Κεφάλαιον 18

Γιατί Πολλοί από Εκείνους που Ζουν Τώρα Έχουν την Ευκαιρία να μη Πεθάνουν Ποτέ

Ο ΚΑΙΡΟΣ για ν’ αρχίση η βασιλεία του Θεού να διαχειρίζεται όλες τις υποθέσεις της γης είναι κοντά. Μπορεί να περιλαμβάνεσθε μεταξύ εκείνων που θα είναι μάρτυρες των μεγάλων ευλογιών που αυτή θα φέρη στο ανθρώπινο γένος. Αυτός δεν είναι ένας αβάσιμος ισχυρισμός. Υπάρχουν πολλές αποδείξεις που την υποστηρίζουν και μεταξύ αυτών υπάρχουν αποδείξεις που έχετε δει εσείς οι ίδιοι.

Πριν από πολλούς αιώνες ο Ιεχωβά Θεός είχε αποκαλύψει τον ωρισμένο καιρό όταν θα έδινε το δικαίωμα της εξουσίας σ’ εκείνον που θα διώριζε να γίνη βασιλεύς σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Εχρησιμοποίησε συμβολισμούς για να το κάμη αυτό και μετέδωσε αρκετές πληροφορίες μέσω ενός ενυπνίου.

Το γεγονός ότι ο Θεός εχρησιμοποίησε αυτό το μέσον επικοινωνίας για να μεταδώση αυτές τις ζωτικές πληροφορίες στους ανθρώπους δεν πρέπει να μας κάνη ν’ αμφιβάλλωμε. Σκεφθήτε τι κάνουν οι σύγχρονοι άνθρωποι για να μεταδώσουν πληροφορίες. Στέλνουν κρυπτογραφημένα μηνύματα με μορφή κώδικος μέσω του διαστήματος. Αργότερα, αυτά τα κωδικοποιημένα μηνύματα «αποκρυπτογραφούνται» είτε από ανθρώπους είτε με μηχανήματα. Αυτός ο τρόπος μεταδόσεως των πληροφοριών είναι σκόπιμος. Αποκρύπτει το νόημα της πληροφορίας από κείνους που δεν είναι αρμόδιοι να το γνωρίζουν.

Με όμοιο τρόπο, η χρήσις συμβολισμών από τον Θεό δεν είναι άσκοπη. Η κατανόησις τέτοιων συμβολισμών απαιτεί προσεκτική μελέτη. Αλλά πολλοί άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να διαθέσουν χρόνο για να τους κατανοήσουν, διότι δεν έχουν πραγματική αγάπη για τον Θεό και την αλήθεια. Έτσι, τα «μυστήρια της βασιλείας» παραμένουν κρυμμένα γι’ αυτούς.—Ματθαίος 13:11-15.

ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΕΝΥΠΝΙΟ

Ένα απ’ αυτά τα «μυστήρια» βρίσκεται στο Γραφικό βιβλίο του Δανιήλ. Αυτό το βιβλίο περιέχει ουσιώδη στοιχεία για τον προσδιορισμό του καιρού που θα εδίδετο βασιλική εξουσία στον διορισμένο βασιλέα του Θεού. Στο τέταρτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου θα βρήτε την αφήγησι για ένα ενύπνιο που ο Θεός έκαμε να δη ο Ναβουχοδονόσορ, βασιλεύς της Βαβυλώνος. Ποια ήταν η πρόθεσις ή ο σκοπός αυτού του ενυπνίου και της εκπληρώσεως του; Η αφήγησις λέγει:

«Ώστε να γνωρίσωσιν οι ζώντες, ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλει δίδει αυτήν, και το εξουθένημα των ανθρώπων καθιστά επ’ αυτήν.»—Δανιήλ 4:17.

Το περιεχόμενο του ενυπνίου ήταν βασικά το εξής: Ένας «άγιος,» δηλαδή ένας άγγελος, πρόσταξε να κόψουν ένα πελώριο δένδρο. Κατόπιν είπε να δέσουν γύρω γύρω το στέλεχος των ριζών του ώστε να μη μπορέση να ξαναβλαστήση. Επρόκειτο να παραμείνη έτσι δεμένο εν «τω χόρτω του αγρού» επί «επτά καιρούς.»—Δανιήλ 4:13-16.

Ποια ήταν η σημασία αυτού του ενυπνίου; Η θεόπνευστη ερμηνεία που έδωσε ο προφήτης Δανιήλ στον Ναβουχοδονόσορα ήταν η εξής:

«Το δένδρον, το οποίον είδες, . . . συ είσαι το δένδρον τούτο, βασιλεύ, όστις εμεγαλύνθης και ενεδυναμώθης· και η μεγαλωσύνη σου υψώθη και έφθασεν έως του ουρανού και η εξουσία σου έως των περάτων της γης.

