Ιερουσαλήμ—‘Λίθος Καταβαρύνων προς Πάντας τους Λαούς’

«Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω καταστήσει την Ιερουσαλήμ προς πάντας τους λαούς λίθον καταβαρύνοντα.»—Ζαχ. 12:3.

 1. Γιατί η αρχαία Ιερουσαλήμ υπήρξε εξέχουσα στη διεθνή σκηνή εσχάτως;

ΕΞΕΧΟΥΣΑ στη διεθνή σκηνή σήμερα είναι η αρχαία πόλις Ιερουσαλήμ. Συγκεντρώνει το φλέγον ενδιαφέρον των τριών από τις πιο μεγάλες θρησκευτικές οργανώσεις του κόσμου του ανθρωπίνου γένους, δηλαδή, του Μωαμεθανισμού, του Χριστιανισμού και του Ιουδαϊσμού. Γεγονότα ιστορικής σπουδαιότητος για όλες αυτές τις θρησκευτικές οργανώσεις έλαβαν χώραν σ’ αυτή την πόλι. Πολλοί τόποι μέσα και κοντά στην πόλι θεωρούνται ιεροί και σημειώνονται από ένα θρησκευτικό κτίριο ή αλλιώς. Γι’ αυτό ακριβώς η πόλις είναι διηρημένη σήμερα, ανήκει δε το παλαιότερο αλλά μικρότερο μέρος στο Μωαμεθανικό έθνος της Ιορδανίας, το δε νεώτερο αλλά μεγαλύτερο μέρος ανήκει στην Ιουδαϊκή Δημοκρατία του Ισραήλ.

 2. Εν όψει των δυσκολιών γύρω στην αρχαία πόλι, ποιο ερώτημα μπορεί κάποιος να υποβάλη;

² Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα υπήρξαν πολλές επικίνδυνες διεθνείς και θρησκευτικές δυσκολίες γύρω στην Ιερουσαλήμ. Έχοντας όλα αυτά υπ’ όψι, μπορεί κάποιος να ερωτήση: ‘Είναι τούτο μια σύγχρονη εκπλήρωσις εκείνων που ο Ζαχαρίας, ένας Ισραηλίτης προφήτης, έγραψε στον έκτον αιώνα πριν από την Κοινή μας χρονολογία, όσον αφορά αυτή την πόλι;’

 3. Τι έγραψε ο προφήτης Ζαχαρίας, όπως αναφέρεται από εκείνον που ερωτά;

³ Ιδού τι ο Ζαχαρίας, ο υιός του Βαραχίου, υιού του Ιδδώ, έγραψε κάποτε, όταν η αγία πόλις ήταν εντελώς Ιουδαϊκή πόλις: «Το φορτίον του λόγου του Ιεχωβά περί του Ισραήλ, λέγει ο Ιεχωβά, ο εκτείνων τους ουρανούς, και θεμελιών την γην, και μορφόνων το πνεύμα του ανθρώπου εντός αυτού. Ιδού, εγώ καθιστώ την Ιερουσαλήμ ποτήριον ζάλης εις πάντας τους λαούς κύκλω· και επί τον Ιούδαν έτι θέλει είσθαι τούτο, εν τη πολιορκία τη κατά της Ιερουσαλήμ. Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω καταστήσει την Ιερουσαλήμ προς πάντας τους λαούς λίθον καταβαρύνοντα· πάντες όσοι επιφορτισθώσιν αυτόν, θέλουσι κατασυντριφθή, όταν πάντα τα έθνη της γης συναχθώσιν εναντίον αυτής.»—Ζαχ. 12:1-3, ΜΝΚ.

 4. Ποια είναι η ορθή απάντησις στην ερώτησι, και ποια είναι η βάσις για μια τέτοια ερώτησι;

⁴ Η απάντησις στην ερώτησι είναι Όχι! Η επίγεια Ιερουσαλήμ με την οποία έχει να κάμη η Βιβλική προφητεία έπαυσε να υπάρχη στο έτος 70 της Κοινής μας Χρονολογίας. Σ’ αυτό το έτος οι Ρωμαϊκές Λεγεώνες υπό τον Στρατηγόν Τίτον κατέστρεψαν την πόλιν έπειτα από μια φρικτή σφαγή των Ιουδαίων. Επί εξήντα χρόνια η πόλις έκειτο έρημη. Κατόπιν, όταν οικοδομήθηκε μια πόλις σ’ εκείνον τον κάποτε άγιο τόπο, οικοδομήθηκε, όχι από τους Ιουδαίους ή Ισραηλίτας, αλλ’ από τους ειδωλολάτρας Ρωμαίους. Στο έτος ακριβώς 130 ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Αδριανός επεσκέφθη τα ερείπια και διέταξε να οικοδομηθή μια πόλις εκεί. Αυτή έφθασε να ονομάζεται Αιλία Καπιτολίνα, και στην πρώην έκτασι του ναού οικοδομήθηκε ένα αγιαστήριο στον ειδωλολατρικό θεό Δία.

 5. Ποιων αλλαγών όψεως και κατοχής έλαβε πείραν η Ιερουσαλήμ από τις ημέρες του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου έως τώρα;

⁵ Στο πρώτο μέρος του τετάρτου αιώνος ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ενεφανίσθη ότι έγινε Χριστιανός. Έτσι στην Ιερουσαλήμ, που ήταν τότε κάτω από Ρωμαϊκόν έλεγχον, εδόθη Χριστιανική μορφή. Αλλά στο 637 μ.Χ. η Ιερουσαλήμ αυτή εκυριεύθη από τους Μουσουλμάνους. Αργότερα, στο 1099 μ.Χ. οι Σταυροφόροι του «Χριστιανικού κόσμου» κατέλαβαν την πόλι. Στο ζήτημα του τι συνέβη στους Ιουδαίους στη διάρκεια των γεγονότων αυτών, η Νέα Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαιδεία του 1962 (σελίς 237) λέγει: «Μετά την κατάκτησι των Μουσουλμάνων, επετράπη στους Ιουδαίους να εγκατασταθούν στην Ιερουσαλήμ, αλλά ολόκληρη η Ιουδαϊκή κοινότης εσαρώθη στη διάρκεια των εκστρατειών των Σταυροφόρων.» Στο έτος 1187 η Ιερουσαλήμ εκυριεύθη πάλι από τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι εκράτησαν την πόλι ώσπου οι στρατιές της Μεγάλης Βρεττανίας την ανέλαβαν το 1917 στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο 1948 η Παλαιά Πόλις της Ιερουσαλήμ εκαθαρίσθη από όλους τους Ιουδαίους, αφού η Ιουδαϊκή φρουρά της Παλαιάς Πόλεως παρεδόθη στους Μουσουλμάνους στις 28 Μαΐου.

 6, 7. (α) Την προφητεία του Θεού γραμμένη από ποιον εξεπλήρωσε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., και γιατί ο Θεός μπορούσε ν’ αφήση τότε την επίγεια Ιερουσαλήμ να καταστραφή; (β) Ποια σύγκρισι κάνει ο απόστολος Παύλος των δύο Ιερουσαλήμ;

⁶ Τώρα, όσον αφορά την προφητεία του Ζαχαρία 12:1-3, τότε στο έτος 70, όταν οι Ρωμαϊκές λεγεώνες περιεκύκλωσαν την αποστάτιδα πόλιν Ιερουσαλήμ και την εσάρωσαν ώστε να μην υπάρχη, η προφητεία αυτή ασφαλώς δεν εξεπληρώθη. Η καταστροφή αυτή της αρχαίας Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές στρατιές είχε προλεχθή από έναν άλλο προφήτη του Ιεχωβά Θεού, δηλαδή, τον Ιησού Χριστό. Σύμφωνα με τη δήλωσι του Ιησού, ο Ιεχωβά Θεός είχε εγκαταλείψει τον οίκον λατρείας της Ιερουσαλήμ, τον ναό της, και έτσι ο Θεός δεν υπερήσπισε την αντιχριστιανική πόλι στο έτος εκείνο 70. Την άφησε να κατεδαφισθή. Ο Θεός είχε μια άλλη Ιερουσαλήμ σε ύπαρξι εκείνο τον καιρό, την οποία Ρωμαϊκές στρατιές δεν μπορούσαν να καταστρέψουν. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος επέστησε την προσοχή σ’ αυτή την άλλη Ιερουσαλήμ ακόμη και προτού σαρωθή η επίγεια Ιερουσαλήμ. Όταν έγραφε στους Χριστιανούς της Μικράς Ασίας, ο Παύλος μίλησε για τη Σάρρα την αληθινή σύζυγο του πατριάρχου Αβραάμ και για την Άγαρ την Αιγυπτία παλλακίδα του, και έκαμε την εξής σύγκρισι:

⁷ «(Το Άγαρ είναι το όρος Σινά εν τη Αραβία [όπου εδόθησαν οι Δέκα Εντολές], και ταυτίζεται με την σημερινήν Ιερουσαλήμ· είναι δε εις δουλείαν μετά των τέκνων αυτής [των Ιουδαίων πολιτών της].) Η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών. Λοιπόν, αδελφοί, δεν είμεθα της δούλης τέκνα, αλλά της ελευθέρας.»—Γαλ. 4:25, 26, 31.

 8. Πώς αυτή η άλλη Ιερουσαλήμ ανεφέρθη στην επιστολή που εγράφη στους εκχριστιανισθέντας Εβραίους;

⁸ Αυτή η άλλη Ιερουσαλήμ, η «άνω Ιερουσαλήμ», ανεφέρθη σε μια άλλη επιστολή γραμμένη πριν από χρόνια προτού οι Ρωμαίοι καταστρέψουν την επίγεια Ιερουσαλήμ στο 70 μ.Χ. Η επιστολή αυτή απηυθύνετο στους Εβραίους που είχαν γίνει Χριστιανοί και έλεγε σ’ αυτούς: «Δεν προσήλθετε εις όρος [Σινά] ψηλαφώμενον, και καιόμενον με πυρ, και εις ζόφον και σκότος και ανεμοστρόβιλον [όταν εδόθησαν εκεί οι Δέκα Εντολές], . . . Αλλά προσήλθετε εις όρος Σιών, και εις πόλιν Θεού Ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, . . . και εις Θεόν κριτήν πάντων, . . . και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν.»—Εβρ. 12:18-24.

 9. Επάνω σε τι είδε ο απόστολος Ιωάννης σε όραμα τον Ιησού Χριστό και τους ακολούθους του να στέκουν, και τι εξακολούθησε να υπάρχη εκεί μετά το 70 μ.Χ.;

⁹ Αργότερα, σ’ ένα θαυματουργικό όραμα, ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης είδε τον θυσιαστικόν Αμνόν του Θεού, τον Ιησού Χριστό, να στέκη επάνω στο ουράνιον Όρος Σιών και μαζί του ήσαν οι 144.000 πιστοί ακόλουθοι που τον ακολουθούν ακόμη και μέχρι θανάτου. (Αποκάλ. 14:1-5· 7:4-8) Έτσι, λοιπόν, οι Χριστιανοί προσήρχοντο σε κάτι ουράνιο, κάτι που οι Ρωμαίοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να καταστρέψουν. Συνεπώς, όταν οι Ρωμαϊκές λεγεώνες κατέστρεψαν την αποστάτιδα, αντιχριστιανική Ιερουσαλήμ επάνω στη γη, η ουράνια Ιερουσαλήμ του Θεού επάνω στο ουράνιο Όρος Σιών εξακολούθησε να υπάρχη και να υπηρετή ως η πιστή οργάνωσις του Θεού.

10. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούμε να θεωρούμε τη σημερινή επίγεια Ιερουσαλήμ ως θρησκευτική μας πρωτεύουσα;

¹⁰ Αν, λοιπόν, ο απόστολος Παύλος και ο απόστολος Ιωάννης δεν ενδιεφέροντο για κάποια επίγεια πόλι ονομαζόμενη Ιερουσαλήμ και για την πολιτική της, γιατί πρέπει εμείς να ενδιαφερώμεθα σήμερα, αν είμεθα αληθινοί Χριστιανοί; Γιατί πρέπει εμείς να ενωθούμε με τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνον τον Μέγαν στο να θεωρούμε την ειδωλολατρική πόλι που είναι κτισμένη στην τοποθεσία της κατεστραμμένης Ιερουσαλήμ ως τόπον ιερής Χριστιανικής ιστορίας και ως κάτι που πρέπει να το περιθάλπωμε θρησκευτικώς; Γιατί πρέπει να θεωρούμε την Εκκλησία του Αγίου Τάφου, την οποίαν ο Κωνσταντίνος οικοδόμησε στην πόλι, ως άγιον τόπο ή «ιερόν» για τους Χριστιανούς; Δεν πρέπει να το κάμωμε αυτό. Όπως ο Παύλος και ο Ιωάννης, κρατούμε στο νου την ουράνια Ιερουσαλήμ και την ουράνια Σιών, στις οποίες προσερχόμεθα. Επομένως δεν μπορούμε να θεωρούμε τη σημερινή επίγεια Ιερουσαλήμ ως θρησκευτική μας πρωτεύουσα, ούτε μπορούμε ν’ ακολουθούμε τη θρησκευτική θεωρία ότι, μετά το έτος 70 μ.Χ., η θρησκευτική πρωτεύουσα μετεφέρθη από την επίγεια Ιερουσαλήμ στη Ρώμη, εκείνη που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ.

Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΤΗΣ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΩΣ

11. Από ποιες απόψεις η σημερινή επίγεια Ιερουσαλήμ δεν θα εκπληρώση την προφητεία του Ζαχαρία 12:2, 3, και θα διαφυλαχθή μήπως από καταστροφή;

¹¹ Σε αρμονία με τα ανωτέρω, οι σημερινοί νοήμονες Χριστιανοί δεν μπορούν να θεωρούν την Ιερουσαλήμ της Μέσης Ανατολής ως την πόλι, στην οποία πρόκειται να εκπληρωθή η προφητεία του Ζαχαρία 12:2, 3. Αυτή δεν είναι η πόλις που ο Ιεχωβά καθιστά ποτήριον από το οποίον όλοι οι λαοί κύκλω πίνουν και υφίστανται ζάλην. Δεν είναι η Ιερουσαλήμ που ο Ιεχωβά καθιστά «προς πάντας τους λαούς λίθον καταβαρύνοντα», έτσι ώστε, αν προσπαθήσουν να τον αφαιρέσουν από τη θέσι του, θα τραυματισθούν πολύ άσχημα. Η επίγεια Ιερουσαλήμ σήμερα δεν αντιπροσωπεύει κάτι θείο, που ν’ αξίζη να διαφυλαχθή από καταστροφή. Ο Θεός δεν διεφύλαξε την Ιερουσαλήμ της εποχής του Ιησού από καταστροφή. Γιατί, λοιπόν, πρέπει η σημερινή περιτειχισμένη πόλις της Ιερουσαλήμ και η ατείχιστη Ιερουσαλήμ να διαφυλαχθούν από καταστροφή «εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα; (Αποκάλ. 16:14-16) Δεν θα διαφυλαχθούν. Δεν είναι αυτή η πόλις που εννοεί ο Ιεχωβά Θεός όταν μιλή, στον Ζαχαρία 12:8, για το ότι «θέλει υπερασπισθή τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ.» Ποιοι κατοικούν την επίγεια Ιερουσαλήμ σήμερα;

12, 13. (α) Εξεπληρώθη η προφητεία του Ησαΐα 28:16 στην επίγεια Ιερουσαλήμ; (β) Πώς ο Παύλος παρέχει την ορθή απάντησι στην προς Ρωμαίους επιστολή 9:31-33;

¹² Στην προφητεία του Ησαΐα 28:16 ο Ιεχωβά Θεός έκαμε την εξής υπόσχεσι: «Ιδού, θέτω εν τη Σιών θεμέλιον, λίθον, λίθον εκλεκτόν, έντιμον ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές· ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή.» Ήταν μήπως η επίγεια Ιερουσαλήμ η πόλις, στην οποίαν ο Ιεχωβά Θεός εξεπλήρωσε αυτή την υπόσχεσι ; Καθόλου!

¹³ Αυτή η προφητεία του Ησαΐα 28:16 παρατίθεται από τον απόστολο Παύλο στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους Χριστιανούς, και στο επιχείρημά του δεν την εφαρμόζει στην καταδικασμένη επίγεια Ιερουσαλήμ της εποχής του. Αμέσως πριν από την παράθεσι της προφητείας του Ησαΐα ο Παύλος λέγει: «Ο δε Ισραήλ ζητών νόμον δικαιοσύνης, εις νόμον δικαιοσύνης δεν έφθασε. Δια τι; Επειδή δεν εζήτει αυτήν εκ πίστεως, αλλ’ ως εκ των έργων του νόμου. Διότι προσέκοψαν εις τον λίθον του προσκόμματος.» Κατόπιν ο Παύλος παραθέτει από τον Ησαΐα, λέγοντας: «Καθώς είναι γεγραμμένον, “Ιδού, θέτω εν Σιών λίθον προσκόμματος, και πέτραν σκανδάλου, και πας ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή”.»—Ρωμ. 9:31-33.

14, 15. (α) Σε ποιόν, λοιπόν, εφήρμοζε ο απόστολος Παύλος το Ησαΐας 28:16, και γιατί; (β) Πώς ο Θεός έθεσε τον συμβολικό πολύτιμο ακρογωνιαίο λίθο εκεί;

¹⁴ Οι Ιουδαίοι του Ισραήλ δεν επίστεψαν στον Ιησού Χριστό ως τον Υιόν του Θεού και τον υποσχεμένο Μεσσία. Προσέκοψαν σ’ αυτόν ως σ’ ένα λίθο. Τον παρέδωσαν, λοιπόν, στους Ρωμαίους για να καρφωθή σ’ ένα ξύλο. Απορρίπτοντάς τον, απογοητεύθηκαν σε όλες τις ελπίδες των. Είναι, επομένως, προφανές ότι ο απόστολος Παύλος εφήρμοζε την προφητεία του Ησαΐα 28:16 στην ουράνια Ιερουσαλήμ.

¹⁵ Στην ουράνια Σιών ή Ιερουσαλήμ έθεσε ο Παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά τον μαρτυρήσαντα Υιό του Ιησού Χριστό εγείροντάς τον εκ νεκρών την τρίτη ημέρα και εξυψώνοντάς τον στον ουρανό για να είναι ο Αρχηγός στην ουράνια οργάνωσι του Θεού, δηλαδή, στην ουράνια Σιών ή Ιερουσαλήμ. Εκεί ο αναστημένος Ιησούς Χριστός εκάθησε στα δεξιά του Θεού.—Ψαλμ. 110:1, 2· Πράξ. 2:22-36· Εβρ. 10:12, 13.

16. Σύμφωνα με τον απόστολο Πέτρο, τι συνέβη στους Ιουδαίους που απέρριψαν τον Λίθον, αλλά τι συνέβη σ’ εκείνους που ήσαν πιστοί στον Λίθον;

¹⁶ Σ’ εκείνους, που τότε επίστευαν στον Ιησού Χριστό ως τον προφητικόν Λίθον του Ησαΐα 28:16, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Εις εσάς λοιπόν τους πιστεύοντας είναι η τιμή· εις δε τους απειθούντας, “ο λίθος τον οποίον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος έγεινε κεφαλή γωνίας”, και “λίθος προσκόμματος, και πέτρα σκανδάλου” οίτινες προσκόπτουσιν εις τον λόγον, όντες απειθείς· εις το οποίον και ήσαν προσδιωρισμένοι. Σεις όμως είσθε “γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον”, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως· οι ποτέ μη όντες λαός, τώρα δε λαός του Θεού.» (1 Πέτρ. 2:7-10) Έτσι οι άπιστοι Ιουδαίοι απερρίφθησαν, οι δε πιστοί σ’ εκείνον τον Λίθον έγιναν λαός Θεού. Συνεπώς ο Θεός άφησε την επίγεια Ιερουσαλήμ να καταστραφή στο 70 μ.Χ. Η ουράνια Σιών ή Ιερουσαλήμ, στην οποίαν είχε θέσει τον Λίθον, παρέμεινε.

17. (α) Έως πότε ο Ιησούς Χριστός ανέμενε στην ουράνια Ιερουσαλήμ, και ποια διαταγή εδόθη τότε σ’ αυτόν; (β) Ποίων είναι εχθροί τα επίγεια έθνη;

¹⁷ Ο αναστημένος Ιησούς Χριστός ήταν αυτός ο βασιλικός Λίθος που ο Ιεχωβά Θεός έθεσε στην ουράνια πόλι ως ασφαλές Θεμέλιον, στο έτος 33 μ.Χ. Εκεί, στα δεξιά του Θεού, ο Ιησούς Χριστός έπρεπε να περιμένη έως ότου, καθώς είπε ο Ιεχωβά Θεός στον Ψαλμό 110:1, 2, «θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.» Ο καιρός της αναμονής στα δεξιά του Θεού θα ετελείωνε με το τέλος των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914 μ.Χ., κατά τον οποίο καιρό ο Ιεχωβά Θεός θα εξαπέστελλε την ράβδον της δυνάμεως του Χριστού από την ουράνια Σιών ή Ιερουσαλήμ, λέγοντας: «Κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» Ποιοί θα ήσαν αυτοί οι εχθροί; Όλα τα επίγεια έθνη, που εναντιώνονται στην ουράνια βασιλεία του Θεού, καθώς εξασκείται μέσω του ενθρονισμένου Υιού του Ιησού Χριστού. Επειδή είναι οι εχθροί του βασιλικού Λίθου, που ετέθη στην ουράνια Σιών ή Ιερουσαλήμ, είναι, επίσης, οι εχθροί της ουρανίας εκείνης πόλεως. Ο βασιλικός Λίθος Ιησούς Χριστός και η ουράνια Ιερουσαλήμ είναι αχώριστα συνδεδεμένοι μεταξύ των. Σχετικά με τούτο ο όρος Ιερουσαλήμ αναφέρεται περισσότερο στο πρωτεύον μέρος της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού και επομένως δεν περιλαμβάνει αγγέλους.

