Κεφάλαιο 7
Τι να Περιμένουμε από Αυτούς που θα Είναι Κριτές για Χίλια Χρόνια
1. Τι δόθηκε σ’ εκείνους που κάθησαν πάνω στους θρόνους που είδε ο Ιωάννης;
ΟΤΑΝ έδινε την προφητεία του για τη χιλιετή περίοδο που γρήγορα θα φέρει σχεδόν απίστευτα θαυμαστά πράγματα, ο θεόπνευστος απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ’ αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς».—Αποκάλυψις 20:4.
2. Γιατί η σκέψη για ‘κρίση’, που εμφανίζεται εδώ, αφαιρεί ένα μέρος τής κατά τα άλλα λαμπρής εικόνας;
2«Θρόνοι», στους οποίους κάθονται εκείνοι που τους έχει δοθεί η δύναμη να κρίνουν! Είναι αυτή μια ελπιδοφόρα, παρηγορητική προοπτική, ή μήπως ρίχνει κάποια θλιβερή σκιά πάνω σ’ αυτό που θα μπορούσε να είναι μια λαμπρή εικόνα της πιο σπουδαίας μελλοντικής Χιλιετίας; Πώς είδε ο ίδιος ο απόστολος Ιωάννης μια τέτοια προοπτική; Πώς πρέπει να τη βλέπουμε εμείς σήμερα; Δεν είμαστε βαθιά απογοητευμένοι από το δικαστικό σύστημα που υπάρχει σήμερα, ακόμη και στον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο; Στον καιρό μας, όσο ποτέ προηγουμένως, αληθεύουν σαν εκπλήρωση προφητείας τα λόγια του Ψαλμού 82:5 σχετικά με τους ανθρώπους που στη δικαστική τους ιδιότητα μοιάζουν με «θεούς» αλλά αποτυχαίνουν στο αξίωμά τους: «Δεν γνωρίζουσιν ουδέ νοούσι· περιπατούσιν εν σκότει· πάντα τα θεμέλια της γης σαλεύονται». Ή, όπως αποδίδει το εδάφιο αυτό η Ρωμαιοκαθολική Βίβλος της Ιερουσαλήμ: «Αμαθείς και ανόητοι, προχωρούν στα τυφλά, υπονομεύοντας και αυτή ακόμη τη βάση της επίγειας κοινωνίας».
3, 4. (α) Ωστόσο, τι αίσθημα θα πρέπει να μας δίνει το όραμα γι’ αυτούς τους θρόνους, μετά από αυτά που είδε ο Ιωάννης προηγουμένως; (β) Γιατί είναι κατάλληλο να περιμένει το αδικημένο ανθρώπινο γένος ανακούφιση από αυτούς τους «θρόνους»;
3 Εκείνο που χρειάζεται σήμερα το ανθρώπινο γένος είναι ανακούφιση! Και, ευτυχώς, αυτά που είδε ο απόστολος Ιωάννης σχετικά μ’ εκείνους τους «θρόνους» της κρίσης ήταν κάτι που πρέπει να μας φέρνει μεγάλη ανακούφιση διάνοιας, όχι κάτι που να μας δημιουργεί μελαγχολικές ανησυχίες. Ας θυμηθούμε ότι σε προφητική όραση, ο Ιωάννης είχε προείδει τον πόλεμο ανάμεσα στον ουράνιο Βασιλιά των βασιλιάδων και στους «βασιλείς της γης» με τα «στρατεύματά» τους και την παγκόσμια πολιτική οργάνωση. Το αποτέλεσμα ήταν ήττα και καταστροφή για όλους εκείνους τους βασιλιάδες και τους γήινους υποστηρικτές τους. Αυτό άφησε άδειους τους θρόνους ή τις θέσεις εξουσίας από τις οποίες απένεμαν δικαιοσύνη οι πολιτικοί κυβερνήτες. Αμέσως μετά απ’ αυτό, ο απόστολος Ιωάννης είδε να κατεβαίνει ένας άγγελος του Θεού στα περίχωρα της γης και κατόπιν να αλυσοδένει τον Σατανά τον Διάβολο και τους δαίμονές του και να τους ρίχνει στην άβυσσο, για να είναι φυλακισμένοι εκεί κάτω από θείο σφράγισμα για χίλια χρόνια.—Αποκάλυψις 19:11 μέχρι και 20:3.
4 Μια τέτοια καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων που ελέγχεται από τον Διάβολο ασφαλώς απαιτούσε κάποια αλλαγή στα καθήκοντα του κριτή για την ανθρωπότητα. Ειδικά ισχύει αυτό τώρα που ο ουράνιος έλεγχος πάνω στο ανθρώπινο γένος έχει έρθει στα χέρια του νικητή Βασιλιά των βασιλιάδων, ο οποίος «εκαλείτο Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμεί εν δικαιοσύνη». (Αποκάλυψις 19:11-16) Έτσι, με τη σωστή εξέλιξη των πραγμάτων, νέοι θρόνοι κρίσης έρχονται σε ύπαρξη. Το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι να καθήσουν πάνω σ’ αυτούς τους νέους θρόνους κρίσης καλύτεροι κριτές, οι οποίοι εγκαθίστανται στους ουρανούς με την εξουσία του Θεού. Επομένως εκείνο που μπορεί να αναμένουμε για το ανθρώπινο γένος που έχει κυβερνηθεί και κριθεί άσχημα είναι δικαστική ανακούφιση.
5, 6. Ποιοι θα είναι οι κριτές που θα καθήσουν πάνω σ’ αυτούς τους «θρόνους», σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού στους έντεκα πιστούς αποστόλους του πριν προδοθεί;
5 Ποιοι είναι αυτοί οι νέοι κριτές πάνω στο ανθρώπινο γένος; Τα λόγια του Ιησού Χριστού σε μια αντιπροσωπευτική ομάδα εκείνων των μελλοντικών κριτών δείχνουν ποιοι πρόκειται να ανήκουν σ’ εκείνους τους ουράνιους κριτές.
6 Τη νύχτα που προδόθηκε και συνελήφθηκε και δικάστηκε άδικα από το ανώτατο δικαστήριο στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του που του έμειναν πιστοί: «Σεις δε είσθε οι διαμείναντες μετ’ εμού εν τοις πειρασμοίς μου· όθεν εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ, διά να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης μου εν τη βασιλεία μου, και να καθήσητε επί θρόνων, κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ». (Λουκάς 22:28-30) Εκείνοι οι πιστοί απόστολοι ήταν οι πιο εξέχοντες από τους 144.000 που φέρνονται από τον Ιησού Χριστό στη διαθήκη για την ουράνια βασιλεία με τους δικαστικούς θρόνους της. (Ματθαίος 19:27, 28) Πάνω απ’ αυτούς τους 144.000 συντρόφους κριτές, ο Ιησούς Χριστός θα είναι, βέβαια, ο Προεδρεύων Κριτής.
7. Σύμφωνα με τα λόγια του Παύλου στο Δικαστήριο του Αρείου Πάγου των Αθηνών, πώς θα κριθεί η κατοικημένη γη στον προσδιορισμένο καιρό του Θεού;
7 Εδώ μας έρχονται στο νου τα λόγια του αποστόλου Παύλου, όταν φέρθηκε μπροστά στο Δικαστήριο του Αρείου Πάγου στην Αθήνα, γύρω στο έτος 51 μ.Χ. Καθώς εξηγούσε την υπόθεσή του σ’ αυτούς τους δικαστές που φαίνονταν ‘στο έπακρο λάτρεις των θεοτήτων’, ο Παύλος τελικά είπε: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι, διότι προσδιώρισεν ημέραν εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών». (Πράξεις 17:22-31) Έτσι η κρίση της οικουμένης θα γίνει «εν δικαιοσύνη», και το κυριότερο πρόσωπο μέσω του οποίου ο Θεός θα κάνει την κρίση θα είναι ο αναστημένος Γιος του, ο Ιησούς Χριστός.
8, 9. (α) Πώς αυτός ο διορισμένος Κριτής θα είναι ικανός να κρίνει το ανθρώπινο γένος όπως δεν έχει κάνει ποτέ ως τώρα ανθρώπινος κριτής; (β) Σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού στον Ιωάννη 5:27-30, πώς θα φροντίσει ώστε όλοι να κριθούν;
8 Ο απόστολος Παύλος στην τελευταία του επιστολή στον συνιεραπόστολό του Τιμόθεο, προσδιόρισε ονομαστικά αυτόν που ήταν διορισμένος να κάνει την κρίση, και είπε: «Διαμαρτύρομαι λοιπόν εγώ ενώπιον του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, όστις μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς εν τη επιφανεία αυτού και τη βασιλεία αυτού». (2 Τιμόθεον 4:1) Αυτός ο από τον Θεό διορισμένος Κριτής θα ενεργήσει σαν δικαστικός αξιωματούχος μ’ έναν τρόπο με τον οποίο κανένας ανθρώπινος δικαστής πάνω στη γη δεν έχει ενεργήσει ποτέ ούτε και θα μπορούσε να ενεργήσει· δε θα κρίνει μόνο τους ζωντανούς ανθρώπους. Θα κρίνει επίσης και τους νεκρούς. Κανένας ανθρώπινος κριτής που είναι διορισμένος από ανθρώπους δε θα μπορούσε να ξαναφέρει πίσω τους νεκρούς για να τους κρίνει. Αλλ’ αυτός ο Κριτής τον οποίο διόρισε ο Θεός μπορεί να το κάνει αυτό. Και αυτοί οι νεκροί άνθρωποι θα ζήσουν σ’ αυτή τη χιλιετή κρίση έστω κι αν αυτό απαιτήσει να φερθούν πίσω από τους νεκρούς ώστε τόσο αυτοί όσο και εκείνοι που θα ζουν να περάσουν απ’ αυτή την κρίση την οποία δικαιούνται μέσω του θυσιαστικού θανάτου του Χριστού. Σημειώστε τα λόγια του Ιησού:
9 «Επειδή καθώς ο Πατήρ εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, ούτω και ο Υιός ούστινας θέλει ζωοποιεί. Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκεν πάσαν την κρίσιν, διά να τιμώσι πάντες τον Υιόν καθώς τιμώσι τον Πατέρα. Ο μη τιμών τον Υιόν δεν τιμά τον Πατέρα τον πέμψαντα αυτόν. Και εξουσίαν έδωκεν εις αυτόν να κάμνη και κρίσιν, διότι είναι Υιός ανθρώπου. Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως. Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτού ουδέν. Καθώς ακούω [από τον Πατέρα] κρίνω, και η κρίσις η εμή δικαία είναι· διότι δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός».—Ιωάννης 5:21-23, 27-30.
