ιησούς εγνώριζε ότι, για να προμηθεύση το ανθρώπινο αίμα για την αφαίρεσι των αμαρτιών τού πεπτωκότος ανθρωπίνου γένους, έπρεπε να καταθέση την ανθρώπινη ζωή του με αθωότητα. Εγνώριζε ότι η προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιο πεντηκοστό τρίτο, έπρεπε να εκπληρωθή ως προς αυτόν. Όπως είναι γραμμένο:

⁵¹ «Αλλ’ αυτός ετραυματίσθη δια τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη δια τας ανομίας ημών· η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’ αυτόν· και δια των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα· εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού· και ο Κύριος έθεσεν επ’ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών. Αυτός ήτο κατατεθλιμμένος και βεβασανισμένος, αλλά δεν ήνοιξε το στόμα αυτού· εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν, και ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον, ούτω δεν ήνοιξε το στόμα αυτού. Δια τούτο θέλω δώσει εις αυτόν μερίδα μετά των μεγάλων, και τους ισχυρούς θέλει μοιρασθή λάφυρον, διότι παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις θάνατον, και μετά ανόμων ελογίσθη, και αυτός εβάστασε τας αμαρτίας πολλών, και θέλει μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων.»—Ησ. 53:5-7, 12.

52, 53. (α) Τι είπε ο Ιησούς όσον αφορά το να δώση ένα λύτρον αντί πολλών; (β) Για ποιών τη ζωή έδωσε ο Ιησούς τη σάρκα του, και για ποιών τις αμαρτίες έγινε η εξιλαστήριος θυσία;

⁵² Κατά το τέλος της επιγείου ζωής του ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.»—Ματθ. 20:28.

⁵³ Επίσης, ο Ιησούς, λίγο μετά τη θαυματουργική διατροφή ενός ακροατηρίου πεντακισχιλίων ανδρών και γυναικοπαίδων με πέντε άρτους και δύο ιχθείς, είπε: «Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου.» (Ιωάν. 6:51) Γι’ αυτό, όταν ο απόστολος Ιωάννης έγραψε στους πιστεύοντας όμοια με αυτόν, ήταν υποχρεωμένος να πη: «Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον Δίκαιον. Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.»—1 Ιωάν. 2:1, 2.

54, 55. (α) Πώς το αίμα του Αμνού του Θεού παραβάλλεται με το αίμα των θυσιών ζώων σε θρησκευτικές τελετές ή πολεμιστών που απέθνησκαν στα πεδία των μαχών; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Εβραίους 5:5, 6, τι κατέστησε ο Θεός τον Υιόν του γι’ αυτή τη θυσιαστική υπηρεσία;

⁵⁴ Όλο το αίμα των θυσιών ζώων, που εχύνετο στις θρησκευτικές τελετές, ναι, περισσότερο απ’ αυτό, όλο το ανθρώπινο αίμα των πολεμιστών που είχε χυθή στα πεδία των μαχών σε όλους τους περασμένους αιώνες, δεν θα μπορούσε ν’ αφαιρέση την αμαρτία και την ποινή της, τον θάνατο, από το καταδικασμένο ανθρώπινο γένος. Αλλά το αίμα του τελείου, αμώμου, αναμαρτήτου Αμνού του Θεού, Ιησού Χριστού, επρομήθευσε το ευπρόσδεκτο στον Θεό μέσον για την αφαίρεσι της «αμαρτίας του κόσμου», και για την παροχή στο ανθρώπινο γένος μιας καθαρότητος απέναντι του Θεού. Αυτή η προμήθεια διήνοιξε τον δρόμο της αποκτήσεως από το ανθρώπινο γένος αιωνίου ζωής σε μια Παραδεισιακή γη στη Θεία δικαία νέα τάξι πραγμάτων κάτω από την ουράνια βασιλεία του Χριστού αυτού. Λόγω της εκτελέσεως της θυσιαστικής αυτής υπηρεσίας, ο Θεός κατέστησε τον Υιόν του Αρχιερέα του, για να υπηρετή υπέρ όλου του αμαρτωλού κόσμου του ανθρωπίνου γένους. Έτσι διδάσκει η επιστολή προς Εβραίους 5:5, 6, που λέγει:

⁵⁵ «Ούτω και ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν δια να γείνη αρχιερεύς, αλλ’ ο λαλήσας προς αυτόν, “Ύιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα”. Καθώς και αλλαχού λέγει, “Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ”.»

