Ένα Ισχυρό Καταφύγιο Σήμερα — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ένα Ισχυρό Καταφύγιο Σήμερα

1, 2. Γιατί πρέπει να έχωμε την ίδια εμπιστοσύνη στο όνομα του Ιεχωβά σήμερα, που είχαν οι δούλοι του σε περασμένους καιρούς; Και ποιες περιστάσεις πρέπει ίσως ν’ αντιμετωπίσωμε;

ΟΙ ΔΥΝΑΤΕΣ και εκφραστικές πείρες που φέρθηκαν υπό την προσοχή μας στο προηγούμενο άρθρο δείχνουν καθαρά πώς οι πιστοί δούλοι του Θεού σε περασμένους καιρούς κατέφυγαν στο όνομα του Ιεχωβά ως «πύργον οχυρόν». Κάνομε ακριβώς το ίδιο σήμερα. Ο ίδιος Ιεχωβά, στον οποίον εκείνοι είχαν εμπιστοσύνη, είναι Αυτό που πιστεύομε και στον οποίον εμπιστευόμεθα σήμερα. Πρέπει να έχωμε ισχυρή εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, και ατομικώς και όλοι μαζί, και είτε προσπαθούν να μας βλάψουν άτομα, είτε τοπικοί όμιλοι, είτε διεθνείς οργανώσεις, η πορεία που πρέπει να λάβουμε είναι καθαρά σημειωμένη για μας.

² Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες μεγαλόστομοι και κομπορρήμονες φωνασκοί απειλούν τον λαόν του Ιεχωβά με σωματική βλάβη, και ξέρομε ότι μόνοι μας δεν μπορούμε ν’ αντισταθούμε στις επιθέσεις των. Μπορεί να πρέπει να ληφθή μια ωρισμένη πορεία με πιστότητα στην αλήθεια και υπακοή στις εντολές του Κυρίου, αλλά, με το να κάνωμε τούτο, απειλούμεθα με κακό. Ή, μπορεί να συμβαίνη η θέσις ενός στον εμπορικό κόσμο να απειλήται λόγω συνταυτίσεώς του με τον λαόν του Κυρίου. Ή ίσως οι οικογενειακές συνθήκες έχουν γίνει πολύ αβέβαιες ως αποτέλεσμα πιστότητος στην αλήθεια και υπάρχουν απειλές κτηνώδους συμπεριφοράς και άλλων μορφών εναντιώσεως αν δεν εγκαταλειφθή η ορθή πορεία. Ή έχει συγκεντρωθή, ίσως, ένας όχλος για να χτυπήση ή να εκδιώξη πιστούς μάρτυρας από την πόλι και δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Τι θα εκάναμε σ’ αυτές τις περιστάσεις;

3. Τι πρέπει να κάμωμε σε καιρό ανάγκης, ώστε να μπορέσωμε να καταφύγωμε στο όνομά Του;

³ Πρώτ’ απ’ όλα, θυμηθήτε ποιος ακριβώς είσθε, ότι είσθε ένα τέκνον του Θεού, ένας πιστός ακόλουθος του Χριστού, ότι αυτά τα πράγματα δεν θα εγίνοντο αν δεν εκάνατε το καλύτερο που μπορείτε για να υπηρετήσετε τον Ιεχωβά. Δεν επήλθαν σ’ εσάς λόγω αφροσύνης σας ή αδικοπραγίας. Θυμηθήτε επίσης ότι ο Θεός σας είναι ο Παντοδύναμος Δημιουργός του σύμπαντος, είναι ο Ύψιστος, και ο Υιός του είναι ο Βασιλεύς του νέου κόσμου, και είναι τώρα ενθρονισμένος· ότι ο Ιεχωβά έδωσε πολλές επαγγελίες ότι θα φροντίση για τους πιστούς του, και όταν είναι ανάγκη, πρέπει να τον επικαλεσθούμε για να έλθη προς σωτηρίαν μας. Θα είναι τόσο επαρκής όσο και ο λόγος του. Θα το βρήτε δύσκολο σε μερικές περιστάσεις να πεισθήτε αμέσως σχετικά με τούτο, αλλά εμπιστευθήτε σ’ Αυτόν και θα βρήτε ότι είναι αληθινό. Εμπιστευόμενοι πρέπει να έχετε πλήρη πεποίθησι, όχι απλώς ελπίζοντας ότι ο Θεός μπορεί να κάμη κάτι για να σας βοηθήση, αλλά έχοντας απόλυτη βεβαιότητα ότι θα το πράξη. Και πώς μπορούμε να είμεθα τόσο βέβαιοι; Απλώς επειδή έχει υποσχεθή. Το όνομά του σημαίνει πάρα πολλά. Σημαίνει το παν και είναι αρκετό για όλες τις ανάγκες μας. Μπορούμε να το ενθυμούμεθα; Είμεθα βεβαιωμένοι γι’ αυτό; Μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη σ’ αυτό;

4. Πώς ενθαρρυνόμεθα εν τω Ιεχωβά, και γιατί αυτό είναι αναγκαίο;

⁴ Ενθαρρυνθήτε με το όνομά του με το να φέρετε στο νου σας τι αυτό σημαίνει και τι περιλαμβάνεται σ’ αυτό. Είναι πολύ αναγκαίο να ενθαρρυνώμεθα και να ενισχυώμεθα. Για τον Βασιλέα Δαβίδ είναι γραμμένο: «Και εθλίβη ο Δαβίδ σφόδρα· διότι ο λαός έλεγε να λιθοβολήσωσιν αυτόν, . . . ο Δαβίδ όμως εκραταιώθη εν Ιεχωβά τω Θεώ αυτού.» (1 Σαμουήλ 30:6, AS) Θα είχε θυμηθή ότι είχε ερωτήσει τον Ιεχωβά αν έπρεπε να μεταβή και να πατάξη τους Φιλισταίους, και του είχε λεχθή να μεταβή, και τώρα οι Αμαληκίτες είχαν κάμει την επιδρομή τους και είχαν επιφέρει μεγάλη ερήμωσι· ενίσχυσε, λοιπόν, τον εαυτό του. (Βλέπε Ψαλμόν 42:6-8) Πρέπει να κάνωμε το ίδιο. Είναι πολύ αναγκαίο να φέρνωμε στο νου την πορεία που έχομε λάβει, πώς αυτή την εδοκιμάσαμε όσο μπορούσαμε καλύτερα για να βεβαιωθούμε ότι ήταν σε αρμονία με το θέλημα του Θεού, και, αφού είμεθα βεβαιωμένοι, στεκόμεθα σταθεροί. Έπειτα εμπιστευθήτε, έχετε πεποίθησι, μην αμφιβάλλετε, κατανοήστε πλήρως ότι μπορούμε να βασισθούμε στο όνομα του Ιεχωβά σαν σε οχυρόν πύργον και ότι μ’ αυτό είμεθα ασφαλείς.

