«Γενηθήτω το Θέλημά Σου» — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

«Γενηθήτω το Θέλημά Σου»

«Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»—Ματθ. 6:10.

1. Πώς κατεδείχθη στην περίπτωσι ισχυρών παγκοσμίων δυνάμεων ότι τίποτε δεν μπορεί να εμποδίση την εκπλήρωσι της προσευχής, «Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης»;

«ΓΕΝΗΘΗΤΩ το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» Τίποτε που άνθρωποι ή διάβολοι μπορούν να κάμουν δεν θα εμποδίση την εκπλήρωσι αυτής της προσευχής που ο Ιησούς Χριστός εδίδαξε πριν από δεκαεννέα αιώνες. (Ματθ. 6:10) Οι πιο ισχυροί κυβερνήται στην ανθρώπινη ιστορία αναγκάσθηκαν όλοι να υποκύψουν στο θέλημα του ουρανίου Πατρός. Ισχυρές παγκόσμιες δυνάμεις, που οι αυτοκρατορίες τους εδέσποζαν σε μεγάλες εκτάσεις της γης, υπέκυψαν η μία μετά την άλλη στο θέλημα του Δημιουργού της γης ομολογώντας αναγκαστικά ότι αυτός είναι η πιο ισχυρή δύναμις στο σύμπαν. Αυτός είναι ακόμη, και ό,τι θέλει είναι υπέρτατο και πρέπει να συμβή.

2. Πώς ο Ναβουχοδονόσορ είχε δείξει φαινομενικά τον εαυτό του υπέρτερον από τον Ιεχωβά, και όμως πώς ο Ιεχωβά εταπείνωσε έως εδάφους αυτόν τον λάτρην ψευδών θεών;

² Πριν από 2.500 χρόνια και πλέον, ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλεύς της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, αναγκάσθηκε να υποκλιθή ενώπιον του Δημιουργού του ουρανού και της γης και υπεχρεώθη να παραδεχθή ότι οι ψευδείς θεοί της Βαβυλώνος ήσαν ανίσχυροι ενώπιον του Δημιουργού μας. Η ιστορία αναγράφει ότι ο Ναβουχοδονόσορ ήταν ο πρώτος στον οποίον επετράπη να κάμη εκείνο που κανείς προηγούμενος ειδωλολάτρης άρχων δεν είχε κάμει· αυτός κατέστρεψε την άγια πόλι των Ιουδαίων, την Ιερουσαλήμ, καθώς επίσης τον ναό τους, που ο Βασιλεύς Σολομών είχε οικοδομήσει στο όνομα του Υψίστου Θεού, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. Εν τούτοις, αυτός ο Θεός, στον οποίον ο Ναβουχοδονόσορ είχε φαινομενικά δείξει τον εαυτό του ως υπέρτερον, εταπείνωσε τον υπερήφανον αυτόν παγκόσμιον άρχοντα έως εδάφους και τον ανάγκασε να κύψη σαν ένα ζωώδες κτήνος ενώπιον του Ιεχωβά. Επί επτά περιόδους χρόνου, δηλαδή επί επτά έτη, ο Ναβουχοδονόσορ εφαντάζετο ότι ήταν άγριο θηρίο. Εγκατέλειψε τον θρόνο της κοσμοκρατορίας του και πήγε έξω στον αγρό, περιπατούσε σαν τετράποδο και έτρωγε χόρτο όπως ένας κοινός βους. Αυτή η κατάστασις της παραφροσύνης επήλθε σ’ αυτόν, όχι τυχαίως, αλλά εις εκπλήρωσιν ενός ενυπνίου που του είχε δοθή από τον Ιεχωβά δώδεκα μήνες προηγουμένως, ενός ενυπνίου που κανείς από τους σοφούς της Βαβυλώνος δεν μπόρεσε να ερμηνεύση, παρά μόνο ο προφήτης του Ιεχωβά Δανιήλ.

3. Ποια δήλωσις του φύλακος από τον ουρανό όσον αφορά τον Ύψιστον απαιτούσε να επαληθεύση το ενύπνιο, και τι η καύχησις του Ναβουχοδονόσορ για τη Βαβυλώνα έδειξε ότι δεν είχε αυτός προσέξει;

³ Σ’ αυτό το οχληρό ενύπνιο ο Ναβουχοδονόσορ είδε ότι «φύλαξ και άγιος κατέβη εκ του ουρανού» και έδωσε οδηγίες και κατόπιν είπε: «Το πράγμα τούτο είναι δια προστάγματος των φυλάκων, και η υπόθεσις δια του λόγου των αγίων· ώστε να γνωρίσωσιν οι ζώντες, ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη δίδει αυτήν, και τον ταπεινότατον των ανθρώπων καθιστά επ’ αυτήν.» (Δαν. 4:10· 4:17, ΑΣΜ) Συνεπώς το ενύπνιο έπρεπε να επαληθεύση. Η γραμμένη και διαφυλαγμένη ιστορία αποδεικνύει ότι αυτό επαλήθευσε. Οσοδήποτε ισχυρός και αν επετράπη στον Ναβουχοδονόσορ να γίνη, εν τούτοις δεν μπορούσε να σταματήση την εκτέλεσι του θείου θελήματος. Όταν ησθάνθη το μεγαλείο του, άρχισε να κομπάζη για την αυτοκρατορική του πόλι και να λέγη: «Δεν είναι αύτη η Βαβυλών η μεγάλη, την οποίαν εγώ ωκοδόμησα δια καθέδραν του βασιλείου με την ισχύν της δυνάμεώς μου, και εις τιμήν της δόξης μου;» Αυτή η καυχησιολογία επρόδιδε ότι δεν είχε αρκετή σύνεσι για να προσέξη την προειδοποίησι του ενυπνίου και ν’ ακολουθήση τη συμβουλή του Δανιήλ: «Δια τούτο, βασιλεύ, ας γείνη δεκτή η συμβουλή μου προς σε, και έκκοψον τας αμαρτίας σου δια δικαιοσύνης, και τας ανομίας σου δια οικτιρμών πενήτων· ίσως και διαρκέση η ευημερία σου.»—Δαν. 4:27.