10. (α) Από τι θα απαλλάξει ο Κριτής τους νεκρούς ενεργώντας μ’ αυτή την κρίση; (β) Ποια πράξη οδήγησε σ’ αυτήν την απαλλαγή, και έτσι ποιο ερώτημα δημιουργείται για το σκοπό της ανάστασης;
10 Σκεφτείτε το! Αυτός ο Κριτής, που ήταν γνωστός πάνω στη γη σαν Γιος του ανθρώπου, θα δοξάσει τη χιλιετή δικαστική του υπηρεσία ελευθερώνοντας όλους εκείνους που είναι νεκροί στα μνήματα. Η χιλιετής Μέρα Κρίσης θα είναι μέρα ανάστασης για όλους εκείνους που βρίσκονται στα μνήματα, για χάρη των οποίων ο Γιος του ανθρώπου πέθανε σαν τέλεια ανθρώπινη θυσία. Αυτό περιλαμβάνει όλο το απολυτρωμένο ανθρώπινο γένος εκτός από τους 144.000 συνδικαστές οι οποίοι έχουν μέρος στην «πρώτην ανάστασιν», σε μια ουράνια ανάσταση. (Αποκάλυψις 20:4-6) Μήπως τώρα πρέπει να νομίζουμε ότι αυτή η στοργική πράξη απελευθέρωσης των νεκρών, αυτή η επίγεια ανάσταση, πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για κάποιον βλαβερό σκοπό για τους αναστημένους; Γίνεται ποτέ μια στοργική πράξη για βλάβη εκείνου για τον οποίο εκτελείται αυτή η πράξη; Αυτό που εννοούμε είναι το εξής: Αυτή η ανάσταση θα γίνει όχι μόνο για εκείνους που θεωρούνται δίκαιοι αλλά επίσης και για εκείνους που αποκαλούνται «άδικοι» σε σύγκριση με τους πρώτους. «Μέλλει να γίνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων». (Πράξεις 24:15) Βέβαια δεν ανησυχούμε για τους δίκαιους, αλλά τι θα πούμε για τους άδικους;
11. (α) Ποιο ερώτημα δημιουργείται για το σκοπό της ανάστασης των «αδίκων»; (β) Πώς η περίπτωση του κακοποιού που καθώς πέθαινε έδειξε συμπόνια για τον Ιησού, έχει κάποια σχέση με το ζήτημα;
11 Μήπως οι «άδικοι» θα λάβουν την παρ’ αξία καλοσύνη με το να αναστηθούν απλώς για να αντιμετωπίσουν έναν αυστηρό, σκληρό κριτή ο οποίος θα τους απαγγείλει όλες τις περασμένες αδικίες τους και θα τους δείξει με τον τρόπο αυτό για ποιο λόγο τώρα τους καταδικάζει στην τιμωρία της πλήρους καταστροφής εξαλείφοντάς τους από τη ζωή; Τι πρακτικό όφελος θα είχε η ανάσταση γι’ αυτούς τους «άδικους» αν αυτός θα ήταν ο σκοπός που ανασταίνονται; Είναι αυτός ο σκοπός για τον οποίο θα αναστηθεί ο «κακούργος» που κρεμόταν σ’ έναν πάσσαλο βασανισμού δίπλα στον Ιησού Χριστό στον Γολγοθά και ο οποίος του είπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου»; Το ότι είπε εκείνα τα συμπονετικά λόγια στον Ιησού δεν τον μετέτρεψαν από κακούργο σε άγιο, έτσι δεν είναι; Η παρηγορητική απόκριση σ’ αυτόν δε σήμαινε ότι ο κακούργος ανακηρύχθηκε δίκαιος ή ότι δικαιώθηκε λόγω πίστης, σαράντα δύο ολόκληρες μέρες πριν ο αναστημένος Ιησούς αναληφθεί στην παρουσία του ουράνιου Πατέρα του για να παρουσιάσει την αξία της ανθρώπινης θυσίας του, έτσι δεν είναι; (Λουκάς 23:39-43) Ο άνθρωπος εκείνος πέθανε σαν καταδικασμένος κακούργος και πρέπει να θεωρηθεί σαν ένας από τους «άδικους» που πρόκειται να αναστηθούν.
ΚΡΙΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
12. Γιατί οι «δίκαιοι» καθώς και οι «άδικοι» θα χρειαστούν κάτι περισσότερο από την απελευθέρωση από τα μνήματα με ανάσταση;
12 Τι θα σημάνει η ανάσταση των νεκρών τόσο για εκείνους που λέγονται «άδικοι» όσο και για εκείνους που λέγονται «δίκαιοι»; Όλοι τους πέθαναν γιατί κληρονόμησαν αμαρτία και την ποινή της το θάνατο από τους απειθείς Αδάμ και Εύα. Επομένως όλοι πέθαναν χωρίς να έχουν δική τους δικαιοσύνη. (Ρωμαίους 5:12· 3:23) Έτσι όταν θα γυρίσουν πίσω κατά την ανάσταση, χωρίς να έχει μεταμορφωθεί ο προσωπικός τους χαρακτήρας, ακόμη και οι «δίκαιοι» δε θα είναι τέλειοι άνθρωποι, ή απαλλαγμένοι από ατέλεια και αμαρτία. Αυτό ίσχυε και για εκείνους τους άντρες και τις γυναίκες τούς οποίους έφεραν πίσω στη ζωή πάνω στη γη οι προφήτες Ηλίας και Ελισσαιέ και ο Κύριος Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί του. (Εβραίους 11:35) Έχοντας αυτά υπόψη, τόσο οι «δίκαιοι» όσο και οι «άδικοι» θα χρειάζονται κάτι περισσότερο από απλή απελευθέρωση από τους τάφους μέσω ανάστασης από τους νεκρούς. Οι «δίκαιοι» θα χρειάζονται επίσης απελευθέρωση από την αμαρτία και την ανθρώπινη ατέλεια. Συνεπώς, ο ουράνιος Κριτής Ιησούς Χριστός δεν μπορεί να τους ανακηρύξει αμέσως και πραγματικά αθώους, τέλειους, απαλλαγμένους από καταδικαστική αμαρτία και να βγάλει την απόφαση ότι είναι άξιοι αιώνιας ζωής πάνω στη γη την ίδια ακριβώς μέρα της ανάστασής τους.
13. (α) Γιατί έχει παραχωρήσει ο Θεός χίλια χρόνια στον Ιησού Χριστό για να είναι ο Κριτής του ανθρώπινου γένους; (β) Τι δείχνει το βιβλίο των «Κριτών» σχετικά με το τι να περιμένουμε από τον χιλιετή Κριτή του Θεού;
13 Αν η εκτέλεση των καθηκόντων ενός κριτή περιοριζόταν απλώς στην απαγγελία αποφάσεων τη μέρα που οι αναστημένοι «δίκαιοι» και «άδικοι» θα εμφανιστούν μπροστά του, γιατί τότε του παραχωρούνται χίλια χρόνια για να υπηρετεί σαν κριτής για χάρη της ανθρωπότητας; Η μακρά αυτή περίοδος χρόνου παραχωρείται για να γίνει κάποιο έργο και όχι απλώς για να απαγγείλει ετυμηγορίες και καταδίκες. Στην Αγία Γραφή εκείνοι τους οποίους ο Θεός σήκωσε να είναι κριτές στον εκλεκτό λαό του των προ-Χριστιανικών χρόνων έκαναν κάτι περισσότερο από το να διευθετούν απλώς διαφορές ανάμεσα σε άτομα ή να βγάζουν και να εκτελούν δικαστικές αποφάσεις. Εκείνοι οι από τον Θεό διορισμένοι «κριτές» ήταν και απελευθερωτές του εκλεκτού λαού του. Υπάρχει ένα βιβλίο στην Αγία Γραφή που ειδικά ονομάζεται «Κριταί». Σαν βιβλίο είναι συναρπαστικό! Εκεί μέσα διαβάζουμε για τα θαρραλέα κατορθώματα εκείνων των ανθρώπων τους οποίους ο Θεός, «ο Κριτής πάσης της γης», σήκωσε για να ελευθερώσει τον καταπιεσμένο λαό του. Χαιρετήστε τη μέρα της κρίσης που άρχισε όταν ο Θεός σήκωσε έναν κριτή για να εκτελέσει κρίση για τους καταδυναστευμένους δούλους του!
