Ως Δρόσος από Θεού και ως Λέων Μεταξύ Εθνών

 1. Ποιος ήταν ο άρχων αυτού του πνευματικού έθνους που εγεννήθη στο 1919, και πώς το περιοδικό Η Σκοπιά επέστησε τότε την προσοχή σ’ αυτό;

ΠΟΙΟΣ ήταν ο άρχων του πνευματικού έθνους, που εγεννήθη στο 1919 για μεταπολεμική υπηρεσία επάνω στη γη; Όχι ο πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, μολονότι το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ κάνει χρήσι της Εταιρίας και συνεργάζεται μαζί της ως την ημέρα αυτή. Ο Άρχων από τη Βηθλεέμ, ο ενθρονισμένος Βασιλεύς Ιησούς Χριστός, ήταν ο ουράνιος, αόρατος Άρχων των. Καθώς είπε στους αφιερωμένους αναγνώστας του το περιοδικό Η Σκοπιά (στην Αγγλική) με ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου 1919, στο άρθρο του «Αναγγελία της Βασιλείας» (σελίς 281):

Είσθε πρέσβεις του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων, αναγγέλλοντας στους ανθρώπους μ’ αυτόν τον αξιοπρεπή τρόπο την έλευσι του Χρυσού Αιώνος, την ένδοξη βασιλεία του Κυρίου και Διδασκάλου μας, για την οποίαν οι αληθινοί Χριστιανοί ήλπισαν και προσευχήθησαν επί πολλούς αιώνες.

 2. Στο 1919 ποιες επαρκείς αποδείξεις είχε το υπόλοιπο όσον αφορά τον Ιησού Χριστό, και πώς η απελευθέρωσίς των στο έτος εκείνο προεσκιάσθη το 537 π.Χ. εν σχέσει με το Ιουδαϊκό υπόλοιπο;

² Το πνευματικό υπόλοιπο που επέζησε από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε Βιβλική χρονολογική απόδειξι καθώς και περιστατικές αποδείξεις για την εκπληρωμένη προφητεία της Γραφής ότι ο Ιησούς Χριστός είχε επιστρέψει καθώς είχε υποσχεθή, και ότι ήταν αοράτως παρών στη δόξα του βασιλικού αξιώματος, στο οποίον ο Ιεχωβά Θεός τον εγκατέστησε το 1914. Ο Ιησούς ήταν εκείνος που ο Ιεχωβά Θεός είχε χρησιμοποιήσει για να επιφέρη την απελευθέρωσί των από τη Βαβυλωνιακή δουλεία στο 1919, όπως ακριβώς ο Ιεχωβά είχε χρησιμοποιήσει τον Πέρσην αυτοκράτορα, τον Κύρον τον Μέγαν, για να ελευθερώση το πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα το 537 π.Χ.—Ησ. 44:26 έως 45:7.

 3. Πώς ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν όμοιος με τον Δαβίδ περιποιούμενος το ελευθερωμένο υπόλοιπο των προβάτων του;

³ Ο ουράνιος Άρχων από τη Βηθλεέμ, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, άρχισε να περιποιήται το ελευθερωμένο υπόλοιπο των αφιερωμένων ακολούθων του μ’ ένα στοργικό τρόπο, όπως ο Δαβίδ συνήθιζε να περιποιήται το ποίμνιό του όταν ήταν παιδί στη Βηθλεέμ. Ο Ιησούς είναι αληθινός στα λόγια του που είπε όταν ήταν ακόμη στη γη: «Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός, και γνωρίζω τα εμά, και γνωρίζομαι υπό των εμών.» (Ιωάν. 10:14) Ποιμαίνει τα πρόβατά του επάνω στη γη με βασιλική αξιοπρέπεια και με δύναμι. Ο Μιχαίας 5:4, 5 (ΜΝΚ), δείχνοντας τα οφέλη του ποιμαντικού του έργου ως Άρχοντος, λέγει: «Και θέλει σταθή, και ποιμάνει εν τη ισχύι του Ιεχωβά, εν τη μεγαλειότητι του ονόματος Ιεχωβά του Θεού αυτού· και θέλουσι κατοικεί· διότι τώρα θέλει μεγαλυνθή έως των άκρων της γης. Και ούτος θέλει είσθαι ειρήνη.»

 4. Πώς, από το 1914, εκτελεί ποιμαντικό έργο με διπλό τρόπο, και με ποια δύναμι;

⁴ Στο 1914 ο Ιησούς Χριστός ηγέρθη ως Βασιλεύς, και η δευτέρα παρουσία του, μια αόρατη παρουσία εν πνεύματι, άρχισε εν σχέσει με την επικράτειά του, αυτή τη γη. Ανέλαβε ποιμαντικό έργο με διπλό τρόπο, εν σχέσει με το μικρό ποίμνιο των διωκομένων ακολούθων του επάνω στη γη και εν σχέσει με τα διώκοντα έθνη, που εικονικά τον κτυπούν με ράβδο στη σιαγόνα. (Μιχ. 5:1) Τα έθνη εκείνα που τον απορρίπτουν ως Βασιλέα και προσπαθούν να καταστρέψουν το υπόλοιπο που κηρύττει τη βασιλεία του, πρέπει να τα βοσκήση με καταστροφή. Συνεπώς, όσον αφορά τη γέννησι της βασιλείας, της οποίας αυτός είναι ο κεχρισμένος Άρχων του Θεού, η Αποκάλυψις 12:5 λέγει: «Και εγέννησε [η ουράνια οργάνωσις του Θεού] παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και το τέκνον αυτής ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού.» Ποιμαίνοντας όλα τα έθνη με ράβδο σιδηρά, θα τα κατασυντρίψη όλα ως να ήσαν σκεύη πήλινα. (Ψαλμ. 2:8, 9· Αποκάλ. 2:26, 27) Αυτό χρειάζεται δύναμι. Αλλ’ ο Άρχων από τη Βηθλεέμ έχει δύναμι από τον Ιεχωβά· «η δύναμις είναι του Θεού.» (Ψαλμ. 62:11) Με την ίδια αυτή δύναμη ποιμαίνει το μικρό του ποίμνιο, το πιστό του υπόλοιπο επάνω στη γη.

