για πάντα θα την ιδούν ή θα την γνωρίσουν.

32. Πώς ο Ιεχωβά ενήργησε σύμφωνα με τον Ψαλμό 145:14 προς το πνευματικό υπόλοιπο και κατόπιν προς τον «πολύν όχλον»;

³² Εκείνοι που αποτελούν το κεχρισμένο υπόλοιπο των κληρονόμων της Βασιλείας δεν χρειάζεται να κυττάξουν πίσω στο παρελθόν για παραδείγματα—στον Ιώβ, στον Ισραήλ στην Αίγυπτο, στον ποιμένα Δαβίδ, στον Ισραήλ αιχμάλωτον στη Βαβυλώνα, αλλά χρειάζεται να κυττάξουν απλώς στον εαυτό τους. Στις δικές των πρόσφατες πείρες μπορούν να εκτιμήσουν τι ο ψαλμωδός λέγει κατόπιν για τον Θεό μας: «Ο Ιεχωβά είναι έτοιμος να υποστηρίξη πάντας τους πίπτοντας και να ανορθώση πάντας τους κεκυρτωμένους.» «Ο ΚΥΡΙΟΣ ανεγείρει πάντας τους πίπτοντας και ανορθοί πάντας τους κεκυρτωμένους.» (Ψαλμ. 145:14, ΜΙΡ Ψαλμοί· CB) Ενήργησε σύμφωνα με τον κανόνα αυτόν στο 1919 όταν ανήγειρε το υπόλοιπό του που είχε πέσει στη δυσμένεια του κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και που ήταν συνεπώς ‘κεκυρτωμένο’ κάτω από τους Βαβυλωνιακούς εχθρούς του όταν ο πόλεμος ετελείωσε. Ιδιαίτερα από το 1935 έκαμε το ίδιο πράγμα για τα πολλά αιχμάλωτα «άλλα πρόβατα» που ήσαν φυλακισμένα στον ίδιο Βαβυλωνιακό κόσμο. Με το να τα οδηγήση έξω από τον κόσμο ο Ιεχωβά άρχισε να εισάγη τα επιθυμητά όλων των εθνών, για να εμπλησθή έτσι ο οίκος της λατρείας του με δόξα. (Αγγαίος 2:7) Εγνώριζε ότι οι περιωρισμένες χιλιάδες του υπολοίπου δεν ήσαν οι μόνοι τώρα επάνω στη γη που ήθελαν να λατρεύσουν τον Θεόν ορθώς. Το ανθρώπινο γένος, που είναι πλασμένο «εκ της γης», αρχικά επλάσθη για να λατρεύη τον ζώντα, αληθινόν Θεόν επάνω στη γη για πάντα. Σύμφωνα με τον αρχικόν αυτόν σκοπό, ο Ιεχωβά θα έχη τέτοιους λάτρεις επάνω στη γη για πάντα, και έτσι αρχίζει ακριβώς τώρα να έχη πράγματι τέτοιους επάνω στη γη. Αρχίζει με τις εκατοντάδες χιλιάδων τού «πολλού όχλου» των άλλων προβάτων, που θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος και, διατηρώντας ακεραιότητα, δεν θα πεθάνουν ποτέ. Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι ο Ιησούς Χριστός, «ο Καλός Ποιμήν», παρέδωσε την ανθρώπινη ψυχή του γι’ αυτά τα «άλλα πρόβατα», καθώς και για το «μικρόν ποίμνιον».

33. Γιατί εκείνοι που ανήκουν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου είναι πνευματικώς οι πιο καλά τρεφόμενοι άνθρωποι επάνω στη γη;

³³ Από πνευματική άποψι, εκείνοι που ανήκουν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου, είναι οι πιο καλά τρεφόμενοι άνθρωποι επάνω στη γη. Γιατί; Αυτό συμβαίνει επειδή αποβλέπουν στην ορθή πηγή για τροφή. «Οι οφθαλμοί πάντων αποβλέπουσι προς σε· και συ δίδεις εις αυτούς την τροφήν αυτών εν καιρώ.» (Ψαλμ. 145:15) «Οι οφθαλμοί πάντων αποβλέπουν με ελπίδα προς σε, και συ δίδεις εις αυτούς την τροφήν αυτών εν καιρώ.» (CB) Εκείνοι που γνωρίζουν τον Ιεχωβά σύμφωνα με τον Λόγον του, αποβλέπουν με νοημοσύνη και ελπίδα σ’ αυτόν, όχι στον κλήρο του «Χριστιανισμού». Εκείνοι που δίδουν ολόκληρον τον χρόνον των και την ενέργειά των στην υπηρεσία του Ιεχωβά, εμπιστεύονται ιδιαίτερα στη φροντίδα του γι’ αυτούς, επειδή γνωρίζουν ότι αξίζουν περισσότερο από τα κτήνη και τα πτηνά, για τα οποία αυτός δεν παραλείπει να εκδηλώση τη φροντίδα του. Απέστειλε τον βασιλικό του Υιό, τον Κύριον του Χριστιανικού οίκου, στο ναό της λατρείας, και ο Κύριος Ιησούς προσδιώρισε το νομοταγές υπόλοιπο του σώματος του ως τάξιν «πιστού και φρονίμου δούλου» δια να «δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ.»—Ματθ. 6:25-34· 24:45-47.

34. Γιατί ο Ιεχωβά δεν θα απολύση τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» του μετά την ανάστασι των πιστών αρχαίων μαρτύρων, και πώς θα τρέφονται πάντοτε οι μόνιμοι κάτοικοι της γης;

³⁴ Ο Ιεχωβά έχει πάντοτε δώσει κάτι σ’ αυτήν την τάξι του δούλου για να το παραθέση ως τροφήν εν καιρώ. Τώρα όχι μόνον εκείνοι που αποτελούν τον κεχρισμένον οίκον των υπηρετών αυτού, (την «οικετείαν αυτού», Κριτικόν Κείμενον), μετέχουν της τροφής αυτής, αλλά και τα άλλα πρόβατα που υπερεπιθυμούν πνευματική τροφή η οποία ικανοποιεί και οδηγεί στη ζωή. Εφ’ όσον χρόνον η τάξις αυτή του δούλου θα παραμένη στη γη, έστω και μετά τον Αρμαγεδδώνα, ο Ιεχωβά δεν θα τους απολύση από τη θέσι της υπηρεσίας των, ακόμη και όταν θα εγείρη από τους νεκρούς τους πιστούς μάρτυρας των αρχαίων χρόνων. Για ποια αιτία να τους απολύση; Εκείνοι που θ’ αναστηθούν από τους νεκρούς δεν θα έχουν τα προσόντα για μια ανώτερη θέσι με μια απλή ανάστασι σε ζωή επάνω στη γη, ιδιαίτερα όταν «οι οφθαλμοί και τα ώτα» της τάξεως του δούλου έχουν ευλογηθή πολύ περισσότερο παρά εκείνα των προ Χριστού μαρτύρων του Ιεχωβά. (Ματθ. 13:16, 17) Το πνεύμα και η ευλογία του Ιεχωβά είναι εκείνα που καθιστούν κατάλληλη την τάξι του δούλου για ανώτερη υπηρεσία. Αλλ’ αφού η πνευματική αυτή τάξις «δούλου» απέλθη από τη γη στην ουράνια βασιλεία, τότε ο Βασιλεύς, ο «Αιώνιος Πατήρ», θα έχη την ορατή του επίγεια οργάνωσι ειδικών υπηρετών, ‘αρχόντων επί πάσαν την γην’, για να διακονή για όλους εκείνους που θα διαμένουν επάνω στη γη για πάντα.—Ψαλμ. 45:16· Ησ. 9:6.

35. Πώς ικανοποιούνται τώρα όλες οι παρούσες επιθυμίες μας;

³⁵ Εμείς που είμεθα τώρα στο δρόμο της ζωής, ικανοποιούμεθα σε όλες τις παρούσες επιθυμίες μας. Ενούμεθα με τον ψαλμωδό να πούμε στον Ιεχωβά: «Ανοίγεις την χείρά σου, και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.» (Ψαλμ. 145:16) Τα πάντα είναι στο χέρι του Ιεχωβά. Αυτός είναι ο Δοτήρ, και είναι ένας ιλαρός δότης, και επομένως πάρα πολύ ευτυχής. Ποτέ δεν γίνεται πτωχότερος με το ότι δίδει γενναιόδωρα. Τα αποθέματα του ποτέ δεν εξαντλούνται. Γνωρίζει ότι τα ζωντανά δημιουργήματα επιθυμούν να ζουν—με ευτυχία, έστω και αν δεν αναγνωρίζουν τώρα τον Ζωοδότην. Αυτός προεγνώρισε τι θα ήθελαν και τι θα εχρειάζοντο, και το ετοίμασε γι’ αυτά και το διετήρησε για τον συνεχή εφοδιασμό των. Αλλά εκείνοι που βρίσκονται στη φωτισμένη, θεοσεβή κοινωνία του Νέου Κόσμου έχουν ένα σκοπό επιθυμώντας να ζουν. Αυτός είναι όχι το να απολαμβάνουν απλώς την ύπαρξί των σαν κτήνη, αλλά το να βρίσκουν στον Θεόν των την ικανοποίησι της επιθυμίας της καρδιάς και του νου, και να τον αινούν και να εξυπηρετούν τον αιώνιο σκοπό του.

36. Γιατί δεν θ’ αρχίσωμε να είμεθα πεινασμένοι και ενδεείς αμέσως μετά τον Αρμαγεδδώνα;

³⁶ Οι πνευματικές μας ανάγκες είναι εκείνες που κυρίως εκτιμούμε τώρα. Αποβλέπομε στο χέρι του Ιεχωβά για να ικανοποιήσωμε τις πνευματικές μας ανάγκες αδιάφορο πόσα χρόνια έχομε ακόμη να ζήσωμε ως τον Αρμαγεδδώνα και αδιάφορο ποιες παγκόσμιες συνθήκες μπορούν να εγερθούν για να μας περιβάλουν τότε. Μετά τον Αρμαγεδδώνα θα εξακολουθήσωμε ν’ αποβλέπωμε σ’ αυτόν. Όταν ο κόσμος αυτός θα κείται σε ερείπια και θα μπούμε στο νέο κόσμο, δεν θα βρεθούμε τότε σε κατάστασι «ενδείας». Ο Ιεχωβά μέσω του Βασιλέως του θα ανοίξη το χέρι του και δεν θα υποφέρωμε μολονότι μπορεί να χρειασθή να προχωρήσωμε για λίγον καιρό ανάμεσα στα ερείπια του παλαιού κόσμου, ώσπου η γη να καθαρισθή απ’ αυτά. Θα αισθανώμεθα υπέρτατη χαρά να ζούμε τότε και θα εξακολουθήσωμε ν’ αποβλέπουμε στο χέρι του Ιεχωβά. Αν τα ζώα πρόκειται να τραφούν με τα πτώματα των πρώην καταδυναστών των και να έχουν μια ευωχία μετά τον Αρμαγεδδώνα, τότε ασφαλώς κι εμείς που ανήκομε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου δεν πρόκειται ν’ αρχίσωμε να είμεθα σε κατάστασι πείνης και ενδείας μόλις βαδίσωμε στο νέο κόσμο.—Ιεζ. 39:11-20· Αποκάλ. 19:17-21.

37. Υπό το φως του Ψαλμού 145:17, γιατί οι μόνιμοι κάτοικοι της γης δεν είναι ανάγκη να φοβούνται για το ατελεύτητο μέλλον που θα είναι εμπρός των;

³⁷ Αυτή η θεία γενναιοδωρία και ικανοποίησις των επιθυμιών των πλασμάτων θα συνεχισθή σε όλο το νέο κόσμο, ατελεύτητα. Επομένως οι μόνιμοι κάτοικοι της γης δεν έχουν λόγο να φοβούνται ποτέ, ωσάν το σύμπαν να επρόκειτο να καταρρεύση και τα πράγματα να παύσουν να ελέγχονται, εμποδίζοντας τη συνεχή ευτυχία του ανθρώπου. Προς βεβαίωσιν τούτου έχομε τη θεόπνευστη δήλωσι: «Δίκαιος ο Ιεχωβά εν πάσαις ταις οδοίς αυτού, και αγαθός εν πάσι τοις έργοις αυτού.» (Ψαλμ. 145:17, ΑΣ) Τίποτε, λοιπόν, δεν θα υπόκειται σε ατύχημα. Καμμιά απροσεξία, καμμιά αμέλεια, καμμιά αβλεψία δεν θα είναι δυνατή. Ο Ιεχωβά θα ενεργή δικαίως και ακριβώς μέσω ημών. Η σύμφυτη αγαθότης και φιλευσπλαγχνία του θα έρχωνται πάντοτε στην επιφάνεια. Τι Θεός, τι Βασιλεύς, για να τον έχωμε τέτοιον πάντοτε!

ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΠΗΓΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

38. Ποιόν είναι τώρα πάρα πολύ επείγον να επικαλεσθούμε, και ποια υποχρέωσι θέτει αυτό επάνω μας;

³⁸ Στον Αρμαγεδδώνα οι άνθρωποι θα επικαλούνται τους πολλούς ψευδείς θεούς των για απελευθέρωσι, αλλά χωρίς όφελος. Θέλομε να επικαλεσθούν οι καλής θελήσεως άνθρωποι ένα θεό που θα τους σώση, για να μπορέσουν να ζήσουν και να επιβιώσουν. Είναι τώρα πάρα πολύ επείγον να επικαλεσθούμε τον Ιεχωβά και να το κάμωμε αυτό σταθερή αμετάβλητη συνήθειά μας. Κάνοντας τούτο θα σωθούμε. (Ιωήλ 2:32· Πράξ. 2:21) Αυτό σημαίνει να κάμωμε δημοσία διακήρυξί του με άφοβη ομολογία μπροστά σε όλους. Για να το πράξουν αυτό οι άνθρωποι, πρέπει εμείς οι κήρυκες, τους οποίους ο Θεός απέστειλε, να τους δώσωμε την ευκαιρία ν’ ακούσουν για τον μόνον αυτόν θεόν που είναι ικανός να σώση μέσω του Ιησού Χριστού. Πρέπει λοιπόν να είμεθα ένα γραφείο ή εταιρία πληροφοριών και πρέπει να μεταδώσωμε πληροφορίες έστω και αν στην αρχή μπορή να μη ζητηθούν. Ο Ιεχωβά, ο οποίος μας έστειλε ως κήρυκας, δεν μας είπε να περιμένουμε να μας ζητήσουν τις πληροφορίες αυτές. Μας είπε να βγούμε έξω και να τις δώσωμε, είτε ακούουν είτε απέχουν από το ν’ ακούσουν. Ένας αναρίθμητος «πολύς όχλος» θ’ ακούση.—Ρωμ. 10:12-15.

39. Με ποιόν τρόπο εκείνοι που ζητούν τώρα σωτηρία πρέπει να επικαλεσθούν τον Ιεχωβά;

³⁹ Οποιοσδήποτε επικαλείται τον Ιεχωβά αποβλέποντας σε σωτηρία, πρέπει ‘να τον επικαλεσθή εν αλήθεια’. Ο αληθινός τρόπος να τον επικαλεσθή είναι να το πράξη αυτό μέσω του Χριστού, του ανάσσοντος τώρα Βασιλέως. Οι σημερινοί φυσικοί Ισραηλίτες, των οποίων οι μακρινοί πρόγονοι απέρριψαν τον Μεσσία, δεν μπορούν να προσέλθουν απ’ ευθείας στον Ιεχωβά. Για ν’ αποκτήσουν σωτηρία και για να επικαλεσθούν εν αληθεία, σύμφωνα με την αλήθεια, με τον αληθινό τρόπο, πρέπει να το πράξουν αυτό μέσω του Μεγαλυτέρου Μωυσέως, του Ιησού Χριστού του Μεσίτου. Σε όλους όσοι το πράττουν αυτό με ειλικρίνεια, ο Ιεχωβά βρίσκεται κοντά, εγγύς, πλησίον, είναι ευπρόσιτος και συνεπώς έτοιμος και ταχύς ν’ απαντήση στην επίκλησι.

40. Πώς θα εκπληρωθή τελείως η επιθυμία εκείνων που τον φοβούνται;

⁴⁰ Θέλομε να ενθυμούμεθα ότι είναι πλησίον όταν εγείρεται οδυνηρή δοκιμασία για μας είτε ως άτομα είτε ως κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ο ψαλμωδός λέγει με θεόπνευστη πεποίθησι: «Εκπληροί την επιθυμίαν των φοβουμένων αυτόν, και της κραυγής αυτών εισακούει, και σώζει αυτούς.» (Ψαλμ. 145:19) Ο αρχικός φόβος μας για τον Θεόν ήταν εκείνο που ωδήγησε στη θεία σοφία που τώρα κατέχομε. Η κυριώτερη επιθυμία μας τώρα είναι η διεκδίκησις του Ιεχωβά ως του δικαιωματικού Κυριάρχου του σύμπαντος. Η διεκδίκησίς του θα εξομαλύνη τα πάντα και θα θέση τα πάντα σε μια ορθή βάσι. Πρώτ’ απ’ όλα πρέπει να του αποδοθή η δικαιωματική του θέσις και πρέπει αυτός να αναγνωρισθή σύμφωνα με ό,τι είναι δίκαιο και αληθινό, και όλοι όσοι τον κακοπαριστάνουν από οποιαδήποτε άποψι πρέπει να εξαφανισθούν. Η επιθυμία μας όσον αφορά αυτό θα εκπληρωθή τελείως.

41. Γιατί κράζομε τώρα στον Ιεχωβά, και γιατί θα κράξουμε ακόμη, και με ποιο αποτέλεσμα;

⁴¹ Τώρα είναι ο καιρός που η ικανότης του Ιεχωβά να σώση τίθεται σε κρίσιμη δοκιμασία. Κράζομε σ’ αυτόν τώρα. Αλλά κάτω από την επίθεσι του εχθρού, ιδιαίτερα την τελική επίθεσι του Γωγ, πρόκειται ακόμη να κράξωμε στον Ιεχωβά. (Ιεζ. 38:1 έως 39:16) Όταν δείξωμε ότι δεν συμβιβαζόμεθα μ’ αυτόν τον κόσμο ούτε αποβλέπομε σ’ αυτόν, αλλ’ αποβλέπομε σ’ Εκείνον ως Σωτήρα, αυτός θ’ ακούση την κραυγή μας για βοήθεια και θα μας σώση, για τη δόξα του, στο νέο κόσμο. Αυτός έσωσε τον Δαβίδ τον τυπικόν βασιλέα του με θαυμαστούς τρόπους. Έσωσε τον Ιησούν τον Βασιλέα των βασιλέων, μολονότι εχρειάσθη να τον αναστήση από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα· και θα σώση τώρα την κοινωνία του Νέου του Κόσμου. Αυτός είναι ο φόβος μας· σ’ αυτόν θα κράζωμε.

42. Ποιοι θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα, και τι θα πούμε για μερικούς που μπορεί να πεθάνουν πιστοί πριν από τον Αρμαγεδδώνα;

⁴² Γνωρίζετε ποιοι θα επιζήσουν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος; Ιδού η αξιόπιστη θεόπνευστη απάντησις: «Ο Ιεχωβά φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν· θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς [τους ανόμους, ΜΙΡ Ψαλμοί].» (Ψαλμ. 145:20, ΑΣ) Γνωρίζοντας την απάντησι, πρέπει ν’ αποφασίσωμε σε ποια τάξι σκοπεύομε να είμεθα τότε. Γνωρίζομε την τελική τύχη καθεμιάς από τις δυο τάξεις. Θα κάμωμε καλά να ενεργήσωμε τώρα για να βρεθούμε τότε στην τάξι των αγαπώντων τον Ιεχωβά, όχι των ασεβών, των ανόμων απέναντί του. Οι άνομοι δεν τον αγαπούν· οι νομοταγείς της κοινωνίας του Νέου Κόσμου τον αγαπούν. (1 Ιωάν. 5:3) Ξέρομε ποιοι είναι βέβαιο ότι θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος, και δεν υπάρχει δικαιολογία να εξαπατούμε τον εαυτό μας. Ο κανών είναι απλός, σαφής. Επειδή έχει «πληθυνθή η ανομία», η αγάπη πολλών ψυχραίνεται, αλλά η κοινωνία του Νέου Κόσμου πρέπει να εξακολουθήση ν’ αγαπά τον Ιεχωβά, και μάλιστα ολοένα πιο θερμά. (Ματθ. 24:12) Εκείνους από τους αγαπώντας αυτόν που μπορεί να πεθάνουν τώρα πριν στο τον Αρμαγεδδώνα, ο Ιεχωβά θα τους διαφυλάξη, επειδή η αξιότης των για ζωή στο νέο κόσμο εξακολουθεί και θα ανταμειφθή με τον ορθό τρόπο ή στον ωρισμένο του καιρό, είτε με μια πνευματική ανάστασι για να συμβασιλεύσουν με τον Χριστό στη Βασιλεία είτε με μια πρώιμη ανάστασι σε ζωή στον επίγειο παράδεισο—Ιωάν. 5:28, 29· Αποκάλ. 2:10.

43. Σε ποια απόφασι οδηγούμεθα τώρα, και τι η απόφασις αυτή σημαίνει ότι πρέπει να πράξωμε;

⁴³ Στο αποκορύφωμα αυτής της ανασκοπήσεως του τι ο Ιεχωβά είναι, και τι πράττει, πώς θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε άλλη απόφασι από εκείνην που εξέφρασε ο ψαλμωδός; «Το στόμα μου θέλει λαλεί [ή, καλύτερα, Είθε το στόμα μου να λαλή, CB· ΜΑΜ] την αίνεσιν του Ιεχωβά· και πάσα σαρξ ας ευλογή το όνομα το άγιον αυτού εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 145:21, ΑΣ) Μια τέτοια προσωπική απόφασις σημαίνει, πρώτ’ απ’ όλα, ότι ο καθένας από μας θέτει ως σκοπό του να κηρύττη προς αίνον του Ιεχωβά, διότι αίνος οφείλεται στον Κυρίαρχον του νέου κόσμου τώρα και σε όλη την αιωνιότητα. Εκτιμώντας αυτόν τώρα όπως τον εκτιμούμε, πώς θα μπορούσαμε ποτέ να κατακρατήσωμε τον αίνο απ’ αυτόν; Δεν θα μπορούσαμε!

44. Αν θέλωμε και κάθε σαρξ επίσης να ευλογή το όνομα του Ιεχωβά εις τον αιώνα, τι πρέπει να κάμωμε, και πώς;

⁴⁴ Αλλ’ αν θέλωμε κάθε σαρξ επίσης να ευλογή το άγιον όνομά του «εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα», πρέπει απλώς να κηρύξουμε για να κάμωμε γνωστό το όνομά του σε κάθε σάρκα, σε ανθρώπους κάθε είδους, αδιάφορο ποιο είναι το χρώμα του δέρματος ή τα φυλετικά χαρακτηριστικά της σαρκός. Δεν μπορούμε να περιμένωμε να το κάμη αυτό ο ίδιος ο Θεός λόγω απλώς της επιθυμίας μας και της προσευχής μας να συμβή αυτό. Έχομε μέσα μας τη Θεόδοτη ικανότητα και τώρα τόσα άλλα μέσα για να τον αινούμε στους άλλους. Ας τα χρησιμοποιούμε όλα ενωμένοι, σύμφωνα με την επιθυμία μας και την προσευχή μας. Ας κάμωμε κάθε είδους σαρξ να ευλογή το άγιον όνομα του Θεού μας τώρα.

45. Γιατί ο Αρμαγεδδών δεν θα διακόψη την ευλογία του ονόματος Του, και στην πραγματοποίησι ποιας θεόπνευστης ευχής του ψαλμωδού είμεθα αποφασισμένοι να συμμετάσχωμε;

⁴⁵ Φαντασθήτε! Αυτό θα σημαίνη την έναρξι της ευλογίας του προσφιλούς ονόματός του από κάθε σάρκα «εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα» επάνω στη γη. Ακόμη και η μάχη του Αρμαγεδδώνος δεν θα διακόψη την ευλογία του ονόματος του από μέρους των, διότι μόνο όσοι θα ευλογούν, θα διαφυλαχθούν και θα διαβιβασθούν κατ’ ευθείαν πέρα από τον Αρμαγεδδώνα. Κατόπιν σκεφθήτε για το ευχάριστο έργο, μετά τον Αρμαγεδδώνα, της γνωστοποιήσεως του ονόματος του Ιεχωβά, όχι μόνο στα τέκνα εκείνων που θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος, αλλά επίσης και σ’ εκείνους που θ’ αναστηθούν, για να παρακινηθούν να ενωθούν στην ευλογία του ονόματος του Ιεχωβά ώσπου ολόκληρη η γη ν’ αντηχή με την ευλογία και τον αίνο που του αξίζουν. Τι μακάρια προσδοκία! Αποβλέποντας σ’ αυτήν, είμεθα αποφασισμένοι να έχωμε μέρος στην πραγματοποίησι της θεόπνευστης ευχής του ψαλμωδού όσον αφορά το θείον όνομα τώρα και μετά τον Αρμαγεδδώνα; Η αγάπη μας για τον Θεό θ’ αποκριθή μ’ ένα ένθερμο ναι, και ως κοινωνία του Νέου Κόσμου θα λάβωμε την πορεία που διετυπώθη με τους λόγους: «Καθ’ εκάστην ημέραν θέλω σε ευλογεί· και θέλω αινεί το όνομά σου εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.»—Ψαλμ. 145:2.

Θα Μιλούν για τη Δόξα της Βασιλείας του Ιεχωβά

«Δια να γνωστοποιήσωσιν εις τους υιούς των ανθρώπων τας κραταιάς πράξεις αυτού, και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας αυτού.»—Ψαλμ. 145:12, ΑΣ,

 1. Τι είναι εκείνο που κατέστησε ομιλητάς τους μάρτυρας του Ιεχωβά, και μάλιστα το ορθό είδος ομιλητών;

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ του Ιεχωβά είναι τα πιο εκφραστικά πλάσματα επάνω στη γη. Επειδή έχουν αποκτήσει γνώσιν του Δημιουργού των, Ιεχωβά Θεού, και του Υιού του, Ιησού Χριστού, δεν μπορούν ν’ απέχουν από το να εκφράζωνται· αυτό τους καθιστά ομιλητάς. Του ορθού, μάλιστα, είδους—όχι σπερμολόγους—επειδή ομιλούν την αλήθεια όπως εκφράζεται στον Λόγον του Θεού. Πράγματι, έχουν κάτι για να μιλούν γι’ αυτό, τις πιο θαυμαστές ειδήσεις μελλόντων αγαθών που έχετε ακούσει ποτέ. Είναι πολύ φανερό ότι γνωρίζουν τον Θεόν των, Ιεχωβά. Είναι πληροφορημένοι για τη μεγαλειότητά του, τη δόξα, τη δύναμι, τη σοφία, την αγάπη, τη δικαιοσύνη και την κυριαρχία του Δημιουργού των. Σας δείχνουν ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ο μέγιστος σε όλο το σύμπαν, και ότι μελετώντας κανείς τον Λόγον του Ιεχωβά μπορεί να βρη τι αυτός έκαμε, κάνει και θα κάμη ως ο Κυρίαρχος αυτός Άρχων. Όταν ένας φθάνη να εκτιμήση τι σημαίνει το όνομα Ιεχωβά, ποιες είναι οι κραταιές του πράξεις, τι ο Ιεχωβά προτίθεται να κάμη, τότε αυτός δεν θα απέχη από το να μιλή για τον Ιεχωβά και τη δόξα της βασιλείας του.

 2. Γιατί πρέπει να είναι, τέτοιοι ομιληταί;

² Εκτιμάτε ότι ο Ιεχωβά έκαμε πολλά στο παρελθόν για σας ώστε να μιλήτε γι’ αυτά, ότι εκτελεί μεγάλα πράγματα τώρα που πρέπει να αναφερθούν σε άλλους μη πληροφορημένους, και κατανοείτε τι πρόκειται να πράξη στο μέλλον, και ότι αυτό πρέπει να το διακηρύξετε; Απεκαλύφθη σ’ εσάς μέσω του Λόγου του; Αν ναι, και αν γνωρίζετε τον Λόγον του, τότε πρέπει να πήτε στους άλλους ό,τι γνωρίζετε. Εφθάσατε να γνωρίζετε πώς ν’ αποκτήσετε αιώνια ζωή. Έχοντας τη ζωή ενώπιόν σας, μπορείτε να ενεργήτε και να εκφράζεσθε. Αν ο θάνατος είναι ο τελικός σας σκοπός, δεν έχετε καμμιά ωθούσα δύναμι για να εκφράζεσθε. «Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω Σιεόλ [τω κοινώ τάφω] όπου υπάγεις.» (Εκκλησ. 9:10, ΑΣ) Αλλ’ ο λαός του Ιεχωβά είναι εκφραστικός λαός διότι πιστεύει και θέλει να ζήση. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ο ακούων τον λόγον μου, και πιστεύων εις τον πέμψαντά με [τον Ιεχωβά], έχει ζωήν αιώνιον, και . . . μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν.» (Ιωάν. 5:24) Έτσι, θα θέλετε να μιλήτε για τα πράγματα που μαθαίνετε από τον Λόγον του Θεού επειδή θέλετε να ζήσετε στη βασιλεία του Ιεχωβά.

 3, 4. (α) Σύμφωνα με τον Ψαλμό 145:11 και εν όψει του πολέμου στον ουρανό, για ποιο πράγμα έχουν αιτία να μιλούν και να κηρύττουν; (β) Τίνος την εντολή και τίνος το παράδειγμα ακολουθούν κάνοντας τούτο;

³ Ο Ψαλμός 145:11, ΑΣ, λέγει: «Την δόξαν της βασιλείας σου θέλουσι κηρύττει, και θέλουσι διηγείσθαι την δύναμίν σου.» Σκεφθήτε για μια στιγμή· συλλογισθήτε μερικά από τα θαυμαστά πράγματα που έκαμε ο Ιεχωβά σχετικά με τη βασιλεία του. Διαβάστε το κεφάλαιο 12 της Αποκαλύψεως και ιδέτε εκεί να περιγράφεται ο Ιησούς Χριστός καθώς αναλαμβάνει την εξουσία του και βασιλεύει στους ουρανούς και εκβάλλει τον Διάβολο από τους ουρανούς ρίχνοντάς τον κάτω στη γη. «Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος, και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην· και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ, Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. Και αυτοί ενίκησαν αυτόν δια το αίμα του Αρνίου, και δια τον λόγον της μαρτυρίας αυτών· και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου.»—Αποκάλ. 12:7-11.

⁴ Έχοντας υπ’ όψι αυτό, μπορείτε να μιλήτε για τη δύναμι και δόξα του Ιεχωβά Θεού όπως εξεφράσθη μέσω του Υιού του που εκαθάρισε τους ουρανούς από κάθε αδικία και προετοίμασε τα πράγματα για τον ένδοξο νέο κόσμο της δικαιοσύνης που είναι τώρα πλησίον. Αυτή η μάχη στον ουρανό διεξήχθη και εκερδήθη· η επόμενη και τελική, η μάχη του Αρμαγεδδώνος, πρόκειται ακόμη να διεξαχθή για την πλήρη διεκδίκησι του ονόματος και του λόγου του Ιεχωβά. Θέλετε να επιζήσετε απ’ αυτήν; Αρχίστε, λοιπόν, τώρα να μελετάτε και να μιλάτε για τις δόξες της βασιλείας του Ιεχωβά. Εκείνοι που έφθασαν να γνωρίζουν τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του και το νέο παγγήινο έθνος, είναι ευτυχείς και θέλουν ν’ ακολουθήσουν την εντολή του Χριστού να κηρύττουν. Ο Ιησούς είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Προ δεκαεννέα εκατοντάδων ετών είχε δοθή σ’ αυτό το ειδικό άγγελμα της Βασιλείας μια ισχυρή ώθησις με τη διακονία του Υιού του Ιεχωβά Ιησού Χριστού. Οι ακόλουθοί του εκήρυτταν επίσης τη Βασιλεία και ωργάνωσαν τους πιστούς δούλους του Χριστού σε μια εκκλησία. Είχαν όλοι κληθή σε μια κλήσι, μια ουράνια κλήσι, τη «βασιλεία των ουρανών», για να είναι η νύμφη του Χριστού, το σώμα του. (Κολ. 1:18) Ο Ιάκωβος είπε: «Δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς του κόσμου τούτου, πλουσίους εν πίστει, και κληρονόμους της βασιλείας, την οποίαν υπεσχέθη προς τους αγαπώντας αυτόν;» (Ιάκ. 2:5) Όσοι ήσαν πλούσιοι σε πίστι μιλούσαν στους άλλους για τη Βασιλεία και επίστευαν ότι ο Χριστός επήγε για να ετοιμάση τόπο γι’ αυτούς, ώστε να μπορέσουν να είναι μαζί του στην ουράνια δόξα. Ο τόπος αυτός έχει τώρα ετοιμασθή στην ουράνια Σιών:

 5. Ποια όρασις στην Αποκάλυψι τούς δείχνει ν’ απολαμβάνουν τον υποσχεμένο τόπο ετοιμασμένον γι’ αυτούς;

⁵ «Και είδον, και ιδού το αρνίον εστηκός επί το όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα αυτού και το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών· και ήκουσα φωνήν εκ του ουρανού ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντής μεγάλης· και η φωνή ην ήκουσα, ως κιθαρωδών κιθαριζόντων εν ταις κιθάραις αυτών· και άδουσιν ωδήν καινήν ενώπιον του θρόνου και ενώπιον των τεσσάρων ζώων και των πρεσβυτέρων· και ουδείς ηδύνατο μαθείν την ωδήν ειμή αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γης.»—Αποκάλ. 14:1-3, Κείμενον.

 6. Ποιος είναι ο σκοπός του Ιεχωβά σχετικά με τη Βασιλεία, όπως δείχνει το Δανιήλ 2:44, και ποιοι άλλοι πρέπει τώρα να δείξουν πίστι σ’ αυτήν, ψάλλοντας τους αίνους Του;

⁶ Η ένδοξη βασιλεία των ουρανών θα εκπληρώση τον σκοπόν του Ιεχωβά με τον Χριστόν Ιησούν που θ’ αναλάβη πάλι σύντομα την ηγεσία στη μάχη του Αρμαγεδδώνος εναντίον του Διαβόλου, ο οποίος είναι ακόμη ο θεός του κόσμου τούτου και των διηρημένων εθνών του. Διαβάζομε: «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» (Δαν. 2:44) Αφού αυτό συμβαίνει στη γενεά μας, τα άλλα πρόβατα, που τώρα συνάγονται στην κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά, θα έχουν την ευκαιρία να ψάλλουν τους αίνους του Ιεχωβά σε όλη την αιωνιότητα. Αλλά πρέπει να δείξουν πίστι τώρα στον Ιεχωβά τον Θεόν των και στην μονίμως εγκαθιδρυμένη τώρα κυβέρνησί του.—Ησ. 9:6, 7.

 7. Ποια κοινωνία κυβερνά τώρα αυτή η Βασιλεία, και ποια θεία λόγια πρέπει να θυμηθούν τώρα τα άλλα πρόβατα μέλη της;

⁷ Τι βασιλεία των ουρανών κυβερνά τώρα την κοινωνία του Νέου Κόσμου, η οποία περιλαμβάνει τα άλλα πρόβατα του Ιησού Χριστού, τα οποία αυτός τώρα συνάγει, ώστε να έχουν την ευκαιρία να ζήσουν αιωνίως με ευτυχία, με ειρήνη και με ευημερία στο νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Εγίνατε ένα από αυτά τα άλλα πρόβατα αφιερώνοντας τη ζωή σας στη λατρεία ή υπηρεσία του Ιεχωβά; Αν ναι, θυμηθήτε τα λόγια του Θεού, «Εγώ Ιεχωβά ο Θεός σας είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν, . . . Δεν πρέπει να λάβετε το όνομα Ιεχωβά του Θεού σας με ανάξιον τρόπον, διότι ο Ιεχωβά δεν θ’ αφήση ατιμώρητον εκείνον ο οποίος λαμβάνει το όνομά του με ανάξιον τρόπον.»—Έξοδ. 20:5, 7, ΜΝΚ.

Η ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΟΧΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

 8. Γιατί ο Ψαλμός 145 σήμερα δεν είναι απλώς μια ονειρώδης έκφρασις;

⁸ Αν και ο Ψαλμός 145 είναι ψαλμός αίνου και εγκωμίων και εκφράζει πολλά πράγματα για τη δόξα του Ιεχωβά Θεού και της βασιλείας του, δεν είναι απλώς μια ονειρώδης έκφρασις. Δεν είναι η φαντασία ενός ατόμου που κάθεται και σκέπτεται απλώς πόσο θαυμάσια θα ήσαν τα πράγματα αν συνέβαιναν μ’ αυτό τον τρόπο. Όσα γράφει ο ψαλμωδός είναι πραγματικές, αντικειμενικές εκφράσεις πραγμάτων που τώρα συμβαίνουν και πραγμάτων που θα συμβούν. Ο ψαλμωδός μιλεί για τη δόξα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά. Αυτή είναι μια πραγματική, ζωντανή, τρέχουσα υπόθεσις. Είναι κάτι για να εργασθή κανείς γι’ αυτό και μ’ αυτό, όχι εναντίον του.

 9. Υπό το φως των ανωτέρω, ποιες οξείες ερωτήσεις για τη Βασιλεία πρέπει ν’ αντιμετωπίσωμε, και τι επιμένουν να υποστηρίζουν οι κοσμικοί άνθρωποι ότι είναι αναγκαίο για την πρόοδο του παλαιού αυτού κόσμου;

⁹ Είναι δυνατή μια τέτοια βασιλεία; Πιστεύετε ότι είναι; Όταν συλλογίζεσθε τον Λόγον του Ιεχωβά, είναι ζωντανός για σας ο Λόγος αυτός; Σας πείθει ότι η βασιλεία του Ιεχωβά είναι μια πραγματικότης, ότι η Βασιλεία είναι παρούσα, ότι είναι σε λειτουργία, ότι κυβερνά τους δούλους του Ιεχωβά σήμερα; Μπορείτε να παρατηρήσετε τα πραγματικά γεγονότα παράπλευρα στις προφητείες της Βίβλου; Είναι πρακτικό το έργο της Βασιλείας και ο τρόπος της λειτουργίας της, ή νομίζετε ότι το σύστημα του παλαιού αυτού κόσμου είναι πιο πρακτικό; Όταν κανείς μιλή προς ανθρώπους του παλαιού αυτού θνήσκοντος κόσμου που τον υποστηρίζουν και προσπαθούν να τον κρατήσουν ενωμένον, γρήγορα βλέπει ότι η θεωρία των είναι ότι πρέπει να υπάρχη ιδιοτέλεια μεταξύ των εθνών για να επιζήσουν, ότι πρέπει να υπάρχη ιδιοτέλεια μεταξύ των ανθρώπων για να προοδεύσουν, για να προαγάγουν τον πολιτισμό. Ρίξτε απλώς ένα βλέμμα στην ιδιοτέλεια του κόσμου τούτου. Είναι πρακτική;

10. Ποια εκπλήρωσις προφητείας δείχνει αν η ιδιοτέλεια έκαμε τον κόσμο καλύτερον ή όχι;

¹⁰ Η ιδιοτέλεια έχει καταλήξει στην κατάστασι που προελέχθη με τα εξής λόγια: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής· και τούτους φεύγε.» (2 Τιμ. 3:1-5) Τώρα ρωτήστε τον εαυτό σας, Έκαμε τον κόσμο καλύτερον η ιδιοτέλειά του; Προώδευσε ο κόσμος και τον έκαμε η ιδιοτέλειά του ειρηνικόν, ευτυχέστερον κόσμο; Όχι, θ’ απαντήσετε. Επομένως η ιδιοτέλεια δεν είναι πρακτική.

11, 12. Τι χρειάζονται οι άνθρωποι του κόσμου τούτου, και επομένως μεταξύ ποίων δύο μεγάλων πραγμάτων πρέπει να εκφράσωμε την εκλογή μας;

¹¹ Τι χρειάζονται οι άνθρωποι; Όχι ιδιοτέλεια, αλλά αγάπη όπως εκφράζεται από τον Ιεχωβά στη νέα και ένδοξη βασιλεία του Θεού. Αυτή η δίκαιη κυβέρνησις, που ήδη λειτουργεί, βασίζεται στην αγάπη, διότι ο Θεός είναι αγάπη. Ο Ιεχωβά Θεός δείχνει ότι αυτή είναι η αρχή επάνω στην οποία εργάζεται· και αυτή είναι η αρχή επάνω στην οποία πρέπει ο καθένας μας να εργασθή αν πρόκειται να είμεθα στον νέον εκείνον κόσμον της δικαιοσύνης. Η αγάπη είναι το θεμέλιο ολοκλήρου αυτού του κόσμου.

¹² Θα μπορούσαμε λοιπόν κάλλιστα ν’ αρχίσωμε να μαθαίνωμε ν’ αγαπούμε τώρα: ν’ αγαπούμε τον Ιεχωβά Θεό, τον Κυρίαρχον Άρχοντα· ν’ αγαπούμε τον Υιόν του, ν’ αγαπούμε τα άλλα πλάσματά του και να εργαζώμεθα το καλόν γι’ αυτά. Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να δείξετε την αγάπη σας στους ανθρώπους τώρα είναι να τους μιλήτε για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά. Αυτή είναι μια πραγματική κυβέρνησις, μια αυξανόμενη οργάνωσις που εκατοντάδες χιλιάδων ατόμων ήδη αναγνωρίζουν. Έχει φέρει και φέρνει διαρκώς ευλογία και ευτυχία σε εκατομμύρια ατόμων από τη γέννησί της στο 1914, και θα φέρη ζωή και ευτυχία και ειρήνη σε περισσότερα ακόμη εκατομμύρια στο μέλλον. Η αγάπη θα καταστήση τον νέο κόσμο ένα θαυμάσιο μέρος για να ζη κανείς! Είδατε τι έκαμε η ιδιοτέλεια σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο. Ώστε κάμετε την εκλογή σας: Τη βασιλεία του Θεού ή τον κόσμο του Διαβόλου.

13. Ποια πράγματα είχαν ως αποτέλεσμα τη διαίρεσι του παλαιού αυτού κόσμου;

¹³ Τι διηρημένος είναι ο κόσμος που σας περιβάλλει! Βλέπετε να μιλούνται γλώσσες από διαφόρους ομίλους ανθρώπων σε όλα τα μέρη της γης, που καθιστούν αδύνατον γι’ αυτούς να επικοινωνούν με άλλους ομίλους ανθρώπων. Τα έθνη δεν εννοούν το ένα το άλλο. Η γλώσσα υπήρξε ένας διαιρετικός παράγων. Τα έθνη, επειδή είναι ιδιοτελή, έστησαν τα σύνορά των και επολέμησαν γι’ αυτά τα σύνορα! ‘Στοπ! μην περνάτε αυτή τη γραμμή· είναι δική μου!’ Αλλ’ η ιδιοτέλεια αυτή δεν επέφερε κάποια ενότητα, ειρήνη ή ευτυχία σ’ αυτόν τον διηρημένο κόσμο σήμερα. Αυτό αληθεύει επίσης και για τη θρησκεία. Είτε ειδωλολατρική, είτε λεγόμενη «Χριστιανική», είναι μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις που διαιρούν τους ανθρώπους.

14, 15. Απεδείχθη ανιδιοτελής η πολιτική και το εμπόριο, και τι αποτέλεσμα είχαν όλες οι μορφές της ιδιοτελείας για τους ανθρώπους παντού;

¹⁴ Κατόπιν υπάρχει η πολιτική με τα διάφορα κόμματά της, τις διάφορες μορφές και ιδέες κυβερνήσεως, που όλες ισχυρίζονται ότι είναι «ανιδιοτελείς». Αλλά είναι; Τέλος, υπάρχει το εμπόριο, που χαρακτηρίζεται από τον συναγωνιστικό και ιδιοτελή του τρόπο χειρισμού των δοσοληψιών και συγκροτήσεως ισχυρών οργανώσεων για την απόκτησι όλου του πλούτου ενός είδους, όπως πετρελαίου ή σιδήρου, στα χέρια ολίγων, έτσι ώστε οι κάτοχοί του να μπορούν να ελέγχουν τον κόσμο.

¹⁵ Τώρα τι επέφερε όλη αυτή η ιδιοτέλεια; Στους ανθρώπους παντού, έχθρα, πολέμους, θάνατο.

16. Από ποιους αντιπροσωπεύεται η βασιλεία του Θεού επάνω στη γη σήμερα, και πώς ο Ψαλμός 145 δείχνει μια αντίθεσι μεταξύ της Βασιλείας και του κόσμου του Διαβόλου;

¹⁶ Στον Ψαλμό 145 ο Δαβίδ, ‘άνθρωπος κατά την καρδίαν του Θεού’, μιλούσε για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά. Δεν υπάρχει δόξα στις βασιλείες του παλαιού αυτού κόσμου. Τώρα είμεθα πληροφορημένοι για τη βασιλεία του Ιεχωβά όπως απεκαλύφθη μέσω του Λόγου του, και αυτή είναι μια κυβέρνησις που βασίζεται επάνω στην αγάπη τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και την ευθύτητα. Ποια βασιλεία θέλετε; Ποια θα υπηρετήσετε; Προ ολίγου κυττάξαμε τον παλαιό κόσμο. Πώς βλέπομε το νέο κόσμο; Τον βλέπομε ν’ αντιπροσωπεύεται στον λαό που συνήθροισε ο Ιεχωβά Θεός σήμερα και τον συνεκρότησε σε μια οργάνωσι, μια κοινωνία Νέου Κόσμου. Ναι, αυτοί ζουν ακόμη σ’ αυτή τη γήινη σφαίρα που γνωρίζουν ότι είναι, από το 1914, η έξοχη επικράτεια του, αλλά έχουν βγη έξω από αυτόν τον παλαιό κόσμο. Έχουν όλες τις αδυναμίες και ασθένειες του κοινού ανθρώπου, αλλ’ όχι τη δυστυχία και την ιδιοτέλεια του παλαιού αυτού κόσμου. Με την παρ’ αξίαν αγαθότητά του, ο Ιεχωβά, σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες», έχει συναθροίσει εκείνους που εκζητούν αυτόν, που εκζητούν δικαιοσύνη, πραότητα, ευτυχία, ικανοποίησι, και τους έφερε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ο Ψαλμός 145 δείχνει πώς ο Ιεχωβά Θεός θα εκτείνη τη βοήθειά του σ’ εκείνους που έχουν πέσει και που θέλουν ν’ ανορθωθούν και θα βοηθήση εκείνους που εξηναγκάσθησαν να κύψουν. Τους προσφέρει το χέρι του· λέγει ότι θα τους διαθρέψη. Υπάρχει μεγάλη αντίθεσις στις αρχές που διέπουν αυτές τις δύο οργανώσεις, την οργάνωσι του Ιεχωβά και την οργάνωσι του Διαβόλου. Η οργάνωσις του Διαβόλου είναι ένας πονηρός, ιδιοτελής κόσμος που καταδυναστεύει τους ανθρώπους. Η οργάνωσις του Ιεχωβά είναι η ένδοξη βασιλεία που βασίζεται στην αγάπη και στην αναμαρτησία, διότι αυτός εφρόντισε να άρη την αμαρτία του κόσμου με το αίμα του Αμνού του, του Ιησού Χριστού.

17. Τίνος την ανάγκη και την επιθυμία ικανοποιεί ο Ιεχωβά;

¹⁷ Ο Ψαλμός 145:14-16 δείχνει πώς ο Ιεχωβά βοηθεί τον πτωχό και τον ταπεινό στην καρδιά, διότι ‘χορταίνει την επιθυμίαν παντός ζώντος’. Πράγματι, εκείνοι που εγνώρισαν τον Ιεχωβά και εμελέτησαν τον Λόγον του, έχουν ασφαλώς ικανοποιηθή με την αλήθεια και την τωρινή ευτυχία τους στη ζωή. Αλλ’ ας πάμε πέρα από τον λαό του και ας κυττάξωμε στη γη την ίδια, ακόμη και στο βασίλειο των ζώων. Αυτός ικανοποιεί επίσης όλες τις επιθυμίες των. Τα πουλιά που πετούν επάνω από τη γη απολαμβάνουν πλήρως το διάστημα της ζωής των, μολονότι είναι βραχύ. Αυτός ικανοποιεί τις ανάγκες των με την τροφή, με τις φωληές, με τα δένδρα και με τον ανοιχτό ουρανό στον οποίον πετούν. Κυττάξτε σε οποιοδήποτε διαμέρισμα της δημιουργίας—στα ζώα που έρπουν επάνω στη γη ή στα ψάρια που είναι στη θάλασσα—αυτός ικανοποιεί όλες τις ανάγκες των. Αν, λοιπόν, αυτός φροντίζη γι’ αυτά τόσο τέλεια, ασφαλώς θα φροντίση και για σας, αν έλθετε στην οργάνωσι του. Τι θαυμαστή προμήθεια έχει κάμει για κάθε τι που εδημιούργησε στους ουρανούς και στη γη! «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν, ουδέ θερίζουσιν, ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά· σεις δεν είσθε ανώτεροι αυτών;»—Ματθ. 6:26.

18. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούμε να μην εκφραζώμεθα, και σε ποια έκφρασι προς τον Ιεχωβά μάς οδηγεί ο Ψαλμός 103:1-5;

¹⁸ Πρόκειται μήπως να μένωμε χωρίς να εκφραζώμεθα όταν γνωρίζομε τα πράγματα αυτά; Πώς μπορεί να γίνη αυτό όταν είναι φυσικό πράγμα το να μιλούμε για κάποιον που μας αγαπά και τον οποίον αγαπούμε, και τον οποίον θέλομε να ευλογούμε; «Ευλογώ» σημαίνει χορηγώ εύνοια ή τιμή σε κάποιο άτομο, λέγω καλά λόγια γι’ αυτό. Ο Ψαλμός 103 (ΑΣ) δείχνει πώς εκείνοι που εγνώρισαν τον Ιεχωβά Θεό θέλουν να το πράττουν αυτό. Τα πρώτα πέντε εδάφιά του εκφράζουν την ευγνωμοσύνη των: «Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά· και πάντα τα εντός μου, το όνομα το άγιον αυτού. Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού· τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου· τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου· τον λυτρόνοντα εκ της φθοράς την ζωήν σου· τον στεφανούντά σε με έλεος και οικτιρμούς· τον χορτάζοντα εν αγαθοίς το γήράς σου· η νεότης σου ανανεούται ως του αετού.»

19. Γιατί, λοιπόν, οφείλομε κι εμείς επίσης να ευλογούμε τον Ιεχωβά και το άγιον όνομά του; Και τι μας κρατεί δραστήριους ως αντιπροσώπους Του;

¹⁹ Ευλογείτε τον Ιεχωβά και το άγιον όνομά του; Οφείλετε να το κάμετε αυτό, επειδή έχετε ιδεί όλες τις ευεργεσίες του, ή μπορείτε να τις ιδήτε αν κυττάξετε. Σας εθεράπευσε και σας εβοήθησε να μπήτε στο δρόμο της ζωής, ή θα σας θεραπεύση αν εκζητήσετε αυτόν και την αλήθεια. Επρομήθευσε την αλήθεια για όλους, ώστε να την ακολουθήσουν καινά ευεργετηθούν απ’ αυτήν. Θα δείξη όλη την οδό για την απόκτησι αιωνίου ζωής αν θέλουν να την γνωρίσουν. Σας ελύτρωσε από την καταστροφή σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο επειδή ήλθατε στην κοινωνία του Νέου του Κόσμου. Αν δεν έχετε έλθει, μπορείτε να έλθετε, ή τουλάχιστον μπορείτε να ερευνήσετε. Σας εστεφάνωσε με έλεος και σας έδειξε τους οικτιρμούς του κάνοντας προσιτόν τον Λόγον του. Αν μελετήσετε τη Γραφή, αυτός θα ικανοποιήση κάθε επιθυμία σας. Τότε μπορείτε να πήτε: ‘Έχω την αλήθεια. Γνωρίζω τον Ιεχωβά. Καταλαβαίνω ότι μπορώ να εργασθώ γι’ αυτόν και ότι μπορώ ν’ αποκτήσω ζωή γνωρίζοντας τον εξακολουθητικά.’ Και τι αυτό κάνει σ’ εμάς; Μας κρατεί νέους· μας κρατεί ζωντανούς· μας κρατεί δραστηρίους στην κοινωνία του Νέου του Κόσμου, ως αντιπροσώπους του. «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.»—2 Κορ. 5:20.

20. Με ποιόν τρόπο η νεότης μας ανανεούται τώρα, και τι είδους νεότητα θ’ απολαύσουν οι άνθρωποι καλής θελήσεως στον νέο κόσμο:

²⁰ Οποιοσδήποτε που ήλθε στην αλήθεια και αφιερώθηκε στον Ιεχωβά Θεό έλαβε πείραν αυτού του ελέους και των οικτιρμών, και αυτό του δίνει πραγματική πίστι και τον καθιστά ικανόν να ζη μια δραστήρια Χριστιανική ζωή και να μην είναι υποκριτής. Άσχετα με την ηλικία, είτε τα χρόνια του είναι πολλά είτε ολίγα, φαίνεται ότι ένας Χριστιανός δείχνει μόνο τη νεότητα του, διότι κανείς δεν θα γηράση στη Βασιλεία, και η Βασιλεία είναι τώρα παρούσα. Κάθε πρωί, λοιπόν, τώρα όταν σηκωνόμαστε για να μιλήσωμε για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά, σηκωνόμαστε σαν ένας άνθρωπος στη νεότητά του. Ο Δαβίδ λέγει: «Η νεότης σου ανανεούται ως του αετού.» Δεν είμεθα πια σε αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, αλλά είμεθα τώρα ελεύθεροι. «Προβαίνουσιν από δυνάμεως εις δύναμιν· έκαστος αυτών φαίνεται ενώπιον του Θεού εν Σιών.» (Ψαλμ. 84:7) «Οι προσμένοντες τον Ιεχωβά θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί· θέλουσι τρέξει, και δεν θέλουσιν αποκάμει· θέλουσι περιπατήσει, και δεν θέλουσιν ατονίσει.» (Ησ. 40:31, ΑΣ) Έχομε κάτι για να μας κρατή πολύ απασχολημένους. Δεν έχομε καιρό να γηράσωμε και να αποσυρθούμε από το να υπηρετούμε την ευοδούμενη Βασιλεία, η οποία θα ξεκαθαρίση σύντομα τον παλαιόν αυτόν κόσμον μαζί με τον Γωγ του Μαγώγ και θα τον καταστρέψη ολόκληρον. Τότε οι άνθρωποι καλής θελήσεως πρόκειται ν’ απολαύσουν συνεχή νεότητα υπό το νέο και ένδοξο σύστημα πραγμάτων που το ποθούσαν, δια μέσου όλων των αιώνων της γης, άνθρωποι δικαιοσύνης, και ο καθένας απ’ αυτούς θα την ιδή να εξαπλώνεται συνεχώς και να ακμάζη στον νέο κόσμο.

ΣΤΟ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΟ ΕΤΟΣ ΤΗΣ

21. Σε ποιο έτος της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας ζούμε τώρα, και, άσχετα με το τι σημαίνει το έτος, γιατί είμεθα ευχαριστημένοι;

²¹ Από το 1914 ζούμε κάτω από τη διακυβέρνησι της βασιλείας αυτής. Σήμερα ζούμε στο τεσσαρακοστό έτος της ακαταμάχητης λειτουργίας της. Τι σημαίνει αυτό το έτος για μας; Δεν μπορούμε να πούμε. Θα είναι πολύ καλύτερο για μας να περιμένουμε ώσπου να παρέλθη τελείως το τεσσαρακοστό αυτό έτος και έπειτα να κυττάξωμε προς τα πίσω για να δούμε αν αυτό το τεσσαρακοστό έτος της Βασιλείας είχε κάποια ιδιαίτερη σημασία. Άσχετα με το αν υπάρχη ή δεν υπάρχη κάτι το ιδιαίτερο σ’ αυτό το τεσσαρακοστό έτος της ενδόξου διακυβερνήσεως του Ιεχωβά ως Βασιλέως (Αποκάλ. 11:16, 17· 19:6), στο οποίον έτος ζούμε τώρα, ασφαλώς αισθανόμεθα νέοι, τελείους ικανοποιημένοι με ό,τι συνέβη έως τώρα. Είμεθα ευχαριστημένοι. Οπουδήποτε και αν βρίσκεται ο λαός του ονόματος του Ιεχωβά, είναι ακόμη ικανός να αινή με ενθουσιασμό τον Θεό του και να τον λατρεύη ημέρα και νύχτα και είναι πλήρως ενημερωμένος όσον αφορά το ενδιαφέρον του Ιεχωβά γι’ αυτούς.

22. Πώς εξεδηλώθη σ’ εμάς η αμέτρητη αγαθότης του Θεού, και πώς, επομένως, εκφραζόμεθα προς αυτόν;

²² Συνεπώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθητικά μιλούν για την αγαθότητα του Ιεχωβά Θεού. Αναγγέλλουν τη βασιλεία του. Κηρύττουν τον Λόγον και, όπως ο Θεός των, είναι ευτυχείς. Σ’ αυτούς ο Ιεχωβά εξακολουθεί ν’ αποκαλύπτη τον εαυτό του, και γνωρίζουν τον Ιεχωβά και πρέπει να εκφράζωνται σχετικά μ’ αυτόν. Αυτός έδειξε στους μάρτυρας του Ιεχωβά αμέτρητη αγαθότητα, και υπήρξε συγχωρητικός και μακρόθυμος προς αυτούς καθώς και προς όλο το ανθρώπινο γένος. Εμείς που γνωρίζομε τον μακάριον Θεόν και την αλήθεια του, έχομε αισθανθή το έλεός του· έχομε προικισθή με την τρυφερότητά του. Με τον Δαβίδ (Ψαλμ. 34:1-3, ΑΣ), λοιπόν, έχομε αιτία να λέμε με ευφροσύνη: «Θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά εν παντί καιρώ· η αίνεσις αυτού θέλει είσθαι διαπαντός εν τω στόματί μου. Εις τον Ιεχωβά θέλει καυχάσθαι η ψυχή μου· οι ταπεινοί θέλουσιν ακούσει, και θέλουσι χαρή. Μεγαλύνατε τον Ιεχωβά μετ’ εμού, και ας υψώσωμεν ομού το όνομα αυτού.»

23. (α) Ποιοι ακούουν αυτή την ευλογία του Ιεχωβά επάνω στη γη, και σε ποια πρόσκλησι απαντούν; (β) Σε τι έγκειται η δύναμις της κοινωνίας του Νέου Κόσμου;

²³ Αισθάνεσθε και μιλείτε μ’ αυτό τον τρόπο; Θέλετε να ευλογήτε τον Ιεχωβά πάντοτε, και συνεχώς να τον αινήτε με το στόμα σας; Αν ναι, τι συμβαίνει; Ο Ψαλμός 34 δείχνει ότι όταν αινήτε τον Ιεχωβά με το στόμα σας, άλλοι που είναι πράοι θ’ ακούσουν τον αίνο σας. Ένας που προσήλθε στον Ιεχωβά και εξακολουθεί ν’ αφοσιώνη τη ζωή του στην υπηρεσία του, θα μιλή τακτικά, και οι πράοι θ’ ακούουν την ομιλία του· και τότε θα προσκληθούν να μεγαλώνουν τον Ιεχωβά μαζί του και να υψώσουν το όνομά του μαζί. Και κατόπιν οι πράοι θ’ απαντήσουν στην πρόσκληση: «Ας υψώσωιιεν ομού το όνομα αυτού.» Τώρα, θα κάμετε αυτή την αίνεσι και την εξύψωσι του Ιεχωβά Θεού σ’ αυτό το τεσσαρακοστό έτος της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του; Η κοινωνία του Νέου Κόσμου είναι παγκόσμια ωργανωμένη για να πράξη ακριβώς αυτό «εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Ως κοινωνία για τέτοια επίδοσι μαρτυρίας, ο καθένας απ’ αυτούς τους ενωμένους κήρυκας θα μιλούν «κατ’ οίκους». Δεν υπάρχει αμφισβήτησις γι’ αυτό. Σήμερα βλέπομε τη δύναμι της οργανώσεως αυτής, αλλά όχι λόγω των 510.228 υμνητών που είναι τώρα στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Όχι, η δύναμίς της δεν έγκειται σε αριθμούς. Ενώ η οργάνωσις είναι μεγάλη σε αριθμούς, η δύναμις, η υποστήριξις, η ενίσχυσις που λαμβάνουν οι αριθμοί αυτοί, είναι το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά. Σεις ατομικώς αισθάνεσθε αυτή τη δύναμι, αυτή την ενεργό ισχύ, επειδή ήλθατε στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Η εύνοιά του φαίνεται επάνω στους μάρτυράς του. Όλοι κινούνται προς τα εμπρός στην υπηρεσία υπό τον διωρισμένον Ποιμένα Άρχοντα του Ιεχωβά, τον Ιησούν Χριστόν.

24. Γιατί προσκαλούμε άλλους να μεγαλύνουν το όνομα του Ιεχωβά μαζί μας, και για ποια πρόσφατη εκδήλωσι της δόξης της Βασιλείας του εξακολουθούμε να μιλούμε;

²⁴ Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες υμνητών που εκτελούν έργο μαρτυρίας «κατ’ οίκους», προσκαλούν με χαρά άλλους κάθε μέρα, κάθε νύχτα, σε όλον αυτόν τον κόσμο, να μεγαλύνουν το όνομα του Ιεχωβά μαζί τους. Δεν τους ζητούμε να μεγαλύνουν το όνομα του Ιεχωβά απλώς για να τους κάμωμε να λέγωνται «μάρτυρες του Ιεχωβά», όπως κάνουν οι θρησκευτικές οργανώσεις για ν’ αποκτήσουν μέλη σε όλη τη γη. Όχι, αυτό γίνεται επειδή θέλομε ομιλούντας διακόνους που θα προάγουν την αληθινή λατρεία του Παντοδυνάμου Θεού και που θα επιθυμούν να μεγαλύνουν τον Ιεχωβά και να υψώσουν το όνομά του, όχι να το κρύψουν. Θέλομε όλα τα καλής θελήσεως άτομα να εκτιμήσουν τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά και να λάβουν απ’ αυτήν όλες τις ευλογίες που είναι αποταμιευμένες γι’ αυτούς, και ν’ αφήνουν τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά ν’ αντανακλάται μέσω αυτών στην αληθινή λατρεία που δίδουν στον Ιεχωβά Θεό. Θέλομε να τους ιδούμε να ‘ευλογούν τον Ιεχωβά εν παντί καιρώ’ και να δίδουν μαρτυρία στον κόσμο για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά. Αυτή τη δόξα μπορούσαμε να την ιδούμε στο Στάδιο Γιάγκη, 19-26 Ιουλίου 1953, στη Συνέλευσι της Κοινωνίας Νέου Κόσμου των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Με ανθρώπους παρόντας εκεί από όλα τα έθνη, τις φυλές, τις γλώσσες και τα γένη της γης, που είχαν ένα φρόνημα και πνεύμα, μία αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό, μπορούσαμε να την ιδούμε. Ήταν μια ένδοξη ευωχία. Αν παρευρέθητε εκεί, την απηλαύσατε και μιλήσατε για τη Βασιλεία σε άλλους και, με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, θ’ εξακολουθήσετε να το πράττετε αυτό.

25. Τι μπορούσε να δη κανείς στους μάρτυρας του Ιεχωβά κατά τη συνέλευσι, που να τον παρακίνηση να περιληφθή στην κοινωνία του Νέου Κόσμου;

²⁵ Αν δεν παρευρέθητε εκεί, τι είδαν άλλοι στους μάρτυρας του Ιεχωβά ως κοινωνίαν του Νέου Κόσμου; Δεν είδαν την ειρήνη, την ησυχία, τη φιλικότητα, την αγάπη, την ειλικρίνεια και την ενότητα του ομίλου αυτού; Αν αυτό είδαν, γιατί δεν επιτρέπετε στον εαυτό σας να περιληφθή από τον Καλόν Ποιμένα του Ιεχωβά, Ιησούν Χριστόν, στην κοινωνία του Νέου του Κόσμου; Αν η καρδιά σας είναι ευθεία θ’ απαντήσετε στην πρόσκλησι: «Μεγαλύνατε τον Ιεχωβά μετ’ εμού, και ας υψώσωμεν ομού το όνομα αυτού.»—Ψαλμ. 34:3, ΑΣ.

26-32. Τι είχαν να πουν πολλές από τις εκθέσεις, τα σχόλια και τα κύρια άρθρα του τύπου για τους μάρτυρας του Ιεχωβά που παρευρέθησαν στη συνέλευσι;

²⁶ Ας στραφούμε σε λίγες από τις χιλιάδες εκθέσεις, σχόλια και κύρια άρθρα του τύπου, που λέγουν τα εξής:

²⁷ «Αυτό το Σαββατοκύριακο, χιλιάδες απ’ αυτούς, από όλο τον κόσμο, συνωστίζονται στη Νέα Υόρκη . . . Ονομάζονται μάρτυρες του Ιεχωβά, και ο καθένας . . . ένας διάκονος στο όνομα καθώς και στην πράξι. Μολονότι πλείστοι απ’ αυτούς κερδίζουν τα προς το ζην με κοσμικές εργασίες, αφιερώνουν το υπόλοιπο του χρόνου των σε πνευματική απασχόλησι—επισκεπτόμενοι σπίτια, κηρύττοντας στις γωνίες των δρόμων, διανέμοντας έντυπα.»—Μήνυμα του Ασσοσιέιτεντ Πρες που δημοσιεύθηκε στις 18 και 19 Ιουλίου 1953.

²⁸ «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν με ζήλο στην Αγία Γραφή ως τον ‘λόγον της αληθείας του Θεού.’ . . . Ο δυναμισμός των, όμως, προκαλεί τον θαυμασμό. Η αφοσίωσίς των δίδει μια απάντησι στη συχνά επαναλαμβανόμενη ερώτησι αν η θρηκεία αφήκε να της διαφύγη το ανθρώπινο γένος. Ασφαλώς όχι, αλλά η ανθρωπότης φαίνεται συχνά πως αποτυγχάνει να βρη τα ιδεώδη της αληθινής θρησκείας.»—Κύριο άρθρο της εφημερίδος Μόρνινγκ Κωλλ του Πάτερσον (Νέα Ιερσέη) της 20ής Ιουλίου 1953.

²⁹ «Θα μας λείψουν εκείνοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά όταν θ’ αναχωρήσουν . . . Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται πώς είναι η αφρόκρεμα της χώρας σε ό,τι αφορά την ευγένεια, την αβρότητα, και μερικά αλλά πράγματα που πλείστοι από μας παραμελούν αυτές τις ημέρες . . . Οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο ευγενείς όταν βρίσκονται πίσω από το τιμόνι ενός οχήματος όσο είμεθα εμείς όταν βρισκόμαστε σε μια αίθουσα αναμονής ξενοδοχείου, και αυτό είναι κάτι.»—Ουίκλυ Κωλλ της Ντάνελλεν (Ν. Ι.), 23 Ιουλίου 1953.

³⁰ «Η οκταήμερη παγκόσμια συνέλευσις των μαρτύρων του Ιεχωβά έφερε στην περιφέρεια της Πόλεως της Νέας Υόρκης 150.000 περίπου μέλη του ισχυρού αυτού δόγματος—άνδρες, γυναίκες και τις οικογένειές των από όλον τον κόσμο, που ζουν με ζωντανό τρόπο την πίστι των.»—Κύριο άρθρο της Δη Κολούμπιαν του Βανκούβερ (Ουάσ.), 24 Ιουλίου 1953.

³¹ «Ψηφίζομε η κλειδαριά της πόλεως μας ν’ αφεθή μονίμως ανοιχτή γι’ αυτόν τον γεμάτον θέρμη λαό. . . . Ελπίζομε, επίσης, ότι το παράδειγμά των θα δώση μια κατεύθυνσι σε μερικούς από τους δυστρόπους, μεσήλικας άνδρας που περνούν τις ετήσιες διακοπές των εδώ.»—Κύριο άρθρο του Ουώρλντ Τέλεγκραμ εντ Σαν της Νέας Υόρκης (Ν. Υ.), 22 Ιουλίου 1953.

³² «Μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά που πέρασαν απ’ αυτή την πόλι επιστρέφοντας στις πατρίδες των από την παγκόσμια συνδιάσκεψί των στη Νέα Υόρκη την τελευταία εβδομάδα . . . ήσαν λευκοί και μαύροι και, προφανώς, Αμερικανοί Ινδιάνοι και άνθρωποι με ανατολίτικη προέλευσι, τόσο από τις κίτρινες όσο και από τις μελαχροινές φυλές. Οι περισσότεροι ήσαν οικογενειακοί όμιλοι, πολύ ευτυχισμένοι που κατέχουν μια θρησκεία που τους απορροφά και στην οποία αφιέρωσαν τη ζωή τους. . . . Οπουδήποτε και αν πάνε, διαφημίζουν με υπερηφάνεια και χαρά το ζήτημά τους, αλλά με έναν ήσυχο, εύτακτο τρόπο στον οποίον έχουν εκπαιδευθή. Είναι ένας έξοχος λαός που αυξάνει σε αριθμό και επιρροή. Και οπουδήποτε πάνε είναι ευπρόσδεκτοι. Με τη συμπεριφορά τους δημιουργούν τόσο καλή εντύπωσι που τους ζητούν να επανέλθουν. Και αυτό δεν συμβαίνει με όλες τις συνελεύσεις και τις συγκεντρώσεις.»—Κύριο άρθρο της Δη Μόρνινγκ Κωλλ της Αλλεντάουν (Πα), 28 Ιουλίου 1953.

33. Τι ήταν σε ενέργεια με καλά αποτελέσματα, αλλά τι αποτυγχάνει να φέρη αποτελέσματα σ’ αυτόν τον κόσμο, ιδιαίτερα στα Ηνωμένα του Έθνη;

³³ Από αυτά θα ελέγατε ότι η αγάπη, η οδός του Θεού, εργάσθηκε και έφερε αποτελέσματα, πραγματική ευτυχία και ευχαρίστησι! Θέλετε να την δοκιμάσετε; Μην απαντάτε όπως απαντά ο κόσμος. «Όχι,» λέγει ο παλαιός κόσμος, «η ιδέα μιας για τη ζωή είναι ‘η ιδιοτέλεια σημαίνει πρόοδο’.» Νομίζουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έκαμαν κάτι θαυμάσιο με το να συναθροισθούν ειρηνικά πάνω από εκατόν πενήντα χιλιάδες, αλλά ότι αυτό δεν θα επιτύχη ως μια παγκόσμια διευθέτησις. Κυττάξτε, όμως, τα Ηνωμένα Έθνη. Αποτελούν μια παγκόσμια διευθέτησι και η ιδιοτέλειά της δεν επιτυγχάνει. Γιατί ο κλήρος και οι κυβερνήται δεν δοκιμάζουν τη βασιλεία του Ιεχωβά και την οδόν του Θεού που είναι αγάπη;

34. Στην πραγματικότητα ποιας διακυβερνήσεως υπάρχει τώρα κάθε λόγος να πιστεύωμε, και ποιοι, θα προσέξουν τον Ψαλμό 145:18, και ποιοι όχι;

³⁴ Η βασιλεία του Ιεχωβά ιδρύθη και είναι τώρα στο τεσσαρακοστό της έτος. Είναι μια λειτουργούσα κυβέρνησις με τον Ιησού Χριστό στο πηδάλιο. Αυτός επέστρεψε και άρχει ως ο προσδιωρισμένος Βασιλεύς τού Ιεχωβά. Είσθε μαζί του; Υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύετε ότι η διακυβέρνησίς του έχει αρχίσει. Θα υπηρετήσετε τον Ιεχωβά με τον Βασιλέα του; Βλέπετε τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά, και θα μιλήσετε γι’ αυτήν; Θα προχωρήσετε στη διακονική υπηρεσία τώρα και θ’ αποδείξετε στον Ιεχωβά Θεό ότι πιστεύετε πώς η βασιλεία του είναι η μόνη ελπίς για το ανθρώπινο γένος; Ο Ψαλμός 145:18, ΑΣ, λέγει ότι «ο Ιεχωβά είναι πλησίον πάντων των επικαλουμένων αυτόν· πάντων των επικαλουμένων αυτόν εν αληθεία.» Γιατί δεν το δοκιμάζει αυτό η οργάνωσις των Ηνωμένων Εθνών και έπειτα, βέβαια, να ακροασθή τον Ιεχωβά; Καλή συμβουλή και για τους κληρικούς επίσης, αλλ’ αυτοί δεν θα την προσέξουν. Χιλιάδες ακόμη άτομα, εν τούτοις, θα την προσέξουν.

35. Σε ποιούς, λοιπόν, ο Ιεχωβά θ’ αποδειχθή ότι είναι πλησίον, και που είναι τώρα καιρός να φύγωμε;

³⁵ Ακόμη και αν τυγχάνη να είσθε απομονωμένος σε κάποιο μέρος του κόσμου ή σε μια μικρή εκκλησία του λαού του, ο Ιεχωβά θα είναι πλησίον σας αν τον επικαλήσθε «εν αληθεία». Ποτέ δεν είναι πολύ μακριά. Ακόμη και αν δύο ή τρεις είναι συναθροισμένοι εν τω ονόματι του, εκεί είναι ‘εν μέσω αυτών’, με τη δύναμί του και τη φροντίδα του. Με το να είσθε μάρτυρες του Ιεχωβά και να έχετε αφιερωθή στον Ιεχωβά Θεό, έχετε ελπίδα. Γνωρίζετε ότι η Βασιλεία είναι μια πραγματικότης. Έχετε απόδειξι από τις Γραφές ότι ιδρύθη στο 1914. Τώρα βλέπετε τη σύναξι των άλλων προβάτων σε μεγάλους αριθμούς, κατά χιλιάδας και έχετε ιδεί την εκδήλωσι του πνεύματος του Ιεχωβά Θεού στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Γιατί, λοιπόν, να αμφιβάλλετε ποτέ; Τώρα είναι καιρός να φύγετε στα όρη μαζί με τον λαόν του Ιεχωβά. Μην το επιχειρήσετε αυτό μόνος αργότερα. Θα είναι πολύ επικίνδυνο.—Ματθ. 24:19-21.

36. Σε τι δεν πρέπει να σπαταλούμε τον καιρό μας, αλλά, αντιθέτως, ποιό είναι το πιο σπουδαίο έργο για μας να κάμωμε τώρα;

³⁶ Μη σπαταλάτε τώρα τον καιρό σας προλέγοντας τι θα συμβή σ’ αυτό το τεσσαρακοστό έτος της βασιλείας του Ιεχωβά. Πρέπει να εκτιμάτε πλήρως ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει τι θα πράξη και ποιος είναι ο σκοπός του σ’ αυτό το έτος ή σε οποιοδήποτε άλλο έτος στο μέλλον, και ότι είναι πλήρως ικανός να τον εκπληρώση στον ωρισμένο του καιρό. Προς το παρόν, έχομε την εντολή του να μιλούμε για τη δόξα της βασιλείας του. Για μας δεν υπάρχει τίποτε άλλο να πράξωμε. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο έργον σε όλο τον κόσμο.

Διατήρησις μιας Καθαράς Οργανώσεως Ομιλητών

 1. Όπως προελέχθη από τον Ιούδα, ποιοι εισήλθαν στην εκκλησία που εμείς δεν τους θέλομε εκεί, και ποιο θα είναι το τέλος των;

ΠΟΛΛΑ άτομα συνεδέθησαν με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και ανεμίχθησαν μ’ αυτούς, και επιστεύαμε ότι ήσαν ειλικρινή λόγω της συνταυτίσεώς των και της πορείας της ενεργείας που είχαν λάβει. Αλλά έχουν έλθει μερικοί που εμείς δεν τους θέλομε. Η αιτία είναι ότι είναι ιδιοτελείς. Δεν έχουν αγάπη για τον Θεόν ή για τον πλησίον των. Είναι ακόμη από τον παλαιό κόσμο και πιστεύουν ότι οι συνήθειες του παλαιού κόσμου μπορούν να εξασκούνται μέσα σ’ αυτή την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ο Ιεχωβά δεν θα το επιτρέψη αυτό. Ο Ιούδας έγραψε: «Έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζεσθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους. Διότι εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον μόνον δεσπότην και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.» (Ιούδ. 3, 4, ΜΝΚ) Γι’ αυτόν ακριβώς τον τύπον ατόμου πρέπει να είμεθα προσεκτικοί. Είναι ένας υποκριτής! Η φιλοσοφία του ή ο δικός του τρόπος του σκέπτεσθαι δεν έχει θέσιν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Μόνο εκείνοι που είναι αφωσιωμένοι στο να ευλογούν τον Ιεχωβά θ’ αποκτήσουν ζωή. Ο Ιούδας συνεχίζει και λέγει: «Σεις όμως, αγαπητοί, εποικοδομούντες εαυτούς επί την αγιωτάτην πίστιν σας, προσευχόμενοι εν πνεύματι αγίω, φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού, προσμένοντες το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις ζωήν αίώνιον.» (Ιούδ. 20, 21) Εκείνοι που λαμβάνουν την ορθή πορεία θα ευλογηθούν. Εκείνοι που εναντιώνονται και είναι ακάθαρτοι, θα χάσουν τα πάντα, ακόμη και τη ζωή.

 2, 3. Ως ένα από τα κατορθώματα του Ιεχωβά για τα οποία πρέπει να μιλούμε, πώς μπορεί να αναφερθή εκείνο που έκαμε στην Ιεριχώ, και με ποια πορεία ενεργείας ήλθε στην επιφάνεια ένας ανεπιθύμητος Ισραηλίτης;

² Σχετικώς είναι γραμμένο: «Θέλουσι λέγει την δύναμιν των φοβερών σου κατορθωμάτων, και θέλω διηγείσθαι την μεγαλωσύνην σου.» (Ψαλμ. 145:6) Ως ένα από τα φοβερά κατορθώματα του Ιεχωβά, πάρτε, παραδείγματος χάριν, την καταστροφή της πόλεως Ιεριχώ. Τι κραταιή και τρομερή πράξις! Ο Ιεχωβά Θεός είχε υποσχεθή να οδηγήση τον λαό του στη γη που έρρεε γάλα και μέλι και το έπραξε και τους εβεβαίωσε ότι θα εκέρδιζε τις μάχες των υπέρ αυτών. Τους είπε, λοιπόν, πώς θα κατεστρέφετο η Ιεριχώ. Μπορείτε να διαβάσετε την αφήγησι στη Βίβλο, στον Ιησού του Ναυή 6:1-26. Ο Ιεχωβά Θεός επαγρυπνούσε σε κάθε κίνησι του λαού του και αυτοί ενήργησαν όπως διέταξε ο Ιεχωβά. Έκαμαν το μέρος των· ο Ιεχωβά έκαμε το δικό του μέρος. Τα τείχη έπεσαν. Ορθώς λέτε ότι ήταν ένα θαύμα. Αφού έπεσαν τα τείχη, ο Ιεχωβά ενδιεφέρετο ακόμη για τον εκλεκτό του λαό. Ήθελε να παραμείνουν καθαροί και ευπειθείς.

³ Αλλά τώρα ο ιδιοτελής Αχάν ήλθε στην επιφάνεια. (Ιησ. Ναυή 7:1-26) Ολόκληρο το έθνος Ισραήλ θα έτρεμε ασφαλώς αφού εξετέθη ο Αχάν, διότι αυτή η εξερεύνησις του ιδιοτελούς έδειχνε τη δύναμι και αγρυπνία του Ιεχωβά Θεού. Ο Αχάν είχε γίνει κλέπτης. Στους Ισραηλίτες εφαίνετο καθαρός εξωτερικώς· αλλά δεν ήταν, διότι ήταν ρυπαρός εσωτερικώς. Η φιλοσοφία του όσον αφορά την επιβίωσι ήταν ιδιοτέλεια, όχι αγάπη, όχι λατρεία του Ιεχωβά Θεού, όχι συμμόρφωσις με τις εντολές Του. Όχι, ενόμιζε ότι εγνώριζε κάτι καλύτερο από το να εκτελή τις οδηγίες της οργανώσεως του Ιεχωβά. Ο Ιησούς του Ναυή, εκείνος που είχε εκλεγή για να οδηγή τον λαόν του Ιεχωβά, μιλούσε ως αντιπρόσωπος του Ιεχωβά Θεού όταν είπε στον λαόν πώς να οδοιπορήση, πότε και πού και τι να πράξη. Αλλ’ ο Αχάν δεν ωδοιπορούσε για την αγάπη της οδοιπορίας. Όχι, ενδιαφερόταν για το τι θα μπορούσε ν’ αποκτήση απ’ αυτήν. Απληστία ωθούσε την καρδιά του.

 4, 5. Πώς εθανατώθη ο Αχάν; και η μέθοδος της αποκαλύψεώς του τι εφανέρωσε όσον αφορά τον Ιεχωβά;

⁴ Επειδή ο Αχάν ήταν ακάθαρτος, πράγμα ρυπαρό στον Ισραήλ, τον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά, τι επακολούθησε; «Τότε ο Ιησούς, και πας ο Ισραήλ μετ’ αυτού, επίασαν τον Αχάν τον υιόν του Ζερά, και το αργύριον, και την στολήν, και το έλασμα του χρυσού, και τους υιούς αυτού, και τας θυγατέρας αυτού, και τους βόας αυτού, και τους όνους αυτού, και τα πρόβατα αυτού, και την σκηνήν αυτού, και πάντα όσα είχε, και έφεραν αυτούς εις την κοιλάδα Αχώρ. Και είπεν ο Ιησούς, Διά τι κατετάραξας ημάς; ο Ιεχωβά θέλει σε καταταράξει την ημέραν ταύτην. Και πας ο Ισραήλ ελιθοβόλησαν αυτόν με λίθους, και κατέκαυσαν αυτούς εν πυρί, και ελιθοβόλησαν αυτούς με λίθους.»​—Ιησ. Ναυή 7:24, 25.

⁵ Ο λαός θα εθαύμασε για τον τρόπο με τον οποίον ο Ιεχωβά ανίχνευσε τον Αχάν, από τη φυλή, τη συγγένεια, την οικογένεια, έως τον άνθρωπο τον ίδιον και τη σκηνή του, και εκεί ευρήκαν τη στολή και το χρυσάφι, τα πράγματα που είχε κλέψει από την πόλι Ιεριχώ. Ναι, ο Ιεχωβά Θεός παρατηρούσε προσεκτικά την οργάνωσί του. Τους παρατηρούσε να βαδίζουν γύρω στην Ιεριχώ, παρατηρούσε την πτώσι των τειχών, παρατηρούσε τον λαό του να μπαίνη στην πόλι για ν’ αφαιρέση τα πράγματα που έπρεπε να φέρη στον Ιεχωβά. Είδε τον Αχάν τον ιδιοτελή, χωρίς αγάπη για τον Θεόν ή τους αδελφούς του. Θυμηθήτε ότι και σεις τώρα ζήτε κάτω από τα μάτια και το ισχυρό χέρι του ίδιου ζώντος Θεού, Ιεχωβά, όχι τυφλών, αψύχων θεών από πέτρα, ξύλο ή μέταλλο!

 6. Για να αποφύγη ένα τέλος όμοιο με του Αχάν, ποια προειδοποίηαι και υγιά συμβουλή μπορεί κάθε ένας που αγαπά την οργάνωσι του Ιεχωβά να προσέξη τώρα με προθυμία;

⁶ Μπορεί να υπάρχουν μερικοί των οποίων οι ιδέες για τη ζωή βασίζονται στην ιδιοτέλεια και οι οποίοι δεν θα καθαρισθούν εσωτερικώς, δεν θ’ αλλάξουν τις σκέψεις των. Μερικοί απ’ αυτούς μπαίνουν στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Μην είσθε ένας απ’ αυτούς, διότι ο Ιεχωβά βλέπει τι γίνεται. Μπορεί να φθάση ακριβώς εκεί και να σας πετάξη έξω τόσο γρήγορα ώστε θα σας χρειασθή καιρός για να ανακαλύψετε τι ακριβώς σας συνέβη τόσο αιφνίδια και γοργά. Αλλά εφ’ όσον με σοβαρότητα και ειλικρίνεια εμπιστεύεσθε στον Ιεχωβά και μένετε άγρυπνοι στην οργάνωσί του και εμμένετε στον Λόγον του και υπακούετε στις εντολές του Ιεχωβά, το πνεύμα του και η ευλογία του θα είναι η ευτυχισμένη μερίς σας. Αν, όμως, παραβαίνετε τις εντολές του, δεν θα έχετε την εύνοιά του, αλλά θα λάβετε την τιμωρία του. Ο Ιησούς είπε: «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε.» (Ιωάν. 14:15) Όπως βλέπετε, ολόκληρη η οργάνωσις του Ιεχωβά Θεού βασίζεται στην αγάπη, όχι στην ιδιοτέλεια και στην ακαθαρσία. Ίσως κάποτε να νομίση κανείς ότι μπορεί να διαπράξη κάτι μέσα στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Αν αυτό δεν είναι σύμφωνο με την εντολή του Θεού, δεν θα το κατορθώση. Θα αποτύχη όπως και ο Αχάν.

 7. Γιατί ο θάνατος του Ανανία χρησιμεύει ως περαιτέρω προειδοποίησις σ’ εμάς, και πώς πρέπει τα αληθινά μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου ν’ αποφύγουν τέτοιου είδους θάνατον;

⁷ Θυμηθήτε τώρα τον Ανανία. Στην περίπτωσί του υπάρχει ένα άλλο παράδειγμα της μεγαλωσύνης του Ιεχωβά Θεού, των κραταιών του πράξεων, και της δυνάμεως του αγίου του πνεύματος. Ο Ανανίας προσπαθούσε να ζήση με ψεύδη. Επειδή εψεύσθη, επειδή προσεποιήθη ότι έκανε κάτι θαυμαστό και μεγάλο αλλά πραγματικά έκλεπτε από την οργάνωσι του Ιεχωβά, έπεσε νεκρός. (Πράξ. 5:1-6) Το συμβάν αυτό μας προειδοποιεί, Ποτέ να μην ψευδώμεθα στον Ιεχωβά. Μην προσπαθείτε να συμπεριφέρεσθε ιδιοτελώς προς τη δικαία του οργάνωσι. Ποτέ μη φέρετε ατιμία ή ακαθαρσία στην εκκλησία του Ιεχωβά Θεού. Αυτό είναι ιδιοτέλεια. Η ευτυχής πορεία ενεργείας που λαμβάνει ένας πραγματικός Χριστιανός είναι αυτή: «Καθ’ εκάστην ημέραν θέλω σε ευλογεί· και θέλω αινεί το όνομά σου εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 145:2) Αυτό είναι εκείνο που πρέπει να πράξωμε όλοι εμείς που έχομε έλθει στην κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά. Μη προσπαθείτε να αμαυρώσετε τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά και της οργανώσειώς του με το να πράξετε κάτι όπως ο Αχάν ή ο Ανανίας. Η κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά αποτελεί μέρος της αγίας οργανώσεως του Θεού. Αναγνωρίσατέ την, μπήτε σ’ αυτήν τώρα και υπηρετήστε μαζί της κατ’ ευθείαν μέσα από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος και συνεχώς στον δίκαιο νέο του κόσμο που δεν έχει τέλος, όπου όλοι θ’ αγαπούν τον Ιεχωβά και θ’ αγαπούν τους επιζώντας πλησίον των.

 8, 9. Η αφιέρωσις της ζωής ενός ατόμου στον Ιεχωβά σήμερα, ποιές μορφές λατρείας περιλαμβάνει όσον αφορά αυτόν και την μονίμως εγκαθιδρυμένη τώρα κυβέρνησί του;

⁸ Όταν ένας αφιερώνη τη ζωή του στον Ιεχωβά Θεό τώρα, αυτό είναι ένα ζήτημα συνεχούς υπηρεσίας που ποτέ δεν τελειώνει. Δεν σημαίνει απλώς να εκτελούμε λίγη υπηρεσία πότε-πότε. Δεν σημαίνει απλώς μια συμπτωματική προσφιλή ενασχόλησι ή διασκέδασι. Αλλά «Καθ’ εκάστην ημέραν θέλω σε ευλογεί.» Η υπηρεσία σας στον Ιεχωβά Θεό είναι η λατρεία σας. Πρέπει να αινήτε το όνομά του, πρέπει να μιλήτε για τη δόξα του, πρέπει να λέτε στους άλλους τι έχει κάμει ο Θεός σας. Ευλογείτε το όνομά του, μιλείτε επαινετικά για το όνομά του, δείξτε σε όλο τον κόσμο ότι είσθε δούλος του, ότι μπορείτε να ζήτε με ευτυχία έχοντας την αγάπη ως υποκινούσα δύναμι.

⁹ Αναγγείλατε στους λαούς του κόσμου ότι ο Ιεχωβά βασιλεύει και η βασιλεία του είναι τώρα μια ένδοξη, μόνιμη κυβέρνησις. Ο Ιησούς είπε, «πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.»​—Ματθ. 28:19, 20.

«ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΥΣ»

10, 11. (α) Για ποιο πράγμα, και πού, μιλούν τώρα όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά; (β) Γιατί είναι επείγον γι’ αυτούς το να μιλούν έτσι;

¹⁰ Όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, είτε ιεραπόστολοι, σκαπανείς είτε ευαγγελιζόμενοι εκκλησιών, πρέπει να μιλούν για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά. Στην οργάνωσι του Ιεχωβά κανείς δεν είναι σιωπηλός, αλλά «εν τω ναώ αυτού πάντες λέγουσι ‘Δόξα!’» (Ψαλμ. 28 [29]:9, CB) Ο Παύλος αυτό έπραττε, διότι μας υπενθυμίζει: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους.»​—Πράξεις 20:20.

¹¹ Οι απόστολοι του Ιησού και άλλοι πιστοί ακόλουθοι ποτέ δεν υπέκρυψαν κάτι που εγνώριζαν για τον Δημιουργό τους και τον Υιό του, τον Αρχηγό των, ο οποίος αφήρεσε την αμαρτία του κόσμου. Δεν μπορούσαν να το κάμουν αυτό. Πού μιλούσαν; Δημοσίως και από σπίτι σε σπίτι. Όπως ακριβώς η μέθοδος αυτή ήταν τόσο σπουδαία γι’ αυτούς από την αρχή και, αργότερα, στις ημέρες του Παύλου, έτσι είναι το πιο σπουδαίο έργο μας και στη διάρκεια του τεσσαρακοστού αυτού έτους της βασιλείας του Ιεχωβά. Πρέπει να βγήτε εκεί στον αγρό, πηγαίνοντας από θύρα σε θύρα, από σπίτι σε σπίτι, συναντώντας τους ανθρώπους στα σπίτια τους και μιλώντας τους για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά. Το πράττετε αυτό, ιδιαίτερα τώρα που η Βασιλεία, η μόνιμη κυβέρνησις του Ιεχωβά, είναι παρούσα; Είναι επείγον το να το πράξετε αυτό, επειδή τα έτη που υπολείπονται έως την τελική μάχη του Αρμαγεδδώνος δεν μπορεί να είναι πάρα πολλά.

12. Γιατί και πώς εκείνοι που αγαπούν αληθινά τον πλησίον τους αποδεικνύουν τώρα ότι είναι διαφορετικοί από τον κόσμο;

¹² Πρέπει να δείξωμε στον κόσμο ότι είμεθα διαφορετικοί απ’ αυτόν. Δεν μπορούμε να κρύψωμε το φως μας κάτω από τον «μόδιον». (Ματθ. 5:15) Πιστεύομε στο ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας, όχι να τον φονεύωμε με σκότος. Θέλομε να τον ιδούμε να ζη. Μπορούμε να τον βοηθήσωμε με το άγγελμα της ζωής που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά για να το ειπούμε στον κόσμο. Αυτό μπορεί να εκπληρωθή καλύτερα με το να πηγαίνωμε από θύρα σε θύρα και να μελετούμε με τους ανθρώπους στα ίδια τα σπίτια τους, έτσι ώστε να μπορούν κατάλληλα να υποβάλλουν ερωτήσεις και να λάβουν Γραφική απάντησι. Όπως ακριβώς και σεις, πρέπει ‘τα πάντα να δοκιμάσουν’ και θέλομε να πιστεύσουν στη βασιλεία του Ιεχωβά. «Εισερχόμενοι δε εις την οικίαν, χαιρετήσατε αυτήν. Και εάν μεν η οικία ήναι αξία, ας έλθη η ειρήνη σας επ’ αυτήν· αλλ’ εάν δεν ήναι αξία, η ειρήνη σας ας επιστρέψη εις εσάς.»​—Ματθ. 10:12, 13.

13. (α) Ενώ κηρύττει από σπίτι σο σπίτι, πώς ο διάκονος της κοινωνίας του Νέου κόσμου προσπαθεί διαρκώς να εξακριβώνη αν κάθε σπίτι είναι άξιο υπηρετηθή απ’ αυτόν; (β) Γιατί αναγνωρίζει και σέβεται την ελευθερία εκλογής κάθε οικοδεσπότου;

¹³ Έχομε να φέρωμε ένα θαυμαστό άγγελμα στον κόσμο, για όλα τα έθνη, τις φυλές και τις γλώσσες. Αυτό είναι ένα ειρηνικό άγγελμα που μεταδίδεται από ειρηνικά άτομα. Σεις διάκονοι ανήκετε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου· αντιπροσωπεύετε τον Ιεχωβά Θεό, τον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος. Και όταν πηγαίνετε σ’ ένα σπίτι, αφήστε την ειρήνη σας να εκδηλωθή σ’ αυτό το σπίτι. Αν αυτό το σπίτι δεν θέλη το ειρηνικό σας άγγελμα και την ειρηνική σας, φιλική παρουσία, και δεν θέλη να πληροφορηθή για την ένδοξη βασιλεία του Ιεχωβά Θεού, μην το επιπλήττετε· δηλαδή, τον κάτοχόν του που είναι απέναντι σας στη θύρα και αρνείται ν’ ακούση. Μάλλον πάρτε πίσω την ειρήνη σας. Πρόθυμα και ευγενικά αναχωρήστε αν αυτός δεν έχη αυτιά για ν’ ακούη. Δεν υπάρχει λόγος για να επιπλήξετε και να πήτε, «Θα πεθάνετε στον Αρμαγεδδώνα!» και έπειτα απότομα ν’ απομακρυνθήτε. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκλέξη ποιόν θα υπηρετήση. Εφέρατε ειρήνη, εφέρατε ένα άγγελμα αγάπης, καλωσύνης. Επροσπαθήσατε να του δείξετε τον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Δεν τον ήθελε. Ξαναπαίρνετε πίσω το ειρηνικό σας άγγελμα και συνεχίζετε στο επόμενο σπίτι και μιλείτε στον κάτοχο του. Ίσως κάποια ημέρα ο άνθρωπος του πρώτου σπιτιού που επισκεφθήκατε και ο οποίος δεν σας θέλησε, θα αλλάξη διαθέσεις. Ίσως ο επόμενος διάκονος που θα επισκεφθή, θα επιτύχη ν’ αφήση στο σπίτι του το άγγελμα της ειρήνης. Έχετε ειρηνικά, αγαθά νέα για κείνους που τα επιθυμούν. Είναι πολύτιμα, ένδοξα. Είσθε πρόθυμος, ναι, γεμάτος χαρά και ζήλο, να τα μεταδώσετε σε οποιονδήποτε που τα επιθυμεί. Αν κάποιος δεν τα θέλη, δεν θίγεσθε, δεν διαταράσσεσθε· θα τα κρατήσετε και θα τα προσφέρετε σε κάποιον άλλον. Μην αφήνετε να σας αναστατώνουν ή να σας καθυστερούν εκείνοι που προτιμούν και εκλέγουν τον παλαιό αυτόν κόσμο. Αντί τούτου θυμηθήτε με χαρά ότι «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Αν κάποιος δεν θέλη να δεχθή τον Υιόν, ο Ιεχωβά δεν θα τον εξαναγκάση να ζήση. Ο καθένας μπορεί να εκλέξη να δεχθή το θαυμαστό αυτό δώρο, να εξασκήση πίστι στον Χριστό, και ν’ απολαύση τις ευλογίες της ενδόξου Βασιλείας και της διακυβερνήσεώς της σ’ αυτόν τον νέο κόσμο. Αλλ’ αν κάποιος δεν θέλη να εφαρμοσθή σ’ αυτόν η απολυτρωτική τιμή, δεν θα εξαναγκασθή να το αποδεχθή. Ο διάκονος με χαρά προχωρεί για να βρη και να θρέψη εκείνους που πεινούν.

14. Ποιοί, μόνο, θα αινούν επιτυχώς τον Ιεχωβά από τώρα και στο εξής, και επί πόσον καιρό;

¹⁴ Ο Ιεχωβά δεν πρόκειται να έχη οποιαδήποτε ιδιοτελή, μη ειρηνικά άτομα στο νέο κόσμο για να διαταράττουν την ησυχία του. Όσοι είναι τέτοιοι θα κάμουν καλά να μεταβληθούν τώρα, ενόσω υπάρχει καιρός, και να προσαρμοσθούν με την κατεύθυνσι που οδηγεί στη ζωή. Ποτέ, λοιπόν, μην παραμελείτε το να αινήτε το όνομα του Υψίστου Θεού από τώρα και ως τον καιρό του Αρμαγεδδώνος. Είναι κάτι που θα εξακολουθούμε να κάνωμε και να έχωμε την ευκαιρία να κάνωμε σε όλη την αιωνιότητα​—«εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα».​—Ψαλμ. 71:14, 15.

15, 16. (α) Ποια άλλη καλή συνήθεια των αποστόλων του Ιησού χρησιμοποιεί ο ώριμος από οικίας εις οικίαν κήρυξ σήμερα; (β) Πώς και γιατί τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας ακολουθούν επίσης αυτή τη συνήθεια;

¹⁵ Μη νομίσετε ότι το να πηγαίνετε απλώς από σπίτι σε σπίτι είναι ο σκοπός του έργου σας που είναι έργο αγάπης. Ανιδιοτελώς, από σπίτι σε σπίτι, φέρομε το καλό μήνυμα της βασιλείας του Ιεχωβά. Μερικοί ακούουν. Αλλά κυττάξτε τι έκαναν οι απόστολοι. «Μετά δε τινας ημέρας είπεν ο Παύλος προς τον Βαρνάβαν, Ας επιστρέψωμεν τώρα και ας επισκεφθώμεν τους αδελφούς ημών κατά πάσαν πόλιν, εν αις εκηρύξαμεν τον λόγον του Ιεχωβά, πώς έχουσι.»​—Πράξ. 15:36, ΜΝΚ.