14. Με συντομία, τι διαβάζουμε για τους Κριτές Αώδ και Βαράκ;
14 Διαβάζουμε για τον Αώδ ο οποίος άρχισε την υπηρεσία του σαν κριτής σκοτώνοντας με το ένα χέρι τον υπερβολικά παχύ Βασιλιά Εγλών των Μωαβιτών στο δωμάτιο συσκέψεων και κατόπιν διέφυγε, οργάνωσε τους Ισραηλίτες και μετά τους οδήγησε στη νίκη εναντίον των Μωαβιτών καταδυναστών. Διαβάζουμε για τον Βαράκ ο οποίος απέδειξε ότι ήταν πραγματικά εκλεγμένος για να είναι κριτής στο έθνος του, νικώντας τις ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις του Ιαβείν, του βασιλιά της Χαναάν, ο οποίος κατέστησε φοβερές τις στρατιωτικές δυνάμεις του εξοπλίζοντάς τες με εννιακόσιες πολεμικές άμαξες με σιδερένια δρέπανα στις ρόδες τους.
15. Επίσης, τι διαβάζουμε για τον Γεδεών και για τον Ιεφθάε;
15 Έπειτα ήταν ο Γεδεών, ένας σεμνός άντρας, ο οποίος με τριακόσιους μόνο άντρες που πίστευαν στον Θεό έτρεψε σε φυγή τους Μαδιανίτες και τους Ανατολίτες που είχαν εισβάλει και πλημμυρίσει τη γη του Ιούδα σαν αναρίθμητες ακρίδες. Στην καρδιά της νύχτας, όταν ο Γεδεών και οι τριακόσιοι άντρες του είχαν σχεδόν περικυκλώσει το στρατόπεδο του εχθρού που κοιμόταν, σύντριψαν όλοι μαζί τα πήλινα δοχεία τους στη γη, ύψωσαν τις λαμπάδες τους, σάλπισαν με τις σάλπιγγές τους, και αλάλαξαν, «ρομφαία του Ιεχωβά και του Γεδεών»! Το αιφνιδιασμένο και αναστατωμένο στρατόπεδο πανικοβλήθηκε και τράπηκε σε φυγή, σφάζοντας ο ένας τον άλλο, και ο Γεδεών με τους τριακόσιους άντρες του κατεδίωξε αυτούς που επέζησαν. Πολλά χρόνια αργότερα δημιουργήθηκε μια άλλη κρίση στην Υποσχεμένη Γη, και ο Ιεχωβά σήκωσε τον Ιεφθάε, έναν απόβλητο, για να αντιμετωπίσει τους κομπαστές Αμμωνίτες. Ο ζήλος του Ιεφθάε για την υπόθεση του Θεού ήταν τόσο πύρινος ώστε με δική του πρωτοβουλία ευχήθηκε πως αν του δινόταν η νίκη θα θυσίαζε στον Θεό οτιδήποτε έβγαινε να τον προϋπαντήσει όταν θα επέστρεφε στο σπίτι του. Όταν, ξεχειλισμένο από χαρά για τη νίκη, τον προϋπάντησε πρώτο το μοναχοπαίδι του, η κόρη του, έδειξε την αφοσίωσή του στον Θεό προσφέροντάς την για τη θεία υπηρεσία.
16, 17. (α) Πώς ο Σαμψών υπηρέτησε σαν κριτής του Ισραήλ; (β) Τι λέει ο θεόπνευστος συγγραφέας για τους κριτές στα εδάφια Εβραίους 11:32-34;
16 Και ποιος δεν έχει ακούσει για τον Σαμψών, του οποίου η γέννηση προειπώθηκε στους γονείς του και ο οποίος αποδείχτηκε σωματικά ο πιο δυνατός άνθρωπος που έζησε ποτέ πάνω στη γη! Εντελώς μόνος του απελευθέρωσε το λαό του Ισραήλ από τους καταδυνάστες Φιλισταίους. Αλλά ακόμη και τη μέρα του θανάτου του, σαν τυφλός αιχμάλωτος των Φιλισταίων, προκάλεσε την κατάρρευση του ναού του Δαγών στη Γάζα, τη γη των Φιλισταίων, πάνω σε τρεις χιλιάδες και πλέον εορταστές, σκοτώνοντας έτσι περισσότερους Φιλισταίους τη μέρα του θανάτου του από όσους είχε θανατώσει στη διάρκεια της ζωής του.
17 Ο θεόπνευστος συγγραφέας περιλαμβάνει κι αυτούς τους κριτές ανάμεσα στους άντρες της θριαμβευτικής πίστης στον Θεό όταν γράφει στους Εβραίους 11:32-34: «Και τι έτι να λέγω; Διότι θέλει με λείψει ο καιρός διηγούμενον περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ιεφθάε, Δαβίδ τε και Σαμουήλ και των προφητών, οίτινες διά της πίστεως κατεπολέμησαν βασιλείας, ειργάσθησαν δικαιοσύνην, επέτυχον τας επαγγελίας, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, έγιναν ισχυροί εν πολέμω, έτρεψαν εις φυγήν στρατεύματα αλλοτρίων».
18, 19. (α) Ποιοι ήταν υπεύθυνοι για τις ταλαιπωρίες που ήρθαν πάνω στους Ισραηλίτες αφού εγκαταστάθηκαν στην Υποσχεμένη Γη; (β) Γιατί ήταν αναγκαίο γι’ αυτούς να εγερθεί μια σειρά από κριτές;
18 Βέβαια, οι Ισραηλίτες στις μέρες εκείνων των κριτών ήταν οι ίδιοι υπεύθυνοι για την κατάθλιψη που υφίσταντο στα χέρια των εχθρών τους, γιατί είχαν απομακρυνθεί από την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά, του ζωντανού Θεού. Αλλά όταν επέστρεφαν σ’ αυτόν με γνήσια μετάνοια και λατρεία, αυτός τους έδειχνε εύνοια. Όπως λέει η ιστορία στους Κριτές 2:16-19:
19 «Τότε ανέστησεν ο Κύριος κριτάς, οίτινες έσωσαν αυτούς εκ της χειρός των λεηλατούντων αυτούς. Πλην ουδέ εις τους κριτάς αυτών υπήκουσαν, αλλ’ επόρνευσαν κατόπιν άλλων θεών και προσεκύνησαν αυτούς· εξέκλιναν ταχέως από της οδού, εις την οποίαν περιεπάτησαν οι πατέρες αυτών υπακούοντες εις τας εντολάς του Κυρίου· δεν έκαμον ούτω. Και ότε ανέστησεν ο Κύριος εις αυτούς κριτάς, τότε ο Κύριος ήτο μετά του κριτού και έσωζεν αυτούς εκ της χειρός των εχθρών αυτών καθ’ όλας τας ημέρας του κριτού· διότι εσπλαγχνίσθη ο Κύριος εις τους στεναγμούς αυτών τους εξ αιτίας των καταθλιβόντων αυτούς και καταπιεζόντων αυτούς. Ότε δε απέθνησκεν ο κριτής, επέστρεφον και διεφθείροντο χειρότερα παρά τους πατέρας αυτών, υπάγοντες κατόπιν άλλων θεών, διά να λατρεύωσιν αυτούς και να προσκυνώσιν αυτούς· δεν έπαυον από των πράξεων αυτών ουδέ από της οδού αυτών της διεστραμμένης».
ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΥΡΑΝΙΟΙ ΚΡΙΤΕΣ
20. (α) Γιατί στη διάρκεια της χιλιετίας το ανθρώπινο γένος δε θα εγκαταλειφθεί στον εαυτό του, όπως γινόταν στην περίοδο των κριτών του Ισραήλ; (β) Γιατί ακόμη και ο «πολύς όχλος» που θα επιζήσει από τη μεγάλη θλίψη θα χρειαστεί περαιτέρω απελευθέρωση;
20 Ωστόσο, οι κριτές που εγείρει ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός και οι οποίοι είναι ο Ιησούς Χριστός και οι 144.000 σύντροφοι κριτές δε θα πεθάνουν και δε θα αφήσουν αβοήθητους τους κατοίκους της γης, έστω κι αν ο Σατανάς ο Διάβολος και οι δαίμονές του θα έχουν απομακρυνθεί από τα γειτονικά μέρη της γης και θα έχουν ριχτεί στην άβυσσο. Επειδή κατέχουν τη ‘δύναμη ακατάστρεπτης ζωής’, θα υπηρετούν όλοι συνεχώς σ’ όλο το διάστημα της θητείας τους σαν κριτών για χίλια χρόνια. Δε θα κάθονται απλώς πάνω σε θρόνους για να εκδίδουν αποφάσεις και διατάγματα, αλλά θα ενεργούν σαν ελευθερωτές, όπως ακριβώς έκαναν οι πιστοί κριτές οι οποίοι κέρδισαν την επιδοκιμασία του Θεού στους αρχαίους καιρούς. Ακόμη και «οι ζώντες» που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψη’ κάτω από τη θεία προστασία και θα συνεχίσουν να ζουν και μετά το ρίξιμο του Σατανά και των δαιμόνων του στην άβυσσο, θα έχουν ακόμη ανάγκη για περαιτέρω απελευθέρωση. Λόγω της δίκαιης κατάστασής τους ενώπιον του Θεού αυτοί διαφυλάσσονται ζωντανοί πάνω στη γη και εισέρχονται στη χιλιετή μέρα κρίσης, αλλά στην περίπτωσή τους θα χρειαστεί να απελευθερωθούν και από άλλα πράγματα. Από ποια; Από την αμαρτωλή, ατελή, αδύναμη κατάστασή τους που φέρνει θάνατο και την οποία είχαν ακόμη όταν διαφυλάχθηκαν μέσα από την καταστροφή αυτού του συστήματος και από το ρίξιμο του Σατανά και των δαιμόνων του στην άβυσσο.
