Απαιτεί η Χριστιανοσύνη Πίστι σε μια Τριάδα;

ΟΛΕΣ οι μεγαλύτερες θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου παραδέχονται τη δοξασία της Τριάδος σαν ένα δόγμα πίστεως. Οι 250 και πλέον εκκλησίες που ανήκουν στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών ομολογούν «τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ως Θεόν και Σωτήρα κατά τις Γραφές και επομένως ζητούν να εκπληρώσουν μαζί την κοινή των κλήσι για τη δόξα του ενός Θεού, Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος.»

Μολονότι οι απόψεις των διαφόρων θρησκευτικών σωμάτων που ανήκουν σ’ αυτή την ένωσι ποικίλλουν ριζικά, όλες απαιτείται να συμφωνούν με το ότι «ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα» δεν είναι παρά «ένας Θεός.» Επομένως, η απόρριψις της δοξασίας της Τριάδος θεωρείται, στην πραγματικότητα, σαν απόρριψις της Χριστιανοσύνης.

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, μολονότι δεν ανήκει στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών συμμορφώνεται επίσης με την πίστι στην Τριάδα. Γι’ αυτή τη δοξασία, ο Καθολικός θεολόγος Ουώλτερ Φάρελ σημειώνει τα εξής:

«Το μυστήριον της Τριάδος, όπως μας το είπε ο Θεός, είναι το μυστήριον τριών θείων προσώπων, πραγματικά διακεκριμένων, σε μια και την αυτή θεία φύσι: ισότιμα, συναιώνια, ομοούσια, ένας Θεός. Απ’ αυτά τα πρόσωπα, το Δεύτερο προέρχεται από το Πρώτο από αιώνια γενεά· το Τρίτο εκπορεύεται από το Πρώτο και το Δεύτερο με μια αιώνια εκπόρευσι. . . .

»Η Τριάς είναι μυστήριον· δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Αν δεν μας ελέγετο τίποτε για την ύπαρξί της, ποτέ δεν θα εφανταζόμεθα ένα τέτοιο πράγμα. Αλλά, τώρα που γνωρίζομε ότι υπάρχει Τριάς, δεν μπορούμε να την κατανοήσωμε. Εκείνος που επιχειρεί να διευκρινίση το μυστήριο ομοιάζει με μύωπα που εντείνει την δράσι του για να ρίξη ένα βλέμμα από την ανατολική ακτή της Μαίρυλαντ στην Ισπανία.»

Τα λόγια αυτού του θεολόγου υπονοούν ότι είναι αδύνατον να γνωρίση κανείς τον Θεό τον οποίον λατρεύει. Αλλ’ αυτό δεν συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού στη Σαμαρείτιδα: «Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε· ημείς [οι Ιουδαίοι] προσκυνούμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν.» (Ιωάν. 4:22) Μολονότι ποτέ δεν εθεώρησαν τον Θεό ως Τριάδα, ο Ιησούς Χριστός μπορούσε εν τούτοις να πη ότι εγνώριζαν τι προσκυνούσαν. Εκείνοι όμως, που παραδέχονται τη δοξασία της Τριάδος δεν μπορούν να εξηγήσουν ή να κατανοήσουν ποιον σέβονται. Ο Θεός είναι ένα μεγάλο μυστήριο σ’ αυτούς. Δεν υπονοεί, αυτό ότι κάτι το εσφαλμένο υπάρχει στην προσπάθεια να χαρακτηρίζεται ο Θεός σαν μια μυστηριώδης Τριάς;

Ο ανωτέρω Καθολικός Θεολόγος ετόνισε ότι θα ήταν αδύνατον να συλλάβη κανείς την ιδέα της Τριάδος εκτός από θεία αποκάλυψι. Αν ήταν έτσι, γιατί και οι μη Χριστιανικές θρησκείες ακόμη διδάσκουν ένα είδος Τριάδος; Βάσει των μελετών του, ο Καθηγητής Ε. Γουόσμπερν Χόπκινς είπε τα εξής για τις τριάδες του Ινδουισμού, του Βουδδισμού και του Χριστιανισμού: «Οι τρεις τριάδες ως θρησκευτικές εκφράσεις είναι πανομοιότυπες. . . . Μπορεί κανείς να πη: Πιστεύω στον Θεό ως κεφαλήν, και στη θεία ενσάρκωσι, και στο δημιουργικό Άγιο Πνεύμα, ως Χριστιανός, ως Βισνουίτης, ή ως Βουδδιστής.»

Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός ότι η Τριάς του Κινεζικού Βουδδισμού ορίζεται μ’ έναν τρόπο που, στην πραγματικότητα είναι σχεδόν πανομοιότυπος με τον τρόπον που την εκφράζουν οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί. Διαβάζομε:

«Και οι Τρεις περιλαμβάνονται σε μια πραγματική ουσία. Οι τρεις είναι ως ένας· δεν είναι ένας, και όμως δεν διαφέρουν· χωρίς μέρη ή σύνθεσι. Όταν θεωρούνται ως ένα, τα τρία πρόσωπα χαρακτηρίζονται ως ο Τέλειος (Ταθαγκάτα). Δεν υπάρχει πραγματική διαφορά [μεταξύ των τριών προσώπων της τριάδος]· είναι εκδηλώσεις, διάφορες όψεις της ιδίας αναλλοίωτου ουσίας.»—Αρχή και Εξέλιξις της Θρησκείας, σελ. 348 (στην Αγγλική).