 5. Γιατί ποιμαίνει εν ονόματι κάποιου άλλου;

⁵ Γνωρίζει ότι τα πρόβατα πραγματικά δεν ανήκουν σ’ αυτόν, μολονότι παρέδωσε την ψυχή του γι’ αυτά ως καλός ποιμήν. Ανήκουν στον ουράνιο Πατέρα του. Γι’ αυτό ακριβώς η προφητεία λέγει ότι ο Άρχων από τη Βηθλεέμ ‘ποιμαίνει . . . εν τη μεγαλειότητι του ονόματος Ιεχωβά του Θεού αυτού’. Ποιμαίνει εν τω ονόματι του πραγματικού Ιδιοκτήτου των προβάτων, Ιεχωβά του Θεού του. Με ποιο καλύτερο όνομα μπορεί να υπηρετή; Το όνομα του Ιεχωβά είναι το ανώτερο όνομα, το μέγιστο όνομα στο σύμπαν. Το όνομα του Ιησού Χριστού έρχεται δεύτερο στη σειρά μετά το όνομα του Ύψιστου Θεού, Ιεχωβά.

 6. Πού εξακολουθούν να κατοικούν τα πρόβατά του, και τι σημαίνει η φροντίδα του Ποιμένος γι’ αυτά;

⁶ Ο Άρχων από τη Βηθλεέμ είναι έτσι στη βασιλική υπηρεσία του Μεγίστου στον ουρανό και στη γη. Ποια αξιοπρέπεια προσθέτει τούτο σ’ αυτόν! Ποια ευθύνη! Δεν είναι κάτι το εκπληκτικό, λοιπόν, ότι ο Μιχαίας 5:4 λέγει όσον αφορά τα πρόβατα σαν σε αντίθεσι με τα εχθρικά έθνη: «Και θέλουσι κατοικεί.» Ποτέ πάλι δεν θα εκριζωθούν από την «γην», στην οποίαν αποκατεστάθησαν από τη Βαβυλωνιακή δουλεία, την γην της ειρηνικής, αρμονικής, οικογενειακής των σχέσεως με τον Ιεχωβά Θεό. Εδώ, σ’ αυτή την πνευματική γη, απολαμβάνουν τις ποιμαντικές υπηρεσίες του Άρχοντος του από τη Βηθλεέμ, του Ιησού Χριστού. Τούτο σημαίνει κατάλληλη πνευματική τροφή γι’ αυτούς, προστασία γι’ αυτούς και πιστή ηγεσία στην υπηρεσία του Θεού γι’ αυτούς.

 7. Ποιο είναι το αποτέλεσμα του ότι ο Ποιμήν Άρχων «θέλει μεγαλυνθή έως των άκρων της γης»;

⁷ Σε οποιαδήποτε μέρος της γης και αν βρίσκωνται κάποιοι από το αποκαταστημένο υπόλοιπο των πνευματικών προβάτων, έχουν την καλή ποίμανσι του Άρχοντος από τη Βηθλεέμ. Η αιτία τούτου είναι όπως αναφέρεται: «Διότι τώρα θέλει μεγαλυνθή έως των άκρων της γης.» Αυτός ενήργησε σύμφωνα με την πρόσκλησι του Ιεχωβά που διατυπώνεται στον Ψαλμό 2:8, και ο Ιεχωβά τού έδωσε τα πέρατα της γης ως, ιδιοκτησία του. Όλα τα εχθρικά έθνη προσπαθούν να εμμείνουν στην εθνική των κυριαρχία περιφρονώντας την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά. Σύντομα θα πρέπει να δώσουν τόπο στον Ποιμένα Άρχοντα από τη Βηθλεέμ. Τότε η βασιλεία του, σαν ένα μεγάλο όρος, θα γεμίση όλη τη γη. Κάτω από τη βασιλεία του όλοι οι προβατοειδείς άνθρωποι της γης θα κατοικούν ειρηνικά για πάντα.

 8. Ποια είναι η ειρήνη στην οποίαν αναφέρεται ο Μιχαίας 5:5 όταν λέγη: «Και ούτος θέλει είσθαι ειρήνη»;

⁸ Ο Άρχων από τον Μεγαλύτερον Οίκον του Άρτου δημιουργεί ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρώπων με τη δύναμι της ανθρωπίνης θυσίας του που έγινε πριν από δεκαεννέα αιώνες. (Ρωμ. 5:1· Εφεσ. 2:14) Εν τούτοις, όταν ο Μιχαίας 5:5 επροφήτευε: «Και ούτος θέλει είσθαι ειρήνη», ανεφέρετο σ’ ένα άλλο είδος ειρήνης, το είδος της διατηρήσεως ειρήνης και ευημερίας παρά την επίθεσι ενός τρομερού εχθρού. Στην εποχή του Μιχαία, στον όγδοον αιώνα π.Χ., ο εχθρός αυτός ήταν η επιθετική παγκόσμια δύναμις η προς βορράν του Ισραήλ, δηλαδή, η Ασσυρία, που έκειτο στο βόρειο μέρος της κοιλάδας της Μεσοποταμίας.