56. (α) Λόγω του θυσιαστικού του έργου, γιατί ορθώς καλείται ο Άρχων Ειρήνης; (β) Τι είπε ο Ιησούς για να δείξη αν η προμήθειά του για αιώνια ζωή του ανθρωπίνου γένους ήταν μόνο για τους ζώντας;

⁵⁶ Τώρα δεν είναι επίγειος ιερεύς, αλλά, όπως μας υπενθυμίζει το εδάφιο Εβραίους 8:1: «Τοιούτον έχομεν αρχιερέα, όστις εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοις ουρανοίς.» Αυτός ο Αρχιερεύς, παρουσιάζοντας στον Θεό την αξία της τελείας ανθρωπίνης θυσίας του, προελείανε τον δρόμο για την καταλλαγή του ανθρωπίνου γένους με τον Θεό, για να φέρη την ανθρωπότητα σε ειρήνη με τον Θεό. Αυτός είναι ένας από τους λόγους, για τους οποίους Εκείνος στου οποίου τον ώμο κείται η παγκόσμιος κυβέρνησις για τη θεία νέα τάξι πραγμάτων, λέγεται «Άρχων Ειρήνης». Με τη θυσία της ιδίας του τελείας ανθρωπίνης ζωής, έκαμε προμήθεια για την αιώνια ζωή όλων εκείνων από το ανθρώπινο γένος, οι οποίοι υπακούουν σ’ αυτόν. Αυτό περιλαμβάνει και την ανάστασι των νεκρών, διότι ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή»· και, «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού [του Υιού του Θεού]· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής.»—Ιωάν. 11:25· 5:28, 29.

57. (α) Γιατί ο τίτλος «Πατήρ του μέλλοντος αιώνος» θ’ αποδειχθή, επίσης, κατάλληλος για τον Άρχοντα της Ειρήνης; (β) Ποια ερώτησι εγείρει αυτό σχετικά με μια ανθρώπινη παγκόσμιο κυβέρνησι;

⁵⁷ Ο ουράνιος Άρχων της Ειρήνης, δίνοντας αιώνια ζωή στους επιγείους υπηκόους του, θα ενεργήση ως πατήρ των. Γι’ αυτόν τον λόγο, ένας άλλος από τους προσφυείς τίτλους του είναι «Πατήρ του μέλλοντος αιώνος», ή «αιώνιος πατήρ». (Ησ. 9:6, ΚΜΝ· ΚΕΜ) Σ’ εκπλήρωσι αυτής της πατρικής υπηρεσίας, θα εκτελέση θεραπείες, όπως έκαμε, όταν ήταν Υιός ανθρώπου στη γη, και θα παράσχη τελεία σωματική και διανοητική υγεία στους ευπειθείς από το ανθρώπινο γένος, ανυψώνοντάς τους τελικά σε γεμάτη σφρίγος ανθρώπινη τελειότητα σε μια γη που θα μεταβληθή παντού σ’ έναν Παράδεισο όμοιον με τον κήπο της Εδέμ, τον «παράδεισον τρυφής». (Γέν. 2:8, ΚΜΝ) Ποια παγκόσμιος κυβέρνησις, ιδρυμένη από τους πολιτικούς του σημερινού κόσμου, θα μπορούσε να παράσχη τέτοια οφέλη, ακόμη και στους ζώντας κάτω από μια τέτοια κυβέρνησι, εκτός από τα αναρίθμητα δισεκατομμύρια εκείνων που πέθαναν πριν από την ίδρυσί της;

ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΜΠΟΔΙΟΥ

58. (α) Ποιο υπήρξε επί αιώνες για το ανθρώπινο γένος ένα εμπόδιο σε παγκόσμιο ειρήνη; (β) Τι δεν θα μπορούσε ποτέ να κάμη καμμιά ανθρώπινη παγκόσμιος κυβέρνησις σχετικά με αυτό το εμπόδιο;