21, 22. (α) Γιατί οι νεκροί, όταν αναστηθούν, θα χρειάζονται περαιτέρω απελευθέρωση; (β) Για ποιο λόγο μερικοί σαν τον Ιώβ και τον Δαβίδ θα θεωρηθούν «δίκαιοι» όταν αναστηθούν;
21 Το ίδιο ισχύει και για «τους νεκρούς» που θα χρειαστεί να επιστρέψουν από τα μνήματα: Είτε υπολογιστούν «δίκαιοι» είτε «άδικοι» όταν θα σηκωθούν από τον ύπνο του θανάτου, θα χρειάζονται όλοι να απαλλαγούν από την αμαρτωλότητά τους, τα ελαττώματά τους, τα σφάλματά τους, τις ανθρώπινες αδυναμίες, και την τάση προς το θάνατο. Το γεγονός ότι μερικοί μπορεί να υπολογιστούν σαν «δίκαιοι» δε σημαίνει ότι αυτοί είναι σωματικά και ηθικά τέλειοι στη σάρκα. Το ότι είναι, όμως, δίκαιοι στα μάτια του Θεού σημαίνει ότι αυτοί είναι άντρες και γυναίκες ακεραιότητας προς τον Θεό, όπως ήταν ο υπομονετικός Ιώβ της γης Ουζ. (Ιώβ 2:3, 9· 27:5· Ιακώβου 5:11· Ιεζεκιήλ 14:14, 20) Ή, σαν τον Βασιλιά Δαβίδ της Ιερουσαλήμ που δε φοβόταν να κριθεί από τον Θεό του, γιατί στον Ψαλμό 26:1-3, 11, ο Δαβίδ είπε:
22 «Κρίνον με, Κύριε· διότι εγώ περιεπάτησα εν ακακία μου· και επί τον Κύριον ήλπισα, και δεν θέλω σαλευθή. Εξέτασόν με, Κύριε, και δοκίμασόν με· δοκίμασον τους νεφρούς μου και την καρδίαν μου. Διότι το έλεός σου είναι έμπροσθεν των οφθαλμών μου· και περιεπάτησα εν τη αληθεία σου. Αλλ’ εγώ θέλω περιπατεί εν ακακία μου· λύτρωσόν με και ελέησόν με».
23, 24. (α) Για να κερδίσουν ποιο είδος ανάστασης, εκείνοι οι προ Χριστού άνθρωποι ακεραιότητας, αρνήθηκαν να συζητήσουν ανταλλάγματα με τους ασεβείς; (β) Τι έχει να πει γι’ αυτούς το Εβραίους 11:35-40;
23 Άλλοι άνθρωποι των προ-Χριστιανικών χρόνων που πέθαναν με ακεραιότητα, επειδή αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την οσιότητά τους και την πίστη τους στον Ιεχωβά Θεό με οποιαδήποτε συναλλαγή ή συμβιβασμό με τους ασεβείς, ήταν οι άντρες και οι γυναίκες που αναφέρονται στο ενδέκατο κεφάλαιο του βιβλίου που γράφτηκε προς τους εκχριστιανισμένους Εβραίους. Αυτοί απέβλεπαν σε ανάσταση κάτω από καλύτερες γήινες συνθήκες, κάτω από καλύτερη κυβέρνηση, κάτω από την οποία θα μπορούσαν να ζουν για πάντα σε τέλεια ειρήνη και ευτυχία και ακεραιότητα προς τον ζωντανό Θεό. Για να δειχτεί αυτό είναι γραμμένα τα εξής στους Εβραίους 11:35-40:
24 «Έλαβον γυναίκες τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας· άλλοι δε εβασανίσθησαν, μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, διά να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως· άλλοι δε εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν· ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών· υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος, πλανώμενοι εν ερημίαις και όρεσι και σπηλαίοις και ταις τρύπαις της γης. Και ούτοι πάντες αν και έλαβον καλήν μαρτυρίαν διά της πίστεως, δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν, διότι ο Θεός προέβλεψε καλήτερόν τι περί ημών, διά να μη λάβωσι την τελειότητα χωρίς ημών».
25, 26. (α) Γιατί εκείνοι οι «δίκαιοι», όταν αναστηθούν, δε θα φοβούνται τη Μέρα της Κρίσης; (β) Γιατί εκείνοι οι «άδικοι» όταν αναστηθούν, θα είναι σε μειονεκτική θέση σε σύγκριση με τους «δίκαιους»;
25 Επειδή αυτοί οι «δίκαιοι» πέθαναν με ακεραιότητα στον Θεό, θα αναστηθούν με ακεραιότητα απέναντι στον Θεό, έστω κι αν δεν αναστηθούν με ανθρώπινη τελειότητα και άμεμπτη διαγωγή. Δε θα φοβούνται τη μεγάλη χιλιετή Μέρα Κρίσης μέσα στην οποία θα μπουν με την ανάστασή τους. Η ακεραιότητά τους που είχαν αναπτύξει πριν από το θάνατο και με την οποία θα αναστηθούν θα τους δώσει ένα πλεονέκτημα απέναντι στους «άδικους» καθώς θα προχωρούν σε πραγματική ανθρώπινη τελειότητα με πλήρη απαλλαγή από την αμαρτία. Θα έχουν, σαν να λέγαμε ένα καλύτερο ξεκίνημα από τους «άδικους» προς αυτή την κατεύθυνση.
26 Για το λόγο αυτό είναι γραμμένο: «Καλήτερος ο πτωχός ο περιπατών εν τη ακεραιότητι αυτού, παρά τον πλούσιον τον διεστραμμένον τα χείλη αυτού και όντα άφρονα». Επίσης: «Ο δίκαιος περιπατεί εν τη ακεραιότητι αυτού· και τα τέκνα αυτού είναι μακάρια μετ’ αυτόν». (Παροιμίαι 19:1· 20:7) Από το άλλο μέρος, θα είναι πολύ πιο δύσκολο για τους «άδικους» οι οποίοι ως το θάνατό τους καλλιέργησαν αμαρτωλές τάσεις και κακές συνήθειες και άσχημες επιθυμίες. Αυτά θα είναι ελαττώματα, μειονεκτήματα, εμπόδια, εναντίον των οποίων θα πρέπει να αγωνιστούν στον αγώνα τους να κερδίσουν αιώνια ζωή σε αναμάρτητη ανθρώπινη τελειότητα πάνω σε μια παραδεισένια γη. Επίσης, σ’ αυτή τη ζωή πολλοί από αυτούς τους «άδικους» δεν επωφελήθηκαν από πνευματικές ευκαιρίες και προμήθειες που ήταν διαθέσιμες, αλλά τις αγνόησαν, τις περιφρόνησαν, ή και εναντιώθηκαν ακόμη. Έτσι αυτοί θα έχουν να υποτάξουν μια ισχυρογνώμονα διάθεση που δε δείχνει εκτίμηση. Κι αυτό θα είναι οδυνηρό γι’ αυτούς. Ο Ιησούς Χριστός έδωσε παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων, όταν είπε στις αμετανόητες πόλεις της Χοραζίν, της Βηθσαϊδά και της Καπερναούμ:
27. Πώς έδειξε ο Ιησούς τα προηγούμενα με παράδειγμα, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό τη Χοραζίν, τη Βηθσαϊδά και την Καπερναούμ;
27 «Ουαί εις σε, Χοραζίν, ουαί εις σε, Βηθσαϊδάν· διότι εάν τα θαύματα τα γενόμενα εν υμίν εγίνοντο εν τη Τύρω και Σιδώνι, προ πολλού ήθελον μετανοήσει εν σάκκω και σποδώ. Πλην σας λέγω, εις την Τύρον και Σιδώνα ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως παρά εις εσάς. Και συ, Καπερναούμ, η υψωθείσα έως του ουρανού, θέλεις καταβιβασθή έως άδου· διότι εάν τα θαύματα τα γενόμενα εν σοι εγίνοντο εν Σοδόμοις, ήθελον μείνει μέχρι της σήμερον. Πλην σας λέγω, ότι εις την γην των Σοδόμων ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως παρά εις σε».—Ματθαίος 11:20-24.
28, 29. (α) Γιατί οι αρχαίοι Νινευίτες και η βασίλισσα του νότου θα καταδικάσουν την Ιουδαϊκή γενιά των ημερών του Ιησού; (β) Πώς τη Μέρα της Κρίσης θα εξισορροπηθούν τα ζητήματα μεταξύ των σημερινών ατόμων που έχουν πλεονεκτήματα και εκείνων που θρησκευτικά είναι σε μειονεκτική θέση;
28 Μιλώντας στη γενιά των Ιουδαίων που νόθευαν τη σχέση τους με τον Θεό με κοσμικότητα και βάσιζαν τις πεποιθήσεις τους πάνω σε ορατά σημεία, ο Ιησούς είπε: «Άνδρες Νινευίται θέλουσιν αναστηθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και θέλουσι κατακρίνει αυτήν, διότι μετενόησαν εις το κήρυγμα του Ιωνά, και ιδού, πλειότερον του Ιωνά είναι εδώ. Η βασίλισσα του νότου θέλει σηκωθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και θέλει κατακρίνει αυτήν, διότι ήλθεν εκ των περάτων της γης διά να ακούση την σοφίαν του Σολομώντος, και ιδού, πλειότερον του Σολομώντος είναι εδώ».—Ματθαίος 12:38-42.
