Συμφιλίωσις Μέσω του Θείου Ελέους Πριν από τον Αρμαγεδδώνα

 1. Με τι μπορούν ν’ αντιπαραβληθούν τα αποτελέσματα της συμφιλιώσεως του Ιεχωβά με το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών από το έτος 1919 μ.Χ.;

ΟΤΑΝ μια ανήθικη και αποξενωμένη σύζυγος γίνεται πάλι σπλαχνικά δεκτή από τον νόμιμο σύζυγό της, τι συμπεριφορά πρέπει να έχη αυτή απέναντί του; Και όταν, αφού την δεχθή πίσω, της παρέχη κάθε είδους στοργικές εκδηλώσεις, πώς οφείλει αυτή να τον θεωρή, και πώς πρέπει να αισθάνεται απέναντί του; Πρέπει φυσικά να του δείχνη πολύ μεγάλη εκτίμησι για την παρ’ αξίαν αγαθότητά του. Έχει λόγο να συνδεθή μαζί του στενώτερα από κάθε άλλη φορά. Υπάρχει βάσις για να του δείξη μεγαλύτερο σεβασμό και να κάμη τον ανανεωμένο γαμήλιο δεσμό τους απαραβίαστον και αδιάρρηκτον. Ανταποκρίσεις όμοιες με μιας τέτοιας συζύγου προήλθαν από τη συμφιλίωσι του Ιεχωβά με τον λαό της διαθήκης του στη γη. Και τώρα από το έτος 1919 μ.Χ., τ’ αποτελέσματα ήσαν τα ίδια για το συμφιλιωμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών.

 2. Για μια σύζυγο τι θα απητείτο για να καλή τον σύζυγό της «Ισί,» αντί «Βααλί» και πώς αυτό απεδείχθη αληθινό σχετικά με το υπόλοιπο των Ισραηλιτών μετά το έτος 537 π.Χ.;

² Στους αρχαίους Βιβλικούς χρόνους για να καλέση μια σύζυγος τον γαμήλιο σύντροφό της «Ο ανήρ μου» αντί «Ο κύριός μου,» απαιτούσε βέβαια μια αλλαγή στάσεως, μια βαθύτερη εκτίμησι από μέρους της. Στην Εβραϊκή θα τον καλούσε «Ισί» [ο ανήρ μου] αντί «Βααλί.» (Ωσηέ 2:18) Στους αρχαιοτέρους χρόνους η Σάρρα έδειχνε σεβασμό στον πατριάρχη Αβραάμ με το να τον καλή «κύριον» ή Εβραϊστί, Αδωνί. Αυτή ήταν η νόμιμη σύζυγός του και τιμούσε τον Αβραάμ ως σύζυγό της. Δεν θεωρούσε τον εαυτό της ως δούλη του, μια δούλη σαν την εξαγορασμένη Αιγυπτία δούλη Άγαρ, που διώχθηκε από τον οίκο του Αβραάμ. (Γεν. 18:12· 1 Πέτρ. 3:6) Για την αφωσιωμένη συνεργατικότητα της Σάρρας με τον θεοσεβή σύζυγό της, ο Ιεχωβά την αντήμειψε θαυματουργικά με τον μονογενή γυιο της όταν ήταν ηλικίας ενενήντα ετών. (Γέν. 21:1-7) Σεβασμός όμοιος μ’ εκείνον που έδειξε η Σάρρα στον Αβραάμ ήταν ο σεβασμός που έδειξε το συμφιλιωμένο υπόλοιπο των Ισραηλιτών στον Ιεχωβά μετά την απελευθέρωσί των από τη Βαβυλώνα το 537 π.Χ. Το υπόλοιπο αισθάνθηκε πάλι ότι ήταν μια πραγματική σαν σύζυγος οργάνωσις του Ιεχωβά. Το έλεός του υπεκίνησε το υπόλοιπο να τον καλή Ισί, «Ο ανήρ μου.»

3, 4. (α) Από το έτος 1919 μ.Χ. για ποια σχέσι έδειξε μεγαλύτερη εκτίμησι το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, και ποια διαθήκη είχε παρανοήσει για πολύν καιρό; (β) Ποιο άρθρο δημοσιεύθηκε στη Σκοπιά το έτος 1934;

³ Στο παράλληλο αυτού του εικοστού αιώνος, το μετανοημένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών απελευθερώθηκε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη το 1919 μ.Χ. Μέχρι τότε, αυτοί οι πνευματικοί Ισραηλίτες είχαν δώσει μεγάλη σημασία στη σπουδαιότητα του Ιησού ως Μεσσία και στη Νύμφη του, τη Χριστιανική εκκλησία. Αλλά τώρα άρχισαν να δείχνουν περισσότερη εκτίμησι για τον ουράνιο Πατέρα του Μεσσία, τον Ιεχωβά Θεό. Η σχέσις του ως Ουρανίου Συζύγου τού πνευματικού Ισραήλ είχε εκλείψει από τη σκηνή, ιδιαίτερα από το έτος 1892 μ.Χ. Η νέα διαθήκη του είχε παρανοηθή!