5. Αναφέρατε μερικές από τις υποσχέσεις που έκαμε ο Ιεχωβά και στις οποίες μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη. Γιατί η εμπιστοσύνη μας πρέπει να είναι πλήρης;

⁵ Θυμηθήτε πώς το όνομα αντιπροσωπεύει τον Αιώνιον. Εκείνον που πράττει οτιδήποτε ευαρεστείται, τον πανίσχυρον, τον πάνσοφον, τον πάντοτε αγαθόν Υπέρτατον Κυρίαρχον. Αυτός ο Θεός είναι ο Θεός μας, ο προστάτης μας σ’ όλους τους καιρούς. Ο οφθαλμός του ποτέ δεν κοιμάται, το αυτί του είναι πάντοτε ανοιχτό και ποτέ δεν μπορεί να συλληφθή σε κατάστασι απροσεξίας. Θυμηθήτε μερικές από τις υποσχέσεις του: «Ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου, υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλει διατρίβει. Θέλω λέγει προς τον Ιεχωβά, Συ είσαι καταφυγή μου, και φρούριόν μου· Θεός μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει. Επειδή συ τον Ιεχωβά, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον, έκαμες καταφύγιόν σου, δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν, . . . Θέλει με επικαλείσθαι, και θέλω εισακούει αυτού· μετ’ αυτού θέλω είσθαι εν θλίψει· θέλω λυτρόνει αυτόν, και θέλω δοξάζει αυτόν.» (Ψαλμός 91ος 1, 2, 9, 10, 15, AS) Αυτές οι αληθινές, δοσμένες από τον Ιεχωβά υποσχέσεις πρέπει να ενθαρρύνουν το λαό του σε όλες τις άκρως δυσχερείς περιστάσεις, πιέσεις, θλίψεις, επιθέσεις και κινδύνους. Έτσι οι δούλοι του μπορούν να έχουν βεβαίωσι για να θέτουν την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτόν. Το όνομα είναι ένα αόρατο φρούριο, και με το να στηριζώμεθα πλήρως σε ό,τι το όνομα σημαίνει, θέτομε τον εαυτό μας στον οχυρόν πύργον. Αλλά η εμπιστοσύνη μας πρέπει να είναι απόλυτη. Το έλεός του και η πιστότης του θα είναι μερίδα μας αν τα διεκδικούμε.

6. Ποια είναι μερικά από τα εδάφια που δείχνουν εναντίωσι κατά του λαού του Θεού από μέρους των εθνών; και πώς αυτό εκπληρώθηκε σ’ ένα βαθμό;

⁶ Η εναντίωσις σ’ εμάς είναι εθνική και διεθνής, διότι ο κόσμος αυτός μισεί τον Ιεχωβά και το λαό του. Αυτό περιγράφεται στους Ψαλμούς: «Δια τι εφρύαξαν τα έθνη, και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Ιεχωβά, και κατά του Χριστού αυτού, λέγοντες, “Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ’ ημών τας αλύσεις αυτών”.» «Μη λησμονήσης την φωνήν των εχθρών σου· ο θόρυβος των επανισταμένων κατά σου αυξάνει διαπαντός.» «Διότι, ιδού, οι εχθροί σου θορυβούσι, και οι μισούντές σε ύψωσαν κεφαλήν. Κακήν βουλήν έλαβον κατά του λαού σου, και συνεβουλεύθησαν κατά των εκλεκτών σου. Είπον, Έλθετε, και ας εξολοθρεύσωμεν αυτούς από του να ήναι έθνος· και το όνομα του Ισραήλ ας μη μνημονεύηται πλέον.» (Ψαλμός 2:1-3· 74:23· 83:2-4, AS) Οι εχθροί του Ιεχωβά προσπάθησαν περισσότερες από μια φορά να εξολοθρεύσουν τον λαόν του Θεού, μια πρόσφατη δε απόπειρα ήταν το 1917-1918. Απέτυχε, διότι ο Ιεχωβά άκουσε την κραυγή εκείνων που εμπιστεύονται σ’ αυτόν και τους έσωσε από το λάκκο του θανάτου. Πάλι, στο 1933, όταν οι σαδιστικοί δαιμονιώδεις κομπασταί, με την κακόφημη, βδελυκτή Ναζιστική οργάνωσι, επέπεσαν εναντίον των τάξεων του λαού του Ιεχωβά, έκαμαν ό,τι μπορούσαν για να τους καταστρέψουν. Απέτυχαν οικτρά, διότι εκείνοι που ήσαν στην οργάνωσι του Ιεχωβά εμπιστεύθηκαν στο όνομα, και οι εχθροί αυτοί εξωντώθησαν. Έπειτα πάλι στο 1939, και στη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι εχθροί της βασιλείας του Θεού προσπάθησαν να τους εξοντώσουν με τον απάνθρωπο διωγμό τους, τις φυλακίσεις, τις απαγορεύσεις, τα μαρτύρια και τους θανάτους. Πάλι απέτυχαν να εξολοθρεύσουν το άγιον έθνος, που αυστηρά ενέμενε στην αλήθεια. Αυτό το έθνος είχε φθάσει να γνωρίζη το όνομα και τι αυτό εσήμαινε, κι εμπιστευόταν σ’ αυτό.

7. Το να κάμωμε τους σκοπούς του Ιεχωβά δικούς μας σκοπούς τι συνεπάγεται;

⁷ Μερικοί από τον λαόν του Ιεχωβά υπέφεραν πικρά, και μερικοί εθανατώθησαν από τους εχθρούς των, αλλ’ ο σκοπός του Ιεχωβά δεν εμποδίσθηκε και η τελική τύχη των πιστών είναι βέβαιη—όσο βέβαιη ακριβώς ήταν και η τελική τύχη του Αβραάμ, του Δαβίδ, του Δανιήλ και πολλών άλλων. Όλοι αυτοί απέθαναν πιστοί, γνωρίζοντας το όνομά του. Εμείς όλοι πρέπει να κατανοήσωμε όπως και εκείνοι, ότι τα συμφέροντά μας πρέπει τελείως να «καταδυθούν» στους σκοπούς του Ιεχωβά. Εφόσον αυτοί ευοδούνται, είμεθα ευτυχείς, είτε ζούμε είτε πεθαίνομε, διότι η αιώνια ζωή μας είναι εξασφαλισμένη σ’ εμάς αν είμεθα πιστοί. Καμμιά υπόσχεσις δεν έχει δοθή ότι ποτέ δεν θα διωχθούμε για οποιαδήποτε αιτία ούτε θα θλιβούμε διανοητικώς ή φυσικώς. Πράγματι, όλοι οι πιστοί πριν από τον καιρόν αυτόν έχουν υποφέρει, και η προειδοποίησις του Παύλου είναι: «Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή.» (2 Τιμόθεον 3:12) Αλλά μας έχει δοθή θετική υπόσχεσις προστασίας αν εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά με όλη μας την καρδιά.