¹⁶ Αφού, λοιπόν, φέρωμε το άγγελμα της ειρήνης σ’ ένα σπίτι και μιλήσωμε σ’ αυτό το σπίτι για τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά, δεν θέλομε να το λησμονήσουν. Θυμηθήτε ότι είσθε πολύ πιο ώριμος από τους ανθρώπους εκείνους στους οποίους εδώσατε την πρώτη γεύσι της αληθείας του Ιεχωβά. Έχετε την αλήθεια εδραιωμένη στη διάνοιά σας· με αυτήν έχετε ισχυροποιηθή· η πίστις σας είναι ισχυρή. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας το ήξεραν αυτό. Επανήρχοντο, λοιπόν, στους αδελφούς των στους οποίους είχαν δώσει την αλήθεια· ναι, σε καθεμιά απ’ τις πόλεις που είχαν επισκεφθή. Ήθελαν να τους ενισχύσουν στον Λόγον του Θεού, ο οποίος, όπως είπε ο Ιησούς, είναι η αλήθεια. Πρέπει να ακολουθήσωμε το Θεόδοτο αυτό υπόδειγμα ενεργείας, και το ακολουθούμε ως οργάνωσις στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά, διότι από εκεί αποστέλλονται υπηρέται περιοχής και περιφερειακοί υπηρέται από εκκλησία σε εκκλησία, ώστε αν βλέπωμε κάτι που είναι εσφαλμένο στην εκκλησία ή κάτι που μετριάζει το ζήλο της, κάτι που επιβραδύνει την πρόοδο των μελών της, οι ώριμοι υπηρέται του Ιεχωβά Θεού που επισκέπτονται τις εκκλησίες μπορούν να αφαιρέσουν το εμπόδιο και να οικοδομήσουν πάλι τους αδελφούς στην αγιωτάτη πίστι.

17. Πώς και μεταξύ ποίων πρέπει ιδιαίτερα να ‘ευαγγελίζονται και διδάσκουν’ οι υπηρέται της εκκλησίας;

¹⁷ Οι υπηρέται των πρέπει πάντοτε να φροντίζουν για το ποίμνιο του Θεού και να επανεπισκέπτωνται εκείνους που είναι ασθενείς στην πίστι και να τους διδάσκουν πώς να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι. Φροντίζετε για κείνους που είναι μεμονωμένοι και ζουν σε αγροτική περιοχή και που έχουν δείξει ενδιαφέρον. Ο υπηρέτης της εκκλησίας με τους βοηθούς του ή άλλους πρέπει να πηγαίνουν εκεί έξω για να φροντίσουν γι’ αυτούς όταν είναι οπωσδήποτε δυνατόν. Αυτοί είναι άλλα πρόβατα, είναι διασκορπισμένοι, πρέπει να συναχθούν και να τραφούν. Όπως είναι γραμμένο για την πρώτη εκκλησία: «Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.»​—Πράξ. 5:42.

18. Βλέποντας σήμερα τις πραγματικότητες της Βασιλείας, πώς επηρεάζονται από την όρασι αυτή οι ώριμοι και ωριμάζοντες κήρυκες από σπίτι σε σπίτι;

¹⁸ Τώρα που έχομε φθάσει στο τεσσαρακοστό αυτό έτος της βασιλείας του Ιεχωβά, μπορούμε να σταματήσωμε; Όχι· μάλλον, θυμηθήτε ότι πριν από 1900 χρόνια και πλέον ο Ιησούς εσταυρώθη· υπέστη μαρτύριο, εθανατώθη από συνωμότας θρησκευομένους και πολιτικούς. Αυτό ασφαλώς θα υπήρξε ένα κτύπημα σ’ εκείνους τους πρώτους ακολούθους του Ιησού. Ήταν το έτος 33 μ.Χ. όταν συνέβησαν τα καταπληκτικά αυτά πράγματα. Τότε τα πράγματα εφαίνοντο σκοτεινά για τους μαθητάς του Ιησού τους οποίους αυτός είχε αποστείλει να κηρύξουν αλλ’ αργότερα, από την Πεντηκοστή και έπειτα, έπρεπε να συνεχίσουν να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι χωρίς διακοπή. Σήμερα, λοιπόν, εμείς που έχομε κηρύξει επί πολλά χρόνια το ευαγγέλιον στη διάρκεια αυτών τούτων των εσχάτων ημερών του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων, θα σταματήσωμε; Θα χαλαρώσωμε τα χέρια; Θα αποσυρθούμε; Δεν μπορούμε. Σήμερα βλέπομε τη Βασιλεία πιο καθαρά από ό,τι τη βλέπαμε στο 1914 ή στο 1918 ή στο 1931 ή σε οποιονδήποτε προηγούμενο καιρό. Αισθανόμεθα τη δύναμί της· βλέπομε τη δράσι της. Έτσι, όπως ακριβώς οι απόστολοι του Ιησού, πρέπει να συνεχίσωμε χωρίς διακοπή να διακηρύττωμε και να διδάσκωμε το ευαγγέλιον της ενδόξου βασιλείας του Ιεχωβά Θεού. Μεγάλο έργο είναι ενώπιον μας, και η κοινωνία του Νέου Κόσμου θα το εκτελέση.

19. Ποιους διαφόρους τρόπους εκφράσεως προτρέπει ο αρχαίος συγγραφεύς του Ψαλμού 145 τους προθύμους επίγειους υμνητάς του Ιεχωβά να χρησιμοποιούν;

¹⁹ Ο Ψαλμός 145, η βάσις του άρθρου αυτού, είναι ένας πολύ «ομιλητικός» ψαλμός· είναι εκφραστικός· κάνει συνεχείς διακηρύξεις. Και αν διαβάσετε τον ψαλμόν αυτόν εδάφιο προς εδάφιο θα βρήτε ότι σας λέγει να υψώνετε, να αινήτε, να επαινήτε, να διηγήσθε, να μελετάτε, να λέγετε, να διαδίδετε, να αλαλάζετε, να κηρύττετε και να ‘γνωστοποιήτε εις τους υιούς των ανθρώπων τας κραταιάς πράξεις αυτού, και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας αυτού.’ Ω, πόσο ο ψαλμωδός ήθελε να μιλούμε! Αυτός ήταν ανυπόμονος να μιλήση, ήθελε να πη πράγματα για τις δόξες που προείδε στο απώτερο εκείνο παρελθόν, πριν από χιλιάδες χρόνια· αλλά τώρα βρισκόμαστε σ’ αυτή ακριβώς τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά. Ασφαλώς πρέπει να μιλούμε γι’ αυτήν, ‘γνωστοποιούντες εις τους υιούς των ανθρώπων τας κραταιάς πράξεις αυτού, και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας του Ιεχωβά.’—Ψαλμ. 145:12, ΑΣ.

20, 21. (α) Ποιους τώρα περιλαμβάνει το σε όλη τη γη πλήθος εκείνων που διακηρύττουν τη Βασιλεία από σπίτι σε σπίτι; (β) Ποιος τους οδηγεί, και ποιο είναι το ύψιστο και τελικό αποτέλεσμα της εξακολουθητικής μαρτυρίας των;

²⁰ Η ευθύνη βαρύνει όλους όσοι είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά Θεό να κηρύττουν το ευαγγέλιον τούτο της βασιλείας από σπίτι σε σπίτι και να εξακολουθούν να λέγουν το ειρηνικό αυτό άγγελμα και ως τα πέρατα ακόμη της γης. Θυμηθήτε ότι η βασιλεία του Ιεχωβά είναι παρούσα. Είναι το πρωτεύον ή κυβερνών μέρος της παγκοσμίου οργανώσεώς του. Σ’ αυτή τη βασιλεία έχουν ληφθή 144.000. Αυτοί είναι συγκληρονόμοι του Χριστού και θα κυβερνήσουν και βασιλεύσουν μαζί του επί χίλια χρόνια. Αυτοί είναι ταπεινά, ευπειθή, γεμάτα αγάπη πλάσματα, τα οποία, όταν ήσαν στη γη, ήσαν καλοί διάκονοι της Βασιλείας, μιλώντας για την ένδοξη μεγαλοπρέπειά της. Εκτός απ’ αυτούς, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι θα συμμερισθούν ευλογίες και ειρήνη υπό την βασιλεία αυτή. Σήμερα αυτοί είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο. Αλλά συνάγονται μαζί σε μια οργάνωσι. Βλέπομε τώρα καθαρά την κοινωνία του Νέου Κόσμου και τη δράσι της, και όλα αυτά υπό την διεύθυνσι της ουρανίας βασιλείας που εγεννήθη στο 1914. Αυτή δεν είναι κάτι το μυθικό· είναι μια απτή πραγματικότης. Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, απέδειξε τον εαυτό του άξιον να εξυψωθή στην υψηλή θέσι του άρχοντος και εκείνου που είναι ικανός να θέση σε λειτουργία τον νέο κόσμο επάνω στην αρχή της αγάπης. Αυτός γνωρίζει τι είναι αγάπη και την εξέφρασε στη ζωή του επάνω στη γη. Επειδή απέδειξε την ακεραιότητά του στον Πατέρα του τον εν ουρανοίς ακόμη και «μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού», «δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα· δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων· και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός.»​—Φιλιππησ. 2:8-11.

²¹ Οι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού έχουν πιστοποιήσει και θα ομολογήσουν ή μιλήσουν στους άλλους για το γεγονός ότι ο Ιησούς είναι Κύριος «εις δόξαν Θεού Πατρός». Κάθε αληθινή λατρεία, ακόμη και δια του Υιού, πηγαίνει στον Ιεχωβά, και αυτός είναι ο τρόπος που επιθυμεί ο Θεός και όλοι οι 144.000 θα φέρουν δόξα στον Πατέρα μέσω του Υιού, διότι θα αποτελούν τη νύμφη του Ιησού Χριστού στην ουράνια βασιλεία. (Αποκαλ. 22:9) Υπάρχει ακόμη ένα υπόλοιπο αυτής της τάξεως της νύμφης επάνω στη γη, που αποτελείται, σύμφωνα με την έκθεσι της Αναμνήσεως του 1953, από 19.183 μόνο. Όλοι αυτοί πρέπει να μιλούν για την ένδοξη βασιλεία του Ιεχωβά προς διεκδίκησιν του ονόματος του Ιεχωβά· και Εκείνος που οδηγεί σ’ αυτή τη διεκδίκησι είναι ο Ιησούς Χριστός, επειδή γι’ αυτόν διαβάζομε ότι «η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»​—Ησ. 9:6, 7, ΑΣ.

22, 23. (α) Από ποιόν εξαρτάται η ασφαλής υποστήριξις της τώρα πραγματικά εγκαθιδρυμένης μόνης παγγήινης κυβερνητικής δυνάμεως και η μόνιμη επιτυχία της; (β) Ποιοι τώρα αναγγέλλουν αυτή την πραγματική, διαμένουσα κυβέρνησι, πόσο συχνά και έως πότε θα εξακολουθούν να το πράττουν αυτό και με ποιο όφελος για τους άλλους και για τον εαυτό τους;

²² Ο Ιεχωβά, ο ζων Θεός, υποστηρίζει ολόκληρη αυτή τη διευθέτησι. Το θέλημά του, η δύναμίς του, ο ζήλος του, είναι εκείνα που κάνουν όλη αυτή τη διάταξι μια απτή πραγματικότητα. Ο Ιεχωβά θα το εκτελέση αυτό. Όταν βλέπωμε αυτή την ένδοξη βασιλεία που αυτός έχει θέσει σε λειτουργία, τότε ασφαλώς πρέπει να μιλούμε γι’ αυτήν. Γνωρίζομε πόση ανάγκη υπάρχει της δικαίας αυτής διακυβερνήσεως, και εμείς ως Χριστιανοί πρέπει να μιλούμε στους άλλους γι’ αυτήν πάντοτε, «καθ’ εκάστην ημέραν». (Ψαλμ. 145:2) Πρέπει να εκδηλωθούμε ως λαός του Θεού. «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»​—Ματθ. 24:14.

²³ Ας μιλούμε, λοιπόν, τα ορθά πράγματα τώρα. Μιλείτε γι’ αυτή τη βασιλεία, τη μόνιμη κυβέρνησι του Ιεχωβά, και θ’ αποκτήσετε ζωή. Εφθάσατε να γνωρίζετε γι’ αυτήν με την προφορική διδασκαλία, και μπορείτε να παραμείνετε στην οδόν της ζωής. Πώς; «Ο δε κατηχούμενος [προφορικώς διδασκόμενος, ΜΝΚ] τον λόγον, ας κάμνη τον κατηχούντα μέτοχον εις πάντα τα αγαθά αυτού.» (Γαλ. 6:6) Μπορείτε να το κάμετε αυτό με το να συνοδεύετε τον προφορικώς διδάσκοντα στο κήρυγμα, μιλώντας, διακηρύττοντας, διδάσκοντας, εξυψώνοντας τη δόξα της βασιλείας του Ιεχωβά μαζί του. Η ευθύνη είναι δική σας ‘να γνωστοποιήσητε εις τους υιούς των ανθρώπων τας κραταιάς πράξεις αυτού, και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας αυτού.’ Με το να ενεργήτε έτσι, σεις, μαζί με τον ψαλμωδό, μπορείτε συνεχώς να λέτε στον Ιεχωβά: «Η βασιλεία σου βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία σου εν πάση γενεά και γενεά.» (Ψαλμ. 145:13) Αν επιθυμήτε ζωή, τότε πρέπει επίσης να λέτε με τα λόγια του εδαφίου του έτους: «Καθ’ εκάστην ημέραν θέλω σε ευλογεί· και θέλω αινεί το όνομά σου εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.»​—Ψαλμ. 145:2.

24. Περιορίζεται η διακήρυξις της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά σ’ εκείνους που τώρα ενασχολούνται σ’ αυτήν; Γιατί ναι ή όχι;

²⁴ Δεν είμεθα τόσο ιδιοτελείς ώστε να σκεπτώμεθα ότι το έργο αυτό του κηρύγματος πρέπει να γίνη μόνο από εκείνους που είναι τώρα μάρτυρες του Ιεχωβά. Δεν είμεθα μια μυστική, περιορισμένη ή περιφραγμένη κοινωνία ή οργάνωσις. Καλούμε ολόκληρο τον κόσμο, όλους εκείνους τους οποίους διδάσκομε προφορικώς, στους οποίους μιλούμε, να έλθουν και να έχουν μέρος σ’ αυτά τα καλά πράγματα μαζί με μας, να συμμερισθούν μαζί μας την ειρήνη και να μάθουν για τους σκοπούς του Ιεχωβά ώστε κάθε «πρόβατο» επίσης να μπορέση να είναι αληθινός του λάτρης και κήρυξ. Δεν προσπαθούμε να κάμωμε οποιονδήποτε να ενωθή με κάτι· αλλ’ ασφαλώς θέλομε να δούμε τους ανθρώπους ν’ αποκτούν ζωή. Δεν θέλομε να πεθάνωμε και δεν θέλομε να πεθάνουν και οι άλλοι· θέλομε να ζήσουν· θέλομε και άλλοι να αναγνωρίσουν τον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος, τον Ιεχωβά Θεό, Έτσι, λοιπόν, γιατί να μη θέλωμε σε όλη μας την προφορική διδασκαλία να έλθουν μαζί μας και να μιλήσουν, όπως ακριβώς μιλούμε κι εμείς;

25, 26. Εις εκπλήρωσιν ποιας αρχαίας προρρήσεως, και πώς, πρακτικώς, εκφράζεται τώρα γνήσια φιλάγαθος πρόσκλησις σε διαρκώς περισσοτέρους διαγγελείς της Βασιλείας;

²⁵ Δεν πρέπει να υπάρξη σταμάτημα τώρα σ’ αυτό το έργο του κηρύγματος που κάνομε. Και δεν θα υπάρξη σταμάτημα στο κήρυγμα των αγαθών νέων, διότι «το πνεύμα, και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ!» Έτσι «όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ· και, Όστις διψά, ας έλθη· και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.»​—Αποκάλ. 22:17.

²⁶ Δεν μπορούμε να είμεθα ιδιοτελείς σ’ αυτό το ζήτημα. Πηγαίνετε στους γείτονάς σας, στους συγγενείς σας, από σπίτι σε σπίτι, και ειπέτε ‘Έλθετε! και λάβετε από αυτό το ύδωρ της ζωής, χωρίς δαπάνη, χωρίς τιμή. Λάβετέ το δωρεάν.’ Ολοένα περισσότερο ο καθένας μας ‘ας γνωστοποιήση εις τους υιούς των ανθρώπων τας κραταιάς πράξεις αυτού, και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας αυτού.’

[Πίνακας στη σελίδα 28-29]

ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΟ 1953

(Βλέπε τόμο)

«Γίνεσθε δε Εκτελεσταί του Λόγου, και μη Μόνον Ακροαταί»

 1. Ποιος είναι ο «λόγος» που πρέπει να κηρυχθή τώρα, και πώς μόνο μπορεί να σώση τη ζωή εκείνων που τον ακούουν;

Η ΕΝΤΟΛΗ του Ιεχωβά σ’ εκείνους που ανήκουν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου είναι, «Κήρυξον τον λόγον». Ο λόγος αυτός είναι η αλήθεια όσον αφορά τον Ιεχωβά Θεόν και τον Υιόν του, Ιησούν Χριστόν, τον νέον κόσμον της δικαιοσύνης και όλα όσα ο Δημιουργός του σύμπαντος έχει αποκαλύψει σ’ εμάς μέσω του γραπτού του Λόγου από τη Γένεσι ως την Αποκάλυψι. Το άγγελμα αυτό πρέπει να κηρυχθή! Υπάρχουν πολλά άτομα που έχουν ακούσει μέρος του Λόγου, αλλ’ ακόμη και αυτό το μέρος δεν έχει ποτέ εμφυτευθή μέσα τους. Η ‘εμφύτευσις του λόγου’ είναι εκείνη που σώζει τη ζωή. Εν τούτοις ‘η εμφύτευσις του λόγου, του δυναμένου να σώση τας ψυχάς σας’ δεν πρέπει να σταματήση μόνο εκεί. (Ιάκ. 1:21) Ο Λόγος αυτός μπορεί να σώση τις ψυχές σας αν πράττετε ό,τι ο Λόγος αυτός λέγει. Αυτό δεν είναι μόνον το ν’ ακούσετε, είναι το να κηρύξετε σε άλλους τα πράγματα που έχετε ακούσει. Κάθε άτομο πρέπει να εκλέξη αν θα υπηρετήση τον Ιεχωβά Θεό ή θα παραμείνη με την πονηρή οργάνωσι του Διαβόλου. Μη γίνεσθε, λοιπόν, ακροαταί μόνον, όπως είναι εκατομμύρια θρησκευόμενοι, αλλά να είσθε εκτελεσταί του Λόγου. Ακολουθήστε την εντολή του Κυριάρχου Άρχοντος να κηρύττετε, πράγμα που δείχνει ότι θέλετε να λατρεύσετε τον Ιεχωβά.

 2. Πόσα άτομα εσυμβόλισαν την αφιέρωσί των με το εν ύδατι βάπτισμα στο 1953, και τι μπορεί να λεχθή γι’ αυτά;

² Στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1958 υπήρχαν 50.665 άτομα που εσυμβόλισαν με το εν ύδατι βάπτισμα την αφιέρωσί των στην υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού. Μπορεί να λεχθή γι’ αυτά ότι ατομικώς εξέλεξαν τον προορισμό της αιωνίου ζωής. (Δευτ. 30:19) Εγκατέλειψαν τον παλαιό κόσμο και την προσφορά του που είναι προσφορά θανάτου, διότι «η οδός των ασεβών είναι ως το σκότος· δεν γνωρίζουσι πού προσκόπτουσιν.» (Παροιμ. 4:19) Εκείνοι που αφιερώθησαν στον Ιεχωβά έμαθαν ότι «πάσα δόσις αγαθή, και παν δώρημα τέλειον, είναι άνωθεν.»​—Ιάκ. 1:17.

 3. (α) Πόσες φορές οι μάρτυρες του Ιεχωβά επανεπεσκέφθησαν καλής θελήσεως άτομα κατά το 1953, και για ποιον σκοπό; (β) Πόσες μελέτες διεξήγοντο τακτικά, και γιατί τα άλλα πρόβατα ήσαν πρόθυμα να διεξάγωνται τέτοιες μελέτες μαζί τους:

³ Έχει έλθει ο καιρός για τη σύναξι των άλλων προβάτων· και όταν αυτά ακούσουν τη φωνή του Κυρίου των, θ’ ακολουθήσουν. Ο Ιησούς Χριστός, ο Ποιμήν-Άρχων, φροντίζει όπως εκείνοι που ζητούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη λάβουν την ευκαιρία ν’ ακούσουν και να μάθουν την αλήθεια. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, που είναι εκτελεσταί του Λόγου, επήγαν από σπίτι σε σπίτι και κατόπιν επανεπεσκέφθησαν τους ενδιαφερόμενους ανθρώπους 22.990.305 φορές στη διάρκεια του έτους, έτσι ώστε μπορούσαν ν’ ακούσουν περισσότερο. Από όλα αυτά τα εκατομμύρια των επανεπισκέψεων 50.665 άτομα εβεβαιώθηκαν ότι αυτή είναι η αλήθεια και απεφάσισαν, και αυτά επίσης, να γίνουν εκτελεσταί του Λόγου. Αυτό δεν ήταν απλώς μια επιστροφή στους ενδιαφερομένους ανθρώπους για μια κοινωνικής φύσεως επίσκεψι. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έπρεπε να δείξουν στον Ιεχωβά, τον Θεόν των, ότι ήσαν επιτήδειοι στο έργον των του να είναι διδάσκαλοι του Λόγου. Πρέπει να είναι ικανοί να χειρίζωνται «την μάχαιραν του πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού.» (Εφεσ. 6:17) Κάθε μήνα, λοιπόν, σε όλο το έτος υπήρχε ένας μέσος ορός 281.219 Γραφικών μελετών που διεξήγοντο στα σπίτια των άλλων προβάτων. Αυτά ήσαν πρόθυμα να διδαχθούν από τον Ιεχωβά μέσω του Λόγου του, διότι ο Ιεχωβά είναι ο μέγας Διδάσκαλος και έχει εκφράσει τις αρχές του, τον σκοπόν του και τον νουν του στον γραπτό του Λόγο προς όφελος της ανθρωπίνης οικογενείας. Είναι, επομένως, ουσιώδες για όλους εμάς να λάβωμε διδασκαλία από τον Ιεχωβά. «Είναι γεγραμμένον εν τοις προφήταις, “Και πάντες θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Ιεχωβά.” Πας λοιπόν όστις ακούση παρά του Πατρός και μάθη, έρχεται προς εμέ.» (Ιωάν. 6:45, ΜΝΚ) Έτσι τα άλλα πρόβατα ευφραίνονται να μάθουν και να έλθουν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά και να είναι μάρτυρές του, πάντοτε μαθαίνοντας, πάντοτε διδάσκοντας.

 4. (α) Τι δείχνει η έκθεσις του 1953 ως προς τον αριθμό των διαφόρων προσώπων που λαμβάνουν μέρος στον αίνο του ονόματος του Ιεχωβά, και σε πόσες διάφορες χώρες; (β) Πόσες νέες εκκλησίες ιδρύθησαν στη διάρκεια του έτους για να προκύψη ένα σύνολο από πόσες σε όλο τον κόσμο; (γ) Κάθε μέρα στη διάρκεια του 1953 πόσα άτομα κατά μέσον όρον αφιερώθησαν να πράξουν το θέλημα του Ιεχωβά;

⁴ Επειδή ακριβώς, χρόνο με το χρόνο, αφιερώνουν τη ζωή τους στον Ιεχωβά Θεό 50.000 άτομα ή περισσότερα, η οργάνωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά αυξάνει πολύ γρήγορα. Τώρα βρίσκομε, περί το τέλος του υπηρεσιακού έτους 1953, ότι 519.982 διάφορα άτομα, διασκορπισμένα σε 143 χώρες, αποικίες και νήσους της θαλάσσης, ‘καθ’ εκάστην ημέραν αινούν το όνομα του Ιεχωβά.’ Τα περισσότερα απ’ αυτά είναι συνταυτισμένα με εκκλησίες, υπάρχουν δε τώρα 14.163 εκκλησίες σε όλο τον κόσμο. Στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους ιδρύθησαν 221 νέες εκκλησίες. Είναι βέβαια θαυμαστό να βλέπωμε αυτά τα νεωστί ενδιαφερόμενα άτομα να θέλουν ν’ αποτελέσουν μέρος της κοινωνίας του Νέου Κόσμου και να κηρύττουν τον Λόγον. Φαντασθήτε τώρα, ότι κάθε ημέρα από τις 365 ημέρες του έτους, 139 άτομα κατά μέσον όρον, αφιέρωσαν τη ζωή τους για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. Ο ημερήσιος αυτός αριθμός αποτελεί μόνος του μια λαμπρή εκκλησία. Όλοι αυτοί οι νέοι που βγαίνουν από την οργάνωσι του Διαβόλου θέλουν ν’ απολαμβάνουν την υπηρεσία του αγρού τακτικά και να εκτελούν το ποιμαντικό έργο μαζί με τον Ποιμένα Άρχοντα. Για να δήτε τις λεπτομέρειες εκείνων που επετελέσθησαν στον κόσμο από αυτούς τους μάρτυρας του Ιεχωβά, μελετήστε τον πίνακα των χωρών που παρατίθεται στις σελίδες 28 και 29.

ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΥΞΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 5. Για ποιους αριθμούς που αφορούν τον μέσον όρον ευαγγελιζομένων και τα ποσοστά των αυξήσεων κατά το 1953 ευφραίνονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και γιατί;

⁵ Χαροποιεί τις καρδιές μας το να βλέπωμε 468.106 διάφορα άτομα σ’ όλα τα μέρη του κόσμου να ενασχολούνται στην υπηρεσία του αγρού κάθε μήνα χωρίς διακοπή. Αυτός ήταν κατά μέσον όρον ο αριθμός μαρτύρων που εκήρυτταν τα αγαθά νέα κάθε μήνα στη διάρκεια του έτους 1953. Αυτός είναι κατά 10 τοις εκατό ανώτερος από τον αριθμό των ευαγγελιζομένων που ενησχολήθησαν, κατά μέσον όρον, στο έργον το προηγούμενο έτος. Ακόμη καλύτερα, το ανώτατο όριο ευαγγελιζομένων στο έτος 1953, δηλαδή 519.982, ήταν κατά 21 τοις εκατό ανώτερο από τον μέσον αριθμόν ευαγγελιζομένων στο 1952. Αν λάβωμε την έκθεσι για ολόκληρο τον κόσμο, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έφθασαν τις αναλογίες που είχαν ορίσει για τον εαυτό τους. Αυτό τους ευφραίνει, επειδή βλέπουν τη συγκομιδή από ό,τι εφύτευσαν. Ο Ιεχωβά έδωσε την αύξησι. Ευρήκαν, επίσης, ότι υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία στο να δίδη κανείς μάλλον παρά να λαμβάνη. (Πράξ. 20:35) Αυτοί οι περισσότεροι από μισό εκατομμύριο ευαγγελιζόμενοι έδωσαν την αλήθεια σε άλλους και θα εξακολουθήσουν να το πράττουν αυτό κηρύττοντας, ομιλώντας και εξηγώντας τις Γραφές στους ανθρώπους που συναντούν, σε όλες τις γλώσσες υπό τον ήλιον.

 6. (α) Σε ποιο βαθμό εδόθη Μαρτυρία προς τιμήν του ονόματος του Ιεχωβά στο 1953 μέσω διανομής βιβλίων και βιβλιαρίων, εγγραφής συνδρομητών και διαθέσεως χωριστών αντιτύπων των περιοδικών; (β) Ποια νουθεσία του Παύλου όσον αφορά το έργον των επρόσεξαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατά το περασμένο έτος, και σε ποιο βαθμό; (γ) Ποιες χώρες εσημείωσαν αύξησι 100 τοις εκατό ή και περισσότερο στο 1953; (δ) Πόσοι ολοχρόνιοι διάκονοι, σκαπανείς, ήσαν δραστήριοι σε όλο τον κόσμο κατά το 1953; (ε) Σε ποιές χώρες έγιναν περισσότερες από 10.000 δημόσιες συναθροίσεις, και ποιο ήταν το παγκόσμιο σύνολο; (στ) Παρά την ύπαρξι μερικών περιορισμών, ποια πρόοδος έγινε στην Αργεντινή; Στη Δομινικανή Δημοκρατία; Στην Ισπανία; (ζ) Ποια αποτελέσματα έφερε η συγκεκαλυμμένη δράσις σε «4 Άλλες Χώρες»; (η) Ποιές άλλες αξιοσημείωτες πληροφορίες περιέχει ο δημοσιευόμενος πίναξ;

⁶ Επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν να είναι με όλους τους ανθρώπους όλο τον καιρό για ν’ απαντούν στις ερωτήσεις των, το βρίσκουν πολύ συνετό ν’ αφήνουν σ’ εκείνους με τους οποίους έχουν μιλήσει, συγγράμματα που εξηγούν λεπτομερώς τις θαυμαστές επαγγελίες του Ιεχωβά Θεού. Στη διάρκεια των δώδεκα μηνών του υπηρεσιακού έτους 1953, αφέθηκαν στα σπίτια των ανθρώπων 22.116.916 βιβλία και βιβλιάρια, και ενεγράφησαν επίσης 882.296 νέοι συνδρομηταί στα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα! στις διάφορες γλώσσες των. Προσθέσατε σ’ αυτό τα 25.115.729 αντίτυπα των περιοδικών της Εταιρίας που διενεμήθησαν από αυτούς τους ευαγγελιζομένους από σπίτι σε σπίτι, από κατάστημα σε κατάστημα και στις γωνίες των δρόμων και έχετε μια πλήρη μαρτυρία που εδόθη προς τιμήν του ονόματος του Ιεχωβά. Αυτοί ήσαν ευτυχείς πράγματι να δώσουν αυτά τα έντυπα στους ανθρώπους του κόσμου αντί μικράς συνεισφοράς, τις δε μικρές συνεισφορές που έλαβαν τις έστειλαν στη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά για να καταστή δυνατόν να εκτυπωθούν και διανεμηθούν περισσότερα έντυπα έως τα πέρατα της γης. Γνωρίζουν ότι τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας πρέπει να κηρυχθή σε όλο τον κόσμο για μαρτυρία, και το πράττουν. Επρόσεξαν τους λόγους του Παύλου, εκεί που λέγει: «Εις την σπουδήν άοκνοι· κατά το πνεύμα ζέοντες· τον Ιεχωβά δουλεύοντες.» (Ρωμ. 12:11, ΜΝΚ) Απέδειξαν ότι δεν κάθονται απλώς στο σπίτι ακούοντας τον Λόγον και διαβάζοντας τον Λόγον. Εργάσθηκαν με τον Λόγον, επειδή εδαπάνησαν 72.344.728 ώρες μιλώντας στους ανθρώπους σε όλη τη γη. Ποια άλλη θρησκευτική οργάνωσις εδαπάνησε τόσον πολύν χρόνον κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού; Πού αλλού στον κόσμο βρίσκετε μια οργάνωσι διακόνων, που ο καθένας τους να έχη αφιερώσει τη ζωή του στο να δίνη μαρτυρία σχετικά με τη βασιλεία του Ιεχωβά και να μιλή επαινετικά για το όνομα του Πατρός του και να ευλογή Αυτόν κάθε ημέρα της ζωής του; Οι διάκονοι αυτοί είναι αποφασισμένοι ποτέ να μη σταματήσουν σ’ αυτό, αλλά να περιπατούν εν τω ονόματι του Ιεχωβά για πάντα.​—Μιχ. 4:5, ΑΣ.

 7. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα σταματήσουν αυτή τη δράσι του κηρύγματος κατά το 1954, και εν όψει ποιας επιθέσεως από ποιον, πρέπει να δώσουν την προφητική προειδοποίησι του Ιησού;

⁷ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πρόκειται να σταματήσουν τώρα, στο 1954, σαράντα χρόνια μετά τη γέννησι της Βασιλείας. Δεν φρονούν ότι το έργο συνετελέσθη, επειδή βλέπουν ακόμη ενώπιον των τρομερή στενοχωρία και μεγάλη αμηχανία στον κόσμο και εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπων να στενάζουν και να βοούν για τα βδελύγματα που υπάρχουν σ’ αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων. Χρόνο με το χρόνο χιλιάδες άτομα θα κάμουν τη φυγή των στα όρη για ασφάλεια. Αυτή ήταν η συμβουλή του Ιησού προς τους Χριστιανούς όπως διετυπώθη εις Λουκάν 21:20, 21. Ο καιρός γίνεται σύντομος για τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την οργάνωσι του Διαβόλου και να εύρουν καταφύγιο στα όρη της Γαλαάδ, στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Εκατομμύρια ανθρώπων πρέπει να μάθουν πού να πάνε και πώς να πάνε εκεί. Από που θα έλθουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, τα άλλα πρόβατα, δεν ξέρομε, αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός εφρόντισε ώστε οι μάρτυρές του να είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο τώρα, σε 143 κύριες χώρες, για να δώσουν την προειδοποίησι. Ο Γωγ της γης του Μαγώγ πρόκειται να επιτεθή ιδιαίτερα εναντίον εκείνων που έχουν ταχθή υπέρ του Ιεχωβά και που αναγγέλλουν τη βασιλεία του. Θα κάμη ό,τι μπορεί για να τους απομακρύνη από την υπηρεσία του Υψίστου, και όλους εκείνους που είναι δέσμιοι στην οργάνωσι του Σατανά θα προσπαθήση να τους κρατήση εκεί και να μην τους επιτρέψη να απολαύσουν την ελευθερία που έρχεται μέσω της γνώσεως του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του, Ιησού Χριστού. Επομένως η προειδοποίησις για την επίθεσι του Γωγ του Μαγώγ πρέπει να δοθή σε όλους τους λαούς όλων των ηπείρων του κόσμου και των νήσων της θαλάσσης. Η έκθεσις που ακολουθεί δεν δείχνει μεγάλους αριθμούς μαρτύρων σε οποιοδήποτε απ’ αυτά τα μέρη, αλλά η έκθεσις δείχνει ότι υπάρχουν δραστήριοι μάρτυρες εκεί, που μιλούν με επιμέλεια επί πολλές ώρες σε θερμά και ψυχρά κλίματα, ψηλά στα βουνά, κάτω στις κοιλάδες και στις πεδιάδες. Καθημερινά ευλογούν το όνομα του Κυριάρχου του Νέου Κόσμου.

 8. (α) Ποιο έτος άρχισε να λειτουργή η Βιβλική Σχολή Γαλαάδ, παρέχοντας έτσι ικανοποίησι της επιθυμίας ποίων, για ποιο πράγμα; (β) Τι έδειξαν θερμή επιθυμία να πράξουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο σχετικά με το ιεραποστολικό αυτό έργο; (γ) Τι δείχνει η συμπαραβολή του αριθμού των ευαγγελιζομένων, των ιεραποστόλων και των ωρών που εδαπανήθησαν στο κήρυγμα κατά το 1942, με την έκθεσι του 1953 όσον αφορά την Αφρική, την Ασία και την Ευρώπη; (δ) Τι δείχνει η συμπαραβολή του αριθμού των χωρών, των ευαγγελιζομένων και των ιεραποστόλων στις Νήσους του Ατλαντικού, της Καραϊβικής Θαλάσσης, της Μεσογείου και του Ειρηνικού Ωκεανού στο 1942, με την έκθεσι του 1953; (ε) Συγκρίνατε τα παγκόσμια ολικά στοιχεία του 1953 μ’ εκείνα του 1942. (στ) Ποια άλλα αξιοπρόσεκτα σημεία περιέχει ο παραπάνω πίναξ;

⁸ Στον πίνακα των ηπείρων που δίδεται εδώ θα δήτε την πρόοδο της κοινωνίας του Νέου Κόσμου από το 1942.

ΑΜΕΡΙΚΗ ΒΟΡΕΙΟΣ

1942 (  7 χώρες) 75.589 19.668.961 Κανείς

1947 ( 12 χώρες) 91.740 20.787.495 163

1952 ( 12 χώρες) 168.752 25.810.384 493

1953 ( 12 χώρες) 193.542 26.734.105 674

ΑΜΕΡΙΚΗ ΝΟΤΙΟΣ

1942 (  8 χώρες) 807 219.905 Κανείς

1947 ( 12 χώρες) 2.431 956.928 117

1952 ( 13 χώρες) 11.795 1.990.208 303

1953 ( 12 χώρες) 13.174 2.137.541 301

ΑΣΙΑ

1942 (  6 χώρες) 406 93.223 Κανείς

1947 (  8 χώρες) 475 140.661 17

1952 ( 19 χώρες) 2.274 504.301 164

1953 ( 19 χώρες) 2.698 597.050 173

ΑΦΡΙΚΗ

1942 ( 11 χώρες) 10.070 2.200.163 Κανείς

1947 ( 17 χώρες) 24.896 6.298.189 20

1952 ( 32 χώρες) 72.228 15.460.243 84

1953 ( 34 χώρες) 81.793 16.979.027 80

ΕΥΡΩΠΗ

1942 ( 13 χώρες) 22.796 5.344.006 Κανείς

1947 ( 19 χώρες) 74.196 12.819.994 21

1952 ( 24 χώρες) 158.867 19.147.879 177

1953 ( 24 χώρες) 179.374 19.433.567 216

ΝΗΣΟΙ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ, ΚΑΡΑΪΒΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ

1942 (  6 χώρες) 1.297 237.057 Κανείς

1947 ( 12 χώρες) 6.429 1.448.810 135

1952 ( 15 χώρες) 15.659 2.200.647 149

1953 ( 29 χώρες) 17.421 2.248.941 133

ΝΗΣΟΙ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΙΚΟΥ

1942 (  3 χώρες) 4.275 701.037 Κανείς

1947 (  6 χώρες) 7.385 1.390.228 13

1952 ( 12 χώρες) 26.690 3.590.037 51

1953 ( 13 χώρες) 31.980 4.214.497 49

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ

1942 ( 54 χώρες) 115.240 28.464.352 Κανείς

1947 ( 86 χώρες) 207.552 43.842.305 486

1952 (127 χώρες) 456.265 68.703.699 1.421

1953 (143 χώρες) 519.982 72.344.728 1.626

Στο έτος εκείνο η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά δεν απέστελλε ιεραποστόλους σε όλα τα μέρη του κόσμου. Αλλά στο 1943 συνεστήθη η Βιβλική Σχολή Γαλαάδ από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, και από τότε και έπειτα άρχισε το παγκόσμιο ιεραποστολικό έργο της Εταιρίας. Η επιθυμία πολλών νέων, δυνατών, υγιών Χριστιανών ήταν να πάνε κάπου όπου το άγγελμα της Βασιλείας του Ιεχωβά δεν είχε κηρυχθή σε μεγάλο βαθμό, αν είχε καν κηρυχθή. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο είχαν θερμή επιθυμία να υποστηρίξουν τη νέα αυτή διευθέτησι και έκαμαν επαρκείς συνεισφορές προς την Εταιρία για να αυξήσουν το ιεραποστολικό αυτό έργο. Έως την ημέρα αυτή οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπεστήριξαν οικονομικώς το ιεραποστολικό έργο, ο δε πίναξ δείχνει τι επετελέσθη στα διάφορα τμήματα του κόσμου κατά το έτος 1942, σε συμπαραβολή με το 1947, το 1952 και το 1953. Μπορείτε ν’ αντιληφθήτε από μόνη την έκθεσι αυτή, πώς το έργο της επεκτάσεως έφθασε σε νέους αγρούς. Παρατηρήστε, επίσης, την αύξησι του αριθμού των μαρτύρων του Ιεχωβά και των ωρών που αυτοί εδαπάνησαν στα έτη για τα οποία μιλούμε. Η τελευταία στήλη δείχνει τον αριθμό των αποφοίτων της σχολής Γαλαάδ που ειργάζοντο στις διάφορες χώρες κατά τα έτη αυτά.

 9. (α) Ποια είναι τα σχέδια και η απόφασις των μαρτύρων του Ιεχωβά για το 1954; (β) Πόσα άτομα παρευρέθησαν στον εορτασμό της Αναμνήσεως το 1953; Ποια είναι η επιθυμία των, και πώς μπορούν να βοηθηθούν για να την πραγματοποιήσουν;

⁹ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν μεγάλα σχέδια για το έτος 1954, σχέδια που κατεστρώθησαν για τον αίνο του ονόματος του Ιεχωβά και τη γνωστοποίησί του σε ακόμη μεγαλυτέρους αριθμούς ατόμων. Η απόφασίς των είναι—για να παραθέσωμε την κυρία των σκέψι για το έτος​—«‘Καθ’ εκάστην ημέραν θέλω σε ευλογεί· και θέλω αινεί το όνομά σου εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.’ (Ψαλμ. 145:2)» Η ελπίδα των είναι να βοηθήσουν πολλούς ανθρώπους καλής θελήσεως στις αναζητήσεις των για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Βλέπομε τώρα χιλιάδες επί χιλιάδων, τον ένα μήνα μετά τον άλλον, να τάσσοονται υπέρ της βασιλείας του Ιεχωβά, και βλέπομε ένα μεγάλο πλήθος να έρχεται από όλα τα έθνη, τις φυλές και τις γλώσσες προς τους μάρτυρας του Ιεχωβά για ν’ ακούσουν την αλήθεια του Λόγου του Θεού. Στον εορτασμό της Αναμνήσεως υπήρχαν 742.565 άτομα, που όλα έδειξαν ζωηρό ενδιαφέρον για το άγγελμα που κηρύττομε. Θέλουν να ζήσουν τώρα ως κοινωνία ενός Νέου Κόσμου. Πρέπει να διδαχθούν και βοηθηθούν μ’ αυτό τον τρόπο για αιώνια ζωή. Καθώς έρχονται σ’ αυτή την οργάνωσι πρέπει να απαλλαγούν από τις παλαιές των συνήθειες, από τα ρυπαρά πράγματα αυτού του παλαιού κόσμου, και να δεχθούν τα ευάρεστα και αγαθά πράγματα που ο Ιεχωβά Θεός έχει γι’ αυτούς να εκτελέσουν. Είναι ευτυχείς να πράττουν το θέλημά του και να κηρύττουν τον Λόγον. Χαίρουν ότι κάποιος ήρθε σ’ αυτούς και τ’ αυτιά των ήσαν ανοιχτά για ν’ ακούσουν. Τώρα θέλουν να είναι εκτελεσταί του Λόγου, και όχι ακροαταί μόνο. Θέλουν να ζουν έτσι ώστε ‘καθ’ εκάστην ημέραν να μπορούν να ευλογούν τον Ιεχωβά και να αινούν το όνομά του εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.’ Θα γίνετε ‘εκτελεσταί του λόγου, και ουχί μόνον ακροαταί’;

Η Κοινωνία του Νέου Κόσμου Προσβάλλεται από τον Μακρινό Βορρά

«Ειπέ προς τον Γωγ, Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Εν εκείνη τη ημέρα, ότε ο λαός μου Ισραήλ θέλει κατοικεί εν ασφαλεία, συ δεν θέλεις μάθει τούτο; Και θέλεις έλθει εκ του τόπου σου, εκ των εσχάτων του βορρά.»—Ιεζ. 38:14, 15, ΑΣ.

Ο ΚΑΙΡΟΣ πλησιάζει που όλα τα έθνη θα παραστούν μάρτυρες μιας επιδείξεως δυνάμεως τέτοιας που ποτέ δεν είδε το ανθρώπινο γένος σε όλες τις χιλιάδες των ετών της υπάρξεώς του. Θα είναι μια αιφνίδια εκδήλωσις συντριπτικής δυνάμεως πίσω από μια εξωτερική εμφάνισι αδυναμίας. Μολονότι θα συναντήση τη συνδυασμένη δύναμι των εθνών όταν θα βρίσκεται στο ανώτατο όριό της, θα τα θέση σε αιώνιο όνειδος και περιφρόνησι. Θα είναι πιο θαυμαστή επειδή θα εκδηλωθή υπέρ εκείνων που είναι φαινομενικά αβοήθητοι και οι οποίοι δεν έχουν φυσική δύναμι απέναντι των εθνών αυτών όταν τους επιτίθενται. Θα εκθέση έναν ισχυρό εχθρό ο οποίος επί πολύν καιρό βρισκόταν κάτω από ένα μυστικό όνομα και του οποίου, επομένως, η ταυτότης ήταν ένα μυστήριο. Θα είναι μια επίδειξις της ερημωτικής δυνάμεως του μόνου ικανού ν’ αντιμετωπίση αυτόν τον εχθρόν και ο οποίος θα κερδίση αιώνια δόξα για το όνομά του. Θα τον εξυψώση στον ανώτατο βαθμό της εκτιμήσεως όλων όσοι θα έχουν το προνόμιο να ζουν στο διάστημα αυτής της τρομερής επιδείξεως θείας δυνάμεως. Θα έχη ένα διαρκές αποτέλεσμα προς όφελος του δικαίου, ειρηνικού κόσμου, στον οποίον θα έχη ζωήν μια κοινωνία Νέου Κόσμου που τώρα σχηματίζεται επάνω στη γη. Η κοινωνία αυτή μπορεί να αναμένη ότι σύντομα θα είναι το αντικείμενον της επιθέσεως του τρομερού αυτού εχθρού, αλλά ότι επίσης θα παραστή μάρτυς της ήττης του από τον ακατανίκητον Θεόν της και ότι θα επιζήση στον μακάριον αυτόν νέον κόσμον.

² Αν μια επίθεσις εναντίον μιας ειρηνικής, αβλαβούς, καλοκάγαθης κοινωνίας ήταν τόσο σπουδαία ώστε να προλεχθή πριν από δύο χιλιάδες πεντακόσια χρόνια και πλέον, είναι πιο σπουδαίο για μας να εξετάσωμε την επίθεσι τώρα που πρόκειται να γίνη. Εκείνος που κάνει την επίθεσι προελέχθη με το όνομα Γωγ.a Ο Ιεχωβά Θεός ήταν εκείνος που προσδιώρισε αυτόν τον βίαιον επιδρομέα με το κρύφιον αυτό όνομα. Πάντοτε από τότε, οι σπουδασταί της Βίβλου ευρίσκοντο σε απορία όσον αφορά την εφαρμογή του ονόματος. Τώρα που ο καιρός επλησίασε για μας είτε ν’ αντισταθούμε στην επίθεσι ως μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, ή αλλιώς να περιπλεχθούμε στην οργάνωσι που κάνει την επίθεσι, είναι φρόνιμο να εξετάσωμε τα χαρακτηριστικά αυτού του εχθρού και να προσδιορίσωμε την ταυτότητά του, ενώ αποβλέπομε στον Δοτήρα και ερμηνευτήν της προφητείας για να μας οδηγήση σ’ αυτόν τον προσδιορισμό της ταυτότητος. Είναι πραγματικά υποχρέωσις της κοινωνίας του Νέου Κόσμου να το πράξη αυτό, διότι πρέπει ν’ αναλάβη μια διεγερτική προφητεία από τις σελίδες του λόγου του Θεού και να την προφέρη εναντίον του Γωγ σ’ αυτόν τον κρίσιμο καιρό. Καθώς είναι γραμμένο: «Και έγεινε λόγος Κυρίου [Ιεχωβά] προς εμέ, λέγων, Υιέ ανθρώπου, στήριξον το πρόσωπον σου επί τον Γωγ, της γης του Μαγώγ, τον μέγαν ηγεμόνα της Μεσέχ και Θουβάλ, και προφήτευσον κατ’ αυτού, και είπε, Ούτω λέγει Κύριος [Ιεχωβά] ο Θεός.»—Ιεζ. 38:1-3, ΜΑΜ.

³ Η κοινωνία του Νέου Κόσμου υπήρξε επί πολύν καιρό ενωμένη με τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, η οποία ενδιαφέρθηκε για το θέμα του Γωγ επί έτη και επεζήτησε να το κατανοήση. Στο 1897 η Εταιρία Σκοπιά εξέδωσε τον τέταρτο τόμο των Γραφικών Μελετών που αρχικά ετιτλοφορείτο «Η Ημέρα της Εκδικήσεως» και αργότερα έγινε αλλαγή του τίτλου του και ωνομάσθη «Η Μάχη του Αρμαγεδδώνος». Στο ενδέκατο κεφάλαιο το βιβλίο αυτό εκθέτει ότι το έθνος Ισραήλ, αποκαταστημένο στη γη της Παλαιστίνης, θα ήταν το αντικείμενον της επιθέσεως του Γωγ, και, στη σελίδα 554 (Αγγλική Έκδοσις), λέγει: «Ο Ισραήλ θα πολιορκηθή τελικά από ασπλάγχνους λαφυραγωγούς, που προσδιορίζονται από τον προφήτη ως οι δυνάμεις του Γωγ και Μαγώγ (Ιεζ. 38) και μεγάλη θα είναι η στενοχωρία του ανυπερασπίστου Ισραήλ.» Τριάντα και πλέον χρόνια αργότερα, οι προφητείες της Γραφής εξητάσθησαν περαιτέρω υπό το φως των γεγονότων που συνέβησαν από το 1914, για ν’ αποκαλύψουν ότι, όχι οι Ισραηλίτες κατά σάρκα, αλλά οι Χριστιανοί που είναι Ιουδαίοι εσωτερικώς, πνευματικοί Ιουδαίοι, είναι ο λαός ο προωρισμένος να γίνη ο στόχος της επιθέσεως του Γωγ από τον μακρινό βορρά. Στο 1932 η Εταιρία Σκοπιά εξέδωσε το Δεύτερο Βιβλίο μιας σειράς που ετιτλοφορείτο «Διεκδίκησις». Το βιβλίο αυτό εξήταζε μέρος της προφητείας του Ιεζεκιήλ και, χωρίς να θέλη να δογματίση για την ταυτότητα του Γωγ, εξέθετε, στη σελίδα 310 (Ελληνική Έκδοσις), το εξής συμπέρασμα γι’ αυτόν: «Ο Γωγ είναι είς των αρχόντων εις την οργάνωσιν του Σατανά, αόρατος, εννοείται, εις τους ανθρωπίνους οφθαλμούς, έχων την δύναμιν να υλοποιήται εις ανθρωπίνην μορφήν. Η γη του Μαγώγ εξεικονίζει το πνευματικόν ή αόρατον κράτος του Σατανά και περιλαμβάνει τον Γωγ και πάντας τους πονηρούς αγγέλους, οι οποίοι απαρτίζουν αυτήν την διαίρεσιν της οργανώσεως του Σατανά και οι οποίοι ‘έχουν εξουσίαν εφ’ όλης της γης’.» Από τότε έχουν περάσει είκοσι ένα χρόνια και πολλές προφητείες που διασαφηνίζουν τι ς Άγιες Γραφές έχουν εκπληρωθή εν τω μεταξύ. Είναι, λοιπόν, το συμπέρασμά μας σήμερα το ίδιο με το ανωτέρω; Για μια απάντησι Γραφική και που να βασίζεται στα γεγονότα, πρέπει να αναγνωσθή το παρακάτω άρθρον.

