Ο Αβδιού Δίνει Προειδοποίηση και Παρηγοριά από τον Θεό

«ΟΡΑΣΙΣ Αβδιού.» Έτσι αρχίζει το συντομώτερο βιβλίο των θεόπνευστων Εβραϊκών Γραφών. Περιλαμβάνει μια προειδοποίηση συμφοράς για τη γη και το λαό του Εδώμ (στα νοτιοανατολικά της Νεκράς Θαλάσσης) κι επίσης ένα άγγελμα παρηγοριάς για τους δούλους του Θεού. Τα αρχικά του λόγια περιλαμβάνουν τ’ ακόλουθα:

«Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός περί του Εδώμ· Ηκούσαμεν αγγελίαν παρά Κυρίου και μηνυτής απεστάλη προς τα έθνη, Εγέρθητε και ας εγερθώμεν εναντίον αυτού εις πόλεμον.»—Αβδ. 1.

Το όνομα «Αβδιού» σημαίνει «δούλος του Γιαχ [Ιεχωβά]»· κι αυτό είναι όλο ό,τι ξέρουμε για τον συγγραφέα αυτού του προφητικού βιβλίου. Εν τούτοις, το βιβλίο του Αβδιού είναι πραγματικά ωφέλιμο για τους λάτρεις του Θεού σήμερα. Η πολιτεία του Ιεχωβά με τον Εδώμ, όπως περιγράφεται από τον Αβδιού, προμηθεύει ένα προειδοποιητικό παράδειγμα για το πώς ο Δημιουργός θα απαλλάξει μια μέρα τη γη απ’ όλους εκείνους που μισούν τον Θεό και το λαό του. Από την άλλη μεριά, ο Αβδιού χαροποιεί τους λάτρεις του Θεού όχι μόνο με την υπόσχεση ελευθερίας από την καταδυνάστευση αλλά και με την υπόσχεση ατέλειωτης ευημερίας.

Κατάλληλα, το άγγελμα του Αβδιού ονομάζεται «όρασις.» (Αβδ. 1) Οι Γραφές συχνά ονομάζουν τους προφήτες σαν ‘βλέποντες.’ (1 Σαμ. 9:9· 2 Σαμ. 15:27· 1 Χρον. 9:22) Ακόμη κι αν τίποτα το ορατό δεν έβλεπαν οι προφήτες, οι προφητικές επικοινωνίες συχνά ονομάζονταν οράσεις.—Δαν. 9:24· Ναούμ 1:1.

Ο ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΕΔΩΜ ΚΑΤΑΒΙΒΑΖΕΤΑΙ ΧΑΜΗΛΑ

Σύμφωνα με τον Αβδιού, ο Θεός θα ξεσήκωνε έθνη για να διεξαγάγουν καταστρεπτικό πόλεμο ενάντια στους Εδωμίτες. Αφού η είδηση του Αβδιού προέρχεται από «Κύριον τον Θεόν,» η εκπλήρωσή της ήταν βέβαιη.

Οι Εδωμίτες μπορεί να είχαν τη διάθεση να χλευάζουν αυτή την προφητεία της συμφοράς για το έθνος τους. Η περιοχή του Εδώμ ήταν ορεινή. Οι προηγούμενοι κάτοικοι εκείνης της περιοχής ονομάζονταν «Χορραίοι,» που σημαίνει κάτοικοι σπηλιών. (Γέν. 14:6· Δευτ. 2:12, 22) Η τοποθεσία τους ψηλά σε βουνά που ήταν δύσκολο να τα πλησιάσει κανείς έκανε τους Εδωμίτες να αισθάνονται υπερβολικά ασφαλείς από τις επιθέσεις του εχθρού.

Μ’ αυτό υπ’ όψη, ο Θεός διακήρυξε μέσω του Αβδιού: «Ιδού, σε κατέστησα μικρόν μεταξύ των εθνών· είσαι καταπεφρονημένος σφόδρα. Η υπερηφανία της καρδίας σου ηπάτησε σε τον κατοικούντα εν τοις κοιλώμασι των κρημνών, του οποίου η κατοικία είναι υψηλή, όστις λέγει εν τη καρδία αυτού, Τις θέλει με καταβιβάσει εις την γην; Εάν μετεωρισθής ως αετός και εάν θέσης την φωλεάν σου αναμέσον των άστρων, και εκείθεν θέλω σε καταβιβάσει, λέγει Κύριος.»—Αβδ. 2-4.