⁴ «Ποιοι Θα Τιμήσουν τον Ιεχωβά;» Αυτός ήταν ο τίτλος του κυρίου άρθρου που δημοσιεύθηκε στη Σκοπιά της 1ης Ιανουαρίου 1926, στην Αγγλική και 15 Ιανουαρίου στην Ελληνική. Από τότε, αυξήθηκε το ενδιαφέρον για τον Θεό του πνευματικού Ισραήλ. Το έτος 1934 δημοσιεύθηκε στις στήλες της Σκοπιάς μια σειρά άρθρων με τίτλο «Οι Διαθήκες Του.» Από την 1η Απριλίου ως τη 15η Ιουλίου 1934, στην Αγγλική, και από την 1η Μαΐου έως τη 15η Αυγούστου, στην Ελληνική, δημοσιεύθηκαν για τους αναγνώστες της Σκοπιάς τα οκτώ μέρη αυτού του άρθρου. Αυτή η σειρά των άρθρων υπενθύμιζε έντονα στο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ ότι η νέα διαθήκη του Ιεχωβά που είχε μεσίτη τον Μεσσία Ιησού εφηρμόζετο σ’ αυτούς.

 5. (α) Αργότερα, στο έτος 1934, ποιο βιβλίο εξεδόθη και αναδημοσίευσε την ύλη του άρθρου «Οι Διαθήκες Του»; (β) Αυτοί που έλαβαν το έλεος του Ιεχωβά, πώς υποκινήθηκαν να τον αποκαλούν εν σχέσει με την οργάνωσί του;

⁵ Λίγο αργότερα, στις 15 Νοεμβρίου 1934, εξεδόθη ένα βιβλίο με τίτλο «Ιεχωβά» (στην Αγγλική) από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά του Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Τα κεφάλαια 4 έως 11 αυτού του βιβλίου περιείχαν ανατύπωσι του άρθρου «Οι Διαθήκες Του,» που είχε δημοσιευθή ενωρίτερα το ίδιο έτος στο περιοδικό Σκοπιά. Το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ ήταν στη νέα διαθήκη με τον Ιεχωβά! Βαθμιαίως από τότε κι έπειτα απεδόθη μεγαλύτερη προσοχή στη σχέσι του Ιεχωβά με τον πνευματικό Ισραήλ. Η ομοία με σύζυγο οργάνωσις, ανταποκρινόμενη σε όλη τη σπλαχνική μεταχείρισι που έδειξε ο Ιεχωβά στο απελευθερωμένο και συμφιλιωμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, υποκινήθηκε να τον αποκαλή Ισί, «Ο ανήρ μου.» Η οργάνωσίς του, όχι η οργάνωσις του Σατανά, ήταν η μόνη νόμιμη οργάνωσις στην οποία έπρεπε να ανήκη. Η αποκλειστική αφοσίωσις ανήκε στον Ιεχωβά ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο. Αυτό αναγνωρίσθηκε από το υπόλοιπο.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

 6. Σε ποιες ευλογίες ωδήγησε η αφωσιωμένη προσήλωσις του υπολοίπου στον Ιεχωβά ως τον Ουράνιο Σύζυγο, όπως εκτίθεται στον Ωσηέ 2:17-20;

⁶ Η αφωσιωμένη προσήλωσις του συμφιλιωμένου υπολοίπου στον Ιεχωβά ως τον Ουράνιο Σύζυγο ωδήγησε σε μεγαλειώδεις ευλογίες. Τα περαιτέρω λόγια του Ιεχωβά μέσω του προφήτου του Ωσηέ το προείπαν αυτό: «Θέλω αφαιρέσει τα ονόματα των Βααλείμ από του στόματος αυτής και δεν θέλουσιν αναφέρεσθαι πλέον τα ονόματα αυτών. Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω κάμει διαθήκην υπέρ αυτών προς τα θηρία του αγρού και προς τα πετεινά του ουρανού και τα ερπετά της γης· τόξον δε και ρομφαίαν και πόλεμον θέλω συντρίψει εκ της γης και θέλω κατοικίσει αυτούς εν ασφαλεία. Και θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν εις τον αιώνα· και θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν εν δικαιοσύνη και εν κρίσει και εν ελέει και εν οικτιρμοίς· και θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν εν πίστει· και θέλεις γνωρίσει τον Ιεχωβά.»—Ωσηέ 2:17-20.

 7. Γιατί το αποκαταστημένο υπόλοιπο προτίμησε να μη αποκαλή πια τον Ουράνιο Σύζυγο του Ισραήλ «ο Βάαλ μου,» και σε ποια λατρεία δεν επέστρεψαν ποτέ;

⁷ Αν το αποκαταστημένο υπόλοιπο, μετά την επάνοδό του από την εξορία στη Βαβυλώνα επρόκειτο να εξακολουθή να καλή τον Ιεχωβά Βααλί, που σημαίνει «ο κύριός Μου,» αυτό θα του υπενθύμιζε την αμαρτία του ή την αμαρτία των προπατόρων του όταν ελάτρευαν τις εικόνες του Βάαλ. Η πολιτεία του Ιεχωβά με το μετανοημένο υπόλοιπο τους δημιούργησε ένα αίσθημα αηδίας για τους Βάαλ και γι’ αυτό απομάκρυναν τα ονόματα των εικόνων του Βάαλ από τα στόματά των. Δεν ήθελαν πια να ενθυμούνται τα μολυσμένα ονόματά τους. Λογικά προτίμησαν να μην αποκαλούν τον Ουράνιο Σύζυγο του Ισραηλιτικού έθνους με την ονομασία «Ο Βάαλ Μου» ή Βααλί. (Ωσηέ 2:16) Σύμφωνα μ’ αυτή την αποστροφή προς τον Βάαλ, ποτέ δεν επανήλθαν στη λατρεία των ανθρωποποίητων υλιστικών εικόνων.

