Η Χιλιετής Ελπίδα Θριαμβεύει

 1. Ποια ερωτήματα δημιουργούνται με την έλευση του Μεσσία;

ΟΤΑΝ ο από μακρού αναμενόμενος Μεσσίας ήρθε στους Ιουδαίους, επιβεβαίωσε άραγε την αρχική τους πίστη σε μελλοντική ζωή μέσω αναστάσεως, ή μήπως υποστήριξε τη νεοαποκτημένη τους ειδωλολατρική αντίληψη για την έμφυτη αθανασία της ψυχής; Μήπως ο Ιησούς Χριστός, με το να φέρει σε φως μια ουράνια ελπίδα, εννοούσε ότι όλοι που θα σώζονταν θα πήγαιναν στον ουρανό; Ή μήπως και οι Εβραϊκές και οι Χριστιανικές Γραφές προσφέρουν σ’ εκατομμύρια ανθρώπους την ελπίδα αιώνιας ζωής στη γη;

ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΖΩΗ ΜΕΣΩ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

 2. Τι δίδαξε ο Ιησούς για την ελπίδα μελλοντικής ζωής;

² Αντί να διδάξει την ειδωλολατρική αντίληψη για έμφυτη αθανασία της ανθρώπινης ψυχής, ο Ιησούς έδειξε ότι οποιαδήποτε ελπίδα για μελλοντική ζωή εξαρτάται από την ανάσταση. Εδήλωσε: «Διότι καθώς ο Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκε και εις τον Υιόν να έχη ζωήν εν εαυτώ· και εξουσίαν έδωκεν, εις αυτόν να κάμνη και κρίσιν, διότι είναι Υιός ανθρώπου. Μη θαυμάζετε τούτο, διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως.»—Ιωάν. 5:26-29.

 3. Τι παραδέχονται τώρα μερικοί θεολόγοι του Χριστιανικού κόσμου για την ψυχή;

³ Είναι ενδιαφέρον ότι μερικοί σύγχρονοι θεολόγοι του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου ξαναγυρίζουν στην ιδέα ότι η έμφυτη αθανασία δεν υποστηρίζεται ούτε από τις Εβραϊκές ούτε από τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Επί παραδείγματι, Το Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης (Τόμ. Γ΄, 1978) τονίζει «πόσο άσχετη είναι η ΠΔ [Παλαιά Διαθήκη] με την αντίληψη για μια ψυχή χωριστή από το σώμα, ή για μια ψυχή που στον θάνατο χωρίζεται από το σώμα.» Και πάλι: «Το Ματθ. 10:28 δεν διδάσκει τη δυνατότητα της αθανασίας της ψυχής αλλά το αμετάκλητο της θείας κρίσεως των ασεβών. . . . Η ΚΔ [Καινή Διαθήκη] βλέπει ουσιαστικά τον άνθρωπο σαν μια ολότητα και υπόσχεται τη μεταμόρφωση ολόκληρου του ατόμου, κι όχι μόνο την επιβίωση κάποιου μέρους του. . . . δεν μπορεί να υπάρξει αθανασία χωρίς προηγούμενη ανάσταση.»

ΟΥΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΓΕΙΑ ΕΛΠΙΔΑ

 4. Τι παραδέχονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αλλά τι αρνούνται και γιατί;

⁴ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αρνούνται πως οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές διδάσκουν ότι μερικοί Χριστιανοί λαμβάνουν την «ουράνια κλήσι.» (Εβρ. 3:1) Αυτό που πραγματικά αρνούνται είναι η ιδέα ότι αυτή η «ουράνια κλήσις» καταργεί τον αρχικό σκοπό του Θεού να διαμορφωθεί η γη σε παράδεισο και να γεμίσει μ’ ένα δίκαιο γένος ανδρών και γυναικών. Δεν μπορούν να δεχθούν την ιδέα ότι όλες οι προφητείες στις Εβραϊκές Γραφές που προλέγουν την αποκατάσταση του παραδείσου στη γη θα μείνουν νεκρό γράμμα. Είναι ακόμη πιο βέβαιοι γι’ αυτό επειδή η υπόσχεση για «νέαν γην» στην οποία «δικαιοσύνη κατοικεί» επιβεβαιώνεται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές.—2 Πέτρ. 3:13· Αποκ. 21:1-4.

