Επιβίωσις με το Νέο — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Επιβίωσις με το Νέο

1. Με τι μπορεί να κατηγορηθούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά για το κήρυγμά των, και πώς ο ίδιος ο Ιερεμίας διέφυγε την εκτέλεσι για όμοια κατηγορία;

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ του Ιεχωβά, επειδή κηρύττουν ένα άγγελμα σαν αυτό στα έθνη, μπορεί να κατηγορηθούν ότι είναι ανατρεπτικά στοιχεία. Έτσι είχε κατηγορηθή και ο Ιερεμίας. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί προσεπάθησαν να κάμουν τους πολιτικούς άρχοντας να τον φονεύσουν. «Οι ιερείς, και οι προφήται, και πας ο λαός συνέλαβον αυτόν, λέγοντες, Θέλεις εξάπαντος θανατωθή· δια τι προεφήτευσας εν ονόματι του Ιεχωβά, λέγων, Ο οίκος ούτος [ο ναός ούτος] θέλει είσθαι ως η Σηλώ, και η πόλις αύτη θέλει ερημωθή, ώστε να μη ήναι ο κατοικών;» Κατόπιν είπαν στους άρχοντας της Ιερουσαλήμ: «Κρίσις θανάτου πρέπει εις τον άνθρωπον τούτον, διότι προεφήτευσε κατά της πόλεως ταύτης, ως ηκούσατε με τα ώτα σας.» Ο Ιερεμίας υπερήσπισε τον εαυτό του, λέγοντας: «Ο Ιεχωβά με απέστειλε δια να προφητεύσω κατά του οίκου τούτου, και κατά της πόλεως ταύτης, πάντας τους λόγους τους οποίους ηκούσατε. . . . Εγώ δε, ιδού, είμαι εν ταις χερσίν υμών· κάμετε εις εμέ, όπως είναι καλόν και όπως αρεστόν εις τους οφθαλμούς υμών. Πλην εξεύρετε μετά βεβαιότητος, ότι εάν με θανατώσητε, αίμα αθώον θέλετε βεβαίως φέρει εφ’ υμάς, και επί την πόλιν ταύτην, και επί τους κατοίκους αυτής· διότι τη αληθεία ο Ιεχωβά με απέστειλε προς υμάς, δια να λαλήσω εις τα ώτα υμών πάντας τους λόγους τούτους.» Τότε οι άρχοντες έδειξαν αρκετό θάρρος για ν’ αντισταθούν στους θρησκευτικούς ηγέτας και στους ψευδοπροφήτας και αρνήθηκαν να θανατώσουν τον μάρτυρα του Ιεχωβά. (Ιερεμ. 26:1-24) Αυτό έγινε είκοσι δύο χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

2, 3. (α) Παρά τη βοήθεια της Αιγύπτου, πώς εξακολούθησε ο Ιερεμίας να κατασκάπτη την Ιερουσαλήμ; (β) Για ποιο πράγμα κατηγορήθη κατόπιν ο Ιερεμίας, και γιατί μπήκε στον λασπώδη λάκκο και όμως διέφυγε τον θάνατο;

² Αργότερα, στο ένατο έτος του Βασιλέως Σεδεκία, τα Χαλδαϊκά στρατεύματα υπό τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ ήλθαν εναντίον της Ιερουσαλήμ. Όταν άκουσαν ότι ο Φαραώ της Αιγύπτου ήρχετο για να βοηθήση την πόλι, εγκατέλειψαν την πολιορκία και απεσύρθησαν. Αλλ’ ο Ιερεμίας εξερρίζωσε και κατέσκαψε την Ιερουσαλήμ προλέγοντας ότι η πόλις αυτή ήταν καταδικασμένη. Είπε: «Οι Χαλδαίοι θέλουσιν επαναστρέψει, και πολεμήσει κατά της πόλεως ταύτης, και θέλουσι κυριεύσει αυτήν, και κατακαύσει αυτήν εν πυρί. Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Μη πλανάσθε.» Κατόπιν ο Ιερεμίας κατηγορήθη ότι λιποτακτούσε στους Χαλδαίους. Ενώ έβγαινε από μια από τις πύλες της Ιερουσαλήμ, συνελήφθη από τον αρχηγό της φρουράς της πύλης, ο οποίος είπε: «Συ προσφεύγεις προς τους Χαλδαίους.»

³ Ο Ιερεμίας ετέθη τότε σ’ ένα δεσμωτήριο. Και από εκεί ακόμη ο Ιερεμίας είπε στον Βασιλέα Σεδεκία τον ίδιον ότι οι εχθροί Χαλδαίοι θα επανήρχοντο και θα εκυρίευαν και τον βασιλέα και την πόλι. (Ιερεμ. 37:1-19, ΜΝΚ) Όταν απελύθη, ο Ιερεμίας εκήρυξε το ίδιο πράγμα. Είπε στον λαό να παραδοθούν στον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ αν ήθελαν να διαφύγουν την καταστροφή μέσα στην πόλι με μάχαιρα, πείνα και λοιμό. Οι πολιτικοί άρχοντες δεν ενεκολπώθησαν το άγγελμα, ώστε να ενεργήσουν με πίστι σύμφωνα μ’ αυτό. Παρεξήγησαν το άγγελμα και είπαν στον βασιλέα: «Ας θανατωθή, παρακαλούμεν, ο άνθρωπος ούτος· διότι εκλύει ούτω τας χείρας των ανδρών των πολεμιστών, των εναπολειφθέντων εν τη πόλει ταύτη, και τας χείρας παντός του λαού, λαλών προς αυτούς τοιούτους λόγους· διότι ο άνθρωπος ούτος δεν ζητεί το καλόν του λαού τούτου, αλλά το κακόν.» Ο Ιερεμίας συνελήφθη τώρα και κατεβιβάσθη σ’ έναν άνυδρο λάκκο με λασπώδη πυθμένα. Εκεί ο Ιερεμίας αφέθη να βυθισθή στον βόρβορο. Εν τούτοις, ένας Αιθίοψ ευνούχος είχε αρκετή ανδρική δύναμι για να τον βγάλη από αυτή την οπή του θανάτου. Ο Ιερεμίας κατόπιν εκρατήθη υπό περιορισμόν στην αυλή της φυλακής ώσπου έπεσε η Ιερουσαλήμ και αυτός απελύθη από τους Χαλδαίους.—Ιερεμ. 38:1-13.

