Ας Αποδειχθούμε Άξιοι να Εισέλθωμε στη Νέα Τάξι του Θεού

«Ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη.»—2 Πέτρ. 3:14.

 1. Τι δεν μπορούν να κάμουν οι δυσαρεστημένοι με την παλαιά τάξι, και τι μπορεί να κάμη ο Θεός;

Η ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ για την υπάρχουσα παλαιά τάξι πραγμάτων είναι διαδεδομένη σε όλη τη γη. Πολλά άτομα ριζοσπαστικών ιδεών την ονομάζουν «κατεστημένον» και διαμαρτύρονται εναντίον της. Πολλοί απ’ αυτούς θέλουν να την καταστρέψουν. Εν τούτοις διαπιστώνουν ότι δεν έχουν τίποτα κατάλληλο για να την αντικαταστήσουν. Δεν μπορούν να επινοήσουν τίποτα νέο και καλύτερο ως υποκατάστατο. Αν κατέστρεφαν την κατεστημένη παλαιά τάξι, μόνο ερείπια θα άφηνε. Ευτυχώς, υπάρχει κάποιος ανώτερος από τον άνθρωπο που είναι επίσης δυσαρεστημένος με την παλαιά τάξι της γης. Αυτός μπορεί, όχι μόνο να καταστρέψη τελείως την παλαιά τάξι, αλλά και να την αντικαταστήση με μια τάξι εξαιρετικά νέα για το ανθρώπινο γένος. Αυτός είναι ο Παντοδύναμος Θεός, ο Δημιουργός των ουρανών και της γης.

 2. Τι υποσχέθηκε αυτός ο Παντοδύναμος Θεός να κάμη και πού βρίσκομε γραμμένη την υπόσχεσί του;

² Ο ίδιος αυτός Θεός υποσχέθηκε ν’ απομακρύνη από τη γη την καταθλιπτική και θανατηφόρο παλαιά τάξι και να ιδρύση μια δίκαιη και ζωοπάροχη νέα τάξι που θα ικανοποιήση τις ανάγκες και τις δίκαιες επιθυμίες όλης της ανθρωπότητος. Η θεία υπόσχεσις της θαυμαστής αυτής αλλαγής στις ανθρώπινες υποθέσεις βρίσκεται γραμμένη στο Βιβλίο του οποίου ο Θεός είναι ο Συγγραφεύς, στην Αγία Γραφή. Ένας Βιβλικός συγγραφεύς του πρώτου αιώνος αναφέρθηκε σ’ αυτή την πολύτιμη υπόσχεσι όταν έγραψε τα εξής λόγια: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.»—2 Πέτρ. 3:13.

3, 4. (α) Ποιο ερώτημα εγείρεται για μας σχετικά με τη θεία υπόσχεσι; (β) Τι είδους πείρα θα είναι για το ανθρώπινο γένος όταν εκπληρωθούν τα λόγια της Αποκαλύψεως 21:3-5;

³ Όσοι ζούσαν στον πρώτο αιώνα και διάβασαν αυτά τα λόγια που έγραψε με πεποίθησι ο Χριστιανός απόστολος Πέτρος, ανέμεναν πραγματικά με ζήλο τους υποσχεμένους «νέους ουρανούς και νέαν γην» από έναν Θεόν που είναι αδύνατον να ψευσθή. Η υπόσχεσίς του αληθεύει και σήμερα ακόμη! Το ερώτημα λοιπόν είναι, Την πιστεύομε κι εμείς επίσης; Αν λέμε ότι την πιστεύομε, αναμένομε κι εμείς αυτά τα δίκαια «νέα» πράγματα; Προς τιμήν του Θεού, του οποίου η υπόσχεσις ποτέ δεν αποτυγχάνει, οφείλομε να την πιστέψωμε. (Ιησ. Ναυή 21:45· 23:14· Τίτον 1:2) Πραγματικά, πρέπει να είμεθα ενθουσιασμένοι, διότι οι νέοι ουρανοί και η νέα γη πλησιάζουν. Ασφαλώς τους χρειαζόμεθα όσο ποτέ πριν! Τα νέα αυτά πράγματα συμβολίζουν τη δίκαιη νέα τάξι του Θεού. Θα είναι αληθινά κάτι «νέο.» Έως τώρα οι άνθρωποι ποτέ δεν είδαν κάτι παρόμοιο. Θα είναι αναντίρρητα μια νέα πείρα για το ανθρώπινο γένος όταν εκπληρωθούν τα λόγια που είναι προς το τέλος της Αγίας Γραφής:

⁴ «Και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον. Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου· Ιδού κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ, Γράψον· διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί.»—Αποκάλ. 21:3-5.

