Μέρος 24—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»

Το αγιαστήριον του Ιεχωβά είναι τώρα ζωντανό, αποτελούμενο από «ζώντας λίθους,» τους δια πνεύματος κεχρισμένους ακολούθους τού Ακρογωνιαίου θεμελίου Λίθου, Ιησού Χριστού. Στο έτος 1918 το «μικρόν κέρας» του εδαφίου Δανιήλ 8:9, η Αγγλο-Αμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμις, κατέρριψε τον τόπο του πνευματικού αυτού αγιαστηρίου, και στο έτος 1926 αυτή μαζί με άλλα έθνη διέπραξε την «παράβασιν ήτις φέρει την ερήμωσιν σχετικά με την Κοινωνία των Εθνών. Αυτό εσήμανε την έναρξι της αριθμήσεως των 2.300 «ημερονυκτίων» που αναφέρονται στο εδάφιο Δανιήλ 8:14, στο τέλος της οποίας χρονικής περιόδου το αγιαστήριον του Ιεχωβά επρόκειτο ν’ αποκατασταθή στη δικαιωματική του κατάστασι. Η περίοδος αυτή των έξη ετών, τεσσάρων μηνών και είκοσι ημερών έληξε στις 15 Οκτωβρίου 1932, οπότε «Η Σκοπιά» το επίσημο περιοδικό της τάξεως του αγιαστηρίου, εδημοσίευσε την απόδειξι ότι η τάξις του αγιαστηρίου επάνω στη γη εκαθαρίσθη και το αγιαστήριο αποκατεστάθη στην ορθή του κατάστασι με την κατάργησι από τις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά τών δημοκρατικά εκλεγομένων «πρεσβυτέρων» και με τον θεοκρατικό διορισμό υπηρεσιακών διευθυντών στις εκκλησίες για την κήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας. Έτσι ο θεοκρατικός κανών προετάχθη στις εκκλησίες του κεχρισμένου υπολοίπου του Ιεχωβά.

49. Τι διεκήρυξαν κατόπιν τα τεύχη Σκοπιάς Ιουλίου 1938, και ποια απόφασι πρότεινε το περιοδικό για υιοθέτησι;

⁴⁹ Αυτό ήταν μόνο μια ορθή έναρξις, διότι το αγιαστήριο έπρεπε να γίνη θεοκρατικό απ’ όλες τις απόψεις. Μετά έξη χρόνια, Η Σκοπιά εδημοσίευσε το άρθρον «Οργάνωσις,» Μέρος 1 στο τεύχος της 1ης Ιουλίου 1938, και μέρος 2 στο επόμενο τεύχος της 15ης Ιουλίου. Το άρθρον αυτό άρχιζε ως εξής: «Η οργάνωσις του Ιεχωβά κατ’ ουδένα τρόπον είναι δημοκρατική. Ο Ιεχωβά είναι υπέρτατος, η δε κυβέρνησίς του ή οργάνωσις είναι αυστηρώς θεοκρατική.» Το άρθρον αυτό προέτεινε και μια απόφασι για να την υιοθετήση κάθε εκκλησία, ανεγνώριζε δε η απόφασις ότι «η κυβέρνησις του Θεού είναι καθαρά θεοκρατία» και ζητούσε όπως «Η Εταιρία» ως ορατή του εκπρόσωπος οργανώση την εκκλησία για την υπηρεσία του Θεού και να διορίση θεοκρατικά από την ορατή κορυφή τους διαφόρους υπηρέτας της εκκλησίας.—Μέρος Β΄, παράγρ. 15.