«Περί δε του ότι είδεν ο βασιλεύς φύλακα και άγιον καταβαίνοντα εκ του ουρανού και λέγοντα, Κόψατε το δένδρον και καταστρέψατε αυτό· μόνον το στέλεχος των ριζών αυτού αφήσατε εν τη γη, και τούτο με δεσμόν σιδηρούν και χαλκούν, εν τω τρυφερώ χόρτω του αγρού· και ας βρέχηται υπό της δρόσου του ουρανού και μετά των θηρίων του αγρού ας είναι η μερίς αυτού, εωσού παρέλθωσιν επτά καιροί επ’ αυτό· αύτη είναι η ερμηνεία, βασιλεύ, και αύτη η απόφασις του Υψίστου, ήτις έφθασεν επί τον κύριον μου τον βασιλέα· και θέλεις διωχθή εκ των ανθρώπων και μετά των θηρίων του αγρού θέλει είσθαι η κατοικία σου, και θέλεις τρώγει χόρτον ως οι βόες και υπό της δρόσου του ουρανού θέλεις βρέχεσθαι· και επτά καιροί θέλουσι παρέλθει επί σε, εωσού γνωρίσης ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων και εις όντινα θέλει δίδει αυτήν.

Περί δε του ότι προσετάχθη να αφήσωσι το στέλεχος των ριζών του δένδρου· το βασίλειόν σου θέλει στερεωθή εν σοι, αφού γνωρίσης την ουράνιον εξουσίαν.»—Δανιήλ 4:20-26.

Έτσι αυτό το όνειρο είχε μια αρχική εκπλήρωσι στον βασιλέα Ναβουχοδονόσορα. Επί «επτά καιρούς,» ή επτά κατά γράμμα έτη, ο Ναβουχοδονόσορ ήταν παράφρων. Εν τούτοις, το βασίλειο του διετηρήθη ασφαλές, κι όταν επανήλθε στα λογικά του, ανέλαβε και πάλι τα βασιλικά του καθήκοντα.—Δανιήλ 4:29-37.

ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ «ΕΞΟΥΘΕΝΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

Αλλ’ αυτή η λεπτομερής αφήγησις για το δένδρο που κόπηκε δεν περιωρίσθηκε στην πρώτη της εκπλήρωσι με τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορα. Πώς το γνωρίζομε αυτό; Διότι, όπως δηλώνει η ίδια η όρασις, αναφέρεται στη βασιλεία του Θεού και στη διακυβέρνησι από εκείνον που αυτός διορίζει. Και ποιον εκλέγει ο Θεός για τη βασιλεία; Η απάντησις που εδόθη στον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορα ήταν: «το εξουθένημα των ανθρώπων.»—Δανιήλ 4:17.

Τα γεγονότα της ιστορίας αποδεικνύουν χωρίς αμφιβολία ότι οι ανθρώπινοι πολιτικοί άρχοντες δεν έχουν δείξει ταπεινοφροσύνη. Οι ανθρώπινες κυβερνήσεις κι οι άρχοντες των υπερυψώθηκαν κι έχουν καταγράψει ένα θηριώδες υπόμνημα, διεξάγοντας αιματηρούς πολέμους ο ένας εναντίον του άλλου. Δεν μας εκπλήσσει συνεπώς το γεγονός ότι η Βίβλος παρομοιάζει τις ατελείς ανθρώπινες κυβερνήσεις ή βασιλείες με θηρία, και δείχνει ότι τελικά όλες αυτές θα χάσουν την κυριαρχία τους. (Δανιήλ 7:2-8) Σχετικά με το ποιος θ’ αντικαταστήση αυτές τις βασιλείες, η Αγία Γραφή αναφέρει τα εξής λόγια του προφήτου Δανιήλ:

«Είδον εν οράμασι νυκτός και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των Ημερών και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.»—Δανιήλ 7:13, 14.

Αυτός που περιγράφεται εδώ δεν είναι άλλος από τον Ιησού Χριστό, ο οποίος χαρακτηρίζεται στην Αγία Γραφή και ως «Υιός του ανθρώπου» και ως «Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων.» (Ματθαίος 25:31· Αποκάλυψις 19:16) Αυτός εγκατέλειψε πρόθυμα την εξέχουσα θέσι που κατείχε στους ουρανούς κι έγινε άνθρωπος, ‘ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένος.’ (Εβραίους 2:9· Φιλιππησίους 2:6-8) Ως άνθρωπος ο Ιησούς Χριστός, απέδειξε ακόμη και κάτω από εξαιρετικές προκλήσεις, ότι ήταν ‘πράος και ταπεινός την καρδίαν.’ (Ματθαίος 11:29) «Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως.»—1 Πέτρου 2:23.