4. Παρά τα εθνικά μέτρα ασφαλείας και τις ψευδείς κατηγορίες του κλήρου, τι πρέπει να εξακολουθήσωμε να πράττωμε σαν τον Ιερεμία;

⁴ Σ’ αυτές τις ημέρες, όταν οι πολιτικές κυβερνήσεις θεωρούν σκόπιμο να λάβουν ειδικά μέτρα ασφαλείας και όταν είναι δημοφιλές για μερικούς θρησκευτικούς κληρικούς να φωνάζουν «Κομμουνιστής!» επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά προλέγουν την καταστροφή του «Χριστιανικού κόσμου» στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, εμείς δεν μπορούμε να μεταβάλωμε το άγγελμά μας. Όταν συμβή να έχωμε συλληφθή και φυλακισθή, πρέπει να εμμένωμε στο άγγελμα που ο Ιεχωβά μάς διέταξε να κηρύττωμε, διότι είναι αληθινό και είναι βέβαιο ότι θα εκπληρωθή. Πρέπει να θυμούμεθα τον Ιερεμία και να συνεχίζωμε την προειδοποίησι.

5, 6. Με ποιον τρόπο θ’ αμφισβητήσουν το άγγελμά μας ο κλήρος και οι προφήται του «Χριστιανικού κόσμου», αλλά τι λησμονούν ότι ο Ιερεμίας είπε για τον ναό;

⁵ Ο θρησκευτικός κλήρος και οι προφήται του «Χριστιανικού κόσμου» θ’ αμφισβητήσουν το άγγελμά μας. Θ’ αρνηθούν ότι ο Ιεχωβά Θεός θα καταστρέψη τον «Χριστιανικό κόσμο» και θα χρησιμοποιήση τον Ιησού Χριστό τον ίδιο ως έναν Μεγαλύτερον από τον Ναβουχοδονόσορ για να καταστρέψη την επικράτεια που λαμβάνει το όνομά της από τον Χριστό. Το εκκλησιαστικό τους σύστημα, θα υποστηρίξουν, ιδρύθη από τον Ιησού Χριστό και μπορούν να εμπιστεύωνται σ’ αυτόν ότι θα διαφυλάξη και δεν θα καταστρέψη εκείνο που είναι δικό του. «Ο οίκος του Θεού είναι αυτός!» λέγουν. «Ο οίκος το Θεού είναι αυτός!» Μιλώντας έτσι, λησμονούν τι είπε ο Ιησούς για τον ναό της Ιερουσαλήμ: «Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος. . . . Δεν θέλει αφεθή εδώ λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή.» (Ματθ. 23:38· 24:2) Λησμονούν ότι ο Ιερεμίας είπε τα ακόλουθα για τον ναό:

⁶ «Μη πεποίθατε εις λόγους ψευδείς, λέγοντες, Ο ναός του Ιεχωβά, ο ναός του Ιεχωβά, ο ναός του Ιεχωβά είναι ούτος. . . . Ιδού, σεις πεποίθατε εις λόγους ψευδείς, εκ των οποίων δεν θέλετε ωφεληθή. Κλέπτετε, φονεύετε, και μοιχεύετε, και ομνύετε ψευδώς, και θυμιάζετε εις τον Βάαλ, και περιπατείτε οπίσω άλλων θεών, τους οποίους δεν γνωρίζετε· έπειτα έρχεσθε και ίστασθε ενώπιόν μου εν τω οίκω τούτω, εφ’ ον εκλήθη το όνομά μου, και λέγετε, Ηλευθερώθημεν, δια να κάμνητε πάντα ταύτα τα βδελύγματα; Σπήλαιον ληστών έγεινεν ενώπιόν σας ο οίκος ούτος, εφ’ ον εκλήθη το όνομά μου; ιδού, αυτός εγώ είδον ταύτα, λέγει ο Ιεχωβά. Αλλ’ υπάγετε τώρα εις τον τόπον μου, τον εν Σηλώ, όπου έθεσα το όνομά μου κατ’ αρχάς, και ιδέτε τι έκαμον εις αυτόν δια την κακίαν το λαού μου Ισραήλ. . . . Θέλω κάμει εις τον οίκον, εφ’ ον εκλήθη το όνομά μου, εις τον οποίον σεις θαρρείτε, και εις τον τόπον τον οποίον έδωκα εις εσάς και εις τους πατέρας σας, καθώς έκαμα εις την Σηλώ· και θέλω σας απορρίψει από του προσώπου μου, καθώς απέρριψα πάντας τους αδελφούς σας.»—Ιερεμ. 7:4-15, ΜΝΚ· 1 Σαμ. 4:3-22.

7. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούμε να μεταβάλωμε το άγγελμά μας μόνο και μόνο για ν’ αρέσωμε στον λαό;

⁷ Αυτά τα λόγια του Ιεχωβά αναιρούν εκείνο που οι ιερείς και οι προφήται του «Χριστιανικού κόσμου» λέγουν στον λαό για να αντείπουν στους μάρτυρας του Ιεχωβά. Γι’ αυτό ακριβώς δεν μπορούμε να μεταβάλωμε το άγγελμα μόνο και μόνο για ν’ αρέσωμε στον λαό και στους εκλεκτούς του θρησκευτικούς ηγέτας. Αλλαγή του αγγέλματος δεν θα σώση κανένα, ούτε ακόμη κι εμάς τους ίδιους. Όπως η Ιερουσαλήμ, έτσι και ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι καταδικασμένος σε εξάλειψι και μαζί του όλο το υπόλοιπο αυτού του κοσμικού συστήματος πραγμάτων, στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Ο ουράνιος Στρατάρχης Του, Ιησούς Χριστός, θα καταστρέψη τον αντιχριστιανικό «Χριστιανικό κόσμο», διότι υποκριτικά τον κακοπαρέστησε ενώπιον όλων των μη Χριστιανικών λαών και εθνών.

8. Τι θα συμβή σ’ εκείνους που προσκολλώνται και παραμένουν μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο» και προς ποίον προτρέπομε και εκπαιδεύομε τους ανθρώπους να εξέλθουν;

⁸ Εκείνοι που προσκολλώνται στον «Χριστιανικό κόσμο» παραμένοντας στα θρησκευτικά του συστήματα, θα πεθάνουν στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, όπως ακριβώς εκείνοι που έμειναν μέσα στην Ιερουσαλήμ και δεν εξήλθαν στον πολιορκητή βασιλέα της Βαβυλώνος, πέθαναν οικτρά μέσα στην πόλι. Με το άγγελμά μας εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου» δεν νουθετούμε ούτε ενθαρρύνομε τους ανθρώπους να προσφύγουν στον ασεβή κομμουνισμό οποιουδήποτε τύπου. Σε αρμονία με τον Ιερεμία, προτρέπομε τους ανθρώπους που αγαπούν την ελευθερία, που αγαπούν τη ζωή, να εξέλθουν προς τον κατακτητήν Βασιλέα Ιησούν Χριστόν. Από την Αγία Γραφή εκπαιδεύομε τους ανθρώπους να αναλάβουν επάνω τους τον ζυγό του Βασιλέως Ιησού Χριστού και να τον υπηρετήσουν. Λέμε ακόμη και στους πολιτικούς άρχοντας να το πράξουν αυτό, όπως ακριβώς και ο Ιερεμίας προέτρεψε εντόνως τον Βασιλέα Σεδεκία να ενεργήση όμοια. Αυτό σημαίνει ζωή γι’ αυτούς, αιώνια ζωή.—Ιερεμ. 38:17-20· 27:12-17.

9. Τι σημαίνει για ένα άτομο το να άρη τον ζυγό του ανάσσοντος Βασιλέως Ιησού Χριστού, και τι απεργάζεται το να φέρη τον ζυγό;

⁹ Το να άρη κανείς τον ζυγόν του ανάσσοντος Βασιλέως Ιησού Χριστού, ακόμη και στον προχωρημένο αυτό καιρό, τον καιρό του τέλους του κόσμου, σημαίνει γλυκειά ανάπαυσι στην ψυχή του. Εκατοντάδες χιλιάδων προβατοειδών ανθρώπων ολόγυρα στη γη το έχουν ήδη διαπιστώσει αυτό. Ο Ιησούς Χριστός, μολονότι φορεί τώρα στολή μάχης για τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, λέγει ακόμη: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού· διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.» (Ματθ. 11:28-30) Ο ζυγός αυτός είναι σαν ένας ξύλινος ζυγός ή μοχλός ζυγού και ο Χριστός μάς βοηθεί να τον βαστάζωμε αντί να μας πιέζη και να μας συντρίβη μ’ αυτόν. Το να φέρωμε τον ζυγό του τώρα απεργάζεται τη ζωή μας στον νέο κόσμο!

10. Πώς οι ιερείς και οι προφήται του «Χριστιανικού κόσμου» λαμβάνουν τη στάσι του προφήτου Ανανία, και τι θα συμβή στους ανθρώπους που ακολουθούν τη συμβουλή τους;

¹⁰ Οι ιερείς και οι προφήται του «Χριστιανικού κόσμου» λαμβάνουν τη στάσι του ψευδοπροφήτου Ανανία και άλλων θρησκευτικών ηγετών που εναντιώνοντο στον Ιερεμία. Αρνούνται ότι ο Ιησούς Χριστός, που βασιλεύει τώρα εν μέσω των εχθρών του από το 1914, είναι εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου» και θα τον καταστρέψη και ότι είναι πολύ επείγον να εγκαταλείψη κανείς τον «Χριστιανικό κόσμο» χωρίς αργοπορία και ν’ αφιερωθή στον Ιεχωβά Θεό και αληθινά ν’ ακολουθήση τα ίχνη του Χριστού, αίροντας τον ζυγό του σύμφωνα με τις Άγιες Γραφές και όχι σύμφωνα με τα θρησκευτικά σύμβολα πίστεως του «Χριστιανικού κόσμου». Αν οι άνθρωποι ακολουθούν τη συμβουλή ανθρώπων σαν τον Ανανία και αρνούνται να εξέλθουν από τον «Χριστιανικό κόσμο» και να κάμψουν τον τράχηλό τους κάτω από τον ζυγό του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα γι’ αυτούς στον Αρμαγεδδώνα.

