Μήπως Τα Ώτα σας Ακούουν με Ενόχλησι;
ΕΝΑΣ νεαρός, βυθισμένος σε σκέψεις, χτυπούσε με βαρυθυμία τα πλήκτρα της γραφομηχανής του σ’ ένα γραφείο που είχε θέα προς το Ηστ Ρίβερ, της πόλεως Νέας Υόρκης. Ξαφνικά άκουσε μια σειρά από δυνατά και οξέα σφυρίγματα, τα οποία σχεδόν τον επέταξαν από το κάθισμά του. Ένα φορτηγό πλοίο, που ετοιμαζόταν να ξεκινήση απ’ το αγκυροβόλιό του, ειδοποιούσε όλα τα διαπλέοντα τον ποταμό πλοία: «Προσέχετε! Ιδού έρχομαι!» Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα ώτα του νεαρού εκείνου άκουσαν εκείνα τα σφυρίγματα μ’ ενόχλησι. Και είχαν δίκαιο!
Κάθε μέρα, σχεδόν, υπάρχουν πράγματα που τ’ αυτιά μας τ’ ακούν μ’ ενόχλησι. Ο τριγμός των τροχών του υπογείου σιδηροδρόμου, καθώς στρέφονται στις καμπύλες, το ‘κορνάρισμα’ των ανυπομόνων αυτοκινητιστών, τα σφυρίγματα των ατμοσωλήνων το πρωί καθόσον αυξάνει η θερμότης, τα γεωτρύπανα πεπιεσμένου αέρος που διατρυπούν το ασφαλτόστρωμα ή κατεδαφίζουν παλιά κτίρια. Όλα δε αυτά είναι κατανοητά.
Άλλα πράγματα ενοχλούν εξαιτίας της διακοπής που προξενούν. Το να χτυπά το τηλέφωνο τόσο ενοχλεί πολλούς στη Νέα Υόρκη, ώστε είναι πρόθυμοι να πληρώνουν έξη δολλάρια το έτος για τη διαγραφή των ονομάτων των απ’ τον τηλεφωνικό κατάλογο. Το να χτυπά το κουδούνι της πόρτας, τόσο ενοχλεί άλλους, ώστε προτιμούν να κατοικούν σε αποκλειστικά διαμερίσματα προστατευόμενα από θυρωρούς με λιβρέα. Σ’ αυτούς το τίμημα που πληρώνουν για να μην ενοχλούνται σ’ αυτά τα πράγματα αξίζει το όφελος.
Τ’ αυτιά πολλών ανθρώπων ενοχλούνται κάθε πρωί από τα εγερτήρια ρολόγια των που χτυπούν. Αλλά, μολονότι ακούμε αυτόν τον θόρυβο μ’ ενόχλησι, προσέχομε την κλήσι του και ρυθμίζομε το εγερτήριο κάθε βράδυ. Γιατί; Διότι γνωρίζομε ότι αυτή η ενόχλησις είναι προς το συμφέρον μας. Πρέπει να πάμε στην εργασία μας εγκαίρως για να διατηρήσωμε το επάγγελμά μας και πρέπει να διατηρήσωμε το επάγγελμά μας για τη συνέχισι της ζωής μας!
Δυστυχώς, όμως, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι και τόσο ρεαλιστικοί, όταν πρόκειται ν’ ακούσουν κάποια νέα αλήθεια ή αλήθειες, που μπορεί στην αρχή να τους ενοχλούν. Επίσης μερικοί είναι τόσο απερίσκεπτοι ώστε ν’ αγνοούν πλήρως το «εγερτήριον,» ενώ άλλοι φθάνουν στο άκρον να το σπάσουν, θα ελέγαμε, μάλλον παρά να προσέξουν την κλήσι του. Λόγου χάριν, τ’ αυτιά των θρησκευτικών αρχόντων της εποχής του Γαλιλαίου άκουαν με τόση ενόχλησι την αλήθεια ότι η γη κινείται πέριξ του ηλίου, ώστε όχι μόνο ηρνούντο να το εξετάσουν αυτό αν ήταν αληθές, αλλά και συνέλαβαν τον Γαλιλαίον και μάλιστα εβασάνισαν τη θυγατέρα του για να τον αναγκάσουν να υποχωρήση· οι δε συνάδελφοί του αστρονόμοι αρνήθηκαν να εξετάσουν με το τηλεσκόπιό του για να διαπιστώσουν μόνοι των τούτο.
Ο λόγος του Θεού μάς δίνει πολλά παραδείγματα φορέων της αληθείας, οι οποίοι υπέστησαν διωγμούς διότι το άγγελμά των ηκούετο μ’ ενόχλησι. Τα βάρη των υιών Ισραήλ αυξήθησαν πολύ επειδή ο Φαραώ άκουσε μ’ ενόχλησι το άγγελμα ατού του είχε φέρει ο Μωυσής από τον Ιεχωβά. (Έξοδ. 5:1-14) Του Ιερεμία η ζωή ηπειλήθη, αυτός δε ερρίφθη σ’ ένα βορβορώδη λάκκο, διότι οι άρχοντες των ημερών του άκουσαν μ’ ενόχλησι το άγγελμα που τους έφερε από τον Θεό των. Ναι, στους χρόνους της αρχαιότητος υπήρχαν πολλοί, οι οποίοι «εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν· . . . υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι,» μόνο διότι τ’ αυτιά εκείνων στους οποίους είχαν σταλή, άκουαν μ’ ενόχλησι.—Εβρ. 11:36, 37.