8. Δείχνει ο Ιεχωβά τη δύναμί του χάριν του λαού του σήμερα; Τι οδηγεί αυτό τους εχθρούς μας να συμπεράνουν;

⁸ Τώρα, στο τέλος αυτού του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων, ο Ιεχωβά πρόκειται να επιτελέση ένα θαυμάσιο έργο, διότι πρόκειται να επιδείξη τη θαυμαστή δύναμί του χάριν των πιστών του. Αυτοί θα είναι πλημμυρισμένοι από ευγνωμοσύνη καθώς θα παρίστανται μάρτυρες της δυνάμεώς του εν ενεργεία για την υπεράσπισί των και την καταστροφή των εχθρών των. Τους έξω, θα τους καταλάβη τρόμος καθώς θα βλέπουν τις τρομερές πράξεις του Ιεχωβά. Σήμερα είμεθα υποκείμενοι σε όνειδος και κάθε είδους βλάβη, και για τούτο χρειάζεται να εξασκήται υπακοή και πιστότης. Πράγματι, είμεθα ένας εύκολος στόχος για τους εχθρούς. Οι εχθροί μας λέγουν, «Δεν μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Ο Θεός των δεν είναι ικανός να τους σώση. Αν μπορούσε, γιατί δεν το έκαμε ήδη;» Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά δεν μάχεται επιθετικά τις μάχες μας προς το παρόν, και κατά καιρούς φαίνεται σαν να έχωμε εγκαταλειφθή στις εχθρικές επιθέσεις χωρίς πολλή προστασία—όση ακριβώς είναι αρκετή για να δούμε τελειωμένο το έργο, και από καιρό σε καιρό μας χορηγείται κάποια απόδειξις της δυνάμεώς του προς χάριν μας.

9. Θα εγερθή ο Ιεχωβά και θα πολεμήση για το λαό του; Πότε, και τι θα συμβή τότε;

⁹ Ο Ιεχωβά έχει υποσχεθή ότι δεν θα γίνεται πάντοτε έτσι, διότι τα πράγματα θα αντιστραφούν. Τότε οι πολλοί μας εχθροί θα είναι ο στόχος της δυσαρεσκείας του Ιεχωβά. Σήμερα ο Ιεχωβά τούς αφήνει να προχωρήσουν πολύ στο να μας βλάπτουν, αλλά όταν θα εγερθή για να πολεμήση, ο μισητός διωγμός των θα σταματήση τελείως, και τα νεκρά των σώματα θα διασκορπισθούν στο έδαφος. Πόσο ανωφελής θα είναι τότε η ισχυρή οργάνωσις του Σατανά, διότι ο Ιεχωβά θα φυσήξη επάνω της και θα εξαφανισθή! Χρειάζεται μόνο να περιμένωμε ώσπου ο Ιεχωβά πραγματικά να πολεμήση για μας, και τότε θα υπάρξη τελεία και απόλυτος ασφάλεια από κάθε άποψι. Ο Ιεχωβά θα υπερασπίση το λαό του από κάθε φυσική βλάβη, για να καταδείξη ότι ο λόγος του είναι αληθινός. Οι πολλές πείρες που περιγράφουν τη δύναμι του Ιεχωβά επάνω στο λαό του με την καταστροφή των εχθρών των, θα εκπληρωθούν τότε σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα παρά οποτεδήποτε προηγουμένως. Δεν θα υπάρχη αμφισβήτησις για το ποιος είναι ο Θεός μας, διότι θα το γνωρίζουν αυτό από ό,τι θα βλέπουν και από την πείρα που θα λάβουν. Αυτός είναι ο Ιεχωβά, και θα πράξη ό,τι ευαρεστείται. «Δια τούτο προσμένετέ με, λέγει ο Ιεχωβά, μέχρι της ημέρας καθ’ ην εγείρομαι προς λεηλασίαν· διότι η απόφασίς μου είναι να συνάξω τα έθνη, να συναθροίσω τα βασίλεια, να εκχέω επ’ αυτά την αγανάκτησίν μου, όλην την έξαψιν της οργής μου· επειδή πάσα η γη θέλει καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου μου.» «Και ο Ιεχωβά θέλει εξέλθει, και θέλει πολεμήσει κατά των εθνών εκείνων, ως ότε επολέμησεν εν τη ημέρα της μάχης. Και εν τη ημέρα εκείνη, ταραχή του Ιεχωβά μεγάλη θέλει είσθαι μεταξύ αυτών.»—Σοφονίας 3:8· Ζαχαρίας 14:3, 13, AS.

ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

10. Εξηγήστε τη διαφορά μεταξύ αγάπης για τους εχθρούς μας και μίσους για τους εχθρούς του Ιεχωβά.

¹⁰ Ο Κύριος Ιησούς είπε, «Αγαπάτε τους εχθρούς σας.» (Ματθαίος 5:44) Και είπε επίσης, «Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους· η κατά του Πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους. Και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν, ούτε εν τούτω τω αιώνι, ούτε εν τω μέλλοντι.» (Ματθαίος 12:31, 32) Άνθρωποι μπορεί να μας καταδικάζουν και όμως μπορούν να συγχωρηθούν. Δεν τους αγαπούμε για τα έργα των που μας βλάπτουν, αλλά δεν πρέπει να υπάρχη μίσος εναντίον των γι’ αυτή την αιτία. Μάλλον η εντολή είναι να προσευχώμεθα για τέτοια άτομα. Αλλά η περίπτωσις είναι εντελώς διαφορετική όταν οι εναντιούμενοι φθάνουν σε μια κατάστασι ανταγωνισμού κατά του Θεού και του πνεύματος, έτσι ώστε, παρά τα γεγονότα ακόμη που αποδεικνύουν το έργον των χειρών και τη δύναμι του Ιεχωβά, αυτοί τα διαστρέφουν και κατηγορούν τον Θεό για πονηρία. Αυτή η έσχατη κατάπτωσις τους ταυτίζει μόνο με τον Σατανά τον μεγάλο αντίπαλο που το τέλος του είναι καταστροφή. Ο Σατανάς είναι εχθρός μας και είναι επίσης εχθρός του Θεού. Ο Κύριος Ιησούς δεν μας ζητούσε ν’ αγαπούμε εκείνους που μισούν τον Θεό. Η δική του πορεία διαγωγής είναι ο οδηγός μας. Όταν επειράζετο από τον Διάβολο είπε: ‘Ύπαγε Σατανά, διότι είναι γεγραμμένον, Ιεχωβά τον Θεόν σου πρέπει να λατρεύης.’ Πάλιν είπε, «Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει εν τη αληθεία· διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. . . . είναι ψεύστης, και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.» Ο Θεός έθεσε έχθραν μεταξύ του σπέρματος της γυναικός και του σπέρματος του όφεως, έχθρα δε σημαίνει εχθρική διάθεσις ή μίσος. Δεν μπορούμε ν’ αγαπούμε αυτόν τον κόσμο, τον Σατανά, ή το σπέρμα του.—Λουκάς 4:8· Ιωάννης 8:44· Γένεσις 3:15· Ιάκωβος 4:4· 1 Ιωάννου 2:15-17.

