Φυλασσόμενοι διά Πίστεως και Ελπίδος
«(Ο Χριστός) εφανερώθη . . . ώστε η πίστις σας και η ελπίς να ήναι εις τον Θεόν.»—1 Πέτρ. 1:20, 21.
1. Πώς επηρεάζει τους ανθρώπους το ερώτημα αν η παρούσα ζωή είναι το παν;
ΕΙΝΑΙ αυτή η ζωή το παν που υπάρχει; Αυτό το ερώτημα επηρεάζει όλους όσους ζουν σήμερα. Είναι ένα ερώτημα που περιπλέκει πολλούς, και η απάντησις που αποδέχεται ένας άνθρωπος επηρεάζει βαθειά τη ζωή του. Κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαπιστώνουν ότι η ορθή απάντησις τούς φέρνει αληθινή χαρά και τους δίνει μια κατεύθυνσι με σκοπό στη ζωή τους. Από την άλλη πλευρά, εκατομμύρια εκατομμυρίων άνθρωποι, επειδή αποδέχονται εσφαλμένες απαντήσεις, υφίστανται εκμετάλλευσι και διάγουν μια ζωή με πολύ λίγη ικανοποίησι.
2. Γιατί δεν είναι ικανοποιητική η άποψις των οπαδών της εξελίξεως για τη ζωή;
2 Σκεφθήτε τον οπαδό της εξελίξεως. Γι’ αυτόν, αυτή η ζωή είναι το παν που υπάρχει. Αλλά τι του προσφέρει; Η εξέλιξις δεν μπορεί να εξηγήση γιατί χειροτερεύουν οι συνθήκες του κόσμου ούτε μπορεί να του δώση λύσεις για τα προβλήματα της ζωής που πρέπει ν’ αντιμετωπίση. Ούτε έχει ελπίδα για το μέλλον. Η εξέλιξις επιφυλάσσει γι’ αυτόν ως άτομο μόνο την τελική προοπτική να πεθάνη για πάντα.
3, 4. Πώς αποδεικνύεται ότι πολλοί καθ’ ομολογίαν θρησκευόμενοι δεν έχουν πραγματική πίστι και ελπίδα;
3 Τι θα λεχθή για τα μέλη των θρησκευτικών οργανώσεων που δεν διδάσκουν τον Λόγο του Θεού ή, το πολύ, προφασίζονται μόνον ότι τον διδάσκουν; Μήπως αυτοί είναι καλύτερα; Έχουν πραγματική πίστι και βάσιμη ελπίδα; Όπως γνωρίζετε, πολλοί καθ’ ομολογίαν θρησκευόμενοι άνθρωποι σήμερα είναι τόσο υλιστικοί όσο κι εκείνοι που είναι άθρησκοι. Ζουν μόνον για το παρόν, αγωνιζόμενοι για τη συντήρησί τους, να ζουν άνετα από υλική άποψι. Για να επιτύχουν το σκοπό τους, μπορεί να θυσιάσουν αρχές, να παραβλέψουν την ευημερία των συνανθρώπων των και ως αποτέλεσμα τούτου να αισθάνωνται το βάρος μιας ταραγμένης συνειδήσεως. Πολλά μέλη αυτών των οργανώσεων δεν πιστεύουν πραγματικά αυτά που διδάσκει η θρησκεία τους. Αλλά συμβαδίζουν με την παράδοσι μη θέλοντας να διαφέρουν από τους γείτονές των. Μπορεί ακόμη να δαπανούν και χρήματα που έχουν κερδίσει με πολύ κόπο για τελετές που αποτελούν μέρος της θρησκείας, ενώ δεν πιστεύουν ότι αυτές έχουν πραγματική αξία.
4 Τι συμβαίνει όμως μ’ εκείνον που δεν ακολουθεί μια τέτοια πορεία; Τι συμβαίνει αν πιστεύη πραγματικά στη θρησκεία του και διαμορφώνει τις ελπίδες του σύμφωνα μ’ αυτήν; Ποια είναι, όμως, η ωφέλεια αν αυτός δεν έχη διδαχθή την αλήθεια; Χωρίς να το ξέρη οικοδομεί όλη τη ζωή του γύρω από ψεύδη, και αυτό ασφαλώς θα τον οδηγήση σε απογοήτευσι.