29 Τι εκπλήξεις θα υπάρξουν, επομένως, για πολλούς αυτοδικαιούμενους θρησκευόμενους, αυτοϊκανοποιημένους, απαθείς τυπικιστές θρησκευόμενους, οι οποίοι ήταν βέβαιοι ότι ήταν πιο δίκαιοι από εκείνους τους οποίους αποκαλούσαν ειδωλολάτρες ή εθνικούς! Θα διαπιστώσουν ότι ήταν θρησκευτικοί υποκριτές, ενώ τα έθνη τα οποία αυτοί καταφρονούσαν ήταν πιο ειλικρινή, πιο ευδίδακτα, με μεγαλύτερη εκτίμηση και λιγότερο αξιόμεμπτα λόγω της άγνοιάς τους. Έτσι η ειλικρίνεια και η στάση των ανθρώπων εκείνων που είχαν ευνοηθεί λιγότερο θρησκευτικά θα καταδικάσει τους προνομιούχους εκείνους που παραμέλησαν με αδιαφορία ή και εσκεμμένα τις ευκαιρίες τους. Έτσι θα υπάρξει μια δίκαιη εξισορρόπηση των ζητημάτων ανάμεσα στα σημερινά άτομα που πλεονεκτούν και σ’ εκείνα που μειονεκτούν.
ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΚΡΙΣΗΣ
30, 31. (α) Μήπως τη Μέρα της Κρίσης θα χρειαστεί να επαναληφθεί μπροστά σε όλους τους ανθρώπους η προηγούμενη ζωή τους για να δουν αν είναι αθώοι ή ένοχοι; (β) Τι έδειξε για όλο το ανθρώπινο γένος η χρησιμοποίηση των Ιουδαίων κάτω από το Νόμο;
30 Δεν μπορούμε να αρνηθούμε την αλήθεια της δήλωσης στα εδάφια Ρωμαίους 3:22, 23: «Δεν υπάρχει διαφορά· επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού». Επομένως, τη Μέρα της Κρίσης, όλοι, και «οι ζώντες και οι νεκροί», θα χρειάζονται επειγόντως να απαλλαγούν, με τη βοήθεια των ουράνιων κριτών τους οποίους ο Ιεχωβά εγείρει, απ’ όλα τα ίχνη της αμαρτίας και της ηθικής αδυναμίας και της σωματικής ατέλειας με τα οποία εισέρχονται στη Μέρα της Κρίσης. Οι αποδείξεις και οι μαρτυρίες είναι όλες εναντίον του ανθρώπινου γένους, όπως περιεκτικά αναφέρεται στο εδάφιο Ρωμαίους 3:23 και σ’ άλλα εδάφια, κι αυτό το γεγονός δεν είναι ανάγκη να ξαναφερθεί μπροστά σ’ εκείνους που πρόκειται να κριθούν για να δουν αν είναι αθώοι ή ένοχοι. Με την αποτυχία των φυσικών Ιουδαίων να τηρήσουν το Νόμο που τους έδωσε ο Θεός με το στόμα του Μωυσή, αποδείχτηκε ότι κανένα μέρος της ανθρωπότητας, ούτε ακόμη και οι ίδιοι οι ευνοημένοι Ιουδαίοι, δεν μπορούσαν να τηρήσουν τέλεια το νόμο του Θεού. Έτσι μ’ αυτή την έμπρακτη απόδειξη που έγινε με τους Ιουδαίους που ήταν κάτω από το Νόμο, κάθε ανθρώπινο στόμα αποστομώθηκε και δεν μπορεί να αρνηθεί ότι όλος ο κόσμος της ανθρωπότητας αποδείχτηκε ένοχος μπροστά στον Θεό. Είναι όπως ακριβώς έγραψε πριν από πολύ καιρό ο απόστολος Παύλος:
31 «Εξεύρομεν δε ότι όσα λέγει ο νόμος λαλεί προς τους υπό τον νόμον, διά να εμφραχθή παν στόμα και να γίνη πας ο κόσμος υπόδικος εις τον Θεόν».—Ρωμαίους 3:19.
32. (α) Τι πρέπει να ειπωθεί για το αν οι άνθρωποι θα έχουν μια «δεύτερη ευκαιρία» τη Μέρα της Κρίσης; (β) Από ποιους, λοιπόν, θα εξαρτηθεί το αν θα ζήσουν ή όχι πάνω στην Παραδεισένια γη, και γιατί;
32 Επειδή το ανθρώπινο γένος γεννήθηκε αμαρτωλό και καταδικασμένο σε θάνατο, ποτέ δεν είχε μια πραγματική «ευκαιρία». Ποτέ δεν μπορούσε να δικαιωθεί μόνο του μπροστά στον Θεό της απόλυτης τελειότητας με το να κάνει τέλεια έργα δικαιοσύνης και να απαλλαγεί από την αμαρτωλότητά του. Έτσι, η Μέρα της Κρίσης δεν προσφέρει στο ανθρώπινο γένος αυτό που λένε μερικοί «μια δεύτερη ευκαιρία». Μάλλον, προσφέρει στο ανθρώπινο γένος την πρώτη του πραγματική ευκαιρία να αποκτήσει αιώνια ζωή σε ανθρώπινη τελειότητα και σε τέλεια αθωότητα πάνω σ’ έναν επίγειο Παράδεισο. Η Μέρα Κρίσης θα δώσει στο ανθρώπινο γένος την ευκαιρία που τους προσφέρει η τέλεια ανθρώπινη θυσία του Ιησού να καθαριστούν από την αμαρτία και να εξυψωθούν σε πλήρη ‘δόξα Θεού’ από την οποία τώρα υστερούν. Έχοντας υπόψη αυτό το γεγονός, το αν «οι ζώντες και οι νεκροί» θα κερδίσουν ή όχι την Παραδεισένια γη για πάντα θα εξαρτηθεί από το τι θα κάνουν τη Μέρα της Κρίσης. Το περασμένο υπόμνημά τους έχει ήδη γραφτεί και δεν μπορεί να αλλάξει, και έχει φέρει πάνω τους καλά ή κακά αποτελέσματα. Η Μέρα της Κρίσης θα τους επιτρέψει να δείξουν την ειλικρινή επιθυμία της καρδιάς τους να απαλλαγούν, να ελευθερωθούν μια για πάντα από την αμαρτία. Οι ουράνιοι κριτές θα εκτελούν την υπηρεσία τους για να τους βοηθούν με οδηγίες και καθοδήγηση.
33. Πώς εξεικονίζεται με συμβολική γλώσσα η ευκαιρία της Μέρας της Κρίσης στην Αποκάλυψη 20:11-15;
33 Αυτή η ευκαιρία εξεικονίζεται για μας στην Αποκάλυψη 20:11-15, με την παρακάτω συμβολική γλώσσα: «Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν και τον καθήμενον επ’ αυτού, από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός, και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά. Και είδον τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν· και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών. Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός».
34. (α) Μήπως η ανάσταση που περιγράφεται εκεί περιλαμβάνει και εκείνους που μετέχουν στην ‘πρώτη ανάσταση’; (β) Επομένως ποιο υπόμνημα δεν περιλαμβάνουν τα «βιβλία» που θα ανοιχτούν τότε, και γιατί;
34 Αυτή η συμβολική εικόνα δεν αφορά εκείνους που μετέχουν στην «πρώτη ανάσταση», για τους οποίους αναφέρθηκε ήδη στην Αποκάλυψη 20:4-6, ότι δεν κινδυνεύουν από τον ‘δεύτερο θάνατο’. Αυτή η εικόνα αναφέρεται σ’ εκείνους που έχουν μέρος σε ανάσταση για ζωή πάνω στη γη, και οι οποίοι θα κριθούν άξιοι αιώνιας ζωής μόνο στο τέλος των χιλίων ετών, όταν θα μπορούν να δείξουν την πλήρως αποκτημένη δικαιοσύνη τους σε ανθρώπινη τελειότητα. Τα «βιβλία» τα οποία ανοίχτηκαν και σύμφωνα με τα γραμμένα των οποίων κρίνονται ευνοϊκά ή δυσμενώς δεν είναι βιβλία που περιέχουν την ιστορία όλου του ατελούς παρελθόντος τους, των αμαρτωλών πράξεών τους στην τωρινή ζωή κάτω απ’ αυτό το σύστημα. Οι ουράνιοι κριτές δε χρειάζεται να δαπανήσουν χίλια χρόνια για να διαβάσουν το υπόμνημα της περασμένης ανθρώπινης ζωής αυτών των ανθρώπων για να καθορίσουν την ενοχή ή την αθωότητα κάθε αναστημένου ατόμου. Δεν έχουν άγνοια ούτε είναι κακώς πληροφορημένοι για το παρελθόν του ανθρώπινου γένους. Εκείνο το οποίο οι κριτές παρατηρούν, δεν είναι το παρελθόν του ανθρώπινου γένους, αλλά το μέλλον του ανθρώπινου γένους. Η ανθρωπότητα χρειάζεται καθοδήγηση για το μέλλον!
