Η Άποψις της Βίβλου

Τι Είναι ‘Η Βασιλεία του Θεού’;

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ του θεού ήταν το κύριο θέμα του κηρύγματος του Ιησού. «Και εις τας άλλας πόλεις πρέπει να ευαγγελίσω την βασιλείαν του Θεού· επειδή εις τούτο είμαι απεσταλμένος,» είπε. (Λουκ. 4:43) Επί 2.000 χρόνια περίπου, οι Χριστιανοί εκφράζουν τα αισθήματα της δεύτερης αιτήσεως που αναφέρεται στην υποδειγματική προσευχή: «Ελθέτω η βασιλεία σου.» (Ματθ. 6:10) Τι είναι η «βασιλεία» που διεκήρυξε ο Ιησούς και για την οποία δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται;

Στην Αγία Γραφή, η «βασιλεία» μερικές φορές σημαίνει κυριαρχία, βασιλική δύναμι, εξουσία, κατάστασι του να είναι κανείς βασιλεύς. (Ψαλμ. 145:11-13· Δαν. 1:1· 2:1· 8:1) Ο Λόγος του Θεού διασαφηνίζει ότι ο Δημιουργός κατέχει πάντοτε μια τέτοια βασιλεία. «Ο Κύριος είναι βασιλεύς εις τον αιώνα του αιώνος,» διεκήρυξε ο ψαλμωδός. (Ψαλμ. 10:16· παράβαλε με Δανιήλ 4:3, 34, 35· 1 Τιμόθεον 1:17.) Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τον όρο «βασιλεία» επίσης για τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν την Κυριαρχία ενός βασιλέως. Ας εξετάσωμε πώς οι Γραφές αναπτύσσουν αυτό θέμα.

Ο πιστός δούλος του Θεού Δανιήλ έλαβε μια όρασι που προέλεγε την έγερσι και την πτώσι μιας σειράς παγκοσμίων βασιλειών ως το τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων. (Δαν. 2:31-33, 36-43) Αυτές τις βασιλείες θα τις διεδέχετο κάτι ασυνήθιστο. «Εν ταις ημέρες των βασιλέων εκείνων,» διαβάζομε, «θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν [του Υιού του, του Μεσσία], ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:44.

Η συντριβή όλων των ανθρωπίνων κυβερνήσεων δεν θα μπορούσε να επιτευχθή με κανένα άλλο μέσον. Η βασιλεία που το κάνει αυτό είναι η δύναμις ή εξουσία του βασιλέως, την οποίαν αυτός χρησιμοποιεί για να εκφράση ή επιβάλη την κυριαρχία του Θεού. Μια άλλη προφητική όρασις παρέχει επιπρόσθετες λεπτομέρειες σχετικά με τη βασιλεία. Ο Δανιήλ γράφει τα εξής: «Ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών [του Ιεχωβά Θεού] και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.» (Δαν. 7:13, 14) Αυτός ο «υιός ανθρώπου» είναι ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός.—Ματθ. 26:64· Αποκάλ. 1:7.

Εν τούτοις, ο «υιός ανθρώπου» σ’ αυτή τη βασιλεία, θα έχη ένα σώμα από συγκυβερνήτες, σχετικά με τους οποίους αναφέρονται τα εξής στα εδάφια Δανιήλ 7:18, 22, 27: «Αλλ’ οι άγιοι του Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν και θέλουσι [αυτοί] έχει το βασίλειον . . . ο καιρός έφθασε και οι άγιοι έλαβον την βασιλείαν. Και η βασιλεία και η εξουσία και η μεγαλωσύνη των βασιλειών των υποκάτω παντός του ουρανού θέλει δοθή εις τον λαόν των αγίων του Υψίστου, του οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνιος, και πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν.»

Επομένως, στη βασιλεία που θα δοθή στον ‘υιό ανθρώπου,’ αυτός ο «υιός» θα έχη μαζί του μια ομάδα συγκυβερνητών. Αλλά ποιοι είναι αυτοί;

