Ο Πτωχός και ο Πλούσιος Δοκιμάζουν μια Αλλαγή
1. Στην ομιλία του ποιες αλλαγές εφανέρωσε ο Ιησούς για τους πτωχούς και για τους πλουσίους;
ΣΤΗΝ ΕΠΙ του όρους ομιλία του ο Ιησούς είπε: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην· διότι αυτοί θέλουσι χορτασθή.» Σε αντίθεσι με τα λόγια αυτά που διακηρύττουν αυτά τα πρόσωπα ως μακάρια, είπε: «Πλην ουαί εις εσάς τους πλουσίους, διότι απηλαύσατε την παρηγορίαν σας. Ουαί εις εσάς οι κεχορτασμένοι, διότι θέλετε πεινάσει. Ουαί εις εσάς οι γελώντες τώρα, διότι θέλετε πενθήσει και κλαύσει.» (Ματθαίος 5:3, 6 και Λουκάς 6:24, 25) Ο Ιησούς παρέστησε αυτές τις αλλαγές που πρόκειται να επέλθουν στους πτωχούς και στους πλουσίους με την παραβολή του για τον πτωχό Λάζαρο και για τον πλούσιο. Εξεικόνισε τις αλλαγές ωσάν να έρχωνται με τον θάνατο.
2. Κατά τον θάνατο τι συνέβη στον Λάζαρο και στον πλούσιο; Τι σημαίνει η νέα θέσις του Λαζάρου;
2 Ο Ιησούς είπε: «Απέθανε δε ο πτωχός, και εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ. Απέθανε δε και ο πλούσιος και ετάφη. Και εν τω άδη υψώσας τους οφθαλμούς αυτού ενώ ήτο εν βασάνοις, βλέπει τον Αβραάμ από μακρόθεν, και τον Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού.» (Λουκάς 16:22, 23) Η Μετάφρασις του Νέου Κόσμου, στην υποσημείωσί της, λέγει όσον αφορά αυτόν τον «κόλπον», ότι ένας που κατέχει αυτή τη θέσι είναι «όπως όταν ανακλίνεται μπροστά από τον άλλον στο ίδιο ανάκλιντρο σ’ ένα φαγητό». Αυτό σημαίνει μια θέσι ευνοίας μαζί με τον Αβραάμ. Ο θάνατος ετερμάτισε την κατάστασι της πτωχείας για τον Λάζαρο και τον έθεσε σε μια ευνοημένη θέσι. Το ερώτημα τώρα είναι, Πότε πέθανε, και με ποια έννοια; Υπάρχουν γεγονότα που δίδουν την απάντησι.
3, 4. Πότε απέθανε η τάξις του Λαζάρου και τίνος αποτέλεσμα ήταν αυτό;
3 Η τάξις του Λαζάρου απέθανε όταν τα νέα της Βασιλείας άρχισαν να κηρύττωνται στους πτωχούς, τους οποίους ο θρησκευτικός κλήρος περιφρονούσε και παραμελούσε. Ήσαν οι αμαρτωλοί που είχαν ανάγκη μετανοίας, οι πόρνες, οι τελώνες, οι περιτετμημένοι Σαμαρείτες, και τέλος οι απερίτμητοι Εθνικοί· αυτοί όμως εδέχθησαν τα νέα και έγιναν ακόλουθοι του Μεσσία, του Χριστού του Βασιλέως. Αυτό άρχισε στις ημέρες του Ιωάννου του Βαπτιστού, διότι αυτός ήλθε στην έρημο κηρύττοντας: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα· αυτός θέλει σας βαπτίσει εν πνεύματι αγίω και πυρί.» (Ματθαίος 3:1, 2, 11) Μετά έξη περίπου μήνες αφότου άρχισε να κηρύττη ο Ιωάννης, ο Ιησούς εβαπτίσθη απ’ αυτόν και εχρίσθη με το πνεύμα του Θεού για να είναι ο Χριστός. Μετά σαράντα ημέρες δοκιμασίας στην έρημο, ήλθε πάλι στον Ιωάννη και άρχισε να συνάγη τους μαθητάς του. Ειδικά μετά την σύλληψι του Ιωάννου, το επόμενο έτος απεσύρθη ο Ιησούς στη Γαλιλαία και άρχισε να κηρύττη σαν αυτόν. «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Και στην πορεία του ακόμη προς τη Γαλιλαία εκήρυττε στους περιφρονημένους Σαμαρείτες.—Ματθαίος 4:17· Ιωάννης 4:1-42.