 5. Πώς οι υποσχέσεις των πολιτικών αποδεικνύονται αντίθετες με τις υποσχέσεις του Θεού;

⁵ Με λύπη τους οι άνθρωποι είδαν ότι οι φιλόδοξες υποσχέσεις των ψηφοθηρών πολιτικών τους ήσαν απατηλές, μάταιες, υπερβολικές, απραγματοποίητες και ανάξιες εμπιστοσύνης. Σε οξεία αντίθεσι προς αυτές οι υποσχέσεις του Δημιουργού για «νέους ουρανούς και νέαν γην» θα αποδειχθούν πιστές και αληθινές. Μπορούμε να αναμένωμε όσα αυτός υποσχέθηκε χωρίς καμμιά πιθανότητα ν’ απογοητευθούμε.

ΤΑ ΠΑΛΑΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΕΑ

6, 7. Τι πιστεύουν πολλοί άνθρωποι από θρησκευτική άποψι για την παλαιά τάξι, και ποιο βιβλίο καθώς και τον Συγγραφέα του αγνοούν;

⁶ Χιλιάδες χρόνια ως τώρα επεκράτησε στη γη η παλαιά τάξις. Αυτό υπήρξε ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να την αηδιάσουν οι άνθρωποι και να κουρασθούν απ’ αυτήν. Αναρίθμητα εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν θρησκευτικώς ότι η παλαιά τάξις είναι η μοίρα του ανθρώπου, το αμετάβλητον πεπρωμένο του. Υποτάσσονται σ’ αυτήν με απελπισία και απόγνωσι. Αυτοί οι θρησκευόμενοι δεν γνωρίζουν την Αγία Γραφή. Δεν γνωρίζουν τον θείο Συγγραφέα της Βίβλου. Εκπληκτικό να το λέμε, πολλοί δεν γνωρίζουν ούτε το όνομά του. Γνωρίζουν τα προσωπικά ονόματα των μη Γραφικών θεών τους οποίους διδάχθηκαν να λατρεύουν, αλλ’ όχι και το προσωπικό όνομα του Θεού της Αγίας Γραφής. Ωστόσο, το όνομά Του υπάρχει σ’ αυτό το Βιβλίο. Για να το βρουν, μπορούν απλώς να λάβουν την πιο δημοφιλή Αγγλική μετάφρασι της. Αγίας Γραφής, την Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασι, που είχε εγκριθή από τον βασιλέα Ιάκωβον Α΄ της Μεγάλης Βρεταννίας να διαβάζεται σε όλες τις εκκλησίες της χώρας, και να γυρίσουν στην Έξοδο, το δεύτερο βιβλίο της Αγίας Γραφής, κεφάλαιον έκτον, εδάφια δύο και τρία. Εκεί θα διαβάσουν τα εξής:

⁷ «Ο Θεός ελάλησεν έτι προς τον Μωυσήν, και είπε προς αυτόν, Εγώ είμαι ο ΚΥΡΙΟΣ· και εφάνην εις τον Αβραάμ, εις τον Ισαάκ, και εις τον Ιακώβ με το όνομα, Θεός Παντοκράτωρ· δεν εγνωρίσθην όμως εις αυτούς με το όνομά μου ΙΕΧΩΒΑ.»

8, 9. Ποιο είναι το όνομα του «Υψίστου επί πάσαν την γην,» και πώς και γιατί μπορούμε να χρησιμοποιούμε το προσωπικό του όνομα;

⁸ Αν αυτή η μία περίπτωσις του θείου ονόματος στο αντίτυπο της Αγίας Γραφής των δεν τους είναι αρκετή, μπορούν να γυρίσουν στον Ψαλμό ογδοηκοστό τρίτο, εδάφιον 18, κι εκεί θα διαβάσουν τα εξής: «Και ας γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου μόνου το όνομα είναι ΙΕΧΩΒΑ είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.» Μπορούν επίσης να κοιτάξουν στο βιβλίο του Ησαΐα 12:2 και 26:4 στην ίδια μετάφρασι.

