Μέρος 12—«Γενηθήτω το Θέλημά σου επί της Γης»

Σ’ αυτό το Κεφάλαιον Δ΄ του «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης» έλαμψαν ενώπιόν μας «Προαναλαμπές της Βασιλείας του Θεού» όπως αντανακλώνται από τις δύο βασιλείες του Βασιλέως-Ιερέως Μελχισεδέκ της αρχαίας πόλεως Σαλήμ και των Βασιλέων Δαβίδ και Σολομώντος που εκάθηντο στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην ίδια πόλι, αλλά πιο εκτεταμένη και καλούμενη Ιερουσαλήμ. Η αγία αυτή πόλις και ο ναός του Ιεχωβά που ήταν εκεί κατεστράφησαν από τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας το έτος 607 π.Χ. Πόσον καιρό επρόκειτο να παραμείνη αδρανής η βασιλεία του Ιεχωβά επάνω στη γη, όπως παριστάνεται από την ανατραπείσα τυπική βασιλεία στην Ιερουσαλήμ; Σύμφωνα με το ενύπνιο περί ενός μεγάλου δένδρου που είδε ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ και αργότερα ερμηνεύθη από τον προφήτη του Ιεχωβά Δανιήλ, όπως αναγράφεται στο βιβλίο του Δανιήλ, κεφάλαιον 4, η βασιλεία του Ιεχωβά επρόκειτο να παραμείνη αδρανής ως προς τη γη επί περίοδον «επτά καιρών» υπεροχής και κυριαρχίας των Εθνών επάνω στη γη. Αυτοί οι «επτά καιροί», διαρκείας 2.520 ετών, άρχισαν από την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα το έτος 607 π.Χ. και έληξαν στο ιστορικά αξιοσημείωτο έτος 1914 (μ.Χ.). Σύμφωνα με το ενύπνιο περί του μεγάλου δένδρου, όπως αυτό ερμηνεύθη στον Ναβουχοδονόσορ από τον Δανιήλ, κάποιο γεγονός παγκοσμίου σπουδαιότητος επρόκειτο να συμβή τότε. Ποιο;

42. Γιατί όλα αυτά θα εσήμαιναν ότι στο 1914 (μ.Χ.) η κυριαρχία επρόκειτο να περιέλθη στον έλεγχο της αποκαταστημένης βασιλείας του Θεού, και τι θα κατεδείκνυε αυτό περί του Θεού;

⁴² Τι εσήμαιναν όλα αυτά σχετικά με την παγκόσμια κυριαρχία στο τέλος των «επτά καιρών» το φθινόπωρο του έτους 1914 (μ. Χ.); Τίποτε λιγώτερο μεγαλειώδες και θαυμαστό από τούτο, ότι η κυριαρχία θα περιήρχετο υπό τον έλεγχον της αποκαταστημένης βασιλείας του Θεού, διότι τότε είχαν έλθει οι καιροί «της αποκαταστάσεως πάντων όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών.» (Πράξ. 3:21) Η αρχή των «καιρών των εθνών» εσημειώθη από την κυριαρχία των Εθνικών επί της τυπικής βασιλείας του Θεού στον Ιούδα και από την καταπάτησι της πρωτευούσης της, της Ιερουσαλήμ. Η λήξις αυτών των «επτά καιρών» από 2.520 έτη επρόκειτο να σημάνη ένα τέλος της ερημώσεως αυτής της βασιλείας και της καταπατήσεως της συμβολικής της πρωτευούσης. Πώς; Με την επανίδρυσι της βασιλείας του Θεού σύμφωνα με τη διαθήκη βασιλείας που είχε γίνει με τον Δαβίδ, πέραν από τη δύναμι των κοσμικών εθνών να την καταπατήσουν. Τότε, ο Ιεχωβά, ο Ύψιστος Θεός, για να δείξη ότι αυτός είναι κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, έπρεπε να τη δώση σε όποιον Αυτός θέλει. Αυτός έπρεπε να θέση επάνω σ’ αυτήν τον ταπεινότατον των ανθρώπων.—Δαν. 4:17, ΑΣΜ.