50. Ποια ενέργεια επακολούθησε απ’ αυτή την απόφασι, ποια αναδιοργάνωσις έλαβε χώραν τότε και με τι αποτέλεσμα;

⁵⁰ Η θεοκρατική αυτή απόφασις υιοθετήθη κι ετέθη σ’ ενέργεια από τις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά οπουδήποτε και αν ήσαν· το δε ορατό κυβερνών σώμα στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, προέβη στη θεοκρατική οργάνωσι όλων των προθύμων εκκλησιών. Όλες οι νέες εκκλησίες που ιδρύθησαν από τότε ωργανώθησαν θεοκρατικά μ’ αυτόν τον τρόπο από την αρχή των. Αυτό συνετέλεσε σε μια καλύτερη, πιο ειρηνική και πιο παραγωγική οργάνωσι του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά, σε εκπλήρωσι του εδαφίου Ησαΐας 60:17. Αυτή η θεοκρατική οργάνωσις επέρασε μέσ’ απ’ τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κι εδιώχθη πράγματι τρομερά από την εβδόμη παγκόσμια δύναμι και τους συμμάχους της και τους εχθρούς της. Αλλ’ όμως σε καμμιά περίπτωσι δεν υπέκυψε φοβισμένα η θεοκρατική οργάνωσις σε δουλική υποπαγή στις δικτατορικές ή στρατοκρατικές κυβερνήσεις και δεν έπαυσε καθόλου ν’ αποδίδη στον Ιεχωβά Θεό κάθε μέρα συνεχή ή σταθερή θυσία αίνου σ’ αυτόν και στη βασιλεία του.

51. Τι εξακολουθούσε να κάνη το αγιαστήριο στη δικαιωματική του κατάστασι και σε ποια εκπλήρωσι προφητείας αποβλέπει αυτό;

⁵¹ Το αγιαστήριο, καθαρισμένο διεκδικημένο και στη δικαιωματική θεοκρατική του κατάστασι, εξακολουθεί ως τώρα ν’ αποδίδη θεία υπηρεσία, άσχετα με το τι μπορεί ακόμη να κάμη το συμβολικό «μικρόν κέρας,» ο «σκληροπρόσωπος βασιλεύς». Η τάξις του αγιαστηρίου αποβλέπει στην πλήρη εκπλήρωσι της επεξηγήσεως του αγγέλου Γαβριήλ στον Δανιήλ σχετικά με τον πανούργον αυτόν πολιτικό «βασιλέα»: «Και δια της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού· και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού, και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων· πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρός. Και η ρηθείσα όρασις περί των ημερονυκτίων είναι αληθής· συ λοιπόν σφράγισον την όρασιν, διότι είναι δια ημέρας πολλάς.»—Δαν. 8:25, 26.

52. Ποιο υπήρξε το πιο απαίσιο λάθος της εβδόμης παγκοσμίου δυνάμεως, και συνεπώς τι πρέπει να συμβή σ’ αυτήν;

⁵² Η Αγγλο-Αμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμις κρατεί ακόμη τη θέσι της ως ενεργού εβδόμης παγκοσμίου δυνάμεως της Βιβλικής προφητείας. Δεν παρεχώρησε έδαφος στο Κομμουνιστικό συγκρότημα, που παραμονεύει απειλητικά και εκαυχήθη φανερά ότι θα αναλάβη τελικά την παγκόσμια κυριαρχία. Το πιο απαίσιο σφάλμα που έκαμε η εβδόμη παγκόσμια δύναμις είναι η αλαζονική έγερσίς της εναντίον του Άρχοντος των αρχόντων, του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος ανέλαβε την εξουσία του το έτος 1914 (μ.Χ.) και ο οποίος είναι ο Ύψιστος επάνω σε όλη τη γη και τους άρχοντάς της, περιλαμβανομένον και του «σκληροπροσώπου βασιλέως.» (Ψαλμ. 83:18) Ειδικά γι’ αυτόν τον λόγο η εβδόμη παγκόσμια δύναμις θα συντριβή σύντομα, όχι από το χέρι του παγκοσμίου κομμουνισμού, αλλ’ από υπεράνθρωπο χέρι ή εξουσία.