4. Ως προειδοποίησις σε όλους τους πολιτικούς άρχοντας, τι επακολούθησε αμέσως μετά την καυχησιολογία του Ναβουχοδονόσορ;

⁴ Οι πολιτικοί άρχοντες της Μεγάλης Βρεττανίας και της Αμερικής και της Κομμουνιστικής Ρωσίας και άλλων ισχυρών εθνών ας λάβουν υπό σημείωσιν εκείνο που συνέβη στον Ναβουχοδονόσορ, ο οποίος είχε καταστρέψει την τυπική βασιλεία του Ιεχωβά Θεού επί των Ιουδαίων. Ναι, όλοι μας ας διαβάσωμε την αφήγησι: «Ο λόγος ήτο έτι εν τω στόματι του βασιλέως, και έγεινε φωνή εξ ουρανού, λέγουσα, Προς σε αναγγέλλεται, Ναβουχοδονόσορ βασιλεύ· Η βασιλεία παρήλθεν από σου· και θέλεις εκδιωχθή εκ των ανθρώπων, και μετά των θηρίων του αγρού θέλει είσθαι η κατοικία σου· χόρτον ως οι βόες θέλεις τρώγει, και επτά καιροί θέλουσι παρέλθει επί σε, εωσού γνωρίσης ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν. Εν αυτή τη ώρα ο λόγος εξετελέσθη επί τον Ναβουχοδονόσορ· και εξεδιώχθη εκ των ανθρώπων, και χόρτον ως οι βόες έτρωγε, και υπό της δρόσου του ουρανού το σώμα αυτού εβρέχετο, εωσού αι τρίχες αυτού ηυξήνθησαν ως αετών πτερά, και οι όνυχες αυτού ως ορνέων.»—Δαν. 4:28-33.

5. Πώς εξηρτάτο εξ ολοκλήρου από τον Ιεχωβά Θεό η πρώτη αυτοκρατορική κυριαρχία του Ναβουχοδονόσορ και η επιστροφή του σ’ αυτήν;

⁵ Κανείς από τους φρενολόγους δεν θα μπορούσε να θεραπεύση τον βασιλέα της Βαβυλώνος από αυτή την παράφρονα λυκανθρωπία. Έπρεπε να διανύση την πορεία της ως τον καιρό που ο Ύψιστος Θεός, Ιεχωβά, είχε ορίσει γι’ αυτήν, δηλαδή, «επτά καιρούς» ή επτά έτη. Ο Ιεχωβά Θεός είχε καθαιρέσει αυτόν τον τότε ύψιστον από τους άρχοντας της γης, και μόνο ο Ιεχωβά ο Ύψιστος θα μπορούσε να τον επαναφέρη στον θρόνο της Βαβυλώνος. Ήταν απόλυτο έλεος από μέρους του Ιεχωβά ότι αυτή η θέσις της κυριαρχίας διεφυλάχθη γι’ αυτόν, όπως ακριβώς τον είχε βεβαιώσει ο Δανιήλ, λέγοντας: «Το βασίλειόν σου θέλει στερεωθή εν σοι, αφού γνωρίσης την ουράνιον εξουσίαν.» Ο ισχυρότερος και υψηλότερος βασιλεύς της αρχαίας εκείνης εποχής δεν μπορούσε να κάμη τίποτε εκτός αν εξυπηρετούσε τον σκοπό του Θεού του ουρανού, και έτσι το επέτρεπε ο Θεός. Ο οικοδόμος της αυτοκρατορίας που είχε κατακτήσει τόσο πολλά έθνη, ακόμη δε και το βασίλειο του Ιούδα, δεν θα μπορούσε να έχη τον θρόνο της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου δυνάμεως εκτός αν του τον έδιδε ο Θεός επιτρέποντας σ’ αυτόν να λάβη τη βασιλεία και δίνοντάς του πάλι αρκετή διανοητική υγεία για να αναλάβη εκ νέου την αυτοκρατορική κυριαρχία του.

6. Για να δείξη ότι είχε μάθει το μάθημά του, ποια αναγνώρισι έκαμε ο Ναβουχοδονόσορ όσον αφορά το θέλημα του Ιεχωβά και τα έργα του και τις κατευθύνσεις του;

⁶ Έμαθε μήπως ο Ναβουχοδονόσορ το μάθημα που ήταν σκοπός του Ιεχωβά να μάθη αυτός και να συμμορφωθούμε μ’ αυτό όλοι εμείς σήμερα; Ο βασιλεύς της Βαβυλώνος ο ίδιος έγραψε το υπόμνημά του και διεφυλάχθη για μας. Αυτό λέγει: «Και εν τέλει των ημερών [των επτά ‘καιρών’ ή ετών], εγώ ο Ναβουχοδονόσορ εσήκωσα τους οφθαλμούς μου προς τον ουρανόν, και αι φρένες μου επέστρεψαν εις εμέ, και ευλόγησα τον Ύψιστον, και ήνεσα και εδόξασα τον ζώντα εις τον αιώνα, του οποίου η εξουσία είναι εξουσία αιώνιος, και η βασιλεία αυτού εις γενεάν και γενεάν· και πάντες οι κάτοικοι της γης λογίζονται ενώπιον αυτού ως ουδέν· και κατά την θέλησιν αυτού πράττει εις το στράτευμα του ουρανού, και εις τους κατοίκους της γης· και δεν υπάρχει ο εμποδίζων την χείρα αυτού, ή ο λέγων προς αυτόν, Τι έκαμες; Εν τω αυτώ καιρώ αι φρένες μου επέστρεψαν εις εμέ· και προς δόξαν της βασιλείας μου επανήλθεν εις εμέ η λαμπρότης μου και η μορφή μου, και οι αυλικοί μου και οι μεγιστάνες μου με εζήτουν, και εστερεώθην εν τη βασιλεία μου, και μεγαλειότης περισσοτέρα προσετέθη εις εμέ. Τώρα εγώ ο Ναβουχοδονόσορ αινώ και υπερυψώ και δοξάζω τον βασιλέα του ουρανού· διότι πάντα τα έργα αυτού είναι αλήθεια, και αι οδοί αυτού κρίσις· και τους περιπατούντας εν τη υπερηφανία δύναται να ταπεινώση.»—Δαν. 4:34-37.

7. Ποιος ήταν ο μόνος κατάλληλος τρόπος για να σχολιάση ο Ναβουχοδονόσορ την πείρα του, και ποιο ήταν το μόνο κατάλληλο φρόνημα που έπρεπε να λάβη;

⁷ Υπό το φως του ενυπνίου που έλαβε από τον Ιεχωβά Θεό και λόγω της ερμηνείας του Δανιήλ, η ακρίβεια της οποίας απεδείχθη από τα μεταγενέστερα συμβάντα, υπήρχε αυτός μόνο ο τρόπος, που τιμούσε τον Θεό, για να σχολιάση ο Ναβουχοδονόσορ την πείρα του. Υπήρχε αυτό μόνο το κατάλληλο φρόνημα που έπρεπε να λάβη, δίνοντας τον έπαινο σ’ εκείνον που ωφείλετο, στον Ιεχωβά τον Ύψιστο Θεό, έστω και αν αυτός ήταν ο Θεός του Δανιήλ.