43. Πώς αυτός στον οποίον ο Ιεχωβά έδωσε τη βασιλεία ήταν ο «ταπεινότατος των ανθρώπων»;

⁴³ Τούτο σημαίνει ότι Αυτός έπρεπε να δώση τη βασιλεία στον κεχρισμένο Υιόν του Δαβίδ, στον Ιησού Χριστό, ο οποίος εθεωρείτο ως ο ταπεινότατος των ανθρώπων, τόσο ταπεινός, πραγματικά, ώστε εσφαλμένα απεκλήθη ανόσιος, βλάσφημος, στασιαστής, οινοπότης και φάγος, και εσταυρώθη επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου σαν ένας εγκληματίας δούλος. Κατήλθε από τον ουρανό στη γη και εκένωσε τον εαυτό του από την ουράνια δύναμι και δόξα κι έλαβε μορφήν δούλου γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους. Επάνω στη γη ανέλαβε τον Θείο ζυγό κι εκάλεσε κι άλλους ν’ αναλάβουν τον ζυγό του, διότι είπε: «Πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν.» Επίσης «εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.»—Φιλιππησ. 2:5-8.

44. Λόγω της φανερής αυτής ταπεινότητος, τι επρόκειτο ο Ιεχωβά να κάμη στον Ιησούν σύμφωνα με τη διαθήκη της Βασιλείας, και τώρα ποιο γεγονός πλησιάζει;

⁴⁴ Λόγω της ταπεινότητος αυτής, ο Θεός έπρεπε να εξυψώση πολύ τον Ιησούν, υψηλότερα κι από τον Βασιλέα Δαβίδ, ο οποίος εβασίλευε στο επίγειο Όρος Σιών. Ο Ύψιστος Θεός έπρεπε να τον εξυψώση για να γίνη «Κύριος» του Δαβίδ, τοποθετώντας τον κεχρισμένον αυτόν Υιόν του Δαβίδ στα δεξιά Του, μετά από τον εαυτό του στο σύμπαν. Η αποκαταστημένη βασιλεία του Θεού επί του ανθρωπίνου γένους έπρεπε συνεπώς να ιδρυθή στον ουρανό, με άλλα λόγια, σ’ ένα ουράνιο Όρος Σιών, όχι στο επίγειο Όρος Σιών που είναι στη Μέση Ανατολή. Τότε ο Ιεχωβά Θεός έπρεπε να εξαποστείλη τη ράβδο της δυνάμεως τού κεχρισμένου Βασιλέως του από την ουράνια αυτή Σιών και να τον προστάξη: «Κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Ψαλμ. 110:1, 2· Αποκάλ. 14:1) Κατόπιν, κατά διαταγήν του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός έπρεπε να προβή στη συντριβή της κεφαλής εκείνου του «αρχαίου όφεως», του Σατανά. Αυτό το γεγονός πλησιάζει. Αυτή η βασιλεία του Υιού του Δαβίδ πρέπει να ευλογήση τον Ύψιστο Θεό, ακριβώς όπως έκαμε ο Ναβουχοδονόσορ όταν αποκατεστάθη. Πρέπει να ευλογήση όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

 1. Ποια πορεία άρχισε το έτος 607 π.Χ., και πώς γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά Θεός προείδε την πορεία και τους πορευομένους;

ΣΤΟ πέρασμα των 2.520 ετών των «καιρών των εθνών» άνθρωποι και άγγελοι παρέστησαν μάρτυρες της πορείας των παγκοσμίων δυνάμεων που παρήλασαν μεγαλοπρεπώς επάνω στη γη. Η πορεία άρχισε στο έτος 607 π.Χ., οπότε άρχισαν να υπολογίζωνται τα 2.520 έτη. Αλλά πολύν καιρό πριν από τότε ο πάνσοφος Βασιλεύς του ουρανού, ο Ιεχωβά Θεός, προείδε την πορεία και τις διαδοχικές παγκόσμιες δυνάμεις στη γραμμή της σειράς των. Παρέχοντας επιβλητική απόδειξι της αλανθάστου προβλέψεώς του προείπε την πορεία και τους πορευομένους, ακόμη δε και τα ονόματα και χαρακτηριστικά των πορευομένων, για να μπορέσωμε να προσδιορίσωμε την ταυτότητά των. Με θαυμαστό τρόπο έκαμε να γραφή η ιστορία των πριν από πολύν καιρό. Συνεπώς, ο ιερός του λόγος, η Αγία Γραφή, εμπεριέχει πολλή ιστορία γραμμένη από πριν, ιστορία την οποίαν οι μετέπειτα ιστορίες που εγράφησαν από ανθρώπους σχετικά με περασμένα γεγονότα την επιβεβαιώνουν τώρα καταπληκτικά.

