Επί του Όρους Ομιλία—Εισέρχονται Όλοι στη Βασιλεία;
Ο ΙΗΣΟΥΣ, αφού προειδοποίησε σχετικά με τους ψευδοπροφήτας τους οποίους οι ακροατές του μπορεί να συναντούσαν στη διάρκεια του πρώτου αιώνος μ.Χ., είπε: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς.»—Ματθ. 7:21· παράβαλε με Λουκάν 6:46.
Για ν’ απολαύσουν τις ευλογίες της βασιλείας του Θεού οι άνθρωποι πρέπει να παραδεχθούν την κυριότητα του Ιησού Χριστού. (Ρωμ. 10:9· Φιλιπ. 2:11) Αλλ’ απαιτούνται περισσότερα από την απλή προσφορά υπηρεσίας χειλέων προς τον Υιόν του Θεού αποκαλώντας τον ‘Κύριον, Κύριον.’
Τις ευλογίες της Βασιλείας θα τις απολαύσουν στο πλήρες μόνον εκείνοι οι οποίοι ‘πράττουν το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς.’ Αυτό το «θέλημα» εκτίθεται επαρκώς στην επί του Όρους Ομιλία. Απαιτεί την εκτέλεσι «καλών έργων» στη διακήρυξι των αληθειών της Βασιλείας σε άλλους. Περιλαμβάνει, επίσης, τη μεταμόρφωσι της προσωπικότητος του ατόμου για να εκδηλώνη θεοειδείς ιδιότητες όπως η ιδιότης της πραότητος, της αγνότητος, της αξιοπιστίας, της ανιδιοτελείας, της αγάπης, της ειλικρινείας και της πίστεως.—Βλέπε Ματθαίον 5:16, 21, 22, 27-30, 33-48· 6:1-18, 25-34.
Τα επόμενα λόγια του Ιησού δείχνουν ότι πολλοί που θα ισχυρίζοντο ότι είναι ακόλουθοί του θ’ απετύγχαναν απ’ αυτή την άποψι: «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.»—Ματθ. 7:22, 23.
«Εν εκείνη τη ημέρα,» όταν ο Θεός εκτελέση κρίσι εναντίον των εχθρών του (Ζαχ. 14:1-3· 2 Θεσ. 2:1, 2· 2 Πέτρ. 3:10-12), «πολλοί» θα επιζητήσουν ευμενή κρίσι, ισχυριζόμενοι ότι είχαν εκτελέσει αξιοσημείωτα έργα ‘εν τω ονόματι αυτού,’ δηλαδή, ως αντιπρόσωποι του Ιησού Χριστού και μέσω της θείας δυνάμεως που παρέχεται μέσω αυτού.
Θα ερωτήσουν: «Δεν προεφητεύσαμεν [δηλαδή, εκφέραμε θεία αγγέλματα, ίσως και προρρήσεις μελλοντικών γεγονότων] εν τω ονόματί σου;» Αλλ’ αυτού του είδους η ‘προφητεία’ δεν αποτελεί βέβαιο χαρακτηριστικό αληθινών Χριστιανών μαθητών. Σύμφωνα με τις Γραφές, προρρήσεις που μερικές φορές βγήκαν αληθινές, καθώς επίσης και αγγέλματα που εξεφράσθησαν σαν να προήρχοντο από θεία πηγή, ελέχθησαν επίσης από ψευδοπροφήτας.—Δευτ. 13:1-3· Ιερ. 14:14.
Μερικοί θα εκαυχώντο ότι ‘εξέβαλον δαιμόνια εν τω ονόματι αυτού.’ Υπάρχουν άτομα στον Χριστιανικό κόσμο σήμερα που ισχυρίζονται ότι έχουν τέτοια δύναμι. Αλλά η ενέργεια της εκβολής δαιμόνων (μέσω μυστικιστικών τελετουργιών) αποτελούσε πάντοτε χαρακτηριστικό μη Βιβλικών θρησκειών. Επί πλέον, ωρισμένοι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνος μ.Χ. εξέβαλαν δαιμόνια μέσω μαγικών τύπων που πίστευαν ότι προήρχοντο από τον Βασιλέα Σολομώντα.a
Η αληθινή Χριστιανοσύνη δεν χαρακτηρίζεται από υπερφυσικές προφητείες, εκβολές δαιμόνων ή κάποια άλλα «δυναμικά έργα» (θαύματα). Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς, όταν προέλεγε το σημείο της παρουσίας του και της συντελείας του παρόντος συστήματος πραγμάτων, δήλωσε: «Θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς.» (Ματθ. 24:24) Αυτοί οι ψευδοπροφήτες, οι απατεώνες, θα εμφανίζοντο ακριβώς μέσα στη Χριστιανική εκκλησία και θα προσπαθούσαν να παροδηγήσουν πολλά από τα μέλη της.—Πράξ. 20:29· 2 Πέτρ. 2:2, 3, 10-22· Ιούδα 4, 8-13, 16-19.