53. Ποια είναι τώρα η κατάστασις της «οράσεως των ημερονυκτίων» μετά απ’ αυτές τις ‘πολλές ημέρες’, και τι πρέπει ν’ αναμένεται ακόμη;

⁵³ Η βασιλεία του Θεού, εναντίον της οποίας η εβδόμη παγκόσμια δύναμις διέπραξε τη βδελυκτή «παράβασι,» θα τη χτυπήση στη διάρκεια της προόδου του «πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης ταυ Θεού του Παντοκράτορος,» ακριβώς όπως ο λίθος που απεκόπη από το όρος στο ενύπνιον του Ναβουχοδονόσορ εχτύπησε τη συμβολική εικόνα των διαδοχικών παγκοσμίων δυνάμεων στα πόδια και τη συνέτριψε σε σκόνη, την οποία διεσκόρπισε ο άνεμος. Η όρασις των ημερονυκτίων δεν είναι πια κλεισμένη. Μετά από τις ‘πολλές ημέρες’ των χιλιάδων ετών, διηνοίχθη. Το μεγαλύτερο μέρος της οράσεως έχει ήδη εκπληρωθή. Ο συμβολικός «σκληροπρόσωπος βασιλεύς» πρόκειται ακόμη να συντριβή από θείο χέρι. Τότε ο Ιεχωβά Θεός, που κατοικεί με το πνεύμα του στο αγιαστήριό του, θα διεκδικηθή ως Παγκόσμιος Κυρίαρχος. Το θέλημά του πρέπει να γίνεται επάνω στη γη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι΄

Ο ΒΟΡΡΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

 1, 2. (α) Πώς η τελευταία όρασις του Δανιήλ παρουσιάζει τη διαμάχη που υπάρχει τώρα μεταξύ των δύο μεγάλων συγκροτημάτων εθνών; (β) Πώς θεωρούσε ο Πορφύριος το βιβλίον του Δανιήλ, και πώς απογυμνώνεται η μωρία του;

ΑΠΟ τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η έντασις και ο «ψυχρός πόλεμος» μεταξύ των δύο μεγάλων συγκροτημάτων εθνών λέγεται ότι είναι μεταξύ της Ανατολής και της Δύσεως. Η τελική προφητική όρασις που εδόθη στον Δανιήλ παρουσιάζει τούτο σαν μια έπακρη διαμάχη μεταξύ του Βορρά και του Νότου. Η όρασις είναι τόσο ακριβής σε προφητικές λεπτομέρειες ώστε οι άπιστοι αρνήθηκαν ότι ο Δανιήλ έλαβε και κατέγραψε την περιγραφή της οράσεως. Ο Πορφύριος, ένας Έλλην φιλόσοφος του τρίτου αιώνος (κατά τα έτη 233-304 μ.Χ.), ο οποίος παρουσίασε ένα έργον με τίτλο «Εναντίον των Χριστιανών» σε δεκαπέντε τόμους, ήταν ένας απ’ αυτούς.

² Ο Πορφύριος ανεγνώριζε τον Ιησού Χριστό απλώς ως ένα εξέχοντα φιλόσοφο, αλλά δεν συμφωνούσε με αυτόν στο ότι ο Δανιήλ ήταν ο συγγραφεύς του βιβλίου που φέρει το όνομά του. Επειδή η τελευταία όρασις του Δανιήλ εφαίνετο να περιγράφη τόσο λεπτομερώς τον Σύριο Βασιλέα Αντίοχον Δ΄ τον Επιφανή, ο Πορφύριος δεν μπορούσε να το παραδεχθή αυτό ως ιστορία γραμμένη από πριν με θεία έμπνευσι, αλλά το θεωρούσε σαν μια ιστορία γεγονότων γραμμένη αφού προηγουμένως αυτά συνέβησαν. Γι’ αυτό ο Πορφύριος θεωρούσε τον συγγραφέα του βιβλίου του Δανιήλ ως ένα απατεώνα, που προσέλαβε την εμφάνισι προφήτου, στον οποίον ο Ιεχωβά Θεός έστειλε αγγέλους κι απεκάλυψε οράσεις. Εν τούτοις, η μωρία του Πορφυρίου και των παρομοίων του σκεπτικών απογυμνώνεται. Πώς; Διότι η όρασις ανακαλύπτεται ότι προείπε γεγονότα, που συμβαίνουν πραγματικά στον παρόντα εικοστόν αιώνα, ο δε Δανιήλ δεν ήταν παρών να τα καταγράψη εκ των υστέρων. Αληθινά ο άγγελος είχε πει στον Δανιήλ: «Και ήλθον να σε κάμω να καταλάβης τι θέλει συμβή εις τον λαόν σου εν ταις εσχάταις ημέραις.»—Δαν. 10:13, 14.