18, 19. Πότε ο Ιεχωβά κάνει την ουράνια Ιερουσαλήμ ποτήριον που προκαλεί ζάλη και καταβαρύνοντα λίθον, και σε ποιους;

¹⁸ Δεν διάκεινται όλα τα έθνη σήμερα εχθρικώς προς την επίγεια Ιερουσαλήμ, αλλά όλα διάκεινται εχθρικώς προς την ουράνια Ιερουσαλήμ. Πώς, λοιπόν, ο Θεός κάνει την αόρατη Ιερουσαλήμ ποτήριον που προκαλεί ζάλη και καταβαρύνοντα λίθον που φέρνει συντρίμματα στους λαούς όλων αυτών των επιγείων εθνών; Πότε το κάνει αυτό; Και γιατί;

¹⁹ Θα το έκανε αυτό μετά το έτος 1914 της Κοινής μας Χρονολογίας, έτος παγκοσμίου σπουδαιότητος. Σ’ αυτό ακριβώς το έτος έληξε ο καιρός για να περιμένη ο βασιλικός Λίθος Ιησούς Χριστός στα δεξιά του Θεού. Γιατί; Επειδή στον έβδομον Ιουδαϊκό σεληνιακό μήνα του έτους αυτού, ή περίπου την 1η Οκτωβρίου 1914, οι «καιροί των εθνών» έληξαν.—Λουκ. 21:24.

20. Ως το έτος 1914, πώς δεν είχε παρεμβή ο Θεός στα έθνη, αλλά πώς άρχισε να το κάνη αυτό στο 1914;

²⁰ Πολύν καιρό πρωτύτερα, στο έτος 607 π.Χ., η Εθνική παγκόσμιος δύναμις της Βαβυλώνος είχε ανατρέψει τη βασιλεία του Θεού στην επίγεια Ιερουσαλήμ, και μια διαδοχή παγκοσμίων δυνάμεων ακολούθησε τη Βαβυλώνα στην άσκησι πολιτικού ελέγχου όλης της γης. Στη διάρκεια όλων αυτών των 2.520 ετών ο Ιεχωβά Θεός δεν παρενέβη σ’ εκείνα τα έθνη ιδρύοντας πάλι μια βασιλεία στα χέρια του βασιλικού απογόνου του Βασιλέως Δαβίδ. Αλλά στο 1914 ήλθε ο καιρός να το πράξη αυτό ο Θεός, στο τέλος των Καιρών των Εθνών για κυριαρχία όλης της γης. Τότε έθεσε στην εξουσία τον βασιλικόν Λίθον που είχε τεθή στην ουράνια Σιών ή Ιερουσαλήμ στο έτος 33 μ.Χ., δηλαδή, τον Ιησού Χριστό τον Υιόν του Δαβίδ.

21. Πού ανεγεννήθη έτσι η βασιλεία του Θεού, και ποιό ήταν το μεγάλο ζήτημα τότε;

²¹ Έτσι η βασιλεία του Θεού στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ ανεγεννήθη, όχι στην επίγεια Ιερουσαλήμ, η οποία ήταν τότε κάτω από Τουρκικόν έλεγχον, αλλά στην ουράνια Ιερουσαλήμ. Τότε το μεγάλο ζήτημα ήταν, Ήσαν πρόθυμα τα έθνη, τόσο τα μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο», όσο και τα έξω, να υποταχθούν στη νεογέννητη βασιλεία του Θεού, στην οποίαν ο Ιησούς Χριστός ο «Υιός του Δαβίδ» εκάθητο κυβερνώντας στην ουράνια Σιών ή Ιερουσαλήμ;

22. Πώς η επίγεια Ιερουσαλήμ ενεπλάκη στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και πώς ο έλεγχος της Αρχαίας Πόλεως μετήλλαξε ως το 1948;

²² Στο έτος 1914 η επίγεια Ιερουσαλήμ στη Μέση Ανατολή ενεπλάκη σ’ ένα διεθνή πόλεμο για παγκόσμια κυριαρχία, διότι η Ιερουσαλήμ ήταν τότε μέρος της Τουρκικής Αυτοκρατορίας. Στις 30 Οκτωβρίου 1914, τα Σύμμαχα έθνη άρχισαν να κηρύττουν πόλεμον εναντίον της Τουρκίας, επειδή συνετάσσετο τότε με τη Γερμανική Αυτοκρατορία και την Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία. Στις 5 Νοεμβρίου 1914, η Μεγάλη Βρεττανία εκήρυξε πόλεμο εναντίον της Τουρκίας. Έτσι στις 9 Δεκεμβρίου 1917 οι Βρεττανικές στρατιές υπό τον Στρατηγόν Άλλενμπυ κατέλαβαν την επίγεια Ιερουσαλήμ, φέρνοντας έτσι αυτή την πόλι υπό τον έλεγχο του «Χριστιανικού κόσμου». Αργότερα στους Βρεττανούς εδόθη η εντολή επί της Παλαιστίνης από την Κοινωνία των Εθνών, οι δε Βρεττανοί την εκράτησαν ώσπου ετελείωσε στις 12.01΄ π.μ. της 15ης Μαΐου 1948. Ύστερ’ απ’ αυτό, οι Άραβες και οι Ιουδαίοι επολέμησαν για την κατοχή της Αρχαίας Πόλεως. Οι Άραβες εκέρδισαν και οι Ιουδαίοι εξεδιώχθησαν. Όλον αυτόν τον καιρό, κανένα από εκείνα τα έθνη δεν είχε υπ’ όψι την ουράνια Ιερουσαλήμ και τον Βασιλέα της.

23. Πώς τα έθνη που ενεπλάκησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο απέδειξαν πραγματικά ότι ήσαν εναντίον της ουρανίας Ιερουσαλήμ;

²³ Ήσαν, λοιπόν, τα έθνη που ενεπλάκησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο πραγματικά εναντίον της ουρανίας Σιών και της βασιλείας του Υιού του Θεού Ιησού Χριστού που τώρα βασιλεύει σ’ αυτήν; Ναι! Επολέμησαν για να καθορίσουν ποιό πολιτικό συγκρότημα εθνών έπρεπε να κρατή την ηγετική θέσι στην Εθνική κυριαρχία όλης της γης. Αγνοούσαν και καταπατούσαν το δικαίωμα του Βασιλέως της ουρανίας Ιερουσαλήμ να κυβερνά όλη τη γη. Το ότι εκηρύτταμε ένα τέτοιο πράγμα εξώργισε τα έθνη εκείνα. (Αποκάλ. 11:15-18) Μ’ αυτό τον τρόπο απεκάλυψαν την εναντίωσί τους στη βασιλεία του Θεού και στον Βασιλέα της Ιησού Χριστό. Επρόδωσαν τον θυμό τους με το να οργισθούν προς τους αληθινούς Χριστιανούς που ανεγνώρισαν την έναρξι της ουρανίας βασιλείας του Ιησού Χριστού και που υπετάγησαν στο δικαίωμά της να κυβερνά όλη τη γη. Ποιοι ήσαν αυτοί οι αληθινοί Χριστιανοί;

24. Ποιοι ήσαν αυτοί οι αληθινοί Χριστιανοί εναντίον των οποίων ωργίσθησαν τα έθνη;

²⁴ Ήσαν οι επίγειοι πρέσβεις της ουρανίας βασιλείας. Αυτοί εμιμούντο τον απόστολο Παύλο, ο οποίος είπε: «Ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ, διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν, μη λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα αυτών· και ενεπιστεύθη εις ημάς τον λόγον της διαλλαγής. Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.»—2 Κορ. 5:19, 20.

25. Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τι διεκήρυτταν εκείνοι οι πρέσβεις της Βασιλείας, και τι προσκαλούσαν τους ανθρώπους να πράξουν;

²⁵ Οι πρέσβεις της Βασιλείας διεκήρυτταν ότι οι Καιροί των Εθνών είχαν τελειώσει στο 1914 και ότι η έκρηξις του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου με όλα τα φρικτά πράγματα που τον συνώδευσαν ήταν η προειπωμένη απόδειξις ότι εκείνοι οι προσδιωρισμένοι «καιροί των εθνών» είχαν τελειώσει τότε. Διεκήρυτταν ότι τα έθνη, που δεν θα υπετάσσοντο στην εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού, θα κατεστρέφοντο στην προσεγγίζουσα μάχη του Αρμαγεδδώνος. Προσκαλούσαν τους ανθρώπους να στραφούν ειρηνικά στη βασιλεία του Θεού δια του Χριστού, διότι οι άνθρωποι, που θα ενεργούσαν έτσι, θα διέφευγαν την καταστροφή από τον Βασιλέα του Θεού που είναι τώρα ενθρονισμένος στην ουράνια Ιερουσαλήμ.

26. Ποιος ήταν τότε πρώτιστος μεταξύ εκείνων των Χριστιανών πρέσβεων, και γιατί αυτοί έγιναν αντικείμενον μίσους μεταξύ όλων των εθνών;

²⁶ Η γραμμένη ιστορία μάς πληροφορεί ότι πρώτιστος μεταξύ εκείνων των Χριστιανών που ενεργούσαν έτσι ως πρέσβεις υπέρ της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού στη διάρκεια των ετών 1914-1916 ήταν ένας πλήρως αφιερωμένος, βαπτισμένος Χριστιανός που ωνομάζετο Κάρολος Ταίηζ Ρώσσελ. Ήταν τότε πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά με τα κεντρικά της γραφεία στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Οι Χριστιανοί που συνεδέοντο με αυτόν τον Ρώσσελ στη διακήρυξι του τέλους των Καιρών των Εθνών και της πλήρους εγκαθιδρύσεως της βασιλείας του Θεού στους ουρανούς εκαλούντο ονειδιστικά «Ρωσσελισταί» από τους εχθρούς των. Εξακολούθησαν να καλούνται έτσι ακόμη και αφού ο Ρώσσελ απέθανε στις 31 Οκτωβρίου 1916, μετά τον θάνατο του οποίου ο Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορδ έγινε πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά και ο πρώτιστος εκπρόσωπος αυτών των διεθνών Χριστιανών σπουδαστών της Γραφής. Εκείνο τον καιρό οι θρησκευτικοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» ενώθηκαν ενεργώς στην υποστήριξι και των δύο μερών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στην τεράστια έκχυσι αίματος. Εν τούτοις, οι πρέσβεις της Βασιλείας ευσυνείδητα αρνήθηκαν να είναι μαχηταί στον διεθνή πόλεμο για πολιτική παγκόσμια κυριαρχία. Για τούτο έγιναν αντικείμενον μίσους μεταξύ όλων των εθνών, όπως είχε προλεχθή στο κατά Ματθαίον 24:9.