8. Πώς η πείρα του Ναβουχοδονόσορ τότε εσχετίζετο με τον προσδιορισμό της ενάρξεως της κρισίμου περιόδου στην οποία βρίσκονται τώρα τα κοσμικά έθνη;

⁸ Το μεγάλο σπουδαίο ερώτημα που βρίσκεται μπροστά μας τώρα είναι, Ποιο είναι το φρόνημα των αρχόντων σήμερα στο Ανατολικό και στο Δυτικό συγκρότημα εθνών και στα ουδέτερα έθνη; Από το έτος 1914 και το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τα έθνη ζουν σε μια κρίσιμη περίοδο. Η αιτία τούτου έχει αξιοσημείωτη σχέσι με τον Ναβουχοδονόσορ. Πώς; Εκείνο τον καιρό, ο Ναβουχοδονόσορ προσωπικώς διήλθε «επτά καιρούς», ή επτά κατά γράμμα έτη παράφρονος κτηνωδίας. Αλλά με αυτόν, επίσης, άρχισαν «επτά καιροί» μεγαλυτέρου μεγέθους στα έθνη του κόσμου από την εποχή του έως τώρα. Οι καιροί αυτοί ήσαν ό,τι ο Ιησούς Χριστός ωνόμασε «καιρούς των εθνών». Μίλησε γι’ αυτούς τους προσδιωρισμένους «καιρούς» εν σχέσει με την καταστροφή της Ιουδαϊκής πρωτευούσης Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς επροφήτευσε: «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκ. 21:24) Αυτοί οι «επτά καιροί» των εθνών είναι κατά πολλές φορές μακρότεροι από τους «επτά καιρούς» του ενός ανθρώπου Ναβουχοδονόσορ. Σύμφωνα με τον χρονολογικό πίνακα του Ιεχωβά, ήσαν 360 φορές μακρότεροι από τα επτά έτη του Ναβουχοδονόσορ, δηλαδή, ήσαν διαρκείας 2.520 ετών. Άρχισαν το 607 π.Χ., όταν ο Ναβουχοδονόσορ επάτησε την Ιερουσαλήμ και τον ναό του Ιεχωβά και η γη του Ιούδα ερημώθηκε. Αυτοί οι «επτά καιροί» ετελείωσαν στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 1914 (μ.Χ.), λίγο μετά την έναρξι του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

9. Ποιες παγκόσμιες δυνάμεις εκυριάρχησαν στη γη πριν από τους προσδιωρισμένους «καιρούς των εθνών» και στη διάρκειά των;

⁹ Πριν από τον Ναβουχοδονόσορ δύο πολιτικές παγκόσμιες δυνάμεις είχαν πολύ να κάμουν με τον λαόν του Ιεχωβά, δηλαδή, η Αίγυπτος η πρώτη παγκόσμια δύναμις της Βιβλικής ιστορίας και η Ασσυρία η δευτέρα παγκόσμια δύναμις. Η Βαβυλών έτσι έγινε η τρίτη παγκόσμια δύναμις. Άλλες ακολούθησαν. Στη διάρκεια των «καιρών των εθνών» από το 607 π.Χ. ως το 1914 μ.Χ., οι αιματοβαμμένες σελίδες της ιστορίας δείχνουν ότι πέντε παγκόσμιες δυνάμεις διαδοχικά εκυριάρχησαν στη γη μας, δηλαδή, η Βαβυλών, η Μηδοπερσία η τετάρτη παγκόσμια δύναμις, η Ελλάς η πέμπτη παγκόσμια δύναμις, η Ρώμη η έκτη παγκόσμια δύναμις, και η Βρεττανική Αυτοκρατορία μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής η εβδόμη παγκόσμια δύναμις.

10, 11. (α) Από το τέλος των συμβολικών επτά καιρών στο 1914, ποιους παραλληλισμούς είναι τώρα ο κατάλληλος καιρός ν’ αναζητήσωμε; (β) Σε τι πρέπει να συμφωνήσουν όλοι όσοι εξετάζουν την ιστορία σε μια σύγκρισι του Ναβουχοδονόσορ και όλων των κοσμικών εθνών;

¹⁰ Αφού είχαν περάσει επτά συμβολικοί καιροί στα έθνη και τις παγκόσμιες δυνάμεις ως το 1914, ήταν ο κατάλληλος καιρός ν’ αναζητήσωμε παραλληλισμούς, αν υπάρχουν. Ακούσαμε τι εξέφρασε ο Ναβουχοδονόσορ στο τέλος των «επτά καιρών» του λόγω της διανοητικής του αποκαταστάσεως και της επανόδου του στον θρόνο της Βαβυλώνος. Υπάρχει, λοιπόν, κάτι όμοιο μ’ αυτό από το 1914; Μήπως τα όσα εκφράζουν οι άρχοντες των κοσμικών εθνών, και ιδιαίτερα εκείνοι του «Χριστιανικού κόσμου», ομοιάζουν με όσα εξέφρασε ο αποκαταστημένος Ναβουχοδονόσορ;

¹¹ Σε ένα πράγμα πρέπει να συμφωνήσουν όλοι όσοι εξετάζουν ειλικρινώς την παγκόσμια ιστορία: ότι στη διάρκεια των 2.520 ετών από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον Ναβουχοδονόσορ ως το 1914 μ.Χ., όλα τα έθνη, περιλαμβανομένου και του «Χριστιανικού κόσμου», ενήργησαν όπως ενήργησε και ο Ναβουχοδονόσορ στους «επτά καιρούς» της παραφροσύνης του, δηλαδή, σαν βάναυσα θηρία, χωρίς ν’ αναγνωρίζουν τον Ιεχωβά Θεό ή να εξετάζουν το θέλημά του όπως καθορίζεται στις Άγιες Γραφές της Βίβλου. Είχαν, λοιπόν, μήπως μάθει κάτι στο τέλος των «επτά καιρών» των που απετελούντο από 2.520 έτη;

12. Τι δείχνει αν, στο τέλος των «επτά καιρών» το 1914, τα έθνη είχαν αποκτήσει, όπως ο Ναβουχοδονόσορ, διανοητική υγεία απέναντι του Θεού;

¹² Μήπως τα έθνη, όπως ο Ναβουχοδονόσορ, απέκτησαν διανοητική υγεία και έπειτα ανεγνώρισαν την αλήθεια του Ψαλμού 83:18 (ΜΝΚ): «Ότι συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην»; Τα γεγονότα του 1914 απαντούν στην ερώτησί μας. Στο τέλος των «επτά καιρών» γύρω στην 1η Οκτωβρίου του 1914, τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» ενεπλάκησαν στην παραφροσύνη και κτηνωδία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