35, 36. (α) Επομένως, τι εξεικονίζουν εκείνα τα «βιβλία», και ποιοι θα γνωρίζουν το περιεχόμενό τους; (β) Γιατί δε θα έχει κανείς πάνω στη γη δικαιολογία αν δεν τα γνωρίζει;
35 Έτσι αυτά τα «βιβλία» που είναι ανοιγμένα είναι η νέα σειρά οδηγιών, κατευθύνσεων και διαταγμάτων που θα δοθεί από τους κριτές που ενεργούν σαν εκπρόσωποι του Θεού για το ανθρώπινο γένος. Έτσι όλοι οι άνθρωποι θα πληροφορηθούν για το περιεχόμενο εκείνων των ανοιγμένων «βιβλίων» για να γνωρίζουν τους κανόνες με τους οποίους πρόκειται να κριθούν και για να γνωρίζουν επίσης τι αναμένεται απ’ αυτούς σχετικά με τη μελλοντική διαγωγή τους και τα έργα τους. Το ανθρώπινο γένος δε θα αφεθεί σε άγνοια, αλλά καθένας θα είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει ποιος είναι ο νόμος σύμφωνα με τα βιβλία της κρίσης. Δε θα υπάρχει ούτε ο Σατανάς ο Διάβολος ούτε κανείς από τους δαίμονές του τριγύρω στην αόρατη γειτονιά της γης για να τυφλώνει τους ανθρώπους, να παραπλανά, να διαστρέφει το νόμο και τις οδηγίες που θα εκδοθούν. Ναι, δε θα υπάρχει· γιατί εκείνοι οι παλιοί «ουρανοί» θα έχουν εξαφανιστεί από το πρόσωπο του Θεού ο οποίος καθόρισε τον καιρό γι’ αυτήν τη Μέρα Κρίσης. Συνεπώς, δε θα υπάρχουν μάγοι γιατροί εκεί, ούτε πνευματιστικά μέντιουμ ή μάντεις, ούτε αστρολόγοι με ωροσκόπια, ούτε τραπεζάκια Ουίτζα και παρόμοιες δαιμονιστικές επινοήσεις. Θα υπάρχουν μόνο οι «νέοι ουρανοί» και αυτοί θα σταλάζουν δικαιοσύνη. Όπως διαβάζουμε:
36 «Σταλάξατε δρόσον άνωθεν, ουρανοί, και ας ράνωσιν αι νεφέλαι δικαιοσύνην· ας ανοίξη η γη και ας γεννήση σωτηρίαν και ας βλαστήση δικαιοσύνην ομού· εγώ ο Κύριος εποίησα τούτο».—Ησαΐας 45:8.
ΕΠΙΓΕΙΟΙ «ΑΡΧΟΝΤΕΣ»
37. (α) Πώς οι ουράνιοι κριτές θα μεταδίδουν στο ανθρώπινο γένος το περιεχόμενο εκείνων των «βιβλίων»; (β) Πώς θα γνωρίζει το ανθρώπινο γένος ότι εκτελούνται οι νόμοι και τα διατάγματα του Θεού;
37 Το πώς οι ουράνιοι αόρατοι κριτές θα μεταδίδουν το περιεχόμενο των ανοιγμένων «βιβλίων» στους κατοίκους της γης δε μας λέγεται με λεπτομέρειες στη Βίβλο. Θα υπάρχουν όμως απευθείας αντιπρόσωποι της ουράνιας βασιλείας του Θεού πάνω στη γη. Η παρουσία τους ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος θα είναι μια επίσημη απόδειξη ότι η «νέα γη» έχει έρθει σε ύπαρξη μαζί με τη νέα της ανθρώπινη κοινωνία. Η παλιά «γη» στην οποία κυριαρχούσε αόρατα ο Σατανάς ο Διάβολος έχει εξαλειφθεί από το πρόσωπο του Θεού και δε βρέθηκε τόπος γι’ αυτή παρά μόνο ο τόπος της καταστροφής της. Τα δικαστήρια και οι δικηγόροι και οι εισαγγελείς και το δικαστικό σύστημα είναι πράγματα του παρελθόντος· τώρα εκείνο στο οποίο χρειάζεται να καταρτιστεί ένα άτομο, βάσει του οποίου θα αποφασίζει και το οποίο θα εφαρμόζει είναι ο νόμος του Θεού. Και όταν οι επίγειοι εκπρόσωποι της Βασιλείας θα ενεργούν, οι άνθρωποι θα ξέρουν και θα διακρίνουν καθαρά ότι εφαρμόζονται οι νόμοι και τα διατάγματα του Θεού.
38. Μήπως η δόξα του ουράνιου Βασιλιά Ιησού Χριστού θα εξαρτάται από τους γήινους προγόνους του ή θα έχει αυτός τη δική του δόξα;
38 Ενδείξεις γι’ αυτή τη διευθέτηση της χιλιετούς Μέρας Κρίσης μας δίνονται στις προφητικές Γραφές. Πάρτε, για παράδειγμα, τον Ψαλμό 45, ο οποίος είναι ένα λυρικό ποίημα για τον χρισμένο Βασιλιά του Θεού, τον Ιησού τον Μεσσία ή Χριστό. Αφού πρώτα μιλάει προφητικά για τον ουράνιο γάμο του Ιησού Χριστού και της όμοιας με νύφη εκκλησίας του και για εκείνους οι οποίοι υπηρετούν την τάξη της νύφης, ο ψαλμός λέει κατόπιν: «Θέλουσιν εισέλθει εις το παλάτιον του βασιλέως. Αντί των πατέρων σου θέλουσιν είσθαι οι υιοί σου· αυτούς θέλεις καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην». (Ψαλμός 45:15, 16) Βέβαια, ο ουράνιος Βασιλιάς Ιησούς Χριστός έχει ένδοξους προγόνους, που τα ονόματά τους αναφέρονται στο υπόμνημα της Γραφής, είτε αυτοί υπηρέτησαν πάνω στον επίγειο θρόνο του Βασιλιά Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ είτε όχι. Αλλά ο ουράνιος Βασιλιάς δε θα χρειαστεί να εξαρτάται από αυτούς για δόξα. Αυτός θα έχει τη δική του δόξα, μολονότι πάνω στη γη σαν τέλειος άνθρωπος ο Ιησούς Χριστός αρνήθηκε να καθήσει πάνω σε οποιονδήποτε υλικό θρόνο στην Ιερουσαλήμ ή κάπου αλλού.
39. Πώς ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός θα υπερέχει σε δόξα ακόμη κι από τον Βασιλιά Δαβίδ σχετικά με την επικράτειά του;
39 Ο ουράνιος Βασιλιάς Ιησούς Χριστός θα ξεπεράσει ακόμη και τον Δαβίδ σε φήμη, τιμή και δόξα. Θα επεκτείνει τη βασιλεία του πολύ πέρα από τα σύνορα όλης της περιοχής που κυρίευσε ο Βασιλιάς Δαβίδ στις μέρες του σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ. (Γένεσις 15:17-21) Ναι, θα την επεκτείνει στα Ανατολικά και στα Δυτικά, στα Βόρεια και στα Νότια, σε ολόκληρο τον πλανήτη, «επί πάσαν την γην». Όπως είναι γραμμένο «Διά τον Σολομώντα» που ήταν προφητικός τύπος του Βασιλιά Ιησού Χριστού: «Θεέ, δος την κρίσιν σου εις τον βασιλέα και την δικαιοσύνην σου εις τον υιόν του βασιλέως· διά να κρίνη τον λαόν σου εν δικαιοσύνη και τους πτωχούς σου εν κρίσει. Και θέλει κατακυριεύει από θαλάσσης έως θαλάσσης και από του ποταμού έως των περάτων της γης».—Ψαλμός 72 επιγραφή, 1, 2, 8.
40. Όσο για τους βασιλικούς γιους, ποιο πρόβλημα φαίνεται να δημιουργείται εδώ αφού ο Ιησούς δεν είχε παιδιά πάνω στη γη και είναι ο Μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλιά Δαβίδ;
40 Ωστόσο, μήπως εδώ σας φαίνεται ότι δημιουργείται κάποιο πρόβλημα; Αυτός ο Βασιλιάς που είναι μεγαλύτερος και σοφότερος από τον Σολομώντα, το γιο του Βασιλιά Δαβίδ, δεν παντρεύτηκε όταν ήταν εδώ στη γη σαν τέλειος άνθρωπος και είχε τις αναπαραγωγικές δυνάμεις μέσα του, κι έτσι δεν παρήγαγε μια τέλεια ανθρώπινη οικογένεια. Πώς, λοιπόν, μπορεί να εκπληρωθεί η προφητεία που λέει ότι, «αντί των πατέρων σου», σημειώστε, «θέλουσιν είσθαι οι υιοί σου· αυτούς θέλεις καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην»; Επίσης, ο ουράνιος Ιησούς Χριστός είναι ο Μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλιά Δαβίδ, και λόγω της ‘δυνάμεως της ακατάστρεπτης ζωής που έχει θα βασιλεύσει χωρίς διαδόχους, χωρίς να χρειάζεται κάποιο γιο για να τον διαδεχθεί. Όπως είπε ο άγγελος Γαβριήλ στη Μαρία σχετικά με τον μελλοντικό Γιο της Ιησού: «Θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού, και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος».—Λουκάς 1:32, 33.