Οι άνθρωποι θεωρούσαν τον Ιησού σαν έναν άνθρωπο χωρίς αξία και ηρνούντο να του αποδώσουν την τιμή που του ανήκε δικαιωματικά. Η κατάστασις ήταν όπως είχε προείπει ο προφήτης Ησαΐας. «Καταπεφρονημένος και απερριμμένος υπό των ανθρώπων· άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας· και ως άνθρωπος από του οποίου αποστρέφει τις το πρόσωπον, κατεφρονήθη και ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν.»—Ησαΐας 53:3.

Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι ο Ιησούς ταιριάζει πλήρως στην περιγραφή του ‘εξουθενήματος των ανθρώπων.’ Έτσι το προφητικό ενύπνιο για το δένδρο που κόπηκε πρέπει να υποδεικνύη τον καιρό που ο Ιησούς θ ανελάμβανε εξουσία επάνω στο ανθρώπινο γένος. Αυτό θα συνέβαινε στο τέλος των «επτά καιρών.» Πόσο διαρκούν αυτοί οι «καιροί;» Πότε αρχίζουν; Πότε τελειώνουν;

Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ «ΕΠΤΑ ΚΑΙΡΩΝ»

Έξη και πλέον αιώνες μετά το ενύπνιο που είχε δει ο Ναβουχοδονόσορ ήλθε ο Ιησούς Χριστός στο προσκήνιο κηρύττοντας ότι «επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθαίος 4:17) Μπορούσε να το λέγη αυτό διότι αυτός, ως Διωρισμένος Βασιλεύς, ήταν παρών. Αλλά δεν ανέλαβε τη βασιλεία του επάνω στο ανθρώπινο γένος εκείνον τον καιρό. Έτσι, σε μια περίπτωσι που μερικοί εσφαλμένα ενόμιζαν ότι «η βασιλεία του Θεού έμελλεν ευθύς να φανή,» ο Ιησούς Χριστός είπε μια παραβολή που έδειχνε ότι θα μεσολαβούσε μια μακρά περίοδος χρόνου προτού αυτός αναλάβη τέτοια βασιλική εξουσία. (Λουκάς 19:11-27) Είναι επομένως φανερό ότι στη μεγαλύτερη εκπλήρωσι της προφητείας του Δανιήλ οι «επτά καιροί» καλύπτουν μια περίοδο, όχι επτά μόνον ετών, αλλά πολλών αιώνων.

Όπως αποδεικνύεται, αυτοί οι «επτά καιροί» ανήρχοντο σε 2.520 ημέρες, δηλαδή, επτά προφητικά έτη, από 360 ημέρες το καθένα. Αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλα μέρη της Βίβλου που αναφέρουν για «καιρούς,» «μήνες» και «ημέρες.» Παραδείγματος χάριν, η Αποκάλυψις 11:2 λέγει για μια περίοδο «σαράντα δύο μηνών» ή τριάμισυ ετών. Στο επόμενο εδάφιο την ίδια περίοδο την αναφέρει ως «χιλίας διακοσίας εξήκοντα ημέρας.» Τώρα αν διαιρέσωμε τις 1.260 ημέρες με τους 42 μήνες, θα βρούμε ότι ο κάθε μήνας έχει 30 ημέρες. Ώστε ένα έτος με 12 μήνες πρέπει να περιλαμβάνη συνολικά 360 ημέρες. Με αυτή τη βάσι λοιπόν, οι «επτά καιροί» ή επτά έτη είναι 2.520 ημέρες (7 x 360).

Η ορθότης αυτού του υπολογισμού επαληθεύεται και από την Αποκάλυψι 12:6, 14, όπου αντί για 1.260 ημέρες αναφέρει «καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού,» δηλαδή ‘τρισήμισυ καιρούς’ («τρία έτη και μισό,» Η Νέα Αγγλική Βίβλος) Εφόσον το επτά είναι το διπλάσιο του τρία και μισό, οι «επτά καιροί» ισοδυναμούν με 2.520 ημέρες (2 x 1.260).

Φυσικά, επειδή αυτός ο χρόνος αναφέρεται στην ανάληψι της διακυβερνήσεως του ανθρωπίνου γένους από τον Ιησού, οι «επτά καιροί» της προφητείας του Δανιήλ καλύπτουν μια περίοδο χρόνου πολύ μεγαλύτερη από 2.520 εικοσιτετράωρες ημέρες. Υπάρχει κανένας τρόπος για να εξακριβώσωμε ποιο είναι το μήκος της κάθε μιας απ’ αυτές τις «ημέρες»; Ναι. Ο υπολογισμός της Αγίας Γραφής δείχνει ότι μια προφητική ημέρα λογίζεται «δι’ έν έτος.» (Αριθμοί 14:34· Ιεζεκιήλ 4:6) Αν εφαρμόσωμε αυτό στους «επτά καιρούς,» βλέπομε ότι ανέρχονται σε 2.520 έτη.