 9, 10. Πώς η Ασσυριακή παγκόσμιος δύναμις επέδραμε με λύσσα ως λέων εναντίον του Ισραήλ και της πρωτευούσης του Σαμαρείας και εναντίον της πρωτευούσης του Ιούδα Ιερουσαλήμ, αλλά πώς ο Ασσύριος εστάλη πίσω στην τρώγλη του;

⁹ Στον καιρό που ζούσε ο Μιχαίας, η Ασσυριακή παγκόσμιος δύναμις κατέστρεψε το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ με την πρωτεύουσά του Σαμάρεια το 740 π.Χ. Έπειτα από οκτώ έτη, στο δέκατο τέταρτο έτος της βασιλείας του Βασιλέως Εζεκία, ο οποίος εκάθητο στον θρόνο του Δαβίδ, η αγία πόλις Ιερουσαλήμ απειλήθηκε με άλωσι ή καταστροφή από τον υπερήφανον Ασσύριον αυτοκράτορα Σενναχειρείμ. Αυτό έγινε στο 732 π.Χ. Εξορμώντας από την πρωτεύουσά του Νινευή, ο Σενναχειρείμ διήλθε γεμάτος λύσσα σαν λέων τη Μέση Ανατολή. Αλλ’ ο άγγελος του Ιεχωβά απήντησε στις προσευχές του αντιπροσώπου του επάνω στον «θρόνον του Ιεχωβά», του Βασιλέως Εζεκία. Σε μια νύχτα ο άγγελος επάταξε 185.000 από το στράτευμα του Ασσυρίου Σενναχειρείμ και τον εξαπέστειλε πίσω με σπουδή στην ως λέοντος φωλεά του Νινευή, όπου, στην πορεία του χρόνου, εδολοφονήθη. Ο Μιχαίας 5:5, 6, χρησιμοποιώντας τον από βορρά Ασσύριον επιδρομέα ως εικόνα για την εποχή μας, λέγει:

¹⁰ «Και αυτός [ο Άρχων από τη Βηθλεέμ] θέλει είσθαι ειρήνη. Όταν ο Ασσύριος έλθη εις την γην ημών, και όταν πατήση εις τα παλάτια ημών, τότε θέλομεν επεγείρει κατ’ αυτού επτά ποιμένας, και οκτώ άρχοντας ανθρώπων· και θέλουσι ποιμάνει την γην της Ασσυρίας εν ρομφαία, και την γην του Νεβρώδ εν ταις εισόδοις αυτού· και θέλει ελευθερώσει ημάς εκ του Ασσυρίου, όταν έλθη εις την γην ημών, και όταν πατήση εν τοις ορίοις ημών.»

11. (α) Με ποιόν παρομοιάζει ο Ιεζεκιήλ εκείνον που υπηρετεί ο Ασσύριος επιδρομεύς; (β) Ποιος ανέλαβε τον ρόλο του «βασιλέως του βορρά» από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ποιος εχρησίμευσε σ’ αυτόν τον ρόλο πριν από τον πόλεμο;

¹¹ Ο αρχαίος Ασσύριος επιδρομεύς ήταν δούλος του Σατανά ή Διαβόλου. Στην προφητεία του Ιεζεκιήλ, κεφάλαια τριακοστό όγδοο και τριακοστό ένατο, ο Σατανάς ή Διάβολος εικονίζεται ως ο άπληστος, επιθετικός Γωγ του Μαγώγ, ο οποίος επίσης έρχεται από τον μακρινό βορρά. Ο Σατανάς ή Διάβολος είναι αόρατος, διότι είναι το πονηρό πνεύμα που είναι «άρχων του κόσμου τούτου», «ο Θεός του αιώνος τούτου». (Ιωάν. 12:31· 2 Κορ. 4:4, Κείμενον) Αλλά κατ’ εξοχήν αντιπροσωπεύει τον Σατανά ή Διάβολο στη γη σήμερα το επιθετικό, ολοκληρωτικό συγκρότημα εθνών που η προφητεία του Δανιήλ, κεφάλαιο ενδέκατο, προλέγει ως τον «βασιλέα του βορρά». Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το επιθετικό Κομμουνιστικό συγκρότημα οδηγούμενο από την Ερυθρά Ρωσία ανέλαβε τον ρόλο αυτού του προφητικού «βασιλέως του βορρά». Μέσα στην αθεΐα του, στην απληστία του για κοσμοκρατορία, στη δικτατορικότητά του, απειλεί όχι μόνο τον «Χριστιανικό κόσμο», αλλά ειδικά το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ (ή Ιακώβ) του Ιεχωβά και όλους όσοι ενώνονται μαζί του. Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο ρόλος του «βασιλέως του βορρά» επαίζετο από το Ναζί-Φασιστικό συγκρότημα. Ως «βασιλεύς του βορρά» το συγκρότημα αυτό ενήργησε μάλλον προς υπεράσπισιν του Ρωμαιοκαθολικού τμήματος του «Χριστιανικού κόσμου», και για την επανίδρυσι της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους. Αλλ’ ακόμη και σ’ αυτή τη Ναζι-Φασιστική μεταμφίεσι ο «βασιλεύς του βορρά» ήταν, με φαυλότητα, εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά μέσα στην επικράτεια του και προσεπάθησε να τους καταστρέψη.