27. Ποιο αξιοσημείωτο βιβλίο εξεδόθη στο 1917, ποια αξιοσημείωτη διάλεξις εδόθη για πρώτη φορά στο 1918, και ποιες νομικές υποθέσεις ανεπτύχθησαν στο 1918 όσον αφορά οκτώ εξέχοντας άνδρας της Βιβλικής Εταιρίας;

²⁷ Στο έτος του Παγκοσμίου Πολέμου 1917, η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά υπό τον Πρόεδρον Ρόδερφορδ εδημοσίευσε το Τετελεσμένον Μυστήριον, ένα βιβλίο που επεξηγούσε τις Βιβλικές προφητείες του Ιεζεκιήλ και της Αποκαλύψεως. Το επόμενο έτος, στις 24 Φεβρουαρίου, στο Λος Άντζελες της Καλιφορνίας, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ για πρώτη φορά εξεφώνησε τον περίφημο λόγο του πάνω στο συναρπαστικό θέμα «Ο Κόσμος Ετελείωσε—Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει.» Ύστερ’ από λίγους μήνες, στις 21 Ιουνίου 1918, ο Ρόδερφορδ και επτά από τους Χριστιανούς συνεργάτας του της Βιβλικής Εταιρίας κατεδικάσθησαν σε Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, με τον νόμον περί κατασκοπείας και στασιασμού, σε είκοσι ετών φυλάκισι για καθεμιά από τέσσερες κατηγορίες, οι τέσσερες δε αυτές καταδίκες συνεχωνεύθησαν σε μια εικοσαετή φυλάκισι. Στην Ημέρα της Ανεξαρτησίας, 4 Ιουλίου 1918, αυτοί οι οκτώ καταδικασμένοι αντιπρόσωποι της Εταιρίας Σκοπιά μετεφέρθησαν από τη φυλακή της Λονγκ Άιλαντ Σίτυ, Νέας Υόρκης, στο Ομοσπονδιακό σωφρονιστήριο στην Ατλάντα της Γεωργίας.

28-30. (α) Εναντίον τίνος ήταν πραγματικά επίθεσις αυτή η μεταχείρισις των Χριστιανών ανδρών; (β) Σύμφωνα με το βιβλίο Κήρυκες Παρουσιάζουν Όπλα, ποιος ήταν πίσω από την επίθεσι;

²⁸ Αυτό απεδείχθη ότι ήταν μια επίθεσις εναντίον Χριστιανών ανθρώπων. Αλλά ήταν κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Ήταν μια επίθεσις εναντίον της ουρανίας βασιλείας του Θεού, της οποίας αυτοί οι άνθρωποι ήσαν πρέσβεις. Ποιοι ήσαν πίσω απ’ αυτή την επίθεσι; Ήσαν Μουσουλμάνοι; Ή Ινδουισταί; Ή Βουδδισταί; Ή Κομφουκιανισταί; Για την απάντησί μας ανατρέχομε σ’ ένα βιβλίο, που εξεδόθη το 1933 από έναν εξέχοντα Διδάκτορα της Φιλοσοφίαςa του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας. Το βιβλίο τιτλοφορείται «Κήρυκες Παρουσιάζουν Όπλα». Στο δέκατο κεφάλαιό του, πάνω στο «Ομάδες Αδιαλλάκτων», λέγει, στις σελίδες 183-185:

²⁹ «Μια ανάλυσις της όλης υποθέσεως οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι εκκλησίες και ο κλήρος ήσαν αρχικά πίσω από την κίνησι εξαλείψεως των Ρωσσελιστών. Στον Καναδά, τον Φεβρουάριο 1918, οι λειτουργοί άρχισαν μια συστηματική εκστρατεία εναντίον των και εναντίον των δημοσιευμάτων των, ιδιαίτερα του Τετελεσμένου Μυστηρίου. Σύμφωνα με την Τριμπιούν του Γουίννιπεγκ, η προσοχή του γενικού Εισαγγελέως επεστήθη στους Ρωσσελιστάς, την δε απαγόρευσι του βιβλίου των επιστεύετο ότι την είχαν αμέσως προκαλέσει οι ‘αντιπροσωπείες του κλήρου.’

³⁰ «Στο Γουέρσεστερ της Μασσαχουσέττης, ο Β. Φ. Ουαίυλαντ εκάλεσε τις αρχές να συλλάβουν τους Διεθνείς Σπουδαστάς των Γραφών και τους εμποδίσουν από το να συνέρχωνται στις αίθουσές των. Έπειτ’ απ’ αυτό και όμοιες εκκλήσεις της ιεραρχίας των «ορθοδόξων» εκκλησιών, οι Ρωσσελισταί άρχισαν να συλλαμβάνωνται σε διάφορα κέντρα.

31. Ποια ήταν η ενέργεια του θρησκευτικού κλήρου έπειτα από την καταδίκη αυτών των Χριστιανών σε φυλάκισι, και τι είχε επιτελέσει προφανώς η κυβέρνησις για τον κλήρο;

³¹ «Όταν η είδησις των εικοσαετών καταδικαστικών αποφάσεων έφθασε στους εκδότας του θρησκευτικού τύπου, σχεδόν όλες εκείνες οι εφημερίδες, μεγάλες και μικρές, εχάρησαν για το γεγονός. Δεν μπόρεσα να ανακαλύψω κάποια λόγια συμπαθείας σε κάποια από τις “ορθόδοξες” θρησκευτικές εφημερίδες. ‘Δεν μπορεί να υπάρξη αμφισβήτησις,’ συνεπέρανε ο Άπτον Σίνκλαιρ, ότι ‘η καταδίωξις . . . επήγασε εν μέρει από το γεγονός ότι είχαν κερδίσει το μίσος των “ορθοδόξων” θρησκευτικών σωμάτων.’ Εκείνο που οι συνδυασμένες προσπάθειες των εκκλησιών είχαν αποτύχει να κάμουν, εφαίνετο τώρα ότι η κυβέρνησις είχε επιτύχει να επιτελέση γι’ αυτούς—τη συντριβή αυτών των ‘προφητών του Βάαλ’ για πάντα. . . .

32. Πώς αντέδρασε ο κλήρος στη μεταγενέστερη απόλυσι εκείνων των Χριστιανών;

³² »Έπειτ’ από ένα έτος, αφού οι καταδικασμένοι άνδρες είχαν εκτίσει τους δώδεκα μήνες στο Ομοσπονδιακό Σωφρονιστήριο της Ατλάντας, το Εφετείον ανέτρεψε την απόφασι και οι άνδρες ήσαν ελεύθεροι. Αυτή η ετυμηγορία εχαιρετίσθη με σιωπή στις εκκλησίες. . . .

33. Κάτω από τη γοητεία της υστερίας του πολεμικού καιρού, ποιες υποθέσεις εθεώρησαν καλό να αναλάβουν τα δικαστήρια;

³³ » . . . Μακρόβιες θρησκευτικές φιλονεικίες και μίση, που δεν έτυχαν κάποιας εξετάσεως στα δικαστήρια σε καιρό ειρήνης, τώρα βρήκαν το δρόμο των στην αίθουσα του δικαστηρίου κάτω από τη γοητεία της υστερίας του πολεμικού καιρού.»

«ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΖΑΛΗΣ»

34. Τι επηρέασε ένα τέτοιο αποκορύφωμα του θρησκευτικού διωγμού, και ποια προφητεία της Αποκαλύψεως για τους μάρτυρας του Θεού επραγματοποιήθη έτσι;

³⁴ Ο διωγμός εναντίον των αφιερωμένων εκείνων Χριστιανών στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου έφθασε σ’ ένα αποκορύφωμα στην ανωτέρω μνημονευθείσα φυλάκισι των κορυφαίων αντιπροσώπων των πρέσβεων της Βασιλείας. Επηρέασε πάρα πολύ τη μαρτυρία της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού από εκείνους τους Χριστιανούς Σπουδαστάς των Γραφών. Εδώ προφανώς επραγματοποιήθη η προφητεία της Αποκαλύψεως 11:7-19, ότι οι συμβολικοί ‘δύο μάρτυρες’ του Θεού εθανατώθησαν από το πολιτικό «θηρίον» που είχε αναβή από την άβυσσο. Αληθινά, για τον θάνατο των ‘δύο μαρτύρων’, οι άνθρωποι που κατοικούν επάνω στη γη εχάρησαν και εώρτασαν και άφησαν ό,τι αφέθη από τους «δύο μάρτυρας» να κείται εκτεθειμένο σε δημόσιο όνειδος.

35. Ποιόν, πραγματικά, κατεδίωκαν οι άνθρωποι καταδιώκοντας τους πρέσβεις της Βασιλείας στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και σύμφωνα με ποιόν κανόνα που κατετέθη από τον Ιησού Χριστό;

³⁵ Στην προφητική παραβολή των προβάτων και των εριφίων ο Ιησούς Χριστός ως Βασιλεύς θέτει τον κανόνα: «Καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.» (Ματθ. 25:40) Όταν ο Ιουδαίος Φαρισαίος, Σαούλ από την Ταρσό, κατεδίωκε τους Ιουδαίους Χριστιανούς, ο αναστημένος Ιησούς Χριστός θαυματουργικά ενεφανίσθη σ’ αυτόν και εφήρμοσε αυτόν τον κανόνα κρίσεως και είπε: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;» (Πράξ. 9:4· Φιλιππησ. 3:4-6) Ομοίως, στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι άνθρωποι κατεδίωκαν και εναντιώνοντο στους Χριστιανούς πρέσβεις της βασιλείας του Θεού, κατεδίωκαν και εναντιώνοντο στον Ιησού Χριστό, τον βασιλικόν Λίθον που είχε τεθή στην ουράνια Σιών ή Ιερουσαλήμ. Αυτή η βίαιη εναντίωσις δεν επρόκειτο, εν τούτοις, να είναι χωρίς τις συνέπειές της για τους διώκτας.

36. Εναντίον ποιας πορείας ενεργείας είχε προειδοποιήσει ο Ιεχωβά Θεός τα έθνη στον Ζαχαρία 12:2, 3;

³⁶ Πριν από πολύν καιρό, στον Ζαχαρία 12:1-3, ο Ιεχωβά Θεός είχε προειδοποιήσει τους λαούς των εθνών να μην αναμιγνύωνται επιζημίως στην ουρανία του Ιερουσαλήμ και στον Βασιλέα της από τον βασιλικόν οίκον του Δαβίδ και από τη φυλή του Ιούδα. Αν έκαναν τέτοια ανάμιξι, θα το έκαναν αυτό με βλάβη του εαυτού των. Ιεχωβά ο Δημιουργός είπε: «Ιδού, εγώ καθιστώ την Ιερουσαλήμ ποτήριον ζάλης εις πάντας τους λαούς κύκλω· και επί τον Ιούδαν έτι θέλει είσθαι τούτο, εν τη πολιορκία τη κατά της Ιερουσαλήμ. Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω καταστήσει την Ιερουσαλήμ προς πάντας τους λαούς λίθον καταβαρύνοντα· πάντες όσοι επιφορτισθώσιν αυτόν, θέλουσι κατασυντριφθή, όταν πάντα τα έθνη της γης συναχθώσιν εναντίον αυτής.»

37, 38. (α) Σύμφωνα με την προφητεία του Ζαχαρία, εναντίον τίνος επρόκειτο να είναι η πολιορκία; (β) Στην εποχή μας ποιοι είναι οι Ιουδαίοι που εννοούνται στην προφητεία του Ζαχαρία;

³⁷ Εναντίον τίνος είπε η προφητεία αυτή ότι θα ήταν η πολιορκία; Όχι απλώς εναντίον της πρωτευούσης Ιερουσαλήμ, αλλά και εναντίον του Ιούδα. Στις ημέρες του προφήτου Ζαχαρία η γη του Ιούδα ήταν εκείνη που εκυβερνάτο από την ανοικοδομημένη Ιερουσαλήμ. Οι άνθρωποι της γης του Ιούδα ήσαν οι υπήκοοι της Ιερουσαλήμ και του βασιλικού της οίκου από τη γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ.