⁵⁸ Επί αιώνες υπήρξε για το ανθρώπινο γένος ένα υπεράνθρωπο εμπόδιο στην παγκόσμιο ειρήνη ή απαλλαγή από πολέμους. Αυτό το εμπόδιο ήταν ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαίμονές του. Οι σοφοί του κόσμου τούτου μπορεί να χλευάσουν τα όσα λέγονται για την ύπαρξί του και μπορεί ν’ αρνηθούν το ότι αυτός έχει οποιοδήποτε μέρος στις ανθρώπινες υποθέσεις, αλλ’ ο Ιησούς Χριστός δεν το έκαμε αυτό. Αντιστάθηκε σε πραγματικό πειρασμό που ήγειρε ο Σατανάς ή Διάβολος και τον απεκάλεσε ‘άρχοντα του κόσμου τούτου’. (Ιωάν. 16:11) Το ότι ο Σατανάς ή Διάβολος λατρεύεται πραγματικά από τους ανθρώπους, χωρίς να το γνωρίζουν, το ετόνισε ο απόστολος Παύλος, όταν τον απεκάλεσε ‘θεόν του κόσμου τούτου’. Σύμφωνα με αυτό το γεγονός, ο Σατανάς ή Διάβολος προσεφέρθη να δώση στον Ιησούν μια παγκόσμιο κυβέρνησι, αν ο Ιησούς τον ελάτρευε και τον προσκυνούσε. (2 Κορ. 4:4· Ματθ. 4:8-10) Ο Σατανάς ή Διάβολος δεν είναι μόνος, αλλ’ έχει δαιμονικούς αγγέλους, των οποίων τον αριθμό δεν γνωρίζομε. Το τελευταίο βιβλίο των Αγίων Γραφών λέγει ότι ο Σατανάς ή Διάβολος ‘πλανά την οικουμένην όλην’. (Αποκάλ. 12:7-9) Καμμιά παγκόσμιος κυβέρνησις ιδρυμένη από ανθρώπους δεν θα μπορούσε ποτέ ν’ αποτινάξη από τη ράχη του ανθρωπίνου γένους αυτόν τον αόρατο, πνευματικό, υπεράνθρωπο θεό και άρχοντα του κόσμου τούτου, και τους δαίμονάς του.

59, 60. (α) Ποιο είδος παγκοσμίου κυβερνήτου απαιτεί, επομένως, αυτή η κατάστασις και πώς ο Άρχων Ειρήνης ανταποκρίνεται σ’ αυτή την ανάγκη; (β) Σε ποιον «ολίγον καιρόν» αναμφιβόλως ζούμε, και για ποιο πράγμα οι άνθρωποι κράζουν;

⁵⁹ Γι’ αυτό η κατάστασις απαιτεί έναν παγκόσμιο κυβερνήτη που να είναι κι αυτός αόρατος, πνευματικός, υπεράνθρωπος και πιο ισχυρός από τον «θεό», Σατανά ή Διάβολο, και τους δαιμονικούς αγγέλους του. Απαιτείται ένας παγκόσμιος κυβερνήτης, που να μπορέση να συλλάβη αυτόν τον ψευδή θεό του κόσμου, και να τον δέση και να τον θέση κι αυτόν και τους δαίμονάς του εκτός δράσεως. Έναν τέτοιον αναγκαίο κυβερνήτη του κόσμου μάς προμηθεύει Κύριος ο Θεός με τον ουράνιο Υιό του, τον ‘Άρχοντα της Ειρήνης’. Στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, στην Αποκάλυψι, η οποία είναι «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός, δια να δείξη εις τους δούλους αυτού όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως», προλέγεται ότι ο Άρχων της Ειρήνης θα περιορίση τον Σατανά και τους δαίμονάς του. (Αποκάλ. 1:1) Σε συμβολική γλώσσα αυτό μας δίνει μια εικόνα της γεννήσεως της βασιλείας του Θεού στους ουρανούς.

⁶⁰ Αμέσως μετά το θαυμαστό αυτό γεγονός έλαβε χώραν μια μεγάλη μάχη στον ουρανό, ο δε Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικοί άγγελοί του ερρίφθησαν στη γη, όπου αυτός «ολίγον καιρόν έχει» για περαιτέρω πονηρή δράσι ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος. Αυτή η κατάρριψις του Σατανά και των δαιμόνων του στη γη δημιουργεί έναν καιρό «ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν.» (Αποκάλ. 12:1-12) Γιατί ένας παρατηρητικός άνδρας ή γυναίκα ν’ αμφιβάλλη ότι είμεθα σ’ εκείνον τον «ολίγον καιρόν» της πρωτοφανούς ουαί για τους ανθρώπους στη γη και στη θάλασσα, ακριβώς τώρα; Η στενοχωρία του κόσμου λόγω της ουαί αυτής κάνει τους ανθρώπους να κράζουν για παγκόσμιο κυβέρνησι.

