Τα Όρια της Βασιλείας του Θεού — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Τα Όρια της Βασιλείας του Θεού

1. Στο Ματθαίο 5:3, 19, για ποιες δύο απαιτήσεις γίνεται λόγος σχετικά με τη βασίλεια του Θεού;

Ο ΙΗΣΟΥΣ στη γνωστή επί του Όρους Ομιλία του ετόνισε τη σπουδαιότητα της αναζητήσεως της βασιλείας του Θεού σε άμεση σχέσι με τα όριά της, δηλαδή, με τα άτομα που περιελάμβανε ως μέλη της. Κάνοντας λόγο πρώτα για την ανάγκη που είχαν οι κληρονόμοι της Βασιλείας να είναι ταπεινοί και να προσεύχωνται επιμόνως είπε τα εξής: «Μακάριοι οι έχοντες συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.» Ως προειδοποίησι και ενθάρρυνσι ετόνισε επίσης ότι οι κληρονόμοι της Βασιλείας «έπρεπε να τηρούνται μέσα στα όρια των εντολών του Θεού, και είπε: «Όστις λοιπόν αθετήση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων [του Μωσαϊκού Νόμου], και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος θέλει ονομασθή [συνεπώς ακατάλληλος] εν τη βασιλεία των ουρανών όστις δε εκτελέση και διδάξη, ούτος μέγας θέλει ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 5:3 (ΜΝΚ), 19.

2. Πώς πρέπει να εφαρμόζωνται προσωπικά τα πρώτα αιτήματα της Κυριακής προσευχής;

² Εξετάστε κατόπιν τα πρώτα λόγια της υποδειγματικής προσευχής που αποτελεί μέρος εκείνης της ομιλίας: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Αυτά δεν είναι απλώς γενικά αιτήματα. Στην πραγματικότητα αποτελούν όρια ή κατευθυντήριες γραμμές που πρέπει να εφαρμόζωνται σ’ εμάς προσωπικά. Πρέπει ν’ αγιάζωμε το όνομα του Ιεχωβά στις καρδιές και στις διάνοιες μας και σε όλη μας τη διαγωγή. Όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος για τη διαγωγή μας: «Τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας· να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ τιμή· . . . Διότι ο Θεός δεν εκάλεσεν ημάς προς ακαθαρσίαν, αλλά προς αγιασμόν. Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης είθε να σας αγιάση ολοκλήρως.» Πρέπει όχι μόνον να επιθυμούμε να γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη γενικά, αλλά και ειλικρινά να ζητούμε να γνωρίσωμε και να εκτελέσωμε το θέλημα του στη ζωή μας ακριβώς τώρα κι έτσι ν’ αποδείξωμε την αγάπη μας γι’ αυτόν. Αυτό σημαίνει την αφιέρωσί μας. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω· Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.»—1 Θεσσ. 4:3-7· 5:23· 1 Ιωάν. 2:15-17.

3. Εκτός από το να ζητούμε τη Βασιλεία, τι άλλο είπε ο Ιησούς και πώς πολλοί έχουν προσκόψει σ’ αυτό;

³ Παρακάτω στην ομιλία του ο Ιησούς, αφού προειδοποιεί για τους κινδύνους του υλισμού, ότι «πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί» λέγει: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, καΙ την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» (Ματθ. 6:32, 33) Όσο παράδοξο καΙ αν φαίνεται, ο Ιησούς εδώ έθιξε έναν από τους κυριωτέρους φραγμούς που συναντά κανείς όταν ζητή τον Θεό, όχι μόνον οι Ιουδαίοι αλλά και οι άνθρωποι γενικά. Πολλοί άνθρωποι είναι έτοιμοι να δικαιολογηθούν και να φανούν ότι έχουν δίκαιο τουλάχιστον στα μάτια των συντρόφων των. Αυτό καθορίζεται από τους δικούς των κανόνες που ποικίλλουν πολύ μεταξύ των διαφόρων ανθρώπων ιδιαίτερα στη σύγχρονη ανεκτική κοινωνία. Οι Ιουδαίοι γενικά ζητούσαν να συστήσουν τη δική τους δικαιοσύνη, εμπιστευόμενοι στην ικανότητά των να τηρούν τον Νόμο που είχε δοθή διά του Μωυσέως, όπως είπε ο Παύλος: «Έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού. Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα.»—Ρωμ. 10:2-4· βλέπε επίσης Γαλάτας 3:10-14.