 2. Από ποια μόνο άποψι μπορούμε να καταλάβωμε τι λαμβάνει χώραν από το έτος 1914 μ.Χ., και συνεπώς τι είναι ακριβώς ενώπιόν μας;

² Μόνο από την άποψι του προφητικού λόγου του Ιεχωβά μπορούμε να καταλάβωμε και να εκτιμήσωμε το τι λαμβάνει χώραν επάνω στη γη από το τέλος των «καιρών των εθνών» το φθινόπωρο του έτους 1914 (μ.Χ.). Η μακρά πορεία των παγκοσμίων δυνάμεων πλησιάζει στο τέλος της. Συγκλονιστικά γεγονότα βρίσκονται ενώπιόν μας. Η ιστορία του Ιεχωβά, γραμμένη από πριν, μας το βεβαιώνει αυτό.

 3. Πότε άρχισε η πορεία των παγκοσμίων δυνάμεων με τη Βαβυλώνα, και με ποια γραμμή ενεργείας από μέρους της Βαβυλώνος;

³ Η πορεία στη διάρκεια των «καιρών των εθνών» άρχισε με τη Βαβυλώνα. Πολύν καιρό πριν, η Βαβυλών είχε ιδρυθή στην κοιλάδα της Μεσοποταμίας από τον Νεβρώδ, τον δισέγγονο του Νώε, περίπου 2.239 χρόνια πριν από τη Χριστιανική εποχή. Προτού, όμως, γίνη μια παγκόσμια δύναμις, που είχε να κάμη με τους μάρτυρας του Ιεχωβά Θεού, προηγήθησαν δύο άλλες παγκόσμιες δυνάμεις: πρώτον, η Αίγυπτος, και δεύτερον, η Ασσυρία. Μόνο με την καθυπόταξι των αντιπάλων αυτών στην παγκόσμια κυριαρχία και κατόπιν με την ερήμωσι του βασιλείου του λαού του Ιεχωβά, που είχε πρωτεύουσα την αρχαία Ιερουσαλήμ, έγινε παγκόσμια δύναμις η Βαβυλών, η τρίτη παγκόσμια δύναμις που αναγράφεται στη Βιβλική ιστορία. Η Ασσυρία κατέκτησε την Αίγυπτο και προσεπάθησε μάλιστα να εμποδίση την έγερσι της Βαβυλώνος σε κυριαρχία καταστρέφοντας την πόλι αυτή. Αλλ’ η Βαβυλών ανοικοδομήθη και ηγωνίσθη για την υπεροχή. Κατέστρεψε την Ασσυριακή πρωτεύουσα, τη Νινευή, κατά το έτος 633 π.Χ. Έφθασε στο ζενίθ της δυνάμεώς της στις ημέρες του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ, ο οποίος κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και το αγιαστήριο του Ιεχωβά Θεού.

 4, 5. (α) Μέσω τίνος ιδιαίτερα ο Ιεχωβά προείπε τη γραμμή της πορείας; (β) Από ποιο έτος της βασιλείας του Βασιλέως Ιωακείμ αρχίζει το βιβλίο του Δανιήλ;

⁴ Ιδιαίτερα μέσω του προφήτου του Δανιήλ προείπε ο Ιεχωβά Θεός τη γραμμή της πορείας των παγκοσμίων δυνάμεων. Η ιστόρησις βρίσκεται στο προφητικό βιβλίο του Δανιήλ. Δεκατρία χρόνια προτού καταστραφή η Ιερουσαλήμ και ο ναός της, ο Ναβουχοδονόσορ επήλθε κατά της Ιερουσαλήμ και ανάγκασε τον Βασιλέα Ιωακείμ του Ιούδα να δώση όρκο υποταγής σ’ αυτόν ως επικυρίαρχον. Αυτό έγινε αφού εβασίλευσε ο Ιωακείμ επί οκτώ χρόνια στον «θρόνον του Ιεχωβά,» στην Ιερουσαλήμ. Αλλ’ ο Ιωακείμ εξακολούθησε να βασιλεύη ως δούλος του Ναβουχοδονόσορ επί τρία μόνο χρόνια. (2 Βασ. 24:1) Στο τρίτο αυτό και τελευταίο έτος της βασιλείας του ως υποδούλου της Βαβυλώνος, ο Βασιλεύς Ιωακείμ παρέβη τον όρκο του και εστασίασε.