5, 6. Πώς η Γραφή κάνει σαφή τη διπλή Γραφική ελπίδα: (α) την ουράνια; (β) την επίγεια;

⁵ Σοβαρή Βιβλική μελέτη έχει οδηγήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να πιστεύουν ότι η Χριστιανική Γραφική ελπίδα είναι διπλή: Το δώρο της αθανασίας στον ουρανό για λίγους που ο αριθμός τους είναι καθορισμένος και αιώνια ζωή στη γη για τους περισσότερους. Η ουράνια ελπίδα για να «βασιλεύσουν» με τον Χριστό προσφέρεται σαν μια κατ’ εξαίρεση «χάρις» ή «παρ’ αξίαν αγαθότης» (ΜΝΚ) σε 144.000 «εκλεκτούς,» αρχίζοντας με τους αποστόλους και τους πρώτους μαθητές του Χριστού. (Λουκ. 12:32· Ρωμ. 5:17· 8:33· Αποκ. 5:9, 10· 7:1-4· 14:1-4) Απ’ αυτούς, μόνο λίγοι ‘απομένοντες’ απ’ όσους ‘επέζησαν της παρουσίας του Κυρίου’ ζουν τώρα στη γη.—1 Θεσ. 4:14-17· Αποκ. 12:17.

⁶ Η επίγεια ελπίδα είναι η αρχική ελπίδα την οποία ο Αδάμ και η Εύα θα μπορούσαν ν’ απολαύσουν αν είχαν μείνει κάτω από την κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού και δεν είχαν επιδιώξει ηθική ανεξαρτησία. (Βλέπε τα πρώτα τρία κεφάλαια της Γενέσεως.) Ο άνθρωπος είναι «χοϊκός»[γήινος]. (1 Κορ. 15:47) Οι φυσικές του φιλοδοξίες και πόθοι είναι γήινοι. «Οι ουρανοί των ουρανών είναι του Κυρίου, την δε γην έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων.» (Ψαλμ. 115:16) Και η Γραφή δηλώνει σαφώς ότι ο Ιεχωβά ‘δεν έπλασε την γην ματαίως, αλλά την έπλασε δια να κατοικήται.’ (Ησ. 45:18) Επομένως η ελπίδα αιώνιας ζωής στη γη σε παραδεισιακές συνθήκες είναι και φυσική και Γραφική. Δεν είναι τίποτα για να ντρέπεται κανείς.

Η ΧΙΛΙΕΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΔΥΟ ΟΜΑΔΕΣ

 7. Ποια ελπίδα προσφέρουν στους λαούς της γης η Αβραμιαία υπόσχεση και η προφητεία του Δανιήλ;

⁷ Αφού οι 144.000 πνευματικοί Ισραηλίτες είναι το «σπέρμα του Αβραάμ» και «κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι» (Γαλ. 3:26-29) τότε, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η υπόσχεση δήλωνε επίσης τα εξής: «Και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.» (Γέν. 22:16-18) Κι ο προφήτης Δανιήλ μίλησε επίσης για ‘λαούς και έθνη και γλώσσες’ πάνω στους οποίους ο «Υιός του ανθρώπου», Ιησούς Χριστός, θα ασκούσε από τους «ουρανούς» την ‘βασιλείαν και την εξουσίαν.’ Αυτό θα το κάνει μαζί με τους «εκλεκτούς,» που αναφέρονται σαν «άγιοι του Υψίστου.»—Δαν. 7:13, 14, 27· 2 Τιμ. 2:10.

 8. Τι δείχνει ότι ο Παύλος και ο Ιωάννης αναγνώριζαν ότι η σωτηρία δεν περιορίζεται μόνο στους «εκλεκτούς»;

⁸ Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν αγνοούσαν αυτές τις προφητείες που μιλούν για δύο ομάδες: για το «σπέρμα» και για τα «έθνη,» ή τους «αγίους» και τα «έθνη.» Ο Παύλος το επιβεβαιώνει αυτό, γιατί αφού πρώτα μιλάει για κείνους που θα είναι «συγκληρονόμοι Χριστού» και θα γίνουν «συμμέτοχοι της δόξης» μαζί του στον ουρανό, προχωρεί κατόπιν και μιλάει για την ανθρώπινη «κτίσι» της οποίας η «μεγάλη προσδοκία» είναι να «ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς» ή αμαρτίας, και να «μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.» (Ρωμ. 8:15-21) Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε στους Χριστιανούς που είχαν την ίδια ουράνια ελπίδα, όπως κι ο ίδιος, κι ονόμασε τον Χριστό «ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών [των «εκλεκτών»], και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.»—1 Ιωάν. 2:2· 3:1-3.