4. Ποια είναι η αιτία της δυσκολίας; Πώς ενεργεί αυτή και πώς μπορεί να υπερνικηθή;

⁴ Ασφαλώς η υπερηφάνεια, το αντίθετο της ταπεινότητος, είναι στη ρίζα αυτής της δυσκολίας. Άρχισε από τον Διάβολο, ‘τον Θεό του κόσμου τούτου,’ και αποτελεί το μέσον με το οποίον αυτός ετύφλωσε τον νουν των απίστων «διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» Η υπερηφάνεια ενεργεί σαν ένας φραγμός στην αναζήτησι του αληθινού Θεού. Στρέφει τις καρδιές μας προς τα μέσα, στους εαυτούς μας με θαυμασμό. Έτσι επέρχεται μια άμβλυνσις των διανοητικών μας δυνάμεων προς την απιστία και αυτό ενεργεί σαν ένα κάλυμμα. «Όταν όμως επιστρέψη προς τον Ιεχωβά [με ταπεινότητα και ειλικρίνεια], θέλει αφαιρεθή το κάλυμμα.» Η υπερηφάνεια μπορεί κάλλιστα ν’ αποτελή μέρος της φυσικής μας ιδιοσυστασίας, αλλά, όπως είπε ο Παύλος, πρέπει ν’ ‘απεκδυθώμεν τον παλαιόν ανθρωπον’ και αντ’ αυτού ‘να ενδυθώμεν ταπεινοφροσύνην.’—2 Κορ. 4:4·3:13-16· ΜΝΚ· Κολ. 3:9, 12.

5. (α) Πώς περιέγραψε ο Ιησούς τις απαιτήσεις γι’ αυτούς που ζητούν ζωή; (β) Είναι η οδός του κόσμου πραγματικά οδός της αληθινής ελευθερίας;

⁵ Ο Ιησούς, προς το τέλος της επί του Όρους Ομιλίας του στη Γαλιλαία ώρισε σαφή όρια για κείνους που ζητούν ζωή, λέγοντας: «Εισέλθετε διά της στενής πύλης διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.» (Ματθ. 7:13, 14) Ας μη σας αποθαρρύνη αυτό. Ο Ιησούς δεν είπε ότι ήταν θέλημα του Θεού να την βρουν λίγοι μόνον. Μπορείτε να είσθε μεταξύ εκείνων που βρίσκουν αυτή τη στενή πύλη και την οδό που οδηγεί στη ζωή, αν είσθε προετοιμασμένοι να δεχθήτε τους όρους που σχετίζονται με το έργον της μαθητεύσεως. (Λουκ. 9:23, 24) Παροδικώς, θα μπορούσαμε να προσθέσωμε ότι η οδός του κόσμου, η πορεία της φιληδονίας και της αυτοδιαθέσεως, μολονότι φαινομενικά χωρίς όρια, «πλατεία και ευρύχωρος,» στην πραγματικότητα είναι η πορεία της δουλείας που δεσμεύεται από την αμαρτίαν και την ιδιοτέλεια, και που οδηγεί στην απογοήτευσι και την καταστροφή.—Ρωμ. 6:16, 21.

6. Ποια τελική προειδοποίησι έδωσε ο Ιησούς που υποστηρίζεται από ποιο ισχυρό παράδειγμα;

⁶ Ο Ιησούς τελικά, τονίζοντας πάλι την ανάγκη της υπακοής και προειδοποιώντας να φυλαγώμεθα από το να ομολογούμε απλώς ότι ζητούμε τον Θεό είπε: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς.» Ετελείωσε με μια έντονη παραβολή τονίζοντας που θα καταλήξη εκείνος «όστις ακούει τους λόγους μου τούτους και κάμνει αυτούς» και που θα καταλήξη «ο ακούων τους λόγους μου τούτους και μη κάμνων αυτούς.»—-Ματθ. 7:21-27· 15:7-9

ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΚΙΝΕΙ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

7. (α) Ποιες Ιδιότητες είναι ζωτικές όταν ζητούμε τον Θεό και σε ποιο καλό αποτέλεσμα οδηγούν; (β) Πώς αυτό κατεδείχθη από τον Άβελ, τον Ενώχ και τον Νώε;