³⁸ Στην εποχή μας η γη του Ιούδα, εναντίον της οποίας η προειπωμένη πολιορκία από τον Ζαχαρία 12:2 διεξάγεται, κατέχεται από τους πνευματικούς Ιουδαίους, τους πνευματικούς πρέσβεις της ουρανίας Ιερουσαλήμ. Ένα υπόλοιπο από αυτούς τους πνευματικούς Ιουδαίους, μερικές χιλιάδες απ’ αυτούς, παραμένει ακόμη στη γη. Θυμηθήτε ότι, στην προς Ρωμαίους επιστολή 2:28, 29, ο απόστολος Παύλος λέγει ότι ένα άτομο δεν είναι Ιουδαίος όταν είναι εξωτερικά Ιουδαίος στην περιτετμημένη του σάρκα. Ο πραγματικά Ιουδαίος είναι το άτομο, που είναι τέτοιο εσωτερικά, με μια περιτετμημένη καρδιά. Ο καθένας εκ του υπολοίπου είναι τέτοιος.

39. Με ποιόν θα ενωθή τέλος αυτό το υπόλοιπο, και επομένως η πολιορκία εναντίον των είναι στην πραγματικότητα πολιορκία εναντίον τίνος;

³⁹ Όπως το εκθέτει η προς Εβραίους επιστολή 12:22, το υπόλοιπο προσήλθε σ’ ένα Όρος Σιών πιο εξυψωμένο από το επίγειο, επάνω στο οποίο βρίσκεται η ‘πόλις Θεού ζώντος, η επουράνιος Ιερουσαλήμ’. Όταν εκείνοι που ανήκουν σ’ αυτό το υπόλοιπο τελειώσουν την επίγεια σταδιοδρομία των ως πρέσβεις υπέρ του Χριστού, θα ενωθούν με το Αρνίον του Θεού, τον Ιησού Χριστό, που τώρα βασιλεύει σε ουράνια δόξα επάνω στο Όρος Σιών. (Αποκάλ. 14:1-3) Πολιορκώντας, λοιπόν, αυτό το υπόλοιπο, οι εχθρικώς διακείμενοι λαοί πολιορκούν, επίσης, στην πραγματικότητα την ουράνια Ιερουσαλήμ ή Όρος Σιών. Προσπαθούν ν’ αποκλείσουν τη διακυβέρνησι του Χριστού από όλη τη γη και τους κατοίκους της.

40, 41. (α) Στην Αποκάλυψι, κεφάλαιο δωδέκατο, εν σχέσει με ποια γέννησι και ποιόν πόλεμο φαίνεται αυτή η διαβολική δραστηριότης εναντίον των πρέσβεων της Βασιλείας; (β) Ποιους άλλους απογόνους έχει η ουράνια Ιερουσαλήμ, και τι κάνει ο εξωσμένος Σατανάς ή Διάβολος εναντίον των;

⁴⁰ Αυτή η διαβολική δραστηριότης εναντίον των ειρηνικών πρέσβεων της βασιλείας του Θεού εφανερώθη από πριν σε προφητική εικόνα στον απόστολο Ιωάννη στο δωδέκατο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. Το δωδέκατο κεφάλαιο εικονίζει την ουράνια Ιερουσαλήμ, την οργάνωσι του Θεού, ως γυναίκα που ακτινοβολεί με ουράνιο φως. Ως γυναίκα ή σύζυγος του Θεού, γεννά ένα υιόν. Ο υιός αρπάζεται από τις σιαγόνες του πυρίνου Δράκοντος, Σατανά ή Διαβόλου, και φέρεται μακριά προς τον σύζυγο της γυναικός, τον Θεό, και τοποθετείται στον θρόνο του Θεού. Αυτό ματαιώνει το σχέδιο του Δράκοντος. Ένας πόλεμος στον ουρανό ακολουθεί αυτή τη γέννησι και ενθρόνισι της βασιλείας του Θεού με τον Χριστό σε βασιλική εξουσία. Ο Δράκων και οι δαιμονικοί του άγγελοι μαστιγώνονται και αποβάλλονται από τον ουρανό και ρίπτονται κάτω στη γη μας. Μια θριαμβευτική κραυγή αντήχησε στον ουρανό, λέγοντας: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα.» (Αποκάλ. 12:1-10) Έτσι ο υιός της ουρανίας Ιερουσαλήμ φανερώνεται ότι είναι η βασιλεία του Θεού με τον Ιησού Χριστό ως δρώντα Βασιλέα.

⁴¹ Η ουράνια Ιερουσαλήμ έχει και άλλους απογόνους ή σπέρμα. Αυτοί είναι ακόμη κάτω στη γη. Τι κάνει, λοιπόν, ο Δράκων, Σατανάς ή Διάβολος, τώρα που έχει ριφθή στη γη; Επάνω στον ουρανό δεν μπορούσε να καταβροχθίση τον υιόν της ουρανίας Ιερουσαλήμ, ο οποίος ηρπάγη στον θρόνο του Θεού. Στη γη, λοιπόν, προσπαθεί να καταβροχθίση τους υπολοίπους απογόνους της ή σπέρμα της. Καταδιώκοντάς τους και πολεμώντας εναντίον του Χριστιανικού των έργου, καταδιώκει τη μητέρα τους, τη γυναίκα του Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ. Η Αποκάλυψις 12:17 το περιγράφει αυτό, λέγοντας: «Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός, και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» Αυτοί οι λοιποί του σπέρματος της ουρανίας Ιερουσαλήμ πρέπει τώρα να δώσουν μαρτυρία για τον Ιησούν ως τον ανάσσοντα Βασιλέα τον οποίον ο Θεός ενεθρόνισε.

42. Με ποιο μέσον ο αόρατος Δράκων διεξάγει πόλεμο εναντίον αυτών των πρέσβεων της Βασιλείας επάνω στη γη;

⁴² Πώς, όμως, ο αόρατος, πνευματικός Δράκων, Σατανάς ή Διάβολος, διεξάγει πόλεμο εναντίον αυτών των πρέσβεων της νεογέννητης Βασιλείας; Χρησιμοποιώντας τα επίγεια, ορατά βασίλεια του κόσμου τούτου, των οποίων αυτός είναι ο θεός. (2 Κορ. 4:4) Ο Δράκων μπορεί να χρησιμοποιήση αυτά τα κοσμικά βασίλεια για να επιτύχη νόμους εναντίον των πρέσβεων της Βασιλείας, ώστε να τους σταματήση.

43, 44. (α) Πώς η επανεμφάνισις των πρέσβεων της Βασιλείας το 1919 επηρέασε τους εχθρούς των; (β) Πώς εξεικονίσθη αυτό στην Αποκάλυψι στον Ιωάννη;

⁴³ Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αυτοί οι πρέσβεις της Βασιλείας είχαν μια προσωρινή οπισθοχώρησι. Αλλά την άνοιξι του 1919 επανεμφανίσθηκαν στην επίγεια σκηνή της δράσεως, αφού ο πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά και οι επτά συνδέσμιοί του απελύθησαν από το Ομοσπονδιακό σωφρονιστήριο της Ατλάντας, Γεωργίας, για να μη επιστρέψουν ποτέ εκεί. Πάντοτε από τότε ο ταπεινωμένος Δράκων διεξήγε πόλεμο εναντίον τους. Υπήρξε ο αόρατος υποκινητής πίσω από τον διωγμό που προώθησαν τα κοσμικά έθνη. Αυτοί οι μάρτυρες της Βασιλείας ήσαν κάτω από την εντολή του Χριστού που αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 24:14 να κηρύξουν τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Όταν ηγέρθησαν σ’ αυτό το έργο, η επανεμφάνισίς των ήταν απογοήτευσις για τον Δράκοντα, ναι, και για όλα τα κοσμικά έθνη που έκειντο κάτω από την εξουσία αυτού του πονηρού. Ήταν σαν ανάστασίς των εκ νεκρών, σαν έγερσις από διεθνές όνειδος σε ουράνιες τιμές. Έτσι ακριβώς εξεικονίσθη στην Αποκάλυψι στον Ιωάννη. Αυτός μας το λέγει τούτο για τους «δύο μάρτυρας»:

⁴⁴ «Και μετά τας τρεις ημέρας και ήμισυ, εισήλθεν εις αυτούς πνεύμα ζωής εκ του Θεού· και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών, και φόβος μέγας έπεσεν επί τους θεωρούντας αυτούς. Και ήκουσαν φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού λέγουσαν προς αυτούς, Ανάβητε εδώ. Και ανέβησαν εις τον ουρανόν εν τη νεφέλη· και είδον αυτούς οι εχθροί αυτών.»—Αποκάλ. 11:11, 12. Παράβαλε με αυτό Αποκάλυψις 9:1-6.

ΑΠΛΩΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ

45. Σε ποιά κατάστασι εν σχέσει με την ουράνια Ιερουσαλήμ εξεικονίζονται οι πνευματικοί Ιουδαίοι στον Ζαχαρία 12:7;

⁴⁵ Οι πνευματικοί αναστημένοι πρέσβεις της Βασιλείας είναι πραγματικά πνευματικοί Ιουδαίοι, που δεν εισήλθαν ακόμη στην ουράνια βασιλεία, στην ουράνια Ιερουσαλήμ. Επειδή είναι ακόμη στη γη και είναι εκτεθειμένοι στον πόλεμο του Διαβόλου μέσω των επιγείων του κυβερνήσεων, είναι έξω από την ουράνια Ιερουσαλήμ και έτσι κατασκηνώνουν στον αγρό έξω από τα τείχη της. Από αυτή την άποψι ο Ζαχαρίας 12:7 (ΜΝΚ) προφητικά λέγει: «Και ο Ιεχωβά θέλει σώσει πρώτον τας σκηνάς του Ιούδα, δια να μη μεγαλύνηται η ωραιότης του οίκου του Δαβίδ, και η ωραιότης των κατοίκων της Ιερουσαλήμ, κατά του Ιούδα.»—Παράβαλε 2 Σαμουήλ 11:11.

46. Γιατί εκείνες οι πνευματικές ‘σκηνές του Ιούδα’ σώζονται πρώτες, και τι αναγκάζεται ο εχθρός να κατανοήση έτσι;

⁴⁶ Φυσικά, εκείνοι που κατασκηνώνουν στους ανοιχτούς αγρούς της εδαφικής περιοχής του Ιούδα είναι οι πρώτοι τους οποίους ο εχθρός μπορεί να φθάση. Επομένως χρειάζονται σωτηρία πρώτοι. Η ωραιότης της σωτηρίας από τον Ιεχωβά χρειάζεται να φανερωθή ότι βρίσκεται επάνω και σ’ αυτούς τους κατασκηνούντας, και μάλιστα πρώτα. Το πνευματικό έθνος ως σύνολο περιλαμβάνεται, και όχι μόνο η πρωτεύουσα και η βασιλική οικογένεια εκεί. Η από τον Ιεχωβά σωτηρία των σκηνών των πνευματικών Ιουδαίων πρώτα κάνει τον εχθρό να κατανοήση ότι το Ιουδαϊκό υπόλοιπο των πρέσβεων της Βασιλείας έχει αξία στην εκτίμησι του Θεού, περισσότερη από όση είχε νομίσει ο χλευαστής εχθρός. Έτσι ο εχθρός αναγκάζεται να κατανοήση ότι το υπόλοιπο είναι εξίσου πολύτιμο στον Ιεχωβά Θεό και αξίζει εξίσου τη σωτηρία του, όσο και τα άλλα μέλη του πνευματικού Ισραήλ, που είναι ήδη δοξασμένα με τον ανάσσοντα Βασιλέα Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία.