Η ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΩΝ «ΕΠΤΑ ΚΑΙΡΩΝ»

Εφ’ όσον τώρα γνωρίζομε το μήκος των «επτά καιρών,» μπορούμε να βρούμε πότε άρχισαν. Στρέφομε και πάλι την προσοχή μας στο τι συνέβη στον Ναβουχοδονόσορα σε εκπλήρωσι του προφητικού ενυπνίου σχετικά με το δένδρο που κόπηκε. Παρακολουθήστε την κατάστασί του:

Τον καιρό που ο Ναβουχοδονόσορ έχασε το λογικό του, ασκούσε παγκόσμια κυριαρχία, διότι η Βαβυλών ήταν η υπ’ αριθμόν ένα δύναμις στη γη. Στην περίπτωσι του Ναβουχοδονόσορος, το κόψιμο του συμβολικού δένδρου εσήμαινε μια προσωρινή διακοπή της εξουσίας του ως παγκοσμίου κυριάρχου.

Ο σκοπός του Θεού μ’ αυτό που έκαμε στην περίπτωσι του Ναβουχοδονόσορος, ήταν αποκλειστικά και μόνο για την διακυβέρνησι ενός βασιλέως που θα εξέλεγε ο ίδιος ο Θεός. Γι’ αυτόν τον λόγο, το γεγονός ότι ο Ναβουχοδονόσορ απώλεσε τον θρόνο του επί «επτά καιρούς» έπρεπε να εξεικονίζη κάτι. Τι; Την προσωρινή διακοπή της διακυβερνήσεως ή εξουσίας με τον τρόπο που είχε διευθετήσει ο Θεός, εφόσον, στην περίπτωσι του Ναβουχοδονόσορος, ο Ιεχωβά Θεός ήταν εκείνος που του είχε επιτρέψει να ανέλθη στην θέσι του παγκοσμίου κυριάρχου και κατόπιν του αφήρεσε προσωρινά αυτό το δικαίωμα, όπως το ανεγνώρισε κι ο ίδιος. (Δανιήλ 4:34-37) Έτσι, αυτό που συνέβη στον Ναβουχοδονόσορα έπρεπε να εξεικονίζη την αφαίρεσι κυριαρχίας από μια βασιλεία του Θεού. Ώστε το δένδρο αντιπροσώπευε παγκόσμια κυριαρχία σχετικά με τη γη.

Στο παρελθόν, η κυβέρνησις που είχε την έδρα της στην Ιερουσαλήμ ήταν μια βασιλεία από, τον Θεό. Οι βασιλείς της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ ελέγετο ότι κάθονταν στον «θρόνο του Ιεχωβά» και είχαν εντολή να κυβερνούν σύμφωνα με το νόμο του. (1 Χρονικών 29:23) Γι’ αυτόν τον λόγο η Ιερουσαλήμ ήταν η έδρα της κυβερνήσεως του Θεού με μια αντιπροσωπευτική έννοια.

Όταν λοιπόν οι Βαβυλώνιοι κάτω από την ηγεσία του Ναβουχοδονόσορος κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και η γη της επικρατείας της ερημώθηκε πλήρως, η παγκόσμια διακυβέρνησις πέρασε στα χέρια των εθνικών χωρίς καμμιά επέμβασι από μια βασίλεια που ν’ αντιπροσωπεύη την κυριαρχία του Ιεχωβά. Ο Υπέρτατος Κυρίαρχος περιώρισε τον εαυτόν του από το ν’ ασκήση την εξουσία του με τον τρόπον που την ασκούσε. Αυτός ο περιορισμός από το ν’ ασκήση την κυριαρχία του επάνω στη γη μέσω μιας δικής του βασιλείας παρομοιάζεται με το δέσιμο του στελέχους των ριζών του δένδρου. Τον καιρό της καταστροφής και της ολοκληρωτικής της ερημώσεως, η Ιερουσαλήμ, η πρωτεύουσα που εκπροσωπούσε την κυβερνητική εξουσία του Ιεχωβά, άρχισε να «καταπατήται.» Αυτό σημαίνει, επομένως, ότι οι «επτά καιροί» άρχισαν τον καιρό που ο Ναβουχοδονόσορ κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα ερημώθηκε τελείως. Πότε συνέβη αυτό το γεγονός;