11. Τι σημαίνει μίσος για τους εχθρούς του Θεού, και τι δεν σημαίνει;

¹¹ Εκείνοι που μισούν τον Θεό και το λαό του πρέπει να μισούνται, αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι θα επιληφθούμε οποιασδήποτε ευκαιρίας για να επιφέρωμε φυσική βλάβη σ’ αυτούς με πνεύμα μοχθηρίας ή κακεντρεχείας, διότι και η μοχθηρία και η κακεντρέχεια ανήκουν στον Διάβολο, ενώ το καθαρό μίσος δεν ανήκει σ’ αυτόν. Πρέπει να μισούμε με την πιο αληθινή έννοια, η οποία είναι το να δείχνωμε άκρα και ενεργό αποστροφή, να θεωρούμε κάτι αηδές, απεχθές, ρυπαρό, να το βδελυσσώμεθα. Ασφαλώς οποιοιδήποτε μισούν τον Θεό δεν είναι κατάλληλοι για να ζουν στην ωραία του γη. Η γη θ’ απαλλαγή από τους πονηρούς και δεν θα χρειασθή να σηκώσωμε ούτε ένα δάχτυλο για να κάμωμε να επέλθη φυσική βλάβη σ’ αυτούς, διότι ο Θεός θα φροντίση γι’ αυτό, αλλά πρέπει να έχωμε μια κατάλληλη προοπτική γι’ αυτούς τους εχθρούς. Το όνομά Του σημαίνει ανταπόδοσι στους εχθρούς.

12. Πώς λέγει ο λόγος του Θεού ότι πρέπει να μεταχειριζώμεθα εκείνους που μισούν τον Ιεχωβά; Ποια θα είναι η απόφασίς μας και η στάσις μας;

¹² Τι κάνετε με κάτι αηδές ή απεχθές που βδελύσσεσθε ή αποστρέφεσθε; Η απάντησις είναι απλή. Πηγαίνετε μακριά απ’ αυτό ή το απομακρύνετε από την παρουσία σας. Δεν θέλετε να έχετε καμμιά απολύτως σχέσι μαζί του. Αυτή ακριβώς πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι εκείνων που μισούν τον Ιεχωβά. Προφητικώς είναι γραμμένο: «Βεβαίως θέλεις θανατώσει τους ασεβείς, Θεέ· απομακρύνθητε λοιπόν απ’ εμού, άνδρες αιμάτων. Διότι λαλούσι κατά σου ασεβώς· οι εχθροί σου λαμβάνουσι το όνομά σου επί ματαίω. Μη δεν μισώ, ω Ιεχωβά, τους μισούντας σε; και δεν αγανακτώ κατά των επανισταμένων επί σε; Με τέλειον μίσος μισώ αυτούς.» (Ψαλμός 139:19-22, AS) Άνθρωποι διψασμένοι για αίμα, χύνουν αίμα και γι’ αυτό είναι ένοχοι. Αποστρεφόμεθα τελείως τη διαγωγή τους. Σκεφθήτε την τρομερή μεταχείρισι που υπέστησαν οι αδελφοί μας στη Γερμανία, στην Ελλάδα και στην Πολωνία κατά τη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και από τότε και έπειτα, λόγω της θηριωδίας και κτηνωδίας της ολοκληρωτικής οργανώσεως που έκαμε να φονευθούν χιλιάδες αγνών Χριστιανών από τα αιμοδιψή εκείνα πλάσματα! Τα ελατήριά των, εναντίωσι στον Ιεχωβά και το λαό του, την απιστία των και τους πονηρούς ειδωλολατρικούς σκοπούς των, τα αποστρεφόμεθα τελείως. Μ’ αυτούς δεν έχομε μερίδα ή ενδιαφέρον, ούτε έχομε στοργή γι’ αυτούς.

13. Δείξτε πώς η περικοπή Ψαλμός 74:10, 11 λαμβάνει εκπλήρωσι σήμερα. Μπορούμε να περιμένωμε ότι ο Θεός θα απαντήση σ’ αυτή την προσευχή;

¹³ Οι εχθροί του Ιεχωβά αναγνωρίζονται από την έντονη αντιπάθειά των για το λαό του και το έργο που εκτελεί. Διότι θα το συνέτριβαν και θα έστελναν όλους τους μάρτυρας του Ιεχωβά στη φυλακή ή σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αν μπορούσαν. Όχι διότι έχουν κάτι προσωπικώς εναντίον των μαρτύρων, αλλά εξαιτίας του έργου των. Δημοσιεύουν βλάσφημα ψεύδη και ονειδίζουν το άγιο όνομα του Ιεχωβά. Δεν μισούμε εκείνους που μισούν τον Θεό; Δεν μπορούμε να αγαπούμε τους μισητούς αυτούς εχθρούς, διότι είναι κατάλληλοι μόνο για καταστροφή. Εκφέρομε την προσευχή του ψαλμωδού: «Έως πότε, Θεέ, θέλει ονειδίζει ο ενάντιος; θέλει βλασφημεί ο εχθρός το όνομά σου διαπαντός; Δια τι αποστρέφεις την χείρά σου, και την δεξιάν σου; έκβαλε αυτήν εκ μέσου του κόλπου σου, και αφάνισον αυτούς.» (Ψαλμός 74:10, 11) Προσευχόμεθα με έντασι και εκφέρομε με κραυγή αυτή την προσευχή, να μην αργοπορήση περισσότερο ο Ιεχωβά, και ικετεύομε να εκδηλωθή η οργή του. Έκτεινε τον βραχίονά σου και κάμε να τον ιδούν οι εχθροί σου, και χρησιμοποίησέ τον για τη βλάβη των και την καταστροφή των. Ασφαλώς ωρίμασε τώρα ο καιρός, η ανομία των εχθρών του Ιεχωβά έφθασε στο πλήρες. Ασφαλώς όλοι εμείς λέμε, «Ω Ιεχωβά, μην αναχαιτίζης την τιμωρία σου εναντίον των πονηρών. Φανέρωσε το χέρι σου και χρησιμοποίησέ το για να κάμης τους εχθρούς σου να γνωρίσουν το όνομά σου! Εξάσκησε τη δύναμί σου πάλι, διότι μ’ ένα χτύπημα του βραχίονός σου οι εχθροί θα εξαφανισθούν!»