⁷ Έχοντας υπ’ όψιν αυτά τα λόγια του Ιησού, μπορούμε να εκτιμήσωμε πληρέστερα ότι ζητώντας τον Θεό πρέπει να είμεθα έτοιμοι και πρόθυμοι να συμμορφωθούμε με όλες τις απαιτήσεις του. Η πίστις και η αφοσίωσις είναι ουσιώδεις. Δεν πρόκειται απλώς για αφηρημένες ιδιότητες. Αν καλλιεργούνται ορθά, θα μας υποκινήσουν να πλησιάσωμε στον Θεό με μια στενώτερη σχέσι μαζί του, που μας κάνει να βαδίζωμε με αυτόν. Αυτό συνέβαινε μ’ εκείνους τους άνδρες και τις γυναίκες πίστεως που αναφέρονται στην προς Εβραίους επιστολή κεφάλαιον 11. Όπως ο Άβελ, έτσι και ο Ενώχ «εμαρτυρήθη ότι ευηρέστησεν εις τον Θεόν.» Κατόπιν ο Νώε «εφοβήθη και κατεσκεύασε κιβωτόν προς σωτηρίαν του οίκου αυτού.» Σχετικά με αυτούς τους άνδρες λέγεται ότι ‘περιεπάτησαν με τον αληθινό Θεό.’ Φυσικά, δεν μπορείτε ν’ αναζητήτε ένα πρόσωπο, αν ήδη συμβαδίζετε με αυτό, έτσι δεν είναι; Για κείνους η αναζήτησις είχε τελειώσει μολονότι πάντοτε ζητούσαν να διατηρήσουν την επιδοκιμασία και την εύνοια του Ιεχωβά. Όλοι αυτοί οι προχριστιανοί μάρτυρες απέδειξαν την πίστι των και την αφοσίωσί των με τα έργα των, με την πιστότητα και την εγκαρτέρησί των.—Εβρ. 11:5· Γέν. 5:22· 6:9· Ιακ. 2:17· 1 Ιωάν. 3:18.

8. Ποια αλήθεια εκτίθεται στην επιστολή προς Εβραίους 11:6, και πώς εμείς έχομε σήμερα ισχυρούς λόγους για πίστι;

⁸ Εντυπώστε καλά τη θεμελιώδη αλήθεια που εξέφρασε ο Παύλος σχετικά με αυτό ακριβώς: «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Πραγματικά, εμείς έχομε πιο ισχυρούς λόγους για πίστι απ’ όσους είχαν οι αρχαίοι εκείνοι μάρτυρες. Έχομε πλήρη τον Λόγο του Θεού με τον πλούτο των πληροφοριών και της πείρας. Έχομε επίσης τις ωραίες πείρες ενός πολλού όχλου συγχρόνων μαρτύρων όπως αναγράφονται στο Βιβλίο του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Επίσης, μπορούμε να διακρίνουμε στην εποχή μας την εκπλήρωσι πολλών από τις θεόδοτες προφητείες που ανεγράφησαν από τους πιστούς άνδρας της αρχαιότητος. Όπως προελέχθη, όλες οι ενδείξεις τονίζουν ότι ο Χριστός Ιησούς, ο ουράνιος Βασιλεύς, είχε ενθρονισθή στο έτος 1914 μ.Χ. Τώρα είναι καιρός που διαχωρίζονται οι άνθρωποι όλων των εθνών, όπως ακριβώς ένας ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Σε λίγο θα έλθη ο Αρμαγεδδών, που ακολουθείται από την χιλιετή ημέρα της κρίσεως στην οποία ο Θεός θα «κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη» με εκείνον που αυτός διώρισε και εγγυήθηκε, τον Υιόν του ανθρώπου. Ζούμε σ’ έναν καιρό στον οποίον απέβλεπε ο Άβελ και ο Ενώχ, και προσκιάσθηκε από τις ημέρες του Νώε. Και ο Ιησούς είπε ότι, «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνονται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας. . .. [διότι] εξεύρετε ότι είναι πλησίον η βασιλεία του Θεού.»—Πράξ. 17:31· Λουκ. 21:28-31· βλέπε επίσης Γένεσις 3:15· Ματθαίος 24:37-39· Ιούδας 14, 15· Αποκάλυψις 20:1-3.