11. Πώς ο Ιεχωβά αντείπε στον Ανανία και τον κατεδίκασε, και μεταξύ ποιων ζυγών έχουν οι άνθρωποι τώρα να εκλέξουν;

¹¹ Ο προφήτης Ανανίας συνέτριψε τον ξύλινο ζυγό από τον τράχηλο του Ιερεμία. Είπε ότι η εξεικόνισις αυτή της προφητείας του Ιερεμία ήταν ψευδής· και ότι όπως αυτός (ο Ανανίας) είχε συντρίψει τον ξύλινο ζυγό, έτσι μέσα σε δύο πλήρη έτη ο Ιεχωβά θα συνέτριβε τον ζυγό του Ναβουχοδονόσορ από τον τράχηλο όλων των εθνών. Ο Ιεχωβά είπε στον Ιερεμία να ειπή στον Ανανία ότι σιδερένιοι ζυγοί ήσαν τώρα έτοιμοι αντί των ξυλίνων: «Ζυγόν σιδηρούν έθεσα επί τον τράχηλον πάντων τούτων των εθνών, δια να δουλεύωσιν εις τον Ναβουχοδονόσορ τον βασιλέα της Βαβυλώνος· και θέλουσι δουλεύσει εις αυτόν· και αυτά τα θηρία του αγρού έδωκα εις αυτόν.» Και κάτι άλλο: ο Ανανίας που είχε ‘λαλήσει στασιασμόν κατά του Ιεχωβά’, πρέπει να αποθάνη. Απέθανε το ίδιο ακριβώς έτος. (Ιερεμ. 27:1 έως 28:17) Τι θα συμβή στους ανθρώπους που σήμερα προτιμούν ν’ ακολουθήσουν θρησκευτικούς ηγέτας σαν τον Ανανία; Ο Ιησούς είπε: «Τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει.» (Ματθ. 15:14) Η εκλογή τώρα ενώπιον όλων των ανθρώπων είναι μεταξύ ενός συμβολικού ξυλίνου ζυγού με ζωή για τις ψυχές μας στον νέο κόσμο και ενός σιδηρού ζυγού με θάνατο για στασιασμό εναντίον του Ιεχωβά και του Βασιλέως του.

ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΙΣ ΚΑΙ ΦΥΤΕΥΣΙΣ

12. Γιατί ο Ιερεμίας μπορούσε εύλογα να δώση διέξοδο στις εκφράσεις του βιβλίου των Θρήνων, και όμως πώς αυτό το βιβλίο διαπνέεται από τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά;

¹² Ο Ιερεμίας ωνομάσθη «προφήτης κατηφείας». «Κατηφείας», ναι, για τους ασεβείς, που την αξίζουν. Επειδή ήταν εμπεπλεγμένο το άγιον όνομα του Θεού του, Ιεχωβά, ο Ιερεμίας μπορούσε να δώση διέξοδο στις εκφράσεις θλίψεως που περιέχονται στο βιβλίο των «Θρήνων» του. Εν τούτοις, οι «Θρήνοι» είναι ένα βιβλίο μεγάλης ποιητικής ομορφιάς· διαπνέεται από τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά. Εκχέει λύπη για την αμαρτία εναντίον του, αναδίδει ελπίδα για ελεήμονα αποκατάστασι και ανοικοδόμησι απ’ αυτόν, και αντλεί παρηγορία από τη θεία εκδίκησι που επέρχεται σ’ εκείνους που έλαβαν μέρος και εχάρηκαν στην ερήμωσι του λαού του Ιεχωβά.—Θρήνοι 1:18, 21, 22· 3:26-41, 55-66· 4:21, 22· 5:19-21.

13. Τι έκαμε τον Ιερεμία κατηφή, και όμως σε εκπλήρωσι τίνος επήλθε αυτό;

¹³ Επειδή ο εχθρός παρατηρούσε με χαιρεκακία και μεγαλαυχούσε, επειδή εχλεύαζε και ωνείδιζε το όνομα του Θεού, επειδή τα σύμβολα της τυπικής θρησκείας του Ιεχωβά κατεστράφησαν και ανετράπησαν, και επειδή ο λαός του Ιεχωβά έγινε τόσο στασιαστικός, άπιστος και κοσμικόφρων ώστε ν’ αξίζη αυτή την οδυνηρή πείρα, αυτό έκαμε τον προφήτη Ιερεμία κατηφή. Όμως αυτό επήλθε σε εκπλήρωσι του κηρύγματος του Ιερεμία, στο οποίο ο Ιερεμίας εξερρίζωνε και κατέσκαπτε, κατέστρεφε και κατεδάφιζε με περιγραφική γλώσσα.

14. Ευτυχώς, τι ήταν επίσης εντεταλμένος ο Ιερεμίας να κάμη, και σε αρμονία μ’ αυτό, ποιες μεγαλειώδεις προφητείες είχε το προνόμιο να εκφέρη;

¹⁴ Ευτυχώς ο Ιερεμίας ήταν επίσης εντεταλμένος να ‘ανοικοδομή και να καταφυτεύη’. Αυτός ήταν που προείπε μια θαυματουργική αποκατάστασι του λαού του Ιεχωβά, η οποία θα κατέληγε σε υπερχειλίζουσα χαρά. Ο Ιερεμίας ήταν εκείνος που είπε αυτά τα συγκινητικά λόγια του Ιεχωβά προς την ορατή του οργάνωσι: «Σε ηγάπησα αγαπήσιν αιώνιον· δια τούτο σε είλκυσα με έλεος. Πάλιν θέλω σε οικοδομήσει, και θέλεις οικοδομηθή, παρθένε του Ισραήλ· θέλεις ευπρεπισθή πάλιν με τα τύμπανά σου, και θέλεις εξέρχεσθαι εις τους χορούς των αγαλλομένων. Θέλεις φυτεύσει πάλιν αμπελώνας επί των ορέων της Σαμαρείας· οι φυτευταί θέλουσι φυτεύσει, και θέλουσι τρώγει τον καρπόν. Διότι θέλει είσθαι ημέρα, καθ’ ην οι φύλακες επί του όρους Εφραΐμ θέλουσι φωνάζει, Σηκώθητε, και ας αναβώμεν εις την Σιών προς Ιεχωβά τον Θεόν ημών.» Ο Ιερεμίας διέλυσε την κατήφεια προλέγοντας ότι οι αιχμάλωτοι του λαού του Ιεχωβά θα ‘επέστρεφαν εκ της γης του εχθρού’. Ο Ιερεμίας επίσης προείπε τη «νέα διαθήκη», στην οποίαν ο Ιησούς Χριστός θα εμεσίτευε προς τον Θεό για το σώμα των ακολούθων του, το έθνος του πνευματικού Ισραήλ. Σ’ αυτή τη διαθήκη ο Ιεχωβά λέγει: «Θέλω θέσει τον νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών, και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών· και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου. . . . διότι πάντες ούτοι θέλουσι με γνωρίζει, από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών, . . . διότι θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών, και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον.»—Ιερεμ. 31:3-6, 16, 31-34, ΜΝΚ.

