Ο Καλύτερος Καιρός για να Ζήτε

‘Ω! ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΑΛΗΑ ΧΡΟΝΙΑ!’

Πόσες φορές το έχετε πει αυτό;

Αλλά θα θέλατε πραγματικά να ζήτε στην εποχή του παππού σας; Σκεφθήτε τον Αʹ Παγκόσμιο Πόλεμο, ίσως και τον Βʹ Παγκόσμιο Πόλεμο, που θα έπρεπε να υπομείνετε.

Ή, υποθέστε ότι είχατε ζήσει παλαιότερα, στους «σκοτεινούς αιώνας.» Μήπως θα είχατε να υποφέρετε λιγώτερες ταλαιπωρίες εκείνη την εποχή; Μήπως θα είχατε καμμιά καλύτερη ελπίδα, αν είχατε καθόλου;

Η Αγία Γραφή συμβουλεύει να μη λαχταρούμε τους παληούς καιρούς. Προειδοποιεί: «Μη είπης, Τις η αιτία, διά την οποίαν αι παρελθούσαι ημέραι ήσαν καλήτεραι παρά ταύτας; διότι δεν ερωτάς φρονίμως περί τούτου.»—Εκκλησ. 7:10.

Πραγματικά, ΤΩΡΑ είναι ο καλύτερος ως τώρα καιρός για να ζούμε, σε πείσμα της αυξημένης στενοχώριας που είναι στη γη.

Γιατί; Διότι είμεθα πιο κοντά στην εκπλήρωσι του σκοπού του Θεού ως προς τη γη. Είμεθα κοντά στην ειρηνική χιλιετή βασιλεία του Θεού, που θα φέρη διαρκείς ευλογίες στο ανθρώπινο γένος.

Δεν πρόκειται για ψευδή ελπίδα. Ούτε είναι κανένα είδος θεωρητικού, επιθυμητού συλλογισμού. Βασίζεται στην πραγματικότητα. Βασίζεται στην υπόσχεσι του Δημιουργού—όχι μόνο σε μια υπόσχεσι, αλλά στα ασφαλή προφητικά λόγια Εκείνου ο οποίος ήδη απέδειξε ότι μπορεί να το κάμη αυτό, και ο οποίος επίσης απέδειξε ότι μπορεί να προείπη ένα τέτοιο πράγμα.

ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ ΥΠ’ ΟΨΙΝ

Ο Παντοδύναμος Θεός θέλησε να δώση μια σαφή όρασι αυτής της βασιλείας στον απόστολο Ιωάννη, ο οποίος ήταν ένας πιστός δούλος του Κυρίου Ιησού Χριστού επί εξήντα πέντε χρόνια περίπου. Ο απόστολος Ιωάννης προσεκλήθη να ιδή το μέλλον, στο ρεύμα του χρόνου, για να διακρίνη αυτή την κυβέρνησι που πραγματικά θα διευθύνη όλες τις υποθέσεις της γης. Ο Ιωάννης κατέγραψε ό,τι είδε στο βιβλίο της Γραφής που λέγεται Αποκάλυψις.

Επειδή ο Ιωάννης εξακολουθούσε να διακηρύττη τ’ αγαθά νέα της μελλοντικής βασιλείας του Χριστού, στιγματίσθηκε ως εγκληματίας από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και εξωρίσθηκε στη νήσο Πάτμο του Αιγαίου Πελάγους. Ασφαλώς η θαυμαστή αυτή όρασις ήταν μεγάλη παρηγοριά σ’ αυτόν. Ήταν μια αμοιβή για τα πολλά χρόνια του πιστού έργου του, να είναι ο πρώτος που θα έβλεπε πολλές λεπτομέρειες της βασιλείας αυτής και να γνωρίση ότι αυτή θα διακυβερνήση επί χίλια χρόνια, με αποτέλεσμα να γίνη η γη παράδεισος. Οι πληροφορίες αυτές μπορούν και σ’ εμάς να είναι πολύ παρηγορητικές.—Αποκάλ. κεφάλ. 20, 21.a

Αυτή η βασιλεία θα είναι για το καλό του ανθρωπίνου γένους. Είναι αλήθεια ότι αυτή θα φέρη τιμή στον Θεό και θ’ αποκαταστήση την κυριαρχία του αιωνίως σε όλα τα πράγματα της γης. Θα φέρη τον μόνο στασιαστικό αυτόν πλανήτη σε αρμονία με το υπόλοιπον του σύμπαντός του. Αλλά εκείνοι που πραγματικά θα ευεργετηθούν θα είναι το ανθρώπινο γένος. Ο Βασιλεύς του είναι το «σπέρμα» διά του οποίου ‘θα ευλογηθούν πάντα τα έθνη της γης.’—Γεν. 22:18.

ΕΠΙΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΦΙΛΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Και τι θα λεχθή για τη βεβαιότητα της ελπίδος σ’ αυτή την ευεργετική εξουσία, δηλαδή για την αξιοπιστία της επαγγελίας; Σημειώστε τι έκαμε ο Θεός, επιδεικνύοντας την ικανότητά του να ασκή κυριαρχία στους ανθρώπους, και να προλέγη από ετών τι θα κάμη.

Πριν από είκοσι πέντε περίπου αιώνες κάποιος βασιλεύς, ο Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος, ήταν ο αναμφισβήτητος άρχων του κόσμου. Η Βαβυλών είχε συντρίψει τη Δεύτερη Παγκόσμια Δύναμι, την Ασσυρία, και τότε έγινε η μεγάλη Τρίτη Παγκόσμιος Δύναμις της Βιβλικής ιστορικής αφηγήσεως.

Αλλά ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, ο Ναβουχοδονόσορ, έκαμε ένα σοβαρό λάθος. Στην υπερηφάνεια και μεγαλαυχία του παρέβλεψε το γεγονός ότι ο Θεός του ουρανού απλώς του επέτρεψε να είναι εκεί που ήταν. Ο Θεός τού επέτρεψε να οδηγήση στην εξορία το Ιουδαϊκό έθνος, τον λαό του Θεού, λόγω της παρακοής των, σαν μια επανορθωτική τιμωρία. Δεν ήταν η δύναμις του Ναβουχοδονόσορ εκείνη που τον έκαμε να καταλάβη την Ιερουσαλήμ. Ο Θεός για να το καταδείξη αυτό στον Ναβουχοδονόσορ και στις επόμενες γενεές, έστειλε ένα μήνυμα στον Ναβουχοδονόσορ με ενύπνιο το οποίο πολύ τον ανησύχησε.

Ο Ναβουχοδονόσορ, αφού συνεσκέφθη με τους θρησκευτικούς του μάντεις και αστρολόγους και δεν έλαβε ικανοποιητική εξήγησι του ενυπνίου, εκάλεσε ένα Ιουδαίο δούλο, τον προφήτη Δανιήλ.—Δαν. κεφ. 4

Ο Δανιήλ εξήγησε τι εσήμαινε το όνειρο. Αυτό προέλεγε στον Ναβουχοδονόσορ μια ταπεινωτική επταετή τιμωρία από τον Θεό. Ωστόσο μετά ένα έτος, ο Ναβουχοδονόσορ άρχισε να μεγαλαυχή, υπερηφανευόμενος για την πρωτεύουσά του τη Βαβυλώνα. Μόλις τελείωνε τους κομπασμούς του, όταν άκουσε μια φωνή από το αόρατο, από τον ουρανό, που έλεγε:

«Προς σε αναγγέλλεται, Ναβουχοδονόσορ βασιλεύ· Η βασιλεία παρήλθεν από σου· και θέλεις εκδιωχθή εκ των ανθρώπων, και μετά των θηρίων του αγρού θέλει είσθαι η κατοικία σου· χόρτον ως οι βόες θέλεις τρώγει, και επτά καιροί θέλουσι παρέλθει επί σε, εωσού γνωρίσης ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν.»—Δαν. 4:29-32.

Τι επακολούθησε αμέσως; Ακριβώς εκείνο που ο Θεός είπε ότι θα εγίνετο. Αυτό είναι στην αφήγησι του Δανιήλ. Η Βαβυλωνιακή ιστορία που εξετάφη δεν περιέχει αφήγησι του γεγονότος ότι ο Ναβουχοδονόσορ ήταν παράφρων επί επτά κατά γράμμα χρόνια, όπως δείχνει η Γραφή ότι συνέβη. Αλλά μήπως έπρεπε ν’ αναμένωμε από τους υποστηρικτάς και δούλους ενός δικτάτορος βασιλέως να ιστορήσουν την ταπείνωσί του; Δεν μπορούμε να φαντασθούμε ότι οι ιστορικοί του Χίτλερ θα εξιστορούσαν τις ήττες του Χίτλερ αν αυτός επανήρχετο στην εξουσία όπως ο Ναβουχοδονόσορ στο τέλος της επταετούς παραφροσύνης του. Και άλλα έθνη ακολούθησαν επίσης την πολιτική της εξυψώσεως των αρχόντων και των κυβερνήσεών των, όπως μπορούμε να δούμε στα χρονικά της αρχαίας Αιγύπτου, της Ασσυρίας και πολλών συγχρόνων χωρών. Αλλά η Αγία Γραφή μάς δίνει την αληθινή, άδολη και απλή εξιστόρησι.