 3. Ποιοι είχαν την αόρατη διακυβέρνησι των περασμένων παγκοσμίων δυνάμεων, και πώς ο άγγελος απεκάλυψε τούτο στον Δανιήλ;

³ Από κανέναν άλλον παρά από έναν άγγελο του Ιεχωβά Θεού έπρεπε να μάθη η εβδόμη παγκόσμια δύναμις, η Αγγλο-Αμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμις, ότι οι πριν απ’ αυτή παγκόσμιες δυνάμεις είχαν δαίμονας άρχοντας που τις διακυβερνούσαν αόρατοι. Ο άγγελος του Θεού που ήλθε σε απάντησι της προσευχής του Δανιήλ εσταματήθη επί τρεις εβδομάδες από ένα τέτοιον δαιμονικόν άρχοντα. Εξήγησε την καθυστέρησί του, λέγοντας τον Δανιήλ: «Ο άρχων της βασιλείας της Περσίας ανθίστατο εις εμέ εικοσιμίαν ημέραν· αλλ’ ιδού, ο Μιχαήλ, είς των πρώτων αρχόντων, ήλθε δια να μοι βοηθήση· και εγώ έμεινα εκεί πλησίον των βασιλέων της Περσίας . . . Εξεύρεις δια τι ήλθον προς σε; τώρα δε θέλω επιστρέψει να πολεμήσω μετά του άρχοντος της Περσίας· και όταν εξέλθω, ιδού, ο άρχων της Ελλάδος θέλει ελθεί. Πλην θέλω σοι αναγγείλει το γεγραμμένον εν τη γραφή της αληθείας και δεν είναι ουδείς ο αγωνιζόμενος μετ’ εμού υπέρ τούτων, ειμή Μιχαήλ ο άρχων υμών.» Η αγγελική αυτή εμφάνισις στον Δανιήλ έγινε την εικοστή τετάρτη μέρα του Νισάν στο τρίτο έτος του Κύρου βασιλέως της Περσίας.—Δαν. 10:1-4, 10-14, 20, 21.

 4. Για να είναι υποστηρικτής και φρούριον, σε ποιον αντέστη αυτός ο άγγελος στο πρώτο έτος του Δαρείου του Μήδου, και τι υπάρχει που δείχνει ένα αποτέλεσμα τούτου;