12. Πώς ο προπολεμικός «βασιλεύς του βορρά» ενήργησε όμοια με τον Ασσύριον εισβάλλοντας στη γη του λαού του Ιεχωβά;

¹² Όπως ο αρχαίος Ασσύριος επιδρομεύς, ο σύγχρονος «βασιλεύς του βορρά» εισέβαλε στην περιοχή του λαού του Ιεχωβά τον καιρό που ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία στη Γερμανία τον Ιανουάριο του 1933. Τότε δεν ήσαν πολλοί προβατοειδείς σύντροφοι συνδεδεμένοι με το πνευματικό υπόλοιπο, που ήταν τότε γνωστό ως «μάρτυρες του Ιεχωβά» πριν από δύο μόλις χρόνια. Ταυτόχρονα με τον Χίτλερ, η Καθολική Δράσις άρχισε να μαίνεται εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αμερική ιδιαίτερα, όπου η Εταιρία Σκοπιά έχει τα κεντρικά της γραφεία. Αυτή τη φορά το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά δεν απεσύρθη όπως στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΕΠΤΑ ΠΟΙΜΕΝΕΣ, ΟΚΤΩ ΑΡΧΟΝΤΕΣ

13. Με ποιόν τρόπο το υπόλοιπο ήγειρε «επτά ποιμένας» εναντίον του εισβάλλοντος Ασσυρίου;

¹³ Ο Μιχαίας είπε ότι το ίδιο το υπόλοιπο θα έκανε την επίθεσι, λαμβάνοντας την πρωτοβουλία εναντίον των πολιτικοθρησκευτικών δούλων του Γωγ του Μαγώγ, του Σατανά ή Διαβόλου. Από το 1919 ο Ιεχωβά είχε θέσει ορατούς ποιμένας επάνω από τον λαό του, πνευματικούς ποιμένας, στους οποίους είχε εμπιστευθή το ποίμνιο των αφιερωμένων προβάτων του. Αντί, λοιπόν, να υποχωρήση το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ στις διαβολικές καταπατήσεις του συγχρόνου Ασσυρίου εισβολέως, ήγειρε εναντίον του «επτά ποιμένας». Αυτό εσήμαινε τον πλήρη αριθμό των πνευματικών του ποιμένων, διότι ο αριθμός επτά στη Γραφή συμβολίζει τελειότητα, πληρότητα, κυρίως από πνευματική άποψι. Κάτω από τη σύγκρουσι των εναντιουμένων δυνάμεων πολλοί μάρτυρες του Ιεχωβά έπεσαν στον θάνατο.

14. Πώς η προφητεία του Μιχαία δείχνει αν, καθώς η μάχη εξακολούθησε να μαίνεται κατά του Ασσυρίου επιδρομέως, υπήρξε μείωσις στον αριθμό που το υπόλοιπο ετοποθέτησε σε εναντίωσι;

¹⁴ Καθώς η μάχη εξακολουθούσε να μαίνεται εναντίον του ολοκληρωτικού επιδρομέως, πρώτα του στρατοπέδου των Ναζιστών-Φασιστών-Καθολικής Δράσεως, υπήρξε μήπως κάποια μείωσις στον αριθμό εκείνων που είχαν τοποθετηθή στην άμυνα για να σταματήσουν τον ολοκληρωτικόν επιδρομέα εναντίον της καθαράς λατρείας του Ιεχωβά και να μεταφέρουν τη μάχη πάλι στη γη του; Όχι, λέγει η προφητεία του Μιχαία. Το υπόλοιπο του Ιεχωβά θα ήγειρε κάτι καλύτερο από «επτά ποιμένας»· θα ήγειρε «οκτώ άρχοντας ανθρώπων», εκτός ακόμη από το γεγονός ότι ο Άρχων από τη Βηθλεέμ, ο Ιησούς Χριστός, εκτελεί αοράτως ποιμαντικό έργο μεταξύ του υπολοίπου εν ονόματι του Ιεχωβά του Θεού του. Η προφητεία, λοιπόν, του Μιχαία εντείνει τον χαμηλό αριθμό «επτά» με το να χρησιμοποιή αμέσως έπειτα τον μεγαλύτερο αριθμό «οκτώ», για να δείξη ότι ήταν ένας σημαντικός αριθμός και ότι δεν υπήρχε ελάττωσις ποιμένων ή αρχόντων, δηλαδή, αφιερωμένων ανθρώπων που λαμβάνουν την ηγεσία.—Παράβαλε Εκκλησιαστής 11:2.

15. Ποια αλλαγή στην ταυτότητα του «βασιλέως του βορρά» επέφερε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, και τι έγινε για να σταματήσουν οι επιθέσεις του εναντίον της καθαράς θεοκρατικής λατρείας;

¹⁵ Η μάχη εναντίον του συγχρόνου Ασσυρίου επιδρομέως υπό την αόρατη ηγεσία του Γωγ του Μαγώγ εξακολούθησε πέρα από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στο 1945. Σ’ αυτόν τον πόλεμο ο «βασιλεύς του βορρά» υπό τον μανδύαν του Ναζισμού και Φασισμού ηττήθη. Αλλά η Καθολική Δράσις παρέμεινε, και είναι ακόμη συνεταίρος του «βασιλέως του βορρά». Από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Καθολική Δράσις έχει στο πλευρό της εναντίον του πνευματικού υπολοίπου του Ιεχωβά τον «βασιλέα του βορρά» σε μια νέα μεταμφίεσι, τη μεταμφίεσι των ιμπεριαλιστών του ολοκληρωτικού Κομμουνιστικού κόσμου. Εναντίον αυτών το υπόλοιπο ήγειρε και έθεσε σε δράσι προς τα εμπρός τους θαρραλέους πνευματικούς ποιμένας, τους πνευματικούς άρχοντας, των προβάτων του Θεού, για να σταματήσουν όλες τις καταπατήσεις της καθαράς θεοκρατικής λατρείας του Ιεχωβά και της διακηρύξεως του αγγέλματος της Βασιλείας του.