Με τι ενόχλησι άκουαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι των ημερών του Ιησού το άγγελμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού! Τόσο μάλιστα ώστε δεν ησύχαζαν ώσπου εσταύρωσαν τον Ιησούν. Αλλά και τότε ακόμη δεν είχαν ησυχάσει, διότι οι ακόλουθοί του Ιησού ανέλαβαν το άγγελμά του. Έτσι, αναγινώσκομε σχετικά με το κήρυγμα του Στεφάνου: «Ακούοντες δε ταύτα κατεκόπτοντο τας καρδίας αυτών, και έτριζον τους οδόντας κατ’ αυτού.» Αφού δε άκουσαν κι άλλα, «φωνάξαντες μετά φωνής μεγάλης, έφραξαν τα ώτα αυτών, και ώρμησαν ομοθυμαδόν επ’ αυτόν. Και εκβαλόντες έξω της πόλεως . . . ελιθοβόλουν τον Στέφανον» ώσπου «εκοιμήθη.» Δεν υπάρχει αμφισβήτησις ότι τ’ αυτιά των άκουαν μ’ ενόχλησι την αλήθεια που τους έφερε ο Στέφανος!—Πράξ. 7:54-60.
Ο προφήτης του Ιεχωβά Ησαΐας είχε προείπει πριν από πολύν καιρό αυτή την τάσι, ο δε Ιησούς παρέθεσε τους λόγους του: «Διότι επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και με ώτα βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών έκλεισαν, μήποτε ίδωσι με τους οφθαλμούς, και ακούσωσι με τα ώτα, και νοήσωσι με την καρδίαν, και επιστρέψωσι, και ιατρεύσω αυτούς.»—Ματθ. 13:15.
Σήμερα σε κάθε τομέα ανθρωπίνων σχέσεων η αλήθεια ακούεται με ενόχλησι. Τ’ αυτιά των παιδιών, ιδιαίτερα τ’ αυτιά των εφήβων, ακούουν μ’ ενόχλησι τη σαφή συμβουλή των γονέων και των διδασκάλων των. Οι οπαδοί των φυλετικών διακρίσεων ακούουν μ’ ενόχλησι ότι ο Θεός «έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων.» (Πράξ. 17:26) Οι καπνισταί ακούουν μ’ ενόχλησι τη σχέσι μεταξύ καπνίσματος και καρκίνου. Τι μωρία ν’ ακολουθούνται πορείες όπως αυτές!
Ιδιαίτερα τ’ αυτιά πολλών ατόμων ασύνετα ακούουν μ’ ενόχλησι το άγγελμα της βασιλείας του Θεού όπως φέρεται σ’ αυτούς από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Η παραδοξότης του και οι έννοιές του τους είναι δυσάρεστα. Τους εκτινάσσει από τον ύπνο τους όπως το πρωινό τους εγερτήριο ρολόγι· αλλ’ αντί να ενεργήσουν συνετά και να προσέξουν την πρόσκλησι, την αγνοούν. Κι έτσι πληρώνουν το τίμημα. Ποιο τίμημα; Του ότι αποτυγχάνουν να συλλάβουν το νόημά του!
Πώς μπορεί ένας να «συλλάβη το νόημα» αν τ’ αυτιά του ακούν μ’ ενόχλησι; Δεν μπορεί να σταθμίση κατάλληλα τις αποδείξεις διότι τα συναισθήματά του συσκοτίζουν την κρίσι του. Μπορεί να είναι και πολύ μορφωμένος. Έτσι ήσαν και πολλοί από τους θρησκευτικούς ηγέτας των περασμένων χρόνων. Ωστόσο δεν μπορούσαν να συλλάβουν το νόημα αυτών που άκουαν, διότι τ’ αυτιά των άκουαν μ’ ενόχλησι τ’ αγγέλματα που τους έφεραν οι προφήται του Θεού. Με άλλα λόγια, άφηναν την προκατάληψι να τους κάνη κωφούς.
Όταν ένας οποιοσδήποτε ακούη κάτι μ’ ενόχλησι, αυτός, πραγματικά, ‘αποκρίνεται πριν ακούση’ κι αυτό «είναι εις αυτόν αφροσύνη και όνειδος.» Μην αφήνετε την παραδοξότητα του αγγέλματος που περιέχει το παρόν περιοδικό, ή τα νοήματά του, ή τον τρόπο, με τον οποίον εφέρθη σ’ εσάς, ή τον χρόνον που απαιτείται για να εξετασθούν οι σελίδες του, να σας κάμουν ν’ ακούσετε το άγγελμά του μ’ ενόχλησι, ούτε ν’ αφήνετε τα όσα λέγουν οι άλλοι ν’ αποφασίζουν περί της αξίας του για σας. Διαπιστώστε μόνος σας, με τη λογίκευσι και τον Θείο λόγο, αν αυτό που ακούετε είναι η αλήθεια ή όχι. Τότε κάμετε την απόφασί σας.—Παροιμ. 18:13.