⁵ Στο τελευταίο αυτό έτος της αποστασίας του Ιωακείμ το βιβλίο του Δανιήλ αρχίζει την ιστορική του αφήγησι μ’ αυτούς τους λόγους: «Εν τω τρίτω έτει της βασιλείας του Ιωακείμ, βασιλέως του Ιούδα, ήλθε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της Βαβυλώνος εις Ιερουσαλήμ, και επολιόρκησεν αυτήν. Και παρέδωκε Κύριος [ο Ιεχωβά] a εις την χείρα αυτού τον Ιωακείμ, βασιλέα του Ιούδα, και μέρος των σκευών του οίκου του Θεού.» (Δαν. 1:1, 2) Ο αποστάτης Ιωακείμ δεν εξήλθε να αυτοπαραδοθή στον Βασιλέα της Βαβυλώνος. Πέθανε μέσα στην Ιερουσαλήμ, ακριβώς όπως είχε προείπει ο Ιεχωβά.—Ιερεμ. 22:18, 19.

 6. (α) Πώς συνεχίσθη η νομική γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ σύμφωνα με τη διαθήκη της Βασιλείας μέσω του Βασιλέως Ιωαχείν; (β) Πότε και πώς ο Δανιήλ και οι τρεις στενοί σύντροφοι εφέρθησαν στη Βαβυλώνα;

⁶ Ο γυιός του Ιωαχείν (ή Ιεχονίας) τον διεδέχθη στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ, μέχρι της οποίας είχε φθάσει ο Ναβουχοδονόσορ. Το πτώμα του Ιωακείμ εσύρθη κι ερρίφθη έξω από τις πύλες της Ιερουσαλήμ και ετάφη, χωρίς να θρηνολογηθή· αλλ’ ο γυιός του Ιωαχείν εξήλθε ζωντανός προς τον πολιορκητή, τον Ναβουχοδονόσορ, αφού εβασίλευσε μόνο τρεις μήνες. Σύμφωνα με τον σκοπό του Ιεχωβά, ο Ναβουχοδονόσορ εφείσθη της ζωής του δεκαοκταετούς Ιωαχείν και τον συναπεκόμισε με την οικογένειά του και τους αξιωματούχους του στη Βαβυλώνα. Εκεί ο Ιωαχείν απέκτησε σπέρμα και διετήρησε τη νόμιμη γραμμή σύμφωνα με τη διαθήκη του Ιεχωβά με τον Βασιλέα Δαβίδ για την αιώνια βασιλεία. (2 Βασ. 25:27-30· Ματθ. 1:11-17) Όσο για τα σκεύη του αγιαστηρίου του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, ο Ναβουχοδονόσορ «έφερεν αυτά εις γην Σενναάρ, εις τον οίκον του Θεού αυτού· και εισήγαγε τα σκεύη εις το θησαυροφυλάκιον του Θεού αυτού.» Ο Ναβουχοδονόσορ έκαμε τον Σεδεκία, τον θείο του Ιωαχείν, βασιλέα στη θέσι αυτού, αλλά πήρε άλλα μέλη της βασιλικής οικογενείας και της τάξεως των ευγενών στη Βαβυλώνα. Σ’ αυτούς περιελήφθησαν ο Δανιήλ και τρεις στενοί σύντροφοι, ο Ανανίας, ο Μισαήλ κι ο Αζαρίας, από τη φυλή του Ιούδα. Αυτό έγινε ένδεκα χρόνια πριν καταστραφή η Ιερουσαλήμ και το αγιαστήριό της, δηλαδή το έτος 618 π. Χ.—Δαν. 1:2-7.

 7. (α) Τι έγινε ο Δανιήλ στη Βαβυλώνα; (β) Πώς έφθασε ο Βασιλεύς Σεδεκίας να μην έχη κανένα από τα τρία τέκνα του να καθήση στον θρόνο της Ιερουσαλήμ;