16. Πώς εποίμαναν τη συμβολική Ασσυρία, τη γη του Νεβρώδ, με την ρομφαίαν και στις εισόδους της;

¹⁶ Εποίμαναν μήπως αυτή τη σύγχρονη «γην της Ασσυρίας» με ρομφαία ή τη «γην του Νεβρώδ», όπως καλείται επίσης η Ασσυρία, «εν ταις εισόδοις αυτού»; Ναι, με την «μάχαιραν του πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού», η Γραφή. (Εφεσ. 6:17) Ο ολοκληρωτικός Κομμουνιστικός «βασιλεύς του βορρά» δεν τους ετρόμαξε όπως δεν τους είχε τρομάξει και ο συνδυασμός των Ναζιστών-Φασιστών-Καθολικής Δράσεως. Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα οι μάρτυρες του Ιεχωβά επροχώρησαν από τη δράσι των σε εξήντα εννέα χώρες για να δρουν σήμερα σε εκατόν ογδόντα πέντε χώρες. Η δράσις των και η οργάνωσίς των εξακολουθούν να επεκτείνωνται ακόμη και πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και κάτω από δικτατορικές κυβερνήσεις, επισείοντας τον όμοιον με μάχαιραν λόγον του Θεού σε πάνω από εκατόν πενήντα γλώσσες.

17. Γιατί η μάχη πρέπει ακόμη να προχωρήση, και με ποια διανοητική άποψι;

¹⁷ Η τελική επίθεσις του συγχρόνου Ασσυρίου δεν έλαβε ακόμη χώραν. Η μάχη πρέπει ακόμη να προχωρήση, χωρίς σκέψι ήττης, αλλά με τη βεβαιότητα της νίκης. Ο όμοιος με μάχαιραν λόγος του Θεού πρέπει να εξακολουθήση να διαδίδεται. Δεν έχει λάβει χώραν η γενική επίθεσις του σατανικού Γωγ του Μαγώγ, στην οποίαν αυτός θα χρησιμοποιήση τον σύγχρονον Ασσύριον επιδρομέα του σε μια υπέρτατη προσπάθεια εναντίον εκείνων, οι οποίοι στέκουν πιστά στο πλευρό του Άρχοντος από τη Βηθλεέμ ως του δικαιωματικού Άρχοντος όλης της γης, και οι οποίοι, συνεπώς, κηρύττουν τολμηρά τα αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού.

18. Πότε θα επιτελεσθή η τελική απελευθέρωσις από τον Άρχοντα από τη Βηθλεέμ;

¹⁸ Ο Άρχων από τη Βηθλεέμ έχει ήδη επιτελέσει θαυμαστές απελευθερώσεις τον λατρευτών του Θεού του Ιεχωβά. Η πιο μεγάλη απελεθέρωσις, η πλήρης απελευθέρωσις, είναι ακόμη μέλλουσα. Αυτή θα γίνη όταν ο σύγχρονος Ασσύριος θα ενωθή με τον Γωγ του Μαγώγ στην τελική, γενική του επίθεσι με κάθε τι που έχει, ορατό και αόρατο, εναντίον της οργανώσεως των λατρευτών του Ιεχωβά. Τότε ο Ασσύριος αυτός θ’ αποδείξη ότι δεν είναι καλύτερος από τον Σενναχειρείμ των αρχαίων χρόνων που είχε υπέρμετρη εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

19. Τότε, με ποιους εκτός από τον Ασσύριον επιδρομέα θα λογαριασθή ο Άρχων από τη Βηθλεέμ, και με ποια ενέργεια;

¹⁹ Από την ουράνια θέσι Του μάχης ο Άρχων από τη Βηθλεέμ πατάσσει τον Ασσύριον επιδρομέα και όλες τις ορδές του στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Όχι μόνο αυτό, αλλά και θα δεσμεύση τις αόρατες δυνάμεις που είναι πίσω από τον Ασσύριον επιδρομέα, δηλαδή, τον Σατανά ή Διάβολο και όλους τους δαίμονάς του. Θα τους ρίψη μέσα στην άβυσσο μιας ομοίας με θάνατο αδρανείας και αδυναμίας στα χίλια χρόνια της ευλογημένης βασιλείας του επάνω στο ανθρώπινο γένος.

ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ

20, 21. (α) Απορροφάται το υπόλοιπο μόνο στην ώθησι της επιθέσεως εναντίον των φρουρίων του ολοκληρωτισμού; (β) Πότε, λοιπόν, εκπληρώνεται το Μιχαίας 5:7 όσον αφορά την δρόσον;

²⁰ Εν τω μεταξύ το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ (ή Ιακώβ) δεν απορροφάται εντελώς στο να ωθή την επίθεσι εναντίον των φρουρίων του ολοκληρωτισμού καθώς αποπειράται πονηρά να εξαλείψη την καθαρά λατρεία του Ιεχωβά από τη γη. Σύμφωνα με την εντολή που έλαβαν από τον Θεόν των, έχουν να εκτελέσουν το πιο εποικοδομητικό έργο από κάθε άλλο έργο που εκτελείται στη γη σήμερα.