5. Ποια είναι η κατάστασις εκείνων των οποίων η πίστις και η ελπίς βασίζονται στερεά στην Αγία Γραφή;
5 Μόνο η αλήθεια, όπως περιέχεται στον Λόγο του Θεού, μπορεί μονίμως να ωφελήση το ανθρώπινο γένος. Αυτός ο Λόγος παρέχει τη βάσι για γνήσια πίστι. (Παράβαλε Ρωμαίους 10:5-15.) Δεν ενθαρρύνει την ευπιστία, την προθυμία να πιστεύη κανείς έστω και αν δεν υπάρχη απόδειξις. Αντιθέτως, εκθέτει πολλές αποδείξεις ως βάσι για την πίστι ενός ατόμου. Ως αποτέλεσμα τούτου, οι γνήσιοι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός, ότι η Αγία Γραφή είναι ο Λόγος του και ότι η ελπίς που βασίζεται στις υποσχέσεις του ποτέ δεν θα καταλήξη σε απογοήτευσι. (Ιησ. Ναυή 21:45) Αυτοί είναι πεπεισμένοι ότι ο Θεός, σύμφωνα με την υπόσχεσί του, σε λίγο θα καταστρέψη το παρόν πονηρό σύστημα και θα μεταβάλη αυτή τη γη σ’ ένα ευχάριστο παράδεισο. (Αποκάλ. 11:18· 21:3, 4) Πιστεύουν σταθερά ότι στη βασιλεία του ο Θεός, μέσω του Υιού του, θα επαναφέρη τους νεκρούς σε ζωή και θα βοηθήση τους ευπειθείς να φθάσουν σε τελειότητα. (Ιωάν. 5:26-29) Έχουν πεποίθησι ότι και τώρα ακόμη ο Θεός φροντίζει για τους δούλους του. (1 Πέτρ. 5:6, 7) Αυτή η πεποίθησις, που βασίζεται στον Λόγο του Θεού, προφυλάττει τους αφωσιωμένους δούλους του Ιεχωβά από τις ματαιότητες μιας ζωής από την οποία λείπουν η πίστις και η ελπίδα.
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΛΙΣΜΟ
6. Γιατί, όπως εκτίθεται στην περίπτωσι του Ασάφ, οι αφωσιωμένοι δούλοι του Ιεχωβά πρέπει να προσέχουν ώστε να μη εξασθενήση η πίστις και η ελπίδα τους;
6 Εν τούτοις, μολονότι οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν τέτοια πίστι και ελπίδα, δεν αφήνουν τον εαυτό τους να παραβλέπη το γεγονός ότι αν γίνουν απρόσεκτοι, η υλιστική άποψις του κόσμου μπορεί να τους μολύνη. Η πίστις των μπορεί να εξασθενήση και η ελπίδα των μπορεί να σβήση. Αυτό συνέβη σ’ έναν άνθρωπο που ελέγετο Ασάφ και έζησε πριν από πολλούς αιώνες. Διεπίστωσε ότι ο τρόπος με τον οποίον έβλεπε την ευημερία των ασεβών τον απεστέρησε από τη χαρά της ζωής. Ο Ασάφ έγραψε τα εξής για τα αισθήματα του.
«Εμού δε, οι πόδες μου σχεδόν εκλονίσθησαν· παρ’ ολίγον ωλίσθησαν τα βήματα μου. Διότι εζήλευσα τους μωρούς, βλέπων την ευτυχίαν των ασεβών. Επειδή δεν είναι λύπαι εις τον θάνατον αυτών, αλλ’ η δύναμις αυτών είναι στερεά. Δεν είναι εν κόποις, ως οι άλλοι άνθρωποι· ουδέ μαστιγώνονται μετά των λοιπών ανθρώπων. Διά τούτο περικυκλώνει αυτούς η υπερηφάνια ως περιδέραιον· η αδικία σκεπάζει αυτούς ως ιμάτιον. Οι οφθαλμοί αυτών εξέχουσιν εκ του πάχους· εξεπέρασαν τας επιθυμίας της καρδίας αυτών. Εμπαίζουσι και λαλούσιν εν πονηρία καταδυναστείαν· λαλούσιν υπερηφάνως. Θέτουσιν εις τον ουρανόν το στόμα αυτών και η γλώσσα αυτών διατρέχει την γην. Και λέγουσι, Πώς γνωρίζει ταύτα ο Θεός; και υπάρχει γνώσις εν τω Υψίστω; Ιδού, ούτοι είναι ασεβείς και ευτυχούσι διαπαντός· αυξάνουσι τα πλούτη αυτών. Άρα, ματαίως εκαθάρισα την καρδίαν μου, και ένιψα εν αθωότητι τας χείρας μου.»—Ψαλμ. 73:2-9, 11-13.