⁹ Το προσωπικό λοιπόν όνομα Εκείνου που είναι ο Θεός και «Ύψιστος επί πάσαν την γην» είναι Ιεχωβά. Στις πρωτότυπες Εβραϊκές Γραφές, που λέγονται γενικά Παλαιά Διαθήκη, το προσωπικό αυτό Θείο όνομα συναντάται περίπου επτά χιλιάδες φορές και γράφεται με τέσσερα Εβραϊκά σύμφωνα. Επειδή το προσωπικό όνομα του Θεού χρησιμοποιείται πολύ συχνά στα συγγράμματα της Αγίας Γραφής, εξουσιοδοτούμεθα σήμερα να χρησιμοποιούμε αυτό το όνομα, μόνο με έναν ευλαβικό τρόπο, χωρίς να το λαμβάνωμε επί ματαίω. Έτσι μπορούμε να προσδιορίσωμε τον Θεόν που εννοούμε, τον Θεό της Αγίας Γραφής. Το προσωπικό του όνομα διαφέρει από το όνομα του αγαπητού του Υιού, του Ιησού, του οποίου το όνομα σημαίνει «ο Ιεχωβά Είναι Σωτηρία.»

10. (α) Τι εσήμαινε για την παλαιά τάξι πραγμάτων η θεία υπόσχεσις για νέους ουρανούς και νέα γη; (β) Τι ενεθάρρυνε ο Πέτρος τους αναγνώστας του να κάμουν, αν και δεν ανέμεναν να ζήσουν ως την έναρξι των υποσχεμένων νέων πραγμάτων;

¹⁰ Ο Ουράνιος Πατήρ, ο Ιεχωβά, είναι εκείνος που υποσχέθηκε τη Νέα Τάξι, η οποία αποτελείται από τους νέους ουρανούς και τη νέα γη. Όταν ανέφερε τους νέους ουρανούς και τη νέα γη, εννοούσε ότι η παλαιά τάξις, η οποία ποτέ δεν προήλθε από τον Ιεχωβά Θεό, ήταν καταδικασμένη να παρέλθη. Δεν είναι αυτό αγαθά νέα; (Παράβαλε με εδάφιον Εβραίους 8:13.) Αφότου δόθηκε η θεία υπόσχεσις, άτομα με αληθινή πίστι σ’ Εκείνον που έδωσε την υπόσχεσι περίμεναν με ανυπομονησία να φέρη αυτή τη νέα τάξι. Ο απόστολος Πέτρος και οι εκκλησίες των Χριστιανών στους οποίους έγραψε την επιστολή του ήσαν μεταξύ εκείνων που απέβλεπαν πέρα από το παρόν και ανέμεναν με εμπιστοσύνη την ίδρυσι των δικαίων νέων ‘ουρανών’ που θ’ αποτελούσαν την κυβέρνησι και της δικαίας νέας ‘γης’ που θα ήταν η κοινωνία των ανθρώπων. Εξ αιτίας των όσων είχε πει ο Διδάσκαλος του Πέτρου, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Πέτρος δεν ανέμενε να ζήση για να ιδή αυτή την ευλογητή μέρα στη γη. (Ιωάν. 21:18, 19· 2 Πέτρ. 1:13-15) Ενεθάρρυνε, όμως τους αναγνώστας του να αναμένουν την έναρξι της δικαίας νέας τάξεως. Η θεόπνευστη ενθάρρυνσις του Πέτρου εφαρμόζεται σ’ εμάς τώρα, δεκαεννέα αιώνας ύστερα από τότε.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΠΡΩΤΑ

11. Τι πρέπει ν’ απομακρυνθή πρώτα από τη γη, και πώς κατεδείχθη ότι αυτό δεν είναι πολύ μεγάλο έργο για τον Δημιουργό;

¹¹ Πρώτα, όμως, πρέπει να αναμένωμε το τέλος της ασεβούς παλαιάς τάξεως. Λίγον καιρό μετά τον παγκόσμιο κατακλυσμό που κατεπόντισε τη γη στις ημέρες του προφήτου Νώε, πριν από 4.300 χρόνια και πλέον, εγκαταστάθηκε μια ασεβής παλαιά τάξις στη γη. Αυτή, λοιπόν, δεν προτίθεται να παραιτηθή εύκολα, χωρίς μάχη. Μάχη εναντίον τίνος; Φυσικά εναντίον του Δημιουργού της Νέας Τάξεως, του Δημιουργού των ‘νέων ουρανών’ και της ‘νέας γης.’ Αλλά το ξερρίζωμα της παλαιάς τάξεως δεν είναι πολύ μεγάλο έργο για να το αναλάβη ο Παντοδύναμος Θεός. Στις ημέρες του Νώε ο Θεός κατέδειξε την ικανότητά του να καταστρέψη έναν ολόκληρο κόσμο μ’ ένα πλήγμα, με μια ‘θεία ενέργεια’ που δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Πολύν καιρό πριν από τότε, στη δεύτερη μέρα της δημιουργικής Του εβδομάδος, ο Θεός έκαμε ένα διαχωρισμό των υδάτων ώστε μεγάλες ποσότητες ύδατος αιωρούντο στο διάστημα ολόγυρα στη γήινη σφαίρα, μ’ ένα ατμοσφαιρικό στερέωμα στο ενδιάμεσον. (Γεν. 1:6-8) Στον ωρισμένο του καιρό έκαμε να πέσουν στη γη αυτά τα αιωρούμενα νερά. Αυτό προκάλεσε ένα παγκόσμιο κατακλυσμό που έπνιξε όλον τον ανθρώπινο πληθυσμό της γης εκτός από τις οκτώ ανθρώπινες ψυχές που ήσαν μέσα στην κιβωτό του Νώε.—1 Πέτρ. 3:20.