4 Όταν ήταν στη συναγωγή της ιδιαιτέρας του πατρίδος Ναζαρέτ, ανέγνωσε στη συναγωγή την αποστολή του να κηρύττη από τον προφήτη Ησαΐα: «Πνεύμα Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· δια τούτο με έχρισε· με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά ενιαυτόν.» Μαζί μ’ αυτά επρόσθεσε: «Σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.» (Λουκάς 4:16-21, Μ.Ν.Κ.) Λίγον καιρό αργότερα ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έστειλε από τη φυλακή ανθρώπους του ζητώντας κάποια επιβεβαίωσι ότι αυτός πράγματι ήταν ο Ερχόμενος. Ο Ιησούς είπε στους αγγελιαφόρους του Ιωάννου: «Υπάγετε και απαγγείλατε προς τον Ιωάννην, όσα ακούετε και βλέπετε· τυφλοί αναβλέπουσι, και χωλοί περιπατούσι· λεπροί καθαρίζονται, και κωφοί ακούουσι· νεκροί εγείρονται, και πτωχοί ευαγγελίζονται.» (Ματθαίος 11:2-5) Α, ναι, στην τάξι του Λαζάρου εκηρύττοντο τα καλά νέα, και αυτό ωδήγησε στο θάνατό της ως τάξεως «πτωχού», πνευματικά ασθενούς και πεινασμένης. Δεν επήγαιναν πια στην πύλη του «πλουσίου» για τροφή, αλλά συνέρρεαν στον Ιησούν τον Μεσσίαν. Εκείνοι που είχαν συναίσθησι της πνευματικής των ένδειας—οι πτωχοί τω πνεύματι—και που πεινούσαν και διψούσαν για ό,τι είναι δίκαιο, εχόρταιναν και επαρηγορούντο.
5. Σε τι, λοιπόν, εβιάζετο τώρα να εισέλθη η τάξις του Λαζάρου; Και πριν από ποιους εισήρχετο, και γιατί;
5 Αφού ανεχώρησαν οι αγγελιαφόροι του Ιωάννου ο Ιησούς είπε: «Από δε των ημερών Ιωάννου του Βαπτιστού έως του νυν, η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν. Διότι πάντες οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου προεφήτευσαν.» (Ματθαίος 11:12, 13) Ο Ιησούς είπε κάτι πολύ όμοιο πριν ακριβώς αναφέρη την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Αφού εξέθεσε την αυτοδικαίωσι των φιλαργύρων Φαρισαίων που άκουαν, ο Ιησούς είπε: «Ο νόμος και οι προφήται έως Ιωάννου υπήρχον από τότε η βασιλεία του Θεού ευαγγελίζεται, και πας τις βιάζεται να εισέλθη εις αυτήν.» (Λουκάς 16:16) «Πας τις»; Ναι· η ταπεινή τάξις του Λαζάρου, που κάποτε επαιτούσε από τον «πλούσιο», εβιάζετο να εισέλθη στη βασιλεία και να την ‘αρπάση’. Βλέποντας το γεγονός αυτό ο Ιησούς τελικά είπε στους αρχιερείς και στους θρησκευτικούς πρεσβυτέρους: «Αληθώς σας λέγω, ότι οι τελώναι και αι πόρναι υπάγουσι πρότεροι υμών εις την βασιλείαν του Θεού. Διότι ήλθε προς υμάς ο Ιωάννης εν οδώ δικαιοσύνης, και δεν επιστεύσατε εις αυτόν· οι τελώναι όμως και αι πόρναι επίστευσαν εις αυτόν· σεις δε ιδόντες, δεν μετεμελήθητε ύστερον, ώστε να πιστεύσητε εις αυτόν.» (Ματθαίος 21:23, 31, 32) Έτσι η τάξις του Λαζάρου απέθανε γι’ αυτούς τους θρησκευτικούς ηγέτας και ωδηγήθηκε στην ορθή πηγή για τροφή, παρηγορία και περίθαλψι.
ΝΕΚΡΟΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΝΟΜΟΝ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΘΑΜΜΕΝΟΙ
6, 7. Ποια, λοιπόν, θεία προμήθεια ήταν τώρα καιρός να εκπληρωθή λεπτομερώς; Από ποιον και πώς;
6 Τωρα εκηρύττετο η βασιλεία του Θεού και «πας τις» ή κάθε είδους άτομα εβιάζοντο να εισέλθουν σ’ αυτήν, ιδιαίτερα αφ’ ότου ο απόστολος Πέτρος εξουσιοδοτήθηκε να χρησιμοποιήση τας «κλείδας της βασιλείας». Μάλιστα η τάξις του Λαζάρου εβιάζετο να εισέλθη σ’ αυτήν. Ήταν, λοιπόν, καιρός να εκπληρωθή ο νόμος του Μωυσέως μέχρι κεραίας. Συνεπώς, ο Ιησούς προχώρησε και είπε: «Ευκολώτερον δε είναι ο ουρανός και η γη να παρέλθωσι, παρά μία κεραία του νόμου να πέση. Πας όστις χωρίζεται την γυναίκα αυτού και νυμφεύεται άλλην, μοιχεύει· και πας όστις νυμφεύεται κεχωρισμένην από ανδρός, μοιχεύει.» (Λουκάς 16:17, 18) Ως υιός Ιουδαίας, ο Ιησούς ήλθε για να είναι υπό τον νόμον του Μωυσέως. Αλλ’ αυτός, ως τέλειος Ιουδαίος, δεν ήλθε να καταλύση αυτόν τον Νόμον που προήρχετο από τον Θεόν ήλθε να τον εκπληρώση. Έπρεπε να αποδείξη ότι αυτός ήταν το Σπέρμα του Αβραάμ που προελέχθη για πρώτη φορά στα συγγράμματα του Μωυσέως. Ως το Σπέρμα αυτό έπρεπε να θυσιασθή στο θυσιαστήριο του Θεού, με τον ίδιο τρόπο που ο αγαπητός γυιός του Αβραάμ Ισαάκ προσφέρθηκε στο θυσιαστήριο κατά διαταγήν του Θεού, και τούτο είχε ως αποτέλεσμα την επαγγελία για την οποία ο Θεός εδεσμεύθηκε με τον όρκο του, «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.»—Γένεσις 22:1-18.
