Βρίσκετε Εκείνο που Ζητείτε!
ΜΙΑ από τις αιτίες που η Αγία Γραφή απολαμβάνει μια τόσο ευρεία κυκλοφορία και είναι από χρόνο σε χρόνο το ευρύτερα πωλούμενο βιβλίο, είναι χωρίς αμφιβολία η βασική σοφία της συμβουλής της. Ανάμεσα στα πολλά παραδείγματα που θα μπορούσαν να δοθούν είναι τα λόγια του Ιησού Χριστού που βρίσκονται στο εδάφιο Ματθαίος 7:7: «Ζητείτε, και θέλετε ευρεί.»
Μολονότι αυτά τα λόγια τονίζουν την ανάγκη της επιμονής στην αναζήτησι καλών πραγμάτων, υπονοείται, επίσης, ως περιλαμβανομένη σ’ αυτά η σκέψις ότι συνήθως θα βρούμε εκείνο το οποίο επιμόνως ζητούμε. Έτσι, αν η φύσις μας είναι να ζητούμε ή ν’ αναμένωμε να βρούμε θαυμαστές ιδιότητες σε άλλους, είναι πολύ πιθανόν ότι θα τις βρούμε. Εξ άλλου, αν είμεθα αδικαιολόγητα καχύποπτοι, ζητώντας ή περιμένοντας να βρούμε κακές ιδιότητες στους άλλους, είναι πολύ πιθανόν ότι θα τις βρούμε. Όλ’ αυτά, ας σημειωθή, βρίσκονται σε αρμονία με τα θεόπνευστα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Εις δε τους καθαρούς πάντα είναι καθαρά· εις δε τους μεμιασμένους και απίστους ουδέν καθαρόν, αλλά και ο νους αυτών και η συνείδησις είναι μεμιασμένα.—Τίτον 1:15.
Ο Ιεχωβά Θεός θέτει ενώπιόν μας ένα καλό παράδειγμα σ’ αυτό το σημείο, διότι αυτός δεν μας παρακολουθεί με κριτική διάθεσι για να βρη σε μας όσο το δυνατόν περισσότερα σφάλματα. Δεν είναι αδικαιολόγητα καχύποπτος. Έτσι ο Θεόπνευστος ψαλμωδός έγραψε: «Εάν, παρατηρήσης ανομίας, ω Γιαχ, ω Ιεχωβά, τις θέλει δυνηθή να σταθή; Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, δια να σε φοβώνται.»—Ψαλμ. 130:3, 4, ΜΝΚ.
Μια περίπτωσις, που αναγράφεται στη Γραφή για τον τρόπο ενεργείας του Ιεχωβά Θεού σ’ αυτό το ζήτημα, βρίσκεται στην πολιτεία του με τον Βασιλέα Ιωσαφάτ, ένα δίκαιο, θεοσεβή βασιλέα του Ιούδα. Σε μια περίπτωσι αυτός ο βασιλεύς διέπραξε την ανοησία να συνάψη στρατιωτική συμμαχία με τον πονηρό Βασιλέα Αχαάβ του Ισραήλ. Ο Θεός τον επέπληξε, λέγοντάς του μέσω του προφήτου του Ιηού: «Τον ασεβή βοηθείς, και τους μισούντας τον Ιεχωβά αγαπάς; δια τούτο οργή παρά του Ιεχωβά είναι επί σε.» Αλλά λόγω του καλού υπομνήματος που είχε προηγουμένως ο βασιλεύς Ιωσαφάτ, ο Θεός επροχώρησε και είπε: «Πλην ευρέθησαν εν σοι καλά πράγματα καθότι αφήρεσας άλση (τους ιερούς [φαλλικούς] πασσάλους, ΜΝΚ) από της γης, και κατεύθυνας την καρδίαν σου εις το να εκζητής τον Θεόν.» Πράγματι, ο Βασιλεύς Ιωσαφάτ, είχε σφάλλει, αλλά εν τούτοις ο Ιεχωβά Θεός βρήκε καλό σ’ αυτόν και γι’ αυτό έδειξε έλεος απέναντί του—2 Χρον 19:2, 3.
Είναι στοργικό να ζητούμε το καλό στους άλλους. Όχι να είμεθα άνθρωποι που εξαπατώνται εύκολα. Ιδιοτελείς άνθρωποι, ειδικά στον τομέα των εμπορικών επιχειρήσεων της ζωής, είναι πρόθυμοι να επωφεληθούν από τους άλλους· γι’ αυτό η Βιβλική παροιμία σοφά παρατηρεί: «Ο απλούς [άπειρος, ΜΝΚ] πιστεύει εις πάντα λόγον ο δε φρόνιμος προσέχει εις τα βήματα αυτού.» (Παροιμ. 14:15) Ομοίως, θα διαπράξωμε σοβαρό σφάλμα, αν προσπαθούμε να βρούμε καλό σε ενέργειες και οργανώσεις τις οποίες ο Θεός καταδικάζει. (Γεν. 3:1-5· 1 Τιμ. 2:14· Ρωμ. 1:24-32· 2 Κορ. 6:14-18) Αλλά στις καθημερινές μας σχέσεις με συντρόφους, φίλους και συγγενείς, το να ζητούμε ή ν’ αναμένωμε να βρούμε κακό στους άλλους ασφαλώς αυτό προδίδει μία αρνητική διανοητική στάσι ή διάθεσι. Είναι μια τέτοια πορεία φρόνιμη; Καθόλου, διότι, όπως κατάλληλα παρετήρησε κάποτε ένας ποιητής σχετικά με πράγματα τα οποία προορίζονται ν’ αρέσουν λόγω της ωραιότητός των: «Αυτός είναι ο καλύτερος κανών για ευτυχία στη ζωή καθώς και για ορθή κρίσι . . . το να προσπαθήτε να εξακριβώσετε γιατί ένα πράγμα είναι καλό, μάλλον παρά γιατί είναι κακό.» Επί τέλους, κανένας δεν είναι τέλειος.