7, 8. (α) Τι το εσφαλμένο υπήρχε στις σκέψεις του Ασάφ; (β) Ποια είναι η πραγματική πηγή της ευτυχίας;
7 Ο συλλογισμός του Ασάφ ήταν επικίνδυνος. Παρέβλεψε το γεγονός ότι η γνήσια ευτυχία και ευχαρίστησις δεν προέρχονται μόνον από την υλική ευημερία. Αυτός πραγματικά εσκέπτετο σαν εκείνους που δεν υπηρετούσαν τον Ιεχωβά Θεό. Όπως ο ίδιος είπε. «Ούτοι είναι ασεβείς.»—Ψαλμ. 73:12.
8 Το πόσο εσφαλμένες ήσαν οι σκέψεις του Ασάφ τονίζεται επίσης και στον Ψαλμό 144, ΜΝΚ. Σ’ αυτόν τον ψαλμό ο Δαβίδ κάνει τους ασεβείς να εκφράζουν τις επόμενες σκέψεις: «Οι υιοί ημών [είναι] ως νεόφυτα, αυξάνοντες εις την νεότητα αυτών· αι θυγατέρες ημών, ως ακρογωνιαίοι λίθοι τετορνευμένοι προς στολισμόν παλατιού· αι αποθήκαι ημών πλήρεις, ώστε να δίδωσι παν είδος τροφής· τα πρόβατα ημών πληθυνόμενα εις χιλιάδας και μυριάδας, εν τοις αγροίς ημών· οι βόες ημών πολύτοκοι· χωρίς διακοπή, και χωρίς αποβολή, και χωρίς κραυγή εν ταις πλατείαις ημών. Μακάριος ο λαός, όστις ευρίσκεται εν τοιαύτη καταστάσει!» Έτσι εφαίνετο. Αλλ’ είναι η υλική ευημερία η μόνη πηγή της ευτυχίας; Όχι, αυτή μόνη μπορεί ν’ αφήση τη ζωή κενή και χωρίς σημασία. Η γνήσια ευτυχία βρίσκεται αλλού. Στο τελευταίο μέρος του εδαφίου 15 ο Δαβίδ αλλάζει το πρόσωπο που ομιλεί· εκεί ο Δαβίδ ορθά τονίζει αυτό που φέρνει αληθινή ευτυχία, λέγοντας, «Μακάριος ο λαός του οποίου ο Ιεχωβά είναι ο Θεός αυτού.» (Ψαλμ. 144:12-15 ΜΝΚ) Βλέπετε σεις τη ζωή μ’ αυτόν τον τρόπο; Ασφαλώς, μια καλή σχέσις με τον Δημιουργό φέρνει αληθινή ευτυχία.