7 Όπως είχε αναγραφή στο νόμο του Μωυσέως, ο Ιησούς έπρεπε να τον εκπληρώση με το να προσφερθή ως ο πραγματικός πασχάλιος αμνός, «ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» Ναι, έπρεπε να προσφερθή ως θυσία σαν εκείνα τα ζώα που εσφάγησαν στο Όρος Σινά, και που το αίμα τους ο Μωυσής ως μεσίτης το ερράντισε επάνω στο βιβλίο του Νόμου και στον λαό για να καταστήση έγκυρη τη διαθήκη του Νόμου μεταξύ Θεού και Ισραήλ. Το αίμα, όμως, του Ιησού καθιστά έγκυρη μια νέα διαθήκη μεταξύ του Θεού και του πνευματικού Ισραήλ, με την οποία ο Θεός πραγματικά συγχωρεί αμαρτίες ώστε να μην τις ενθυμήται πλέον. Για να εκπληρώση τις πολλές προφητικές εικόνες του Νόμου, ο Ιησούς έπρεπε επίσης να προσφερθή όπως ο μόσχος και ο δια τον Ιεχωβά τράγος κατά την ημέρα του εξιλασμού, των οποίων θυσιών το αίμα ελαμβάνετο από τον αρχιερέα στα Αγία των Αγίων και ερραντίζετο μπροστά στην έδρα του θείου ελέους. Αλλά ο Ιησούς έπρεπε να αναστηθή από τους νεκρούς και να αναληφθή ως Αρχιερεύς στον ίδιο τον ουρανό και να εμφανισθή στην αγιωτάτη παρουσία του Θεού για να προσφέρη εκεί το αίμα ή την αξία της ανθρωπίνης του ζωής που θυσιάσθηκε στη γη για κείνους που πιστεύουν. Με το μέσον αυτό οι ακόλουθοί του στη γη θα μπορούσαν ν’ αποκτήσουν αληθινή δικαιοσύνη από τον Θεόν. Εκπληρώνοντας αυτές τις μορφές του Μωσαϊκού νόμου, καθώς και άλλες, ο Ιησούς εξεπλήρωνε τον σκοπό του νόμου. Έτσι ο νόμος ‘αφηρέθη εκ του μέσου’ και προσηλώθη στο ξύλο του μαρτυρίου, επάνω στο οποίο πέθανε ο Ιησούς.—Έξοδος 12:1-13· Ιωάννης 1:29· Έξοδος 24:3-8· Λευιτικόν 16:1-19· Εβραίους 9:11-28· 13:10-13· Ρωμαίους 10:4· Κολοσσαείς 2:14.
8. Τι είπε εκεί ο Ιησούς σχετικά με το διαζύγιο, και γιατί το είπε αυτό;
8 Επειδή ο Νόμος του Μωυσέως εξεπληρούτο τότε και αφηρείτο από εκείνους που επίστευαν στον Χριστόν, ο Ιησούς διεκήρυξε ότι η διάταξις του διαζυγίου που περιείχετο στο Νόμο—σύμφωνα με τον οποίον ένας άνθρωπος θα μπορούσε να έχη περισσότερες από μια γυναίκα «εν ζωή»—δεν εφηρμόζετο εφεξής στους ακολούθους του. (Δευτερονόμιον 24:1-4) Η διαθήκη του Νόμου μέσω του Μωυσέως παρήρχετο και η νέα διαθήκη μέσω του Μεγαλυτέρου Μεσίτου Ιησού Χριστού, την αντικαθιστούσε. Κάτω απ’ αυτήν, αν ένας Χριστιανός έπαιρνε διαζύγιο από τον γαμήλιο σύντροφό του για οποιουσδήποτε άλλους λόγους παρά για σεξουαλική απιστία, τότε, αν ο ένας ή ο άλλος απ’ αυτούς ενυμφεύετο πάλι, θα ήταν ένοχος μοιχείας. Ο Χριστιανικός κανών του γάμου υπό την νέα διαθήκη θα ήταν εκείνος που ωρίσθη από τον Θεό στον κήπο της Εδέμ για τον Αδάμ και την Εύα. Στον άνδρα είχε δοθή μόνο μια ζωντανή γυναίκα για το σκοπό της γεννήσεως τέκνων για την πλήρωσι της γης και την καθυπόταξί της σε μια παραδείσια κατάστασι. (Ματθαίος 19:3-9· Γένεσις 1:28· 2:21-24) Ο Θεός δεν προνόησε για διαζύγιο όσον αφορά το τέλειο ζεύγος. Παρόμοια ένας νυμφευμένος Χριστιανός πρέπει να είναι το ταίρι ενός μόνου ζωντανού συντρόφου και πρέπει να είναι πιστός σ’ αυτόν. Αυτή η δήλωσις του Ιησού σχετικά με την κατάστασι του γάμου θα ηρέθισε αναμφιβόλως τους Φαρισαίους που ακολουθούσαν τις Ταλμουδικές διδασκαλίες για τον γάμο και που άκουαν όσα έλεγε ο Ιησούς.