15. (α) Τι είδε ο Ιερεμίας να συμβαίνη στον βασιλέα και τους ιερείς της Ιερουσαλήμ, και όμως τι είπε αυτός ανοικοδομητικά για τις διαθήκες με τον Δαβίδ και το Λευιτικό ιερατείο; (β) Τι, λοιπόν, κηρύττομε τώρα;

¹⁵ Ο Ιερεμίας είδε πώς ο τυπικός «θρόνος του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ εκενώθη από τον τελευταίο του βασιλέα, Σεδεκία. Είδε πώς ο αρχιερεύς του ναού Σεραΐας και ο δεύτερος ιερεύς Σοφονίας εφονεύθησαν από τον Βαβυλώνιον εκτελεστήν. Όμως ο Ιερεμίας οικοδομούσε και εφύτευε διακηρύττοντας με χαρά ότι οι διαθήκες του Ιεχωβά με τον Βασιλέα Δαβίδ και με το Λευιτικό ιερατείο για μια «βασιλεία ιερέων», ένα «άγιον έθνος» βασιλέων-ιερέων, ένα «βασίλειον ιεράτευμα» θα διέμεναν: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Εάν ήναι δυνατόν να καταλύσητε την διαθήκην μου της ημέρας και την διαθήκην μου της νυκτός, ώστε να μη ήναι πλέον ημέρα και νυξ εν τω καιρώ αυτών, τότε θέλει δυνηθή να καταλυθή και η διαθήκη μου η προς τον Δαβίδ τον δούλον μου, ώστε να μη έχη υιόν δια να βασιλεύη επί του θρόνου αυτού, και η προς τους Λευίτας τους ιερείς, τους λειτουργούς μου. Καθώς η στρατιά του ουρανού δεν δύναται να αριθμηθή, ουδέ η άμμος της θαλάσσης να μετρηθή, ούτω θέλω πλυθύνει το σπέρμα Δαβίδ του δούλου μου, και τους Λευίτας τους λειτουργούντας εις εμέ.» (Ιερεμ. 33:20-22, ΜΝΚ· Έξοδ. 19:6· Αριθμ. 25:10-13· 1 Πέτρ. 2:9) Ομοίως σήμερα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν για μαρτυρία σε όλα τα έθνη τα αγαθά νέα ότι ο Ιεχωβά έχει φυτεύσει τη διαμένουσα βασιλεία του Βασιλέως-ιερέως του τού ομοίου με τον Μελχισεδέκ, του Ιησού Χριστού. Μαζί του σ’ αυτή την ουράνια βασιλεία ο Ιησούς θα έχη τους συμπληρωμένους 144.000 κεχρισμένους ακολούθους, οι οποίοι θα είναι «ιερείς του Θεού και του Χριστού» και οι οποίοι «θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη». (Αποκάλ. 20:4-6) Με τη βασιλεία αυτή το ανθρώπινο γένος θ’ αποκτήση αιώνιες ευλογίες.

16. Πώς ο Ιερεμίας έκαμε οικοδομητικό έργο όσον αφορά τη βασιλεία του νέου κόσμου του Θεού, καθώς επίσης όσον αφορά εκείνους που θα επιζήσουν σ’ αυτόν τον νέο κόσμο;

¹⁶ «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει ο Ιεχωβά, και θέλω ανεγείρει εις τον Δαβίδ βλαστόν δίκαιον, και βασιλεύς θέλει βασιλεύσει, και ευημερήσει, και εκτελέσει κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γης. Εν ταις ημέραις αυτού ο Ιούδας θέλει σωθή, και ο Ισραήλ θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία· και τούτο είναι το όνομα αυτού, με το οποίον θέλει ονομασθή, Ο Ιεχωβά η δικαιοσύνη ημών.» (Ιερεμ. 23:5, 6, ΜΝΚ) Στο προφητικό του έργο ο Ιερεμίας έκαμε κάτι περισσότερο από το να οικοδομή και να φυτεύη τη μόνη κυβέρνησι ελπίδος, την αιώνια βασιλεία του νέου κόσμου του Θεού. Οικοδόμησε, επίσης, και εφύτευσε ένα μεγάλο πλήθος προβατοειδών λατρευτών του Ιεχωβά, εισάγοντάς τους σ’ αυτόν τον νέο κόσμο χωρίς να πεθάνουν. Ο Ιεχωβά εχρησιμοποίησε τον Ιερεμία να κάμη άτομα ν’ αποκαλυφθούν ως εξεικονίσεις αυτών των «άλλων προβάτων». Ποια ήσαν αυτά;

ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΙ ΠΑΙΚΤΑΙ ΠΟΥ ΠΡΟΕΙΚΟΝΙΖΑΝ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ

17. Κατά διαταγήν του Θεού, τι έκαμε ο Ιερεμίας στους Ρηχαβίτας, και πώς απήντησαν αυτοί;

¹⁷ Η Ιερουσαλήμ ήταν τότε στον καιρό του τέλους της. Ο Βασιλεύς Ιωακείμ, ο οποίος είχε τεμαχίσει έναν τόμο της προφητείας του Ιερεμία και τον είχε ρίξει στη φωτιά, εβασίλευε ακόμη, αλλά υφίστατο πίεσι από τον βασιλέα της Βαβυλώνος και τα στρατεύματά του. Έγκλειστη στην πόλι με τον Ιερεμία ήταν μια φυλή Ρηχαβιτών, οι οποίοι δεν ήσαν Ισραηλίται, ήσαν όμως λάτρεις του Ιεχωβά. Ο Θεός είπε στον Ιερεμία να φέρη τους Ρηχαβίτας στον ναό και να τους δώση οίνον να πιούν. Οι Ρηχαβίται δεν θέλησαν απολύτως να πιούν. Εξήγησαν την αιτία, λέγοντας: «Υπηκούσαμεν εις την φωνήν του Ιωναδάβ, υιού του Ρηχάβ, του πατρός ημών, κατά πάντα όσα προσέταξεν εις ημάς, να μη πίωμεν οίνον πάσας τας ημέρας ημών, ημείς, αι γυναίκες ημών, οι υιοί ημών, και αι θυγατέρες ημών· μηδέ να οικοδομήσωμεν οικίας δια να κατοικώμεν· και δεν είχομεν αμπελώνα, ή αγρόν, ή σπέρμα· αλλά κατωκήσαμεν εν σκηναίς, και υπηκούσαμεν, και επράξαμεν κατά πάντα όσα προσέταξεν εις ημάς Ιωναδάβ ο πατήρ ημών.»—Ιερεμ. 35:1-10.

18, 19. (α) Ποιο, λοιπόν, ήταν το άγγελμα του Ιεχωβά προς τους Ρηχαβίτας, και γιατί; (β) Σε ποιους σήμερα δίνει βεβαίωσι η βεβαίωσις του Ιεχωβά προς τους Ρηχαβίτας, και γιατί;

¹⁸ Αν άνθρωποι σαν εκείνους τους Ρηχαβίτας τηρούσαν απαρέγκλιτα τις εντολές των πατέρων των, γιατί δεν θα μπορούσαν να τηρήσουν και γιατί δεν τήρησαν οι Ισραηλίται τις εντολές του ουρανίου Ζωοδότου των, του Θεού των Ιεχωβά; Το πιστό παράδειγμα των θεοσεβών Ρηχαβιτών κατεδίκαζε τους Ισραηλίτας που εγκατέλειψαν τον Θεό. Για τούτο, η Ιερουσαλήμ και οι ασεβείς της κάτοικοι ας βυθισθούν σε καταστροφή, αλλά οι Ρηχαβίται ας εξακολουθήσουν να ζουν!

¹⁹ Συνεπώς ο Ιερεμίας τούς είπε: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Επειδή υπηκούσατε εις την προσταγήν Ιωναδάβ του πατρός σας, και εφυλάξατε πάσας τας εντολάς αυτού, και εκάμετε κατά πάντα όσα προσέταξεν εις εσάς, δια τούτο ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Δεν θέλει λείψει άνθρωπος από του Ιωναδάβ υιού του Ρηχάβ παριστάμενος ενώπιόν μου εις τον αιώνα.» (Ιερεμ. 35:12-19, ΜΝΚ) Έγινε ακριβώς έτσι! Οι Ρηχαβίται επέζησαν από την καταστροφή που επήλθε στον άπιστον λαόν του Ιεχωβά από τον εκτελεστή Του, όπως ακριβώς και ο προπάτωρ των Ιωναδάβ είχε επιζήσει από τη σφαγή των λατρευτών του Βάαλ Ισραηλιτών στον ειδωλολατρικό τους ναό. Σήμερα, συνταυτισμένο με την κεχρισμένη τάξι Ιερεμία είναι ένα μεγάλο πλήθος «άλλων προβάτων». Αυτοί καταδικάζουν τον «Χριστιανικό κόσμο» με το ν’ αρνούνται να ενωθούν μαζί του στο να εγκαταλείπουν τον Ιεχωβά για να παραδοθούν στον υλισμό και στην ιδιοτελή ειδωλολατρία. Η υπόσχεσις του Θεού προς τους Ρηχαβίτας βεβαιώνει αυτά τα άλλα πρόβατα ότι θα επιζήσουν από την καταστροφή του «Χριστιανικού κόσμου» και θα εξακολουθήσουν να ζουν στον νέο κόσμο του Θεού.

20. Στη διάρκεια της τελικής πολιορκίας της Ιερουσαλήμ, ποιας κακής μεταχειρίσεως έτυχε ο Ιερεμίας επειδή συνέχιζε την προειδοποίησί του, και ποιος μη Ισραηλίτης ήλθε προς σωτηρίαν του;