 8. Πώς το Ιουδαϊκό υπόλοιπο που δέχθηκε τον Μεσσία έδειξε την αντίθεσί του για τη λατρεία του Βάαλ, και πώς το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ σήμερα αποφεύγει κάθε συμμετοχή στον λογαριασμό που κρατεί ο Θεός εναντίον του Χριστιανικού κόσμου;

⁸ Παρόμοια αντίθεσι για την ειδωλολατρία κάθε είδους έδειξε το Ιουδαϊκό υπόλοιπο που δέχθηκε τον Ιησού ως τον Μεσσία. Αυτό το υπόλοιπο ελήφθη στη νέα διαθήκη που έχει μεσίτη τον Ιησού Χριστό. Στους συγχρόνους καιρούς, την ίδια αντίθεσι στο να λατρεύη κάθε τι ειδωλολατρικό έδειξε το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, τους οποίους ο Ιεχωβά, χρησιμοποιώντας τον Μεσσία του Ιησού, απελευθέρωσε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη το 1919 μ.Χ. Αυτοί αγωνίσθηκαν ν’ αποδώσουν αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά ως τον Θεό των μέχρι του σημείου ν’ αρνηθούν ν’ αποδίδουν λατρευτικό χαιρετισμό στη σημαία οποιουδήποτε έθνους. (Έξοδ. 20:1-6· 2 Κορ. 6:15 έως 7:1) Δεν θα μολυνθούν με οτιδήποτε που μοιάζει με λατρεία του Βάαλ. Δεν ανέχονται κανένα ανταγωνισμό ειδωλολατρικών θεών εναντίον του Ιεχωβά. Έτσι, αποφεύγουν να μετέχουν στον λογαριασμό που κρατεί ο Ιεχωβά εναντίον του Χριστιανικού κόσμου. Ο Ιεχωβά λέγει: «Και θέλω επισκεφθή επ’ αυτήν τας ημέρας των Βααλείμ, καθ’ ας εθυμίαζεν εις αυτούς και εστολίζετο με τα ενώτια αυτής και τα περιδέραια αυτής και επορεύετο κατόπιν των εραστών αυτής, εμέ δε ελησμόνησε, λέγει ο Ιεχωβά.»—Ωσηέ 2:13, ΜΝΚ, επίσης εδ. 8.

 9. Όμοια με ποιο αρχαίο βασίλειο θα μεταχειρισθή ο Θεός τον Χριστιανικό κόσμο στη ‘μεγάλη θλίψι,’ αλλά, σύμφωνα με το εδάφιο Ωσηέ 2:18, τι υπόσχεται για το υπόλοιπο που κατήργησε τη λατρεία του Βάαλ;

⁹ Η ‘μεγάλη θλίψις’ επίκειται για τον Χριστιανικό κόσμο, το σύγχρονο αντίτυπο του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ. (Ματθ. 24:21, 22) Ο Θεός έχει λογαριασμό εναντίον του και θα κάμη στον Χριστιανικό κόσμο ακριβώς όπως είχε κάμει και στον Ισραήλ: «Θέλω καταπαύσει την βασιλείαν του οίκου Ισραήλ. Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω συντρίψει το τόξον του Ισραήλ εν τη κοιλάδι του Ιεζραέλ.» (Ωσηέ 1:4, 5) Ο Χριστιανικός κόσμος δεν μετέχει σε καμμιά συμφιλίωσι με τον Θεό. Τι θα λεχθή όμως για το μετανοημένο υπόλοιπο που κατήργησε τη λατρεία του Βάαλ; Σ’ αυτό εφαρμόζονται τα λόγια του Ιεχωβά στον Ωσηέ 2:18: «Θέλω κάμει διαθήκην υπέρ αυτών προς τα θηρία του αγρού και προς τα πετεινά του ουρανού και προς πάντα τα ερπετά της γης· τόξον δε και ρομφαίαν και πόλεμον θέλω συντρίψει εκ της γης και θέλω κατοικίσει αυτούς εν ασφαλεία.» Τι υπόσχεσις ασφαλείας!

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΖΩΑ

10. Πώς επαλήθευσε το ότι ο Ιεχωβά συνέτριψε ‘τόξον και ρομφαίαν και πόλεμον’ εκ της «γης» του πνευματικού Ισραήλ από το 1919 μ.Χ., όπως και στον πρώτο αιώνα;

¹⁰ Ύστερα από οκτώ περίπου αιώνες αφότου δόθηκε αυτή η υπόσχεσις, ένα υπόλοιπο του φυσικού Ισραήλ δέχθηκε τον Ιησού ως τον Μεσσία. Αυτοί είδαν την πραγματοποίησι της θείας εκείνης υποσχέσεως. Ελήφθησαν από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, όπως ήταν η φυλή του Ιούδα, του Βενιαμίν, του Λευί και του Ασήρ. Και ωστόσο κανένας φυλετικός πόλεμος δεν εξερράγη μεταξύ εκείνων των Ισραηλιτών που ήσαν μαθηταί του Ιησού Χριστού. Το ίδιο έγινε και με το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών τους οποίους ο Ιεχωβά ελευθέρωσε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη από το 1919 μ.Χ. Μολονότι το σύγχρονο αυτό υπόλοιπο ελήφθη από ανθρώπους όλων των εθνών, ποτέ δεν υπήρξε κανένας διεθνής πόλεμος μεταξύ των σ’ αυτόν τον πολεμοχαρή κόσμο. (Ματθ. 28:19) Πραγματικά, ο Ιεχωβά συνέτριψε εκ της «γης,» δηλαδή από την πνευματική των κατάστασι στη γη «τόξον και ρομφαίαν και πόλεμον.» (Ωσηέ 2:18) Ως μέλη του πνευματικού Ισραήλ, του οποίου ο Ιεχωβά είναι ο Ουράνιος Σύζυγος, εμμένουν στη διατήρησι ειρήνης μεταξύ των.—Μάρκ. 9:50.