9. Πώς είπε ο Παύλος ότι η τάξις του Λαζάρου απηλλάγη από τον Μωσαϊκό νόμο και για ποιον σκοπό;
9 Δείχνοντας πώς τα Ιουδαϊκά μέλη της τάξεως του Λαζάρου είχαν πεθάνει ως προς την προηγούμενη τους κατάστασι πτωχείας υπό την διαθήκη του Νόμου, ο απόστολος Παύλος απευθύνεται ως εξής σε μερικούς απ’ αυτούς: «Ή αγνοείτε, αδελφοί, (διότι λαλώ προς γινώσκοντας τον νόμον,) ότι ο νόμος έχει κυριότητα επί του ανθρώπου εφ’ όσον χρόνον ζη; Διότι η ύπανδρος γυνή είναι δεδεμένη δια του νόμου με τον άνδρα ζώντα· εάν δε αποθάνη ο ανήρ, απαλλάττεται από του νόμου του ανδρός. Άρα λοιπόν, εάν, ζώντος του ανδρός, συζευχθή με άλλον άνδρα, θέλει είσθαι μοιχαλίς· εάν όμως αποθάνη ο ανήρ, είναι ελευθέρα από του νόμου, ώστε να μη ήναι μοιχαλίς, εάν συζευχθή με άλλον άνδρα. Λοιπόν, αδελφοί μου, και σεις εθανατώθητε ως προς τον νόμον δια του σώματος του Χριστού, δια να συζευχθήτε με άλλον, τον αναστάντα εκ νεκρών, δια να καρποφορήσωμεν εις τον Θεόν. Διότι ότε ήμεθα εν τη σαρκί, τα πάθη των αμαρτιών, τα δια του νόμου, ενηργούντο εν τοις μέλεσιν ημών, δια να καρποφορήσωμεν εις τον θάνατον· τώρα όμως απηλλάχθημεν από του νόμου, αποθανόντος εκείνου υπό του οποίου εκρατούμεθα· δια να δουλεύωμεν κατά το νέον πνεύμα, και ουχί κατά το παλαιόν γράμμα.»—Ρωμαίους 7:1-6.
10. Από ποιον, λοιπόν, δεν εξηρτάτο πια η τάξις του Λαζάρου για τροφή; Γιατί;
10 Έτσι η τάξις του Λαζάρου είχε πεθάνει ως προς τον Μωσαϊκό νόμο και δεν ήταν πια υποκείμενη στην τάξι του «πλουσίου» ή εξαρτώμενη για ο,τιδήποτε από εκείνη την τάξι του Ιουδαϊκού κλήρου. Είχαν αποθάνει «μετά του Χριστού από των στοιχείων του κόσμου» που εδίδασκε η τάξις του «πλουσίου». Η ζωή τους ήταν τώρα «κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ». Δεν επαιτούσαν πια από τον «πλούσιο». Όχι, ακλουθούσαν την εντολή του Ιησού, «Προσέχετε εις εαυτούς από της ζύμης των Φαρισαίων, ήτις είναι υπόκρισις,» και τους απέφευγαν.—Κολοσσαείς 2:20· 3:3 και Λουκάς 12:1.
11. Πού τοποθετεί τον Λάζαρο μετά τον θάνατο η αφήγησις του Ιησού; Γιατί αυτό αποδεικνύει ότι είναι μια παραβολή;
11 Έσημειώσατε, όμως, ένα ενδιαφέρον σημείο; Ποιο; Ότι, αν και ο Λάζαρος πέθανε, η παραβολή δεν λέγει ότι ο πτωχός ετάφη και ετέθη στον Άδη, όπως συνέβη με τον πλούσιο. Αντί ν’ ταφή και να πάη στον Άδη, ο πτωχός «εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ». Έτσι η τάξις του Λαζάρου δεν εξεικονίζεται ως νεκρά τάξις, ‘νεκρά δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας’, αλλά ως πολύ ζωντανή, ‘ζώσα εις τον Θεόν’. (Εφεσίους 2:1· Γαλάτας 2:19) Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της αφηγήσεως αυτής του Ιησού αποδεικνύουν ότι δεν ομιλεί για ένα κατά γράμμα Ιουδαίο «πλούσιο» και για έναν κατά γράμμα πτωχό στον Ισραήλ που ωνομάζετο Λάζαρος. Γιατί θα έπρεπε τάχα ένας κατά γράμμα Ιουδαίος ονομαζόμενος Λάζαρος να φερθή κατά τον θάνατο του στον κόλπο του Αβραάμ επειδή ήταν απλώς ένας πτωχός σκεπασμένος με πληγές και που τον έγλειφαν οι σκύλοι; Επί πλέον, ο κατά γράμμα Αβραάμ είχε ταφή δεκαοκτώ αιώνες πρωτύτερα και ο κόλπος του είχε αποσυντεθή στον τάφο, στο σπήλαιο του Μαχπελάχ, κοντά στη Χεβρών. Δεν ήταν ανακεκλιμένος σ’ ένα συμπόσιο και ικανός να περιποιηθή τον Λάζαρο. (Γενεσις 25:8-10) Ο γυιός του Αβραάμ Ισαάκ είχε ταφή μαζί του κατά τον θάνατό του. (Γένεσις 35:27-29) Ο έγγονος του Αβραάμ, που επωνομάσθη Ισραήλ, ετάφη επίσης μαζί του όταν πέθανε. (Γένεσις 49:29 έως 50:13) Όταν μιλούσε για το θάνατό του ο Ιακώβ είπε: «Πενθών θέλω καταβή προς τον υιόν μου εις τον τάφον [Σιεόλ, Α.Σ.Μ. άδην, Κ.Μ.Ν.].» (Γένεσις 37:35· 42:38) Αφού ο Ιακώβ συνάχθηκε στο λαό του όταν πέθανε και ετάφη με τους πατέρας του, και έτσι πήγε στον Σιεόλ ή άδη, ο Αβραάμ πρέπει επίσης να είναι στον Σιεόλ ή άδη, δηλαδή, στον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους.
