Ο Άγιος Τόπος Φέρεται σε Ορθή Κατάστασι

«Έως δύο χιλιάδων και τριακοσίων ημερονυκτίων· τότε το αγιαστήριον θέλει καθαρισθή [θέλει φερθή σε ορθή κατάστασι, ΜΝΚ].» Δαν. 8:14

 1. Ύστερ’ από αιώνες υπάρξεώς του, πώς ο Χριστιανικός κόσμος απεγοήτευσε, και κοντά στο τέρμα ποιας περιόδου βρίσκεται;

ΚΑΘΩΣ ο καιρός προχωρεί γοργά, πολλοί περισσότεροι άνθρωποι πείθονται ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν είναι ο τόπος ή το αγιαστήριον της αγνής λατρείας του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού. Ο τόπος της λατρείας του θα έπρεπε να είναι άγιος, και ο Χριστιανικός κόσμος απέχει πολύ από το να είναι έτσι. Ύστερα από δεκαέξη αιώνες υπάρξεώς του, θα έπρεπε ν’ αναμένεται κάτι καλύτερο από την ανίερη κατάστασί του, διότι ισχυρίζεται ότι λατρεύει τον αληθινό Θεό, τον Δημιουργό του ουρανού και της γης. Ύστερα από όλη τη θρησκευτική αβεβαιότητα που έχει λάβει χώραν, είναι τώρα καταφανές ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν έχει ‘φερθή στην ορθή του κατάστασι’ ή «αποκατασταθή στη δικαιωματική του θέσι.» (Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασις) Σαφώς ο Χριστιανικός κόσμος βρίσκεται στον «καιρόν του τέλους» του και πλησιάζει στο τέρμα αυτού του καιρού.—Δαν. 12:4.

 2. Για την εκπλήρωσι ποιας προφητείας του Δανιήλ πρέπει ν’ αποβλέπωμε αλλού και όχι στον Χριστιανικό κόσμο;

² Είναι ανάγκη ν’ αποβλέψωμε κάπου αλλού αντί στο Χριστιανικό κόσμο για να βρούμε που είναι αυτός ο «άγιος τόπος» ή αυτό «το αγιαστήριον» του Υψίστου Θεού που έχει φερθή σε ‘ορθή κατάστασι,’ ή «θέλει δικαιωθή.»—Δαν. 8:14· Μετάφρασις Λήσερ.

 3. Που είναι το κέντρον της θεοκρατίας, και ποιον καλό ορισμό δίνει μια Εγκυκλοπαίδεια στον όρο «θεοκρατία»;

³ Σύμφωνα με τις Ιερές Γραφές, το «αγιαστήριον» του Θεού είναι ο ναός της λατρείας του. Είναι το «παλάτιόν,» του σύμφωνα με μια άλλη σημασία της λέξεως που χρησιμοποιούν οι Γραφές για τον «ναό» (Εβραϊστί χεϊκάλ). (Μαλ. 3:1· Ψαλμ. 45:15) Σ’ αυτό βασιλεύει επάνω στον αφιερωμένο λαό του. Γι’ αυτούς είναι ο άρχων Θεός ή Θεοκράτης. Από εκεί ασκεί θεοκρατική διακυβέρνησι ή κυβερνά. Είναι το κέντρον της θεοκρατίας του. Ένας καλός ορισμός αυτού του κυβερνητικού όρου «θεοκρατία» δίδεται από την Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντον και Στρονγκ, Τόμος 10, σελίς 317, που λέγει: «Μια μορφή κυβερνήσεως, όπως εκείνη η οποία επικρατούσε μεταξύ των αρχαίων Ιουδαίων, στην οποία ο Ιεχωβά, ο Θεός του σύμπαντος, ανεγνωρίζετο με άμεσο τρόπο ως ο υπέρτατος πολιτικός άρχων, και οι νόμοι του εθεωρούντο ως ο κώδιξ του βασιλείου. Αυτή η αρχή εκτίθεται επανειλημμένως στο Μωσαϊκό κώδικα, και συνεχώς ίσχυε από τότε.»

 4. Ποιες ερωτήσεις εγείρονται επομένως όσον αφορά τον «άγιο τόπο» ή «αγιαστήριον» του Ιεχωβά και γιατί άτομα που από θρησκευτική άποψι ανησυχούν πρέπει να ενδιαφέρωνται για τις απαντήσεις;

⁴ Κατόπιν των ανωτέρω, πώς ο «άγιος τόπος» ή «το αγιαστήριον» του Ιεχωβά Θεού θα έπρεπε να ‘φερθή στην ορθή κατάστασι’ του; Και πότε θα συνέβαινε αυτό, ή πότε συνέβη; Αυτό είναι κάτι που επηρεάζει την ορθή λατρεία και την ορθή θρησκεία, και όλα τα άτομα τα οποία είναι αναστατωμένα απ’ όλη τη θρησκευτική αναταραχή και τη σύγχυσι καθώς και την απογοήτευσι της εποχής μας έχουν σοβαρούς λόγους να ενδιαφέρωνται για τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα.