13. (α) Από τότε τι θα έπρεπε να έχουν κάμει τα καθ’ ομολογίαν Χριστιανικά έθνη; (β) Τι δείχνει αν θα έπρεπε να έχουν μάθει από τότε ότι ο Θεός θα έκανε να γεννηθή η βασιλεία του το 1914;

¹³ Από τότε τα έθνη που ωμολογούσαν ότι ήσαν Χριστιανικά, θα έπρεπε να έχουν ζήσει σύμφωνα με την αξίωσί τους. Θα έπρεπε να αποδειχθούν καλύτερα από τον ειδωλολάτρη Ναβουχοδονόσορ και θα έπρεπε να έχουν αναγνωρίσει τον Ιεχωβά Θεό ως τον Κυρίαρχον του σύμπαντος και τον μόνον δικαιωματικόν Άρχοντα της γης. Α, αλλά δεν θα μπορούσε μήπως να μη γνωρίζουν το ότι στο φθινόπωρο του 1914 είχαν παρέλθει οι «καιροί των εθνών»; Όχι! Μάλλον, θα έπρεπε να έχουν μάθει ότι στη λήξι των «καιρών» εκείνων γύρω στην 1η Οκτωβρίου του 1914, ο Ιεχωβά θα έκανε να γεννηθή η υποσχεμένη βασιλεία του στους ουρανούς, εγκαθιστώντας τον κεχρισμένον Υιό του Ιησού Χριστό στην θρόνο της Βασιλείας για να άρχη εν μέσω των εχθρών του. Θα έπρεπε να το έχουν μάθει αυτό, όχι απλώς επειδή η Γραφή ήταν προσιτή σε εκατομμύρια αντίτυπα σε πολλές γλώσσες και επειδή υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδων κληρικοί πληρωνόμενοι για να εξηγούν τη Γραφή· αλλά επειδή, από το 1877, το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά εκήρυττε την έλευσι αυτών των πραγμάτων στο 1914.

14. Αν έχωμε υπ’ όψι το τεύχος της 15ης Οκτωβρίου 1913 της Σκοπιάς και την δωρεάν προβολή του Φωτοδράματος της Δημιουργίας, γιατί θα έπρεπε ο «Χριστιανικός κόσμος» να έχη μάθει τα ζωτικά γεγονότα;

¹⁴ Η Σκοπιά, στο τεύχος της τής 15ης Οκτωβρίου 1913, εδημοσίευσε το κύριο άρθρο που είχε τίτλο «Ανακεφαλαίωσις της Λήξεως των Καιρών των Εθνών». Στη δευτέρα του παράγραφο έλεγε: «Χωρίς να δογματίζωμε, αναζητούμε ωρισμένα γεγονότα: (1) Τη λήξι των Καιρών των Εθνών—της Εθνικής υπεροχής στον κόσμο—και (2) Την έναρξι της Βασιλείας του Μεσσία στον κόσμο. Οι βασιλείες της γης θα λάβουν τέλος, και ‘ο Θεός του Ουρανού θα αναστήση Βασιλείαν’. (Δανιήλ 2:44) Οι Γραφές δεν λέγουν ότι η θλίψις θα έλθη σε μια ώρα, ή σε μια ημέρα, ή σ’ ένα έτος. Ο υπαινιγμός είναι ότι η καταστροφή που επέρχεται στον πολιτισμό μας θα είναι πολύ αιφνίδια.» Αυτό εδημοσιεύθη στην Αγγλική, στη Γαλλική, στη Γερμανική, στη Σουηδική και στη Δανική γλώσσα. Επί πλέον, το φημισμένο οκταώρου διαρκείας Φωτόδραμα της Δημιουργίας, το οποίο, με εικόνες και με ηχητική αναπαραγωγή, μιλούσε για τα ίδια πράγματα, άρχισε να προβάλλεται στον «Χριστιανικό κόσμο» τον Ιανουάριο του 1914· και από τον Οκτώβριο του 1914 προεβλήθη δωρεάν στη Βόρειο Αμερική, στη Μεγάλη Βρεττανία, στη Γερμανία, στην Ελβετία, στη Φιλλανδία, στη Σουηδία και στη Δανία, και στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Ασφαλώς, ο «Χριστιανικός κόσμος» έπρεπε να έχη μάθει!

15. Ως αυτή ακριβώς την ημέρα, μετά σαράντα τέσσερα χρόνια από το 1914, πώς δείχνουν τα έθνη αν έμαθαν με σωφροσύνη εκείνο που έμαθε ο Ναβουχοδονόσορ;

¹⁵ Ως αυτή ακριβώς την ημέρα, μετά σαράντα τέσσερα χρόνια από τη λήξι των καιρών των Εθνών στο 1914, τα έθνη και οι κυβερνήται των δεν έφθασαν σε Χριστιανική διανοητική υγεία για να μάθουν εκείνο που έμαθε ο Ναβουχοδονόσορ, ότι «ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν, και τον ταπεινότατον των ανθρώπων καθιστά επ’ αυτήν.» Σε σκληρή αντίθεσι με τούτο, προετοιμάζονται για μια διεθνή σφαγή με όπλα, των οποίων η δύναμις να φονεύουν μάζες ανθρωπίνων πλασμάτων σε μια μόνο έκρηξι είναι φρικαλέα, εκτός του ότι δηλητηριάζει τον αέρα, τη γη και το νερό!

16. Γιατί οι κοσμικοί άρχοντες είναι αδικαιολόγητοι, και γιατί τα έθνη σήμερα δεν έχουν ειρήνη;

¹⁶ Από τους πολιτικούς άρχοντας και τους συγχρόνους επιστήμονας, η ανθρώπινη κοινωνία ως όλον, μ’ έναν πολιτισμό ανεπτυγμένο επί πολλούς αιώνες, εκτίθεται στον πιο μεγάλο κίνδυνο όλων των καιρών. Οι κοσμικοί άρχοντες, και ιδιαίτερα εκείνοι του «Χριστιανικού κόσμου», είναι αδικαιολόγητοι. Είχαν την ευκαιρία να μάθουν από τον ευρέως δημοσιευμένο λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, και μέσω των μαρτύρων του επάνω στη γη, εκείνο που είχε διαγγείλει ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ «προς πάντας τους λαούς, έθνη, και γλώσσας, τους κατοικούντας επί πάσης της γης», στο τέλος των «επτά καιρών» του. Αυτός εθέσπισε: «Ειρήνη ας πληθυνθή εις εσάς. Τα σημεία και τα θαυμάσια τα οποία έκαμεν εις εμέ ο Θεός ο Ύψιστος, ήρεσεν ενώπιόν μου να αναγγείλω. Πόσον είναι μεγάλα τα σημεία αυτού! και πόσον ισχυρά τα θαυμάσια αυτού! Η βασιλεία αυτού είναι βασιλεία αιώνιος, και η εξουσία αυτού εις γενεάν και γενεάν.» (Δαν. 4:1-3) Αγνοώντας αυτή την αλήθεια, τα έθνη σήμερα δεν έχουν ειρήνη!