12. Πού λέγουν οι θρησκευόμενοι ότι ήταν τότε ο Αβραάμ; Ποια ερωτήματα εγείρει αυτό σχετικά με τη μεταφορά στον άδη;
12 Ο θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανισμού» διδάσκει ότι ο Αβραάμ βρίσκεται στον άδη που διδάσκεται στα δόγματά τους. Ο άδης αυτός είναι διηρημένος σε δύο μέρη, στο κέντρον της γης: το ένα μέρος λέγεται παράδεισος ή limbo, όπου επήγαν οι ψυχές των πιστών εκείνων που πέθαναν πριν από τη θυσία του Χριστού· το άλλο μέρος ονομάζεται Γέεννα, με κατά γράμμα φλόγες βασάνων, όπου βρίσκεται και ο πλούσιος. Επομένως μετάβασις στον κόλπο του Αβραάμ σημαίνει μετάβασι σ’ έναν υπόγειο παράδεισο. Αν αυτό είναι αληθινό, και αν εκεί ακριβώς επήγε όταν πέθανε ένας κατά γράμμα πτωχός που ωνομάζετο Λάζαρος, πώς συμβαίνει να τον έφεραν άγγελοι εκεί; Φέρνουν τάχα οι άγγελοι νεκρούς πτωχούς στο κέντρον της γης στον κόλπο του Αβραάμ; Ποιοι τότε μετέφεραν τον πλούσιο στις φλόγες των βασάνων—οι δαίμονες; Οι Γραφές λέγουν ότι ο Ιησούς επήγε στον άδη, αλλά εβγήκε πάλι έξω με τη θεία δύναμι της αναστάσεως. (Ψαλμός 16:10· Πράξεις 2:27, 31, 32) Η Αποκάλυψις μάς λέγει: «Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.» (Αποκάλυψις 20:14) Ο Ιησούς, λοιπόν, εβγήκε εγκαίρως από τον άδη, ώστε να μην οδηγηθή μαζί του στη λίμνη του πυρός. Αν, τώρα, ο άδης βρίσκεται στο κέντρον της γης, όπως ισχυρίζονται οι θρησκευόμενοι τότε τι γίνεται η γη όταν ο άδης ρίπτεται στη λίμνη του πυρός;
13. Γιατί δεν είναι βάσιμο να πούμε ότι ο κόλπος του Αβραάμ μεταφέρθηκε από τον άδη στον ουρανό;
13 Τώρα για κυττάξτε, θα πη κάποιος, ο παράδεισος ή ο κόλπος του Αβραάμ μεταφέρθηκε από τον άδη στον ουρανό αφότου ο Ιησούς απέθανε, ανέστη και ανελήφθη στον ουρανό! Αλλά πώς μπορεί να έγινε αυτό; Στην ημέρα της Πεντηκοστής, δέκα ημέρες ΜΕΤΑ την ανάληψι του Ιησού, ο θεόπνευστος απόστολος Πέτρος είπε: «Ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς.» Ούτε, επομένως, ο Αβραάμ, ούτε οποιοσδήποτε που βρισκόταν στον κόλπο του. (Πράξεις 2:1, 29, 34) Επί πλέον, ο Ιησούς είπε την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου μερικές εβδομάδες τουλάχιστον προτού πεθάνη στο ξύλο του μαρτυρίου στο Γολγοθά. Επομένως ο Ιησούς δεν είχε ακόμη αναληφθή στον ουρανό και ο παράδεισος δεν μπορούσε ακόμη να έχη μεταφερθή από τον άδη στον ουρανό τον καιρό που μιλούσε. Και όμως ο Ιησούς είπε ότι άγγελοι έφεραν τον νεκρό Λάζαρο στον κόλπο του Αβραάμ.