11. Πώς έγινε δυνατόν να συντρίψη ο Θεός τόξον, ρομφαίαν και πόλεμον στη γη των, δηλαδή την πνευματική κατάστασι του λαού της διαθήκης του στη γη;

¹¹ Πώς έγινε αυτό δυνατόν; Επειδή άλλαξαν τις προσωπικότητές των για να είναι όμοιοι με την προσωπικότητα του Μεσσιανικού Αρχηγού των, του Άρχοντος της Ειρήνης. (Ησ. 9:6, 7) Ο Ιεχωβά, με το άγιο πνεύμα του και τον γραπτό του Λόγο, διεμόρφωσε τις προσωπικότητές των και αφήρεσε τις θηριώδεις και επιβλαβείς τάσεις των που έμοιαζαν με τις τάσεις των αγρίων ζώων της γης. (Ρωμ. 12:1, 2) Με μια μεταφορική έννοια ο Ιεχωβά εξεπλήρωσε ό,τι είχε πει σχετικά με το συμφιλιωμένο υπόλοιπο: «Θέλω κάμει διαθήκην υπέρ αυτών προς τα θηρία του αγρού και προς τα πετεινά του ουρανού και τα ερπετά της γης, . . . και θέλω κατοικίσει αυτούς εν ασφαλεία.» (Ωσηέ 2:18) Από τον καιρό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου του 1914-1918 μ.Χ., ο κόσμος γενικά γίνεται ολοένα πιο ζωώδης, χειρότερος από τα άγρια θηρία. Αλλ’ ο Ιεχωβά έχει φέρει το συμφιλιωμένο υπόλοιπό του σ’ ένα πνευματικό παράδεισο επιδοκιμασμένης σχέσεως μαζί του. Για να βεβαιωθή γι’ αυτό το γεγονός όποιος αμφιβάλλει, ας πάη απλώς σε μια Αίθουσα Βασιλείας των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά και ας παρατηρήση εκεί το θείο πνεύμα της ειρήνης.

12. Πώς η θρησκευτική επίγεια κατάστασις του Χριστιανικού κόσμου βρίσκεται σε αντίθεσι με την κατάστασι του συμφιλιωμένου υπολοίπου;

¹² Σε οξεία αντίθεσι μ’ αυτόν τον παράδεισο της πνευματικής ευημερίας και ασφαλείας είναι η θρησκευτική επίγειος κατάστασις του Χριστιανικού κόσμου, που ισχυρίζεται ότι έχει κάμει διαθήκη με τον Ιεχωβά Θεό. Σ’ αυτόν τον Χριστιανικό κόσμο εκπληρώνονται οι ερημωτικοί λόγοι που αναγράφονται στον Ωσηέ 2:12: «Θέλω καταστήσει αυτάς δάσος και τα θηρία του αγρού θέλουσι κατατρώγει αυτάς.» Ο πνευματικά μοιχός Χριστιανικός κόσμος έχει γίνει σαν ένα άγριο δάσος που δεν προσφέρει καμμιά ασφάλεια, ούτε προστασία από πνευματικούς κινδύνους ή από τα θηριώδη έθνη που ομολογούν ότι είναι Χριστιανικά. Τα εκκλησιαστικά μέλη του Χριστιανικού κόσμου αφήνονται να πέσουν θύματα της κοσμικής σοφίας η οποία «είναι επίγειος, ζωώδης, δαιμονιώδης.» (Ιακ. 3:15) Κατατρώγονται πνευματικώς. Για τον Χριστιανικό κόσμο ο Ιεχωβά δεν έχει δώσει καμμιά υπόσχεσι διαθήκης εν σχέσει με τα άγρια θηρία και τα όρνεα. Δεν τον ‘κατοικίζει εν ασφαλεία.’

ΑΝΑΝΕΩΣΙΣ ΤΟΥ ΓΑΜΗΛΙΟΥ ΔΕΣΜΟΥ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΒΑΣΙ

13. Λόγω ποιων ευγενικών ιδιοτήτων του, ο Ιεχωβά είπε ότι θα μνηστευθή πάλι την ομοία με «σύζυγο» οργάνωσί του;

¹³ Ο Ιεχωβά, ως ο Ουράνιος Σύζυγος του πνευματικού Ισραήλ, έδειξε σε μεγάλο βαθμό το έλεός του προς το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών. Εξακολουθεί να εκδηλώνη σταθερή αγάπη και πιστότητα σ’ αυτό το υπόλοιπο. Μ’ ένα τέτοιο ευγενές πνεύμα είπε προφητικά στην όμοια με «σύζυγο» οργάνωσί του, της οποίας το υπόλοιπο είναι ο εκπρόσωπος: «Και θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν εις τον αιώνα· και θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν εν δικαιοσύνη και εν κρίσει και εν ελέει και εν οικτιρμοίς· και θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν εν πίστει· και θέλεις γνωρίσει τον Ιεχωβά.»—Ωσηέ 2:19, 20.

