Η Ωραιότης της Κυριαρχίας του Ιεχωβά

«Έν εζήτησα παρά του Κυρίου, τούτο θέλω εκζητεί· το να κατοικώ εν τω οίκω του Κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Κυρίου και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού.»—Ψαλμ. 27:4.

 1. Τι φέρνει στη διάνοια η λέξις «κυριαρχία»;

ΠΩΣ εννοείτε τη σημασία της λέξεως «κυριαρχία;» Χωρίς αμφιβολία, φαντάζεσθε μια υπεροχή, ιδιαίτερα την υπεροχή ενός άρχοντος—τη δύναμι διακυβερνήσεως. Η εξουσία ή κυριαρχία, μπορεί να είναι σκληρή και άκαμπτη, απονέμοντας με αυστηρότητα πλήρη δικαιοσύνη σύμφωνα με τον νόμο, χωρίς έλεος· ή, μπορεί να ενεργή με μεροληψία απέναντι μερικών και να καταδυναστεύη τους άλλους. Λίγες ανθρωποποίητες εξουσίες ενεργούν από πραγματική αγάπη για τους υπηκόους των.

 2. Με ποιο δικαίωμα ασκεί ο Ιεχωβά κυριαρχία;

² Η Αγία Γραφή χαρακτηρίζει τον Θεό ως «Δέσποτα» ή, όπως αποδίδουν τη λέξι αυτή άλλες μεταφράσεις, «Δεσποτικόν Κύριον.» (Πράξ. 4:24) Με τι δικαίωμα κατέχει αυτή την κυριαρχία; Το εδάφιο Αποκάλυψις 4:11 απαντά: «Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημα σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»

 3. Πώς περιέγραψε ο Δαβίδ την κυριαρχία του Ιεχωβά;

³ Τι είδους κυριαρχία ασκεί ο Ιεχωβά; Διαφέρει αυτή από τις άλλες μορφές εξουσίας; Ο Βασιλεύς Δαβίδ, που ήσκησε εξουσία στο βασίλειο του αρχαίου Ισραήλ κάτω από την κυριαρχία του Ιεχωβά, είπε: «Σου, Κύριε, είναι η μεγαλωσύνη και η δύναμις και η τιμή και η νίκη και η δόξα· διότι σου είναι πάντα τα εν ουρανώ και τα επί γης· σου η βασιλεία. Κύριε, και συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων.»—1 Χρον. 29:11.

ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

 4. Πώς ο Ψαλμός 89:14 και η Έξοδος 34:6, 7 μάς δίνουν μια εικόνα της κυριαρχίας του Ιεχωβά;

⁴ Επομένως, η κυριαρχία του Ιεχωβά έχει ωραιότητα, εξοχότητα και αξιοπρέπεια. Ο ψαλμωδός έγραψε: «Η δικαιοσύνη και η κρίσις είναι η βάσις του θρόνου σου· το έλεος και η αλήθεια θέλουσι προπορεύεσθαι έμπροσθεν του προσώπου σου.» (Ψαλμ. 89:14) Όταν ο Μωυσής εζήτησε να δη την δόξαν του Θεού, του ελέχθη ότι δεν θα μπορούσε να ιδή το πρόσωπον του Θεού, διότι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να ιδή τον Θεό και να ζήση. (Έξοδ. 33:18, 20) Εν τούτοις, ο Θεός κατέβηκε με μια νεφέλη στο Όρος Σινά και δήλωσε στον Μωυσή: «Κύριος, Κύριος, ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν και ουδόλως αθωόνων τον ένοχον· ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα και επί τα τέκνα των τέκνων, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς.»—Έξοδ. 34:6, 7.