9. Πώς ο Ιάκωβος συνδέει την πίστι με την υπομονή και ποια άλλη συμβουλή δίνει;

⁹ Για ν’ αυξήσωμε την κατανόησί μας και την από μέρους μας εκτίμησι των αξιών, ώστε να μας ωθή η καρδιά μας να διατηρούμε την ορθή πορεία ενεργείας, ας λάβωμε υπό σημείωσιν την πρακτική συμβουλή του Ιακώβου: «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς· γνωρίζοντες ότι η δοκιμασία της πίστεως σας εργάζεται υπομονήν.» Αν «η υπομονή έχη έργον τέλειον» θα έχη ως αποτέλεσμα «τον στέφανον της ζωής τον οποίον ο Ιεχωβά υπεσχέθη εις τους αγαπώντας αυτόν.» Ο Ιάκωβος επίσης τονίζει την ταπεινότητα και τη θετική ενέργεια όταν ζητούμε τον Θεό: «Ο Θεός εις τους υπερήφανους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν. «Υποτάχθητε λοιπόν εις τον Θεόν αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σας. Πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς.» Για ν’ αποκτήσωμε μια τέτοια βαθειά εκτίμησι, που να μας υποκινή σε μια πορεία σταθερής αφοσιώσεως, χρειάζεται υπομονή, όπως εξηγεί ο Ιάκωβος: «Ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης, και μακροθυμεί δι’ αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώιμον και όψιμον. Μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας.»—Ιακ. 1:2-4, 12· 4:6-8, ΜΝΚ· 5:7, 8.

10. Πάνω σε ποια αρχή της διπλής κατευθύνσεως ενεργεί ο Θεός και προς ποιους;

¹⁰ Ο Ιάκωβος δεν ήταν ο πρώτος που ανέφερε την αρχή της διπλής κατευθύνσεως με την οποία ενεργεί για να συναντήση στο μέσον του δρόμου ας το πούμε έτσι, εκείνους που επιθυμούν να τον πλησιάσουν. Πριν από αιώνες ο Δαβίδ είχε την έμπνευσι να δώση αυτή την ενθάρρυνσι και την προειδοποίησι στον γιο του: «Και συ, Σολομών υιέ μου, γνώρισον τον Θεόν του πατρός σου, και δούλευε αυτόν εν καρδία τελεία και εν ψυχή θελούση· διότι ο Ιεχωβά εξετάζει πάσας τας καρδίας, . . . εάν εκζητής αυτόν, θέλει ευρίσκεσθαι υπό σου· εάν όμως εγκαταλίπης αυτόν, θέλει σε απορρίψει διά παντός.» Ομοίως, ο Ανανί ο βλέπων είπε αργότερα στον Βασιλέα Ασά: «Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά περιτρέχουσι διά πάσης της γης, διά να δειχθή δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών τελείαν προς αυτόν εις τούτο έπραξας αφρόνως· διά τούτο θέλεις έχει πολέμους εις το εξής.»—1 Χρον. 28:9, ΜΝΚ 2 Χρον. 16:9.

11. Πώς και γιατί αυτή η αρχή της διπλής κατευθύνσεως μπορεί να λειτουργήση με αντίστροφο τρόπο;

¹¹ Αυτή η αρχή της διπλής κατευθύνσεως μπορεί να λειτουργήση και αντιστρόφως. Ο Ιεχωβά με το πνεύμα του, με την αόρατη ενεργό δύναμί του αποκαλύπτεται και δείχνει τη δύναμί του υπέρ εκείνων οι οποίοι έχουν ευθεία καρδιά απέναντι του. Ο Θεός που γνωρίζει την καρδιά, θα δώση το άγιο πνεύμα του σ’ εκείνους που τον ζητούν ειλικρινά. Αλλά μπορεί και ν’ αποσύρη το πνεύμα του αν κανείς απομακρύνη την καρδιά του απ’ αυτόν, όπως συνέβη με τον Σολομώντα. Όπως αναγράφεται γι’ αυτόν: «Ότε εγήρασε ο Σολομών, αι γυναίκες αυτού εξέκλιναν την καρδίαν αυτού κατόπιν άλλων θεών· και η καρδία αυτού δεν ήτο τελεία μετά του Ιεχωβά του Θεού αυτού, ως η καρδία Δαβίδ του πατρός αυτού.»—Πράξ. 15:8· Λουκ. 11:13· 1 Βασ. 11:4.