Ασφαλώς κανείς δεν θα ισχυρίζετο ότι αυτή η πίστις σε μια τριάδα κάνει ένα Βουδδιστή ή ένα Ινδουιστή Χριστιανό. Το γεγονός ότι οι μη Χριστιανικές θρησκείες μπορούν να διαμορφώσουν την πίστι των με όρους ομοίους με τους όρους της γλώσσης των θεολόγων του Χριστιανικού κόσμου, εκμηδενίζει τον ισχυρισμό ότι μόνον ο Θεός της Βίβλου θα μπορούσε ν’ αποκαλύψη αυτή τη δοξασία. Κανένας Βουδδιστής ή Ινδουιστής δεν θα ωμολογούσε ότι η Βίβλος είναι η πηγή της πίστεώς του. Έλαβαν όμως οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου τη βάσι της δοξασίας των από τον Θεό που αποκαλύπτεται στη Βίβλο;

Η λέξις «τριάς» δεν υπάρχει στις Άγιες Γραφές. Είναι αλήθεια ότι ο ‘Πατήρ, ο Υιός και το άγιον πνεύμα’ αναφέρονται μαζί. (Ματθ. 28:19) Αλλά μήπως αυτό καθ’ εαυτό υπονοεί την ύπαρξι τριάδος; Μια οικογένεια μπορεί ν’ αποτελήται από έναν πατέρα, μια μητέρα κι ένα γυιο. Και όμως κανείς δεν θα έλεγε ότι αυτοί αποτελούν μια τριάδα, και ότι κάθε μέλος της οικογενείας έχει ίση εξουσία, γνώσι και δύναμι.—Παράβαλε Ματθαίος 2:19-21.

Αλλά κάποιος θα μπορούσε ν’ απαντήση: ‘Η «Καινή Διαθήκη» προχωρεί πολύ πιο πέρα από του να ονομάζη απλώς τον «Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα» μαζί. Διδάσκει τη δοξασία της Τριάδος.’ Είναι έτσι;

Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία, αφού εξετάζει τη θεολογική εξέλιξι της Τριάδος, λέγει: «Θα μπορούσε να προκληθή η εντύπωσις ότι το Τριαδικό δόγμα αποτελεί σε τελευταία ανάλυσι μια επινόησι που έγινε προς το τέλος του 4ου αιώνος. Με μια έννοια, αυτό είναι αλήθεια.» Αλλά παρέχει η «Καινή Διαθήκη» βάσι γι’ αυτή την επινόησι; Αποκαλύπτει, λόγου χάριν, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ίσος με τον Θεό;

Ο Ιησούς Χριστός ποτέ δεν ισχυρίσθηκε τέτοιο πράγμα. Ανεγνώριζε τον Πατέρα του ως τον Θεόν του. Στη Μαρία τη Μαγδαληνή ο Ιησούς είπε: «Ανεβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας, και Θεόν μου και Θεόν σας.» (Ιωάν. 20:17) Απέβλεπε στον Πατέρα του ως την πηγήν της εξουσίας του, λέγοντας: «Δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ’ εαυτού, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα ούτω.»—Ιωάν. 5:19.

Οι Γραφές, αντί να υπονοούν ισότητα, καθαρά τονίζουν την υποταγή του Ιησού στον Πατέρα του. Αναγινώσκομε: «Κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός.» (1 Κορ. 11:3) «Ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να είναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι.»—1 Κορ. 15:28.

Επίσης, αν ο Πατήρ, ο Υιός και το άγιον πνεύμα ήσαν ίσοι και αποτελούσαν ένα Θεό, ένα αμάρτημα κατά του Υιού θα ήταν επίσης αμάρτημα και κατά του Πατρός και κατά του αγίου πνεύματος. Αλλά δεν είναι έτσι. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους· η κατά του πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους. Και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως είπη κατά του πνεύματος του αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν, ούτε εν τούτω τω αιώνι, ούτε εν τω μέλλοντι.»—Ματθ. 12:31, 32.a

Μπορεί λοιπόν, η δοξασία της Τριάδος να θεωρηθή ως Χριστιανική; Όχι, διότι αρνείται τις σαφείς Βιβλικές δηλώσεις ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο «Υιός του Θεού,» ο «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» και η «αρχή της κτίσεως του Θεού.» (Ιωάν. 20:31· Κολ. 1:15· Αποκάλ. 3:14) Εσφαλμένως ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς είναι ισότιμος και συναιώνιος με τον Πατέρα.

Η αληθής Χριστιανοσύνη, λοιπόν, απαιτεί ν’ απορρίψωμε τη δοξασία της Τριάδος ως εσφαλμένην, ως ‘επινόησιν’ αμαρτωλών ανθρώπων. Πρέπει να λατρεύωμε τον Πατέρα ως τον μόνον αληθινό Θεό, και να το πράττωμε αυτό μέσω του πρωτοτόκου Υιού του, Ιησού Χριστού. Εκείνου που κατέχει την πρώτη θέσι μεταξύ όλων των νοημόνων πλασμάτων του Θεού.—Κολ. 3:17.

[Υποσημειώσεις]