14. (α) Τι δείχνει το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είπε τρεις φορές, «Θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν»; (β) Πώς η ανανέωσις της γαμηλίου σχέσεως του Ιεχωβά με τον πνευματικό Ισραήλ δεν είναι μόνο σπλαχνική αλλά και δίκαιη και σωστή, και δεν γίνεται μάταια;

¹⁴ Τρεις φορές ο Ιεχωβά λέγει στο μετανοημένο υπόλοιπο, «θέλω σε μνηστευθή εις εμαυτόν.» Αυτό κάνει τη δήλωσί του πολύ εμφατική. Δείχνει ότι η αγάπη του είναι τόσο έντονη ώστε τον οδηγεί να δείξη το θείον έλεος μ’ έναν εξαίρετο τρόπο. Η ανανέωσις της σχέσεως της γαμηλίου διαθήκης δεν είναι μόνο σπλαχνική αλλά και δίκαιη και σωστή. Πώς συμβαίνει αυτό; Επειδή ανανεώνει τη μνηστεία βάσει της εξιλεωτικής θυσίας που προσεφέρθη από τον Μεσσία Ιησού, μιας θυσίας η οποία ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της δικαιοσύνης. (1 Ιωάν. 1:7-2:1) Η αποκατάστασις, λοιπόν, του υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών σε μια επιδοκιμασμένη σχέσι με τον Ιεχωβά αποδεικνύει πόσο πραγματική είναι η πιστότης του και η πιστή αγάπη του. Επίσης, όταν μνηστεύεται το υπόλοιπο με τον εαυτό του με δικαιοσύνη, σπλαχνικότητα, έλεος και πιστότητα, αυτό δεν γίνεται μάταια. Όλοι οι πιστοί θ’ ανταποκριθούν με πιστότητα και αποκλειστική αφοσίωσι σ’ έναν τέτοιο σπλαχνικό και πιστό Θεό για πάντα, αιωνίως! Αυτό θα σημάνη απελευθέρωσι μέσα από την επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι’ που θα ξεσπάση στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκάλ. 16:14, 16.

15, 16. (α) Ποιοι παράγοντες έκαμαν το συμφιλιωμένο υπόλοιπο να γνωρίση τον Ιεχωβά; (β) Στον Ωσηέ 2:21-23, τι λέγει ο Ιεχωβά για να δείξη ότι αυτός είναι ο Προμηθευτής όλων των αγαθών που είναι αναγκαία για τη συντήρησί μας;

¹⁵ Ο Ιεχωβά λέγει τα εξής στο μετανοημένο υπόλοιπο που μνηστεύεται. «Και θέλεις γνωρίσει τον Ιεχωβά.» (Ωσηέ 2:20) Αυτό εσήμαινε ότι θα τον γνωρίσουν όχι μόνο εξ αιτίας της σπλαχνικής συμφιλιώσεως που ο ίδιος επέτυχε, αλλά και εξ αιτίας των πραγμάτων που εσκόπευε να κάμη κατόπιν. Το ότι το υπόλοιπο μπόρεσε να τον γνωρίση όπως ποτέ προηγουμένως, τους εβοήθησε να διακρίνουν ότι Αυτός είναι η Πηγή όλων των ευλογιών που συνεχώς τους χορηγεί. Ας προσέξωμε λοιπόν πώς ο Ιεχωβά, ως ο Προμηθευτής όλων των αγαθών που είναι αναγκαία για τη συντήρησί μας, προσθέτει στοργικά και χαρωπά τα εξής ποιητικά λόγια:

¹⁶ «Και εν εκείνη τη ημέρα θέλω αποκριθή, λέγει ο Ιεχωβά, θέλω αποκριθή προς τους ουρανούς, και αυτοί θέλουσιν αποκριθή προς την γην· και η γη θέλει αποκριθή προς τον σίτον και τον οίνον και το έλαιον· και ταύτα θέλουσιν αποκριθή προς τον Ιεζραέλ [Ο Θεός θα σπείρη σπόρον]. Και θέλω σπείρει αυτήν δι’ εμαυτόν επί της γης· και θέλω ελεήσει την ουκ ηλεημένην [Εβραϊκά: την Λο-ρουχαμμά]· και θέλω ειπεί προς τον ου λαόν μου [Εβραϊκά: στον Λο-αμμί], Λαός μου είσαι· και αυτοί θέλουσιν ειπεί, Θεός μου είσαι.»—Ωσηέ 2:21-23.

17. Πώς λειτουργεί αυτή η αλυσίδα των αποκρίσεων ή απαντήσεων για να καταλήξη στον Ιεχωβά τον Δημιουργό;