Οι αρχαίοι Ιουδαίοι κατενόησαν ότι ο «υιός ανθρώπου» θα ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας. Επειδή οι Γραφές κατά διαστήματα αναφέρονται στους Ισραηλίτες ως τους «αγίους» του Θεού, ανεμένετο ότι κάποια μέρα ο Μεσσίας και οι συμπατριώτες του Ισραηλίτες θα εγίνοντο παγκόσμιοι κυβερνήτες. (Ψαλμ. 34:9· 89:5, 7) Το Ελληνο-Αγγλικόν Λεξικόν της Καινής Διαθήκης υπό Θέγερ εξηγεί: «Οι Ιουδαίοι ανέμεναν μια βασιλεία υψίστης επιτυχίας, την οποίαν θα ήγειρε ο Θεός μέσω του Μεσσία, ανασταίνοντας τους νεκρούς σε ζωή πάλι και ανανεώνοντας τη γη και τον ουρανό και ότι σ’ αυτή τη βασιλεία αυτοί [οι Ιουδαίοι] θα είχαν την εξουσία για πάντα πάνω σ’ όλα τα έθνη του κόσμου. Αυτή η βασιλεία ωνομάζετο η βασιλεία του Θεού ή η βασιλεία του Μεσσία.»

Εν τούτοις, υπήρχαν στοιχεία σχετικά με τη βασιλεία του Θεού τα οποία οι Ιουδαίοι δεν είχαν κατανοήσει. Όταν ο Ιησούς ήλθε στη γη, μίλησε στους μαθητές του σχετικά με «το μυστήριον της βασιλείας του θεού.» (Μάρκ. 4:11) Στις θεόπνευστες Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές ξεχωρίζουν έντονα τρία χαρακτηριστικά αυτού του ‘μυστηρίου’:

(1) Ο προλεχθείς «Υιός ανθρώπου» είναι ο ουράνιος, μονογενής υιός του Θεού ο οποίος ήλθε στη γη ως Ιησούς Χριστός, πέθανε θυσιαστικά ως αντίλυτρο για το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος και επέστρεψε στον ουρανό.—Ιωάν. 1:14· 3:13· 1 Τιμ. 2:5, 6· 3:16.

(2) Οι «άγιοι» που κυβερνούν με τον Χριστό θα ελαμβάνοντο από τη γη στον ουρανό.—Λουκ. 22: 28-30· Ιωάν. 14:1-3.

(3) Αυτοί οι συγκυβερνήτες θα εκλέγοντο, όχι μόνον από τους φυσικούς Ιουδαίους, αλλά επίσης από πολλά άλλα έθνη.—Εφεσ. 3:3-6· Κολ. 1:26, 27.

Μήπως θα εισέλθουν όλοι οι «Χριστιανοί» στον ουρανό για να υπηρετήσουν σ’ αυτή τη βασιλεία; Όχι, διότι έχομε ήδη μάθει ότι η βασιλεία θα έχη επίγειους υπηκόους. (Δαν. 7:14, 27) Μόνο ένας περιωρισμένος αριθμός λαμβάνεται στον ουρανό για να κυβερνήση με τον Υιόν του ανθρώπου. Σχετικά με αυτό, ο απόστολος Ιωάννης παρέχει ουσιώδεις λεπτομέρειες στο βιβλίο της Αποκαλύψεως:

«Και είδον, και ιδού Αρνίον [ο Ιησούς Χριστός] ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών. . . . αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γης . . . Ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον.»—Αποκάλ. 14:1-4· παράβαλε με Αποκάλυψιν 5:9, 10· 7:4.

Είναι σαφές, λοιπόν ότι εκείνοι που ίστανται (ή κυβερνούν) στον ουρανό με το Αρνίον, τον Ιησού Χριστό, δεν είναι όλοι εκείνοι που γίνονται Χριστιανοί και κερδίζουν αιώνια σωτηρία. Μόνο μια «απαρχή» μετέχει σ’ αυτήν την ουράνια κυβέρνησι. Όλοι οι άλλοι πιστοί δούλοι του Θεού θ’ απολαύσουν αιώνια ζωή με τελειότητα εδώ στη γη.—Αποκάλ. 21:3, 4.

Έχοντας υπ’ όψιν αυτές τις Γραφικές πληροφορίες, τι είναι η βασιλεία του Θεού που διεκήρυξε ο Ιησούς; Είναι η ουράνια κυβέρνησις που αποτελείται από τον Ιησού Χριστό και τους «εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες» συγκυβερνήτες, ή ‘συγκληρονόμους του Χριστού.’ (Ρωμ. 8:17) Η βασιλεία του Μεσσία θα έλθη με το να αναλάβη ενεργό δράσι για να εξαλείψη το παρόν σύστημα ανθρώπινης κυριαρχίας στη γη. (Ψαλμ. 2:7-9) Μετά απ’ αυτό, θα γίνη παγγήινη επέκτασις της κυριαρχίας του Θεού. (Δαν. 2:34, 44) Τι ευχάριστη προσδοκία!