Όταν ο Θεός αποκατέστησε το λογικό του Ναβουχοδονόσορ, αυτός ούτε κατάλαβε ότι οι επτά καιροί θα είχαν μια μεγαλύτερη εκπλήρωσι ενός έτους για κάθε μέρα των επτά προφητικών ετών από 360 ημέρες το καθένα, συνολικά 2.520 (7 x 360) ετών. Δεν κατάλαβε ότι αυτό ήταν μια προφητεία που απεκάλυπτε ότι, από τον καιρό της ανατροπής της αντιπροσωπευτικής βασιλείας του Θεού όταν η Ιερουσαλήμ ερημώθηκε στο έτος 607 π.Χ., δεν θα υπήρχε βασιλεύς της γραμμής του Δαβίδ που να εξουσιάζη υποθέσεις της ανθρωπότητος επί 2.520 χρόνια. Στη διάρκεια του χρονικού αυτού διαστήματος η ‘Ιερουσαλήμ θα κατεπατείτο από τα έθνη ώσπου να εκπληρωθούν οι Καιροί των Εθνών’—δηλαδή, ο Θεός θα επέτρεπε να κυριαρχούν τα έθνη στη γη, χωρίς να υπάρχη ενθρονισμένος βασιλεύς που ν’ αντιπροσωπεύη τον Θεό. Στο τέλος της περιόδου των 2.520 ετών θα ήρχετο ο ωρισμένος καιρός του Θεού να ενθρονίση τον Μεσσία του στους ουρανούς. Σύμφωνα με τη Βιβλική χρονολογία και τις παγκόσμιες συνθήκες που εκπληρώνουν την προφητεία, αυτοί οι καιροί των Εθνών έληξαν το έτος 1914 μ.Χ.—Λουκ. 21:24· Ιεζ. 21:27.

Αυτό σημαίνει ότι τώρα είμεθα στην βραχεία χρονική περίοδο προτού η Μεσσιανική βασιλεία βαδίση εναντίον του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων και εισαγάγη την ειρηνική χιλιετή βασιλεία.—Ματθ. 6:10.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;

Μερικοί μπορεί να διστάζουν να βασισθούν στην Αγία Γραφή, επειδή αυτή γράφθηκε από ανθρώπους. Αλλά συχνά οι συγγραφείς υπαγορεύουν τις σκέψεις των σε άλλους οι οποίοι ενεργούν ως απλοί γραμματείς. Ομοίως, τα ιστορικά και τεκμηριακά έργα δεν αποτελούν ιδέες των συγγραφέων ή συντακτών των. Μολονότι είναι αληθινό ότι η Αγία Γραφή γράφθηκε από ανθρώπους, εν τούτοις δεν είναι λόγος ανθρώπων. Μέσα στις σελίδες της η Αγία Γραφή τονίζει ότι είναι έργον θείας εμπνεύσεως, και γράφθηκε εν ονόματι του Υψίστου και του Ζώντος εις τον αιώνα. Ο ίδιος ο Ναβουχοδονόσορ μετά την ταπεινωτική εμπειρία του, είδε σαφώς και παραδέχθηκε ότι τα λόγια του Δανιήλ για την ερμηνεία του ενυπνίου δεν ήσαν απλώς λόγια του Δανιήλ, γι’ αυτό ομολόγησε τα εξής:

«Και εν τέλει των ημερών, εγώ ο Ναβουχοδονόσορ εσήκωσα τους οφθαλμούς μου προς τον ουρανόν, και αι φρένες μου επέστρεψαν εις εμέ, και ευλόγησα τον Ύψιστον, και ήνεσα και εδόξασα τον ζώντα εις τον αιώνα, του οποίου η εξουσία είναι εξουσία αιώνιος, και η βασιλεία αυτού εις γενεάν και γενεάν· και πάντες οι κάτοικοι της γης λογίζονται ενώπιον αυτού ως ουδέν· και κατά την θέλησιν αυτού πράττει εις το στράτευμα του ουρανού, και εις τους κατοίκους της γης· και δεν υπάρχει ο εμποδίζων την χείρα αυτού, ή ο λέγων προς αυτόν, Τι έκαμες;»—Δαν. 4:34, 35.