 5. (α) Ποιες ιδιότητες για τον εαυτό του έθεσε πρώτα ο Ιεχωβά υπ’ όψι του Μωυσέως στο Όρος Σινά; (β) Μολονότι ο Ιεχωβά είναι ελεήμων, γιατί εκείνος που κάνει σφάλματα υφίσταται τιμωρία, και πώς αισθάνεται ο Ιεχωβά στην επιβολή τιμωρίας;

⁵ Σημειώστε ότι τα πρώτα πράγματα που έθεσε ο Ιεχωβά υπ’ όψιν του Μωυσέως ήσαν έλεος, οικτιρμός, μακροθυμία, αλήθεια και συγχωρητικότης. Είπε σε άλλη περίπτωσι: «Εγώ είμαι ο Κύριος, ο ποιών έλεος, κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γης· επειδή εις ταύτα ευαρεστούμαι, λέγει Ιεχωβά.» (Ιερεμ. 9:24) Εν τούτοις, όταν κάποιος αμαρτάνη κατά του Θεού, έστω κι αν συγχωρήται για την αμαρτία του, δεν μπορεί να διαφύγη τις συνέπειες της σειράς των γεγονότων την οποία έθεσε σε κίνησι με την πορεία του. Παραδείγματος χάριν, ένας που διέπραξε μοιχεία επηρεάζει τους άλλους που είναι κοντά του. Ολόκληρη η οικογένεια του θα αισθανθή τα αποτελέσματα. Και εκείνοι που απομακρύνονται από τον Θεό ή που απορρίπτουν την κυριαρχία του, θα υποστούν τιμωρία. Όταν στασιαστικοί άνθρωποι άρχισαν να οικοδομούν τον πύργο της Βαβέλ, ο Θεός εματαίωσε τα σχέδια των συγχέοντας τη γλώσσα των. Τότε, αυτοί διεσκορπίσθησαν επάνω στη γη και επηρέασαν τους απογόνους των, που έγιναν ειδωλολάτραι και εκτελούσαν πολύ κακά πράγματα. (Γέν. 11:1-9) Αλλ’ ο Θεός δεν ευαρεστείται με την τιμωρία ή τα παθήματα εκείνων που κάνουν το κακό. Λέγει: «Εγώ δεν θέλω τον θάνατον του αποθνήσκοντος, . . . δια τούτο επιστρέψατε και ζήσατε.»—Ιεζ. 18:32.

 6. Ποια λοιπόν είναι μερικά κύρια χαρακτηριστικά της κυριαρχίας του Ιεχωβά, και πώς αυτή παραβάλλεται με τις ανθρώπινες εξουσίες;

⁶ Είναι φανερό από τα παραπάνω Γραφικά εδάφια ότι μεταξύ των επικρατούντων χαρακτηριστικών της θείας κυριαρχίας είναι η αγαθωσύνη, το έλεος, η δικαιοσύνη και η αμεροληψία στην απόδοσι δικαιοσύνης. Επομένως, όταν θεωρούμε την κυριαρχία του Ιεχωβά, είμεθα αναγκασμένοι να τη βλέπωμε διαφορετικά από εκείνη των ανθρωπίνων εξουσιών. Δεν θα ήταν καλό να μπορούσατε επίσης να θεωρήτε την κυβέρνησι κάτω από την οποία ζήτε ως ν’ ακτινοβολή από την έδρα της αγνή αγάπη και έλεος προς όλους;

ΤΑ «ΑΓΑΘΑ ΝΕΑ» ΣΕ ΣΧΕΣΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

 7. Πώς τα «αγαθά νέα» συνδέονται άμεσα με την κυριαρχία του Θεού, και τι προάγει επομένως η διακήρυξις των «αγαθών νέων»;

⁷ Τα αγαθά νέα της Βασιλείας συνδέονται άμεσα με την κυριαρχία του Θεού. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς της Ρώμης: «Χάρις όμως εις τον Θεόν, διότι υπήρχετε δούλοι της αμαρτίας, πλην υπηκούσατε εκ καρδίας εις τον τύπον της διδαχής, εις τον οποίον παρεδόθητε.» Σ’ εκείνους που ακούουν με αγαθή καρδιά και υπακούουν δεν λέγεται εδώ ότι έχουν λάβει τα «αγαθά νέα,» αλλά ότι εκείνοι ‘παρεδόθησαν σ’ αυτό τον τύπο διδαχής,’ δηλαδή στο ευαγγέλιον ή αγαθά νέα της βασιλείας. Τώρα αυτοί είναι πρόθυμοι υπήκοοι και υποστηρικταί της κυριαρχίας του Θεού. Όταν αυτοί, με τη σειρά τους, διακηρύττουν τα «αγαθά νέα,» εκείνοι που τα λαμβάνουν είναι σαν να παραδίδωνται σ’ αυτή την διδαχή. Τι προάγει αυτό στη γη; Δικαιοσύνη, αγαθωσύνη και έλεος. Διότι, αντί να έχουν την πρότερη ακαθαρσία, και ανομία, ‘παρουσιάζουν τώρα τα μέλη του σώματος των ως δούλοι δικαιοσύνης.’—Ρωμ. 6:17-19.

ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΕΘΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

 8. Ποιο είναι το ελατήριο για την υποταγή στην κυριαρχία του Θεού;

⁸ Ποιο είναι το ελατήριο για υποταγή στην κυριαρχία του Θεού; Είναι η αγάπη προς τον Θεό ένεκα των θείων ιδιοτήτων του, καθώς και η αγάπη για το τι είναι ορθό και αγαθό για όλη τη δημιουργία. Εκείνος που κατανοεί τη σημασία της κυριαρχίας του Ιεχωβά, προτιμά αυτή την κυριαρχία περισσότερο από όλες τις άλλες. Πραγματικά, όσοι υποστηρίζουν την κυριαρχία του Θεού την προτιμούν και από την απόλυτη ανεξαρτησία, αν αυτή θα ήταν δυνατή. Γιατί; Διότι γνωρίζουν ότι θα είναι πολύ πιο ευτυχείς κάτω από την κυριαρχία του Θεού απ’ όσο αν ήσαν εντελώς όπως αυτοί ήθελαν. Κατανοούν ότι η σοφία, η αγάπη, η γνώσις και η δύναμις του Θεού είναι τόσο ανώτερες από τη δική τους, ώστε δεν υπάρχει σύγκρισις. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να διατηρηθούν ζωντανοί αιωνίως, ούτε μπορούν να επιφέρουν ειρήνη, δικαιοσύνη και δίκαιες αρχές σ’ όλη τη γη. «Του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού,» είπε ο Ιερεμίας, ένας πιστός υποστηρικτής της κυριαρχίας του Ιεχωβά.—Ιερεμ. 10:23.

 9. Πώς ο Θεός κάνει έκκλησι σ’ εκείνους που δεν αναγνωρίζουν την κυριαρχία του;

⁹ Η στάσις του Ιεχωβά προς εκείνους που δεν αναγνωρίζουν την κυριαρχία του, είναι στάσις μεγάλης αγαθωσύνης. Ο προφήτης του είπε: «Ας εγκαταλείπη ο ασεβής την οδόν αυτού και ο άδικος τας βουλάς αυτού· και ας επιστρέψη προς τον Κύριον, και θέλει ελεήσει αυτόν και προς τον Θεόν ημών, διότι αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως. Διότι αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει Κύριος. Αλλ’ όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης ούτως αι οδοί μου είναι υψηλότεροι των οδών υμών και αι βουλαί μου των βουλών υμών.»—Ησ. 55:7-9.

ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

10. Ποια είναι μια ουσιώδης απαίτησις για κατάλληλη υπηρεσία κάτω από την κυριαρχία του Θεού;

¹⁰ Ένας άνθρωπος, για να υπηρετή κατάλληλα προς όφελος της κυριαρχίας του Θεού ή κάτω απ’ αυτήν, πρέπει να γνωρίση τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του Ιησού, τον Βασιλέα της βασιλείας του Θεού. «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» (Ιωάν. 17:3) Το να γνωρίζωμε τον Θεό σημαίνει ν’ αποκαταστήσωμε μια στενή σχέσι μ’ αυτόν, να συνδεθούμε περισσότερο μ’ αυτόν και με τον Υιό του, ο οποίος είπε: «Ουδείς γινώσκει τον Υιόν ειμή ο Πατήρ· ουδέ τον Πατέρα γινώσκει τις ειμή ο Υιός και εις όντινα θέλει ο Υιός να αποκαλύψη αυτόν.» (Ματθ. 11:27) Εκείνος που γνωρίζει τον Θεό, γνωρίζει τις θαυμάσιες ιδιότητες του, με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, αναπτύσσει αυτές τις ιδιότητες, έτσι ώστε αντανακλά ολοένα περισσότερο την εικόνα του Θεού. (2 Κορ. 3:18) Αν ένα άτομο δεν καλλιεργή τους καρπούς του πνεύματος, δεν εγνώρισε τον Θεό. Παραδείγματος χάριν, ο απόστολος Ιωάννης είπε: «Όστις δεν αγαπά δεν εγνώρισε τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη.»—1 Ιωάν. 4:8.