⁷ Στη Βαβυλώνα, ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του έλαβαν ειδική εκπαίδευσι και απεδείχθησαν σοφώτεροι από τους εξ επαγγέλματος σοφούς άνδρες της Βαβυλώνος. Ο Δανιήλ έγινε προφήτης του Ιεχωβά στη Βαβυλώνα κι εξακολούθησε ως τοιούτος ως το τρίτο έτος της βασιλείας του Βασιλέως Κύρου της Περσίας. (Δαν. 1:8-21· 10:1) Εν τω μεταξύ ο Βασιλεύς Σεδεκίας παρέβη τον όρκον υποταγής, που είχε δώσει στο όνομα του Ιεχωβά κι άρχισε να στασιάζη εναντίον του Ναβουχοδονόσορ. (Ιεζ. 17:13-21) Στο ένατο, λοιπόν, έτος της ανταρσίας αυτής, ο βασιλεύς της Βαβυλώνος επήλθε για τρίτη φορά κατά της Ιερουσαλήμ. Επί δεκαοκτώ περίπου μήνες η πόλις άνθεξε στην πολιορκία. Κατόπιν τα Βαβυλωνιακά στρατεύματα εισέβαλαν από τα τείχη της πόλεως που υπέφερε από πείνα. Ο Βασιλεύς Σεδεκίας διέφυγε από την καταδικασμένη πόλι, αλλά τον έφθασε μια εχθρική στρατιωτική δύναμις. Ο Σεδεκίας ετυφλώθη, αφού πρώτα ο Βασιλεύς έσφαξε τους γυιούς του ενώπιον των οφθαλμών του, και μετεφέρθη αλυσόδετος στη Βαβυλώνα για να πεθάνη εκεί. Αυτό έγινε στο ενδέκατο έτος της βασιλείας του, στο έτος 607 π.Χ. Ούτε αυτός ούτε ο ανεψιός του, ο πρώην βασιλεύς Ιωαχείν (Χονίας ή Ιεχονίας), είχαν ποτέ δικά τους τέκνα για να καθήσουν στον θρόνο του Δαβίδ και να άρχουν στον Ιούδα.—Ιερεμ. 22:24-30.

 8. Πώς ερημώθησαν η γη του Ιούδα και η Ιερουσαλήμ χωρίς να μείνη ούτε άνθρωπος ούτε κατοικίδιο ζώο, και πότε άρχισαν να υπολογίζωνται οι «επτά καιροί»;

⁸ Τον επόμενο μήνα, δηλαδή τον πέμπτο μήνα (Αβ), οι Βαβυλωνιακές στρατιές επυρπόλησαν το αγιαστήριο του Ιεχωβά και κατεδάφισαν την πόλι της Ιερουσαλήμ. Η ιερή κιβωτός της διαθήκης του Ιεχωβά διέφυγε από το να πέση στα χέρια τους, αλλά αυτοί μετέφεραν τα υπόλοιπα των ιερών σκευών του ναού, είτε ακέραια είτε σπασμένα, στη Βαβυλώνα. Μετά δύο μήνες, τον έβδομο μήνα (Εθανείμ), οι πτωχοί που είχαν εναπομείνει στη χώρα κατέφυγαν προς νότον στην Αίγυπτο, η δε γη του Ιούδα μαζί με την Ιερουσαλήμ έκειτο ερημωμένη χωρίς άνθρωπο ή κατοικίδιο ζώο. Τότε άρχισαν τα εβδομήντα χρόνια της ερημώσεως της χώρας. Άρχισαν, επίσης, και οι «επτά καιροί» των «καιρών των εθνών» για την καταπάτησι της ερημωμένης Ιερουσαλήμ.—2 Βασ. 25:22-26.

Η ΕΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΝΥΠΝΙΟΥ ΤΟΥ ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡ

 9. (α) Πότε άρχισε να βασιλεύη ο Ναβουχοδονόσορ ως ορατός κυρίαρχος του κόσμου; (β) Πότε είχε το πρώτο προφητικό ενύπνιό του, και ποιοι απεδείχθησαν ανίκανοι να του το ερμηνεύσουν;

⁹ Αφού το τυπικό βασίλειο του Ιεχωβά Θεού ερημώθηκε και δύο από τους κεχρισμένους βασιλείς του εφυλακίσθησαν στη Βαβυλώνα, ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ πραγματικά άρχισε να βασιλεύη ως ορατός κυρίαρχος του κόσμου, ως κεφαλή της τρίτης παγκοσμίου δυνάμεως της Βιβλικής ιστορίας χωρίς παρέμβασι του Ιεχωβά, του Θεού του Ισραήλ. Τότε, το φθινόπωρο του έτους 607 π.Χ., ο Ναβουχοδονόσορ έδωσε αρχή στους «επτά καιρούς», οι οποίοι έπρεπε να διαρκέσουν επί 2.520 έτη ως τότε που θα ιδρύετο από τον Ύψιστο Θεό η δικαιωματική κυβέρνησις του ανθρωπίνου γένους. Για το επιβλητικό αυτό γεγονός, ο Ιεχωβά Θεός ειδοποίησε τον βασιλέα της Βαβυλώνος στο δεύτερο έτος της βασιλείας του ως κοσμοκράτορος, δηλαδή το έτος 606-605 π.Χ. Αυτό το έκαμε με το να στείλη ένα όνειρο, το οποίον ο βασιλεύς της Βαβυλώνος δεν θυμόταν όταν εξύπνησε, αλλ’ ο τρόμος του ξεχασμένου ονείρου είχε παραμείνει μέσα του. Ανεζήτησε τους μάγους, τους επαοιδούς, τους γόητας και τους επαγγελματίας Χαλδαίους, όλους δούλους του Σατανά ή Διαβόλου, του «θεού του κόσμου τούτου,» να ερμηνεύσουν το όνειρο. Αυτοί εζήτησαν πρώτα να μάθουν ποιο ήταν το όνειρο. Ο εξωργισμένος βασιλεύς, μη μπορώντας να τους πη το όνειρο, εξέδωκε διάταγμα να θανατωθούν όλοι οι σοφοί άνδρες της Βαβυλώνος. Αυτό περιελάμβανε και τον Δανιήλ και τους τρεις συντρόφους του.—Δαν. 2:1-13.