 9. (α) Τι οράσεις είχε πιθανόν δει ο Ιωάννης όταν έγραψε την πρώτη επιστολή του; (β) Πώς αυτές επιβεβαιώνουν ότι θα υπάρχουν δυο ομάδες που θα σωθούν ;

⁹ Όταν ο Ιωάννης έγραψε αυτά τα λόγια, πολύ πιθανόν να είχε λάβει την Αποκάλυψη όπου, αφού πρώτα είδε τους 144.000 «εσφραγισμένους» πνευματικούς Ισραηλίτες, είδε κατόπιν «όχλον πολύν, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών.» Αυτοί επιζούν από τη «μεγάλη θλίψι» και οδηγούνται από το «Αρνίον,» Ιησού Χριστό, «εις ζώσας πηγάς υδάτων.» (Αποκ. 7:4-17) Και βέβαια σ’ αυτό το ίδιο βιβλίο της Αποκαλύψεως αναφέρεται ότι ο Ιωάννης έλαβε ένα όραμα της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, η οποία και πάλι μιλάει για δυο ομάδες: για κείνους που θα έχουν «μέρος εις την πρώτην ανάστασιν,» οι οποίοι «θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού,» και για τους «ανθρώπους» που θα ευλογηθούν από τον Θεό και που «θέλουσι είσθαι λαοί αυτού.»—Αποκ. 20:1-21:8.

10. Ποιες δυο ομάδες σήμερα έχουν τη χιλιετή ελπίδα, και πώς είναι σε σύγκριση οι αριθμοί τους;

¹⁰ Σήμερα, η χιλιετής ελπίδα θριαμβεύει στις καρδιές εκείνων που ανήκουν στο «μικρόν ποίμνιον» που καλούνται να «καθίσουν επί θρόνων» με τον Χριστό στον ουρανό για να βασιλεύσουν για χίλια χρόνια. (Λουκ. 12:32· 22:28-30) Την ελπίδα αυτή για την χιλιετία την εγκολπώθηκαν επίσης και όσοι ανήκουν στον «πολύ όχλο» που ενώθηκαν με τους υπολοίπους των χρισμένων Χριστιανών για να διακηρύξουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας . . . προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Οι δυο αυτές ομάδες παραβρέθηκαν στον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου που έγινε στις 31 Μαρτίου 1980. Αυτοί που πήραν από τα εμβλήματα του άρτου και του οίνου ήταν μόνο 9.564 σ’ όλο τον κόσμο, πραγματικά πολύ λίγοι «απομένοντες» από τους 144.000 που θα βασιλεύσουν με τον Ιησού στη χιλιετή βασιλεία του. Αλλά μαζί μ’ αυτούς παραβρέθηκαν κι άλλοι 5.717.092 σαν παρατηρητές, δείχνοντας έτσι εκτίμηση για τη μεγαλειώδη διευθέτηση του Ιεχωβά που έγινε δυνατή μέσω της θυσίας του Υιού του. Αυτοί χαίρονται με την προοπτική της αιώνιας ζωής σε μια παραδεισιακή γη.

Η ΧΙΛΙΕΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑ ΖΕΙ ΑΚΟΜΗ

11. Πότε και πώς η χιλιετής ελπίδα θα γίνει πραγματικότητα;

¹¹ Ναι, η χιλιετής ελπίδα παραμένει πολύ ζωντανή σήμερα. Θα γίνει πραγματικότητα μετά τη «μεγάλην θλίψιν,» όταν ο Χριστός και οι 144.000 «εκλεκτοί» θ’ αρχίσουν τη βασιλεία τους στον ουρανό για 1.000 χρόνια και ο «πολύς όχλος» των προβατοειδών ανθρώπων, μαζί με δισεκατομμύρια αναστημένων στη γη, θα εισέλθουν σ’ ανείπωτες ευλογίες στη γήινη επικράτεια αυτής της Μεσσιανικής βασιλείας .—Ματθ. 25:34· Αποκ. 20:12, 13.