[Υποσημειώσεις]

Η Επίθεσις από τον Γωγ του Μαγώγ

 1. Τι αποκαλύπτει η Γραφή σχετικά με την αόρατη οργάνωσι του Σατανά, και πώς συμβολίζεται ο Σατανάς στην Αποκάλυψι για να εναρμονίζεται με τα γεγονότα αυτά;

Η ΑΓΙΑ Γραφή μάς αποκαλύπτει πολλά θαυμαστά πράγματα για το αόρατο βασίλειο πνευματικών προσώπων. Φανερώνει ότι ο Σατανάς ή Διάβολος έχει μια αόρατη οργάνωσι δαιμόνων και ότι υπάρχουν πνευματικοί άρχοντες σ’ αυτήν. Η προφητεία του Δανιήλ αποκαλύπτει ότι υπήρχε ένας τέτοιος πνευματικός άρχων με αόρατη εξουσία επάνω στην Περσική αυτοκρατορία, όταν αυτή κυριαρχούσε στον κόσμο, και επίσης ότι υπήρχε ένας πνευματικός άρχων με εξουσία επάνω στην εγειρόμενη δύναμι της Ελλάδος, η οποία επρόκειτο να ανατρέψη την Περσία και να την διαδεχθή ως η κυριαρχούσα παγκόσμια δύναμις. (Δανιήλ, κεφάλαιον 10) Το τελευταίο βιβλίο της Γραφής, η Αποκάλυψις, δείχνει ότι έως μια ωρισμένη χρονολογία θα υπήρχαν επτά τέτοιες παγκόσμιες δυνάμεις που θα είχαν να κάμουν με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, και οι οποίες, στη σειρά της εγέρσεώς των σε κυριαρχία, υπήρξαν (1) η Αίγυπτος, (2) η Ασσυρία, (3) η Βαβυλών, (4) η Μηδοπερσία, (5) η Ελλάς, (6) η Ρώμη, και (7) η σημερινή Άγγλο Αμερικανική παγκόσμια δύναμις. Σύμφωνα με ό,τι υπαινίσσεται η προφητεία του Δανιήλ, η καθεμιά από αυτές τις επτά παγκόσμιες δυνάμεις είχε έναν αόρατον άρχοντα με μυστική εξουσία επάνω σ’ αυτήν. Στην Αποκάλυψι ο Σατανάς ή Διάβολος, ο άρχων των, εξεικονίζεται ως ένας μεγάλος κόκκινος δράκων, με επτά κεφαλές και δέκα κέρατα και με επτά διαδήματα επάνω στις κεφαλές του. Έτσι το γεγονός ότι ο Σατανάς ή Διάβολος έχει την αρχηγία επί των επτά αρχόντων των επτά παγκοσμίων δυνάμεων εξεικονίζεται με το ότι ο μέγας δράκων στον ουρανό έχει επτά εστεμμένες κεφαλές. Σύμφωνα με τα γεγονότα της ιστορίας, αρχηγία επί του Γωγ δεν εξεικονίζεται σε καμμιά από τις επτά κεφαλές του δράκοντος.

 2. Πότε ήλθε μια αλλαγή στη θέσι του Δράκοντος και των πνευματικών του αρχόντων, και πώς;

² Βέβαια, αυτά ήσαν έτσι ενόσω ο συμβολικός δράκων ήταν ακόμη στον ουρανό. Κατόπιν ήλθε το 1914 μ.Χ., ένα έτος πολέμου όχι μόνο για τη γη, αλλά και για τους αοράτους ουρανούς, επειδή σ’ εκείνο το έτος ο Ιεχωβά Θεός ενεθρόνισε τη νεογέννητη βασιλεία του Υιού του Ιησού Χριστού και «έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ. Ο Δράκων και οι άγγελοι του επολέμησαν εναντίον της Βασιλείας, αλλά ‘δεν βρέθηκε σ’ αυτούς τόπος στον ουρανό’. «Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην· και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού.» (Αποκάλ. 12:7-9) Έτσι κατερρίφθησαν οι επτά πνευματικοί άρχοντες, που η αρχηγία του Δράκοντος πάνω σ’ αυτούς υποδηλούται από τις επτά εστεμμένες κεφαλές του.

 3, 4. (α) Πώς συμβολίζεται η οργάνωσις του Σατανά, και πώς το τελευταίο επικρατούν μέλος της; (β) Πώς εξεικονίζεται η Κοινωνία των Εθνών, και απέκτησαν άρα γε εξαιτίας της ο Δράκων και το θηρίον από μια όγδοη κεφαλή;

³ Ο Δράκων έχει μια ορατή οργάνωσι, της οποίας οι επτά παγκόσμιες δυνάμεις υπήρξαν επικρατούντα μέλη. Ολόκληρη αυτή η ορατή οργάνωση εξεικονίζεται ως θηρίον, το οποίον έχει επίσης επτά κεφαλές, για ν’ αντιστοιχούν με τις επικρατούσες εκείνες παγκόσμιες δυνάμεις. Το θηρίον αυτό εβγήκε από τη θάλασσα. Αλλά εμφανίζεται στη σκηνή ένα άλλο θηρίο που ανεβαίνει από τη γη. Η μία κεφαλή του έχει δύο κέρατα όμοια με αρνίου. Αφού εκτελέση μεγάλα σημεία συνιστά την κατασκευή μιας εικόνος του θηρίου με τις επτά κεφαλές, για να τη λατρεύση το ανθρώπινο γένος.

⁴ Συνοπτικά, το δικέρατο θηρίο που βγήκε από τη γη εξεικονίζει τη διμελή παγκόσμια δύναμι μιας λαλιάς σήμερα, την Αγγλο-Αμερικανική παγκόσμια δύναμι. Η εικόνα που η Αγγλο-Αμερικανική αυτή παγκόσμια δύναμις ανέλαβε την ηγεσία να συστήση ήταν η Κοινωνία των Εθνών, σήμερα δε είναι τα Ηνωμένα Έθνη. Στην Αποκάλυψι, δέκατο έβδομο κεφάλαιο, η ίδια αυτή Κοινωνία των Εθνών ή τα Ηνωμένα Έθνη εξεικονίζεται ως ένα θηρίο κοκκινόχρωμο και με επτά κεφαλές, επάνω στο οποίο ιππεύει η πόρνη γυναίκα Βαβυλών η Μεγάλη. Αυτό το θηρίο με τις επτά κεφαλές προκύπτει πράγματι από τις προηγούμενες επτά παγκόσμιες δυνάμεις, αλλά ενεργεί σαν ένας όγδοος βασιλεύς ή παγκόσμια δύναμις. Έτσι χαρακτηρίζεται, με τα εξής λόγια: «Και το θηρίον το οποίον ήτο [πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο], και δεν είναι [στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου], είναι και αυτός ο όγδοος, και είναι εκ των επτά, και υπάγει εις απώλειαν.» (Αποκάλ. 17:8, 11) Εν όψει αυτής της ογδόης παγκοσμίου δυνάμεως, το ερώτημα τώρα είναι, Μήπως το από τη θάλασσα θηρίο με τις επτά κεφαλές απέκτησε άλλη μια κεφαλή και έτσι έγινε οκτακέφαλο; Μήπως τότε ο Σατανάς διώρισε έναν όγδοον πνευματικόν άρχοντα για να επιβλέπη την Κοινωνία των Εθνών (τώρα τα Ηνωμένα Έθνη) και έτσι ο μέγας Δράκων επρόσθεσε άλλη μια κεφαλή στις επτά που είχε; Το Θείο Υπόμνημα δεν λέγει έτσι. Όταν ο Δράκων ρίπτεται τελικά στην άβυσσο κατά τον Αρμαγεδδώνα και το θηρίο που εβγήκε από τη θάλασσα ρίπτεται στην καταστροφή στη λίμνη του πυρός, υπονοείται ακόμη ότι έχουν τον ίδιο αριθμό κεφαλών όπως και πριν, δηλαδή μόνο από επτά κεφαλές.—Αποκάλ. 19:19, 20.

 5. Στις σχέσεις μεταξύ της εβδόμης παγκοσμίου δυνάμεως και του θηρίου της Κοινωνίας, ποιο γεγονός απομακρύνει την ανάγκη ενός ογδόου δαιμονικού, άρχοντος; Και επομένως ποιος κυριαρχεί ακόμη;

⁵ Ένα γεγονός πρέπει να ενθυμούμεθα: Το θηρίον της Κοινωνίας ή η ογδόη παγκόσμια δύναμις τελεί πραγματικά υπό την εβδόμη παγκόσμια δύναμι, διότι ο Αγγλο-Αμερικανικός συνδυασμός είναι εκείνος που εσχεδίασε και έπειτα έδωσε πνοήν ζωής στο θηρίον της Κοινωνίας. Επομένως το θηρίον αυτό της ογδόης παγκοσμίου δυνάμεως τελεί πραγματικά υπό τον αόρατον έλεγχον του πνευματικού άρχοντος της εβδόμης παγκοσμίου δυνάμεως. Το γεγονός αυτό απομακρύνει την ανάγκη ενός ογδόου δαιμονικού άρχοντος. Παρά την ύπαρξι της Κοινωνίας ή των Ηνωμένων Εθνών ή παράλληλα με την ύπαρξί της, η εβδόμη παγκόσμια δύναμις και ο πνευματικός της άρχων εξασκούν τόση ακριβώς εξουσία στον κόσμο του Σατανά όση και προτού εξωσθή από τον ουρανό ο μέγας Δράκων και προτού σχηματισθή η Κοινωνία των Εθνών. Συνεπώς δεν υπάρχει όγδοος δαιμονικός άρχων ως ανταγωνιστής του εβδόμου άρχοντος ή ως διάδοχός του. Αυτό ακριβώς θα συνέβαινε αν ο Γωγ ήταν ένας νέος και όγδοος πνευματικός άρχων που να έχη νεωστί εγερθή σε εξουσία για να ενεργήση ως αρχηγός του επιτελείου του Σατανά στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η Βρεττανία η ίδια μπορεί να εξησθένησε, αλλά το κέρας της δυνάμεώς της σήμερα έχει εκ νέου ενισχυθή με την ατομική βόμβα, και ο συνεταίρος της, η Αμερική, έχει γίνει το πιο ισχυρό έθνος του κόσμου. Λόγω του γεγονότος αυτού, ο άρχων της εβδόμης παγκοσμίου δυνάμεως θα κυριαρχή ακόμη στην αόρατη οργάνωσι του Σατανά.

 6. Πώς τα στόματα από τα οποία ξεπηδούν οι βάτραχοι δείχνουν ότι δεν υπάρχει όγδοος πνευματικός άρχων, αλλά, πού, εν τούτοις, τοποθετούμε τον Γωγ;

⁶ Η εβδόμη αυτή παγκόσμια δύναμις γίνεται ο «ψευδοπροφήτης» της Αποκαλύψεως (16:13· 19:20· 20:10), και όταν βλέπωμε βατράχους να ξεπηδούν για να κοάσουν και ωθήσουν τους άρχοντας του κόσμου στον Αρμαγεδδώνα, τι συμβαίνει; Δεν πηδούν οι βάτραχοι από το στόμα της ογδόης παγκοσμίου δυνάμεως ή «εικόνος του θηρίου», αλλ’ από το στόμα του «ψευδοπροφήτου» και από το στόμα του θηρίου του «εκ της θαλάσσης» που έχει ακόμη μόνο επτά κεφαλές. (Αποκάλ. 16:13-16) Συνεπώς δεν υπάρχει τίποτε ορατώς επάνω στη γη που να μαρτυρή έναν όγδοον πνευματικόν άρχοντα, ο οποίος να παρασταθή με Βιβλικούς συμβολισμούς. Επομένως, ο υπαινιγμός που έγινε πριν από είκοσι χρόνια ότι ο Γωγ είναι ένας όγδοος δαιμονικός άρχων, φαίνεται τώρα ότι είναι χωρίς αποδείξεις. Εν τούτοις, ο υπαινιγμός αυτός μας ωδηγούσε στην ορθή κατεύθυνσι για να τοποθετήσουμε τον Γωγ, δηλαδή, στον πνευματικό κόσμο, και όχι στην ορατή επίγεια, ανθρώπινη κοινωνία. Συνεπώς ο Γωγ παριστάνει ακόμη, όχι έναν ορατόν ανθρώπινον άρχοντα ή έθνος, όπως τη Ρωσία, αλλά έναν πνευματικόν άρχοντα. Ποιον, λοιπόν, συμβολίζει ο Γωγ;

Η ΤΑΥΤΟΤΗΣ ΤΟΥ

 7. Τίνος, λοιπόν, προφητική εξεικόνισις είναι ο Γωγ, και πότε, και πού;

⁷ Είναι προφανές τώρα ότι ο Γωγ είναι μια προφητική εξεικόνισις του αρχηγού και των επτά δαιμονικών αρχόντων, δηλαδή, του Σατανά ή Διαβόλου. Επομένως, ο Γωγ παριστάνει τον αρχαίον εκείνον Όφιν, τον Δράκοντα, όχι όταν βρίσκεται επάνω, στον ουρανό, αλλά όταν βρίσκεται εδώ κάτω, στη γη. Δηλαδή, μετά την έξωσί του από τον ουρανό και τον περιορισμό του στη γη με τους επτά δαιμονικούς του άρχοντας. Έτσι ο Γωγ εξεικονίζει τον Σατανά κατά τη βραχεία χρονική περίοδο που αυτός άφησε μεταξύ του τέλους του πολέμου στον ουρανό και της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Μετά την εκδίωξί του από τον ουρανό ο Σατανάς ή Δράκων είναι ωργισμένος με την γυναίκα του Θεού που εγέννησε τη Βασιλεία. Ο Δράκων, λοιπόν, είναι εκείνος που προβαίνει για «να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής» που τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν το έργον της μαρτυρίας του Ιησού. Ο Δράκων είναι εκείνος, από το στόμα του οποίου ξεπηδά ο βάτραχος για να συνάξη τους άρχοντας του κόσμου στον Αρμαγεδδώνα. Ο ίδιος ο Δράκων με τις επτά κεφαλές είναι εκείνος που αναλαμβάνει τη φροντίδα της τελικής επιθέσεως και του πολέμου που επακολουθεί στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκάλ. 12:7-17· 16:13.

 8. Ποιόν χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για να συντρίψη την κεφαλή του Όφεως, και τι αποδεικνύει αυτό, αν αποδεικνύη, όσον αφορά τη χρησιμοποίησι από τον Σατανά ενός ογδόου πνευματικού άρχοντος στον Αρμαγεδδώνα; Γιατί;

⁸ Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποιεί τον Ιησού Χριστό για να πολεμήση ως ο αρχηγός του επιτελείου του στον Αρμαγεδδώνα. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή ο Ιεχωβά Θεός είχε προείπει ότι, επειδή ο Όφις απεπλάνησε τους πρώτους μας γονείς στην αμαρτία στην Εδέμ το Σπέρμα της γυναικός του Θεού θα συνέτριβε την κεφαλή του μεγάλου Όφεως. Στον Αρμαγεδδώνα ο Ιεχωβά έχει τον Ιησού Χριστό, το Σπέρμα της γυναικός, για να κάμη τη συντριβή. (Γέν. 3:15· Ρωμ. 16:20) Αυτό όμως δεν αποτελεί αιτία για να μιμηθή ο Σατανάς τον Θεό από αυτή την άποψι και να διορίση ένα νέον, αδοκίμαστον δαιμονικόν άρχοντα για να πολεμήση ως αρχηγός του επιτελείου του στον Αρμαγεδδώνα. Ο Δράκων, έχοντας ήδη δοκιμάσει μια πλήρη σειρά επτά δαιμονικών Αρχόντων, αναλαμβάνει τώρα προσωπικώς τη φροντίδα ν’ αντιμετωπίση τον Χριστό στο πεδίον της μάχης. Γνωρίζει τώρα ο Δράκων ότι ο Χριστός είναι το Σπέρμα της γυναικός το προσδιωρισμένο να συντρίψη την κεφαλήν του ως όφεως. Θα εμπιστευόταν, λοιπόν, ο Δράκων σε κάποιον άπειρον πνευματικόν άρχοντα το ζωτικό αυτό έργον της κατευθύνσεως των στρατηγικών κινήσεων στο πεδίον της μάχης για ν’ απομακρύνη τη συντριπτική πτέρνα του Σπέρματος της γυναικός από εκείνον τον «αρχαίον όφιν», τον Δράκοντα; Ποτέ! Ο Αρμαγεδδών είναι η δική του μεγάλη μάχη, σαν εκείνη ενός ωρυομένου λέοντος που του επιτίθενται στην τρώγλη του. Επί πλέον, η προφητεία του Ιεζεκιήλ παριστάνει τη μάχη αυτή ως μάχη του Ιεχωβά εναντίον του Γωγ, και επομένως εναντίον του Σατανά ή Διαβόλου, καθιστώντας την έτσι μάχην μεταξύ του αληθινού Θεού και του ψευδούς, μεταξύ του Θεού του δικαίου νέου κόσμου και του «θεού του κόσμου τούτου.» (2 Κορ. 4:4) «Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, εγώ είμαι εναντίον σου, Γωγ.»—Ιεζ. 38:3, ΑΣ.

 9. Στην προφητεία του Ιεζεκιήλ, γιατί δεν είναι ασυνήθιστο να εξεικονίζεται ο Σατανάς από ένα άτομο σαν τον Γωγ;

⁹ Δεν πρέπει να φανή ασυνήθιστο το ότι ο Γωγ χρησιμοποιείται για να εξεικονίση τον Σατανά ή Διάβολο, Στο ίδιο βιβλίο του Ιεζεκιήλ ο βασιλεύς της Τύρου χρησιμοποιείται για να εξεικονίση τον Διάβολο από τον καιρό που ήταν στην Εδέμ και όταν έγινε άνομος και εξεβλήθη από την οικογένεια του Θεού και εταπεινώθη σαν να ερρίφθη σ’ έναν Τάρταρον. Αλλά τώρα, ως Γωγ, ο Σατανάς εξεικονίζεται αφού εκσφενδονίσθηκε από τον ουρανό στη γη και κρατείται υπό έλεγχον εδώ ώσπου από την κατάστασι Ταρτάρου που βρίσκεται, να μεταφερθή κατά τον Αρμαγεδδώνα στην άβυσσο και να τεθή εκεί, κάτω από ένα σφραγισμένο κάλυμμα, επί χίλια χρόνια. (Αποκάλ. 20:1-3, 7) Παρεμπιπτόντως αναφέρομε ότι οι σύμμαχοι του Γωγ στην τελική του επίθεσι είναι έθνη που είχαν μεγάλες εμπορικές σχέσεις με τον βασιλέα της Τύρου.—Ιεζ. 27:2-25· 28:13-18.

10. Πού βρίσκεται η «γη του Μαγώγ» του Ιεζεκιήλ, και πώς διαφέρει από τον Μαγώγ της Αποκαλύψεως;

¹⁰ Ο Γωγ αναφέρεται ότι είναι από τη γη του Μαγώγ. «Μαγώγ» ήταν το όνομα ενός από τους επτά γυιούς του Ιεφθάε, και επομένως ενός από τους εγγονούς του Νώε. (Γέν. 10:2) Είναι αβέβαιο πού βρισκόταν η χώρα του, αλλά συνήθως τοποθετείται γεωγραφικώς στη βορειοανατολική Ευρώπη και στην Κεντρική Ασία, στη χώρα των αγρίων Σκυθών και Ταρτάρων. Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι στην προφητεία του Ιεζεκιήλ η «γη του Μαγώγ» σημαίνει τώρα τη χώρα της Ενώσεως των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Στην Αποκάλυψι 20:8 αναφέρονται ο Γωγ και ο Μαγώγ, αλλά εκεί και οι δύο είναι ονόματα επιγείων χωρών και έχουν διαφορετική χρονική τοποθέτησι από εκείνην του Γωγ και Μαγώγ στην προφητεία του Ιεζεκιήλ. Στον Ιεζεκιήλ ο Μαγώγ είναι πριν από τη χιλιετηρίδα, ενώ στην Αποκάλυψι ο Μαγώγ τοποθετείται στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού. Στην προφητεία, λοιπόν, του Ιεζεκιήλ ο Μαγώγ αντιστοιχεί με την επικράτεια του κυρίου του άρχοντος, του Σατανά ή Διαβόλου, και παριστάνει την πνευματική του επικράτεια. Αυτό συμφωνεί καλά με το γεγονός ότι η Γραφή αφήνει την τοποθεσία του Μαγώγ απροσδιόριστη στον άνθρωπο, και επομένως είναι μια επικράτεια που βρίσκεται πέρα από τη γνώσι που κατέχει ο άνθρωπος. Ο Μαγώγ είναι μια περιωρισμένη πνευματική επικράτεια κοντά στην περιοχή της γης, διότι είναι ο τόπος διαμονής του Σατανά, του Δράκοντος, αφότου αυτός και οι πονηροί του άγγελοι κατερίφθησαν βιαίως εκεί με τον πόλεμο στον ουρανό. Από αυτή την άποψι είναι μια εξουθενωμένη χώρα, όπου οι πνευματικοί κάτοικοι είναι υποκείμενοι στη διάθεσι του Ιεχωβά, ο οποίος τους κρατεί εκεί επιφυλασσόμενος να εκδηλώση την περαιτέρω κρίσι του.

11. Πώς εξεικονίζεται το ορατό μέρος της οργανώσεως του Γωγ, και ποιος τίτλος του αποδεικνύει ότι αυτός δεν είναι ένας υποδεέστερος άρχων;

¹¹ Συνεπώς η γη του Μαγώγ εξεικονίζει την ταπεινωμένη επικράτεια του αοράτου μέρους του κόσμου του Σατανά από το 1918 μ.Χ. Αλλά ο Γωγ έχει ακόμη και ένα ορατό μέρος στην παγκόσμια οργάνωσί του. Έχει ακόμη επιγείους συμμάχους και υπηκόους, όπως δείχνει η προφητεία του Ιεζεκιήλ, η οποία τον προσφωνεί ως «Γωγ, τον μέγαν ηγεμόνα της Μεσέχ και Θουβάλ.» (Ιεζ. 38:3· 39:1, ΜΑΜ) Μερικές μεταφράσεις το αποδίδουν αυτό ως «Γωγ, τον ηγεμόνα της Ρως,a Μεσέχ και Θουβάλ.» (ΑΣ· ΜΜ· ΜΡΓ· ΜΙΡ· ΜΟ΄· Νεοελ. Μετ.) Και αφού το όνομα «Ρως» πραγματικά σημαίνει, όχι Ρωσία, αλλά «κεφαλή», εγίνετο ο συλλογισμός ότι Ρως εσήμαινε τον Σατανά, την «κεφαλή», και έτσι ο Γωγ ήταν ένας απλός άρχων του Σατανά ή Διαβόλου, ένας «άρχων του αρχηγού». (AV, περιθώριον) Αλλ’ αν λογικευθούμε μ’ αυτό τον τρόπο, αυτό θα εσήμαινε επίσης ότι ο Γωγ ήταν ένας άρχων όχι μόνο του Σατανά ή Διαβόλου, αλλά και του Μεσέχ και του Θουβάλ και υποδεέστερος και από τους τρεις αυτούς· πράγμα που δεν μπορεί να συμβαίνη. Άλλοι όμως νεώτεροι μεταφρασταί δείχνουν ότι, αντί να είναι ένας υποδεέστερος άρχων, ο Γωγ είναι ο «κύριος άρχων», ο μέγας αρχηγός. (ΑΣΜ· Σονσίνο· Φέντον) Μερικοί τον ονομάζουν ο «μέγας ηγεμών», (ΜΑΜ· Μποβέρ-Καντερά) Άλλοι τον ονομάζουν ο «κυρίαρχος άρχων». (Λιενάρτ· Κραμπόν· Μαρέντσους) Το ότι αποδίδονται στον Γωγ οι ανώτεροι αυτοί τίτλοι με τη μετάφρασι του Εβραϊκού κειμένου, δείχνει πάλι έντονα ότι αυτός είναι ο Σατανάς, «ο άρχων των δαιμονίων», και όχι ένας όγδοος υποδεέστερος άρχων ο οποίος εξορμά για να τον αντιπροσωπεύση στο πεδίον της μάχης. Ο Γωγ, δηλαδή, ο Σατανάς ή Διάβολος, δεν μένει πίσω στην κατοικία του, στα μετόπισθεν στη γη του Μαγώγ, για να περιμένη εκεί την έκρηξι του πυρός του Θεού επάνω του. Όχι, εγωιστικά αναλαμβάνει την ηγεσία των μεγάλων ορδών των επιδρομέων του και τους οδηγεί μανιωδώς σε επίθεσι εναντίον των λοιπών του Σπέρματος της γυναικός του Θεού.

12. Ποιες άλλες χώρες εξεικονίζουν μέρη της ορατής οργανώσεων του Γωγ, και για ποιο εμπόριο διεκρίνοντο ο Μεσέχ και ο Θουβάλ;

¹² Μεσέχ και Θαυβάλ, των οποίων, ο Γωγ είναι ο κυρίαρχος άρχων, εξεικονίζουν εδώ ένα μέρος της ορατής οργανώσεως του Σατανά. Το ίδιο και η Περσία, η Αιθιοπία (Χους), η Λιβύη (Φουθ), ο Γομέρ και ο οίκος του Θωγαρμά, των οποίων οι ορδές αποτελούν μέρος των δυνάμεων της τελικής επιθέσεως του Γωγ, στην καταστρεπτική εκστρατεία που εξαπατώνται να επιχειρήσουν από τον συμβολικό βάτραχο, την «εμπνευσμένη διακήρυξι» που ξεπηδά από το στόμα του Δράκοντος. Οι αρχαίοι Μεσέχ και Θουβάλ ήσαν και οι δύο Ιαφεθικοί. Όπως και ο Μαγώγ ήντλησαν τα ονόματα, των από τους γυιούς του Ιάφεθ. Αλλά η Βίβλος αναφέρει ότι ο Μεσέχ και ο Θουβάλ έκαναν μεγάλο εμπόριο ανθρωπίνων σκλάβων και ορειχαλκίνων σκευών στις αγορές του βασιλέως της Τύρου, ο οποίος είναι επίσης μια προφητική εικόνα του Σατανά ή Διαβόλου. Ο Μεσέχ και ο Θουβάλ έκειντο προς βορράν της Παλαιστίνης. Παριστάνουν εκείνους που κάνουν εργασίες με τον Σατανά ή Διάβολο για εμπορικό κέρδος. Τον καιρό της επιθέσεως του Γωγ η Περσία, που ήταν άλλοτε η τετάρτη παγκόσμια δύναμις, έχει τόσο παρακμάσει ώστε οι δυνάμεις της αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος του συμμίκτου στρατού του Γωγ. Επομένως η επίθεσις του Γωγ δεν μπορεί να έγινε στο απώτερο παρελθόν, αρκετούς αιώνες προ Χριστού, στις ημέρες που η Περσία ήταν η επικρατούσα παγκόσμια δύναμις. Η Περσία ήταν εκείνη που άφησε τους Ισραηλίτες, τους αιχμαλώτους της Βαβυλώνος, να επιστρέψουν στην Αγία Γη. Η Περσία, επομένως, εγνώριζε την αποκατάστασι του υπολοίπου του Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας. Ακόμη και σήμερα τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού κηρύττονται σε κάποιο βαθμό στην σύγχρονη χώρα της Περσίας ή Ιράν.

13. Από ποια σημεία της γης λαμβάνονται οι ορατές δυνάμεις του Γωγ, και περί τίνος αποτελεί τούτο προειδοποίησιν για την κοινωνία του Νέου Κόσμου;

¹³ Τα στρατεύματα της Αιθιοπίας (Χους) και της Λιβύης (Φουθ) ήσαν Χαμιτικά. Αφού η Λιβύη ήταν προς τα νοτιοανατολικά της Αιθιοπίας στην Αφρική και αντιστοιχούσε προς τη Σομαλία, αυτό δείχνει πόσο μακριά προς νότον εξετείνετο η επιρροή του Γωγ και πόσο μακριά διεσαλπίσθη η πρόσκλησίς του στα όπλα. Οι άνδρες της Λιβύης όπως κι εκείνοι της Περσίας υπηρετούσαν κάποτε στο στρατό της Τύρου ως στρατιώτες της, και έτσι ήσαν πεπειραμένοι στη μάχη παρά το πλευρόν του Σατανά ή Διαβόλου. Οι ορδές του Γομέρ και του Θωγαρμά ήσαν Ιαφεθικές, και τα ονόματά των είχαν επίσης ληφθή από τους γυιούς του Ιάφεθ. Οι απόγονοι του Γομέρ διεσκορπίσθησαν έως τη δυτική Ευρώπη, ενώ ο οίκος του Θωγαρμά κατείχε το μέρος της Αρμενίας και αναφέρεται ότι βρισκόταν στα ‘έσχατα του βορρά’. (Ιεζ. 38:6) Έτσι όταν προσβλέπωμε στη χώρα που προσβάλλουν, οι επιτιθέμενες δυνάμεις του Γωγ λαμβάνονται από τον μακρινό βορρά και από τον μακρινό νότο και περικλείουν το θύμα των, και αποτελούν έναν συσσωρευμένο στρατό από «πολλούς λαούς». Το γεγονός αυτό είναι μια προειδοποίησις ότι η κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά θα περισφιχθή από τις αόρατες και τις ορατές ορδές του κυριάρχου άρχοντος Γωγ. Αυτό συμφωνεί με την προφητεία ότι η κοινωνία του Νέου Κόσμου θα είναι μισούμενη από όλα τα κοσμικά έθνη.

ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ

14. Πώς εγίναμε άγρυπνοι στο να γνωρίζωμε ότι η επίθεσις πρέπει σύντομα να συμβή;

¹⁴ Ως πιστός Διατηρητής του λαού του ο οποίος φέρει το όνομά του, ο Ιεχωβά είναι πάντοτε άγρυπνος γι’ αυτόν και ποτέ δεν νυστάζει ούτε κοιμάται. Έπειτα από τους δεκαοκτώ αυτούς αιώνες από τις ημέρες των αποστόλων του Χριστού δεν φαίνεται κοιμισμένος, αλλά είναι τώρα τόσο έντονα ξυπνητός όσο ποτέ, επειδή αυτή είναι η ημέρα Του, «η ημέρα του Ιεχωβά», και ο καιρός επλησίασε για την τρομακτική επίδειξι της δυνάμεώς του εναντίον των συνενωμένων εχθρών του. Εγκαίρως εγείρει τους πιστούς του μάρτυρας και τους καθιστά αγρύπνους σε ό,τι πρέπει τώρα να συμβή. Διανοίγει την κατανόησί των όσον αφορά το ποιος είναι ο πραγματικός Γωγ και τους υπενθυμίζει ότι η επίθεσις του ισχυρού αυτού εχθρού πρόκειται γρήγορα να συμβή, του εχθρού αυτού ο οποίος έρχεται από τον μακρινό βορρά. Γνωρίζομε από τον διαφωτισμένο λόγο του Θεού ότι ο καιρός έχει πλησιάσει. Ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος έχει ορίσει τον χρόνον της επιθέσεως του Γωγ, διότι ειδοποίησε τον Γωγ ότι αυτή θα γινόταν έπειτα από πολλές ημέρες και στο τέλος των ετών. Αφού ο Ιεχωβά είπε ότι οι μάρτυρές του επρόκειτο να το αναγγείλουν αυτό στον Γωγ, χρειάζεται να το γνωρίζουν αυτό από πριν, και το γνωρίζουν. Αυτή είναι η εμπνευσμένη αναγγελία που μπορούν τώρα να κάμουν στον πραγματικόν Γωγ:

15. Ποια εμπνευσμένη αναγγελία μπορούμε τώρα να κάμωμε στον πραγματικόν Γωγ;

¹⁵ «Ετοιμάσθητι, και παράμενε έτοιμος, συ, και παν το άθροισμά σου το συναθροισθέν εις σε, επιφύλαξον σεαυτόν δι’ εμέ. Διότι μετά πολλάς ημέρας θέλεις κληθή δι’ υπηρεσίαν, εις το τέλος των ετών θέλεις βαδίσει εναντίον γης αποκατεστημένης εκ της ερημώσεως και κατοικουμένης υπό λαού συναχθέντος εκ πολλών εθνών, εναντίον των ορέων του Ισραήλ, τα οποία ήσάν ποτε αιωνία ερήμωσις [ή, κάποτε ηρημώθησαν επί μακρόν, Κραμπόν], αλλά κατοικούνται τώρα από λαόν επαναφερθέντα οίκαδε εκ των εθνών, οίτινες πάντες ζώσιν εν ασφαλεία—θέλεις προχωρήσει ως θύελλα, θέλεις ελθεί ως νέφος καλύπτον την γην, συ, και πάσαι αι ορδαί σου, και πολλοί λαοί μετά σου.» (Ιεζ. 38:7-9, ΜΑΜ) Θα χρειασθή μεγάλη πίστις για ν’ αντιμετωπίσουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά την εκπλήρωσι αυτής της προφητείας. Αυτή σημαίνει την θυελλώδη επίθεσι εναντίον των μιας τρομερής ορδής επιδρομέων υπό τον κυρίαρχον άρχοντα Γωγ.

16. Πότε πρέπει να εφαρμόζεται αυτή η προφητεία, και γιατί χρειάζεται τώρα να ενισχυθούμε;

¹⁶ Η προφητεία πρέπει να εφαρμόζεται σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν», ιδιαίτερα από το 1919. Από το έτος αυτό και έπειτα ο Ιεχωβά άρχισε να ελευθερώνη τους κεχρισμένους μάρτυράς του, το υπόλοιπο των πνευματικών του Ισραηλιτών, από την εξουσία του Βαβυλωνιακού αυτού κόσμου και τους αποκατέστησε στη χώρα που οι εχθροί των είχαν ερημώσει με τον εναντίον των διωγμό στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι στο 1919 παρήχθη μονομιάς ένα έθνος και εγεννήθη μια χώρα σε μια ημέρα, στην «ημέρα του Ιεχωβά». (Ησ. 66:7, 8) Έπειτα απ’ αυτό, χρειάσθηκε να παραχωρηθούν χρόνια στο αποκαταστημένο υπόλοιπο για να εγκατασταθή στη χώρα και να μάθη να ζη με ασφάλεια, εμπιστευόμενο στην προστασία του Ιεχωβά, και για να οικοδομήση την κατάστασι της κοινωνίας του Νέου Κόσμου ως μια κατάστασι μεγάλης πνευματικής ευημερίας έτσι ώστε να επισύρη την προσοχή του παλαιού αυτού κόσμου, της οργανώσεως του κυριάρχου άρχοντος Γωγ. Επομένως ο χρόνος της επιθέσεως θα ωρίζετο από τον Ιεχωβά Θεό να συμπέση στο τέλος των ετών του «εσχάτου καιρού». Αυτό θα ήταν όταν ο Αρμαγεδδών, «ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», θα εσχεδιάζετο ν’ αρχίση. Αφού ο «έσχατος καιρός» άρχισε κατά την γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού το 1914, μπορούμε να εκτιμήσωμε ότι βρισκόμαστε ήδη στις «έσχατες ημέρες» της παγκοσμίου οργανώσεως του άρχοντος Γωγ. Πόσο χρειάζεται να ενισχυθούμε απέναντι της επικείμενης επιθέσεως, την οποίαν εμείς οι ίδιοι εντελλόμεθα τώρα να αναγγείλωμε υπακούοντας στον Ιεχωβά Θεό!—Ιεζ. 38:1-3· 39:1-3.

ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΦΟΔΟΥ

17. Η γνώσις ποιου πράγματος μας βοηθεί να αντιληφθούμε περισσότερο γιατί πρέπει να έλθη επίθεσις;

¹⁷ Εκείνοι που ανήκουν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου γνωρίζουν ότι η επίθεσις πρέπει να έλθη, διότι η προφητεία που αυτοί τώρα διακηρύττουν, προλέγει την έλευσί της και πρέπει να έχη εκπλήρωσι προς διεκδίκησιν της βεβαιότητος του λόγου του Ιεχωβά. Αλλ’ αν τα μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου γνωρίσουν την αιτία της επιθέσεως, αυτό θα τους βοηθήση να αντιληφθούν ακόμη περισσότερο γιατί η επίθεσις πρέπει να γίνη και γιατί αυτοί δεν πρέπει ποτέ να την αφήσουν έξω από τους υπολογισμούς των για το μέλλον. Φυσικά ο κυρίαρχος άρχων Γωγ θα έχη κάποια ιδιοτελή αιτία για να προβή στην επίθεσί του, και αυτή θα ενεργή σαν ωθούσα δύναμις επάνω του για να στρατολογήση τις αόρατες δαιμονικές του δυνάμεις καθώς και τους ορατούς του επιγείους συμμάχους στην εκστρατεία του εναντίον της κοινωνίας του Νέου Κόσμου. Ο Παντοδύναμος Θεός εφιστά την προσοχή μας σ’ αυτή την ιδιοτελή ωθούσα δύναμι πλεονεξίας και απληστίας που υποκινεί τον Γωγ, με τα εξής προφητικά λόγια:

18. Με ποια προφητικά λόγια εφιστά ο Θεός την προσοχή μας στην ωθούσα δύναμι που υποκινεί τον Γωγ του Μαγώγ;

¹⁸ «Ούτω λέγει Κύριος ο ΘΕΟΣ [Ιεχωβά, ΑΣ]· Και εν εκείνη τη ημέρα θέλουσιν αναβή πράγματα επί την καρδίαν σου, και θέλεις βουλευθή βουλάς πονηράς· και θέλεις ειπεί, Θέλω αναβή εις γην πόλεων ατείχιστων· θέλω ελθεί προς ησυχάζοντας, κατοικούντας εν ασφαλεία, πάντας τούτους κατοικούντας πόλεις ατείχιστους, και μη εχούσας μοχλούς και πύλας· δια να λεηλατήσης λεηλασίαν, και να λαφυραγωγήσης λάφυρον, δια να επαναστρέψης την χείρά σου επί ερημώσεις κατοικισθείσας, και επί λαόν συνηγμένον εκ των εθνών αποκτήσαντα κτήνη και αγαθά, κατοικούντα εν μέσω της γης. Σεβά, και Δαιδάν, και οι έμποροι της Θαρσείς, μετά πάντων των σκύμνων αυτής, θέλουσιν ειπεί προς σε, Ήλθες να λεηλατήσης λεηλασίαν; συνήθροισας το πλήθος σου δια να λαφυραγωγήσης λάφυρον; δια να αρπάσης αργύριον και χρυσίον, δια να λάβης κτήνη και αγαθά, δια να κάμης λείαν μεγάλην; Δια τούτο, υιέ ανθρώπου, προφήτευσον και ειπέ προς τον Γωγ, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός [Ιεχωβά]: Εν εκείνη τη ημέρα, ότε ο λαός μου Ισραήλ θέλει κατοικεί εν ασφαλεία, συ δεν θέλεις μάθει τούτο; Και θέλεις ελθεί εκ του τόπου σου, εκ των εσχάτων του βορρά, συ, και πολλοί λαοί μετά σου, πάντες αναβάται ίππων, πλήθος μέγα, και δύναμις πολλή· και θέλεις αναβή εναντίον του λαού μου Ισραήλ ως νέφος, δια να σκεπάσης την γην· τούτο θέλει είσθαι εν ταις εσχάταις ημέραις· και θέλω σε φέρει εναντίον της γης μου, δια να με γνωρίσωσι τα έθνη, όταν αγιασθώ εν σοι, Γωγ, ενώπιον αυτών.»—Ιεζ. 38:10-16.

19. Γιατί αναβράζει τώρα απληστία στην καρδιά του Γωγ, και ποια, επομένως, είναι η απόφασίς του;

¹⁹ Η ίδια απληστία που εξεδήλωσε ο Σατανάς ή Διάβολος στον παράδεισο της Εδέμ αναβράζει τώρα στην καρδιά αυτού του κυριάρχου άρχοντος Γωγ και διατρέχει κάθε ίνα της υπάρξεώς του. Ιδιαίτερα γίνεται αυτό σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες» που αυτός μπορεί ν’ αντιπαραβάλη την κατάστασι του αποκαταστημένου υπολοίπου του Ιεχωβά και των καλής θελήσεως συντρόφων του με την κατάστασι του παλαιού του καταδικασμένου κόσμου. Με οργίλα μάτια ο Γωγ βλέπει την πνευματική ευημερία του υπολοίπου του Ιεχωβά. Φθονεί αυτή την ανθηρή παραδεισιακή των κατάστασι, στην οποία παραμένει η θεοκρατική των κοινωνία και λατρεύει τον Ιεχωβά, ιδιαίτερα δε όταν βλέπη τη στενοχωρία των εθνών στον κόσμο του και κατανοεί ότι η επίδειξις στον κόσμο του μεγαλοπρεπείας, δυνάμεως και τεχνητής ευημερίας μπορεί τώρα να διαρκέση μόνο «ολίγον καιρόν» ώσπου να πολτοποιηθούν οι κεφαλές αυτού και του σπέρματός του στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Αν η δική του παγκόσμια οργάνωσις δεν μπορή να ευοδωθή και αν δεν μπορή ν’ απολαύση διαρκή ευημερία από θρησκευτική, οικονομική και εθνική άποψι, τότε καμμιά άλλη οργάνωσις δεν θα την απολαύση επίσης! Αυτή είναι η φθονερή απόφασις του Γωγ.

20, 21. (α) Σε τι συνίσταται η παραδεισιακή ευημερία που απολαμβάνει η κοινωνία του Νέου Κόσμου; (β) Τι έχει τώρα η κοινωνία αυτή που ν’αντιστοιχή με τα κτήνη και τα αγαθά και τον άργυρον και τον χρυσόν;

²⁰ Εν τούτοις, η κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά αποτελείται από πιστούς Χριστιανούς που καταδιώκονται σε όλο τον κόσμο. Κυρίως είναι πτωχοί σε αγαθά του κόσμου τούτου. Ποια, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η παραδεισιακή ευημερία που απολαμβάνουν τώρα και που ο κυρίαρχος αυτός άρχων Γωγ θα μπορούσε να εποφθαλμιά; Τούτο: ότι έχουν την πολύτιμη κατοχή του ονόματος του Θεού, με το οποίον ονομάζονται. Επί δεκαέξη τουλάχιστον αιώνες ο Σατανάς ή Διάβολος έχει προφανώς επιτύχει να κρατήση το λατρευτό όνομα του αληθινού Θεού έξω από τη γνώσι του λαού που ισχυρίζετο ότι τον λατρεύει. Αλλά τώρα, από το 1914 μ.Χ., ο Σατανάς, ο Δράκων, έχει υποστή μεγάλη ταπείνωσι με το να καταρριφθή από τον ουρανό στην εξουθενωμένη «γη του Μαγώγ», ενώ το μισημένο όνομα «Ιεχωβά» έχει έλθει στην επιφάνεια και προορίζεται να υψωθή στο κορύφωμα της δόξης του κατά την μάχη της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος.

²¹ Όχι μόνο αυτό, αλλά το υπόλοιπο του Ιεχωβά με την απελευθέρωσί του από την υποδουλωτική εξουσία του Βαβυλωνιακού αυτού κόσμου, απέκτησε εθνική υπόστασι· αποτελεί ένα λαόν διακεκριμένον από κάθε άλλον λαόν επάνω στο πρόσωπο της γης και είναι ωργανωμένο ως μια θεοκρατική κοινωνία που ίσταται πρώτα, τελευταία και πάντοτε υπέρ του νέου κόσμου του Ιεχωβά. Επί πλέον, έχει το ισχυρότερο άγγελμα από κάθε άλλο επάνω στη γη, το ευαγγέλιον της Βασιλείας, με μια επεκτατική δύναμι που όλες οι αναχαιτιστικές δυνάμεις του Σατανά δεν μπορούν να συγκρατήσουν το άγγελμα αυτό και να το περιορίσουν, αλλά ογκούται έως τα πέρατα της οικουμένης ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη εν υπακοή στην εντολή του Χριστού. Ακαταμάχητα το ενισχύει το πνεύμα του Ιεχωβά που έχει εκχυθή επάνω στον λαό του. (Ιεζ. 39:29) Η μέθοδος της διαδόσεώς του, «δημοσία και κατ’ οίκους», παράγει άφθονα αποτελέσματα. (Ματθ. 24:14· Πράξ. 20:20) Αυτό και μόνο ικανοποιεί την επιθυμία εκείνων που ζητούν ευτυχία με την ικανοποίησι των πνευματικών αναγκών, τις οποίες τόσο συναισθάνονται και έτσι εκατοντάδες χιλιάδων απ’ αυτούς συρρέουν στη χώρα του αποκαταστημένου υπολοίπου για ν’ απολαύσουν πραγματική και διαρκή πνευματική ευημερία. Για το υπόλοιπο αυτοί είναι σαν ποίμνια και αγέλες υπό την κατοχή τους· επίσης οι αποκαταστημένες παλαιές αλήθειες και οι νεωστί αποκεκαλυμμένες αλήθειες σχετικά με το νέο κόσμο είναι πολυτιμότερες από κατά γράμμα άργυρον και χρυσόν. Τίποτε από όσα έχει ο Γωγ του Μαγώγ δεν συγκρίνεται με τον πνευματικό αυτόν πλούτο. Τίποτε από όσα εμείς έχομε δεν εναρμονίζεται με την προπαγάνδα και τα σχέδια ευημερίας του παλαιού αυτού κόσμου. Ενεργώντας θεοκρατικά με υπακοή στον Ιεχωβά, προχωρούμε ακριβώς αντίθετα στον παλαιό κόσμο του Γωγ, και όμως δεν αναμιγνυόμεθα σ’ αυτόν με το να του υπαγορεύουμε τι να κάμη ή να συνωμοτούμε εναντίον του ή να σχεδιάζωμε ένοπλη βία εναντίον του.

22. Πώς το αποκαταστημένο υπόλοιπο ‘κατοικεί εν μέσω της γης’;

²² Όπως λέγει ο Ιεχωβά Θεός, το αποκαταστημένο υπόλοιπο της κοινωνίας του Νέου Κόσμου ‘κατοικεί εν μέσω της γης’, ή ζη στο κέντρον της γης. Μολονότι είναι διεσπαρμένο σε όλη τη γη για τη δράσι του κηρύγματος του, όμως το αποκαταστημένο υπόλοιπο στη θεοκρατική του οργάνωσι είναι ο πυρήν, από τον οποίον η κοινωνία του Νέου Κόσμου επάνω στη γη τελικά εξαπλώνεται για να περικυκλώση ολόκληρη την υδρόγειο σφαίρα. Όλη η θεοκρατική ανθρώπινη κοινωνία του νέου κόσμου περιστρέφεται γύρω των, και με την αποκατάστασί των από τη μυστική Βαβυλώνα, ετέθησαν τα θεμέλια της «νέας γης» από τον Ιεχωβά Θεό, τον Δημιουργό του νέου κόσμου. (Ησ. 51:16) Αυτοί είναι το πιο ενδιαφέρον, το πιο αξιόλογο πράγμα που ο Θεός έχει επάνω στη γη, και η προσοχή του συγκεντρώνεται επάνω τους. Έτσι, επίσης, η κακεντρεχής προσοχή του Γωγ του Μαγώγ συγκεντρώνεται επάνω τους. Αυτός περιφρονεί την ιδέα μιας «νέας γης» σ’ ένα παντοτινό νέο κόσμο!

23. (α) Πώς οι Μεσέχ, Θουβάλ, Περσία, Αιθιοπία, Γομέρ και Θωγαρμά δείχνουν ότι φρονούν τα ίδια με τον Γωγ σχετικά με τη «νέα γη»; (β) Τι δείχνουν οι παρατηρήσεις για τους Σεβά, Δαιδάν και τους άρχοντας της Θαρσείς;

²³ Εκείνοι τους οποίους ο Γωγ κατατάσσει στον στρατό του και που εξεικονίζονται από τον Μεσέχ, τον Θουβάλ, την Περσία, την Αιθιοπία, τον Γομέρ και τον Θωγαρμά, φρονούν σχετικώς τα ίδια με τον Γωγ. Αυτοί είναι το ενεργό σπέρμα του Όφεως και έχουν το ιδιοτελές, φθονερό, άπληστο πνεύμα του και υποκινούνται από τα ίδια ελατήρια. Πρόθυμα κατατάσσονται στις επιθετικές του δυνάμεις και προσφέρονται εθελοντικά στο φαύλο έργον του. Υπάρχουν και άλλοι επίσης οι οποίοι βλέπουν το επιθετικό σχέδιο του Γωγ με ιδιοτελές ενδιαφέρον και αυτοί εξεικονίζονται από τους Σεβά, Δαιδάν και τους λεοντοειδείς άρχοντας της Θαρσείς. Στις αρχαίες ημέρες αυτοί ήσαν πολύ εμπορικός λαός και διατηρούσαν τακτικό εμπόριο με την Τύρο, της οποίας ο βασιλεύς εχρησιμοποιήθη για να συμβολίση τον Σατανά που έχει εμπορικό φρόνημα. (Ιεζ. 27:12, 15, 20, 22) Εκείνο τον καιρό αυτοί ευρίσκοντο στα πέρατα της τότε γνωστής οικουμένης, η μεν Θαρσείς στα δυτικά πέρατα της Μεσογείου Θαλάσσης, όπου βρίσκεται σήμερα η Ισπανία, η δε Σεβά στο μέρος που ο Ιησούς ωνόμαζε τα «πέρατα της γης.»—Ματθ. 12:42.