⁴ Ο Δαρείος ο Μήδος, ο θείος του Κύρου και πρώτος άρχων της Μηδο-Περσικής παγκοσμίου δυνάμεως, είχε τότε εκλείψει από τη σκηνή. Αλλ’ ο άγγελος ανατρέχει σ’ αυτόν αρχίζοντας τη θαυμάσια προφητεία του περί του λαού του Δανιήλ σε εποχή που επρόκειτο ακόμη να έλθη, ως τους «εσχάτους καιρούς.» Είπε: «Και εγώ εν τω πρώτω έτει Δαρείου του Μήδου [539-538 π.Χ.], ιστάμην δια να κραταιώσω και να ενδυναμώσω αυτόν.» (Δαν. 11:1) Ο ειδωλολάτρης αυτός άρχων Δαρείος ο Μήδος δεν ήταν εκείνος τον οποίον ο άγγελος του Ιεχωβά εστάθη για να κραταιώση και να ενδυναμώση, αλλ’ ήταν ο Μιχαήλ. Ο άγγελος προ ολίγου ακόμη είχε αναφέρει τον Μιχαήλ ως μαχόμενον παρά το πλευρόν του. Ένεκα των σκοπών του Ιεχωβά που έπρεπε να προαχθούν σχετικά με τον λαό του Δανιήλ, επί του οποίου ο ουράνιος πρώτος άρχων Μιχαήλ εξουσίαζε, ο άγγελος αυτός εστάθη να παράσχη τη δύναμι και βοήθειά του στον Μιχαήλ εναντίον του δαιμονικού άρχοντος της Μηδο-Περσικής παγκοσμίου δυνάμεως. Ο Δαρείος έπρεπε να τύχη χειρισμού σύμφωνα με τους σκοπούς του Ιεχωβά, όπως, λόγου χάριν, όταν ο Ιεχωβά έστειλε τον άγγελό του, ο οποίος «έφραξε τα στόματα των λεόντων» από το να καταβροχθίσουν τον Δανιήλ. Έτσι, ο Βασιλεύς Δαρείος εχάρη να εξαγάγη τον Δανιήλ από τον λάκκον των λεόντων, στον οποίον οι φθονεροί εχθροί του ανάγκασαν τον Βασιλέα Δαρείον να τον κατεβάση. Ως αποτέλεσμα της απελευθερώσεως αυτής του Δανιήλ, ένας από τους τρεις προέδρους του βασιλείου του Δαρείου, ο Δαρείος ο Μήδος από δική του προαίρεσι εξέδωκε διάταγμα για όλους τους υπηκόους του «να τρέμωσιν οι άνθρωποι και να φοβώνται ενώπιον του Θεού του Δανιήλ· διότι αυτός είναι Θεός ζων, και διαμένων εις τον αιώνα, και η βασιλεία αυτού δεν θέλει φθαρή, και η εξουσία αυτού θέλει είσθαι μέχρι τέλους.» Με αυτόν τον τρόπο «ευημέρησεν αυτός ο Δανιήλ εν τη βασιλεία του Δαρείου, και εν τη βασιλεία Κύρου του Πέρσου.»—Δαν. 6:21-28.

 5. Ποιους θα καταφρονούσαν οι σπουδασταί της Γραφής αν αντιπαρήρχοντο οποιοδήποτε μέρος της τελικής αυτής οράσεως ως ασημάντου τώρα, και ποια είναι η αξία της κατανοήσεως του πρώτου μέρους αυτής;

⁵ Ό,τι επακολουθεί τώρα στην προφητεία του Δανιήλ είναι σημαντικό όλο. Είναι το άγγελμα του Θεού μέσω ενός αγγέλου συντρόφου του άρχοντος Μιχαήλ. Έγινε σε απάντησι της προσευχής του Δανιήλ επί τρεις εβδομάδες. Δεν πρόκειται για μια απλή πολύ λεπτομερή προφητεία πολιτικών σκανδάλων και αγώνων μεταξύ αρχαίων αντιπάλων βασιλέων, που δεν αξίζει να δαπανήσωμε χρόνον μελετώντας κι εξετάζοντάς την σήμερα. Αφού ο άγγελος του Θεού διέθεσε χρόνον και ηγωνίσθη για την ευκαιρία να φέρη το προφητικό άγγελμα στον Δανιήλ διότι ο Θεός τον είχε στείλει με αυτό το άγγελμα· επίσης, αφού ο Θεός ενέπνευσε τον Δανιήλ να καταγράψη την όρασι ακριβώς όπως εδόθη απ’ τον άγγελο, τότε θα κατεφρονούσαμε τον Θεό και τον άγγελό του και τον Δανιήλ, αν αντιπαρερχόμεθα οποιοδήποτε μέρος της προφητείας ως επουσιώδες ή ασήμαντο για μας στον κρίσιμο αυτό καιρό. Γιατί; Διότι η μελέτη των γεγονότων που προσαρμόζονται στην προφητεία δείχνει την ακρίβεια της προβλέψεως του Ιεχωβά Θεού και αποτελεί διεκδίκησι αυτού ως του μεγάλου Προφήτου. Γι’ αυτό η μελέτη μας και η απόδειξις του πρώτου μέρους της προφητικής οράσεως ενισχύει την πίστι μας και την εμπιστοσύνη μας στη βεβαιότητα εκπληρώσεως του τελευταίου μέρους της προφητείας. Ναι, ενδυναμώνει την πίστι μας σε όλες τις προφητείες του Θείου λόγου ως αληθείς και αξιόπιστες.