12. Πώς περιγράφτηκε η χιλιετία σε μια εγκυκλοπαίδεια;

¹² Η ανθρωπότητα έχει δεινή ανάγκη αυτής της ελπίδας σήμερα. Οι κοσμικά σοφοί άνθρωποι γνωρίζουν αυτή την ελπίδα. Γι’ αυτό η Μακροπαιδεία Μπριτάνικα περιγράφει τη χιλιετία ως εξής: «Αυτή η χιλιετής περίοδος, που είναι γνωστή σαν η χιλιετία, θεωρείται σαν ένας καιρός στη διάρκεια του οποίου θα πραγματοποιηθεί τελικά, με τη δύναμη του Θεού, ο πόθος του ανθρώπου για ειρήνη, απαλλαγή από το κακό και για την επικράτηση δικαιοσύνης πάνω στη γη. . . . ο χιλιασμός ενδιαφέρεται για τις γήινες προσδοκίες της ανθρωπότητας ο χιλιασμός προσπαθεί ν’ απαντήσει με ζωηρές εικόνες σ’ ερωτήματα όπως: Ποιο θα είναι το τέλος αυτού του κόσμου; Θα πραγματοποιήσει ποτέ το ανθρώπινο γένος το προαιώνιο όνειρό του να ζήσει σε μια παραδεισένια γη ή μήπως θα καταστραφούν όλοι οι άνθρωποι σ’ ένα κατακλυσμό φωτιάς που θα πέσει πάνω τους εξ αιτίας της δικής τους ανοησίας ή από την κρίση του Θεού;»—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

13. (α) Πιστεύετε ότι η γη θα καταστραφεί μ’ ένα «κατακλυσμό φωτιάς»; Ποιος είναι ο λόγος για την απάντησή σας; (β) Ποιος ήταν ο αρχικός σκοπός του Θεού για τη γη;

¹³ Για ορισμένους συγγραφείς εγκυκλοπαιδειών και άπιστους θρησκευτικούς ηγέτες, ίσως αυτά τα ερωτήματα να έχουν απλώς ακαδημαϊκό ενδιαφέρον. Αλλά για πολλούς ειλικρινείς ανθρώπους σ’ όλες τις χώρες, είναι πολύ ρεαλιστικά σύγχρονα προβλήματα με καυτό ενδιαφέρον. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βρήκαν την απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα στη Γραφή. Γι’ αυτούς η ελπίδα να ζήσουν «σ’ ένα γήινο παράδεισο» δεν είναι ένα «προαιώνιο όνειρο.» Αυτή η ελπίδα έχει ασφαλή θεμέλια και βασίζεται σε σοβαρή μελέτη της Γραφής. Τόσο οι Εβραϊκές Γραφές όσο και οι Ελληνικές δείχνουν ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει σε πονηρούς ανθρώπους να καταστρέψουν τη γη σ’ ένα «κατακλυσμό φωτιάς.» (Αποκ. 11:18· Ησ. 45:18) Ούτε κι ο ίδιος θα καταστρέψει τη γη. (Ψαλμ. 104:5) Αφού έπλασε τον άνθρωπο και τον έθεσε σ’ ένα τμήμα της γης που είχε γίνει παράδεισος, ο Θεός του φανέρωσε τον σκοπό Του, δηλαδή να «κυριεύσουν» τη γη με το να επεκτείνουν τις παραδεισιακές συνθήκες παγκόσμια, και να ‘γεμίσουν [όχι να ξεχειλίσουν] την γην’ μ’ ένα δίκαιο γένος ανδρών και γυναικών ‘πλασμένους καθ’ ομοίωσιν Θεού.’—Γέν. 1:26-28· 2:15.

14. Πώς συνδέεται η χιλιετής ελπίδα με τον «αιώνιο σκοπό του Θεού;

¹⁴ Αυτό εξακολουθεί να είναι το «θέλημα» του Θεού, το οποίον μέσω της Μεσσιανικής βασιλείας, θα γίνεται «ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Όλο το περιεχόμενο της Γραφής δείχνει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο Θεός δεν εγκατάλειψε τον αρχικό σκοπό του. (Ησ. 46:9, 10) Η χιλιετία ή χιλιετής βασιλεία του Χριστού βρίσκεται μέσα στον ‘αιώνιο σκοπό’ του Θεού, μέρος του οποίου είναι «να συγκεφαλαιώση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης.» (Εφεσ. 3:11· 1:8-10) Μ’ άλλα λόγια, η χιλιετία δεν είναι αυτοσκοπός είναι το μέσον για κάποιο σκοπό, για την εκπλήρωση του αρχικού σκοπού του Θεού για τη γη.