9. (α) Τι εμπόδισε τον Ασάφ από το να σκοντάψη τελείως από τον εσφαλμένο συλλογισμό; (β) Πώς συναισθάνθηκε τη σχέσι του με τον Ιεχωβά;
9 Μολονότι ο Ασάφ έφθασε σχεδόν στο σημείο να σκοντάψη επειδή παρέλειψε να εκτιμήση αυτή τη σπουδαιότατη σχέσι, κατώρθωσε να επανεύρη τον εαυτό του. Αυτός, σαν τον ψαλμωδό Δαβίδ, αντελήφθη ότι μια καλή σχέσις με τον Ιεχωβά Θεό εσήμαινε περισσότερα από οτιδήποτε άλλο. Πώς έγινε αυτή η αλλαγή στις απόψεις του Ασάφ; Ο Ασάφ, καταλαβαίνοντας ότι ο συλλογισμός του ήταν εσφαλμένος, πήγε στο αγιαστήριο. Εκεί, μέσα στη συναγωγή του λαού του Ιεχωβά, άρχισε να διακρίνη ότι η φαινομενική ευημερία των ασεβών είναι σύντομη, ενώ μια αγαθή σχέσις με τον Θεό οδηγεί σε μόνιμες ευλογίες, περιλαμβανομένων και των υλικών αγαθών. (Ψαλμ. 73:15-22· 72:16) Τότε ο Ασάφ, με την καρδιά πλημμυρισμένη από εκτίμησι, εξεφράσθη στον Θεό με τα λόγια που βρίσκονται στον Ψαλμό 73:23-28 (ΜΝΚ):
«Εγώ όμως είμαι πάντοτε μετά σου· συ με επίασας από της δεξιάς μου χειρός. Διά της συμβουλής σου θέλεις με οδηγήσει, και μετά ταύτα θέλεις με προσλάβει εν δόξη. Τίνα άλλον έχω εν τω ουρανώ; και επί της γης δεν θέλω άλλον, παρά σε. Ητόνησεν η σαρξ μου και η καρδία μου· αλλ’ ο Θεός είναι η δύναμις της καρδίας μου, και η μερίς μου εις τον αιώνα. Διότι, ιδού, όσοι απομακρύνονται από σου, θέλουσιν απολεσθή· συ εξωλόθρευσας πάντας τους εκκλίνοντας από σου. Αλλά δι’ εμέ, το να προσκολλώμαι εις τον Θεόν είναι το αγαθόν μου· έθεσα την ελπίδα μου επί Ιεχωβά τον Θεόν, διά να κηρύττω πάντα τα έργα σου.»
10. Ποια πρέπει να είναι η άποψις ενός Χριστιανού για την απόκτησι υλικών πραγμάτων, και πώς η ορθή αυτή άποψις θα τον προφυλάξη από το να χάση την εύνοια του Θεού;
10 Αν είσθε ένας αφιερωμένος Χριστιανός, έχετε αυτό το φρόνημα για τη σχέσι σας με τον Ιεχωβά Θεό; Όλοι μας πρέπει να το έχωμε. Αλλά μήπως μερικοί άφησαν τον υλιστικό τρόπο σκέψεως του κόσμου να διαμορφώση τις απόψεις των; Μολονότι ομολογούν ότι υπηρετούν τον Θεό, μήπως πραγματικά θέτουν την απόκτησι υλικών πραγμάτων πρώτη στη ζωή των; Μια τέτοια πορεία, ασφαλώς, θα ήταν επιβλαβής στη σχέσι τους μ’ εκείνον από τον οποίον εξαρτάται η ζωή τους. Ο Ιησούς Χριστός είπε ειλικρινά: «Εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.» (Λουκ. 12:15) Ο απόστολος Ιωάννης, κάτω από έμπνευσι έγραψε: «Ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάν. 2:17) Είναι αλήθεια ότι η οικονομική κατάστασις του κόσμου είναι επισφαλής· μπορεί να είναι δύσκολο να φροντίση κανείς για την οικογένεια του. Αλλ’ αν έχωμε πίστι και ελπίδα στον Ιεχωβά θα φυλαχθούμε από οποιονδήποτε πειρασμό να θέσωμε την υπηρεσία μας στον Θεό σε μια δευτερεύουσα θεσι στη ζωή. Άσχετα με το τι συνθήκες θα έλθουν, θα μπορέσωμε ν’ αντιμετωπίσουμε το μέλλον με πλήρη εμπιστοσύνη, γνωρίζοντας ότι ο θεός ενδιαφέρεται για τους πιστούς δούλους του. Η υπόσχεσίς του είναι: «Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει.»—Εβρ. 13:5· Ματθ. 6:25-34.
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΑΜΕΣΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ
11. Σε τι κατέφυγε ο Βασιλεύς Σαούλ προσπαθώντας να γνωρίση το μέλλον;
11 Οι άνθρωποι τον κόσμου που δεν έχουν τέτοια πίστι, συχνά ζητούν καθοδήγησι από πηγές, οι οποίες χειροτερεύουν την κατάστασί τους. Αυτό είχε κάμει και ο Βασιλεύς Σαούλ του αρχαίου Ισραήλ. Ο Σαούλ επειδή είχε αμαρτήσει στον Ιεχωβά, είχε αποκοπή από κάθε θεία επικοινωνία, όπως ο ίδιος το είπε, «Ο Θεός απεμακρύνθη απ’ εμού και δεν μοι αποκρίνεται πλέον ούτε διά προφητών ούτε δι’ ενυπνίων.» Ο Σαούλ, προκειμένου ν’ αντιμετωπίση τους Φιλισταίους σε μάχη, αναζητούσε απελπισμένως κάποια κατεύθυνσι για το τι έπρεπε να κάμη. (1 Σαμ. 28:15) Αντί, λοιπόν, να παρακαλέση ταπεινά τον Ιεχωβά Θεό να τον συγχωρήση, εστράφη στον πνευματισμό για βοήθεια. Παραβαίνοντας τον Νόμο, στον οποίον ήταν υποχρεωμένος να υπακούση σαν Ισραηλίτης, συμβουλεύθηκε ένα πνευματιστικό μέντιουμ.—Λευιτ. 19:31· 20:6· 1 Σαμ. 28:8.