10. Πώς ο Δανιήλ έμαθε το όνειρο και την ερμηνεία του, και με ποια λόγια ευλόγησε τον Ιεχωβά Θεό;

¹⁰ Ο Δανιήλ, αντιμετωπίζοντας κατά πρόσωπον τον εκτελεστή, εζήτησε να ιδή τον βασιλέα και κατόπιν εζήτησε αναβολή της εκτελέσεως για να μπορέση να μάθη το όνειρο και να δώση στον βασιλέα την ερμηνεία του. Κατόπιν, ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του ενώθηκαν σε προσευχή στον Ιεχωβά Θεό. Η απάντησις στην προσευχή ήλθε, και το παγκοσμίου σπουδαιότητος μυστικό απεκαλύφθη στον Δανιήλ σ’ ένα όραμα της νυκτός. Μ’ ευγνωμοσύνη ο Δανιήλ ευλόγησε τον Ιεχωβά, λέγοντας: «Είη το όνομα του Θεού ευλογημένον από του αιώνος και έως του αιώνος· διότι αυτού είναι η σοφία και η δύναμις· και αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους· καθαιρεί βασιλείς, και καθιστά βασιλείς· δίδει σοφίαν εις τους σοφούς, και γνώσιν εις τους συνετούς· Αυτός αποκαλύπτει τα βαθέα και τα κεκρυμμένα· γνωρίζει τα εν τω σκότει, και το φως κατοικεί μετ’ αυτού.» (Δαν. 2:12-22) Και τώρα το μεγάλο μυστικό!

11. Πώς ο Δανιήλ απέδωσε αίνον στον Ιεχωβά ενώπιον του βασιλέως, και γιατί τα όσα είπε τότε είναι υψίστης σπουδαιότητος για μας;

¹¹ Προς σωτηρίαν όλων των σοφών ανδρών της Βαβυλώνος, ο Δανιήλ εφέρθη ενώπιον του βασιλέως. Ό,τι είπε είναι μεγίστης σπουδαιότητος για μας σήμερα, διότι, είπε, «είναι Θεός εν τω ουρανώ, όστις αποκαλύπτει μυστήρια, και κάμνει γνωστόν εις τον βασιλέα Ναβουχοδονόσορ, τι μέλλει γενέσθαι εν ταις εσχάταις ημέραις. . . . Βασιλεύ, οι διαλογισμοί σου ανέβησαν εις τον νουν σου επί της κλίνης σου, περί του τι μέλλει γενέσθαι μετά ταύτα· και ο αποκαλύπτων μυστήρια έκαμε γνωστόν εις σε τι μέλλει γενέσθαι.» (Δαν. 2:27-29) Ζούμε στους επείγοντας καιρούς που περιλαμβάνονται στην εκπλήρωσι του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ!