14. Πώς άλλες εκφράσεις των Ψαλμών σχετικά με τους εχθρούς του Ιεχωβά μας βοηθούν να λάβωμε την ορθή άποψι σήμερα;

¹⁴ Ο λαός του Ιεχωβά εκφράζει σαν δικά του και άλλα προφητικά λόγια: «Εξεγέρθητι εις συνάντησίν μου, και ιδέ. Συ λοιπόν, Ιεχωβά ο Θεός των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, εξύπνησον δια να επισκεφθής πάντα τα έθνη. Μη ελεήσης μηδένα εκ των δολίων παραβατών. Επιστρέφουσι το εσπέρας· υλακτούσιν ως κύνες.» Εδώ οι εχθροί του Ιεχωβά θεωρούνται σαν γεμάτοι παράσιτα, ψωραλέοι, ακάθαρτοι κύνες. «Διασκόρπισον αυτούς εν τη δυνάμει σου, και ταπείνωσον αυτούς, . . . Ας πιασθώσιν εν τη υπερηφανία αυτών· και δια την κατάραν και το ψεύδος τα οποία λαλούσι. Κατάστρεψον αυτούς, εν οργή, κατάστρεψον αυτούς, ώστε να μη υπάρχωσι· και ας γνωρίσωσιν ότι ο Θεός δεσπόζει εν Ιακώβ, έως των περάτων της γης.» (Ψαλμός 59:4-6, 11-13, AS) Αυτά είναι τα αληθινά αισθήματα, οι επιθυμίες και οι προσευχές των δικαίων σήμερα. Είναι και δικές σας; Μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι θα είναι, στο βαθμό που γνωρίζετε και αγαπάτε το όνομα του Ιεχωβά. Αν δεν τον γνωρίζετε, τότε προφανώς θα είσθε αδιάφοροι για ό,τι συμβαίνει. Αλλ’ αν αγαπάτε τον Ιεχωβά, τότε θα ενδιαφέρεσθε πολύ για ό,τι συμβαίνει στο άγιό του όνομα, και για κείνους που το ρίχνουν στη λάσπη, στο βόρβορο και στη ρυπαρότητα αυτού του εκφυλισμένου, αηδούς παλαιού συστήματος πραγμάτων.

15, 16. Γιατί προσευχόμεθα όπως μας υποδεικνύει ο Ψαλμός 83; Και ποια λόγια παρηγορίας και βεβαιώσεως έδωσε ο Παύλος;

¹⁵ Εκείνοι που αγαπούν αληθινά τον Ιεχωβά εξυψώνουν το ένδοξο όνομα, και ζητούν να αφαιρέσουν όλα τα ακάθαρτα σημάδια που άνθρωποι επεσώρευσαν επάνω του, και ο Ιεχωβά τούς αγαπά για την πολύτιμη αυτή υπηρεσία. Αυτός είναι σε θέσι να υψώση το όνομά του και πολύ σύντομα θα το κάμη, αλλά κατά τον παρόντα καιρό ευαρεστείται μ’ εκείνους που δείχνουν την αγάπη τους γι’ αυτόν μ’ αυτόν τον τρόπο. Αγάπη για τ’ όνομά του σημαίνει να το θεωρή κανείς πολύτιμο, να το φρουρή, να το υπερασπίζη, να πολεμά γι’ αυτό. Τέτοιοι είναι εκείνοι που τιμώνται από τον Ιεχωβά. Πόσο έντονα αισθανόμεθα τη βλάβη που έχει προξενηθή στο άγιό του όνομα! Πόσο καταφρονούμε τους εργάτας της ανομίας κι εκείνους που θέλουν να ανατρέψουν την οργάνωσι του Θεού! Προσευχόμεθα, λοιπόν: «Κάμε εις αυτούς, ως εις τους Μαδιανίτας, ως εις τον Σισάραν, ως εις τον Ιαβείν εν τω χειμάρρω Κεισών· οίτινες απωλέσθησαν εν Εν-δώρ· έγειναν κόπρος δια την γην . . . κάμε αυτούς ως τροχόν, ως άχυρον κατά πρόσωπον ανέμου. Ως το πυρ καίει το δάσος, και ως η φλοξ κατακαίει τα όρη, ούτω καταδίωξον αυτούς με την ανεμοζάλην σου, και με τον ανεμοστρόβιλόν σου κατατρόμαξον αυτούς. Γέμισον τα πρόσωπα αυτών από ατιμίας, και θέλουσι ζητήσει το όνομά σου, Ιεχωβά. Ας καταισχυνθώσι και ας ταραχθώσι διαπαντός και ας εντραπώσι, και ας απολεσθώσι· και ας γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.»—Ψαλμός 83:9-18, AS.

¹⁶ Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα πονηρά εκείνα πλάσματα, που ονειδίζουν και ατιμάζουν τον Ιεχωβά, που βλασφημούν την καθαρή και αληθινή θρησκεία, που προσπαθούν να καταστρέψουν τους πιστούς λάτρεις, που εισορμούν στην αγία πόλι του Θεού Σιών και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν και κτηνωδώς να κακοποιήσουν και να φονεύσουν τα τέκνα του Κυρίου, που είναι με κάθε τρόπο οι πραγματικοί εχθροί του Ιεχωβά, είναι κατάλληλα μόνο για ν’ αρπαχθούν και να καταστραφούν. Αλλά το εκτελεστικό αυτό έργο ανήκει στον Ιεχωβά, διότι αυτός θα καθορίση ποιοι είναι οι αδιόρθωτοι. Αυτοί τώρα ασφαλώς προσδιορίζουν την τελική τους τύχη, και κατόπιν θα έλθη ο καιρός που η αμαρτία και ο αμαρτωλός δεν θα μπορούν να ξεχωρισθούν και δεν θα ξεχωρισθούν ποτέ. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου, και από της δόξης της δυνάμεως αυτού.».—2 Θεσσαλονικείς 1:6-9.

17. Για ποιο πράγμα πρέπει να επαγρυπνούμε στους εαυτούς μας;

¹⁷ Μέσα στον άγιο ζήλο μας για το όνομα του Ιεχωβά, πρέπει πάντοτε να επαγρυπνούμε στους εαυτούς μας, για να είμεθα κι εμείς επίσης καθαροί στη λατρεία μας προς τον Ιεχωβά, και να έχωμε το ίδιο ακριβώς αίσθημα της καρδιάς που είχε και ο ψαλμωδός όταν προσηύχετο: «Δοκίμασόν με, Θεέ, και γνώρισον την καρδίαν μου· εξέτασόν με, και μάθε τους στοχασμούς μου· και ιδέ, αν υπάρχη εν εμοί οδός ανομίας· και οδήγησόν με εις την οδόν την αιώνιον.» «Εγώ δε θέλω ψάλλει την δύναμίν σου, και το πρωί θέλω υμνολογεί εν αγαλλιάσει το έλεός σου· διότι έγεινες προπύργιόν μου, και καταφύγιον εν τη ημέρα της θλίψεώς μου. Ω δύναμίς μου, σε θέλω υμνωδεί· διότι συ, Θεέ, είσαι το προπύργιόν μου, ο Θεός του ελέους μου.» (Ψαλμός 59:16, 17· 139:23, 24) Στον οχυρόν πύργον μας προσφεύγομε πάντοτε, διότι ξέρομε ότι το όνομα του Ιεχωβά σημαίνει ότι αυτός είναι ελεήμων, εύσπλαγχνος, μακρόθυμος, πλουσιοπάροχος σε στοργική αγαθότητα.