²¹ Ο προφήτης Μιχαίας (5:7, ΜΝΚ), αφού μιλή για την επιτυχή των αντίστασι στον επιθετικό εχθρό και για τη στροφή της μάχης πίσω στη δική του χώρα, λέγει: «Και το υπόλοιπον του Ιακώβa θέλει είσθαι εν μέσω λαών πολλών ως δρόσος από του Ιεχωβά, ως ρανίδες επί χόρτον, όστις δεν προσμένει παρά ανθρώπου, ουδέ ελπίζει επί υιούς ανθρώπων.» Η προφητεία αυτή δεν εφαρμόζεται στο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ (ή Ιακώβ) για πρώτη φορά στον δίκαιο νέο κόσμο αφού επέζησε το υπόλοιπο από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, όπως επιστεύετο κάποτε.b Εκπληρώνεται τώρα, και ήταν υπό εκπλήρωσιν από την απελευθέρωσι του υπολοίπου στο 1919.

22. Εν σχέσει με τη γη του αρχαίου Ισραήλ, γιατί είναι πολύ κατάλληλη η χρήσις της εικόνος της «δρόσου»;

²² Η γη του αρχαίου Ισραήλ εξηρτάτο πολύ από τη δρόσο παρά του Ιεχωβά καθώς και από τις βροχές. Οι βροχές ήρχοντο κατά τη χειμερινή εποχή των, από τον μήνα Οκτώβριο έως και τον Μάρτιο, έτσι ώστε υπήρχαν οι βροχές του φθινοπώρου και οι βροχές της ανοίξεως. (Ιωήλ 2:23· Ιάκ. 5:7) Από τον Απρίλιο μέχρι και του Σεπτεμβρίου υπήρχε μια περίοδος ανομβρίας. Η γη θα εξηραίνετο τελείως και η βλάστησις θα εμαραίνετο εντελώς, αν δεν υπήρχαν οι βαριές δροσιές που έπεφταν τη νύχτα, στο ψυχρό μέρος του ημερονυκτίου. Η δρόσος εσχημάτιζε και ενεπότιζε τη βλάστησι στη διάρκεια των μηνών Απριλίου και Μαΐου και Αυγούστου και Σεπτεμβρίου. Τίποτε δεν αναφέρεται ότι συνέβαινε στη διάρκεια του Ιουνίου και του Ιουλίου.

23. Ποια Γραφικά εδάφια μιλούν για το βάρος της πτώσεως δρόσου;

²³ Η δρόσος έτσι εχρησίμευε για να σώζη τις συγκομιδές. Αυτή, εξ άλλου, έσωζε ζωές και συντελούσε σε αφθονία και ευημερία σε μια αγροτική χώρα. Τόσο βαριά ήταν η δρόσος, ώστε κάποτε όταν ο Κριτής Γεδεών έβαλε μαλλί προβάτου επάνω στο έδαφος τη νύχτα για να δοκιμάση τον Ιεχωβά Θεό ως τον Δημιουργό της Δρόσου, το επόμενο πρωί «επίεσε τον πόκον, και εξέθλιψε δρόσον εκ του πόκου, λεκάνην πλήρη ύδατος.» (Κριτ. 6:38) Όταν ο ποιμήν εραστής της Σουλαμίτιδος κόρης ήλθε τη νύχτα να την επισκεφθή, είπε: «Η κεφαλή μου εγέμισεν από δρόσου, οι βόστρυχοί μου από ψεκάδων της νυκτός.»—Άσμ. Ασμ. 5:2· 6:13.

24. (α) Τι εφανερώνετο με την κατακράτησι ή την παροχή δρόσου στη γη του Ισραήλ; (β) Με ποιον τρόπο, λοιπόν, επρόκειτο το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ να είναι ως δρόσος από τον Ιεχωβά;

²⁴ Όταν ο Θεός κατηράσθη τη γη του Ισραήλ στις ημέρες του Βασιλέως Αχαάβ, ο προφήτης Ηλίας είπε: «Δεν θέλει είσθαι τα έτη ταύτα δρόσος, και βροχή, ειμή δια του λόγου του στόματός μου.» (1 Βασ. 17:1) Όταν ο Ιεχωβά κατηράσθη τη γη επειδή οι κάτοικοί της παρέλειψαν ν’ ανοικοδομήσουν τον ναό του στην Ιερουσαλήμ, είπε σ’ αυτούς: «Ο ουρανός απέκλεισεν από σας την δρόσον αυτού, και η γη απέκλεισε τον καρπόν αυτής· και εκάλεσα ανομβρίαν επί την γην.» (Αγγαίος 1:10, 11) Όταν υπεσχέθη να ευλογήση το υπόλοιπο για την ανοικοδόμησι του ναού του, ο Ιεχωβά είπε: «Η γη θέλει δώσει τα γεννήματα αυτής, και οι ουρανοί θέλουσι δώσει την δρόσον αυτών.» (Ζαχ. 8:12) Αυτός είναι, να το πούμε έτσι, ο ‘πατήρ της βροχής’ και εκείνος που ‘γεννά τας σταγόνας της δρόσου’. (Ιώβ 38:28) Όταν, λοιπόν, ο Μιχαίας προείπε ότι το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ (ή Ιακώβ) θα ήταν ως δρόσος από του Ιεχωβά, εννοούσε ότι αυτοί θα ήσαν ευλογία από τον Θεό στους ανθρώπους, σ’ έναν καιρό συνεχούς καύσωνος.

25, 26. (α) Με ποιον τρόπο ο καιρός αυτός είναι καυστικός για τα έθνη, και ποιοι είναι εκείνοι που λαμβάνουν την αναψυχή στον καιρόν αυτόν; (β) Πώς το υπόλοιπο εξαπλώνει συμβολική δρόσο επάνω σ’ αυτούς, και πώς αυτή διαφέρει από τα σύγχρονα μέσα πολέμου;

²⁵ Αυτός είναι καυστικός καιρός για τα κοσμικά έθνη. Όχι ότι έχουν συνεχώς «θερμόν πόλεμον», αλλά η καυστικότης της αγανακτήσεως, της καταγγελίας και της οργής του Ιεχωβά είναι εναντίον των λόγω της εναντιώσεώς των στη βασιλεία του δια του Χριστού, που την φανερώνουν μισώντας και καταδιώκοντας τους μάρτυράς Του. Επομένως μόνο εκείνα τα άτομα που δέχονται τη μαρτυρία της Βασιλείας που δίδεται τώρα και στρέφονται σ’ αυτήν ως τη μόνη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους, λαμβάνουν αναψυχή από το πνευματικό υπόλοιπο. Το θεωρούν ως δρόσον ευλογίας από τον Ιεχωβά Θεό.