12. Ποιο ήταν το ενύπνιο που επανέφερε ο Δανιήλ στο νου του βασιλέως;

¹² Ο Δανιήλ ηρνήθη ότι κατείχε δική του σοφία καθώς επανέφερε τώρα το ξεχασμένο όνειρο στο νου του βασιλέως: «Συ, βασιλεύ, εθεώρεις, και ιδού εικών μεγάλη· εξαίσιος ήτο εκείνη η εικών, και υπέροχος η λάμψις αυτής, ισταμένης ενώπιόν σου, και η μορφή αυτής φοβερά. Η κεφαλή της εικόνος εκείνης ήτο εκ χρυσού καθαρού, το στήθος αυτής και οι βραχίονες αυτής εξ αργύρου, η κοιλία αυτής και οι μηροί αυτής εκ χαλκού, αι κνήμαι αυτής εκ σιδήρου, οι πόδες αυτής μέρος μεν εκ σιδήρου, μέρος δε εκ πηλού. Εθεώρεις εωσού απεκόπη λίθος άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού, και κατεσύντριψεν αυτούς. Τότε ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, ο άργυρος, και ο χρυσός, κατεσυντρίφθησαν ομού, και έγειναν ως λεπτόν άχυρον αλωνίου θερινού· και ο άνεμος εσήκωσεν αυτά, και ουδείς τόπος ευρέθη αυτών· ο δε λίθος ο κτυπήσας την εικόνα έγεινεν όρος μέγα, και εγέμισεν όλην την γην.» (Δαν. 2:31-35) Κατάπληκτος ο βασιλεύς της Βαβυλώνος ανεγνώρισε την περιγραφή, αλλά τι εσήμαινε όλο αυτό;

13. Ποιος κατά την ερμηνεία του Δανιήλ ήταν η χρυσή κεφαλή, και γιατί;

¹³ «Τούτο είναι το ενύπνιον· και την ερμηνείαν αυτού θέλομεν ειπεί ενώπιον του βασιλέως,» είπε ο Δανιήλ μιλώντας για τον εαυτό του και για τους τρεις συντρόφους του οι οποίοι ενώθηκαν μαζί του στην προσευχή. «Συ, βασιλεύ, είσαι βασιλεύς βασιλέων· διότι ο Θεός του ουρανού έδωκεν εις σε βασιλείαν, δύναμιν, και ισχύν, και δόξαν. Και πάντα τόπον όπου κατοικούσιν οι υιοί των ανθρώπων, τα θηρία του αγρού, και τα πετεινά του ουρανού, έδωκεν εις την χείρα σου, και σε κατέστησε κύριον επί πάντων τούτων· Συ είσαι η κεφαλή εκείνη η χρυσή.»—Δαν. 2:36-38.

14. Αν ο Ναβουχοδονόσορ, ως η συμβολική χρυσή κεφαλή, εκπροσωπούσε έναν αόρατο άρχοντα, τι θα παρίσταναν τα μεταλλικά μέρη του σώματος, και κατά πόσον αυτό θα ήταν μια προφητική εικόνα;

¹⁴ Εσήμαινε αυτό ότι ο Ναβουχοδονόσορ ήταν προσωπικά η κεφαλή; Ή μήπως ο ερμηνευτής Δανιήλ μιλούσε πραγματικά πέρα από τον Ναβουχοδονόσορ σε κάποιον άλλον, στην πραγματική χρυσή κεφαλή, έναν αόρατο άρχοντα, τον οποίον εκπροσωπούσε ο βασιλεύς της Βαβυλώνος; Μήπως εξ άλλου το μεταλλικό σώμα κάτω από τη χρυσή κεφαλή παρίστανε οργάνωσι διαφόρων επιπέδων κάτω από τη μυστηριώδη εκείνη παρασκηνιακή κεφαλή, ή και μια τέτοια διαφόρων επιπέδων οργάνωσι κάτω από τον ίδιο τον Ναβουχοδονόσορ; Αν ναι, υπήρχε ήδη ολόκληρη εκείνη η εικών εκτός από ένα μέρος των σιδηρών κνημών και των ποδών που ήσαν από σίδηρον και πηλόν; Αν είναι έτσι, τότε αυτή η εικόνα του ενυπνίου ήταν κυρίως μια στατική εικόνα κάποιου πράγματος που ήδη υπήρχε και δεν ήταν κάτι το προφητικό εκτός από το μέρος των σιδηρών κνημών και των ποδών. Επί πλέον, αν ο Ναβουχοδονόσορ ως χρυσή κεφαλή εκπροσωπούσε μια αόρατη προσωπικότητα των παρασκηνίων, τότε το αργυρούν στήθος και οι βραχίονες πρέπει να εξεικονίζουν το ανώτατο επίπεδο της οργανώσεως κάτω από την αόρατη εκείνη κεφαλή· η κοιλία και οι μηροί που ήσαν από χαλκό πρέπει να εξεικόνιζαν το αμέσως κατώτερο επίπεδο της οργανώσεως· οι δε σιδερένιες κνήμες και οι πόδες που ήσαν μερικώς από σίδερο και μερικώς από πηλό πρέπει να παρίσταναν το κατώτατο επίπεδο ή επίπεδα της οργανώσεως εκείνης, το κατώτατο δε αυτό ή σιδερένιο επίπεδο ήταν ήδη εν μέρει ανεπτυγμένο τουλάχιστον. Τι, λοιπόν;