Οι αλαζονικοί Εδωμίτες θα γίνονταν «μικροί» τόσο σε αριθμούς όσο και σε αξιοπρέπεια. Ο Θεός θα τους ερήμωνε άσχετα με το πόσο ψηλά ή πόσο απομακρυσμένα μπορούσαν να χτίσουν τις κατοικίες τους.

«ΕΞΗΡΕΥΝΗΘΗ» ΕΝΤΕΛΩΣ

Κατόπιν ο Ιεχωβά δείχνει πόσο ολοκληρωτικά οι εχθροί του Εδώμ θα ερήμωναν το έθνος εκείνο: «Εάν κλέπται ήρχοντο προς σε, εάν λησταί διά νυκτός—πώς εξηλείφθης—δεν ήθελον αρπάσει το αρκούν εις αυτούς; Εάν τρυγηταί ήρχοντο προς σε, δεν ήθελον αφήσει επιφυλλίδας;»—Αβδ. 5.

Συνήθως οι κλέφτες κλέβουν μόνο ‘το αρκούν εις αυτούς,’ και δεν απογυμνώνουν ολόκληρο το σπίτι. Το ίδιο και οι τρυγητές αφήνουν πάντοτε λίγα σταφύλια πίσω τους. Αλλά τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά με τον Εδώμ.

Ο Αβδιού εξηγεί: «Πώς εξηρευνήθη ο Ησαύ· απεκαλύφθησαν οι κρυψώνες αυτού.» (Αβδ. 6) Οι εχθροί των Εδωμιτών επρόκειτο να χτενίσουν ολότελα κάθε σπηλιά και κάθε κρυφή οδό διαφυγής. Δεν θ’ άφηναν πίσω κανένα κρυμμένο θησαυρό.

ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΔΩΜ

Όταν τα εχθρικά έθνη άρχισαν πολεμικές προετοιμασίες ενάντια στον Εδώμ, φυσικά το έθνος εκείνο θα ζητούσε βοήθεια από τους λαούς που προσποιούνταν ότι ήταν στενοί σύμμαχοι. Εν τούτοις, όταν οι Εδωμίτες θα έστελναν αγγελιαφόρους σ’ αυτούς ζητώντας βοήθεια και προστασία ενάντια στις δυνάμεις εισβολής, οι αγγελιαφόροι θα στέλνονταν «έως του ορίου» εκείνων των χωρών από τις οποίες θα ζητούσαν βοήθεια. Θα τους συνόδευαν πίσω χωρίς υπόσχεση βοήθειας. Την ίδια μεταχείριση θα έπρεπε να περιμένουν οι Εδωμίτες που θα έφευγαν για να περάσουν τα σύνορα των γύρω χωρών για να διαφύγουν από το θάνατο. Είτε θα τους αρνούνταν την είσοδο ή θα τους έδιωχναν. (Αβδ. 7) Ακόμη και ανάμεσα στους ίδιους τους Εδωμίτες κανείς δεν θα ήταν αρκετά σοφός ή ισχυρός για ν’ αποτρέψει την καταστροφή.—Αβδ. 8, 9.

Η ΑΙΤΙΑ

Η αιτία γι’ αυτή τη συμφορά του Εδώμ δίνεται μ’ αυτά τα λόγια: «Διά την αδικίαν την προς τον αδελφόν σου Ιακώβ θέλει σε καλύψει αισχύνη και θέλεις εκκοπή διαπαντός. Εν τη ημέρα καθ’ ην ίστασο απέναντι, εν τη ημέρα καθ’ ην οι αλλογενείς έφεραν εις αιχμαλωσίαν το στράτευμα αυτού και οι αλλότριοι εισήλθον εις τας πύλας αυτού και έβαλον κλήρους επί την Ιερουσαλήμ, ήσο και συ ως είς εξ αυτών.»—Αβδ. 10, 11.