²⁰ Τον Βασιλέα Ιωακείμ διεδέχθη ο γυιός του και εβασίλευσε στον θρόνον του Ιεχωβά επί τρεις μόνο μήνες. Κατόπιν έγινε βασιλεύς ο αδελφός του Ιωακείμ Σεδεκίας. Στο ένατο έτος της βασιλείας του, η Ιερουσαλήμ επολιορκήθη πάλιν από τον βασιλέα της Βαβυλώνος και τα στρατεύματά του. Ο Ιερεμίας, επειδή εξακολουθούσε να προειδοποιή ότι η Ιερουσαλήμ θα επυρπολείτο και θα κατεδαφίζετο, συνελήφθη, κατηγορήθη για στασιασμό και ετέθη σ’ ένα λάκκο, όπου εβυθίσθη στο βόρβορο. Προς σωτηρία του, εις πρόκλησιν των αρχόντων, ήλθε, όχι ένας περιτετμημένος Ισραηλίτης, αλλά ένας ευνουχισμένος Αιθίοψ που ωνομάζετο Αβδέ-μέλεχ. Αυτός κατέκρινε εκείνο που είχαν κάμει οι άρχοντες στον προφήτη του Ιεχωβά. Κατά διαταγήν του Βασιλέως Σεδεκία ο Αβδέ-μέλεχ επήρε μαζί του τριάντα ανθρώπους για ασφάλεια και για βοήθεια και ανέσυρε τον Ιερεμία από την βορβορώδη οπή του θανάτου. Έπειτα απ’ αυτό, χάρις στον Αβδέ-μέλεχ, «έμεινεν ο Ιερεμίας εν τη αυλή της φυλακής».

21. Τι συνέβη σε πολλούς κατοίκους στη διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ, αλλά τι διετάχθη ο Ιερεμίας να πη στον Αβδέ-μέλεχ;

²¹ Στη διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ μητέρες έβρασαν τα παιδιά τους για τροφή για να μη λιμοκτονήσουν, πολλοί πέθαναν από λοιμό, και πολλοί πέθαναν από τη μάχαιρα των Βαβυλωνίων. Αλλά τι θα πούμε για τον Αβδέ-μέλεχ, ο οποίος ήταν στο σπίτι του Βασιλέως Σεδεκία; Ο Ιεχωβά διέταξε τον Ιερεμία στην αυλή της φυλακής να πη στον σωτήρα του Αβδέ-μέλεχ: «Θέλω όμως σε σώσει εν τη ημέρα εκείνη, λέγει ο Ιεχωβά· και δεν θέλεις παραδοθή εις την χείρα των ανθρώπων, των οποίων συ φοβείσαι το πρόσωπον· διότι εξάπαντος θέλω σε σώσει, και δεν θέλεις πέσει δια μαχαίρας, αλλ’ η ζωή σου θέλει είσθαι ως λάφυρον εις σε, επειδή πέποιθας επ’ εμέ, λέγει ο Ιεχωβά.»—Ιερεμ. 39:15-18, ΜΝΚ.

22. Ποιοι σήμερα, σαν τον Αβδέ-μέλεχ, έχουν θέσει την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά, και πώς απέδειξαν αυτή την εμπιστοσύνη;

²² Σήμερα, πλησίον στην καταστροφή του «Χριστιανικού κόσμου» στον Αρμαγεδδώνα, μια προβατοειδής τάξις σαν τον Αβδέ-μέλεχ έχει θέσει την εμπιστοσύνη της στον Θεό του Ιερεμία. Αυτοί απέδειξαν την εμπιστοσύνη αυτή με το να είναι πρόθυμοι να ριψοκινδυνεύσουν τη ζωή τους στα χέρια των αρχόντων του «Χριστιανικού κόσμου» για να έλθουν προς διάσωσιν του σημερινού αντιτυπικού Ιερεμία. «Καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε», λέγει ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός στα «άλλα πρόβατα» στην παραβολή του των προβάτων και εριφίων, στο τελευταίο μέρος της προφητείας του για το τέλος του κόσμου.—Ματθ. 25:40.

23. Τι θα σημαίνη γι’ αυτά τα πρόβατα η πρόσκλησις του Βασιλέως να έλθουν και να κληρονομήσουν την ετοιμασμένη γι’ αυτά βασιλεία, και, συνεπώς, ποια υπόσχεσι θα θυμηθή τότε ο Ιεχωβά και θα την εφαρμόση σ’ αυτά;

²³ Σ’ αυτή την ημέρα της κρίσεως των εθνών, ο Ιησούς Χριστός ο Βασιλεύς, καθισμένος στον ουράνιο θρόνο του για έργο κρίσεως, στρέφεται προς τα δεξιά του και λέγει σ’ αυτά τα πρόβατα: «Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου· . . . εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς εμέ.» Από το έτος 1914 η ουράνια αυτή βασιλεία είναι παρούσα και η πράσινη αυτή γη είναι η επικράτειά της. Τα προβατοειδή αυτά άτομα του είδους του Αβδέ-μέλεχ δεν χρειάζεται να πεθάνουν και ν’ αναστηθούν για να μπουν στην επικράτεια αυτής της βασιλείας του νέου κόσμου του Θεού. Ζουν ήδη στην επίγεια επικράτεια της Βασιλείας. Αυτή είναι η επικράτεια που πρέπει να κληρονομήσουν, και συνεπώς δεν πρόκειται να εκβληθούν από αυτή την επίγεια κληρονομία των. Ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι καταραμένος, αλλ’ αυτά τα πρόβατα έχουν την ευλογία του Πατρός του Βασιλέως, του Ιεχωβά Θεού. Ο «Χριστιανικός κόσμος» με τα ερίφιά του θα καταστραφή, διότι δεν έχει θέσιν σ’ αυτή την επίγεια επικράτεια της Βασιλείας. Αλλ’ ο Πατήρ του Βασιλέως, ο Ιεχωβά, θα θυμηθή την υπόσχεσί του προς τον Αβδέ-μέλεχ κατά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Συνεπώς, αυτοί οι ευλογημένοι προβατοειδείς Χριστιανοί δεν θα πέσουν κάτω από την μάχαιραν του Εκτελεστού στον Αρμαγεδδώνα.