 5. Στα τελευταία χρόνια ποιας παγκοσμίου δυνάμεως είχε την όρασι ο Δανιήλ και κάτω από ποιες περιστάσεις;

⁵ Ο αρχαίος προφήτης Δανιήλ είναι εκείνος ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για να επιστήση την προσοχή μας σ’ αυτό το ζήτημα. Αυτό συνέβη πολύν καιρό πριν, τον έκτον αιώνα προ Χριστού, δηλαδή πριν από είκοσι πέντε αιώνες και πλέον. Ο Δανιήλ ήταν τότε εξόριστος στη Βαβυλώνα και ήταν στην υπηρεσία του Βασιλέως Ναβονίδου, του πατρός του Βαλτάσαρ, ο οποίος ενεργούσε και αυτός ως αντιβασιλεύς. Η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία, η Τρίτη Παγκοσμία Δύναμις της Βιβλικής ιστορίας, ήταν τότε στα τελευταία χρόνια της, διότι ο Δανιήλ λέγει: «Εν τω τρίτω έτει της βασιλείας του βασιλέως Βαλτάσαρ, όρασις εφάνη εις εμέ, εις εμέ τον Δανιήλ, μετά την εις εμέ φανείσαν πρότερον.»—Δαν. 8:1.

Ο «ΑΓΙΟΣ ΤΟΠΟΣ» Η «ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟΝ»

 6. Προτού οδηγηθή στην αιχμαλωσία, που ελάτρευε τον Θεό του ο Δανιήλ, και έχασε αυτός ο Θεός τον πραγματικό ναό του απ’ αυτά που συνέβησαν έντεκα χρόνια αργότερα;

⁶ Ο Δανιήλ προτού οδηγηθή στην εξορία το έτος 617 π.Χ. ελάτρευε τον Θεό του Ιεχωβά στο ναό της Ιερουσαλήμ. Αλλά ένδεκα περίπου χρόνια αργότερα, το 607 π.Χ. ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ, πάππος του Βαλτάσαρ, είχε καταστρέψει την πόλι της Ιερουσαλήμ και τον ναό της που είχε οικοδομήσει ο Βασιλεύς Σολομών. Εκείνος ο ένδοξος ναός δεν ήταν στην πραγματικότητα η κατοικία του Ιεχωβά του Θεού του Δανιήλ, αλλά μια εξεικόνισις αυτής. Γι’ αυτό με την καταστροφή του ναού της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους το 607 π.Χ., δεν είχε καταστραφή ο πραγματικός τόπος κατοικήσεως ή το παλάτιον του Θεού.—1 Βασ. 8:27· Πράξ. 7:48· 17:24.

 7. Τι εξεικόνιζε ο ναός της Ιερουσαλήμ, και ποια θυσία παρουσιαζόταν στα Άγια των Αγίων του;

⁷ Εκείνος ο επίγειος ναός δεν εξεικόνιζε ούτε ήταν τύπος της Χριστιανικής εκκλησίας η οποία ιδρύθηκε 639 χρόνια αργότερα στην επαναοικοδομημένη πόλι της Ιερουσαλήμ, την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. Όχι, αλλά ήταν εξεικόνισις ή τύπος του ουρανίου ναού ή παλατίου του Ιεχωβά, στον οποίο βασιλεύει ως υπέρτατος επάνω από τα ζώντα χερουβείμ που τον υπηρετούν, όπως τόσο έξοχα αναφέρεται στον Ψαλμό 99:1, ΜΝΚ: «Ο Ιεχωβά είναι βασιλεύς, ας τρέμωσιν οι λαοί· ο καθήμενος επί των χερουβείμ, ας σεισθή η γη.» Εκεί στα άγια των αγίων του ναού του Ιεχωβά ο Ιησούς Χριστός παρουσίασε τη θυσία του όταν ανελήφθη στον ουρανό.