Οι Ισραηλίτες κατάγονταν από τον Ιακώβ και οι Εδωμίτες από τον δίδυμο αδελφό του, τον Ησαύ. Επειδή ο Ιακώβ απόχτησε το δικαίωμα του πρωτότοκου από τον αδελφό του, ο Ησαύ άρχισε να καλλιεργεί δολοφονικό μίσος κατά του Ιακώβ. (Γέν. 25:27-34· 27:30-45) Σ ολόκληρη την ιστορία τους οι Εδωμίτες εξακολούθησαν να εκδηλώνουν αυτό το μίσος προς τον Ισραήλ. (Αριθ. 20:14-21· 2 Βασ. 8:20-22· 2 Χρον. 21:8-10· 28:16-20· Ψαλμ. 83:4-8) Στη διάρκεια του ένατου αιώνα π.Χ., μέσω του προφήτου Αμώς, ο Ιεχωβά κατάγγειλε τον Εδώμ «διά τας τρεις παραβάσεις του Εδώμ και διά τας τέσσαρας δεν θέλω αποστρέψει την τιμωρίαν αυτού, διότι κατεδίωξε τον αδελφόν αυτού εν ρομφαία και ηθέτησε την ευσπλαγχνίαν αυτού, και ο θυμός αυτού κατεσπάραττεν ακαταπαύστως και εφύλαττε την οργήν αυτού παντοτεινά.»—Αμώς 1:11.

Περισσότερο από δυο αιώνες αργότερα συνέβει μια ιδιαίτερα μοχθηρή εκδήλωση αυτού του μίσους όταν οι Βαβυλώνιοι κάτω από τον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορ κατάστρεψαν την Ιερουσαλήμ και το ναό της. Κοιτάζοντας πίσω σ’ αυτό το γεγονός, ο θεόπνευστος ψαλμωδός έγραψε: «Μνήσθητι, Κύριε, των υιών Εδώμ, οίτινες την ημέραν της Ιερουσαλήμ έλεγον, Κατεδαφίσατε, κατεδαφίσατε αυτήν έως των θεμελίων αυτής.»—Ψαλμ. 137:7.

Μέσω του Αβδιού, ο Θεός κατάγγειλε τον Εδώμ γι’ αυτό το εχθρικό πνεύμα, λέγοντας: «Δεν έπρεπεν όμως να επιβλέπης εις την ημέραν του αδελφού σου, εις την ημέραν της αποξενώσεως αυτού, ουδέ να επιχαίρης κατά των υιών του Ιούδα εν τη ημέρα του αφανισμού αυτών, . . . Ουδέ έπρεπε να σταθής επί τας διεξόδους, διά να αποκλείης τους διασωζομένους αυτού, ουδέ να παραδώσης τους υπολοίπους αυτού εν τη ημέρα της θλίψεως αυτών.» (Αβδ. 12-14) Η δολιότητα του Εδώμ προς τον Ισραήλ έφθασε ακόμη ως το σημείο να κυνηγούν τ’ άτομα που έτρεχαν να σώσουν τη ζωή τους και να τα παραδίδουν στον εχθρό. Αλλά κάνοντας αυτό οι Εδωμίτες έδειξαν ότι αγνοούσαν ένα ζωτικό γεγονός. Πώς;

«ΕΓΓΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ»

Ο Ιεχωβά συνεχίζει και λέει: «Διότι εγγύς είναι η ημέρα του Κυρίου επί πάντα τα έθνη· καθώς σεις επίετε επί το όρος το άγιόν μου, σου θέλει στρέφει επί την κεφαλήν σου. Διότι καθώς σεις επίετε επί το όρος το άγιόν μου, ούτω θέλουσι πίνει διαπαντός πάντα τα έθνη· ναι, θέλουσι πίνει και θέλουσιν εκροφεί και θέλουσιν είσθαι ως οι μη υπάρχοντες.»—Αβδ. 15, 16.

Ο Εδώμ ενώθηκε με τους εχθρούς του λαού του Θεού για να γιορτάσουν με μέθη και με όργια την ήττα και τη λαφυραγώγηση του Ισραήλ. Τώρα θα ήταν η σειρά τους να ‘πιούν το ποτήρι’ της οργής του Θεού. Όχι μόνο οι Εδωμίτες, αλλά όλα τα έθνη τα εχθρικά στον εκλεκτό λαό του Θεού θα γίνονταν μια μέρα «ως οι μη υπάρχοντες.»

Ο ΕΔΩΜ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΑΝ «ΚΑΛΑΜΗ»

Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι το σπέρμα του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ θα κυρίευε τη γη που αργότερα ονομάσθηκε Παλαιστίνη. (Γέν. 15:7, 17-21) Κι αυτό το έκαναν, αλλά εξορίσθηκαν απ’ αυτή τη γη από τους Βαβυλώνιους, αφήνοντας τη γη έρημη.