24. Πώς θα είναι δυνατόν αυτά τα πρόβατα να μην πεθάνουν ποτέ επάνω στη γη, την κληρονομία των;

²⁴ Σ’ αυτή τη μάχη θα έχουν ασφαλώς την ψυχή τους, τη ζωή τους σαν λάφυρο νικητού. Τούτο εγγυάται ότι θα ζήσουν μέσα από την συντριβή του «Χριστιανικού κόσμου» και των θρησκευτικών του ναών και θ’ αρχίσουν ν’ απολαμβάνουν την επίγεια κληρονομία των στον αιώνιο νέο κόσμο. Διατηρώντας προβατοειδή υπακοή προς τον Ποιμένα Βασιλέα των δεν θα πεθάνουν ποτέ επάνω στη γη, την κληρονομία των. Τα ερίφια θ’ απέλθουν «εις κόλασιν [αποκοπήν] αιώνιον· οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον», λέγει ο Ιησούς ο Κριτής.—Ματθ. 25:31-46.

25. Εξαιτίας ποιου έργου υποφέρομε ονειδισμόν, αλλά πρέπει να είμεθα όμοιοι με τον Ιερεμία όταν ήταν κάτω από τον ονειδισμό του;

²⁵ Όπως ακριβώς συνέβη με τον Ιερεμία, έτσι συμβαίνει και με το κεχρισμένο υπόλοιπο και τους συντρόφους του, τους προβατοειδείς εκείνους δικαίους. Βαρύ είναι το όνειδος που βαστάζουν λόγω του έργου των, έργου εκριζώσεως, κατασκάψεως, καταστροφής και κατεδαφίσεως του παλαιού κόσμου μέσω του κηρύγματος της ημέρας εκδικήσεως του Ιεχωβά. Αλλά πρέπει μήπως εμείς, γι’ αυτόν τον λόγο, να παύσωμε να γεμίζωμε τον εαυτό μας με τον λόγον του Ιεχωβά και να παραιτηθούμε από το να κηρύττωμε το σκληρό του άγγελμα; Δεν μπορούμε να το κάμωμε αυτό, όπως και ο Ιερεμίας είπε ότι δεν μπορούσε: «Γνώρισον ότι δια σε υπέφερα ονειδισμόν. Καθώς ευρέθησαν οι λόγοι σου, κατέφαγον αυτούς· και ο λόγος σου ήτο εν εμοί χαρά και αγαλλίασις της καρδίας μου· διότι το όνομά σου εκλήθη επ’ εμέ, ω Ιεχωβά Θεέ των δυνάμεων.»—Ιερεμ. 15:10, 15, 16, ΜΝΚ.

26. Ποιοι εναντιώνονται σ’ εμάς και μας εμποδίζουν ακόμη και από το οικοδομητικό μας έργο, αλλά σε ό,τι αφορά το να παύσωμε να μιλούμε, πώς είμεθα όμοιοι με τον Ιερεμία;

²⁶ Ακόμη και επειδή εκτελούμε έργο οικοδομήσεως και φυτεύσεως υπέρ του νέου κόσμου του Θεού, εκείνοι που αγαπούν και υποστηρίζουν τον παλαιό κόσμο, εναντιώνονται σ’ εμάς και προσπαθούν να μας εξαναγκάσουν να σταματήσωμε. Αλλά καθώς φλεγόμεθα από τον λόγον του Θεού, πώς μπορούμε να παύσωμε να μιλούμε; Παραθέτομε από τον Ιερεμία: «Ο λόγος του Ιεχωβά έγεινεν εις εμέ προς ονειδισμόν και προς χλευασμόν όλην την ημέραν. Και είπα, Δεν θέλω αναφέρει περί αυτού, ουδέ θέλω λαλήσει πλέον εν τω ονόματι αυτού· όμως ο λόγος αυτού ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις μου, και απέκαμον χαλινώνων εμαυτόν, και δεν ηδυνάμην πλέον. . . . Ψάλλετε εις τον Ιεχωβά, αινείτε τον Ιεχωβά· διότι ηλευθέρωσε την ψυχήν του πτωχού εκ χειρός πονηρευομένων.»—Ιερεμ. 20:8, 9, 13, ΜΝΚ.

27. Ενώ εκφράζομε το θέμα του κηρύγματός μας, πώς μας ενισχύει ο Ιεχωβά για να μη φοβηθούμε τα πρόσωπα των εχθρών, και, αληθινός στις απελευθερωσεις του όταν η αρχαία Ιερουσαλήμ κατεστράφη, τι θα κάμη ο Ιεχωβά;

²⁷ Για τούτο, εκφράζοντας το θέμα του κηρύγματός μας, λέμε: Κάτω ο παλαιός κόσμος! Επάνω ο νέος κόσμος! Ο Παντοδύναμος Θεός του νέου κόσμου μάς διατάσσει να μη φοβηθούμε τα πρόσωπα των εχθρών: «Και θέλουσι σε πολεμήσει, αλλά δεν θέλουσιν υπερισχύσει εναντίον σου· διότι εγώ είμαι μετά σου δια να σε ελευθερώνω, λέγει ο Ιεχωβά.» (Ιερεμ. 1:19, ΜΝΚ) Αληθινός στην υπόσχεσί του, απηλευθέρωσε τον Ιερεμία και τους Ρηχαβίτας και τον Αβδέ-μέλεχ όταν κατεστράφη η Ιερουσαλήμ. Αληθινός σ’ αυτή την προφητική εικόνα, ο Ιεχωβά των δυνάμεων θ’ απελευθερώση κι εμάς, το υπόλοιπο και τα άλλα πρόβατα όταν, στον Αρμαγεδδώνα, θα εκπληρώση εκείνο που έχομε κηρύξει και θα καταβυθίση τον παλαιό κόσμο και θα ανυψώση τον δίκαιο νέο του κόσμο.