12. (α) Τι είχε τονισθή στα λόγια του Θεού σχετικά με τον Σολομώντα και ποιο καλό ελατήριο θα τον υποκινούσε; (β) Αλλά ποιο ήταν το αποτέλεσμα σχετικά με τον Σολομώντα και γιατί;

¹² Σημειώστε την έμφαση που δίδεται στην σπουδαιότητα του να γνωρίσωμε τις εντολές του Θεού και να τηρούμεθα μέσα στα θεοκρατικά όρια. Λίγο πριν από τα λόγια που λέγονται στο βιβλίο 1 Χρονικών 28:9, ο Δαβίδ είπε στον Σολομώντα τι του είχε πει ο Θεός: «Θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού [του Σολομώντος] έως αιώνος, εάν μείνη σταθερός εις το να εκτελή τας εντολάς μου και τας κρίσεις μου, καθώς εν τη ημέρα ταύτη,» και σ’ αυτά ο Δαβίδ προσέθεσε τη δική του έκκλησι. Ο Δαβίδ ετελείωσε δίνοντας στον γιο του αυτή τη συγκινητική προτροπή: «Ιδέ τώρα ότι ο Ιεχωβά· σε έκλεξε διά να οικοδομήσης οίκον εις αγιαστήριον ενδυναμού, και εκτελεί.» Εκείνος εξετέλεσε αυτή την παραγγελία, αλλά αργότερα απέτυχε στη ζωτική δοκιμασία να τηρήση αληθινή αφοσίωσι της καρδιάς στον Ιεχωβά. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Είπεν ο Ιεχωβά εις τον Σολομώντα, Επειδή τούτο ευρέθη εν σοί, και δεν εφύλαξας την διαθήκην μου και τα διατάγματα μου, τα οποία προσέταξα εις σε, θέλω εξάπαντος διαρρήξει την βασιλείαν από σου, και δώσει αυτήν εις τον δούλον σου.»—1 Χρον. 28:7, 8, 10, ΜΝΚ·1 Βασ. 11:9-11, ΜΝΚ.

13. Μέσω του Μαλαχία τι έκκλησι έκαμε ο Ιεχωβά και πώς αυτό είχε μικρή και μεγάλη εκπλήρωσι;

¹³ Με τον Σολομώντα η αρχή της διπλής κατευθύνσεως ετελείωσε με αντίστροφο τρόπο προς αισχύνην και όνειδος του. Αλλά δεν έπρεπε να είναι έτσι. Ο Ιεχωβά έκαμε την εξής άμεση και θετική έκκλησι στον Ισραήλ μολονότι στις ημέρες του Μαλαχία είχαν μια μακρά ιστορία προς ζημίαν των: «Εκ των ημερών των πατέρων σας απεχωρίσθητε από των διαταγμάτων μου, και δεν εφυλάξατε αυτά. Επιστρέψατε προς εμέ, και θέλω επιστρέψει προς εσάς, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» Σε μια τελική ημέρα κρίσεως του Ισραήλ ένα υπόλοιπο επέστρεψε και έγιναν μαθηταί του Ιησού του Μεσσίου των. Ομοίως και σ’ αυτήν την ημέρα κρίσεως του Χριστιανικού κόσμου, που αποτελεί το πρώτιστο μέρος της Βαβυλώνος της Μεγάλης, ένα υπόλοιπο αληθινών Χριστιανών έχει χωρισθή και καθαρισθή και αυτοί αποδείχθηκαν ότι είναι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Σημειώστε αυτό που τους διακρίνει. «Και θέλουσιν είσθαι εμού, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, εν τη ημέρα εκείνη, όταν εγώ ετοιμάσω τα πολύτιμα μου . .. Τότε θέλετε επιστρέψει, και διακρίνει μεταξύ δικαίου και ασεβούς, μεταξύ του δουλεύοντας τον Θεόν, και του μη δουλεύοντος αυτόν.»—Μαλ. 3:2-4, 7, 17, 18· βλέπε επίσης Λουκάς 12:8, 9.

14. (α) Ποιο καλό οικοδομητικό έργο ετέθη σε ενέργεια την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.; (β) Ποια παγκόσμια σύναξις γίνεται σήμερα; (γ) Όπως επισημαίνει ο Πέτρος, ποιες απαιτήσεις είναι ουσιώδεις για καλή οικοδόμησι;