41, 42. (α) Γιατί οι 144.000 συγκληρονόμοι δεν είναι οι «γιοι» που θα διοριστούν πάνω στη γη; (β) Πώς ο ουράνιος Ιησούς Χριστός θα έχει επίγειους «γιους», και σε εκπλήρωση ποιου προφητικού τίτλου;
41 Γνωρίζουμε ότι εκείνοι οι 144.000 συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού δεν είναι πνευματικά παιδιά του, αλλά είναι γιοι του Θεού, «κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού». (Ρωμαίους 8:17) Ποιοι, επομένως, είναι εκείνοι που αναφέρονται σαν «οι υιοί σου· αυτούς θέλεις καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην»; Προφανώς αυτοί δεν είναι ουράνιοι γιοι του Βασιλιά Ιησού Χριστού. Πρέπει να είναι επίγειοι γιοι, οι οποίοι θα ζουν πάνω στη γη και θα μπορούν να διοριστούν άρχοντες «επί πάσαν την γην». Αυτοί θα είναι γιοι Του μέσω ανάστασης από τους νεκρούς, και ειδικά από τους «δίκαιους» νεκρούς. Ο υποσχεμένος τίτλος του, σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα 9:6, 7, δηλαδή, Πατήρ Αιώνιος, δε θα είναι απλώς ένας άδειος τιμητικός τίτλος. Θα είναι πραγματικά πατέρας στην αναστημένη ανθρώπινη οικογένεια. Αυτός είναι «ο έσχατος Αδάμ», ο οποίος έγινε «πνεύμα ζωοποιούν». (1 Κορινθίους 15:45, 47) Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ πούλησε όλους τους ανθρώπινους απογόνους του στην αμαρτία και στο θάνατο, αλλά ο «δεύτερος άνθρωπος», ο οποίος είναι «εξ ουρανού», κατέθεσε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του για να τους εξαγοράσει από αυτή την Αδαμική κληρονομιά. Έτσι διαβάζουμε:
42 «Είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων». (1 Τιμόθεον 2:5, 6) «Τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού».—Εβραίους 2:9.
43. (α) Πώς ο Βασιλιάς θα γίνει ο πατέρας του «πολλού όχλου» αυτών που θα επιζήσουν από τη θλίψη και οι οποίοι δε θα χρειαστούν ανάσταση; (β) Πώς η πατρότητά του για το ανθρώπινο γένος θα γίνει αιώνια;
43 Θυσιάζοντας τον εαυτό του σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ο Ιησούς Χριστός απέκτησε το δικαίωμα να μεταδώσει ζωή στο ανθρώπινο γένος που πέθαινε, και έγινε έτσι πατέρας τους. Θα μεταδώσει ζωή στους «νεκρούς», τόσο στους «δίκαιους» όσο και στους «άδικους», καλώντας τους έξω από τα μνήματά τους ή τους υδάτινους τάφους τους και κατόπιν εξυψώνοντας όλους τους πρόθυμους σε τελειότητα ανθρώπινης ζωής. Όσο για τους «ζώντας» οι οποίοι επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψη’ και εισέρχονται στη χιλιετή βασιλεία του Χριστού, ο Ιησούς θα εξυψώσει κι αυτούς τους «δίκαιους» επίσης που θα έχουν επιζήσει, σε επίπεδο ζωής «εν αφθονία», σε ζωή ανθρώπινων πλασμάτων που θα έχουν ένδοξη τελειότητα. (Ιωάννης 10:10· 2 Τιμόθεον 4:1· Πράξεις 24:15) Όλα αυτά θα τα έχει φέρει σε πέρας μέχρι το τέλος των χιλίων ετών. Αλλά αυτή η άφθονη ζωή των επίγειων παιδιών του θα μπορεί να συνεχιστεί για πάντα, και θα υπάρξουν άτομα τα οποία κρατώντας ακεραιότητα σε τελειότητα, θα αποδειχτούν άξια αιώνιας ζωής. Αυτοί θα είναι τα αιώνια παιδιά του, και αυτός θα είναι κατά γράμμα ο Αιώνιος Πατέρας τους.
44, 45. (α) Πώς ο Βασιλιάς θα αρχίσει τη βασιλεία του με αρκετούς άρχοντες πάνω στη γη, και γιατί όλοι οι διορισμένοι θα είναι στο αξίωμα σαν «άρχοντες»; (β) Μήπως θα είναι αναγκαία η βασιλική γενεαλογική γραμμή για να ονομαστεί άρχοντας (σαρ ) ένας που θα έχει τεθεί να εποπτεύει πάνω σε άλλους;
44 Στην αρχή της χιλιετούς βασιλείας του ο ένδοξος Βασιλιάς Ιησούς Χριστός θ’ αρχίσει να παίρνει αυτούς που είναι κατάλληλοι ανάμεσα από τα επίγεια παιδιά του για να είναι «άρχοντες επί πάσαν την γην». Οι «ζώντες» που θα έχουν επιζήσει από τη ‘μεγάλη θλίψη’ και από το ρίξιμο του Σατανά και των δαιμόνων του στην άβυσσο θα προμηθεύσουν αρκετούς απ’ αυτούς τους «άρχοντας». Οι «δίκαιοι» από τους «νεκρούς» οι οποίοι ανασταίνονται από τον ύπνο του θανάτου θα προμηθεύσουν τους υπόλοιπους άρχοντες, κι έτσι θα είναι αρκετοί ώστε να υπάρχουν οι διορισμένοι «άρχοντες επί πάσαν την γην». Ο Ψαλμός 45:16 φαίνεται να δείχνει ότι αυτοί οι «άρχοντες» θα περιλαμβάνουν τους «δίκαιους» ανάμεσα από τους αναστημένους ‘προπάτορες’ του Ιησού. Κάποτε αυτοί ήταν πρόγονοί του, αλλά τώρα γίνονται «υιοί» του μέσω ανάστασης. Επειδή θα είναι γιοι του ουράνιου Βασιλιά, αυτοί οι διορισμένοι θα έχουν το αξίωμα του «άρχοντα».
45 Ωστόσο, πρέπει να σημειώσουμε ότι η Εβραϊκή λέξη στον Ψαλμό 45:16 για τους «άρχοντες» είναι σαρίμ. Ανάμεσα στους αρχαίους Ισραηλίτες ένας που αποκαλούνταν «σαρ» δεν είχε πάντοτε βασιλικούς δεσμούς. Ανάμεσα σ’ αυτούς ένας αρχηγός πάνω σε χίλιους, σε εκατό, σε πενήντα, ακόμη και σε δέκα άντρες αποκαλούνταν «σαρ». Ακόμη κι ένας αρχηγός των βασιλικών υπηρετών ή αρχηγός των βασιλικών αρτοποιών μπορούσε να ονομαστεί «σαρ».—Έξοδος 18:21, 25· Δευτερονόμιον 1:15· 20:9· 1 Σαμουήλ 8:12· Γένεσις 40:2. Παράβαλε Γένεσις 23:5, 6.
46, 47. (α) Θα χρειαστεί να είναι βασιλικοί ή πατριαρχικοί πρόγονοι του Βασιλιά, όλοι εκείνοι που θα διοριστούν, και τι είδους άνθρωποι θα πρέπει να είναι αυτοί; (β) Για τίνος τα συμφέροντα θα πρέπει αυτοί πραγματικά να ενδιαφέρονται, όπως περιγράφεται στα εδάφια Ησαΐας 32:1, 2;
46 Δε χρειάζεται όλοι εκείνοι οι διορισμένοι «άρχοντες επί πάσαν την γην» να είναι βασιλικοί ή πατριαρχικοί πρόγονοι του Ιησού Χριστού σαν ανθρώπου. Βασικά, χρειάζεται να είναι άντρες ακεραιότητας, ‘άντρες άξιοι’, ‘άντρες σοφοί και έμπειροι’, σαν αυτούς που διόρισε ο προφήτης Μωυσής να είναι κριτές, και για τους οποίους διαβάζουμε: «Έκλεξε ο Μωυσής άντρες ικανούς από όλο τον Ισραήλ και τους έβαλε σε θέσεις σαν κεφαλές πάνω στο λαό, σαν αρχηγούς [σαρίμ ] χιλίων, αρχηγούς [σαρίμ ] εκατοντάδων, αρχηγούς [σαρίμ ] για πενήντα και αρχηγούς [σαρίμ ] για δέκα. Και έκριναν το λαό σε κάθε κατάλληλη περίπτωση. Αν κάποια περίπτωση ήταν δύσκολη την έφερναν στον Μωυσή, αλλά κάθε μικρή περίπτωση τη χειρίζονταν οι ίδιοι σαν κριτές». (Έξοδος 18:25, 26· Δευτερονόμιον 1:15, ΜΝΚ ) Οι επίγειοι άρχοντες που θα διοριστούν από τον Βασιλιά Ιησού Χριστό θα ενδιαφέρονται πραγματικά για το καλό των ανθρώπων και για τη διευθέτηση των δυσκολιών με ειρηνικό και φιλικό τρόπο. Θα είναι θαρραλέοι και θα προστατεύουν το δίκιο, σαν τους άρχοντες που περιγράφονται στα εδάφια Ησαΐας 32:1, 2, τα οποία λένε:
47 «Ιδού, βασιλεύς θέλει βασιλεύσει εν δικαιοσύνη, και άρχοντες [σαρίμ ] θέλουσιν άρχει εν κρίσει. Και ο άνθρωπος θέλει είσθαι ως σκέπη από του ανέμου και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση».