24. Τι σημαίνει το ιδιοτελές αυτό ενδιαφέρον των Σεβά, Δαιδάν και Θαρσείς;

²⁴ Αυτό σημαίνει ότι στην εποχή μας όλα τα έθνη στις τέσσερες γωνίες της γης θα γνωρίζουν για την σχεδιαζόμενη επίθεσι του Γωγ εναντίον της κοινωνίας του Νέου Κόσμου και θα ενδιαφερθούν γι’ αυτήν λόγω του ιδιοτελούς κέρδους που ελπίζουν ν’ αποκτήσουν απ’ αυτήν, έστω και αν δεν λάβουν αυτά τα ίδια άμεσο, ενεργό μέρος στην επίθεσι. Όλα αυτά ελπίζουν ότι η επίθεσις θα έχη επιτυχία και ότι μπορούν να κάμουν επικερδείς εργασίες με τους νικητάς κατόπιν. Θέλουν να δουν το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ λαφυραγωγημένο και φθασμένο σε πτώχεια, όχι διότι έχουν εμπορικό συναγωνισμό με το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, αλλά επειδή αυτό δεν αντιπροσωπεύει το εμπορικό πνεύμα του κόσμου τούτου ούτε μιλεί για λαμπρή προοπτική του εμπορίου, αλλά προειδοποιεί ότι αυτό θα χαθή. Δεν είναι ευχάριστο ν’ ακούουν ότι η παγκόσμια οργάνωσις του Γωγ του Μαγώγ θα χρεωκοπήση και ότι ο συνεταιρισμός των με τον θεό του μαμμωνά και το σύστημά του θα διαλυθή. Επειδή έχουν τέτοια ιδιοτελή συμπάθεια προς την επιθετική πολιτική του Γωγ που είναι εναντίον των συμφέροντων της ζωής του υπολοίπου των ελαχίστων αδελφών του Χριστού, είναι «ερίφια», και θα χαθούν μαζί με τον Διάβολο και τους αγγέλους του στο αιώνιον πυρ που επιφυλάσσεται γι’ αυτούς.—Ματθ. 25:31-46.

25. Από ποια πηγή προέρχονται τα σχέδια του Γωγ, και τι αυτός θα επιθυμούσε να κάμη σχετικά με το αγιαστήριον του Ιεχωβά;

²⁵ Έτσι ο Γωγ του Μαγώγ και οι ορδές του και οι ιδιοτελείς υποστηρικταί του αποκαλύπτονται ότι έχουν κακή καρδιά από την οποία τίποτε το καλό δεν μπορεί να προέλθη. (Ματθ. 12:34, 35) Από την πονηρή του καρδιά, από δική του θέλησι, προβαίνει στο να «βουλευθή βουλάς πονηράς» εναντίον ενός αβλαβούς, ειρηνικού λαού που φοβείται τον Θεόν, να δώση διέξοδο στον θυμό του εναντίον του Ιεχωβά. Εκλέγει, επομένως, τη δική του πορεία αυτοκαταστροφής. Σύμφωνα με την επαγγελία, ο Ιεχωβά έχει στήσει το αγιαστήριόν του, την σκηνή του, στο μέσον του αποκαταστημένου υπολοίπου του, αποκαθιστώντας τους στην αγνή, θεοκρατική του λατρεία όπως στις ημέρες των αποστόλων του Χριστού. (Ιεζ. 37:25-28) Ο Γωγ του Μαγώγ θα επιθυμούσε να λεηλατήση αυτόν τον ναό από τα πλούτη που μπορεί να περιέχη και που είναι αφιερωμένα στον Ιεχωβά, και να διακόψη αύτη τη λατρεία του ναού, που αποδίδεται τώρα ακόμη και από έναν «πολύν όχλον» ανθρώπων καλής θελήσεως από όλα τα έθνη και τους λαούς.

26. Πώς, λοιπόν, μπορεί να περιγραφή η επίθεσις του Γωγ, και τι δεν πρέπει ποτέ τώρα να αφήση έξω από τη διάνοια της η κοινωνία του Νέου Κόσμου;

²⁶ Επομένως η επίθεσις του Γωγ δεν είναι τίποτε ολιγώτερο από μια χαμερπή, προμελετημένη προσβολή εναντίον του Ιεχωβά Θεού, μια βίαιη εκδήλωσι ελλείψεως εκτιμήσεως για το όνομα του Ιεχωβά και χλευαστικής περιφρονήσεως εκείνων που φέρουν το ιερό αυτό όνομα και προσπαθούν να ζήσουν σύμφωνα μ’ αυτό. Η επίθεσις του Γωγ δεν φανερώνει ευλαβή φόβον του Ιεχωβά Θεού, αλλά, αντιθέτως, εκπειράζει πάρα πολύ τον Θεόν, πέρα από τον βαθμό περαιτέρω ανοχής. Ο Γωγ ομοίως ενθυμείται πώς, στον έβδομον αιώνα προ Χριστού, ο Αυτοκράτωρ Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος ήλθε από τον βορρά και προσέβαλε την Ιερουσαλήμ και ελεηλάτησε και κατέστρεψε τον ναό, και πώς, στον πρώτον αιώνα μετά Χριστόν, οι Ρωμαίοι επανέλαβαν το εγχείρημα, και το έφεραν και οι δύο εις πέρας. Πράγματι, αυτοί εχρησιμοποιήθησαν για να εκδηλώσουν την κρίσι του Ιεχωβά εναντίον του έθνους Ισραήλ. Έτσι και ο Γωγ τώρα νομίζει ότι θα φέρη και αυτός επίσης το εγχείρημά του εις πέρας, και του αρέσει να πιστεύη ότι η επίθεσίς του θα χρησιμεύση ως θεία κρίσις εναντίον του αποκαταστημένου υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ, επειδή αυτός έρχεται από τον βορράν, από τα «έσχατα του βορρά». Δεν είναι μήπως αυτή η κατάλληλη διεύθυνσις από την οποία πρέπει να προέλθη μια θεία κρίσις εναντίον του λαού του Ιεχωβά; Προχωρεί, λοιπόν, με τα σχέδιά του και τις ετοιμασίες του για την τελική, ολοκληρωτική επίθεσι. Ποτέ, τώρα, κατά το υπόλοιπο αυτού του «καιρού του τέλους», δεν πρέπει σεις που ανήκετε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά να αφήσετε έξω από τη διάνοιά σας το ότι ο Γωγ του Μαγώγ φθονεί την πνευματική σας ευημερία και εποφθαλμιά τον πλούτον της επιρροής σας για το νέο κόσμο. Να είσθε βέβαιοι για το εξής: Η Συνέλευσις της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Στάδιο Γιάγκη της Νέας Υόρκης το 1953, θα κεντήση την άπληστη όρεξί του ακόμη περισσότερο. Συνεπώς, ας μη χαλαρωθή ποτέ τώρα η επαγρύπνησίς σας.

27. Μήπως ο Ιεχωβά κινεί στρατηγικώς τον Γωγ, και πώς πληροφορεί τον Γωγ ότι δεν φοβείται την επίθεσί του;

²⁷ Ο Γωγ σχεδιάζει την τελική, αποφασιστική επίθεσι εναντίον του μόνου μέρους της θεοκρατικής οργανώσεως του Ιεχωβά που μπορεί να προσβάλη, τώρα που έχει μονίμως αποκλεισθή από τον ουρανό. Άσχετα με τα ιδιοτελή ελατήρια του Γωγ, ο Ιεχωβά Θεός έχει να εξυπηρετήση τον δικό του υπέρτατο σκοπό επιτρέποντας την επίθεσι του Γωγ. Χωρίς να παρεμβαίνη στα σχέδια που ο Γωγ εγκαινιάζει από δική του πρωτοβουλία, αλλά μάλλον ενεργώντας εντελώς παράλληλα μ’ αυτά, ο Ιεχωβά Θεός διευθύνει στρατηγικώς τον Γωγ να κάμη την επίθεσι. Ο Ιεχωβά δεν φοβείται καθόλου την επίθεσι αυτή, αλλά μάλλον, την δέχεται ευχαρίστως. Για να πληροφορήση σχετικώς τον Γωγ του Μαγώγ, οδηγεί τους μάρτυράς του να εκφέρουν την προφητεία: «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός [Ιεχωβά]· Ιδού, εγώ είμαι εναντίον σου, Γωγ, ο μέγας ηγεμών της Μεσέχ και Θουβάλ· και θέλω σε περιστρέψει, και βάλει άγκιστρα εις τας σιαγόνας σου, και θέλω εκβάλει σε, και πάσαν την δύναμίν σου, ίππους και ιππέας, πάντας τούτους εντελώς ωπλισμένους, μέγα άθροισμα μετά θυρεών και ασπίδων, πάντας τούτους μεταχειριζομένους μαχαίρας· Πέρσας, Αιθίοπας, και Λίβυας μετ’ αυτών· πάντας τούτους μετ’ ασπίδων και περικεφαλαιών· τον Γομέρ, και πάσας τας ορδάς αυτού· τον οίκον Θωγαρμά από των εσχάτων του βορρά, και πάσας τας ορδάς αυτού· και πολλούς λαούς μετά σου. Ετοιμάσθητι, και παράμενε έτοιμος, συ, και παν το άθροισμά σου το συναθροισθέν εις σε· επιφύλαξον σεαυτόν δι’ εμέ. Διότι μετά πολλάς ημέρας θέλεις κληθή δι’ υπηρεσίαν.»—Ιεζ. 38:3-8· 39:1, 2, ΜΑΜ.

28. Εκδηλώνοντας έχθρα για τον Όφιν, τι είπε ο Ιεχωβά πριν από έξη χιλιάδες χρόνια, και τι στην πορεία του Φαραώ εξεικονίζει πώς ο Ιεχωβά σύρει τον Γωγ με ‘άγκιστρα εις τας σιαγόνας’;

²⁸ Η έχθρα του Ιεχωβά εναντίον του καταβροχθιστού Δράκοντος, του αρχαίου Όφεως, δεν είναι ολιγώτερη σήμερα από ό,τι ήταν πριν από έξη χιλιάδες χρόνια. Στον κήπο της Εδέμ, μετά την προδοσία του Σατανά, του μεγάλου Όφεως, ο οποίος εδελέασε την Εύα και τον Αδάμ ώστε να αμαρτήσουν, ο Ιεχωβά διεκήρυξε την έχθρα του εναντίον του Όφεως, ειδοποιώντας τον ότι θα έθετε έχθραν μεταξύ της γυναικός Του και του Όφεως και μεταξύ του Σπέρματός της και του σπέρματος του Όφεως· και ότι, μολονότι ο Όφις θα εκέντα το Σπέρμα της στην πτέρνα, όμως το Σπέρμα της θα συνέτριβε την κεφαλή του Όφεως. (Γέν. 3:15) Τώρα, «μετά πολλάς ημέρας» και «εις το τέλος των ετών», έχει έλθει ο ωρισμένος καιρός για τον αρχαίον Όφιν, σήμερα γνωστόν ως Γωγ, να συντριβή στην κεφαλή μαζί με όλο το σπέρμα του. Επομένως ο Ιεχωβά σύρει τον Γωγ του Μαγώγ στην καταστροφή του ‘με άγκιστρα εις τας σιαγόνας του’. Πώς; Αφήνοντάς τον Γωγ να σκληρύνη την καρδιά του εναντίον του Ιεχωβά, όπως ακριβώς έκαμε και ο Φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου αφού ο Ιεχωβά είχε εκχύσει τη δεκάτη και τελευταία πληγή επάνω στην Αίγυπτο. Μερικές ημέρες αργότερα ο Φαραώ έμαθε ότι οι Ισραηλίτες που είχαν αναχωρήσει υπό τον Μωυσή, είχαν φαινομενικά παγιδευθή άοπλοι στην περιπλέκουσα έρημο ενώ η Ερυθρά Θάλασσα απέκλειε το δρόμο της διαφυγής. Λησμονώντας τα μαθήματα που έπρεπε να έχη μάθει από τις δέκα πληγές, συνήθροισε τις ευκίνητες μαχητικές μονάδες του και επήγε για καταδίωξι, ώστε να σύρη τους Ισραηλίτες πάλι στην μάνδρα της δουλείας. Απέναντι των ιππέων και των αρμάτων του Φαραώ οι Ισραηλίτες ήταν στρατιωτικώς αβοήθητοι. Με το γεγονός αυτό ο Ιεχωβά επλάνησε τον Φαραώ και τον διηύθυνε στρατηγικώς χωρίς κάποια αδικία για τον Φαραώ, αφήνοντάς τον να σκληρύνη την καρδιά του για να κάμη μια απεγνωσμένη επίθεσι εναντίον του λαού του Ιεχωβά. Βλέποντας ότι ο Φαραώ ήταν ήδη ένα ανθρώπινο σκεύος κατάλληλο για καταστροφή λόγω της αμετάβλητης πονηρής καρδιάς του, ο Ιεχωβά τον άφησε να προελάση με μεγάλη ταχύτητα προς την ίδια του καταστροφή.—Έξοδ. 14:3, 4, 28-31.

29, 30. Με ποια εξαπάτη ο Γωγ και οι σύμμαχοί του σύρονται στην επίθεσι;

²⁹ Το ίδιο, επίσης, συμβαίνει με τον Γωγ του Μαγώγ. Με μια εξαπάτη ο Ιεχωβά τον σύρει προς την καταστροφή που του αξίζει και στην οποία είχε καταδικασθή πριν από έξη χιλιάδες χρόνια. Στον Γωγ η κοινωνία του Νέου Κόσμου του αποκαταστημένου υπολοίπου και των καλής θελήσεως συντρόφων του φαίνεται να βρίσκεται σε πολύ εκτεθειμένη θέσι επειδή δεν είναι ωπλισμένη με σαρκικά όπλα και μισείται από όλα τα έθνη. Επομένως το να ενεργήση επιδρομή, κατάκτησι και λαφυραγώγησι φαίνεται να είναι κάτι πολύ εύκολο που μπορεί να γίνη χωρίς τιμωρία ωσάν από έναν που βάλλει ενώ προχωρεί γοργά με το όχημά του. Οι ορατοί σύμμαχοι του Γωγ επάνω στη γη δεν έχουν πίστι στον σκοπό του Θεού να επέμβη υπέρ του πνευματικού του Ισραήλ. Είναι, λοιπόν, πρόθυμοι και έτοιμοι να τον εκπειράσουν ακόμη μια φορά, μη κατανοώντας ότι τη φορά αυτή μπορεί να τον εκπειράζουν πάρα πολύ, και ότι ο Ιεχωβά μπορεί να τους εκπλήξη παρεμβαίνοντας, όπως ακριβώς εσυνήθιζε να κάνη στις αρχαίες ημέρες.

³⁰ Όσο για τον αόρατον κυρίαρχον άρχοντά των, τον Γωγ του Μαγώγ, αυτός με πόνο γνωρίζει ότι έχει ολίγον μόνον καιρόν. Αλλά σκέπτεται ότι, αν πρόκειται να καταβληθή, πόσο μεγάλο κτύπημα θα ήταν για το γόητρον του Ιεχωβά το να καταστρέψη τους υπολοίπους του σπέρματος της γυναικός του Θεού, ενεργώντας τούτο ως την τελευταία του πράξι προτού συντριβή ο ίδιος! Αυτό θα έβαζε «ένα φτερό στον σκούφο του» και θα ήταν για το αιώνιο όνειδος του Ιεχωβά. Θα είχε ικανοποίησι καθώς θα κατήρχετο στην άβυσσο. Θα κεντούσε την πτέρνα του υπολοίπου εξαλείφοντάς το και θα εμπόδιζε την επιβίωσί του πέρα από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Κατ’ ανάγκην, αυτό θα εσήμαινε επίσης ότι οι καλής θελήσεως σύντροφοι του υπολοίπου δεν θα επιζούσαν. Αυτή η υποσχεμένη από τον Ιεχωβά πράξις διαφυλάξεως κατά τον Αρμαγεδδώνα, είναι κάτι που θέλει να το εμποδίση ο Γωγ. Αν όλοι οι δικοί του στον ουρανό και στη γη πρέπει να καταστραφούν, τότε αυτός θα καταστρέψη κάθε τι άλλο ορατό επάνω στη γη και θα την καταστήση ερήμωσι. Δεν θα υπάρξη επανάληψις της διαφυλάξεως του Νώε! Αυτό ο Γωγ αποφασίζει κακεντρεχώς.

31. Αγκιστρώνοντας έτσι και οδηγώντας τον Γωγ, γιατί ο Ιεχωβά δεν κάνει σ’ αυτόν αδικία;

³¹ Για τούτο, όταν ο Ιεχωβά κρατή τα άγκιστρα της απάτης, αφήνοντας τον λαό του να κατοική με ασφάλεια σε ανοιχτά χωριά χωρίς τείχη, μοχλούς ή πύλες ή άλλη στρατιωτική υπεράσπισι, ο Γωγ ανοίγει διάπλατα τις σιαγόνες του και τις κλείνει σφιχτά επάνω στα άγκιστρα και εκουσίως, ναι, μάλιστα με προθυμία, υποτάσσεται στο να οδηγηθή μαζί με όλον τον στρατό του, τους ίππους του και τους ιππείς του με πλήρη οπλισμό στην επίθεσι εναντίον της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, για να πλουτήση εις βάρος του λαού του Ιεχωβά. Με το να αγκιστρώνη τον Γωγ μέσω της απάτης αυτής και να τον διευθύνη στρατηγικώς σε επίθεσι που αξίζει τη συντριβή της κεφαλής του, ο Ιεχωβά δεν κάνει αδικία στον Γωγ. Ο Γωγ είναι ήδη ένας εγκληματίας με μια καταδικαστική απόφασι καταστροφής που η εκτέλεσίς της ανεβλήθη επί μακρόν και που επικρέμαται επάνω από το κεφάλι του, και ο Ιεχωβά Θεός δεν κάνει αδικία σ’ αυτόν τον προ πολλού καταδικασμένον εγκληματίαν με το να τον οδηγή με άγκιστρα έξω από τη χώρα του Μαγώγ για τη θανατική εκτέλεσι στην οποία είναι δικαίως καταδικασμένος.

32. Πριν από πόσον καιρό, τουλάχιστον, προελέχθη η επίθεσις του Γωγ, και πως ήταν κατάλληλο όταν ο Ιεχωβά του είπε «Επιφύλαξον σεαυτόν δι’ εμέ»;

³² Η εκτέλεσις αυτή είχε προλεχθή πριν από πολύν καιρό και, συνεπώς, εκρατείτο από πολύν καιρό «εν εφεδρεία». Τούτο φανερώνεται με τα εξής λόγια: «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός [Ιεχωβά, ΑΣ]: Συ είσαι εκείνος, περί του οποίου ελάλησα εν ταις αρχαίαις ημέραις, δια των δούλων μου των προφητών του Ισραήλ, οίτινες προεφήτευσαν εν εκείναις ταις ημέραις δια πολλών ετών, ότι έμελλον να σε φέρω εναντίον αυτών (Ιεζ. 38:17) Αυτό δείχνει ότι και ο Ιεζεκιήλ ακόμη, ο οποίος εξέφερε την αρχική προφητεία, μίλησε πολύν καιρό πριν από την επίθεσι αυτή, είκοσι πέντε αιώνες πρωτύτερα, για να μην αναφέρωμε επίσης τον Ιωήλ (3:9-17) και πιθανώς έναν άλλον προφήτην του Ισραήλ, ο οποίος μίλησε για την τελική αυτή επίθεσι. Πόσο κατάλληλο είναι ότι ο Ιεχωβά, απευθυνόμενος στον Γωγ, που πραγματικά σημαίνει τον Σατανά ή Διάβολο, λέγει σ’ αυτόν: «Επιφύλαξον σεαυτόν δι’ εμέ»! (Ιεζ. 38:8, ΜΑΜ) «Κράτησον σεαυτόν δι’ εμέ!» (ΜΜ) «Κράτησε τον εαυτόν σου εις την διάθεσίν μου.» (Μαρέντσους· Λιενάρ) «Θέσον σεαυτόν εις την υπηρεσίαν μου.» (Η Βιβλική Σχολή) Ακόμη και αφότου διεξήχθη ο πόλεμος στον ουρανό και ο μέγας Δράκων κατερρίφθη στη γη, έχει εφαρμογή το ότι ο Ιεχωβά κρατεί τον Γωγ του Μαγώγ για τον Αρμαγεδδώνα, επειδή έχουν ήδη περάσει τριάντα πέντε χρόνια από το 1918 μ.Χ., οπότε ετελείωσε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αντί να καταστρέψη τον Σατανά και τους δαίμονάς του και την επίγεια οργάνωσι του τότε, ο Ιεχωβά εκολόβωσε τις ημέρες της θλίψεως και εκράτησε τον Γωγ του Μαγώγ «εν εφεδρεία» για τελική μεταχείρισι στον Αρμαγεδδώνα. Τούτο συμφωνεί με τα λόγια του Ιεχωβά στον Φαραώ της Αιγύπτου έπειτα από την έκτη πληγή: «Και δια τούτο βεβαίως σε διετήρησα, δια να δείξω εν σοι την δύναμίν μου, και να κηρυχθή το όνομά μου εν πάση τη γη.»—Έξοδ. 9:16· Ρωμ. 9:17,18· Ματθ. 24:21, 22.

33. Μέσω της πολιτείας του με τον Γωγ, τι θ’ αποκαλύψη ο Ιεχωβά ενώπιον των εθνών;

³³ Στον Γωγ του Μαγώγ όλα αυτά τα χρόνια αυτού του «καιρού του τέλους» φαίνονται σαν μια βραχεία χρονική περίοδος, και τώρα αυτός επιθυμεί ν’ αρχίση την τελική του επίθεσι εναντίον της κοινωνίας του Νέου Κόσμου. Ας έχη τώρα την επιθυμία του, διότι ο καιρός του Ιεχωβά να οδηγήση αυτόν τον καταδικασμένον εγκληματίαν στη θανατική του εκτέλεσι, έχει έλθει, για να δείξη ο Ιεχωβά στον Γωγ τη δύναμί Του. «Δια να με γνωρίσωσι τα έθνη, όταν αποκαλύψω την αγιότητά μου ενώπιον αυτών, μέσω της πολιτείας μου προς σε, Γωγ.» (Ιεζ. 38:16, ΜΑΜ) Με τον τρόπον αυτόν ο Ιεχωβά θα διεκδικήση την αγιότητά του, διδάσκοντας όλο το σύμπαν ότι αυτός δεν εμπαίζεται, αλλά ότι εκείνο που ανήκει σ’ αυτόν δεν πρέπει ποτέ να το κακομεταχειρισθή κανείς, να το υβρίση ή να το θεωρήση ως κοινό, βέβηλο και υποκείμενο σε κατάχρησι. Μακριά, λοιπόν, τα χέρια από την κοινωνία του Νέου Κόσμου που φέρει το όνομά μου!

Η ΕΠΙΘΕΣΙΣ

34. Σε ποια τοποθεσία οδηγεί ο Ιεχωβά τον Γωγ και τις ορδές του, και πότε αρχίζει ο Αρμαγεδδών;

³⁴ Η ώρα της εκτελέσεως φθάνει! Μέσω των αγκίστρων που βρίσκονται στις σιαγόνες του Γωγ, ο Ιεχωβά ο Παντοδύναμος οδηγεί αυτόν και τις ορδές του προς τα κάτω από το βορρά, δια μέσου της Γαλαάδ και κατά μήκος της ανατολικής όχθης του Ιορδάνου Ποταμού και προς το οροπέδιον του Μωάβ στην ανατολική ακτή της Νεκράς Θαλάσσης, σύμφωνα με τη συμβολική γλώσσα της προφητείας του Ιεζεκιήλ. Ο Γωγ τώρα ισορροπεί τον εαυτό του για την επίθεσι! Η κατάφωρη πράξις του εκτελείται! Τώρα ο Παντοδύναμος Θεός τον έχει εκεί που θέλει, τον έχει συλλάβει στην πράξι. Τώρα ο Ιεχωβά Θεός κινείται για να συντρίψη τον Γωγ μέσω του μεγάλου Σπέρματος της γυναικός του, του Ιησού Χριστού. Η μάχη της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος αρχίζει. Η εξιστόρησις της μάχης, γραμμένη πολύν καιρό πρωτύτερα, λέγει:

35. Ποια είναι η εξιστόρησις της μάχης, που εγράφη πριν από πολύν καιρό;

³⁵ «Αλλ’ εν εκείνη τη ημέρα, εν τη ημέρα καθ’ ην ο Γωγ έλθη εναντίον της γης Ισραήλ, η οργή μου θέλει αναβή επί το πρόσωπόν μου, λέγει Ιεχωβά ο Θεός. Διότι εν τω ζήλω μου, εν τω πυρί της οργής μου ελάλησα, Εξάπαντος εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι σεισμός μέγας εν γη Ισραήλ· και οι ιχθύες της θαλάσσης, και τα πετεινά του ουρανού, και τα θηρία του αγρού, και πάντα τα ερπετά τα έρποντα επί της γης, και πάντες οι άνθρωποι οι επί του προσώπου της γης, θέλουσι σεισθή από της παρουσίας μου· και τα όρη θέλουσιν ανατραπή, και οι πύργοι θέλουσι πέσει, και παν τείχος θέλει κατεδαφισθή. Και θέλω καλέσει εναντίον αυτού μάχαιραν κατά πάντα τα όρη μου, λέγει Ιεχωβά ο Θεός· η μάχαιρα εκάστου ανθρώπου θέλει είσθαι κατά του αδελφού αυτού. Και θέλω ελθεί εις κρίσιν εναντίον αυτού εν λοιμώ και εν αίματι· και θέλω βρέξει επ’ αυτόν, και επί τα τάγματα αυτού, και επί τον πολύν λαόν τον μετ’ αυτού, βροχήν κατακλυσμού, και λίθους χαλάζης, πυρ και θείον. Και θέλω μεγαλυνθή και αγιασθή· και θέλω γνωρισθή ενώπιον πολλών εθνών, και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.»—Ιεζ. 38:18-23, ΑΣ.

36. Ποια φρικιαστικά, καταστροφικά μέσα είναι όλα γραμμένα σ’ αυτή την από πριν εξιστόρησι της μάχης, και γιατί κανείς απ’ τους εχθρούς δεν θα διαφύγη;

³⁶ Συνταρακτική έκπληξις, κατάπληξις, τρόμος, κατάρρευσις κυβερνήσεως και διοικήσεως, πανικός, άγρια αναρχία, αδελφοκτόνος πόλεμος, τρομακτικές αναστατώσεις της γης, κατολισθήσεις του εδάφους, πτώσις οικοδομών αμύνης και προστασίας, εκρήξεις νεφών, υπερχειλίζουσα πλημμύρα αστραπών, βροχή διαβρωτικού υγρού πυρός, τρόμος στον αέρα, στη γη, στη θάλασσα, όλα είναι γραμμένα σ’ αυτή την από πριν εξιστόρησι της μάχης και προωρισμένα για τις επιθετικές δυνάμεις του Γωγ. Ακόμη και φυσιολογικά, ο ήλιος και η ατμόσφαιρα, σε μια συνεργασία για τον σχηματισμό μιας θυέλλης, θα παραγάγουν και θα εξαπολύσουν εκατομμύρια φορές περισσότερη ενέργεια από όση μπορεί η σύγχρονη επιστήμη με την εκπυρσοκρότησι εκατοντάδων ατομικών βομβών δια μιας. Ας απολύσουν τότε όλα τα έθνη δια μιας όλες τις ατομικές και υδρογονικές βόμβες που κατέχουν. Η σε όλη την υδρόγειο θύελλα που θα πλήξη τότε τα έθνη του κόσμου του Σατανά θα είναι πολύ χειρότερη απ’ αυτό. Το μεγάλο τράνταγμα του φλοιού της γης, που θα προξενήση τότε ο Παντοδύναμος Δημιουργός σε όλη την υδρόγειο σφαίρα, θ’ αποδειχθή πιο ισχυρό από εκατοντάδες εκατομμυρίων ατομικές βόμβες, και Αυτός δεν θα χρειασθή καν να προκαλέση έκρηξιν πλουτωνίου για να το πράξη αυτό. Φρικιαστική και τρομερή, επίσης, θα είναι η παράφρων, ιδιοτελής, άκαρπη μάχη για επιβίωσι, ανθρώπου εναντίον ανθρώπου μέσα στις γραμμές του κόσμου τούτου, σ’ ένα τρελλόν αγώνα να σώση ο καθένας τον εαυτό του, οπότε κάθε άνθρωπος θα γίνεται εχθρός του πλησίον του. Αλλά εις μάτην! Εκείνοι που μπορεί έτσι να θριαμβεύσουν στη μάχη της επιβιώσεως εναντίον του συνανθρώπου των, θα θανατωθούν τελικά με υπερφυσικά μέσα από τις μαχόμενες δυνάμεις του Βασιλέως των βασιλέων του Ιεχωβά, του σπέρματος της γυναικός του, του Ιησού Χριστού. Κανείς απ’ αυτούς δεν θα διαφύγη. (1 Θεσ. 5:3) Τι πλήθος πραγμάτων φαίνεται να απαιτούνται για να κάμουν τα έθνη του κόσμου τούτου να γνωρίσουν ότι ο ζων και αληθινός Θεός ονομάζεται Ιεχωβά!

37. Θα διαφύγη η αόρατη δαιμονική επικράτεια του Σατανά την εξαπόλυσι της φλογερής μανίας του Ιεχωβά, και πώς η προφητεία δείχνει αν θα διαφύγη;

³⁷ Τα έθνη της γης είναι μόνο πρόθυμα θύματα απάτης. Οι αόρατες πονηρές πνευματικές δυνάμεις της οργανώσεως του Σατανά είναι οι ταραχοποιοί που βρίσκονται πίσω από όλα αυτά. Θα διαφύγουν, λοιπόν, την καταστρεπτική εξαπόλυσι της φλογερής μανίας του Ιεχωβά; Όχι! Ειδοποιώντας για τούτο ο Ιεχωβά λέγει στον Γωγ της εξουθενωμένης δαιμονικής επικρατείας του Μαγώγ: «Και θέλω αποστείλει πυρ επί τον Μαγώγ, και μεταξύ των κατοικούνται εν ασφαλεία τας νήσους· και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά. Και θέλω κάμει το όνομά μου το άγιον γνωστόν εν μέσω του λαού μου Ισραήλ· και δεν θέλω αφήσει να βεβηλώσωσι πλέον το όνομά μου το άγιον και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο Άγιος εν Ισραήλ. Ιδού, ήλθε, και έγεινε, λέγει Ιεχωβά ο Θεός· αύτη είναι η ημέρα, περί της οποίας ελάλησα.» (Ιεζ. 39:6-8, ΑΣ) Ναι, ο Μαγώγ θα καταναλωθή σαν με φωτιά όταν το μαχόμενο Σπέρμα της γυναικός του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός, θα συντρίψη τον μέγαν Όφιν και το δαιμονικό του σπέρμα, ρίχνοντάς τους αλυσοδεμένους στην άβυσσο κάτω από ένα επίσημα σφραγισμένο κάλυμμα στη διάρκεια των χιλίων ετών της βασιλείας του.—Ρωμ. 16:20· Εφεσ. 6:12· Αποκάλ. 20:1-3.

38. Τι σημαίνει η αποστολή πυρός εναντίον εκείνων που κατοικούν στις νήσους ή στα παράλια μέρη;

³⁸ Όχι μόνο ο Μαγώγ στα αόρατα μετόπισθεν, αλλά και τα απομακρυσμένα από τη μάχη παράλια μέρη ή νήσοι, θα αισθανθούν την πύρινη καταστροφή. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο εκείνους που βρίσκονται στο στρατιωτικό μαχόμενο μέτωπο των επιθετικών δυνάμεων του Γωγ, αλλά και εκείνους που παραμένουν «οίκαδε» και αποτελούν το πολιτικό μέτωπο που υποστηρίζει τις ορδές του Γωγ, θα τους φθάσουν οι άνωθεν καταστρεπτικές δυνάμεις. Η ασφαλής, άνετη και αμέριμνη διαμονή των θα διακοπή απότομα. Οι πολιτικοί αυτοί υποστηρικταί της επιθέσεως του Γωγ πρέπει να βαστάσουν την ευθύνη των ως κοινότητος για τα αντιπροσωπευτικά των στρατεύματα στο μέτωπο. Διαμαρτύρονται για την επίθεσι του Γωγ; Όχι, δεν διαμαρτύρονται. Είναι λοιπόν καταδικασμένα ως μέρος από την καρδιά και ψυχή της παγκοσμίου οργανώσεως του Σατανά. Ο Ιεχωβά δικαίως εξαποστέλλει την πύρινη καταστροφή του επάνω τους. Έτσι χάνεται ολόκληρο το σπέρμα του Σατανά, ορατό και αόρατο.

ΜΕΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

39. Καθώς ο Γωγ συναθροίζει τις δυνάμεις του και κινείται προς την επίθεσι, τι πρέπει να κάμουν εκείνοι που ανήκουν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου για να παραστούν μάρτυρες της νικηφόρου επιδείξεως του Ιεχωβά;

³⁹ Καθώς η κοινωνία του Νέου Κόσμου βλέπει τον Γωγ του Μαγώγ να συναθροίζη τις δυνάμεις του, πρέπει να σπεύση ν’ απομακρυνθή; Τελικά όταν θα ιδή τις δυνάμεις του Γωγ να κινούνται προς την επίθεσι σαν ένα βροντερό νέφος θυέλλης που σκοτεινιάζει τους ουρανούς, νέφος ζωντανών δαιμόνων και ανθρωπίνων ορδών, πρέπει μήπως να φύγη, τουλάχιστον, τότε; Όχι! Ποτέ δεν πρέπει να γίνη αυτό και ποτέ το πιστό υπόλοιπο και οι καλής θελήσεως σύντροφοι του δεν θα εγκαταλείψουν τη νεογέννητη θεοκρατική χώρα της κοινωνίας του Νέου Κόσμου. Αυτή είναι η «Νενυμφευμένη» γη της προφητείας, με την οποία το υπόλοιπο έχει νυμφευθή, και ποτέ κάτω από οποιαδήποτε πίεσι δεν θα διαρρήξη τους δεσμούς του γάμου του, και οι νομοταγείς σύντροφοί του θα εμμείνουν μαζί του. (Ησ. 62:4, 5) Θα παραμείνουν στο έδαφός των, εξακολουθώντας να κατοικούν σ’ αυτή τη θεοκρατική χώρα, εμπιστευόμενοι στον Ιεχωβά Θεό για ασφάλεια και όχι σε σαρκικά όπλα ή στην ταχύτητα συμβιβαστικής φυγής. Αν το πράξουν αυτό σταθερά, θα παραστούν μάρτυρες της νικηφόρου επιδείξεως της δυνάμεώς του εναντίον των ενωμένων εχθρών του τού παλαιού κόσμου, εκείνων που εβεβήλωσαν το άγιον όνομά του. Θα αγαλλιασθούν στον θρίαμβο του δια του Ιησού Χριστού.

40. Πώς τα όρνεα και τα θηρία θα συμμετάσχουν στα οφέλη του θριάμβου του Ιεχωβά, και ως ανταπόδοσι για ποια αιτία:

⁴⁰ Ακόμη και τα άλλοτε τρομαγμένα όρνεα και θηρία του αγρού θα συμμετάσχουν στα οφέλη του θριάμβου του. Ο Ιεχωβά διατάσσει τον προφήτη του να προσκαλέση εκείνα τα όρνεα και τα θηρία που επί πολύν καιρό υπέστησαν κακή μεταχείρισι για να συμποσιάσουν στη μεγάλη θυσία Του, στη σφαγή όλων των εχθρών του, των οποίων τα πτώματα θα κείνται στρωμένα επάνω στο έδαφος σαν λίπασμα, αθρήνητα, άταφα, απεχθή στην κοινωνία του Νέου Κόσμου, που επιζή. Ας διαρπάσουν τα όρνεα και τα θηρία τους σκελετούς των πτωμάτων αυτών στο πλήρες. Ας αποζημιωθή έτσι το βασίλειο των ορνέων και των κτηνών για όλη την αχαλίνωτη σφαγή στην οποία ο παλαιός κόσμος του Γωγ το υπέβαλε κατά τη διάρκεια των 4.000 ετών από τον Κατακλυσμό.—Ιεζ. 39:1-5, 17-20· Αποκάλ. 19:17-21.

41. Τι δείχνει ότι η σφαγή τότε θα είναι τεράστια, και πού θα ταφούν τα οστά, και για ποια αιτία;

⁴¹ Τεράστια θα είναι η ομαδική σφαγή εκείνης της ημέρας των ημερών, διότι τρομακτικές θα είναι οι δυνάμεις οι παρατεταγμένες παρά το πλευρόν του Γωγ στη μάχη εκείνη. Αυτή θα είναι πράγματι μια παγγήινη σύρραξις που όμοια μ’ αυτήν ποτέ δεν υπήρξε, επειδή κανένα μέρος της υδρογείου δεν θα διαφύγη την καταστροφή. Από την προφητεία πληροφορούμεθα ότι τα ξύλινα μέρη από τα ανθρωποκτόνα όπλα του όχλου του Γωγ που θα υπολειφτούν, θα είναι τόσο άφθονα που θα χρειασθούν επτά έτη για να τα συνάξουν οι επιζώντες Ισραηλίτες και να τα χρησιμοποιήσουν ως ξύλα φωτιάς. (Ιεζ. 39:9, 10) Αλλά τι αναφέρεται για τα οστά των φονικών ορδών του Γωγ; Θα αφεθούν μήπως για να μολύνουν το έδαφος της «νέας γης»; Όχι· αλλ’ ο Ιεχωβά θα ορίση γι’ αυτά τόπον ταφής, που εξεικονίζεται από την φάραγγα Αβαρίμ («των διαβατών»), όπου ο Ιεχωβά έφερε τον όχλον του Γωγ σε πλήρες σταμάτημα στην καταστροφή. Αυτή βρίσκεται ανατολικά της Νεκράς Θαλάσσης. Αφού η Νεκρά Θάλασσα είναι ένα Γραφικό σύμβολο της αιωνίας καταστροφής, ή του «δευτέρου θανάτου», αυτός ο τόπος ταφής εξεικονίζει ότι εκείνοι που είναι με το μέρος του Γωγ καταστρέφονται στον δεύτερο θάνατο. (Αποκάλ. 20:14, 15· 21:8) Η ταφή, επομένως, των οστών είναι για τον καθαρισμό της γης και δεν συμβολίζει κάποια ελπίδα αναστάσεως για τον όχλον του Γωγ. Η φάραγξ της ταφής θα ονομαστή Η Φάραγξ του Αμών-Γωγ (δηλαδή του Όχλου του Γωγ), η δε πλησίον συμβολική πόλις θα ονομασθή Αμωνά (δηλαδή, Όχλος), ως ανάμνησις της νίκης του Ιεχωβά εναντίον του όχλου του Γωγ.—Ιεζ. 39:11-16, ΜΑΜ· ΑΣ.

42. Γιατί δεν είναι ανάγκη να φοβούμεθα, και πώς μπορούμε να χρησιμεύσωμε ως αιώνιοι μάρτυρες της διεκδικητικής νίκης του Ιεχωβά;

⁴² Έχετε, λοιπόν, θάρρος όλοι εσείς που ανήκετε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου! Αν εξακολουθήσωμε να εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά και ν’ αποδεικνύωμε την εμπιστοσύνη μας με το να παραμένωμε νομοταγείς στη θεοκρατική του κυβέρνησι και στη διακήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας του δια του Χριστού, δεν είναι ανάγκη να φοβούμεθα, ούτε από την τρομερή εμφάνισι του όχλου του Γωγ, ούτε από την φοβερότητα της υπερτάτης επιδείξεως της μαχητικής δυνάμεως του Ιεχωβά, διότι ο Ιεχωβά είναι μαζί μας! Δειλή φυγή θα μπορούσε—αλλά ο Γωγ ποτέ—να μας εκτοπίση από την Θεόδοτη γη μας. Η απελευθέρωσις έγκειται στο να μη σπεύσωμε! Στη διάρκεια αυτού του «καιρού του τέλους», αυτής της «ημέρας του Ιεχωβά», υπήρξαμε μάρτυρες του ονόματος και της βασιλείας του Ιεχωβά. Σύντομα τώρα πρόκειται να γίνωμε αυτόπται μάρτυρες του πιο μεγαλοπρεπούς θεάματος, όταν ο Ιεχωβά θ’ αποκαλύψη τη δόξα του στον Αρμαγεδδώνα για τη διεκδίκησι της κυριαρχίας του σε όλη την κτίσι. Ως θεαταί τούτου, εμείς που αποτελούμε την κοινωνία του Νέου Κόσμου μπορούμε να χρησιμεύσωμε ως αιώνιοι μάρτυρες της διεκδικητικής νίκης του Ιεχωβά με το να την διηγούμεθα σε όλα τα τέκνα που θα γεννηθούν στο νέο κόσμο, ναι, σε όλους εκείνους που θα φερθούν σε ζωή επάνω στη γη μέσω της αναστάσεως των νεκρών. Εδώ, λοιπόν, απέναντι των συναθροιζομένων εχθρών, στεκόμεθα σήμερα στη γη της αποκαταστημένης θεοκρατίας. Ο Θεός μάς χαρίζει το να διατηρούμε τη στάσι μας εδώ αμετακίνητη με ακατάπαυστη δραστηριότητα και άγρυπνη προφύλαξι ως την υπερτάτη νίκη του εναντίον του Γωγ του Μαγώγ.

[Υποσημειώσεις]

Η Αξία του Αντιλύτρου του Ιησού Χριστού

«Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.»—1 Τιμ. 2:5, 6.

 1. Πώς ο Ιησούς Χριστός στέκει μόνος στην παγκόσμια ιστορία;

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ο από Ναζαρέτ, από τη γέννησί του σε μια φάτνη, υψώθηκε σε μια θέσι ζωτικής σπουδαιότητος για το ανθρώπινο γένος. Κανένα άλλο άτομο από τον καιρό της δημιουργίας του Αδάμ δεν έκαμε ένα τέτοιο ανεξάλειπτο αποτύπωμα επάνω στις σελίδες της ιστορίας, ούτε υπήρξε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο αντικείμενον αντιλογίας τόσο παγκοσμίως. Αναρίθμητοι άλλοι άνθρωποι κατήλθαν στο θάνατο ως μάρτυρες για αιτίες που θεωρούσαν άξιες της πλήρους αφοσιώσεώς των, αλλά σε καμμιά άλλη περίπτωσι δεν απεδόθη σ’ ένα τέτοιο μαρτύριο ο ρόλος του σωτήρος. Ο Ιησούς Χριστός στέκει μόνος στην παγκόσμια ιστορία ως ένας του οποίου ο θάνατος λέγεται ότι τον καθιστά αρμόδιον να ενεργήση ως ο Λυτρωτής του ανθρωπίνου γένους. Τόσο μοναδική είναι η θέσις του ώστε ένας αφωσιωμένος μαθητής του αναγκάσθηκε να πη, «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» (Πράξ. 4:12) Ασφαλώς δεν αποδίδεται τέτοια αποτελεσματικότης στον θάνατο οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου.

 2, 3. Ποιες αντίθετες απόψεις διακρατούνται σχετικά αυτόν, που υποκινούν ποια ζωτικά ερωτήματα;

² Εν τούτοις, παρά την ευρεία ομολογία στον «Χριστιανικό κόσμο» ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Λυτρωτής του πεπτωκότος ανθρωπίνου γένους, υπάρχει μεγάλη παρανόησις ως προς τον ρόλο που παίζει στους σκοπούς του Παντοδυνάμου Θεού. Ακόμη και μεταξύ εκείνων που ομολογούν ότι πιστεύουν σ’ αυτόν υπάρχει πράγματι εκπληκτική απιστία στην αξία της ζωής του που εδόθη ως αντίλυτρον. Κατόπιν, βέβαια, υπάρχουν εκατομμύρια που, μολονότι αναγνωρίζουν την εξέχουσα θέσι του στην Ιουδαϊκή ιστορία, δεν αποδίδουν τίποτε το εξαιρετικό στη ζωή του ή στο θάνατο του πέρα από την αφοσίωσί του σε ωρισμένες αρχές που τις θεωρούσε καλές. Εν τούτοις, σε αντίθεσι με τούτο, ακόμη και προτού κάμη την εμφάνισί του ο Χριστός, «άλλοι . . . εβασανίσθησαν μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως» μέσω της αρχαίας επαγγελίας του Θεού ν’ αποστείλη «σπέρμα» που θα επρομήθευε αιώνια απελευθέρωσι από την αμαρτία και το θάνατο.—Εβρ. 11:35· Ματθ. 20:28· 2 Τιμ. 2:8-10.

³ Επάνω στη βάσι των όσων διδάσκει η Βίβλος, ποια είναι η θέσις του Ιησού Χριστού στη μεγαλοπρεπή διευθέτησι του Ιεχωβά για την εγκαθίδρυσι ενός εντελώς νέου κόσμου; Μήπως πρέπει αυτός να θεωρηθή μόνο σαν ένα μυθικό πρόσωπο ευγενών ιδεωδών που έθεσε για μας ένα λαμπρό παράδειγμα ηθικής ζωής; Ή πρέπει να τον θεωρήσωμε ως εκείνον που εξέχυσε το αίμα της ζωής του σε θυσία έτσι ώστε να εξαγοράση με λύτρον τα δικαιώματα της ζωής που ο Αδάμ έχασε μέσω ανταρσίας, και να καταστήση έτσι δυνατόν για τους ανθρώπους να ζήσουν τελικά για πάντα; Η ορθή απάντησις στα ερωτήματα αυτά είναι ζωτική για κάθε ζωντανό άτομο σήμερα.

 4. Πώς η εμφάνισις του Χριστού ήταν διαφορετική από την εμφάνισι οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου;

⁴ Είναι σπουδαίο να εκτιμήσωμε ότι ο Ιησούς Χριστός δεν επρόβαλε ξαφνικά στην ανθρώπινη σκηνή για να διακηρύξη τον εαυτό του ως σωτήρα. Δεν ήταν απλώς ένας άνθρωπος ασυνήθων χαρισμάτων και διανοητικής λαμπρότητας που έκαμε ένα σημάδι επάνω στον πολιτισμό λόγω της ενεργητικής του δράσεως, καθώς έκαμαν άλλοι άνθρωποι με ποικίλους βαθμούς επιτυχίας από καιρό σε καιρό. Όχι, πράγματι! Μάλλον, η εμφάνισίς του ήταν μοναδικά διαφορετική, διότι πολλούς αιώνες πρωτύτερα είχε προλεχθή η έλευσίς του. Άνθρωποι ευσεβούς κατανοήσεως απέβλεπαν στην εμφάνισι ενός σωτήρος του ανθρωπίνου γένους λόγω της επαγγελίας που ο Ιεχωβά έδωσε στην Εδέμ σχετικά με το ερχόμενο «σπέρμα» δικαιοσύνης.—Γέν. 3:15· Γαλ. 3:19.

 5. Πώς προβάλλεται εδώ η επαγγελία προς τον Αβραάμ;

⁵ Σχεδόν 1.900 χρόνια πριν από τη γέννησι του Χριστού, ο Ιεχωβά με όρκο επεβεβαίωσε την επαγγελία του προς τον Αβραάμ σχετικά με τον Σωτήρα αυτόν, λέγοντας: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.» (Γέν. 22:18) Ο Αβραάμ και άλλοι πιστοί άνδρες των αρχαίων ημερών απέβλεπαν σ’ αυτό το «σπέρμα» και ποθούσαν τις ευλογίες που θα ήρχοντο μέσω αυτού. Ο απόστολος Παύλος αφαιρεί κάθε αμφιβολία όσον αφορά την ταυτότητα του «σπέρματος» όταν λέγη: «Προς δε τον Αβραάμ ελαλήθησαν αι επαγγελίαι και προς το σπέρμα αυτού· δεν λέγει, Και προς τα σπέρματα, ως περί πολλών, αλλ’ ως περί ενός, “Και προς το σπέρμα σου,” όστις είναι ο Χριστός.»—Γαλ. 3:16.

 6. Τα λόγια του Μωυσέως και η επαγγελία προς τον Δαβίδ τι δείχνουν σχετικά με τον Χριστό;

⁶ Πάνω από τριακόσια χρόνια μετά την εποχή του Αβραάμ, ο Μωυσής μίλησε στον Ισραήλ γι’ αυτόν τον ίδιον ερχόμενον Σωτήρα, λέγοντας ότι οποιοσδήποτε που δεν θα υπήκουε σ’ αυτόν, δεν θα ζούσε. (Δευτ. 18:19· Λευιτ. 23:29) Ο Πέτρος επιβεβαιώνει το ιστορικό γεγονός ότι ο Μωυσής προείπε την έλευσι του Σωτήρος, Χριστού, λέγοντας: «Διότι ο Μωυσής είπε προς τους πατέρας, “Ότι Ιεχωβά ο Θεός σας θέλει αναστήσει εις εσάς προφήτην εκ των αδελφών σας, ως εμέ· αυτού θέλετε ακούει κατά πάντα όσα αν λαλήση προς εσάς· και πάσα ψυχή, ήτις δεν ακούση του προφήτου εκείνου, θέλει εξολοθρευθή εκ του λαού”.» (Πράξ. 3:22, 23, ΜΝΚ) Ο Δαβίδ ήταν ένας άμεσος απόγονος του Αβραάμ και αναφερόμενος σ’ αυτόν ο Ιεχωβά επανέλαβε την επαγγελία για ένα σωτήρα, εξακόσια περίπου χρόνια προτού εμφανισθή ο Χριστός. «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει ο Ιεχωβά, και θέλω ανεγείρει εις τον Δαβίδ βλαστόν δίκαιον, και θέλει βασιλεύσει ως βασιλεύς . . . και εκτελέσει κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γης.»—Ιερ. 23:5· 33:15, ΑΣ.