8, 9. (α) Ποιος εισήρχετο στα Άγια των Αγίων του επιγείου ναού, και για να κάμη τι; (β) Τι λέγουν τα εδάφια Εβραίους 9:1, 24-28 σχετικά με τις υπηρεσίες του Ιησού Χριστού ως πνευματικού Αρχιερέως;

⁸ Στην αρχαία Ιερουσαλήμ, πριν από την καταστροφή της από τους Βαβυλωνίους, ο Ιουδαίος αρχιερεύς παρουσίαζε το αίμα των θυσιών της Ημέρας του Εξιλασμού κάθε χρόνο στις 10 του μηνός Τισρί, ραντίζοντας το αίμα μπροστά στο χρυσό ιλαστήριο επάνω στο οποίο ήσαν χαραγμένα δύο χρυσά χερουβείμ και επάνω σ’ αυτά υπήρχε το φως σεκινάχ, που αντιπροσώπευε την αόρατη παρουσία του Ιεχωβά εκεί. (Έξοδ. 25:17-22· Λευϊτ. 16:11-17· Αριθμ. 7:89· 1 Σαμ. 4:4· 2 Σαμ. 6:2) Εξ άλλου, ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ένας Λευίτης ιερεύς από την οικογένεια του Ααρών και δεν εισήλθε στα Άγια των Αγίων του επιγείου κοσμικού ναού στην Ιερουσαλήμ. Γι’ αυτό σχετικά με την υπηρεσία του ως πνευματικού Αρχιερέως του Ιεχωβά διαβάζομε:

⁹ «Ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών· . . . τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού. . . . ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών.»—Εβρ. 9:1, 24-28.

10. Πότε άρχισε ο Ιησούς τη θυσιαστική πορεία του στη γη, και όμοιος με ποιο αρχαίο ιερέα είχε γίνει;

¹⁰ Ο Ιησούς όταν ήταν στη γη κατέθεσε την τελεία ανθρώπινη θυσία του αρχίζοντας αυτή την πορεία της αυτοθυσίας τον καιρό του βαπτίσματός του στο ύδωρ από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, το έτος 29 μ.Χ. Εκεί το πνεύμα του Θεού κατέβηκε επάνω στον Ιησού, και τον αναγέννησε σε πνευματική ζωή ως πνευματικό Υιό του Θεού. Ταυτοχρόνως το πνεύμα εκείνο τον έχρισε ως ένα πνευματικό Αρχιερέα και πνευματικό Βασιλέα ο οποίος ωμοίαζε με τον Βασιλέα Μελχισεδέκ της αρχαίας πόλεως Σαλήμ.

11. (α) Σε ποια νέα σχέσι εισήλθε τότε ο Ιησούς και από τι εξεικονιζόταν η κατάστασις στην οποία βάδιζε τότε; (β) Τι τον εχώριζε τότε από την πνευματική ζωή στους ουρανούς;

¹¹ Από τότε, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μιλούσε για τον κεχρισμένο Ιησού ως «τον Αμνόν του Θεού τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου,» επίσης ως «τον Υιόν του Θεού.» (Ιωάν. 1:29-51· Ματθ. 3:13-17) Λόγω αυτής της νέας πνευματικής σχέσεως με τον Ιεχωβά Θεό στον ουρανό ο Ιησούς Χριστός ήταν σαν να βάδιζε σ’ αυτή την πνευματική κατάστασι που εξεικονίζετο από το πρώτο διαμέρισμα του ναού, που ελέγετο τα Άγια, μολονότι συνέχιζε τη θυσιαστική του πορεία. Όπως το καταπέτασμα ή παραπέτασμα που χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων του ναού, έτσι η τελεία σαρξ του Ιησού ήταν εκείνο που τον χώριζε στη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής του κατά σάρκα από την πνευματική ζωή στους αοράτους ουρανούς όπου είναι προσωπικά ο Θεός. Ο Ιησούς πέρασε πέρα απ’ αυτό το «παραπέτασμα» με το να πεθάνη ως άνθρωπος και ν’ αναστηθή ως πνεύμα.

12. Σύμφωνα με το υπόδειγμα τίνος έγινε ο Ιησούς Χριστός αρχιερεύς, και τι εξεικόνιζε το εσωτερικό καταπέτασμα του ναού;

¹² Σχετικά μ’ αυτό, έχει γραφή στους εκχριστιανισθέντας Εβραίους, τους φυσικούς απογόνους του πατριάρχου Αβραάμ: «Εις τον οποίον ο Θεός θέλων να δείξη περισσότερον προς τους κληρονόμους της επαγγελίας [της γενομένης στον Αβραάμ] το αμετάθετον της βουλής αυτού, μετεχειρίσθη μέσον τον όρκον [για να υποστηρίξη την υπόσχεσι]· ώστε διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός, να έχωμεν ισχυράν παρηγορίαν οι καταφυγόντες εις το να κρατήσωμεν την προκειμένην ελπίδα την οποίαν έχομεν, ως άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν, και εισερχομένην εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος·όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Εβρ. 6:17-20) «Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού, διά νέας και ζώσης οδού την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς, διά του καταπετάσματος, τουτέστι, της σαρκός αυτού, και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού, ας πλησιάζωμεν.»—Εβρ. 10:19-22.

13. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του εδαφίου 1 Πέτρου 3:18, τι είδους ανάστασι είχε ο Ιησούς, και ποιοι πρόκειται να συμμετάσχουν μαζί του σ’ αυτό το είδος αναστάσεως;

¹³ Ότι ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε ως πνευματικό πλάσμα διότι είχε καταθέσει την ανθρωπίνη ζωή του ως θυσία για να περάση πέρα από το ‘καταπέτασμα, τουτέστι την σάρκα αυτού,’ ο απόστολος Πέτρος το βεβαιώνει γράφοντας: «Ότι και Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε, δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα ημάς προσαγάγη τω Θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι.» (1 Πέτρ. 3:18, Κείμενον) Έτσι άφησε την σάρκα του πίσω για πάντα και ανελήφθη στον ουρανό με το «αίμα» δηλαδή, την αξία της τελείας ανθρωπίνης θυσίας του. Εκεί, ως Αρχιερεύς, παρουσίασε αυτή την εξαγοραστική αξία ενώπιον του προσώπου του Θεού, επομένως στα αντιτυπικά Άγια των Αγίων. Όλοι οι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι ακόλουθοί του, οι αναγεννημένοι με το πνεύμα του Θεού και οι κεχρισμένοι με το πνεύμα του Θεού, έχουν την ελπίδα να συμμετάσχουν στην ανάστασι του Ιησού και να ενωθούν μαζί του στους πνευματικούς ουρανούς ως κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό.—Ρωμ. 8:14-17.

14. (α) Που περιγράφεται ότι περιπατούν αυτοί οι κεχρισμένοι ακόλουθοί του; (β) Γιατί μπορούν να ονομάζωνται «στράτευμα» και επίσης «το εγκατεστημένον άγιον κατοικητήριον αυτού;»

¹⁴ Ενώ βρίσκονται ακόμη στη γη κατά σάρκα, αυτοί οι αποκυημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί υπηρετούν ως υφιερείς σ’ αυτήν τη πνευματική κατάστασι που εξεικονίζετο από το πρώτο διαμέρισμα, στα Άγια του ναού. (1 Πέτρ. 2:5-9) Έτσι, μολονότι βρίσκονται στη γη, υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό στον «άγιο τόπο» ή «αγιαστήριόν» του. Επειδή αυτοί οι πνευματικοί υφιερείς τελικά θ’ ανέλθουν στον αριθμό 144.000, θα μπορούσαν να λέγωνται «στράτευμα,» και επίσης ‘ο λαός ο άγιος.’ Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός ονομάζει αυτή τη γη «υποπόδιόν» του, αυτοί οι 144.000 μπορούν να ονομάζωνται ‘το εγκατεστημένον άγιον κατοικητήριον αυτού.’ Τουλάχιστον το εκπροσωπούν, διότι αυτοί είναι οι επίγειοι υπήκοοι και εκπρόσωποι της Θεοκρατίας του Ιεχωβά.a Επίσης, εφόσον βρίσκονται εν σαρκί στο υποπόδιον του Θεού, εξεικονίζονται ως να βρίσκωνται στην εσωτερική αυλή του ναού που ήταν για τους ιερείς, όπου υπήρχε και το θυσιαστήριον.—Δαν. 8:11, 24.

ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟΥ

15, 16. (α) Τι ενδιαφέρονται να κάμουν το κεχρισμένο υπόλοιπο καθώς και οι άλλοι σπουδασταί της Γραφής σχετικά με την όρασι του Δανιήλ, και ποια δύο ζώα είχε δει αυτός; (β) Τι έκαμε το ένα ζώο στο άλλο, και τι συνέβη στον νικητή;