Πραγματικά, το γεγονός ότι άνθρωποι χρησιμοποιήθηκαν ως γραμματείς για να καταγράψουν ό,τι ο Θεός επιθυμούσε να γραφή στη Βίβλο δεν μειώνει την αυθεντικότητά της ή την επίδρασί της στην ανθρωπότητα. Οι εμπειρίες του Ιώβ, του Δαβίδ, του Δανιήλ και άλλων ανδρών, τα αισθήματά των, οι δοκιμασίες των, η τήρησις ακεραιότητός των υπό δοκιμασίαν, παρέχουν μια πραγματικότητα και αίσθημα οικειότητος που τίποτε άλλο δεν θα μπορούσε να παράσχη. Επίσης, μας ενθαρρύνει ως συνήθεις ανθρώπους, διότι μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι υφιστάμεθα πολλά παρόμοια πράγματα, και γνωρίζομε ότι ακεραιότης μπορεί να κρατηθή από ανθρώπους αν εμπιστεύωνται συνεχώς στον Θεό. Αυτό δίνει στη Γραφή μια καλή, παρηγορητική θέρμη και ένα πιο ισχυρό κρίκο αληθείας απ’ όσο θα μπορούσε να δώση ένα βιβλίο που λέγεται ότι έπεσε απλώς από τον ουρανό.

Σκεφθήτε αυτά τα γεγονότα: Ο Θεός μπόρεσε να πη με ακρίβεια ότι ο Ναβουχοδονόσορ θα ήταν παράφρων επί επτά χρόνια και κατόπιν θα αποκαθίστατο στον θρόνο του. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός εχαρακτήρισε την προφητεία για τους «καιρούς των Εθνών» ως αυθεντική, και ετόνισε ότι αυτοί οι καιροί των Εθνών ετελείωναν πολύν καιρό μετά την εποχή που ήταν στη γη. Ρωτήστε λοιπόν τον εαυτό σας: Δεν θα ήταν επίσης δυνατόν να προείπη ο Θεός τα χίλια χρόνια της Μεσσιανικής βασιλείας του;

Οι άνθρωποι βέβαια δεν μπορούν να φέρουν μια χιλιετή ειρήνη. Πραγματικά, δεν μπορούν να φέρουν ούτε μια χιλιετή κοσμοκρατορία. Ο Χίτλερ έκαμε μια τέτοια προσπάθεια, και διήρκεσε δώδεκα χρόνια. Και τώρα, ιδιαίτερα πολλοί σοβαροί σπουδασταί κυβερνητικών και παγκοσμίων συνθηκών—πολιτικοί άνδρες, επιστήμονες και άλλοι—λέγουν ότι το ανθρώπινο γένος δεν θα μπορέση να ζήση ούτε ως το έτος 2000 μ.Χ. Αυτοί βασίζουν την προοπτική τους, όχι στην Αγία Γραφή, αλλά στα δύσκολα σημερινά πράγματα και στην αμετάστρεπτη παρούσα τάσι των πραγμάτων στην οποία ευρισκόμεθα όλοι εμείς. Η Αγία Γραφή χαρακτηρίζει αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνούμε ως ένα σημείο της εγγύτητος του τέλους αυτού του συστήματος.—2 Τιμ. 3:1-5.

Μπορούμε κάλλιστα να πιστεύωμε την Αγία Γραφή για την εγγύτητα του τέλους αυτού του συστήματος. Αλλά δεν έχομε βάσι να πιστεύωμε τις σκοτεινές προβλέψεις καταστροφής της ανθρωπότητος, ή στους αιωνίους ισχυρισμούς τούς οποίους συχνά εκστομίζουν οι πολιτικοί για μια παγκόσμια ειρήνη με τη συνεχή επικράτησι των ανθρωπίνων κυβερνήσεων. Δεν έχομε βάσεις για να πιστεύωμε σ’ αυτές τις υποσχέσεις. Αλλά έχομε βάσεις για να πιστεύωμε στον Δημιουργό, και πρέπει να δεχώμεθα τις προρρήσεις του. Δεν πρόκειται για προβλέψεις σκοτεινές για την ανθρώπινη φυλή, αλλά αντίθετα για μια χιλιετή διακυβέρνησι που θα φέρη το ανθρώπινο γένος σε τελειότητα. Ο Θεός μάς λέγει ότι θα καταστήση αυτή τη γη ένα ωραίο κόσμημα και θα φέρη τους λαούς της σε αρμονία μεταξύ των. Επίσης υπόσχεται αιώνια συνέχισι της ζωής στη γη με ευτυχία.