 6. Ποιοι ήσαν οι τρεις βασιλείς της Περσίας που επρόκειτο ακόμη να εγερθούν και ποιος ήταν ο τέταρτος που προελέχθη;

⁶ Ό άγγελος του Ιεχωβά, αφού ανεφέρθη στον Δαρείο τον Μήδο, τον πρώτο Μηδο-Πέρσην παγκόσμιον άρχοντα, επροχώρησε και είπε: «Και τώρα θέλω σοι αναγγείλει την αλήθειαν. Ιδού, έτι τρεις βασιλείς θέλουσιν εγερθή εν τη Περσία· και ο τέταρτος θέλει είσθαι πολύ πλουσιώτερος παρά πάντας· και αφού κραταιωθή εν τω πλούτω αυτού, θέλει διεγείρει το παν εναντίον του βασιλείου της Ελλάδος.» (Δαν. 11:2) Οι τρεις βασιλείς της Περσίας, οι οποίοι ήθελον «εγερθή», δηλαδή ν’ αναλάβουν παγκόσμια κυριαρχία, ήσαν (1) Κύρος ο Μέγας, (2) Καμβύσης (530-522 π.Χ.), ο κατακτητής της Αιγύπτου, και (3) Δαρείος ο Υστάσπου (521-485 π.Χ.), γαμβρός του Κύρου. Στην καταγραφή των τριών αυτών δεν συγκαταριθμείται ο σφετεριστής, ο Μάγος που ελέγετο Γαυμάτας, και ο οποίος ισχυρίσθη ότι ήταν ο Σμέρδις Βαρδίας, αδελφός του Καμβύσου. Εβασίλευσε λιγώτερο από οκτώ μήνες, αφού δε απεκαλύφθη η πλαστοπροσωπεία εθανατώθη από τον Πέρσην Δαρείον 1 (Υστάσπου). Με τις διαταγές αυτού του Δαρείου άρχισε μια επιδρομή εναντίον της Ελλάδος το έτος 499 π.Χ. Στη διάρκεια της δευτέρας επιδρομής οι Πέρσαι κατετροπώθησαν στον Μαραθώνα, στις 28-29 Σεπτεμβρίου 490 π.Χ., ο δε στρατός των υπεχρεώθη ν’ αποσυρθή στη Μικρά Ασία. Μετά πέντε χρόνια πέθανε ο Δαρείος 1 και τον διεδέχθη ο «τέταρτος» βασιλείς, Ξέρξης Α΄.

 7. Γιατί και πώς αυτός ο τέταρτος πλούσιος βασιλεύς εξήγειρε τα πάντα εναντίον του βασιλείου της Ελλάδος;