61. (α) Πού απήντησε ο Ιησούς στην ερώτησι σχετικά με το σημείον της ελεύσεώς του στην παγκόσμιο κυβέρνησι; (β) Πού πρέπει λογικώς να τοποθετήσωμε τις ‘αρχές ωδίνων’ τις οποίες προείπε ο Ιησούς;

⁶¹ Πριν από δεκαεννέα αιώνες ο Ιησούς ερωτήθηκε από τους αποστόλους του τι θα ήταν το σημείο της ελεύσεώς του στην υποσχεμένη Θεία παγκόσμιο κυβέρνησι. Τη μακρά απάντησι του Ιησού σ’ αυτό το ερώτημα μπορείτε να διαβάσετε στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαια εικοστό τέταρτο και εικοστό πέμπτο· κατά Μάρκον, κεφάλαιο δέκατο τρίτο, και κατά Λουκάν, κεφάλαιο εικοστό πρώτο. Ο Ιησούς προείπε ότι «αρχαί ωδίνων» θα ήσαν διεθνής πόλεμος, «βασιλεία επί βασιλείαν», και λοιμοί, πείνες και σεισμοί. (Ματθ. 24:7, 8) Μας έπληξαν αυτές οι ‘αρχές ωδίνων’ στο έτος 1914, όταν εξερράγη ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, για να συνοδευθή απ’ αυτά τα άλλα φρικιαστικά γεγονότα και τις καταστροφές; Αν δεν έγινε έτσι τότε, πότε πρέπει να τα τοποθετήσωμε στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους; Τι πρέπει ακόμη ν’ αναμείνωμε που θα μπορούσε να ονομασθή «αρχαί ωδίνων»;

62. (α) Σύμφωνα με την προφητεία του Ιησού, πώς μπορούμε να διαφέρωμε από τους ανθρώπους, οι οποίοι απωλέσθησαν στον κατακλυσμό των ημερών του Νώε; (β) Πού πρέπει να στραφούμε τώρα, και γιατί;

⁶² Τώρα είναι καιρός να ενεργήσωμε με σύνεσι και ν’ αναγνώσωμε το αλάνθαστο σημείο που δείχνει τη σημασία των πραγμάτων σύμφωνα με τον προφητικό λόγο του Θεού. Δεν θέλομε να είμεθα σαν τους ανθρώπους των ημερών του Νώε πριν από τον μεγάλο κατακλυσμό. Σχετικά μ’ εκείνους ο Ιησούς είπε στην ίδια αυτή προφητεία του για τις ‘αρχές ωδίνων’ και για τα όσα θα επακολουθήσουν: «Και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» (Ματθ. 24:37-39) Αν οι ‘αρχές ωδίνων’ πριν από μισό μόλις αιώνα ήσαν τόσο τρομερές, σαν τι θα είναι το μέγα αποκορύφωμα των ωδίνων, τα τελικά χαρακτηριστικά των ωδίνων εκείνων; Τώρα, λοιπόν, είναι καιρός να στραφούμε προς την παγκόσμιο κυβέρνησι που κείται στον ώμο του Άρχοντος της Ειρήνης. Αυτή μόνο μπορεί να μας προστατεύση και να μας διαφυλάξη ως το τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων που είναι τόσο πλησίον τώρα. Αυτή μόνο μπορεί ν’ αναστήση τους προσφιλείς νεκρούς μας από τον τάφο για να ζήσουν κάτω από μια τελεία διακυβέρνησι.

