Ποια είναι η Άποψις της Βίβλου;
Εκπληρώθηκαν οι Προφητείες για τον Μεσσία;
ΟΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΕΣ Εβραϊκές Γραφές (κοινώς γνωστές ως «Παλαιά Διαθήκη») υπόσχονται ότι μια μέρα όλη η ανθρώπινη οικογένεια θ’ απολαμβάνη ατέλειωτες ευλογίες από τον Δημιουργό. Αυτές οι ευλογίες θα παρασχεθούν μέσω ενός ατόμου που λέγεται «Μεσσίας», που σημαίνει «κεχρισμένος,» και είναι απόγονος του Αβραάμ μέσω του Βασιλέως Δαβίδ.—Γέν. 12:1-3· 22:18· 2 Σαμ. 7:12-16· Δαν. 9:25, 26.
Στο Δανιήλ 7:13, 14 ο Μεσσίας περιγράφεται ως ένδοξος βασιλεύς που έρχεται «μετά των νεφελών του ουρανού» τον οποίον θα υπηρετούν «πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι.» Πρόκειται ποτέ αυτή η προφητεία για την ένωσι ‘πάντων των λαών, των εθνών και των γλωσσών’ υπό την κυβέρνησι του Μεσσία να εκπληρωθή;
Υπό τον τίτλο «Μεσσίας,» ο Ρούμπεν Σ. Μπρουκς γράφει στο Λεξικό του Ιουδαϊσμού: «Ο Ιουδαϊσμός δεν έχει τίποτε το συγκεκριμένο να πη γι’ αυτό το θέμα.» Αλλά τι θα πούμε για την άποψι της Βίβλου; Έχουν εκπληρωθή κάποιες προφητείες του Μεσσία;
Η άποψις της Βίβλου επ’ αυτού του θέματος δεν είναι ακριβώς γνωστή. Γιατί έτσι; Το Βιβλίον της Ιουδαϊκής Γνώσεως παρατηρεί: «Νέες ιδέες, εσωτερικές και μυστικές, . . . έχουν βαθμηδόν διεισδύσει στην Ιουδαϊκή θρησκευτική σκέψι από αρχή της Βαβυλωνιακής Αιχμαλωσίας.» Η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαιδεία προσθέτει: «Πολλά ξένα στοιχεία, άλλωστε, εισέδυσαν αυτόν τον καιρό και έγιναν μέρος της γενικής ποικιλίας της αντιλήψεως σχετικά με τον Μεσσία.» Το αποτέλεσμα ήταν ότι η Ιουδαϊκή ιδέα για τον Μεσσία τώρα «περιλαμβάνει μια ποικιλία από παράξενες φαντασίες που δεν μπορούν να συμβιβασθούν ώστε να σχηματίσουν κάτι σαν μια ολοκληρωμένη εικόνα.» Έτσι αν κάποιος θέλη να έχη μια σωστή άποψι αυτού του «κεχρισμένου» του Θεού, πρέπει να επιστρέψη στη Βίβλο.
Η Βιβλική Άποψις του Έργου του Μεσσία
Οι Άγιες Γραφές διδάσκουν ότι ο Μεσσίας θα είχε να κάμη κάποιο προετοιμαστικό έργο για να εξασφαλίση σε όλο το ανθρώπινο γένος τις ευλογίες της κυβερνήσεως του. Τι είδους προετοιμασία θα απαιτούσε αυτό; Αν πρόκειται οι άνθρωποι πραγματικά να ωφεληθούν από την κυβέρνησί του, θα έπρεπε ο «κεχρισμένος» του Θεού να προνοήση για την απομάκρυνσι της βασικής αιτίας των δεινών της γης—της ανθρώπινης ατέλειας. Η Βίβλος ονομάζει αυτή την ατέλεια «αμαρτία» και δείχνει ότι την κληρονομούμε στη σύλληψι. Ο Βασιλεύς Δαβίδ ανεφώνησε: «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου.»—Ψαλμ. 51:5.
Σχετικά μ’ αυτή την άποψι του έργου του Μεσσία, ο Ησαΐας προφήτεψε: «Ετραυματίσθη δια τας παραβάσεις ημών.» «Παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις θάνατον, . . . εβάστασε τας αμαρτίας πολλών και θέλει μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων.»—Ησ. 53:5, 12.
Μήπως αυτό το εδάφιο πραγματικά ομιλεί για ένα Μεσσία που θα υπέφερε και θα πέθαινε; Ο Ιουδαίος Ραββίνος Ισαάκ Αμπραβανέλ (1437-1508) παρεδέχθη: «Ο Γιονάθαν μπεν Ουζιέλ το ερμηνεύει στο Ταργκούμ για τον μέλλοντα Μεσσία· και αυτή είναι επίσης η γνώμη των δικών μας μορφωμένων ανδρών στα περισσότερα Μιντρασίμ των [ένα τύπο Ιουδαϊκών σχολίων της Βίβλου].»
Ο Δανιήλ, εδάφια 9:24-27, αναφέρει επίσης ότι ο Μεσσίας θα ήρχετο «δια να συντελεσθή η παράβασις, και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας.» Ο Ζαχαρίας 9:9 και 12:10 προσθέτει ότι ο Μεσσίας θα ήρχετο «πραΰς και καθήμενος επί όνου» και ότι οι άνθρωποι ‘θα τον κεντούσαν’ και κατόπιν «θέλουσι πενθήσει δι’ αυτόν, . . . και θέλουσι λυπηθή δι’ αυτόν.»