ΟΧΙ ΕΝΑ «ΥΛΙΣΤΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ»

15, 16. Πώς περιέγραψε τη χιλιετή ελπίδα ένας Καθολικός ιερέας, αλλά τι έχει προφανώς λησμονήσει;

¹⁵ Οι θρησκευτικοί εναντιούμενοι περιγελούν τούς Μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή κηρύττουν τη χιλιετή ελπίδα. Αλλά αυτοί οι χλευαστές αισθάνονται πολύ ευτυχισμένοι να στέλνουν όλους τους καλούς στον ουρανό κι όλους τους κακούς στα αιώνια βάσανα στην κόλαση, αφήνοντας έτσι τη γη εντελώς έξω από τον «αιώνιο σκοπό»του Θεού. Επί παραδείγματι, ο Γάλλος Δομινικανός ιερέας Χ. Κ. Τσέρυ, που έχει αποχτήσει ειδικότητα στο να επικρίνει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αποκαλεί την ελπίδα ενός αποκαταστημένου παράδεισου στη γη «ένα υλιστικό όνειρο.»

¹⁶ Εν πρώτοις, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε σ’ αυτόν τον Καθολικό ιερέα ότι η χιλιετής ελπίδα ποτέ δεν καταδικάστηκε επίσημα ούτε ονομάστηκε αιρετική. Αυτό δεν είναι εκπληκτικό, αφού βασίζεται στη Γραφή και θεωρήθηκε σαν «ένα από τα βασικά δόγματα της Χριστιανικής πίστεως» από τους περισσότερους πρώτους και αξιοσέβαστους «Εκκλησιαστικούς Πατέρες.» Μήπως ο Πολύκαρπος, ο Παπίας, ο Ειρηναίος, ο Ιουστίνος Μάρτυς και ο Τερτυλλιανός ήταν επίσης ‘ονειροπόλοι υλιστές’;

17. Γιατί δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει δίκαια τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι είναι ‘ονειροπόλοι υλιστές’;

¹⁷ Είναι αλήθεια ότι μερικοί απ’ αυτούς, καθώς και άλλοι αργότερα αμφισβήτησαν τη χιλιετή ελπίδα, δίνοντας στις ευλογίες της χιλιετίας σαρκική εφαρμογή ή ακόμη κοινωνικοπολιτική διαστροφή. Αλλά κανένας άνθρωπος καλής πίστεως δεν μπορεί να κατηγορήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι κάνουν κάτι τέτοιο σήμερα. Ακόμη και τώρα, μέσα σ’ ένα φιλήδονο κόσμο, αυτοί οι Χριστιανοί πολεμούν σκληρά εναντίον του υλισμού και της επιδιώξεως απολαύσεων τόσο στη ζωή τους όσο και μέσα στις εκκλησίες τους. Θέτουν έμφαση στις πνευματικές αξίες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν κάποιος πέσει θύμα του υλισμού σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους,» ίσως να μη δει ποτέ τη χιλιετία. (Λουκ. 21:34–36· Δαν. 12:4) Επιπλέον, δεν ελπίζουν ότι θα φέρουν τη χιλιετία μέσω ανθρώπινων προγραμμάτων κοινωνικής μεταρρυθμίσεως. Εμπιστεύονται απόλυτα στην επέμβαση του Θεού μέσω του Μεσσιανικού βασιλιά του. Αυτός ο «Βασιλεύς των βασιλέων,» επικεφαλής των ουράνιων πολεμικών του δυνάμεων θα πολεμήσει για να θέσει τέρμα σ’ όλη την πονηριά στη γη.—Αποκ. 19:11-20:3.

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ—ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΣ

18. Γιατί μπορούμε να περιμένουμε να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο ο πνευματικός παράδεισος στη διάρκεια της χιλιετίας;

¹⁸ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ζουν ήδη σ’ ένα πνευματικό παράδεισο. Επιπλέον αποβλέπουν στο μέλλον μ’ εμπιστοσύνη για να γίνουν πιο πνευματικοί στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, όταν θ’ «ανοιχτούν» τα συμβολικά «βιβλία» που θα φανερώσουν τις απαιτήσεις του Θεού.—Αποκ. 20:12.