47. Ποια είναι η «ωραιότης» που πρέπει να είναι, επίσης, επάνω στο υπόλοιπο των πνευματικών Ιουδαίων που βρίσκονται ακόμη στη γη, και γιατί αυτοί δεν μπορούν ν’ αφεθούν έξω από υπολογισμό;

⁴⁷ Το υπόλοιπο που βρίσκεται ακόμη στη γη θα συμμετάσχη στην ωραιότητα της σωτηρίας μαζί με την ουράνια Ιερουσαλήμ και με τον Βασιλέα της από τον «οίκον Δαβίδ» και όλους τους συγκληρονόμους του. Η Βασιλεία δεν θ’ αφήση έξω από υπολογισμό αυτό το πιστό υπόλοιπο που είναι ακόμη στη γη. Και αυτοί πρέπει να γίνουν συγκληρονόμοι στη Βασιλεία για να είναι πλήρης η βασιλική οικογένεια της Βασιλείας σύμφωνα με τον σκοπό του Ιεχωβά Θεού. Έτσι, αν και ο Ιησούς Χριστός είναι ο προσδιωρισμένος Αρχηγός της ουρανίας βασιλικής οικογενείας του Θεού, συμμερίζεται την ουράνια δόξα του με συγκληρονόμους. (Ιωάν. 17:22-24) Η τελική δόξα της όλης βασιλικής οικογενείας θα είναι κατάλληλα ισορροπημένη ή κανονισμένη για όλα τα μέλη της. Μ’ αυτόν τον τρόπο η ωραιότης του οίκου του Μεγαλυτέρου Δαβίδ και η ωραιότης των κατοίκων της ουρανίας Ιερουσαλήμ (των συγκληρονόμων του) δεν θα μεγαλύνεται υπεράνω της ωραιότητος του υπολοίπου των πνευματικών Ιουδαίων που βρίσκονται ακόμη στη γη κάτω από πολιορκία.

48. Στήνοντας πολιορκία εναντίον των βασιλικών συμφερόντων του Θεού, πώς επηρεάζουν οι εχθροί τον εαυτό τους, και γιατί;

⁴⁸ Τα έθνη αυτής της γης πολιορκούν την ουράνια Ιερουσαλήμ και τον βασιλικό της «οίκον Δαβίδ» κατά το ότι στήνουν πολιορκία στο υπόλοιπο των βασιλικών της πρέσβεων. Κάνοντας τούτο, βλάπτουν μόνο τον εαυτό τους. Λαμβάνουν μια πείρα που τους οδηγεί σε κατάστασι ζάλης. Ναι, φαίνονται σαν να έχουν κτυπηθή. Οφείλουν να λογαριασθούν με τον Θεό, όταν, μέσα στη μοχθηρία τους, θίγουν τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού και τα συμφέροντα των πρέσβεων της Βασιλείας του Θεού. Ακόμη και τώρα προτού ξεσπάση η μάχη του Αρμαγεδδώνος, αναγκάζονται να το γνωρίσουν αυτό με μια προκαταρκτική έννοια.

49. Πώς οι εχθροί συναθροίζονται όπως γύρω σε μια κοινότητα που πίνει, και πώς τους επηρεάζει εκείνο που πίνουν;

⁴⁹ Τα έθνη έχουν πολλή ευθυμία τον καιρό που καταδιώκουν τους πρέσβεις της Βασιλείας και τους ληστεύουν. Αλλ’ αυτό δεν τους φέρνει διαρκή ικανοποίησι ούτε και τελικό θρίαμβο. Στην ουράνια Σιών ή Ιερουσαλήμ ο βασιλικός Λίθος Ιησούς Χριστός έχει τεθή στερεά, και έτσι όταν συναθροίζωνται γύρω από τους πρέσβεις της Βασιλείας όπως γύρω από ένα κοινό ποτήρι πόσεως και περιμένουν τη σειρά τους να πιουν το ευγευστότερο κρασί, πράγματι πίνουν κάτι. Αλλά τι ποτό! Αυτό δεν τους δίνει διαρκή ευχαρίστησι και δεν τους δίνει αίσθησι ευαρεσκείας. Αντιθέτως, εξαποστέλλονται τρικλίζοντας με μια ζάλη που τους αποστερεί από το να γνωρίζουν τι να κάμουν έπειτα ή που να πάνε. Αυτή η αντίδρασις κάνει την πτώσι των βέβαιη.

50. Ποια προειδοποιητική εξεικόνισις της αντιστροφής των πραγμάτων ομοίας με επιστροφή βλήματος σ’ εκείνον που το έρριψε εδόθη στις ημέρες του Μαροδοχαίου του Ιουδαίου;

⁵⁰ Ιδού μερικές προειδοποιητικές εξεικονίσεις αντιστροφής των πραγμάτων, που ελήφθησαν από την πραγματικότητα. Ο προφήτης Ζαχαρίας συνεπλήρωσε το βιβλίο της προφητείας του στο 519 π.Χ. Σαράντα πέντε, περίπου, χρόνια ύστερ’ απ’ αυτό ο Αμαληκίτης Αμάν ήταν πρωθυπουργός της Περσικής Αυτοκρατορίας. Έκαμε να θεσπισθή ένας αμετάβλητος νόμος εναντίον του λαού του Ιεχωβά, και στις εκατόν είκοσι επτά επαρχίες της αυτοκρατορίας, περιλαμβανομένης και της ανοικοδομημένης Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με τον νόμον αυτόν όλος ο λαός του Ιεχωβά έπρεπε να σφαγή τη δεκάτη τρίτη ημέρα του μηνός Αδάρ στο έτος 474 π.Χ. Επί ένα διάστημα ο Αμάν ήταν γεμάτος χαρά για το φθονερό του έργο εναντίον του λαού του Ιεχωβά, και έπειτα άρχισαν να έρχονται ατυχίες. Η σύζυγός του τον προειδοποίησε: «Εάν ο Μαροδοχαίος, έμπροσθεν του οποίου ήρχισας να εκπίπτης, ήναι εκ του σπέρματος των Ιουδαίων, δεν θέλεις κατισχύσει εναντίον αυτού, αλλ’ εξ άπαντος θέλεις πέσει έμπροσθεν αυτού.» (Εσθήρ 6:13) Ο Αμάν είχε χαρή για τον πολιτικό και νομικό του θρίαμβο πάνω στον λαό του Ιεχωβά, περιλαμβανομένης και της Ιερουσαλήμ. Έξαφνα η χαρά του μετεστράφη σε λύπη, όταν αυτός ο ίδιος εκρεμάσθη στην ίδια την αγχόνη που είχε ετοιμάσει για τον Ιουδαίο Μαροδοχαίο. Αργότερα, στη μοιραία ημέρα, ο λαός του Ιεχωβά υπερήσπισε τον εαυτό του με αυτοκρατορική εξουσία και έσφαξε τους εχθρούς του, που τόλμησαν να ενεργήσουν σύμφωνα με τον νόμον του Αμάν. Ως αποκορύφωμα τα δέκα παιδιά του Αμάν εκρεμάσθησαν στο ικρίωμα που ο πατέρας τους είχε κατασκευάσει για να κρεμάση έναν από τον μισητόν λαόν του Ιεχωβά.

51. Ποια προειδοποιητική εξεικόνισις εδόθη τον καιρό που ο βασιλεύς της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορ έστησε τη χρυσή του εικόνα;

⁵¹ Χρόνια πριν απ’ αυτό, κάποιοι Βαβυλώνιοι στρατιώται έρριξαν τους πιστούς Σεδράχ, Μισάχ και Αβδέ-νεγώ στην πύρινη κάμινο επειδή ηρνούντο να προσκυνήσουν λατρευτικά ενώπιον της ειδωλολατρικής χρυσής εικόνος που είχε στηθή από τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ. Αλλά οι Βαβυλώνιοι στρατιώται εκάησαν οι ίδιοι μέχρι θανάτου από τις φλόγες της καμίνου, ενώ οι τρεις πιστοί λάτρεις του Ιεχωβά Θεού εβγήκαν έξω ζωντανοί.—Δαν. 3:21-27.

52. Ποια εξεικόνισις εδόθη στον καιρό που ο προφήτης Δανιήλ αρνήθηκε να πάψη να προσεύχεται στον Θεό του;

⁵² Έπειτ’ από χρόνια, ο στενός των φίλος, Δανιήλ ο προφήτης, ερρίφθη στον λάκκο των λεόντων, επειδή αρνήθηκε να πάψη να προσεύχεται καθημερινά στον Ιεχωβά Θεό. Πολιτικοί μηχανορράφοι είχαν επιβάλει ένα νόμο για να κάμουν τον Δανιήλ εγκληματία λόγω τηρήσεως της λατρείας του στον Ιεχωβά. Την επομένη ημέρα ο Δανιήλ εξήχθη ζωντανός, αβλαβής, αλλά οι ίδιοι οι μηχανορράφοι ερρίφθησαν στους λέοντας και κατεσπαράχθησαν.—Δαν. 6:1-24.

53. Ποια εξεικόνισις εδόθη στο τέλος της πρώτης παρουσίας του Ιησού επάνω στη γη στο 33 μ.Χ,;

⁵³ Στο έτος 33 της Κοινής μας Χρονολογίας ο Ιησούς Χριστός εθανατώθη με την παρόρμησι των θρησκευτικών ηγετών της Ιερουσαλήμ, οι οποίοι έκραζαν: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» Εκτελώντας τον θάνατό του με Ρωμαϊκά χέρια οι εχθροί ενόμιζαν ότι είχαν για πάντα κατασιωπήσει το έργο του κηρύγματος των αφωσιωμένων ακολούθων του Ιησού. Αλλά την τρίτη ημέρα μετά τον θάνατο του Ιησού, ο Θεός τον ήγειρε εκ νεκρών. Κατόπιν ο Ιησούς διέταξε τους ακολούθους του ν’ αναλάβουν το κήρυγμα πάλι, όχι μόνο στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία, αλλά σε όλη την οικουμένη, παντού κάνοντας μαθητάς για τον Ιησούν από ανθρώπους όλων των εθνών.—Ματθ. 28:19, 20· 24:14.