Τι Συνέβη στον Πρώτον Αιώνα;
Πότε θα εξεπληρώνετο αυτό το μέρος του έργου του Μεσσία; Ο Δανιήλ 9:25 διευκρινίζει: «Από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ, έως του Χριστού του Ηγουμένου, θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά, και εβδομάδες εξήκοντα δύο», δηλαδή, εξήντα εννέα εβδομάδες συνολικώς. Ιουδαϊκές αυθεντίες, συμφωνώντας με το χρονολογικό έργο Σεντέρ Ολάμ Ραμπάχ, δείχνουν ότι αυτές είναι εβδομάδες ετών, όπου η καθεμιά διαρκεί επτά έτη. Έτσι οι εξήντα εννέα (7+62) εβδομάδες αντιστοιχούν με 483 έτη.
Σύμφωνα με το Νεεμίας 2:1-6 η «προσταγή του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ» (όχι μόνον ο ναός) βγήκε στο εικοστό έτος της βασιλείας του Πέρσου Βασιλέως Αρταξέρξου του Μακρόχειρος. Πότε έγινε αυτό; Οι μεγαλύτερες αυθεντίες υποστηρίζουν ότι αυτό έγινε το έτος 455 π.Χ. Αν προσθέσωμε 483 έτη από τότε, φθάνομε στο έτος 29 μ.Χ.
Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές (ή «Καινή Διαθήκη») δείχνουν ότι ο Μεσσίας ανεμένετο εκείνη την περίοδο. (Λουκ. 2:25, 38· 3:15) Οι Ιουδαϊκές αυθεντίες συμφωνούν μ’ αυτό. Μερικά άτομα τον πρώτον αιώνα μ.Χ. ισχυρίσθηκαν ότι ήσαν ο Μεσσίας. Αλλά μόνον ένας εμφανίσθηκε το έτος 29 μ.Χ. Αυτός ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Πώς το γνωρίζομε αυτό;
Η ευαγγελική αφήγησις του Λουκά μας πληροφορεί ότι ο πρόδρομος του Ιησού, Ιωάννης ο Βαπτιστής, άρχισε τη δημόσια σταδιοδρομία του «εν τω δεκάτω πέμπτω έτει της ηγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος,» που ήταν το 29 μ.Χ. (Λουκ. 3:1) Η Βίβλος δείχνει ότι ο Ιησούς βαπτίσθηκε περίπου έξη μήνες αργότερα, το φθινόπωρο του 29 μ.Χ. Τότε ‘εχρίσθη’ με το πνεύμα του Θεού εις εκπλήρωσιν του Ησαΐας 61:1 και άρχισε τη σταδιοδρομία του ως Μεσσίας ή «κεχρισμένος» του Θεού.—Λουκ. 3:21-23· 4:16-21.
Στο Δανιήλ 9:26, 27 βλέπομε ότι ο Μεσσίας επρόκειτο να «εκκοπή» σε θυσιαστικό θάνατο τριάμισυ χρόνια αργότερα, «εν τω ήμισει» της εβδομηκοστής «εβδομάδος» ετών. Αυτό έγινε ακριβώς όταν πέθανε ο Ιησούς την άνοιξι το Πάσχα του 33 μ.Χ. (Ματθ. 26:2· Ιωάν. 13:1-3) Η προφητεία συνεχίζεται για να προείπη ότι κατόπιν «ο λαός του ηγουμένου όστις θέλει έλθει, [οι Ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τον Στρατηγόν Τίτον], θέλει αφανίσει την πόλιν [Ιερουσαλήμ] και το αγιαστήριον.» Έτσι, ο Μεσσίας θα έπρεπε να εκκοπή πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναου της από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ.
Έγινε Δεκτός η Απερρίφθη;
Πώς θα εγίνετο δεκτός ο Μεσσίας όταν θα παρουσιαζόταν με ταπεινότητα; Ο Ησαΐας 53:3, 4 το περιέγραψε από πριν: «Καταπεφρονημένος και απερριμένος υπό των ανθρώπων, . . . και ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν . . . ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον.» Γιατί ενήργησαν μ’ αυτόν τον τρόπο προς τον υποσχεμένο Μεσσία των, τον Ιησού;
Για τον ίδιο λόγο που μερικοί Ιουδαίοι τον πρώτον αιώνα δέχθηκαν και ακολούθησαν άλλους που ισχυρίζονταν ότι ήσαν ο Μεσσίας. Το Βιβλίον της Ιουδαϊκής Γνώσεως σχολιάζει: «Το παράδοξο πράγμα γι’ αυτούς που στον πρώτον αιώνα διεκδικούσαν τον Μεσσιανικό τίτλο ήταν ότι ο καθένας χρησίμευε ως σημείον συγκεντρώσεως για Ιουδαϊκή εξέγερσι εναντίον της Ρωμαϊκής κατοχής. Ανόμοια με τον Ιησού, . . . οι άλλοι ‘μεσσίες’ αυτής της περιόδου ήσαν, ανεξαιρέτως, «μαχητικοί πατριώτες που προκαλούσαν εξέγερσι.»
Έτσι, ο Ιησούς δεν εξεπλήρωσε τις εθνικιστικές πολιτικές προσδοκίες των Ιουδαίων των ημερών του. Εν τούτοις, εξεπλήρωσε αυτό που η Βίβλος είχε προείπει σχετικά με την έλευσι του Μεσσία τον πρώτο αιώνα. Αυτό εγγυάται ότι όλες οι άλλες προφητείες περί της κυβερνήσεως του Μεσσία ως ενός ισχυρού βασιλέως πρόκειται να εκπληρωθούν μέσω αυτού.