 7. Ποια άλλα προφητικά πράγματα εγράφησαν σχετικά με τον Ιησού Χριστό, και σε τι συμφωνούν όλοι οι προφήτες;

⁷ Περίπου 150 χρόνια προτού ο Ιερεμίας γράψη τα παραπάνω λόγια στο ιερό Υπόμνημα, ο προφήτης Ησαΐας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο Λυτρωτής επρόκειτο να έλθη μέσω της γραμμής του Αβραάμ και του Δαβίδ, έγραψε υπό έμπνευσιν: «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, Υιός εδόθη εις ημάς και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος.» (Ησ. 9:6, 7) Η Βηθλεέμ προελέχθη ως ο τόπος της γεννήσεώς του. (Μιχ. 5:2) Πράγματι, όλοι οι προφήτες συμφωνούν ότι ένας λυτρωτής επρόκειτο να εμφανισθή στην ανθρώπινη σκηνή και «εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι δια του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν.»—Πράξ. 10:43.

 8. Ποια επιβεβαιωτικά γεγονότα αποδεικνύουν ότι ο Ιωάννης δεν έσφαλλε όταν προσδιόριζε την ταυτότητα του Ιησού;

⁸ Ο προφήτης Ησαΐας από πριν διεκήρυξε αξιοσημείωτες λεπτομέρειες σχετικά με τον Ιησού Χριστό, δηλαδή, ότι θα κατεφρονείτο, θα απερρίπτετο, θα ήταν άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας· ότι η ζωή του θα γινόταν προσφορά για τις αμαρτίες πολλών, ότι θα εμεσίτευε για το ανθρώπινο γένος, ότι όταν θα κατεθλίβετο και θα εβασανίζετο δεν θα άνοιγε το στόμα του για να παραπονεθή αλλά θα υπετάσσετο στη θυσία του σαν αμνός που οδηγείται στον σφαγέα. Δεν είναι παράξενο ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, όταν είδε τον Ιησούν να πλησιάζη, ανεφώνησε δυνατά, Ιδού ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» (Ιωάν. 1:29· Ησ. 43:3-9) Ότι ο Ιωάννης ορθά προσδιώρισε τον Ιησούν ως τον Λυτρωτήν βεβαιώνεται από τη διακήρυξι του αγγέλου που είχε γίνει τριάντα χρόνια πρωτύτερα, όταν το ισχυρό αυτό πνευματικό πλάσμα είπε στους ποιμένας, «Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος.» (Λουκ. 2:10, 11) Πέρα από κάθε αμφισβήτησι, ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ένας αυτοσύστατος σωτήρ, αλλά είχε έλθει εις εκπλήρωσιν επαγγελιών που είχαν γίνει από τον Θεό πριν από μακρούς αιώνες.

 9. Πώς οι απόστολοι επιβεβαιώνουν την αλήθεια ότι ο Ιησούς είχε αποσταλή;

⁹ Ο απόστολος Ιωάννης υποστηρίζει αυτή την άποψι με την άμεση διακήρυξι ότι ο Θεός ήταν εκείνος που έστειλε τον Ιησούν. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Έτσι ο Ιησούς δεν ήταν ένας κοινός θνητός που ο Ιεχωβά τον εξέλεξε για να τον χρησιμοποιήση στην προμήθεια ενός αντιλύτρου, αλλά, πολύ εύλογα, ήταν ένας που ήλθε απ’ ευθείας από την ουράνια επικράτεια του Θεού για τον ειδικό σκοπό να διεκδικήση το όνομα του Πατρός και να προμηθεύση ένα αντίλυτρο. Η προανθρώπινη ύπαρξις του Ιησού εξετείνετο στο απώτερο παρελθόν προτού το ανθρώπινο γένος ή ακόμη και η γη η ίδια έλθη σε ύπαρξι. (Ιωάν. 1:1-3· Παροιμ. 8:22-36) Οι μαθηταί του εκτιμούσαν τη μεγάλη εκδήλωσι αγάπης από τον Ιεχωβά με το να αποστείλη τον Υιό του. Ήξεραν ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν απλούς άνθρωπος όπως οι ίδιοι, και δεν έδειχναν δισταγμό να το διακηρύξουν αυτό. (Ματθ. 6:16) «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν δι’ αυτού . . . Και ημείς είδομεν, και μαρτυρούμεν, ότι ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν Σωτήρα του κόσμου.»—1 Ιωάν. 4:9, 14.

10. Πώς τα ψευδή συμπεράσματα μερικών θρησκευόμενων τους οδηγούν σε πλάνη σχετικά με τον Χριστό;

¹⁰ Αλλά υπάρχουν μερικοί θρησκευόμενοι που αρνούνται ότι ο Ιησούς ήταν υιός του Θεού και είχε έλθει εν σαρκί με τη θαυματουργική μεταφορά του από τον Ιεχωβά στη μήτρα μιας Ιουδαίας παρθένου, της Μαρίας. Αντί τούτου διδάσκουν τη θεωρία της ενσαρκώσεως, λέγοντας ότι ο Ιησούς ήταν πραγματικά ο Θεός ο ίδιος ο οποίος περιέβαλε το πνευματικό του σώμα μ’ ένα επένδυμα σαρκός, όπως είχαν κάμει άγγελοι που ενεφανίσθησαν στον Αβραάμ στον Λωτ και άλλους. (Γεν. 18:1, 2· 19:1· Κριτ. 13:9-11, 16) Οι τριαδισταί είναι προσκολλημένοι στον ίδιο ψευδή συλλογισμό, αφού πιστεύουν ότι ο Θεός και ο Χριστός είναι ένας και ο αυτός. Η πεπλανημένη αυτή διδασκαλία επιβάλλει και άλλα ακόμη εσφαλμένα συμπεράσματα. Παραδείγματος χάριν, η θεωρία αυτή πρέπει να αξιοί ότι η κόπωσις και τα παθήματα του Ιησού ήσαν απλώς πλαστά, επειδή κανένα πνευματικό πλάσμα δεν μπορεί να υποστή κόπωσιν και να υποφέρη. Είναι υποχρεωμένη να επιβάλη το συμπέρασμα ότι οι προσευχές του ήσαν πλαστές, αφού, εν πάση περιπτώσει, προσηύχετο στον εαυτό του, και το έκανε αυτό για τη βαθιά εντύπωσι που προξενούσε στους μαθητάς του και σε άλλους. (Ιωάν. 17) Περαιτέρω ακόμη προς την ίδια κατεύθυνσι της πλάνης θα έπρεπε να βγη το συμπέρασμα, επάνω στη βάσι της αρχικής υποθέσεως, ότι ο θάνατος του Χριστού ήταν μια απλή εξωτερική όψις θανάτου, διότι ο Θεός, που είναι αθάνατος, δεν μπορεί πραγματικά να πεθάνη· δεν υπήρχε, επομένως, καθόλου πραγματικός θάνατος και έκχυσις αίματος ως αντιλύτρου για το ανθρώπινο γένος!

11, 12. Ποιες άλλες απόψεις διακρατούνται από θρησκευτικούς ηγέτας;

¹¹ Πολύ συγγενή προς αυτόν τον επικίνδυνο συλλογισμό είναι τα συμπεράσματα εκείνων που πιστεύουν στη «θεωρία της ηθικής επιρροής.» Διακρατούν ότι η μόνη αποστολή του Χριστού ήταν ν’ αποκαλύψη την αγάπη του Θεού μ’ ένα τρόπο τόσο συγκινητικό ώστε να μαλακώση την καρδιά και να παρακινήση τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την αμαρτία. (Η Θεολογία στην Αυγή του Εικοστού Αιώνος, σελ. 261) «Για να μιλήσωμε με ακρίβεια», λέγουν, «ο θάνατος του Χριστού δεν ήταν αναγκαίος για την ανθρώπινη σωτηρία.»

¹² Δεν είναι εκπληκτικό, λοιπόν, το να βρίσκουμε ένα πολύ εξέχοντα θρησκευτικόν ηγέτη να λέγη τα εξής σχετικά με το αντίλυτρο: «Βέβαια δεν πιστεύω στη Γέννησι από Παρθένο, ή σ’ εκείνο το πεπαλαιωμένο αντικαταστατικό δόγμα της Εξιλεώσεως· και δεν γνωρίζω κανένα νοήμονα Χριστιανό λειτουργό που το πιστεύει. Εκείνο που είναι ενοχλητικό μ’ αυτούς τους θεμελιωτιστάς είναι ότι υποθέτουν ότι αν κανείς δεν συμφωνή μαζί τους στη δογματική τους διάρθρωσι, δεν μπορεί να πιστεύη στις βαθιές, ουσιώδεις, αιώνιες αλήθειες του Χριστιανικού ευαγγελίου που μεταμορφώνουν τη ζωή των ανθρώπων, και αποτελούν τη μόνη ελπίδα που παρέχει η σωτήριος ιδιότης του Χριστού σ’ αυτόν τον κόσμο.»a Σ’ αυτή την τάξι των ανθρώπων περιλαμβάνονται κι εκείνοι που χλευάζουν το ότι ο θάνατος του Ιησού Χριστού ήταν αναγκαίος για την προμήθεια αντιλύτρου επειδή, όπως λέγουν, αυτό απαιτεί ένα φόνο για την εκπλήρωσι του θελήματος του Θεού.

13. Πώς φανερώνεται η απιστία των στο αντίλυτρο, τοποθετώντας τους σε μια τάξι που περιγράφεται από τον Πέτρο;

¹³ Έτσι βρίσκομε ανθρώπους της θρησκείας, και μάλιστα ηγέτας της θρησκείας, που πραγματικά αρνούνται την αξία του αντιλύτρου του Ιησού Χριστού. Ναι, μιλούν για τις «αιώνιες αλήθειες του Χριστιανικού ευαγγελίου», αλλά στα μάτια των οι αρχές που είναι ενσωματωμένες στις Δέκα Εντολές και επί πλέον οι νέες εντολές που εδίδαξε ο Χριστός, η αγάπη για τον Θεό, η αγάπη για τον πλησίον μέχρι του να πεθάνη κανείς γι’ αυτόν—αυτά είναι τα πράγματα «που μεταμορφώνουν τη ζωή των ανθρώπων, και αποτελούν τη μόνη ελπίδα που παρέχει η σωτήριος ιδιότης του Χριστού σ’ αυτόν τον κόσμο.» Με τα λόγια των και με τις πράξεις των δεν πιστεύουν ότι η ζωή του Ιησού Χριστού, που κατετέθη σε θυσιαστικό θάνατο, πραγματικά εχρησίμευσε για να διανοίξη το δρόμο για το ανθρώπινο γένος να επανακτήση την τελειότητα εκείνη της σαρκός και την ενότητα με τον Θεό που ο Αδάμ αρχικά έχασε με τη στασιαστική του αμαρτία. Αρνούνται, πράγματι, τον Χριστό ως λυτρωτήν και σωτήρα των, και δεν πιστεύουν ότι η αξία του χυθέντος αίματός του ήταν η τιμή που επληρώθη στον Θεό για να επανακτήση το ανθρώπινο γένος τα δικαιώματα της ζωής που απωλέσθησαν από τον Αδάμ. Ενώ ισχυρίζονται ότι είναι δούλοι του Θεού, πραγματικά είναι ψευδείς διδάσκαλοι. Με πόση ακρίβεια τους περιγράφει ο Πέτρος: «Και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς Δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν.»—2 Πέτρ. 2:1· 1 Κορ. 1:18.

14. Ποιας αληθείας η πλήρης σημασία πρέπει να εκτιμηθή από τα ειλικρινή άτομα;

¹⁴ Κάθε άτομο που ενδιαφέρεται για τη ζωή πρέπει να εκτιμήση την πλήρη σημασία της αληθείας που οι Άγιες Γραφές με συντριπτική σαφήνεια και κατηγορηματικότητα καθιστούν γνωστή, ότι, δηλαδή, μόνο μέσω της αξίας του αντιλύτρου του Ιησού Χριστού θα φθάση ποτέ κανείς σε σωτηρία. Επί πλέον, οποιοσδήποτε αποκτά σωτηρία, πρέπει ν’ ανταποκριθή στους όρους του αντιλύτρου, και έτσι ν’ αποκτήση τα προσόντα σύμφωνα με τους κανόνας του Θεού. Σε τελευταία ανάλυσι, οι φιλοσοφίες των ανθρώπων και όλη η κοσμική γνώσις και η ανθρώπινη λογίκευσις που αυτοί μπορούν να παρουσιάσουν εναντίον των Γραφών δεν θα ωφελήση σε τίποτε. Ο Λόγος του Θεού είναι βέβαιος, στερεός, για να βασισθή κανείς σ’ αυτόν, επειδή προέρχεται από εκείνον που έχει όλη τη γνώσι και που κατέχει όλη τη δύναμι για να υποστηρίξη τον λόγον του και να τον εκπληρώση. Ορθώς προσφεύγομε σ’ αυτόν για να μας δώση εξήγησι της θέσεως του Υιού του στη θεία πρόθεσι όσον αφορά τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

15. Τι σημαίνει «απολυτρώνω», και γιατί ολόκληρο το ανθρώπινο γένος έχει ανάγκην απολυτρώσεως:

¹⁵ «Απολυτρώνω» σημαίνει «λυτρώνω από αιχμαλωσία, σκλαβιά, τιμωρία ή τα όμοια, πληρώνοντας ένα τίμημα· εξαγοράζω από δουλεία· απελευθερώνω, όπως από αμαρτία, την ποινή της, ή τα όμοια· γίνομαι Λυτρωτής.» (Ουέμπστερ Νέον Διεθνές Λεξικόν, 2α Έκδοσις) Ότι το ανθρώπινο γένος από την Εδέμ υπήρξε σε δουλεία στην αμαρτία και στην ποινή της, τον θάνατο, είναι παραδεδεγμένο. «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου», λέγει ο Δαβίδ. (Ψαλμ. 51:5) Αυτή η ομολογία δουλείας δεν εφηρμόζετο μόνο στον Δαβίδ τον ίδιο, επειδή ο Παύλος την επιβεβαιώνει ως αληθινή για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, όταν λέγη: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12) Ολόκληρο το ανθρώπινο γένος υπήρξε και είναι σε δουλεία, σκλαβιά, που καταλήγει στο θάνατο, και έχει ανάγκην Λυτρωτού για να επιτύχη απελευθέρωσι, αν η πλήρης ελευθερία της Εδέμ στην τελειότητά της πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθή εκ νέου.—Εβρ. 2:15.

16. Υπό ποιους όρους θα μπορούσε ο άνθρωπος να ανορθωθή από την θανατική ποινή της αμαρτίας;

¹⁶ Ο θάνατος έρχεται δικαίως στον άνθρωπο, μέσω της λειτουργίας των δικαίων και τελείων νόμων του Ιεχωβά. Δεν ήταν αδικία από μέρους του Θεού, επειδή ο άνθρωπος επέφερε αυτή τη δουλεία στον εαυτό του, μαζί με τη θανατική τιμωρία της. Σύμφωνα με τη δικαιοσύνη, ο Θεός θα μπορούσε ν’ αφήση τον θάνατο να βασιλεύση επάνω στους ανθρώπους σε όλο τον μέλλοντα καιρό, αλλ’ η μεγάλη του ιδιότης της αγάπης και του ελέους τον υποκινεί να προμηθεύση διέξοδο για τους ανθρώπους που κλίνουν προς τη δικαιοσύνη. Εξασκώντας, εν τούτοις, το έλεός του, ο Ιεχωβά δεν μπορεί να παραβλέψη ή να αγνοήση το δίκαιον της ποινικής κρίσεως του θανάτου που επεβλήθη στον άνθρωπο. «Ζωήν αντί ζωής, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος, χείρα αντί χειρός, πόδα αντί ποδός»—αυτό εκφράζει τους όρους και τις αρχές υπό τις οποίες ο Θεός ενήργησε πάντοτε. (Έξοδ. 21:23, 24) Συνεπώς, εκείνο που είχε αποφασίσει ο Ιεχωβά ως ποινήν για την αμαρτία του ανθρωπίνου γένους, δηλαδή ο θάνατος, θα μπορούσε να αρθή μόνο με την πληρωμή ενός αντιλύτρου, ή αντίστοιχης τιμής. Αν κάποιος θα μπορούσε να βρεθή πρόθυμος και ικανός να καταβάλη αυτό το αντίλυτρον, εκπληρώνοντας έτσι τον δίκαιον νόμον του Θεού, τότε το έλεός του θα μπορούσε να εκδηλωθή προς το ανθρώπινο γένος. Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο πρόθυμος εκείνος και ικανός να εξαγοράση τον άνθρωπο από τη δουλεία του.

17. Πώς φανερώνεται η μεγάλη αγάπη του Θεού από αυτή την άποψι;

¹⁷ Ότι ήταν η αγάπη και το έλεος του Ιεχωβά εκείνα που παρεκίνησαν τον Χριστό να παράσχη την πληρωμή ενός αντιλύτρου δείχνεται σαφώς στο ευαγγέλιο του Ιωάννου 3:16: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» Αυτή ήταν μια πράξις που εγκαινιάσθη από τον Θεό και συνωδεύθη από την προθυμία του Υιού του ν’ ανταποκριθή στους όρους της δικαιοσύνης πληρώνοντας το αντίλυτρο. «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν δι’ αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς, και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών.» (1 Ιωάν. 4:9, 10) Ο Ιησούς Χριστός ήταν πρόθυμος να πληρώση την τιμή του αντιλύτρου, από αγάπη για τον Ιεχωβά και για τον πεπτωκότα άνθρωπο.

18. Ήταν η απαίτησις ενός αντιλύτρου κάτι νέο για τον Θεό;

¹⁸ Δεν ήταν κάτι νέο για τον Ιεχωβά το να απαιτήση έτσι μια πληρωμή αντιλύτρου. Ακολουθούσε απλώς την ίδια βασική αρχή που ακολούθησε στην πολιτεία του με τον Ισραήλ ως ο Λυτρωτής ή Εξαγοραστής του έθνους αυτού. Είπε για τον εαυτό του, «Διότι εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο Άγιος του Ισραήλ, ο Σωτήρ σου· δια αντίλυτρόν σου έδωκα την Αίγυπτον· υπέρ σου, την Αιθιοπίαν και Σεβά. Αφότου εστάθης πολύτιμος εις τους οφθαλμούς μου, εδοξάσθης, και εγώ σε ηγάπησα· και θέλω δώσει ανθρώπους πολλούς υπέρ σου, και λαούς υπέρ της ζωής σου.» (Ησ. 43:3, 4, ΑΣ) Οι διατάξεις της διαθήκης του νόμου που εδόθη στον Ισραήλ προνοούσαν για την πληρωμή ενός αντιλύτρου ως μέσου εξαγοράς της ζωής ενός ανθρώπου σε ωρισμένα είδη αδικημάτων. Ο κεφαλικός φόρος ημίσεος σίκλου για κάθε Εβραίο εθεωρείτο το λύτρον για εξιλέωσι υπέρ της ζωής των. (Έξοδ. 21:28-32· 30:12-16) Η ετησία προσφορά ενός μόσχου και ενός τράγου για τις αμαρτίες του λαού εχρησίμευε ως εξιλασμός ή λύτρον που ο Ιεχωβά ανεγνώρισε και απεδέχετο.—Λευιτ. 4:1-35· 5:1-19· 16:1-31· Παροιμ. 21:18.

19. Πώς η πληρωμή ενός αντιλύτρου είναι δύσκολο πράγμα;

¹⁹ Στην περίπτωσι του ανθρώπου, το αντίλυτρο που απαιτούσε ο Θεός για ν’ αποκαταστήση την τελειότητα και την αιώνια ζωή, δεν θα μπορούσε να πληρωθή με άργυρο, χρυσόν ή άλλα πολύτιμα πράγματα, ούτε με το αίμα ζώων, επειδή οι πληρωμές αυτές δεν θ’ αντιστοιχούσαν, δηλαδή δεν θα ήσαν ίσες με την τελεία ζωή που ο Αδάμ έχασε για όλο το ανθρώπινο γένος. (1 Πέτρ. 1:18, 19) Προς όλους τους ‘κατοίκους της οικουμένης, μικρούς και μεγάλους, πλουσίους και πένητας’ , ο Ψαλμός 49 τονίζει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να δώση στον Θεό λύτρον για τη ζωή του «διότι πολύτιμος είναι η απολύτρωσις της ψυχής αυτών, και ανεύρητος διαπαντός.» Έπεται, λοιπόν, ότι αν ο Ιεχωβά δεν επρομήθευε το μέσον της πληρωμής του αντιστοίχου αντιλύτρου, δεν θα υπήρχε ποτέ λύτρωσις από την αμαρτία και το θάνατο. Ο Θεός έκαμε την προμήθεια αυτή χορηγώντας στον μονογενή του Υιό το προνόμιο να καταθέση μια τελεία ανθρώπινη ζωή σε θυσία.—Γαλ. 4:4, 5.

20. Ποια ήταν η στάσις του Χριστού όσον αφορά τη θυσιαστική αυτή πορεία που καθωρίσθη γι’ αυτόν;

²⁰ Ο Ιεχωβά δεν χρειάσθηκε να εξαναγκάση τον Υιό του σ’ αυτή τη θυσιαστική πορεία, αλλά ο Ιησούς πρόθυμα την ακολούθησε όταν αντελήφθη ότι ήταν θέλημα του Πατρός του. Ο Παύλος λέγει σχετικά με αυτόν, «Δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν· αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους· και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.» (Φιλιππησ. 2:6-8) Ο Ιησούς ο ίδιος επιβεβαιώνει την προθυμία του να καταθέση τη ζωή του σε θυσία, λέγοντας, «Δια τούτο ο Πατήρ με αγαπά, διότι εγώ βάλλω την ψυχήν [ζωήν] μου, δια να λάβω αυτήν πάλιν. Ουδείς αφαιρεί αυτήν απ’ εμού, αλλ’ εγώ βάλλω αυτήν απ’ εμαυτού.» (Ιωάν. 10:17, 18) Ως ο θυσιαστικός αμνός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός κινήθηκε σταθερά, πρόθυμα και αδίστακτα προς τη θυσία του στο ξύλο του μαρτυρίου, με πλήρη εκτίμησι της ικανότητος που αυτό θα του έδινε να παράσχη το αντίλυτρο για όσους πιστεύουν από το ανθρώπινο γένος.—Ησ. 43:7.

21. Μέσα στη στοργική του αγαθότητα, πώς επρομήθευσε ο Ιεχωβά μια βάσι για πίστι στο αντίλυτρο του Ιησού Χριστού;

²¹ Αναμφιβόλως σ’ έναν απομακρυσμένο χρόνο πριν από τη θαυματουργική του έλευσι στη γη, εξέφρασε ο Ιησούς, στην προανθρώπινη υπαρξί του, την προθυμία του να προμηθεύση το αντίλυτρο. Πρέπει να συνέβη έτσι, διότι μέσω του Αβραάμ πολύ πριν από την επίγεια έλευσι του Ιησού, ο Ιεχωβά εξεικόνισε πώς θα έδινε τον Υιό του σε θυσία, και πώς ο Υιός αυτός θα κατέθετε από δική του ελεύθερη θέλησι τη ζωή του. (Γέν. 22:1-19) Αμέσως μετά την προφητική αυτή εξεικόνισι μέσω του Αβραάμ ο Ιεχωβά έκαμε την επαγγελία ότι «εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης», το οποίον «σπέρμα» ο Παύλος προσδιώρισε ότι είναι ο Χριστός. Ο Θεός, λοιπόν, έδειχνε ότι, σ’ έναν ωρισμένο καιρό, μέλλοντα από την ημέρα του Αβραάμ ο αγαπητός του Υιός θα ήρχετο για να κάμη τη μεγάλη θυσία. Στον γραπτό του Λόγο ο Ιεχωβά κατέθετε ένα θεμέλιον έτσι ώστε οι δικαίας διαθέσεως άνθρωποι να μπορούν να προσηλώσουν την ελπίδα των σ’ αυτό το μεγάλο γεγονός και στις ανείπωτες ευλογίες που θα διήνοιγε γι’ αυτούς. Εβεβαιώνετο μια αξιόπιστη ιστορία με την οποία οι άνθρωποι θα μπορούσαν να προσδιορίσουν την ταυτότητα εκείνου που θα επρομήθευε ένα αντίλυτρο γι’ αυτούς. (Παροιμ. 8:22-36· Ιωάν. 8:58) Μια μεγάλη απελευθέρωσις ήταν τώρα εν όψει, αλλά θα ήρχετο ασφαλώς μέσω του αντιλύτρου του Ιησού Χριστού.

[Υποσημειώσεις]

«Απολύτρωσις»

«Δια του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού.»—Εφεσ. 1:7.

 1. Πώς οι θυσίες υπό τον Νόμον δεν παρείχαν αποτελεσματική «λύτρωσι», αλλά ποιος σκοπός εξυπηρετείτο;

ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ στην αμαρτία και έχοντας συλληφθή στην ανομία, οι άνθρωποι ήσαν καταδικασμένοι να ζουν στην αμαρτία και να πληρώσουν την ποινή της, το θάνατο. Υπό τον Μωσαϊκό νόμο, που είχε δοθή στον Ισραήλ, οι αμαρτίες του λαού συνεχωρούντο μ’ ένα εικονικό τρόπο με τις θυσίες ζώων που ετελούντο και προσεφέροντο από τον αρχιερέα. Με μια πραγματική, όμως, έννοια το αίμα μόσχων δεν πραγματοποιούσε μια αληθινή λύτρωσι μονίμου φύσεως από την ποινή της αμαρτίας τον θάνατο· διότι όλοι όσοι συνεμορφώνοντο με το νόμο, τελικά πέθαιναν. Επί πλέον, οι θυσίες έπρεπε να επαναλαμβάνωνται κατά τακτικά διαστήματα. Η διαθήκη του νόμου ήταν πραγματικά «σκιά των μελλόντων αγαθών», εξεικονίζοντας τι θα επιτελούσε ο Θεός μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού. (Εβρ. 10:1-3) «Ώστε ο νόμος έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν, δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως.»—Γαλ. 3:24.

 2. Ποιο σπουδαίο μέρος έπαιζε το αίμα υπό τον Νόμον, αλλά πώς η έλευσις του Ιησού έκαμε μεγάλη αλλαγή;

² Αλλ’ ακόμη και υπό την διάταξι του νόμου, η δικαίωσις εγίνετο μόνο με την έκχυσι αίματος. Αποβλέποντας στη θυσία και το αντίλυτρον του Ιησού πρέπει να έχωμε στο νου την σαφή δήλωσι της Γραφής ότι «χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.» Γι’ αυτό ακριβώς ο Ισραήλ μέσω του αρχιερέως προσέφερε εξακολουθητικά το αίμα ζώων για ν’ αποκτήση, με μια εικονική έννοια, την ετησία λύτρωσι από τις αμαρτίες. Αλλά με την έλευσι του Ιησού Χριστού υπάρχει μια μεγάλη αλλαγή, διότι αυτός «ουχί . . . δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν.» (Εβρ. 9:22, 12) Δεν ήταν πια ανάγκη να προσφέρεται περιοδικώς αίμα ζώων, διότι εκείνος που προεσκιάζετο από αυτές τις θυσίες ζώων είχε έλθει και είχε θέσει θεμέλιο για μια αιωνία λύτρωσι. Τώρα ήταν ζήτημα αποκτήσεως των προσόντων για να λάβη κανείς το όφελος αυτής της απολυτρώσεως.

 3. Από ποια άποψι ήταν ανώτερη η θυσία του Ιησού;

³ Η είσοδος του Ιησού Χριστού για να κάμη εξιλέωσι για τις αμαρτίες του ανθρωπίνου γένους και έτσι να πραγματοποιήση λύτρωσι δεν ήταν είσοδος σε κάποιον επίγειο ναό. «Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια [όπως εισήρχετο ο αρχιερεύς του Ισραήλ], αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών . . . ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς δια να σηκώση τας αμαρτίας πολλών.» (Εβρ. 9:24-28) Ο Χριστός εισήλθε στην παρουσία του Ιεχωβά Θεού στον ουρανό μετά την ανάστασί του, για να προσφέρη την αξία του αίματος της τελείας ζωής του, που είχε εκχύσει, ώστε να πραγματοποιήση μια μόνιμη λύτρωσι για κείνους από το ανθρώπινο γένος που θα εξασκούσαν πίστι στην αξία του αντιλύτρου αυτού. Ο Πέτρος επιβεβαιώνει ότι το χυθέν αίμα του Ιησού είναι εκείνο που προμηθεύει την αξία του αντιλύτρου: «Εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών δια φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά δια του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου.»—1 Πέτρ. 1:18, 19.

 4. Γιατί είναι ανόητο να θεωρούμε περιττόν τον θυσιαστικό θάνατο του Ιησού;

⁴ Το αίμα της ζωής του τελείου ανθρώπου Ιησού, που εξεχύθη σε θυσιαστικό θάνατο, φανερώνεται έτσι ότι έχει μια σωστική αξία προς όφελος εκείνων που εξασκούν πίστι σ’ αυτό. Επομένως, το αίμα που εδόθη σε θυσία είναι εκείνο που χρειάζεται για να πραγματοποιήση τη σωτηρία του κόσμου, και όχι απλώς οι «βαθιές, ουσιώδεις, αιώνιες αλήθειες του Χριστιανικού ευαγγελίου». Δεν θα υπήρχε λύτρωσις χωρίς το χυθέν αίμα. Οι Γραφές τονίζουν εξαιρετικά την αλήθεια αυτή. Είναι, λοιπόν, απολύτως ανόητο το να θεωρούμε την πορεία αυτοθυσίας του Ιησού ως ουσιαστικώς περιττή για το έργο του της σωτηρίας του κόσμου. Αν η αξία του χυθέντος αίματος δεν εφαρμοσθή προς όφελος οιουδήποτε ατόμου, ο άνθρωπος αυτός δεν έχει ελπίδα ν’ αποκτήση αιώνια ζωή. Το αίμα της τελείας ζωής του Ιησού Χριστού αντιστοιχούσε προς την αξία της ζωής εκείνης που έχασε ο Αδάμ. Όταν ο Ιησούς ηγέρθη εκ νεκρών και ανελήφθη στους ουρανούς, είχε στην κατοχή του το δικαίωμα της τελείας ανθρωπίνης ζωής με όλες τις προσδοκίες της, ό,τι ακριβώς είχε χάσει για το ανθρώπινο γένος ο Αδάμ με την αμαρτία της παρακοής. Την τιμή αυτή του αντιλύτρου ο Ιησούς παρουσίασε ενώπιον του Θεού και εις αντάλλαγμα έλαβε το ανθρώπινο γένος για τον σκοπό να δώση σε άξια μέλη του την ευκαιρία ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή.—Ρωμ. 5:15-19.

 5. Ποιο μεγάλο ερώτημα τίθεται, και πώς η εσφαλμένη άποψις των πραγμάτων απεργάζεται βλάβη στους ανθρώπους;

⁵ Αυτό φέρνει ενώπιον μας το ερώτημα, ποιοι ευεργετούνται από το αντίλυτρο. Ευεργετούνται όλοι οι άνθρωποι, είτε καλοί είτε κακοί; Δεν ήταν η μεγάλη αγάπη του Θεού για όλους τους ανθρώπους εκείνη που τον υπεκίνησε να δώση τον Υιόν του; Και δεν υποστηρίζει αυτό την άποψι που διακρατείται από πολλούς ότι όλοι πρέπει τελικά να σωθούν, περιλαμβανομένου και του Αδάμ και ακόμη του Διαβόλου; Κατηγορηματικά όχι, επειδή τίποτε δεν θα μπορούσε ν’ απέχη περισσότερο από την αλήθεια. Η προσκόλλησις σε μια τέτοια θεωρία παγκοσμίου σωτηρίας απεργάζεται μεγάλη βλάβη στους ανθρώπους, επειδή τους τυφλώνει ως προς τον πραγματικό σκοπό του αντιλύτρου. Αποκοιμίζει τους ανθρώπους με μια ψευδή αίσθησι ασφαλείας και ελλείψεως ευθύνης, επειδή τους λέγει ότι τα πάντα θα έχουν πολύ καλή έκβασι στο τέλος, αδιάφορο τι αυτοί πράττουν ή πώς ζουν. Με την πίστι στη «σωτηρία για όλους» αποτυγχάνουν να δουν την ανάγκη να εξετάσουν την πρόθεσι του Θεού και να βεβαιωθούν επάνω σε ποια βάσι μπορούν να γίνουν κατάλληλοι για ‘απολύτρωση μέσω του αίματος’ του Ιησού Χριστού.

 6. Ποια απλά γεγονότα υποστηρίζουν την ορθή άποψι;

⁶ Σταθήτε, σκεφθήτε, και εξετάστε μερικά απλά γεγονότα. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη και εκήρυττε μετάνοια, μερικοί τον άκουαν με πίστι και άλλοι περιφρονούσαν τη διδασκαλία του. Σ’ εκείνους που άκουαν με πίστι και ‘διέμειναν μαζί του στους πειρασμούς του’ ο Ιησούς υπεσχέθη μεγάλες ευλογίες στη Βασιλεία. (Λουκ. 22:28-30) Και είπε ότι και άλλα πρόβατα θα άκουαν αργότερα με πίστι και θα ελάμβαναν επίσης ευλογίες. Αλλά σ’ εκείνους τους απίστους Ιουδαίους που τον περικύκλωσαν και εχλεύαζαν το άγγελμά του απαιτώντας να μάθουν αν αυτός ήταν ο Χριστός, ο Ιησούς απήντησε, «Σας είπον, και δεν πιστεύετε . . . δεν πιστεύετε· διότι δεν είσθε εκ των προβάτων των εμών. Καθώς σας είπον, τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά· και με ακολουθούσι. Και εγώ δίδω εις αυτά ζωήν αιώνιον· και δεν θέλουσιν απολεσθή εις τον αιώνα.» (Ιωάν. 10:16-30) Οι άπιστοι εκείνοι αργότερα προσπάθησαν να λιθοβολήσουν τον Ιησούν. Υπόσχεσις αντιλύτρου για αιώνια ζωή δεν παρείχετο καθόλου σε τέτοια πρόσωπα, άλλα μόνο στους πιστούς, τα «πρόβατα».

 7. Ποια κατάστασι παρουσιάζει το Ματθαίος 23 που εμβάλλει σε αμηχανία εκείνους που πιστεύουν στη «σωτηρία για όλους»;

⁷ Οι συνήγοροι της «σωτηρίας για όλους» πρέπει να κλείσουν τα μάτια των στη δριμεία μαρτυρία του Ιησού εναντίον των ψευδοδιδασκάλων της εποχής του, των γραμματέων και Φαρισαίων. Ενώ ισχυρίζοντο ότι λατρεύουν τον Θεό, έκαναν κάθε είδους κακό. Ο Ιησούς δεν προείπε κανένα καλό γι’ αυτούς, αλλά μόνο ουαί επί ουαί. Ισχυρά ετόνισε την πλήρη ανικανότητά των να διαφύγουν την κρίσι της Γεέννης (καταστροφής) από το χέρι του Ιεχωβά λόγω της πονηρής των πορείας. Θα ελέγατε, λοιπόν, ότι αυτός απέθανε για να προμηθεύση αντίλυτρο γι’ αυτούς; Θα μπορούσαν αυτοί, και να λυτρωθούν, και να καταστραφούν; Ασφαλώς όχι, όπως κάθε λογικό άτομο πρέπει να παραδεχθή! Ο Ιησούς ωστόσο τους είπε ότι ήσαν καταδικασμένοι· δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να υπάρξη αντίλυτρο γι’ αυτούς.—Ματθαίος 23.

 8. Ποια άποψι υποστηρίζουν οι οδηγίες του Ιησού προς τους μαθητάς του;

⁸ Οι οδηγίες που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητάς του προσθέτουν βαρύτητα στην αλήθεια ότι το αντίλυτρο δεν θα εφηρμόζετο σε όλους τους ανθρώπους ατομικώς, διότι αυτός είπε, «και όστις δεν σας δεχθή, μηδέ ακούση τους λόγους σας, εξερχόμενοι εκ της οικίας, ή της πόλεως εκείνης, εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών σας. Αληθώς σας λέγω, Ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως εις την γην των Σοδόμων και Γομόρρων, παρά εις την πόλιν εκείνην.» (Ματθ. 10:14, 15) Ο Ιησούς ετόνιζε με οξύτητα το τελείως αδύνατον εφαρμογής του αντιλύτρου στους απίστους ή εκείνους που είναι εκουσίως πονηροί, επειδή τα Σόδομα και τα Γόμορρα κατεδικάσθησαν και κατεστράφησαν ανεκκλήτως, πέραν κάθε πιθανής ανορθώσεως.

 9. Πώς υπάρχει διαφορά μεταξύ της θέσεως του Σατανά, του Αδάμ και του ανθρωπίνου γένους γενικά;

⁹ Ο Σατανάς ή Διάβολος είναι ο θεός του κόσμου τούτου που βασίζεται στην κακία και στην πονηρία. Είναι ένας εσκεμμένος και εκούσιος αμαρτωλός και βιαστής της κυριαρχίας του Θεού. Γι’ αυτόν δεν υπάρχει ανόρθωσις, αλλά μόνο βεβαία καταστροφή. Ο άνθρωπος Αδάμ εκουσίως και εσκεμμένως εξέλεξε την ίδια πορεία της ανταρσίας που έλαβε ο Σατανάς, και ο Θεός με δικαιοσύνη του επέβαλε τον θάνατο. Για τους απογόνους, όμως, του Αδάμ η κατάστασις είναι διαφορετική, επειδή εγεννήθησαν υπό κατάκρισιν εξαιτίας της εσκεμμένης πράξεως του Αδάμ και όχι για κάτι που οι ίδιοι είχαν πράξει. (Ρωμ. 16:20· Αποκάλ, 20:10· Ωσηέ 6:7· Ρωμ. 5:14) Επομένως, γι’ αυτούς ο Ιεχωβά επρομήθευσε την ευκαιρία απαλλαγής από αυτή τη δουλεία μέσω απολυτρώσεως δια του Ιησού Χριστού.

10. Ποια μεταμόρφωσις πρέπει να γίνη στη ζωή ενός που ευεργετείται από το αντίλυτρο;

¹⁰ Στις ημέρες που ο Ιησούς εκήρυττε το ευαγγέλιο, δεν άκουσαν και πίστεψαν όλοι οι απόγονοι του Αδάμ που ζούσαν τότε, και επομένως δεν ήλθαν όλοι κάτω από το αντίλυτρο που ο Ιησούς κατέστησε επωφελές αργότερα. Εξ άλλου, στην περίπτωσι εκείνων που επίστεψαν, μια θαυμαστή μεταμόρφωσις έγινε στη ζωή τους, όπως αυτό αληθεύει με τους αποστόλους. Έτσι και σήμερα εκείνοι που τελικά ευεργετούνται από το αντίλυτρο, πρέπει πρώτα να πραγματοποιήσουν μια μεταμόρφωσι στη ζωή τους. Αυτό σημαίνει κάτι περισσότερο από το να απέχουν από το κακό και να διακρατούν ουδέτερη στάσι ή στάσι μακριά από χονδροειδή φαυλότητα, ελπίζοντας έτσι για το αντίλυτρο λόγω του ωραίου χαρακτήρος που οικοδόμησαν με τις προσπάθειες των. Μάλλον, αυτό απαιτεί ν’ ακούσουν και πιστέψουν τα αγαθά νέα που εκήρυττε ο Ιησούς και που σύμφωνα με την υπόσχεσί του κηρύττονται σήμερα σε όλη τη γη. Αυτό σημαίνει δράσι μ’ ένα θετικό τρόπο για την υποστήριξι ολόκληρης της διευθετήσεως του Ιεχωβά Θεού για την ίδρυσι ενός νέου κόσμου, για τον οποίον το αίμα του Ιησού παρέσχε μια βάσι. Ο Διάβολος και όλοι όσοι έχουν το ίδιο φρόνημα και είναι εσκεμμένοι αμαρτωλοί, δεν θα υποστηρίξουν το νέο κόσμο. Ούτε θα ευεργετηθούν από το αντίλυτρο, ούτε θα λάβουν ποτέ πείραν λυτρώσεως από τη δουλεία στο ιδιοτελές θέλημά τους, που τους ωθεί προς το θάνατο.

11. Πώς η παραβολή των «προβάτων» και «εριφίων» δείχνει ότι το αντίλυτρο είναι περιορισμένο; Γιατί;

¹¹ Ο Ιησούς, περιγράφοντας τη διαίρεσι των λαών της γης σε δύο τάξεις, πρόβατα και ερίφια, ως αποτέλεσμα της διακηρύξεως του αγγέλματος της Βασιλείας, προείπε καταστροφή για την τάξι των «εριφίων», αλλ’ αντίλυτρο και ζωή για την τάξι των «προβάτων». Θα γίνη γενικώς παραδεκτό ότι η αμαρτία του ενός ανθρώπου, Αδάμ, επέφερε θάνατο σε όλους τους ανθρώπους· αλλ’ είναι εξίσου αληθινό ότι «δια μιας δικαιοσύνης [του Ιησού Χριστού] ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν.» (Ρωμ. 5:18· Ματθ. 25:45, 46· Ιωάν. 3:36) Αυτοί οι άνθρωποι από όλα τα έθνη είναι τα «πρόβατα» που ακούουν και πιστεύουν στην αξία του αντιλύτρου του Ιησού Χριστού, και που δείχνουν την πίστι των με τα έργα των και τον τρόπο της ζωής των. Αυτοί είναι εκείνοι προς όφελος των οποίων εφαρμόζεται η απολυτρωτική αξία του αίματος του Χριστού, επειδή αναγνωρίζουν αυτή την αξία και προσαρμόζονται για τα ευεργετήματά της στους όρους που ο Ιεχωβά αναγράφει στον Λόγον του.

12. Ποια πρόσθετα γεγονότα δείχνουν ότι υπάρχει ένα όριο στο αντίλυτρο;

¹² Παρατηρήστε προσεκτικά ότι σ’ αυτά τα «πρόβατα» δεν περιλαμβάνονται όλοι οι άνθρωποι όλων των εθνών αδιάφορο ποια είναι η πίστις των ή οι συνήθειες της ζωής των. Δεν περιλαμβάνονται πράγματι, διότι πρέπει να θυμηθούμε ότι ο πρώτιστος σκοπός του Ιησού Χριστού είναι να διεκδικήση το ωνειδισμένο όνομα του Πατρός του. Ομοίως ο πρώτιστος σκοπός του αντιλύτρου, σύμφωνα με τούτο, είναι να καταστήση ικανόν τον Ιησούν να εξαγοράση ή απολυτρώση από την ποινή του θανάτου ανθρώπους οι οποίοι με την πίστι των και την αφοσίωσί των θα απεδείκνυαν τον Διάβολο ψεύτη. Έπεται ότι, αν μερικοί άνθρωποι, με την εκούσια καταβύθισί των στο κακό και την πλήρη παραμέλησι του σωτηρίου αγγέλματος των Αγίων Γραφών, δείχνουν ότι αντιτάσσονται στην αλήθεια και στη δικαιοσύνη, δεν έχουν ελπίδα στην αξία του αντιλύτρου του Χριστού. «Ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος· θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι, και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων, και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός.»—Ματθ. 13:49, 50· Ησ. 26:10.

13. Πώς η Βίβλος σημειώνει την εκλεκτικότητα του αντιλύτρου;

¹³ Η ίδια η Βίβλος είναι προσεκτική να σημειώση την εκλεκτικότητα της εξαγοράς μέσω αντιλύτρου, λέγοντας για τον Ιησούν: «Εσφάγης και ηγόρασας τω Θεώ εν τω αίματί σου [άτομα, ΜΝΚ] εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους.» (Αποκάλ. 5:9, Κριτ. Έκδ. Κειμ.) Σημειώστε ότι εκείνοι που ηγοράσθησαν ή απελυτρώθησαν για τη Χριστιανική εκκλησία, το ουράνιο «βασίλειον ιεράτευμα», ήσαν «άτομα» από κάθε φυλή, γλώσσα, λαό και έθνος. Ολόκληροι λαοί και έθνη δεν αγοράζονται ομαδικώς. Γιατί; Διότι δεν αποκτούν τα προσόντα για το αντίλυτρον. Είναι ένα δύσκολο πράγμα για έναν ευθύν άνθρωπον να αποκτήση τα προσόντα για το αντίλυτρον λόγω των μεγάλων δοκιμασιών της πίστεως που συνεπάγεται αυτό. «Και “αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός πού θέλει φανή;”»—1 Πέτρ. 4:18.

14. Ποια άλλη Βιβλική αναγραφή υποστηρίζει ότι το αντίλυτρο είναι διαθέσιμο για όλους τους ανθρώπους, αλλά υπό τους ειδικούς όρους του Θεού;

¹⁴ Μια όμοια άποψις απολυτρωμένων περιγράφεται στην Αποκάλυψι 7:9, 10, και αυτοί προέρχονται από όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες. Ναι, είναι θέλημα Θεού «να σωθώσι πάντες [παντός γένους, ΜΝΚ] οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας.» (1 Τιμ. 2:4) Δεν κάνει, λοιπόν, αυτός διάκρισι για οποιουσδήποτε παρέχοντάς τους την ευκαιρία να λάβουν ζωή μέσω του αντιλύτρου, αλλ’ ούτε και επιβάλλει το ευεργέτημα του αντιλύτρου σε ανθρώπους αντίθετα με την ατομική των εκλογή. Δεν οφείλει τίποτε στους ανθρώπους «επειδή πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του Θεού», αλλά μέσα στο έλεός του προσφέρει τη ζωή ως δώρον, διότι «δικαιούνται . . . δωρεάν με την χάριν αυτού, δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού.» Οι άνθρωποι, όμως, πρέπει να ζητήσουν και δεχθούν αυτό το δώρο με ευγνωμοσύνη, όπως έκαμε και ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος ανεφώνησε: «Χάρις δε εις τον Θεόν δια την ανεκδιήγητον αυτού δωρεάν.»—Ρωμ. 3:23, 24· 2 Κορ. 9:15.

15. Γιατί ο «πολύς όχλος» δεν μπορεί να περιλαμβάνη όλους τους ανθρώπους;

¹⁵ Ο «πολύς όχλος» της Αποκαλύψεως 7:9 φανερώνεται ότι έχει μια ευνοϊκή στάσι ενώπιον του Θεού επειδή «έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου», και επομένως η απολυτρωτική αξία του αίματος εφηρμόσθη προς όφελός των. Βέβαια κανείς από τους εκουσίως πονηρούς, ανθρώπους ή αγγέλους, δεν περιλαμβάνεται σ’ αυτό τον όμιλο που εξεικονίζεται ότι ευεργετείται από το αντίλυτρο. Δεν θα μπορούσε να συμβαίνη αυτό, επειδή οι πονηροί δεν υπηρετούν καθόλου τον Θεό, και όμως αυτοί που αποτελούν τον «πολύν όχλον» περιγράφονται ότι « λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού». Είναι άτομα από παντού που έχουν ακούσει τα αγαθά νέα και εγκατέλειψαν το σκότος του κόσμου τούτου για να περιπατήσουν στο φως· και όπως λέγει ο Ιωάννης, «εάν . . . περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ’ αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας,»—Αποκάλ. 7:14, 15· 1 Ιωάν. 1:7.

16. Ποιον «κόσμον» αγάπησε ο Θεός και παρεκινήθη να δώση τον Υιό του; Και τι πρέπει κάθε άτομο να καταδείξη σχετικώς;

¹⁶ Είναι σαφές, λοιπόν, ότι ο νέος κόσμος της δικαιοσύνης ήταν εκείνος που αγάπησε τόσο πολύ ο Θεός ώστε έδωκε τον Υιό του για να προμηθεύση τη βάσι της εγκαθιδρύσεώς του με την έκχυσι του αίματός του. Είναι ένας κόσμος που τώρα βρίσκεται πολύ πλησίον, που θα κατοικηθή από ανθρώπους οι οποίοι δέχονται το δώρον της ζωής και οι οποίοι ελυτρώθησαν από την καταδίκη της αμαρτίας και του θανάτου την κληρονομημένη από τον κοινόν πατέρα Αδάμ. Εν σχέσει δε με τούτο πρέπει κάθε άτομο να καταδείξη την προσωπική του επιθυμία για εφαρμογή της αξίας τού αντιλύτρου προς όφελος του με πίστι και δίκαια έργα. Ιδού ότι «απολύτρωσις» για όλους τους ανθρώπους ατομικώς αποκλείεται, επειδή δεν εκλέγουν όλοι να υπηρετήσουν τον Θεό και να δεχθούν το δώρον. Τι απαιτείται, λοιπόν, για να υπαχθούμε στη λύτρωσι;

17. Πώς ήταν η περίπτωσις με τον Αβραάμ όμοια με την περίπτωσι μαζί μας;

¹⁷ Πρέπει να έχωμε πίστι όμοια μ’ εκείνη που είχε ο Αβραάμ και, όπως αυτός, πρέπει να υποστηρίξωμε την πίστι αυτή με έργα. Ο Αβραάμ επίστευσε στον Ιεχωβά και ‘ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην’. (Γεν. 15:6) Η πίστις του Αβραάμ του έδωκε μια καλή στάσι ενώπιον του Θεού και γι’ αυτό είναι κατάλληλος για ανάστασι και ευλογίες ζωής του νέου κόσμου, που καθίσταται δυνατή δια του αντιλύτρου του Χριστού. Ο Παύλος υποστηρίζει ότι αυτή η έκφρασις ‘ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην’ «δεν εγράφη . . . δι’ αυτόν μόνον, ότι ελογίσθη εις αυτόν, αλλά και δι’ ημάς, εις τους οποίους μέλλει να λογισθή, τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα εκ νεκρών Ιησούν τον Κύριον ημών· όστις παρεδόθη δια τας αμαρτίας ημών, και ανέστη δια την δικαίωσιν ημών.»—Ρωμ. 4:22-25.