48, 49. (α) Λόγω ποιας πεποίθησης που δημιουργείται στους κακοποιούς εξαιτίας των σημερινών νομικών διαδικασιών υπάρχει αύξηση του εγκλήματος; (β) Σύμφωνα με το Εκκλησιαστής 8:11-13, για ποιους τα πράγματα θα πάνε καλά—για τους συστηματικούς κακοποιούς ή για ποιους άλλους;
48 Στις μέρες εκείνες του ουράνιου Άρχοντα [Σαρ ] της ειρήνης η απόδοση δικαιοσύνης καθώς και η απόδοση λογαριασμού από τους παραβάτες δε θα καθυστερεί, δε θα είναι μια μακρόχρονη διαδικασία λόγω έλλειψης κριτών και υπεύθυνων για να δικάζουν γρήγορα όλους τους παραβάτες. Όταν υπάρχει καθυστέρηση, όταν σε πολλές περιπτώσεις χρειάζονται χρόνια για να φερθούν σε δίκη οι κακοποιοί και να επανορθωθούν οι αδικίες και να επιβληθεί η δικαιοσύνη, όλ’ αυτά έχουν ενθαρρύνει τους εγκληματίες οι οποίοι φτάνουν να πιστεύουν ότι τελικά θα μπορέσουν να ξεφύγουν ατιμώρητοι. Το έγκλημα έχει αυξηθεί τρομακτικά στη διάρκεια αυτού του τελευταίου μέρους του εικοστού αιώνα, αλλά ήδη τον ενδέκατο αιώνα π.Χ. ο σοφός θεόπνευστος συγγραφέας που είχε οξεία παρατηρητικότητα έγραψε:
49 «Επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως, διά τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν. Αν και ο αμαρτωλός πράττη κακόν εκατοντάκις, και μακροημερεύη, εγώ όμως γνωρίζω βεβαίως ότι θέλει είσθαι καλόν εις τους φοβουμένους τον Θεόν, οίτινες φοβούνται από προσώπου αυτού· εις δε τον ασεβή δεν θέλει είσθαι καλόν, και δεν θέλουσι μακρυνθή αι ημέραι αυτού, αίτινες παρέρχονται ως σκιά· διότι δεν φοβείται από προσώπου του Θεού».—Εκκλησιαστής 8:11-13.
50. (α) Σε ποιον που είναι πάνω από το ανθρώπινο γένος οφείλεται η τωρινή αργή λειτουργία της δικαιοσύνης; (β) Πώς θα ανταποκριθεί η «νέα γη» στους «νέους ουρανούς» σχετικά με τη δικαιοσύνη;
50 Το ότι η διαδικασία για να φερθούν οι κακοποιοί μπροστά στη δικαιοσύνη είναι αργή και μερικές φορές αυτοί δε δίνουν ποτέ λόγο για τις πράξεις τους οφείλεται στο γεγονός ότι ζούμε στην ‘παλαιά γη’ κάτω από τους ‘παλαιούς ουρανούς’ και ο Σατανάς ο Διάβολος και τα «πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» έχουν τον έλεγχο πάνω στην ανθρώπινη κοινωνία. Η καταστροφή της παλαιάς διεφθαρμένης ανθρώπινης κοινωνίας και το ρίξιμο του Σατανά και των δαιμόνων του στην άβυσσο θα εξαλείψει όλα τα εμπόδια για την απονομή της δικαιοσύνης στη διάρκεια της χιλιετούς κρίσης από τον Άρχοντα [Σαρ ] της Ειρήνης με τους 144.000 συντρόφους κριτές του. Επειδή οι «νέοι ουρανοί» θα σταλάζουν δικαιοσύνη, το ανθρώπινο έδαφος της «νέας γης» θα ανταποκριθεί και θα γίνει γόνιμο. Ο Ιεχωβά το προείπε αυτό, λέγοντας: «Ας ανοίξη η γη και ας γεννήση σωτηρίαν και ας βλαστήση δικαιοσύνην ομού· εγώ ο Κύριος εποίησα τούτο».—Ησαΐας 45:8.
51. Ποια εποχή, επομένως, ποθούμε ολόψυχα όπως έκανε και ο Ησαΐας;
51 Δεν ποθείτε μια τέτοια εποχή ευθύτητας και δικαιοσύνης σαν κι αυτή; Στη διάρκεια εκείνου του καιρού ο δρόμος του δίκαιου ανθρώπου δε θα είναι τραχύς όπως είναι τώρα αλλά θα εξομαλυνθεί. Αναμένοντας εκείνη την ποθητή εποχή, ο προφήτης Ησαΐας, ο οποίος απέβλεπε σε μια επίγεια ανάσταση, έγραψε κάτω από έμπνευση: «Η οδός του δικαίου είναι η ευθύτης· συ, ευθύτατε, σταθμίζεις την οδόν του δικαίου. Ναι, εν τη οδώ των κρίσεών σου, Κύριε, σε περιεμείναμεν· ο πόθος της ψυχής ημών είναι εις το όνομά σου και εις την ενθύμησίν σου. Με την ψυχήν μου σε επόθησα την νύκτα· ναι, με το πνεύμα μου εντός μου σε εξεζήτησα το πρωί· διότι όταν αι κρίσεις σου ήναι εν τη γη, οι κάτοικοι του κόσμου θέλουσι μάθει δικαιοσύνην. Και αν ελεηθή ο ασεβής, δεν θέλει μάθει δικαιοσύνην· εν τη γη της ευθύτητος θέλει πράξει αδίκως και δεν θέλει εμβλέψει εις την μεγαλειότητα του Κυρίου».—Ησαΐας 26:7-10.
52, 53. (α) Ακόμη και στη ‘γη της ευθύτητας’ κάτω από τη θεία εύνοια, για ποιους θα είναι δύσκολο να μάθουν δικαιοσύνη; (β) Στην περίπτωσή τους, ποια αρχή που αναφέρθηκε από τον απόστολο Πέτρο φαίνεται να ταιριάζει;
52 Η χιλιετής «γη της ευθύτητος», δηλαδή, της δίκαιης συμπεριφοράς προς τους ανθρώπους, θα είναι ένας τόπος όπου θα δειχτεί μεγάλη εύνοια σε όλο το ανθρώπινο γένος που έχει από τη γέννησή του την ανθρώπινη ατέλεια. Μερικά μέλη της ανθρώπινης οικογένειας έχουν βυθιστεί πιο βαθιά στην αμαρτωλή εξαθλίωση από άλλα κι έχουν σκληρυνθεί κι έχουν γίνει άδικες προσωπικότητες επειδή για μακρό διάστημα δεν κλήθηκαν να δώσουν λογαριασμό. Έχουν συνηθίσει να έχουν τάση προς την αδικία. Είναι εύκολο να δούμε γιατί αυτοί οι κακοί άνθρωποι θα το βρουν δύσκολο να μάθουν δικαιοσύνη και ευθύτητα ακόμη κι όταν όλα γύρω τους θα είναι δίκαια και θα έχουν πάνω τους τη θεία εύνοια μέσω του Βασιλιά Ιησού Χριστού. Παρ’ όλη τη βοήθεια που τους προσφέρεται αυτοί θα έχουν την τάση να ενεργούν άδικα. Δε θα θέλουν να αναγνωρίσουν τη μεγαλειότητα του Ιεχωβά σαν του δικαιωματικού Νομοθέτη ούτε την ευθύτητα των κανόνων Του για ζωή. Σχετικά μ’ αυτούς φαίνεται κατάλληλη η αρχή που εκτίθεται από τον απόστολο Πέτρο:
53 «Έφθασεν ο καιρός τού να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ’ ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού; Και αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός πού θέλει φανή»;—1 Πέτρου 4:17, 18.
54. Μήπως εκείνοι που λαβαίνουν την εύνοια του Θεού μάταια, χωρίς να ανταποκριθούν στο σκοπό της, θα χρειαστεί να φυλαχθούν ως το τέλος της Μέρας της Κρίσης, και ποια είναι η αιτία;
54 Άτομα τα οποία, στη ‘γη της ευθύτητας’, λαβαίνουν την «εύνοια» του Θεού ανάξια, παραλείποντας να δουν για ποιο σκοπό τούς χορηγείται αυτή η εύνοια, και τα οποία δεν μπορούν να αναμορφωθούν, δε θα χρειαστεί να διαφυλαχθούν αναγκαστικά ως το τέλος των χιλίων ετών και να μην εκτελεστούν σαν ακατάλληλοι για αιώνια ζωή στον Παράδεισο που θα αποκατασταθεί στη γη. Χωρίς να τους γίνεται καμιά αδικία, εκείνοι που αποδεικνύονται αδιόρθωτοι, μπορεί να εκτελεστούν από εκείνον που ο Θεός έχει διορίσει να κρίνει την κατοικημένη γη με δικαιοσύνη. Τα ονόματα αυτών δεν καταγράφονται «εν τω βιβλίω της ζωής» κι έτσι δεν αξίζουν για τίποτα άλλο παρά μόνο για τον «δεύτερο θάνατο», όπως συμβολίζεται από τη «λίμνην του πυρός» που φέρνει πλήρη καταστροφή. (Αποκάλυψις 20:14, 15) Πόσο σοφό και συνετό είναι, επομένως, να υπακούμε τώρα στα ‘καλά νέα του Θεού’ και να καλλιεργούμε αγάπη για τη δικαιοσύνη έχοντας υπόψη την ερχόμενη Μέρα Κρίσης!