54. Ποια εξεικόνισις εδόθη στις ημέρες των δώδεκα αποστόλων ώσπου η Ιερουσαλήμ κατεστράφη στο 70 μ.Χ.;

⁵⁴ Επειδή οι απόστολοι του αναστημένου Ιησού υπήκουσαν σ’ αυτόν και εκήρυτταν φανερά στον ναό, οι θρησκευτικές αρχές της Ιερουσαλήμ εναντιώθηκαν. Εφυλάκισαν τους αποστόλους, αλλά ο άγγελος του Θεού τούς έβγαλε έξω τη νύχτα και τους είπε να επιστρέψουν και ν’ αρχίσουν να κηρύττουν στον ναό. Αφού συνελήφθησαν και φέρθηκαν ενώπιον του θρησκευτικού Ανωτάτου Δικαστηρίου, εξήγησαν το γιατί δεν έπαυσαν να κηρύττουν, λέγοντας: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους. . . . Και ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων, και το πνεύμα δε το άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν.» Ζαλισμένοι από αυτή την ανυπέρβλητη υπεράσπισι, οι δικασταί του Συνεδρίου συνεβουλεύθησαν μεταξύ των και έπειτα επακολούθησε η συμβουλή του Γαμαλιήλ: «Απέχετε από των ανθρώπων τούτων, και αφήσατε αυτούς· διότι εάν η βουλή αύτη ή το έργον τούτο ήναι εξ ανθρώπων, θέλει ματαιωθή· εάν όμως ήναι εκ Θεού, δεν δύνασθε να ματαιώσητε αυτό, και προσέχετε μήπως ευρεθήτε και θεομάχοι.» (Πράξ. 5:17-39) Παρά τον διωγμό, η Χριστιανική εκκλησία εξακολούθησε να παραμένη στην Ιερουσαλήμ. Μόνο όταν επλησίασε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους στο έτος 70, η Χριστιανική εκκλησία είχε φύγει προηγουμένως από την πόλι. Οι θεομάχοι έχασαν πάλι, συνετρίβησαν κακώς!

55. Πώς τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» αναφέρονται στους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά, και πώς ο Χίτλερ έχασε τη μάχη του εναντίον του Θεού των;

⁵⁵ Εν τούτοις, ας έλθωμε τώρα στις ημέρες μας. Ο Δράκων, Σατανάς ή Διάβολος, υπεκίνησε τους λαούς των εθνών σε πόλεμο εναντίον των κεχρισμένων πρέσβεων της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού. Στο 1931 αυτοί οι πρέσβεις της Βασιλείας άρχισαν να προσδιορίζουν την ταυτότητά τους με το όνομα «μάρτυρες του Ιεχωβά». Τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» κατεφρόνησαν αυτό το όνομα κι εξακολούθησαν να μας ονομάζουν «οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά». Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Σατανάς ή Διάβολος ήγειρε πολιτικούς δικτάτορας για να εξαλείψη τους μάρτυρας σε διάφορα έθνη. Στο 1934 έγινε παγκόσμια διαμαρτυρία εναντίον του διαβολικού διωγμού του Χίτλερ κατά των μαρτύρων του Ιεχωβά. Στο Βερολίνον, της Γερμανίας, ο Δρ Βίλχελμ Φρικ, ο Υπουργός των Εσωτερικών, ερεθισμένος για τη διαμαρτυρία, είπε στον δικτάτορα: «Αν οι Σπουδασταί των Γραφών δεν ευθυγραμμισθούν αμέσως, θα ενεργήσωμε εναντίον των χρησιμοποιώντας τα ισχυρότερα μέσα.» Πάνω σε τούτο ο Χίτλερ εφώναξε: «Αυτό το γένος θα εξοντωθή στη Γερμανία.» Αλλά ο Χίτλερ εδημιούργησε απλώς θλίψι για τον εαυτό του. Έχασε τη μάχη του εναντίον του Θεού. Σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθούν φανερά να συναθροίζωνται και να κηρύττουν στη Δυτική Γερμανία. Ακόμη και στην Κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία οι μάρτυρες του Ιεχωβά εργάζονται πιστά, αλλά κάτω από την επιφάνεια.

56. Πώς ειδοποιήθη η Κομμουνιστική Ρωσία, και πώς χάνει στη μάχη της εναντίον του Θεού των Μαρτύρων;

⁵⁶ Στην Κομμουνιστική Ρωσία ο ένας δικτάτωρ κατόπιν του άλλου ανέλαβαν την εξουσία. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, που έχουν κηρυχθή εκτός νόμου στη Ρωσία και στους Κομμουνιστικούς δορυφόρους της, αναγκάσθηκαν να εργάζωνται κάτω από την επιφάνεια. Με κίνδυνο ζωής και ελευθερίας εκλέγουν να υπακούουν στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους. Στο 1956-1957, με Αποφάσεις, υιοθετημένες σε μεγάλες περιφερειακές συνελεύσεις σε ελεύθερες χώρες της υδρογείου, εξέθεσαν στον πρωθυπουργό περιπτώσεις του ασκουμένου διωγμού από μέρους της Κομμουνιστικής Ρωσίας. Εζήτησαν να επανεξετασθή η κατάστασις των μαρτύρων του Ιεχωβά επάνω στη βάσι της ελευθερίας της θρησκείας. Ποια ήταν η απάντησις του Δικτάτορος Κρούστσεφ; Αύξησις του διωγμού.b Εν τούτοις, εκθέσεις επιτυχώς βγαίνουν από τη Ρωσία για ν’ αποδείξουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πάρα πολύ ζωντανοί κάτω από την επιφάνεια, προς μεγάλην ανησυχία των Κομμουνιστών που μάχονται εναντίον του Θεού. Σ’ αυτή τη μάχη, αυτοί είναι εκείνοι που θα υποστούν βλάβη, όχι ο Θεός ούτε η άνω Ιερουσαλήμ.

57, 58. (α) Πώς επολιορκήθησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε χώρες που καλούνται δημοκρατικές; (β) Πώς το Αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο κατέδειξε ότι είχε τραυματισθή εν σχέσει με την απόφασί του όσον αφορά τα παιδιά των μαρτύρων του Ιεχωβά που φοιτούν σε σχολεία;

⁵⁷ Ακόμη και σε χώρες που ονομάζονται δημοκρατικές, κυβερνήσεις και λαοί επολιόρκησαν τους μάρτυρας του Ιεχωβά για να διασπάσουν τη Χριστιανική των ακεραιότητα. Κρατικές εξουσίες εσχεδίασαν αδικίαν εναντίον των δια νόμου, κάνοντάς τους να συρθούν ενώπιον δικαστηρίων και να φυλακισθούν, με τον σκοπό να σταματήσουν το κήρυγμά μας για τη βασιλεία του Θεού από σπίτι σε σπίτι.

⁵⁸ Τέτοιες απόπειρες κακής εφαρμογής του νόμου απέτυχαν. Επειδή αρνούμεθα να παραβούμε τη Χριστιανική μας ουδετερότητα απέναντι των θανασίμων συγκρούσεων του κόσμου τούτου, ηγέρθησαν οχλοκρατίες κατά των τόπων των συναθροίσεών μας και των δημοσίων μας συνελεύσεων. Στο 1940 το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών με ψήφους 8 έναντι 1 απεφάσισε ότι παιδιά των μαρτύρων του Ιεχωβά που φοιτούν σε δημόσιο σχολείο πρέπει να υπακούουν στις διατάξεις του σχολείου να αποδίδουν την προστασία και σωτηρία των σ’ ένα εθνικό έμβλημα και να του απονέμουν θρησκευτική αφοσίωσι. Το κύμα των οχλοκρατιών, που επακολούθησε σε όλη τη χώρα έγινε εθνικό σκάνδαλο. Το Ανώτατο Δικαστήριο ένοιωσε τον εαυτό του σοβαρά τραυματισμένο. Στις 14 Ιουνίου 1943, με ψήφους 6 έναντι 3, το ανώτατο δικαστήριο ανέτρεψε τον εαυτό του σ’ αυτό το ίδιο ζήτημα και εκηρύχθη υπέρ της ελευθερίας της θρησκευτικής λατρείας σύμφωνα με τη συνείδησι του ατόμου, εκδίδοντας αυτή τη θαρραλέα απόφασι ενόσω εμαίνετο ακόμη ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.

59, 60. (α) Πώς οι εχθροί εδημιούργησαν δικαστικούς αγώνες για τον εαυτό τους, και με ποιά αποτελέσματα; (β) Ποιο πνεύμα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα προκαλεί περισσότερες δυσκολίες για τους Μάρτυρας;

⁵⁹ Κατ’ επανάληψιν οι μάρτυρες του Ιεχωβά αγωνίσθηκαν δικαστικώς όπως στην εποχή της Βασιλίσσης Εσθήρ και έφεραν τον αγώνα ακόμη και ως το Αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο. Εκέρδισαν 36 από 50 περιπτώσεις προσφεύγοντας σ’ αυτό το ανώτατο δικαστήριο. Στον Καναδά όμοιοι δικαστικοί αγώνες διεξήχθησαν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά και εκερδήθησαν νίκες στα δικαστήρια του.

⁶⁰ Άλλες εθνικές κυβερνήσεις ανεμίχθησαν επικινδύνως στα θρησκευτικά δικαιώματα των μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά με δυσάρεστα αποτελέσματα για τον εαυτό τους. (Παροιμ. 6:27, 28) Αλλά το πνεύμα του εθνικισμού γίνεται ισχυρότερο σε όλη τη γη στη διάρκεια αυτών των ετών από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και αυτό δημιουργεί περισσότερες δυσκολίες για τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

61. Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα του πολέμου του Δράκοντος εναντίον του υπολοίπου επάνω σε πολλούς παρατηρητάς, και τι έκαμαν αυτοί;

⁶¹ Επί σαράντα έξη χρόνια τώρα ο ταπεινωμένος Δράκων, Σατανάς ή Διάβολος, ωδήγησε τα επίγεια έθνη σε πόλεμο εναντίον των λοιπών του σπέρματος της ουρανίας Ιερουσαλήμ, των κεχρισμένων πρέσβεων της ουρανίας βασιλείας του Θεού από τον «οίκον Δαβίδ». Ποιο, εν τούτοις, υπήρξε το αποτέλεσμα αυτού του πολέμου; Εκατοντάδες χιλιάδων παρατηρηταί διέκριναν ότι αυτά τα θρησκευτικά και πολιτικά συστήματα του κόσμου τούτου πολεμούν πραγματικά εναντίον του Θεού, πολεμούν εναντίον της ουρανίας Ιερουσαλήμ και της ενθρονισμένης βασιλικής οικογενείας της από τον «οίκον Δαβίδ». Αυτοί οι παρατηρηταί εδέχθησαν ευγνωμόνως τη μαρτυρία που εδόθη από τους πρέσβεις της Βασιλείας κι έχουν ευθυγραμμισθή στο πλευρό των πρέσβεων της Βασιλείας, στο πλευρό της ουρανίας Ιερουσαλήμ και της νεογέννητης βασιλείας της από τον «οίκον Δαβίδ.» Εγκατέλειψαν τις τάξεις εκείνων, που στήνουν πολιορκία στην ουράνια Ιερουσαλήμ και στη Δαβιδική της βασιλεία. Ενώνονται με τους κεχρισμένους πρέσβεις της Βασιλείας στο κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας ολόγυρα στην υδρόγειο. Δίνουν την πλήρη αφιερωμένη υποστήριξί των στας «σκηνάς του Ιούδα» έξω στον αγρό της δράσεως, του οποίου τις σκηνές ο Ιεχωβά υπεσχέθη να σώση πρώτες.

ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΩΝ

62. Τέτοιες πείρες που προκύπτουν στα έθνη από την επικίνδυνη ανάμιξί των με τους αντιπροσώπους της Βασιλείας είναι προκαταρκτικές ποιας τελικής εκπληρώσεως της προφητείας του Ζαχαρία για τον καταβαρύνοντα λίθον;

⁶² Έως τώρα οι λαοί και τα έθνη εξαπεστάλησαν ζαλισμένοι και υπέστησαν σοβαρά πλήγματα επειδή ανεμίχθησαν επικινδύνως με τους ορατούς επάνω στη γη αντιπροσώπους της ουρανίας Ιερουσαλήμ και του Βασιλέως της από τον οίκον Δαβίδ. Αλλ’ αυτό είναι μόνο το προοίμιον της μεγαλειώδους τελικής εκπληρώσεως της προφητείας του Ζαχαρία. Δεν έμαθαν ακόμη τα έθνη αρκετά για να παύσουν να αναμιγνύωνται, για να εγκαταλείψουν την πολιορκία των. Κάτω από αόρατη δαιμονική επιρροή συναθροίζονται σε μια κατάστασι που ζητεί έναν τελικό, τελείως αποφασιστικό πόλεμο με τον Θεό τον Παντοκράτορα, μια μάχη Αρμαγεδδώνος. (Αποκάλ. 16:14-16) Στην τελευταία τους απόπειρα να μετακινήσουν τη θεία βασιλεία της ουρανίας Ιερουσαλήμ έξω από το δρόμο σαν έναν μεγάλο εμποδίζοντα λίθο, προσπαθώντας να μετακινήσουν εμάς τους κήρυκας της Βασιλείας από το δρόμο, θα ξεσχισθούν σε τεμάχια. Ο βασιλικός Λίθος που ετέθη στη Σιών (ή Ιερουσαλήμ) θα τους κατασυντρίψη, όπως ο λίθος συνέτριψε τη μεταλλική εικόνα που εφάνη στο ενύπνιο του βασιλέως της Βαβυλώνος. Ο Ιησούς Χριστός, ο βασιλικός Λίθος, είπε στους αντιπάλους του: «Όστις πέση επί τον λίθον τούτον, θέλει συντριφθή· εις όντινα δε επιπέση, θέλει κατασυντρίψει αυτόν.»—Ματθ. 21:44· Δαν. 2:34, 36, 44, 45.

63. Ενόσω οι εχθροί εντείνουν την πολιορκία των, γιατί δεν χρειάζεται να δώσωμε τόπο σε μεγάλο φόβο, πανικόν;

⁶³ Συνεπώς, ενόσω οι επίγειοι εχθροί μας ενισχύουν και ευρύνουν την πολιορκία των εναντίον ημών των κηρύκων και υποστηρικτών της βασιλείας του Θεού ως της μόνης δικαιωματικής κυβερνήσεως για όλη τη γη, δεν είναι ανάγκη να μας πιάνη πανικός ή φόβος. Ο Παντοδύναμος Θεός θα μας δώση θάρρος ν’ αντιμετωπίσωμε την τελική κατάστασι. «Εν τη ημέρα εκείνη, λέγει ο Ιεχωβά, θέλω πατάξει πάντα ίππον εν εκστάσει, και τον αναβάτην αυτού εν παραφροσύνη· και θέλω ανοίξει τους οφθαλμούς μου επί τον οίκον Ιούδα, και θέλω πατάξει εν αποτυφλώσει πάντα ίππον των λαών. Και οι άρχοντες του Ιούδα θέλουσιν ειπεί εν τη καρδία αυτών, Στήριγμα είναι εις εμέ οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, δια του Ιεχωβά των δυνάμεων του Θεού αυτών. Εν τη ημέρα εκείνη θέλω καταστήσει τους άρχοντας του Ιούδα ως εστίαν πυρός εις ξύλα, και ως λαμπάδα πυρός εις χειρόβολον· και θέλουσι καταφάγει πάντας τους λαούς κύκλω, εκ δεξιών και εξ αριστερών· και η Ιερουσαλήμ θέλει κατοικηθή πάλιν εν τω τόπω αυτής, εν Ιερουσαλήμ.» (Ζαχ. 12:4-6, ΜΝΚ) Μπορούμε, λοιπόν, να είμεθα θαρραλέοι.

64. Τι θα κάμη ο Ιεχωβά στην εχθρική πολεμική μηχανή και τι θα πρέπει να παραδεχθούν οι πνευματικοί «άρχοντες του Ιούδα»;

⁶⁴ Ο Θεός μας Ιεχωβά μάς υπόσχεται ότι θα λάβη φροντίδα για τον επιτιθέμενον ίππον και τον αναβάτην του, την ορατή πολεμική μηχανή του Σατανά ή Διαβόλου. Ο Ιεχωβά θα τον τυφλώση και θα τον ρίξη σε αμηχανία, αλλά θα κρατήση τους οφθαλμούς του ανοιχτούς επάνω στους πνευματικούς Ιουδαίους της γης και τους νομιμόφρονας συντρόφους των, για να τους διαφυλάξη και να προσέξη για την ευεξίαν των ως λαού Του. Οι πνευματικοί άρχοντες της βασιλικής φυλής του Ιούδα θα πρέπει να παραδεχθούν ότι η δύναμις για να εξακολουθήσουν να υποστηρίζουν την ουράνια Ιερουσαλήμ και τον βασιλικό της οίκο δεν είναι δική τους δύναμις. Προέρχεται, μάλλον, από την αόρατη υποστήριξι που λαμβάνουν από τους βασιλικούς κατοίκους της ουρανίας Ιερουσαλήμ, κυρίως του Ιησού Χριστού.

65. Πώς αυτοί οι «άρχοντες» και εκείνοι που υπηρετούν κάτω απ’ αυτούς πολεμούν εναντίον του εχθρού, και με τι παρομοιάζεται το αποτέλεσμα τούτου;

⁶⁵ Οι πνευματικοί άρχοντες του Ιούδα και, φυσικά, εκείνοι που υπηρετούν κάτω απ’ αυτούς δεν θα πολεμήσουν τον εχθρό με θανάσιμα σαρκικά όπλα. Τα μόνα μας όπλα είναι πνευματικά, ο γραπτός λόγος του Θεού και τα αγγέλματά του. Οι πνευματικοί άρχοντες του Ιούδα, δημοσιεύοντας τον λόγον του Θεού έτσι ώστε να κάμουν τους πολιορκητάς και επιτιθεμένους να αισθανθούν την καταναλίσκουσα θερμότητα της αγανακτήσεως του Ιεχωβά, θα προκαλέσουν, εικονικώς, μια μεγάλη πυρκαϊά. Ακόμη και τώρα, κάτω από αγγελική καθοδηγία, χρησιμοποιούνται να εκχύσουν ‘τας επτά εσχάτας πληγάς του θυμού του Θεού’ επάνω σε όλους τους λαούς τους αποξενωμένους απ’ Αυτόν. (Αποκάλ. 15:1 έως 16:21) Ω πώς αυτό λυπεί τους πολιορκητάς μας!

66, 67. (α) Όσον αφορά τα εχθρικά έθνη, τι θα ζητή τότε ο Ιεχωβά; (β) Όσον αφορά τους πνευματικούς Ιουδαίους και τους νομιμόφρονας βοηθούς των, τι θα εύρη ο Ιεχωβά;

⁶⁶ Στον καιρό του ‘πολέμου της ημέρας της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’, ο Θεός δεν θα χρειασθή να κυττάξη μακριά για να εύρη μια δίκαιη αιτία για εκμηδένισι εκείνων που επιτίθενται κατά των πνευματικών Ιουδαίων και των αφιερωμένων συντρόφων των. Αλλά θα εύρη πολλές για τις οποίες να προστατεύση τους πρέσβεις της Βασιλείας του και τους νομιμόφρονας βοηθούς των. Συνεπώς, μέσω του προφήτου του λέγει:

⁶⁷ «Και ο Ιεχωβά θέλει σώσει πρώτον τας σκηνάς του Ιούδα, δια να μη μεγαλύνηται η ωραιότης τού οίκου τού Δαβίδ, και η ωραιότης των κατοίκων της Ιερουσαλήμ, υπεράνω του Ιούδα. Εν τη ημέρα εκείνη ο Ιεχωβά θέλει υπερασπισθή τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ· και ο αδύνατος μεταξύ αυτών εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι ως ο Δαβίδ, και ο οίκος του Δαβίδ ως Θεός, ως άγγελος του Ιεχωβά, ενώπιον αυτών. Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω ζητήσει να εξολοθρεύσω πάντα τα έθνη τα ερχόμενα κατά της Ιερουσαλήμ.»—Ζαχ. 12:7-9, ΜΝΚ.

68. «Εν τη ημέρα εκείνη» με τι πραγματικά θα παίζουν επικινδύνως οι πολιορκηταί;

⁶⁸ «Εν τη ημέρα εκείνη» η ουράνια Ιερουσαλήμ θα γίνη με τον πληρέστερο τρόπο ποτήριον ζάλης και λίθος καταβαρύνων και σοβαρά συντρίβων εκείνους που νομίζουν ότι είναι αρκετά ισχυροί για να θέσουν έξω από το δρόμο της τη βασιλεία του Θεού. Η κακεντρεχής ανάμιξίς των με τα συμφέροντα Βασιλείας της ουρανίας Ιερουσαλήμ θα έχη αντίστροφα αποτελέσματα και θα βλάψη αυτούς που έτσι αναμιγνύονται. Όλοι αυτοί παίζουν επικινδύνως με την ίδια τους εκμηδένισι στα χέρια του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος μπορεί να καταστρέψη και σώμα και ψυχή στη Γέεννα της αιωνίου καταστροφής. (Ματθ. 10:28) Ας προσέξουν!

69. Ποια είναι η υποχρέωσίς μας προς τον άγγελο του Θεού που πορεύεται ενώπιόν μας, και τι επιφυλάσσεται για κείνους που το πράττουν αυτό;

⁶⁹ Όσο για μας, όταν παρατηρούμε τους εχθρούς που πρόκειται ν’ αντιμετωπίσωμε στη γη, μπορεί να αισθανώμεθα τους εαυτούς μας αδυνάτους, σαν εκείνους που προσκόπτουν, σαν εκείνους που δεν μπορούν να συνεχίσουν περιπατώντας όρθιοι. Αλλά η ουράνια βασιλεία είναι ισχυρή, κραταιή αρκετά για να κατασυντρίψη όλους τους εχθρούς τερματίζοντας την ύπαρξί τους. Ο ανάσσων Βασιλεύς της Ιησούς Χριστός από τον «οίκον Δαβίδ» θα ζήση σύμφωνα με το θεόδοτο όνομα του «Θεός Ισχυρός». Θα είναι άγγελος του Ιεχωβά ενώπιόν μας. Πρέπει να συνεχίσωμε ακολουθώντας αυτόν, τον Μεγαλύτερον Δαβίδ. Επομένως υπάρχει κάθε αιτία για να εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά Θεό και ν’ αντλούμε δύναμι για να εγκαρτερήσωμε ως την ολοσχερή εκμηδένισι των εχθρικών πολιορκητών. Για τις πνευματικές ‘σκηνές του Ιούδα’ και για τον ‘πολύν όχλον’ των νομιμοφρόνων συντρόφων των επάνω στη γη θα υπάρξη τελική σωτηρία από τον Ιεχωβά τον Θεόν μας μέσω του ακατανικήτου του Βασιλέως των βασιλέων, Ιησού Χριστού.—Ησ. 9:6· Αποκάλ. 7:9-17.

[Υποσημειώσεις]

«Στα τελευταία χρόνια, πολλή από την αντιθρησκευτική προπαγάνδα κατηυθύνθη ειδικά εναντίον των μικρών ομάδων, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι ενεργώς προάγουν μη υπακοή προς το κράτος.»