¹⁵ Σήμερα, ύστερ’ από δεκαεννέα αιώνες και πλέον εκλογής αυτών των 144.000 θεοκρατικών συγκληρονόμων του Ιησού Χριστού, υπάρχει μόνον ένα υπόλοιπο απ’ αυτούς τους κληρονόμους της ουρανίας βασιλείας του Θεού στη γη. Αυτοί οι κεχρισμένοι Χριστιανοί, μαζί με όλους τους άλλους σπουδαστάς της Γραφής, ενδιαφέρονται ν’ αναλάβουν μια νέα εξέτασι της οράσεως που είχε ο προφήτης Δανιήλ στη διάρκεια των τελευταίων ημερών της Βαβυλωνιακής Παγκοσμίου δυνάμεως.b Τα εδάφια Δανιήλ 8:2-6 μας λένε πως ένας δικέρατος κριός υφίσταται επίθεσι από έναν τριχωτό τράγο, ο οποίος είχε ένα μοναδικό κέρας ανάμεσα στα μάτια του. Τα εδάφια Δανιήλ 8:7, 8 προχωρούν για να μας πουν:

¹⁶ «Και είδον αυτόν ότι επλησίασεν εις τον κριόν, και εξηγριώθη κατ’ αυτού, και εκτύπησε τον κριόν, και συνέτριψε τα δύο κέρατα αυτού· και δεν ήτο δύναμις εν τω κριώ να σταθή έμπροσθεν αυτού, αλλ’ έρριψεν αυτόν κατά γης, και κατεπάτησεν αυτόν· και δεν υπήρχεν ο ελευθερών τον κριόν εκ της χειρός αυτού. Διά τούτο ο τράγος εμεγαλύνθη σφόδρα· και ότε ενεδυναμώθη, συνετρίβη το κέρας το μέγα· και αντ’ αυτού ανέβησαν τέσσαρα άλλα περίβλεπτα προς τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού.»

17. Για ποιον καιρό είναι φυλαγμένη η όρασις, και τι είπε ο άγγελος ότι εξεικονίζουν τα κέρατα του κριού, και κατόπιν τα κέρατα τα οποία ανεφύησαν από τον τράγο;

¹⁷ Η σημασία αυτής της οράσεως δεν επαφίεται στην εικασία ούτε του Δανιήλ ούτε τη δική μας. Με αγγελικά μέσα ελέχθη στον Δανιήλ: «Εννόησον, υιέ ανθρώπου· διότι η όρασις είναι διά τους εσχάτους καιρούς. . . . Ιδού, εγώ θέλω σε κάμει να γνωρίσης τι θέλει συμβή εν τοις εσχάτοις της οργής· διότι εν τω ωρισμένω καιρώ θέλει είσθαι το τέλος. Ο κριός τον οποίον είδες, ο έχων τα δύο κέρατα, είναι οι βασιλείς της Μηδίας και της Περσίας. Και ο τριχωτός τράγος είναι ο βασιλεύς της Ελλάδος· και το κέρας το μέγα, το μεταξύ των οφθαλμών αυτού, αυτός είναι ο πρώτος βασιλεύς. Το δε ότι συνετρίβη, και ανέβησαν τέσσαρα αντ’ αυτού, δηλοί ότι τέσσαρα βασίλεια θέλουσιν εγερθή εκ του έθνους τούτου· πλην ουχί κατά την δύναμιν αυτού.»—Δαν. 8:15-22.

18. Ύστερ’ από την πτώσι ποιας παγκοσμίου δυνάμεως εφηρμόσθη η όρασις, ποια ήσαν τα συμβολικά κέρατα του «κριού,» και ποιο ήταν το συμβολικό μοναδικό κέρας του «τράγου»;

¹⁸ Αυτή η προφητεία αρχίζει να εφαρμόζεται, επομένως, αφού ο Δαρείος ο Μήδος και ο Κύρος ο Πέρσης επέφεραν την πτώσι της Βαβυλώνος το φθινόπωρο του έτους 539 π.Χ. και η Μηδοπερσική Αυτοκρατορία εγκατεστάθη ως η Τετάρτη Παγκόσμια Δύναμις στη Βιβλική ιστορία. Αυτή η αυτοκρατορία η οποία έγινε μεγαλύτερη από την αυτοκρατορία της Βαβυλώνος, και επεκτάθηκε προς ανατολάς και δυσμάς και προς νότον, συνέχισε την παγκόσμια κυριαρχία της από το 539 έως το 331 π.Χ. (Δαν. 5:1–6:28· 11:1, 2) Η Ελλάς, κάτω από την ηγεσία του Αλεξάνδρου του Μακεδόνος βασιλέως, τερμάτισε την κατάκτησι της Περσικής Αυτοκρατορίας το έτος 331 π.Χ. Έτσι το μεγάλο κέρας μεταξύ των οφθαλμών του τριχωτού τράγου εξεικόνιζε αυτόν τον «πρώτον βασιλέα,» Αλέξανδρο τον Μεγάλο. Μ’ αυτόν τον τρόπο η Ελληνική αυτοκρατορία, η οποία γοργά επεκτάθηκε προς ανατολάς ως τον Ινδό Ποταμό της Ινδίας, ανέβηκε στη θέσι της Πέμπτης Παγκοσμίου Δυνάμεως στη Βιβλική ιστορία.