14. Γιατί, λοιπόν, ο Αβραάμ της παραβολής δεν βρίσκεται σε κάποιον άδη;
14 Από όλους, λοιπόν, τους παραλογισμούς στους οποίους περιπίπτει ο θρησκευόμενος υποστηρίζοντας ότι η αφήγησις του Ιησού είναι κατά γράμμα, είναι πρόδηλο ότι αυτός είπε μια παραβολή. Και αυτό θα γίνεται φανερό ολοένα περισσότερο καθώς θα βλέπωμε προσθέτους παραλογισμούς και αντιφάσεις σε μια κατά γράμμα ερμηνεία. Έπεται, λοιπόν, ότι ο Αβραάμ, στον κόλπο του οποίου οι άγγελοι έφεραν τον Λάζαρο, είναι συμβολικός, όπως ακριβώς και ο Λάζαρος και ο πλούσιος. Αυτός ο συμβολικός Αβραάμ δεν βρίσκεται στον άδη. Γιατί; Διότι ο Αβραάμ στην παραβολή παριστάνει τον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό. Όταν ο πιστός Αβραάμ, «ο φίλος του Θεού», προσέφερε τον μόνο του γυιό Ισαάκ στο Όρος Μοριά, αποτελούσε μια προφητική εικόνα του Ιεχωβά Θεού που προσέφερε τον μονογενή του Υιό Ιησού Χριστό. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους ομοίους του Χριστιανούς και είπε: «Οι όντες εκ πίστεως, ούτοι είναι υιοί του Αβραάμ . . . Πάντες είσθε υιοί Θεού δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ, και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.» Αυτό αποδεικνύει ότι ο Αβραάμ εξεικόνιζε τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος είναι Εκείνος εν τω οποίω πράγματι θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης. Για επιπρόσθετη απόδειξι, ο απόστολος λέγει στην τάξι του Λαζάρου: «Ημείς δε, αδελφοί, καθώς ο Ισαάκ, επαγγελίας τέκνα είμεθα»· και ο Ισαάκ ήταν ο γυιός του Αβραάμ.—Γαλάτας 3:7, 8, 26, 29· 4:28.
ΣΤΗΝ ΕΥΝΟΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑΣ
15. Τι σημαίνει, λοιπόν, η μεταφορά στον κόλπο του Αβραάμ; Γιατί ήταν κατάλληλο το όνομα του πτωχού;
15 Το να βρίσκεται κανείς στον κόλπο κάποιου σ’ ένα συμπόσιο εσήμαινε ότι κατείχε μια θέσι τρυφερής ευνοίας σχετικά με το πρόσωπο αυτό. Παραδείγματος χάριν, σχετικά με τον Ιησούν διαβάζομε: «Ουδείς είδέ ποτε τον Θεόν· ο Μονογενής Υιός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, εκείνος εφανέρωσεν αυτόν.» (Ιωάννης 1:18) Ο απόστολος Ιωάννης κατείχε μια τέτοια ευνοημένη θέσι στο τελευταίο πάσχα, διότι διαβάζομε: «Εκάθητο δε κεκλιμένος εις τον κόλπον του Ιησού είς των μαθητών αυτού, τον οποίον ηγάπα ο Ιησούς. Και πεσών εκείνος επί το στήθος του Ιησού, λέγει προς αυτόν, Κύριε, τις είναι;» (Ιωάννης 13:23, 25) Το ότι εφέρθηκε, λοιπόν, ο Λάζαρος από τους αγγέλους στον κόλπο του Αβραάμ, σημαίνει ότι μεταφέρθηκε από την περιφρονημένη κατάστασι του πτωχού που εκείτο στην πύλη του πλουσίου, στην τρυφερή εύνοια του Μεγαλυτέρου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού. Σημαίνει ότι έγινε δεκτός απ’ αυτόν ως υιός Θεού για να ενωθή με το υποσχεμένο Σπέρμα του Αβραάμ, τον Ιησού Χριστό. Σημαίνει το να έχη στενή επικοινωνία με τον Ιεχωβά και τον Υιό του και να συμποσιάζη μαζί του στην «τράπεζαν του Ιεχωβά». Καθώς είναι γραμμένο: «Η κοινωνία δε ημών είναι μετά του Πατρός και μετά του Υιού αυτού Ιησού Χριστού . . . Εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ’ αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας.» (1 Κορινθίους 10:21 και 1 Ιωάννου 1:3, 7) Πόσο ταιριαστό, λοιπόν, είναι το όνομα του πτωχού Λάζαρος! Σημαίνει «ο Θεός είναι βοηθός».