Ο ΠΙΟ ΕΥΘΕΤΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

Αν πιστεύωμε στον Θεό, τώρα είναι πραγματικά ο καλύτερος καιρός που υπήρξε ποτέ για να ζούμε. Διότι εμείς, απ’ όλες τις γενεές των ανθρώπων, έχομε την ευκαιρία να δούμε την καταστροφή της ανομίας, την εκκαθάρισι της γης και την επιβίωσι σε μια δίκαιη νέα τάξι. Πιστεύετε ότι ο Θεός έχει αυτόν τον καλό σκοπό για τη γη; Αν ναι, φροντίστε αμέσως να εξασφαλίσετε την εύνοιά του όταν ο Μεσσιανικός βασιλεύς του θα εκτελέση κρίσι πάνω σ’ αυτό το παρηκμασμένο σύστημα πραγμάτων.

Αν είσθε ένας που έχη τάσι να είσθε δύσπιστος, γιατί δεν προσπαθείτε τουλάχιστον να εξετάσετε προσεκτικά τι λέγει ο Θεός και να το παραβάλετε μ’ εκείνο που προσφέρουν οι άνθρωποι; Υπάρχει καμμιά άλλη ελπίδα που να την παραβάλετε με την υπόσχεσι του Θεού; Και αυτό που υπόσχεται ο Θεός μήπως δεν είναι σε αρμονία με τις φυσικές, έμφυτες επιθυμίες του ανθρώπου; Και δεν είναι μάλιστα πιο λογικό αυτό απ’ όσα υπόσχονται οι άνθρωποι; Επωφεληθήτε από τη σημερινή απαράμιλλη ευκαιρία να λογικευθήτε σε ό,τι λέγει ο Θεός και να μάθετε τους σκοπούς του. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα έχουν ευχαρίστησι να σας βοηθήσουν, στο σπίτι σας, χωρίς επιβάρυνσι. Ή μπορείτε να παρακολουθήσετε συναθροίσεις στις Αίθουσές των Βασιλείας για ν’ ακούσετε αυτά τα πράγματα που εξετάζονται εκεί.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 69]

Πότε η Βασιλεία του κόσμου ανετέθη στον Χριστό

Η Αγία Γραφή προείπε ότι ο Θεός θα έδινε τη Βασιλεία του κόσμου στον Χριστό (Αποκάλ. 11:15)

Πότε θα εγίνετο αυτό; Μετά παρέλευσιν επτά συμβολικών «καιρών» (Δαν. 4:10-17)

Ένα πελώριο δένδρο που παρίστανε την εξουσία της βασιλείας κατεκόπη όταν έπεσε η Ιερουσαλήμ στο 607 π.Χ. Μετά την λήξι των επτά καιρών θα αφηρούντο ‘τα δεσμά·’ το δένδρο θα εβλάστανε.

Πόσο μήκος θα είχαν οι «επτά καιροί»; Πολύ περισσότερο από επτά κατά γράμμα χρόνια.

Ο Ιησούς, όταν ήταν στη γη, ετόνισε ότι οι συμβολικοί καιροί δεν είχαν παρέλθει. (Λουκ. 21:24) Τα εδάφια Αποκάλυψις 12:6, 14 δείχνουν ότι 1.260 ημέρες εξισώνονται με τρισήμισυ καιρούς

Ο κάθε καιρός πρέπει να είναι 360 ημέρες (3 ¹⁄₂ × 360 = 1.260)

Κάθε μέρα των προφητικών καιρών συμβολίζει ένα έτος (Αριθμ. 14:34· Ιεζ. 4:6)

Έτσι, επτά καιροί (7 × 360) είναι 2.520 χρόνια

Πότε άρχισαν οι επτά συμβολικοί καιροί (2.520 χρόνια);

Το φθινόπωρο του 607 π.Χ. όταν η γη της τυπικής βασιλείας του Θεού στην Ιουδαία ερημώθηκε

Πότε έληξαν οι επτά συμβολικοί «καιροί»;

Τα 2.520 χρόνια μάς φέρνουν στο φθινόπωρο του 1914 μ.Χ. (606 ¹⁄₄ + 1913 ³⁄₄ = 2.520)

1914 μ.Χ.—είναι το σημαντικό έτος οπότε η βασιλεία του κόσμου ανετέθη στον Χριστό