18. Γιατί το αντίλυτρο θα ωφελήση πιστούς ανθρώπους περασμένων ημερών;

¹⁸ Ο ίδιος ο Παύλος και άλλοι πιστοί των ημερών του Ιησού κατέθεσαν την επίγεια ζωή τους θυσιαστικά, επειδή όλοι απέθαναν πιστοί στον Θεό. Η πίστις των, όπως και η πίστις του Αβραάμ τους ελογίσθη εις δικαιοσύνην απέναντι του Θεού. Τους έδωσε μια ευνοϊκή στάσι και τους έβαλε σε θέσι να λάβουν την «απολύτρωσι» και όλα τα οφέλη της μέσω δικαιώσεως. Επειδή απεδείχθησαν πιστοί ως συνθυσιασταί με τον Χριστό μέχρι θανάτου, θα λάβουν ανάστασι σε ουράνια ζωή για να είναι συγκληρονόμοι της δόξης της Βασιλείας με τον Χριστό. Στον Δανιήλ, ο οποίος ήταν άνθρωπος πίστεως όπως και ο Αβραάμ εδόθη η υπόσχεσις ότι αν και πέθανε πριν από την πρώτη έλευσι του Χριστού, όμως η δίκαιη στάσις του ενώπιον του Θεού ασφαλώς θα του αποφέρη όφελος, διότι, όπως του είπε ο Θεός, «θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών». (Δαν. 12:13) Στη μνήμη του Θεού κρατούνται όλοι οι όμοιοι άνδρες πίστεως, και το αντίλυτρο του Ιησού Χριστού ασφαλώς θα εφαρμοσθή σ’ αυτούς στη νέα γη του νέου κόσμου που είναι τώρα πολύ πλησίον.

19. Ποια μεγάλη εκλογή είναι ενώπιον όλων των ανθρώπων σήμερα, και τι είναι απολύτως αναγκαίον από μέρους των;

¹⁹ Σήμερα επλησιάσαμε στο τέλος του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων. Αυτό σημειώνει τον καιρό της τελικής προειδοποιήσεως σε όλα τα έθνη, και την επί θύραις πλήρη «απολύτρωσι» για ανθρώπους όλων των εθνών που αποδεικνύονται ότι είναι καλής θελήσεως. Ενώπιον όλων μας υπάρχει μια μεγάλη εκλογή, δηλαδή, το να δεχθούμε το δώρον του Θεού ή να το απορρίψωμε. Σύμφωνα με την ακριβή πρόρρησι του Ιησού, το ευαγγέλιον της Βασιλείας κηρύττεται σε όλη την οικουμένη ως μαρτυρία. (1 Κορ. 10:11· Ματθ. 24:14) Άτομα που ακούουν πρέπει, προτού μπορέσουν ποτέ να θέσουν την ελπίδα τους στις μεγάλες ευλογίες της Βασιλείας, να εξασκήσουν πρώτα πίστι στο χυθέν αίμα του Ιησού Χριστού. Πρέπει να εκτιμήσουν την αποτελεσματικότητα του αίματός του στο να διανοίξη το δρόμο για ζωή σ’ αυτόν τον νέο κόσμο. Πρέπει να πεισθούν στερεά ότι υπάρχει «είς μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, ο οποίος έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ παντός γένους ανθρώπων.» (1 Τιμ. 2:5, 6, ΜΝΚ, περιθώριον) Πρέπει να ομολογήσουν τον Ιησού Χριστό ως σωτήρα των, με τη χάρι του Ιεχωβά, και να ζητήσουν να προσεγγίσουν τον Θεόν μέσω αυτού, σύμφωνα με τον τρόπο που περιγράφεται στον λόγον του Ιεχωβά. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ν’ αφιερωθούν σ’ αυτόν μέσω του Χριστού σύμφωνα με τις αρχές της δικαιοσύνης που εκτίθενται στις Άγιες Γραφές, να είναι πιστοί δούλοι του Θεού και να δείχνουν την πίστι των με έργα.

20. Γιατί οι απλές εκφράσεις πίστεως αποκλείονται; Και τι πραγματικά απαιτείται:

²⁰ Σημαίνει κάτι περισσότερο από τη συμμετοχή σε μια συγκινητική θρησκευτική «αναζωπυρωτική συνάθροισι», από το να υψώση κανείς το χέρι και να πη ότι είναι σωσμένος. Σημαίνει κάτι περισσότερο από το ν’ ανοίξη κανείς το στόμα και να πη, «Ναι, πιστεύω στον Ιησού Χριστό και στο χυθέν αίμα του.» Αν αυτό είναι όλο εκείνο που χρειάζεται να γίνη, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το κάμη, περιλαμβανομένων και των μεθύσων, των πόρνων, των ειδωλολατρών και των φονέων. Αλλά οι Γραφές είναι σαφείς στη δήλωσί των ότι τέτοιου είδους άτομα δεν είναι κατάλληλα για το αντίλυτρο. (1 Κορ. 6:9· Γαλ. 5:20, 21) Όχι, σημαίνει μάλλον την ανάπτυξι ενός νέου προτύπου ζωής και το να τεθή κατά μέρος το παλαιό. Σημαίνει συνειδητή προσπάθεια ν’ αφήση κανείς τις πράξεις του και τη ζωή του να ρυθμίζονται από τις καθορισμένες αρχές του Λόγου του Ιεχωβά, και να κρατή την ελπίδα του και την επιθυμία του προσηλωμένη στο νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Σημαίνει ν’ ακολουθή τη συμβουλή του αποστόλου Ιωάννου ο οποίος είπε γι’ αυτό το παρόν διεφθαρμένο σύστημα πραγμάτων: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω· Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ·. . . Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:15-17.

21. Τι πρέπει λοιπόν να γίνη;

²¹ Τι πρέπει να πράξωμε, λοιπόν; «Απεκδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού· και ενδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν· . . . η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, . . . Ο λόγος του Χριστού ας κατοική εν υμίν πλουσίως, μετά πάσης σοφίας· . . . Και παν ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι’ αυτού τον Θεόν και Πατέρα.»—Κολ. 3:9-17.

22. Μπορείτε να τα πράξετε αυτά; Γιατί και πώς;

²² Αν πράττετε αυτά θα περιπατήτε στο φως και θ’ ακολουθήτε ένα πρότυπον ζωής που θα εγγυάται σωτηρία σ’ εσάς. Αλλά θα πήτε, «Πώς μπορώ να τα πράξω αυτά; Είναι δυνατόν να κάμω μια τέτοια τελεία αλλαγή όταν σε όλη τη ζωή μου έχω εκπαιδευθή στις κατευθύνσεις του παλαιού κόσμου;» Ναι, είναι δυνατόν, αλλιώς ο Ιησούς Χριστός δεν θα είχε πεθάνει για να σώση κάθε είδους ανθρώπους από όλες τις φυλές, τις γλώσσες και τα έθνη. Και αυτοί δεν θα μπορούσαν να ωφεληθούν από το αντίλυτρό του αν ήταν αδύνατον γι’ αυτούς να μεταβληθούν και να λαξεύσουν ένα νέο πρότυπον ζωής. Μπορείτε, λοιπόν, να τα πράξετε αυτά! Για τούτο «ο Θεός, αναστήσας τον Υιόν αυτού Ιησούν, απέστειλεν αυτόν δια να σας ευλογή, όταν επιστρέφητε έκαστος από των πονηριών υμών.» «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από προσώπου του Ιεχωβά, και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν· τον οποίον πρέπει να δεχθή ο ουρανός μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών.»—Πράξ. 3:26, 19 -21, ΜΝΚ.

23. Πού είναι το εναρκτήριο σημείο; Και περιλαμβάνεται η καρδιά;

²³ Πώς θ’ αρχίσετε; Θέσατε πρώτα κατά μέρος όλες τις ψευδείς θρησκευτικές ιδέες που μπορεί να έχετε σχετικά με το αντίλυτρο του Ιησού ως εφαρμοζόμενο σε όλους τους ανθρώπους. Και θέσατε κατά μέρος διδασκαλίες που σας λέγουν ότι όλο εκείνο που χρειάζεται να πράξετε για ν’ αποκτήσετε την επιδοκιμασία του Θεού είναι να ζήτε μια κόσμια ζωή και να πράττετε στους άλλους όπως θέλετε να πράττουν εκείνοι σ’ εσάς. Ναι, πρέπει να θέσετε κατά μέρος αυτές τις ιδέες που τις εδιδάχθήτε σε όλη τη ζωή σας και πρέπει ν’ αρχίσετε να γεμίζετε τη διάνοια σας με τις ορθές διδασκαλίες των Ιερών Γραφών. Πρέπει να «μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά [να] μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμ. 12:2) Από τη διάνοιά σας πρέπει ν’ αρχίσετε, απορροφώντας την αλήθεια του Λόγου του Θεού χωρίς απατηλή θρησκευτική νοθεία οποιουδήποτε είδους. Η αλήθεια αυτή θ’ υπερχειλίση, επίσης, στην καρδιά σας, και θα σας κινήση στο δρόμο της σωτηρίας ωθώντας σε καλά έργα.

24. Αν δεν θα γίνετε τέλειος τώρα, τι κάνει για σας η συνετή αυτή πορεία;

²⁴ Αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνετε τώρα τέλειος στη σάρκα. Ούτε σημαίνει ότι θα θαυμάζεσθε από όλους τους ανθρώπους που θα σας επαινούν για την κατ’ εξοχήν ηθική ζωή σας. Αλλά σημαίνει ότι θα έχετε μια δίκαιη στάσι ενώπιον του Θεού και η υπηρεσία σας προς αυτόν θα είναι ευπρόσδεκτη· και ότι, συνεπώς, η αξία του αντιλύτρου τού Χριστού θα εφαρμοσθή προς όφελος σας, επειδή την εκζητείτε με τον ορθό τρόπο. Η πίστις σας θα εκδηλωθή στα έργα σας, και θα λάβετε τη θέσι σας με άλλους πιστούς δούλους του Θεού, του παρελθόντος και του παρόντος, και θα έχετε «ειρήνην προς τον Θεόν δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια του οποίου ελάβομεν και την είσοδον δια της πίστεως εις την χάριν ταύτην εις την οποίαν ιστάμεθα.»—Ρωμ. 5:1, 2.

25. Ποια γνώσι και πεποίθησι θα σας φέρη;

²⁵ Με μια τέτοια στάσι, με συνεχή επίδοσι του νου και της καρδιάς σας στη μελέτη του θαυμαστού δρόμου της σωτηρίας του Θεού, και των χειρών σας σε έργα αίνου, θα είσθε ακλόνητος οτιδήποτε και αν έλθη. (Ρωμ. 5:3-5) Θα έχετε πλήρη πεποίθησι στον Ιεχωβά Θεό, διότι θα είσθε πλήρως ενήμερος της μεγάλης αγάπης του για το νέο κόσμο και για κείνους που ζητούν να εισέλθουν σ’ αυτόν. Θα λάβετε θάρρος με τη γνώσι ότι «ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών· πολλώ μάλλον λοιπόν, αφού εδικαιώθημεν τώρα δια του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι’ αυτού. (. . . Διότι αν και δια το αμάρτημα του ενός ο θάνατος εβασίλευσε δια του ενός, πολύ περισσότερον οι λαμβάνοντες την αφθονίαν της χάριτος και της δωρεάς της δικαιοσύνης, θέλουσι βασιλεύσει εν ζωή δια του ενός Ιησού Χριστού).»—Ρωμ. 5:8, 9, 17.

26. Από την επιστροφή σε ποια κατάστασι πρέπει να φυλάσσεσθε; Γιατί;

²⁶ Δεν θα αποκοιμίζεσθε σε μια ψευδή αίσθησι ασφαλείας με την πεποίθησι ότι ο Θεός πρέπει να εφαρμόση την αξία του αντιλύτρου του Ιησού Χριστού προς όφελός σας, αλλά θα εκτιμάτε ότι η πλήρης απολύτρωσις είναι ένα θαυμαστό δώρο και θα ληφθή μόνο από ανθρώπους που την ζητούν στο στενό δρόμο που επρομήθευσε ο Θεός. Έτσι θα φυλάσσεσθε από μια επιστροφή στις πονηρές κατευθύνσεις και πράξεις του παλαιού κόσμου, μια εκούσια εκ νέου καταβύθισι στην αμαρτία, γνωρίζοντας ότι μόνο θάνατος μπορεί να προκύψη· «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών· αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως, και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.»—Εβρ. 10:26, 27.

27. Ποιο είναι το κλειδί της κατανοήσεως του σκοπού για τον οποίον ο Θεός επρομήθευσε το αντίλυτρο;

²⁷ Μην κάνετε λάθος σχετικά με τούτο· ο Ιεχωβά Θεός έχει ένα πολύ θετικό σκοπό για τον οποίον επρομήθευσε το αντίλυτρο για το ανθρώπινο γένος, και το κλειδί του σκοπού αυτού έγκειται στη διεκδίκησι του μεγάλου ονόματός του. Η οικοδόμησις ενός νέου κόσμου, που για μία ακόμη φορά περιλαμβάνει το ξεκίνημα μιας ανθρωπίνης κοινωνίας που θα τον λατρεύη, είναι μέρος του σκοπού του να διεκδικήση τον εαυτό του ας τον αιώνιον κυρίαρχον. Αυτό μας βοηθεί να κατανοήσωμε γιατί έκαμε διευθέτησι για την πληρωμή του αντιλύτρου από τον Ιησού Χριστό, επειδή μέσω αυτού ένας πυρήν ανθρώπων αποκτά τα προσόντα να λάβη μέρος στη «νέα γη» μετά τον Αρμαγεδδώνα και να γεννήση τέκνα και να τα εκπαιδεύση στις κατευθύνσεις του Θεού. «Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας, και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι, προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα, και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού· όστις έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, δια να μας λυτρώση από πάσης ανομίας, και να μας καθαρίση εις εαυτόν λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων.»—Τίτον 2:11-14.

28. Ποια εμφάνισις του Ιησού Χριστού θα είναι και ευλογία και καιρός θλίψεως; Και ποια εξέτασις πρέπει να γίνη από κάθε άτομο τώρα;

²⁸ Η προσεχής καταπληκτική εκδήλωσις του Θεού και του Υιού του, Ιησού Χριστού, στον Αρμαγεδδώνα, δεν θα είναι ευχάριστη για κείνους που δεν γίνονται κατάλληλοι για την αξία του αντιλύτρου του. Θα είναι μια δίκαιη ενέργεια από μέρους του Ιεχωβά, επειδή «είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν· εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου, και από της δόξης της δυνάμεως αυτού, όταν έλθη να ενδοξασθή εν τοις αγίοις αυτού, και να θαυμασθή εν πάσι τοις πιστεύουσιν, (επειδή σεις επιστεύσατε εις την μαρτυρίαν ημών,) εν τη ημέρα εκείνη.» (2 Θεσ. 1:6-10) Μην αποκοιμίζεσθε με τη διδασκαλία ότι ο Θεός πρέπει να σώση όλους τους ανθρώπους. Αυτός δεν θα πράξη αυτό! Καθιστά, όμως, επωφελές το αντίλυτρον σε «κάθε είδους ανθρώπους» που θα το δεχθούν υπό τους όρους που αυτός καθορίζει. Εξετάστε αν ανταποκρίνεσθε σ’ αυτούς τους όρους, διότι αυτό σημαίνει τη ζωή σας.

Πλήρωσις του Οίκου με Δόξα

Την Κυριακή πρωί, 26 Ιουλίου 1953, τελική ημέρα της Συνελεύσεως της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου, των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο Στάδιο Γιάγκη της πόλεως Νέας Υόρκης, εξεφωνήθη η ακόλουθη ομιλία από τον αντιπρόεδρον της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, ενώπιον ακροατηρίου 131.419 συνέδρων.

«Και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Αγγαίος 2:7, ΜΝ.

 1. Ποιος είναι ο οίκος που επρόκειτο να πληρωθή με δόξα, και σύμφωνα με ποια υπόσχεσι;

Ο ΟΙΚΟΣ που επρόκειτο να πληρωθή με δόξα ήταν ένας ναός αφιερωμένος στον Ιεχωβά των δυνάμεων. Αυτός υποσχέθηκε να τον γεμίση με δόξα. Η υπόσχεσίς του να το κάμη αυτό ήλθε σαν το κορυφαίο σημείο μιας προφητείας μεγίστης σημασίας για όλα τα έθνη. «Διότι ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Έτι άπαξ μετ’ ολίγον εγώ θέλω σείσει τον ουρανόν, και την γην, και την θάλασσαν, και την ξηράν. Και θέλω σείσει πάντα τα έθνη, και θέλει ελθεί η επιθυμία πάντων των εθνών· και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Αγγαίος 2:6, 7, ΜΝ.

 2, 3. Ποια ήταν η ιστορική βάσις για την οποία εξεφωνήθη για πρώτη φορά η προφητεία αυτή;

² Η προφητεία αυτή, που εξεφέρθη πριν από είκοσι τέσσερες αιώνες και πλέον, είχε ως βάσιν της τότε έναν απέριττο ναό, του οποίου η οικοδομή είχε αρχίσει πριν από διάστημα ενός περίπου μηνός. Εκτίζετο στην τοποθεσία του προηγουμένου ναού του Βασιλέως Σολομώντος εκεί στο όρος Μοριά στην Ιερουσαλήμ. Έπειτα από την καταστροφή του ναού του Σολομώντος από τους Βαβυλώνιους στο 607 π.Χ., η ιερή αυτή τοποθεσία είχε μείνει έρημη επί εβδομήντα χρόνια, ολόκληρη η πόλις είχε μείνει έρημη, ολόκληρη η επικράτεια του βασιλείου του Ιούδα είχε μείνει έρημη χωρίς άνθρωπο και τα κατοικίδια ζώα του. Αυτό ήταν μια θεία κρίσις εναντίον του έθνους λόγω της μακροχρονίου παραβιάσεως της διαθήκης που ο Ιεχωβά Θεός είχε κάμει με τους προπάτοράς των στο Όρος Σινά μέσω του Μωυσέως. (Λευιτ. 26:27-35· 1 Βασ. 9:6-9) Τώρα σ’ ένα υπόλοιπο των τιμωρημένων Ισραηλιτών ο Ιεχωβά Θεός είχε ανοίξει το δρόμο για να εγκαταλείψουν την αιχμαλωσία των στη Βαβυλώνα και να επιστρέψουν στην πατρίδα των. Για ποιον σκοπό; Πρωτίστως για τον σκοπό της ανοικοδομήσεως του οίκου του Ιεχωβά στην τοποθεσία του αρχαίου ναού, για να καταστή δυνατόν να αναζήση η αληθινή του λατρεία και να συνεχισθή εκεί. Λόγω εχθρικής εναντιώσεως και παρεμβάσεως της Περσικής κυβερνήσεως κατόπιν κακών εισηγήσεων, το αποκαταστημένο υπόλοιπο των Ισραηλιτών είχε χάσει την κατανόησι του πρωτίστου σκοπού της αποκαταστάσεώς του στην πατρίδα του. Έπαυσαν να εργάζωνται στον ναό και τον άφησαν να κείται, στην αρχή μόλις της ανοικοδομήσεώς του, προς όνειδος του Θεού των Ιεχωβά.—Λουκ. 14:29, 30.

³ Επειδή έτσι επροτίμησαν να πειθαρχήσουν στον άνθρωπο μάλλον ως άρχοντα παρά στον Θεό, δεν ευημέρησαν στα δεκαέξη χρόνια που ο οίκος του Ιεχωβά εκείτο παραμελημένος. Κατόπιν, ο Ιεχωβά Θεός, για να διεγείρη τον Ιουδαίον κυβερνήτην Ζοροβάβελ και τον Λευίτην αρχιερέα Ιησούν και όλο το αποκαταστημένο υπόλοιπο, κατέλαβε με το άγιο πνεύμα του τον προφήτη του Αγγαίο και τον κατηύθυνε να τους ενθαρρύνη να ανανεώσουν το έργον του ναού προς εκπλήρωσιν της ιεροπρεπούς των υποχρεώσεως στον Θεό. Με πίστι στον Θεό το υπόλοιπο ανέλαβε μια φορά ακόμη το έργον του ναού. Ένα περίπου μήνα αργότερα, όταν τα πράγματα είχαν αρχίσει να διαμορφώνονται, ο Θεός ενέπνευσε τον Αγγαίο με το πνεύμα του να εκφέρη την ηλεκτρίζουσα προφητεία που παρετέθη προ ολίγου.—Αγγαίος 1:1 έως 2:9.

 4. Τι δείχνει αν η προφητεία του Αγγαίου εξεπληρώθη στον υλικό ναό της Ιερουσαλήμ και τι έκαμε ο Θεός για τον λαό του στο 1919 και για ποιον σκοπό;

⁴ Η προφητεία του Αγγαίου ποτέ δεν εκπληρώθηκε πραγματικά στον ναό που ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ απετελείωσε την οικοδομή του τέσσερα

«Η Σκοπιά»—Ένα Βοήθημα Γραφικής Μελέτης

ΓΙΑΤΙ χρειαζόμεθα τη Σκοπιά; Διότι Η Σκοπιά μάς βοηθεί να εννοήσουμε την Αγία Γραφή. Και γιατί να θέλωμε να εννοήσωμε την Αγία Γραφή; Διότι αυτή αποτελεί τον αλάθητο οδηγό που μας παρέχεται από ένα φιλάγαθο και σοφό Δημιουργό.

Ο λόγος του Θεού είναι ‘λύχνος εις τους πόδας μας και φως εις τας τρίβους μας’. (Ψαλμ. 119:105) Χωρίς αυτόν θα εβαδίζαμε στο σκοτάδι. (Ησ. 8:20, 21· Ματθ. 15:1-14) Είναι σαν ένα λυχνάρι που λάμπει σε σκοτεινό τόπο, στο οποίο καλά κάνομε να προσέχουμε ώσπου να ελθη η αυγή της ημέρας και ν’ ανατείλη ο φωσφόρος. (2 Πέτρ. 1:19-21) Όπως το εξέφρασε ο απόστολος Παύλος: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμ. 3:16, 17.

Ο λόγος του Θεού σημαίνει όχι μόνο φως για μας, αλλά και ζωή. «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν,» είπε ο Ιησούς στην προσευχή του τη νύχτα που προδόθηκε. Είπε στους μαθητάς του, «Οι λόγοι τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι,» οι λόγοι δε αυτοί έχουν αναγραφή στην Αγία Γραφή. Αυτός εγνώριζε καλά ότι «με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος του Ιεχωβά.» (Δευτ. 8:3· Ματθ. 4:4· Ιωάν. 6:63· 17:3, ΜΝΚ) Και στον Αδάμ ακόμη εδόθη να εννοηθή αυτή η αλήθεια, διότι αν και είχε αρκετά από τα χρειώδη για τη διατήρησι της ζωής, όμως τελικά, αφού έζησε 930 χρόνια, πέθανε λόγω αγνοίας του λόγου του Θεού.—Γεν. 3:17-19· 5:5.

Ο λόγος του Θεού σημαίνει εν τούτοις ζωή και φως για μας, μόνον αν ασκούμε πίστι. (Ματθ. 9:29) «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»—Εβρ. 11:6.

Αφού σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, γίνονται επιθέσεις εναντίον της αυθεντίας της Γραφής, των αρχών της και της σοφίας της, καθίσταται ολοένα σπουδαιότερο το γεγονός ότι με τη μελέτη της Γραφής εφοδιαζόμεθα με μια μεγάλη ασπίδα πίστεως για να αποκρούσωμε όλες τις επιθέσεις που γίνονται όχι μόνο από τους δεδηλωμένους εχθρούς της, αλλά και από τους καθ’ ομολογίαν φίλους της. Αφού δε πάνω από 250 διάφορα δόγματα ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικά στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο, πρέπει εμείς να μελετούμε τη Γραφή μας αν θα θέλαμε να μπορέσωμε να δώσωμε μια ικανοποιητική απάντησι σε κάθε άνθρωπο που ζητεί από μας λόγο για την ελπίδα που έχομε μέσα μας. (1 Πέτρ. 3:15) Καθώς είπε ο σοφός: «Η καρδία του δικαίου προμελετά δια να αποκριθή.»—Παροιμ. 15:23.

Επίσης, επειδή οι ηθικές συνθήκες βαίνουν από το κακό στο χειρότερο, καθίσταται ολοένα δυσκολώτερο να παραμένη κανείς στις δίκαιες αρχές του Θεού, οι οποίες πρέπει να ρυθμίζουν την καθημερινή μας ζωή. Για να ενισχύωμε συνεχώς την απόφασί μας να κάμωμε ό,τι είναι ορθόν, για να έχωμε την αγάπη του Θεού για τη δικαιοσύνη και το μίσος του για την ανομία, πρέπει να εξακολουθήσουμε να έχωμε τις Θείες σκέψεις, να εξακολουθήσωμε να ανανεώνωμε τη διάνοιά μας και να ανακαινίζωμε την προσωπικότητά μας μέσω της αληθείας.—Ματθ. 16:23· Ρωμ. 12:2· Φίλιππησ. 4:8· Κολ. 3:9, 10.

ΑΝΑΓΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι, αν θα θέλαμε ν’ αποκτήσουμε ζωή, πρέπει να μελετούμε την Αγία Γραφή. Αλλά σημαίνει άραγε τούτο το γεγονός, καθ’ εαυτό, ότι χρειαζόμεθα τη Σκοπιά; Δεν μπορούμε ατομικώς να πάμε στην Αγία Γραφή και ν’ αποκτήσωμε όλη την αναγκαία γνώσι και κατανόησι; Μπορούμε; Στις Πράξεις, κεφάλαιον 8, διαβάζομε για κάποιον αξιωματούχον της Βασιλίσσης Κανδάκης, έναν Αιθίοπα ευνούχον, ο οποίος προσέτρεξε κατ’ ευθείαν στη Γραφή του, αλλ’ όταν ρωτήθηκε από τον μαθητή Φίλιππο, «Άρά γε γινώσκεις α αναγινώσκεις;» ποια ήταν η απάντησίς του; «Και πώς ήθελον δυνηθή, εάν δεν με οδηγήση τις;» Κατενόησε την ανάγκη βοηθείας. Ο δε Φίλιππος, εφόσον είχε καθοδηγηθή από άλλους πρώτα, ήταν καταρτισμένος για να δώση στον Αιθίοπα αυτόν ευνούχον την καθοδήγησι που εχρειάζετο.—Πράξ. 8:27-38.

Σημειώστε επίσης τους δύο που προχωρούσαν προς Εμμαούς το πρωί της αναστάσεως του Ιησού. Αυτοί πρέπει να εγνώριζαν τον λόγον του Θεού, αλλιώς ο Ιησούς δεν θα τους επέπληττε ότι είναι ‘βραδείς την καρδίαν εις το να πιστεύουν εις πάντα όσα ελάλησαν οι προφήται’, αλλά δεν κατανοούσαν. Παρέστη ανάγκη να τους εξηγήση ο Ιησούς ό,τι εγνώριζαν ήδη για να τους κάμη να εννοήσουν πώς οι Γραφές προείπαν τα παθήματα και τον θάνατον του Μεσσία. Δεν είναι παράδοξο ότι ανεφώνησαν κατόπιν: «Δεν εκαίετο εν ημίν η καρδία ημών, ότε ελάλει προς ημάς καθ’ οδόν, και μας εξήγει τας γραφάς;»—Λουκ. 24:13-32.

Ο Κορνήλιος αναμφίβολως εγνώριζε τον λόγον του Θεού, αλλά μόνο με τη βοήθεια του Πέτρου ανεγνώρισε τον Χριστό Ιησού ως τον Μεσσία. Ο Απολλώς, αν και ήταν «ζέων κατά το πνεύμα», είχε ανάγκη βοηθείας για να εννοήση «ακριβέστερα την οδόν του Θεού». Οι δε μαθηταί της Εφέσου είχαν μια πολύ ανεπαρκή αντίληψι περί Χριστιανοσύνης ώσπου να τους διαφωτίση ο Παύλος.—Πράξ. 10· 18:25, 26· 19:1-7.

ΓΙΑΤΙ ΤΗ «ΣΚΟΠΙΑ»;

Εφόσον είναι προφανές ότι έχομε ανάγκη βοηθείας για να εννοήσωμε τη Γραφή, γιατί, από όλα τα θρησκευτικά έντυπα που εκδίδονται, πρέπει να προστρέξωμε στη Σκοπιά γι’ αυτή τη βοήθεια; Πρώτ’ απ’ όλα διότι είναι αυστηρά προσηλωμένη στη Γραφή· εμμένει στο «έστω ο Θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύστης». (Ρωμ. 3:4) Δεν περιορίζεται από σύμβολα πίστεως ή παραδόσεις ανθρώπων, αλλά βασίζεται αποκλειστικά και στερεά επάνω στις Γραφές. Δεν υποκλίνεται ενώπιον μιας εκκλησιαστικής δικτατορικής αρχής, ούτε ισχυρίζεται ότι μιλεί εν ονόματι μιας τέτοιας αρχής, που αναλαμβάνει εξουσία πάνω από εκείνην του Θείου λόγου. Καθώς έπραξε ο Ιησούς, υποστηρίζει συνεχώς τις δηλώσεις και επεξηγήσεις της με το «Είναι γεγραμμένον». (Ματθ. 4:4, 7, 10· 11:10· 21:13· 26:24, 31) Και όπως ο Ιεχωβά προσκαλεί τα επίγεια πλάσματά του, έτσι και Η Σκοπιά προσκαλεί όλους τους αναγνώστας της: «Έλθετε τώρα και ας διαδικασθώμεν.»—Ησ. 1:18.

Η Σκοπιά δεν υποστηρίξει καμμιά από τις πολιτικές ιδεολογίες των διαφόρων παρατάξεων των εθνών, αλλά αποδίδει την υποταγή της αποκλειστικά στη βασιλεία του Θεού. Δεν κηρύττει την αδελφική αγάπη σε καιρούς ειρήνης και την αδελφοκτονία όταν εγείρονται εθνικιστικά πάθη σε καιρό πολέμου. Τηρεί τον εαυτό της αμόλυντο από τον κόσμο, όπως έκαμε κι ο Ιησούς.—Ιωάν. 18:36· Ιάκ. 1:27.

Η Σκοπιά, αδέσμευτοι από οποιοδήποτε σύμβολο πίστεως, μπορεί να προχωρή με το αυξάνον φως. Εκτιμά το γεγονός ότι «η οδός των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.» (Παροιμ. 4:18) Όταν λάμπη καθαρώτερο φως επάνω στις Γραφές ως αποτέλεσμα εκπληρώσεως προφητειών ή μεγαλυτέρας ερεύνης, δεν είναι πάρα πολύ υπερήφανη ώστε να μη δώση στους αναγνώστας της το όφελος της καλυτέρας κατανοήσεως του θελήματος και των σκοπών του Θεού.

Για να μας βοηθήση να εννοήσωμε τη Γραφή, Η Σκοπιά χρησιμοποιεί την κατά θέματα μέθοδο. Μ’ αυτή τη μέθοδο όλες οι πληροφορίες πάνω σ’ ένα ωρισμένο θέμα, που περιέχονται και στα εξήντα έξη βιβλία της Γραφής, συγκεντρώνονται και συμπαρατάσσονται με τρόπο λογικό και εύτακτο. Αυτό είναι αναγκαίον, διότι η Γραφή ως βιβλίο κατά μέγα μέρος ιστορικό, είναι γραμμένη σε τρέχον γλωσσικόν ύφος κι επομένως, εκτός από λίγες εξαιρέσεις, δεν πραγματεύεται περιεκτικά μια οποιαδήποτε διδασκαλία σε μια θέσι. Αυτό αληθεύει επίσης και διότι πολλές από τις ψευδείς διδασκαλίες που φέρνουν σύγχυσι τώρα στους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς ήσαν άγνωστες μεταξύ των δούλων του Ιεχωβά στους περασμένους καιρούς· η αλήθεια υπενοείτο. Ολοκληρώνοντας τη θεματική αυτή μέθοδο μελέτης, Η Σκοπιά λαμβάνει σημείωσι της σημασίας των λέξεων στις πρωτότυπες γλώσσες, Εβραϊκήν, Αραμαϊκήν και Ελληνικήν, λαμβάνει δε υπ’ όψιν και τα συμφραζόμενα των εδαφίων που παραθέτει για ν’ αποδείξη ένα σημείον.

Χρησιμοποιώντας μια τέτοια διάταξι κατά θέματα, Η Σκοπιά δεν κάνει μεταπηδήσεις, προσπαθώντας να βρη ένα εδάφιο για ν’ αποδείξη μια προσφιλή θεωρία ή μια γνώμη που βασίζεται σε προκατάληψι, αλλ’ αφήνει τη Γραφή ως σύνολον να δείχνη τον Θείον νουν σ’ ένα θέμα. Παρεμπιπτόντως ας λεχθή ότι η μέθοδος αυτή της Σκοπιάς δεν είναι νέα, αλλ’ είναι πράγματι η μέθοδος που εχρησιμοποίησε ο Ιησούς στην επί του όρους ομιλία του, η μέθοδος που εχρησιμοποίησε ο Πέτρος την ημέρα της Πεντηκοστής, και η μέθοδος που εχρησιμοποίησε κατ’ επανάληψιν ο Παύλος στις επιστολές του. Για παραδείγματα παρακαλείσθε να ιδήτε τα εξής εδάφια: Ματθ. 5:21-38· Πράξ. 2:14-28· Ρωμ. 15:7-13· Εβρ. 1:5-14.

ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΤΗ «ΣΚΟΠΙΑ»

Φαίνεται να υπάρχη τάσις από μερικούς αναγνώστας της Σκοπιάς να διεξέρχωνται απλώς το κύριο άρθρο κάθε τεύχους. Αυτό είναι σφάλμα. Η Σκοπιά πραγματεύεται διδασκαλίες ή δόγματα της Γραφής, Γραφικές προφητείες, ζητήματα Χριστιανικής διαγωγής, ιστορίας της Γραφής και της τρεχούσης ιεραποστολικής δράσεως. Μόνο αν λαμβάνωνται προσεκτικά υπ όψιν όλα τα περιεχόμενά της, περιλαμβανομένου και των λεγομένων δευτερευόντων άρθρων της, μπορούμε να ελπίσωμε να λάβωμε μια πλήρη Γραφική εκπαίδευσι και να συμβαδίσωμε με το φως που προχωρεί.

Κάθε τεύχος της Σκοπιάς μπορεί να παρομοιωθή με ένα καλά σταθμισμένο και καλά παρασκευασμένο γεύμα. Οι διαιτολόγοι μάς λέγουν ότι το σώμα χρειάζεται πρωτεΐνες, άμυλον, μεταλλικές ουσίες και βιταμίνες, κι ένα πλήρες γεύμα τα προμηθεύει όλα αυτά. Θα ήταν σφάλμα να αγνοήσωμε οποιοδήποτε απ’ αυτά. Έτσι επίσης δεν πρέπει ν’ αγνοούμε κανένα από τα φαγητά του πνευματικού μας γεύματος. Όπως δε ακριβώς δεν θα εσκεπτόμεθα να καταβροχθίσουμε βιαστικά μια φυσική τροφή, αλλά θα εδαπανούσαμε χρόνον για να την απολαύσωμε, έτσι δεν πρέπει να καταβροχθίζωμε επίσης βίαια τις πνευματικές μας τροφές.

Η απλή ανάγνωσις της Σκοπιάς δεν είναι αρκετή. Μέγα μέρος της Σκοπιάς, ιδιαίτερα τα κύρια άρθρα ή άρθρα μελέτης με ερωτήσεις, παρουσιάζουν πολύπλοκες και σοβαρές αλήθειες, συχνά εντελώς νέες και διαφορετικές από ό,τι εδημοσιεύθη προηγουμένως, που δεν μπορούν πλήρως να κατανοηθούν και εκτιμηθούν με μια μόνο ανάγνωσι. Μια τέτοια διανοητική ή πνευματική τροφή απαιτεί τέλειο μάσσημα, δηλαδή, συγκέντρωσι, μελέτη και σκέψι. Για να κάμουμε κτήμα μας αυτές τις αλήθειες και τα επιχειρήματα, πρέπει να πεισθούμε για τη Γραφικότητά των, τη λογικότητά των, την πραγματικότητά των. Αυτό απαιτεί να διεξερχώμεθα την ύλη πολλές φορές, όχι μια μόνο.

Εκτός τούτου, θέλομε να ενθυμούμεθα όσο το δυνατόν περισσότερα, διότι ο σκοπός για τον οποίον αποκτούμε αυτές τις αλήθειες δεν είναι μόνο η δική μας απόλαυσις, αλλά το να μας δοθή κάτι που να μπορέσωμε να το διαβιβάσουμε και σε άλλους. Μόνον δε όταν έχωμε ένα σημείο σαφές μέσα στη διάνοιά μας, θα μπορέσωμε να το εξηγήσωμε και στους άλλους· ιδού άλλος ένας λόγος για τον οποίον πρέπει να μελετούμε πλήρως τη Σκοπιά.

Επίσης, Η Σκοπιά περιέχει πολλές νουθεσίες και διδασκαλίες για τη Χριστιανική διαγωγή και δράσι. Για ν’ αποκτήσωμε το πλήρες νόημά των πρέπει να τις διεξέλθωμε κατ’ επανάληψιν. Αν δεν ενεργήσωμε έτσι, μοιάζομε τον μωρό εκείνο άνθρωπο που έκτισε το σπίτι του πάνω στην άμμο. Η πίστις μας τότε θα είναι νεκρή.—Ματθ. 7:26, 27· Ιάκ. 2:14-26.

ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΛΕΤΟΥΜΕ ΤΗ «ΣΚΟΠΙΑ»

Σ’ εμάς ως Χριστιανούς, η μελέτη της Γραφής, με τη βοήθεια των Γραφικών βοηθημάτων, δεν είναι προαιρετική αλλά επιβεβλημένη, διότι οι οδηγίες του Παύλου προς τον Τιμόθεον εφαρμόζονται στον καθένα μας: «Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.» (2 Τιμ. 2:15) Αν θέλωμε ζωή πρέπει ν’ αποκτήσωμε την επιδοκιμασία του Θεού, αν θέλομε δε να έχομε τη Θεία επιδοκιμασία, πρέπει να ορθοτομούμε τον λόγον του Θεού και για να το πράξωμε αυτό πρέπει να μελετούμε. Πώς μπορούμε με τον καλύτερο τρόπο να μελετούμε τη Γραφή με τη βοήθεια της Σκοπιάς;

Εν πρώτοις, αναγνωρίζομε ότι απαιτείται χρόνος για μελέτη, και συνεπώς πρέπει να εξαγοράζωμε χρόνον για τακτική και όχι βιαστική μελέτη. Αν έχωμε ένα πληρέστατο πρόγραμμα, θα μπορούσαμε να βρούμε δεκαπέντε ή τριάντα λεπτά της ώρας κάθε μέρα για να τα διαθέτουμε στη μελέτη ως πρώτο μας έργον το πρωί ή αμέσως μετά το πρόγευμα ή σε άλλη κατάλληλη ώρα της ημέρας. (Εφεσ. 5:6) Αλλιώς θα ήταν καλό να αφιερώνωμε τουλάχιστον ένα βράδυ την εβδομάδα για την ατομική μας μελέτη. Ούτε πρέπει να παραβλέπωμε το γεγονός ότι ο δραστήριος και άγρυπνος διάκονος θα επωφεληθή από τις ευκαιρίες του όταν ταξιδεύη, όπως είναι άγρυπνος στις ευκαιρίες του για συμπτωματικό κήρυγμα.

Για να μελετήσωμε κατάλληλα τη Σκοπιά, πρέπει να την πλησιάσουμε με τη στάσι της ευθείας καρδιάς. Ενώ λαμβάνομε την εντολή, «Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε,» ας μη παραβλέπωμε το γεγονός ότι μας δίδεται επίσης η νουθεσία, «Προφητείας μη εξουθενείτε.» (1 Θεσ. 5:20, 21) Έχοντας διαπιστώσει κατ’ επανάληψιν ότι Η Σκοπιά είναι πιστά προσηλωμένη στον λόγον του Θεού, δεν έχομε αιτία να την πλησιάζουμε προς μελέτην με υποψία, αλλά μάλλον πρέπει να την πλησιάζωμε με μια ειλικρινή επιθυμία να εννοήσωμε τι επρομήθευσε ο Θεός για μας μέσω των σελίδων της, πάντοτε πρόθυμοι να ‘δεχθώμεν μετά πραότητος τον εμφυτευθέντα λόγον, τον δυνάμενον να σώση τας ψυχάς μας.’—Ιάκ. 1:21.

Οι Βεροιείς μάς έδωσαν ένα καλό παράδειγμα στο σημείο αυτό. Είναι αληθές ότι αυτοί εφρόντιζαν να βεβαιωθούν πώς ό,τι έλεγε σ’ αυτούς ο Παύλος εβασίζετο στις Γραφές· αλλά εσήμαινε αυτό ότι άκουαν τον Παύλο με πνεύμα σκεπτικισμού, επικρίσεως ή ανταγωνισμού; Όχι, διόλου. Μάλλον, μας λέγεται ότι ούτοι «εδέχθησαν τον λόγον μετά πάσης προθυμίας.»—Πράξ. 17:11.

Έχοντας την ορθή διάθεσι της καρδιάς προς την ύλη που πρόκειται να μελετήσωμε, πρέπει κατόπιν να βεβαιωθούμε ότι απεβάλαμε από το νου μας όλα εκείνα τα ζητήματα που δεν σχετίζονται με τη μελέτη μας. Δεν μπορούμε ν’ αναμένωμε ν’ αποκομίσωμε πολλή ωφέλεια από τη μελέτη μας όταν έχωμε το νου μας σε άλλα πράγματα· σε κάποια ευχάριστη ή δυσάρεστη πείρα που μόλις είχαμε ή που αναμέναμε να συναντήσουμε μετά τη μελέτη μας. Έχοντας προορίσει χρόνον για τη μελέτη της Σκοπιάς ας δίνωμε σ’ αυτήν αμέριστη την προσοχή μας· όπως το εκφράζει ο Παύλος, «ας προσέχωμεν περισσότερον» στα όσα μελετούμε. Αλλιώς αυτά δεν θα εντυπωθούν αρκετά βαθιά στο υποσυνείδητό μας, ώστε να μπορούμε να τα αναπολούμε κατά βούλησιν.—Εβρ. 2:1.

Προσέξτε τον τίτλο και το εδάφιο της επικεφαλίδος, αν υπάρχη τέτοιο, καθώς και τη σχέσι μεταξύ των δύο. Καθώς διαβάζετε, δίνετε προσοχή όχι μόνο στα όσα παρουσιάζονται, αλλά και στο πώς παρουσιάζονται. Σκεφθήτε, προσέξτε πώς αναπτύσσεται το επιχείρημα. Συναντάτε κάτι το νέο; ή κάτι που διατυπώνεται διαφορετικά από πριν; Εξετάστε τα εδάφια στα οποία γίνεται απλώς παραπομπή χωρίς να παρατίθενται· προσέξτε την εφαρμογή των. Εκτιμάτε το φως που επιχύνουν στο υπό εξέτασιν θέμα; Μπορεί να θελήσετε να υπογραμμίσετε τα κύρια σημεία, ή τις ακριβείς απαντήσεις των ερωτήσεων, αν το άρθρον έχη ερωτήσεις. Μπορείτε να διατυπώσετε την απάντησι με δικά σας λόγια; Αν έρχωνται στο νου σας ιδέες, ή εδάφια ή γεγονότα που υποστηρίζουν το θέμα, γιατί να μην τα σημειώνετε στο περιθώριο προς χρήσιν στη μελέτη της εκκλησίας;

Μέσα σ’ ένα άρθρον οιουδήποτε μήκους υπάρχουν συνήθως υπότιτλοι που υποδεικνύουν μια αλλαγή στη σκέψι ή μια άλλη όψι του κυρίου θέματος. Προσέξτε πώς οι παράγραφοι που ακολουθούν σχετίζονται με τον υπότιτλον. Αφού μελετήσετε ένα άρθρο ή το μέρος που ωρίσθη για την επικείμενη εκκλησιαστική μελέτη, σκεφθήτε. Ποια ήσαν τα κύρια σημεία, τα νέα σημεία, τα σημεία που με υποβοηθούν ιδιαίτερα; Διεξέλθετε πάλι τα ερωτήματα μελέτης· καθώς τα διαβάζετε, έρχεται αμέσως στο νου σας η απάντησις για το καθένα; Θυμηθείτε ότι ένα από τα καλύτερα βοηθήματα μελέτης είναι η ανασκόπησις.

Πολύ αξιοσύστατη είναι η συμμελέτη της Σκοπιάς με άλλον. Η συμμελέτη με άλλον ελαφρώνει τον κόπο της συγκεντρώσεως, αυξάνει τη χαρά, συντελεί σε περισσότερη κατανόησι καθώς και σε αύξησι της ικανότητος του να εκφράζεται κανείς στην εκκλησιαστική μελέτη της Σκοπιάς. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το σκεφθούν τα μέλη μιας οικογενείας.

Εκκλησιαστική μελέτη της Σκοπιάς; Ναι, κάθε εβδομάδα, σε δεκατέσσερες περίπου χιλιάδες Αίθουσες Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά (για ν’ αναφέρωμε ως παράδειγμα μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες) διατίθεται μια ώρα, συνήθως το απόγευμα ή το βράδυ της Κυριακής για τη μελέτη της Γραφής με τη βοήθεια της Σκοπιάς. Δεν είναι αρκετό να μελετούμε κατ’ ιδίαν ή μαζί με άλλα μέλη της οικογενείας μας. Ωφελούμεθα περισσότερο από κάθε μάθημα αν ακούσωμε τι έχουν να πουν και άλλοι απαντώντας στις ερωτήσεις· αυτοί μπορεί να έχουν διαφορετική, ορθότερη ή πληρέστερη κατανόησι της Σκοπιάς από μας. Όχι μόνο μπορούμε να λάβωμε εμείς βοήθεια σε μια τέτοια μελέτη, αλλά μπορούμε επίσης να δώσωμε βοήθεια στους άλλους, Αυτοί χρειάζονται ό,τι μπορούμε να δώσωμε εμείς, και εμείς χρειαζόμεθα ό,τι μπορούν να δώσουν εκείνοι. Κανένα ξεχωριστό μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας δεν μπορεί να πη στο άλλο, «Δεν έχω χρείαν σου.»—1 Κορ. 12:19-22.

Γνώσις και κατανόησις της Γραφής σημαίνει φως και ζωή. Για ν’ αποκτήσωμε αυτή τη γνώσι και κατανόησι έχομε ανάγκη βοηθείας. Η Σκοπιά αποτελεί το κατ’ εξοχήν βοήθημα Γραφικής μελέτης. Ας εκδηλώσωμε την εκτίμησί μας προς αυτήν, διαβάζοντας την προσεκτικά από την αρχή ως το τέλος, μελετώντας πλήρως τα κύρια άρθρα της Σκοπιάς κατ’ ιδίαν ή με τις οικογένειές μας, και κατόπιν συνερχόμενοι τακτικά για εκκλησιαστική μελέτη, όπου όχι μόνο αποκτούμε περαιτέρω βοήθεια, αλλά και μπορούμε επίσης να βοηθήσουμε τους Χριστιανούς συνδιακόνους μας.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Φεβρουάριο

1 Και άλλα πρόβατα έχω, τα όποια δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω· και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου· και θέλει γείνει μία ποίμνη, είς ποιμήν.—Ιωάν. 10:16. Σ 15/2/52 10α

2 Οι διδάσκαλοί σου όμως δεν θέλουσιν αφαιρεθή πλέον, αλλ’ οι οφθαλμοί σου θέλουσι βλέπει τους διδασκάλους σου.—Ησ. 30:20. Σ 1/5/52 2

3 Συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών, καθώς και ημείς συγχωρούμεν εις τους αμαρτάνοντας εις ημάς.—Ματθ. 6:12. Σ 1/6/52 1β

4 Ιδού, έρχομαι· εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού· χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.—Ψαλμ. 40:7, 8. Σ 15/8/52 9

5 Εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήτε, συ και το σπέρμα σου.—Δευτ. 30:19. Σ 15/6/52 1α

6 Λαέ μου, εξέλθετε εκ μέσου αυτής, και σώσατε έκαστος την ψυχήν αυτού από της οργής του θυμού του Κυρίου.—Ιερεμ. 51:45. Σ 1/9/52 3

7 Μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.—Γαλ. 5:1. Σ. 15/10/52 23α

8 Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν.—Ματθ. 16:25. Σ 1/7/52 23, 24α

9 Θέλω κλίνει εις παραβολήν το ωτίον μου· θέλω εκθέσει εν κιθάρα το αίνιγμά μου.—Ψαλμ. 49:4. Σ 15/7/52 15, 16

10 Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.—1 Ιωάν. 5:19. Σ 1/8/52 12, 13

11 Τις εστάθμισε το πνεύμα του Ιεχωβά, ή έγεινε σύμβουλος αυτού, και εδίδαξεν αυτόν; Ιδού, τα έθνη είναι ως ρανίς από κάδου.—Ησ. 40:13, 15, ΑΣ. Σ 15/9/52 9, 10

12 Ζητείτε τον Ιεχωβά, . . . ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.—Σοφον. 2:3, ΑΣ. Σ 15/8/52 32

13 Ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω.—1 Κορ. 9:16. Σ 15/10/52 14α

14 Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης—Ματθ. 6:10. Σ 1/10/52 16, 17α

15 Εις εμέ . . . εδόθη η χάρις αύτη, να ευαγγελίσω μεταξύ των εθνών.—Εφεσ. 3:8. Σ 1/2/52 3, 4

Μελέτες «Σκοπιάς»

Εβδομάς 21 Φεβρουαρίου: Αιώνιος Αίνος Οφείλεται στον Κυρίαρχον του Νέου Κόσμου, §1-21.