16. Ποιους εξεικόνιζαν οι άγγελοι που τον μετέφεραν εκεί; Γιατί;
16 Βλέπομε, λοιπόν, ότι ο πτωχός Λάζαρος αρχικά εξεικόνιζε το υπόλοιπο των φυσικών Ιουδαίων που εξήσκησαν πίστι στον Θεό και εδέχθηκαν το άγγελμα του δούλου του Ιωάννου του Βαπτιστού και του Υιού του Ιησού Χριστού. Θυμηθήτε πώς ο Ιησούς είπε για τον περιφρονημένο αρχιτελώνη Ζακχαίο μετά την μεταστροφή του: «Σήμερον έγεινε σωτηρία εις τον οίκον τούτον, καθότι και αυτός υιός του Αβραάμ είναι. Διότι ο Υιός του άνθρωπου ήλθε να ζητήση και να σώση το απολωλός.» (Λουκάς 19:9, 10) Ο Ιωάννης και ο Ιησούς ήσαν ως άγγελοι, ή αγγελιαφόροι, για να οδηγήσουν το Ιουδαϊκό υπόλοιπο σ’ αυτή τη θέσι της Αβρααμικής ευνοίας. Ο Μάρκος 1:2 λέγει σχετικά με τον Ιωάννη: «Ιδού, εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, όστις θέλει κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου.» Ο Ιησούς επεβεβαίωσε την εφαρμογή αυτής της προφητείας στον Ιωάννη, όπως αναγράφεται στο Ματθαίο 11:10, 11. Αναφερόμενη δε στον ίδιο τον Ιησού, η προφητεία του Μαλαχία 3:1 έλεγε: «Και ο Κύριος, τον οποίον σεις ζητείτε, εξαίφνης θέλει ελθεί εις τον ναόν αυτού, ναι, ο άγγελος της διαθήκης, τον οποίον σεις θέλετε· ιδού, έρχεται, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Α.Σ.Μ.
17. Ποιους έφθασε να περιλαμβάνη η τάξις του Λαζάρου; Πώς;
17 Αλλά ο Ιησούς έκαμε επίσης έναρξι του κηρύγματος προς τους Σαμαρείτας, και προείπε την επέκτασι της διακηρύξεως του ευαγγελίου της Βασιλείας στους Σαμαρείτας και τελικά στους Εθνικούς. (Πράξεις 1:8) Έτσι η τάξις του Λαζάρου έφθασε να περιλαμβάνη τους Σαμαρείτας που επίστευαν, και τους Εθνικούς που επίστευαν, αρχίζοντας με τον Ιταλό εκατόνταρχο Κορνήλιο. Έτσι και αυτοί επίσης μεταφέρθηκαν από μια πτωχή επαιτική κατάστασι σ’ αυτό τον κόσμο, μέσα στον κόλπο της θείας ευνοίας. Συνεπώς, διαβάζομε: «Προϊδούσα δε η γραφή ότι εκ πίστεως δικαιώνει τα έθνη ο Θεός, προήγγειλεν εις τον Αβραάμ, “Ότι θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάντα τα έθνη.” Ώστε οι όντες εκ πίστεως, ευλογούνται μετά του πιστού Αβραάμ.»—Γαλάτας 3:8, 9.
18. Τι είπε ο Ιησούς μετά την εκδήλωσι της πίστεως ενός εκατοντάρχου;
18 Στο δεύτερο έτος της δημοσίας διακονίας του Ιησού, ένας Εθνικός εκατόνταρχος ή αξιωματικός του στρατού—είτε ο Κορνήλιος είτε όχι, δεν ξέρομε—εξεδήλωσε ασυνήθη πίστι στη θεραπευτική δύναμι του Ιησού. Αυτό ήταν ένα δείγμα του ποια πίστις επρόκειτο να βρεθή ανάμεσα στους περιφρονημένους Εθνικούς «κύνας», όπως τους αποκαλούσαν οι αυτοδικαιούμενοι Ιουδαίοι· και έτσι ο Ιησούς προείπε πώς θα ωδηγούντο αυτοί οι πτωχοί, άρρωστοι από την αμαρτία, πεινασμένοι άνθρωποι των ειδωλολατρικών εθνών στον «κόλπον του Αβραάμ». Μέσα στον θαυμασμό του ο Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, ουδέ εν τω Ισραήλ εύρον τοσαύτην πίστιν. Σας λέγω δε, ότι πολλοί θέλουσιν έλθει από ανατολών και δυσμών, και θέλουσι καθίσει μετά του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών· οι δε υιοί της βασιλείας θέλουσιν εκβληθή εις το σκότος το εξώτερον»»—Ματθαίος 8:5-12.
19-21. (α) Εδώ, ποιον εξεικονίζει ο Αβραάμ, ποιον ο Ισαάκ, και ποιον ο Ιακώβ, και γιατί; (β) Τι, λοιπόν, εξεικονίζουν και οι τρεις μαζί;
19 Αυτό δεν εννοούσε ότι ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ των αρχαίων χρόνων εκάθηντο τότε στην τράπεζα της βασιλείας των ουρανών· διότι αυτοί οι τρεις άνδρες δεν ήσαν προφήται μεγαλύτεροι από τον Ιωάννη το Βαπτιστή, ο δε Ιησούς είπε, «Ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών, είναι μεγαλήτερος αυτού.» (Ματθαίος 11:11) Σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού ο Αβραάμ παριστάνει τον Μεγαλύτερον Εκείνον εν τω οποίω θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης, τον Ιεχωβά Θεό τον Μέγαν Πατέρα. Για τούτο ο Ισαάκ, ο μόνος γυιός του Αβραάμ μέσω της γυναικός του Σάρρας, παριστάνει τον μονογενή Υιόν του Θεού Ιησούν Χριστόν, που ο Θεός τον έχρισε ως Βασιλέα των βασιλέων.