ΑΣΜΑ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

18. Γιατί πρέπει να ψάλλωμε: Ποιο είναι το άσμα; Και πώς ο Μωάβ έρχεται στην εικόνα;

¹⁸ Πρέπει να ψάλλωμε καθώς εμπιστευόμεθα. Σχετικά με τι θα ψάλλωμε; Ο προφητικός λόγος παρέχει την πληροφορία και τη διδασκαλία. «Εν εκείνη τη ημέρα το άσμα τούτο θέλει ψαλθή εν γη Ιούδα· Έχομεν πόλιν οχυράν· σωτηρίαν θέλει βάλει ο Θεός αντί τειχών και προτειχισμάτων. Ανοίξατε τας πύλας, και θέλει εισέλθει το δίκαιον έθνος το φυλάττον την αλήθειαν. Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα επί σε επιστηριζόμενον, διότι επί σε θαρρεί. Θαρρείτε επί τον Ιεχωβά πάντοτε· διότι εν Ιεχωβά, μάλιστα τω Ιεχωβά, είναι αιώνιος βράχος.» (Ησαΐας 26:1-4, AS) Εξετάζομε σύντομα τα συμφραζόμενα της Γραφικής αυτής περικοπής. Το κεφάλαιο 25 αφορά τον Μωάβ, τους αμέσους γείτονας του Ιούδα και απογόνους της πρεσβυτέρας θυγατρός του Λωτ. Αυτοί ήσαν αντίπαλοι των Ισραηλιτών από τον καιρό ακόμη που αρνήθηκαν να δώσουν προμήθειες στον Ισραήλ καθώς ωδοιπορούσε προς τη γη της επαγγελίας. Ο Μωάβ εμίσθωσε τον Βαλαάμ για να καταρασθή τον Ισραήλ. (Βλέπε επίσης Αριθμούς 22· 23· 24· 25:1-5 και Δευτερονόμιον 23:3) Καταφρονούσαν πολύ τον λαόν του Ιεχωβά, και υπερηφανεύοντο για την «υψηλήν πόλιν» των, της οποίας πανομοιότυπο είναι σήμερα εκείνη η πλούσια, υψηλή πόλις, η ισχυρή θρησκευτική οργάνωσις που αντιπροσωπεύει ολόκληρη την οργάνωσι του Σατανά. Οι Μωαβίτες της σημερινής εποχής είναι οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί, των οποίων τα λόγια και οι πράξεις είναι τόσο μακριά από τη Χριστιανοσύνη και την καθαρή λατρεία του Ιεχωβά, όσο μακριά ήταν και ο Μωάβ από την αληθινή λατρεία και τη διαθήκη του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά είχε προειδοποιήσει τον Μωάβ για την τιμωρία που εσκόπευε να του επιβάλη για την ανομία του και την εναντίωσί του.

19. Ποιοι είναι οι Μωαβίτες της σημερινής εποχής, και ποια είναι η διάθεσίς των προς τον λαόν του Ιεχωβά;

¹⁹ Οι Μωαβίτες της σημερινής εποχής έχουν εναντιωθή στους μάρτυρας του Ιεχωβά μ’ ένα μίσος που δεν γεννήθηκε από δικαιοσύνη, αλλ’ από τον Διάβολο και εναντίον κάθε δικαιοσύνης. Το μίσος των για τον αληθινό λαό του Θεού αυξάνει καθώς βλέπουν επάνω μας την πολύ σαφή απόδειξι της ευνοίας του Ιεχωβά και την προφανή δυσμένεια στην οποίαν αυτοί βρίσκονται. Καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να εμποδίσουν τους ανθρώπους καλής θελήσεως από το να εισέλθουν στο νέο κόσμο. Είναι πλουσιώτεροι από τους μάρτυρας του Ιεχωβά σε υλικά πράγματα και για τούτο έχουν πολλή υπερηφάνεια και αλαζονεία. Βρίσκονται στη μία πλευρά της μεγάλης «Νεκράς θαλάσσης» κι εμείς στην άλλη. Το χάσμα είναι στερεωμένο, και είναι τόσο αμετακίνητο όσο και η κρίσις του Ιεχωβά, υπενθυμίζοντάς μας πολύ έντονα το μέγα χάσμα μεταξύ της τάξεως του «πλουσίου» και της τάξεως του «Λαζάρου» στην παραβολή που αναγράφεται εις Λουκάν 16:19-31: «Και εκτός τούτων πάντων, μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα είναι εσιηριγμένον, ώστε οι θέλοντες να διαβώσιν εντεύθεν προς εσάς, να μη δύνωνται.»

20. Όταν ο Ιεχωβά ταπεινώση την υπερηφάνειά των, πόσο χαμηλά θα φερθούν;

²⁰ Οι σύγχρονοι Μωαβίτες θα ταπεινωθούν, διότι ο Ιεχωβά έχει τελείως εξαντλήσει τη μακροθυμία του μαζί τους. Ακούστε ένα μέρος μόνο της τιμωρίας: «Διότι εν τω όρει τούτω, η χειρ του Ιεχωβά θέλει αναπαυθή, και ο Μωάβ θέλει καταπατηθή υποκάτω αυτού, καθώς καταπατείται το άχυρον δια τον κοπρώνα. Και θέλει εξαπλώσει τας χείρας αυτού εν τω μέσω αυτών, καθώς ο κολυμβών εξαπλώνει τας χείρας αυτού δια να κολυμβήση· και θέλει ταπεινώσει την υπερηφανίαν αυτών μετά των πανουργευμάτων των χειρών αυτών.» Είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί ν’ απομείνη πολλή υπερηφάνεια σ’ έναν όταν καταπατήται σ’ ένα σωρό κόπρου, πράγμα που δείχνει την τελεία περιφρόνησι που έχει ο Ιεχωβά για τον σύγχρονο Μωάβ με το να τον κρατή κυλιόμενον στον βόρβορο του ονείδους. «Διότι συ κατέστησας πόλιν σωρόν· πόλιν ωχυρωμένην, ερείπιον· τα οχυρώματα των αλλογενών, ώστε να μη είναι πόλις· ουδέποτε θέλουσιν ανοικοδομηθή.» «Διότι ταπεινόνει τους κατοικούντας εν υψηλοίς· κρημνίζει την υψηλήν πόλιν· κρημνίζει αυτήν έως εδάφους· καταβάλλει αυτήν έως χώματος. Ο πους θέλει καταπατήσει αυτήν, οι πόδες του πτωχού, τα βήματα του ενδεούς.»—Ησαΐας 25:10, 11, 2· 26:5, 6, AS.