Εβδομάς 28 Φεβρουαρίου: Αιώνιος Αίνος Οφείλεται στον Κυρίαρχον του Νέου Κόσμου, §22 45.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Φεβρουάριο

16 Αφήσατε τα παιδία να έρχωνται προς εμέ, και μη εμποδίζετε αυτά.—Λουκ. 18:10. Σ 1/5/52 5

17 Ουχί καθώς ο Κάιν ήτο εκ του πονηρού, και έσφαξε τον αδελφόν αυτού. Και δια τι έσφαξεν αυτόν; διότι τα έργα αυτού ήσαν πονηρά, τα δε του αδελφού αυτού δίκαια.—1 Ιωάν. 3:12. Σ 15/5/52 3

18 Ελάλησας τότε δι’ οράματος προς τον όσιόν σου.—Ψαλμ. 89:19. Σ 15/7/52 17

19 Εκλέξατε την ζωήν, . . . με το να αγαπάτε τον Αιώνιον Θεόν σας, με το να υπακούετε εις την φωνήν αυτού, και με το να είσθε προσηλωμένοι εις αυτόν.—Δευτ. 30:19, 20, ΜΜ. Σ 15/6/52 21α

20 Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι.—1 Κορ. 11:31. Σ 15/2/52 9α

21 Ας μη φεισθή ο οφθαλμός σας, και μη ελεήσητε· γέροντας, νέους, και παρθένους, και νήπια, και γυναίκας, φονεύσατε μέχρις εξαλείψεως· εις πάντα όμως άνθρωπον εφ’ ου είναι το σημείον, μη πλησιάσητε.—Ιεζ. 9:5, 6. Σ 1/9/52 5α

22 Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς.—Ματθ. 7:12. Σ 1/10/52 7α

23 Διότι περιέμενε την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.—Εβρ. 11:10. Σ 1/8/52 18

24 Άνδρες Νινευίται θέλουσιν αναστηθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης, και θέλουσι κατακρίνει αυτήν· διότι μετενόησαν εις το κήρυγμα του Ιωνά· και ιδού, πλειότερον του Ιωνά είναι εδώ.—Ματθ. 12:41. Σ 1/9/52 19

25 Ο Μωυσής είπε: «Ιεχωβά ο Θεός θέλει αναστήσει εις εσάς προφήτην εκ των αδελφών σας, ως εμέ· αυτού θέλετε ακούει.»—Πράξ. 3:22, ΜΝΚ. Σ 15/7/52 5

26 Σεις δε, αδελφοί, μη αποκάμητε πράττοντες το καλόν. Και εάν τις δεν υπακούη εις τον λόγον ημών . . . τούτον σημειόνετε· και μη συναναστρέφεσθε μετ’ αυτού, δια να εντραπή. Πλην μη θεωρείτε αυτόν ως εχθρόν, αλλά νουθετείτε ως αδελφόν.—2 Θεσ. 3:13-15. Σ 1/6/52 6

27 Και τον ξένον έτι, . . . όταν έλθη και προσευχηθή προς τον οίκον τούτον, συ επάκουσον εκ του ουρανού, του τόπου της κατοικήσεώς σου, και ενέργησον κατά πάντα περί όσων ο ξένος σε επικαλεσθή.—1 Βασ. 8:41-43. Σ 15/8/52 8α

28 Αλλ’ εσμίχθησαν μετά των εθνών, και έμαθον τα έργα αυτών· και ελάτρευσαν τα γλυπτά αυτών, τα οποία έγειναν παγίς εις αυτούς.—Ψαλμ. 106:35, 36. Σ 15/5/52 7

Μελέτες «Σκοπιάς»

Εβδομάς 7 Μαρτίου: Θα Μιλούν για της Δόξα της Βασιλείας του Ιεχωβά, §1-25.

Εβδομάς 14 Μαρτίου: Θα Μιλούν για τη Δόξα της Βασιλείας του Ιεχωβά, §26-36· και Διατήρησις μιας Καθαράς Οργανώσεως Ομιλητών, §1-21.

Εβδομάς 21 Μαρτίου: Διατήρησις μιας Καθαράς Οργανώσεως Ομιλητών, §22-26· και «Γίνεσθε δε Εκτελεσταί του Λόγου, και Μη Μόνον Ακροαταί.»

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάρτιο

1 Δεν είναι βάλσαμον εν Γαλαάδ; Δεν είναι εκεί ιατρός; δια τι λοιπόν η θυγάτηρ του λαού μου δεν ανέλαβε την υγείαν αυτής.—Ιερεμ. 8:22, Σ 1/11/53 23, 26

2 Ο χόρτος εξηράνθη, το άνθος εμαράνθη· ο λόγος όμως του Θεού ημών μένει εις τον αιώνα.—Ησ. 40:8. Σ 1/12/53 40

3 Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών, και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.—Ησ. 2:4. Σ 1/3/54 41

4 Πάντες δε οι υιοί σου θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Ιεχωβά, και θέλει είσθαι μεγάλη η ειρήνη των υιών σου.—Ησ. 54:13. Σ 1/8/53 19, 20α

5 Η βασιλεία σου βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία σου εν πάση γενεά και γενεά Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι πιστός εις πάντας τους λόγους αυτού, και ελεήμων εις πάσας τας πράξεις αυτού.—Ψαλμ. 145:13, ΑΣΜ. Σ 1/1/54 31

6 Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής.—Ματθ. 7:13. Σ 1/6/53 11, 12α

7 Μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας.—Ρωμ. 12:2. Σ 1/7/53 9

8 Σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι είς είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε.—Ματθ. 23:8. Σ 1/10/53 1, 2

9 Δεν είναι προσωποληψία παρά τω Θεώ.—Ρωμ. 2:11. Σ 15/8/53 1

10 Πόσον μακάριος ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασεβών, και εν οδώ αμαρτωλών δεν εστάθη, και επί καθέδρας χλευαστών δεν εκάθισεν· αλλ’ εν τω νόμω του Γιαχβέ είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού ομιλεί προς εαυτόν ημέραν και νύκτα.—Ψαλμ. 1:1, 2, ΜΙΡ. Σ 1/2/53 3

11 Του Χριστού ευωδία είμεθα προς τον Θεόν εις τους σωζομένους και εις τους απολλυμένους· . . . οσμή θανάτου δια θάνατον.—2 Κορ. 2:15, 16. Σ 1/9/53 8, 9α

12 Και θέλω αποκαταστήσει τους κριτάς σου ως το πρότερον, και τους συμβούλους σου ως το απ’ αρχής· μετά ταύτα θέλεις ονομασθή. Η πόλις της δικαιοσύνης, Η πιστή πόλις.—Ησ. 1:26. Σ 15/11/53 32, 33

13 Μη πεποίθατε εις λόγους ψευδείς, λέγοντες, Ο ναός του Ιεχωβά, ο ναός του Ιεχωβά, ο ναός του Ιεχωβά είναι ούτος.—Ιερεμ. 7:4, ΑΣ. Σ 15/12/53 2

14 Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.—Ματθ. 5:3. Σ 15/1/53 8, 9α

15 Αλλ’ εάν δεν υπακούσωσι, θέλουσι διαπερασθή υπό ρομφαίας, και θέλουσι τελευτήσει εν αγνωσία.—Ιώβ 36:12. Σ 1/5/53 22, 23

Μελέτες «Σκοπιάς»

Εβδομάς 11 Απριλίου: Η Επίθεσις από τον Γωγ του Μαγώγ, §1-21.

Εβδομάς 18 Απριλίου: Η Επίθεσις από τον Γωγ του Μαγώγ, §22-42.

‘Επιληφθήτε της Πραγματικής Ζωής’

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι ζουν για την ικανοποίησι της σαρκός. Αποβλέπουν στα πλούτη που συνεσώρευσαν ως μέσα παροχής σαρκικής απολαύσεως. Όταν έρχωνται τα Σαββατοκύριακα, τα γεμίζουν με διάφορα σχέδια διασκεδάσεων. Κολυμπούν, ίσως, ή πηγαίνουν με τη βάρκα το Σάββατο, και το βράδυ δειπνούν και χορεύουν έως πολύ αργά. Την Κυριακή μένουν στο κρεββάτι έως αργά και ύστερα παίρνουν το αυτοκίνητό τους και τρέχουν στην εξοχή για μια εκδρομή. Το βράδυ πάλι το περνούν μπροστά σ’ ένα δέκτη τηλεοράσεως. Ολόκληρο το Σαββατοκύριακο δαπανάται στην εξυπηρέτησι της σαρκός. Τη Δευτέρα το πρωί, όταν πηγαίνουν στην εργασία των, εξιστορούν τη δράσι του Σαββατοκύριακου στους συναδέλφους των, και την συνοψίζουν με την αναφώνησι, «Παιδιά, έζησα πραγματικά αυτές τις δυο μέρες!»

Δεν ζούσαν όμως πραγματικά. Πέθαιναν πραγματικά. Αληθινά, το να παραδίδεται κανείς στις ευχαριστήσεις της σαρκός σημαίνει να γίνεται νεκρός στα όμματα του Θεού. Όπως λέγει ο Παύλος μιλώντας για τις χήρες; «Η δεδομένη όμως εις τας ηδονάς, ενώ ζη είναι νεκρά.» Σκάπτουν τους τάφους των με την ιδιοτελή σαρκική πορεία των, θάπτοντας τους εαυτούς των βαθύτερα στις αμαρτίες των και βυθιζόμενοι σε ολοένα μεγαλύτερη απόστασι από τον Θείο λόγο. Το ν’ ακολουθή κανείς την πορεία του κόσμου τούτου σημαίνει να πεθάνη τελικά μ’ αυτόν τον κόσμο. Οι Χριστιανοί πρέπει να νεκρώνουν τις επιθυμίες της σαρκός για να ζωοποιούνται στα έργα του πνεύματος: «Και εσάς όντας νεκρούς δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν εις τας οποίας περιεπατήσατε ποτέ κατά το πολίτευμα του κόσμου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας· μεταξύ των οποίων και ημείς πάντες ανεστράφημεν ποτέ κατά τας επιθυμίας της σαρκός ημών, πράττοντες τα θελήματα της σαρκός και των διαλογισμών και ήμεθα εκ φύσεως τέκνα οργής, ως και οι λοιποί. Ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, δια την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί δια το αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού.»—Εφεσ. 2:1-5· 1 Τιμ. 5:6.

Για να βγούμε από την κληρονομημένη νεκρή κατάστασι μας και να γίνωμε ζωντανοί για τον Θεόν, πρέπει να γίνωμε ζωντανοί ως προς τον λόγον του, ζωντανοί ως προς το θέλημά του, ζωντανοί ως προς το αντίλυτρον που αυτός επρομήθευσε για τους ευπειθείς. Μόνον αφού ζωοποιηθούμε έτσι, μπορούμε να εκτελέσωμε τα έργα που θα αποφέρουν αληθινά πλούτη και απόλαυσι, που θα σημάνουν καλό θεμέλιο για το μέλλον, που θα μας κάνουν να επιληφθούμε της πραγματικής ζωής που θ’ απολαύσωμε στο νέο κόσμο του Ιεχωβά. Καθώς είπε ο Παύλος: «Εις τους πλουσίους του κόσμου τούτου παράγγελλε να μη υψηλοφρονώσι, μηδέ να ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν· να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να επιληφθώσι της πραγματικής ζωής.» Μόνον όταν είμεθα ζωντανοί για τον Θεόν και δραστήριοι σε καλά έργα, ζώμεν πραγματικά και βρισκόμαστε στο δρόμο για πραγματική ζωή.—1 Τιμ. 6:17-19, ΜΝΚ.

Η ζώσα πίστις που ομολογούν εκατομμύρια ανθρώπων ότι έχουν, είναι πραγματικά νεκρή διότι είναι αδρανής, χωρίς έργα που να δείχνουν ότι είναι ζώσα. «Καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.» (Ιάκ. 2:20, 26) Το να εκτελούμε καλά έργα σημαίνει ότι αποκτούμε πλούτη, όχι του είδους που καταναλίσκονται από τον σκώρο και κατατρώγονται από τη σκωρία και αφαιρούνται από τους κλέπτας, αλλά του είδους που διαρκούν. «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει, και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν· αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει, και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν. Επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.» (Ματθ. 6:19-21) Είναι αληθές ότι «ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποίαν τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς,» αλλά «η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.»—1 Τιμ. 6:10· Παροιμ. 10:22. ΑΣ.

Ο πλουτισμός της ζωής μας με την εκτέλεσι του έργου του Ιεχωβά είναι εκείνος που θα μας φέρη πραγματική χαρά και ζωή αξία λόγου. Η παρούσα ζωή όπως την ζη ο κόσμος δεν είναι πραγματική ζωή. Η ζωή αυτή αξίζει μόνο για ένα πράγμα, δηλαδή για να πλουτήσωμε σε αγαθά έργα, να θησαυρίσωμε ένα ορθό θεμέλιο για το μέλλον, να επιληφθούμε της πραγματικής ζωής. Θα ήταν δυνατόν να έχωμε κάθε τι που η παρούσα ζωή έχει να προσφέρη, κι εν τούτοις, αν είμεθα κενοί από καλά έργα, η ζωή μας θα εσπαταλάτο και δεν θα είχε αξία. Οι ημέρες της παρούσης ζωής είναι λίγες και πλήρεις από ταραχή και πόνο, λύπη και ταλαιπωρίες, θλίψι και απογοήτευσι, κακία και θάνατο. (Ιώβ 14:1) Οι ημέρες είναι λίγες, αλλά υπάρχουν αρκετές για να πλουτήσωμε σε καλά έργα αν δεν βραδύνωμε. Πολλοί θα θυμούνται τον μύθο ενός αγώνος δρόμου μεταξύ ενός λαγού και μιας χελώνας. Ο λαγός έτρεξε πολύ εμπρός, κι έπειτα κοιμήθηκε, ενώ η χελώνα προχώρησε αργά αλλά σταθερά κι ενίκησε. Εν τούτοις, εμείς δεν πρέπει να μιμηθούμε ούτε τον ένα ούτε την άλλη. Δεν μπορούμε να ξεσπάσουμε σ’ ένα επιδεικτικό τρέξιμο για ένα βραχύ διάστημα και ύστερα να επιδοθούμε σ’ ένα επικίνδυνο ύπνο, διότι ο Αρμαγεδδών δεν βραδυπορεί σαν τη χελώνα. Ούτε κι εμείς μπορούμε να βραδυπορούμε σαν τη χελώνα, διότι ο Αρμαγεδών δεν κοιμάται σαν τον λαγό. Πρέπει να διανύωμε τη Χριστιανική πορεία και γρήγορα και σταθερά. Η παρούσα ζωή είναι αβέβαιη. Σ’ αυτή τη ζωή που έρχεται και φεύγει σαν τα λουλούδια και σαν το χορτάρι και τις φευγαλέες σκιές, πρέπει να είμεθα ταχείς στο να επωφελούμεθα από τις ευκαιρίες μας να υπηρετούμε, να εργαζώμεθα το αγαθόν, να ‘πλουτώμεν εις καλά έργα’.

ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΛΗΦΘΟΥΝ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Όσοι νομίζουν ότι ζουν πραγματικά όταν ικανοποιούνται οι σαρκικές επιθυμίες, δεν μπορούν να ιδούν την πραγματική ζωή. Χωρίς αντίληψι στη διάνοια και εκτίμησι στην καρδιά, τα άτομα μπορεί να έχουν μάτια αλλά να μη βλέπουν, αυτιά αλλά να μην ακούουν, γλώσσες αλλά να μη μιλούν. (Ματθ. 13:13-15) Μπορεί να υπάρχη κάτι περισσότερο από ό,τι συναντά το μάτι. Ένας σκύλος της πόλεως μπορεί να πάη στα δάση, να περάση εμπρός από ένα κουνάβι και να ιδή μόνο ένα μικρό ασπρόμαυρο γατάκι που να μπορή να παίξη μαζί του. Με μια πικρή πείρα, όμως, μαθαίνει διαφορετικά, και την άλλη φορά που θα ιδή ένα κουνάβι βλέπει σ’ αυτό κάτι περισσότερο από ένα ασπρόμαυρο γατάκι, αν και αυτό είναι όλο που συναντά το μάτι. Όμοια, ένας άνθρωπος μπορεί να ιδή ότι πάνω σ’ αυτή τη γενεά έχουν επέλθει πόλεμοι χωρίς προηγούμενο, λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, φόβοι, ανησυχίες, εγκλήματα και άλλα δεινά. Αλλ’ αν η όρασίς του τελειώνη εκεί, αν δεν διαβλέπη σ’ αυτά τα πράγματα το σημείο της δευτέρας παρουσίας του Ιησού, τότε είναι πνευματικά τυφλός.—Ματθ. 24:1-22.

Υπάρχει κάποτε κάτι περισσότερο από ό,τι απλώς συναντά το αυτί. Ένας άνθρωπος μπορεί να λάβη ένα δέμα, μέσα από το οποίο ακούεται ένα τικ-τακ, και να νομίζη ότι έχει λάβει ένα ωραίο ρολόγι από τον αποστολέα. Αλλ’ όταν ανοιχθή, μπορεί ν’ αποκαλυφθή ότι είναι μια εκρηκτική ωρολογιακή βόμβα. Αν αυτός επιζήση από το δυστύχημα, την επομένη φορά που θα λάβη ένα δέμα με όμοιον κτύπο, θα ακούση σ’ αυτόν τον ήχο κάτι περισσότερο από τον κτύπο ενός αβλαβούς ρολογιού, αν και αυτό είναι όλο που συναντά το αυτί. Έτσι, άτομα μπορεί ν’ ακούσουν το άγγελμα της παρηγορίας και της προειδοποιήσεως που διαλαλείται σήμερα από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Στους περισσοτέρους αυτό θεωρείται ως λόγια των μαρτύρων που τους μιλούν, τίποτε περισσότερο. Αλλά σ’ εκείνους που είναι ακόμη διεσκορπισμένα «άλλα πρόβατα» η φωνή ή το άγγελμα αναγνωρίζεται ως παρά Θεού και Χριστού. (Ιωάν. 10:4, 16) Έχουν αυτιά που ακούουν και κατά γράμμα και πνευματικώς. Όσοι ακούουν τα λόγια αλλά δεν διακρίνουν Εκείνους που βρίσκονται πίσω από το άγγελμα, είναι πνευματικώς κωφοί.

Υπάρχει κάποτε κάτι περισσότερο σε ό,τι λέγεται από ό,τι φεύγει από τη γλώσσα. Ένα παιδάκι μπορεί να συμπεριφέρεται άσχημα ενώπιον μιας συντροφιάς ή σε μια συνάθροισι, ο δε γονεύς μπορεί να πη, «θα σου δείξω αργότερα». Η γλώσσα πραγματικά λέγει κάτι περισσότερο από τα πραγματικά λόγια που μιλεί, το δε παιδί το γνωρίζει αυτό. Το παιδί γνωρίζει ότι ο γονεύς δεν εννοεί ότι θα του δείξη απλώς κάτι αργότερα, αλλά καταλαβαίνει ότι θα γίνη κάποια αισθητή ενέργεια. Έτσι και με τους Χριστιανούς, πρέπει να υπάρχη κάτι περισσότερο από απλές λέξεις που φεύγουν απ’ τη γλώσσα. Τα λόγια πρέπει να είναι ορθά λόγια και ν’ ακολουθούνται από ενέργεια. Δεν μπορούν να λέγωνται απλώς· πρέπει να εκτελούνται, να εφαρμόζωνται. Δεν πρέπει να λέγεται απλώς: «Κύριε, Κύριε», αλλά να εκτελήται το θέλημα του Θεού και του Χριστού. (Ματθ. 7:21· Ιάκ. 1:22) Αν η διάνοια δεν μπορή να κατευθύνη τη γλώσσα να λαλή καταλλήλους λόγους αίνου στον Ιεχωβά και να επακολουθούν καλά έργα, η γλώσσα είναι πνευματικώς άλαλη.

Έχοντας υπ’ όψι τις ανωτέρω ακριβώς πνευματικές έννοιες ο Ησαΐας επροφήτευσε για το έργο που θα εγίνετο στην εποχή μας: «Τότε οι οφθαλμοί των τυφλών θέλουσιν ανοιχθή, και τα ώτα των κωφών θέλουσιν ακούσει . . . Και η γλώσσα του μογιλάλου θέλει ψάλλει.» (Ησ. 35:5, 6) Αυτό το έργον της πνευματικής θεραπείας πρέπει να γίνη προτού τα άτομα, που είναι αφωσιωμένα σε σαρκικές επιδιώξεις και νομίζουν ότι ζουν πραγματικά, μπορέσουν να καταλάβουν ότι πεθαίνουν πραγματικά. Ο λόγος του Θεού είναι εκείνος που αποτελεί το θεραπευτικό άγγελμα, οι δε Χριστιανοί πρέπει να τον μελετούν επιμελώς για να μπορούν να τον κηρύττουν επωφελώς στους άλλους. Καθώς συνεβούλευσε ο Παύλος: «Ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε, δια να ήναι φανερά εις πάντας η προκοπή σου. Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτω πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.»—1 Τιμ. 4:15, 16.

Με αποτελεσματικό κήρυγμα, όσοι είναι πνευματικώς κωφάλαλοι και τυφλοί μπορούν να θεραπευθούν, αν έχουν ταπεινοφροσύνη και ειλικρινή καρδιά. Η τυφλότης, με την οποία ο Σατανάς σκεπάζει τη διάνοιά των, θα εκλείψη καθώς τα αγαθά νέα της βασιλείας του Χριστού τούς διαφωτίζουν, και η περαιτέρω μελέτη θα τους καταστήση ικανούς να συμμορφωθούν με το Ρωμαίους 12:2: «Μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας.» Κατόπιν θ’ αποφεύγουν την παγίδα του υλισμού, χωρίς να κλίνουν προς το άλλο άκρον του ασκητισμού: «Τα οποία έχουσι φαινόμενον μόνον σοφίας, εις εθελοθρησκείαν και ταπεινοφροσύνην και σκληραγωγίαν του σώματος, εις ουδεμίαν τιμήν έχοντα την ευχαρίστησιν της σαρκός.»—Κολοσ. 2:23· 2 Κορ. 4:4.

Τώρα, με το να έχωμε μάτια διαφωτισμένα από τον λόγον του Θεού και αυτιά ανοιχτά στο άγγελμά του και γλώσσες λυμένες για να το αναγγέλλουν, τα άτομα αυτά κατανοούν ότι δεν είναι η σαρκική ικανοποίησις εκείνη που αποτελεί την πραγματική ζωή. Εγκαταλείπουν μια τέτοια θνήσκουσα πορεία και γίνονται ζωντανοί ως προς τον Θεό και τον Χριστό και την Αγία Γραφή. Μπορούν τώρα να επωφεληθούν όσο το δυνατόν περισσότερο από την παρούσα ζωή, δηλαδή, να κάνουν το καλό που περιγράφεται στην Αγία Γραφή, να εκτελούν τα καλά έργα που θα σημάνουν ουράνια πλούτη, να είναι γενναιόδωροι στο να καθιστούν κοινωνούς αυτών των έργων και άλλους. Τότε, και μόνον τότε, ‘θησαυρίζουν εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να επιληφθώσι της πραγματικής ζωής.’

Από το Βιβλίο του Έτους 1954

Ελλάς

(Μετάφρασις από το Αγγλικό)

Οι συνθήκες στην Ελλάδα δεν μετεβλήθησαν στα τελευταία ολίγα έτη. Αδιάφορο. Πέρασε άλλο ένα έτος, και οι δούλοι του Ιεχωβά απήλαυσαν άλλο ένα ευλογητό έτος κηρύγματος. Η Συνέλευσις της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου των Μαρτύρων του Ιεχωβά ενέπνευσε πάρα πολύ τους Έλληνας αδελφούς μας. Πολλοί ήθελαν να έλθουν, αλλά μόνο 15 αδελφοί μπόρεσαν να λάβουν θεωρήσεις διαβατηρίων και να ταξιδέψουν στη Νέα Υόρκη. Μερικοί αδελφοί επίσης ήλθαν από την Τουρκία. Οι αντιπρόσωποι αυτοί έφεραν πίσω στις χώρες των τα αισθήματα, τις συγκινήσεις, τη χαρά και τον θαυμασμό για τη μεγάλη οργάνωσι του Ιεχωβά. Ο υπηρέτης του τμήματος παραθέτει στην έκθεσί του μερικές πείρες τόσο από την Ελλάδα, όσο και από την Τουρκία. Λίγες απ’ αυτές αναγράφονται εδώ.

Τώρα που επέστρεψαν οι αδελφοί από τη συνέλευσι κατάφορτοι από ευλογίες και διδακτικές εντυπώσεις, σπεύδουν με ζηλευτή προθυμία να μεταδώσουν στους άλλους αδελφούς των τα όσα είδαν και άκουσαν. Το πνεύμα της Συνελεύσεως απλώνεται τώρα παντού και η ευφροσύνη των τέκνων του Ιεχωβά είναι μεγάλη καθώς πληροφορούνται από αυτόπτας μάρτυρας τα μεγαλεία που εποίησεν ο Κύριος. Όλων η απόφασις είναι να συνεχίσουν με μεγαλύτερο ζήλο την υπηρεσία του Ιεχωβά, να ζουν στην κοινωνία του Νέου κόσμου και να βαδίζουν εν τω ονόματι του Θεού μας, του Ιεχωβά. Προσκαλούν τους ειλικρινείς ανθρώπους να καταφύγουν προς ασφάλειάν των τώρα στα όρη της Βασιλείας, διότι τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας.

Η εναντίωσις στην αλήθεια είναι μεγάλη, αλλά και εκείνοι που έχουν φιλική διάθεσι απέναντί μας και μας εκτιμούν δεν είναι λίγοι. Καθημερινώς στο έργο από θύρα σε θύρα οι ευαγγελιζόμενοι συναντούν ανθρώπους που αποδοκιμάζουν τις ψευδείς κατηγορίες και τον διωγμό που γίνεται εναντίον μας. Αποδοκιμάζουν τις συχνές συλλήψεις αδελφών οι οποίες γίνονται επειδή απλώς παρουσιάζουν τις εκδόσεις της Εταιρίας Σκοπιά που γράφουν για τη βασιλεία του Θεού. Αποδοκιμάζουν τις βάναυσες διακοπές οικιακών συναθροίσεων και τη σύλληψι των ολίγων παρευρισκομένων για να τους οδηγήσουν στα κρατητήρια, επειδή τα ολίγα αυτά άτομα είχαν συγκεντρωθή για να μελετήσουν την Αγία Γραφή και τα βιβλία της Χριστιανικής των πίστεως. Οι άνθρωποι αυτοί καλούν τους μάρτυρας στα σπίτια των και ζητούν να μάθουν περισσότερα για τη βασιλεία του Θεού. Έτσι ο διωγμός κατανικάται και το αποτέλεσμα είναι αντίθετο από εκείνο που επιδιώκει ο Γωγ.

Μια εφημερίς των Αθηνών άρχισε μια δημοσιογραφική εκστρατεία εναντίον μας με εντυπωσιακούς τίτλους και επί τρεις περίπου εβδομάδες εξετόξευε λιβέλλους και ψεύδη εναντίον των μαρτύρων. Αφήσαμε να ξεσπάση όλη η κακή διάθεσις του συντάκτου της και στο τέλος ήλθαμε καταλλήλως σ’ επαφή με τον διευθυντή της εφημερίδος και διεμαρτυρήθημεν για τη συκοφαντική αυτή εκστρατεία του συντάκτου της. Ο Διευθυντής προσεφέρθη να δημοσιεύση δωρεάν ένα δικό μας άρθρο ως κατακλείδα του όλου ζητήματος. Πράγματι το άρθρον δημοσιεύθηκε και εδημιουργήθη αρίστη εντύπωσις σε όλους. Πολλοί έγραψαν στο Γραφείο και εξέφρασαν την ικανοποίησι των.

Πολύ καλό έργον γίνεται από τα παιδιά όταν οι γονείς των τα ανατρέφουν καταλλήλως. Δύο μικρές αδελφές 4 και 6 ετών πήγαν στο έργον περιοδικού. Παρουσίαζαν τα τεύχη λέγοντας: «Είμεθα μάρτυρες του Ιεχωβά και σας φέρνομε το περιοδικό αυτό που γράφει για τη βασιλεία του Θεού». Από τις 13 επισκέψεις που έκαμαν, στις 11 διέθεσαν από ένα τεύχος. Και τα νήπια μπορούν να αινέσουν τον Ιεχωβά, όταν ανατρέφωνται εν παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά.

Οι σκαπανείς μας στην Ελλάδα εργάζονται σκληρά για να εκπληρώσουν την ευλογητή αποστολή τους. Πολλές φορές εκείνοι που εργάζονται στην ύπαιθρο αναγκάζονται να βαδίζουν τρεις και τέσσερες ώρες για να φθάσουν στην περιοχή τους και αφού εργασθούν μια ή δύο ώρες, επειδή δεν μπορούν να παραμείνουν περισσότερο, είναι υποχρεωμένοι να επιστρέψουν πάλι πεζή στην κατοικία τους.

ΤΟΥΡΚΙΑ

Στην Ισταμπούλ υπάρχουν δύο εκκλησίες μαρτύρων του Ιεχωβά: μία Ελληνική και μία Τουρκική. Ο Ιεχωβά, ο μέγας Προμηθευτής, κατηύθυνε τελευταίως ώστε και οι αδελφοί μας της Τουρκικής εκκλησίας να έχουν τη Σκοπιά στη γλώσσα τους και έτσι να απολαμβάνουν την πνευματική τροφή που παρέχει ο Ιεχωβά στα τέκνα του μέσω του «πιστού και φρονίμου δούλου». Αυτό υπήρξε πραγματικά ένα μεγάλο βήμα προς υποβοήθησιν των αδελφών μας που ομιλούν την Τουρκική και η χαρά και ευγνωμοσύνη όλων είναι μεγάλη για τη φιλάγαθη αυτή προμήθεια της οργανώσεως του Ιεχωβά.

Ένας κληρικός παρίστατο σε μια συζήτησι κατά την οποίαν ένας μάρτυς του Ιεχωβά αντιμετώπιζε σθεναρά τα επιχειρήματα δύο ιατρών που υπεστήριζαν τη θεωρία της εξελίξεως. Ο κληρικός παρέμενε άφωνος. Τον λόγον είχε ο μάρτυς του Ιεχωβά. Όταν η συζήτησις ετελείωοε με επικράτησι της Γραφικής αληθείας, ηρωτήθη ο κληρικός ποίαν γνώμην έχει για τα όσα ήκουσε από τον μάρτυρα του Ιεχωβά. Και ο κληρικός απήντησε: «Αν η εκκλησία μας είχε πέντε κήρυκας σαν τον κύριο, θα ήταν ευτυχής.»

ΚΥΠΡΟΣ

Οι διάκονοι του Ιεχωβά που κηρύττουν τα αγαθά νέα στην Κύπρο είναι πολύ ευγνώμονες στον Ιεχωβά Θεό για την προστατευτική του δύναμι επί ένα ακόμη έτος. Προώθησαν το άγγελμα της Βασιλείας στους ανθρώπους της χώρας εκείνης παρά τα πολλά εμπόδια και τον διωγμό. Γενικά οι Κύπριοι είναι λαός φιλόξενος και θέλουν να μάθουν την αλήθεια από τον λόγον του Θεού. Οι θρησκευόμενοι είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανένα ν’ ακούση. Εν τούτοις, τα αναψυκτικά ζωοπάροχα ύδατα της αληθείας φέρονται συνεχώς προς τους ξένους, και είναι καλό να βλέπωμε τους αδελφούς να προχωρούν προς την ωριμότητα και να βοηθούν τα άλλα πρόβατα. Οι περικοπές από την ετησία έκθεσι του υπηρέτου του τμήματος Κύπρου μάς δείχνουν τα προβλήματά των.

Το υπηρεσιακό έτος άρχισε με την εκδίκασι μιας δικαστικής υποθέσεως εναντίον διαφόρων ατόμων τα οποία είχαν οδηγήσει έναν όχλο από 200 άτομα εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ ένα από τα χωριά του νησιού. Μεταξύ των κατηγορουμένων ήταν και ένας κληρικός. Σημαντικό ενδιαφέρον ηγέρθη απ’ αυτή την υπόθεσι, στην τριήμερη δε διάρκεια της εκδικάσεως το δικαστήριο ήταν υπερπλήρες· πολλοί άνθρωποι έστεκαν απ’ έξω και παρατηρούσαν από τα παράθυρα. Αρκετοί από τους μάρτυρας του Ιεχωβά μπόρεσαν να δώσουν έξοχη μαρτυρία περί της αληθείας και του έργου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Συνοψίζοντας την υπόθεσι, ο δικαστής είπε: «Επείσθην πλήρως από τας καταθέσεις των μηνυτών κι ευρίσκω τους κατηγορουμένους ενόχους σε όλα τα σημεία της κατηγορίας. Δεν πιστεύω τον ισχυρισμό ότι οι μηνυταί εδίδασκαν ότι ο Χριστός ήταν νόθος. Οι μηνυταί επήγαν στο χωριό των κατηγορουμένων για να διδάξουν το δόγμα των αυτό το έπραξαν ειρηνικά, οι δε κατηγορούμενοι δεν είχαν το δικαίωμα να τους επιτεθούν.»

Έχει τονισθή το ζήτημα να είμεθα τακτικοί ευαγγελιζόμενοι, καθώς και πόσο σπουδαίο είναι να κάνωμε περισσότερο έργον «κατ’ οίκους». Οι επισκέψεις του υπηρέτου περιοχής ήσαν πολύ εξυπηρετικές σχετικά με τούτο. Παρετηρήθη ότι πολλοί άρχισαν για πρώτη φορά το κήρυγμα από θύρα σε θύρα, στη διάρκεια της επισκέψεων του υπηρέτου περιοχής.

Πολλοί από τους ευαγγελιζομένους εκκλησιών είναι διασκορπισμένοι, και ήταν πάντοτε πρόβλημα να τους κάμωμε να παρακολουθούν τις συναθροίσεις εκκλησιών. Η οργάνωσις περισσοτέρων μελετών βιβλίου εκκλησιών στον τομέα απέφερε σημαντικά αποτελέσματα, όσον αφορά την καλύτερη εξυπηρέτησι τών ευαγγελιζομένων. Σε μερικές εκκλησίες, οι παρακολουθούντες τις μελέτες στην περιφέρεια εκείνη σχεδόν διπλασιάσθηκαν, προέκυψε δε και περισσότερη τακτικότης στην υπηρεσία του αγρού.

Ένα γεγονός που μας έφερε πολλή χαρά στη διάρκεια του έτους ήταν η στάσις που έλαβε υπέρ της αληθείας ο πρώτος Μουσουλμάνος του τόπου. Τον επεσκέφθη ένας από τους ιεραποστόλους, ο οποίος του άφησε ένα αντίτυπο του Ξύπνα! Αργότερα έγινε έναρξις συμμελέτης στο σπίτι του. Εμελετήθησαν άρθρα της Σκοπιάς που πραγματεύονται περί Ισλαμισμού. Παρεδέχθη ότι η Αγία Γραφή είναι ο λόγος του Θεού και ότι η ζωή μπορεί να αποκτηθή μόνο δια της αξίας της απολυτρωτικής θυσίας του Χριστού. Εβαπτίσθη στη διάρκεια του έτους και είναι τώρα ένας τακτικός ευαγγελιζόμενος από σπίτι σε σπίτι.

Όλοι οι ευαγγελιζόμενοι ανέμεναν ζωηρά τη Συνέλευσι της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου στη Νέα Υόρκη. Αν και ήταν αδύνατο για τους περισσοτέρους να μπορέσουν να παρευρεθούν, εν τούτοις όλοι εχάρησαν για το γεγονός ότι τρεις αντιπρόσωποι μπόρεσαν να είναι παρόντες. Αναμένουν ανυπόμονα την περιφερειακή μας συνέλευσι εδώ, για ν’ απολαύσουν τις πολλές ευλογίες που εξεχύθηκαν στην ιστορική εκείνη συγκέντρωσι.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάρτιο

16 Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.—Πράξ. 5:29. Σ 1/6/53 20α

17 Εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωυσέως και επί τους μη αμαρτήσαντας κατά την ομοιότητα της παραβάσεως του Αδάμ.—Ρωμ. 5:14. Σ 15/9/53 2, 3α

18 Πάντες δε οι υιοί σου θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Ιεχωβά, και θέλει είσθαι μεγάλη η ειρήνη των υιών σου.—Ησ. 54:13, ΑΣ. Σ 15/7/53 17-19, 21α

19 Ζητείτε τον Ιεχωβά, πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά—Σοφον. 2:3, ΑΣ. Σ 1/8/53 13α

20 Πάσα σαρξ είναι ως χόρτος, . . . εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος αυτού εξέπεσεν· ο λόγος όμως του Ιεχωβά μένει εις τον αιώνα.—1 Πέτρ. 1:24. 25. Σ 15/3/54 15, 16α

21 Μη μεριμνήσητε λοιπόν . . . Επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.—Ματθ. 6:31-33. Σ 1/2/53 26α

22 Ιεχωβά ο Θεός σου, ο εν μέσω σου, ο δυνατός, θέλει σε σώσει, θέλει ευφρανθή επί σε εν χαρά, θέλει αναπαύεσθαι εις την αγάπην αυτού, θέλει ευφραίνεσθαι εις σε εν άσμασι.—Σοφον. 3:17, ΑΣ. Σ 15/6/53 4, 23

23 Δια να παραγγείλεις εις τινας να μη . . . προσέχωσιν εις μύθους και γενεαλογίας απέραντους, αίτινες προξενούσι φιλονεικίας μάλλον.—1 Τιμ. 1:3, 4. Σ 1/10/53 3α

24 Οι λελυτρωμένοι του Ιεχωβά θέλουσιν επιστρέψει, και ελθεί εν αλαλαγμώ εις την Σιών· και ευφροσύνη αιώνιος θέλει είσθαι επί της κεφαλής αυτών· αγαλλίασιν και ευφροσύνην θέλουσιν απολαύσει· η λύπη δε και ο στεναγμός θέλουσι φύγει.—Ησ. 35:10, ΑΣ. Σ 15/12/53 3, 4α

25 Εν τούτω γνωρίζονται τα τέκνα του Θεού και τα τέκνα του διαβόλου. Πας όστις δεν πράττει δικαιοσύνην, δεν είναι εκ του Θεού.—1 Ιωάν. 3:10. Σ 1/8/53 16α

26 Και θέλω καταστήσει επ’ αυτά ένα ποιμένα, και θέλει ποιμαίνει αυτά, τον δούλόν μου Δαβίδ.—Ιεζ. 34:23. Σ 1/11/53 15

27 Προφήτευσον κατά του Γωγ, και ειπέ, Ούτω λέγει Κύριος ο Ιεχωβά· Ιδού, εγώ είμαι εναντίον σου, Γωγ.—Ιεζ. 39:1, ΑΣ. Σ 1/2/54 8α

28 Επισκευάσατε την οδόν· εκρίψατε τους λίθους· υψώσατε σημείον προς τους λαούς.—Ησ. 62:10, ΜΑΜ. Σ 1/3/54 11, 12

29 Ο Ιεχωβά ευδοκεί εις τον λαόν αυτού.—Ψαλμ. 149:4, ΑΣ. Σ 1/9/53 18, 19α

30 Ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής.—Ματθ. 10:35. Σ 1/10/53 5α

31 Ανοίγεις την χείρά σου, και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.—Ψαλμ. 145:16. Σ 1/1/54 35, 36

Μελετες «Σκοπιας»

Εβδομάς 28 Μαρτίου: Η Αξία του Αντιλύτρου του Ιησού Χριστού· και «Απολύτρωσις», §1-3.

Εβδομάς 4 Απριλίου: «Απολύτρωσις», §4-28.

Η Αγία Γραφή

● Είναι το καλύτερα πωλούμενο βιβλίο κάθε εποχής. Είναι το βιβλίο του μηνός κάθε μηνός του έτους και του κάθε έτους του ημερολογίου. Είναι πάντοτε σύγχρονο, ποτέ δεν είναι απαρχαιωμένο, και οσοδήποτε και αν τιμάται, είναι ανεκτίμητο, διότι απέφερε παρηγορία στους ασθενείς, ανακούφισι στους θλιμμένους, πνευματική δύναμι στους ισχυρούς. Έχει δώσει ελπίδα στους πτωχούς, ταπεινοσύνη στους υπερηφάνους. Έθιξε τις καρδιές βασιλέων και κοινών ανθρώπων. Εγράφη για όλους τους λαούς όλων των εθνών όλων των καιρών. Δείχνει τον δρόμο προς τον πνευματικό πλούτο που δεν μπορεί ποτέ να φορολογηθή, και προς τα πνευματικά μερίσματα που δεν θα παρέλθουν ποτέ. Είναι ο ζωοδότης εκείνων που ακολουθούν τη συμβουλή του· είναι ο αλάνθαστος φάρος για να καθοδηγή τους ανθρώπους στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης όπου δεν θα υπάρχουν δάκρυα, απογοήτευσις ή θάνατος. Είναι το εκπαιδευτικό βιβλίο της ελευθερίας ο οδηγός της ζωής. Ας μελετούμε τις διδασκαλίες του βιβλίου αυτού, ας ακολουθούμε τη συμβουλή του, για να ζήσωμε· διότι «αύτη είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»

Ομολογούν την Αποτυχία Τους

Δη Λίβινγκ Τσωρτς (Επισκοπελιανή εφημερίς) έλεγε στις 23 του περασμένου Νοεμβρίου: «Πριν από λίγο καιρό δημοσιεύθηκε μια έκθεσις των θρησκευτικών δοξασιών, που έγινε σε μια διακεκριμένη ενορία της Εκκλησίας μας. Ήταν τρομακτικό να παρατηρή κανείς πόσο λίγο πιστεύουν πραγματικά μερικοί άνθρωποι, παρά το γεγονός ότι απαγγέλλουν όρθιοι κάθε Κυριακή το Σύμβολο της Πίστεως στην εκκλησία. Καταδείχθηκε, και πολύ σωστά, ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η κατάπτωσις αυτή της πίστεως οφείλεται στην έλλειψι κατάλληλης διδασκαλίας. Εν τούτοις . . . ένας λαϊκός ο οποίος προφέρει μηχανικά ένα Σύμβολο Πίστεως στο οποίο δεν πιστεύει ή συνδέεται με μια Εκκλησία που ομολογεί μια Πίστι στην οποία αυτός δεν πιστεύει, είναι τόσο αξιοκατάκριτος όπως και ο κληρικός που παραμελεί να διδάξη τις ορθές δοξασίες της Χριστιανοσύνης στο ποίμνιο του.»

Περισσότερες ελλείψεις της σημερινής θρησκείας αναφέρθηκαν στην Ετησία Συνέλευσι της Κογκρεγκασιοναλιστικής Ενώσεως της Αγγλίας και Ουαλλίας στο αββαείον Ουεστμίνστερ, του Λονδίνου, τον Μάιο του 1950. Εκεί, ο Πρόεδρος Λόβελ Κοξ, πρύτανις του Δυτικού Κολλεγίου του Μπρίστολ, φώναζε: «Μπορεί μια πίστις τόσο στάσιμη όσο η δική μας να ξεπεράση τον άγριο δυναμισμό του Μαρξισμού; Μπορούμε να ελπίζωμε ότι θα νικήσωμε τους Κομμουνιστάς μέχρις ότου οι Χριστιανοί μάθουν την ύλη τους όπως οι Κομμουνισταί ξέρουν τη δική τους;» Όσο για τις μεγάλες εκκλησίες με το αραιό εκκλησίασμά τους, είπε: «Οι συναθροίσεις αυτές κατήντησαν να πιστεύουν ότι η υπόθεσις της βασιλείας είναι να κρατούνται σε λειτουργία τα κτίρια αυτά και όλα τα άλλα θυσιάζονται. . . . Είθε να αποδειχθή ότι εκείνο που πραγματικά θέλει ο Χριστός να κάμουν είναι να πωλήσουν τα κτίριά τους, να απαλλαγούν απ’ αυτά και να νοικιάσουν ένα δωμάτιο επάνω από ένα κατάστημα, μια σοφίτα, και ν’ αρχίσουν όλα πάλι κατά τον αποστολικό τρόπο.»

Καμμιά γνώσις, καμμιά θρησκευτική πεποίθησις, μια στάσιμη πίστις, λατρεία των κτιρίων, η φλόγα της αληθινής Χριστιανοσύνης σβησμένη—αυτός είναι ο σημερινός Χριστιανισμός. Ο δυναμισμός του έχει σβησθή από τα δηλητηριώδη αέρια των ανθρωπίνων θεωριών, από την ανάμιξι στις πολιτικές και κοινωνικές υποθέσεις και στις ψευδείς διδασκαλίες. Έχει νεκρώσει τις αισθήσεις της πραγματικής Χριστιανικής πίστεως και δράσεως. Κάμετε την εκλογή σας—ή την απάθεια του κόσμου ή τη σταθερή δυναμική πίστι της αληθινής Χριστιανοσύνης. Ποιο θα εκλέξετε;

«Λίγοι Διαβάζουν τη Γραφή»

Κάτω απ’ αυτόν τον τίτλο μια εφημερίδα της Νέας Υόρκης εδημοσίευσε τη δήλωσι του Δρος Ροβέρτου I. Μακ Κράκεν της Εκκλησίας Ριβερσάιντ της Νέας Υόρκης, ότι «η συνήθεια της αναγνώσεως της Γραφής παρέρχεται». «Δεν πρέπει να εξαρθή και πολύ το γεγονός ότι η Γραφή είναι εκείνο που πωλείται καλύτερα στον κόσμο,» είπε. Επίσης, «Όλες οι ενδείξεις πιστοποιούν ότι σ’ έναν δυσαρέστως μεγάλον αριθμό σπιτιών οι άνθρωποι συμβουλεύονται τη Γραφή τόσο σπάνια όσο και τη συλλογή των έργων του Σαίξπηρ ή τους τόμους των κλασσικών συγγραφέων που προσφέρονται ως μερίσματα μετοχών σε μέλη βιβλιόφιλων λεσχών. Χρησιμεύει μάλλον σαν ένα στόλισμα παρά σαν ένα μέσον βοηθείας. Οι νύφες τη φέρνουν μαζί τους στο γάμο των και υστέρα τη βάζουν ανάμεσα στα ενθύμιά των. Οι πολιτικοί άνδρες ορκίζονται πάνω σ’ αυτήν όταν αναλαμβάνουν αξίωμα, αλλά σπάνια ορκίζονται σ’ αυτήν κατόπιν. Ακόμη και σε περιπτώσεις μελών εκκλησιών, η Γραφή είναι σε μεγάλη αναλογία ένα άγνωστο βιβλίο. Γεγονός είναι ότι η πλειονότης των κατοίκων αυτής της χώρας έχουν αμυδρότατη μόνο ιδέα του τι διδάσκει το μεγαλύτερο βιβλίο του κόσμου.»

Τα Σχόλια της Χρυσής Ακτής

Οι αναγνώσται αυτού του περιοδικού, που θυμούνται πως τελευταίως είχαν αρνηθή στον πρόεδρο της Εταιρίας Σκοπιά να εισέλθη στη Χρυσή Ακτή της Αφρικής για να μιλήση σε 5.000 περίπου μάρτυρας του Ιεχωβά και άλλους ανθρώπους σ’ εκείνη τη χώρα (βλέπε Σκοπιά 15ης Απριλίου 1953), θα ευχαριστηθούν να διαβάσουν το κατωτέρω κύριο άρθρο που εδημοσιεύθη στην εφημερίδα της Άκκρας της Χρυσής Ακτής Δη Σπεκτέιτορ Νταίηλυ, της 22ας Αυγούστου:

«Η Αμερική εξεπλάγη, σχεδόν αισθάνθηκε κατάπληξι, από την επιτυχία που εσημείωσε η συνέλευσις των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νέα Υόρκη τον Ιούλιο. Ποτέ στη θρησκευτική ιστορία της χώρας δεν έχουν συγκεντρωθή μαζί τόσο πολλοί άνθρωποι από τόσες πολλές χώρες, όπως συνέβη σ’ αυτή την περίπτωσι. Πραγματικά, καθώς παρετήρησε ο εισηγητής της συνελεύσεως κατά την έναρξί της, ήταν ‘η μεγαλύτερη Χριστιανική συγκέντρωσις στην ιστορία.’

»Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της συνελεύσεως ήταν η πλατιά δημοσιότης που της εδόθη από τον Αμερικανικό και παγκόσμιο τύπο. Από τους Τάιμς της Νέας Υόρκης του Αυγούστου έως την εφημερίδα του μικρότερου χωριού, κάθε μια είχε το θερμό σχόλιο της για τη συνέλευσι. Οι ειδήσεις παρουσιάσθηκαν χωρίς προκατάληψι. Οι εφημερίδες ήσαν γεμάτες από φωτογραφίες του προγράμματος, όχι για να πωληθούν πολλά φύλλα, αλλά διότι η συγκέντρωσις των Μαρτύρων ήταν το αποκορύφωμα μιας θρησκευτικής συνελεύσεως, Χριστιανικής ευγενείας.

»Το γεγονός αυτό θα έπρεπε να κάμη τους κατοίκους της Χρυσής Ακτής—στην πραγματικότητα την κυβέρνησι της Χρυσής Ακτής—να σκεφθούν σοβαρά. Θα έπρεπε να θλίβεται για την αξιοθρήνητη και εχθρική στάσι της απέναντι των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκτός αν οι Αμερικανοί, για να μην πούμε τίποτε για όλα τα άλλα μέρη της γης, είναι τελείως υποκριταί, πράγμα που δεν συμβαίνει, ο ενθουσιασμός τους για το άγγελμα και το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα έπρεπε να κάμη τους αρχηγούς μας εδώ να ντρέπονται για την ανταγωνιστική τους πορεία.

»Ας παρατηρήσωμε τη στάσι την οποία ετήρησε η κυβέρνησις της Χρυσής Ακτής απέναντι του Ν. Ο. Νορρ, όταν θέλησε να μιλήση στο κοινόν στην Άκκρα! . . . Για την αγενή συμπεριφορά που του έδειξε, η Χρυσή Ακτή θα έπρεπε να προσεύχεται και να ζητά συγγνώμη και να φροντίση ώστε ποτέ να μην επαναληφθή.»