¹⁴ Ο Σολομών αληθινά είχε μια ωραία παραγγελία να οικοδομήση τον ναό, το αγιαστήριον του Θεού, αλλά εμείς σήμερα έχομε ακόμη μεγαλύτερο προνόμιο. Τα πολλά οικοδομήματα για τα οποία ήταν υπεύθυνος ο Σολομών είχαν κτισθή με ξύλα και λίθους. Εν τούτοις από την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. η Χριστιανική εκκλησία ταυτίζεται ως ‘οικοδομή του Θεού.’ «Όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού· εν τω οποίω πάσα η οικοδομή . . . αυξάνεται εις ναόν άγιον . . . εις κατοικητήριον του Θεού διά του πνεύματος.» Τι υψηλή αντίληψις της ‘οικοδομής του Θεού’ που αποτελείται από ζώντας λίθους! Σήμερα, εκτός από το υπόλοιπο της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Ιεχωβά έχει εγκαινιάσει μια παγκόσμια σύναξι στην οποία μπορείτε να μετάσχετε που θα καταλήξη σ’ έναν ‘πολύν όχλο,’ που λαμβάνει τη στάσι του με το μέρος του Θεού και της βασιλείας του σε στενή συναναστροφή με το υπόλοιπον των κληρονόμων της βασιλείας. Ο Πέτρος, αναφερόμενος στον Χριστό Ιησού ως τον κυριώτερον ‘ζώντα λίθον’ παραθέτει από την προφητεία του Ησαΐα τα εξής: «Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, θέτω εν τη Σιών θεμέλιον λίθον, λίθον εκλεκτόν, έντιμον ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές· .. . Και θέλω βάλει την κρίσιν εις τον κανόνα, και την δικαιοσύνην εις την στάθμην.» Πόσο ουσιώδες είναι να τηρούμε τα όρια που επισημαίνονται από «τον κανόνα» και «την στάθμην» του Θεού σ’ αυτή την ημέρα της κρίσεως!—1 Κορ. 3:9, 17· Εφεσ. 2:20-22· 1 Πέτρ. 2:4-6· Ησ. 28:16, 17.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΟΡΙΟ

15. Πώς μπορεί να ορισθή η δικαιοσύνη, και πώς αυτή εξαιρεί δύο ιδιότητες του Θεού;

¹⁵ Σε αντίθεσι με το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων, ο Πέτρος λέγει: «Νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Δικαιοσύνη σημαίνει εκείνο που είναι ευθές, δίκαιον και ορθόν. Εν τούτοις, στα όμματα και στις υποθέσεις των ανθρώπων ο κανών του τι είναι δίκαιο ποικίλλει σημαντικά, και συχνά επηρεάζεται, αν δεν διέπεται, από σκοπιμότητα. Στις σκληρές διαμάχες για εδαφικά σύνορα μεταξύ εθνών, το κάθε μέρος ισχυρίζεται ότι έχει δίκαιο, άλλα η έκβασις είναι σύμφωνα με το αρχαίο ρητό που λέγει ‘το δίκαιον του ισχυρότερου.’ Αυτό ποτέ δεν συμβαίνει με τον Ιεχωβά. Είναι αλήθεια ότι αυτός είναι ‘ο Παντοκράτωρ Θεός.’ Είναι επίσης απείρως σοφός. Πραγματικά, όλες οι ιδιότητες του είναι στον υπέρτατο βαθμό και σε τέλεια ισορροπία. Η δικαιοσύνη του, όμως, ιδιαίτερα καταδεικνύεται στην αγάπη και στην ευθύτητα του. «Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.» Η κυριαρχία του, ειδικά ως προς τη βασιλεία του υπό τον Χριστόν, ο οποίος έδωσε τη ζωή του ως αντίλυτρο, μεγαλύνει την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Θεού μ’ ένα θαυμάσιο τρόπο.—Αποκάλ. 16:14· Δευτ. 32:4· βλέπε επίσης Μαλαχίας 3:6.

16. (α) Είναι δυνατόν να συμμορφώσωμε τη ζωή μας με τους κανόνες του Θεού και πώς γίνεται αυτό; (β) Ποια καλή διάταξι έκαμε ο Θεός για να μας βοηθήση να μείνωμε μέσα στα κατάλληλα όρια;