19. Γιατί η χιλιετία θ’ απαιτήσει πολλές θυσίες και σκληρή εργασία;

¹⁹ Από προσεκτική ανάγνωση των εδαφίων που μιλούν για τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού (λόγου χάριν, Αποκάλυψις 20:11-21:8), οι Μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν επίσης ότι η χιλιετία θ’ απαιτήσει πολλές θυσίες απ’ αυτούς που θ’ απολαύσουν τη γήινη ελπίδα. Θα χρειαστεί πολλή εργασία για την καλλιέργεια και τον εξωραϊσμό της γης, αλλά δεν θα καλλιεργήσουν με ιδιοτέλεια τις παραδεισιακές συνθήκες μόνο για τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους. Η χιλιετής βασιλεία του Χριστού είναι στην πραγματικότητα μια «ημέρα» κρίσεωςa για κείνους που θα επιζήσουν από τον επερχόμενο «πόλεμο της ημέρας της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» (Πράξ. 17:30, 31· Αποκ. 16:14, 16)· είναι επίσης μέρα κρίσεως για τα εκατομμύρια των νεκρών που θ’ αναστηθούν και θα κριθούν σύμφωνα με τα έργα που θα κάνουν στον παράδεισο στη γη. (Ιωάν. 5:28, 29· Λουκ. 23:42, 43) Αυτοί οι αναρίθμητοι αναστημένοι θα χρειαστεί να διδαχτούν ανιδιοτελώς τις οδούς της δικαιοσύνης από κείνους που θα ζουν ήδη κάτω από τη διακυβέρνηση της χιλιετίας του Μεσσία. (Παράβαλε με Ησαΐας 11:1-9.) Αυτό δεν είναι ένα «υλιστικό όνειρο!» Θ’ απαιτήσει πολύ σκληρή εργασία και σε πνευματικό επίπεδο επίσης.

20. Τι θα συμβεί όταν τελειώσουν τα 1.000 χρόνια και με ποια προοπτική για τους πιστούς;

²⁰ Και μάλιστα, η χιλιετία θα είναι μόνο η αρχή. Μετά την τελική δοκιμασία, όταν τα 1.000 χρόνια θα έχουν τελειώσει, οι πιστοί άνδρες και γυναίκες που θα παραμείνουν πιστοί στην παγκόσμια κυριαρχία του Θεού θα εισαχθούν σε αιωνιότητα ζωής σε μια παραδεισένια γη.b—1 Κορ. 15:24-28· Αποκ. 20:7-10.

ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ

21, 22. (α) Ποιο πράγμα είναι πάντοτε ευτυχισμένοι να κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; (β) Ποια είναι η ελπίδα τους για το άμεσο μέλλον;

²¹ Αυτή είναι η ελπίδα που καλλιεργούν πάνω από 2.000.000 Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά σε πάνω από 200 χώρες. Είναι ολοζώντανη στο νου τους και στην καρδιά τους, και μάλιστα τόσο ζωντανή ώστε είναι πάντοτε ευτυχισμένοι να δείχνουν και σ’ άλλους ‘τους λόγους για την ελπίδα που έχουν.’—1 Πέτρ. 3:15.

²² Από το 1914, τα παγκόσμια γεγονότα που εκπληρώνουν τις Βιβλικές προφητείες δείχνουν ότι τώρα ζούμε στον «καιρό του τέλους» και ότι ένας πρωτοφανής «καιρός θλίψεως» βρίσκεται μπροστά μας. (Δαν. 12:1-4· Ματθ. 24:3-21) Το υπόλοιπο των «εκλεκτών» και ο «πολύς όχλος» των συντρόφων τους έχουν λάβει την υπόσχεση ότι θα επιζήσουν μέσα απ’ αυτή τη «μεγάλη θλίψι.» (Ματθ. 24:22· Αποκ. 7:9, 10, 14) Μετά απ’ αυτό θα εκπληρωθούν οι αντίστοιχες χιλιετείς ελπίδες για τον καθένα. Το πιστεύετε αυτό; «Ο δε Θεός της ελπίδος [που δίνει ελπίδα ΜΝΚ] είθε να σας εμπλήση πάσης χαράς και ειρήνης δια της πίστεως ώστε να περισσεύητε εις την ελπίδα.»—Ρωμ. 15:13.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Κάτω από τη χιλιετή διακυβέρνηση του Μεσσία, αυτοί που θ’ αναστηθούν θα διδαχτούν την οδό της δικαιοσύνης.