20 Ο Ιακώβ έλαβε ζωή από τον Αβραάμ μέσω του Ισαάκ και έτσι ήταν έγγονος του Αβραάμ. Ομοίως, η Χριστιανική εκκλησία λαμβάνει ζωή από τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. «Και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής.» «Και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώματος» (Εφεσίους 5:23, 25) «Εκείνος υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έβαλε.» (1 Ιωάννου 3:16) Όταν ο Θεός διακηρύττη δίκαια τα μέλη της εκκλησίας, τότε υπολογίζεται σ’ αυτά η τελεία ανθρωπινή ζωή που «έβαλε» ο Ιησούς. Σ’ αυτό το βαθμό ο Ιησούς γίνεται πατέρας τους, όπως ακριβώς ο Ισαάκ ήταν πατέρας του Ιακώβ, και τόσο ακριβώς όσο θα γίνη ο Ιησούς «Αιώνιος Πατήρ» στο πιστό ευπειθές ανθρώπινο γένος στο νέο κόσμο. (Ησαΐας 9:6, Α.Σ.Μ.) Αλλά αυτή η ανθρώπινη ζωή που υπολογίζεται στην εκκλησία του θυσιάζεται κατ’ απομίμησιν του Ιησού Χριστού και για τη διεκδίκησι της κυριαρχίας και του ονόματος του Θεού. Έτσι ο Ιεχωβά Θεός, ο Μεγαλύτερος Αβραάμ, τους αποκυεί με το ζωοπάροχο πνεύμα του. Γίνονται οι πνευματικοί του υιοί, υιοθετημένα μέλη του Σπέρματος του Αβραάμ, μέλη του σώματος του Χριστού. Επομένως στους τρεις αυτούς, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στη βασιλεία, η Χριστιανική εκκλησία εξεικονίζεται κατάλληλα από τον τελευταίον, τον Ιακώβ, και αποτελείται από τους συγκληρονόμους του Ιησού Χριστού στη Βασιλεία. Αρχίζει μ’ ένα Ιουδαϊκό υπόλοιπο ή πυρήνα και αργότερα προστίθενται οι Εθνικοί πιστοί.
21 Μ’ αυτό τον τρόπο ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ εκπροσωπούν τη διάταξι της βασιλείας του Θεού, τη Θεοκρατία.
22. Τι, επομένως, εννοούσε ο Ιησούς λέγοντας ότι πολλοί θα ήρχοντο από την ανατολή και τη δύσι και θ’ ανεκλίνοντο μαζί με τους τρεις εκείνους στη Βασιλεία;
22 Επομένως, όταν ο Ιησούς εθαύμαζε για την πίστι του Εθνικού εκατοντάρχου και προέλεγε ότι πολλοί άνθρωποι από τα μη Ιουδαϊκά έθνη θα ήρχοντο από την ανατολή και τη δύσι και θα ανεκλίνοντο μαζί με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στην ουράνια βασιλεία, εννοούσε ότι πολλοί Εθνικοί θα εξασκούσαν πίστι όταν θα εκηρύττετο το ευαγγέλιο της Βασιλείας σε όλα τα έθνη. Εξαιτίας της πίστεως των στο άγγελμα του Θεού για τον Χριστό του, θα μετετίθεντο από μια πτωχή κατάστασι αποξενώσεως από τον Θεό και πνευματικής πείνης, και θα εφέροντο σαν τον Λάζαρο στον κόλπο του Αβραάμ. Αυτό σημαίνει, ότι θα εγίνοντο δεκτοί στην εύνοια του Ιεχωβά Θεού και θα ελαμβάνοντο στη θέσι της καρδιάς του και θα υιοθετούντο ως τέκνα του και κληρονόμοι της Βασιλείας μαζί με τον Ιησού Χριστό, το Σπέρμα του Αβραάμ. Θα ήρχοντο στην εύνοια της Θεοκρατίας στην οποία βρισκόταν το Ιουδαϊκό υπόλοιπο, και θα εσυμποσίαζαν στην «τράπεζα του Ιεχωβά» απολαμβάνοντας πνευματικά πλούτη Γραφικής αληθείας και ιερής υπηρεσίας ως μάρτυρές του. Αυτό συνέβαινε στη διάρκεια των περασμένων δεκαεννέα αιώνων, και έφθασε σ’ ένα αποκορύφωμα στις ημέρες μας.
23. Τι πρέπει ν’ αφήσωμε για να εξετασθή στο προσεχές τεύχος του περιοδικού μας;
23 Και άλλα, ωστόσο, ενδιαφέροντα και σπουδαία μέρη της παραβολής του πλουσίου και του Λαζάρου απομένουν να εξετασθούν ακόμη για να λάβωμε πλήρη κατανόησι του ζητήματος, ιδιαίτερα όπως εφαρμόζεται στην εποχή μας. Λόγω ελλείψεως χώρου σ’ αυτό το τεύχος, πρέπει να αφήσωμε την εξήγησι για άρθρα του αμέσως προσεχούς τεύχους της Σκοπιάς για την αμοιβαία μας ευχαρίστησι και ωφέλεια.