12. Πόσον καιρό τουλάχιστον έδειξε ο Θεός υπομονή στο να φέρη τον κατακλυσμό, και τι κατέστρεψε ο κατακλυσμός:

¹² Ο παγκόσμιος εκείνος κατακλυσμός ήταν τιμωρία από τον Ιεχωβά Θεό. Υπομονητικά συγκρατήθηκε 120 τουλάχιστον χρόνια από το να επιβάλη αυτή την τιμωρία. (Γέν. 6:1-3) Ο απόστολος Πέτρος ιδιαίτερα ετόνισε αυτό το γεγονός, όταν έγραψε: «Και εάν τον παλαιόν κόσμον δεν εφείσθη, αλλά φέρων κατακλυσμόν επί τον κόσμον των ασεβών, εφύλαξεν όγδοον τον Νώε, κήρυκα της δικαιοσύνης.» Το ότι αυτό εσήμαινε παγκόσμια καταστροφή, τονίζεται και πάλι από τον απόστολο Πέτρο ο οποίος προσθέτει: «Δια των οποίων ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος.»—2 Πέτρ. 2:5· 3:6.

13. Πώς παραβάλλονται ο ‘παλαιός κόσμος’ και ο παρών ‘κόσμος’ ή η ανθρώπινη κοινωνία, όταν ληφθή υπ’ όψιν η θεία μακροθυμία;

¹³ Έτσι, ο ‘παλαιός κόσμος,’ η πρώτη ανθρώπινη κοινωνία, διήρκεσε περίπου 1.656 χρόνια μετά τη δημιουργία του ανθρώπου. Όσο γι’ αυτόν τον παρόντα «κόσμον,» ή ανθρώπινη κοινωνία, η θεία υπομονή διήρκεσε πολύ περισσότερο, περίπου σαράντα δύο αιώνες, δηλαδή από τον καιρό που με ‘θεία ενέργεια’ επήλθε σύγχυσις στη γλώσσα των οικοδόμων του πύργου της Βαβέλ. (Γέν. 10:8-10· 11:1-9) Ο ‘παλαιός κόσμος’ των ημερών του Νώε θάφτηκε σ’ έναν υγρό τάφο, διότι ήταν ‘ασεβής.’ Είχε γεμίσει τη γη με βία. Όχι μόνον δεν έκαμε τη γη παράδεισο, αλλά την κατέστρεφε, και «επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης.» (Γέν. 6:5-9, 12, 13) Ο κόσμος εκείνος ήταν άξιος καταστροφής.

14. Γιατί ο Νώε και η οικογένειά του θεωρήθηκαν άξιοι να επιζήσουν από τον κατακλυσμό;

¹⁴ Γιατί, λοιπόν, ο Νώε και η οικογένειά του θεωρήθηκαν άξιοι να διαφυλαχθούν στη διάρκεια του κατακλυσμού και να εισέλθουν στη μετακατακλυσμιαία περίοδο; Διότι ο Νώε ωδήγησε την οικογένειά του να ‘περιπατή με τον αληθινό Θεό,’ όχι με τον ασεβή κόσμο. Ο Θεός είδε ότι ο Νώε ήταν δίκαιος, «τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού.» Ήταν «κήρυξ δικαιοσύνης.» Είχε υποδειγματική πίστι στον Θεό. Γι’ αυτό υπήκουσε και κατεσκεύασε την κιβωτό για τη διαφύλαξι της ζωής της οικογενείας του.—Γέν. 6:9 έως 7:1· Εβρ. 11:7.

15, 16. (α) Ποιο μάθημα πρέπει να μάθωμε εδώ που εφαρμόζεται στο παρόν; (β) Πώς ο Ιησούς προείπε το τέλος ενός κόσμου σε παγκόσμια κλίμακα;

¹⁵ Ας μη χάσωμε το μάθημα που εκτίθεται εδώ: Είναι δυνατό για τον Ιεχωβά να τερματίση έναν ολόκληρο κόσμο κακής ανθρώπινης κοινωνίας και, μάλιστα, να διαφυλάξη επιδοκιμασμένους ανθρώπους από το τέλος ενός τέτοιου κόσμου. (2 Πέτρ. 2:9, 10) Το τέλος ενός κόσμου που θα είναι επίσης παγκόσμιο σε έκτασι είναι σήμερα ενώπιόν μας. Ο Υιός του Θεού, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, το προείπε αυτό, λέγοντας:

¹⁶ «Καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. . . . Ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή.»—Λουκ. 17:26-30· Ματθ. 24:37-39.