12. Το γεγονός ότι ο Σαούλ συμβουλεύθηκε ένα πνευματιστικό μέντιουμ, του έφερε την παρηγοριά και την κατεύθυνσι που επιθυμούσε, και γιατί συνέβη αυτό;
12 Αλλά μήπως αυτή η πράξις του Σαούλ του έδωσε παρηγοριά και κατεύθυνσι όπως επιθυμούσε; Όχι, διόλου. Έλαβε ένα σκοτεινό μήνυμα. Όσο για το αποτέλεσμα που είχε αυτό επάνω του, η αφήγησις της Βίβλου μας λέγει: «Έπεσεν ο Σαούλ ευθύς όλως εξηπλωμένος κατά γης.» (1 Σαμ. 28:20) Ασφαλώς δεν εβελτίωσε την κατάστασί του με αυτό που έκαμε. Μολονότι είπε στο πνευματιστικό μέντιουμ ότι ήθελε να μιλήση με τον προφήτη Σαμουήλ, ο Σαούλ εγνώριζε ότι ο Σαμουήλ ήταν νεκρός, και δεν μπορούσε να μιλήση. Το γεγονός ότι ο νόμος του Θεού κατέκρινε τη συνομιλία με νεκρούς σαν κάτι το βδελυκτό θα έπρεπε να κάμη τον Σαούλ να κατανοήση ότι η φαινομενική επικοινωνία με τους νεκρούς μέσω πνευματιστικών μέντιουμ ήταν μια απάτη που διεπράττετο από τις πονηρές πνευματικές δυνάμεις.—Δευτ. 18:10-12.
13. Γιατί το να ξέρη κανείς απλώς τι λέγει η Γραφή δεν τον εμποδίζει να πέση στην παγίδα που είχε πέσει ο Βασιλεύς Σαούλ;
13 Ένας άνθρωπος μπορεί να ξέρη τι λέγει η Γραφή για τέτοια πράγματα. Εν τούτοις, η μεγάλη δημοσιότης που δίδεται στον αποκρυφισμό μπορεί να τον κάμη να γίνη φιλοπερίεργος. Μπορεί ν’ ακούση για κάποιο άτομο που λέγεται ότι προλέγει το μέλλον με ακρίβεια. Ή μπορεί να γνωρίση διάφορα μέσα μαντεύσεως που χρησιμοποιούνται—πίνακες Ουίγια, εξωαισθητήριο αντίληψι, αστρολογία, ενατένισι σε κρυστάλλινη σφαίρα και τα παρόμοια. Αυτός μπορεί να γοητευθή τόσο απ’ αυτά τα πράγματα ώστε να θελήση ν’ ανακαλύψη ο ίδιος αν πράγματι τέτοια πράγματα φέρνουν αποτέλεσμα. Μπορεί να θελήση να δοκιμάση έστω και μια φορά.
14. Τι μπορεί να πάθουν εκείνοι που ασχολούνται από περιέργεια με τον αποκρυφισμό;
14 Είναι αυτό συνετό; Ασφαλώς όχι. Η περιέργειά του μπορεί να οδηγήση στο να περιέλθη κάτω από δαιμονική επιρροή. Υπερφυσικές διαταραχές μπορεί να του αφαιρέσουν τον ύπνο και να του γεμίσουν και τις ώρες της ημέρας ακόμη με τρόμο. Μπορεί ν’ αρχίση ν’ ακούη παράξενες φωνές, που του λέγουν ν’ αυτοκτονήση ή να κάμη κάτι άλλο. Αυτά δεν είναι απλές υποθέσεις. Πολλές περιπτώσεις αποδεικνύουν ότι αυτό συνέβη πραγματικά.