17. Από ποια αναγνώρισι εξαρτάται η αιώνια επιβίωσις της ανθρωπίνης αυτής φυλής, και, για να δείξωμε τη σωφροσύνη μας, τι πρέπει να ανεύρωμε όσον αφορά τη βασιλική διακυβέρνησι του ανθρωπίνου γένους;

¹⁷ Ας προχωρήσουν τα έθνη στην παραφροσύνη των. Απέκτησαν διανοητική υγεία σαν του Ναβουχοδονόσορ, έχουν τώρα αρκετό νου για ν’ αντιληφθούν αυτή τη ζωτική αλήθεια. Ότι η αιωνία επιβίωσις αυτής της ανθρωπίνης φυλής εξαρτάται, όχι από στρατιωτική υπεράσπισι αρκετά ισχυρή για να ελέγχη τον εχθρό και να του κάμη ανταπόδοσι με ίσο ή μεγαλύτερο βαθμό καταστροφής. Εξαρτάται από το ν’ αναγνωρίσωμε την αιώνια βασιλεία του Υψίστου Θεού και τη συνέχισι της εξουσίας του από γενεά σε γενεά. Η βασιλεία του και η κυριαρχία του δεν περιορίζονται σε μόνο τους αοράτους ουρανούς. Περιλαμβάνουν επίσης αυτή την ορατή γη με όλο το εξωτερικό διάστημα γύρω της. Όλοι οι άνθρωποι που θέλουν να παραμείνουν μεταξύ των ζώντων πρέπει ν’ αναγνωρίσουν ότι ο Ύψιστος είναι επίσης κύριος της βασιλείας των ανθρώπων και ότι είναι υψηλότερος από τη βασιλεία των ανθρώπων και ότι δίδει αυτή τη βασιλεία επάνω στο ανθρώπινο γένος σε όποιον θέλει ως ο Ύψιστος. Για να δείξωμε τη σωφροσύνη μας, πρέπει επίσης να ανεύρωμε σε ποιον ακριβώς ο Ύψιστος Θεός θέλησε να δώση τη βασιλεία επάνω στο ανθρώπινο γένος, διότι πρόκειται να δοθή στον «ταπεινότατον των ανθρώπων». Οτιδήποτε, λοιπόν, ο εχθρικός κόσμος πράττει ή ετοιμάζεται να πράξη δεν θα έχη κανένα αποτέλεσμα, διότι κανείς επάνω στη γη δεν μπορεί να σταματήση το χέρι του Ιεχωβά Θεού ή να του πη, με πρόκλησι: «Τι έκαμες;»

18. Τι δείχνει ένα βλέμμα στην ιστορία από την άποψι της Γραφής όσον αφορά τη χορήγησι της βασιλείας επί του ανθρωπίνου γένους και πώς η περίπτωσις του Ναβουχοδονόσορ διευκρίνισε το γεγονός αυτό;

¹⁸ Ένα βλέμμα στην ιστορία του κόσμου από την άποψι της Γραφής αποκαλύπτει την αληθινότητα των όσα ελέχθησαν από τον «φύλακα», τον «άγιον», ο οποίος κατήλθε από τον ουρανό, ότι ο Ύψιστος Ιεχωβά Θεός δίδει τη βασιλεία σε όποιον θέλει και όχι σε όποιον θέλουν οι άνθρωποι ή σε όποιον θέλει ένας δικτάτωρ. Στην περίπτωσι του Ναβουχοδονόσορ βασιλέως της Βαβυλώνος, ο Θεός τον εχρησιμοποίησε ως εκτελεστήν Του για να επιφέρη τη δέουσα τιμωρία στο άπιστο έθνος του αρχαίου Ισραήλ. Ο Θεός, λοιπόν, αντήμειψε τον Ναβουχοδονόσορ αφήνοντάς τον να γίνη ο παγκόσμιος άρχων για να δώση έναρξι στους προσδιορισμένους «καιρούς των εθνών». Ο προφήτης Δανιήλ επληροφόρησε έτσι τον Ναβουχοδονόσορ όταν ερμήνευσε τη σημασία της εικόνος με τη χρυσή κεφαλή που ο Ναβουχοδονόσορ είδε σ’ ένα όνειρο, αλλά την ελησμόνησε όταν εξύπνησε. Ο Δανιήλ είπε: «Συ, βασιλεύ, είσαι βασιλεύς βασιλέων· διότι ο Θεός του ουρανού έδωκεν εις σε βασιλείαν, δύναμιν και ισχύν, και δόξαν. Και πάντα τόπον όπου κατοικούσιν οι υιοί των ανθρώπων, τα θηρία του αγρού, και τα πετεινά του ουρανού, έδωκεν εις την χείρα σου, και σε κατέστησε κύριον επί πάντων τούτων· Συ είσαι η κεφαλή εκείνη η χρυσή.»—Δαν. 2:36-38.

19. Σε αρμονία με αύτη τη ρήσι, τι είπε ο Ιεχωβά μέσω του Ιεζεκιήλ στον Σεδεκία τον βασιλέα για να δείξη ότι ο Ύψιστος είναι εκείνος που δίδει τη βασιλεία επί του ανθρωπίνου γένους;

¹⁹ Σε αρμονία με αυτή τη ρήσι, ο Ιεχωβά επέτρεψε ώστε η τυπική του βασιλεία επί του Ιούδα ν’ ανατραπή από τον Ναβουχοδονόσορ. Συνεπώς, στον Βασιλέα Σεδεκία, που εκάθητο στον τυπικόν «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ, ο Ιεχωβά είπε: «Σήκωσον το διάδημα, και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός [ο μη Ιουδαίος] θέλει υψωθή, και ο υψηλός [ο Ιουδαίος] θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.» (Ιεζ. 21:26, 27) Ο Ιεχωβά Θεός δίδει σύμφωνα με το θέλημά του.

ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΧΡΟΝΩΝ

20. Πώς ο Ιεχωβά, όπως ακριβώς είπε ο Δανιήλ σχολιάζοντας το λησμονημένο ενύπνιο του Ναβουχοδονόσορ, μετέβαλε τους καιρούς και τους χρόνους το 607 π.Χ.;

²⁰ Αλλαγές έλαβαν χώραν ακριβώς καθώς ο Δανιήλ είπε αφού ο Ιεχωβά Θεός είχε αποκαλύψει σ’ αυτόν το λησμονημένο ενύπνιο του Ναβουχοδονόσορ και τη σημασία του. «Και ελάλησεν ο Δανιήλ και είπεν, Είη το όνομα του Θεού ευλογημένον από του αιώνος και έως του αιώνος· διότι αυτού είναι η σοφία και η δύναμις· και αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους· καθαιρεί βασιλείς, και καθιστά βασιλείς· δίδει σοφίαν εις τους σοφούς, και γνώσιν εις τους συνετούς· αυτός αποκαλύπτει τα βαθέα και τα κεκρυμμένα· γνωρίζει τα εν τω σκότει, και το φως κατοικεί μετ’ αυτού.» (Δαν. 2:20-22) Στο 607 π.Χ. ο Θεός μετέβαλε τους καιρούς και τους χρόνους. Μετέβαλε τους καιρούς από εκείνους της τυπικής βασιλείας του Θεού επάνω στη γη στους καιρούς της υπεροχής των μη Ιουδαϊκών παγκοσμίων δυνάμεων, τους προσδιωρισμένους «καιρούς των εθνών». Μετέβαλε τους «χρόνους» ή ειδικούς καιρούς. Στο φθινόπωρο του 607 π.Χ. άρχισε αυτή η αλλαγή. Στη διάρκεια των 2.520 ετών που ακολούθησαν δεν υπήρχε παρέμβασις στις Εθνικές παγκόσμιες δυνάμεις από μια τυπική βασιλεία του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Δεν υπήρχε διάδοχος του Βασιλέως Δαβίδ καθήμενος στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ για να το κάμη αυτό.

21. Πώς ο Ιεχωβά έδειξε ικανότητα να κάνη αλλαγές στην περίπτωσι του Ναβουχοδονόσορ και σ’ εκείνη της δυναστείας του και στην περίπτωσι της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου κυριαρχίας;

²¹ Ως ένα άλλο παράδειγμα της ικανότητος του Ιεχωβά να κάνη αλλαγές, έχομε την απομάκρυνσι του Ναβουχοδονόσορ από τον θρόνο της Βαβυλώνος επί «επτά καιρούς» ή επτά κατά γράμμα έτη. Αργότερα, στον ειδικό του καιρό, απεμάκρυνε από τον θρόνο της Βαβυλώνος τη δυναστεία των Χαλδαίων αρχόντων στη γραμμή του Ναβουχοδονόσορ. Τότε, στο έτος 539 π.Χ., άφησε τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία να ανατραπή από τον άνδρα ακριβώς εκείνον τον οποίον είχε προείπει με το όνομά του πριν από 185 χρόνια και πλέον, τον Πέρσην Βασιλέα Κύρον τον Μέγαν. Μέσω του προφήτου Ησαΐα είπε: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον, του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα, δια να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού· . . . Δια τον Ιακώβ τον δούλον μου και τον Ισραήλ τον εκλεκτόν μου, σε εκάλεσα μάλιστα με το όνομά σου, σε επωνόμασα, αν και δεν με εγνώρισας.» (Ησ. 45:1, 4, ΜΝΚ) Έτσι οι καιροί της Βαβυλωνιακής κυριαρχίας μετεβλήθησαν σε καιρούς της Περσικής κυριαρχίας.

22. Πώς ο Ιεχωβά έκαμε αλλαγές ακριβώς στον δέοντα καιρό όσον αφορά τους Ιουδαίους εξορίστους και την ερήμωσι του Ιούδα, και πώς το διάταγμα του Κύρου έδειχνε την ευθύνη του Ιεχωβά σ’ αυτό το ζήτημα;

²² Για να μπορέση ο Κύρος ο Μέγας να εξυπηρετήση τα συμφέροντα του λαού του Δανιήλ και να εκτελέση θεία εκδίκησι επάνω στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά τον κατηύθυνε να λάβη τη θέσι του άρχοντος της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ακριβώς στο εβδομηκοστό έτος από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της, ο Ιεχωβά υπεκίνησε τον Κύρον να εκδώση το διάταγμα για την απελευθέρωσι των αιχμαλώτων Ιουδαίων από τη Βαβυλώνα και την επιστροφή στην πατρίδα των και την αναικοδόμησι της Ιερουσαλήμ και του ναού. Έτσι, οι καιροί της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ και της αιχμαλωσίας του Ισραήλ στη Βαβυλώνα μετεβλήθησαν, σύμφωνα με το θείο θέλημα και στον ειδικό του καιρό ή χρόνο. (Ησ. 44:28· 45:13· Ιερεμ. 25:12-14· 2 Χρον. 36:22, 23) Το διάταγμα της ανοικοδομήσεως του ναού απεκάλυπτε την ευθύνη του Ιεχωβά γι’ αυτό, διότι έλεγε: «Ούτω λέγει Κύρος ο βασιλεύς της Περσίας· Πάντα τα βασίλεια της γης έδωκεν εις εμέ Ιεχωβά ο Θεός του ουρανού· και αυτός προσέταξεν εις εμέ να οικοδομήσω εις αυτόν οίκον εν Ιερουσαλήμ, ήτις είναι εν τη Ιουδαία· τις εξ υμών είναι εκ παντός του λαού αυτού; ο Θεός αυτού έστω μετ’ αυτού, και ας αναβή εις Ιερουσαλήμ, ήτις είναι εν τη Ιουδαία, και ας οικοδομήση τον οίκον Ιεχωβά του Θεού του Ισραήλ· αυτός είναι ο αληθινός Θεός.» (Έσδρας 1:1-3, ΜΝΚ,) Έτσι, ο Κύρος αντημείφθη για την υπηρεσία του που προσέφερε στον Ιεχωβά Θεό.

23. Οι περαιτέρω αλλαγές καιρών και χρόνων που έπρεπε να γίνουν, έπρεπε να γίνουν σύμφωνα με τι, και γιατί αυτό;

²³ Εν τούτοις, έπρεπε να γίνουν και περαιτέρω αλλαγές καιρών και χρόνων, μαζί με καθαιρέσεις βασιλέων και τοποθετήσεις βασιλέων. Αυτές έπρεπε να γίνουν, όχι σύμφωνα με το θέλημα ανθρώπου, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, διότι αυτός επέτρεψε τις αλλαγές αυτές στις ανθρώπινες υποθέσεις. Πράγματι, τις προείπε. Επομένως, η θεία του πρόβλεψις έπρεπε ν’ αποδειχθή ορθή.