Μέσω του Αβδιού ο Ιεχωβά εγγυάται ότι οι Ισραηλίτες θα ξανακαταλάμβαναν τη γη, γιατί ο Θεός είπε μέσω του προφήτου: «Επί δε του όρους Σιών θέλει είσθαι σωτηρία και θέλει είσθαι άγιον· και ο οίκος Ιακώβ θέλει κατακληρονομήσει τας κληρονομίας αυτών και ο οίκος Ιακώβ θέλει είσθαι πυρ και ο οίκος Ιωσήφ φλοξ, ο δε οίκος Ησαύ ως καλάμη· και θέλουσιν εξαφθή κατ’ αυτών και καταφάγει αυτούς· και δεν θέλει είσθαι υπόλοιπον του οίκου Ησαύ· διότι Κύριος ελάλησε.»—Αβδ. 17, 18.

Ο Ισραήλ δεν θα ήταν πια διηρημένος στο δίφυλο βασίλειο που αποτελείτο από τον Ιούδα και τον Βενιαμίν (μερικές φορές ονομάζεται «Ιακώβ» στη Γραφή) και στο βόρειο βασίλειο των 10 φυλών (που μερικές φορές ονομάζεται «οίκος Ιωσήφ»). Αυτά τα λόγια προλέγουν αποκατάσταση σ’ ενότητα και των 12 φυλών του Ισραήλ. Αντίθετα, ο Εδώμ θα εξαφανιζόταν. Οι Ισραηλίτες θα κατάτρωγαν τους απογόνους του Ησαύ όπως η φωτιά κατατρώει τα καλάμια.

Πραγματοποιήθηκε αυτή η ερήμωση του Εδώμ; Ναι, και σ’ εκπλήρωση του αγγέλματος του Θεού μέσω του Αβδιού τόσο τα έθνη (εδάφιο 1) όσο και οι Ισραηλίτες (εδάφιο 18) έπαιξαν κάποιο μέρος σ’ αυτό. Εξετάστε, παρακαλούμε, μερικές αποδείξεις που επιβεβαιώνουν την εκπλήρωση αυτού που είχε προλεχθεί.

Αρχαίες επιγραφές συνδέουν την κατάκτηση του Εδώμ στη διάρκεια του έκτου αιώνα π.Χ. από τις Βαβυλωνιακές δυνάμεις κάτω από τον Βασιλιά Ναβονίδη. Σύμφωνα με τον Κ. Τζ. Γκαντ, έναν ερευνητή στο θέμα της Βαβυλωνιακής ιστορίας και λογοτεχνίας, τα στρατεύματα του Ναβονίδη που κυρίευσαν τον Εδώμ και την Τέμα περιλάμβαναν Ιουδαίους στρατιώτες. Σχολιάζοντας το σημείο αυτό, ο Τζων Λίντσεϋ γράφει σ’ ένα άρθρο με τίτλο «Οι Βαβυλώνιοι Βασιλιάδες και ο Εδώμ»: «Έτσι, εν μέρει τουλάχιστον, τα λόγια του προφήτη εκπληρώθηκαν όταν έγραψε για τον Γιαχβέ ότι είπε ‘Και θέλω ενεργήσει την εκδίκησίν μου επί τον Εδώμ διά χειρός του λαού μου Ισραήλ’. (Ιεζ. 25:14) Έχουμε επίσης μια μερική εκπλήρωση των λόγων του Αβδιού που είπε ότι ‘οι άνδρες της συμμαχίας,’ ‘οι άνθρωποι που ήσαν εν ειρήνη μ’ αυτόν,’ ‘οι τρώγοντες τον άρτον μαζί του’ θα τον ‘απατούσαν,’ θα ‘υπερίσχυαν εναντίον του,’ θα ‘έβαζαν ενέδρα υποκάτω του.’ Εδώ θα πρέπει να αναφέρεται στους Βαβυλώνιους οι οποίοι μολονότι στις ημέρες του Ναβουχοδονόσορ ήταν πρόθυμοι ν’ αφήσουν τους Εδωμίτες να συμμετάσχουν στην καταστροφή του Ιούδα, εν τούτοις κάτω από τον Ναβονίδη έβαλαν χαλινάρι μια για πάντα σ’ όλες τις εμπορικές και οικονομικές φιλοδοξίες του Εδώμ (Αβδ. 1 και 7).»—Πάλεσταϊν Εξπλορέισον Κουόρτερλυ, Ιανουάριος-Ιούνιος 1976, σελίς 39.