21. Γιατί ο Μωάβ δεν έχει υπεράσπισι στην ημέρα της κρίσεως; Πώς αυτό ενθαρρύνει το άσμα μας;

²¹ Όταν αυτό συμβή, τι τεράστια αλλαγή θα λάβη χώραν! Τα πράγματα θα αντιστραφούν! Θα ταπεινωθούν οι υψηλοί από το να κατοικούν στα ύψη ως οι μεγάλοι, πλούσιοι, άνθρωποι επιρροής του κόσμου τούτου και θα φερθούν στην πιο ταπεινή θέσι που μπορεί κανείς να φαντασθή, τόσο ταπεινή και εξουθενωμένη που μπορεί μόνο να παραβληθή με το καταπάτημα κάτω από τα πόδια του πτωχού, όπως καταπατείται άχυρο σ’ ένα σωρό κόπρου. Τα αλαζονικά βλέμματα του «Χριστιανισμού», τα κομπαστικά λόγια, η καυχώμενη γλώσσα, η στάσις του ως ανωτέρου απέναντι του αγίου λόγου του Θεού, η εμπιστοσύνη του στα είδωλα και στους ανθρώπους και στα πλούτη, τέτοια που ανήκουν στον παρόντα κόσμο, δεν θα του προμηθεύσουν ασφάλεια, ή οποιαδήποτε σωτηρία από τη θύελλα και τον ανεμοστρόβιλο του Ιεχωβά. Δεν έχουν υπεράσπισι και είναι κατησχυμένοι. Σ’ αυτόν τον καιρό «το άσμα τούτο θέλει ψαλθή». Αυτή είναι μια διαταγή από τον Ιεχωβά και πρέπει να τύχη υπακοής, δηλαδή, το να ψαλή το άσμα αυτό. Το άσμα είναι το εξής: «Έχομεν πόλιν οχυράν· σωτηρίαν θέλει βάλει ο Θεός αντί τειχών και προτειχισμάτων. Ανοίξατε τας πύλας, και θέλει εισέλθει το δίκαιον έθνος το φυλάττον την πίστιν.» (Ησαΐας 26:1, 2, AS) Αυτό είναι το θέμα, το δε άσμα μπορεί επίσης να κατανοηθή πληρέστερα αν εξετάσωμε πολλές από τις άλλες προφητικές εκφράσεις, όπως το Ησαΐας 12, Ησαΐας 4:2-6, Ψαλμοί 145, 146, 150. Βάλετε ολόκληρη την καρδιά σας σ’ αυτό το άσμα. Ψάλατε μεγαλόφωνα, «Μέγας ο Ιεχωβά, και αινετός σφόδρα εν τη πόλει του Θεού ημών, τω όρει της αγιότητος αυτού. Ωραίον την θέσιν, χαρά πάσης της γης, είναι το όρος Σιών, προς τα πλάγια του βορρά· η πόλις του Βασιλέως του μεγάλου.» (Ψαλμός 48:1, 2, AS) Η οργάνωσις του Θεού είναι θαυμαστή και υπερόχως ωραία και η βασιλεία του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι η ελπίς όλων των λαών.—Ψαλμός 48:12, 13.

22. Τι παρέχει η «οχυρά πόλις» του Ιεχωβά στην τάξι των «δεσμίων», και σε πόσο μεγάλη έκτασι πρέπει να ψαλή και ν’ ακουσθή αυτό το άσμα;

²² Τα αμυντικά μέσα του «Χριστιανισμού» δεν έχουν καμμιά αξία, αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν μίαν «οχυράν πόλιν», και αυτό είναι κάτι για να ψάλλουν. Υπάρχουν εκατομμύρια ανθρώπων που επιθυμούν μια ασφαλή θέσι και έχουν ανάγκη προστασίας. Ας μάθουν ότι έχομε μιαν «οχυράν πόλιν»! «Θέλεις ονομάζει τα τείχη σου Σωτηρίαν και τας πύλας σου Αίνεσιν.» (Ησαΐας 60:18) Μόνο η βασιλεία του Θεού παρέχει τέτοια προστασία και σωτηρία, διότι μέσα στην πόλι είναι κανείς έπειτα ασφαλής. Εκείνοι που επιθυμούν σωτηρία πρέπει να κατευθυνθούν στην οργάνωσι του Θεού και να βρουν είσοδο σ’ αυτή και να παραμείνουν εκεί μονίμως. Είναι μια πραγματική πόλις καταφυγίου. Τα πλήθη πρέπει να εισέλθουν μέσω των πυλών· ψάλατε, λοιπόν, μεγαλόφωνα, καθαρά και αρμονικά για να μάθουν όλοι ότι υπάρχει μια οχυρά πόλις που παρέχει σωτηρία, και είναι η πόλις μας. Είναι η πόλις του Ιεχωβά! Σε όλες τις χώρες πρέπει να φθάση το άσμα: «Δια τούτο δοξάσατε τον Ιεχωβά εν ταις κοιλάσι, το όνομα Ιεχωβά του Θεού του Ισραήλ εν ταις νήσοις της θαλάσσης. Απ’ άκρου της γης ηκούσαμεν άσματα, Δόξα εις τον δίκαιον.» (Ησαΐας 24:15, 16, AS) Το άσμα αυτό δεν θα σταματήση ποτέ, αλλά θα συνεχισθή ώσπου κάθε ένας που ζη να το ψάλη. Κάθε τι που έχει πνοή, ας αινή τον Ιεχωβά!