¹⁶ Όσο περισσότερο το εκτιμούμε αυτό, τόσο περισσότερο η καρδιά μας εκδηλώνεται με βαθειά ευγνωμοσύνη και μας υποκινεί να συμμορφώσουμε τη ζωή μας με τον ίδιο κανόνα, όπως είπε ο Παύλος: «Να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.» Ιδιαίτερα ως προς την αγάπη, να έχετε υπ’ όψιν ότι αυτή τίθεται σ’ εμάς σαν ένας νόμος και μια εντολή, Όχι απλώς μια πρόσκλησις. (Εφεσ. 4:23, 24· βλέπε επίσης Ματθαίον 22:36-40· Ιωάν. 13:34· Ιακ. 2:8· 1 Ιωάν. 4:7-12.) Ο Ιεχωβά, για να σας βοηθήση και να σας κατευθύνη συνήγαγε τον λαό του σε μια σφικτά συνδεδεμένη ενότητα, σαν σε κατοικία σε μια πόλι των Βιβλικών χρόνων, περιφραγμένη με ένα ισχυρό τείχος για προστασία. Αυτό περιγράφεται ωραία στο βιβλίο του Ησαΐα 26:1-4, 7: «Έχομεν πόλιν οχυράν· σωτηρίαν θέλει βάλει ο Θεός αντί τειχών και προτειχισμάτων. Ανοίξατε τας πύλας, και θέλει εισέλθει το δίκαιον έθνος το φυλάττον την αλήθειαν. . . . Θαρρείτε επί τον Ιεχωβά πάντοτε· διότι εν Ιεχωβά τω Θεώ είναι αιώνιος δύναμις. Η οδός του δικαίου είναι η ευθύτης συ, ευθύτατε, σταθμίζεις την οδόν του δικαίου.»—-Βλέπε επίσης Αποκάλυψις 22:15-21.

17. Αν νομίζωμε ότι ο κανών είναι πολύ υψηλός, πώς ο Λόγος του Θεού παρέχει βοήθεια και ενθάρρυνσι;

¹⁷ Ίσως να αισθάνεσθε κάποια αποθάρρυνσι, νομίζοντας ότι ο κανών είναι πολύ υψηλός για σας προσωπικά. Μπορεί να πήτε ότι ξέρετε τον εαυτό σας πολύ καλά. Αν είναι έτσι, μη λησμονήτε ότι ο Ιεχωβά σας ξέρει πολύ καλύτερα από σας. «Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Ιεχωβά σπλαγχνίζεται τους φοβούμενους αυτόν. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» Μεγάλο μέρος της δυσκολίας, ακόμη και μεγάλο μέρος της ανομίας, οφείλεται κατά πολύ σε άγνοια του σκοπού του Θεού και των φιλαγάθων διατάξεων του. Ενθυμείσθε τα λόγια του Παύλου στο δικαστήριο του Αρείου Πάγου γι’ αυτό το θέμα: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι.» Δεν πρόκειται για μια κενή δήλωσι, Ο καιρός της αγνοίας πέρασε· ο καιρός της μετανοίας είναι παρών. Κατ’ επανάληψι οι Γραφές δείχνουν ότι, σε τελευταία ανάλυσι, δεν πρόκειται μόνο για την ατομική ευθύνη, αλλά και για την δυνατότητα να κάνωμε μια ατομική εκλογή. Η περασμένη ιστορία και η προσωπικότης σας μπορεί ν’ αποκαλύπτουν έμφυτες αδυναμίες, ή και χειρότερα ακόμη πράγματα, που νομίζετε ότι δεν μπορείτε να τα υπερνικήσετε. Εν τούτοις, το γεγονός ότι ο Θεός πολλές φορές εκάλεσε και τους ανόμους ακόμη δείχνει ότι κανενός η περίπτωσις δεν είναι απελπιστική, εκτός αν αυτός εθελουσίως εναντιώνεται στον Θεό και στους κανόνες του, χωρίς να επικαλήται άγνοια ή να επιδεικνύη μετάνοια. Η προειδοποίησις και η έκκλησις του Θεού στον Κάιν δείχνει ότι εκείνον τον καιρό θα μπορούσε να επανορθωθή, ιδιαίτερα αν ζητούσε βοήθεια.—Ψαλμ. 103:13, 14, ΜΝΚ· Πράξ. 17:30· Γεν. 4:6, 7.

18. Μαζί με την ατομική ευθύνη, ποιες εκκλήσεις γίνονται στους ανόμους στην προφητεία του Ιεζεκιήλ;

¹⁸ Σε όλη την προφητεία του Ιεζεκιήλ, κεφάλαιον 18 τονίζεται η ατομική ευθύνη. «Η ψυχή η αμαρτήσασα αυτή θέλει αποθάνει.» Κατ’ επανάληψιν γίνεται επίσης έκκλησις «εάν ο άνομος επιστραφή από πασών των αμαρτιών αυτού τας οποίας έπραξε, και φυλάξη πάντα τα διατάγματα μου, και πράξη κρίσιν και δικαιοσύνην, εξάπαντος θέλει ζήσει, δεν θέλει αποθάνει.» Μια όμοια έκκλησις είχε γίνει και στο έθνος. «Μετανοήσατε και επιστρέψατε από πασών των ανομιών υμών . . .. κάμετε εις εαυτούς νέαν καρδίαν και νέον πνεύμα·. . . διότι εγώ δεν θέλω τον θάνατον του αποθνήσκοντος, λέγει Ιεχωβά Ο Θεός. Διά τούτο επιστρέψατε και ζήσατε.»—Ιεζ. 18:4, 20, 21, 27, 30-32· 33:11, 14-19· βλέπε επίσης Ιωήλ 2:12-14.