19. Πώς συνετρίβη το ‘μεγάλο κέρας’ του τράγου, και, στη θέσι του ποιοι έγιναν τα συμβολικά τέσσερα κέρατα;

¹⁹ Ο θάνατος που επήλθε από ελονοσία στη πόλι της Βαβυλώνος το έτος 323 π.Χ. Έφερε την αυτοκρατορική ιδιότητα του Αλεξάνδρου σ’ ένα πρόωρο τέλος. Έτσι το «περίβλεπτον κέρας» συνετρίβη στο ζενίθ της αυτοκρατορικής του δυνάμεως. Τελικά, ύστερ’ από χρόνια διακυβερνήσεως εκ μέρους των στρατηγών του Αλεξάνδρου ήρθαν σε ύπαρξι τέσσερα Ελληνικά βασίλεια, αλλά κανένα απ’ αυτά, φυσικά, με την «δύναμιν» του Αλεξάνδρου. Έτσι, το έτος 301 π.Χ. ο Στρατηγός Πτολεμαίος Λάγος βασίλευσε στην Αίγυπτο και στην Παλαιστίνη· ο Στρατηγός Σέλευκος Νικάτωρ βασίλευσε στη Μεσοποταμία και Συρία· ο Στρατηγός Κάσσανδρος βασίλευσε στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα· και ο Στρατηγός Λυσίμαχος κυβέρνησε την Ευρωπαϊκή Θράκη και Μικρά Ασία. Με συμβολικό τρόπο, τέσσερα μικρά «κέρατα» εμφανίσθηκαν αντί του μοναδικού μεγάλου κέρατος, ως απόδειξις του ότι η Βιβλική προφητεία είναι αληθινή και αλάνθαστη.—Δαν. 11:3, 4.

20. (α) Σε ποια περίοδο δεν είχε προχωρήσει ακόμη η εκπλήρωσις; (β) Τι ανεπτύχθη από τα τέσσερα κέρατα, και με ποια επιτυχία έδρασε;

²⁰ Ωστόσο, η εκπλήρωσις της προφητείας δεν προχώρησε ως «τους εσχάτους καιρούς,» «εν τοις εσχάτοις της οργής.» (Δαν. 8:17, 19) Ποια ιστορικά γεγονότα του κόσμου δείχνει η όρασις του Δανιήλ εκ των προτέρων; Γράφοντας σχετικά με τα τέσσερα κέρατα του Ελληνικού Βασιλείου, ο Δανιήλ λέγει: «Και εκ του ενός εξ αυτών εξήλθεν εν κέρας μικρόν, το οποίον εμεγαλύνθη καθ’ υπερβολήν προς τον νότον, και προς την ανατολήν, και προς την γην της δόξης· και εμεγαλύνθη, έως του στρατεύματος του ουρανού· και έρριψεν εις την γην μέρος εκ της στρατιάς και εκ των αστέρων, και κατεπάτησεν αυτά· μάλιστα εμεγαλύνθη, έως κατά του άρχοντος του στρατεύματος· και αφήρεσεν απ’ αυτού την παντοτεινήν θυσίαν, και το άγιον κατοικητήριον αυτού κατεβλήθη και το στράτευμα παρεδόθη εις αυτόν μετά της παντοτεινής θυσίας εξ αιτίας της παραβάσεως, και έρριψε κατά γης την αλήθειαν· και έπραξε, και ευωδώθη.»—Δαν. 8:9-12.

21. Ποιες είπε ο άγγελος ότι θα ήσαν οι δραστηριότητες του συμβολικού μικρού κέρατος, και πώς αυτό θα τελείωνε;

²¹ Μας δίδεται ένα θεόπνευστο κλειδί για τη σημασία αυτής της προφητικής οράσεως, διότι, και πάλι με αγγελικά μέσα ο Δανιήλ πληροφορείται σχετικά με τα τέσσερα Ελληνικά βασίλεια: «Και εν τοις εσχάτοις καιροίς της βασιλείας αυτών, όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθή βασιλεύς σκληροπρόσωπος, και συνετός εις πανουργίας. Και η δύναμις αυτού θέλει είσθαι ισχυρά, ουχί όμως εξ ιδίας αυτού δυνάμεως· και θέλει αφανίζει εξαισίως, και θέλει ευοδούσθαι και κατορθόνει, και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς, και τον λαόν τον άγιον. Και διά της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού· και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού, και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς· και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρών.»