⁷ Η Περσική ήττα στον Μαραθώνα ζητούσε εκδίκησι. Ο Ξέρξης, λοιπόν, αφού ισχυροποιήθη με τα πλούτη του, έκαμε με κινητοποίησι ολοκλήρου της αυτοκρατορίας προπαρασκευές για να ταπεινώση τους Έλληνας. Αυτός θεωρείται ως ο Ασσουήρης που έλαβε την Ιουδαία Εσθήρ ως σύζυγο κι ο οποίος διακυβερνούσε 127 επαρχίες από την Ινδία ως την Αιθιοπία. (Εσθήρ 1:1) Η δύναμις των στρατευμάτων του, συγκεντρωμένων απ’ όλες αυτές τις επαρχίες, περιελάμβανε Ανατολίτας Ινδούς κι Αιθίοπας. Οι Φοίνικες επρομήθευσαν 1.200 πολεμικά πλοία με πληρώματα, εκτός από τα οποία υπήρχαν 3.000 πλοία για τη μεταφορά του μεγάλου του μικτού στρατεύματος. Ο ιστορικός Ηρόδοτος λέγει ότι ήσαν 1.700.000 πεζοί, 100.000 ιππείς και 510.000 ναύται και πεζοναύται, σύνολον 2.310.000 ανδρών. Την άνοιξι του έτους 480 π.Χ. η πελωρία αυτή πολεμική μηχανή εξεκίνησε κατά της Ελλάδος.

 8. Πώς οι Πέρσαι επιδρομείς εξηναγκάσθησαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα;

⁸ Μια ηρωϊκή Ελληνική επιβραδυντική ενέργεια στις Θερμοπύλες (Ελλάδος) υπερενικήθη με μεγάλη δαπάνη για τους Πέρσας. Ελεηλάτησαν τας Αθήνας, αλλά στη Σαλαμίνα οι Πέρσαι αυτοί υπέστησαν τρομερή ήττα, διότι οι Έλληνες εκεί απεφάσισαν να κάμουν την τελευταία τους αντίστασι. Μια άλλη νίκη υπέρ των Ελλήνων στις Πλαταιές το επόμενο έτος απεδείχθη αποφασιστική. Η Ελλάς δεν ήταν τόπος για τους Πέρσας, ο δε Βασιλεύς Ξέρξης έφυγε πίσω στη Μικρά Ασία. Ακόμη και το Βυζάντιον, η πρωτεύουσα της Θράκης, απεσπάσθη από τους Πέρσας υπό των γενναίων Σπαρτιατών από τη νότιο Ελλάδα.

 9. Γιατί λέγουν οι ανώτεροι κριτικοί ότι ο άγγελος έσφαλε σχετικά με τους βασιλείς της Περσίας, και γιατί ο άγγελος εμνημόνευσε μόνο τέσσερες βασιλείς κι επροχώρησε στην επόμενη παγκόσμια δύναμι;

⁹ Παρά την εκδίωξι αυτή από την Ελλάδα, η Περσική Αυτοκρατορία εξακολουθούσε να είναι η τετάρτη παγκόσμια δύναμις επί 150 χρόνια ακόμη. Συνεπώς άλλοι επτά Πέρσαι βασιλείς ακολούθησαν μετά τον Ξέρξη, δηλαδή, ο Αρταξέρξης Α΄, ο Ξέρξης Β΄, ο Δαρείος Β΄ (Ώχος ή Νόθος), ο Αρταξέρξης Β΄, ο Αρταξέρξης Γ΄, ο Άρσης και ο Δαρείος Γ΄. Γι’ αυτόν τον λόγο οι «ανώτεροι κριτικοί» λέγουν ότι ο άγγελος έσφαλε λέγοντας στον Δανιήλ: «Τώρα θέλω σοι αναγγείλει την αλήθειαν.» Αλλά δεν είναι έτσι, διότι ο άγγελος δεν είπε ότι ο «τέταρτος» Πέρσης βασιλεύς θα ήταν ο τελευταίος ή ότι ο Ξέρξης Α΄ θα ήταν ο τέταρτος και τελευταίος παγκόσμιος άρχων, αρχίζοντας από τον Κύρον τον Μέγαν. Απλώς σταματά σ’ αυτόν τον «τέταρτο» Πέρση βασιλέα, ο οποίος επρόκειτο να κάμη μια τέτοια ολοτελή, εκδικητική εκστρατεία εναντίον της Ελλάδος, μόνο για να υποστή μια δεινή ήττα και απώλεια γοήτρου. Αυτός ήταν ο τελευταίος Πέρσης αυτοκράτωρ που πολέμησε στην Ελλάδα. Έτσι, ο άγγελος συνέπτυξε την ιστορία αντιπαρερχόμενος τις επόμενες βασιλείες των επτά υπολοίπων Περσών βασιλέων και λαμβάνοντας μια προφητική όρασι του Ευρωπαίου βασιλέως, ο οποίος αντέστρεψε τα πράγματα και μετέφερε τον πόλεμο στην Περσία. Ο άγγελος λοιπόν ιστορικώς ωμίλησε ορθά διότι τώρα είπε:

10. Ποιος ήταν ο «ισχυρός βασιλεύς» που ηγέρθη τότε, και πού;

¹⁰ «Και θέλει σηκωθή βασιλεύς δυνατός, και θέλει εξουσιάζει εν δυνάμει μεγάλη, και κάμει κατά την θέλησιν αυτού.» (Δαν. 11:3) Αυτό έγινε στο έτος 336 π.Χ., στο ίδιο έτος που εστέφθη ο ενδέκατος και τελευταίος Πέρσης παγκόσμιος άρχων αρχίζοντας από τον Κύρον τον Μέγαν. Εκείνο το έτος ηγέρθη ο Μακεδών Αλέξανδρος, κι εστέφθη βασιλεύς της Μακεδονίας ως διάδοχος του πατρός του, Φιλίππου Β΄, από τον οποίον έλαβε το όνομα και η Γραφικώς φημισμένη πόλις των Φιλίππων. Ο εικοσαετής αυτός άρχων απεδείχθη ότι ήταν ένας «ισχυρός βασιλεύς» και ωνομάσθη Αλέξανδρος ο Μέγας.

11. Πώς έφθασε ο Αλέξανδρος στο να ‘εξουσιάζη εν δυνάμει μεγάλη’ και να κάνη «κατά την θέλησιν αυτού»;

¹¹ Ο Αλέξανδρος, φλεγόμενος από το σχέδιο που επήγαζε από τον πατέρα του, εξώρμησε για την κατάκτησι της Ασίας και είχε ταχεία επιτυχία. Κατέλαβε τις Περσικές επαρχίες της Μέσης Ανατολής και της Αιγύπτου, όπου και ίδρυσε την πόλι που υπάρχει ίσαμε σήμερα, την Αλεξάνδρεια. Αφού εστράφη προς βορράν, διέβη τους Ποταμούς Ευφράτην και Τίγρητα για ν’ αντιμετωπίση τον Δαρείον Γ΄ στο πεδίον της μάχης στα Γαυγάμηλα, κοντά στα οποία έκειτο σε αξιοθρήνητα ερείπια η Νινευή, αρχαία πρωτεύουσα της Ασσυρίας. Οι φάλαγγες και το ιππικό του Αλεξάνδρου, δυνάμεως 47.000 ανδρών, επετέθησαν κατά του στρατεύματος του Δαρείου, που απετελείτο από 1.000.000 πολεμιστάς και τους διεσκόρπισαν. Ο Δαρείος Γ΄ ετράπη εις φυγήν, κι εφονεύθη, τερματίζοντας έτσι το καθεστώς της δυναστείας των Αχαιμενιδών που είχε αρχίσει από τον Δαρείον Α΄. Ο Μέγας Αλέξανδρος, έχοντας τώρα την Περσική Αυτοκρατορία υπό την κυριαρχία του ‘εξουσίαζε εν δυνάμει μεγάλη’ κι έπραττε «κατά την θέλησιν αυτού.» Ενυμφεύθη τη Ρωξάνη, θυγατέρα του νικηθέντος βασιλέως της Βακτριανής, καθώς και τη Στάτειρα, θυγατέρα του Πέρσου Βασιλέως Δαρείου Γ΄. Από τη Ρωξάνη απέκτησε γυιο που ωνομάσθη Αλέξανδρος. Από κάποια Βαρσίνη απέκτησε εξώγαμο γυιο που ωνομάσθη Ηρακλής.

(Ακολουθεί )