17, 18. Γιατί ο ‘παλαιός κόσμος’ δεν επρόσεξε τη θεία προειδοποίησι μέσω του Νώε, και πότε αποκαλύφθηκε η θεία κρίσις;

¹⁷ Στο έτος 2370 π.Χ. οι ασεβείς δεν πίστευαν την απόδειξι που ήταν εμπρός στα μάτια τους ότι το τέλος του ‘παλαιού κόσμου’ των πλησίαζε. Φαινόταν σ’ εκείνους απίθανο, και μάλιστα αδύνατο! Ο Νώε τους προειδοποιούσε για ένα φυσικό φαινόμενο που ήταν πάρα πολύ μεγάλο για να το πιστέψουν. Γιατί λοιπόν να ανησυχούν;

¹⁸ Η ζωή ως τότε συνεχιζόταν κανονικά γι’ αυτούς, με το να τρώγουν, να πίνουν και να νυμφεύωνται για να παραγάγουν την επόμενη γενεά. Δεν έλαβαν υπ’ όψι ότι θα ερχόταν κάποια μέρα που έπρεπε να λογαριασθούν με τον Θεό για όλη τους την κακία και τη βία με την οποία είχαν γεμίσει τη γη, για τον τρόπο με τον οποίον κατέστρεφαν τη γη, και για την ιδιοτελή πορεία τους επάνω στη γη. Όταν ο Νώε τελείωσε την κιβωτό και εισήγαγε σ’ αυτήν τα βασικά είδη των πτηνών και των ζώων, εκείνοι δεν έδωσαν καμμιά σημασία στην προειδοποίησι του Νώε. Έδειξαν πλήρη ελλειψι πίστεως. Ήσαν λοιπόν καταδικασμένοι στα όμματα του Θεού, σε αντίθεσι με την πιστή πορεία του Νώε που υπεστηρίζετο από έργα. Τελικά, έφθασε η δεκάτη εβδόμη μέρα του δευτέρου σεληνιακού μηνός (πιθανώς του Βουλ, που σημαίνει «βροχή») του έτους 2370 π.Χ. Τότε αποκαλύφθηκε η καταστρεπτική κρίσις από τον Θεόν του Νώε σ’ εκείνον «τον κόσμον των ασεβών.»—Γεν. 7:11-17· 2 Πέτρ. 2:5.

19. Αν επιθυμούμε να είμεθα σαν τον Νώε και να επιζήσωμε από το τέλος ενός κόσμου, τι περισσότερο απαιτείται από το να θέλωμε απλώς να διαφύγωμε την καταστροφή μαζί μ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων;

¹⁹ Επιθυμούμε εμείς σήμερα να είμεθα σαν τον Νώε και την οικογένειά του για να επιζήσωμε από το τέλος ενός κόσμου και να εισέλθωμε στην δίκαιη νέα τάξι του Θεού, για ν’ απολαύσωμε τους ‘νέους ουρανούς και τη νέα γη’; Για να θεωρηθούμε άξιοι αυτού του προνομίου, απαιτείται περισσότερο από το να θέλωμε απλώς να διαφύγωμε την καταστροφή του «παρόντος πονηρού αιώνος.» (Γαλ. 1:4) Πρέπει να ομοιάσωμε στην οικογένεια του Νώε, του ‘κήρυκος της δικαιοσύνης,’ όπως ζούσε στις ημέρες πριν από τον παγκόσμιο κατακλυσμό. Ο Νώε έπρεπε να κάνη έργα πίστεως εκτός από το να κηρύττη τη δικαιοσύνη και να διασαλπίζη την προειδοποίησι για την παγκόσμια καταστροφή. Μήπως πρέπει να αναμένονται λιγώτερα από μας, οι οποίοι τώρα ζούμε στην ‘συντέλεια του αιώνος,’ σύμφωνα με την προφητική περιγραφή του Ιησού της σημαντικής περιόδου την οποίαν περνούμε από το έτος 1914 μ.Χ.; Όχι, βέβαια, αν το σύγχρονο αντίτυπο ταιριάζη με τον αρχαίο τύπο των ημερών του Νώε.—Ματθ. 24:3-39.