22. Τι είπε ο άγγελος στον Δανιήλ να κάμη, που θα επηρέαζε την κατανόησι του τελικού μέρους της οράσεως;

²² Η σημασία αυτού του μέρους της οράσεως έπρεπε να σφραγισθή από την κατανόησι τη δική μας, διότι ελέχθη στον Δανιήλ: «Και η ρηθείσα όρασις περί των ημερονυκτίων είναι αληθής· συ λοιπόν σφράγισον την όρασιν, διότι είναι διά ημέρας πολλάς.»—Δαν. 8:23-26.

23. (α) Ποιος είναι ο ‘Άρχων του στρατεύματος,’ και ποιος ο ‘Άρχων των αρχόντων’; (β) Ιστορικώς, από ποιο συμβολικό «κέρας» προήλθε το ‘μικρό κέρας’;

²³ Ασφαλώς τώρα αυτές οι ‘πολλές ημέρες’ πρέπει να έχουν παρέλθει. Γι’ αυτό ρωτούμε, Τι αποκαλύπτει η παγκόσμια ιστορία σχετικά με την εκπλήρωσι αυτής της προφητικής οράσεως; Ο άγγελος εξήγησε ότι ο ‘Άρχων του στρατεύματος’ είναι ‘ο Άρχων των αρχόντων.’ Αυτός είναι ο ουράνιος Θεοκράτης, Ιεχωβά Θεός. Εξ όλων εκείνων οι οποίοι ονομάζονται «άρχοντες,» αυτός είναι Ο Άρχων. Κανένας απ’ αυτούς δεν μπορεί να παραβληθή μ’ αυτόν ή ν’ ανθέξη εναντίον του. Ούτε ακόμη το συμβολικό ‘μικρόν κέρας,’ ούτε εκείνος ο «βασιλεύς σκληροπρόσωπος,» μπορεί να το κάμη. Ποια λοιπόν, είναι αυτή η σκληροπρόσωπη πολιτική δύναμις; Σύμφωνα με την ιστορία ήταν ένας βλαστός ενός από τα τέσσερα συμβολικά «κέρατα» το πιο απομακρυσμένο προς δυσμάς, δηλαδή, το Ελληνικό βασίλειο του Στρατηγού Κασσάνδρου επί της Μακεδονίας και της υπόλοιπης Ελλάδος. Αργότερα, αυτό το βασίλειο απορροφήθηκε από το βασίλειο του Στρατηγού Λυσιμάχου βασιλέως της Θράκης και της Μικράς Ασίας. Αυτό άφησε τώρα μόνον τρία συμβολικά «κέρατα.» Αλλά τον δεύτερον αιώνα π.Χ. αυτές οι δυτικές Ελληνικές επικράτειες είχαν καταληφθή από τη Ρώμη.

24. (α) Πώς έγινε η Ρώμη η Έκτη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής ιστορίας; (β) Παρά το αντιχριστιανικό υπόμνημά της γιατί η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να είναι το συμβολικό ‘μικρό κέρας’;

²⁴ Τον πρώτο αιώνα π.Χ. η αυτοκρατορική Ρώμη έλαβε τις ανατολικές Ελληνικές επικράτειες, και τελικά τις νότιες επικράτειες. Έτσι, η Ρώμη έγινε η έκτη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής ιστορίας, το έτος 30 π.Χ. Αλλά απεδείχθη η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ότι ήταν το ‘μικρόν κέρας,’ αυτός ο ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς’; Όχι! Διότι δεν εξακολούθησε να υπάρχη έως τους ‘προσδιωρισμένους εσχάτους καιρούς.’ Σύμφωνα μ’ αυτά που είπε ο άγγελος στον Δανιήλ, τότε πρέπει να λάβη χώραν η εκπλήρωσις της προφητείας. (Δαν. 8:19) Φυσικά, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εδίωξε σκληρά τους αποκυημένους από το πνεύμα ακολούθους του Ιησού Χριστού, οι οποίοι λάτρευαν και υπηρετούσαν τον Ιεχωβά στο πνευματικό «αγιαστήριόν» του. Αυτοί ευρίσκοντο στην πνευματική κατάστασι που περιγράφεται από τα Άγια του επιγείου ναού. Η Ρώμη αναφέρεται ότι εθανάτωσε τους αποστόλους Πέτρο και Παύλο, ύστερα από τη μεγάλη πυρκαϊά στη Ρώμη την οποία ο Αυτοκράτωρ Νέρων απέδωσε στους Χριστιανούς. Επίσης, το εδάφιο Αποκάλυψις 1:9 δείχνει ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εξώρισε τον απόστολο Ιωάννη στη νήσο Πάτμο που ήταν τόπος εκτοπίσεως. Αλλ’ αυτός ο διωγμός έπαυσε λίγο πριν από την προβαλλόμενη μεταστροφή του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου. Ωστόσο αυτό ήταν χίλια εξακόσια χρόνια πριν από τον «καιρό του τέλους» ο οποίος άρχισε στο τέλος των καιρών των Εθνών το 1914 μ.Χ. Ακόμη και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε παύσει να υπάρχη ως δύναμις πολύ πριν από το έτος 1914.