63. Ποιοι πρέπει πρώτα να παραμερίσουν ενώπιον της παγκοσμίου κυβερνήσεως του Άρχοντος της Ειρήνης, και πότε θα παύση ο ‘ολίγος καιρός’ της παρούσης ουαί;

⁶³ Οι ‘βασιλείες του κόσμου’ πρέπει να παραμερίσουν ενώπιον της παγκοσμίου κυβερνήσεως του Άρχοντος της Ειρήνης. Το ίδιο πρέπει να κάμουν ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικοί άγγελοί του. Αυτοί οι απατεώνες του κόσμου όλου, ούτοι οι υποκινηταί του πολέμου, της αναταραχής, του εγκλήματος, της ηθικής καταπττώσεως και της ψευδούς λατρείας πρέπει να δεσμευθούν και να εγκλεισθούν μέσα σε μια άβυσσο, πολύ μακριά από κάθε επαφή με τους ανθρώπους στη γη. Με αυτό το υπεράνθρωπο επίτευγμα θα παύση ο ‘ολίγος καιρός’ της τρομερής ‘ουαί εις την γην και την θάλασσαν’.

64. Επί πόσον καιρό θα λειτουργή το πρόγραμμα έργου της παγκοσμίου κυβερνήσεως, και γιατί δεν θ’ απαιτηθή διάδοχος στη διακυβέρνησι;

⁶⁴ Τότε η παγκόσμιος κυβέρνησις στον ώμο του Άρχοντος της Ειρήνης θα κυβερνά αδιαμφισβήτητα σε όλη τη γη. Το πρόγραμμα του έργου της για όλο το ανθρώπινο γένος, ζώντας και νεκρούς, δεν θα είναι το λεγόμενο Πενταετές Σχέδιον ή σχέδιο περιοριζόμενο στη σύντομη διάρκεια ζωής ενός ανθρωπίνου άρχοντος. Σύμφωνα με τον λόγον του Θεού, θα είναι ένα χιλιετές πρόγραμμα έργου, χωρίς την παρέμβασι του Διαβόλου και των δαιμόνων του. (Αποκάλ. 20:1-6) Ο άρχων της Ειρήνης τώρα έχει αθάνατη ουράνια ζωή και, ως παγκόσμιος κυβερνήτης, δεν θα χρειασθή διάδοχο, ούτε θα υπάρξη διάδοχος.—Εβρ. 7:15-25.

65. (α) Για το καλό τίνος και για τη δόξα τίνος θ’ απολήξη η εκπλήρωσις εκείνου του προγράμματος; (β) Γιατί οι άγγελοι δεν θα έχουν ειπεί μάταια εκείνο που αναφέρεται εις Λουκάν 2:14;

⁶⁵ Έχοντας περιβληθή με κάθε εξουσία στον ουρανό και στη γη όπως είναι τώρα, τι καλό θα μπορέση να επιτελέση για όλο το ανθρώπινο γένος στη διάρκεια των χιλίων ετών της βασιλείας του με τη δοξασμένη εκκλησία του! Πόσο μεγαλειωδώς θα συντελέση αυτό στη δόξα του Θεού, του Πατρός του! Δεν έλεγε μάταια, λοιπόν, η ενωμένη στρατιά των ουρανίων αγγέλων στον καιρό της ανθρωπίνης γεννήσεώς του πριν από δεκαεννέα αιώνες: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας.» (Λουκ. 2:14, ΜΝΚ) Η προφητεία, που προείπε τη γέννησί του, την κυβέρνησί του και τους τίτλους του, λέγει: «Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος.» (Ησ. 9:6, 7) Επομένως, το μέλλον όλου του ανθρωπίνου γένους είναι βέβαιο. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θα εκπληρώση την προφητεία.

66. Για ν’ απολαμβάνωμε την ατελείωτη ειρήνη, που είναι υποσχεμένη για τους ανθρώπους ευδοκίας, τι πρέπει να επιζητούμε στο εξής;

⁶⁶ Όλοι εσείς, για τους οποίους ο Αμνός του Θεού πέθανε και ανεστήθη πάλι σε ζωή κι εξυψώθη στον ουρανό, θέλετε ν’ απολαμβάνετε αυτή την ατέλειωτη ειρήνη; Αφού θέλετε, τότε στο εξής επιζητείτε αυτή την αιώνια ζωή όπως παρέχεται από Κύριον τον Θεό μέσω του ιδικού του Άρχοντος της Ειρήνης και μέσω της παγκοσμίου κυβερνήσεως που κείται στον ώμο του.

[Υποσημειώσεις]

a Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, έκδοσις 1956, Τόμος 13, σελ. 96.

[Εικόνα στη σελίδα 620]

Ο Ιησούς αρνείται όλα τα βασίλεια του κόσμου

[Εικόνα στη σελίδα 623]

«Ιδού ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.»