Η Βίβλος και η κοσμική ιστορία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να καταδειχθή ότι αυτό το γεγονός συνέβη το 607 π.Χ.a Οι αποδείξεις είναι οι εξής:

Οι κοσμικοί ιστορικοί συμφωνούν ότι η Βαβυλών κατελήφθη από τον Κύρο τον Πέρση στο έτος 539 π.Χ. Αυτή η χρονολογία υποστηρίζεται απ’ όλες τις διαθέσιμες ιστορικές αφηγήσεις των αρχαίων χρόνων. Η Βίβλος λέγει ότι στο πρώτο έτος της βασιλείας του, ο Κύρος εξέδωσε ένα διάταγμα με το οποίο επέτρεπε στους εξόριστους Ισραηλίτες να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ και ν’ ανοικοδομήσουν τον ναό. Εφ’ όσον προηγήθηκε η σύντομη βασιλεία του Δαρείου του Μήδου στη Βαβυλώνα, τότε το πρώτο έτος της βασιλείας του Κύρου στη Βαβυλώνα διήρκεσε προφανώς από το 538 έως το 537 π.Χ. (Δανιήλ 5:30, 31) Επειδή η απόστασις που έπρεπε να διανυθή ήταν αρκετά μεγάλη, θα πρέπει οι Ισραηλίτες να είχαν επιστρέψει στις πόλεις των τον «έβδομον μήνα» του έτους 537 π.Χ. (μάλλον, παρά του έτους 538 π.Χ.) θέτοντας έτσι τέρμα στην ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα. (Έσδρας 3:1, 6) Εν τούτοις, παρέμειναν κάτω από την εξουσία των Εθνών, και γι’ αυτό αποκαλούσαν τους εαυτούς των «δούλους εν τη εαυτών γη.»—Νεεμίας 9:36, 37.

Το Γραφικό Βιβλίο 2 Χρονικών (36:19-21) δείχνει ότι παρήλθε μια περίοδος εβδομήντα ετών από τον καιρό της καταστροφής της Ιερουσαλήμ και της ερημώσεως του ναού της, μέχρι την αποκατάστασί της. Αναφέρει:

«Και [με αρχηγόν τον Ναβουχοδονόσορα] κατέκαυσαν τον οίκον του Θεού και κατέσκαψαν το τείχος της Ιερουσαλήμ, και πάντα τα παλάτια αυτής κατέκαυσαν εν πυρί, και πάντα τα πολύτιμα σκεύη αυτής ηφάνισαν. Και τους εκφυγόντας την μάχαιραν μετώκισεν εις Βαβυλώνα, όπου ήσαν δούλοι εις αυτόν και εις τους υιούς αυτού, μέχρι του καιρού της βασιλείας των Περσών δια να πληρωθή ο λόγος του Κυρίου ο δια στόματος Ιερεμίου, εωσού η γη χαρή τα σάββατα αυτής· διότι πάντα τον καιρόν της ερημώσεως αυτής εφύλαττε σάββατον, εωσού συμπληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη.»

Μετρώντας προς τα πίσω εβδομήντα χρόνια από τον καιρό που οι Ισραηλίτες επέστρεψαν στις πόλεις των, δηλαδή από το 537 π.Χ., φθάνομε στο έτος 607 π.Χ. Ώστε αυτό το έτος ήταν που η Ιερουσαλήμ, η έδρα της κυβερνήσεως του Θεού με μια αντιπροσωπευτική έννοια, άρχισε να καταπατήται από τα έθνη.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ «ΕΠΤΑ ΚΑΙΡΩΝ»

Ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε σ’ αυτή την καταπάτησι της Ιερουσαλήμ όταν είπε στους μαθητάς του: «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκάς 21:24) Αυτοί οι διορισμένοι «καιροί» επρόκειτο να λήξουν 2.520 έτη μετά το 607 π.Χ. δηλαδή στο έτος 1914 μ.Χ. Έπαυσε τότε η καταπάτησις της Ιερουσαλήμ;

Είναι αλήθεια ότι η επίγεια πόλις της Ιερουσαλήμ δεν είδε την αποκατάστασι ενός βασιλέως από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ στο έτος 1914 μ.Χ. Αλλά δεν έπρεπε να ανεμένεται ένα τέτοιο γεγονός. Γιατί όχι; Διότι η επίγεια πόλις της Ιερουσαλήμ είχε παύσει να έχη κάποια ιερή σημασία από την άποψι του Θεού. Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, είχε πει: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν, ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ’ ον τρόπον η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, σας αφίνεται ο οίκος σας έρημος.» (Λουκάς 13:34, 35) Επί πλέον, η βασιλεία στα χέρια του Ιησού δεν είναι μια επίγεια κυβέρνησις με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ ή κάποια άλλη πόλι. Είναι μια ουράνια κυβέρνησις.