20. Τι επιχείρημα χρησιμοποιεί ο Πέτρος εν σχέσει με την ικανότητα του Θεού να ενεργή απέναντι των δικαίων και των αδίκων, για να μας υπενθυμίση τι να κάμωμε:

²⁰ Εκείνο που είναι ανάγκη να κάμωμε είναι ακριβώς αυτό που ο απόστολος Πέτρος υπενθυμίζει στους αναγνώστας της δευτέρας επιστολής του προς τους Χριστιανούς πιστούς. Ο Πέτρος, χρησιμοποιώντας ένα επιχείρημα για την εκτέλεσι θείας κρίσεως στους πονηρούς αγγέλους και ανθρώπους, γράφει τα εξής: «Εάν τον παλαιόν κόσμον δεν εφείσθη, αλλά φέρων κατακλυσμόν επί τον κόσμον των ασεβών εφύλαξεν όγδοον τον Νώε, κήρυκα της δικαιοσύνης· . . . Εξεύρει ο Κύριος να ελευθερώνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως, δια να κολάζωνται· μάλιστα δε τους οπίσω της σαρκός ακολουθούντας με επιθυμίαν ακαθαρσίας, και καταφρονούντας την εξουσίαν.»—2 Πέτρ. 2:5-10.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΔΕΝ ΒΡΑΔΥΝΕΙ

21. Γιατί αυτή η γενεά νομίζει ότι η καταστροφή της δεν πρόκειται να γίνη και ότι βραδύνει η εκτέλεσις της θείας κρίσεως;

²¹ Προς το τέλος διακοσίων ετών μετά τον κατακλυσμό του Νώε, οι απόγονοι του Νώε γενικά άρχισαν να λησμονούν τη θεία παγκόσμια εκτέλεσι κρίσεως εναντίον των ασεβών. Ίδρυσαν τότε μια ανθρώπινη κοινωνία στασιάζοντας εναντίον του Ιεχωβά Θεού ως του Παγκοσμίου Κυριάρχου. Η φημισμένη πόλις που ωνομαζόταν Βαβέλ (ή Βαβυλών) έγινε σύμβολο αυτής της ανθρώπινης κοινωνίας που περιφρονεί τον Θεό. (Γέν. 10:8-10) Αυτό έγινε πριν από χιλιάδες χρόνια. Έτσι αυτός ο κόσμος που αγνοεί τον Υπέρτατο Κριτή, και απορρίπτει τον κατακλυσμό που έγινε στον «παλαιόν κόσμον,» επετράπη να ζήση πολύν καιρό ως τώρα. Πέρασε πολύς καιρός, ακόμη και αν μετρηθή από την ίδρυσι του Χριστιανικού κόσμου στις ημέρες του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου, τον τέταρτο αιώνα μ.Χ. Επίσης, στη δική μας γενεά, πέρασαν ήδη εξήντα ένα χρόνια από την έναρξι του ‘εσχάτου καιρού’ στο έτος 1914 μ.Χ. (Δαν. 12:1-4) Συνεπώς, οι υποκριτικοί θρησκευόμενοι του Χριστιανικού κόσμου μπορεί να έχουν την τάσι να νομίζουν ότι βραδύνει η εκτέλεσις της θείας κρίσεως και ότι η καταστροφή των δεν πρόκειται να γίνη. Νομίζουν ότι, παρά τη θρησκευτική τους υποκρισία σχετικά με τον Θεόν και την Αγία Γραφή, ο Θεός δεν θα επαναλάβη την καταστροφή ενός ολοκλήρου κόσμου στασιαστικών ανθρώπων.

22. Σύμφωνα με ποια παραδείγματα απέναντι ασεβών ανθρώπων του παρελθόντος, δεν θα φεισθή ο Θεός τον σημερινό κόσμο;

²² Σήμερα, το συνετό πράγμα που πρέπει να κάμωμε είναι να πάρωμε στα σοβαρά τα θεόπνευστα λόγια του αποστόλου Πέτρου, όταν έγραψε: «Των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει.» (2 Πέτρ. 2:3) Σύμφωνα με όλες τις αποδείξεις που εξετάζονται κάτω από το φως των θεοπνεύστων Γραφών, η ώρα είναι πολύ προχωρημένη. Η ανεκτική μακροθυμία του Θεού φθάνει σε λίγο στα όριά της. Όσο βέβαιο είναι ότι αυτός δεν εφείσθη αγγέλους που απείθησαν στα χρόνια που προηγήθηκαν του κατακλυσμού, όσο βέβαιο είναι ότι δεν εφείσθη τον υλιστικό κόσμο των ασεβών στις ημέρες του Νώε, και όσο βέβαιο είναι ότι δεν εφείσθη τις ανήθικες πόλεις των Σοδόμων και των Γομόρρων στις ημέρες του Αβραάμ και του ανεψιού του Λωτ, τόσο ακριβώς βέβαιο είναι, ότι αυτός ο Θεός των αναλλοίωτων κανόνων της δικαιοσύνης δεν θα φεισθή τον σημερινό κόσμο των απίστων και εγωκεντρικών ανθρώπων.