²⁶ Μεταξύ αυτών το υπόλοιπο διαδίδει τη δρόσο της αληθείας του Θεού—Ω τόσο ήπια! Είναι όπως είπε ο προφήτης Μωυσής: «Ο λόγος μου θέλει καταβή ως η δρόσος, ως η ψεκάς επί την χλόην, και ως ο όμβρος επί τον χόρτον· διότι θέλω εξυμνήσει το όνομα του Ιεχωβά.» (Δευτ. 32:2, 3, ΜΝΚ) Ω πόσο αναψυκτικό είναι τούτο για τους ανθρώπους που εξηραίνοντο από δίψα για την εύνοια και τη βασιλεία του Θεού! Πόσο ζωαπάροχο είναι αυτό, επειδή η δρόσος αυτή είναι πράγματι ο ‘λόγος της ζωής’! (Φιλιππησ. 2:16) Δεν είναι θανατηφόρος τέφρα που προέρχεται από την έκρηξι φονικών ατομικών βομβών ή υδρογονικών βομβών ή την έκχυσι δηλητηριωδών αερίων και βακτηριολογικών δόσεων. Αυτή η ζωοπάροχη δρόσος από τον Θεό καταλήγει στην αγαθότητα και ευχαρίστησι αδελφικής ενότητος και ειρήνης. «Είναι», λέγει ο Ψαλμός 133:3 (ΜΝΚ), «ως η δρόσος του Αερμών, η καταβαίνουσα επί τα όρη της Σιών διότι εκεί διώρισεν ο Ιεχωβά την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος.»

27. Ποια υπεύθυνη ενέργεια αναλαμβάνουν αυτοί και σαν τι γίνονται οι ίδιοι, και σε ποια έκτασι;

²⁷ Οι προβατοειδείς άνθρωποι που δέχονται με ευγνωμοσύνη το πνευματικό υπόλοιπο ως «δρόσον από του Ιεχωβά», αναζωογονούνται. Η δίψα των για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και μια τελεία κυβέρνησι ικανοποιείται. Αφιερώνονται στον Ιεχωβά Θεό τον μέγαν Δημιουργόν της Δρόσου και Δημιουργόν της Βροχής. Κατόπιν ενώνονται με αυτό το «υπόλοιπον του Ιακώβ» στη μετάδοσι του «λόγου της ζωής» σε άλλους. Ενεργώντας έτσι, γίνονται οι ίδιοι ως σταγόνες δρόσου σε άλλους αποξηραμμένους σε όλη τη γη. Επειδή υπάρχει ένας αναρίθμητος «πολύς όχλος» προβατοειδών ατόμων που το πράττουν αυτό, γίνονται αμέτρητοι, όπως οι σταγόνες της δρόσου—2 Σαμ. 17:11, 12.

28. Πώς, λοιπόν, συμμετέχουν στην εκπλήρωσι του Ψαλμού 110:3;

²⁸ Με τις εκατοντάδες των χιλιάδων των σήμερα έγιναν σαν ενισχύσεις στο πνευματικό υπόλοιπο διακηρύττοντας τη Βασιλεία. Πρόθυμα προσφέρονται, όπως έκαμε και το υπόλοιπο, σ’ αυτή την ημέρα που ο ενθρονισμένος Βασιλεύς του Ιεχωβά κυβερνά εν μέσω των εχθρών του. Με ωραία περιγραφή τούτου, ο Ψαλμός 110:3 λέγει στον Βασιλέα του Ιεχωβά: «Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος εν τη ημέρα της δυνάμεώς σου, εν τω μεγαλοπρεπεί αγιαστηρίω αυτού· οι νέοι σου θέλουσιν είσθαι εις σε ως η δρόσος [κατά τον αριθμόν], η εξερχομένη εκ της μήτρας της αυγής.»

29. (α) Έως πότε πρέπει να προχωρήση αυτό το ζωοπάροχο έργο, και πώς; (β) Ποια ιδιότητα πρέπει να εκδηλώσωμε τώρα εκτελώντας αυτό το έργο, και πότε ειδικώς θα έχωμε ανάγκη να την εξασκήσωμε;