Έτσι, η εκπλήρωσις του εδαφίου Αποκάλυψις 11:15 στο έτος 1914 π.Χ. συνέβη στους αοράτους ουρανούς: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» Έτσι, εκείνο που η Ιερουσαλήμ εκπροσωπούσε, δηλαδή, η Μεσσιανική κυβέρνησις που κυβερνά με τη θεία επιδοκιμασία έπαυσε τότε να καταπατήται. Για μια ακόμη φορά υπήρχε ένας βασιλεύς από τη Δαβιδική δυναστεία ο οποίος, με θείο διορισμό, ασκούσε εξουσία επάνω στις υποθέσεις του ανθρωπίνου γένους. Τα ορατά γεγονότα που συνέβησαν εδώ στη γη σ’ εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών από το 1914 μ.Χ. το επαληθεύουν αυτό.

Μια απ’ αυτές τις προφητείες βρίσκεται στο έκτο κεφάλαιο του Γραφικού βιβλίου της Αποκαλύψεως. Εκεί περιγράφεται με συμβολικούς όρους η ανάληψις της βασιλικής εξουσίας από τον Θεό και τα γεγονότα που επακολούθησαν.

Για την ανάληψι της βασιλείας από τον Χριστό, η αφήγησις λέγει: «Και ιδού, ίππος λευκός· και ο καθήμενος επ’ αυτόν είχε τόξον και εδόθη εις αυτόν στέφανος, και εξήλθε νικών και δια να νικήση.» (Αποκάλυψις 6:2) Το βιβλίο της Αποκαλύψεως πιο πέρα προσδιορίζει αλάθητα ποιος είναι ο αναβάτης του ίππου λέγοντας: «Ιδού ίππος λευκός και ο καθήμενος επ’ αυτόν εκαλείτο Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμεί εν δικαιοσύνη . . . και επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων.»—Αποκάλυψις 19:11-16.

Σχετικά με το τι θα συνέβαινε εδώ στη γη, όταν ο Ιησούς θα ελάμβανε τον «στέφανον» της ενεργού βασιλείας επάνω σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, το έκτο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως συνεχίζει:

«Και εξήλθεν άλλος ίππος κόκκινος, και εις τον καθήμενον επ’ αυτόν εδόθη να σηκώση την ειρήνην από της γης, και να σφάξωσιν αλλήλους, και εδόθη εις αυτόν μάχαιρα μεγάλη. Και ότε ήνοιξε την τρίτην σφραγίδα, ήκουσα το τρίτον ζώον λέγον· Έρχου και βλέπε. Και είδον, και ιδού, ίππος μέλας, και ο καθήμενος επ’ αυτόν είχε ζυγαρίαν εν τη χειρί αυτού. . . . Και ότε ήνοιξε την σφραγίδα την τετάρτην, ήκουσα φωνήν του τετάρτου ζώου λέγουσαν· Έρχου και βλέπε. Και είδον, και ιδού, ίππος ωχρός, και ο καθήμενος επάνω αυτού ωνομάζετο θάνατος, και ο Άδης ηκολούθει μετ’ αυτού· και εδόθη εις αυτούς εξουσία επί το τέταρτον της γης, να θανατώσωσι με ρομφαίαν και με πείναν και με θάνατον και με τα θηρία της γης.»—Εδάφια 4-8.

Δεν έχουν εκπληρωθή αυτά τα λόγια; Δεν φαίνεται η μάχαιρα των πολέμων σ’ ολόκληρο τον κόσμο από το 1914 κι έπειτα; Πράγματι! Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος εγνώρισε μια αιματοχυσία σε τέτοια έκτασι, που δεν είχε συμβή ποτέ προηγουμένως. Εννέα και πλέον εκατομμύρια στρατιώτες πέθαναν από τραύματα, ασθένειες και άλλες αιτίες. Επίσης οι θάνατοι πολιτών που προεκλήθησαν άμεσα ή έμμεσα από τον πόλεμο έφθασαν τα εκατομμύρια. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος εθέρισε έναν ακόμη μεγαλύτερο αριθμό από ανθρώπινες ζωές. Υπολογίσθηκε ότι συνολικά πενήντα πέντε περίπου εκατομμύρια πολίτες και στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους.