23, 24. (α) Γιατί δεν πρέπει, να συμπεράνωμε ότι ο Θεός δεν έχει ακριβή χρόνο για να εκτελέση την απόφασί του; (β) Τι επέτρεψε η μακροθυμία του Θεού στις ημέρες του Νώε;

²³ Επειδή δεν ελέχθη σ’ αυτόν τον κόσμο μέσα στη Γραφή η ακριβής ημέρα και ώρα του ‘Κριτού πάσης της γης’ να εκτελέση την απόφασί του να καταστρέψη αυτό το σύστημα πραγμάτων, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει ορίσει τον ακριβή Του χρόνο.—Γεν. 18:25.

²⁴ Δεν πρόκειται για μια περίπτωσι νομικών υποθέσεων που κινούνται πολύ αργά για την απόδοσι δικαιοσύνης όπως γίνεται στα σύγχρονα δικαστήρια. Δεν κοιμάται ο Θεός επάνω στη δικαστική έδρα ούτε κοιμάται βαθειά ώστε να μη καταστρέψη το ‘παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων.’ (Γαλ. 1:4, ΜΝΚ) Ο ωρισμένος προς τούτο καιρός του δεν ετέθη σε μια προγενέστερη χρονολογία, διότι υπήρξε «μακρόθυμος.» (Έξοδ. 34:6) Μπορούμε να είμεθα όλοι ευτυχείς σήμερα, επειδή ο Θεός χρονολογεί τα γεγονότα με αυτόν τον τρόπο! Γιατί; Για τον σοβαρό λόγο που επέτρεψε να σωθούμε. Είναι όπως στις ημέρες του Νώε, όταν ο Θεός επέτρεψε να περάσουν 120 χρόνια ως τον κατακλυσμό, πράγμα που έδωσε την ευκαιρία στον Νώε και τη σύζυγό του ν’ αποκτήσουν τρεις γυιους και αυτοί να μεγαλώσουν και να νυμφευθούν τρεις κόρες και κατόπιν και οι οκτώ να εργασθούν για την κατασκευή της κιβωτού και να φέρουν τα ζώα μέσα σ’ αυτήν για να σωθούν.—Γεν. 6:3 έως 7:10· Ψαλμ. 103:8.

25. Πώς οι άνθρωποι της παλαιάς τάξεως και εκείνοι που επιθυμούν τη νέα τάξι επωφελούνται από τη μακροθυμία του Θεού;

²⁵ Ο σημερινός ασεβής κόσμος επωφελείται από τη μακροθυμία του Θεού για ν’ απολαύση όσο μπορεί περισσότερο τις ιδιοτελείς τέρψεις του στη διεφθαρμένη παλαιά τάξι. Εκείνοι που ποθούν τη δίκαιη νέα τάξι επωφελούνται από τη ‘μακροθυμία’ Του για να μετανοήσουν από τα θανατηφόρα έργα τους και ν’ αποδειχθούν άξιοι σωτηρίας στη νέα Του τάξι. Λαμβάνουν την άποψι που εκθέτει ο απόστολος Πέτρος με αυτά τα λόγια: «Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.»—2 Πέτρ. 3:9, ΜΝΚ.

26, 27. (α) Με τι σχετίζεται η μετάνοια που αναφέρεται εδώ; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι αυτού του είδους την μετάνοια είχε υπ’ όψι;

²⁶ Ήλθαμε εμείς σε μετάνοια; Θέτοντας αυτό το ερώτημα, δεν εννοούμε τη συνήθη μετάνοια που γίνεται για ένα σφάλμα, όπως όταν ο Ιησούς αναφέρθηκε σ’ έναν κατ’ επανάληψιν παραβάτη, λέγοντας: «Και εάν επτάκις της ημέρας αμαρτήση εις σε και επτάκις της ημέρας επιστρέψη προς σε, λέγων, Μετανοώ, θέλεις συγχωρήσει αυτόν.» (Λουκ. 17:4) Μάλλον, η μετάνοια που αναφέρεται στην επιστολή 2 Πέτρου 3:9 σχετίζεται με την πορεία ενεργείας ενός ατόμου σε σχέσι με τη βασιλεία του Θεού, την κυβέρνησι στην οποία ο Ιησούς Χριστός είναι διωρισμένος βασιλεύς όλης της ανθρωπότητος.