15. Αφού απ’ αυτή την άποψι η χρυσή κεφαλή θα εξεικόνιζε τον Ναβουχοδονόσορ, τι θα εξεικόνιζαν τα άλλα μεταλλικά μέρη της εικόνος;

¹⁵ Απ’ αυτή την άποψι, ο Ναβουχοδονόσορ ως ορατός βασιλεύς βασιλέων που εσυμβολίζετο από τη χρυσή κεφαλή, με το μεταλλικό σώμα κάτω απ’ αυτή τη χρυσή κεφαλή, θα εσυμβόλιζε την ορατή οργάνωσι υπό τον Ναβουχοδονόσορ, μια οργάνωσι που ήδη υπήρχε και λειτουργούσε κατά το πλείστον μέρος τουλάχιστον. Συνεπώς, το αργυρούν στήθος και οι βραχίονες κάτω από τη χρυσή κεφαλή θα εσυμβόλιζαν το επίπεδο της κυβερνητικής οργανώσεως που ήταν αμέσως κάτω από τον ίδιο τον Ναβουχοδονόσορ· η χάλκινη κοιλία και οι μηροί θα εσυμβόλιζαν το επίπεδο της κυβερνητικής οργανώσεως που υπέκειτο στο αργυρούν επίπεδο που ήταν πάνω απ’ αυτήν και όχι σε άμεση επαφή με την κεφαλή της κυβερνήσεως, τον Ναβουχοδονόσορ· οι δε σιδερένιες κνήμες και οι πόδες που ήσαν εν μέρει από σίδερο κι εν μέρει από πηλό θα εσυμβόλιζαν το κατώτατο επίπεδο ή επίπεδα κυβερνητικής οργανώσεως, τα οποία ευρίσκοντο στη μεγαλύτερη απόστασι από την κυβερνητική κεφαλή. Τι, όμως, θα εσήμαινε αυτό;

16. Πώς, όμως, αυτό θα περιελάμβανε τον Δανιήλ και τους τρεις συντρόφους του μέσα στην εικόνα, κι έτσι ποιο μέρος μιας αοράτου οργανώσεως θα εκπροσωπούσαν ορατώς;

¹⁶ Αυτό θα εσήμαινε ότι ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του, πιθανώς μαζί με λίγους άλλους Βαβωλωνίους επισήμους, εσυμβολίζοντο από το αργυρούν στήθος και τους βραχίονας. Γιατί αυτό; Διότι αμέσως μετά την ορθή ερμηνεία του ενυπνίου από τον Δανιήλ, «ο βασιλεύς εμεγάλυνε τον Δανιήλ, και δώρα μεγάλα και πολλά έδωκεν εις αυτόν, και κατέστησεν αυτόν κύριον επί πάσης της επαρχίας της Βαβυλώνος, και αρχιδιοικητήν επί πάντας τους σοφούς της Βαβυλώνος. Και εζήτησεν ο Δανιήλ παρά του βασιλέως, και κατέστησε τον Σεδράχ, τον Μισάχ, και τον Αβδέ-νεγώ, επί τας υποθέσεις της επαρχίας της Βαβυλώνος· ο δε Δανιήλ ευρίσκετο εν τη αυλή του βασιλέως.» (Δαν. 2:48, 49) Ως αποτέλεσμα τούτου, ο Δανιήλ και οι τρεις Ιουδαίοι σύντροφοί του θα εσυμβολίζοντο από το αργυρούν στήθος και τους βραχίονας της εικόνας που επρόκειτο να καταστραφή. Πραγματικά, αυτοί θα εκπροσωπούσαν, επίσης, ορατώς το ανώτατο αργυρούν επίπεδο της ισχυρής οργανώσεως κάτω από την αόρατη κυβερνώσα δύναμι που εικονίζετο από τον Ναβουχοδονόσορ, τη χρυσή κεφαλή. Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι το ορθό νόημα ή η ορθή ερμηνεία της σημασίας της μεταλλικής εικόνος, διότι ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του δεν θα ήταν δυνατόν ν’ αποτελούν μέρος μιας οργανώσεως, η οποία είναι καταδικασμένη να υποστή την καταστροφή της εικόνος του ενυπνίου.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]