Όπως ανεφέρθη προηγουμένως, ο Ιησούς τόνισε ότι οι αληθινοί Χριστιανοί θα ‘έπρατταν το θέλημα του Πατρός μου.’ Και ποιο είναι το «θέλημα» του Πατρός για σήμερα; Όπως προελέχθη από τον Ιησού, πρέπει να «κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της [εγκαθιδρυμένης] βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη» προτού έλθη το τέλος. (Ματθ. 24:14) Κηρύττουν τα δόγματα του Χριστιανικού κόσμου ότι πλησιάζει η βασιλεία του Θεού; Όχι, διότι την θεωρούν σαν κάτι που βρίσκεται απλώς στις καρδιές των ανθρώπων, ή στο πολύ μακρυνό μέλλον. Με υποκριτικό τρόπο προσφέρουν υπηρεσία χειλέων στον Ιησού, αλλά δεν εκτελούν το θέλημα του Πατρός του. Επαφίεται στη σχετικά μικρή ομάδα, που είναι γνωστή ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, να ‘ευαγγελισθούν τα αγαθά’ των σκοπών της Βασιλείας του Θεού «ως τα πέρατα της οικουμένης.»—Ρωμ. 10:15, 18· βλέπε επίσης 1 Κορινθίους 9:16.
Όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι έχουν μια σχέσι με τον Ιησού Χριστό, χωρίς να εκτελούν έργα της βασιλείας και να ενδυθούν μια αληθινά Χριστοειδή προσωπικότητα, θα υποστούν άσχημες συνέπειες όταν εκείνος εκτελέση θεία κρίσι εναντίον του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Τότε, ο Ιησούς θα ‘ομολογήση,’ ή θα κάνη δημοσίως γνωστό, ότι ‘ποτέ δεν εγνώρισε’ αυτούς, των οποίων η Χριστιανοσύνη δεν ήταν τίποτε άλλο παρά υπηρεσία χειλέων και τα λεγόμενα «χαρισματικά» δώρα. Ποτέ δεν θα μπορέσουν τα ‘πολλά θαύματα,’ στα οποία καυχώνται, να εξαπατήσουν τον Υιόν του Θεού. Αντί να εκδηλώνουν δικαιοσύνη, στην πραγματικότητα απέδειξαν ότι είναι «εργάται της ανομίας.» Έτσι, όταν ο Ιησούς ενεργήση ως εκτελεστής του Θεού στην επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ θα δηλώση σ’ αυτούς: «Φεύγετε απ’ εμού.» Δεν θα επιτραπή σ’ αυτούς τους κατ’ απομίμησιν Χριστιανούς να εισέλθουν στις αιώνιες ευλογίες της βασιλείας του Θεού.—Παράβαλε με Ματθαίον 24:21, 22· 25:41, 46.
[Υποσημειώσεις]
a Σχετικά με τους Ιουδαίους που εξέβαλαν δαιμόνια, διαβάζομε στο βιβλίο Ο Εξορκισμός Ανά τους Αιώνες: «Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των Ιουδαϊκών εξορκισμών, είναι η απαγγελία ονομάτων που επιστεύετο ότι είναι αποτελεσματικά, δηλαδή ονομάτων καλών αγγέλων, τα οποία χρησιμοποιούνται είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό με τη λέξι Ηλ(=Θεός)· στην πραγματικότητα, η εξάρτησις από απλά ονόματα προ πολλού είχε γίνει μια δεισιδαιμονία για τους Ιουδαίους, και εθεωρείτο πολύ σπουδαία η χρήσις καταλλήλων ονομάτων, τα οποία διέφεραν σε διαφορετικούς καιρούς και περιστάσεις. Αυτή η δεισιδαιμονική δοξασία, χωρίς αμφιβολία, έκανε του υιούς του Σκευά, που είχαν παραστή μάρτυρες των επιτυχών εξορκισμών που έκανε ο Άγιος Παύλος στο όνομα του Ιησού, να προσπαθήσουν μόνοι τους να δοκιμάσουν τον τύπο, ‘Σας ορκίζομεν εις τον Ιησούν, τον οποίον ο Παύλος κηρύττει,’ με καταστρεπτικά αποτελέσματα γι’ αυτούς (Πράξ. ΧΙΧ, 13). Ήταν μια δημοφιλής Ιουδαϊκή δοξασία, την οποία παρεδέχετο ακόμη και ο εγγράμματος κοσμοπολίτης Ιώσηπος, το ότι ο Σολομών είχε λάβει τη δύναμι να εκβάλη δαιμόνια, και ότι είχε συνθέσει και μεταβιβάσει στους μετέπειτα ωρισμένους τύπους που ήσαν αποτελεσματικοί γι’ αυτό τον σκοπό. Ο Ιουδαίος ιστορικός καταγράφει πώς κάποιος Ελεάζαρ, ενώπιον του Αυτοκράτορος Βεσπασιανού και των αξιωματούχων του, επέτυχε, μέσω ενός μαγικού δακτυλιδίου που το εφήρμοζε στη μύτη του ατόμου που κατείχετο από δαίμονες, να εκβάλη το δαιμόνιο από τα ρουθούνια του—η δύναμις δε του δακτυλιδίου ωφείλετο στο γεγονός ότι περιείχε κάποια σπάνια ρίζα που περιλαμβάνεται στους τύπους του Σολομώντος, και η οποία ήταν πολύ δύσκολο ν’ αποκτηθή.»—Βλέπε Αρχαιότητες των Ιουδαίων του Ιωσήπου, Βιβλίον 8, κεφ. 2, τμήμα 5 και Ο Ιουδαϊκός Πόλεμος, Βιβλίον 7, κεφ. 6, τμήμα 8.