15, 16. Πώς θεωρεί ο Ιεχωβά τις απόκρυφες πράξεις;
15 Αν έχωμε αληθινά πίστι στον Λόγο του Θεού, δεν θα επιτρέψωμε ν’ αναπτυχθή στη διάνοιά μας καμμιά άσκοπη περιέργεια για απόκρυφες πράξεις και αυτό θ’ αποτελέση μια προφύλαξι. Ο Ιεχωβά Θεός δεν παίρνει ελαφρά αυτό το ζήτημα. Για να προστατεύση τους Ισραηλίτας από την απάτη και τη βλάβη που προξενούν τα πονηρά πνεύματα, εχαρακτήρισε την άσκησι μαντείας ως θανάσιμο αμάρτημα. Ο Λόγος του Θεού λέγει: «Μάγισσαν δεν θέλεις αφήσει να ζη. (Εξοδ. 22:18) «Και ανήρ ή γυνή ήτις έχει πνεύμα μαντείας, ή είναι επαοιδός, εξάπαντος θέλει θανατωθή.»—Λευιτ. 20:27.
16 Μήπως άλλαξε η άποψις του Ιεχωβά για τα πνευματιστικά μέντιουμ, τους μάγους και τους μάντεις; Όχι, διόλου! Μια εντολή από τον Θεό ισχύει πάντοτε εναντίον όλων εκείνων που εμμένουν στην άσκησι πνευματισμού. Το εδάφιο Αποκάλυψις 21:8 αναγράφει τους μάγους μεταξύ εκείνων που είναι άξιοι της καταδίκης του ‘δευτέρου θανάτου.’ Αυτό σημαίνει αιώνιο θάνατο από τον οποίο είναι αδύνατη η επάνοδος. Αν λοιπόν άτομα που ασχολούνται με τέτοια πράγματα θέλουν να κάμουν το θέλημα του Θεού, τώρα είναι καιρός να καθαρίσουν τη ζωή τους απ’ αυτά.
17. Τι πρέπει να κάμουν εκείνοι που ζητούν την επιδοκιμασία του Θεού με τα πράγματα που συνδέονται με τον αποκρυφισμό;
17 Όσον αφορά για οτιδήποτε αντικείμενα που σχετίζονται στενά με πνευματιστικές πράξεις, φροντίστε να μην υπάρχη κανένα τέτοιο πράγμα στο σπίτι σας. Μιμηθήτε το παράδειγμα εκείνων που δέχθηκαν την αληθινή λατρεία στην Έφεσο και για τους οποίους το εδάφιο Πράξεις 19:19 λέγει: «Πολλοί δε και εξ εκείνων, οίτινες έκαμνον τας μαγείας, φέροντες τα βιβλία αυτών, κατέκαιον ενώπιον πάντων.» Όσο ακριβά και αν ήσαν αυτά τα αντικείμενα, οι Εφέσιοι που ασπάσθηκαν τη Χριστιανοσύνη δεν εδίστασαν να τα καταστρέψουν.
18. Τι αποκαλύπτει η κατάστασις του Χριστιανικού κόσμου σχετικά με τον αποκρυφισμό για την αποτυχία των θρησκευτικών ηγετών του;
18 Η σημερινή διέγερσις του ενδιαφέροντος για τον αποκρυφισμό μέσα στον Χριστιανικό κόσμο δείχνει ασφαλώς την αποτυχία των θρησκευτικών ηγετών του. Ακόμη και οι λεγόμενοι μορφωμένοι άνθρωποι συμβουλεύονται τους μάντεις, επιδίδονται στην αστρολογία, φέρουν επάνω τους φυλαχτά ή, σε μερικά μέρη της γης, ζητούν θεραπείες από γιατρούς που επικαλούνται ψευδείς θεούς, θα ήταν μεγάλη έκπληξις για πολλούς απ’ αυτούς τους ανθρώπους να μάθουν ότι η Αγία Γραφή κατακρίνει αυτό που κάνουν. Δεν τους έχει λεχθή τι λέγει ο Λόγος του Θεού. Οι κληρικοί των παρέλειψαν να τους διδάξουν αυτά τα πράγματα και επομένως τους άφησαν εκτεθειμένους στις επιθέσεις των δαιμόνων.
ΠΡΟΦΥΛΑΓΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
19. Σύμφωνα με το εδάφιο Εβραίους 2:14, 15, ποιο ισχυρό μέσον χρησιμοποίησε ο Σατανάς για να διατηρή τους ανθρώπους κάτω από τον έλεγχό του;
19 Εκτός από το να καταλαμβάνουν και να παρενοχλούν οι δαίμονες τούς ανθρώπους μια άλλη ισχυρή επινόησις που χρησιμοποίησε ο Σατανάς για να κρατή υπό έλεγχον την ανθρωπότητα είναι ο φόβος του θανάτου. Εξετάστε τι λέγουν τα εδάφια Εβραίους 2:14, 15 γι’ αυτό το σημείο. Λέγουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εκείνος που είναι σε θέσι «να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον Διάβολον.» Λέγουν επίσης ότι ο Ιησούς μπορεί να «ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν.»
20. Εξηγήστε πώς ο Σατανάς εχρησιμοποίησε τον φόβο του βιαίου θανάτου για να κρατήση τους ανθρώπους σε δουλεία.
20 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι άνθρωποι γενικά φοβούνται μήπως χάσουν πρόωρα τη ζωή των με βίαια μέσα. Αυτό το είδος του θανάτου αναφέρεται σ’ αυτό το Γραφικό εδάφιο και ο Σατανάς ή Διάβολος εκμεταλλεύθηκε τον φόβο αυτού του θανάτου στο πλήρες. Χρησιμοποιεί αυτόν το φόβο για να καταφέρνη τους ανθρώπους να εκτελούν τις διαταγές του. Γεγονότα που συνέβησαν στον αιώνα μας το αποδεικνύουν αυτό πολύ καλά. Λόγου χάριν, στη Ναζιστική Γερμανία πολλοί άνθρωποι εφοβούντο τις συνέπειες που θα είχαν αν δεν έκαναν ό,τι απαιτούσαν οι ανώτεροί τους. Αυτά τα άτομα εφοβούντο ότι ήταν δυνατόν να εκτελεσθούν. Πήγαιναν λοιπόν αντίθετα με τη φωνή της συνειδήσεώς των και διέπρατταν αποκρουστικά εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητος.
21, 22. Τι είναι εκείνο που ελευθερώνει τους αφωσιωμένους δούλους του Ιεχωβά από τον αδικαιολόγητο φόβο του βιαίου θανάτου;
21 Η θεόδοτη, όμως, πίστις και ελπίδα μας μπορούν να μας προφυλάξουν από το να γίνωμε τόσο δειλοί, ώστε να παραιτηθούμε από το να πράττωμε αυτά που γνωρίζομε ότι είναι ορθά κι έτσι να καταστρέψουμε τη συνείδησί μας και να χάσωμε τη θεία εύνοια. Δεν πρέπει να φοβούμεθα χωρίς λόγο, διότι γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά μάς αγαπά, ότι η ζωή μας είναι πολύτιμη σ’ αυτόν. Σημειώστε τα παρηγορητικά λόγια του Ιησού Χριστού: «Λέγω δε προς εσάς τους φίλους μου· Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, και μετά ταύτα μη δυναμένων περισσότερον τι να πράξωσι. Θέλω δε σας δείξει ποίον να φοβηθήτε· Φοβήθητε εκείνον, αφού αποκτείνη, έχει εξουσίαν να ρίψη εις την γέενναν· ναι, σας λέγω, τούτον φοβηθήτε. Δεν πωλούνται πέντε στρουθία διά δύο ασσάρια; και εν εξ αυτών δεν είναι λελησμονημένον ενώπιον του Θεού· αλλά και αι τρίχες της κεφαλής υμών είναι πάσαι ηριθμημέναι. Μη φοβείσθε λοιπόν· από πολλών στρουθίων διαφέρετε.»—Λουκ. 12:4-7.