Δεν είναι αλήθεια ότι η έλλειψις τροφίμων έπληξε ολόκληρη τη γη σαν ένας μαύρος ίππος; Ναι. Σε πολλά μέρη της Ευρώπης υπήρχε πείνα κατά την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά απ’ αυτόν. Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στη Ρωσία. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ακολούθησε αυτό που η Παγκόσμιος Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίου (1973) περιγράφει ως «τη μεγαλύτερη παγκόσμια έλλειψι τροφίμων στην ιστορία.» Και σήμερα το τραγικό γεγονός είναι ότι ένας σε κάθε τρεις ανθρώπους επάνω στη γη λιμοκτονεί βραδέως ή υποφέρει από υποσιτισμό.

Επίσης οι θανατηφόρες ασθένειες πήραν το φόρο τους. Μέσα σε λίγους μήνες στη διάρκεια του 1918-1919, η επιδημική Ισπανική γρίππη μόνον, εθανάτωσε περίπου 20.000.000 ανθρώπους. Καμμιά συμφορά δεν είχε προκαλέσει στο παρελθόν μια τέτοια τεραστία απώλεια ζωής στο ανθρώπινο γένος.

Είναι αλήθεια ότι αυτά τα πράγματα ήσαν τόσο σημαντικά, ώστε δύσκολα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα. Ο Τζόζεφ Κάρτερ λέγει στο βιβλίο του 1918 Έτος Κρίσεως, Έτος Αλλαγής: «Εκείνο το φθινόπωρο [του 1918], τρόμος συσσωρευόταν πάνω στον τρόμο, διότι οι τρεις από τους Τέσσαρες ιππείς της Αποκαλύψεως—ο πόλεμος, η πείνα, και ο λοιμός—ήσαν πράγματι δραστήριοι.» Μέχρι τις ημέρες μας, οι συμβολικοί ιππείς δεν έχουν παύσει να ‘καλπάζουν.’

Έτσι υπάρχει ορατή απόδειξις ότι το 1914 μ.Χ. ελύθησαν τα δεσμά από το στέλεχος των ριζών του συμβολικού δένδρου του ονείρου του Ναβουχοδονόσορος. Ο Ιεχωβά Θεός άρχισε να ασκή εξουσία μέσω της βασιλείας του Υιού του, του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αλλά γιατί αυτό δεν εβελτίωσε την επίγεια κατάστασι; Γιατί ο καιρός, όταν ο Χριστός έλαβε την εξουσία να κυβερνά επάνω στο ανθρώπινο γένος, συνεδέθη με δεινοπαθήματα;

Αυτό συνέβη επειδή ο Σατανάς ή Διάβολος εναντιώθηκε στη βασιλεία του Θεού μέσω του Χριστού. Την καταπολέμησε τον καιρό που της δόθηκε η εξουσία να κυβερνά επάνω στο ανθρώπινο γένος. Αλλά έχασε τη μάχη και εκδιώχθηκε μαζί με τους δαίμονες του από τους ουρανούς. Καθώς αυτός και οι δαίμονες του είναι ωργισμένοι προξενούν όσο περισσότερες ταραχές μπορούν στο ανθρώπινο γένος, επιδιώκοντας να καταστρέψουν κάθε άνθρωπο και κάθε τι επάνω στη γη. Αυτός είναι ο λόγος που η Βιβλική αφήγησις, αφού περιγράφει τον πόλεμο στον ουρανό και τα αποτελέσματα του, συνεχίζει: «Δια τούτο ευφραίνεσθε οι ουρανοί και οι κατοικούντες εν αυτοίς· ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει, ότι ολίγον καιρόν έχει.»—Αποκάλυψις 12:7-12.

Πόσο σύντομο είναι το χρονικό διάστημα που απομένει στον εχθρό της Βασιλείας; Ο Ιησούς Χριστός απεκάλυψε ότι ο καιρός της ελεύσεώς του με Βασιλική δόξα και η εξάλειψις του ασεβούς συστήματος πραγμάτων θα συνέβαιναν μέσα στη διάρκεια μιας και μόνον γενεάς. Είπε: «Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αυτή εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.»—Ματθαίος 24:3-42.

Επομένως, μερικοί από τη γενεά που ζούσε το 1914 μ.Χ. πρέπει να είναι μεταξύ των ανθρώπων που θα ιδούν την ολοκλήρωσι της νίκης του Χριστού όταν θ’ αναλάβη τον πλήρη έλεγχο των ανθρωπίνων υποθέσεων. Αυτό σημαίνει, επίσης, ότι πολλοί από αυτούς που ζουν τώρα, έχουν την ευκαιρία να μην πεθάνουν ποτέ. Πώς συμβαίνει αυτό;

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟ

Ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός, ολοκληρώνοντας τη νίκη του, θα αναλάβη δράσι μόνον εναντίον εκείνων που αρνούνται να υποταχθούν στην εξουσία του. Όταν παρηγορούσε τους ομοπίστους του που υπέφεραν από διωγμό, ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος έγραψε τα εξής: «Επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν, εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού.»—2 Θεσσαλονικείς 1:6-9.