Αυτό ταιριάζει καλά με τη Βιβλική απόδειξη σχετικά με τον καιρό της πτώσεως του Εδώμ. Όπως ήδη παρατηρήσαμε, ο Εδώμ ήταν ανεξάρτητο έθνος όταν έπεσε η Ιερουσαλήμ στις δυνάμεις του Ναβουχοδονόσορ. Εν τούτοις, το βιβλίο του Μαλαχία, γραμμένο γύρω στα μέσα του πέμπτου αιώνα π.Χ. (γύρω στα 100 χρόνια μετά την εκστρατεία του Ναβονίδη εναντίον του Εδώμ), αφηγείται ότι ο Θεός είχε ήδη κάνει τα όρη του Εδώμ «ερήμωσιν και την κληρονομίαν αυτού κατοικίας ερήμου.»—Μαλ. 1:3.

«ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ»

Οι Ισραηλίτες επρόκειτο να ξαναποκτήσουν γη από την οποία είχαν εκδιωχθεί στη διάρκεια της εξορίας τους στη Βαβυλώνα. Επί πλέον, το βιβλίο του Αβδιού περιγράφει μια επέκταση της περιοχής του Ισραήλ προς όλες τις κατευθύνσεις. Θα εκτείνονταν στο νότο ως τη Μεσημβρία (Νεγκέμπ), ανατολικά στην πρώην πατρίδα του Εδώμ και δυτικά ως την πεδινή (Σεφελά) και τη Φιλιστία. Η επέκταση στα βορειοδυτικά θα έφθανε ως και πέρα από την ακτή της Φοινίκης μέχρι και τα Σαρεπτά ανάμεσα στην Τύρο και στη Σιδώνα. Βορειοανατολικά θα επεκτείνονταν μέσα απ’ όλη την περιοχή που πρώτα καταλάμβανε το 10-φυλο βασίλειο του Ισραήλ, που περιλάμβανε τον Εφραΐμ, τη Σαμάρεια και την περιοχή της Γαλαάδ ανατολικά του Ιορδάνη Ποταμού. Αντί να είναι αιχμάλωτοι σε μια μακρυνή ξένη γη, οι εξόριστοι της Ιερουσαλήμ ακόμη και από τη Σεφαράδ (που πιστεύεται ότι είναι η Μικρά Ασία) θα ξαναγύριζαν για να ξανακαταλάβουν μια κληρονομική περιοχή που εκτεινόταν προς τα νότια ως τη Νεγκέμπ τη γη που είχαν προηγουμένως αρπάξει οι Εδωμίτες.—Αβδ. 19, 20.

Το βιβλίο του Αβδιού τελειώνει με μια ενθαρρυντική νότα, και διακηρύττει: «Και θέλουσιν αναβή σωτήρες εις το όρος Σιών, διά να κρίνωσι το όρος του Ησαύ· και του Κυρίου θέλει είσθαι η βασιλεία.» (Αβδ. 21) Τις μέρες μετά το θάνατο του Ιησού του Ναυή, ο Θεός ήγειρε κριτές για να «σώσουν» τον Ισραήλ από την καταδυνάστευση και να ξαναπάρουν πίσω την περιοχή που είχε καταλάβει ο εχθρός και ο Αβδιού απεικονίζει τους επαναπατρισμένους Ισραηλίτες σαν να ενεργούν με παρόμοια ιδιότητα.—Κριτ. 2:16.

Ευτυχώς, με μια πιο εκτεταμένη έννοια, αυτή η προφητεία εγγυάται ότι μια μέρα όλοι οι εχθροί του Θεού θα εκμηδενισθούν και η Θεία κυριαρχία θα επεκταθεί σ’ ολόκληρη τη γη. (Ψαλμ. 22:27, 28) Αυτό το άγγελμα της προειδοποιήσεως και της παρηγοριάς από τον αληθινό Θεό αξίζει να λάβει τη μεγαλύτερη δυνατή διάδοση. Συμμετέχετε κι εσείς τακτικά στη μετάδοση αυτού του αγγέλματος και σ’ άλλους;

[Εικόνα στη σελίδα 24]

ΕΔΩΜ

Το άγγελμα του Αβδιού—μια προειδοποίηση καταστροφής για τον Εδώμ και υπόσχεση αποκαταστάσεως για το λαό του Θεού