11. Πώς ενεργεί ένα άτομο που αναγνωρίζει την κυριαρχία του Θεού; Δώστε παραδείγματα.

¹¹ Πώς ενεργεί εκείνος που αναγνωρίζει την κυριαρχία του Θεού; Οι κυριώτερες ιδιότητες του θα είναι αγάπη, έλεος, συμπάθεια, αγαθωσύνη και το να κάνη καλό στον συνάνθρωπο του. Αν είναι πρεσβύτερος εκκλησίας ή επισκοπή κάποια δράσι των Χριστιανών αδελφών του, ή άλλων, δεν θα είναι δικτατορικός ούτε απαιτητικός. Ο απόστολος Παύλος, που είχε περισσότερη εξουσία από τον Θεό απ’ όση έχει οποιοσδήποτε άνθρωπος επάνω στη γη σήμερα, είπε στην εκκλησία της Ρώμης: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού.» (Ρωμ. 12:1) Όταν ο Παύλος ήταν στη Ρώμη, βρήκε έναν άνθρωπο που ελέγετο Ονήσιμος, ο οποίος επίστευσε στα «αγαθά νέα.» Όταν ο Παύλος ανεκάλυψε ότι ο Ονήσιμος ήταν δούλος που είχε αποδράσει από τον κύριο του τον Φιλήμονα, ένα Χριστιανό της πόλεως των Κολοσσών της Μικράς Ασίας, συνεβούλευσε τον Ονήσιμο να επιστρέψη στον κύριο του. Κατόπιν έγραψε στον Φιλήμονα, παροτρύνοντας τον να συγχωρήση τον Ονήσιμο και να τον δεχθή τώρα ως αδελφό. Σημειώστε τη φιλάγαθη έκκλησι του Παύλου: «Αν και έχω εν Χριστώ πολλήν παρρησίαν να επιτάττω εις σε το πρέπον, όμως δια την αγάπην μάλλον σε παρακαλώ.» «Πεποιθώς εις την υπακοήν σου έγραψα προς σε, εξεύρων ότι και πλειότερον αφ’ ό,τι λέγω θέλεις κάμει.»—Φιλήμ. 8, 9, 21.

12. (α) Γιατί η εκδήλωσις εμπιστοσύνης εκ μέρους του Παύλου προς τον Φιλήμονα ήταν μια κατάλληλη στάσις που πρέπει να έχουν οι επίσκοποι; (β) Πώς ο Χριστός εξεδήλωσε την εμπιστοσύνη του στον Παύλο και τον Τιμόθεο;