Το αντίδοτο για τη διάθεσι ν’ αναζητούμε το κακό στους άλλους είναι η ανιδιοτέλεια ή αγάπη· γι’ αυτό εποικοδομεί. Είναι πρόθυμη να πιστεύση τα καλά πράγματα των άλλων και να τους δώση το ευεργέτημα της αμφιβολίας εκτός αν αποδειχθούν ότι είναι ανάξιοι της εμπιστοσύνης μας. Ιδιαίτερα οφείλουν οι Χριστιανοί στις σχέσεις των με τους ομοίους με αυτούς Χριστιανούς να σκέπτονται και να ενεργούν με βάσι τις αρχές, τις οποίες εξήγγειλε ο απόστολος Παύλος στην περιγραφή του για τον τρόπο που ενεργεί η αγάπη: «Η αγάπη . . . πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει.» (1 Κορ. 13:4, 7) Αυτό είναι εκείνο που κάνει τους μάρτυρας του Ιεχωβά να εξακολουθούν να μεταβαίνουν από σπίτι σε σπίτι. Παρ’ όλο τον σκεπτικισμό και τον υλισμό που υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο, αποβλέπουν και ελπίζουν να βρουν μερικά άτομα τα οποία ποθούν να μάθουν περισσότερα για τον Θεό και την Αγία Γραφή. Και αυτοί οι Μάρτυρες πράγματι βρίσκουν αυτό που ζητούν!—Ιεζ. 9:4.
Αυτή η αρχή εφαρμόζεται όχι μόνο στη στάσι ενός ατόμου, όταν συναναστρέφεται με άλλα άτομα, αλλά εφαρμόζεται, επίσης, στη στάσι ενός ανθρώπου απέναντι στο Βιβλίο των βιβλίων, την Αγία Γραφή. Κι εδώ, επίσης, οι άνθρωποι σε μεγίστη γενικότητα είναι πιθανόν ότι θα βρουν αυτό που ζητούν: καλή φιλολογία, ενδιαφέρουσα ιστορία, ευγενείς αρχές, ή, επάνω από όλα, τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού. Αλλά μερικά άτομα πλησιάζουν τη Γραφή με μια εξαιρετικά επικριτική στάσι, τη στάσι του ανθρώπου ο οποίος «αναζητεί λάθη,» όπως λέγουν. Και αυτοί, επίσης, συνήθως βρίσκουν, ή τουλάχιστον νομίζουν ότι βρίσκουν, αυτό που ζητούσαν: προφανή λάθη, αντιφάσεις ή ασυνέπειες. Πράγματι, εξαιτίας σφαλμάτων των αντιγραφέων ή των μεταφραστών, ή λόγω αλλαγών της γλώσσης, προέκυψαν προβλήματα. Αλλά πολύ πιο συχνά αυτά τα προβλήματα προκύπτουν από μια επιφανειακή ανάγνωσι της Γραφής.
Έτσι μια ηλικιωμένη Χριστιανή Αφρικανικής καταγωγής και περιορισμένης μορφώσεως, η οποία επήγαινε από σπίτι σε σπίτι στην περιοχή του Μπόστον, δίνοντας μαρτυρία για την πίστι της, συνήντησε ένα φοιτητή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ο οποίος της είπε ότι δεν επίστευε στη Γραφή διότι, ευρίσκετο σε αντίφασι με τον εαυτό της. Για να το αποδείξη είπε ότι σε κάποιο μέρος η Γραφή δείχνει ότι ο Ιησούς και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα, αλλά σ’ ένα άλλο μέρος λέγει ότι ο Ιησούς ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο οποίος ανεστήθη εκ νεκρών. Αλλά αυτή η ηλικιωμένη Χριστιανή ήταν σε θέσι να δείξη στον φοιτητή ότι δεν ήταν ο Βιβλικός συγγραφεύς Ματθαίος εκείνος ο οποίος είπε ότι ο Ιησούς ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής που ανεστήθη εκ νεκρών, αλλ’ ότι ο Ματθαίος απλώς κατέγραψε το γεγονός ότι ο Βασιλεύς Ηρώδης είχε αυτή την εσφαλμένη ιδέα.—Ματθ. 14:1, 2.
Πόσες ευλογίες και χαρές στερούνται εκείνοι οι οποίοι ερευνούν για να βρουν εσφαλμένα πράγματα, οι οποίοι αποβλέπουν, αναμένουν ή ελπίζουν να βρουν λάθη στη Βίβλο ή αδυναμίες και σφάλματα στους γείτονάς των, τους συγγενείς των ή ομοίους με αυτούς Χριστιανούς! Πόσο πιο φρόνιμο είναι, για να μη πούμε κάτι για το πόσο πιο στοργικό, είναι να εξακολουθούμε να ζητούμε αλήθεια και σοφία στον Λόγο του Θεού και ν’ αναμένωμε να βρίσκωμε θαυμάσιες ιδιότητες στους άλλους!
Αυτή είναι, επίσης, η δικαία, η ορθή πορεία, διότι δεν είναι μήπως αυτή η στάσις που θέλομε να εκδηλώνουν οι άλλοι απέναντί μας; Ασφαλώς! Έτσι κι εδώ πάλι εφαρμόζεται ο κανών του Ιησού Χριστού: «Καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς.»—Λουκ. 6:31.