²⁷ Μια τέτοια μετάνοια σχετικά με την ουράνια Μεσσιανική βασιλεία του Θεού είχε υπ’ όψιν ο Ιησούς, σύμφωνα με όσα αναγράφονται στον Ματθαίο 4:17, όπου διαβάζομε τα εξής: «Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη και να λέγη, Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Βλέπε επίσης Μάρκον 1:14, 15· Ματθαίον 3:1, 2.) Σύμφωνα με αυτή την αναγραφή σχετικά με τη μετάνοια, διαβάζομε ότι ο Ιησούς Χριστός απέστειλε τους δώδεκα αποστόλους του ανά δύο να κηρύξουν, όπως και ο ίδιος έκαμε, «ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» «Και εξελθόντες εκήρυττον να μετανοήσωσι.»—Ματθ. 10:1-15· Μάρκ. 6:7-12.

28. Πώς ο Πέτρος και ο Παύλος ετόνισαν το επείγον της μετανοίας εν σχέσει με τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού;

²⁸ Τότε ήταν επείγον να μετανοήση ο Ιουδαϊκός λαός εν σχέσει με τη Μεσσιανική βασιλεία. Γι’ αυτό ο Ιησούς τους είπε: «Εάν δεν μετανοήτε, πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή.» (Λουκ. 13:1-4) Την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., ο απόστολος Πέτρος είπε σε χιλιάδες Ιουδαίους που τον ερώτησαν τι πρέπει να κάμουν: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών.» (Πράξ. 2:1-38) Αργότερα ο Πέτρος έδωσε παρόμοια συμβουλή στους Ιουδαίους στο ναό της Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με τα εδάφια Πράξεις 3:19-23. Μετάνοια απέναντι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού τονίσθηκε και από τον απόστολο Παύλο επίσης. Λόγου χάριν, στας Αθήνας ο Παύλος, αφού εκήρυξε «τον Ιησούν και την ανάστασιν,» είπε τα εξής στο δικαστήριο του Αρείου Πάγου: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι· [Γιατί;] διότι προσδιόρισεν ημέραν, εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη δια ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.»—Πράξ. 17:16-31. Βλέπε επίσης Πράξεις 26:20· Ρωμαίους 2:4.

29. (α) Ποιο λοιπόν είναι το πρώτο μας βήμα για να αποδειχθούμε άξιοι να εισέλθωμε στη νέα τάξι του Θεού (β) Σύμφωνα με τον Πέτρο, είναι η μετάνοια το τέλος του ζητήματος;

²⁹ Σ’ αυτό λοιπόν το ζήτημα δεν χωρεί καμμιά αμφιβολία: Το πρώτο μας βήμα στο ν’ αποδειχθούμε άξιοι να εισέλθωμε στη δίκαιη νέα τάξι του Θεού είναι το βήμα της μετανοίας, εν σχέσει με τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Μόνο μέσω του διωρισμένου βασιλέως του Θεού γι’ αυτή την κυβέρνησι, του Ιησού Χριστού, μπορούν άτομα που μετανοούν ν’ αποκτήσουν τη θεία συγχώρησι των αμαρτιών τους. (Πράξ. 2:38) Μέσω αυτής της Μεσσιανικής βασιλείας ο Θεός θα διεκδικήση την παγκόσμια εξουσία του, και οι άνθρωποι πρέπει να μετανοήσουν επειδή υπήρξαν κάτω από την εξουσία του μεγάλου εχθρού του Θεού, Σατανά του Διαβόλου. Ήλθαμε όλοι μας σ’ αυτή τη μετάνοια, σύμφωνα με την επιθυμία του Θεού; Αν μπορούμε να απαντήσωμε Ναι, τότε, σύμφωνα με τον απόστολο Πέτρο, είμεθα στην οδόν για να πράξωμε ό,τι άλλο υπολείπεται να γίνη, αν θέλωμε ν’ αποκτήσωμε την τελική επιδοκιμασία του Θεού. Μπορούμε να επωφεληθούμε από την ανεκτική μακροθυμία του απέναντι αυτής της πονηρής παλαιάς τάξεως πραγμάτων. Έτσι μπορούμε να είμεθα βέβαιοι για την τελική επιδοκιμασία Του. Αυτό θα σημάνη σωτηρία για μας.

[Εικόνες στη σελίδα 172]

Ο Νώε ωδήγησε την οικογένεια του σε λατρεία

Ήταν ‘κήρυξ δικαιοσύνης’

Με υπακοή κατεσκεύασε την κιβωτό