¹² Ασφαλώς, ο Φιλήμων δεν θα αισθάνθηκε ότι ενεργούσε κάτω από εξαναγκασμό, και γι’ αυτό θα ήταν ευτυχής να συμμορφωθή. Θα ήταν γνήσια πρόθυμος ν’ ανταποκριθή στην έκκλησι του Παύλου και ήταν περισσότερο υποχρεωμένος να ενεργήση έτσι, επειδή ο Παύλος τον εμπιστεύθηκε. Ομοίως ο πρεσβύτερος ή επίσκοπος που ενθαρρύνει τους άλλους και εμπιστεύεται στους αδελφούς όταν τους ανατίθεται ένα έργο, θα επιτελέση πολύ περισσότερα από τον επίσκοπο που διστάζει ή εκείνον που φρονεί ότι κανείς άλλος δεν θα μπορέση να κάνη την εργασία όπως αυτός. Το να βασισθή κανείς σ’ έναν αδελφό και να του δείξη εμπιστοσύνη, συμβάλλει σε μεγαλύτερη άσκησι πρωτοβουλίας και προσπαθείας από μέρους του αδελφού. Ένας τέτοιος επίσκοπος εκπροσωπεί κατάλληλα την κυριαρχία του Θεού και ακολουθεί το πρότυπο του Χριστού. Ο Χριστός μεταχειρίσθηκε τον Παύλο μ’ αυτό τον τρόπο. Ο Παύλος με εκτίμησι είπε: «Ευχαριστώ τον ενδυναμώσαντά με Ιησού Χριστόν τον Κύριον ημών, ότι ενέκρινε πιστόν και έταξεν εις την διακονίαν εμέ.» (1 Τιμ. 1:12) Ο Παύλος, με τη σειρά του, τόνισε ότι ο Θεός, ο Χριστός και αυτός ο ίδιος είχαν εμπιστοσύνη στην πιστότητα και ικανότητα του Τιμοθέου να εκτελέση την υπηρεσία που του ανετέθη, όταν έγραψε: «Ω Τιμόθεε, την παρακαταθήκην (παραθήκην, Κείμενον· αυτό που σου ενεπιστεύθη, ΜΝΚ) φύλαξον.»—1 Τιμ. 6:20.

13, 14. (α) Πώς ένας Χριστιανός θ’ αντιπρσσωπεύη κατάλληλα τη θεία κυριαρχία στην μελέτη με ενδιαφερομένους; (β) Ποιο σοβαρό καθήκον των επισκόπων εμφαίνεται από τα λόγια του αποστόλου Παύλου προς τον Τιμόθεο και προς τους πρεσβυτέρους της Εφέσου;

¹³ Ένας καλός Χριστιανός θα εκπροσωπεί κατάλληλα την κυριαρχία του Θεού όταν συμμελετά με άλλους, καταβάλλοντας προσπάθεια να τους διδάξη όλα όσα μπορεί, όπως είπε ο Ιησούς: «Μαθητεύσατε . . . διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθ. 28:19, 20) Αν είναι ένας επίσκοπος, δεν θα ζηλοτυπή για τη γνώσι του ούτε θα φοβάται ότι κάποιος άλλος μπορεί να τον επισκιάση, επειδή γνωρίζει περισσότερα ή αναπτύσσει μεγαλύτερη ικανότητα. Ο απόστολος επεφόρτισε τον Τιμόθεο να κάνη το εξής: «Όσα ήκουσας παρ’ εμού δια πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.»—2 Τιμ. 2:2.

¹⁴ Ο επίσκοπος πρέπει να διδάσκη όλα όσα γνωρίζει στους άλλους του περιβάλλοντος του, έτσι ώστε να μπορούν κι αυτοί να κάνουν αυτό το έργο. Όχι μόνο τους βοηθεί έτσι, αλλά γίνονται αυτοί ικανοί να χειρίζωνται θέματα σε περίπτωσι απουσίας του. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο επίσκοπος δείχνει ότι πραγματικά ενδιαφέρεται για την ευημερία και την πρόοδο της εκκλησίας, χωρίς να σκέπτεται μόνο τον εαυτό του. Διότι τι θα γίνη αν αυτός ασθενήση, ή πεθάνη, ή μετακομίση κάπου αλλού; Ο Παύλος είπε στους επισκόπους της Εφέσου: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους.» Συνήντησε αυτούς τους ανθρώπους ενώ έκανε δημόσια μαρτυρία. Δεν τους εδίδαξε απλώς μέχρι το σημείο του βαπτίσματος, Αντιθέτως, ‘διεμαρτύρετο’ ώσπου να λάβουν πραγματική κατανόησι του σκοπού του Θεού, της κυριαρχίας του που ασκείται μέσω του Χριστού και της σχέσεως των μ’ αυτήν. Τους είπε επίσης τα εξής: «Δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού.»—Πράξ. 20:20, 21, 27.

Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΠΡΟΑΓΕΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΙΝΟ

15. Ποια ατμόσφαιρα πρέπει να υπάρχη εκεί όπου η Θεία κυριαρχία αναγνωρίζεται κατάλληλα;

¹⁵ Αν κάθε Χριστιανός έχη υπ’ όψι τις καλές ιδιότητες της κυριαρχίας του Θεού, θα προάγη τη χαρά. Για τον Ιεχωβά, λέγονται τα εξής: «Δόξα και μεγαλοπρέπεια είναι ενώπιον αυτού ισχύς και αγαλλίασις εν τω τόπω αυτού.» (1 Χρον. 16:27) Χωρίς τη χαρά, που είναι ένας καρπός του πνεύματος του Θεού, υπάρχει αποθάρρυνσις, απάθεια, ακόμη και ακαταστασία. Ο απόστολος ρώτησε τους Χριστιανούς της Γαλατίας που εξασθένησαν πνευματικώς. «Τις λοιπόν ήτο ο μακαρισμός σας [όταν πρώτη φορά επιστεύσατε εις το ευαγγέλιον];» (Γαλ. 4:15) Ατμόσφαιρα χαράς είναι η ατμόσφαιρα την οποία προάγει η κυριαρχία του Θεού μεταξύ όλων εκείνων που αγαπούν τον Θεό και τον υπηρετούν με όλη την καρδιά τους. Ο ψαλμωδός έψαλε: «Μακάριος ο λαός ο γινώσκων αλαλαγμόν· θέλουσι περιπατεί, Κύριε, εν τω φωτί του προσώπου σου. Εις το όνομά σου θέλουσιν αγάλλεσθαι όλην την ημέραν και εις την δικαιοσύνην σου θέλουσιν υψωθή. Διότι συ είσαι το καύχημα της δυνάμεως αυτών.»—Ψαλμ. 89:15-17.

16. Τι θα φέρη στη γη η κυριαρχία του Ιεχωβά;

¹⁶ Από τους ενάστρους ουρανούς, που «διηγούνται την δόξαν του Θεού,» έως αυτή τη γη, είναι φανερό ότι η δημιουργία του Θεού είναι μεγαλειώδης και ωραία. (Ψαλμ. 19:1) Υπάρχει ειρήνη, τάξις και ωραιότης στη λαμπρότητα των ουρανίων σωμάτων και στη γη, με τη ζωή που υπάρχει σ’ αυτήν και που είναι απαράμιλλη σε ομορφιά, εκτός εκεί όπου ο άνθρωπος έχει προξενήσει ζημία. Φαντασθήτε τι ωραίος τόπος θα είναι η γη όταν η ανθρωπότης εναρμονισθή πάλι με την κυριαρχία του Θεού! Όχι μόνο οι υλικές ομορφιές των ουρανών και της γης, αλλά ιδιαίτερα οι πιο ουσιώδεις και πιο θαυμάσιες ιδιότητες του Υψίστου, όταν ‘η γνώσις του Ιεχωβά θα γεμίζη τη γη καθώς τα ύδατα σκεπάζουν τη θάλασσα,’ θα κάμουν ασφαλώς όλους που θα ζουν τότε να εξυμνούν την ωραιότητα της κυριαρχίας του Θεού.—Ησ. 11:9, ΜΝΚ· Ψαλμ. 150.

17. Πώς πρέπει να μας υποκινή το «ευαγγέλιον» σήμερα;

¹⁷ Επίσης, καθώς προσμένομε αυτόν τον ωραίο καιρό, αν δαπανηθούμε χαρωπά τώρα, στη διάρκεια των τελευταίων ημερών αυτού του «πονηρού αιώνος,» για να καταστήσουμε γνωστό σε όλους όσοι θέλουν ν’ ακούσουν «το ευαγγέλιον της δόξης του μακαρίου Θεού.» Διότι ο Ιεχωβά μόνο πρέπει να αινήται, διότι αυτός ‘έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς.’—Πράξ. 4:24· Γαλ. 1:4· 1 Τιμ. 1:11.