24. Πώς στον Δανιήλ μόνο προείπε ο Ιεχωβά τις αλλαγές της παγκοσμίου κυριαρχίας ως την έκτη παγκόσμια δύναμι, και ποια αξιοσημείωτη γέννησις στη διάρκεια της έκτης παγκοσμίου δυνάμεως δείχνει ότι η αλλαγή έγινε στον προσδιωρισμένο καιρό του Ιεχωβά;

²⁴ Σε τέσσερες τουλάχιστον προφητείες στο βιβλίο του Δανιήλ μόνο, ο Ιεχωβά προείπε ότι η δυναστεία της Περσικής Αυτοκρατορίας, της τετάρτης παγκοσμίου δυνάμεως, θα ελάμβανε τέλος και ότι η Μακεδονική ή Ελληνική Αυτοκρατορία θα ελάμβανε εξουσία ως η πέμπτη παγκόσμια δύναμις της ιστορίας. Αυτό επρόκειτο να γίνη στις ημέρες ενός περιβλέπτου βασιλέως, που ωμιλεί την Ελληνική, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος θα εξεστράτευε με σπουδή μέσα από ολόκληρη την επικράτεια της Περσικής Αυτοκρατορίας και θα την προσαρτούσε όλη στη δική του αυτοκρατορία. Η διηρημένη αυτοκρατορία που επρόκειτο ν’ ακολουθήση τον θάνατο αυτού του Μακεδόνος παγκοσμίου άρχοντος επρόκειτο να καταβροχθισθή στην πορεία του χρόνου από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την έκτη παγκόσμια δύναμι. Αυτό, επίσης, επρόκειτο να γίνη στον προσδιωρισμένο καιρό του Ιεχωβά για αλλαγές, αλλαγή συνθηκών για τον λαό του και αλλαγή σε παγκοσμίους άρχοντας. Έτσι στον καιρό που η Ρωμαϊκή παγκόσμια δύναμις θα εξέδιδε διάταγμα και θα υπεχρέωνε τη μητέρα του Ιησού να μεταβή στη Βηθλεέμ, τον τόπο γεννήσεως του Δαβίδ, η προφητεία όσον αφορά την ανθρώπινη γέννησι του Υιού του Θεού, επρόκειτο να εκπληρωθή εκεί. (Μιχ. 5:2· Ματθ. 2:1-6· Λουκ. 2:1-20) Όλα αυτά είναι θαυμαστά μεγαλύνοντας την αλάνθαστη πρόβλεψι και το ουδέποτε ματαιούμενο θέλημα του Ιεχωβά Θεού.

25. Ποια περαιτέρω ισχυρή αλλαγή της κυριαρχίας του κόσμου προείπε ο άγγελος του Ιεχωβά στον Δανιήλ, και συνεπώς ποια πάρα πολύ σπουδαία απόφασι θα είχε να κάμη η παγκόσμια δύναμις;

²⁵ Εν τούτοις, μ’ ένα περιγραφικό τρόπο, ο άγγελος του Ιεχωβά προείπε στον Δανιήλ μια περαιτέρω ισχυρή αλλαγή, την αλλαγή από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην πιο μεγάλη επίγεια αυτοκρατορία από όλες αυτές, στη Βρεττανική Αυτοκρατορία μαζί με τη στενή της σύντροφο, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες δύο πολιτικές δυνάμεις μαζί αποτελούν την εβδόμη παγκόσμια δύναμι. Αυτή η παγκόσμια δύναμις, μια λεγομένη Χριστιανική παγκόσμια δύναμις, επρόκειτο να είναι εκείνη που θα κυριαρχούσε στον κόσμο στο έτος 1914. Συνεπώς, θα είχε να κάμη μια πάρα πολύ σπουδαία απόφασι όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού που ιδρύθη στους ουρανούς στο γεμάτο συμβάντα εκείνο έτος.

26. Τι προείδε η πρόβλεψις του Ιεχωβά για τον «έσχατον καιρόν» ως προς τις παγκόσμιες εξελίξεις του;

²⁶ Η πρόβλεψις του Θεού διεισέδυσε πιο μακριά ακόμη, κατ’ ευθείαν στον «έσχατον καιρόν», και προείδε τον σχηματισμό της διεθνούς οργανώσεως ειρήνης, της Κοινωνίας των Εθνών, τον θάνατό της και την αναγέννησί της επίσης στα Ηνωμένα Έθνη. Ο άγγελος του Ιεχωβά προείπε ακόμη στον Δανιήλ την ανάπτυξι του παγκοσμίου κομμουνισμού σε τέτοιο βαθμό δυνάμεως, ώστε θα προκαλούσε και την ισχυρή εβδόμη παγκόσμια δύναμι και την ογδόη παγκόσμια δύναμι, τα Ηνωμένα Έθνη του σημερινού καιρού.

27. Αδιάφορο πόσο μεγάλες και εκτεταμένες υπήρξαν οι αλλαγές στη σκηνή του κόσμου, σύμφωνα με τι συνέβησαν όλες αυτές, όπως δείχνουν τα σχόλια του Δανιήλ επάνω στο ενύπνιο του Ναβουχοδονόσορ;

²⁷ Αληθινά, όλες αυτές οι μετακινήσεις της σκηνογραφίας του κόσμου δια μέσου των αιώνων ως τη σημερινή της τοποθέτησι επάνω στην παγκόσμια σκηνή δράσεως απαιτούσαν μεγάλες, εκτεταμένες αλλαγές. Αλλά όλες αυτές έγιναν σύμφωνα με την πρόγνωσι του Υψίστου Θεού, στους καιρούς του και στους χρόνους του, εφόσον τις προέβλεψε όλες. Δεν επέτρεψε να συμβή τίποτε που να εμποδίση τον σκοπό του. Πριν από χιλιάδες χρόνια αυτά τα πράγματα ήσαν όλα σκοτεινά στην ανθρώπινη διάνοια. Ο Δανιήλ, ακόμη και για τις προφητείες που εδόθησαν σ’ αυτόν, με μια μερική εξήγησι, είπε: «Και εγώ ήκουσα, αλλά δεν ενόησα.» (Δαν. 12:8) Εν τούτοις, από ό,τι ο Ιεχωβά Θεός απεκάλυψε στον Δανιήλ με τη δραματική εξήγησι του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ για την εικόνα με τη χρυσή κεφαλή, ο Δανιήλ απέκτησε κάποια διείσδυσι στο βάθος της προβλέψεως του Θεού. Συνεπώς ο Δανιήλ είπε: «Γνωρίζει τα εν τω σκότει, και το φως [όσον αφορά τα πράγματα αυτά] κατοικεί μετ’ αυτού»· «αυτός αποκαλύπτει τα βαθέα και τα κεκρυμμένα» στον λαό του.