Η ΠΥΛΗ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ

23. Πότε οικοδομείται η Σιών; Πότε ο Θεός ανοίγει τις πύλες, ποιο έθνος εισέρχεται, και ποιοι ακολουθούν;

²³ «Ανοίξατε τας πύλας, δια να εισέλθη έν δίκαιον έθνος φυλάττον πιστότητα. Ένα σκοπόν υποστηριζόμενον θέλεις φρουρήσει, λέγων, Ευοδώθητι! Ευοδώθητι! διότι εις σε ωδηγήθη να εμπιστεύηται. Εμπιστεύεσθε εις τον Γιαχβέ εις το μέλλον,—διότι εν τω Γιαχ Γιαχβέ είναι βράχος αιώνων.» (Ro) Οι πύλες πρέπει να είναι ξεκλειδωμένες, ώστε να μπορή το έθνος να εισέλθη. Το πιστό κεχρισμένο υπόλοιπο στο 1919 ανέμενε την είσοδό του στη νεοϊδρυμένη πόλι, τη Σιών. «Συ θέλεις σηκωθή, θέλεις σπλαγχνισθή την Σιών· . . . διότι ο διορισμένος καιρός έφθασεν. . . . Διότι ο Ιεχωβά ωκοδόμησε την Σιών· εφάνη εν τη δόξη αυτού.» (Ψαλμός 102:13-16, AS) Αυτοί έψαλλαν, «Αυστηρώς με επαίδευσεν ο Ιεχωβά, αλλά δεν με παρέδωκεν εις θάνατον. Ανοίξατε εις εμέ τας πύλας της δικαιοσύνης· θέλω εισέλθει εις αυτάς, και θέλω δοξολογήσει τον Ιεχωβά. Αύτη είναι η πύλη του Ιεχωβά· οι δίκαιοι θέλουσιν εισέλθει εις αυτήν.» (Ψαλμός 118:18-20, AS) Το αποτέλεσμα ήταν ότι η Σιών απέκτησε πολλά ακόμη τέκνα. Έγινε ακριβώς όπως προελέχθη. «Πριν κοιλοπονήση, εγέννησε· πριν έλθωσιν οι πόνοι αυτής, ηλευθερώθη και εγέννησεν αρσενικόν. Τις ήκουσε τοιούτον πράγμα; τις είδε τοιαύτα; ήθελε γεννήσει η γη εν μια ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ; αλλ’ η Σιών άμα εκοιλοπόνησεν, εγέννησε τα τέκνα αυτής.» (Ησαΐας 66:7, 8) Ο Βασιλεύς γεννάται ως ο νέος Άρχων στο 1914 από την μητέρα οργάνωσι Σιών, και έπειτα από μεγάλες δοκιμασίες και θλίψεις (1917-1918) η Σιών γεννά τα άλλα βασιλικά της τέκνα, το υπόλοιπον της τάξεως της Βασιλείας. Από τότε, επίσης, εκατοντάδες χιλιάδων άτομα καλής θελήσεως φέρθηκαν σε σύνδεσμο με τα μέλη της τάξεως του υπολοίπου. Πόσες ακριβώς ακόμη χιλιάδες απ’ αυτούς μπορεί να προστεθούν στις γραμμές των πιστών πριν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, δεν ξέρομε. Η τάξις αυτή θα διαβιβασθή μέσ’ από τον Αρμαγεδδώνα μαζί με το πιστό υπόλοιπο όταν ο Ιεχωβά εγερθή και πολεμήση για το λαό του όπως έκαμε στις παλαιές ημέρες. Οι πύλες είναι τώρα διάπλατα ανοιχτές για να επιστρέψουν οι δέσμιοι. Στη Σιών θα τραφούν, θα τύχουν μητρικής περιποιήσεως, θα διδαχθούν τις εντολές του Ιεχωβά και θα μάθουν να τον γνωρίζουν αληθινά.

24. Ποιος είναι ο ‘υποστηριζόμενος σκοπός’;

²⁴ Το εδάφιο 3 του κεφαλαίου 26 του Ησαΐα, λέγει: «Ένα σκοπόν υποστηριζόμενον θέλεις φρουρήσει.» (Ro) Αυτό δεν είναι μια μάταιη φαντασία, αλλά είναι κάτι εμπνευσμένο από τον λόγον του Θεού, αποκτημένο από μια καθαρή εκτίμησι των σκοπών του. Είναι οι σκοποί μας και αυτός θα τους εκπληρώση όλους. Θα τους υποστηρίξη. Δεν υπάρχει ανάγκη να αμφιβάλλωμε ή να ταρασσώμεθα για το αν ωρισμένες υποσχέσεις θα εκπληρωθούν, διότι θα εκπληρωθούν. Ο Ιεχωβά είναι τόσο ισχυρός όσο τ’ όνομά του. Πρέπει, συνεπώς, να έχωμε τελεία εμπιστοσύνη και βεβαιότητα. Τέτοια άτομα θα υποστηριχθούν και θα ενισχυθούν από τον Ιεχωβά, διότι αποτελούν μέρος του σκοπού του. Υποσχέθηκε ότι θα τους φρουρήση και γι’ αυτό θα τους φρουρήση.

25. Πώς οι κάτοικοι της Σιών αποκτούν ειρήνη και ευημερία; Και πώς καθιστούμε βέβαιο το ότι το όνομα του Ιεχωβά είναι «πύργος οχυρός»;

²⁵ Αυτοί που εκδηλώνουν εμπιστοσύνη και πεποίθησι έχουν τη φαντασία των καθαρή και τις διάνοιές των τακτοποιημένες. Προσπαθούν να είναι θεοειδείς, αμετάβλητοι, ασυμβίβαστοι, αποφασιστικοί και αξιόπιστοι, έχοντας καθωρισμένο σκοπό και απόφασι να τον ιδούν περαιωμένον. Ο Ιεχωβά είναι πάντοτε επαρκής για κάθε πιθανή επείγουσα ανάγκη. Γνωρίζοντας και προσπαθώντας να μιμηθούν τον Ιεχωβά, ευλογούνται πολύ και απολαμβάνουν ειρήνη. Επαναπαύονται στον Ιεχωβά, τον οχυρόν πύργον, μολονότι οι θλίψεις αυξάνουν και κάθε είδους έχθρα υποκινείται για να ανατρέψη την πίστι του λαού του Θεού ή να προσβάλη την πόλι Του. Τα πιστά και ευπειθή τέκνα τής Σιών θα κρατήσουν την αλήθεια, θα διατηρήσουν πιστότητα και θα παραμείνουν στην οργάνωσι. Σύντομα ο καιρός της μεγίστης θλίψεως πρόκειται να έλθη επάνω σ’ αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων, αλλά γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά είναι μαζί μας. Συνεπώς δεν είναι ανάγκη να φοβούμεθα. Αυτός είναι το καταφύγιό μας. Όπως ακριβώς τίποτε στο σύμπαν δεν μπορεί να διαταράξη την ειρήνη, τη γαλήνη και την ηρεμία του Ιεχωβά, διότι είναι ο Βράχος των Αιώνων, έτσι θα εμπιστευώμεθα σ’ αυτόν και θα είμεθα ασφαλείς, όχι μόνο τώρα, αλλά παντοτινά. Εμπιστεύεσθε, λοιπόν, στον Ιεχωβά, πάντοτε κρατώντας στο νου το όνομα του Ιεχωβά. Είναι ‘πύργος οχυρός, και οι δίκαιοι καταφεύγουν εις αυτόν και είναι εν ασφαλεία’. Εμπιστεύεσθε τελείως στον Ιεχωβά και έχετε ειρήνη.