Βέβαια, δεν αρνούνται όλοι οι άνθρωποι να ‘γνωρίσουν’ δηλαδή να αναγνωρίσουν την εξουσία του Θεού στη ζωή των. Δεν είναι όλοι απειθείς στο ‘ευαγγέλιον του Ιησού Χριστού.’ Μολονότι είναι λίγοι σε σύγκρισι με τον παγκόσμιο πληθυσμό, υπάρχει εν τούτοις ένα σώμα Χριστιανών που αγωνίζονται σκληρά για ν’ αποδειχθούν αφοσιωμένοι δούλοι του Θεού και πιστοί μαθηταί του Ιησού Χριστού. Εκείνοι που η ημέρα της θείας εκτελέσεως θα τους βρη αποκλειστικά αφωσιωμένους στον Ιεχωβά Θεό, μπορούν να είναι βέβαιοι ότι δεν θα σαρωθούν απ’ αυτή την κρίσι. Η Αγία Γραφή λέγει:

«Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Δια τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού, και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς. Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ’ αυτούς ο ήλιος ουδέ κανέν καύμα, διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων, και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»—Αποκάλυψις 7:14-17.

Η προοπτική που είναι ενώπιον του πολλού όχλου που θα επιζήση από τη «μεγάλη, θλίψι» είναι όχι ο θάνατος, αλλά η ζωή. Το «Αρνίον» δηλαδή ο Κύριος Ιησούς Χριστός, θα τους οδηγήση εις «ζώσας πηγάς υδάτων.» Αυτή η ζωή δεν θα είναι απλώς για εβδομήντα ή ογδόντα χρόνια, αλλά για πάντα. Θα τους χορηγήση τα οφέλη της εξιλεωτικής του θυσίας και θα τους απαλλάξη από την αμαρτία και τις θανατηφόρες συνέπειες της. Καθώς θ’ ανταποκρίνωνται ευπειθώς στη βοήθεια του, θα φθάσουν σε ανθρώπινη τελειότητα και δεν θα υπάρχη πια λόγος να πεθάνουν.

Δεν θα υπάρχη παρέμβασις του Σατανά και των δαιμονικών του ορδών για να παρεμποδίζη την πρόοδο τους. Αφού η ‘μεγάλη θλίψις’ φέρη ένα τέλος στο επίγειο πονηρό σύστημα πραγμάτων, ο Σατανάς θα δεσμευθή στην άβυσσο επί χίλια έτη. Η συμβολική περιγραφή αυτού του γεγονότος αναφέρεται στην Αγία Γραφή ως εξής: «Και είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχε το κλειδίον της αβύσσου και άλυσιν μεγάλην εν τη χειρί αυτού. Και επίασε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς, και έδεσεν αυτόν χίλια έτη, και έρριψεν αυτόν εις την άβυσσον και έκλεισεν αυτόν και εσφράγισεν επάνω αυτού, δια να μη πλανήση τα έθνη πλέον, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη· και μετά ταύτα πρέπει να λυθή ολίγον καιρόν.» (Αποκάλυψις 20:1-3) Έτσι, ο Σατανάς και οι δαίμονες του, σαν να είναι νεκροί, δεν θα μπορούν να προκαλέσουν ταραχές στο ανθρώπινο γένος.

Η Αγία Γραφή δείχνει, επίσης, ότι η γενεά που θα ζούσε στο έτος 1914 μ.Χ., θα παρίστατο μάρτυς της εγκαθιδρύσεως μιας Βασιλικής εξουσίας η οποία θα ήταν απηλλαγμένη από κάθε Σατανική επιρροή. Επομένως, πολλοί απ’ αυτούς που ζουν στην εποχή μας θα έχουν την ευκαιρία να μην πεθάνουν ποτέ. Θα επιζήσουν από την καταστροφή του παρόντος ασεβούς συστήματος και κατόπιν θ’ απελευθερωθούν βαθμιαίως από την αμαρτία και θα φθάσουν σε ανθρώπινη τελειότητα. Σαν αναμάρτητοι άνθρωποι θ’ απαλλαγούν από τον μισθό της αμαρτίας—τον θάνατο.—Ρωμαίους 6:23.

Αυτό καθιστά αναγκαίο να σπεύσετε να ταχθήτε με το μέρος του βασιλέως Ιησού Χριστού, αν δεν το έχετε ήδη κάμει, και να ζήσετε από τώρα σαν ένας από τους πιστούς υπηκόους του. Έτσι προσπαθούν να ζουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν κι άλλους να κάμουν το ίδιο.

[Υποσημείωση]