28. Προς υποστήριξιν της κυριαρχίας του Ιεχωβά και της ικανότητός του να δίδη κυριαρχία, τι είπε ο Δανιήλ για να προφητεύση την πιο μεγάλη και πιο μεγαλειώδη αλλαγή επάνω στη γη;

²⁸ Η πιο καταπληκτική αλλαγή από όλες υψώνει σε μια μεγαλειώδη κλίμακα την αλήθεια ότι «ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν». Ο Δανιήλ ενεπνεύσθη να προείπη την από τον Ιεχωβά πραγματοποίησι της πιο μεγάλης και μεγαλειώδους αλλαγής επάνω στη γη στον καιρόν και χρόνον του Θεού, λέγοντας: «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:44.

29-31. Γιατί ο «ταπεινότατος των ανθρώπων» που ‘καθίσταται επί της βασιλείας των ανθρώπων’ δεν θα μπορούσε να σημαίνη ούτε την Αγγλο-Αμερικανική παγκόσμια δύναμι ούτε τον παγκόσμιο κομμουνισμό;

²⁹ Πριν από 2.500 έτη και πλέον ο Δανιήλ προείπε τη θαυμαστή αυτή αλλαγή. Σήμερα ζούμε ακριβώς στο μέσον της. Στην εποχή μας ο Ιεχωβά ‘καθιστά επί την βασιλείαν των ανθρώπων’ έναν που αποκαλείται ο «ταπεινότατος των ανθρώπων». Ποιος είναι αυτός ο «ταπεινότατος των ανθρώπων»;

³⁰ Στην εποχή μας η δημοκρατία και ο κομμουνισμός ανταγωνίζονται φλογερά το ένα το άλλο. Η δημοκρατία προέρχεται από τον ταπεινό κοινό λαό. Εν τούτοις, αυτός ο «ταπεινότατος των ανθρώπων» δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ο ισχυρός πρωταγωνιστής της δημοκρατίας, η Αγγλο-Αμερικανική παγκόσμια δύναμις. Αυτή η εβδόμη παγκόσμια δύναμις της ιστορίας αποκλείεται από το να είναι ο «ταπεινότατος των ανθρώπων» από την προφητεία του Ιεχωβά, η οποία λέγει: «Θέλει λαλήσει λόγους εναντίον του Υψίστου, και θέλει κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και θέλει διανοηθή να μεταβάλλη καιρούς και νόμους . . . [Αυτή η παγκόσμια δύναμις] εμεγαλύνθη, έως κατά του άρχοντος του στρατεύματος [του ουρανού]· και αφήρεσεν απ’ αυτού την παντοτεινήν θυσίαν, και το άγιον κατοικητήριον αυτού κατεβλήθη.»—Δαν. 7:25· 8:11.

³¹ Εξ άλλου, ο Ρωσικός κομμουνισμός αξιούται ότι είναι η κυβέρνησις του προλεταριάτου, της τάξεως των ακτημόνων. Εν τούτοις, ο «ταπεινότατος των ανθρώπων» δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι το σύστημα του ασεβούς παγκοσμίου κομμουνισμού. Αποκλείοντας αυτό το πολιτικό κίνημα που αποβλέπει επίμονα στην παγκόσμια κυριαρχία, ο άγγελος του Ιεχωβά Θεού είπε: «Θέλει υψωθή, και μεγαλυνθή υπεράνω παντός θεού, και θέλει μεγαλορρημονήσει κατά του Θεού των θεών. . . . θέλει μεγαλυνθή υπεράνω πάντων. Τον δε θεόν των οχυρωμάτων θέλει δοξάσει επί του τόπου αυτού· και θεόν, τον οποίον οι πατέρες αυτού δεν εγνώρισαν, θέλει τιμήσει με χρυσόν και άργυρον, και με πολυτίμους λίθους, και με πράγματα επιθυμητά. Ούτω θέλει κάμει εις τα ισχυρότατα οχυρώματα μετά θεού αλλοτρίου· όσοι γνωρίσωσιν αυτόν, εις αυτούς θέλει πληθύνει δόξαν.» (Δαν. 11:36-39, ΑΣΜ) Οι προφητικές αυτές περιγραφές δεν προέλεγαν ταπεινότητα πνεύματος ούτε στην Αγγλο-Αμερικανική παγκόσμια δύναμι, ούτε στον σημερινό προκλητή της, τον κομμουνισμό.

32, 33. Ποιος πραγματικά είναι αυτός ο «ταπεινότατος των ανθρώπων, και πώς απεδείχθη το γεγονός αυτό;

³² Εκείνος που είναι αληθινά ο «ταπεινότατος των ανθρώπων» είναι χωρίς συμπαραβολή. Δεν είναι ευτελής άνθρωπος, μολονότι είναι τόσο ταπεινός. Κανένα άλλο πλάσμα στον ουρανό ή στη γη δεν θα μπορούσε να ταπεινώση τον εαυτό του τόσο βαθιά για τη δόξα του Θεού και για το αιώνιο καλό του ανθρώπου, όσο ο ταπεινός αυτός. Γιατί; Επειδή, προτού δείξη πόσο ταπεινός στο πνεύμα είναι, υπήρχε σε μορφή Θεού ως πνευματικό πλάσμα στον ουρανό! Ήταν ο πρωτότοκος και μονογενής Υιός του Θεού, μέσω του οποίου εδημιουργήθησαν όλα τα άλλα πλάσματα στον ουρανό και στη γη.

³³ Μολονότι ήταν πρώτος μεταξύ όλων των πλασμάτων του Ιεχωβά Θεού, δεν διενοήθη ν’ αρπάξη τη θέσι του Θεού και να ισχυρισθή ότι είναι ίσος με τον Θεό. Δεν απεπειράθη να μεγαλυνθή έως του «Άρχοντος του στρατεύματος» του ουρανού, ούτε ‘εμεγαλορρημόνησε κατά του Θεού των θεών’, Ιεχωβά. Αντιθέτως, λέγει το ιερό Υπόμνημα, «εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους· και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.» (Φιλιππησ. 2:5-8) Μίλησε ειλικρινώς για τον εαυτό του όταν προσεκάλεσε τους ‘κοπιώντας και πεφορτισμένους’ να έλθουν σ’ αυτόν για ανακούφισι. Μακριά από το να είναι αγέρωχος και καταθλιπτικός, είπε: «Πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν.» (Ματθ. 11:28, 29) Με ταπεινή υποταγή στο θέλημα του Θεού του και ουρανίου Πατρός του εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»—Ματθ. 6:9, 10.