25. (α) Ποια σχέσι είχε το ‘μικρό κέρας’ με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και ποία απεδείχθη ότι ήταν; (β) Πώς ήταν ένας ‘βασιλεύς σκληροπρόσωπος’;

²⁵ Ποιο λοιπόν δείχνει η ιστορία ότι είναι το συμβολικό ‘μικρόν κέρας,’ αυτός ο επιθετικός ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς’; Ήταν ο βορειοδυτικός βλαστός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή, η Αγγλία, διότι υπήρχαν Ρωμαϊκές επαρχίες σ’ αυτό που τώρα ονομάζεται Αγγλία ως το πρώτο μέρος του τρίτου αιώνος μ.Χ. Στους αιώνες που ακολούθησαν η Αγγλία έφθασε να γίνη η έδρα μιας αυτοκρατορίας, η οποία, από τον δέκατο έβδομο αιώνα και έπειτα, περιελάμβανε αποικίες στη Β. Αμερική. Ως το έτος 1763 η Βρεττανική Αυτοκρατορία είχε νικήσει την Ισπανία και τη Γαλλία, οι οποίες ήσαν ισχυρά τμήματα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Από τότε και έπειτα, η Βρεττανική Αυτοκρατορία παρουσιάζεται ως κυρία των θαλασσών και ως η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής προφητείας. Ακόμη και όταν οι δεκατρείς Αμερικανικές αποικίες απεσπάσθησαν για να εγκαθιδρύσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Βρεττανική Αυτοκρατορία μεγάλωσε και περιέλαβε το ένα τέταρτο της επιφανείας της γης και ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Η εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη δύναμι όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής συνεργάσθηκαν μαζί με την Αγγλία για ν’ αποτελέσουν την Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμι. Από οικονομική και στρατιωτική άποψι ήταν πράγματι ένας ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς.’

26. Πώς το συμβολικό ‘μικρό κέρας’ εμεγαλύνθη «προς την Γην της Δόξης,» και έτσι ποιο ερώτημα εγείρεται σχετικά με την γην της Δόξης όσον αφορά την τοποθεσία για την εκπλήρωσι της προφητείας;

²⁶ Το έτος 1917 αυτή η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμις «εμεγαλύνθη καθ’ υπερβολήν . . . προς την γην της Δόξης.» Πώς; Με την κατάκτησιν της Ιερουσαλήμ στις 9 Δεκεμβρίου, και την θέσι της Παλαιστίνης κάτω από Βρεττανικό έλεγχο. Το έτος 1920 η Κοινωνία Εθνών έθεσε την Παλαιστίνη κάτω από Βρεττανική εντολή η οποία συνεχίσθηκε ως τις 14 Μαΐου 1948. Στα Βιβλικά χρόνια η Γη της Επαγγελίας, που ο Ιεχωβά είχε δώσει στον εκλεκτό λαό του, ήταν τόσο ωραία ώστε ωνομάζετο γη της δόξης, δηλαδή ολοκλήρου της γης. Στα εδάφια Ιεζεκιήλ 20:6, 15 ο Ιεχωβά την ονομάζει «δόξαν πασών των εθνών.» Μήπως έγινε κατά γράμμα εκεί η ‘καταπάτησις του τόπου του αγιαστηρίου του’ από το συμβολικό ‘μικρό κέρας’; Πρέπει να εξετάσωμε τα φυσικά γεγονότα αυτού του ‘εσχάτου καιρού’ για να το εξακριβώσωμε.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 136]

Ο ναός του Σολομώντος δεν εξεικόνιζε την Χριστιανική εκκλησία· μάλλον εξεικόνιζε τον ουράνιον ναόν του Θεού εις τα Άγια των Αγίων των οποίων μετέβη ο Ιησούς με την αξία της απολυτρωτικής του θυσίας