¹⁷ Ας εξετάσωμε πώς λειτουργεί αυτή η αλληλοσυνδεόμενη αλυσίδα των αποκρίσεων ή απαντήσεων: Στους αρχαίους χρόνους, το συμφιλιωμένο υπόλοιπο που ο Ιεχωβά έσπειρε ως σπόρο στην πατρίδα του, την γη του Ιούδα, εχρειάζετο σίτον, οίνον και έλαιον. Αυτά τα αγαθά της ζωής έχουν την άμεση πηγή τους στη γη. Χάριν του στερημένου υπολοίπου, το σιτάρι και το κρασί και το λάδι ζητούν από τη γη να διοχετεύση τα ορυκτά της στα στάχυα του σίτου και στα κλήματα που παράγουν σταφύλια και στα ελαιόδενδρα που παράγουν λάδι. Για να γίνη αυτό, η γη εξαρτάται από τους ουρανούς για βροχή, η οποία δεν θα επιτρέψη στην ξηρασία να ξηράνη τα αναπτυσσόμενα φυτά. Τώρα λοιπόν η γη επικαλείται τους ουρανούς για βροχή στην κατάλληλη εποχή. Οι ουρανοί δεν αρνούνται, αλλ’ ανταποκρίνονται στο αίτημα της γης. Όμως, τι μπορούν να κάμουν οι ουρανοί μόνοι των; Αυτοί εξαρτώνται από τον Δημιουργό για να παραγάγη σύννεφα που μπορούν ν’ αφήσουν τη βροχή να πέση επάνω στη γη. Αυτός είναι ο μέγας Βροχοποιός.—Ιερεμ. 10:12, 13.

18. Με ποιο κύριο αίτημα αρχίζει όλος ο κύκλος των ενεργειών που δίνουν μια απάντησι στον Ιεζραέλ;

¹⁸ Τελικά, λοιπόν, οι ουρανοί ζητούν από τον Ιεχωβά να σχηματίση σύννεφα και να τα ελευθερώση από το υδάτινο περιεχόμενό τους. Ο Ιεχωβά απαντά στους ουρανούς προς όφελος του ομοίου με σύζυγο συμφιλιωμένου λαού του που είναι τώρα στο χώμα της πατρίδας του. Αρχίζει αμέσως όλος ο κύκλος των ενεργειών και έχει ως αποτέλεσμα ‘σίτον, οίνον και έλαιον’ για τον λαό Του. Έτσι, αυτά τα προϊόντα της γης δίνουν την απάντησί τους στον Ιεζραέλ, δηλαδή στο υπόλοιπο που σπείρει ο Ιεχωβά στη γη των.

19. Από ποια άποψι το αποκαταστημένο υπόλοιπο γνωρίζει τον Ιεχωβά ώστε να μη αποδίδη πια καμμιά τιμή στον Βααλισμό;

¹⁹ Έτσι, το αποκαταστημένο υπόλοιπο του Ιεχωβά γνωρίζει ότι όλες οι ευεργετικές ενέργειες στο φυσικό του περιβάλλον είναι αποτέλεσμα των διατάξεων του Ιεχωβά. Αυτές οι ενέργειες δεν οφείλονται σε κανένα φανταστικό Βάαλ ή σε μερικούς Βααλείμ που λατρεύονται κάθε έτος από ειδωλολάτρες πιστούς με επαίσχυντες αηδιαστικές γονιμοποιητικές τελετουργίες. Τώρα λοιπόν το υπόλοιπο, διαφωτισμένο με επίγνωσι, προσφέρει αποκλειστική αφοσίωσι στον αληθινό Θεό.

20. (α) Ποιον γνωρίζει σήμερα το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ ως Εκείνον που εξησφάλισε τον πνευματικό παράδεισό του; (β) Πώς ένας «πολύς όχλος άλλων ήλθε στον πνευματικό παράδεισο για να τον απολαύση με το υπόλοιπο;

²⁰ Και τώρα τι θα λεχθή για το αποκαταστημένο υπόλοιπο των σημερινών πνευματικών Ισραηλιτών; Και αυτοί επίσης έφθασαν στο σημείο ν’ αναγνωρίσουν ότι ο Θεός που τους απελευθέρωσε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη εξησφάλισε τον πνευματικό παράδεισο της αφθονίας, της ειρήνης και ασφαλείας στην οποία τους έφερε από το 1919 μ.Χ. Εκατοντάδες χιλιάδες θεοσεβείς άνθρωποι επρόσεξαν αυτόν τον πνευματικό παράδεισο του υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών, όπως προείπαν τα λόγια του Ιεζεκιήλ 36:35, 36: «Και θέλουσι λέγει, Η γη αύτη, ήτις ήτο ηφανισμένη, κατεστάθη ως ο παράδεισος της Εδέμ, . . . Και τα έθνη τα εναπολειφθέντα κύκλω υμών θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ ο Ιεχωβά ωκοδόμησα τα κατηδαφισμένα και εφύτευσα τα ηφανισμένα.» Ένας «πολύς όχλος» ειλικρινών παρατηρητών ήλθε σ’ αυτόν τον πνευματικό παράδεισο για ν’ απολαύση την πνευματική αφθονία του, την ειρήνη και την ασφάλεια μαζί με το συμφιλιωμένο υπόλοιπο.

21. (α) Ποιους λέγει ο Ιεχωβά ότι είναι λαός του και ποιοι ενώνονται για να κάμουν δημοσία διακήρυξι ότι Αυτός είναι ο Θεός των; (β) Πώς ο Ιεχωβά εκπληρώνει εδώ τη σημασία του ονόματος Ιεζραέλ;

²¹ Μ’ αυτόν τον πνευματικά ευεργετικό τρόπο ο Ιεχωβά δείχνει έλεος στο υπόλοιπο που είχε στερηθή το έλεός του ενόσω ήταν εξόριστο στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ιεχωβά λέγει τώρα σ’ εκείνους που δεν ήσαν λαός Του: «Λαός μου είσαι.» Το μετανοημένο υπόλοιπο λέγει με εγκάρδια ανταπόκρισι: «Θεός μου είσαι.» (Ωσηέ 2:23) Ο «πολύς όχλος» των προβατοειδών συντρόφων, που διαμένουν τώρα επίσης στον πνευματικό παράδεισο, ενώνεται με το υπόλοιπο για να κάμη δημοσία διακήρυξι ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός του. (Αποκάλ. 7:9-17· Ιωάν. 10:16) Όλα αυτά λαμβάνουν χώραν στην αποκαταστημένη «γη,» δηλαδή την πνευματική κατάστασι, όπου ο Ιεχωβά έσπειρε το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών σαν σπόρο για να εκπληρώση τη σημασία του ονόματος Ιεζραέλ, «Ο Θεός θα σπείρη σπόρον.»