22 Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι μπορούν να θανατώσουν το σώμα. Αλλά δεν μπορούν να καταστρέψουν την ψυχή αιωνίως. (Ματθ. 10:28) Και ποια είναι η «ψυχή» σ’ αυτή την περίπτωσι; Είναι το θεόδοτο δικαίωμα του ατόμου να είναι μια ζωντανή ύπαρξις. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να εξαλείψουν το άτομο από τη θεία προμήθεια της ζωής ώστε να είναι αδύνατον αυτό το άτομο να ξαναζήση. Εκείνοι λοιπόν που αρνούνται να υποχωρήσουν στον φόβο του θανάτου και οι οποίοι τηρούν ακεραιότητα, ακόμη και όταν αφαιρήται η ζωή των, εξακολουθούν να ζουν από την άποψι του Θεού. Ο Ιεχωβά θα διαφυλάξη το δικαίωμά τους για ζωή. Δεν θα λησμονήση την παραμικρή λεπτομέρεια σχετικά μ’ αυτούς. Ενθυμείται την προσωπικότητά τους, τη διανοητική τους ανάπτυξι και την πείρα τους στη ζωή. Και θα τα αποκαταστήση όλα αυτά στην ανάστασι.—2 Κορ. 1:8, 9.
23. Πώς μπορούν η πίστις και η ελπίς να μας ενισχύσουν όταν αντιμετωπίζομε την απειλή του θανάτου;
23 Η πίστις στην υπόσχεσι του Θεού για την ανάστασι μπορεί να μας ενισχύση να κάμωμε ό,τι είναι ορθόν ακόμη και αν αυτό σημαίνη τον θάνατό μας. Αυτή η πίστις μάς κάνει ικανούς να εκτιμήσωμε το γεγονός ότι η αιώνιος ζωή που θ’ απολαύσωμε όταν θ’ αναστηθούμε είναι πιο πολύτιμη από τα λίγα χρόνια της τωρινής ζωής. Μας προφυλάσσει από το να εκθέσωμε σε κίνδυνο τις ευκαιρίες μας ν’ αποκτήσωμε εκείνη την αιώνιο ζωή. Αυτό έκαμε η πίστις για τους άνδρες των αρχαίων χρόνων· γι’ αυτούς η Γραφή αναφέρει τα εξής προς Εβραίους: «Εβασανίσθησαν μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, διά να αξιωθώσι καλυτέρας αναστάσεως.»—Εβρ. 11:35.
24. Τι έκαμε η πίστις τον Ιησού Χριστό να υπομείνη;
24 Η ακλόνητη πίστις στην ικανότητα του Ιεχωβά να τον αναστήση και να τον ανταμείψη ήταν εκείνη που κατέστησε ικανόν και τον Ιησού Χριστό να διακρατήση τελεία ακεραιότητα. Σκεφθήτε τι υπέμεινε. Τον ωνείδισαν, τον ερράπισαν, τον γρονθοκόπησαν, τον έπτυσαν, τον μαστίγωσαν και τελικά τον κάρφωσαν σ’ ένα ξύλο για να πεθάνη σαν τον χειρότερο εγκληματία. Ωστόσο, ποτέ ο Ιησούς Χριστός δεν ταλαντεύθηκε. Δεν έχασε από τα μάτια του την αμοιβή. Πόσο ενισχυτικό παράδειγμα για την πίστι μάς έδωσε! Όπως αναφέρεται στα εδάφια Εβραίους 12:2, 3: «Υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού. Διότι συλλογίσθητε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, διά να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας.»
25. Ποια οφέλη προέρχονται από το να ζούμε σε αρμονία με την αλήθεια ότι αυτή η ζωή δεν είναι το παν;
25 Πραγματικά, αυτή η ζωή δεν αποτελεί το παν που υπάρχει. Αν ζούμε σε αρμονία μ’ αυτό το γεγονός, το αποτέλεσμα θα είναι ν’ αποφεύγωμε τη μάταιη, κενή ζωή των υλιστικών ανθρώπων. Ούτε η πιθανότης του θανάτου ακόμη δεν μπορεί να αμαυρώση τη χαρά μας να ζούμε τώρα και να μας κάνη να βλέπωμε το μέλλον με απελπισία και αβεβαιότητα. Ας ευχαριστούμε τον Θεό που έκαμε δυνατόν για τους ειλικρινείς εκζητητάς της αληθείας να έχουν μια στερεή ελπίδα και ακλόνητη πίστι!
[Εικόνα στη σελίδα 420]
Ο φθόνος του Ασάφ για την ευημερία των ασεβών του εστέρησε τη χαρά—ώσπου κατενόησε ότι μόνον μια αγαθή σχέσις με τον Θεό οδηγεί σε μόνιμες ευλογίες τον Ιεχωβά Θεό