19. Ποια ευθύνη και δυνατότης μένει στον καθένα μας, και πώς το ιστορικό τον Παύλου μας βοηθεί ως προς αυτό;

¹⁹ Όπως εσημειώσαμε προηγουμένως, η ίδια αρχή μπορεί να λειτουργήση και με αντίστροφα τρόπο. (Ιεζ. 18:26) Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, η εκλογή και η ευθύνη υπάρχουν. Μπορείτε να κάμετε μια νέα εκλογή, μια ορθή εκλογή, και να κάμετε ένα νέο ξεκίνημα ζητώντας τον Θεόν ίσως μπορέσετε να τον ψηλαφήσετε και να τον βρήτε. Δεν είναι μακρυά. Γνωρίζατε ότι ο Παύλος αναφέρει τον εαυτό του σαν ένα έντονο παράδειγμα ενός ανθρώπου ο οποίος είχε ένα εξαιρετικά κακό παρελθόν σχετικά με την προηγούμενη προσωπικότητα του και τα έργα του, αλλ’ ο οποίος, όπως ο ίδιος λέγει, «ελεήθην όμως διότι αγνοών έπραξα εν απιστία;»—Πράξ. 17:27· 1 Τιμ. 1:12-16· Γαλ. 1:13.

20. Πώς ο Ιησούς ετόνισε την ίδια αυτή δυνατότητα και ευθύνη;

²⁰ Το ίδιο φιλεύσπλαγχνο επιχείρημα βρίσκεται μέσα στα λόγια του Ιησού στο κατά Ιωάννην 3:16-19: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή,. . . (όχι) διά να κρίνη [να καταδικάση] τον κόσμον, αλλά διά να σωθή ο κόσμος δι’ αυτού.» Αυτό δεν ελέχθη ειρωνικά. Ήταν μια πραγματική δυνατότης. Ο Ιησούς ήταν «το φως το αληθινόν τον οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπον.» Αλλ’ όπως είπε ο Ιησούς: «Οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φως· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών.» Αυτή ήταν η εκλογή των. Προτίμησαν να μείνουν έτσι.—Ιωάν. 1:9.

21. Πώς περιγράφεται στον Ψαλμό 24:3-6 η γενεά των εκζητούντων τον Ιεχωβά;

²¹ Από μέρους σας, γιατί να μην ενωθήτε με τη γενεά που περιγράφεται στον Ψαλμό 24:3-6: «Τις θέλει αναβή εις το όρος του Ιεχωβά; και τις θέλει σταθή εν τω τόπω τω αγίω αυτού; Ο αθώος τας χείρας, και ο καθαρός την καρδίαν· όστις δεν έδωκεν εις ματαιότητα την ψυχήν αυτού, και δεν ώμοσε μετά δολιότητος. Ούτος θέλει λάβει ευλογίαν παρά του Ιεχωβά, και δικαιοσύνην παρά του Θεού της σωτηρίας αυτού. Αυτή είναι η γενεά των εκζητούντων αυτόν, των ζητούντων το πρόσωπον σου, Θεέ του Ιακώβ.»

22. Ποια ωραία έκκλησις διατυπώνεται στο εδάφιο Ησαΐας 55:6, 7;

²² Γιατί να μην ανταποκριθήτε στην έκκλησι που διατυπώνεται στον Ησαΐα 55:6, 7: «Ζητείτε τον Ιεχωβά, ενόσω δύναται να ευρεθή· επικαλείσθε αυτόν, ενόσω είναι πλησίον. Ας εγκατάλειπε ο ασεβής την οδόν αυτού, και ο άδικος τας βουλάς αυτού· και ας επιστρέψω προς τον Ιεχωβά, και θέλει ελεήσει αυτόν· και προς τον Θεόν ημών, διότι αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως.» Αυτή δύναται να είναι η πείρα και η ευλογία σας.