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΛΕΟΥΣ

22, 23. Σύμφωνα με το τρίτο κεφάλαιο του Ωσηέ, τι ωδήγησε ο Ιεχωβά, τον προφήτη να κάμη και για ποιο σκοπό;

²² Ο Ιεχωβά, με μια ένθερμη επίδειξι ελέους κατορθώνει να λύση το γαμήλιο πρόβλημά του με αυτόν τον λαό της διαθήκης του. Για να το δείξη αυτό ζωντανά, ο Ιεχωβά έκαμε τον προφήτη του Ωσηέ να παίξη ένα δράμα από την πραγματική ζωή. Ο Ωσηέ στο τρίτο κεφάλαιο της προφητείας του λέγει γι’ αυτό το ζήτημα τα εξής:

²³ «Και είπε ο Ιεχωβά προς εμέ, Ύπαγε έτι, αγάπησον γυναίκα ήτις καίτοι αγαπωμένη υπό του φίλου αυτής είναι μοιχαλίς, κατά την αγάπην του Ιεχωβά προς τους υιούς Ισραήλ, οίτινες όμως επιβλέπουσιν εις θεούς αλλοτρίους και αγαπώσι φιάλας οίνου. Και εμίσθωσα αυτήν εις εμαυτόν δια δεκαπέντε αργύρια και έν χομόρ κριθής και ήμισυ χομόρ κριθής. Και είπα προς αυτήν, Θέλεις καθίσει δι’ εμέ πολλάς ημέρας· δεν θέλεις πορνεύσει και δεν θέλεις είσθαι δι’ άλλον· και εγώ ομοίως θέλω είσθαι δια σε. Διότι οι υιοί Ισραήλ θέλουσι καθίσει πολλάς ημέρας χωρίς βασιλέως και χωρίς άρχοντος και χωρίς θυσίας και χωρίς αγάλματος και χωρίς εφόδ και θεραφείμ. Μετά ταύτα θέλουσιν επιστρέψει οι υιοί Ισραήλ και θέλουσι ζητήσει Ιεχωβά τον Θεόν αυτών και Δαβίδ τον βασιλέα αυτών· και θέλουσι φοβείσθαι τον Ιεχωβά και την αγαθότητα αυτού εν ταις εσχάταις ημέραις.»—Ωσηέ 3:1-5.

24. (α) Ποιον εξηγόρασε τότε ο Ωσηέ, από ποιον και για πόσο; (β) Πώς ο Ιεχωβά εξεπλήρωσε αυτό το προφητικό δράμα το 537 π.Χ. και το 1919 μ.Χ.;

²⁴ Στο προφητικό δράμα που έπαιξε με υπακοή ο Ωσηέ, εξεικόνιζε τον Ιεχωβά. Ο Ωσηέ εξηγόρασε πάλι τη νόμιμο σύζυγό του Γόμερ από τον ανώνυμο άνδρα με τον οποίο αυτή ζούσε μοιχευτικά και του οποίου είχε γίνει δούλη. Για να την εξαγοράση ο Ωσηέ επλήρωσε το ισότιμον τριάντα αργυρών σίκλων, το τίμημα ενός δούλου. (Έξοδ. 21:32) Ο Ιεχωβά, πιστός σ’ αυτή την εικόνα, το 537 π.Χ. εξηγόρασε τους υπόδουλους εξόριστους Ισραηλίτες που ήσαν στη γη της Βαβυλώνος. Το τίμημα της εξαγοράς το έδωσε στον νικητή της Βαβυλώνος, τον Κύρον τον Πέρσην τον Μέγαν, όπως εμφαίνεται στον Ησαΐα 43:1-4. (Ησ. 44:26 έως 45:4) Ομοίως, το 1919 μ.Χ., ο Ιεχωβά ως Ουράνιος Σύζυγος εξηγόρασε το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ από τη δουλεία στην Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους κοσμικούς πολιτικούς συντρόφους της. Ο Ιεχωβά σπλαχνικά ελευθέρωσε το υπόλοιπο μέσω του Μεγαλυτέρου Κύρου, δηλαδή του Ιησού Χριστού, στον οποίο έδωσε ‘τα έθνη κληρονομίαν και ιδιοκτησίαν του τα πέρατα της γης.’—Ψαλμ. 2:8, 9.