²⁹ Ώσπου να εκκαυθή σε φλόγες η ανερχόμενη θερμότης της οργής του Ιεχωβά στο πυρ ‘του πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’ και να καταναλώση όλους τους εχθρούς της βασιλείας του δια του Χριστού, αυτό το αναψυκτικό ζωοπάροχο έργο με τον «λόγον της ζωής» πρέπει να προχωρήση, καθώς προσκαλούμε τους ανθρώπους στον συμβολικόν «ποταμόν ύδατος της ζωής», λέγοντας: «Ελθέ· και, Όστις διψά, ας έλθη· και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.» (Αποκάλ. 22:17) Αλλά σ’ αυτές τις ημέρες του διεθνούς μίσους και εναντιώσεως, το έργο αυτό που απομακρύνει τον καύσωνα της οργής του Θεού από τους προβατοειδείς που μεταστρέφονται απαιτεί θάρρος. Ας ενθυμούμεθα, λοιπόν, ότι αυτή είναι η ημέρα της στρατιωτικής δυνάμεως του κεχρισμένου Βασιλέως. Αυτός αντιμετωπίζει τις συναγόμενες στρατιές των εθνών, που συναθροίζονται από τον Γωγ του Μαγώγ, τον Σατανά ή Διάβολο, στο πεδίον της μάχης που ονομάζεται Αρμαγεδδών. (Αποκάλ. 16:14, 16) Η τελική επίθεσις του συγχρόνου Ασσυρίου υπό τον Γωγ του Μαγώγ ασφαλώς θα εκδηλωθή, όταν το επιτρέψη ο Παντοδύναμος Θεός. Τότε θα μπούμε στην πιο κρίσιμη δοκιμασία πίστεως και αφοσιώσεως. Πρέπει να έχετε θάρρος τώρα, αλλά τι θα γίνη τότε; Θα έχωμε θάρρος τότε.

30. Πώς το Μιχαίας 5:8, 9 είναι μια βεβαίωσις ότι θα έχωμε θάρρος τότε;

³⁰ Το Μιχαίας 5:8, 9 είναι η βεβαίωσίς μας γι’ αυτό, διότι λέγει: «Και το υπόλοιπον του Ιακώβ [ή Ισραήλ] θέλει είσθαι μεταξύ εθνών, εν μέσω λαών πολλών, ως λέων μεταξύ κτηνών του δρυμού, ως σκύμνος μεταξύ ποιμνίων προβάτων, όστις διαβαίνων καταπατεί, και διασπαράττει, και δεν υπάρχει ο ελευθερών. Η χειρ σου θέλει υψωθή επί τους εναντίους σου, και πάντες οι εχθροί σου θέλουσιν εκκοπή.»

31. (α) Πώς ο Άρχων από τη Βηθλεέμ αντιπαραβάλλεται προς τον όμοιον με λέοντα Ασσύριον επιδρομέα; (β) Πώς ο λαός του Ιεχωβά από το 1919 υπήρξε ως λέων μεταξύ εθνών, και πώς πρέπει να κρατήσωμε τις καρδιές μας στο μέλλον;

³¹ Ο σύγχρονος ολοκληρωτικός «Ασσύριος» έρχεται από την πρωτεύουσα των λεόντων που προεικονίσθη από την αρχαία Νινευή. (Ναούμ 2:11, 12) Αλλά ο Αρχηγός μας είναι ο Άρχων από τη Βηθλεέμ, ο Βασιλεύς ο μεγαλύτερος από τον Δαβίδ, ο οποίος, ως ποιμενόπαις, εφόνευσε λέοντα με τη βοήθεια του Ιεχωβά. (1 Σαμ. 17:34 -37) Είναι ο ίδιος ο «λέων όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ», και δεν γνωρίζει φόβο. (Αποκάλ. 5:5) Από το 1919 το «υπόλοιπον» ή οι υπολειπόμενοι του πνευματικού Ισραήλ ήσαν ως λέων μεταξύ εθνών. Υπήκουσαν άφοβα στην εντολή του Ιεχωβά μέσω του Χριστού του και εκήρυξαν ‘τούτο το ευαγγέλιον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας Του σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη’. Υπήρξαν απτόητοι από το μίσος, την εναντίωσι και τον διωγμό, τόσο του προφητικού «βασιλέως του βορρά», όσο και του «βασιλέως του νότου». (Δαν. 11:40-45) Οι εκατοντάδες χιλιάδων αφιερωμένων, βαπτισμένων συντρόφων από όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες, επέδειξαν, επίσης, με το πνεύμα του Ιεχωβά, θάρρος και αφοβία σαν λέοντος. Στο μέλλον ας μη δειλιάσουν ποτέ οι καρδιές μας από φόβο για τους ελιγμούς και τους αριθμούς των θηριωδών εχθρών μας.

32. (α) Για ποιους η ημέρα του Ιεχωβά θα είναι τρομερή; (β) Σύμφωνα με το Μιχαίας 5:9, τι μας νεύει να προχωρήσωμε προς τα εμπρός, και κινούμενοι προς τα εμπρός με τι θα γίνωμε περισσότερο ακόμη όμοιοι;

³² Καθώς μπαίνομε σύντομα στη μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά, αυτή θα είναι τρομερή μόνο για τους εχθρούς μας, διότι η από τον Ιεχωβά εκτέλεσις της κρίσεώς Του για καταστροφή θα είναι εναντίον των, όχι εναντίον μας. Η χειρ του θα υψωθή σε θρίαμβο υπεράνω των εναντίων του, και όλοι αυτοί οι εχθροί Του θα εκκοπούν. Αυτό σημαίνει, επίσης, ότι το χέρι του άφοβου υπολοίπου και των συντρόφων του θα υψωθή τότε σε νίκη υπεράνω των αντιπάλων μας, και όλοι αυτοί οι εχθροί μας θα εκκοπούν. Η νίκη μάς νεύει να προχωρήσωμε προς τα εμπρός στην περαιτέρω διακονία της Βασιλείας που βρίσκεται μπροστά μας σε όλα τα έθνη υπό την ηγεσία του ‘λέοντος όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα’. Αυτός λέγει «ακολούθει μοι». Ακολουθώντας τον, θα γίνωμε πιο αναρίθμητοι ακόμη, σαν τις σταγόνες της δρόσου, και θα είμεθα μια αναψυκτική ευλογία από τον Ιεχωβά Θεό μεταξύ πολλών λαών για την αιωνία των ζωή στον δίκαιο νέο Του κόσμο.

[Υποσημειώσεις]