25. (α) Όπως παραστάθηκε από τον Ωσηέ, πώς ο Ιεχωβά ετιμώρησε τον λαό της διαθήκης του τον αρχαίον καιρό; (β) Πώς ζητούσαν «Δαβίδ, τον βασιλέα αυτών,» και σε ποιους έδειξε έλεος ο Ιεχωβά;

²⁵ Αφού ο Ωσηέ στοργικά έλαβε πάλι τη νόμιμη σύζυγό του Γόμερ, την ετιμώρησε με σεξουαλικούς περιορισμούς, αποφεύγοντας προφανώς και ο ίδιος τα συζυγικά καθήκοντα. Έτσι, επίσης, οι εξόριστοι Ισραηλίτες τιμωρήθηκαν και δεν τους επετράπη να έχουν Ισραηλίτες βασιλείς ή βασιλικούς άρχοντες ή ειδωλολάτρες ιερείς ή άλλα πράγματα της ειδωλολατρίας. (Ωσηέ 13:11) Στοργικά ο Ιεχωβά, το 537 Π.Χ., έλαβε πάλι το τιμωρημένο και μετανοημένο υπόλοιπό του που εστράφη πάλι σ’ αυτόν από την αποστατημένη θρησκεία. Αυτοί άρχισαν να ζητούν και ν’ αναμένουν τον Μεσσιανικό Απελευθερωτή των από την εξουσία των Εθνικών. Αυτός ο Μεσσίας ήταν ο Βασιλεύς που επρόκειτο να έλθη από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. (Δαν. 9:24-27) Στον ωρισμένο καιρό του Θεού ο Μεσσίας ήλθε. Το 33 μ.Χ. ο Ιεχωβά εξύψωσε τον Μεσσία Χριστό Ιησού ως Βασιλέα στον ουρανό. Ένα υπόλοιπο πιστών Ισραηλιτών τον ακολούθησαν ως τον ουράνιον Μεσσιανικό Βασιλέα των. (Κολ. 1:13) Αυτοί έτυχαν του ελέους του Ιεχωβά.—Ρωμ. 9:24-26· 1 Πέτρ. 2:9, 10.

26. Εκείνο τον καιρό ποιος έγινε ως Λο-ρουχαμμά (Ουκ Ηλεημένη);

²⁶ Το άπιστο έθνος Ισραήλ έγινε ως Λο-ρουχαμμά (Ουκ Ηλεημένη). Η αμετανόητη Ιερουσαλήμ κατεστράφη από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., και οι Ιουδαίοι που επέζησαν διασκορπίσθηκαν σε όλο τον κόσμο.—Ματθ. 24:15-22· Λουκ. 21:20-24.

27. (α) Σ’ αυτόν τον ‘έσχατο καιρό’ πώς το υπόλοιπο ήλθε τρέμοντας στον Ιεχωβά και αφού βρήκε «Δαβίδ τον βασιλέα αυτού,» τι έκαμε; (β) Ως αποτέλεσμα τούτου, σε ποιους άλλους παρεσχέθη το έλεος του Ιεχωβά;

²⁷ Πέρασαν από τότε δεκαεννέα αιώνες. Από το 1914 μ.Χ. ο άσπλαχνος αυτός κόσμος, περιλαμβανομένου και του Χριστιανικού κόσμου, βρίσκεται στον ‘έσχατο καιρό του.’ (Δαν. 12:4) Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ένα μετανοημένο υπόλοιπο αληθινών πνευματικών Ισραηλιτών που ήσαν στη νέα διαθήκη άρχισε να ζητή τον Ιεχωβά, τον Θεό του. Τρέμοντας, ήλθε σ’ αυτόν για να έχη μια επιδοκιμασμένη σχέσι βάσει της διαθήκης που είχε κάμει μαζί Του. (Ψαλμ. 50:5) Αυτοί βρήκαν «Δαβίδ τον βασιλέα αυτών,» δηλαδή, τον ήδη ενθρονισμένο Βασιλέα στους ουρανούς από το τέλος των καιρών των εθνών το 1914. Με ιερό ενθουσιασμό ανέλαβαν την εκπλήρωσι της επίκαιρης προφητείας του που αναγράφεται στον Ματθαίο 24:14. Τι κάνουν, λοιπόν, από τότε; Κηρύττουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» σε όλη τη γη «προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη» πριν από το ξέσπασμα της ‘μεγάλης θλίψεως’ που φθάνει στο μεγάλο αποκορύφωμά της στον Αρμαγεδδώνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παρασχεθή το θείο έλεος σ’ έναν ‘πολύν όχλον’ προβατοειδών ανθρώπων που ζητούν και αυτοί τον ένα αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, και τον Μεσσιανικό του Βασιλέα, τον Μεγαλύτερο Δαβίδ, ιδιαίτερα από το έτος 1935.

28. Πότε το έλεος του Ιεχωβά, που παρέχεται τώρα στο υπόλοιπο και στον «πολύν όχλο,» θα φθάση στη μεγαλύτερη λαμπρότητά του, και πώς;

²⁸ Ήδη, έως τώρα, το έλεος του Ιεχωβά υπήρξε μεγάλο και θαυμαστό στο συμφιλιωμένο υπόλοιπό του και στον ‘πολύν όχλο’ των προβατοειδών υπηκόων του Μεσσία. Αλλά το έλεός του θα φθάση στη μεγαλύτερη λαμπρότητά του, όταν ο Ιεχωβά θα διαφυλάξη το υπόλοιπο και τον ‘πολύν όχλο’ μέσα από την παγκόσμιο ‘μεγάλη θλίψι’ και ως το τέλος της στον Αρμαγεδδώνα. Ως αντικείμενα του πρωτοφανούς ελέους του, που επεδείχθη ενώπιον όλου του σύμπαντος, θα τους φέρη στη μετά τον Αρμαγεδδώνα Νέα Τάξι! «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγορίας.»—2 Κορ. 1:3.